Ποιμένες πολλοὶ διέφθειραν τὸν ἀμπελῶνα μου…
Πάλι διήμερη Ἀνάσταση θὰ ἔχουν τὴν εὐκαιρία νὰ κάνουν, ἂν θέλουν, οἱ τυχεροὶ ποὺ ἀποτελοῦν τὸ ποίμνιο τοῦ κ. Ἄνθιμου Κουκουρίδη (ποὺ τὸν βλέπετε στὴν φωτογραφία σὲ μία ἀπὸ τὶς πολλές του...ἀνδραγαθίες, κατὰ τὸν Ἰούλιο τοῦ 2020). Καὶ λέμε βεβαίως «ἂν θέλουν», γιατί φέτος στὴν Ἀλεξανδρούπολη, ὁ τιμοκατάλογος ἔχει ἀπ’ ὅλα. Φέτος, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν πρὸ 3ετίας βεβήλωση ποὺ ἦταν γενικευμένη καὶ «ὑποχρεωτική», τώρα ἡ νέα βεβήλωση θὰ εἶναι προαιρετική. Θὰ ἰσχύσει δηλαδὴ ἐπιλεκτικὰ μόνο σὲ ἕνα ναό. Καθότι, ὅπως ἀνέφερε ὁ προρρηθεὶς μητροπολίτης, κατὰ τὸ κήρυγμά του τὴν Κυριακή των Βαϊων, «τὸ βράδυ τοῦ Μ. Σαββάτου, ὅπως μᾶς ζητήθηκε, γιὰ νὰ διευκολυνθοῦν οἱ νέοι γονεῖς μὲ μικρὰ παιδιά, ΜΟΝΟ στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Μεταμορφώσεως στὴν Ἀλεξανδρούπολη, οἱ καμπάνες θὰ χτυπήσουν στὶς 9 τὸ βράδυ. Τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» θὰ ἐκφωνηθεῖ στὶς 9.45 καὶ ἡ ἀναστάσιμη θεία λειτουργία θὰ τελειώσει στὶς 11 πρὶν τὰ μεσάνυχτα».
Ἀνάσταση γιὰ ὅλα τὰ γοῦστα συνεπῶς. Διαλέγετε καὶ παίρνετε κι ἀπ’ ὅλα ἔχει τὸ μενοῦ, λὲς καὶ βρισκόμαστε σὲ χασαποταβέρνα. Φυσικά, ἐπειδὴ ποτέ μου δὲν πίστεψα λέξη ἀπὸ τὰ χείλη τοῦ συγκεκριμένου ἀνθρώπου, ἐννοεῖται πὼς δὲν πιστεύω οὔτε καὶ τὸ ὅτι ὁ λόγος γιὰ τὴ νέα ἐκτροπὴ εἶναι «ἡ διευκόλυνση τῶν νέων γονέων καὶ τῶν μικρῶν παιδιῶν». Ἄλλωστε τέτοιο θέμα οὐδέποτε ἐτέθη ἀπὸ κανέναν πιστὸ ἐδῶ καὶ 20 αἰῶνες γιὰ νὰ τεθεῖ τώρα. Ἐκτὸς καὶ ἂν μιλᾶμε γιὰ ἐνίους «προοδευτικοὺς» γιαλαντζὶ πιστοὺς τῆς ἐκκοσμικευμένης νεοελληνέζικης ἀφασίας ἢ καὶ γιὰ ἕτερα κέντρα, παράκεντρα κι ἀπόκεντρα. Θὰ ἦταν λοιπὸν πραγματικὰ πολὺ χρήσιμο νὰ μάθουμε ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ ἀκριβῶς «τοῦ ζητήθηκε» τὸ νέο βδέλυγμα. Γιὰ τὸ ὁποῖο μάλιστα δὲν ὑπάρχει πλέον καὶ τὸ ἄλλοθι (τὸ οὕτως ἢ ἄλλως ἀστεῖο καὶ ἀνυπόστατο ἀσφαλῶς γιὰ ἕναν Χριστιανό, ἀλλὰ πάντως ἄλλοθι) τόσο τῆς δῆθεν πανδημίας, ὅσο καὶ τῆς κυβερνητικῆς ἐντολῆς, ποὺ προέβαλε τότε (καὶ) ὁ συγκεκριμένος κληρικὸς ὡς δικαιολογία.
Ἀλλὰ παρατηροῦμε βεβαίως πὼς ὅσο περνᾶ ὁ καιρὸς καὶ ἐπιταχύνεται ὁ κατήφορος, οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ οὔτε δικαιολογίες χρειάζονται πιά, οὔτε προσχήματα. Ἄλλοι βάζουν ὄργανα στὶς ἐκκλησίες, ἄλλοι βγάζουν τοὺς Ἐσταυρωμένους, ἄλλοι διαστρεβλώνουν τὶς ἱερὲς ἀκολουθίες, ἄλλοι τελοῦν Θεῖες Λειτουργίες στραμμένοι πρὸς δυσμάς. Καὶ γενικῶς κάνουν κυριολεκτικὰ ὅ,τι τοὺς καπνίσει, λὲς καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ τσιφλίκι τοῦ μπάρμπα τους, βγάζοντας παλαβὰ φιρμάνια, ἐπινοῶντας δικά τους δόγματα καὶ κατακουρελιάζοντας τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες. Γιατί; Μὰ ἐπειδὴ ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη, ἐπειδὴ ὅλα τὰ δεχόμαστε, ἐπειδὴ ὁ καλὸς ὁ μύλος ὅλα τὰ ἀλέθει. Καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα ἀσφαλῶς ἐπειδὴ βαυκαλιζόμαστε ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε τὰ ἀφεντικά.
Πῶς τὸ ἔγραφε δηλαδὴ ἐκείνη ἡ προφητεία του Ἰερεμία, ποὺ ἀπόσπασμά της διαβάσαμε χτὲς τὸ ἀπόγευμα (στὸν Ὄρθρο Μ. Πέμπτης) στοὺς ναούς, ὅτι «ποιμένες πολλοὶ διέφθειραν τὸν ἀμπελῶνα μου, ἐμόλυναν τὴν μερίδαν μου, ἔδωκαν τὴν μερίδαν τὴν ἐπιθυμητὴν εἰς ἔρημον ἄβατον»; Ἔ, ἀκριβῶς ἔτσι..
Νεκτάριος Δαπέργολας