«Οἱ ἐχθροί ἐμοῦ τε καί τοῦ Υἱοῦ μου ἐπλησίασαν»

Θαυμαστές παρεμβάσεις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου σέ περιπτώσεις

ἀπόπειρας αἱρετικῶν νά μολύνουν τήν Πίστη τῶν Ὀρθοδόξων.

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Στίς ἡμέρες μας, ὁ ἀντίχριστος κάνει τήν δουλειά του μέ πρωτοφανή δόλο καί

μάλιστα ἐντελῶς ἀνεπαίσθητα. 

Μᾶς ξεγελάει πανεύκολα μέ διάφορες προφάσεις καί

ψευτοδικαιολογίες καί χωρίς νά τό καταλάβουμε, μᾶς ὁδηγεῖ στήν ἄρνηση καί

τήν περιφρόνηση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας.

Μᾶς λένε, 

ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοί σωτηρίας. 

Μᾶς λένε, 

ὅτι οἱ αἱρετικοί εἶναι ''ἐκκλησίες''. 

Μᾶς λένε, 

ὅτι οἱ παπικοί καί οἱ προτεστάντες ἔχουν ἱερωσύνη καί μυστήρια ἔγκυρα. 

Μᾶς λένε, 

νά κρατήσουμε καθαρή μονάχα τήν ἀγάπη καί τήν Ἀλήθεια νά τήν στρογγυλέψουμε. 

Μᾶς λένε, 

ὅτι μποροῦμε νά συμπροσευχόμαστε δημοσίως μέ τόν ὁποιοδήποτε αἱρετικό, ἀκόμη καί μέ ἀλλόθρησκο.

Δέν μᾶς λένε, ὅμως, γιά ὅλα τά παραπάνω, 

πρῶτον, 

τί λέει τό Εἀγγέλιο. 

Δεύτερον,

τί μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. 

Τρίτον, 

τί προβλέπεται, γιά ὅλες τίς παραπάνω δογματικές καί ἐκκλησιολογικές παρεκτροπές, τόσον ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες, ὅσον καί ἀπό τίς Ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν μας Συνόδων.

Ὁ ἐχθρός, γιά ὅσους προσέχουν καί ἐνδιαφέρονται γιά τήν σωτηρία τους, εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι δέν βρίσκεται ἁπλά ἐντός τῶν τειχῶν, ἀλλά ἔχει πλέον θρονιαστεῖ στό κέντρο τῆς Ἐκκλησίας: στίς καρδιές τῶν περισσοτέρων ἀξιωματούχων της.

Γι' αὐτό καί δέν τόν ὑποψιαζόμαστε, γι' αὐτό καί παρασυρόμαστε χωρίς τήν παραμικρή

ἀντίσταση.

Ἔλεγε ὁ ἀγαπημένος μας Ἅγιος Γέροντας Παΐσιος: 

Ζοῦμε στά χρόνια τοῦ ἀντιχρίστου καί κοιμόμαστε μέ τά τσαρούχια.

Ἡ ἀνθρωποκτόνος παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ (Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς) ἔχει

διεισδύσει γιά τά καλά στίς περισσότερες ἐνορίες μας καί ἐμεῖς συνεχίζουμε νά ζοῦμε,

σάν νά μή συμβαίνει ἁπολύτως τίποτε!

Κλῆρος καί λαός ἔχουμε πέσει σέ ὕπνο βαθύ, ὕπνο θανατηφόρο.

Τό δηλητήριο τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἔχει δηλητηριάσει καί νοῦν καί καρδίαν. 

Μᾶς ἔχει ὑπνωτίσει καί μᾶς σπρώχνει κατευθεῖαν πρός τήν ὀλέθρια ἀθεΐα, τοὐτέστιν πρός τήν

ἀπώλεια.

Ἐμεῖς, σήμερα, ἐν ὀνόματι μιᾶς νοθευμένης καί ψεύτικης ἀγάπης, ὀνομάζουμε τούς

αἱρετικούς ''ἀδελφές ἐκκλησίες''. 

Τούς προκαθημένους τους, τούς προσφωνοῦμε ''ἁγιώτατους'' καί τούς πολυχρονίζουμε ψαλμωδικῶς ἐντός τῶν Ἱερῶν μας Ναῶν.

Τούς καλοῦμε καί συμπροσευχόμαστε μαζί τους μέσα στίς ἐκκλησιές μας, λειτουργούμαστε παρέα μαζί τους κ.α.π.

Ρωτήσαμε τήν Παναγιά μας, πού λέμε ὅτι θά τήν τιμήσουμε στίς δεκαπέντε τοῦ

μηνός, ἐάν συμφωνεῖ μέ ὅλα αὐτά τά ὑβριστικά καί ἐπαίσχυντα ’’κατορθώματά μας’’;

Διότι ἡ Παναγιά μας ἔχει φανερώσει τήν στάση Της ἀπέναντι στούς αἱρετικούς καί ἡ

στάση Της εἶναι ἐντελῶς διαφορετική ἀπό τήν δική μας: 

Ὑπάρχουν θαυμαστές ἱστορικές μαρτυρίες, πού βεβαιώνουν, ὅτι ἡ Δέσποινά μας, ἡ Κυρία Θεοτόκος, ὅλους τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί τούς ’’ἡμέτερους’’ λατινόφρονες, τούς ἀποκαλεῖ ''ἐχθρούς δικούς Της καί τοῦ Κυρίου, ὑποκριτές καί ἀσεβέστατους’’.

Στίς 15 Αὐγούστου ἑορτάζομε τήν πάνσεπτο Κοίμησή Της.

Πόσοι ἀπό ἐμᾶς, τούς βαπτισμένους στήν κολυμβήθρα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

μας, θά βροντοφωνάξουμε τήν ἡμέρα αὐτή ὁμολογιακῶς, ὅπως καί Ἐκείνη τό ἔπραξε,

τό ὄχι στήν παρουσία αἱρετικῶν καί λατινοφρόνων μέσα στούς ἱερούς μας ναούς;

(Γερμανία, Σμύρνη, Φανάρι κ.α.)

Πόσοι ἀπό ἐμᾶς, τούς βαπτισμένους στό ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου

Πνεύματος, τήν ἡμέρα τῆς Παναγίας, θά μιμηθοῦμε τήν Κυρία μας Θεοτόκο καί,

ἀγαπῶντες ἐν ἀληθείᾳ, θά διαμηνύσουμε φωναχτά στούς σύγχρονους Χριστομάχους

καί Πνευματομάχους (ὀπαδούς τοῦ Κολυμπαρίου), ὅτι εἶναι ἐχθροί τοῦ Κυρίου Ἡμῶν

Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγιᾶς μας, ἀσεβέστατοι καί ὑποκριτές;

Γιά τοῦ λόγου τό ἀληθές καί γιά ὅσους ἔχουν λίγο παραπάνω ὑπομονή στό διάβασμα,

παρατίθενται στήν συνέχεια καί οἱ προαναφερθεῖσες σχετικές μαρτυρίες.

Ἡ θαυματουργή εἰκόνα τοῦ ’’ΧΑΙΡΟΒΟ’’

Βρισκόμαστε στά 1274. Αὐτοκράτορας στήν Πόλη εἶναι ὁ Μιχαήλ Παλαιολόγος καί

πατριάρχης ὁ ἀμείλικτος διώκτης τῶν Ὀρθοδόξων Ἁγιορειτῶν πατέρων, ὁ λατινόφρων

Ἰωάννης Βέκκος. 

Μόλις ἔχει ὑπογραφεῖ στήν Λυών ἡ ψευδοένωση Ὀρθοδόξων καί

παπικῶν, καί ἀπεσταλμένοι τοῦ πάπα μαζί μέ ’’δικούς μας’’ ἑνωτικούς καταφθάνουν

στό Ἅγιον Ὄρος, γιά νά ἐπιβάλλουν τήν ἐφαρμογή τῆς προδοτικῆς συμφωνίας.

Σέ ἔνα κελλί, πού βρίσκεται σέ ἀπόσταση ἀπό τήν Ἱερά Μονή Ζωγράφου, ἀσκήτευε

τότε ἕνας γέροντας πολύ μεγάλης ἀρετῆς. Ὁ ἐνάρετος αὐτός γέροντας εὐλαβεῖτο

βαθύτατα τήν Κυρία Θεοτόκο καί εἶχε καθημερινό κανόνα τήν ἐπαναλαμβανόμενη

ἀνάγνωση τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Παναγίας, σέ ὄρθια μάλιστα στάση μπροστά στήν

Εἰκόνα της.

Κάποια ἡμέρα καί ἐνῷ βίωνε ὑψηλές πνευματικές καταστάσεις λέγοντας μέ λαχτάρα

τό ’’Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε’’, ἄκουσε τήν Παναγία ἀπό τήν ἱερή Της εἰκόνα νά τοῦ

λέει: ’’Χαῖρε καί σύ, Γέρων τοῦ Θεοῦ. Μή φοβοῦ, ἀλλά ἀπελθών ταχέως εἰς τήν

Μονήν, ἀνάγγειλον τοῖς ἀδελφοῖς καί τῷ Καθηγουμένῳ, ὅτι οἱ ἐχθροί ἐμοῦ τε καί

τοῦ Υἱοῦ μου ἐπλησίασαν. Ὅστις οὖν ὑπάρχει ἀσθενής τῷ πνεύματι, ἐν ὑπομονῇ

κρυβήτω, ἕως παρελθεῖν τόν πειρασμόν. Οἱ δέ στεφάνων μαρτυρικῶν ἐφιέμενοι,

παραμενέτωσαν ἐν τῇ Μονῇ. Ἄπελθε οὖν ταχέως...’’.

Ὁ γέροντας, μετά ἀπό αὐτό, δέν στάθηκε οὔτε λεπτό. Ἀμέσως ξεκίνησε γιά τό

μοναστήρι, τήν ἱερά Μονή Ζωγράφου, γιά νά ἐνημερώσει τούς πατέρες καί νά τούς

μεταφέρει τίς ὁδηγίες τῆς Παναγίας. Φτάνοντας στήν Ἱερά Μονή, ὁ εὐλαβής καί

ἐνάρετος γέροντας ζεῖ τό θαῦμα γιά δεύτερη φορά: Μπροστά στήν πύλη τοῦ

Μοναστηριοῦ βλέπει ὄρθια τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας τοῦ κελλιοῦ του, ἀπό τήν ὁποία

καί ἄκουσε τήν φωνή τῆς Θεοτόκου!

Κρατῶντας, τώρα, στήν ἀγκαλιά του τήν θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας,

παρουσιάζεται ἐνώπιον τοῦ Ἡγουμένου καί τῶν πατέρων καί τούς λέει: Σεβαστοί μου

πατέρες, ἡ Κυρία Θεοτόκος μοῦ ἀποκάλυψε, ὅτι οἱ ἐχθροί Της καί ἐχθροί τοῦ Υἱοῦ

Της σέ λίγο καταφθάνουν στό Μοναστήρι. Ὅποιοι ἀπό τούς πατέρες καταλαβαίνουν,

ὅτι δέν θά ἀντέξουν στό μαρτύριο, μέχρι νά ἡσυχάσουν τά πράγματα, ἄς κρυφτοῦν

κάπου μακριά. Ὅσοι, ὅμως, πατέρες εἶναι ἕτοιμοι νά μιμηθοῦν τούς Μάρτυρες καί νά

στεφανωθοῦν, ἄς παραμείνουν στό Μοναστήρι.

Οἱ πατέρες ἔπραξαν, ὅπως άκριβῶς ὥρισε ἡ Παναγία. Οἱ ἀσθενέστεροι κρύφθηκαν

μέσα στό δάσος. Οἱ πιό δυνατοί, ὁ ἡγούμενος καί ἄλλοι 25 μοναχοί, παίρνοντας μαζί

τους τήν θαυματουργό εἰκόνα τῆς Παναγίας κλείστηκαν στόν πύργο τῆς Μονῆς,

περιμένοντας τούς ἐχθρούς Της.

Πράγματι, σέ λίγο κατέφθασαν οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ ἑνωτικοῦ αὐτοκράτορα καί τοῦ

λατινόφρονα πατριάρχη Βέκκου, συνοδευόμενοι καί ἀπό ὁμάδα ἀπεσταλμένων τοῦ

πάπα. Οἱ 26 ὁμολογητές τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως πατέρες δέν κάμφθηκαν οὔτε

στιγμή ἀπό τίς ὑποσχέσεις καί τά καλοπιάσματα τῶν αἱρετικῶν. Ἀρνήθηκαν ἐξ ἀρχῆς

νά συλλειτουργήσουν μέ τούς παπικούς καί τούς λατινόφρονες ’’δικούς μας’’.

Ἐπέκριναν ἐντονώτατα τίς ἑνωτικές ἀπόπειρες καί κατεδίκασαν εὐθέως τίς πλάνες

τῶν παπικῶν.

Σέ λίγο, ὁ πύργος τῆς Μονῆς παραδόθηκε στήν πυρά. Ἡ ὀργή τῶν ἑνωτικῶν καί τῶν

παπικῶν ἀπεσταλμένων, διά τῆς πυρᾶς, ὁδήγησε τούς Ὁμολογητές πατέρες

κατευθεῖαν στήν ἀγκαλιά τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ. Ἀπό τόν πύργο τόν κατακαμένο

σώθηκε μονάχα ἡ θαυματουργός εἰκόνα τῆς Παναγίας, πού ἀπό τότε τήν ἀποκαλοῦν

’’Χαίροβο’’ (στά Βουλγαρικά σημαίνει τό Χαῖρε τό Ἀρχαγγελικό). Αυτά συνέβησαν στίς

10 Ὀκτωβρίου 1274.

Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τούς Ὁμολογητές Ἱερομάρτυρες κάθε χρόνο στίς 10 Ὀκτωβρίου, τήν

ἡμέρα, δηλαδή, τοῦ μαρτυρίου τους.

Ἡ θαυματουργός εἰκόνα τῆς Παναγίας μας, ἡ Παναγία τοῦ Χαίροβο, φυλάσσεται στήν

Ι.Μ. Ζωγράφου, γιά νά μᾶς θυμίζει τήν στάση Της ἀπέναντι στούς αἱρετικούς καί τούς

’’δικούς μας’’ λατινόφρονες.

Θαυμαστή διήγηση

γιά τόν μοναχό, πού εἶχε στό κελλί του

αἱρετικά κείμενα τοῦ Νεστορίου

Στήν Λαύρα τοῦ Καλαμῶνος κοντά στόν Ἰορδάνη, ὁ ἀβᾶς Κυριακός ὁ πρεσβύτερος

διηγήθηκε στούς προσκυνητές τό παρακάτω συμβάν: 

’’Ἕνα βράδυ εἶδα σάν ζωντανό

ὄραμα στόν ὕπνο μου μιά γυναῖκα πολύ σεμνή, ντυμένη στά πορφυρά, ἔχοντας

κοντά Της δύο τίμιους καί ἱεροπρεπεῖς ἄνδρες. Στέκονταν καί οἱ τρεῖς ἔξω ἀπό τό

κελλί μου. Καθώς ἔβλεπα τήν σεμνοπρεπή γυναῖκα, τήν πῆρα γιά τήν Δέσποινά μας,

τήν Κυρία Θεοτόκο. Καί τούς δυό ἄνδρες πού ἦταν μαζί της, γιά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν

Πρόδρομο καί τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Θεολόγο.

Βγῆκα ἔξω καί παρακαλοῦσα τήν Παναγία νά μπεῖ στό κελλί μου καί νά μοῦ δώσει τήν

εὐχή καί τήν εὐλογία Της, μά Ἐκείνη δέν ἤθελε νά περάσει μέσα. Ἐγώ ἐπέμενα καί

κάποια στιγμή ἀκούω τήν Θεοτόκο νά μοῦ λέει:

Μέσα στό κελλί σου ἔχεις τόν ἐχθρό μου καί ἔρχεσαι νά μέ καλέσεις νά μπῶ

καί ἐγώ ἐκεῖ; Καί λέγοντας αὐτά στράφηκε ἀλλοῦ καί ἔφυγε.

Ξύπνησα τρομαγμένος καί προβληματισμένος, προσπαθῶντας νά βρῶ τί ἔδιωξε τήν

Παναγία ἀπό τό κελλί μου. Πέρασε πολλή ὥρα ἐρευνῶντας τόν ἑαυτό μου, τίς

πράξεις, τίς σκέψεις μου, ἀλλά, δέν ἔβρισκα νά ἔχω κάνει κάτι, νά ἔχω πεῖ κάτι

βλάσφημο γιά τήν Παναγία ἤ πού νά εἶναι φταίξιμο καί προσβολή γιά Ἐκείνην.

Προκειμένου νά διώξω τήν λύπη καί τούς στενάχωρους λογισμούς, πού μέ

κατέλαβαν, πῆρα στά χέρια μου ἕνα βιβλίο τοῦ μακαρίου Ἡσυχίου τοῦ πρεσβυτέρου

νά διαβάσω. Ἀνοίγοντας, ὅμως, τό βιβλίο ἐκεῖνο, βρίσκω, μέ πολλή μεγάλη μου

ἔκπληξη, στίς τελευταῖες σελίδες, δύο λόγους τοῦ ὑβριστοῦ τῆς Θεοτόκου, τοῦ

αἱρετικοῦ πατριάρχη Νεστορίου. Τότε κατάλαβα, ὅτι ὁ ἐχθρός τῆς Ὑπεραγίας

Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου ἦταν αὐτοί οἱ λόγοι.

Σηκώθηκα καί τό ἐπέστρεψα τό βιβλίο σέ ἐκεῖνον, πού μοῦ τό εἶχε δανείσει. Τοῦ

ἐξήγησα τό τί συνέβη καί ἐκεῖνος ὁ εὐλογημένος ἀδελφός, χωρίς νά χάσει καιρό,

ἔκοψε ἀπό τό βιβλίο τά φύλλα μέ τούς λόγους τοῦ αἱρετικοῦ Νεστορίου, τά ἔριξε

στήν φωτιά καί εἶπε: Δέν θά ἀφήσω νά παραμείνει οὔτε μιά στιγμή μέσα στό κελλί

μου ὁ ἑχθρός τῆς Ὑπεραγίας ἡμῶν Θεοτόκου.

Παναγία τοῦ Πόπσκαγια

(Παναγία παπαδική -Ἱερά Μονή Χιλανδαρίου)

Στό Ἅγιον Ὄρος, στήν Ἱερά Μονή Χιλανδαρίου, ὑπάρχει ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας μέ τήν

ὀνομασία ’’Πόπσκαγια’’, πού σημαίνει ’’Παναγία τῶν παπάδων’’.

Κάποτε, παρουσιάστηκε στήν Μονή ἕνας ἄγνωστος παπάς, ὁ ὁποῖος αὐτοσυστήθηκε

μέ τό ὄνομα Ἱερώνυμος. Ἦταν, ὅμως, αἰρετικός καί στόχος του ἦταν νά παρασύρει

τούς πατέρες τοῦ μοναστηριοῦ στήν κακοδοξία του.

Σέ μιά λιτανεία, ἐνῷ κρατοῦσε ὁ ἴδιος στά χέρια του τήν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου,

ἀκούστηκε φωνή ἀπό τό Θεῖο Βρέφος νά τόν ἀποκαλεῖ ὑποκριτή, ἀσεβέστατο καί

αἱρετικό. Ἀμέσως ὁ αἱρετικός ἱερέας ἔπεσε κάτω νεκρός. Ἔτσι ἡ εἰκόνα ἔλαβε

τήν ὀνομασία ’’Παναγία τῶν παπάδων’’ καί οἱ πατέρες τῆς Μονῆς τήν τιμοῦν ἀπό τότε

μέχρι καί σήμερα, διότι τούς προστάτεψε ἀπό τόν παπά τόν αἱρετικό.

ΠΗΓΕΣ:

Τά κείμενα μέ τά θαυμαστά γεγονότα ἁλιεύθηκαν ἀπό τήν ἠλ. δ/νση:

http://alavastron.blogspot.com/2016/08/Panagia-Theotokos-1.html

Ἔγινε μετατροπή τῶν κειμένων στό πολυτονικό καί παρουσιάστηκαν τό μέν πρῶτο

διασκευασμένο, ἐνῷ τά ἄλλα δύο αὐτούσια.

5.8.2018

https://opaidagogos.blogspot.com

Ἡ σαγήνη καί ὁ «καθρέπτης» τοῦ ἀλλόκοτου ἱερατείου

Πορφυρίτης

Ὑπάρχει ἕνας καθρέπτης, ὁ ὁποῖος ἔχει τήν ἰδιότητα, χωρίς νά καταδεικνύει, νά ἀναδεικνύει ἀβιάστως τό ἀλλόκοτο ἱερατεῖο καί τή σαγήνη του, πού ἁπλώθηκε ἐντόνως, κυρίως τίς τελευταῖες δεκαετίες, στήν πατρίδα μας. Οἱ ἱεράρχες, καί γενικώτερα, οἱ ἱερωμένοι, ἄς καθρεπτισθοῦν σέ αὐτόν τόν ταπεινό καθρέπτη, πού βασίζεται στήν Ἱερά Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, καί ἄς κάνουν τήν αὐτοκριτική τους. Ἀνήκουν στό ἀλλόκοτο ἱερατεῖο ἤ ὄχι;

Τό ἀλλόκοτο ἱερατεῖο θά ἐμφανίζονταν στόν καθρέπτη νά:

· μαγαρίζει τήν διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας ἐντός τῶν ἑλληνικῶν σχολείων, ἀφήνοντας τά χριστιανόπουλα νά μετατρέπονται σέ πνευματικούς γενίτσαρους ἀπό τούς ἀντιχρίστους.

· ἐπιτρέπει νά βλασφημοῦνται ἐλεύθερα τά ὅσια καί ἱερά τῆς Πίστεώς μας, ἀκόμη καί αὐτό τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας σέ ἀλλόκοτες ἐκθέσεις, θεατρικά ἔργα, βιβλία, κ.ἄ.

· ἐπιτρέπει τήν ἐφαρμογή ἀντιχρίστων νόμων, ὅπως αὐτόν τῆς νομιμοποίησης τῆς ἀρσενοκοιτίας, τήν ὁποία, ὡς γνωστόν, βδελύσσεται ὁ Θεός, ὡς «πάθος ἀτιμίας»[1] πού ὁδηγεῖ, ἄνευ μετανοίας, στήν κόλαση[2]. Βάζει τά δυνατά του γιά νά ἀποτρέψει καί τά πιό ἁπλά μέτρα ἀντίστασης: τόν πανελλήνιο ξεσηκωμό ἤ τόν ἀφορισμό τῶν ὑποστηρικτῶν τῆς ἀνομίας καί τήν ἀποκοπή τους ἀπό τήν Ἐκκλησία μέχρι τή μετάνοιά τους.

· δέχεται σέ ἱερά Μυστήρια καί Ἀκολουθίες, τή συμμετοχή ἀφορισμένων.

· ἐπιτρέπει τήν μετατροπή τῆς πατρίδος μας σέ μωαμεθανική χώρα. Οἱ πρόγονοί μας μᾶς ἐλευθέρωσαν μέ τό αἷμα τους, τό ἀλλόκοτο ἱερατεῖο ἀκυρώνει τόν ἀγῶνα τους.

· ἀποτρέπει τήν πραγματοποίηση τοῦ ἱεροῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους. Ἄν τό ἤθελε, θά πραγματοποιοῦνταν· τζαμιά ὑψώνονται ἀλλά ὄχι τό Τάμα τῶν ἀγωνιστῶν πρός τόν Κύριο.

· μαγαρίζει τήν Ὀρθόδοξο Πίστη, καί ἐπιτρέπει σέ ὅλους τούς αἱρετικούς καί ἀλλόθρησκους νά σαγηνεύουν τούς χριστιανούς μέ τίς ἀλλόκοτες, δαιμονικές διδασκαλίες τους.

· μαγαρίζει τήν Ὀρθόδοξο Πίστη, διδάσκοντας στό ποίμνιό του διδασκαλίες ἀντίθετες μέ τήν Ἁγία Γραφή καί γενικότερα, τήν Ἱερά Παράδοση, δηλαδή, «διδασκαλίαις δαιμονίων»[3],.

· ἐμπαίζει τήν Θεία Λειτουργία συλλειτουργώντας μέ ψευδεπισκόπους, δηλαδή, λαϊκούς μέ ράσα[4], ὅπως αὐτούς πού ἀνήκουν στήν ψευδοεκκλησία τῶν Οὐκρανῶν.

· στέκεται ἀπέναντι στούς ἀγῶνες τῶν πιστῶν ὑπέρ τῆς Πατρίδος, ὅπως ὁ ἀγῶνας γιά τό σκοπιανό.

· ἐπιτρέπει τήν ἀριθμοποίηση τῶν προσώπων τῶν χριστιανῶν καί ἐν τέλει τήν προσκύνηση τοῦ Θηρίου.

· ἐπιτρέπει τήν σφαγή τῶν μικρῶν εἰκόνων τοῦ Θεοῦ.

· στηρίζει ὅλες τίς ἀντίχριστες κυβερνήσεις στό καταστροφικό ἀντιχριστιανικό καί ἀντεθνικό τους ἔργο.

· στηρίζει καί νά προωθεῖ τούς δύο πυλῶνες τῆς νεοταξικῆς πραγματικότητας: τό Ἰσλάμ καί τήν ὁμοφυλοφιλία.

· ἀποϊεροποιεῖ τούς ἱερούς ναούς, καταντώντας τους μπουζουξίδικα ἤ μέ τήν λεγόμενη λειτουργική ἀναγέννηση.

· συναγωνίζεται μέ τό παπικό «ἱερατεῖο», προβαίνοντας σέ συνεχεῖς ἐξευτελιστικούς νεωτερισμούς λόγῳ τῆς τρικυμίας πού συμβαίνει στό εὐλαβοβλαμμένο κρανίο του.

· στηρίζει, λόγῳ τοῦ «φιλάδελφου», τούς νεωτερίζοντες καί αἱρετίζοντες «ἀδελφούς» καί νά ἐξουθενώνει τούς παραδοσιακούς.

· παραδίδει «τά τοῦ Καίσαρος τῷ Καίσαρι καί τά τοῦ Θεοῦ»[5] τῷ Καίσαρι, ὅπως στήν μαύρη περίοδο τοῦ κορωνοϊοῦ, πού ἔκλεισαν τίς ἐκκλησιές καί βλασφημήθηκαν τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας.

Οἱ Ποιμένες ἔχουν ἐντολή ἀπό τόν Κύριο καί ὁρκίστηκαν νά προστατεύουν τό λογικό τους ποίμνιο ἀπό τούς ὁρατούς καί ἀοράτους ΛΥΚΟΥΣ. Ὅσοι ὅμως θά ἀνήκουν στό ἀλλόκοτο ἱερατεῖο, ὄχι μόνο δέν θά προστατεύουν τό ποίμνιο, ἀλλά θά γίνουν λύκοι οἱ ἴδιοι καί θά τό κατασπαράσσουν. Θά γίνουν δοῦλοι καί ὄργανα τοῦ διαβόλου. Θά εἶναι αἴτιοι γιά τήν αἰώνια καταστροφή ἀνεκτίμητων ψυχῶν καί τῆς πάλαι ποτέ εὐλογημένης Πατρίδας μας. Εἴθε ὅλοι μας, κληρικοί, μοναχοί καί λαϊκοί, νά μετανοήσουμε καί νά γίνουμε τό φῶς τοῦ κόσμου, ὅπως τό Φῶς, ὁ Ἀναστημένος σαρκωμένος Λόγος!

[1] Ρωμ. 1, 26

[2] Α΄ Κορ. 6, 9-11

[3] Α΄ Τιμ. 4, 1

[4] «’’Οἱ λαϊκοί μέ ράσα πού παριστάνουν τούς ἱερεῖς καί ἐπισκόπους, δέν ἐπιτρέπεται νά εἰσέλθουν στό Μοναστήρι’’. Στήν Ἑλλάδα ἀρνήθηκαν νά συμπροσευχηθοῦν μέ σχισματικούς.», https://gr.pravoslavie.ru/125425.html, «Δημήτριος Τσελεγγίδης: Γιατί ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ἀναγνωρίζει ἕνα μόρφωμα τό ὁποῖο ὁ ἴδιος εἶχε καταδικάσει;», https://gr.pravoslavie.ru/124790.html 

[5] Ματθ. 22, 21

https://agonasax.blogspot.com

Τί ἔγινε στίς 12 Ἀπριλίου τοῦ 1204 καὶ μᾶς τὸ κρύβουν

Φώτιος Μιχαήλ, ἰατρός

Διακόσια πενῆντα χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴν Ἅλωση τῆς Πόλης, οἱ λεγόμενοι Σταυροφόροι –οἱ τότε δυτικὲς συμμαχικὲς δυνάμεις- ἀναδεικνύονται με τὴν δράση τους, ὡς οἱ πλέον πολύτιμοι πρώιμοι σύμμαχοι τῶν Τούρκων. Διότι, μὲ τὴν παρότρυνση καὶ τὶς εὐλογίες τοῦ τότε πάπα καὶ μὲ τὸ πρόσχημα τῆς ἀπελευθέρωσης τῶν Ἁγίων Τόπων, καταλύουν την Ρωμανία/Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία, ἐγκαθιστοῦν Φράγκους ἡγεμόνες στὰ διάφορα τμήματά της, καταστρέφουν ὁλοσχερῶς τὴν Κωνσταντινούπολη, τὴν λεηλατοῦν καὶ φορτώνουν στὰ καράβια τους ὅλα της τὰ τιμαλφῆ. 

Ὁ ἱστορικὸς Νικήτας Χωνιάτης, αὐτόπτης μάρτυρας τῆς λεηλασίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸ τοὺς σταυροφόρους τὸ 1204, γράφει: «…Ἔβλεπε κανεὶς ὄχι μόνον τὶς ἱερὲς εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ νὰ θραύοντα μὲ ἀξῖνες καὶ νὰ ρίπτονται στὸ χῶμα καὶ τὰ στολίδια τους νὰ ἀποσπῶνται χωρὶς φειδὼ καὶ προσοχὴ καὶ νὰ ρίχνονται στὴ φωτιά, ἀλλὰ καὶ τὰ σεπτὰ καὶ πανάγια σκεύη νὰ ἁρπάζονται μὲ θράσος ἀπὸ τοὺς ναούς, νὰ ρίχνονται στὴ φωτιὰ καὶ νὰ παρέχονται στὰ ἐχθρικὰ στρατεύματα ὡς ἁπλὸς ἄργυρος καὶ χρυσός».

Ἡ καθηγήτρια Βυζαντινῆς Ἱστορίας στὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, κυρία Ἀθηνᾶ Κόλια-Δερμιτζάκη, παρουσιάζοντας τὸν ἀπολογισμὸ τῆς δραματικῆς αὐτῆς ἀπογύμνωσης τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸ τοὺς θησαυρούς της, γράφει:

«Ἡ Κωνσταντινούπολη ἄδειασε ἀπὸ κάθε πλοῦτο δημόσιο, ἰδιωτικὸ καὶ ἐκκλησιαστικό… τεράστια ἀπώλεια γιὰ τὴν τέχνη ήταν ἡ καταστροφὴ σημαντικοῦ ἀριθμοῦ χάλκινων ἀγαλμάτων καὶ συμπλεγμάτων, τὰ ὁποῖα οἱ νέοι κύριοι τῆς Αὐτοκρατορίας τεμάχισαν καὶ ἔλιωσαν, γιὰ νὰ τὰ μετατρέψουν σὲ νομίσματα». Τουτέστιν, τὰ ἱδρυτικὰ κεφάλαια τῶν Τραπεζῶν τῶν σημερινῶν μας ἑταίρων.

Ὅπως γίνεται κατανοητό, στὴν πραγματικότητα, ἡ Ρωμανία δὲν καταλύθηκε τὸ 1453 ἀπὸ τοὺς Τούρκους, ἀλλὰ τὸ 1204 ἀπὸ τὰ παποκίνητα δυτικὰ συμμαχικὰ στρατεύματα. Τὸ 1453, μὲ τὴν Ἅλωση τῆς Πόλης, ζήσαμε ἀπλῶς τό τελευταῖο ἐπεισόδιο ἑνὸς πολυχρόνιου δράματος.

Αὐτὰ τὰ πράγματα ἂς τὰ θυμόμαστε καλά, ἄς τά διδάσκουμε καί στά παιδιά μας, διότι μονάχα ἔτσι θὰ μποροῦμε νὰ ἑρμηνεύουμε σὲ βάθος καὶ τὰ σημερινὰ καμώματα τῶν Δυτικῶν, καὶ ἀναλόγως νὰ προφυλαγόμαστε.

https://tasthyras.wordpress.com/

Προηγεῖται ἡ «καταστροφή» τῶν σημερινῶν θρησκειῶν

Προηγεῖται ἡ «καταστροφή» τῶν σημερινῶν θρησκειῶν

Μοναχὸς Ἀβέρκιος

Τὸ μέχρι πρότινος «μυστικὸν» τοῦ σκοτεινοῦ κόσμου διὰ τὴν δημιουργίαν παγκοσμίου θρησκείας!

Στὸ προηγούμενο δημοσίευμά μας παρουσιάσαμε τὸ «μυστικὸ» τοῦ σκοτεινοῦ κόσμου γιὰ τὴν δημιουργία μιᾶς παγκόσμιας διακυβέρνησης – Δικτατορίας. Μὲ ντοκουμέντα. Στὸ σημερινὸ κομμάτι μας θὰ παρουσιάσουμε τὸ δεύτερο «Μυστικὸ» τοῦ ἀδιαφανοῦς αὐτοῦ κόσμου, τὸ ἀναφερόμενο στὴν ἐπιχειρούμενη ἤδη δημιουργία τῆς παγκόσμιας θρησκείας. Πάλι ἀπὸ αὐθεντικὰ ντοκουμέντα:

Τί προηγεῖται;

Τῆς δημιουργίας μιᾶς παγκόσμιας θρησκείας προηγεῖται, δολίως, ἡ σκοπούμενη ἀνυποληψία τῶν ὑπαρχουσῶν ἤδη θρησκειῶν, μὲ πρώτη τὴν εὐρύτερη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ἡ ἀποδογματοποίηση, ὁ πάσης μορφῆς «ἀποχρωματισμός», ἡ γενικότερη ἀποδυναμωσή τους καὶ ἡ πλήρης ἐντέλει αὐτῶν κατεδάφιση. Ἐπὶ τῶν ἐρειπίων ποὺ θ’ ἀπομείνουν θὰ ἐπιχειρήσει ὁ σκοτεινὸς κόσμος νὰ «κτίσει» τὴ νέα θρησκεία του, γιὰ νὰ ἐπιβεῖ αὐτῆς ἕνας Ἀντίχριστος ἤ καὶ ὁ ἴδιος ὁ προφητευμένος Ἀντίχριστος ὡς ὁ ἕνας Ποιμένας αὐτοῦ τοῦ συν­ονθυλεύματος.

Τὸ τραγικόν εἶναι…

Τὸ πικρό, πικρότατο εἶναι ὅτι «νερὸ στὸ μύλο» τῆς γνωστῆς ἀντιχριστιανικῆς μεγάλης Ὀργάνωσης ποὺ ἐργάζεται ἀπὸ χρόνων πολλῶν γιὰ τὴν δημιουργία αὐτοῦ τοῦ βδελύγματος, «νερό» ρίχνουν κατὰ καιροὺς καὶ κάποιοι Πατριάρχες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, μυούμενοι ἱεροκρυφίως. «Ρίχνουν νερό» ἐν ἀγνοίᾳ τους, ὅπως καλοπροαιρέτως πιστεύουμε (ἤ μήπως ὄχι ἐν ἀγνοίᾳ τους;)! Αὐτὰ γίνονται ὡς συνέπεια τῆς γιγαντιαίας προσ­πάθειας ποὺ καταβάλλεται πολλαχόθεν γιὰ τὴν στενῶς ἀγαπολογικὴ (καὶ συγκρητιστικὴ) προσέγγιση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, μὲ κορυφαῖο παράδει­γμα αὐτὰ ποὺ ξεστόμισε παλαιότερα ὁ τέκτων Πατριάρχης Ἀθηναγόρας. Εἶπε, ἐρωτηθείς: «…Τὰ δόγματα πρέπει ἡ κάθε Ἐκκλησία νὰ τὰ βάλη μὲ σεβασμὸ στὸ σκευοφυλάκιό της καὶ νὰ ἐκδώσωμε ἀπὸ κοινοῦ τὸ νόμισμα τῆς ἀγάπης…» (πηγὴ τὸ μασονικο/θεοσοφικὸ περιοδικὸ Ἰλισός, ἔτους 1964, τεῦχος 33, σελ. 37).

Εἰσερχόμαστε εἰς τὸ θέμα μας προσ­κομίζοντες ντοκουμέντα.

1. Γράψαμε πιὸ μπροστὰ ὅτι πρὸ τῆς δημιουργίας τῆς παγκόσμιας θρησκείας θὰ ἐνεργήσουν δολίως οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, εἰς τὸ νὰ «περιπέσουν σὲ ἀνυποληψία ὅλες οἱ θρησκεῖες». Ἔτσι εἶναι. (Πηγή. Τὸ βιβλιάριο τοῦ Γεωργίου Χορτάτου, Τέκτονος[1], ἀνατρέξαντος εἰς τὰ τυπικὰ τῶν ILLUMINATI, ὑπὸ τὸν τίτλον ILLUMINATI οἱ πεφωτισμένοι, Ἀθήνα, Ἰούνιος 1979, Ἀνατύπωση Ὀκτώβριος 2005, σσ. 15,18,19,24. Τὸ βιβλιαράκι αὐτὸ γράφτηκε μὲ βάση τὰ ἐπίσημα τυπικὰ τῶν ILLUMINATI, χαρακτηριστικὸς μάλιστα εἶναι ὁ πρόλογος αὐτοῦ τοῦ κειμένου. Ἰδοὺ ὀλίγα:

«…Ἡ ὁμιλία αὐτὴ ἀποτελεῖ ἀπάνθισμα σκέψεων καὶ συλλογισμῶν μου κατεσπαρμένων σὲ μία γενικότερη ἐργασία μου, ποὺ ἔχει σὰν ἀντικείμενο τὴν ἔρευνα γιὰ τὸν ρόλο καὶ τὴ σημασία τοῦ Τεκτονισμοῦ στὴν δημιουργία μυστικῶν Ὀργανώσεων…» (σελ. 3). Ναί, τὸ πρᾶγμα βοᾶ πλέον, κραυγάζει ἀπειλητικά!).

2. Ἐν συνεχείᾳ μετὰ τὸν σχετικὸ «ἀποχρωματισμὸ» τῶν θρησκειῶν, τὴν ἀποδογματοποίηση καὶ τὴν γενικότερη ἀποδυνάμωσή τους, θὰ θελήσουν ὅλες μαζὶ οἱ δυνάμεις τοῦ σκότους νὰ «κατεδαφίσουν», ριζηδόν, ἐκ θεμελίων τὶς θρησκεῖες, καθ’ ὅσον δὲ μᾶς ἀφορᾶ ΚΑΙ τὴν αὐθεντική, Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας (μὲ τὴν ἀναγκαία, βεβαίως, σύμπραξη καὶ μερικῶν ἐκ τῶν ἡγετῶν αὐτῆς ὡς τεκτόνων ἢ καὶ μελῶν παρατεκτονικῶν ὀργανώσεων)[2]…

Ἰδέστε το, ἔτσι ὅπως διατυπώνεται στὴν σκληρὴ μασονικὴ γλώσσα. Ἔγραψαν ἀκριβῶς:

«…Ὁ τέκτων ὁτὲ μὲν εἶναι δημοτικὸς [= «δημοκρατικὸς»] ὁτὲ δὲ ἀριστοκρατικὸς [= «δεξιός»], καὶ ἄλλοτε μὲν καταρρίπτει τοὺς βωμοὺς τῶν ναῶν, ἄλλοτε δὲ κατακρημνίζει τοὺς θρόνους τῶν βασιλέων[3]…»! Φοβεροί, πράγματι, οἱ λόγοι αὐτοί, οἱ ἐκ τοῦ βαθέως σκοτεινοῦ κόσμου προερχόμενοι, τουλάχιστον ὡς πρὸς τὸ «γκρέμισμα» τῶν «βωμῶν», τοῦ κέντρου πάσης πίστεως σὲ ὅλον τὸν κόσμο!

(Αὐθεντικὴ πηγή, τὸ σπάνιο τεῦχος τοῦ τεκτονικοῦ περιοδικοῦ Πυθαγόρας, μηνιαίου περιοδικοῦ, ἔτος Α΄ Ὀκτώβριος 1882, ἀριθ. 10, σελ. 291, στὸ ἄρθρο ὑπὸ τὸν τίτλο “Ἡ ἐλευθέρα τεκτονικὴ (Μασωνισμός)”).

Τί ἀκολουθεῖ;

Ἀκολουθεῖ ἡ προσπάθεια τοῦ σκοτεινοῦ κόσμου γιὰ τὴν ὁριστικὴ κατεδάφιση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας – καθ’ ὅσον μᾶς ἀφορᾶ -, ὄχι μὲ «κασμάδες» βέβαια οὔτε καὶ μὲ σκληροὺς λόγους, ὅπως οἱ προηγούμενοι, ἀλλὰ μὲ ἑωσφορικὴ δολιότητα, συγκρητιστικά, «ἁπαλὰ» καὶ φαινομενικῶς «λογικά». Φαινομενικῶς «λογικά», γιὰ τοὺς ἄγευστους ὀρθοδόξου φρονήματος καὶ βιώματος, χριστιανούς.

Αὐτὸ εἶναι τὸ δόλιο μυστικό, τὸ διὰ δεκαπενταπλοῦ ὅρκου κρυπτόμενο εἰς ἐπισημότατο καὶ σπάνιο ἔντυπο πάσης μασονίας, φέρον τὸν ἀποκαλυπτικὸ τίτλο “Ὕπατον Συμβούλιον τοῦ 33ου τῆς Ἑλλάδος, ΤΥΠΙΚΟΝ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ τοῦ 32ου βαθμοῦ τῶν Ὑπερτάτων πριγκήπων τοῦ βασιλικοῦ μυστικοῦ, ἐν Ἀθήναις 1975, ἐκ σελίδων 45, σὲ πολλὲς νεώτερες ἐκδόσεις αὐτοῦ.

Εἰς αὐτὸ τὸ ἐπίσημον τυπικόν τοῦ σκοτεινοῦ κόσμου κρύπτεται τὸ θηρίον…

Εἰς αὐτὸ τὸ τυπικὸ βρίσκεται τὸ θηρίον, τὸ ἐπιχειροῦν πονηρῶς τὴν κατεδάφιση τῆς αὐθεντίας τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, τῆς ἐξακτινούμενης ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Τόπους, τὴν Ἑλλάδα, τὴν Ἀφρική, τὴν Ἀνατολή, τὴν πολυπληθῆ Ρωσία, τὶς βαλκανικὲς χῶρες καὶ τὴν εὐρύτερη Διασπορά.

Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι τὸ πολύτιμο γιὰ τὴν ἀποκαλυπτικότητά του αὐτὸ ἐπίσημο κείμενο ἦταν ἀπρόσιτο καὶ παντελῶς ἄγνωστο στοὺς ὀρθόδοξους χριστιανοὺς γιὰ τὴν ἄμυνα τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας – καὶ πάσης, βεβαίως, θρησκείας -, ἀπεκαλύφθη δὲ πρὶν ἀπὸ 40 περίπου χρόνια. Σήμερα βρίσκεται εἰς χεῖρας τριάδος περίπου χριστιανῶν ἐρευνητῶν γιὰ τὴν ἀποκάλυψη τῆς ἐπίσημης πηγῆς πάντος οἰκουμενισμοῦ.

Ὀλίγα ἀπὸ τὰ διαλαμβανόμενα εἰς αὐτό…

Ἐπειδὴ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀντιγράψουμε ὅλο τὸ περιεχόμενο τοῦ ἐπίσημου αὐτοῦ κειμένου τοῦ σκοτεινοῦ κόσμου, παραθέτουμε τὸν πυρήνα, τὰ κύρια ἐξ’ αὐτοῦ στοιχεῖα.

Πιστεύει λοιπὸν ἡ μασονία ὅτι ὅπως οἱ παλαιοὶ Σταυροφόροι (κατὰ τὸν Μεσαίωνα) “ἐλευθέρωσαν” – τάχα – τοὺς Ἁγίους Τόπους ἀπὸ τοὺς «ἀπίστους Ἀγαρηνοὺς» καὶ κατέστρεψαν τὴν Κωνσταντινούπολη τῶν ὀρθοδόξων, ἔτσι καὶ τώρα, οἱ τέκτονες «πρίγκηπες τοῦ Βασιλικοῦ Μυστικοῦ» – τοῦ 32ου βαθμοῦ – καὶ οἱ θυγατρικὲς αὐτῶν ὀργανώσεις καλοῦνται νὰ «ἐλευθερώσουν» τοὺς σημερινοὺς «Ἁγίους Τόπους», δηλαδὴ ὅλες τὶς θρησκεῖες τοῦ κόσμου…

Νὰ τὶς «ἐλευθερώσουν» ἀπὸ τί;

Μὰ ἀπὸ τὰ ἐπιμέρους δόγματα αὐτῶν, καὶ ἑκάστης ἀπὸ τὰ ἴδια θέσμια, τὴν ταυτότητά τους. Διότι χωρίζουν – τάχα – τοὺς ἀνθρώπους ὅλης τῆς γῆς οἱ διαφορὲς τῶν θρησκειῶν.

…Καὶ νὰ κάνουν τί;

Νὰ παραλείψουν, νὰ ἀπομακρύνουν ἀπὸ ὅλες τὶς θρησκεῖες αὐτὰ ποὺ «τὶς χωρίζουν», ἔτσι ὥστε νὰ προκύψει μία νέα ὁλοκληρωτικὴ θρησκεία καὶ – καθ’ ὅσον μᾶς ἀφορᾶ – μία νέα Ἐκκλησία, δηλαδὴ ἕνα τίποτα!

Ἐπικαλοῦνται ἔτσι ὅλους τούς ἱδρυτὲς τῶν θρησκειῶν ὀνομαστικῶς, ὅπως π.χ. «τάδε λέγει Κομφούκιος» (…), Ζωροάστρης, Βούδδας, Μωϋσῆς, Ἑρμῆς ὁ Τρισμέγιστος, Πλάτων… ἀκόμη τόν Ἰησοῦ Χριστὸ[4], ὅτι τάχα λέγουν ὅλοι τὰ ἴδια περίπου!

Ὑψώνουν τὸν τοῖχον τῶν ὅρκων…

Ἐπειδὴ ὅμως φοβοῦνται ὅτι αὐτὰ ποὺ λέγουν καὶ γράφουν μπορεῖ νὰ διαρρεύσουν ἔξω ἀπὸ τὶς Στοές τους καὶ νὰ τοὺς «πάρουν» οἱ ἐνδιαφερόμενοι «μὲ τὶς πέτρες»[5], γιὰ τοῦτο ὁρκίζονται δεκαπενταπλῶς ἐν προκειμένῳ, ὅτι θὰ κρατήσουν ὡς μυστικὰ ὅσα σχετικῶς ἀπεργάζονται καὶ κατεργάζονται ἱεροκρυφίως!

Πῶς ὅμως θὰ ἐπιτύχουν τοὺς στόχους των διὰ τὸ «καλὸ» – τάχα – τῆς ἀνθρωπότητος;

Τὴν ἀπάντηση μᾶς τὴν δίδουν οἱ ἴδιοι οἱ τέκτονες! Ποῦ μᾶς τὴν δίδουν; Μὰ στὸ ἄκρως ἀπόρρητο ἔντυπό τους, τὸ τριπλοκλειδωμένο Τυπικό τοῦ 33ου βαθμοῦ αὐτῶν.

Στὸ ὁποῖο Τυπικὸ ἔχουν πρόσβαση μόνο τρεῖς ἀνώτατοι τέκτονες καὶ οὐδεὶς ἄλλος ἐκ τῶν χιλιάδων τεκτόνων ἑκάστης Χώρας!

Ἐκεῖ λοιπὸν μᾶς λέγουν ὅτι τὸ «καλὸ» πρὸς τὴν ἀνθρωπότητα, δηλαδὴ ΟΛΑ ὅσα σχεδιάζουν δι’ ἡμᾶς ἐρήμην ἡμῶν εἰς τὸ ἀδιαφανὲς παρασκήνιο, τὰ ἐπιτυγχάνουν «διὰ τοῦ περισσεύματος τῶν χρημάτων καὶ τῆς πολιτικῆς ἐπιρροῆς»! Διά τοῦ πλούτου δηλαδὴ καὶ τῶν ἰσχυρῶν πολιτικῶν ἑκάστης Χώρας…

…Νάτοι λοιπὸν οἱ πολιτικοὶ καὶ οἱ πλουτοκράτες – παγκοσμίως – ποὺ νομοθετοῦν κάθε φορὰ ὅσα, μεταξὺ ἄλλων, κατεδαφίζουν θρησκεῖες καὶ χριστιανικὲς ἐκκλησίες, χριστιανικὲς ἀξίες καὶ θέσμια… Τὰ βλέπουμε τώρα, ΣΗΜΕΡΑ.

Ναί, ὁμιλοῦν τὰ αὐθεντικὰ ντοκουμέντα, ἀδιαψεύστως, καὶ ὄχι οἱ «φανατικοὶ» καὶ οἱ ψεκασμένοι, τάχα, ὅπως ἰσχυρίζονται οἱ «ἔνοχοι» πάσης μορφῆς καὶ τὰ τσιράκια τους, καμιὰ φορά καὶ κάποιοι χριστιανοὶ θεολόγοι, λαϊκοὶ καὶ κληρικοί, καταλαμβάνοντας παγκοσμίων «ἰσχυ­ρὰ» πόστα…

Τὸ πρόβλημα εἶναι τὸ πῶς ἀντιδροῦμε ἐμεῖς, Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας καὶ χριστιανοὶ σὲ ὅλα ἐτοῦτα, τὰ πονηρὰ καὶ πικρά. Ἀντιδροῦμε ἢ τὰ «χωνεύουμε» ὅλα ἀγαπολογικῶς καὶ ἀμασητί;

(Τί ἔχει σχεδιάσει τὸ παρασκήνιο νὰ ἔλθει μετὰ τὴν ἀποδυνάμωση ἢ καὶ τὴν εὐτελῆ κατεδάφιση θρησκειῶν καὶ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας εἰς τὸ ἑπόμενο – καὶ μόνο ἀπὸ αὐθεντικὰ ντοκουμέντα, ἐδῶ).

Σημειώσεις:

1. Ὁ ὁμιλήσας εἰς τὴν Στοὰν περὶ τῶν Ἰλλουμινάτι καὶ τῶν καταχθονίων σχεδίων τους ἦταν τέκτων. Αὐτό, ὅτι ὑπῆρξε τέκτων, ἀποκαλύπτεται στὸ τεκτ. Περιοδικὸ Πυθαγόρας, ἔτος 1980, τεῦχος 19, σελ. 220. Ἡ δὲ ὀργάνωση τῶν Ἰλλουμινάτι ὑπῆρξε ἕνας τεκτονικὸς τύπος- σῶμα. 2. Οἱ κληρικοὶ ὅλων τῶν βαθμῶν οἱ φερόμενοι ὡς τέκτονες ἢ μέλη παρατεκντονικῶν ὀργανώσεων εἶναι δεκάδες (ὀλίγον παλαιότερα). Ὑπάρχουν ὀνόματα, σῶμα στὸ ὁποῖοι ἀνῆκαν, καθὼς καὶ φωτογραφίες αὐτῶν. Κάποιων μάλιστα ἀπ’ αὐτοὺς ὑπάρχουν δημοσιευμένες στὰ σχετικὰ ἔντυπα ΚΑΙ ἰδιόγραφες, μὲ τὸ χέρι τους, ἐπιστολές! Φειδόμενοι τῶν κρατικῶν αὐτῶν ἀξιωμάτων παραλείπουμε νὰ δημοσιεύουμε ἐδῶ τέτοια… 3. Βασιλικοὺς θρόνους ἔχουν οἱ τέκτονες «κατακρημνίσει» τουλάχιστον 5 (πέντε) εἰς τὴν Εὐρώπη. Μένουν μερικοί, ἐπειδὴ προσχώρησαν, ὑποτάχθηκαν στὸν τεκτονισμό. Αὐτὰ ὅμως, ἄλλοτε, συνθετικά, διότι τὸ θέμα εἶναι πολὺ ἐνδιαφέρον, ἀκόμη ΚΑΙ γιὰ τὴν Ἑλλάδα, ὡς ἱστορία. 4. Ὑπάρχει μάλιστα καὶ σχετικὸς ζωγραφικὸς πίνακας, τοποθετημένος ἀκόμη καὶ στοὺς διαδρόμους τοῦ κτιρίου, ὅπου στεγάζεται τὸ Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας. Ὑπάρχει προσέτι καὶ σχετικὸ βιβλίο, συγγραφὲν παρὰ τοῦ Ἐδουάρδου Συρέ, ὑπὸ τὸν τίτλο «Οἱ μεγάλοι Μύσται»…πολλὰ συγκλίνουν ἐπὶ τὸ αὐτό. 5. Οἱ χριστιανοὶ δὲν πρέπει οὐδένα νὰ «παίρνουν μὲ τὶς πέτρες», οὔτε καὶ νὰ ἐχθρεύονται κἄν. Ἐκεῖνο ποὺ μποροῦν νὰ κάνουν οἱ χριστιανοὶ ἐρευνητὲς εἶναι νὰ ἐκθέτουν ὅσα οἱ ποικίλης μορφῆς Σκοτεινὲς Δυνάμεις «διδάσκουν» καὶ δὲν συμβιβάζονται μ’ ἐκεῖνα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας. Τίποτε περισσότερο… Ἂν γνωρίζουμε καὶ σεβόμεθα τὴν Ὀρθόδοξη, Χριστιανικὴ Πίστη μας, πρωτίστως.

orthodoxostypos

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ !!! Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Από την ίδρυσή της το 1968, η Λέσχη της Ρώμης (Club of Rome) εμφανίστηκε ως μια ομάδα στοχαστών, επιστημόνων, πρώην πολιτικών και τεχνοκρατών με σκοπό να εξετάσει τα "όρια" ωστόσο, για πολλούς αναλυτές, η Λέσχη της Ρώμης αποτελεί ένα εργαστήριο ιδεών που προωθεί την παγκοσμιοποίηση .

Το «Σχέδιο των Δέκα Βασιλείων» : Το 1974, σε μια μελέτη με τίτλο "Regionalized and Adaptive Model of the Global World System", η Λέσχη της Ρώμης πρότεινε την διαίρεση του πλανήτη σε δέκα Γεωοικονομικές περιοχές. 

Το μοντέλο αυτό δεν προέβλεπε απλώς τις μελλοντικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ κρατών, αλλά χαρτογραφούσε έναν νέο, συγκεντρωτικό παγκόσμιο χάρτη, χωρισμένο όχι με βάση εθνικές ταυτότητες αλλά οικονομικές και στρατηγικές ζώνες επιρροής.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην φωτο η περιοχή Αρ.1 είναι η Αμερική με τον Καναδά και την Γροιλανδία !!! Όταν ο Τραμπ μιλά για την προσάρτηση του Καναδά και της Γροιλανδίας, αυτό δεν είναι μια νέα ιδέα. Το «Σχέδιο των Δέκα Βασιλείων» απο το 1974

Οι 10 περιοχές περιλάμβαναν μπλοκ όπως:

Βόρεια Αμερική - Δυτική Ευρώπη - Ιαπωνία - Λατινική Αμερική - Κίνα - Νοτιοανατολική Ασία - Ανατολική Ευρώπη (και Ρωσία) - Βόρεια Αφρική & Μέση Ανατολή - Υποσαχάρια Αφρική - Αυστραλία, (Νέα Ζηλανδία, Νότια Αφρική) Πηγή: Club of Rome – Regionalized World System (1974)

Η Λέσχη της Ρώμης, με όχημα τον επιστημονικό λόγο, έχει συμβάλει ενεργά στην προώθηση της παγκοσμιοποίησης μέσω εννοιών όπως:

1. Παγκόσμια οικολογική σταθερότητα

2. Βιώσιμη ανάπτυξη

3. Υπερεθνική διαχείριση πόρων και πληθυσμών

Αυτά παρουσιάζονται ως λύσεις για την κλιματική αλλαγή, την φτώχεια, την μετανάστευση και την ανισότητα. Όμως, πίσω από τις έννοιες αυτές, κρύβεται ένα μοντέλο συγκεντρωτικής εξουσίας που δεν ελέγχεται από δημοκρατικά εκλεγμένους θεσμούς.

Η έκθεση "Limits to Growth" (1972), είναι μια μελέτη που δημοσιεύτηκε το 1972 από την ομάδα Club of Rome και εκπονήθηκε από μια ομάδα ερευνητών του MIT. Είναι μια επιστημονική μελέτη-προσομοίωση που επιχειρεί να προβλέψει πώς θα εξελιχθεί το μέλλον της ανθρωπότητας σε σχέση με την οικονομική ανάπτυξη, την πληθυσμιακή αύξηση και την κατανάλωση φυσικών πόρων.

Βασικά η μελέτη έγινε παγκοσμίως γνωστή, διότι προέβλεπε καταστροφικά σενάρια υπερπληθυσμού, εξάντλησης φυσικών πόρων και ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ.

Η Λέσχη της Ρώμης δεν λειτουργεί μεμονωμένα. Μαζί με την Ομάδα Bilderberg, την Τριμερή Επιτροπή και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, δημιουργεί ένα σύστημα πολιτικής επιρροής και συντονισμού στρατηγικών. Μέλη αυτών των οργανώσεων εμφανίζονται συχνά σε πολλαπλές θέσεις εξουσίας, κυβερνήσεις, κεντρικές τράπεζες, πολυεθνικές, ΜΜΕ.

Αυτή η “ΟΜΑΔΑ” επηρεάζει τις διεθνείς εξελίξεις, χωρίς λογοδοσία στους πολίτες. Η Λέσχη της Ρώμης μπορεί να προβάλλεται ως μια επιστημονική και ουδέτερη οργάνωση, όμως οι πράξεις και τα μοντέλα της οδηγούν στο συμπέρασμα ότι δεν πρόκειται απλώς για έναν οργανισμό, αλλά για έναν ενεργό φορέα της παγκοσμιοποίησης.

Το σχέδιο των “Δέκα Περιοχών” ήταν πρόβλεψη και προετοιμασία για έναν κόσμο με ενοποιημένη δομή, μακριά από την εθνική κυριαρχία. Σε μια εποχή όπου η έννοια της “δημοκρατίας” συχνά παρακάμπτεται από παγκόσμιες πολιτικές και αποφάσεις πίσω από κλειστές πόρτες.

ΤΕΛΙΚΑ ποιος κυβερνά πραγματικά τον πλανήτη; Και ποια είναι η θέση μας, ως πολίτες, μέσα σε αυτή τη Νέα Παγκόσμια Τάξη;

Η Κρυφή Ατζέντα: Δεν είναι μυστικό ότι σημαντικά πρόσωπα της διεθνούς σκηνής έχουν αναφερθεί ανοιχτά στην ανάγκη για έλεγχο του πληθυσμού. Χαρακτηριστικές Δηλώσεις:

1. Jacques Attali (πρώην σύμβουλος του Μιτεράν, μέλος της Λέσχης της Ρώμης) έχει πει: "Η ευθανασία θα πρέπει να θεωρείται ένα εργαλείο δημογραφικού ελέγχου. Όταν περάσεις τα 60-65, ζεις περισσότερο απο όσο παράγεις και κοστίζεις ακριβά στην κοινωνία."

2. Bill Gates, σε ομιλία στο TED, ανέφερε: "Αν κάνουμε πολύ καλή δουλειά με τα εμβόλια, την υγειονομική περίθαλψη και την αναπαραγωγική υγεία, ίσως καταφέρουμε να μειώσουμε τον πληθυσμό....."

3. Λέσχη της Ρώμης, στην έκθεση "The First Global Revolution", αναφέρει:

"Ο κοινός εχθρός της ανθρωπότητας είναι ο άνθρωπος.... Η υπερθέρμανση του πλανήτη, η λειψυδρία, η πείνα κ.λπ., είναι συμπτώματα. Ο πραγματικός εχθρός είναι ο ίδιος ο άνθρωπος."

Για να συμβεί μια μείωση της τάξης των 2/3 του παγκόσμιου πληθυσμού, όπως έχουν προτείνει, θα απαιτούνταν γεγονότα κοσμοϊστορικά, όχι απλώς "αλλαγή πολιτικής". Μερικά πιθανά σενάρια:

1. Οικονομική Κατάρρευση και Ακραία Φτώχεια: Η παγκόσμια οικονομία σήμερα είναι ήδη εύθραυστη. Ένα γενικευμένο οικονομικό κραχ θα μπορούσε να φέρει μαζική ανεργία, πείνα, κοινωνικές συγκρούσεις και βίαιη αποσταθεροποίηση.

2. Παγκόσμια Πείνα και Ενεργειακή Κρίση: Ήδη από το 2022-2024 βλέπουμε ελλείψεις σε βασικά τρόφιμα, τεχνητές κρίσεις λιπασμάτων, κλείσιμο αγροτικών μονάδων (π.χ. στην Ολλανδία) Αυτό είναι μέρος πολιτικών πράσινης μετάβασης που πλήττουν τη διατροφική επάρκεια.

3. Νέες Πανδημίες / Βιολογικά Εργαλεία: Μετά τον COVID-19, έχει ανοίξει η πόρτα σε βιολογικά όπλα "νέας γενιάς". Ήδη γίνεται λόγος για "Disease X", έναν υποθετικό μελλοντικό ιό με υψηλή θνητότητα, που "πρέπει να προετοιμαστούμε".

4. Παγκόσμιος Πυρηνικός και Τεχνολογικός Πόλεμος: Με τον πολλαπλασιασμό των drones, των AI όπλων και του κυβερνο-πολέμου, ένας "σύντομος αλλά φονικός" πόλεμος δεν μοιάζει καθόλου απίθανος.

Αυτά δεν είναι απλές “Θεωρίες” αυτό που πριν 20 χρόνια ονομαζόταν "συνωμοσιολογία", σήμερα δηλώνεται ανοιχτά σε παγκόσμια συνέδρια, εκθέσεις του ΟΗΕ, του WEF, και στα ΜΜΕ.

Ο έλεγχος πληθυσμού, η μείωση της "ανθρώπινης επίδρασης" στον πλανήτη, η "τεχνητή νοημοσύνη" ως αντικαταστάτης του ανθρώπινου εργατικού δυναμικού, και το ψηφιακό χρήμα (CBDC) με δυνατότητα απενεργοποίησης.

ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΩΡΙΕΣ, είναι προγραμματισμένες ατζέντες που εφαρμόζονται σταδιακά. Όλα τα Κομμάτια μοιάζουν να Συναρμολογούνται:

1. ψηφιοποιηση της οικονομίας,

2. Εξάρτηση από ψηφιακή ταυτότητα

3. Κοινωνική πίστωσή (social credit system) : Είναι η διαδικασία κατά την οποία καταρτίζεται ένα ενιαίο εθνικό αρχείο για φυσικά και νομικά πρόσωπα βάσει του οποίου αξιολογείται η δραστηριότητά τους. Βάσει της αξιολόγησής τους, τιμωρούνται ή ανταμείβονται.

4. Έλεγχος πληροφοριών & λογοκρισία

5. Κλιματικός πανικός

6. Πανδημική "ετοιμότητα"

7. Παγκόσμιες ασκήσεις καταστροφών

8. Τεχνητή νοημοσύνη σε κρίσιμα πόστα

Όλα αυτά μας κάνουν να αναρωτηθούμε. Μήπως δεν είναι τυχαία; Μήπως όλα αυτά οδηγούν, βήμα–βήμα, σε μια κοινωνία με λιγότερους ανθρώπους και περισσότερο έλεγχο;

Γεώργιος Κωνσταντινοπολίτης

https://oimos-athina.blogspot.com/

Η ΠΟΡΝΗ ΕΝ ΚΛΑΥΘΜΩ…

Γράφει ὁ Νεκτάριος Δαπέργολας

«Πόρνης ἐπεθύμει ὁ Θεός; Ναί, πόρνης· τῆς φύσεως τῆς ἡμετέρας λέγω…Καὶ ἄνθρωπος μέν, ἐὰν ἐπιθυμήσῃ πόρνης καταδικάζεται, Θεός δὲ πόρνης ἐπιθυμεῖ; Καὶ πάνυ. Πάλιν ἄνθρωπος ἐπιθυμεῖ πόρνης, ἵνα γένηται πόρνος· Θεὸς δὲ ἐπιθυμεῖ πόρνης, ἵνα τὴν πόρνην παρθένον ἐργάσηται…Ὁ τοσοῦτος καὶ τηλικοῦτος ἐπεθύμησε πόρνης; Καὶ τί; Ἵνα γένηται νυμφίος. Οὐ πέμπει πρὸς αὐτὴν οὐδένα τῶν δούλων, οὐ πέμπει ἀρχάγγελον, οὐ πέμπει τὰ Χερουβίμ, οὐ πέμπει τὰ Σεραφίμ· ἀλλ᾿ αὐτὸς παραγίνεται ὁ ἐρῶν…Ἐπειδὴ αὐτὴ οὐκ ἠδύνατο ἀναβῆναι ἄνω, αὐΤεμεις ὸς κατέβη κάτω. Πρὸς τὴν πόρνην ἔρχεται καὶ οὐκ αἰσχύνεται. Ἔρχεται πρὸς τὴν πόρνην καὶ γίνεται ἄνθρωπος…» (Ἅγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

«Ἐν τῷ κόσμῳ ἦν, καὶ ὁ κόσμος δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω. Εἰς τὰ ἴδια ἦλθεν, καὶ οἱ ἴδιοι αὐτὸν οὐ παρέλαβον…» (Κατά Ἰωάννην α΄ 10-12)

«Εἶδα μέσα σ’ ἕνα βοῦρκο ἕναν ἄνθρωπο ποὺ πνιγόταν. Βούτηξα καὶ κατόρθωσα νὰ τὸν σύρω ἔξω, σχεδόν μισοπεθαμένο. Σιγά-σιγά συνῆλθε καὶ τότε γύρισε καὶ μὲ ἀγριοκοίταξε. “Γιατί μὲ ἔβγαλες;” ρώτησε. “Ἐγώ ἐκεῖ μέσα ζῶ”…» (Ἀντρέι Ταρκόφσκυ, «Νοσταλγία»)

Πάσχα. Παρὰ τό τρομακτικό ταξίδι τῆς ἀνθρωπότητας στήν καρδιά τοῦ σκότους, πού ὅλο καί βαθαίνει γύρω μας, καί παρά τὰ μαῦρα σύννεφα ποὺ συσσωρεύονται πάνω καί ἀπὸ τὴν καθημαγμένη καί προδομένη πατρίδα, δύσκολο νὰ μιλήσεις σήμερα γιὰ πράγματα χοϊκὰ. Σήμερα ἕνας χαροποιὸς λυγμός, λυτήριος τῆς θλίψης, καταυγάζει τὰ σύμπαντα. Ἐπειδή ἐν τῇ σκοτίᾳ τὸ Φάος ἠγέρθη καὶ ἀρρήτως φαῖνον τὰ πᾶντα καινὰ ἐποίησεν. Ποιὸς νὰ φοβηθεῖ πιὰ τὴ Νύχτα; Τώρα ὁ Ἅδης ἐπικράνθη καὶ ἐνεπαίχθη. Γιατὶ πίστευε πὼς εἶναι κραταιὸς καὶ πανσθενὴς. Μὰ πλέον ἡ ἐξουσία του ἀποδείχτηκε φενάκη.

Πάσχα. Σήμερον ἐγείρεται ὁ Ἀναπεσὼν. Τῆς Πόρνης ἐπεθύμησε καὶ αὐτὸς παρεγένετο ὁ ἐρῶν. Αὐτὸς ὁ ἴδιος κατέφτασε. Ὁ ἴδιος ὁ ἐρωτευμένος. Ἐφ’ ἡμᾶς ἦλθεν καὶ ἐσαρκώθη καὶ δι’ ἡμᾶς τὰ πᾶντα προσεδέξατο, ἴνα τὴν ἐν ἡμῖν πόρνην ἐκ τοῦ βυθοῦ ἀναγάγῃ. Χερσίν ἀνόμοις ὁ Ὑπὲρ Νόμον ἐνεπαίχθη καὶ ἐν τῷ Κρανίῳ ἐπί ξύλου αἰσχύνης ἐκρεμάσθη ὁ πάλαι τὴν γῆν κρεμάσας ἐν ὕδασιν. Καὶ τῷ θανάτῳ ὁ Λόγος παρεδόθη καὶ ἐτάφη ἐν σπηλαίῳ ὁ Ἀθάνατος. Ὡς νεκρός κατεκλίθη ἐν πληγαῖς καὶ μώλωψιν ὁ ἐν τῇ δρακὶ περιέχων τὰ σύμπαντα καὶ ὁ Ἀχώρητος παντὶ ὑπὸ τήν γῆν ἐσφραγίσθη. Καὶ ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, τὸν θάνατον νεκρώσας. Ἀνέστη ὁ Ἀπερινόητος, ὁ ἐν ὑψίστοις οἰκῶν καὶ ἐν τοῖς κατωτάτοις κατελθὼν. Ὁ Ἀΐδιος ὤν καὶ θνήσκων ἑκὼν. Ὁ Πρὸ τῶν Αἰώνων γεννηθεὶς καὶ τὴν πόρνην ἐρασθεὶς καὶ ἐπιποθήσας ταύτην ἀναρρύσασθαι ἐκ τοῦ βορβόρου.

Καί πάλι ὅμως, πῶς νά μή δύσει μέσα στή θλίψη ὁ λογισμός, σάν ἀναλογιστεῖς πόσο ἐμμονικά συνεχίζουμε νά ζοῦμε μέσα στόν βοῦρκο; Πάντα αὐτοεξόριστοι ἀπό τή φωτεινή Χώρα τοῦ Πατρός, αὐτεξουσίως παραδομένοι στήν παρακμή καί τόν νεοταξικό ζόφο. Περιφέροντες τίς ζωές μας σ’ ἕναν ἀτελεύτητο φαῦλο κύκλο, μπερδεμένοι καί ἀνίδεοι, σωρηδόν σκύβαλα καταπίοντες καί εἰδωλόθυτα κατεσθίοντες. Λαός ἐδῶ καί πολύ καιρό τῆς πτώσης, τῆς παραφροσύνης καί τῆς ἀποστασίας. Καί πάνω ἀπό ὅλα βέβαια, λαός τῆς ἀμετανοησίας.

Καί ποιά σημασία ἔχει ἄραγε πού ἐξακολουθοῦμε νά μιλᾶμε γιά Πάσχα καί Ἀνάσταση; Ἀφοῦ παραμένουμε ἐκουσίως βουβοί, τυφλοί καί διψασμένοι. Πῶς νά μᾶς ἀγγίξει δηλαδή αὐτή εἰδικά ἡ Ἡμέρα; Καί πῶς να νιώσουμε τήν ἀνείπωτη ἀγάπη τοῦ Πρό τῶν Αἰώνων, τοῦ σαρκωθέντος καί σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Λόγου, γιά τή χθόνια πόρνη; Ἀφοῦ ἀνάπαυση τόσα καί τόσα χρόνια δέν βρήκαμε. Ἡ κατήφεια ἐξακολουθεῖ πάντοτε νά ὁρίζει τούς λογισμούς μας. Καί ὁ πόνος μας ἦταν καί παραμένει πάντα εκεί. Ἀδυσώπητος καί πανσθενουργός. Ἀγχιβαθῶς ἀγάφθεγκτος.

Τόσες καί τόσες Ἀναστάσεις ἀνέορτες ζήσαμε λοιπόν στίς ἄδειες ζωές μας. Άλογες δίχως τόν Λόγο. Ἀπάνθρωπες χωρίς τόν Ἐνανθρωπήσαντα. Κενές χωρίς τόν Κενωθέντα. Δῆθεν «ἀναστάσιμες», μά χωρίς τόν Ἀναστάντα. Τό Φάος ἐλήλυθεν καί ἐσαρκώθη καί ἐτάφη καί ἀνέστη, μά οἱ ὀφθαλμοί μας χρόνια καί χρόνια, πάντοτε σκοτισμένοι, τόν Ἄδη σταθερά ἀτενίζουνε ὡς ἐλευθερωτή. Καί οἱ πόθοι μας ἐν νεκροῖς λογισθέντες καί αυτοί. Σάν τή μοναξιά τοῦ συνωστισμοῦ μέσα στά μπάρ. Σάν τήν πανσθενῆ κατήφεια στόν πανικό τῶν ξενυχτάδικων. Σάν τή βαριά κατάθλιψη πού μᾶς συνθλίβει ἐδῶ καί χρόνια. Σάν τόν παρανοϊκό τρόμο τοῦ θανάτου, πού τόν ἀφήσαμε νά μᾶς κυριεύσει, ἔχοντας πετάξει ἔξω ἀπό τίς ζωές μας τόν Νικητή τοῦ θανάτου. Καί σάν μία πόρνη, πού (σέ ἀντίθεση μέ ἐκείνη τοῦ Εὐαγγελίου) αὐτή προτίμησε νά μείνει μέσα στόν βοῦρκο της καί νά συνεχίσει νά ζεῖ ἐν σκότει καί ἐν σκιᾷ. Πού πολύ ἀπλά, ἴσως καί νά βρέθηκε γιά λίγο ἐν κλαυθμῷ - μά δέν τόλμησε πραγματικά νά προχωρήσει ποτέ πέρα ἀπό τά δάκρυα.

Καιρός ὅμως πιά νά τελειώνουμε μέ τόν ζόφο. Καιρός λυτρωτικῆς ἐπιστροφῆς ἀπό τούς τόπους τῆς Ἐξορίας. Καθώς κατρακυλᾶμε στον γκρεμό, γόνοι ἐμεῖς μιᾶς Ρωμηοσύνης μ’ ἄναρχη περπατηξιά, κυήματα ἑνός Τόπου πυρίδαπτου κι ἑνός Τρόπου ἐπί πτερύγων ἀνέμων, γονή καπεταναίων καί πνευματική σπορά Ἁγίων, καιρός νά ξαναβροῦμε τό ἴσο μας, πού μᾶς τό κολόβωσαν καί τό ἀπονέκρωσαν δεκαετίες ὁλόκληρες «ἐκσυγχρονιστικῆς» χυδαιότητας, ὑλόφρονης ἐξηλιθίωσης, πανηδονιστικῆς διαστροφῆς, ἐκκλησιαστικῆς ἐκκοσμίκευσης καί νεοεποχίτικης δυσωδίας. Καθώς κατρακυλᾶμε στόν γκρεμό, ἄς μήν ἀφήσουμε νεκρό τελικά μέσα μας ἔνα ἀκόμη Πάσχα. Ἄς μήν τό ἀφήσουμε καί αὐτό νά περάσει καί νά φύγει ατελέσφορο, σάν νά μήν ἧρθε κἄν.

Γιατί Ἐκεῖνος ἦρθε. Ἦρθε γιά τήν πόρνη. Κι ἄς τό ἤξερε πώς δύσκολο πολύ ἡ πόρνη μέσα μας νά ξαναγίνει παρθένα. Ἵσως κάποιες στιγμές καί νά τό ζήτησε, μά ὡς τώρα δέν μπόρεσε νά προχωρήσει πέρα ἀπό τά λόγια. Ἵσως καί νά ὀνείδισε τόν ἄθλιο ἑαυτό της, μά μέχρι σήμερα ἔμεινε ἀπλῶς στόν ὀνειδισμό. Καί ἄν ἀκόμη κλάψαμε κάποιες φορές γιά τά χάλια μας, ἡ συντριβή καί ἡ κατάνυξη ἦταν μόνο γιά λίγο. Μά ἦρθε τώρα ὁ καιρός νά τίς κρατήσουμε μέσα μας ζωντανές. Γιά νά μήν ἀφήσουμε πάλι ἐκεῖνο τόν μανιασμένο ἄνεμο νά στεγνώσει τό δάκρυ μας, ἔλκοντάς μας ξανά πίσω στίς ἐμμανεῖς Σκιές. Νά μήν ἀφήσουμε τή Νύχτα να μᾶς καταπιεῖ καί πάλι.

Πάσχα. Σήμερα ἕνας χαροποιὸς λυγμός καταυγάζει τὰ σύμπαντα. Ἐπειδή ἐν τῇ σκοτίᾳ τὸ Φάος ἠγέρθη καὶ τὰ πᾶντα καινὰ ἐποίησεν. Τώρα ὁ Ἅδης ἐπικράνθη καὶ ἐνεπαίχθη. Γιατὶ πίστευε πὼς εἶναι πανσθενὴς, μὰ πλέον ἡ ἐξουσία του ἀποδείχτηκε φενάκη.

Ποιὸς νὰ φοβηθεῖ τώρα πιὰ τὴ Νύχτα; «Ἀνέστη Χριστός - καί πεπτώκασι δαίμονες»!

Ποιός νά φοβηθεῖ πλέον τόν Θάνατο; «Ἀνέστη Χριστός - καί νεκρός οὐδείς ἐν τοῖς μνήμασι»!

Ἐμεῖς μέχρι πότε θά ἐπιμένουμε νά ζοῦμε ἐκεῖ μέσα;

«Πᾶνος» 

https://agonasax.blogspot.com/

Εἴθε τό Ἀναστάσιμον Φῶς, νά φωτίσῃ τούς Ἕλληνες

Κάποτε, ὅταν αὐτό τό Ἔθνος βρισκόταν κάτω ἀπό τόν σκληρό ὀθωμανικό ζυγό, κι᾿ἔρχονταν αὐτές οἱ Ἅγιες Ἡμέρες, εὔχονταν καθώς μέ κάθε μυστικότητα καί ἀπέραντη προσοχή προσπαθοῦσαν νά ἐκκλησιασθοῦν, εὔχονταν λοιπόν νά ἔρθῃ ἡ σωτηρία τῆς λευτεριᾶς. Κάποτε πρίν ἀπό 200 καί πλέον χρόνια.

Σήμερα, πάλι οἱ Ἕλληνες εὔχονται σέ μία λευτεριά. Ἄν καί ζοῦν ἐλεύθεροι σ᾿ἕνα ἐλεύθερο κράτος, παρ᾿ὅλα αὐτά ἀκόμη ἡ ἐλπίδα ἔχει ἕνα μόνον σκοπό : τήν Λευτεριά ! 

Δέν θά θέσω τό ἐρώτημα γιά ποιά λευτεριά εὔχεται ἕνας ἐλεύθερος ἄνθρωπος, ἀλλά θά εὐχηθῶ μόνον νά βάλλῃ τό μυαλό του νά σκεφτῇ ποιά εἶναι ἡ σημερινή σκλαβιά ἀπό τήν ὁποία ζητᾶ νά λευτερωθῆ. Νά σκεφθῆ πῶς γίνεται ἕνας ἐλεύθερος ἄνθρωπος νά ἔχει φέρει τήν σκλαβιά στόν ἴδιο του τόν ἑαυτό, μέ τίς δικές του ἐπιλογές ὡς πρός τόν δυνάστη του. 

Εἴθε λοιπόν, τό Ἅγιον Φῶς νά φωτίσῃ τούς Ἕλληνες ὥστε νά μπορέσῃ αὐτός ὀ τόπος νά ᾿δῇ πραγματική προκοπή. 

Καλή Ἀνάστασιν καί Καλή Λαμπρή σ᾿ὅλους καί ὅλες τούς Ἕλληνες καί Ἑλληνίδες, Ὀρθοδόξους Χριστιανούς. 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ! 

Ἡ Πελασγική

https://sxolianews.blogspot.com

«Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα καὶ ταφέντα…»

(επιλεγμένα αποσπάσματα από την ΙΓ΄Κατήχηση): 

ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΠΟΥ ΕΚΠΛΗΡΩΘΗΚΑΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΚΓ’. Εμείς όμως ας επανέλθουμε στο θέμα των προφητικών αποδείξεων που μου ζητήσατε. Σταυρώθηκε ο Κύριος, έχεις ακούσει όλες τις μαρτυρίες. Βλέπεις τον τόπο του Γολγοθά. Συμφωνείς και το επικροτείς επαινετικά και δοξολογικά. Πρόσεξε μήπως καμιά φορά, σε περίοδο διωγμού, Τον απαρνηθείς. Να μην ευφραίνεσαι μόνο σε περίοδο ειρήνης για τον Σταυρό, αλλά και σε καιρό διωγμού να έχεις την ίδια πίστη. Να μην είσαι φίλος του Ιησού τον καιρό της ειρήνης και τον καιρό του πολέμου να γίνεσαι εχθρός. (…)

ΚΔ΄. Ο Χριστός, λοιπόν, σταυρώθηκε για χάρη μας, Αυτός που δικάστηκε μια νύχτα παγερή και γι’ αυτό υπήρχε παραδίπλα ανθρακιά αναμμένη(πρβ.Ιωάν.18,18: «Εἱστήκεισαν δὲ οἱ δοῦλοι καὶ οἱ ὑπηρέται ἀνθρακιὰν πεποιηκότες, ὅτι ψῦχος ἦν, καὶ ἐθερμαίνοντο· ἦν δὲ μετ᾿ αὐτῶν ὁ Πέτρος ἑστὼς καὶ θερμαινόμενος(:Εκεί στέκονταν οι δούλοι και οι υπηρέτριες, οι οποίοι είχαν ανάψει φωτιά και ζεσταίνονταν δίπλα στη σωρό από τα αναμμένα κάρβουνα, διότι είχε κρύο. Μαζί τους στεκόταν κι ο Πέτρος και ζεσταινόταν)».Σταυρώθηκε την τρίτη ώρα [πρβ. Μάρκ. 15,25: «Ἦν δὲ ὥρα τρίτη καὶἐσταύρωσαν αὐτόν(:Η ώρα ήταν τρεις από την ανατολή του ηλίου, δηλαδή εννέα το πρωί, όταν Τον σταύρωσαν)»]. «Ἀπὸδὲ ἕκτης ὥρας σκότος ἐγένετο ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης(:Και από τις δώδεκα το μεσημέρι έγινε σκοτάδι σε όλη τη γη έως τις τρεις το απόγευμα)»[Ματθ.27,45].

Μήπως έχουν και αυτά γραφεί από τους Προφήτες; Ας ερευνήσουμε. Λέει λοιπόν ο προφήτης Ζαχαρίας: «Καὶ ἔσται ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ οὐκ ἔσται φῶς καὶ ψῦχος καὶ πάγος(:Εκείνη την ημέρα δεν θα υπάρχει ηλιακό φως και θα είναι ημέρα ψύχους και πάγου)»[Ζαχ.14,6-7].Να λοιπόν το ψύχος, εξαιτίας του οποίου θερμαινόταν ο Πέτρος. Και την ημέρα εκείνη τη γνώριζε ο Κύριος[Ζαχ.14,7: «Ἔσται μίαν ἡμέραν, καὶ ἡ ἡμέρα ἐκείνη γνωστὴ τῷ Κυρίῳ, καὶ οὐχ ἡμέρα καὶ οὐ νύξ(:Θα είναι αυτή μια ξεχωριστή ημέρα, ημέρα γνωστή μόνο στον Κύριο· Η ημέρα εκείνη δεν θα είναι ούτε ημέρα, ούτε νύχτα)».Τι λοιπόν; Τις άλλες μέρες δεν τις γνώριζε; Πολλές είναι οι ημέρες, αλλά αυτή είναι η ημέρα της υπομονής του Κυρίου, «την οποία δημιούργησε ο Κύριος»[πρβ.Ψαλμ.117,24].Και αυτήν την ημέρα την γνώριζε ο Κύριος και «δεν θα είναι ούτε ημέρα ούτε νύχτα»[Ζαχ.14,7].Τι σημαίνει αυτό το αίνιγμα που αναφέρει ο Προφήτης; «Η ημέρα εκείνη δεν θα είναι ούτε ημέρα, ούτε νύχτα».

Τι λοιπόν είναι αυτή; Τι θα την ονομάσουμε; Το Ευαγγέλιο το ερμηνεύει το πράγμα, καθώς διηγείται τα γεγονότα. Δεν ήταν ημέρα, διότι δεν έλαμψε ήλιος, πορευόμενος από την ανατολή έως τη δύση, αλλά από την έκτη ώρα ως την ενάτη έγινε σκοτάδι[βλ. παραπάνω,Ματθ.27,45], στη μέση της ημέρας! Επομένως, στη μέση της ημέρας παρεμβλήθηκε το σκοτάδι και το σκοτάδι ο Θεός το ονόμασε νύχτα(πρβ.Γέν.1,5: «Καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς ἡμέραν καὶ τὸ σκότος ἐκάλεσε νύκτα»).Γι ’αυτό ούτε ημέρα ήταν ούτε νύχτα, διότι ούτε όλο φως ήταν, ώστε να κληθεί ημέρα, ούτε πάλι όλο σκοτάδι για να ονομαστεί νύχτα, αλλά μετά από την ενάτη[δηλαδή μετά τις τρεις το μεσημέρι] έλαμψε ο ήλιος. Το προείπε και αυτό ο Προφήτης λέγοντας: «Ούτε ημέρα θα είναι, ούτε νύχτα»[Ζαχ.14,7].Και πρόσθεσε: «Καὶ πρὸς ἑσπέραν ἔσται φῶς(: Και προς το εσπέρας θα επέλθει άφθονο φως)»[Ζαχ.14,7].Βλέπεις ακρίβεια των Προφητών; Βλέπεις πόση αλήθεια υπάρχει σε όσα έχουν προφητευθεί και γραφεί εκ των προτέρων;

ΚΕ΄ Αλλά θέλεις να μάθεις σαφώς ποια ώρα ακριβώς ο ήλιος αφανίστηκε από το πρόσωπο της γης; Άραγε να ήταν πέμπτη ώρα ή ογδόη ή δεκάτη; Πες ακριβώς την ώρα στους Ιουδαίους τους απειθείς, ω Προφήτη! Πότε έδυσε ο ήλιος; Λέει, λοιπόν, ο Αμώς ο προφήτης[8ος αιώνας π. Χ.]: «Καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, λέγει Κύριος ὁ Θεός, καὶ δύσεται ὁ ἥλιος μεσημβρίας, καὶ συσκοτάσει ἐπὶ τῆς γῆς ἐν ἡμέρᾳ τὸ φῶς(:Και θα συμβεί εκείνη την ημέρα, λέει ο Κύριος και Θεός, να δύσει ο ήλιος το μεσημέρι)»[Αμ.8,9]- πρβλ.παραπάνω:Ματθ.27,45:«και έγινε σκοτάδι από την έκτη ώρα»- και θα γίνει στην γη σκοτάδι το φως, ενώ θα είναι ημέρα»(βλ.παραπάνω,Αμ.8,9).

Ποιος θα είναι αυτός ο καιρός, ω Προφήτη, και ποια θα είναι αυτή η ημέρα; «Καὶ μεταστρέψω τὰς ἑορτὰς ὑμῶν εἰς πένθος(:Θα μεταστρέψω τις γιορτές σας σε πένθος)»[Αμ.8,10],διότι τον καιρό των αζύμων και τον καιρό της εορτής του Πάσχα θα συμβεί το γεγονός της Σταυρώσεως. Και έπειτα λέει τα εξής: «Καὶ θήσομαι αὐτὸν ὡς πένθος ἀγαπητοῦ καὶ τοὺς μετ᾿ αὐτοῦ ὡς ἡμέραν ὀδύνης(:Θα γίνει αυτός, ο Κύριος, ως πρόσωπο αγαπητό που το πενθούν όλοι. Και αυτούς που είναι μαζί Του θα τους φέρει το γεγονός της Σταυρώσεως σε ημέρα οδύνης)»[Αμ.8,10].Την ημέρα πραγματικά των αζύμων και την ημέρα που ήταν εορτή οι μεν γυναίκες θρηνολογούσαν και έκλαιγαν[βλ. Λουκ.23,27: «Ἠκολούθει δὲ αὐτῷ πολὺ πλῆθος τοῦ λαοῦ καὶ γυναικῶν αἳ καὶ ἐκόπτοντο καὶ ἐθρήνουν αὐτόν(:Τον ακολουθούσε μάλιστα και μεγάλο πλήθος λαού και πολλές γυναίκες, που χτυπούσαν τα στήθη τους και Τον θρηνούσαν και έκλαιγαν)»],οι δε Απόστολοι, ενώ κρύφτηκαν, περνούσε η ψυχή τους οδύνη και σπαραγμό. Η προφητεία λοιπόν αυτή είναι άξια θαυμασμού.

ΚΣΤ΄ Αλλά θα πει κάποιος: «Βρες και κάποιο άλλο χαρακτηριστικό γεγονός απ΄τα Πάθη του Χριστού που να έχει προκηρυχθεί από τους Προφήτες με τόση ακρίβεια». Ποια άλλη απόδειξη υπάρχει ακριβής για το γεγονός της Σταυρώσεως; Σταυρώθηκε ο Ιησούς και τότε που Τον οδηγούσαν για τη Σταύρωση φορούσε μόνο ένα χιτώνα και είχε πάνω Του ριγμένο το ιμάτιό Του. «Οἱ οὖν στρατιῶται ὅτε ἐσταύρωσαν τὸν Ἰησοῦν, ἔλαβον τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶἐποίησαν τέσσαρα μέρη, ἑκάστῳ στρατιώτῃ μέρος, καὶ τὸν χιτῶνα ἦν δὲ ὁ χιτὼν ἄῤῥαφος, ἐκ τῶν ἄνωθεν ὑφαντὸς δι᾿ ὅλου(:Στο μεταξύ, όταν οι στρατιώτες σταύρωσαν τον Ιησού, πήραν τα ρούχα Του και τα μοίρασαν σε τέσσερα μερίδια, από ένα μερίδιο για κάθε στρατιώτη. Το εσωτερικό Του όμως ένδυμα, τον χιτώνα Του, το έκαναν ξεχωριστό μερίδιο. Ο χιτώνας αυτός ήταν χωρίς καμία ραφή, υφασμένος ολόκληρος από πάνω ως κάτω)»[πρβ.Ιωάν.19,23].

Τον χιτώνα όμως δεν τον έσχισαν, διότι δεν θα χρησίμευε σε τίποτα αν σχιζόταν και γι’ αυτόν έβαλαν λαχνό. Έτσι λοιπόν τα κομμάτια του ιματίου τα μοιράστηκαν, αλλά τον χιτώνα τον βάλανε στο λαχνό[πρβλ.Ιωάν.19,24: «Εἶπον οὖν πρὸς ἀλλήλους· μὴ σχίσωμεν αὐτόν, ἀλλὰ λάχωμεν περὶ αὐτοῦ τίνος ἔσται(:Είπαν λοιπόν μεταξύ τους: ‘’Ας μην τον σχίσουμε, αλλά ας ρίξουμε κλήρο γι’ αυτόν, κι όποιος τον πάρει’’)»].Έχει γραφεί μήπως και αυτό; Τι λέγει το Ψαλτήρι[11οςαι.π.Χ]; «Διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον(:Μοίρασαν μεταξύ τους τα διάφορα εξωτερικά μου ενδύματα, και για το εσωτερικό μου ένδυμα, τον χιτώνα μου, έβαλαν κλήρο)»[Ψαλμ.21,19].Ο «κλῆρος» αυτός λοιπόν είναι ο λαχνός.

ΚΖ΄ Πάλι, όταν κρινόταν από τον Πιλάτο φόρεσε κόκκινα: «Καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν περιέθηκαν αὐτῷ χλαμύδα κοκκίνην(:Και αφού Τον έγδυσαν, επειδή ήθελαν να διακωμωδήσουν τις βασιλικές Του αξιώσεις, Τον έντυσαν με κόκκινο μανδύα)»[Ματθ.27,28].Μήπως έχει και αυτό γραφεί; Λέει ο Ησαΐας[8ος αι. π. Χ.]: «Τίς οὗτος ὁ παραγενόμενος ἐξ Ἐδώμ, ἐρύθημα ἱματίων ἐκ Βοσόρ, οὕτως ὡραῖος ἐν στολῇ βίᾳ μετὰ ἰσχύος;(:Ποιος είναι Αυτός που ήρθε από την Ιδουμαία, από την εχθρική πόλη Βοσόρρα, με κόκκινα ενδύματα» [Ησ. 63,1].Ποιος είναι Αυτός που φοράει τα κόκκινα για να ατιμωθεί; Διότι η Βοσόρ κάποια τέτοια ερμηνεία έχει στους Εβραίους. «Διατί σου ἐρυθρὰ τὰ ἱμάτια καὶ τὰ ἐνδύματά σου ὡς ἀπὸ πατητοῦ ληνοῦ;(:Γιατί είναι κόκκινα τα ιμάτια και η στολή σου, σαν του ανθρώπου εκείνου που πατάει σταφύλια στο πατητήρι;)»[Ησ.63,2].Και αυτός αποκρίνεται κα λέει: «Ἐξεπέτασα τὰς χεῖράς μου ὅλην τὴν ἡμέραν πρὸς λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα(:Όλη την ημέρα είχα απλωμένα τα χέρια μου προς λαό απειθή και ανυπότακτο)»[Ησ.65,2].

ΚΗ΄ Άπλωσε στον Σταυρό τα χέρια, για να περιλάβει τα πέρατα της οικουμένης. Διότι της γης το μεσότατο σημείο είναι ο Γολγοθάς. Και δεν είναι λόγος αυτός δικός μου. Ο Προφήτης είναι εκείνος που είπε: «Ὁ δὲ Θεὸς βασιλεὺς ἡμῶν πρὸαἰώνων, εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς. (:Εσύ, ο Θεός, τελεσιούργησες τα κοσμοσωτήρια πάθη Σου στο κέντρο της γης)»[Ψαλμ.73,12].Άπλωσε τα ανθρώπινα χέρια Του Εκείνος που με τα νοητά Του χέρια στερέωσε τον ουρανό.Και τρυπήθηκαν με καρφιά, ώστε, όταν η ανθρώπινη φύση Του καρφωθεί πάνω στον Σταυρό-η οποία βάσταζε πάνω της τα αμαρτήματα των ανθρώπων-και αφανιστεί, να πεθάνει μεν μαζί της η αμαρτία, εμείς όμως να αναστηθούμε άμεμπτοι και δίκαιοι.«Μόλις γὰρ ὑπὲρ δικαίου τις ἀποθανεῖται· ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ τάχα τις καὶ τολμᾷ ἀποθανεῖν(:Επειδή λοιπόν ο θάνατος προήλθε από έναν άνθρωπο)»[πρβ.Ρωμ.5,17],από έναν άνθρωπο και πάλι προήλθε η ζωή, διαμέσου δηλαδή ενός ανθρώπου, του Σωτήρα, που πέθανε αυτοπροαίρετα. Για να βεβαιωθείς ότι έτσι είναι το πράγμα, θυμήσου εκείνο που είπε: «Οὐδεὶς αἴρει αὐτὴν ἀπ᾿ ἐμοῦ, ἀλλ᾿ ἐγὼ τίθημι αὐτὴν ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ· ἐξουσίαν ἔχω θεῖναι αὐτήν, καὶἐξουσίαν ἔχω πάλιν λαβεῖν αὐτήν(:Κανείς δεν έχει τη δύναμη να πάρει τη ζωή μου και να με θανατώσει εάν δεν το θελήσω εγώ. Αλλά εγώ από μόνος μου την παραδίδω. Έχω εξουσία να προσφέρω τη ζωή μου, κι έχω εξουσία πάλι να την πάρω πίσω)»[Ιω.10,18].

ΚΘ΄ Αλλά Εκείνος βέβαια τα υπέμεινε αυτά, για να σώσει τους πάντες, ο λαός όμως Του ανταπέδωσε κακή ανταμοιβή. Λέει ο Ιησούς «Διψῶ»[Ιωάν.19,28].Διψά Εκείνος που ανέβλυσε άφθονα νερά από τον απόκρημνο βράχο. Και ζητούσε από την άμπελο την οποία φύτεψε τους καρπούς[πρβ.Ιερ.2,21: «Ἐγὼ δὲ ἐφύτευσά σε ἄμπελον καρποφόρον πᾶσαν ἀληθινήν· πῶς ἐστράφης εἰς πικρίαν, ἡ ἄμπελος ἡ ἀλλοτρία;»].Αλλά ποια είναι η άμπελος; Ως προς την φύση της βέβαια προέρχεται από τους αγίους Πατέρες, ως προς την προαίρεσή της όμως είναι σοδομική-διότι η άμπελός τους προέρχεται από τα Σόδομα και τα κλήματά τους από τη Γομόρρα-και ενώ διψά ο Κύριος, παίρνει σφουγγάρι βουτηγμένο στο ξίδι, το δένει γύρω από ένα καλάμι και Του το προσφέρει![πρβ.Ματθ.27,48: «Καὶ εὐθέως δραμὼν εἷς ἐξ αὐτῶν καὶλαβὼν σπόγγον πλήσας τε ὄξους καὶ περιθεὶς καλάμῳ ἐπότιζεν αὐτόν(:Και αμέσως ένας απ’ αυτούς έτρεξε και πήρε ένα σφουγγάρι, κι αφού το βούτηξε στο ξίδι, το τύλιξε σ’ ένα καλάμι και προσπαθούσε να του δώσει να πιει)»]. «Καὶἔδωκαν εἰς τὸ βρῶμά μου χολὴν καὶ εἰς τὴν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος(:Και έδωσαν σε μένα αντί για φαγητό χολή και όταν δίψασα με ποτίσανε ξίδι)»[Ψαλμ.68,22].Βλέπεις την διαφάνεια της προρρήσεως των Προφητών; Τι είδους χολή λοιπόν έδωσαν στο στόμα Του; Έδωσαν σε Αυτόν, λέει, «κρασί ανακατεμένο με σμύρνα»[Μάρκ.15,23: «Καὶ ἐδίδουν αὐτῷ πιεῖν ἐσμυρνισμένον οἶνον· ὁ δὲ οὐκ ἔλαβε»].Αηδιαστική και κατάπικρη είναι η σμύρνα. Αυτά ανταποδίδετε στον Κύριο; Αυτήν την προσφορά κάνει η άμπελος στον αφέντη της; Δίκαια σας θρηνούσε από τότε λοιπόν ο Ησαΐας λέγοντας: «Ἀμπελὼν ἐγενήθη τῷ ἠγαπημένῳ ἐν κέρατι, ἐν τόπῳ πίονι(:Φυτεύτηκε αμπελώνας για τον αγαπημένο σε υψηλό μέρος, σε τόπο εύφορο)»[Ησ.5,1].Για να μην τα αναφέρουμε όμως όλα, ας πάμε παρακάτω που λέει: «Περίμενα να μου κάνει σταφύλια, να σβήσει την δίψα μου με το κρασί του, αλλά ο αμπελώνας μου έβγαλε αγκάθια»[πρβ.Ησ.5,2,4].Κοίταξε το στεφάνι που περιβάλλομαι. Ποια απόφαση λοιπόν θα πάρω; Θα διατάξω τις νεφέλες να μην αφήσουν να πέσει σε αυτόν τον αμπελώνα βροχή. Και βέβαια σταμάτησαν τα σύννεφα να βρέχουν σε αυτόν τον αμπελώνα, δηλαδή έπαυσε πια η προφητική φωνή να αποκαλύπτει τη βουλή του Θεού σε αυτούς.

Και καθώς λέει ο απόστολος Παύλος, οι Προφήτες στο εξής δρουν μέσα στην Εκκλησία:«Προφῆται δὲ δύο ἢ τρεῖς λαλείτωσαν, καὶ οἱ ἄλλοι διακρινέτωσαν(:Προφήτες δύο ή τρεις ας μιλούν, και οι άλλοι ας ελέγχουν και ας δευκρινίζουν και ας επιβεβαιώνουν τα προφητευόμενα)»[Α΄Κορινθ.14,29].Και πάλι αλλού: «Καὶ αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους(:Ο Θεός έδωσε στην Εκκλησία άλλοι να είναι Απόστολοι, άλλοι Προφήτες)»[Εφεσ.4,11].Προφήτης ήταν και ο Άγαβος, που έδεσε με τη ζώνη του Παύλου τα χέρια και τα πόδια του Παύλου και προφήτευσε την φυλάκιση του Αποστόλου στα Ιεροσόλυμα[πρβ.Πράξ.21,10-11:«Ἐπιμενόντων δὲ ἡμῶν ἡμέρας πλείους κατῆλθέ τις ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας προφήτης ὀνόματι Ἄγαβος, καὶ ἐλθὼν πρὸς ἡμᾶς καὶ ἄρας τὴν ζώνην τοῦ Παύλου, δήσας τε αὐτοῦ τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας εἶπε· τάδε λέγει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον· τὸν ἄνδρα οὗ ἐστιν ἡ ζώνη αὕτη, οὕτω δήσουσιν εἰς Ἱερουσαλὴμ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ παραδώσουσιν εἰς χεῖρας ἐθνῶν (:Και ενώ εμείς παραμέναμε στην Καισάρεια περισσότερες ημέρες, κατέβηκε από την Ιουδαία κάποιος προφήτης που λεγόταν Άγαβος. Αυτός, όταν ήλθε να μας επισκεφτεί, πήρε τη ζώνη του Παύλου και έδεσε με αυτήν τα πόδια και τα χέρια του και είπε: ‘’Αυτά λέει το Άγιο Πνεύμα: Τον άνδρα στον οποίο ανήκει η ζώνη αυτή, θα τον δέσουν στην Ιερουσαλήμ οι Ιουδαίοι έτσι όπως είμαι εδώ δεμένος εγώ, και θα τον παραδώσουν στα χέρια των εθνικών Ρωμαίων)»].

[Λ΄].Για τους ληστές πάλι που σταυρώθηκαν μαζί του έχει λεχθεί: «Και συγκαταριθμήθηκε μεταξύ των ανόμων»[Λουκ.22,37: «Λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι ἔτι τοῦτο τὸ γεγραμμένον δεῖ τελεσθῆναι ἐν ἐμοί, τὸ καὶ μετὰ ἀνόμων ἐλογίσθη· καὶ γὰρ τὰ περὶ ἐμοῦ τέλος ἔχει(:Τώρα λοιπόν ήλθαν καιροί διωγμών και επιβουλών. Και αυτό αποδεικνύεται απ’ όσα θα μου συμβούν σε λίγο. Διότι σας λέω ότι μαζί με τόσα άλλα που εκπληρώθηκαν, πρέπει να εκπληρωθεί και να επαληθευθεί σε μένα κι αυτό που έχει γραφεί στον προφήτη Ησαΐα. Δηλαδή το ‘’και μεταξύ των ανόμων και κακούργων συγκαταλέχθηκε, για να τιμωρηθεί μαζί με αυτούς ως άνομος’’. Και πρέπει να επαληθευθεί και ο προφητικός αυτός λόγος στο πρόσωπό μου, διότι όσα γράφτηκαν και προφητεύθηκαν για μένα, τώρα ολοκληρώνονται και πραγματοποιούνται πλήρως)» και Ησ.53,12: «Διὰ τοῦτο αὐτὸς κληρονομήσει πολλοὺς καὶ τῶν ἰσχυρῶν μεριεῖ σκῦλα, ἀνθ᾿ ὧν παρεδόθη εἰς θάνατον ἡ ψυχὴ αὐτοῦ, καὶ ἐν τοῖς ἀνόμοις ἐλογίσθη· καὶ αὐτὸς ἁμαρτίας πολλῶν ἀνήνεγκε καὶ διὰτὰς ἁμαρτίας αὐτῶν παρεδόθη(:Για τον λόγο αυτόν Αυτός θα πάρει ως δική Του πνευματική κληρονομία πολλούς· και από τους ισχυρούς θα πάρει και θα διαμοιράσει λάφυρα, διότι εκουσίως παραδόθηκε στον λυτρωτικό για εμάς θάνατο η ζωή Του. Κατατάχθηκε μεταξύ των παρανόμων και ως τέτοιος άνθρωπος θεωρήθηκε. Αυτός όμως με τη σταυρική Του θυσία πήρε πάνω Του τις αμαρτίες πολλών και παραδόθηκε στον σταυρικό θάνατο για τις αμαρτίες τους)»].

Και οι δύο βέβαια ήταν άνομοι πριν από την συσταύρωσή τους με τον Κύριο. Ο ένας όμως απ’ τους δύο δεν έμεινε άνομος. Ενώ ο άλλος έμεινε μέχρι τέλους άνομος, αμετανόητος, χωρίς να επιζητήσει τη σωτηρία. Και μπορεί να ήταν καρφωμένος στα χέρια, αλλά χτυπούσε με τη γλώσσα, βλασφημώντας. Οι Ιουδαίοι περνώντας κουνούσαν τα κεφάλιά τους[πρβ.Ματθ.27,39: «Οἱ δὲ παραπορευόμενοι ἐβλασφήμουν αὐτὸν κινοῦντες τὰς κεφαλὰς αὐτῶν (:Στο μεταξύ εκείνοι που περνούσαν από κοντά τον έβριζαν και κουνούσαν με περιφρόνηση και κακία τα κεφάλια τους)»,κοροϊδεύοντας τον Εσταυρωμένο και αποδεικνύοντας με αυτά αληθινό το γραμμένο: «κἀγὼ ἐγενήθην ὄνειδος αὐτοῖς· εἴδοσάν με, ἐσάλευσαν κεφαλὰς αὐτῶν(:με είδαν και κούνησαν τα κεφάλια τους)»[Ψαλμ.108,25].Και ο ένας απ΄ τους δύο ληστές μαζί τους βλασφημούσε τον Κύριο, ενώ ο άλλος επέπληττε τον βλάσφημο![πρβ.Λουκ.23,40: «Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἕτερος ἐπετίμα αὐτῷ λέγων· οὐδὲ φοβῇ σὺ τὸν Θεόν, ὅτι ἐν τῷ αὐτῷ κρίματι εἶ;(:Τότε ο άλλος στράφηκε προς αυτόν και τον επέπληττε λέγοντας: ‘’Σε λίγο θα εμφανιστείς ενώπιον του Θεού. Ούτε τον Θεό δεν φοβάσαι; Ο φόβος του Θεού δεν σε συγκρατεί να μην προσθέτεις και τώρα νέες αμαρτίες στον εαυτό σου; Δεν θυμάσαι το παρελθόν σου και τα τόσα σου εγκλήματα; Διότι κι εσύ υφίστασαι την ίδια καταδίκη και την ίδια ποινή του σταυρού που υφίσταται κι αυτός’’)»].

Και τότε συνέβηκε σε αυτόν να βρίσκεται στο τέλος της ζωής του, αλλά στην αρχή της διορθώσεώς του, στην παράδοση της ψυχής του, αλλά και στην πρόσληψη της σωτηρίας του. Μετά από την επιτίμηση, που έκανε στον συλληστή του, είπε και το: «Μνήσθητί μου, Κύριε»[Λουκ.23,42: «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου (:Θυμήσου με, Κύριε, όταν θα ξαναέλθεις με τη δόξα και τη δύναμη της βασιλείας σου και ανάστησέ με για να την απολαύσω κι εγώ)»]. «Προς εσένα, Κύριε, απευθύνεται ο λόγος μου. Άφησέ τον αυτόν, τυφλώθηκαν τα μάτια της ψυχής του, θυμήσου εμένα. Δεν σου λέω να θυμηθείς τα έργα μου, διότι τα φοβάμαι αυτά. Κάθε άνθρωπος είναι φυσικό να καλλιεργεί ευμενή και φιλικά αισθήματα προς όσους τον συνοδεύουν σε κάποια πορεία του. Είμαι και εγώ συνοδοιπόρος σου προς τον θάνατο. Μνήσθητι του συνοδοιπόρου σου! Δεν σου λέω όμως τώρα μνήσθητί μου, αλλά όταν έλθεις στην Βασιλεία Σου».

[…]

ΛΔ΄ Ο ήλιος, τότε, έχασε το φως του[πρβ.Λουκ.23,44: «Ἦν δὲ ὡσεὶ ὥρα ἕκτη καὶ σκότος ἐγένετο ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης, τοῦ ἡλίου ἐκλείποντος (:Η ώρα ήταν περίπου έξι από την ανατολή του ηλίου, δηλαδή δώδεκα το μεσημέρι. Κι έπεσε σκοτάδι σ’ όλη τη γη ως τις τρεις το απόγευμα, και σκοτείνιασε ο ήλιος)»] εξαιτίας της ακτινοβολίας του Ήλιου της δικαιοσύνης(πρβ.Μαλαχ.3,20). Σχίστηκαν οι πέτρες γιατί έπασχε ο Χριστός, που (κατά τον απόστολο Παύλο) συμβολιζόταν από την πέτρα, η οποία πήγασε το ύδωρ της ζωής για τους ανθρώπους. Τα μνήματα ανοίχτηκαν και οι νεκροί αναστήθηκαν για χάρη Εκείνου «που είναι ελεύθερος ανάμεσα στους νεκρούς»[Ψαλμ.87,5:«Προσελογίσθην μετὰ τῶν καταβαινόντων εἰς λάκκον, ἐγενήθην ὡσεὶ ἄνθρωπος ἀβοήθητος ἐν νεκροῖς ἐλεύθερος»].Έβγαλε τους φυλακισμένους από το σκοτεινό και άνυδρο λάκκο[Ζαχ.9,11: «Καὶ σὺ ἐν αἵματι διαθήκης σου ἐξαπέστειλας δεσμίους σου ἐκ λάκκου οὐκ ἔχοντος ὕδωρ(:Εσύ, Κύριε, απαντά ο προφήτης, χάρη στη Διαθήκη, που συνήψες με αιματηρές θυσίες με τους Ισραηλίτες, ανέσυρες τους δέσμιους και αιχμαλώτους Ιουδαίους, από τον λάκκο της αιχμαλωσίας τους, όπου ούτε νερό δεν υπήρχε)»].

Να μην ντρέπεσαι λοιπόν για τον Εσταυρωμένο αλλά με θάρρος να ομολογείς και να λέγεις και συ: «Οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται (:Αυτός βαστάζει τις αμαρτίες μας και πάσχει για χάρη μας)»[Ησ.53,4]. «Τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν (:Και γιατρευτήκαμε εμείς με την πληγή τη δική Του)»[Ησ.53,5].Ας μην είμαστε αχάριστοι προς τον Ευεργέτη. Και να προσθέτεις ακόμα λέγοντας: «Ὃτι αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς ἡ ζωὴ αὐτοῦ, ἀπὸ τῶν ἀνομιῶν τοῦ λαοῦ μου ἤχθη εἰς θάνατον. καὶ δώσω τοὺς πονηροὺς ἀντὶ τῆς ταφῆς αὐτοῦ καὶ τοὺς πλουσίους ἀντὶτοῦ θανάτου αὐτοῦ (:Εξαιτίας των ανομιών του λαού μου-λέει ο Θεός-Πατέρας-οδηγήθηκε ο Χριστός στον θάνατο και θα παραδοθούν οι πονηροί ως αντάλλαγμα για την ταφή Του και οι πλούσιοι θα πληρώσουν για το θάνατό Του)»[Ησ.53,8-9].Γι΄αυτό ακριβώς σαφώς λέει ο Παύλος ότι «παρέδωκα γὰρ ὑμῖν ἐν πρώτοις ὃ καὶ παρέλαβον, ὅτι Χριστὸς ἀπέθανεν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν κατὰ τὰς γραφάς, καὶ ὅτι ἐτάφη, καὶ ὅτι ἐγήγερται τῇ τρίτη ἡμέρᾳ κατὰ τὰς γραφάς(:διότι εν πρώτοις παρέδωσα σε σας με την διδασκαλία μου, αυτό που και εγώ παρέλαβα ότι ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες μας, κατά τις Γραφές, και ότι ενταφιάστηκε και αναστήθηκε την τρίτη ημέρα, σύμφωνα πάλι με τις Γραφές)»[Α΄Κορ.15,3-4].

ΛΕ΄ Ζητούμε όμως να μάθουμε σαφώς πού έχει ταφεί. Είναι άραγε χειροποίητος ο τάφος; Άραγε, όπως οι τάφοι των βασιλέων, προεξέχει από τη γη, έχει γίνει το μνήμα από πέτρες κτιστές και αρμολογημένες; Και τι έβαλαν στη θύρα; Πέστε μας, ω Προφήτες, και για τον τάφο ακριβώς πού είναι και πού θα τον ζητήσουμε; Και αυτοί μας λένε: «Κοιτάτε προς το στερεό βράχο, τον οποίο λαξεύσατε»[Ησ.51,1]. Κοιτάξτε και θα δείτε. Έχεις και το Ευαγγέλιο που λέει «σε μνήμα λαξευτό»[πρβ.Λουκ.23,53: «Καὶ καθελὼν αὐτὸ ἐνετύλιξε σινδόνι καὶ ἔθηκεν αὐτὸ ἐν μνήματι λαξευτῷ, οὗ οὐκ ἦν οὐδεὶς οὐδέπω κείμενος (:Και αφού το κατέβασε από τον σταυρό, το τύλιξε σε σεντόνι και το έβαλε σε ένα μνημείο σκαλισμένο μέσα στον βράχο. Στο μνημείο αυτό κανείς μέχρι τότε δεν είχε τοποθετηθεί και ενταφιαστεί)», «το οποίο ήταν σκαμμένο σε ογκώδη βράχο»[Μάρκ.15,46: «Καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ, ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦμνημείου(:Και εκείνος, αφού αγόρασε καινούργιο και αμεταχείριστο σεντόνι και κατέβασε τον Ιησού από τον σταυρό, τύλιξε το σώμα Του στο σεντόνι και Τον έβαλε κάτω σε ένα μνημείο, το οποίο ήταν σκαλισμένο μέσα στον βράχο˙ και κύλισε ένα μεγάλο λίθο πάνω στο στόμιο του μνημείου κλείνοντας έτσι την είσοδο του μνημείου)»].

Και τι γίνεται εκεί; Τι είδους ήταν η θύρα του μνήματος; Πάλι άλλος Προφήτης λέει: «Με θανάτωσαν και με έβαλαν στον λάκκο και έθεσαν λίθο επάνω μου»[Θρ.Ιερ.3,53: «Ἐθανάτωσαν ἐν λάκκῳ ζωήν μου καὶ ἐπέθηκαν λίθον ἐπ᾿ἐμοί»]. «Ο λίθος ο ακρογωνιαίος, ο διαλεχτός, ο πολύτιμος»[πρβ.Ησ.28,16:«Διὰ τοῦτο οὕτω λέγει Κύριος Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ ἐμβαλῶ εἰς τὰ θεμέλια Σιὼν λίθον πολυτελῆ ἐκλεκτὸν ἀκρογωνιαῖον, ἔντιμον, εἰς τὰ θεμέλια αὐτῆς, καὶ ὁπιστεύων ἐπ᾿ αὐτῷ οὐ μὴ καταισχυνθῇ» και Α΄Πετρ.2,6: «Ὡς ἐλεύθεροι, καὶ μὴ ὡς ἐπικάλυμμα ἔχοντες τῆς κακίας τὴν ἐλευθερίαν, ἀλλ᾿ ὡς δοῦλοι Θεοῦ»] είμαι θαμμένος στο βάθος άλλου λίθου, αλλά για λίγο χρόνο.

Λίθος που πάνω του θα σκοντάφτουν οι Ιουδαίοι[πρβ.Ησ.8,14: «Καὶ ἐὰν ἐπ᾿ αὐτῷ πεποιθὼς ἦς, ἔσται σοι εἰς ἁγίασμα καὶ οὐχ ὡς λίθου προσκόμματι συναντήσεσθε αὐτῷ, οὐδὲ ὡς πέτρας πτώματι· οἱ δὲ οἶκοι Ἰακὼβ ἐν παγίδι, καὶ ἐν κοιλάσματι ἐγκαθήμενοι ἐν Ἱερουσαλήμ» και Α΄Πετρ.2,6: «Ὡς ἐλεύθεροι, καὶ μὴ ὡς ἐπικάλυμμα ἔχοντες τῆς κακίας τὴν ἐλευθερίαν, ἀλλ᾿ ὡς δοῦλοι Θεοῦ»] και που θα είναι σωτηρία για όσους πιστεύουν. Φυτεύθηκε λοιπόν το ξύλο στην γη, για να απολαύσει ευλογία η καταραμένη γη και για να ελευθερωθούν οι νεκροί.

ΛΣΤ΄. Να μην ντρεπόμαστε λοιπόν να ομολογήσουμε τον Εσταυρωμένο. Η σφρραγίδα του σταυρού ας γίνεται με τα δάχτυλα και με θαρραλέα διάθεση ομολογίας στο μέτωπο· και πάνω σε όλα ας κάνουμε το σημείο του σταυρού. Και στον άρτο, όταν τρώμε και στο ποτήρι, όταν πίνουμε και στην πόρτα της εισόδου και στην πόρτα της εξόδου. Ας κάνουμε τον σταυρό μας πριν από τον ύπνο, όταν ξαπλώνουμε και όταν σηκωνόμαστε, όταν περπατάμε και όταν καθόμαστε. Είναι μεγάλη ασφάλεια, δεν απαιτεί καμιά δαπάνη και για τούτο είναι προσιτό και στους φτωχούς. Δεν είναι κόπος ούτε για τους αρρώστους, επειδή η Χάρη είναι από τον Θεό και είναι σημάδι των πιστών και φόβος για τους δαίμονες. Διότι πάνω στο Σταυρό κατανίκησε τους δαίμονες,τους διαπόμπευσε, ολοφάνερα τους καταξευτέλισε[πρβ.Κολ.2,15:«Ἀπεκδυσάμενος τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας ἐδειγμάτισεν ἐν παρρησίᾳ, θριαμβεύσας αὐτοὺς ἐν αὐτῷ(:Εγώ όμως σας ξέρω καλά κι έχω την πεποίθηση ότι δεν θα εξαπατηθείτε. Διότι, αν και απουσιάζω σωματικά, με το πνεύμα μου όμως είμαι μαζί σας και χαίρομαι που βλέπω την ευταξία σας και την σταθερότητα της πίστεώς σας στον Χριστό)»].

Όταν λοιπόν δουν τον Σταυρό, έρχεται στον νου τους ο Εσταυρωμένος. Φοβούνται Αυτόν που σύντριψε τις κεφαλές του νοητού δράκοντα(πρβ.Ψαλμ.73,14: «Σὺ συνέθλασας τὴν κεφαλὴν τοῦ δράκοντος, ἔδωκας αὐτὸν βρῶμα λαοῖς τοῖς Αἰθίοψι»).Μην αμελείς και μη θεωρείς ασήμαντο να κάνεις παντού και πάντοτε το σημείο του σταυρού, επειδή μπορείς να το κάνεις χωρίς κόπο και δαπάνες. Αλλά ακριβώς, επειδή αυτή η δυνατότητα είναι ένα ξεχωριστό δώρο του Θεού σε σένα, κάνε το σημείο του σταυρού, για να τιμάς από ευγνωμοσύνη τον ευεργέτη σου. (…)

[ΛΗ’]. Να παίρνεις λοιπόν πρώτο και αδιάσειστο θεμέλιο τον Σταυρό και εκεί επάνω να οικοδομείς τα υπόλοιπα της πίστεως. Μην αρνηθείς τον Εσταυρωμένο. Αν Τον αρνηθείς, έχεις πολλούς που θα σε ελέγξουν γι᾽ αυτό. Πρώτος θα σε ελέγξει ο Ιούδας ο προδότης· διότι αυτός που Τον πρόδωσε ήξερε ότι από τους αρχιερείς και πρεσβυτέρους καταδικάστηκε σε θάνατο [πρβ. Ματθ. 27, 3: «Τότε ἰδὼν Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν ὅτι κατεκρίθη, μεταμεληθεὶς ἀπέστρεψε τὰ τριάκοντα ἀργύρια τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ τοῖς πρεσβυτέροις (:Τότε ο Ιούδας, που τον παρέδωσε με προδοσία στους Ιουδαίους, σαν είδε ότι ο Ιησούς καταδικάστηκε, μεταμελήθηκε κι επέστρεψε τα τριάντα ασημένια νομίσματα στους αρχιερείς και στους πρεσβυτέρους)»]. Το μαρτυρούν τα τριάντα αργύρια [πρβλ. Ματθ. 26, 15: «Τί θέλετέ μοι δοῦναι, καὶ ἐγὼ ὑμῖν παραδώσω αὐτόν; Οἱ δὲ ἔστησαν αὐτῷ τριάκοντα ἀργύρια (:Τι θέλετε να μου δώσετε, κι εγώ θα σας Τον παραδώσω. Αυτοί λοιπόν του παρέδωσαν τριάντα ασημένια νομίσματα)»].

Το μαρτυρεί η Γεθσημανή, όπου έγινε η προδοσία. Για να μην αναφέρω το Όρος των Ελαιών, όπου όλοι παρόντες προσεύχονταν την νύχτα. Το μαρτυρεί η σελήνη της νύχτας. Το μαρτυρεί η ημέρα και ο ήλιος που χάθηκε [πρβ. Λουκ. 23, 44: «Ἦν δὲ ὡσεὶ ὥρα ἕκτη καὶ σκότος ἐγένετο ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης, τοῦ ἡλίου ἐκλείποντος(:Η ώρα ήταν περίπου έξι από την ανατολή του ηλίου, δηλαδή δώδεκα το μεσημέρι. Κι έπεσε σκοτάδι σε όλη τη γη ως τις τρεις το απόγευμα, και σκοτείνιασε ο ήλιος)»], διότι δεν μπορούσε να βλέπει την παρανομία των εχθρών του Κυρίου. Σε ελέγχει η φωτιά, όπου παρευρέθηκε και θερμαινόταν ο Πέτρος. Αν αρνηθείς τον Σταυρό, σε περιμένει η αιώνια φωτιά. Μιλάω σκληρά, για να μην επιχειρήσεις εσύ να σκληρυνθείς.

Θυμήσου τα μαχαίρια που έφεραν εναντίον Του στη Γεθσημανή [πρβ. Ιω. 18, 3: «Ὁ οὖν Ἰούδας λαβὼν τὴν σπεῖραν καὶ ἐκ τῶν ἀρχιερέων καὶ Φαρισαίων ὑπηρέτας ἔρχεται ἐκεῖ μετὰ φανῶν καὶ λαμπάδων καὶ ὅπλων(:Εφόσον λοιπόν ο Ιούδας γνώριζε τον τόπο αυτό, υπολόγιζε ότι εκεί θα έβρισκε τον Ιησού. Γι’ αυτό πήρε μαζί του τον λόχο των Ρωμαίων στρατιωτών και υπηρέτες από τους αρχιερείς και Φαρισαίους και κατευθύνθηκε προς τα εκεί. Όλοι αυτοί ήταν οπλισμένοι και κρατούσαν φανάρια και λαμπάδες, για να προλάβουν μην τους διαφύγει ο Ιησούς μέσα στο σκοτάδι και για να εκμηδενίσουν κάθε ένοπλη αντίσταση, που νόμιζαν ότι θα συναντούσαν)»], για να μη δοκιμασθείς από την αιώνια ρομφαία. Θα σε ελέγξει το σπίτι του Καϊάφα, που με την ερημιά που το δέρνει δείχνει τη δύναμη που είχε ο τότε δικαζόμενος εκεί. Ο ίδιος ο Καϊάφας, την ημέρα της Κρίσεως, θα σού φέρει σθεναρές αντιρρήσεις.

Θα σου εναντιωθεί και ο δούλος που έδωσε το ράπισμα στον Ιησού [πρβ. Ιωάν. 18, 22: «Ταῦτα δὲ αὐτοῦ εἰπόντος εἷς τῶν ὑπηρετῶν παρεστηκὼς ἔδωκε ῥάπισμα τῷ Ἰησοῦ εἰπών· οὕτως ἀποκρίνῃ τῷ ἀρχιερεῖ; (:Όταν ο Ιησούς είπε αυτά τα λόγια, ένας από τους υπηρέτες που στεκόταν εκεί κοντά Του έδωσε ένα ράπισμα και του είπε: ‘’Με τέτοια γλώσσα μιλάς και αποκρίνεσαι στον αρχιερέα;’’)»] και αυτοί που Τον έδεσαν και Τον έφεραν στον τόπο του μαρτυρίου. Θα σου εναντιωθούν και ο Ηρώδης και ο Πιλάτος και κάπως έτσι θα σού μιλήσουν: Τι αρνείσαι Αυτόν που συκοφαντήθηκε από τους Ιουδαίους μπροστά σας, για τον Οποίο ξέρουμε ότι δεν αμάρτησε σε τίποτα; [πρβ. Λουκ. 23, 14-15: «Εἶπε πρὸς αὐτούς· προσηνέγκατέ μοι τὸν ἄνθρωπον τοῦτον ὡς ἀποστρέφοντα τὸν λαόν, καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἐνώπιον ὑμῶν ἀνακρίνας οὐδὲν εὗρον ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ αἴτιον ὧν κατηγορεῖτε κατ᾿ αὐτοῦ. ἀλλ᾿ οὐδὲ Ἡρῴδης· ἀνέπεμψα γὰρ ὑμᾶς πρὸς αὐτόν· καὶ ἰδοὺ οὐδὲν ἄξιον θανάτου ἐστὶ πεπραγμένον αὐτῷ(:Και τους είπε: ‘’Μου φέρατε εδώ αυτόν τον άνθρωπο και τον κατηγορήσατε ότι ξεσηκώνει τον λαό και τον παρακινεί να μην υποτάσσεται στην εξουσία του Καίσαρα και να επαναστατήσει. Και να λοιπόν, τον ανέκρινα μπροστά σας και δεν βρήκα στον άνθρωπο αυτό τίποτε το ένοχο και άξιο καταδίκης απ’ όλα αυτά που τον κατηγορείτε. Αλλά ούτε και ο Ηρώδης του βρήκε κάποια ενοχή. Άλλωστε η ανάκριση αυτή του Ηρώδη ήταν σοβαρή, διότι έστειλα σε αυτόν και σας, για να διατυπώσετε μόνοι σας τις κατηγορίες. Και να, αποδείχθηκε ότι αυτός δεν έχει διαπράξει κανένα έγκλημα που να του επισύρει την ποινή του θανάτου)»]. Διότι και εγώ ο Πιλάτος «ένιψα τότε τα χέρια μου» [πρβ. Ματθ. 27, 24: «Ἰδὼν δὲ ὁ Πιλᾶτος ὅτι οὐδὲν ὠφελεῖ, ἀλλὰ μᾶλλον θόρυβος γίνεται, λαβὼν ὕδωρ ἀπενίψατο τὰς χεῖρας ἀπέναντι τοῦ ὄχλου λέγων· ἀθῶός εἰμι ἀπὸ τοῦ αἵματος τοῦ δικαίου τούτου· ὑμεῖς ὄψεσθε(:Σαν είδε λοιπόν ο Πιλάτος ότι δεν πετύχαινε τίποτε, αλλά αντίθετα γινόταν μεγαλύτερη αναστάτωση, πήρε νερό κι ένιψε καλά τα χέρια του μπροστά στο πλήθος και είπε: Είμαι αθώος απ’ το αίμα αυτού του δικαίου ανθρώπου. Σε σας θα πέσει η ευθύνη κι εσείς θα φροντίσετε να απαλλαγείτε απ’ την ενοχή για το άδικο αυτό’’)»].

Θα σου εναντιωθούν οι ψευδομάρτυρες και οι στρατιώτες που Του φόρεσαν «το κόκκινο ένδυμα και το ακάνθινο στεφάνι, Τον σταύρωσαν στον Γολγοθά» (πρβ. Ιωάν. 19, 2 : «Ἐμνήσθησαν δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ὅτι γεγραμμένον ἐστίν, ὁ ζῆλος τοῦ οἴκου σου καταφάγεταί με(:Και επιπλέον οι στρατιώτες, για να γελοιοποιήσουν τις βασικές αξιώσεις του Ιησού, έπλεξαν στεφάνι από αγκάθια και το έβαλαν πάνω στο κεφάλι του αντί για στέμμα βασιλικό, και τον έντυσαν με κόκκινο μανδύα αντί για αυτοκρατορική πορφύρα)» και για «τον χιτώνα Του έβαλαν κλήρο» [πρβ. Ιω. 19, 24: «Εἶπον οὖν πρὸς ἀλλήλους· μὴ σχίσωμεν αὐτόν, ἀλλὰ λάχωμεν περὶ αὐτοῦ τίνος ἔσται· ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ ἡ λέγουσα· διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς, καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον(:Είπαν λοιπόν μεταξύ τους: ‘’Ας μην τον σχίσουμε, αλλά ας ρίξουμε κλήρο γι’ αυτόν, κι όποιος τον πάρει. Έτσι εκπληρώθηκε η προφητεία της Αγίας Γραφής που λέει: ‘’Μοίρασαν μεταξύ τους τα διάφορα εξωτερικά μου ενδύματα, και για το εσωτερικό μου ένδυμα έβαλαν κλήρο’’)»].

Θα σε ελέγξει ο Σίμων ο Κυρηναίος που σήκωνε τον Σταυρό πίσω από τον Ιησού [πρβ. Λουκ. 23, 26: «Καὶ ὡς ἀπήγαγον αὐτόν, ἐπιλαβόμενοι Σίμωνός τινος Κυρηναίου, ἐρχομένου ἀπ᾿ ἀγροῦ, ἐπέθηκαν αὐτῷ τὸν σταυρὸν φέρειν ὀπίσω τοῦ Ἰησοῦ (:Καθώς τον πήγαιναν στον τόπο της σταυρώσεως, επειδή ο Ιησούς είχε εξαντληθεί και δεν άντεχε πλέον να βαστάζει τον σταυρό Του, έπιασαν κάποιον Σίμωνα Κυρηναίο, που επέστρεφε από το χωράφι, και του φόρτωσαν πάνω στους ώμους του τον σταυρό για να τον μεταφέρει πίσω από τον Ιησού)»].

ΛΘ’. Θα σε ελέγξει από τα αστέρια ο ήλιος που χάθηκε. Και από της γης τα πράγματα, το κρασί το αρωματισμένο με σμύρνα. Από τα καλαμοειδή το καλάμι, από τα βότανα ο ύσσωπος, από τα θαλάσσια το σφουγγάρι, από τα δέντρα το ξύλο απ᾽ όπου έγινε ο Σταυρός. Οι στρατιώτες, όπως είπαμε, που Τον σταύρωσαν και έβαλαν κλήρο για τα ιμάτιά Του, ο στρατιώτης που με τη λόγχη άνοιξε την πλευρά Του, οι γυναίκες που ήταν τότε παρούσες [πρβ. Ματθ. 27, 55: «Ἦσαν δὲἐκεῖ καὶ γυναῖκες πολλαὶ ἀπὸ μακρόθεν θεωροῦσαι, αἵτινες ἠκολούθησαν τῷ Ἰησοῦ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας διακονοῦσαι αὐτῷ(:Ήταν εκεί και πολλές γυναίκες που παρατηρούσαν από μακριά. Αυτές είχαν ακολουθήσει τον Ιησού από τη Γαλιλαία και τον υπηρετούσαν)», το καταπέτασμα του Ναού που σχίστηκε τότε σε δύο κομμάτια [πρβλ. Ματθ. 27, 51: «Καὶ ἰδοὺ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη εἰς δύο ἀπὸ ἄνωθεν ἕως κάτω, καὶ ἡ γῆ ἐσείσθη καὶ αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν(:Και ιδού, το παραπέτασμα που χώριζε στον ναό τα Άγια από τα Άγια των Αγίων σχίστηκε στα δύο από πάνω μέχρι κάτω˙ και η γη κλονίστηκε, και οι πέτρες στην περιφέρεια της Ιερουσαλήμ σχίστηκαν εξαιτίας του σεισμού)»].

Το πραιτώριο του Πιλάτου, που τώρα, έχει ερημωθεί με την δύναμη Εκείνου ο Οποίος είχε τότε σταυρωθεί. Αυτός εδώ ο Γολγοθάς ο άγιος, ο υπερυψωμένος, που μέχρι σήμερα εκπέμπει φως και δείχνει μέχρι τώρα πως ράισαν οι πέτρες του για τον Χριστό. Το πλησίον μνήμα όπου ενταφιάστηκε και η πέτρα που έβαλαν στη θύρα [πρβ. Ματθ. 27, 60: «Καὶ ἔθηκεν αὐτὸ ἐν τῷ καινῷ αὐτοῦ μνημείῳ ὃ ἐλατόμησεν ἐν τῇ πέτρᾳ, καὶ προσκυλίσας λίθον μέγαν τῇ θύρᾳ τοῦ μνημείου ἀπῆλθεν (:Και το έβαλε στο δικό του καινούργιο μνημείο, το οποίο είχε σκαλίσει στο βράχο. Κι αφού κύλισε ένα μεγάλο λίθο στη θύρα του μνημείου, την έκλεισε με τον λίθο αυτόν κι έφυγε)»]και που μέχρι σήμερα βρίσκεται δίπλα στον τάφο.

Θα σε ελέγξουν επίσης οι Άγγελοι που ήταν τότε παρόντες. Οι γυναίκες που προσκύνησαν μετά την Ανάσταση. Ο Πέτρος και ο Ιωάννης που έτρεξαν στο μνήμα και ο Θωμάς, που έβαλε το χέρι του στην πλευρά Του και τα δάκτυλά του στα σημάδια από τα καρφιά [πρβ. Ιωάν, 20, 25-27: «Ἒλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί· ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. ὁ δὲεἶπεν αὐτοῖς· ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω. Καὶ μεθ᾿ ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱμαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ᾿ αὐτῶν. ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν· εἰρήνη ὑμῖν. εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶβάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός(:Όταν λοιπόν τον είδαν, του έλεγαν οι άλλοι μαθητές: ‘’Είδαμε τον Κύριο’’. Αυτός όμως τους απάντησε: ‘’Εάν δε δω με τα μάτια μου στα χέρια του το σημάδι των καρφιών και δεν βάλω το δάχτυλό μου στο σημάδι των καρφιών και δεν βάλω το χέρι μου στην πλευρά Του, ώστε όχι μόνο με τα μάτια μου, αλλά και με τα δάχτυλά μου να βεβαιωθώ, δεν θα πιστέψω’’. Πράγματι λοιπόν, ύστερα από οκτώ ημέρες ήταν πάλι μέσα στο σπίτι οι μαθητές, και μαζί με αυτούς ήταν κι ο Θωμάς. Έρχεται λοιπόν ο Ιησούς, ενώ ήταν κλειστές οι θύρες, και στάθηκε ανάμεσα στους μαθητές και είπε: ‘’Ας είναι ειρήνη σε σας’’. Έπειτα λέει στον Θωμά: ‘’Φέρε το δάχτυλό σου εδώ. Ψηλάφισε και εξέτασε τα σημάδια των πληγών μου, και δες συγχρόνως με τα μάτια σου τα χέρια μου. Φέρε το χέρι σου κάτω από τα ενδύματά μου και βάλ’ το στην πλευρά μου που χτυπήθηκε από τη λόγχη. Και μην αφήνεις τον εαυτό σου να κυριευθεί από την απιστία, ώστε να γίνεις μόνιμα και ανεπανόρθωτα άπιστος, αλλά για να προοδεύεις και να στηρίζεσαι στην πίστη, ώστε να γίνεις αμετακίνητος και αδιάσειστος σε αυτή’’)»]. Διότι και εκείνος για χάρη μας ψηλάφησε την πλευρά με προσοχή, ώστε εκείνο που εσύ, ο οποίος δεν ήσουν τότε παρών, έμελλες να ζητήσεις για να ερευνήσεις, αυτό το ερεύνησε εκείνος, όντας παρών, «κατ᾽ οικονομίαν». (…)

ΜΑ’. Τούτο, το τρόπαιο του Σταυρού, πρόκειται μαζί με τον Ιησού πάλι να φανερωθεί από τον ουρανό [πρβ. Ματθ. 24, 30: «Καὶ τότε φανήσεται τὸ σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ τότε κόψονται πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς(:Και τότε θα φανεί στον ουρανό το σημείο που θα προαναγγέλλει την άμεση έλευση και παρουσία του υιού του ανθρώπου. Τότε θα θρηνήσουν όλες οι φυλές της γης που δεν πίστεψαν. Και θα δουν τον υιό του ανθρώπου να έρχεται καθισμένος στα σύννεφα του ουρανού με δύναμη και συνοδεία αγγέλων και με δόξα πολλή)»]. Διότι θα προηγηθεί το τρόπαιο και μετά θα έλθει ο Βασιλιάς, για να δουν οι Ιουδαίοι Ποιον κατατρύπησαν στην πλευρά[πρβ. Ιω.19,37: «Καὶπάλιν ἑτέρα γραφὴ λέγει· ὄψονται εἰς ὃν ἐξεκέντησαν(:Και πάλι σε άλλο σημείο η Αγία Γραφή λέει: ‘’Όταν η χάρις επισκεφτεί και τους Ιουδαίους, θα δουν συντετριμμένοι και μετανοημένοι Εκείνον που τρύπησαν με τη λόγχη, όπως θα Τον δουν περίφοβοι και όσοι επέμειναν στην απιστία’’)»] και από τον Σταυρό να γνωρίσουν Αυτόν που ατίμασαν. Και όσοι από τους Ιουδαίους έχουν μετανοήσει θα θρηνούν και θα κόπτονται. Όλοι οι άλλοι Ιουδαίοι όμως θα θρηνούν άκαρπα, χωριστά κάθε φυλή [πρβ. Ζαχ. 12, 12: «Καὶ κόψεται ἡ γῆ κατὰ φυλὰς φυλάς· φυλὴ οἴκου Δαυὶδ καθ᾿ ἑαυτὴν καὶ αἱ γυναῖκες αὐτῶν καθ᾿ ἑαυτάς, φυλὴ οἴκου Νάθαν καθ᾿ ἑαυτὴν καὶ αἱ γυναῖκες αὐτῶν καθ᾿ ἑαυτάς(:Ολόκληρη η Ιουδαία θα θρηνήσει κατά φυλές. Η φυλή του Ιούδα, στην οποία ανήκει ο βασιλικός οίκος Δαβίδ, χωριστά, και οι γυναίκες αυτής χωριστά. Η οικογένεια του Νάθαν χωριστά και αι γυναίκες χωριστά)»], γιατί θα μετανοήσουν τότε που δεν θα υπάρχει καιρός για μετάνοια. Εμείς όμως θα καυχηθούμε γιατί στηρίξαμε την ζωή και τις ελπίδες μας πάνω στον Σταυρό και θα προσκυνήσουμε τον Κύριο που αποστάλθηκε και σταυρώθηκε για μας. Θα προσκυνήσουμε και τον Πατέρα που Τον απέστειλε μαζί και το Άγιο Πνεύμα, στο Οποίο ανήκει δόξα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

Επιλογές αποσπασμάτων και επιμέλεια κειμένου: Λιναρδάκη Ελένη, φιλόλογος

ΠΗΓΕΣ:«Κατηχήσεις Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων»,σελ.379-393 [κατ΄επιλογήν],εκδ. Ετοιμασία, Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Καρέα

Π. Τρεμπέλα, Η Καινή Διαθήκη με σύντομη ερμηνεία (απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2014.

Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους εβδομήκοντα, Κείμενον και σύντομος απόδοσις του νοήματος υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2005.

Π.Τρεμπέλα, Το Ψαλτήριον με σύντομη ερμηνεία(απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τρίτη, Αθήνα 2016

https://www.augoustinos-kantiotis.gr