Σεβασμιωτατε κ.Φιλόθεε, χαίρετε.
Η Σύνοδος της Ελλαδικής Εκκλησίας σας εξέλεξε ως νέο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης. Με αφορμή αυτό το γεγονός σας αποστέλλω το παρόν κείμενο.
Είμαι ένας Έλληνας Ορθόδοξος χριστιανός που διαμένω σε κωμόπολη του Νομού Θεσ/νίκης.
Δύο είναι οι αφορμές για τη συγγραφή αυτού του κειμένου:
1. Το κήρυγμα που κάνατε στη Λαμία στον Ιερό Ναό του Πολιούχου και Ελευθερωτού της πόλεως Αγίου Ευαγγελιστού Λουκά και ιατρού, ημέρα της μνήμης του.
2. Το συλλείτουργο στη Μητρόπολη της Νέας Ιωνίας στην εορτή των Αγίων Αναργύρων (01 Νοε 2023).
Α. Περί Εκκλησίας
Στο «εν Λαμία» κήρυγμά σας πολλές φορές επαναλάβατε τη λέξη «Εκκλησία» και δώσατε ως επεξήγηση ότι «η Εκκλησία είναι αυτό το ευλογημένο σώμα, το οποίο έχει ως κεφαλή του το Χριστό και μέλη του σώματος όλους εκείνους, οι οποίοι είναι βαπτισμένοι στο όνομα του Τριαδικού Θεού και ζουν το γεγονός της σχέσης τους με το Χριστό δια της Εκκλησίας, δια της μετοχής τους στην Εκκλησία…».
Είπατε χαρακτηριστικά.
«Η Εκκλησία δεν είναι ένας από τους υπολοίπους θεσμούς αυτού εδώ του κόσμου, αλλά είναι αυτή η χαρισματική κοινότητα, αυτό το ευλογημένο σώμα, πολύ ωραία εικόνα την οποία χρησιμοποιεί ο Απόστολος Παύλος για να μας περιγράψει το τι είναι η Εκκλησία, αυτό το ευλογημένο σώμα, το οποίο έχει ως κεφαλή του το Χριστό και μέλη του σώματος όλους εκείνους, οι οποίοι είναι βαπτισμένοι στο όνομα του Τριαδικού Θεού και ζουν το γεγονός της σχέσης τους με το Χριστό δια της Εκκλησίας, δια της μετοχής τους στην Εκκλησία και η μετοχή στην Εκκλησία προσφέρει και τον δεύτερο ευλογημένο δρόμο περί του οποίου ακούσαμε στο Ιερό Ευαγγελικό Ανάγνωσμα και μάλιστα στις πρώτες αράδες του. Τι μας είπε ο Χριστός;
«Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ· ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με».
ΣΧΟΛΙΑ-ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Μετά την Κολυμπάριο Σύνοδο του 2016 υπάρχει μεγάλη σύγχυση για τον όρο «Εκκλησία», που χρησιμοποιείτε επειδή εκεί αναγνωρίστηκαν ως Εκκλησίες και οι αιρετικές κοινότητες.
1.Για ποια Εκκλησία μιλάτε;;Γιατί αποφεύγετε να την προσδιορίσετε;;;
2.Μόνο το βάπτισμα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να είναι ένας άνθρωπος μέλος Εκκλησίας και ποιας; Η πίστη δεν παίζει βασικό ρόλο;
Αποδέχεστε εμμέσως πλην σαφώς την αιρετική οικουμενιστική βαπτισματική θεολογία;;;
3.Εφόσον η Εκκλησία για σας δεν είναι ένας θεσμός, αλλά χαρισματική κοινότητα σε τι διαφέρει από τις άλλες τις χριστιανικές ομολογίες που συμμετέχουν στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και θεωρούνται από τα μέλη της χαρισματικές κοινότητες;;;;Στο ΠΣΕ η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι απλά ένα μέλος των χριστιανικών ομολογιών και ΟΧΙ Ο ΣΤΥΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΕΡΕΩΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ;;;;
4. Πώς οριοθετούνται τα όρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας;; Γιατί αποφύγατε να το αναφέρετε αυτό στην ομιλία σας και αρκείστε στη χρήση απλά του όρου «Εκκλησία»; Αποδέχεστε τα παρακάτω κείμενα που αφορούν τον όρο «Εκκλησία»;;; (Δήλωση Τορόντο-κείμενα Πόρτο Αλέγκρε, του Πουσάν, του Μπαλαμάντ κ.α.) για τα οποία σας γράφω τα εξής ενημερωτικά.
Η «Δήλωση του Τορόντο»
Η «Δήλωση του Τορόντο», ένα κείμενο που συμφωνήθηκε το 1950 από τους Ορθοδόξους και τα υπόλοιπα μέλη του λεγομένου«Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών» (του ΠΣΕ, που ιδρύθηκε το 1948, όπου συμμετέχουν Ορθόδοξοι, Προτεστάντες, Μονοφυσίτες). Λέγεται στο κείμενο του Κολυμπαρίου (παρ. §19) ότι: «Οι Ορθόδοξες Εκκλησίες-μέλη […] έχουν βαθειά την πεποίθηση ότι οι εκκλησιολογικές προϋποθέσεις της Δηλώσεως του Toronto […] είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την Ορθόδοξη συμμετοχή στο Συμβούλιο», δηλ. στο ΠΣΕ.
Στη «Δήλωση του Τορόντο», μολονότι γίνονται και κάποιες ορθές εκκλησιολογικές διευκρινίσεις, ωστόσο λέγεται, μεταξύ άλλων πλανών, ότι: «Οι Εκκλησίες-μέλη αναγνωρίζουν ότι το να αποτελεί κάποιος μέλος της Εκκλησίας του Χριστού είναι πιο περιεκτικό από το να αποτελεί μέλος της δικής του Εκκλησίας» (κεφ. 4, §3). Συνεπώς, η «Εκκλησία του Χριστού» δήθεν δεν περιορίζεται εντός της Ορθοδοξίας, αλλά υπάρχει Εκκλησία (δηλ. σωτηρία) και εκτός Ορθοδοξίας, στο χώρο της αιρέσεως, σύμφωνα με τη «Δήλωση του Τορόντο».
Κειμενα του Πόρτο Αλέγκρε, του Πουσάν,
του Μπαλαμάντ κ.α.
Το κείμενο του Πόρτο Αλέγκρε (ΠΣΕ, Βραζιλία, 2006) λέγει (παρ. §§6-7) ότι «Κάθε Εκκλησία [είτε η Ορθόδοξη είτε οι προτεσταντικές κ.λπ. του ΠΣΕ] είναι η Καθολική Εκκλησία, αλλά όχι ολόκληρη. Κάθε Εκκλησία εκπληρώνει την Καθολικότητά της, όταν ευρίσκεται σε κοινωνία με τις άλλες Εκκλησίες […] Ο ένας χωρίς τον άλλον είμαστε πτωχευμένοι» και ότι (§5) «ενδέχεται να υπάρχουν νόμιμα διαφορετικές διατυπώσεις της πίστεως της Εκκλησίας», δηλαδή δεν βλάπτει η διαφοροποίηση των δογμάτων !
Το κείμενο του Πουσάν (ΠΣΕ, Νότιος Κορέα, 2013) λέγει, μεταξύ πολλών άλλων πλανών, ότι «μετανοούμε για τις διαιρέσεις μεταξύ των εκκλησιών μας και εντός αυτών», οι οποίες υπονομεύουν «τη μαρτυρία μας για το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού» (παρ. §14).
Με άλλα λόγια, μετανοούμε που οι άγιοι Πατέρες μας έσωσαν από
τις αιρέσεις, αποκόπτοντάς τις από την Εκκλησία !
Η Συμφωνία του Balamand (Λίβανος, 1993) μεταξύ Ορθοδόξων και αιρετικών Παπικών, λέει (παρ. §§13-14) ότι: «Και από τις δύο πλευρές αναγνωρίζεται ότι αυτό που ο Χριστός εμπιστεύθηκε στην Εκκλησία Του […] δεν μπορεί να θεωρείται σαν ιδιοκτησία της μιας μόνον από τις Εκκλησίες μας. Στα πλαίσια αυτά είναι προφανές ότι κάθε είδους αναβαπτισμός αποκλείεται». Επίσης, ότι «η Ορθόδοξη και η Καθολική Εκκλησία αναγνωρίζονται αμοιβαία ως “αδελφές Εκκλησίες”, υπεύθυνες από κοινού για τη διατήρηση της Εκκλησίας του Θεού στην πιστότητα προς το Θείο Σχέδιο, πολύ ιδιαίτερα δε σε ό,τι αφορά στην ενότητα»· αλλού, διακηρύσσεται (παρ. §30) ότι «οι ευθύνες για τον χωρισμό είναι μοιρασμένες» μεταξύ Ορθοδόξων και Παπικών!
Β.Η εκλογή σας ως βοηθός Επίσκοπος.
Στον 6ο κανόνα της Δ Οικουμενικής Συνόδου γράφονται τα εξής:
« Μηδέν απολελυμένως (= χωρίς ποίμνιο )
Χειροτονείσθαι… Τους δε απολύτως χειροτονουμένους, ώρισεν
η αγία Σύνοδος, άκυρον έχειν την τοιαύτην
Χειροθεσίαν, και μηδαμού δύνασθαι ενεργείν, εφ’ ύβρει
του χειροτονήσαντος», ( Καν. 6ος Δ΄ Οικ. Συν.)
Δηλαδή οι φερόμενοι σήμερα με το ψευδεπίγραφο « βοηθοί επίσκοποι» δεν έχουν καμίαν απολύτως Κανονική και εκκλησιαστική κατοχύρωση. Είναι ανύπαρκτοι, ούτε και καμίαν απολύτως σχέση έχουν με τον πάλαι ποτέ θεσμό του χωρεπισκόπου της αρχαίας Εκκλησίας. Φέρονται ως επίσκοποι χωρίς ποίμνιο, κάτι που απαγορεύουν ρητά και κατηγορηματικά οι Θείοι και Ιεροί Κανόνες, διότι τέτοια φάρα επισκόπων δεν υπάρχει, γιατί:
α) Έχουν « Απολελυμένη χειροτονία και ανενεργό Ιερωσύνη εφ’ όρου ζωής εφ’ υβρει του χειροτονήσαντος »
(Καν. 6ος Δ’ Οικ. Συν. ),
και β) Υπάρχουν πολλοί επίσκοποι στην ίδια Επισκοπή, όπερ λίαν απαράδεκτο από Κανονικής επόψεως, « ίνα μη εν τη πόλει δύο επίσκοποι ώσιν »
(Καν. 8ος Α’ Οικ. Συν. – Επιστολή Γ’ Οικ. Συνόδου)
Οι ψευδοβοηθοί επίσκοποι δεν έχουν ποσώς Κανονική στήριξη και συνεπώς είναι εντελώς ανύπαρκτοι από άποψη Ορθοδόξου Εκκλησιολογίας. Τα αξιώματα της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι τρία ( 3 ) και όχι τέσσερα ( 4 ), όπως τούτο συμβαίνει στην παναίρεση του Ρωμαιο/Καθολικισμού, του Πάπα.
Επομένως, οι εκλεγόμενοι και, ως μη όφειλε, λαμπρώς χειροτονούμενοι ως βοηθοί επίσκοποι έχουν « απολελυμένη χειροτονία (=χωρίς ποίμνιο), και ως εκ τούτου δεν έχουν ενεργό Ιερωσύνη. Ευρίσκονται σε εφ’ όρου ζωής ΑΡΓΙΑ, μη δυνάμενοι να τελέσουν τα μυστήρια της Εκκλησίας και οποιαδήποτε άλλη Ιερατική πράξη, και οτιδήποτε θα αποτολμήσουν να πράξουν, είναι ΑΚΥΡΟ, κατά τους Θείους και Ιερούς Κανόνες, γιατί τα τρία αυτά αξιώματα της Εκκλησίας εκλέγονται και χειροτονούνται ΩΡΙΣΜΕΝΩΣ – ΕΙΔΙΚΩΣ: « Μηδένα απολελυμένως χειροτονήσθαι, μήτε πρεσβύτερον, μήτε διάκονον, μήτε όλως τινά των εν τω εκκλησιαστικώ τάγματι, ει μη ειδικώς εν εκκλησία πόλεως, ή κώμης, ή μαρτυρίω, ή μοναστηρίω, ο χειροτονούμενος επικηρύττοιτο. Τους δε απολύτως χειροτονουμένους, ώρισεν η αγία σύνοδος, άκυρον έχειν την τοιαύτην χειροθεσίαν, και μηδαμού δύνασθαι ενεργείν, εφ’ ύβρει του χειροτονήσαντος » ( Καν. 6ος Δ’ Οικ. Συν. ).
Όπως προκύπτει από τα παραπάνω υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα στην Κανονικότητα της Αρχιερωσύνης σας. Με ποιο τρόπο ακολουθήσατε στην πράξη τα ορισθέντα από τον 6Οκανόνα της Δ Οικουμενικής Συνόδου;;
Πώς θα είστε ο πνευματικός ηγέτης και καθοδηγητής ενός λαού, όταν ο ίδιος με τις επιλογές σας καταπατείτε ωμα και απροκάλυπτα τους Ιερούς Κανόνες;;; Αυτό σας προβληματίζει ή όχι;
Δυστυχώς «…η διοίκηση της Εκκλησίας ξεχνώντας ότι ακριβώς η διοίκηση πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν τους διοικούμενους, εισήγαγε ένα εντελώς άγνωστο και ξένο στη θεολογία θεσμό, αυτόν του βοηθού επισκόπου»!
Τώρα τελευταία λοιπόν άρχισε παραγωγή τέτοιων...βοηθητικών προσώπων(!) κατά συρροήν. Έγινε η αρχιερατική χειροτονία... απολελυμένη! Δηλαδή χωρίς... "σπίτι"! Επίσκοπος χωρίς μητρόπολη... Tιτουλάριος!! Γυμνό όνομα που δείχνει την εκκλησιαστική μας γύμνια. «Ψιλῷ ὀνόματι» λες και η αρχιερωσύνη είναι διευθυντική θέση, που αφού δεν κατάφεραν να την επιτύχουν (...άλλη θλιβερή ιστορία), τώρα τους δίδεται «τιμῆςἕνεκεν». Μόνον κατ’ όνομα! Και να έχεις και τον Χριστό να σου λέει το «ναι, ναι και το όχι, όχι». Και συ να είσαι και ναι και όχι!! "Ντυμένος" δεσπότης χωρίς καμμιά αρμοδιότητα! Χωρίς επισκοπική ευθύνη. Ανεύθυνος μανδαρίνος κάποιας αυλής.
Εσείς ως επίσκοπος Ωρεών ποιο ήταν το ποίμνιο της πνευματικής σας ευθύνης;;
Δυστυχώς η διακονία της Εκκλησίας του Χριστού γίνεται στάδιο κοινωνικής καταξίωσης κάποιων κληρικών, επειδή έχουν Γέροντες-Μητροπολίτες που λόγω γνωριμιών τους προωθούν στα ανώτερα εκκλησιαστικά αξιώματα.
Γ.Η εκλογή σας ως Μητροπολίτης
Θεσσαλονίκης.
Γνωρίζετε ότι η λέξη επίσκοπος σημαίνει «ο επιβλέπων» και προκύπτει απ’ το ρήμα επισκοπώ, που σημαίνει «εξετάζω κάτι καλά, το σκέπτομαι, επιθεωρώ».
Στη γλώσσα και την παράδοση της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας, αποτελεί την ανώτερη (3η) βαθμίδα του κλήρου.
Ο επίσκοπος στην Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία αποτελεί σκεύος εκλογής του Αγίου Πνεύματος με σκοπό την κατά Θεό ποίμανση του λαού, που ως συνεχιστής των Αγίων Αποστόλων και των διαδόχων τους, φροντίζει για την προκοπή και την πνευματική πρόοδο του ποιμνίου.
Άξιος συνεχιστής είναι, όταν σεβόμενος την παράδοση της εκκλησίας και τους κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων, εφαρμόζει τη διδασκαλία του Ευαγγελίου όπως την παρέλαβε απ’ τους Πατέρες της Ορθοδοξίας.
Εσείς κ.Φιλόθεε αυτή την εκκλησιαστική παράδοση περί της
«εκλογής εν Αγίω Πνεύματι» πως την εφαρμόσατε;
Από την πρώτη ημέρα της παραίτησης του πρώην Θεσσαλονίκης
οριστήκατε από το εκκλησιαστικό παρασκήνιο ως ο νέος
Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, γεγονός που εφαρμόστηκε.
Από το πλήθος των σχετικών δημοσιευμάτων στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο σας παρουσιάζω τα παρακάτω..
2. Σίγουρος διάδοχος του Άνθιμου ο επίσκοπος Ωρεών Φιλόθεος - Τρεις ακόμα παραιτήσεις Μητροπολιτών;(10-8-2023)
https://www.ieidiseis.gr/paixnidia-eksousias/209977/sigouros-diadoxos-tou-anthimou-o-episkopos-oreon-filotheos-treis-akoma-paraitiseis-mitropoliton)
3. Επικρατέστερος επικεφαλής της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης εκτιμάται ότι θα είναι ο επίσκοπος Ωρεών, Φιλόθεος – αν και οι τελικές ζυμώσεις θα λάβουν χώρα τα τέλη Σεπτεμβρίου (10-8-2023) (https://www.pentapostagma.gr/ekklisia/7185612_paraitisi-mitropoliti-anthimoy-kai-allon-trion-logo-ilikias
Είναι κοινό μυστικό, ότι στις εκλογές Μητροπολιτών τα ονόματα των υποψηφίων καθορίζονται με βάση εσωτερικές διαπλοκές και ισορροπίες, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η γνώμη του χριστεπωνύμου πληρώματος το οποίο θα ποιμάνει, ούτε προφανώς και των ιερέων της Μητροπόλεως την οποία θα διοικήσει. Ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή που κανένα μυστικό δεν είναι δυνατόν να αποκρυφτεί λόγω της εξέλιξης των τηλεπικοινωνιών, του διαδικτύου και των ΜΜΕ, θα πρέπει οι επιλογές επισκόπων να γίνονται με πραγματική και όχι τυπική επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος επί των κεφαλών των εκλεκτόρων. Κάποτε, σε μια θυελλώδη εκλογή επισκόπου από την Ιερά Σύνοδο, ο αείμνηστος Αυγουστίνος Καντιώτης , απευθυνόμενος στους εκλέκτορες είχε πει: Αδελφοί, το μόνο που λείπει από αυτήν την αίθουσα είναι το Άγιο Πνεύμα!
Επομένως κ.Φιλόθεε διοριστήκατε στη Μητρόπολη
Θεσσαλονίκης και η φερόμενη εκλογή σας είναι αποτέλεσμα διαβουλεύσεων και συμφωνιών.
Και είναι υποχρεωμένο το ποίμνιο να θεωρεί την μεν εκλογή “εν Αγίω Πνεύματι” και εσείς ότι είστε «εις τόπον και τύπον Χριστού»;;;;
Δυστυχώς η κατάσταση της Ιεραρχίας έχει παραμορφώσει το Συνοδικό σύστημα, που έχει διολισθήσει σε Πατριαρχικό. Απ΄αυτό το σύστημα βγήκατε και εσείς. Κάποτε Μητροπολίτης υπερηφανευόταν ότι η Εκκλησία της Ελλάδος είναι εκκλησιαστικά η πιο δημοκρατική στη διοίκηση Της σε όλη την Ορθοδοξία. Ως επιχείρημα έλεγε ότι οι Μητροπολίτες έχουν άποψη και ψήφο και εφαρμόζεται σωστά ο 34ος Κανόνας των Αγίων Αποστόλων, που επισημαίνει το ρόλο του Πρώτου στην Εκκλησία, αλλά και των Επισκόπων Της. Τώρα στην Εκκλησία της Ελλάδος ισχύουν, όπως στα Πατριαρχεία, από τον συγκεκριμένο Κανόνα μόνο τα αναφερόμενα στον Πρώτο, και οι Επίσκοποι έχουν αυτοπαραιτηθεί των ποιμαντικών ευθυνών τους και έχουν καταστεί ένα είδος βοηθών Επισκόπων του.
Είναι λυπηρό ότι στην Ιεραρχία υπάρχει έλλειμμα επισκοπικής ευθύνης και κυρίως προσωπικοτήτων, που να μπορούν να επαναφέρουν την πνευματικότητα στην Εκκλησία. Ορισμένοι Μητροπολίτες είχαν εκφράσει την ελπίδα ότι, όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος των Βοιωτών κληρικών και των άλλων συνδαιτυμόνων της …Ζάλτσας, θα μπορούσε να προωθηθεί ένα σύστημα δικαιότερο και πιο αξιοκρατικό στην εκλογή των Αρχιερέων. Όμως ο κύκλος δεν κλείνει αλλά διευρύνεται...
Απαιτούνται ποιμενάρχες που να εμπνέουν, να συμπαρίστανται και να καθοδηγούν με την πραότητα και την αγάπη. Διότι, αν μη τι άλλο, ο λαός θα κληθεί κατά τη χειροτονία του νέου Μητροπολίτη να κράξει «Άξιος». Με ποια κριτήρια θα πει αυτή τη λέξη, όταν θα έχει μπροστά του έναν επιλεγέντα, όπως εσείς παντελώς άγνωστο;
Γ.Απαραίτητη προϋπόθεση για την μνημόνευση του ονόματος του επισκόπου είναι να ορθοδοξεί, να ορθοτομεί τον λόγο της αληθείας.
Ασφαλώς είναι σημαντική και επιφανής η θέση του επισκόπου στην Εκκλησία, και όλοι τη σεβόμεθα και την αναγνωρίζουμε, και δεν χρειάζεται να μας αραδιάζουν οι οικουμενιστές γνωστά κείμενα από τους Αγίους Πατέρες και τους Ιερούς Κανόνες.
Όλα αυτά ισχύουν υπό την απαραίτητη προϋπόθεση ότι ο επίσκοπος ορθοδοξεί, ότι ορθοτομεί τον λόγο της αληθείας, ότι δεν κηρύσσει αίρεση.
Όταν κηρύσσει αίρεση, διακόπτουμε κάθε σχέση μαζί του και κοινωνία και δεν τον μνημονεύουμε στις ιερές ακολουθίες. Τα μυστήρια τελούνται στο όνομα του Χριστού και της Αγίας Τριάδος, και όχι στο όνομα του επισκόπου, κατά την αμάρτυρη και βλάσφημη Ζηζιούλια εκκλησιολογία.
Ο εκάστοτε Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, επειδή η Μητρόπολη Θεσσαλονίκης ανήκει στις «Νέες χώρες», μνημονεύει στη Θεία Λειτουργία τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Ο συγκεκριμένος προ της «Συνόδου» της Κρήτης με βάση τα «γυμνή τη κεφαλη» λεγόμενα και πραττόμενά του ήταν ανάξιος μνημόνευσης και μάλιστα οι ιερείς ψεύδονταν ενώπιον της Αγίας Τραπέζης ισχυριζόμενοι ότι ο πατριάρχης ορθοτομεί τον λόγο της αληθείας λέγοντας στην εκφώνηση: «Εν πρώτοιςμνήσθητι Κύριε του πατριάρχου ημών Βαρθολομαίου και της Ιεράς ημών Συνόδου των ορθοτομούντων τον λόγον της σης αληθείας».
Στην κατηγορία των οικουμενιστών επισκόπων ανήκετε ολοφάνερα και σεις, Παναγιώτατε μητροπολίτα Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεε, αφού εκλεχτήκατε από τη Σύνοδο της Κρατικής Εκκλησίας που Συνοδικά αποδέχτηκε την Κολυμπάριο Σύνοδο και μνημονεύετε πλέον τον αιρετικό Πατριάρχη.
Και θα ψεύδεσθε ενώπιον της Αγίας Τραπέζης, όταν θα ισχυρίζεσθε εκφώνως, ότι ο πατριάρχης Βαρθολομαίος και η Ιερά Σύνοδος ορθοτομούν τον λόγο της αληθείας.
Θα ήταν ευχάριστο γεγονός και θα ανέπαυε πολλές συνειδήσεις ορθοδόξων χριστιανών,όταν δημοσίως και «επ᾽εκκλησίαις» καταδικάσετε τις αιρέσεις του Μονοφυσιτισμού, του Παπισμού, του Προτεσταντισμού, την παναίρεση του Οικουμενισμού και απορρίψετε τη σύνοδο της Κρήτης. Αν παραμείνετε στα φιλοπαπικά και οικουμενιστικά σας φρονήματα, θα ακολουθήσω τον άτλαντα της Ορθοδοξίας, τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό, ο οποίος συνοψίζοντας τη συνοδική και πατερική παράδοση της Εκκλησίας έλεγε ότι «όλοι οι διδάσκαλοι της εκκλησίας, όλες οι σύνοδοι και όλη η Αγία Γραφή μας παρακινούν να αποφεύγουμε τους ετεροδόξους και να μην έχουμε κοινωνία μαζί τους». Συνιστούσε να αποφεύγουμε τους λατινόφρονες, αντίστοιχους των σημερινών Oικουμενιστών, όπως φεύγει κανείς από τα φίδια. Είχε την πεποίθηση ότι όσο απομακρύνεται από τον λατινόφρονα πατριάρχη και τους ομοίους του τόσο προσεγγίζει προς τον Θεό και τους Αγίους, και όταν χωρίζεται από αυτούς, ενώνεται με την αλήθεια και τους Αγίους Πατέρες και Θεολόγους της Εκκλησίας.
Δ.Συλλείτουργο με καθαιρετέο επίσκοπο
Την Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 2023 συλλειτουργήσατε με τον Μητροπολίτη Νέας Ιωνίας .
Γνωρίζετε ότι η Ι.Μ.Νέας Ιωνίας διατηρεί επίσημο κανάλι της στο youtube. Στις δημοφιλείς εκπομπές της με τον τίτλο “Τί είναι Εκκλησία” στο επεισόδιο 115 το θέμα ήταν “πίστη και ομοφυλοφιλία”.Το θέμα τέθηκε από τον ένα συζητητή και ο Σεβασμιώτατος Ν. Ιωνίας Γαβριήλ απάντησε ως εξής:
«Eκ των πραγμάτων ο Θεός έχει δώσει σε μερικούς ανθρώπους να αισθάνονται την έλξη προς το ίδιο φύλο, δεν μπορώ να ξέρω γιατί, δεν θα κατηγορήσω εγώ τον Θεό. Δεν είμαι άξιος καν εγώ να το σκεφτώ αυτό το πράγμα. Ο Θεός κάτι ξέρει περισσότερο από όλους εμάς τους ανθρώπους.
Δεν μπορώ να δεχθώ ότι είναι οικογένεια η σχέση ενός ομοφυλόφιλου. Είναι μία σχέση.Το σέβομαι. Είναι μία σχέση, η οποία, εάν υπάρχει μέσα ο Χριστός, να λειτουργεί λίγο πιο πνευματικά. Να υπάρχει αξιοπρέπεια. Να υπάρχει η δυνατότητα όχι πολλών συντρόφων, αλλά όσο το δυνατόν να έχει ένα σύντροφο, με τον οποίο να περνάει μαζί του τη ζωή του και να αισθάνεται ότι μαζί του μπορεί να έχει και μία πνευματική πορεία.
Δεν μπορώ να πω σε έναν ομοφυλόφιλο ότι δεν έχει θέση και χώρο μέσα στην Εκκλησία. Δεν μπορώ να πω σε έναν ομοφυλόφιλο ότι δεν μπορεί να μπει στην αγκαλιά του Θεού. Και θα το κάνει, γιατί ο Θεός μας δέχεται όλους ό,τι και να έχουμε πράξει, όποια αμαρτία… Ένα παιδί έχει δικαίωμα να έχει πατέρα ή μητέρα και να επιλέξει στη ζωή του, αν θέλει να γίνει ομοφυλόφιλος ή αν θέλει οτιδήποτε άλλο. Και ο γονέας να το αγκαλιάσει το παιδί αυτό και να σεβασθεί την επιλογή του αυτή και να μη το διώξει από το σπίτι. Και η Εκκλησία να πράξει το ίδιο…
Να ακούσω και εγώ την άλλη άποψη, την οποία δεν την μέμφομαι ούτε την αποστρέφομαι, αλλά θέλω να καταλάβει και εκείνος το πώς η κοινωνία αυτή τη στιγμή έχει διαμορφωθεί…. Δεν μπορώ να του δώσω την αίσθηση ότι είναι αποκομμένος από την Εκκλησία και δεν μπορώ επίσης να τον κρίνω, γιατί ποιος είμαι εγώ, για να κρίνω;
Όταν αυτό το οποίο κάνω είναι να μεταφέρω στους ανθρώπους αυτό το οποίο ο Θεός είπε, ότι “εγώ ήλθα να σώσω όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως τι είναι ο καθένας…” Το να ακούμε μερικές μεμονωμένες φωνές που υπάρχουν στο χώρο της Εκκλησίας βοηθούν. Η Εκκλησία επίσημα δεν έχει τοποθετηθεί για το θέμα αυτό. Και είναι καλό, γιατί η Εκκλησία περιμένει…, αλλά πρέπει να προκληθεί για το κομμάτι αυτό…
Δεν είμαι εγώ σε θέση να ξέρω, γιατί ο Θεός το επιτρέπει. Η ορμή του ανθρώπου για το ίδιο φύλο υπάρχει. Δεν ξέρω γιατί υπάρχει. Όταν την δίνει ο Θεός, θα πολεμήσω αυτήν;… Έχουμε γνωρίσει ανθρώπους που έχουν αυτή τη ροπή από την αρχή της ζωής τους. Εγώ λοιπόν τι θα τους πω; Ότι ο Θεός δε σε θέλει έτσι. Και θα μου απαντήσει: γιατί, στο είπε; Και τι θα του απαντήσω εγώ; Ότι μου το πε;»
ΣΧΟΛΙΑ-ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ. Μία βασική και απαραίτητη προϋπόθεση του συλλείτουργου είναι οι συμμετέχοντες κληρικοί να έχουν την ίδια πίστη και να ανήκουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Αφού διαβάσετε τα παραπάνω, σας παρακαλώ να μας απαντήσετε στις εξής ερωτήσεις:
1.Ο Χριστός της Εκκλησίας που αναφέρατε στο κήρυγμά σας στη Λαμία διδάσκει αυτά που υποστήριξε δημόσια ο Μητροπολίτης Ν.Ιωνίας;
2. Εφόσον κάθε Επίσκοπος και κατ’ επέκτασιν κάθε Κληρικός (ή και Λαϊκός) έχει καθήκον να αναμεταδίδει την αλήθεια αυτή ανόθευτη, να «ευαγγελίζεται» χωρίς να αλλάζει ούτε κεραία, «επόμενος τοις ΑγίοιςΠατράσι», δεδομένου ότι «Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας», πώς συμβιβάζεται η συμμετοχή σας σε συλλείτουργο με επίσκοπο που διδάσκει αλλότρια και είναι καθαιρετέος ;
3.Στο εν Λαμία κήρυγμά σας είπατε για τις βασικές προϋποθέσεις της μετοχής στη ζωή του Χριστού.Μεταξύ των άλλων είπατε και τα εξής:
««Η πρώτη είναι η μετοχή μας στη ζωή του Χριστού εξαιτίας της μετοχής μας στη ζωή του σώματος του Χριστού που είναι η Εκκλησία. Δεν μπορούμε να είμαστε μαζί με το Θεό, αν δεν ανήκουμε στο Πανάγιο Σώμα Του, αν δεν ανήκουμε στην Εκκλησία, γιατί η Εκκλησία είναι ο δρόμος μέσα από τον οποίο μπορούμε κι εμείς όλοι να έχουμε το Θεό στη ζωή μας».
Και σας ρωτάμε.Η μετοχή στη ζωή του Χριστού και της Εκκλησίας περνάει μέσα από την αμνήστευση των παθών του συλλειτουργού σας επισκόπου;;
Και αν εσείς διαφωνείτε, τότε γιατί συμμετείχατε σε αυτό το συλλείτουργο; .
4. Όταν ένας Επίσκοπος διδάσκει διαφορετικά, όταν «ευαγγελίζεται παρ’ ο παρελάβομεν», όταν νομιμοποιεί την αμετανοησία ως προς τα ανθρώπινα πάθη (εν προκειμένω την ομοφυλοφιλία, παρουσιάζοντάς τη, μάλιστα, σαν… εκ Θεού προερχομένη και όχι ως συνέπεια αμαρτιών προσωπικών ή ακόμη και των προγόνων μας), τότε δεν κοροϊδεύει τους ομοφυλοφίλους, απομακρύνοντάς τους έτσι από την οδό της σωτηρίας τους;;;; Τότε δεν βλασφημεί κατά του Θεού, όταν εμμέσως πλην σαφώς διδάσκει πως ο Θεός, εκτός από πηγή αρετών, αποτελεί και πηγή ή έστω έμπνευση παθών;;;
Δηλ. κ.Φιλόθεε, με την παρουσία σας στο συλλείτουργο
αμνηστεύσατε τις απόψεις του Μητροπολίτου Νέας Ιωνίας και
εμμέσως πλην σαφώς γίνατε ένας ΒΛΑΣΦΗΜΟΣ συν-
ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ (;;;) όπου
αποκαλέσατε μαζί με το χριστεπώνυμο πλήρωμα τον
συγκεκριμένο επίσκοπο «ως ορθοτομούντα τον λόγον» της
αλήθειας του Χριστού.
Ο Χριστός της Εκκλησίας λέει για τέτοιες περιπτώσεις:
«Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι περιάγετε την θάλασσαν και την ξηράν ποιήσαι ένα προσήλυτον, και όταν γένηται, ποιείτε αυτόν υιόν γεέννης διπλότερον υμών»!
Σεβασμιωτατε κ.Φιλόθεε,
Γνωρίζετε ότι στη χορεία των Αγίων και φωτισμένων Πατέρων της Ορθοδοξίας ήταν και ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, προκάτοχός σας στον Μητροπολιτικό θρόνο της Θεσσαλονίκης. Είναι το πρόσωπο που έλαβε μέρος στην Θ Οικουμενική Σύνοδο, η οποία ύστερα από σοβαρή, προσεκτική, ψύχραιμη και σε βάθος μελέτη, καταδίκασε και αναθεμάτισε τους αιρετικούς Βαρλαάμ Καλαβρό και Γρηγόριο Ακίνδυνο, αναγνώρισε τη διδασκαλία του και αυτόν ως διδασκαλία της Εκκλησίας.Είναι ο Άγιος εκείνος που διέκοψε το μνημόσυνο του Λατινόφρονα Πατριάρχη Ιωάννη Καλέκα για λόγους πίστεως.Είναι αυτός που δεν δίστασε,δεν δειλίασε,δεν προφασίστηκε διάφορες δικαιολογίες και «λόγους διακρίσεως» προς αποφυγή αντιμετωπίσεως της αίρεσης και αναδείχτηκε Μαχητής, Πατέρας και Ομολογητής.
Είναι αυτός που είπε τα εξής σημαντικά για την Ορθοδοξία και τους ποιμένες:
«Ποίος όμως κλήρος ποία μερίς, τις γνησιότης προς την του Χριστού Εκκλησίαν τω συνηγόρω του ψεύδους; Εκκλησία "στύλος και εδραίωμα της αληθείας" κατά Παύλον εστιν... Και γαρ οι της Χριστού Εκκλησίας της αληθείας εισί· και οι μη της αληθείας όντες ουδέ της του Χριστού Εκκλησίας εισί, και τοσούτο μάλλον, όσον αν και σφων αυτών καταψεύδοιντο, ποιμένας και αρχιποιμένας ιερούς εαυτούς καλούντες και υπ’ αλλήλων καλούμενοι· μηδέ γαρ προσώποις τον Χριστιανισμόν, αλλ’ αληθεία και ακριβεία πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα».[1] (Αγίου Γρηγορίου Παλαμά)
Δηλαδή με απλά λόγια:
«Όμως ποια μερίδα και ποιο κλήρο, ποια γνησιότητα και ποια σχέση μπορεί να έχετε ΟΛΟΙ εσείς, που είστε ΣΥΝΗΓΟΡΟΙ του ΨΕΥΔΟΥΣ με την Εκκλησία του Χριστού;
Η Εκκλησία του Χριστού μας είναι στύλος και εδραίωμα της Αλήθειας, σύμφωνα και με τον Απόστολον Παύλον...
Οπότε, όσοι βρίσκονται μέσα στην αληθινή Εκκλησία του Χριστού, έχουν απαραίτητα και την Αλήθεια. Ενώ αυτοί οι οποίοι δεν έχουν την Αλήθεια, δεν είναι, ούτε μπορεί να βρίσκονται μέσα στην Εκκλησία του Χριστού.
Είναι δηλαδή ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, άσχετα εάν αυτοί νομίζουν ότι είναι μέσα στην Εκκλησία του Χριστού. Και παρόλο που αυτοί λέγουν ψέματα μεταξύ τους, και κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους, καλώντας ο ένας τον άλλο -αλλά και από άλλους καλούμενοι- ως "άγιοι"... ("αγιώτατοι"... "σεβασμιώτατοι"... "πανιερώτατοι"... "παναγιώτατοι"...) ποιμένες και αρχιποιμένες, δηλαδή επίσκοποι, αρχιεπίσκοποι και πατριάρχες. Μην τους πιστεύετε! Λένε ψέματα δεν είναι τίποτε από όλα αυτά, αλλά είναι ΨΕΥΔΟΠΟΙΜΕΝΕΣ και ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΟΙ!
Έγραψε τα εξής ένας σύγχρονος προβληματισμένος ορθόδοξος χριστιανός:
«Το στυγερότερον έγκλημα εις βάρος της αγίας μας Ορθοδοξίας είναι η ανοχή των Αιρέσεων και των Αιρετικών. Ασεβέστατα κηρύσσονται από Ορθοδόξους (;) ποιμένας αιρέσεις φοβεραί και ανεμπόδιστα κινούνται Αιρεσιόφρονες Ποιμένες (;) μεταξύ της Ποίμνης του Χριστού! Έπαυσε, φαίνεται, εις ορισμένους να λειτουργεί το αισθητήριον της Ορθοδοξίας και η Εκκλησιαστική συνείδησις έχει επικινδύνως αμβλυνθεί, ώστε να μη διακρίνονται τα Αγιοπνευματοχάρακτα σύνορα της Ορθοδοξίας από την πλάνην και την Αίρεσιν. Ποίοι άραγε ευθύνονται δια την τραγικήν αυτήν ψυχικήν τύφλωσιν; Κατ΄ αρχήν όλοι· προ παντός όμως οι Ποιμένες! «Ποιμένες πολλοί διέφθειραν τον αμπελώνα μου, εμόλυναν την μερίδα μου…» (Ιερ. 12, 10), θρηνωδεί ο προφήτης Ιερεμίας· και προσθέτει: «Ω οι ποιμένες (…) Υμείς διεσκορπίσατε τα πρόβατά μου και εξώσατε αυτά…» (Ιερ. 23, 1-3).
Δυστυχώς Πατριάρχαι, Αρχιερείς, Επίσκοποι, Ηγούμενοι, με έναν λόγον Ποιμένες εμολύνθησαν από τον Οικουμενισμόν, ώστε να έχουν συνηθίσει εις τας Οικουμενιστικάς βλασφημίας και να μην ενοχλούνται από τα κηρύγματα των Αιρέσεων, δια των οποίων βάλλεται, εξοντωτικώς η Αγία μας Ορθόδοξος Εκκλησία. Φαίνεται, ότι εις την εποχήν του Υλιστικού Ευδαιμονισμού δεν θεωρείται πλέον υπέρτατος σκοπός της Εκκλησίας η αγιότης, αλλά η κοσμική σκοπιμότης».
Επίσης στον ΚΕ ψαλμό και στον στίχο 5 διαβάζουμε τα εξής: «Εμίσησα εκκλησίαν πονηρευομένων και μετά ασεβών ου μη καθίσω».
Δηλαδή, εμίσησα με όλη μου την καρδία κάθε σύναξη και συναγωγή ανθρώπων, οι οποίοι σχεδιάζουν και μηχανεύονται έργα πονηρά. Και δεν θα καθίσω ποτέ με ασεβείς ανθρώπους. Δεν θα συναναστραφώ και δεν θα συνεργασθώ με ανθρώπους αυτού του συναφιού. Δεν θα γίνω μέλος της «κλίκας» εις την οποίαν επιπολάζει η αμαρτία.
Αυτά λοιπόν λέγει εις την καρδιακή του προσευχή και αυτήν την αγία αγανάκτηση εκφράζει με την κινύρα του ο «κατ᾽ άνθρωπον πρόγονος του Χριστού μας»! Ο Δαυίδ λοιπόν μίσησε την «πονηρευομένην εκκλησίαν», δηλαδή τη σύναξη και συναγωγή των ανθρώπων που σχεδιάζουν, δρομολογούν και ενεργούν άκρως αντίθετα από το θέλημα του Θεού.
Την εκκλησία των πονηρευομένων,την Παπίζουσα και Προτεσταντίζουσα, εμίσησε ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.
Επομένως και εσείς πρέπει να σταθείτε στο ύψος αυτού του Γίγαντα της Ορθοδοξίας και οφείλετε να διαφυλάξετε την Εκκλησία, ως Νύμφη του Εσταυρωμένου, μακριά από κακοδοξίες και αιρέσεις.
Οφείλετε να μισήσετε την εκκλησία που συνδειπνεί με τον Καίσαρα και παρουσιάζεται στον κόσμο αφωνότερη των ιχθύων.
Οφείλετε να μισήσετε την εκκλησία που έχει θεολογία Λατινίζουσα και ποιμαντική Βατικανίζουσα.
Οφείλετε να μισήσετε την εκκλησία που δεν αποκηρύσσει «πατερικώ τω τρόπω» τον Επάρατο Οικουμενισμό και την «Οικολογική Θεολογία».
Οφείλετε να μισήσετε την εκκλησία που βλέπει τους λύκους,αλλά δεν προφυλάσσει το ποίμνιό της από την εθνοκτονία,τον αφελληνισμό,την αποδόμηση της παιδείας, των παραδόσεων,της ιστορίας, της γλώσσας, την κοινωνική εξαθλίωση,την οικογενειοκτονία.
Οφείλετε να μισήσετε την Εκκλησία που δεν διακηρύσσει ξεκάθαρα πως τα «πάθη της ατιμίας «(Ρωμ.Α,26) και τα πονηρά έργα της σαρκός, η ομοφυλοφιλία, η συμβίωση των ομοφυλοφίλων, οι προγαμιαίες σχέσεις και τα επακόλουθα αυτών είναι οι πλέον αηδιαστικές διαστροφές και οι επαχθέστερες των αμαρτιών που επιφέρουν την «οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας»(Κολασς.Γ,6).
Οφείλετε όμως να αγαπήσετε την Εκκλησία της Αλήθειας,τουτέστι την «Μίαν Αγίαν Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» και να εφαρμόσετε ό,τι υποσχεθήκατε στην εις επίσκοπο χειροτονίας σας.
«Προς δε τούτοις στέργω και αποδέχομαι τας αγίας επτά οικουμενικάς Συνόδους, και των τοπικών ας εκείναι αποδεξάμεναι εκύρωσαν, επί φυλακή των ορθοδόξων της Εκκλησίας δογμάτων αθροισθείσαι. Ομολογώ πάντας τους υπ’ αυτών, ως υπό φωτιστικής χάριτος του παναγίου Πνεύματος οδηγουμένων, εκτεθέντας Όρους της ορθής Πίστεως, και τους ιερούς κανόνας, ούς οι μακάριοι εκείνοι προς την της αγίας του Χριστού Εκκλησίας διακόσμησιν και των ηθών ευταξίαν κατά τας αποστολικάς παραδόσεις και την διάνοιαν της ευαγγελικής θείας διδασκαλίας συντάξαντες, παρέδωκαν τη Εκκλησία. Ενστερνίζομαι, και κατ’ αυτούς ιθύνειν επιμελήσομαι την θείω βουλήματι κληρωθείσάν μοι Εκκλησίαν και κατ’ αυτούς διατελέσω διδάσκων πάντα τον τη πνευματική μοι ποιμαντορία πεπιστευμένον ιερόν κλήρον και τον περιούσιον λαόν του Κυρίου.
Τότε θα γίνετε και «θρόνου διάδοχος» της Αποστολικής Μητρόπολης Θεσσαλονίκης.
Η επιστολη εσταλη συστημενη στον νεο μητροπολιτη Θεσσαλονικης στην Αρχιεπισκοπη Αθηνων, αλλα δεν λαβαμε απαντησι. Την κοινοποιουμε στον λαο του Θεου για την ενημερωσι του και την τοποθετησι του.
6.11.2023
Oδυσσεας Τσολογιαννης
