.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ – ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΤΟ ΛΑΟ


Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς ἀπευθύνεται στούς Σέρβους ἀδελφούς του
(Τό μήνυμά του εἶναι πανεπίκαιρο γιά ἐμᾶς τούς Ἕλληνες σήμερα)

Μή παροργίζουμε τήν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ. 

Ἡ καταστροφή μας ἦταν ἀναμενόμενη ἀφοῦ τά σχολεῖα μας ἦταν χωρίς πίστη στόν Θεό, οἱ πολιτικοί μας δέν ἦταν ἔντιμοι, ὁ στρατός μας δέν εἶχε πατριωτισμό καί οἱ κυβερνῆτες μας δέν εἶχαν τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. 

Ἔτσι καταστράφηκαν τά σχολεῖα, ὁ στρατός καί ὅλο τό κράτος μας. 

Εἴκοσι χρόνια(*) δέ σεβόμασταν τίς παραδόσεις μας, καί τώρα οἱ ἀλλοεθνεῖς μᾶς στέρησαν τό φῶς μέ τό σκοτάδι τους(**). 

(*) Ὁ ἅγιος ἀναφέρεται στά εἴκοσι χρόνια τοῦ μεσοπολέμου. 

(**) Δύο χρόνια γερμανική κατοχή.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ – ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΤΟ ΛΑΟ

Επιμέλεια Φώτιος Μιχαήλ Ιατρός

Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ

....Και στο τέλος πολεμησαμε αυτούς που ξεμπροστιαζαν το κακό...


Στην αρχή πολεμούσαμε το κακό
Μετά αποφευγαμε το κακό
Μετά σιωπουσαμε στο κακό
Μετά επιτρέψαμε το κακό
Μετά κάναμε νόμο το κακό
Μετά γιορτάσαμε το κακό
Και στο τέλος πολεμησαμε αυτούς που ξεμπροστιαζαν το κακό...




Ὁ εὐσεβής λαός εἶναι Ο ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


(Ἅγιος, Ὁμολογητής τῆς Πίστεως καί Προφήτης π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης) 

Ὁ εὐσεβής λαός, κατά τό Κανονικόν Δίκαιον, εἶναι Ο ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ καί ἔχει ὑποχρέωσιν ὁσάκις ἀρχιερεύς παρεκκλίνῃ ἐκ τῶν γραμμῶν τῆς Ὀρθοδοξίας καί γυμνῇ τῇ κεφαλῇ κηρύττῃ τι ἀσυμβίβαστον πρός τά παραδεδεγμένα, ὁ λαός αὐτός ὄχι μόνον νά διαμαρτύρεται, ἀλλά καί νά διακόπτῃ πᾶσαν πνευματικήν σχέσιν μετά τοῦ οὕτω πως παρεκτρεπομένου ἀρχιερέως. 

... Καθ’ ὅν χρόνον οἱ αἱρετικοί παντός τύπου ἀδίστακτοι, σφοδρῶς διαβάλλοντες τήν Ὀρθοδοξίαν, ὡς ἀγέλαι λύκων ἔχουν εἰσβάλει εἰς τόν Ὀρθόδοξον χῶρον καί ἀφαρπάζουν τά πρόβατα ἐκ τῆς μάνδρας τῆς Ὀρθοδοξίας, Ὑμεῖς Παναγιώτατε καί οἱ συνοδοιποροῦντες ὑμῖν ἀρχιερεῖς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀντί ν’ ἁρπάσετε τάς ποιμαντορικάς σας ράβδους καί νά καταδιώξετε μακράν τούς λυμεῶνας τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, Ὑμεῖς μετά τῶν ἀρχηγῶν τῶν αἱρετικῶν ἀνοίγετε εὐχάριστον «κουβεντολόϊ», χαριεντίζεσθε, ἐναγκαλίζεσθε, συντρώγετε, συμψάλλετε, συμπροσεύχεσθε. 

Δηλαδή, βοσκοί σεῖς τῆς ἱερᾶς ποίμνης, ἀνοίγετε τάς θύρας καί ὑποδέχεσθε τούς λύκους θωπεύοντες αὐτούς ἐν τῷ τρώγειν τά πρόβατά σας. 

Ποῦ τό πνεῦμα τῆς ἀντιστάσεως κατά τῆς πλάνης, ὅπερ ἐξέφραζεν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ὁ ἡγαπημένος μαθητής; «Εἴ τις ἔρχεται πρός ὑμᾶς καί ταύτην τήν διδαχή οὐ φέρει, μή λαμβάνετε αὐτόν εἰς οἰκίας, καί χαίρειν αὐτῷ μή λέγετε» (Β΄ Ἰωαννου, 10-11).

Ἀντιγραφή ἀπό τό βιβλίο τοῦ ἁγίου, ὁμολογητοῦ καί προφήτου π. Αὐγουστίνου Καντιώτη ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΑ ΨΕΥΔΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΑΤΕΣ ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ ΕΝΩΤΙΚΩΝ



Οἱ λεγόμενοι Ρωμαιοκαθολικοί (παπικοί) στεροῦνται τήν Χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί βρίσκονται κάτω ἀπό τά ἀναθέματα τῶν Ἁγίων Θεοφόρων Πατέρων.

Ὁ σύγχρονος Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας π. Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἐπισημαίνει: «Τό δόγμα περί τοῦ ἀλαθήτου τοῦ Πάπα-ἀνθρώπου εἶναι ἡ αἵρεσις τῶν αἱρέσεων, μία ἄνευ προηγουμένου ἀνταρσία κατά τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ. Στήν ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὑπάρχουν τρεῖς κυρίως πτώσεις: τοῦ Ἀδάμ, τοῦ Ἰούδα καί τοῦ Πάπα». 

Οἱ κακοδοξίες τοῦ παπισμοῦ ἔχουν καταδικασθεῖ ἀπό τίς Συνόδους στήν Κωνσταντινούπολη τοῦ 879 (ἐπί Μεγάλου Φωτίου), τοῦ 1009, τοῦ 1054, τοῦ 1089, τοῦ 1342-1351 (ἐπί ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ), τοῦ 1441 στήν Ρωσσία, τοῦ 1484, τοῦ 1642, τοῦ 1672, 1722, τοῦ 1727, τοῦ 1838, τοῦ 1848 καί τοῦ 1895 στήν Κωνσταντινούπολη καί τέλος ἀπό τό Πανορθόδοξο Συνέδριο στήν Μόσχα το 1948. 

Μετά ἀπό τόσες καταδικαστικές Συνοδικές ἀποφάσεις γιά τά ἀντίθεα Παπικά ἀνοσιουργήματα πῶς οἱ παναιρέτες Οἰκουμενιστές τολμᾶνε καί βαπτίζουν τόν παπισμό «ἀδελφή ἐκκλησία»; 

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἰωάννη Ρίζου 
ΟΙ ΛΗΣΤΕΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ


Ἀλλοίμονό μας! Μέ ποιούς πᾶνε νά μᾶς ἑνώσουν; ΣΤΟΝ ΠΑΠΙΣΜΟ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΒΟΗΘΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΩΖΕΤΑΙ. 


Ὁ παπισμὸς ἀποτελεῖ μεγάλην ἀπειλὴν διά την ἐν Χριστῷ ἐλευθερίαν τοῦ ἀνθρώπου 

Ἀρχιμανδρίτου ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΨΑΝΗ, 
Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Κοινοβιακῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους 
Ἐκοιμήθη στὶς 8 Ἰουνίου τὸ 2014 

Εἰδικώτερον ὅσον ἀφορᾶ εἰς τὸν παπισμὸν αἰσθανόμεθα, αὐτὸ ποὺ πάντοτε ἠσθάνοντο οἱ Ὀρθόδοξοι, ὅτι παραμορφώνει τὴν Ἁγίαν Τριάδα, ὅτι παραμερίζει τὸν Χριστόν, ὅτι δὲν φανερώνει τὴν Ἐκκλησίαν ὡς Εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἀλλ’ ὡς ἀνθρωπίνην μονοκρατορίαν, ὅτι δίδει εἰς τὸ Ἅγιον Πνεῦμα διακοσμητικὴν μόνον θέσιν. Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος δὲν βοηθεῖται καὶ δὲν σώζεται.

Ὁ παπισμὸς ἀποτελεῖ μεγάλην ἀπειλὴν διά την ἐν Χρὶστῷ ἐλευθερίαν τοῦ ἀνθρώπου. 

Ἐὰν μάλιστα ἡμεῖς ὡς Ἁγιορεῖται ὁμιλήσωμεν διαφορετικὰ ἀπ’ ὅ,τι ὡμίλησε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, οἱ μὴ συλλειτουργήσαντες μὲ τοὺς Λατινόφρονας καὶ θανατωθέντες Ἁγιορεῖται, ὁ ὅσιος Νικόδημος καὶ οἱ λοιποὶ Πατέρες μας, οἱ ἐν ἀσκήσει καὶ ἀθλήσει διαλάμψαντες, τοῦτο θὰ εἶναι Θεοῦ ἐγκατάλειψις. Καὶ τὰ ὀστᾶ μας θὰ διασκορπισθοῦν μὲ τὰ ὀστᾶ των ἀνθρωπαρέσκων. (Ψάλμ. 52,6) 

(Ὀρθόδοξος Παράδοσις καὶ Παπισμός, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 1979)


ΠΡΟΣΟΧΗ: Ὅποιος ὑποστηρίζει σήμερα, ὅτι ὁ ἀμετανόητος πάπας ὀρθοτομεῖ τώρα τόν λόγο τῆς Ἀληθείας, εἶναι σάν νά ὁμολογεῖ ὅτι οἱ δικοί μας Ἅγιοι Πατέρες εἶναι αἱρετικοί!

Ὁ Ἅγιος Γεννάδιος Σχολάριος ἦταν ἕνας ἀπό τούς ἐλαχίστους πού δέν ὑπέγραψαν στήν ληστρική ψευδοσύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας.

Καί δέν ὑπέγραψε διότι ἀγαποῦσε τήν ἁγία Ὀρθοδοξία περισσότερο ἀπό τόν ἑαυτό του, καί δέν ἤθελε νά ἀρνηθεῖ τόν Ἰησοῦ Χριστό.

«Ὅποιος θά μνημονεύση τόν Πάπα», λέγει ὁ Ἅγιος Γεννάδιος, «ἤ θά ἔχη κοινωνία μέ αὐτούς πού τόν μνημονεύουν ἤ θά συμβουλεύση ἤ θά παραινέση κάποιον νά μνημονεύση, θά τόν θεωρήσω ὅπως ἀκριβῶς καί ἡ ἁγία καί μεγάλη σύνοδος τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἡ ὁποία ἐξήτασε τό λατινικό δόγμα καί κατεδίκασε ὅσους τό πίστευσαν, τόν Βέκκο δηλαδή καί τούς ὁμόφρονάς του. ... 

Ὁμολογεῖ ὁ Ἱερός Σχολάριος: 

«Μή γένοιτο νά κάνω αἱρετική τήν ἐκκλησία μου, τήν ἁγία μητέρα τῶν Ὀρθοδόξων, δεχόμενος τό μνημόσυνο τοῦ Πάπα, ἐφ’ ὅσον ὁ Πάπας ὁμολογεῖ καί πιστεύει ἐκεῖνα, γιά τά ὁποῖα δέν τόν δέχεται ἡ Ἐκκκλησία μας. 

Ὅποιος, λοιπόν, ὁμολογήσει ὅτι ἐκεῖνος (ὁ Πάπας) ὀρθοτομεῖ τώρα τόν λόγο τῆς ἀληθείας, ὁμολογεῖ ὅτι οἱ δικοί μας πρόγονοι εἶναι αἱρετικοί. 

Ἡ γνώμη μου λοιπόν ἦταν καί θά εἶναι αὐτή. Καί θά εἶμαι ὁπωσδήποτε πάντοτε ἀκοινώνητος πρός τόν Πάπα καί ὅσους ἔχουν κοινωνία μ’ αὐτόν, ὅπως οἱ Πατέρες μας. Διότι πρέπει νά μιμούμεθα τήν εὐσέβειά τους, ἀφοῦ δέν ἔχομε τήν ἁγιωσύνη καί τήν σοφία τους»[1]. 

Αὐτά διδάσκει λοιπόν ὁ Ἅγιος Γεννάδιος Σχολάριος• αὐτά «ἄς ἔχουσι πάντοτε ὑπ’ ὄψει οἱ διευθύνοντες τά τῆς Ἐκκλησίας», ἐάν καί ἐφ’ ὅσον φυσικά, ἀγαποῦν τήν Ἐκκλησία!

[1] Ἱεροῦ Γενναδίου Σχολαρίου, «ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥΣ», Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, τ.21/1996.










Δεν οικοδομείται με πνευματικές σχέσεις με αιρετικές κοινότητες το Σώμα Χριστού

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Είναι μεγάλη βλασφημία να πιστεύεται και να διακηρύσσεται, ότι το Σώμα Χριστού οικοδομείται με τις πνευματικές σχέσεις με αιρετικές κοινότητες μέλη του Π.Σ.Ε. Κι όμως σε αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης, και αυτό παρεισέφρησε ως μη όφειλε. 

Αυτό διακηρύσσεται στην παράγραφο 8 της Δήλωσης του Τορόντο, η οποία ως μη όφειλε παρεισέφρησε και σε κείμενο της Σύνοδου της Κρήτης. Για τέτοιες αποφάσεις σεμνύνονται; Γιατί τόση ζέση για μια τέτοια απόφαση, από τους αμύντορες της Συνόδου της Κρήτης; 

Είναι αυτή η απόφαση σύμφωνη με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας; Ας βρεθεί έστω και ένας από αυτούς που υπεραμύνονται της Συνόδου της Κρήτης, να προβάλει θεολογική ερμηνεία για μια τέτοια στρέβλωση. Είναι επόμενη των Οικουμενικών Συνόδων μια τέτοια κακόδοξη στρέβλωση; Άπαγε της βλασφημίας.

Στην παράγραφο 8 της Δήλωσης του Τορόντο, αναφέρεται ότι ‘’οι εκκλησίες – μέλη εισέρχονται σε πνευματικές σχέσεις για να οικοδομηθεί το Σώμα του Χριστού και να ανακαινισθεί η ζωή των εκκλησιών’’*. Αυτή η προϋπόθεση αποτελεί βλασφημία.

Το Σώμα του Χριστού θα οικοδομηθεί από τις ‘’πνευματικές’’ σχέσεις με αιρετικές κοινότητες και ομάδες μέλη του Π.Σ.Ε., όπως για παράδειγμα με τις καλούμενες ‘’εκκλησίες’’ των Μεννονιτών σε Γερμανία και Ολλανδία, τις ποικίλες ‘’εκκλησίες’’ των Μεθοδιστών, τις λεγόμενες ‘’Αναμορφωμένες Χριστιανικές εκκλησίες’’ στη Σερβία, Μαυροβούνιο και Σλοβακία μελών του Π.Σ.Ε.;

Αυτό δεν αποτελεί ορθόδοξη θέση, ούτε και εκκλησιολογική προϋπόθεση. Καταγράφει απλούστατα τις μάταιες προσπάθειες συνύπαρξης στο συνονθύλευμα του λεγόμενου Π.Σ.Ε. 

Τέτοιες προϋποθέσεις σχετικοποιούν την εκκλησιαστική μας αυτοσυνειδησία ως Ορθοδόξων, ότι δηλαδή ‘’η Ορθόδοξος Εκκλησία, είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία’’. Πρόκειται για εκκλησιολογικές στρεβλώσεις και όχι ‘’εκκλησιολογικές’’ προϋποθέσεις.

Ιεράρχες οι οποίοι αντιλαμβάνοντο πριν τη Σύνοδο της Κρήτης τη στρέβλωση αυτή, όπως και άλλες στρεβλώσεις, προβάλλοντες μάλιστα και θεολογικές ενστάσεις… μετά από αυτήν, γι’ άλλους λόγους, διαφοροποίησαν τη στάση τους. Δεν είναι απορίας άξιο αυτό; Ας γραφεί ή μάλλον ας τολμηθεί ένα απολογητικό κείμενο για μια τέτοια στρέβλωση.

Αποτελεί μεγάλη βλασφημία να διακηρύσσεται, ότι το Σώμα Χριστού οικοδομείται με τις πνευματικές σχέσεις με αιρετικές κοινότητες μέλη του Π.Σ.Ε. 

‘’Δια της Εκκλησίας, και εν τη Εκκλησία, δια της οποίας και μόνον οι άνθρωποι φθάνουν εις τον τελικόν σκοπόν και το τελικόν νόημα της ανθρωπίνης υπάρξεως σε όλους τους κόσμους»** παρατηρεί μεταξύ άλλων ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, ερμηνεύοντας τον λόγο του Αποστόλου Παύλου «Μέχρι καταντήσωμεν…εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» (Εφ. 4,13).


*«Η συμβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας και θεολογίας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» (Στυλιανού Χ. Τσομπανίδη).
**Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς «Άνθρωπος και Θεάνθρωπος – Μελετήματα Ορθοδόξου Θεολογίας».





Προσευχή αληθινή είναι...


Προσευχή αληθινή είναι η απερίσπαστη, ή χωρίς ρεμβασμό, που εκτελείται με προθυμία, με ψυχή που πονάει για τις αμαρτίες της και με νού προσηλωμένο. 
Η προσευχή περισσότερο πρέπει να αφορά πράγματα αγαθά και να μην εξαντλείται μόνο σε λεπτά και προσεγμένα λόγια. Η ταπεινοφροσύνη γίνεται παντού όχημα της προσευχής και αυτή είναι απόδειξη ταπείνωσης, γιατί γνωρίζοντας την ασθένειά μας ζητάμε τη βοήθεια του Θεού.

Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης
(Περί Επιμελείας Ψυχής Γ' Εκδ. ομιλία Α’ περί προσευχής σελ. 110)





Επιστολή Ορθόδοξου Υπερπολυτέκνου προς τον υπ. Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Πιερρακάκη Κυριάκο


Τσακιρίδης Μιχαήλ 
Θεσσαλονίκη 4/11/2024

Κύριε υπουργέ με την χάρη του Θεού είμαι ένας ορθόδοξος υπερπολύτεκνος πατέρας 10 παιδιών και μαθαίνοντας για την ενέργεια σας να θέσετε σε αναστολή άσκησης καθηκόντων εκπαιδευτικό που μοίρασε φυλλάδια με ομοφοβικές αναφορές μου δημιουργήθηκαν κάποια ερωτήματα τα οποία θέτω υπόψιν σας περιμένοντας κάποιες διευκρινιστικές απαντήσεις.

1) Είστε μήπως εχθρός του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου που ονομάζει αυτό το πάθος «κολοφώνα των παθών» δηλαδή το χειρότερο από όλα τα πάθη;

2) Είστε εχθρός του Αποστόλου Παύλου που μας λέει ότι όσοι διαπράττουν αυτή την αμαρτία δεν θα κληρονομήσουν βασιλεία θεού και την καταδικάζει ως ασχημοσύνη και ατιμία;

3) Είστε εχθρός όλων των Αγίων Πατέρων που μίλησαν για αυτό το πάθος και το καταδίκασαν απερίφραστα;

4) Μήπως τελικά είστε εχθρός του Τριαδικού Θεού που κατέστρεψε με πυρ και θειάφι τα Σόδομα και τα Γόμορρα που βρισκόταν στην τοποθεσία που βρίσκεται σήμερα η νεκρά θάλασσα στην οποία δεν υπάρχει ίχνος ζωής;

5) Διαφωνείτε με το άρθρο 16 του Συντάγματος που αναφέρει ότι αποστολή του σχολείου είναι η ανάπτυξη της Εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων;

6) Δέχεστε την ορθόδοξη θρησκευτική συνείδηση των Ελλήνων;

Τα λόγια των Αγίων μας έχουν ρητορική αγάπης προς τον άνθρωπο που αιχμαλωτίστηκε από αυτό το πάθος γιατί του λένε την αλήθεια ότι οδεύει προς την καταστροφή της ψυχής και του σώματος του και του δείχνουν και τον τρόπο θεραπείας του μέσα στο χώρο των μυστηρίων της Εκκλησίας μας και του προσωπικού του αγώνα να απαλλαγεί από αυτό το πάθος.

7) Μήπως τελικά εσείς έχετε ρητορική μίσους λέγοντας ψέματα στους ανθρώπους που ταλαιπωρούνται από αυτή την κατάσταση ότι δεν πρέπει να ανησυχούν και ότι δεν έχουν κανένα πρόβλημα;

8) Η τελευταία μου ερώτηση που είναι και απορία είναι ότι πως τολμήσετε σαν υπουργός θρησκευμάτων να γίνεται ουσιαστικά διώκτης της Καινής και Παλαιάς διαθήκης και όλων των Αγίων μας;

Μήπως τελικά εξασφαλίσατε την σιωπή του Αρχιεπισκόπου και του τοπικού επισκόπου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής;

Με τιμή 
Τσακιρίδης Μιχαήλ 
Νεάπολη Θεσσαλονίκης 


Δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα Χρυσόστομος...


Δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα Χρυσόστομος. Δεν υπάρχει σήμερα Μέγας Βασίλειος, δεν υπάρχει Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός.

Δυστυχώς οι ολίγοι καλοί επίσκοποι που υπάρχουν είναι δειλοί, δεν έχουν σθένος ν’ αγωνισθούν. Και ξεχνούν οι καλοί επίσκοποι, ότι μία καθαίρεσις είναι τίτλος τιμής, δι’ εκείνον ο οποίος καθαιρείται, λόγω προσηλώσεως στην πίστι...


Καθηρημένος απέθανε ο Χρυσόστομος, αλλά η δόξα του είναι αιωνία μέσα στην Εκκλησία...!

Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης


Περί της λεγόμενης «Μυστηριακής Διακοινωνίας» (Intercommunio)


Περί της λεγόμενης «Μυστηριακής Διακοινωνίας» (Intercommunio)

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Η λεγόμενη ‘’Μυστηριακή Διακοινωνία’’ (Intercommunio), η οποία προβάλλεται από τον Παπισμό, αποτελεί ένα τρόπο ‘’ενότητας’’, ο οποίος επιτυγχάνει την περιθωριοποίηση των δογματικών και άλλων διαφορών. Η σκοπιμότητα ενός τέτοιου ατοπήματος είναι προφανής...

Η παλαιότερη αναφορά του Καρδινάλιου Walter Kasper το έτος 2016, ο οποίος ήταν και πρόεδρος της Παπικής επιτροπής για την ‘’ενότητα’’, ότι στην «επόμενη δήλωση του Πάπα θα πρέπει να επιτραπεί ‘’κοινή ευχαριστιακή κοινωνία’’ με τους Προτεστάντες» (συνέντευξη του Καρδινάλιου Walter Kasper στην Avvenire), κατέδειξε τις προσπάθειες για τη λεγόμενη μυστηριακή διακοινωνία (intercommunio).

Η αναφορά αυτή του Καρδινάλιου Walter Kasper, προβαλλόταν σε αρκετούς διαδικτυακούς ιστότοπους πέραν της Avvenire, και στους www.thecatholicthing.org, www.catholicculture.org, www.agensir.it κλπ.

Για το πώς αντιλαμβάνονται οι Παπικοί την Χριστιανική ενότητα, ερμηνεύει κάλλιστα η στάση του Πάπα Φραγκίσκου στη συνάντηση των Παπικών με τους Πεντηκοστιανούς στην Αμερική. Τον Μάϊο του 2015 η Παπική ‘’επισκοπή’’ Phoenix των ΗΠΑ, σε συνεργασία με μια ομάδα ‘’Πεντηκoστιανών’’ παστόρων, στους οποίους συμπεριλαμβάνετο και ο γνωστός για τις πλάνες του ‘’Πεντηκοστιανός’’ πάστορας John Taettino, διοργάνωσε την «Ημέρα της χριστιανικής ενότητας», για την οποία ο Πάπας Φραγκίσκος ανέφερε ότι: 

«Σήμερα ζούμε, αγαπητοί αδελφοί τον οικουμενισμό του αίματος» και πρόσθεσε ότι «σήμερα, μαζί, εσείς εκεί και εγώ από τη Ρώμη, να ζητήσουμε από τον Πατέρα να στείλει το Πνεύμα του Ιησού, το Άγιο Πνεύμα, και να μας δώσει την χάρη, που θα μας δώσει τη δυνατότητα να γίνουμε όλοι ένα, έτσι ο κόσμος να πιστέψει».

«Και μπορώ να σκεφτώ κάτι που θα μπορούσε να είναι ανόητο, ή ίσως μια αίρεση, δεν ξέρω», συνέχισε ο Πάπας Φραγκίσκος, «αλλά υπάρχει κάποιος που ‘’ξέρει’’ ότι παρά τις διαφορές, είμαστε ένα». Το τι εννοούσε ο ηγήτωρ του Βατικανού με το, «αλλά υπάρχει κάποιος που ‘’ξέρει’’ ότι παρά τις διαφορές, είμαστε ένα», είναι πασιφανές.

Αυτό που είπε ο Πάπας Φραγκίσκος, το οποίο προλόγισε ως ‘’κάτι που θα μπορούσε να είναι ανόητο, ή ίσως μια αίρεση’’, είναι όντως αιρετικό και έκφραση του συγκρητιστικού οικουμενισμού.

Αντιλαμβανόμαστε το συγκρητιστικό άτοπο εκ μέρους των Παπικών, για εφαρμογή της λεγόμενης μυστηριακής διακοινωνίας (intercommunio). Οι Παπικοί θα περιοριστούν για την εφαρμογή της λεγόμενης μυστηριακής διακοινωνίας (intercommunio) μόνο στους Προτεστάντες; Δεν θα στραφούν και προς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς;

Ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης εις το σύγγραμμά του ‘’Η κρίσις Θεολογίας και Οικουμενισμού’’ αναφέρει:
«o π. Ιωάννης Ρωμανίδης είχε αποκαλύψει ότι Ρωμαιοκαθολικός επίσκοπος του είχε εκμυστηρευτεί ότι κατά το σχέδιο του Βατικανού η ένωσις δεν θα γίνει εκ των άνω, δηλαδή των επισκόπων, των θεολόγων και των διαλόγων, αλλά μάλλον μέσω του λεγομένου λαϊκού οικουμενισμού, δηλαδή των αμοιβαίων επαφών και της σταδιακής εφαρμογής της μυστηριακής διακοινωνίας (intercommunio), η οποία τουλάχιστον από την Ρώμη ήδη εφαρμόζεται».

Η σκοπιμότητα ενός τέτοιου συγκρητιστικού ατοπήματος είναι προφανής. Αυτό δεν εφαρμόζεται στις μέρες μας σε κάποιο βαθμό, και μάλιστα και από κάποιους Ορθόδοξους Κληρικούς, οι οποίοι εν γνώσει τους κοινωνούν ετεροδόξους;


Και για του λόγου το αληθές δείτε και:





ΓΙΑΤΙ αλήθεια κ. Κύριλλε ; ΜΕΣΑ στόν Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμαρουσίου ; ; ; ...ΒΙΒΑΛΝΤΙ & ΜΟΤΣΑΡΤ & ΜΠΑΧ; Καί 'σοπράνο' ΜΑΖΙ ; Τί είναι οι Ναοί μας, 'Μέγαρα Μουσικής' ; ; ;

Μείναμε άφωνοι!

Απολύτως!

Διαβάσαμε εδώ καί λίγες ημέρες μία ανηρτημένη αφίσα στούς πίνακες ανακοινώσεων, που είναι τοποθετημένοι έξω από τούς Ι. Ναούς της Μητροπόλεως Αμαρουσίου, Κηφισίας, Ωρωπού & Μαραθώνος, όπου υπάρχει μία ασπρόμαυρη παλαιά φωτογραφία του κέντρου του προαστίου αυτούκαί γράφει πάνω από τήν φωτογραφία:



'ΙΕΡΟΣ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ, 1874 - 2024.

150 ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ.

ΣΑΒΒΑΤΟ 16 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2024 ΣΤΙΣ 19.00' ΣΤΟΝ Ι. ΝΑΟ.'

Από κάτω από τήν φωτογραφία, γράφει:

ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ - Σ Υ Ν Α Υ Λ Ι Α ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ 150 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ Ι. ΝΑΟΥ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ ΜΕ ΕΡΓΑ ΒΙΒΑΛΝΤΙ, ΜΟΤΣΑΡΤ, ΜΠΑΧ.

ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΝΕΩΝ ΔΗΜΟΥ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ.

Μουσική Διεύθυνση - Καλλιτεχνική επιμέλεια Φωτεινή Κοσκόρου

Σ ο π ρ ά ν ο : Αμαλία Ραυτοπούλου - Μόρφω Ψύρρα

Φ λ ά ο υ τ ο : Φωτεινή Μαζαράκη

Η πρώτη ερώτηση καί απορία Σεβασμιώτατε είναι μέ ποιό τάχα σκεπτικό ο Ι. Ναός μετατρέπεται ευκόλως σέ 'Μέγαρο Μουσικής' καί που μπορεί άρα γε νά βασίζεται η απόφαση νά γίνονται αυτές οι εκδηλώσεις, ΕΝΤΟΣ του Ναού κι όχι σέ μία ο π ο ι α δ ή π ο τ ε άλλη αίθουσα, αρχονταρίκι, ή σέ (ευρύχωρο) χώρο του ομωνύμου Δήμου, που ως γνωστόν τό Δημαρχείο του απέχει μόλις 100 μέτρα ;

Η δεύτερη ερώτηση καί απορία Σεβασμιώτατε είναι πώς καί δέν επελέγησαν έργα, αντί της Δυτικής μουσικής, από τό μέγα πλήθος καί πλούτο της Βυζαντινής μας Μουσικής, στήν οποία μάλιστα η Ενορία διαθέτει πάντα λίαν αξιόλογους καί έμπειρους Ψάλτες, όπως καί έξοχες νεανικές Χορωδίες;

Η τρίτη ερώτηση καί απορία Σεβασμιώτατε είναι, άν οι "συναυλίες" αυτές ΕΝΤΟΣ των Ι. Ναών μας, αποτελούν τελικώς (διόλου ορθόδοξες πάντως) αντιγραφές σίγουρα αποτυχημένων έως απελπισμένων πρακτικών, άλλων αιρετικών "χριστιανικών" δογμάτων, που "αγωνίζονται" νά "τραβήξουν κοντά τους" τό αδιάφορο ποίμνιό τους, μέσω συναυλιών ; 

Η τέταρτη ερώτηση καί απορία Σεβασμιώτατε, είναι πώς καί γιατί οδηγείται σέ αυτού του είδους τίς ξεκάθαρα α ν τ ι κ α ν ο ν ι κ έ ς - π α ρ α β α τ ι κ έ ς επιλογές, θέλοντας νά δείξει πρός τά 'έξω' καί πρός τό ποίμνιο, τί ακριβώς η Μητρόπολη, διαγράφοντας εντελώς όχι μόνο τήν Ιστορία, τήν Ιερά Παράδοση, τίς αξίες, αλλά καί τούς Κανόνες της Πίστεώς μας;

Ενορίτες του Αμαρουσίου



Ποτέ μην υποτιμάς ή πληγώνεις κανέναν στη ζωή


«Όταν το πουλί είναι ζωντανό, τρώει τα μυρμήγκια». Όταν το πουλί πεθαίνει, τα μυρμήγκια τρώνε το πουλί. Ο χρόνος και οι συνθήκες μπορούν να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή. Ποτέ μην υποτιμάς ή πληγώνεις κανέναν στη ζωή. Μπορεί να είσαι δυνατός σήμερα, αλλά να θυμάσαι ότι ο χρόνος είναι πιο δυνατός από σένα! 

Ένα δέντρο κάνει ένα εκατομμύριο σπιρτόξυλα και ένα σπιρτόξυλο μπορεί να κάψει ένα εκατομμύριο δέντρα, οπότε μην αφήνεις ένα αρνητικό πράγμα να επηρεάσει τα εκατομμύρια θετικά πράγματα στη ζωή σου...

Να είσαι λοιπόν καλός και να κάνεις το καλό.Συμβουλή προς τον εαυτό μας και προς τους άλλους!




Δέν υπάρχει μεγάλη καί μικρή αμαρτία


«Δέν υπάρχει μεγάλη καί μικρή αμαρτία.
Μικρή ή μεγάλη, η αμαρτία εἶναι πάντοτε αμαρτία.
Οἱ πολλές μικρές αμαρτίες, μας κάνουν μεγαλύτερο κακό απ’ ό,τι μία μεγάλη, γιατί οι μικρές περνούν ἀπαρατήρητες κι έτσι δέν φροντίζουμε νά τίς διορθώσουμε».

Αρχιμανδρίτη Ἰωήλ Γιαννακόπουλου

Ἅγιος Νεκτάριος: «Ἡ ἕνωσις (μέ τους Παπικούς) εἶναι ἀδύνατος» !


«Ἡ ἕνωσις (μέ τους Παπικούς) εἶναι ἀδύνατος»!
Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως ὁ θαυματουργός.

Σέ προηγούμενα ἄρθρα δείξαμε ὅτι ὁ διενεργούμενος μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ διάλογος οὐσιαστικὰ ἔχει ὁδηγηθεῖ σὲ ἀδιέξοδο καὶ ὅτι τυχὸν λύση στὸ ἀδιέξοδο δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ἀποτελεῖ ἐκτροπὴ ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας... 

Καὶ αὐτό, διότι ἀπὸ πλευρᾶς Παπισμοῦ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξει ὑποχώρηση στὸ καίριο ζήτημα τῆς παπικῆς ἐξουσίας. 

Ὄχι μόνο ἐπειδὴ κάτι τέτοιο θὰ σήμαινε κατάρρευση τῆς αὐτοκρατορίας του, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν πρόσθετο λόγο ὅτι ἡ παπικὴ ἐξουσία στὸν Ρωμαιοκαθολικισμὸ ἀποτελεῖ δόγμα πίστεως κατοχυρωμένο ἀπὸ τὶς δύο Συνόδους τοῦ Βατικανοῦ, οἱ ὁποῖες ἀπὸ αὐτοὺς θεωροῦνται Οἰκουμενικὲς καὶ συνεπῶς ἀλάθητες.

Τὶς διαπιστώσεις μας αὐτὲς θὰ τὶς κατοχυρώσουμε σὲ τοῦτο τὸ ἄρθρο καὶ μὲ τὶς ὀξυδερκέστατες ἀντίστοιχες ἐπισημάνσεις τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, ὅπως τὶς διατύπωσε στὸ ἐπιστημονικότατο δίτομο ἔργο του «Μελέτη ἱστορικὴ περὶ τῶν αἰτίων τοῦ Σχίσματος», ὁ πρῶτος τόμος τοῦ ὁποίου ἐκδόθηκε στὴν Ἀθήνα τὸ ἔτος 1911.

Σ᾿ αὐτὸ τὸ σπουδαιότατο ἔργο ὁ Ἅγιος ἀνατέμνει εἰς βάθος τὸ τραγικὸ σχίσμα μεταξὺ Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως. Ἕνα σχίσμα ποὺ συντάραξε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πρὶν ἀπὸ μία χιλιετία καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ ἀποτελεῖ τὸ φοβερότερο σκάνδαλο τῆς ἱστορίας τοῦ χριστιανισμοῦ μέχρι σήμερα. Μὲ ἐκπληκτικὴ εὐθυκρισία, ἀκλόνητη ἐπι χειρηματολογία καὶ ἀδιάσειστα ἱστορικὰ στοιχεῖα ὁ ἅγιος Νεκτάριος ἀποδεικνύει ὅτι ἡ μόνη οὐσιαστικὴ αἰτία τοῦ Σχίσματος ὑπῆρξαν οἱ θρασύτατες ἀξιώσεις τῶν παπῶν γιὰ ἀπόλυτη κυριαρχικὴ ἐξουσία πάνω στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Τὸ Σχίσμα, λέει, εἶναι κάτι φρικτό: «Σχίσμα, θλιβερὸν ἄκουσμα, λέξις δηλοῦσα ἀποδοκιμασίαν ἀδελφῆς ἐκκλησίας, χωρισμὸν ἀδελφῶν μιᾶς Ἐκκλησίας». 

Ποιὲς εἶναι οἱ αἰτίες, ρωτάει ὁ Ἅγιος, ποὺ προκάλεσαν τὸ σχίσμα μεταξὺ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν καὶ ἐπὶ δέκα αἰῶνες κρατοῦν χωρισμένες αὐτὲς ποὺ ἦταν ὁμομήτριες ἀδελφές; Καὶ ἄραγε δὲν μποροῦν νὰ ξεπεραστοῦν αὐτὲς οἱ αἰτίες καὶ νὰ ἐπέλθει ἡ ἕνωση;

Ὁ ἅγιος Νεκτάριος δὲν γνωρίζει γλώσσα διπλωματίας. Ἀπαντώντας εὐθέως στὸ ἐρώτημα λέει ὅτι, ἐφόσον οἱ δύο πλευρὲς παραμένουν πιστὲς στὶς ἀρχές τους, «ἡ ἕνωσις εἶναι ἀδύνατος»! 

Γιὰ νὰ πραγματοποιηθεῖ ἕνωση εἶναι ἀπαραίτητο κάποια ἀπὸ τὶς δύο νὰ ἀρνηθεῖ τὶς βασικὲς ἀρχές της: ἡ μὲν παπικὴ τὸ Πρωτεῖο ἐξουσίας τοῦ πάπα, ἡ δὲ Ὀρθόδοξη τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους. 

Αὐτὸ ὅμως σημαίνει ὅτι κάποια ἀπὸ τὶς δύο πρέπει νὰ ἀρνηθεῖ τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό της...

Πηγὴ ὅλων τῶν κακοδοξιῶν τοῦ Παπισμοῦ θεωρεῖ ὁ Ἅγιος τὶς κυριαρχικὲς ἀξιώσεις τῶν παπῶν, οἱ ὁποῖες «χεῖρον πάσης αἱρέσε ως ἔβλαψαν τὴν Ἐκκλησίαν»! Αὐτὲς οἱ ἀξιώσεις περὶ Πρωτείου ἐξουσίας συνετέλεσαν ὥστε νὰ ἐξαπλωθεῖ καὶ νὰ παγιωθεῖ στὴ Δύση ἡ αἱρετικὴ διδασκαλία περὶ δῆθεν ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ, τὸ λεγόμενο Φιλιόκβε (Filioque). 

Γι᾿ αὐτὸ καὶ οἱ τυφλοὶ παπιστὲς τῆς Ρώμης δὲν δίσταζαν νὰ χαρακτηρίζουν τοὺς ἐκεῖ Ὀρθοδόξους ὡς ὀπαδοὺς τῆς αἱρέσεως τοῦ Νεστοριανισμοῦ: «Οἱ αἱρετικοὶ παπισταὶ ἔ χραινον τοὺς ὀρθοδόξους δυτικοὺς βλασφημίαις αἱρέσεως νεστοριανῆς», σημειώνει ὁ Ἅγιος. Καὶ τὸ σημειώνει περίλυπος γιὰ τὸ κατάντημά τους, ποὺ φθάνει στὸν παραλογισμὸ νὰ ὑποστηρίζουν «ὅτι τέσσαρα καὶ τέσσαρα κάμνουσιν ἐννέα», ὅπως σημειώνουν ἐφημερίδες τῆς ἐποχῆς.

Ὁ ἅγιος Νεκτάριος συνέλαβε τὸ πρόβλημα τοῦ Παπισμοῦ στὴν οὐσία του. Εἶχε ἤδη διαπιστώσει τὸ ἀποκορύφωμα τῆς παπικῆς ἐκτροπῆς στὴν Α΄ Σύνοδο τοῦ Βατικανοῦ τὸ ἔτος 1870. Γι᾿ αὐτὸ καὶ μὲ τὴ μελέτη του ἀνατρέπει πλήρως καὶ ἐκ βάθρων αὐτὸ ποὺ ἡ Σύνοδος ἔφθασε νὰ καθιερώσει γιὰ πρώτη φορὰ ὡς δόγμα πίστεως: τὸ παπικὸ δηλαδὴ Πρωτεῖο καὶ Ἀλάθητο.

Τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου εἶναι αὐστηρά, ἀλλὰ δὲν γράφει μὲ ἐμπάθεια. Γράφει μὲ πόνο καὶ ἀγάπη. Δὲν ψάχνει νὰ ἀνακαλύψει πλάγιους δρόμους ἢ ἀπατηλὰ μοντέλα ἑνότητας. Ἡ θέση του κρυστάλλινη σὰν τὴ ζωή του εἶναι σαφέστατη, ἀκριβὴς καὶ ἀπόλυτη: Κάτω ἀπὸ τὶς γνωστὲς καὶ ἀμετακίνητες θέσεις τῶν δύο πλευρῶν «ἡ ἕνωσις εἶναι ἀδύνατος»!


«Ἡ ἕνωσις (μέ τους Παπικούς) εἶναι ἀδύνατος»!
Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως ὁ θαυματουργός.


Ο Άγιος Νεκτάριος με τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρόνιο Δ'




Ἀνυπόφορος ὁ Πατριάρχης


Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Κ. Διώτη, Θεολόγου- Δημοσιογράφου- Συγγραφέως - Ἐκδότου (ὅπως ἐτίμησεν αὐτὸν ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν)

Ἀνυπόφορος= ποὺ δὲν μπορεῖ κανείς νὰ τὸν ὑποφέρη, νὰ τὸν ἀνεχθῆ. Πρὸ ἀρκετοῦ χρόνου ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος ἔκαμε μίαν ἐξοργιστικὴν δήλωσιν ὅτι ἡ ψευδοαυτοκεφαλία, τὴν ὁποίαν ἔδωκεν εἰς τὴν προσωπικήν του ἐν Κιέβῳ ψευδοεκκλησίαν ἀπὸ ἀχειροτονήτους, ἀναθεματισμένους, αὐτοχειροτονήτους καὶ σχισματικοὺς εἶναι ὁμοία μὲ τὰς ἄλλας ὑπαρχούσας αὐτοκεφαλίας.

Ἡ δήλωση αὐτὴ ἦτο ἐξευτελιστική τῆς Πατριαρχικῆς τιμῆς καὶ ἀξιοπρεπείας. Τότε ἐδημοσίευσα ἄρθρον μου μὲ τὸν τίτλον «ΑΘΕΟΦΟΒΕ ΠΑΤΡΙΑΡΧΑ, ΔΕΝ ΕΝΤΡΕΠΕΣΑΙ»; Εἰς τὸ κείμενό μου αὐτὸ παρουσίασα 10-12 οὐσιαστικάς διαφοράς τῆς Πατριαρχικῆς ψευδοαυτοκεφαλίας ἀπὸ τὰς ὑπαρχούσας καὶ ἀνεγνωρισμένας ἐν παντὶ αὐτοκεφαλίας.

Τώρα, ὁ ἀσυγκράτητος Πατριάρχης ἔκαμε νέαν ὁμοίαν δήλωσιν: «Τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἔπραξεν εἰς τὴν περίπτωσιν τῆς χορηγήσεως αὐτοκεφάλου καθεστῶτος εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Οὐκρανίας ὅ,τι καὶ εἰς τὴν περίπτωσιν τῶν ὑπολοίπων αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν» (Κιβωτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας, 17-10-2024).

Πράγματι εἶναι ἀνυπόφορος ὁ Πατριάρχης καὶ ἀπαράδεκτος. Οὐδεμίαν σχέσιν ἔχει ἡ ἐν λόγῳ κακοκεφαλία του μὲ τὰς ἄλλας ὑπαρχούσας αὐτοκεφαλίας. Ὁ Πατριάρχης ἔχει ἀδήριτον ὑποχρέωσιν νὰ ἀπαντήση εἰς τὰ ἀκόλουθα σχετικὰ ἐρωτήματα:

1) Ἡ ἐλεεινὴ αὐτοκεφαλία τοῦ Πατριάρχου εἶναι ἀνυπόστατος, ἀφοῦ ἐπὶ πέντε (5) ἔτη ἀρνοῦνται δέκα (10) αὐτοκέφαλοι Ἐκκλησίαι νὰ τὴν ἀναγνωρίσουν. Ὑπάρχει ἄλλη αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία, τὴν ὁποίαν ἀρνοῦνται νὰ ἀναγνωρίσουν δέκα (10) ἄλλαι αὐτοκέφαλοι Ἐκκλησίαι καὶ ποία;

2) Ἐδόθη ἄλλη αὐτοκεφαλία καὶ ποία μὲ ἀντικανονικὴν εἰσπήδησιν εἰς ξένην ἐκκλησιαστικὴν δικαιοδοσίαν, ὅπως συνέβη μὲ τὴν ἐν λόγῳ δαιμονοκεφαλίαν;

3) Ἐδόθη ἄλλη αὐτοκεφαλία καὶ ποία εἰς τόπον, ὅπου ὑπῆρχε ἡ κανονικὴ Ἐκκλησία, χωρὶς νὰ ζητήση ἡ Ἐκκλησία αὐτὴ τὴν αὐτοκεφαλίαν της;

4) Ὑπῆρξε ἄλλη αὐτοκεφαλία καὶ ποία, ἡ ὁποία ἐδημιούργησε σχίσματα μεταξὺ αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, ὅπως συμβαίνει μὲ τὴν τωρινὴν ἀμερικανοπρόβλητον Πατριαρχικὴν αὐτοκεφαλίαν;

5) Ὑπῆρξεν ἄλλη αὐτοκεφαλία καὶ ποία, ἡ ὁποία, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ κατὰ τόπους σχίσματα, διετάραξε τὴν ἑνότητα ἀνὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν;

6) Ποίας ἄλλης αὐτοκεφαλίας τὰ μέλη αὐτῆς διέπραξαν καὶ διαπράττουν βαρβαρότητας ἐναντίον Ἱερῶν Μονῶν, Ναῶν, Κληρικῶν καὶ λαϊκῶν τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας τοῦ αὐτοῦ τόπου;

Θὰ ἀναμείνω τὰς ἀπαντήσεις τοῦ Πατριάρχου εἰς αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα, διὰ νὰ ἐπανέλθω. Τὸ λίαν σκανδαλῶδες τοῦτο θέμα παραμένει ἀνοικτόν, ὅπως ἀνοικτὸν παραμένει καὶ τὸ ἄλλο τερατῶδες Πατριαρχικὸν ὀλίσθημα τῆς ψευδοσυνόδου Κρήτης (2016).




Σωτήρα μου, μή μέ ἀποστραφεῖς!


Σωτήρα μου, μὴ μὲ ἀποστραφεῖς!
Μὴ μὲ πετάξεις μακριὰ ἀπ᾿ τὸ θεῖο πρόσωπό Σου!
Πάρε ἀπὸ πάνω μου τὸν βαρὺ χαλκὰ
τῆς ἁμαρτίας ποὺ μὲ πνίγει.

Καὶ καθὼς εἶσαι σπλαχνικὸς
συγχώρεσέ μου τ᾿ ἁμαρτήματα.
Συγχώρεσε, Σωτήρα μου, τὰ ἁμαρτήματά μου.
Ὅλα ὅσα κάνω μὲ τὴ θέλησή μου ἢ χωρὶς αὐτήν.

Ὅσα φανερὰ καὶ ὅσα κρυφά, ὅσα γνωρίζω
καὶ ὅσα δὲν γνωρίζω.
Ὅλα συγχώρεσὲ τα ὡς Θεός.
Γίνε εὔσπλαχνος καὶ σῶσε με.

Ἀπ᾿ τὰ χρόνια τῆς νιότης, Σωτήρα μου,
περιφρόνησα τὶς ἐντολές Σου!

Πέρασα τὴ ζωή μου ὁλόκληρη
δουλεύοντας στὰ πάθη,
μ᾿ ἀμέλεια καὶ τεμπελιά!

Γι᾿ αὐτὸ φωνάζω δυνατά, Σωτήρα μου:
Ἔστω καὶ στὸ τέλος τῆς ζωῆς μου σῶσε με.

Μέγας Κανών Αγίου Ανδρέου Κρήτης