Να Ευχαριστούμε πάντοτε τον Θεό!

«Να προσεύχεσαι κάθε φορά που κάθεσαι στο τραπέζι.

Όταν δέχεσαι το ψωμί, να αποδίδεις την ευχαριστία σ’ Αυτόν που το έδωσε. Όταν με οίνο στηρίζεις την ασθένεια του σώματος, να θυμάσαι Αυτόν που σου παρέχει το δώρο για να ευφραίνεται η καρδιά και να καταπραΰνονται οι ασθένειες.
Πέρασε η ανάγκη των φαγητών; Η μνήμη όμως του Ευεργέτη να μην παρέλθει. Κάθε φορά που φοράς τον χιτώνα να ευχαριστείς Αυτόν που σου τον έδωσε. Όταν ντύνεσαι το ρούχο, να αυξήσεις την αγάπη στον Θεό, ο οποίος μας χάρισε κατάλληλα σκεπάσματα και για τον χειμώνα και για το καλοκαίρι, τα οποία και τη ζωή μας προφυλάσσουν και την ασχήμια καλύπτουν.
Τελείωσε η ημέρα; Να ευχαριστείς Αυτόν που μας χάρισε τον ήλιο για να μας εξυπηρετεί στα έργα της ημέρας και που έδωσε το φως για να φωτίζει τη νύχτα και να εξυπηρετεί τις λοιπές ανάγκες της ζωής».

Αγίου Βασιλείου Μεγάλου

http://amartolon-sotiria.blogspot.gr

ΕΚΟΙΜΗΘΗΚΕ Ο ΓΕΡΩΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (ένα βίντεο από παλιά του ομιλία)

Ένας πραγματικά άξιος μοναχός που αγωνίστηκε για την Ορθοδοξία, που απαρνήθηκε καριέρες και κοσμικότητες και αφιερώθηκε στην υπηρεσία στον Ύψιστο. Είχαμε προσωπική γνωριμία και οι αναμνήσεις μας θα είναι πάντα δυνατές.

Το πρωί της 10ης Αυγούστου 2017 ο αγαπητός σε όλους μας αρβανίτης Γέρων Νεκτάριος από την Ι.Μ. Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης εν μετανοία και θερμή πίστη για να ψάλλει αενάως στον Ουρανό.

Τα τελευταία χρόνια ο Γέροντας αντιμετώπιζε ανίατη ασθένεια, όμως μέχρι και το τέλος του τον διέκρινε o ακούραστος και μαχητικός νους. Σήκωνε το βάρος των προσωπικών του σωματικών δυσκολιών αγόγγυστα και ακατάπαυστα προσευχόμενος δόξαζε τον Κύριο. Το αντιοικουμενιστικό του πνεύμα, οι αγώνες για την ανάδειξη της Παναγίας της Αρβανίτισσας και την ελληνικότητα της αρβανίτικης καταγωγής, η αγάπη του για την πατρίδα μας και οι ωφέλιμες πνευματικές του νουθεσίες πάντα θα ομιλούν και θα αγγίζουν τις καρδιές μας.

O παρών διαδικτυακός τόπος, (του Γέροντα ονομαστικός), τα τελευταία χρόνια αποτέλεσε προσωπική φωνή και ανησυχία του Γέροντα και ένα ηχηρό κάλεσμα για επαγρύπνηση του κόσμου. Οι στενοί συνεργάτες του εκφράζουμε τις θερμές ευχαριστίες μας για την άμεση ανταπόκριση και την αγάπη σας και εκ των πραγμάτων ανακοινώνουμε την παύση λειτουργίας του blog. Ωστόσο το αρχειακό υλικό θα παραμείνει ανοικτό και άμεσα διαθέσιμο για τον καθένα από εσάς.

Η απώλειά του Γέροντα είναι μεγάλη αλλά, η παρηγοριά για τη μεσιτεία του προς τον Χριστό μας, αφήνει σε όλους μας μία εσωτερική χαρά, χαρά που αφήνουν μόνο οι γνήσιοι δούλοι του Θεού.

Ας προσευχηθεί ο καθένας μας για την ανάπαυση της ψυχής του.

Καλό Παράδεισο Πάτερ Νεκτάριε… την ευχή τη δική σου και της Παναγίας Αρβανίτισσας να ‘χουμε!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

www.nikosxeiladakis.gr

«Νά ζητᾶτε τήν ἕνωσή σας μέ τόν Χριστό ἀνιδιοτελῶς»

Να μην εκβιάζομε με τις προσευχές μας τον Θεό. Να μη ζητάμε απ’ τον Θεό να μας απαλλάξει από κάτι, ασθένεια κ.λπ. ή να μας λύσει τα προβλήματά μας, αλλά να ζητάμε δύναμη και ενίσχυση από Εκείνον, για να τα υπομένομε.

Όπως Εκείνος κρούει με ευγένεια την πόρτα της ψυχής μας, έτσι κι εμείς να ζητάμε ευγενικά αυτό που επιθυμούμε κι αν ο Κύριος δεν απαντάει, να σταματάμε να το ζητάμε. 

Όταν ο Θεός δεν μας δίδει κάτι που επίμονα ζητάμε, έχει το λόγο Του. Έχει κι ο Θεός τα «μυστικά» Του...

Εφόσον πιστεύομε στην αγαθή Του πρόνοια, εφόσον πιστεύομε ότι Εκείνος γνωρίζει τα πάντα απ’ τη ζωή μας κι ότι πάντα θέλει το αγαθόν, γιατί να μη δείχνομε εμπιστοσύνη; Να προσευχόμαστε απλά και απαλά, χωρίς πάθος και εκβιασμό. Ξέρομε ότι παρελθόν, παρόν και μέλλον, όλα είναι γνωστά, γυμνά και τετραχηλισμένα ενώπιον του Θεού. … 

Εμείς να μην επιμένομε· η προσπάθεια κάνει κακό αντί για καλό. Μην κυνηγάμε ν’ αποκτήσομε αυτό που θέλομε, αλλά να τ’ αφήνομε στο θέλημα του Θεού. Γιατί όσο το κυνηγάμε τόσο αυτό απομακρύνεται.

Άρα, λοιπόν υπομονή και πίστη και γαλήνη. Κι αν το ξεχάσομε εμείς ο Κύριος ποτέ δεν ξεχνάει κι αν είναι για το καλό μας, θα μας δώσει αυτό που πρέπει κι όταν πρέπει.

Εύκολα ευκολότατα ο Χριστός μπορεί να μας δώσει ό,τι επιθυμούμε. Και κοιτάξτε το μυστικό. Το μυστικό είναι να μην το έχετε στο νου σας καθόλου να ζητήσετε το συγκεκριμένο πράγμα. Το μυστικό είναι να ζητάτε την ένωσή σας με τον Χριστό ανιδιοτελώς, χωρίς να λέτε, «δώσ’ μου τούτο, εκείνο …». Είναι αρκετό να λέμε, «Κύριε Ιησού ελέησόν με». Δεν χρειάζεται ο Θεός ενημέρωση για τις διάφορες ανάγκες μας. Εκείνος τα γνωρίζει όλα ασυγκρίτως καλύτερα από μας και μας παρέχει την αγάπη Του. Το θέμα είναι ν’ ανταποκριθούμε σ’ αυτή την αγάπη με την προσευχή και την τήρηση των εντολών Του. Να ζητάμε να γίνει το θέλημα του Θεού· αυτό είναι το πιο συμφέρον το πιο ασφαλές για μας και για όσους προσευχόμαστε.

Ο Χριστός θα μας τα δώσει όλα πλούσια. Όταν υπάρχει έστω και λίγος εγωισμός δεν γίνεται τίποτα.

Όταν έχομε με τον Χριστό σχέση απολύτου εμπιστοσύνης, είμαστε ευτυχισμένοι, έχομε χαρά. Έχομε τη χαρά του Παραδείσου. Αυτό είναι το μυστικό. … «ότι ευρίσκεται τοις μη πειράζουσιν Αυτόν, εμφανίζεται δε τοις μη απιστούσιν Αυτώ».

Έτσι ν’ αγωνίζεσθε στην πνευματική ζωή, απλά, απαλά, χωρίς βία. Το απλό και απαλό είναι ένας αγιότατος τρόπος της πνευματικής ζωής, αλλά δεν είναι δυνατό να το μάθεις έτσι απ’ έξω. Πρέπει μυστικά να μπει μέσα σου, ώστε η ψυχή σου να ενστερνίζεται τον τρόπο αυτόν με την χάρι του Θεού. … Όταν το θέλεις όταν εκβιάζεις το θείον δεν έρχεται. Θα έλθει «ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷς καὶ ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκεις». Εδώ υπάρχει το μυστήριο· δεν μπορώ να σας το εξηγήσω.

Όταν χάνετε τη θεία χάρη να μην κάνετε τίποτα. Να συνεχίζετε τη ζωή σας και τον αγώνα σας απλά, απαλά, ώσπου χωρίς αγωνία να έλθει πάλι η αγάπη και ο έρωτας και η λαχτάρα στον Χριστό. Και τότε όλα πάνε καλά. Και τότε η χάρις σας γεμίζει και χαιρόσαστε.

Ένα μυστικό είναι οι ακολουθίες. Να επιδίδεσθε σε αυτές και η χάρις του Θεού μυστικά θα έλθει. Να προσεύχεσθε στον Θεό με ανοικτά τα χέρια. Αυτό είναι το μυστικό των αγίων.

Μόλις άνοιγαν τα χέρια τους, τους επεσκέπτετο η θεία χάρις. Οι Πατέρες της Εκκλησίας χρησιμοποιούν ως πιο αποτελεσματική τη μονολόγιστη ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Το κλειδί για την πνευματική ζωή είναι η ευχή. Την ευχή δεν μπορεί κανείς να τη διδάξει, ούτε τα βιβλία, ούτε ο γέροντας, ούτε κανείς. 

Ο μόνος διδάσκαλος είναι η θεία χάρις. Αν σας πω ότι το μέλι είναι γλυκό είναι ρευστό είναι έτσι κι έτσι, δεν θα καταλάβετε, αν δεν το γευθείτε. Το ίδιο και στην προσευχή, αν σας πω, «είναι έτσι, νιώθεις έτσι» κ.λπ. δεν θα καταλάβετε, ούτε θα προευχηθείτε, «ει μη εν Αγίω Πνεύματι». 

Μόνο το Πνεύμα το Άγιον μόνο η χάρις του Θεού μπορεί να εμπνεύσει την ευχή.

Μόλις ακούσετε προσβλητικό λόγο, λυπάσθε και μόλις σας πουν καλό λόγο, χαίρεσθε και λάμπετε; Μ’ αυτό δείχνετε ότι δεν είστε έτοιμοι, δεν έχετε τις προϋποθέσεις. 

Για να έλθει η θεία χάρις, πρέπει ν’ αποκτήσετε τις προϋποθέσεις, την αγάπη και την ταπείνωση, διαφορετικά δημιουργείται αντίδραση. Για να μπείτε σ’ αυτή τη «φόρμα», θα ξεκινήσετε απ’ την υπακοή. Πρέπει πρώτα να δοθείτε στην υπακοή, για να έλθει η ταπείνωση. Βλέποντας την ταπείνωση, ο Κύριος στέλνει τη θεία χάρη κι έπειτα έρχεται μόνη, αβίαστα η προσευχή. Αν δεν κάνετε υπακοή και δεν έχετε ταπείνωση, η ευχή δεν έρχεται και υπάρχει φόβος πλάνης.

Να ετοιμάζεσθε σιγά-σιγά, απαλά-απαλά και να κάνετε την ευχή μέσα στο νου. Ό,τι είναι στο νου, είναι και στην καρδιά.

Πηγή: Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου - Βίος και Λόγος

 http://www.agioritikovima.gr/

«ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΦΑΤΣΑ»!

Οἱ διωγμοί συνεχίζονται ἀπὸ Ἁγιορεῖτες πρὸς Ἁγιορεῖτες!!!

Τώρα οἱ Οἰκουμενιστές (μετὰ τὸν π. Μάξιμο Καραβά) ἔβαλαν στὸ στόχαστρο τὸν π. Εὐστράτιο!

Ἐδῶ ὁ π. Εὐστράτιος βαπτίζει ὀρθόδοξα

κι ὄχι ὅπως βάπτισε πρόσφατα ὁ

οἰκουμενιστὴς μητροπ. Λαγκαδᾶ! 

Από εξακριβωμένη πηγή μάθαμε ότι η Ι.Μ. Μεγίστης Λαύρας αποφάσισε να διώξει τον ιερομόναχο γέροντα Ευστράτιο από το μετόχι της «Άξιον Εστί» στην Βαρυπόμπη (και από ότι φαίνεται ακολουθεί και η δίωξη του μοναχού π. Κοσμά του Κουτλουμουσιανού), επειδή διέκοψε την μνημόνευση του Πατριάρχη και όσων των μνημονεύουν, πιστός στην διδασκαλία των Αγίων Πατέρων, ως προς τί πρέπει να πράττουν τα μέλη της Εκκλησίας σε καιρό αιρέσεως.

Έχουν μάλιστα κλειδώσει το κελί του γέροντα στη Μονή, το οποίο μοιράζεται με τον αγωνιστή γέροντα Σάββα με λουκέτο, ώστε να μην μπορούν να μπουν χωρίς την άδειά τους.

Το γεγονός ότι διώκουν πάλι έναν καταξιωμένο γέροντα φανερώνει, ότι οι οικουμενιστές έχουν πια αποφασίσει την πάταξη κάθε αντίδρασης, από όποιον και αν προέρχεται μία πρακτική που είναι κοινός τόπος όλων των αιρετικών. Οι πανίσχυροι οικουμενιστές και οι μονές του σαθρωμένου πια οπωρωφυλακίου του Αγίου Όρους, (κατά τον αείμνηστο Ι. Κορναράκη), αποδεικνύουν έτσι, η τάχα αδιαφορία τους τόσα χρόνια, ήταν προσποιητή και υπολογισμένη. Τώρα που βλέπουν ότι οι Διακοπές των Μνημοσύνων των Παναιρετικών Οικουμενιστών πληθαίνουν, βάζουν σε εφαρμογή την μέθοδο τῶν απειλών και διώξεων, αφού τρέμουν την φωνή του κάθε ορθοδόξου, διότι αυτή τους ελέγχει και τους αναδεικνύει ως παναιρετικούς.

Είναι πια η ώρα για το ορθόδοξο ποίμνιο, ν’ αφήσει πια τους δισταγμούς ή τις αμφιβολίες. Να δείξει και αυτό ότι κατάλαβε πια τα υποχθόνια σχέδια των Οικουμενιστών. Να δείξει ότι αξίως φέρει το όνομα ορθόδοξος Χριστιανός και ως φύλαξ των δογμάτων της Εκκλησίας δεν θα επιτρέψει στους Οικουμενιστές να συνεχίσουν το ανόσιο έργο τους.

Π.Π.

http://agioritikesmnimes.blogspot.gr

Πώς θα φυλάξουμε καθαρή την καρδιά μας

Ο Θεός θέλει ολόκληρη την καρδιά μας καθαρή, κι όχι μόνο ένα μέρος. Κανένα μέρος της καρδιάς μας να μη παραχωρήσουμε στον διάβολο, που θέλει την καταστροφή μας.

Να συγκεντρώνεις τον νου σου στον Θεό και να μην τον αφήνεις ελεύθερο να γυρίζει από εδώ κι από εκεί.

Όταν προφυλάξεις τον νουν σου θα φυλαχθεί και η καρδιά σου καθαρή, γιατί από τον νουν οι σκέψεις και οι επιθυμίες έρχονται στην καρδιά. Ο Κύριος μακαρίζει αυτούς που έχουν καθαρή την καρδιά τους, γιατί θα δουν τον Θεό. Αυτό όμως δεν είναι εύκολο.

Χρειάζεται μεγάλος αγώνας και επαγρύπνηση, γιατί ο πονηρός περιμένει την ώρα που θα μας βρει ανέτοιμους, για να μπει την καρδιά μας και να μας μολύνει.

Στις καρδιές που έχει λερώσει η αμαρτία δεν έρχεται ο Θεός. Μην περιμένουμε πνευματική προκοπή αν δεν κάνουμε την καρδιά μας δοχείο του Αγίου Πνεύματος. Όταν βασιλέψει ο Χριστός στην καρδιά μας θα έλθει και η ειρήνη που μόνο Αυτός δωρίζει και την οποία κανείς δεν μπορεί να μας πάρει.

Αββάς Ισαάκ ο Σύρος

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

Άγιος Παΐσιος: «Ο Θεός μας δίνει ευκαιρίες αλλά εμείς…»

Για ν’ απαντήσει ο Θεός στο αίτημα μας και να μας δώσει ότι του ζητάμε, 

πρέπει πρώτα απ’ όλα να έχουμε ταπείνωση.

Την οποία εμείς δεν έχουμε.

Όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, έχουμε πολύ εγωισμό.

Και δεν δεχόμαστε υπόδειξη και παρατήρηση.

Όλα τα γνωρίζουμε, είμεθα όλοι σοφοί.

Όταν μας κυριεύει ο εγωισμός, μικρό θέμα, μεγάλος καυγάς.

Ο Θεός μας δίνει πολλές ευκαιρείες.

Για να κερδίσουμε τον Παράδεισο.

Αλλά εμείς αυτές τις ευκαιρείες δεν τις δεχόμαστε.

Όλες, τις διώχνουμε.

Εάν όσα οφείλει ο άνθρωπος τα ξεπλήρωσε σ’ αυτή τη ζωή

Σώζεται.

http://www.vimaorthodoxias.gr/

Αφού συνεχώς αμαρτάνουμε....

Αφού συνεχώς αμαρτάνουμε, γι’ αυτό και συνεχώς να προσευχόμαστε!

Αν η προσευχή δεν καταλαμβάνει το κύριο μέρος της ζωής μας, τότε ο πνευματικός μας θάνατος είναι βέβαιος.

Γέροντος Γερμανού Σταυροβουνιώτου

http://dakriametanoias.blogspot.gr

Άγιος Γέροντας Πορφύριος: «Η μοναξιά της πολυκοσμίας»

Ο Χριστός δεν Σταυρώθηκε για να έχουμε παρέα και ζεστασιά. Οχι πως υπάρχει κάτι κακό στο να τα έχουμε αυτά. 

Και ανθρώπινο είναι και ευκτέο.
Αλλά δεν είναι ο στόχος μας. 

Δεν είναι ο σκοπός μας. 

Είναι ανθρώπινες παρηγοριές.

Τι σημαίνει όμως παρέα ζεστασιά και αποδοχή για έναν Χριστιανό;

Παρά το ότι είναι ευλογημένα και καλά, αν πρέπει για να τα αποκτήσεις αυτά πρέπει να εξευτελιστείς ως προσωπικότητα (και δεν εννοώ την ταπείνωση, αλλά το να κάνεις παραχωρήσεις στις αρχές σου ως Χριστιανός και να γίνουν κλωτσοσκούφι) και να λες πράγματα που μπορεί να χαροποιούν τον κόσμο, απλά για να είσαι ο γελωτοποιός τους , για να νοιώθουν όμορφα , ευχάριστα, χαρούμενα, δότε δεν κάνεις τίποτα. Δεν είναι show business η πνευματική ζωή. Μπορεί να είσαι ανάποδος, γκρινιάρης και απαιχθής τύπος και να έχεις δίκιο και μπορεί να είσαι αγαπητός , δημοφιλής και πράος και να βρεθείς στα σκουπίδια της ιστορίας. Ο Χριστιανισμός δεν είναι ηθική. Δεν είναι αυτοδικαίωση. Δεν είναι η γνώμη των άλλων.

Ο Ντοστογιέφσκι δεν ήταν «καλός άνθρωπος», Καθαρματάκι ήταν. Αλλά υπηρέτησε τον Χριστό. Ηξερε να ψυχογραφεί τόσο καλά τον άνθρωπο , την ψυχή , γιατί γνώριζε απο πρώτο χέρι την ΔΙΚΗ ΤΟΥ διαφθορά. Τα δικά του καλά – κακά που συνυπάρχουν μέσα σε όλους. Το ίδιο άλλοι πολλοί στην ιστορία. Ο Χριστός δεν σταυρώθηκε για τα «καλά παιδιά» αλλά κυρίως για τα κακά.

Το να μην ακολουθήσεις το κοινωνικό μάρκετινγκ τελικά σε διώχνει μακριά. Μένεις μόνος. Φταις και εσύ που έχεις μείνει μόνος; Αναμφίβολα. Αλλά και τι έγινε; Καλύτερα να περάσεις την κόλαση εδώ παρά μετά. Δεν δικαιωνόμαστε αναμεταξύ μας με ψηφο όπως στα καλλιστεία. Πρέπει όμως και εσύ να μην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν. Πράγμα δύσκολο. Αν θέλεις να σε αγαπούν, τότε είσαι εγωϊστής (Αγ. Πορφύριος). Αυτό φέρνει σε νέα μέτρα την πνευματική μας πρόοδο: πρέπει να αγαπούμε, αλλά δεν είναι απαραίτητο να μας αγαπούν !

Αν υψωθούν πολλοί εναντίων σου τότε δεν πρέπει να θελεις γίνεις δημοφιλής γιατί θα περάσεις κόλαση. Αλλά και πάλι, και τι έγινε; 🙂 Ξέρετε πόσοι περνάνε πραγματική κολαση ; Τι είναι η μοναξια μπροστά σε φριχτούς πόνους η σε μια ζωή τυρρανισμένη; Τιποτα. Δεν είμαστε εδώ για να περνάμε καλά, ούτε για να κάνουμε «χαρούμενες προτεστάντικες παρέες» τραγουδώντας σε οργανώσεις. Ειμαστε εδώ για να μάθουμε. Και ολοι δεν μαθαίνουμε με τον ίδιο τρόπο. Ολους όμως μας αγαπάει ο Θεός. Και τα στραβοξυλα. ΚΥΡΙΩΣ τα στραβόξυλα, γιατί αυτά τον χρειάζονται περισσότερο.

Γι’αυτό η αποδοχή της μοναξιάς, μπορεί να είναι θεραπευτική αδελφέ και να σε δυναμώσει. Και ενώ οι άλλοι σε οικτίρουν , εσύ περνάς καλύτερα και αυξάνεσαι. Και νομίζουν πως είσαι στην κόλαση, ενώ κόλαση ζουν εκείνοι, που έχουν ανταλλάξει για λίγη επίγεια «παρέα» ολα οσα είναι αγαθά. Και αντάλλαξαν τον πόνο, που είναι πηγή της πραγματικής χαράς με την κοσμική χαρά και νομίζουν πως αυτό είναι ταπείνωση. Και χτυπούν χωρίς να κοιτούν, και πάλι νομίζονται ταπεινοί. Και κρίνουν χωρίς να ξέρουν και πάλι κάνουν τον δάσκαλο. Και ελέγχουν -νομίζουν εμμέσως- ενώ είναι ένοχοι. Ενώ δεν το καταλαβαίνουν. Ισως δεν μπορούν. Ισως δεν θέλουν. Ο Κύριος γνωρίζει.

Γιατί περιμένουν απο τον άλλον μια συμπεριφορά σε κουτάκι. Και αν δεν μπαίνει στο κουτάκι, νομίζουν πως είναι αμαρτωλός. Και είναι -όπως όλοι- αμαρτωλός. Αλλά αυτό δεν δίνει δικαίωμα στους «φιλους» του να τον χτυπούν επειδή είναι διαφορετικός. 

Επειδή εκείνοι νομίζουν πως έχουν δικαίωμα να χτυπούν. Γιατί στο τέλος, ο πληγωμένος εγωϊσμός είναι κακός δάσκαλος. Και βαπτίζει την αμαρτία αρετή και αυτοπροστασία, κάτω απο τα μάτια σου. Γιατί αν δεν σου αρέσει η διαφορετικότητα του άλλου -του κάθε άλλου- απλά ασε τον στην ησυχία του. Αλλά δεν μπορείς. Θες «να τον βοηθήσεις» και στην πραγματικότητα του ανοίγεις τον λάκο. Και είναι Χριστιανικό τω τρόπω και το σκάψιμο και το θάψιμο.

Και ισως κάποιος δεν απαντά στις επικρίσεις και απομονώνεται. Γιατί δεν είναι Χριστιανικό. Γιατί δεν πρέπει. Γιατί αν το κάνει, θα στεναχωρηθεί ο Χριστός. Ενώ μπορεί, δεν είναι αδύναμος. Δεν είναι οτι δεν μπορεί να απαντήσει. Μπορεί να τους συντρίψει αν θέλει, αλλά κάθεται και «τις τρώει» και τον εμπαίζουν και τον απομονώνουν και αφήνει και διαδίδονται ένα σωρό -νομίζουν- πίσω απο την πλάτη του.

Αλλά δεν τον νοιάζει πλέον. Γιατί τον έχει ενδυναμώσει Εκεινος. Τοτε αυτός ο άνθρωπος αν και φαίνεται μόνος, δεν είναι. Είναι ολοι οι υπόλοιποι μόνοι τους. Αλλά δεν θέλουν να το παραδεχτούν. Και τότε τον παρακαλούν να αλλάξει στάση για να μην είναι μόνος. Αλλά δεν μπορείς να ανταλλάξεις την παρέα που ήδη έχεις για μία ψεύτικη, ανθρώπων που είναι έτοιμοι να σε κατασπαράξουν.

Γιατί δεν είσαι μόνος, αδελφέ.

Ποτέ δεν ήσουν.

Κανένας μας δεν είναι.

Απλά δεν θέλουμε να δούμε Εκείνον που είναι πάντα δίπλα μας.

Ο κόσμος δεν θα σε συγχωρέσει αν δεν του μοιάζεις. Εμείς ομως πρέπει να τον συγχωρούμε και να πορευόμαστε.

Σε αυτή την ζωή δεν ήρθαμε ούτε για ζεστασιά, ούτε για αποδοχή απο την κοινωνία. Μπορεί να είσαι κάθαρμα της Γης. Αξίζεις γιατί είσαι εικόνα Χριστού. Μπορεί να είσαι το χειρότερο κατακάθι, αλλά δεν είναι θέμα ηθικής. Δεν θα σωθείς γιατί πέτυχες ηθικά η κοινωνικά. Θα σωθείς γιατί επέλεξες τον Χριστό και όχι τις δημόσιες σχέσεις. 

Θα σωθείς γιατί δεν απάντησες οταν σε κατέκριναν, θα σωθείς γιατί εδειξες συγχώρεση ενώ δεν έπρεπε. Θα σωθείς, επειδή Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΚΑΣ, οχι επειδή είσαι εσύ. Αυτό είναι κάτι που το ξεχνάμε και πέφτουμε σε ψυχαναλύσεις και ψυχοθεραπείες και αντι να βοηθηθεί ο άλλος εν Χριστώ, προσπαθούμε να τον κάνουμε λειτουργικό κοινωνικό στοιχείο. Αλλά αυτά είναι αηδίες. Γιατί με ποιο μέτρο ορίζεις το «λειτουργικό»; Λειτουργικό ως προς τι; 

Ως προς τις κοινωνικές απαιτήσεις;

Γι’αυτό και η ψυχοθεραπεία και ψυχανάλυση μπορεί να είναι κάτι πολύ επικίνδυνο. 

Οχι επειδή είναι πλάνη, όχι απαραίτητα. Αλλά επειδή είναι ΣΟΦΙΑ. Κοσμική σοφία όμως. Και η κοσμική σοφία είναι όμορφη φιλοσοφία και χρήσιμη. Και ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ. Θα είμασταν ανόητοι αν δεν το αποδεχόμασταν. Αλλά το να γίνει κάποιος «λειτουργικός» δεν είναι ο σκοπός του Χριστιανισμού. Είναι υποπροϊόν του. Ενώ στην φιλοσοφία η στην ψυχολογία είναι σκοπός. Και ανταλλάσσουμε το εφήμερα ομορφο και λειτουργικό , για το αιώνιο, πολλές φορές. Γιατί δεν αντέχουμε πλέον. Γιατί ο Σταυρός μας φάνηκε βαρύς. Γιατί ο πόνος είναι πολύς. Ομως ο πόνος θεραπεύει. Και οταν ωριμάσει γεννά χαρά. Ο Αγιος Πορφύριος έλεγε «Πονάω πολύ, σαν να μου έχουν κολλήσει καυτό τηγάνι στο μάγουλο, τι ωραία«. Εμάς αυτό μας φαίνεται παράνοια, σαδισμός, αρρωστημένο. Δεν είναι «λειτουργικό» η «ομορφο». Γιατί δεν είναι κατα κόσμον σοφία. Είναι πέρα απο τα δικά μας μέσα. Είναι υπερλογη.

Τον πόνο δεν τον νικάς. Ούτε καν να του ξεφύγεις δεν γίνεται. Η μόνη πορεία είναι η υπέρβαση ολόκληρου του κόσμου. Αλλά αυτή συμβαίνει μόνο όταν αγαπήσεις. Τα πάντα . Και τον πόνο σου. Η υπέρβαση του πόνου θα συμβεί όταν αγκαλιάσουμε τον Χριστό. Αυτό είναι και το νόημα της θέωσης.

Η ζωή αυτή δεν είναι καλλιστεία. Μπορεί κάποιος να συμπεριφέρεται αντιαισθητικά αλλά χωρίς αμαρτία. Οι περισσότεροι δεν αντέχουμε να δούμε την εσωτερική μας ασχήμια. Κερδίζει όποιος αντέξει να αντικρύσει την ασχήμια της ψυχής του και να πει «έτσι είμαι δυστυχώς, αλλά με αγαπάει ο Χριστός» . Και να την αγκαλιάσει και να πορευτεί με αυτήν και αν θέλει ο Χριστός να την μετατρέψει σε λουλούδι. ΑΝ θέλει και ΑΝ πρέπει. Γιατί μπορεί να ΜΗΝ θέλει ο Χριστός και να ΜΗΝ πρέπει, για λόγους που αγνοούμε. Οπότε θα παραμείνουμε αγωνιζόμενοι μέχρι τέλους. Ακόμα και με λάθος τρόπο να αγωνιζόμαστε (και ποιος είναι ο σωστός;) ο αγώνας μετράει. Γιατί το λάθος ο Χριστός μπορεί να το διορθώσει. Από εμάς ζητάει την ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ και μόνο.

Και τότε θα βάλει την μονάδα μπροστά και τα μηδενικά μας θα γίνουν…περιουσία.

Οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι μιλούνε

για απωθημένα και κληρονομικά,

γιατί δεν γνωρίζουν την ανθρώπινη ψυχή,

που μόνο με τον θείο έρωτα θεραπεύεται

και ζεί στην εν Χριστώ χαρά.

Άγιος Πορφύριος

(Από το βιβλίο “Κοντά στον Γέροντα Πορφύριο. Ένα πνευματικοπαίδι του θυμάται”, του Κων/νου Γιαννιτσιώτη)

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Οἱ ἄθεοι ἔχουν ἐφήμερη δύναμη καί τελικά αὐτοκαταστρέφονται»

Οἱ χριστιανοὶ συχνὰ ἀνησυχοῦν ἀπὸ τὴ δραστηριότητα τῶν ἐχθρῶν τῆς πίστεως, ξεχνώντας ὅτι ἡ ἱστορία ἔχει ἀποδείξει ὅτι οἱ ἄθεοι ἔχουν ἐφήμερη δύναμη καὶ τελικὰ αὐτοκαταστρέφονται. 

Ὁ Γέροντας ἦταν πάντα καθησυχαστικός: 

«Ὅσοι τὰ βάζουν μὲ τὴν πίστη δὲν πρέπει νὰ μᾶς τρομάζουν. 

Δὲν τὰ βάζουν μὲ μᾶς. Τὰ βάζουν μὲ τὸν Θεό. Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπέρ σοῦ. 

Καὶ ὅσοι τὰ βάζουν μὲ τὸν Θεὸ κάνουν γκάφες καὶ αὐτογελοιοποιοῦνται, ἀλλὰ ὁ Θεὸς καὶ τὸ κακὸ τὸ χρησιμοποιεῖ γιὰ τὸ ἀγαθό» (σελ. 359).

«Μαρτυρίες Προσκυνητῶν. Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης (1924–1994)» Β´ τόμος. 

https://paraklisi.blogspot.gr

Ἡ κατάντια τῶν Οἰκουμενιστῶν

Παρακολουθώντας κανεὶς τὰ τελευταῖα γεγονότα, τοὺς διωγμοὺς, τὰ σχόλια καὶ τὶς ἀντιδράσεις τῶν Οἰκουμενιστῶν δὲν μπορεῖ πιὰ παρὰ νὰ νιώθει λύπηση γιὰ τὴν κατάντια αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων. Βλέποντας τὰ ἀπὸ τὴν ὀργὴ παραμορφωμένα πρόσωπά τους τὶς γεμάτες δοκησισοφία καὶ εἰρωνία ἐκφράσεις τους τὸ πόσο ἐπιθυμοῦν νὰ βγάλουν τὸ ράσο μιμούμενοι τοὺς ἑτερόδοξους καταλαβαίνουμε, γιατί ὁ Ἅγ. Παΐσιος εἶπε: «Ὄχι μόνο θέλουν νὰ μᾶς ὑποτάξουν, ἀλλὰ καὶ δὲν πιστεύουν ὅτι ἔχουμε τὴν ἀλήθεια… 

Μετὰ λύπης μου, ἀπὸ ὅσους φιλενωτικοὺς ἔχω γνωρίσει, δὲν εἶδα νὰ ἔχουν οὔτε ψίχα πνευματικὴ οὔτε φλοιό...».

Σίγουρα δὲν θὰ μποροῦν τὴν νύχτα νὰ κοιμηθοῦν καὶ θὰ στριφογυρίζουν ὀργισμένοι στὸ δεσποτικό τους κρεβάτι, σκεπτόμενοι, ὅτι ἕνας 82χρονος ἡγούμενος (βλέπε Μηλοχώρι) τόλμησε νὰ διακόψει τὴν μνημόνευσή τους! Θὰ τυραννιοῦνται ἀπὸ τὴ σκέψη, ὅτι ἕνας «ἀγράμματος ἱερέας» (βλέπε Σιδηρόκαστρο) σήκωσε τὸ ἀνάστημά του ἀπέναντι στὸν ἀσεβῆ ἐπίσκοπό του,! 

Θὰ τοὺς προκαλεῖ φόβο ἡ διαπίστωση, ὅτι ὑπάρχουν ἀκόμα μοναχοὶ ποὺ τιμοῦν τὸν ρόλο καὶ τὸ σχήμα τους μιμούμενοι τοὺς Ἁγίους, ξεσκεπάζοντας τὸν δικό τους ξεπεσμό, ὄχι μόνο νὰ κάνουν ἀνυπακοὴ στὶς θεῖες Ἐντολές, ἀλλὰ νὰ προτρέπουν, νὰ ἀναγκάζουν κι ἄλλους νὰ κάνουν τὸ ἴδιο! (βλέπε Ἅγιον Ὅρος, Βαρυπόμπη, Φλώρινα, Καστοριά, Βόλο κ.λ.π.).

Εἶναι βασανιστικὸ καὶ ἐξουθενωτικὸ αὐτὸ τὸ στιφογύρισμα στὸ δεσποτικὸ κρεβάτι, αὐτὴ ἡ ἀνησυχία ποὺ γίνεται ὀργή, καὶ μῖσος, καὶ φέρνει στὸ στόμα κατάρες καὶ ἀρές, έναντίον αὐτῶν ποὺ τολμοῦν νὰ διαταράσσουν τὴν δεσποτική τους μεγαλωσύνη!

Εἶναι ἐξοργιστικὸ κάποιοι ξυπόλυτοι καὶ ἄφραγκοι νὰ ἔρχονται καὶ νὰ ἀποκαθηλώνουν τὸ ὄμορφο πορτραῖτο τους, ποὺ μὲ τὴν βοήθεια τῶν καλοπληρωμένων Μ.Μ.Ε. ἔχουν δημιουργήσει! Εἶναι φοβερὸ νὰ παρουσιάζουν, αὐτοὶ οἱ ἀνυπόληπτοι στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο, τὸν δεσπότη καὶ «βασιλιᾶ γυμνό»! 

Νὰ ἀποκαλύπτουν τὸ μῖσος, πίσω ἀπὸ τὸ ἀγαπολογικὸ προφίλ! Νὰ ἀποκαλύπτουν τὸν ἐριστικό τους χαρακτήρα καὶ τὴν διχαστική τους ψυχολογικὴ ἰδιοσυγκρασία, ποὺ γκρεμοτσακίζει τὴν οἰκουμενιστικὴ συνθηματολογία τοῦ «δὲν κοιτοῦμε τί μᾶς χωρίζει ἀλλὰ τί μᾶς ἑνώνει» καὶ ψυχαναγκαστικὰ τοὺς σπρώχνει νὰ ψάχνουν ὀργισμένοι νέες μηνύσεις, νέες διώξεις, νέους τρόπους καθυπόταξης αὐτῶν ποὺ τολμοῦν νὰ ὑπακούουν στὸν Χριστὸ καὶ στοὺς Ἁγίους Του καὶ ὄχι στὶς «αὐθεντίες τους».

Νόμιζαν, ὅτι ἦταν παντοδύναμοι καὶ τώρα ἀποκαλύπτεται ἡ πνευματική τους γύμνια. Πίσω ἀπὸ τὰ σοβαροφανῆ, δεσποτοκρατικὰ «στιβαρὰ» πρόσωπά τους βγαίνει στὴν ἐπιφάνεια ἡ ἀπὸ τὰ σκάνδαλα, τὴν ἐκκοσμίκευση, τὴν προδοσία καὶ τὸν συμβιβασμὸ πάλη ἀνθρώπων ποὺ τοὺς τυραννάει ἡ πτώση καὶ ἡ ἀποστασία.

Συνηθισμένοι στὰ συνέδρια, τὰ γεύματα, τὶς πανεπιστημιακὲς διαλέξεις, τὶς κάμερες, τὶς ὀσφυοκαμψίες καὶ τοὺς δημόσιους ἐπαίνους, νιώθουν τώρα τὴν δαμόκλεια σπάθη τῆς πίστεως νὰ αἰωρεῖται πάνω ἀπὸ τὶς τυραννικὲς, δεσποτοκρατικὲς κεφαλές τους.

Συνηθισμένοι στὰ παζάρια μὲ τοὺς ἰσχυρούς, ὑποφέρουν ψυχικὰ ἀπὸ τὴν ἀντίδραση «τῶν μωρῶν αὐτοῦ τοῦ κόσμου». Συμβιβασμένοι μὲ τὴν σχετικότητα τῆς μεταμοντέρνας ἐποχῆς, ἀποροῦν μὲ τὴν ἀπολυτότητα τῶν ὁμολογητῶν κάθε εἴδους, ποὺ τοὺς ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἴδρυμα κοινωνικοῦ χαρακτῆρα ἀλλὰ ἡ μοναδικὴ ὁδὸς σωτηρίας.

Ἡ τραγικότητά τους δὲν τοὺς ἐπιτρέπει, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν ἀριστοτέλειο ὁρισμό, ἐλπίδα κάθαρσης, ὅσο ἐπιμένουν στὴν αἵρεση καὶ στὴν προδοσία τῆς πίστεως. Ἀντιθέτως θὰ ἐπινοοῦν ὅλο καὶ πιὸ σκληρὰ μέτρα, ὅλο καὶ πιὸ ἄδικους διωγμούς, ὅλο καὶ πιὸ αἱρετικὲς πρακτικές, βυθιζόμενοι στὴν λάσπη τῆς αἱρέσεως καὶ ξεχνώντας τὴν διδασκαλία «τοῦ γεροντικοῦ» στὴν ὁποία διαβάζουμε γιὰ τὶς εὐχαριστίες ἑνὸς ὑποτακτικοῦ ποὺ εἶχε ὑποκύψει στὰ πάθη του, ἀλλὰ χάρη στὶς προσευχὲς τοῦ γέροντά του εἶχε τὸ κεφάλι του ἔξω ἀπὸ τὴν λάσπη τῆς κόλασης, γιατὶ στεκόταν πάνω στὸ κεφάλι ἑνὸς ἐπισκόπου.

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Οι δοκιμασίες είναι το σπρώξιμο του Θεού...

Βασανιζόμαστε. Πέφτουμε και σηκωνόμαστε. Κάνουμε και ζούμε τα ίδια λάθη, τα ίδια πάθη, τα ίδια αδιέξοδα λιμνάζουν την ζωή μας. Φοβάστε την αλλαγή. Δυσκολευόμαστε στην μετάνοια. Έχουμε συνηθίσει την μιζέρια. Η αρρώστια έγινε το καταφύγιο μας. Το "θύμα" ο μεγάλος ρόλος της ζωής μας. Τότε τι κάνει ο Θεός; Επιτρέπει την «καταστροφή» μας για να βρούμε τον εαυτό μας. Γνωρίζει ότι μόνοι μας ποτέ δεν θα κάναμε τίποτα ώστε να αλλάξουμε εκείνα που μας αρρωσταίνουν και μας διαλύουν υπαρξιακά. Επιτρέπει μια δοκιμασία που στην πραγματικότητα είναι… ...ευκαιρία. 

Απλά την ώρα του πόνου δεν διακρίνεται η ευεργεσία. Αυτό θα γίνει αργότερα. Ο δρόμος για τον παράδεισο περνάει πάντα μέσα από την κόλαση. Εκεί θα πάρουμε τις κρίσιμες αποφάσεις για την ζωή μας. Εκεί στην καταστροφή, στα συντρίμμια θα συναντήσουμε ξανά τον εαυτό μας, και λαβωμένο θα τον διασώσουμε από τον θάνατο. Ο Χριστός κατέβηκε τρεις μέρες στον άδη, στο απόλυτο σκοτάδι, γιατί ήξερε καλά ότι από εκεί θα γίνει η Ανάσταση. Πάνω στις πληγές μας κτίζεται το αύριο. Οι δοκιμασίες δεν είναι τίποτε άλλο από το σπρώξιμο του Θεού να ζήσουμε όλα εκείνα που ξεχάσαμε ότι είχαν αξία για μας....

plibyos.blogspot.gr

Μεταμόρφωση του Σωτήρος: Ο δρόμος προς το φως

Ο Ευαγγελιστής, όταν είναι να μας περιγράψει την ένδοξη Μεταμόρφωση του Κυρίου, πρώτα απ’ όλα κατευ­θύνει την προσοχή του, και την δική μας, στην προσευχή. «Και ανέβη εις το όρος προσεύξασθαι». Και επα­ναλαμβάνει ξανά ότι η Μεταμόρφωση του Κυρίου έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της προσευχής.

«Και εγένετο εν τω προσεύχεσθαι». Θέλει να μας υπο­δείξει την προσευχή, ως την οδό προς το φως του Θαβώρ, ως το κλειδί των πνευματικών μυστηρίων, την δύναμη της θείας αποκαλύψεως. Εάν ο θεϊκά εμπνευσμένος Ευαγγε­λιστής βρήκε τόσο απαραίτητο να συνδέσει την ιδέα της προσευχής με την περιγραφή της δόξας του Θαβώρ, τότε ασφαλώς δεν θα σφάλουμε κι εμείς από την μεριά μας, αν συνδέσουμε έναν οσοδήποτε σύντομο διαλογι­σμό για την δύναμη και την αποτελεσματικότητα της προσ­ευχής, με την ανάμνηση της ενδόξου Μεταμορφώσεως του Κυρίου μας.

Έχει η προσευχή κάποιο αποτέλεσμα; Η ερώτηση αυτή απαντάται από τον κοινό νου των ανθρώπων. Από τον χριστιανό που τον φωτίζει το καθαρό φως της πίστεως μέχρι τον ειδωλολάτρη που τον σκοτίζει η πιο βαθειά δεισιδαιμονία, όλοι αναγνωρίζουν την υποχρέωση της προσευχής. Και το μεγαλύτερο και καλύτερο μέρος της ανθρωπότητας πράγματι εκπληρώνει αυτή την υποχρέωση, αν και όχι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο ούτε και με την ίδια επιτυχία. Όμως, γιατί συνιστούμε ή προσφεύγουμε στην προσευχή, αν δεν αναγνωρίζεται σ’ αυτήν κάποια δύ­ναμη, ή δεν αναμένεται να την συνοδεύει κάποιο αποτέλεσμα;

Με όποιον τρόπο ζητήσουμε να εξηγήσουμε μια εκδήλωση προσευχής οσοδήποτε ατελή, η πηγή της προέλευσής της θα βρεθεί πάντοτε στη δύναμή της. Και οι εθνικοί προσεύχονται, είτε επειδή ο Θεός, αν και εγκαταλειμμένος από τα πλάσματά Του, δεν τα εγκαταλείπει, αλλά αφήνει ακόμη και στις σκοτεινιασμένες καρδιές τους μερικές ακτίνες του φωτός Του. Ένα φως που ξυπνά, ακόμη και στη σάρκα, ένα συγκεκριμένο αίσθημα πνευματικής στερήσεως, παρέχει ένα ορισμένο προαίσθημα πιθανής ικανοποιήσεώς του, και έτσι διεγείρει μια επιθυμία να επικαλεστούν έναν άγνωστο Θεό για μια άγνωστη βοήθεια, είτε προσεύχονται επειδή, έστω και έξω από το βούρκο της φιληδονίας, στον οποίο βυθίστηκε ο παγανισμός, μερικές φορές αναδύονται κάποιες φτερωμένες ψυχές, που έχοντας συνείδηση της αχρειότητας και της ακαθαρσίας της καταστάσεώς τους, μέσω μιας ειλικρινούς επιθυμίας και προσπάθειας να γνωρίσουν τις δυνάμεις του πνευματικού κόσμου κατόρθωσαν κάποια επικοινωνία μαζί τους, και εν συνεχεία δίδαξαν άλλους να κατορθώσουν το ίδιο, μέσω μιας ειλικρινούς και ισχυρής επι­θυμίας, δηλαδή μέσω της προσευχής. Προσεύχονται πάλι διότι από τις εποχές εκείνες που η αληθινή λατρεία του Θεού επικρατούσε ακόμη σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, και γι’ αυτό το λόγο η δύναμη και η αποτελεσματικότητα της αληθινής προσευχής της ήταν πολύ γνωστή, παρέμεινε ακόμη, παρά τη φθορά της θείας λατρείας που επακολούθησε, ανεξίτηλη η γενική πεποίθηση για την αναγκαιότητα της λατρείας και για τα πλεονεκτήματα της προσευχής, δηλαδή για την δύναμη και την αποτελεσματικότητά της.

Υπάρχουν μερικοί χριστιανοί, πού καταλαβαίνουν και εκτελούν την πράξη της προσευχής μάλλον με έναν εξω­τερικό τελετουργικό τρόπο, παρά με έναν τρόπο εσωτερικό και πνευματικό, οι οποίοι, ενώ καθόλου δεν αμφιβάλλουν κατά την γενική πεποίθηση ότι η προσευχή είναι ισχυρή και αποτελεσματική, σφάλλουν, ή κάνουν πέρα για πέρα λάθος στην εφαρμογή αυτής της αλήθειας στον εαυτό τους και στην προσευχή τους.

Προσευχόμενοι επανειλημμένα, και μη βλέποντας καν­ένα αποτέλεσμα από τις προσευχές τους, είτε στον εαυτό τους είτε γύρω τους, αντί να αμφιβάλλουν για την ειλικρί­νεια και την αξία των δικών τους προσευχών, τείνουν να εμποτιστούν με την ιδέα που διαπνέεται από ένα πνεύμα νωθρότητας και αυταπάτης, ότι η ισχυρή και ωφέλιμη προσ­ευχή πρέπει κατ’ ανάγκην να είναι κάποιο περίεργο δώρο της χάριτος, προορισμένο για κάποιους εκλεκτούς του Θεού, και μόνο για ορισμένες εξαιρετικές περιπτώσεις… Σ’ αυτούς λέμε χωρίς δισταγμό, ότι δεν υπάρχει άνθρωπος του οποίου η προσευχή να μην μπορεί να γίνει αποτελεσματική, αν το επιθυμεί σταθερά και με καθαρή καρδιά, με πίστη και ελπίδα στο Θεό, και δεν υπάρχει περίπτωση η προσευχή του να μην γίνει δεκτή, αν το αντικείμενό της δεν είναι αντίθετο στη σοφία και στο έλεος του Θεού, ή στην πραγματική ευζωία του ικέτη. Αυτό λέγει πολλά. Πιστεύουμε, ωστόσο, ότι δεν εξαπατούμε τους αληθινούς εραστές της προσευχής.

Ο άγιος Ιάκωβος, παροτρύνοντάς μας να προσευχόμαστε «υπέρ αλλήλων», και επιθυμώντας να μας υποκινήσει προς τούτο, λέγει ότι «πολύ ισχύει δέησις… δικαίου ενεργουμένη», και επιβεβαιώνει αυτή την γενική αρχή κι αυτό το πειστικό κίνητρο με το παράδειγμα εκείνου του εξαιρετικού ανθρώπου, τον οποίο πα­ρουσιάζει σαν έναν άνθρωπο όμοιο με μας: «Ηλίας άνθρω­πος ην ομοιοπαθής ημίν, και προσευχή προσηύξατο του μη βρέξαι, και ουκ έβρεξεν επί της γης ενιαυτούς τρεις και μήνας εξ. Και πάλιν προσηύξατο, και ο ουρανός υετόν έδωκε και η γη εβλάστησε τον καρπόν αυτής». Γιατί μας λέ­γει εδώ, ότι ο εργάτης των θαυμάτων Ηλίας «άνθρωπος ην ομοιοπαθής ημίν»; Ακριβώς για να μην αποθαρρυνθούμε, νομίζοντάς τον εξαιρετικό άνθρωπο, από το να τον μιμηθούμε και από το να αποκτήσουμε δύναμη στην προσευχή.

Για να μπορέσουμε και πάλι να καταλάβουμε με πόση ευκολία το κλειδί της προσευχής ανοίγει πνευματικούς και θεϊκούς θησαυρούς, ας κοιτάξουμε ακόμη μια φορά προς το Όρος Θαβώρ, το οποίο προσπαθήσαμε να πλησιάσουμε με τους παρόντες στοχασμούς μας. Ας θεωρήσουμε σο­βαρά ακόμη μια φορά την Μεταμόρφωση του Κυρίου όπως μας δίνεται από τον Ευαγγελιστή: «Και ανέβη εις το όρος προσεύξασθαι. Και εγένετο εν τω προσεύχεσθαι αυτόν το είδος του προσώπου αυτού έτερον». Αν τολμήσουμε απ’ αυτά τα λίγα γνωρίσματα να μαντεύσουμε τους καρδια­κούς λογισμούς του Θείου Ιησού, τότε φαίνεται ότι κατευθυνόμενος προς το Όρος Θαβώρ, ο άμεσος και αποκλειστικός σκοπός Του ήταν όχι η Μεταμόρφωση, αλλά απλώς η προσευχή: «Και ανέβη εις το όρος προσεύξα­σθαι». Φαίνεται ωσάν σε εκείνο το βουνό, ακόμη και τη στιγμή της Μεταμορφώσεως, μοναδικός του σκοπός ήταν η προσευχή: «Και εγένετο εν τω προσεύχεσθαι». Κανέ­νας που στοχάζεται πάνω σε αυτό δεν μπορεί να υποθέσει ως απίθανη την εικασία ότι ο σκοπός της προσευχής του Σωτήρα μας πρέπει να ήταν η προετοιμασία του Ίδιου και των μαθητών Του για το επερχόμενο Πάθος Του και τον Θάνατό Του στο Σταυρό, που δεν είχε παρά πρόσφατα αποκαλύψει, και για τα οποία, στη διάρκεια της ίδιας της Μεταμορφώσεως, ο Μωυσής και ο Ηλίας του μίλησαν. Πώς λοιπόν, μέσα σε αυτή την προσευχή της οδύνης, αποκαλύφτηκε η δόξα; Αυθόρμητα, μπορούμε να πούμε, σαν το άνθος και τον καρπό της προσευχής της πεπληρωμένης ζωντανής δυνάμεως.

Το πνεύμα της προσευχής, ενω­μένο με το Πνεύμα του Θεού, γέμισε την ψυχή του Ιησού με φως. Η υπεραφθονία αυτού του φωτός, που δεν μπορούσε πλέον να περικλείεται μέσα στην ψυχή Του, διαχύθηκε σε ολόκληρο το σώμα Του, έλαμψε στη μορφή Του, και μη βρίσκοντας επαρκή χώρο για να το περικλείσει, φώτισε και μεταμόρφωσε ακόμη και τα ίδια του τα ενδύματα. Εκτεινόμενο ακόμη μακρύτερα, απλώθηκε στις ψυχές των Αποστόλων, αντανακλώμενο στο επιφώνημα του Πέτρου: «Επιστάτα, καλόν έστιν ημάς ώδε είναι!» Υπεισέρχεται στο βασίλειο του αόρατου κόσμου, και τραβά από εκεί τον Μωυσή και τον Ηλία, φτάνει στο ίδιο το στήθος του ουράνιου Πατρός, και κινεί την αγάπη Του σε μια επίσημη μαρτυρία για τον αγαπημένο Του: «Ούτος έστιν ο υιός μου ο αγαπητός!» Ω θαύμα της προσευχής, που αγκαλιάζει με μια πράξη τον ουρανό, τη γη, και τη θεότητα την ίδια! Κανείς να μην πει ότι αυτό το παρά­δειγμα προσευχής δεν μας αφορά, όταν μια πράξη του Θε­ανθρώπου μας αφορά κι εμάς. Διότι σε μας, μολονότι όχι στον ίδιο βαθμό, πρέπει να υπάρξει ό,τι υπήρξε και στον Χριστό: «Τούτο γαρ φρονείσθω εν υμίν», λέγει ο Απόστολος, «ο και εν Χριστώ Ιησού».

Προσευχήσου, θερμά και με όλη τη δύναμη της ψυχής σου, προσευχήσου σταθερά και επίμονα, προσ­ευχήσου σωστά και καθαρά. Και αν δεν θεωρείς τον εαυτό σου άξιο γι’ αυτό, προσευχήσου για την προσευχή την ίδια, και διά της προσευχής θα αποκτήσεις πρώτα την αληθινή και αποτελεσματική προσευχή, και κατόπιν η προσευχή αυτή θα καταβάλει όλα τα πράγματα μέσα σου και θα τα αποκτήσει όλα για σένα· θα σε οδηγήσει στο Όρος Θαβώρ ή θα δημιουργήσει ένα Θαβώρ εντός σου· θα κατεβάσει τον ουρανό στην ψυχή σου και θα ανεβάσει την ψυχή σου στον ουρανό. Αμήν.

(Αγίου Φιλαρέτου Μόσχας, Η Θεολογία της Καρδιάς, εκδ. Ίνδικτος 2008, σσ. 173-185, αποσπάσματα)

http://www.vimaorthodoxias.gr/

«Καί μεταμορφώθηκε μπροστά τους καί ἔλαμψε τό πρόσωπό Του ὅπως ὁ ἥλιος καί τά ροῦχα του ἔγιναν λευκά σάν τό φῶς»ματθ. Ιζ΄ : 2

«Ὁ Θεός εἶπε: «Κανένας ἀπ᾿ ὅσους θά δοῦν τό πρόσωπό μου δέν θά ζήσει» (Ἐξ. Λγ΄ : 20). 

Γι᾿ αὐτό λοιπόν, ἐπειδή κανένας μας δέν μποροῦσε νά ἀτενίσει τό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ καί νά ζήσει, μαζί μέ τήν ἀνθρώπινη φύση πῆρε καί τήν ἀνθρώπινη μορφή, γιά νά μπορέσουμε μέσα ἀπό αὐτή νά Τόν δοῦμε καί νά ζήσουμε.

Καί ὅταν θέλησε μόλις λίγο νά φανερώσει αὐτό τό Θεανδρικό πρόσωπο δοξασμένο στό ὄρος Θαβώρ, ὅταν ἔλαμψε σάν τόν ἥλιο, οἱ Μαθητές ἔπεσαν καταγῆς ἀπό τόν φόβο τους.

Ἄν τό σωματικό Θεανθρώπινο πρόσωπο ἔλαμψε, ὄχι ὅπως εἶναι φυσικό, ἀλλά ὅπως μποροῦσαν νά τό ἀτενίσουν οἱ Μαθητές καί πάλι ἐκεῖνοι φοβήθηκαν καί δέν μπόρεσαν νά ἀντέξουν, πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀντιληφθεῖ κανείς ἤ νά κατανοήσει τήν Ἴδια τή θεία Φύση;»

Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων,

Κατήχηση Φωτιζομένων Ι, σελ. 265

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr/

Από τα ...ψέματα Οικουμενιστών!

Μᾶς λένε ὅτι ἔλαβαν μέρος στὴν ψευδοσύνοδο 350 Ἐπίσκοποι,ἐνῶ ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι 350 εἶχαν προσκληθεῖ! Ἔλαβαν μέρος ΜΟΝΟ 162!

https://paterikiparadosi.blogspot.gr/

ΠΩΣ Ο ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ ΠΡΟΦΗΤΕΨΕ ΤΑ ΔΡΩΜΕΝΑ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΟΝ

Μας έστειλε ένας καλός φίλος της ιστοσελίδας την προφητεία του μεγάλου Αγίου της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του πιο πολύ γνωστού ως Πατροκοσμά, ένας Άγιος που άφησε μεγάλη παρακαταθήκη για την Ελλάδα και είχε προφητέψει 250 χρόνια πριν τα μελλούμενα και τα σημερινά.

«Προσπαθοῦν μὲ ‘‘ συρματόσχοινο ’’ νὰ ἀναστείλουν τὴν ἐκπλήρωση τῆς προφητείας τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ ! ! !

Γράφει ὁ Γεώργιος Λατσὸς , Μηχανολόγος Μηχανικὸς Ε . Μ . Π . Συνταξιοῦχος ΔΕΗ , Πρόεδρος τῶν Φίλων τοῦ Ἁγίου Ὄρους Λαμίας .

Ἀφορμὴ γιὰ τὸ παρὸν ἄρθρο ἤταν ἡ τελευταῖα ἐπίσκεψη στὸ Ἅγιον Ὄρος ( Νοέμβριος 2015 ) σὲ κελὶ σεβαστοῦ ἱερομονάχου στὶς Καρυὲς . Ἐκεῖ μεταξὺ τῶν ἄλλων σὲ ἕνα ἀρχονταρίκι ῥώτησα γιὰ μία περιέργη ἀσπρόμαυρη φωτογραφία ( προπολεμικὴ σὲ ἡμερομηνία ) ποὺ ἀπεικόνιζε ἕνα δένδρο ποὺ εἶχε φυτρώση ἀνάμεσα σὲ δύο βράχια . Ὁ ἱερομόναχος μοῦ ἐξήγησε ὅτι πρόκειται γιὰ ἕναν τὸπο τὸν ὁποῖον εἶχε ἐπισκεφθεῖ ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς τὸ ἔτος 1765 καὶ εἶχε μιλήσει , ὅπως πάντα ἔκανε στοὺς κατοίκους τῆς περιοχῆς . 

Ὑπάρχει καὶ μικρὸ εἰκονοστάσι ὅπως φαίνεται στὴν φωτογραφία , γιὰ νὰ θυμίζει τὴν θέση αὐτὴ . Συνήθως ἔστηνε γιὰ ἀνὰμνηση καὶ ἔναν σταυρὸ . Ὅμως αὐτὴ τὴ φορὰ ὁ γέροντας ἤταν ἀνήσυχος καὶ μοῦ πρότεινε νὰ πάω καὶ νὰ διαπιστώσω ‘‘ ἰδίοις ὄμμασι ’’ τὴν πληροφορία ὅτι οἱ κάτοικοι ( καὶ καλὰ ἔκαναν γιὰ λόγους ἀσφαλείας ) εἶχαν προσδὲσει τοὺς δύο ( ἀποκολλημένους πλέον ) βράχους μὲ συρματόσχοινο . Πράγματι στις 3 Δεκεμβρίου 2015 , βρέθηκα στὸ σημεῖο αὐτὸ στὸ ( Μεταξοχώρι )

Ἁγιᾶς Λαρίσης ( περίπου 3 χιλιόμετρα ἔξω ἀπὸ τὴν Ἁγιᾶ ) καὶ ἔγινε ἡ φωτογράφηση ἀπὸ ὅλες τὶς πλευρὲς . Διαπίστωσα ὅτι πράγματι ὁ ἔνας βράχος ἔχει τελείως ἀποκολληθεῖ καὶ οἱ κάτοικοι τὸν ἔχουν πρόσδεσει μὲ χονδρὸ συρματόσχοινο (διαμέτρου 20 χιλιοστὰ ) για τὸν κίνδυνο τῆς κατολίσθησὴς του πρὸς τὸ χωριό . Ἡ ἱστορία ἀναφέρει λοιπὸν , ὅτι ὅταν πέρασε ἀπὸ ἐκεῖ ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς τὸ ἔτος 1765 ( σήμερα 2015 δηλαδὴ πρὶν ἀπὸ 250 χρόνια ἀκριβῶς ) συγκεντρώθηκαν ἐκεῖ οἱ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ ( καλοπροαίρετοι καὶ μὴ ὅπως πάντα συνέβαινε ) καὶ τοὺς μίλησε μὲ πόνο ψυχῆς γιὰ τὴν μετάνοια , γιὰ τὴν Ἐθνικὴ ἀφύπνιση , γιὰ νὰ μιλᾶνε ἑλληνικὰ στὰ σπίτια τους ,για νὰ μαθαίνουν ἑλληνικὰ γράμματα στὰ παιδιὰ τους καὶ νὰ ἀποφεύγουν τὸν ἐκτουρκισμὸ , γιὰ τὴν τήρηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς καὶ ὅλα τὰ ἄλλα τὰ ὁποῖα διασώθηκαν σὲ μᾶς ἀπὸ τὴν παράδοση .

Ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἔχει γράψει πολὺ καλὸ καὶ μικρὸ σχετικὸ βιβλίο γιὰ τὸν βίο , τὶς προφητεῖες καί τὶς διδαχὲς τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλού ποὺ ὑπάρχει σὲ ὅλα τὰ χριστιανικὰ βιβλιοπωλεία . Τοὺς μίλησε ὅπως πάντα καὶ γιὰ τὸ Ποθούμενο ( κωδικὴ λέξη τῆς ἀπελευθέρωσης ἀπὸ τοὺς Τούρκους ) καὶ τοὺς ἔδινε κουράγιο γιὰ τὸ ὅτι γρήγορα θὰ ἐρχόταν αὐτὸ , ὅπως καὶ πραγματικὰ ἔγινε σὲ 56 χρόνια περίπου ἀπὸ τότε ( 1765 – 1821 ) . Ὅμως τὸν ῥωτοῦσαν καὶ γιὰ ὅλα τὰ ἄλλα ποὺ τοὺς ἀπασχολοῦσαν καὶ ὁ φωτισμένος καὶ χαριτωμένος ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἱερομόναχος τοὺς μιλοῦσε καὶ γιὰ τὰ ἔσχατα , για τὴν διάλυση τῆς Τουρκίας ἀπὸ τὸ Ξανθὸ Γένος , γιὰ τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὴν ‘‘ Ἁγιὰ Σοφιὰ ’’ ( πάλι μὲ χρόνους μὲ καιροὺς πάλι δικὰ μας θἆ ’ ναι ). Μιλοῦσε γιὰ πολέμους μὲ παράξενα & πολὺ καταστροφικὰ ὄπλα , τὴν μεγάλη πεῖνα ποὺ θὰ ἔρθει , γιὰ παράξενες ἐφευρέσεις μέ ‘‘ σιδερένια πουλιὰ ’’ ποὺ θὰ πετᾶνε στὸν οὐρανὸ , γιὰ ἅμαξες ποὺ θὰ τρέχουν στὸν κάμπο χωρὶς ἄλογα πιὸ γρήγορα ἀπὸ τὸν ‘‘ λαγό ’’ , γιὰ τὸ ὅτι θὰ δέσουν τὴ γῆ μέ ‘‘ κλωστὲς ’’, γιὰ τὸ ὅτι θὰ γυρίζει ὁ διάβολος μὲ τὸ κολοκύθι του γύρω ἀπὸ τὴ γῆ ( δορυφόροι ) , γιὰ τὸν διάβολο ποὺ θὰ μπεῖ μέσα στὰ σπίτια μας ( τηλεόραση ) καὶ τὰ κέρατὰ του θὰ εἶναι στὰ κεραμίδια ( κεραῖες ) καὶ ἄλλα πολλὰ ποὺ ἀναφέρονται ἐκτενῶς στὶς προφητεῖες του .

Βεβαίως γινόταν ( ὅπως πάντα ) ὁ σχετικὸς περίγελος ὅταν ἔλεγε αὐτὰ τὰ θαυμαστὰ ποὺ θὰ συμβοῦν καὶ θὰ τὰ δοῦνε οἱ ἐπόμενες γενεὲς . Ὅπως πάντα , ὅλοι τὸν ῥωτοῦσαν , ἄλλοι μὲ περιέργια , ἄλλοι μὲ θαυμασμὸ καὶ ἄλλοι μὲ δυσπιστία ‘‘ καὶ πότε θὰ γίνουν αὐτὰ Πατροκοσμᾶ ; πότε θὰ εἶναι τὰ ἔσχατα ; ’’ Στὴν περίπτωσὴ μας συγκεκριμένα , ἀναφέρει ἡ ἱστορία , ( στὸ Μεταξοχώρι ) , ὁ Ἅγιος κοίταξε γύρω του καὶ εἶδε ἔνα συμπαγῆ βράχο . 

Μὲ πόνο ψυχῆς τοὺς ἐξήγησε ὅτι ὅλα αὐτὰ θὰ ἐκπληρωθοῦν καὶ θὰ ἔρθουν τὰ ἔσχατα ὅταν ‘‘φυτρώσει ἕνα δενδράκι καὶ θὰ σχίσει αὐτὸν τὸν συμπαγῆ βράχο στὴ μέση ’’.

Βεβαίως ὁ περίγελος ἀποκορυφώθηκε γιατὶ κανένα δενδράκι δὲν ὑπῆρχε , παρὰ μόνο γρασσίδι καὶ ὁ βράχος φαινόταν συμπαγὴς καὶ ἀκλόνητος . Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ἔφυγε καὶ πῆγε ἀλλοῦ νὰ ὁμιλήσει καὶ νὰ ἐμψυχώσει τοὺς ὑπόδουλους Ἕλληνες . Ἀλλὰ ἄλλοι δέχτηκαν τὶς διδαχὲς του καὶ ἵδρυσαν σχολεῖα , ἔκτισαν ἐκκλησίες λειτούργησαν κατηχητικὰ , διόρισαν δασκάλους κ.τ.λ. σύμφωνα μὲ τις ὑποδείξεις τοῦ Ἁγίου. Ἄλλοι ὅμως τὸν περιγέλασαν καὶ τοῦ ἀπαγόρευσαν νὰ προσεγγίσει στὸν τόπο τους ( ὅπως συνέβη στὴν Λευκάδα ) , ἀλλοῦ δὲν τοῦ ἔδωσαν νερὸ ( Λάρισα) ἀλλοῦ τὸν προπηλάκισαν καὶ τοῦ ἔσχισαν τὸ ὑποκάμισο ( ὑπάρχει σήμερα ματωμένο σὲ μουσεῖο ) καὶ τελικὰ τὸν κρεμάσαν γιατὶ ἔλεγε να σταματήσουν τὰ παζάρια τῆς Κυριακῆς καὶ να γίνονται τὸ Σάββατο ( πρᾶγμα ποὺ ἔθιγε ὅσους ἤθελαν ἀργία τὸ Σάββατο καὶ ἐργασία τὴν Κυριακὴ τὴν ἡμέρα τοῦ Κυρίου ! ! ! ) 

Μία φορὰ ἀναφέρεται τὸν διέσωσε ἀπὸ ἔναν διωγμὸ ἡ Χάμκω , ἡ μάνα τοῦ Ἀλῆ Πασᾶ , ὁ ὁποῖος τὸν εἶχε σὲ μεγάλη ἐκτίμηση , μάλιστα τοῦ εἶχε πεῖ προφητικὰ ὅτι θὰ πάει στὴν Κωνσταντινούπολη ( ἤταν φιλοδοξία τοῦ Ἀλῆ νὰ γίνει σουλτάνος) , ὅπως καὶ πῆγε ( μὲ κόκκινα γένεια , τὸ κεφάλι του σὲ δοχεῖο μὲ μὲλι , συντηρητικὸ τῆς ἐποχῆς ) . Ἐξετάζοντας προσεκτικὰ τὴν φωτογραφία φοβᾶμαι ὅτι βρισκόμαστε μᾶλλον στὸ ‘‘ καὶ πέντε ’’ . Τὰ ‘‘ χιλιάρμενα ’’ κατεβαίνουν ἀπὸ τὴν Μαύρη Θάλασσα στὸ Αἰγαῖο & στὴ Μεσόγειο Θάλασσα , ( ὁ φονιᾶς τῶν ἀεροπλανοφόρων , οἱ S – 400 ἔχουν στηθεῖ μέσα στην Συρία γύρω ἀπὸ τὴν Τουρκία καὶ δὲν πρόκειται νὰ φύγουν , νέα καταστροφικὰ ὅπλα κάνουν τὴν ἐμφάνησὴ τους ( Καυτὸς Ἥλιος , Τελικὴ Κρίση , ὠραῖα ὀνόματα γιὰ πυραύλους ) . 

Οἱ Ἀρμένιοι , οἱ Κούρδοι , οἱ Ἰρανοὶ , οἱ Σύριοι ἔχουν ζητήσει τὴν βοήθεια τοῦ Ξανθοῦ Γένους , δηλαδὴ ἀκόμη καὶ μουσουλμανικὰ κράτη ζητᾶνε τὴ βοήθεια τοῦ Ὀρθοδόξου Ξανθοῦ Γένους καὶ ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες δὲν τὴν ζητᾶμε , γιατὶ ‘‘ ἀνήκουμε στὴν ( λατινόφρονα & προτεσταντικὴ ) Δύσῃ ’’ ! ! ! Ἕλληνες Πατριῶτες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ , θαρσεῖτε μὴν πτοεῖστε , ἔχουμε ὁ καθὲνας μας τὸ ἰσχυρότερο ὄπλο στὰ χέρια μας , τὸ ὁποῖο τρέμει ἡ Νέα Τάξῃ Πραγμάτων. Ἂς ζητήσουμε μὲ τὸ κομβοσχοίνι μας τὸ Ἔλεος τοῦ Κυρίου καὶ θὰ μᾶς δοθεῖ ἄπλετα καὶ ἀπεριόριστα . Ὁ Χριστὸς μὲ ἕνα φύσιγμα θὰ διαλύσει τὸ σκοτεινὸ νέφος τῆς Διρθνοῦς τῶν τῶν Ἀσεβῶν . ‘‘ Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησὸν μας καὶ σῶσε μας ἀπὸ τὴν σατανικὴ Νέα Τάξῃ Πραγμάτων καὶ ὁδηγησὲ μας στὴν ὁδὸ τῆς..»

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

www.nikosxeiladakis.gr