Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης, Καθηγητής Ποινικού Δικαίου – Δικηγόρος Αθηνών
Σε συνέντευξη που έδωσε η κ. Αθηνά Λινού μετά τον σάλο που ξέσπασε για τις παρενέργειες και την απόσυρση του εμβολίου της AstraZeneca, εξετέθη για μία ακόμη φορά ανεπανόρθωτα.
Δεν της έφθανε το αυτογκολ που είχε βάλει στις 19 Ιανουαρίου 2023 στην εκπομπή του Γ. Παπαδάκη, όταν είχε ομολογήσει ότι «δεν λέμε ποτέ την πλήρη αλήθεια στους ανθρώπους».
Τώρα, έκανε το λάθος να εκτεθεί στο τηλεοπτικό τεραίν του ATTICA TV, βάζοντας κι άλλα αυτογκόλ.
Είπε, λοιπόν, τα εξής:
«Το AstraZeneca ήταν το λανθασμένο εμβόλιο για τις γυναίκες κάτω των 30 ετών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι, αν δεν είχαμε κανένα άλλο εμβόλιο, δεν έπρεπε να κάνουμε το AstraZeneca. Εκείνη την περίοδο για τις νεαρές γυναίκες υπήρχαν άλλα εμβόλια ασφαλέστερα».
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Το συγκεκριμένο εμβόλιο ήταν λιγότερο ασφαλές από τα άλλα. Άρα, ο κίνδυνος να υποστούν παρενέργειες οι εμβολιασμένοι με αυτό ήταν αυξημένος. Αφού η κ. Λινού δέχεται ότι, παρά ταύτα, ο εμβολιασμός θα έπρεπε να είχε γίνει, ακόμη κι αν υπήρχε μόνο το συγκεκριμένο εμβόλιο, που ήταν περισσότερο επικίνδυνο από τα υπόλοιπα, υπολαμβάνει ότι υφίσταται ένα καθήκον ανθρωποθυσίας και μετατροπής των πολιτών σε πειραματόζωα.
Η κ. Λινού συνέχισε λέγοντας:
«Το κύριο κίνητρο για την εταιρεία να το αποσύρει είναι ότι υπάρχουν πάρα πολλές μηνύσεις για προβλήματα που ανέπτυξαν άνθρωποι μέχρι και της ακραίας περίπτωσης να χάσουν την ζωή τους. Δεν ήταν πολλοί οι άνθρωποι, να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα, είναι περίπου 60-70 μηνύσεις που εκκρεμούν, αλλά για μια εταιρεία είναι μεγάλη δυσφήμηση».
ΑΠΟΡΙΕΣ:
Το ότι έχουν υποβληθεί 60-70 μηνύσεις σημαίνει αυτό ότι το συγκεκριμένο εμβόλιο προκάλεσε παρενέργειες μόνο σε 60-70 εμβολιασμένους; Πόσοι πολίτες, από εκείνους που υπέστησαν παρενέργειες από τα εμβόλια, δεν πήραν ποτέ την απόφαση να στείλουν κίτρινη κάρτα;
ΑΝΤΙΦΑΣΗ:
Ενώ η κ. Λινού παραδέχεται ότι «υπάρχουν πάρα πολλές μηνύσεις», λίγες αράδες πιο κάτω λέει ότι «δεν ήταν πολλοί οι άνθρωποι» που υπέβαλαν μήνυση!
Την ρωτά ο δημοσιογράφος:
«Εμείς που κάναμε υποχρεωτικά το ΑstraZeneca, και τις δύο πρώτες δόσεις, να ράψουμε σάβανο, να φρεσκάρουμε τα κοστούμια μας; Τελειώνει; Αυτό ήταν;».
Η κ. Λινού απαντά χαμογελώντας:
«Όχι, όχι! Δεν υπάρχει απολύτως κανένας κίνδυνος. Ό,τι ήταν να συμβεί συνέβη στο πρώτο τρίμηνο-τετράμηνο! Αλλά συνέβη μόνο σε 2-3, το πολύ 4 άτομα της ηλικίας σας σε κάθε 100.000 ανθρώπους που έκαναν το συγκεκριμένο εμβόλιο».
ΑΠΟΡΙΕΣ:
Άραγε, τόσοι ξαφνικοί θάνατοι ή εμφράγματα εμβολιασμένων που συμβαίνουν σωρηδόν μέχρι και σήμερα δεν αποδεικνύουν ότι η εστίαση της κ. Λινού μόνο στο πρώτο τρίμηνο-τετράμηνο είναι αποπροσανατολιστική και στοχεύει, προφανώς, στον καθησυχασμό των εμβολιασμένων, που είναι λογικό να έχουν τρομοκρατηθεί από τα δυσάρεστα νέα, αφού πολλοί εξ αυτών αισθάνονται σαν να φέρουν μέσα τους τον αόρατο εχθρό, δηλ. μία ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί οποτεδήποτε;
Όταν η κ. Λινού λέει πως ό,τι ήταν να συμβεί, συνέβη, αναφέρεται σε θανάτους ή και σε σωματικές βλάβες;
Ο αριθμός 4 στους 100.000 από ποια στοιχεία προκύπτει και πόσο αξιόπιστα είναι αυτά τα στοιχεία, όταν η συντριπτική πλειοψηφία των εμβολιασμένων δεν έστειλε ούτε ενθαρρύνθηκε ποτέ από τους γιατρούς να στείλει κίτρινη κάρτα;
Εν πάση περιπτώσει, 4 νεκροί στους 100.000 είναι ανεκτή... παράπλευρη απώλεια;
Ο δημοσιογράφος ξαναρωτά:
«Μήπως όλο αυτό που γίνεται δικαιώνει αυτούς που λέγανε ότι κάνουν πειράματα με τα εμβόλια πειράματα στο σώμα μας, ότι τα εμβόλια είναι επικίνδυνα, ότι θα πεθάνουμε όλοι γιατί εμβολιαστήκαμε και όλα αυτά;».
Η κ. Λινού απαντά, και πάλι χαμογελαστά:
«Αυτό είναι ένα τεράστιο λάθος, διότι ξέρουμε ότι τον καιρό που δεν είχαμε εμβόλια, που δεν είχαν δημιουργηθεί δηλαδή τα πρώτα εμβόλια, η πιθανότητα να χάσει κάποιος την ζωή του ξεπερνούσε το 5-10% από τη νόσο. Επομένως, είναι τεράστια η διαφορά και το όφελος που είχαμε από τα εμβόλια. Απλώς χρειαζόταν περισσότερη σύνεση και αποφασιστικότητα».
ΑΠΟΡΙΕΣ:
Από ποια στοιχεία προκύπτει ότι τον καιρό που δεν είχαμε εμβόλια η πιθανότητα να χάσει κάποιος την ζωή του ξεπερνούσε το 5-10% από τη νόσο;
Τι σημαίνει ότι χρειαζόταν περισσότερη σύνεση και αποφασιστικότητα;
Η κ. Λινού συνεχίζει ως εξής:
«Και δεν σας κρύβω ότι κι εγώ μελετούσα επί εβδομάδες το τι θα πω για το AstraZeneca και πήρα το θάρρος και την απόφαση να πω αυτό που έλεγε η επιστήμη διεθνώς, ότι δηλαδή είναι ένα καλό εμβόλιο που για εκείνη την εποχή, μεταξύ αυτών που είχαμε, αλλά είναι ασφαλέστερο στους μεγαλύτερους ανθρώπους».
ΑΠΟΡΙΕΣ:
Πώς μπορεί η κ. Λινού, μετά απ’ όσα βγήκαν στο φως για το συγκεκριμένο εμβόλιο να εξακολουθεί να το ξεπλένει, αποκαλώντας του «ένα καλό εμβόλιο»;
Επίσης, από ποια στοιχεία προκύπτει ότι το εν λόγω εμβόλιο ήταν ασφαλέστερο στους μεγαλύτερους ανθρώπους;
Και όταν λέει «μεγαλύτερους», σε ποιες ακριβώς ηλικίες αναφέρεται; Καμία στατιστική εκτίμηση δεν μπορεί να είναι έγκυρη, αν δεν γνωρίζουμε πόσοι εμβολιασμένοι που υπέστησαν παρενέργειες ή πέθαναν μετά από τον εμβολιασμό τους έστειλαν κίτρινα κάρτα.
Ο δημοσιογράφος επανέρχεται στο ζήτημα που καίει το καθεστώς:
«Δεν δίνει, όμως, τώρα όλη αυτή η ιστορία όπλο στους αντιεμβολιαστές να λένε ότι “να, εμείς σας τα λέγαμε”;»
Η κ. Λινού απαντά:
«Όχι, νομίζω ότι είναι λάθος να υπάρξει αυτή η ερμηνεία, πολλώ μάλλον σήμερα που τα εμβόλια που κυκλοφορούν είναι ασφαλέστερα, είναι εξειδικευμένα αλλά ούτως ή άλλως σώζουν ζωές».
ΣΧΟΛΙΟ:
Με την απάντησή της αυτή, η κ. Λινού στην ουσία δεν απάντησε στο τεθέν ερώτημα! Διότι, φυσικά, το ερώτημα αφορούσε την περίοδο που πρωτοεμφανίσθηκαν τα εμβόλια, όταν ο κόσμος έτρεχε να καθίσει στην εμβολιαστική (ηλεκτρική) καρέκλα σαν πρόβατα επί σφαγή. Αντιθέτως, το ερώτημα δεν αφορούσε την σημερινή περίοδο, κατά την οποία ελάχιστοι είναι εκείνοι που πηγαίνουν να εμβολιασθούν. Επομένως, η κ. Λινού εφήρμοσε το προπαγανδιστικό τέχνασμα της αποφυγής της απάντησης, πετώντας την μπάλα στην εξέδρα.
Στο τέλος, ο δημοσιογράφος ρωτά την κ. Λινού:
«Ήταν αποτέλεσμα εμπορικών συμφερόντων όλο αυτό που ζήσαμε;»
Η κ. Λινού απαντά:
«Ελπίζω ότι ήταν αποτέλεσμα απειρίας και ελλιπούς μελέτης της διεθνούς γνώσης».
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Η κυβέρνηση και οι ειδικοί, συνεπικουρούμενοι από όλες τις επιδραστικές προσωπικότητες, π.χ. του νομικού, του δημοσιογραφικού, του καλλιτεχνικού ή του εκκλησιαστικού χώρου, εξώθησαν ή ανάγκασαν εκατομμύρια πολίτες να παίξουν στα ζάρια την ζωή και την υγεία τους με σκευάσματα που δεν γνώριζαν ποιες ακριβώς ουσίες περιέχουν και ποιες είναι οι ανεπιθύμητες (παρ)ενέργειές τους.
Η δημοσιογράφος αναστενάζει:
«Τώρα, ό,τι κάναμε, το κάναμε».
Δυστυχώς, ο εμβολιασμός κατά του κορωνοϊού ήταν ένα παγκόσμιο τεστ νοημοσύνης, στο οποίο η συμπαγής πλειοψηφία τα θαλάσσωσε. Όσοι επιμείναμε (και απομείναμε) να γράφουμε τεκμηριωμένες απορριπτικές απαντήσεις γι’ αυτό το τόσο ύποπτο εγχείρημα λοιδορηθήκαμε με τον πιο εμετικό τρόπο.
Η υγειονομική δικτατορία ενεργοποίησε τα τσιράκια της, τα οποία μας κρέμασαν τις γνωστές προπαγανδιστικές κονκάρδες του αρνητή-αντιεμβολιαστή, του ψεκασμένου, του συνωμοσιολόγου, του τζάμπα-μάγκα, του ημιμαθούς, του ταχαντάρτη κ.λπ., ενώ κάποιοι από εμάς έχασαν και την δουλειά τους.
Δυσκολεύομαι ακόμη να συνειδητοποιήσω πόσο εύκολα δέχθηκαν τόσοι άνθρωποι, που, μάλιστα, υπερηφανεύονταν για το υψηλό iq τους, να βάλουν μέσα στο σώμα τους μια άγνωστη ουσία, πειθόμενοι από... εγνωσμένης αξίας απατεώνες πολιτικούς αλλά και από ειδικούς, των οποίων η φάτσα και ο λόγος πρόδιδε από χιλιόμετρα την αναξιοπιστία ή/και την γραφικότητά τους.
ΠΡΟΣΟΧΗ:
Προς το τέλος της συνέντευξής της, η κ. Λινού δηλώνει αποπροσανατολιστικά ότι οι θάνατοι νεαρών γυναικών που εμβολιάσθηκαν με AstraZeneca ήταν μετρημένοι: 2-3 γυναίκες έχασαν την ζωή τους, διευκρινίζει (άραγε από ποια στοιχεία προκύπτει αυτός ο αριθμός;). Και συμπληρώνει:
«Όχι ότι αυτό είναι ευχάριστο, όχι ότι αυτό θέλαμε να συμβεί».
Ωστόσο, στο Ποινικό Δίκαιο ο ενδεχόμενος δόλος ανθρωποκτονίας γίνεται δεκτός, ακριβώς όταν ο δράστης δεν θέλει κατά κυριολεξίαν το αποτέλεσμα, αλλά, σταθμίζοντας τα υπέρ και τα κατά της πράξης του, αποφασίζει να τελέσει την επίμαχη πράξη, α π ο δ ε χ ό μ ε ν ο ς την κακή της έκβαση! Σε αυτήν την περίπτωση, επομένως, ενεργεί με ανθρωποκτόνο πρόθεση.
Αναρωτιέμαι: Σε αυτήν την χώρα, εισαγγελείς υπάρχουν;