.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εσύ είσαι περισσότερο αμαρτωλός απ΄ αυτόν



Είπε ο αββάς Ησαϊας: 

“Εάν σου έρθει λογισμός να κατακρίνεις τον πλησίον για κάποιο αμάρτημά του, πρώτα να σκεφθείς ότι εσύ είσαι περισσότερο αμαρτωλός απ΄ αυτόν και εκείνα που νομίζεις ότι σωστά τα κάνεις, μην πιστέψεις ότι ήσαν αρεστά στον Θεό. Και έτσι δεν θα τολμήσεις να καταδικάσεις τον πλησίον”. 

ΜΕΓΑΛΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ

ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ…«ΠΟΙΟΥ» ;;;

Ιερ. 23,1 Αλλοίμονον εις σας τους ποιμένας, οι οποίοι διασκορπίζετε και καταστρέφετε τα πρόβατα της ποίμνης μου !

Με έκπληξη μάθαμε ότι η Αρχιεπισκοπή ζήτησε να γίνει ανάκριση για… τους κληρικούς που μετείχαν στο συλλαλητήριο για την Μακεδονία στην Φλώρινα.

Κυριακή πρωί πριν πάμε στην εκκλησία έτυχε να παρακολουθήσουμε τηλεοπτική εκπομπή ιεράρχη μητρόπολης της κεντρικής Ελλάδας, που υποτίθεται πως προωθεί τις παραδοσιακές μας αξίες.

Πρώτη διαπίστωση : Όλοι αυτοί οι μουσουλμάνοι που κατά εκατοντάδες εισέρχονται καθημερινά βάσει συγκεκριμένου σχεδίου στην χώρα μας, ταυτίζονται με τους Έλληνες μετανάστες που πήγαιναν μετά από εξονυχιστικούς ελέγχους στην Γερμανία την δεκαετία του πενήντα και του εξήντα για να δουλέψουν στις γερμανικές φάμπρικες. Μάλιστα αναφέρθηκε πως δεν θα πρέπει όλοι αυτοί να αισθάνονται κανένα… «κόμπλεξ κατωτερότητας» από τους γηγενείς και ότι θα πρέπει να τους τονίζουμε πως και αυτά που πιστεύουν, έχουν μεγάλη αξία και ότι θα πρέπει και εμείς να τα… γνωρίσουμε από αυτούς.

Δεύτερη δυσάρεστη έκπληξη : Η οθωμανική κατοχή βαφτίζεται… πολυπολιτισμός και τονίζεται, ακούστε, πως την εποχή εκείνη οι χριστιανοί ζούσαν αρμόνικα με τους μουσουλμάνους, ότι όταν γιόρταζαν οι χριστιανοί γιόρταζαν μαζί τους και οι μουσουλμάνοι και ότι όταν γιόρταζαν οι μουσουλμάνοι γιόρταζαν μαζί τους και οι χριστιανοί. Έστω και να συνέβαινε αυτό σε κάποιες περιπτώσεις, δηλαδή για να μην τρελαθούμε τελείως, όλοι αυτοί που μαρτύρησαν στην σκοτεινή εκείνη εποχή, τα εκατομμύρια των άγριων γενοκτονιών της Ανατολής, είναι απλά μυθεύματα γιατί υπήρχε ένας.. «όμορφος» και «χαριτωμένος» πολυπολιτισμός, που πρέπει και σήμερα να τον μιμηθούμε για να πάμε μπροστά στον εκσυγχρονισμό της ιστορίας μας. Ακόμα και η γνωστή σε όλους μας αξιότιμη κύρια Ρεπούση, έχει ξεπεραστεί από όλες αυτές τις «προοδευτικές» απόψεις. Αλλά δεν έφταναν όλα αυτά τα πολύ «ωραία».

Στην περίφημη αυτή εκπομπή έφτασαν στο σημείο να αναφέρουν ότι θα πρέπει να αλλάξει και το σύνταγμα για να επανακαθορίσουμε την ίδια μας την ταυτότητα και την κάνουμε πιο ανεκτική στη διαφορετικότητα, στην άλλη άποψη και να σβήσουμε το αποκλειστικό της ελληνορθόδοξης ύπαρξης μας. Μπράβο και συγχαρητήρια στην περίφημη αυτή εκπομπή!!!

Όπως είναι γνωστό τα τελευταία χρόνια έχει ενταθεί μια ξέφρενη εκστρατεία με όλα τα μέσα, αλλαγής όλων των παραδοσιακών μας πιστεύω, όλων των παραδοσιακών μας αξιών, με αποκορύφωμα την ανατροπή της ίδιας μας της φύσης σαν ανθρώπινα όντα Αλλά το θλιβερό δεν είναι ότι οι αγωνίζονται να μας… «αλλάξουν τα φώτα», άλλωστε αυτή είναι η αποστολή τους, αλλά ότι όλα αυτά τα στηρίζει και τα ενισχύει και η διοικούσα επίσημη ελληνική εκκλησία..

Δεν φτάνει που οι διάφοροι πολιτικοί «σωτήρες» μας «έσωσαν» από την καταστροφή, οδηγώντας τους Έλληνες στην αυτοκτονία, στον ξεριζωμό και στην ανεπανάληπτη ένδεια, δεν φτάνει που έχει παραδοθεί σε ξένους τοκογλύφους και ανθέλληνες η εθνική μας κυριαρχία, θα πρέπει να το υποστούμε και αυτό. Δηλαδή να βλέπουμε δημόσια ιεράρχες να στηρίζουν και να προπαγανδίζουν όλη αυτή την νεοταξική λαίλαπα. Σε εκκλησίες μητρόπολης της δυτικής Θράκης και μάλιστα στον ακριτικό Έβρο, μοιράστηκε ακούστε, μέσα στους ιερούς ναούς ένα βιβλίο με τίτλο και περιεχόμενο να.. γνωρίσουμε το Ισλάμ. Δηλαδή εκείνο που μας καίει και εκείνο που μας απασχολεί και ίσως εκείνο που θα μας… «σώσει» είναι να…γνωρίσουμε το Ισλάμ!

Με όλα αυτά φαίνεται πόσο δίκαιο είχε εκείνος ο κορυφαίος βυζαντινολόγος, ο Στήβεν Ράνσιμαν και πόσο επίκαιρος είναι όταν έγραφε στο κορυφαίο βιβλίο του «Βυζαντινή Θεοκρατία», ότι, «Ο σεβασμός για την θεϊκή εξουσία του Αυτοκράτορα ή του Πατριάρχη δεν εμπόδιζε τους Βυζαντινούς να ξεσηκώνονται σε επανάσταση εναντίον ενός ανθρώπου που τον θεωρούσαν ανάξιο για τέτοια θέση».

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

www.nikosxeiladakis.gr

Και ξαφνικά ανοίγει ένα παραθυράκι στο νου. Έρχεται ένα φως



Και ξαφνικά ανοίγει ένα παραθυράκι στο νου.

Έρχεται ένα φως.

Τότε έχεις μια άλλη αίσθηση. 
Τότε το κατανοείς καλά.

Όχι προς το ετυμολογικό. 
Μα με μια κατάνυξη και συναίσθηση και θεία θαλπωρή.

Και λες: “Τι άλλο να λέω;”. 
Παρά μόνο πάλιν και πολλάκις και συνεχώς: “Κύριε ελέησον!”

Δίχως να βαριέσαι. 
Δίχως να κουράζεσαι.

Αυτό τα λέει όλα.
Δεν θέλει άλλα και πολλά. 

Μόνο ποιητικά μπορεί κανείς μερικές φορές να εκφραστεί.

Η προσευχή είναι ποίηση.

Όλες οι προσευχές είναι ποιήματα.

Οι ποιητές νιώθουν τους συναθρώπους τους και τους παρηγορούν, όπως οι άγιοι.

Είναι μεγάλη ευλογία να συναντάς ένα ποιητή κι ένα άγιο. 
Οι άγιοι δεν θέλουν να αφήσουν πίσω τους ίχνη.

Οι άνθρωποι μόνο αφήνουν πάνω τους τ’ αχνάρια της κακίας τους. 
Κύριε, ελέησέ τους, δεν ξέρουν τι χάνουν και τι κάνουν.

Λυπάμαι όταν δεν μπορώ να προσευχηθώ. 
Και τούτο προσευχή είναι, μου ‘πε ένας διακριτικός γέροντας.

Όπως χαίρομαι όταν με τόση ικετευτική στάση μου ζητούν να προσεύχομαι στον Κύριο. 

Πιστεύω πως για την ταπείνωσή τους θα τους ελεήσει ο Κύριος.

Προτιμώ, έλεγε ένας άλλος γέροντας, την προσευχή απο τα κούφια λόγια, 
τις ψευτοευγένειες και τις θολές καλοσύνες.

Η μεγαλύτερη φιλανθρωπία είναι η προσευχή,
και ας μη το καταλαβαίνουν οι άνθρωποι.

Είναι η μεγαλύτερη ιεραποστολή κι ευεργεσία του κόσμου.

Τα πολλα λόγια δεν αναπάυουν.

Η προσευχή για τους άλλους επηρεάζει θερμότερα. 
Η αγάπη είναι αβίαστη και πάντα μια θυσία.

Η αληθινή προσευχή δεν είναι ηδονική ανάπαυλα, μα ορθοστασία,
μα περπάτημα στις μύτες σε τεντωμένο σχοινί.

Στην αληθινή προσευχή δεν δίνουμε περίσσευμα του χρόνου, μα τις πιο καλές,
κι αποδοτικές ώρες μας, τις κύριες ώρες της ημέρας, της ζωής μας.

Κύριε, συγχώρεσέ με για όσα είπα κι έγραψα, που δεν τα ζούσα και τα πίστευα ακόμη,
που απέφυγα να μιλήσω για τις ήττες και τις αποτυχίες μου, κι ήθελα να μιλώ μόνο για νίκες.

Δείλιαζα γιατί δεν είχα μετανοήσει...

Κύριε, ελέησον.


Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

Aπορώ (με μένα απορώ...) "Ἀπορῶ πῶς σέ κλέβει τό ταγκαλάκι, ἐνῶ ἐσύ μπορεῖς νά κλέψης τόν Παράδεισο!"



- Γέροντα, κλέβομαι από τα πάθη μου. Άλλοτε με κλέβει η φιλαυτία, άλλοτε η εξωστρέφεια... 

- Αν αφήνη κανείς τους κλέφτες να τον κλέβουν, μπορεί ποτέ να πλουτίση; Κι εσύ, αν αφήσης να σε κλέβουν τα πάθη, μπορείς να κάνης προκοπή; Πάντα φτωχή θα είσαι, γιατί, όσα μαζεύεις, θα τα χάνης. 

Απορώ πως σε κλέβει το ταγκαλάκι, ενώ εσύ μπορείς να κλέψης τον Παράδεισο! 

- Γιατί, Γέροντα, ενώ έχω διάθεση να δουλέψω για μια αρετή, μένω σε μια στάσιμη κατάσταση; τι φταίει;

- Πολλές φορές δεν έχει έρθει και η ωριμότητα γι' αυτήν την αρετή. Εσύ όμως βλέπω ότι άρχισες να ωριμάζης πνευματικά. Πρόσεξε λοιπόν, τώρα που έρχεται η εποχή του καλοκαιριού και η αγουρίδα γίνεται σιγά-σιγά μέλι, να φυλάς καλά τα σταφύλια από τις κουρούνες -τα ταγκαλάκια- ζώντας ταπεινά και αθόρυβα. 

- Γέροντα, ό,τι καλό κάνω, τελικά το χάνω, γιατί αμέσως υπερηφανεύομαι.

- Ξέρεις εσύ τι κάνεις; Φτιάχνεις μέλι και ύστερα αφήνεις το ταγκαλάκι και σου το κλέβει, οπότε μένεις με τον κόπο. Όπως ο μελισσουργός ζαλίζει τις μέλισσες με καπνό και παίρνει το μέλι, έτσι κι εσένα σε ζαλίζει το ταγκαλάκι με τον καπνό της υπερηφανείας ,καί κλέβει το πνευματικό μέλι που έφτιαξες και τρίβει τα χέρια του. Σου κλέβει δηλαδή τα πολύτιμα δώρα του Θεού και ύστερα χαίρεται. Εσύ είσαι έξυπνη, πώς δεν το πιάνεις αυτό; Γιατί δεν πιάνεις τον κλέφτη, τον πονηρό, που σε κλέβει; 

- Γέροντα, όταν κάποιος νιώθη ότι ένα χάρισμα που έχει είναι του Θεού, πώς είναι δυνατόν να κλέβεται από τον πειρασμό;

- Κλέβεται, γιατί δεν προσέχει. Ο Θεός προικίζει τον κάθε άνθρωπο με πολλά χαρίσματα, αλλά ο άνθρωπος, ενώ θα έπρεπε να ευγνωμονή γι' αυτά τον Θεό, πολλές φορές δεν υπάρχει, οικειοποιείται τα χαρίσματα που του έδωσε ο Θεός και καυχάται εσωτερικά. Τότε ο πονηρός διάβολος, σαν κλέφτης που είναι, πηγαίνει, του κλέβει τα χαρίσματα, τα δηλητηριάζει με τα δηλητήριά του και έτσι τα αχρηστεύει...

Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»

Προσευχή για απαλλαγή από κατάθλιψη και ψυχικά νοσήματα

Δέσποτα Πολυέλεε, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Ἰατρέ τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν, ἐλθέ καί θεράπευσον καί ἐμέ τόν ἀχρεῖον δοῦλον σου.

Ἐμακρύνθην ἀπό Σοῦ. Ἐπλήγωσα τήν Ἀγαθότητα καί τήν Ἀγάπην Σου. Ἥμαρτον εἰς τόν Οὐρανόν καί ἐνώπιόν Σου. Πάσας τάς ἀνομίας διέπραξα. Ὅλος κεῖμαι στερημένος πάσης ἀρετῆς καί ὑγείας ψυχικῆς καί σωματικῆς. Τό σῶμα μου ἠσθένησε.

Ἡ ψυχή ἐκακώθη. Τό πνεῦμα ἀδυνατεῖ. Ἡ βούλησις ἐξετράπη. Τά πάντα συμπνίγονται καί πάσχουν ἐντός μου. Κατέβην ἕως «Ἅδου κατωτάτου». Λύτρωσαί με Κύριε ἀπό τόν ψυχικόν πνιγμόν τόν ὁδυνηρόν καί τό βάρος τῆς καρδίας τό καταθλίβον με δικαίως.

Πάσας τάς ἁμαρτίας διέπραξα. Αὗται πολεμοῦσι με. Αὗται ἐμποιοῦσι μοι τόν ἀφόρητον τοῦτον βάσανον. Ἐλέησόν με Κύριε. Μόνος ἐγώ πταίω διά τήν τοιαύτην ἐρήμωσιν καί καταστροφήν τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός μου. Ὁ ἐγωισμός μέ ἐκυρίευσε. Ἡ ἀμέλεια μέ αἰχμαλώτισε. Ἡ ἀκηδία μέ ἐνέκρωσε.

Συγχώρησόν μοι Κύριε καί θεράπευσον τήν ἀθλίαν ψυχήν μου. Ἀπέλασον μακράν ἀπ’ ἐμοῦ τό πονηρόν πνεῦμα τό ἐμποιοῦν ἐμοί τόν τοῦτον τόν ἀφόρητον πνιγμόν τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος.

Ἀπομάκρυνον ἀπ’ ἐμοῦ τό βάρος τό καταθλῖβον τήν καρδίαν μου. Ἐλευθέρωσον μου τήν ψυχήν καί τό σῶμα, ἀπό πάσης ἀμελίας, ἀκηδίας, φυσιώσεως, μετεωρισμοῦ, καταθλίψεως, ἀπελπισίας, ἀδιαφορίας, ἀναισθησίας, ἀπογνώσεως καί νεκρώσεως.

Ἐγώ αὐτοπροαιρέτως ἐνέβαλλον τήν ψυχή μου εἰς ὅλα ταῦτα. Συγχώρησόν μου Κύριε τά πλήθη τῶν ἁμαρτημάτων. Θεράπευσον με ἀπό τοῦ πλήθους τῶν παθῶν μου. Δός Κύριε ἵνα μή σέ λυπήσω ποτέ πλέον ἕνεκα τῶν παθῶν τῶν κυριευσάντων τήν ἀθλίαν ψυχή μου.

Ἆρον ἀπ’ ἐμοῦ τόν κλοιόν τόν βαρύν τόν τῆς ἁμαρτίας. Ἀποδίωξον ἀπ’ ἐμοῦ πάντα ἐχθρόν καί πολέμιον. Εἰρήνευσόν μου Κύριε τήν ζωήν καί τήν ψυχήν. Καθάρισόν με ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος.

Ὅπως δυνηθῶ ἐκφυγεῖν ἀπό τά πονηρά πνεύματα τά ἐμποιοῦντα ἐμοί τό σκότος καί τόν ζόφον, τήν ἀπόγνωσιν καί τήν κόλασιν. Ἀνόρθωσόν με ἀπό κλίνης ὀδυνηρᾶς καί στρωμνῆς κακώσεως.

Ἡ κατάθλιψις καί ὁ φόβος καί ἡ αἰχμαλωσία τῶν λογισμῶν μου ἀποστραφήτωσαν ἀπ’ ἐμοῦ. Κύριε γεννηθήτω Σοι ὡς θέλεις. Εὐδοκίᾳ τῆς Σῆς Ἀγαθότητος συντριβήτωσαν οἱ ἐχθροί μου καί ὁ παλαιός ἄνθρωπος σύν τοῖς πάθεσιν καί ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτοῦ.

Γένοιτο Κύριε τό θέλημα Σου ἐπ’ ἐμοί ὥστε χαίρων καί ἀγαλλόμενος, ἄλυπος καί φαιδρῷ τῷ προσώπῳ ἀκολουθῶ Σε καί δοξάζω Σε, ὑμνῶ καί εὐλογῶ Σε εἰς πάντας τούς αἰώνας.

Ἐπίσκεψε καί ἐνίσχυσόν με διά τῆς Προνοητικῆς Δυνάμεώς Σου ἵνα Σέ δοξάζω καί ψάλλω, Σέ τόν Εὔσπλαχνον Κύριον σύν τῷ Πατρί καί τῷ Πνεύματι εἰς τούς αἰώνας. Σύ εἶ ὁ Παρακλήτωρ μου σύν τῷ Πανυπερπολυευσπλάχνῳ Πατρί καί τῷ Παναγίῳ Παρακλήτῳ Πνεύματι ἐν πάσαις ταῖς θλίψεσιν ταῖς εὑρούσαις με πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου.

Ἐλέησόν με Κύριε καί συγχώρησόν μοι τόν καταθλιμμένον καί κεκακωμένον ψυχῇ καί σώματι. Σύ εἶ ἡ Χαρά καί τό Φῶς, ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή, τό Ἔαρ καί τό Πάσχα ἡμῶν τό Εὐφρόσυνον.

Σύ ἐπηγγείλω ὑμῖν τό: «οὐ μή σέ ἀνῶ οὐδ’ οὐ μή σέ ἐγκαταλείπω». Σύ εἶ Ὅστις κατῆλθες «ἕως Ἅδου ταμείων» ἀναζητῶν τό ἀπολωλός πρόβατον, τουτέστιν ἐμέ. Ἐλέησόν με Κύριε διά πρεσβειῶν τῆς Παναχράντου Σου Μητρός, τῆς Πανυπερευλογημένης Χαρᾶς Πάντων, δυνάμει τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σου σταυροῦ τοῦ Ξύλου τῆς Ζωῆς, προστασίαις τῶν Τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων, πρεσβείαις τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ, πρεσβείαις τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν Ὁσίων καί Θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, καί Πάντων Σου τῶν Ἁγίων, Ἀμήν.

Αν θέλεις ν ́ ακολουθήσεις τον Κύριό μας Ιησού Χριστό...

αββάς Ησαΐας ειπε :

Αν θέλεις ν ́ ακολουθήσεις τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και να κρεμάσεις μαζί Του, πάνω στο σταυρό, τον παλιό σου εαυτό, πρέπει (πρώτα) να διώξεις από κοντά σου εκείνους πού σε κατεβάζουν από το σταυρό, (έπειτα) να ετοιμαστείς για να υπομείνεις ταπεινώσεις, και (τέλος), να αναπαύεις τις καρδιές εκ είνων που σε στενοχωρούν.

Μικρός Ευεργετινός

Άγιος Πορφύριος: Η σωτηρία της Ελλάδος μόνο δια του Κυρίου θα γίνει

Μη φοβάσαι, θα επέμβει ο Κύριος 
διότι η σωτηρία της Ελλάδος 
μόνο δια του Κυρίου θα γίνει.

Άγιος Πορφύριος

Ο ρεπουσισμός και η Τουρκία



Οι απόψεις του προέδρου της Τουρκίας Ερντογάν για ό,τι συνέβη στη Σμύρνη θα μπορούσαν να αποτελέσουν και τη λογική συνέχεια του «συνωστισμού», του όρου για τη σφαγή των Ελλήνων από τους Τούρκους, που εισήγαγε στην ελληνική εκπαίδευση και στην καθομιλουμένη η Μαρία Ρεπούση.

Αν οι Ελληνες απλά «συνωστίστηκαν» στην προκυμαία της Σμύρνης, δεν θα μπορούσαν και να έχουν βάλει μόνοι τους την πυρκαγιά για να ενοχοποιήσουν τους... καλοσυνάτους μαχαιροβγάλτες του Κεμάλ;
Ολα τα παραπάνω μπορεί να φαντάζουν σαν αποσπάσματα σεναρίου για το θέατρο του παραλόγου, αλλά, δυστυχώς, συζητήθηκαν και συζητούνται ακόμη ως «σοβαρά» από μεγάλο τμήμα του πολιτικού, του πανεπιστημιακού και του δημοσιογραφικού κατεστημένου της χώρας.
Ζούμε στο μοναδικό κράτος του πλανήτη όπου εκδηλώνεται τόση ανοχή αλλά και επιδοκιμασία και προσφέρεται αφειδώς ψήφος προτίμησης στους αρνητές των ελληνικών ολοκαυτωμάτων, των γενοκτονιών που υπέστημεν από τους Τούρκους.
Ο Νίκος Φίλης, διευθυντής μιας κομματικής εφημερίδας μηδενικής σχεδόν κυκλοφορίας και δεδηλωμένος και μαχητικός αρνητής της Γενοκτονίας των Ποντίων από τους Τούρκους, κατάφερε να διοριστεί υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων - χωρίς μάλιστα να διαθέτει πτυχίο Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης!
Ο υπουργός των Ιμίων και της υπόθεσης Οτσαλάν Θεόδωρος Πάγκαλος, εναρμονιζόμενος με τις θέσεις της προαναφερθείσας άτυπης παράταξης, διατύπωσε άποψη που θα μπορούσε να την υποστηρίξει και ο ίδιος ο Ερντογάν: «Στον Εβρο να μην κάνουμε περιπόλους μέσα στο τουρκικό έδαφος, γιατί μας συλλαμβάνουν και ερχόμαστε σε δύσκολη θέση και στο Αιγαίο να μην πηγαίνουν νεαροί να αφήνουν τον φραπέ τους».
Τα πρόσωπα που αναφέρθηκαν προηγουμένως είναι αντιπροσωπευτικά της ιδεολογίας και του τρόπου που παρεμβαίνουν στα δημόσια πράγματα οι θεωρητικοί της νεοταξικής ιστορικής αντίληψης, οι οποίοι πλειοψηφούν και κυριαρχούν σε όλες τις σημαντικές θέσεις ευθύνης.
Οι Έλληνες εκπαιδεύονται και έμμεσα παροτρύνονται από την «ελίτ» να αφανιστούν από τον χάρτη των ζώντων και δρώντων εθνών και να γίνουν.


02.05.2018

ΤΙ ΕΛΕΓΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ



Έλεγε ότι η Ελλάδα θα φτάσει σε τέτοιο χάλι που τα ζούμε σήμερα. Σε μερικούς δε συμφέρει να υπάρχει Ελλάδα. Οι εχθροί μας θέλουν να μας ξεσκίσουν και οι φίλοι μας θέλουν να μας τσαλακώσουν. Δεν πειράζει όμως. Έχουν οι άνθρωποι τα σχέδιά τους, έχει και ο Θεός τα δικά του.

Πηγή: Απόσπασμα από την ταινία - ντοκιμαντέρ, "Άγιος Παϊσιος, ο Οικουμενικός Αγιορείτης" στο 4:17:00



Θα ξεσπάσει η Φοβερή αστραπή της Οργής του Θεού από τη μία άκρη του ουρανού μέχρι την άλλη άκρη



(...)Όπως ήταν στις ημέρες του Νώε, έτσι θα είναι και στις ημέρες του Υιού του ανθρώπου. Έτρωγαν, έπιναν, διασκέδαζαν μέχρι την ημέρα που ο Νώε μπήκε στην Κιβωτό, έγινε ο Κατακλισμός και τα κατέστρεψε όλα. Έτσι ήταν και στις ημέρες του Λώτ και γι΄αυτό ο Θεός έβρεξε από τον Ουρανό βροχή με φωτιά και θειάφι και αφάνισε τις πόλεις που ήταν βουτηγμένες στις ανομίες. Έτσι θα είναι και την Ημέρα της Φοβερής Κρίσεως, την Ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου.

(...)Συσσωρεύτηκε τόση πολλή κακία, θα έρθει η ώρα το καλό να θριαμβεύσει πάνω στο κακό. Και τότε θα ξεσπάσει η Φοβερή αστραπή της Οργής του Θεού από τη μία άκρη του ουρανού μέχρι την άλλη άκρη. Με αυτό το τρόπο θα εμφανιστεί για να κρίνει ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.

(...)Οι άνθρωποι πολλές φορές περιμένουν από τον Θεό να πραγματοποιήσει αυτά που ζητούν στις προσευχές τους με έναν τρόπο που οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι ο καλύτερος. Ο Θεός όμως, συχνά απαντά στις δεήσεις τους με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο και όχι με αυτόν που θα ήθελαν ή θα φαντάζονταν.

(...)Όλοι σας πρέπει να είστε φως μέσα στο σκοτάδι. Το φως μπορεί να έχει διάφορες μορφές. Μπορεί να είναι σαν το φως του ηλίου, μπορεί σαν της σελήνης ή των άστρων. Μπορεί να είναι αδύναμο σαν το φως του κεριού ή μιάς λάμπας. Και όμως όλα αυτά είναι φως, είναι ευλογία του Θεού. Και το ασθενέστερο φως είναι ευάρεστο στον Θεό. Με τέτοιο φως μπορεί ο καθένας να φωτίζει το σκοτάδι που υπάρχει γύρω. Με την αγάπη, την τρυφερότητα, την ευσπλαγχνία και την ευλάβειά σας μπορείτε και πρέπει να λάμπετε μέσα σ' αυτό τον κόσμο.

(...)Να είστε έτοιμοι ακόμη και για το μαρτύριο, εφόσον πλέετε κόντρα στο ρεύμα.

(...)Δεν είναι σωστό να μιλάμε για τα παλιά χρόνια και να τα ευλογούμε και τη δική μας εποχή να την καταριόμαστε. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι σε κάθε εποχή και σε κάθε τόπο οι άνθρωποι που πραγματικά επιζητούν τη Σωτηρία, την βρίσκουν.

(...)Ο Κύριος και Θεός μας για τους υψηλούς Του σκοπούς και συχνά ακατανόητους σε εμάς, όχι σπάνια χρησιμοποιεί τους πιό αμαρτωλούς τους πιό ανάξιους ανθρώπους.

(...)Όταν η χάρη δείχνει την παρουσία της, τότε όλα είναι υποφερτά. Κάποτε όμως, για λόγους καθαρά προνοητικούς, συστέλει την παρουσία της και τότε ο άνθρωπος χάνει την ελπίδα του και μειώνεται ο ζήλος και αυτή ακόμα η πίστης αμβλύνεται. Αυτές είναι οι πιο σκληρές στιγμές στην πνευματική ζωή γιατί, αν εδώ δεν κρατήσει ο Θεός, δεν αντέχει ο άνθρωπος...

(...)Δάκρυα πλημμυρίζουν όλη τη γη. Αν μπορούσαμε να μαζέψουμε όλα τα δάκρυα που έχυσε η ανθρωπότητα σε χιλιάδες χρόνια της ιστορίας της θα γινόταν ένας δεύτερος κατακλυσμός.

(...)Υπάρχουν άνθρωποι που η γλώσσα τους είναι τόσο μεγάλη που σαρώνει την γη! Αν λοιπόν είμαστε σαν τους ανθρώπους που περιγράφει στον Ψαλμό του ο Προφήτης Δαβίδ, αν η γλώσσα μας σαρώνει τη γη, αν οι πράξεις μας φανερώνουν την υπερηφάνεια, την έπαρση και την αναισθησία, αν ο νους μας δεν είναι συγκεντρωμένος και γυρίζει παντού, αν όλους τους ανθρώπους τους ειρωνευόμαστε, τους συκοφαντούμε και τους κουτσομπολεύουμε, τότε κάνουμε τους εαυτούς μας ακάθαρτους.

(...)Μήν σκανδαλίζεστε όταν ακούτε αυτά που λένε κατά της πίστεως. Αφού αυτοί που τα λένε δεν καταλαβαίνουν την ουσία της. Εσείς να θυμάστε πάντα την βασική αρχή που γνώριζαν πολύ καλά οι πρώτοι Χριστιανοί. Αυτοί θεωρούσαν δυστυχισμένο τον άνθρωπο που γνωρίζει όλες τις επιστήμες, δεν γνωρίζει όμως τον Θεό. Και αντίθετα θεωρούσαν μακάριο, αυτόν που γνωρίζει τον Θεό, έστω και να μήν γνώριζε απολύτως τίποτα από τα ανθρώπινα. Να φυλάγετε αυτή την αλήθεια, σαν το μεγαλύτερο θησαυρό της καρδίας σας, να προχωράτε ευθεία και μήν κοιτάζετε δεξιά και αριστερά. Ας μήν μας κάνουν αυτά που ακούμε κατά της Θρησκείας, να χάνουμε τον προσανατολισμό μας.

Άγιος Λουκάς Κριμαίας

Ἡ παγκοσμιοποίηση εἶναι ἡ κατάρα τῶν καιρῶν μας.......



Ο δυτικός άνθρωπος δεν σκέφτεται ποτέ τον θάνατο, δεν έχει χρόνο να σκεφτεί τον θάνατο. Σκέφτεται μονάχα την υποταγή και την εκμετάλλευση. Την εκμετάλλευση γης και αέρα, πυρός και ύδατος, φυτών και ζώων, γειτονικών λαών και κρατών. Ανακάλυψε το σύνθημα της επιστήμης και του πολιτισμού του' υποτάξτε και εκμεταλλευτείτε. Η παγκοσμιοποίηση είναι η κατάρα των καιρών μας.

Ποιό το όφελος από το ότι η Ευρώπη, η Αμερική και όλες οι ήπειροι τρέχουν να κατακτήσουν τον κόσμο, το σύμπαν, τήν Σελήνη, τον Άρη και τ’ αστέρια; 

Τί θά ωφελήσει τον άνθρωπο αν αποκτήσει τον κόσμο όλο και βλάψει τήν ψυχή του, αν χάσει την ψυχή του; 

Από ποιόν θέλετε, ώ άνθρωποι, να κατακτήσετε την Σελήνη; Από ποιόν να πάρετε τα άστρα;

Από τον Κύριο ο Οποίος τα έχει σπείρει σαν άλλα άνθη στήν ατέλειωτη απεραντοσύνη; 

Πόσο ελεεινός είναι ο ευρωπαίος άνθρωπος όταν εκστρατεύει κατά του ουρανού, σαν να πρόκειται για τον εχθρό του!

Ἁγιοπνευματικές Διδαχές γιά τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους, Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος,
ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ".

ΧΤΥΠΑΤΕ! ΡΙΞΤΕ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ!




ΧΤΥΠΑΤΕ! 
ΡΙΞΤΕ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ! 

Η δική μας παράδοση δὲν εἶναι οὔτε καπιταλιστική, οὔτε σοσιαλιστική, οὔτε μαρξιστική. Εἴμαστε πιὸ ἀριστεροὶ καὶ ἀπὸ τὸν πιὸ ἀριστερό...

Γιατί ἡ παράδοση ἡ δική μας, ἡ ἑλληνική, εἶναι κοινοβιακὴ -ἀσκητική, ποὺ προϋποθέτει ὀρθόδοξη πνευματικότητα, καὶ τὸ ἦθος, τῆς καθ’ ἠμᾶς Ἀνατολῆς... 

Αὐτὸ εἶναι τὸ δικό μας Πολίτευμα. 

Κώστας Σαρδελῆς

Ο αμαρτωλός παθαίνει αυτό που φοβάται…



Εν απωλεία ασεβής περιφέρεται, επιθυμία δε δικαίου δεκτή. 
(ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ 10,24)

Ό πονηρός φοβάται τον επικείμενο θάνατο, ό κλέφτης φοβάται τον διαρρήκτη, ό δολοφόνος φοβάται το σπαθί, ό υπερήφανος φοβάται την αισχύνη, ό άρπαγας φοβάται την πείνα, ό γαστρίμαργος φοβάται την ασθένεια και ό συκοφάντης φοβάται την κρίση της αλήθειας. Αυτό πού φοβάται ό πονηρός είναι αυτό πού θά πάθει.

Ο δίκαιος επιθυμεί την καθαρή συνείδηση, αγαθές σκέψεις, ειρήνη, ελεημοσύνη, αγάπη, αλήθεια και πραότητα. Ό Θεός του τα δίνει αυτά, ενόσω ακόμη, βρίσκεται εδώ στη γη.

Ό δίκαιος επιθυμεί την Βασιλεία του Θεού, τον Παράδεισο, την συντροφιά των άγγελον και των άγιων, τη, θεωρία του Προσώπου του Θεού στην αιώνια ζωή. Ό Θεός του τα δίνει όλα αυτά, όταν τον καλέσει να έλθει προς Αυτόν.

Ω! Πόσο δίκαιος είναι ό Κύριος προς τον πονηρό άνθρωπο και πόσο φιλεύσπλαχνος προς τον δίκαιο! Αυτό που ό πονηρός φοβάται να μην πάθει, ό Κύριος επιτρέπει να το πάθει• αυτό πού ό δίκαιος φοβάται, ό Κύριος το αφαιρεί άπ’ αυτόν.

Τί φοβάται ό δίκαιος; Μόνον την αμαρτία. Ό Θεός αφαιρεί την αμαρτία άπ’ τον δίκαιο και κατευθύνει τα πόδια του στον δρόμο της αρετής.

Ό Θεός προστατεύει τον δίκαιο από τα κακά πνεύματα, πού σπέρνουν την αμαρτία και αρδεύει με τη, Χάρη Του τους σπόρους της αρετής μέσα στην καρδιά του.

’Ω! Κύριε Παντεπόπτα, φύλαξε μας από τους δρόμους του πονηρού, από το κέρδος του πονηρού και από τον φόβο του πονηρού!

Βοήθησε τις ασταθείς καρδιές μας να γίνουν σταθερές: να επιθυμούν μονάχα ό,τι είναι ευάρεστο σ’ Εσένα. Διότι αυτό πού είναι ευάρεστο σε Εσένα θά νικήσει στο τέλος και θά βασιλεύσει• και καθετί άλλο θά παραδοθεί στην παρακμή και τη λήθη.

Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Επίσκοπος Αχρίδος

Επιστροφή Τσίπρα – Κοτζιά στον Τόπο του Εγκλήματος!!



Από τη συνάντηση των Σλαβοφρόνων στις Πρέσπες με τον Ζαχαριάδη στο μέσον.

Οι Πρέσπες, το «Τρίγωνο των Πρεσπών», η «Ελεύθερη Ελλάδα», ήταν το κέντρο της Κομμουνιστικής Ανταρσίας του 1946-49 με τη βοήθεια των Σλάβων της Γιουγκοσλαβίας και της Κομιντέρν. Εκεί ελήφθησαν οι χειρότερες, οι πιό προδοτικές αποφάσεις του ΚΚΕ και του λεγόμενου ΔΣΕ:
1. Το τρίγωνο των Πρεσπών από τις αρχές του 1947 είναι η έδρα του αρχηγείου του «ΔΣΕ» που διεθύνει την κομμουνιστική εξέγερση εναντίον της Ελληνικής κυβέρνησης και του Ελληνικού Στρατού,
2. Εκεί εγκατεστάθη το καλοκαίρι του 1947 και ο γραμματέας του ΚΚΕ, Νίκος Ζαχαριάδης (ίδε τη σπηλιά που ήταν το γραφείο του),
3. Εκεί έγινε τον Δεκέμβριο του 1947 η συνεδρίαση των ηγετών του ΚΚΕ και του «ΔΣΕ» που απεφάσισε τον σχηματισμό της «Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης». Εκεί ήταν η έδρα της «κυβέρνησης» μέχρι το καλοκαίρι του 1949, λίγο πρίν το τέλος, που πέρασε στον Γράμμο και στη συνέχεια στην Αλβανία.
4. Στις Πρέσπες ελήφθησαν οι αποφάσεις εφαρμογής από το ΚΚΕ και τον ΔΣΕ της Συμφωνίας του Μπλέντ που προέβλεπε τη δημιουργία «Ὁμόσπονδης Λαϊκῆς Δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας» στην οποία θα περιλαμβανόταν και η Ελληνική Μακεδονία.
5. Το Παιδομάζωμα των Ελληνόπουλων απεφασίσθη στις Πρέσπες, και από την περιοχή του Τριγώνου των Πρεσπών πέρασαν πολλές χιλιάδες παιδιών κυρίως από τη Δυτική Μακεδονία, αλλά και από Θεσσαλία και Στερεά Ελλάδα, προς Γιουγκοσλαβία και Αλβανία.
6. Στις Πρέσπες συνήλθε τον Ιανουάριο του 1949 η 5η Ολομέλεια του ΚΚΕ. Μιά απόφαση της ολομέλειας έλεγε: «Στη Βόρεια Ελλάδα ο Μακεδόνικος (Σλαβομακεδονικός) λαός τάδωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αντοθυσίας, πού προκαλούν τον θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία, ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης, ο Μακεδόνικος λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του..» Στη νέα «Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση» έγιναν «υπουργοί» και 3 Βουλγαρομακεδόνες, οι Πασκάλ Μητρόφσκυ, Σταύρο Γκότσεφ και Γκέλο Κόϊτσεφ!
7. 25 - 26 Μαρτίου του 1949 στο χωριό Ψαράδες των Πρεσπών συνήλθε το 2ο συνέδριο του ΝΟΦ (Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο Σλαβομακεδόνων) με παρόντα τον Ζαχαριάδη, ο οποίος στην ομιλία του διακήρυξε και την «ένωση της Μακεδονίας σε ένα ενιαίο, ανεξάρτητο, ισότιμο Μακεδονικό κράτος μέσα στη Λαϊκοδημοκρατική Ομοσπονδία των Βαλκανικών λαών, που είναι η δικαίωση των πολύχρονων αιματηρών αγώνων του μακεδονικού λαού..."!

Ο Τσίπρας με τον Κοτζιά, ως πιστά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ (=Κ.Κ. Εσωτερικού) επιστρέφουν στις Πρέσπες (στους Ψαράδες) να αποτελειώσουν το παλιό έργο των πολιτικών προγόνων τους.
Και εμείς, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, παρακολουθούμε το ξεπούλημα της Μακεδονίας, την Εθνική μας Ταπείνωση, την Παράδοση των Ιερών και των Οσίων της Ιστορίας μας, αδύναμοι να αντιδράσουμε εντός των δημοκρατικών γραμμών.
Τελικά, οι Σλάβοι πέρασαν!!!

Ioannis Bougas

Αφωνότεροι ιχθύων: οι Δεποτάδες, το Αγιον Όρος, οι Ακαδημαϊκοί, οι Δικαστικοί, οι Σρατιωτικοί

ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ??!!!!!!






Είναι πραγματικά απίστευτα τά όσα από αυτήν τήν κυβέρνηση!!
Είναι απίστευτο τό μίσος πού επιδεικνύει γιά τήν Πατρίδα καί τό έθνος καί τό ξεπούλημα τού πολιτισμού, της Ιστορίας, της γλώσσας, τής εθνικής κυριαρχίας· καί όλα αυτά καταπατώντας τήν Συνταγματικά κατοχυρωμένη θέληση τού κυρίαρχου Ελληνικού Λαού, τόν οποίον μέ τερατώδη ψέματα εξαπάτησε καί τού έκλεψε τήν ψήφο.

ΟΜΩΣ τό ΛΥΠΗΡΟΤΕΡΟ καί ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ είναι η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ παθητική στάση καί ΑΦΩΝΙΑ της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, της ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΗΣ κοινότητας και ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ διδασκάλων, των ΚΑΛΙΤΕΧΝΩΝ, των ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ αρχών, των ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ αρχών, τού ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, ΤΩΝ.... των...... των..... τών.... ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ βουλευτών, των ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΔΗΜΑΡΧΩΝ!

Έχουμε γυρίσει στήν εποχή πού 
«ΟΛΑ ΤΑΣΚΙΑΖΕ Η ΦΟΒΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΛΑΚΩΝΕ Η ΣΚΛΑΒΙΑ»!

ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ!!!

Αρχιμ. Χριστόδουλος Αγγελόγλου

ΕΛΛΗΝΕΣ! Μεθοδεύουν την συρρίκνωσή μας, τα ιερά μας χώματα αλώνονται

Προς Υψηλούς Ταγούς της Κοινωνίας και Συναδέλφους με μεγάλη καρδιά


“Ο κύβος ερρίφθη”, το γεγονός ετελέσθη, ο …Ρουβίκωνας διέβη τους πάντες και τα πάντα και όχι εμείς εκείνον και εξακολουθούμε να φιλοσοφούμε ευτελώς και να σφυρίζουμε αδιαφόρως.
Τα ιερά μας χώματα αλώνονται και εμείς οδεύουμε για τις διακοπές μας. Τα ονόματα και η ιστορία μας παραποιούνται, οι συνειδήσεις μας πυρπολούνται και εμείς αναζητούμε θέση στο λεξικό Γκίνες για την ανευλάβεια που επιδεικνύουμε στα ιερά και τα όσια της φυλής: την θρησκεία, την πατρίδα, την οικογένεια. 

Η γλώσσα μας διαστρεβλώνεται (αλλοτριώνεται, υβριδιοποιείται) και εμείς σπουδάζουμε τα … προσωπεία του καφέ art. Το έκλαμπρο παρελθόν μας υφαρπάσσεται και χρησιμοποιείται πλέον ως πρώτη ύλη πρότυπων και πρωτότυπων έργων νεώτερου πολιτισμού και εμείς αναρωτούμεθα: «Τι συμβαίνει, αποκτήσαμε και αδελφούς μέχρι τώρα χαμένους στο “ιστορικό τίποτα”και θα θυσιάσουμε γι’ αυτούς τον μόσχο τον σιτευτό; Δεν είμαστε πλέον “ανάδελφον γένος”;».
Μεθοδεύουν την συρρίκνωσή μας και δεν το αντιλαμβανόμαστε αδέλφια. Απεμπολούνται από τα γνωστά κέντρα των συμφερόντων και της ρεμούλας η επουράνια γλώσσα μας, οι ιστορικές μας καταβολές, οι ιερές μας παρακαταθήκες και εμείς διστάζουμε να εναντιωθούμε ελληνοπρεπώς σ’ αυτήν την προσβολή(την σπίλωση) της έντιμης προσωπικότητας του Έλληνα.Αδυνατούμε να διατηρήσουμε ακμαία την πατρογονική μας υπόληψη και μη ανταγωνίσιμη την αίγλη που κατέλειπαν οι γεννήτορές μας σε όλα τα βάθη και τα πλάτη της γαλανής πατρίδας μας, ενώ επιμένουμε να επαιρόμαστε τελικώς για την καταγωγή μας.
Άβουλοι, αναποφάσιστοι, σκιώδεις μετααποτυπώσειςτων προγόνων μας, σερνόμαστε, χωρίς υπερηφάνεια καιαναστολές για το έλλειμα του ήθους και της ευπρέπειαςπου παρατηρείται τελευταία, στο περιθώριο των αποφάσεων, ανάμεσα σε ξεδιάντροπα επιχειρήματα και νομικίστικες φιοριτούρες, αυτών που ανέλαβαν να διευθετήσουν τις διαφορές μεταξύ των σφετεριστών και των παλαιόθεν νόμιμων κατόχων. Στην ουσία, στον δικό μας χώρο, εμείς οι ίδιοι δεχθήκαμε να συμμετέχουμε σε ένα παιχνίδι άγριας πολιτικής αντιπαράθεσης Αμερικής και Ρωσίας στο οποίο διακυβεύονται τεράστια συμφέροντα.
Η ισχυροποίηση του θνησιγενούς κρατιδίου των Σκοπίων (προτεκτοράτου της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ και νυν των ΗΠΑ) σε βάρος της πατρίδας μας σχηματοποιείται οσημέραι αριστοτεχνικά και απρόσκοπτα, γιατί η οικονομική συγκυρία που ταλανίζει την χώρα μας από 8ετίας, δεν αφήνει περιθώρια για εναντιώσεις στον μεγάλο αδελφό που επιθυμεί διακαώς να έχει και ένα ακόμη (συμπληρωματικό) προγεφύρωμα στον (εικονικό)πόλεμο που σχεδιάζει κατά του νέο-τσάρου Πούτιν.Ούτε προβλέπονται ηρωϊκές εξοδοι της ημέτερης …αριστερής διανόησης από τον έναγκαλισμό της ανέκαθεν δεξιόστροφης Αμερικής, την οποία άλλοτε μετά βδελυγμίας αποκήρυσσε.
Και όλα τούτα συμβαίνουν σε μια εποχή κατά την οποία συνεργούσης και της καλοκαιρινής ραστώνης,τίποτε δεν κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση και δεν αντιδρά στις φάλτσες -πλην πλάνες- κορώνες των Ομηρικών σειρήνων. Αν σ’ όλη αυτή την αναταραχή προσθέσουμε την μηδενική (ή την αμφίβολης αξίας)επιστημοσύνη των πρωτεργατών μιας συμφωνίας που τα παιδιά μας θα εξορκίζουν, να μην εφαρμοσθεί στις αρνητικές εκδοχές της, τότε θα αποτελούσε υψίστη υποχρέωση και τιμή για όλους τους ευπατρίδες Έλληνες, να διατρανώσουμε με την υπογραφή μας την απαρασάλευτη θέση μας για την ακύρωση αυτής της συμφωνίας . Έχουμε ιερά υποχρέωση και λόγω κοινωνικής θέσεως με την οποία μας τίμησε η πατρίδα κατά την διάρκεια της προσφοράς της υπηρεσίας μας. Όλη η προσφορά μας ήταν ου περί χρημάτων αλλά περί αρετής.
Και τούτο πρέπει να γίνει τώρα! Πριν όλοι μας διολισθήσουμε σε… χυδαίο αδρανές υλικό χωρίς καμιά αξία και προοπτική για την πατρίδα και την ίδια μας την ύπαρξη, πριν παύσουμε να αντιδρούμε, πριν απομειωθούμε ως στοιχείο αποφασιστικής δυναμικής γενικώς και απομυθοποιηθούμε τελεσιδίκως.Προηγουμένως ας απορρίψουμε άπαξ δια παντός μία από τις παθογένειες της φυλής μας: Να ζηλοφθονούμετους έχοντες θετικές για την πατρίδα και τον λαό μας ιδέες και να τις απορρίπτουμε χωρίς να…καταδεχόμαστε να προβάλλουμε τις δικές μας.
Είναι η ώρα των μεγάλων αποφάσεων .Ή τώρα ή αύριο είναι αργά. Ο νέος Μακεδονικός Αγώνας που αρχίζει από σήμερα θα τον ολοκληρώσει αγέννητος Αρχηγός. Έρρωσθε Συνέλληνες.

Χαράλαμπος Τσιτσιμπίκος 
Αντιστράτηγος ε.α –Επίτιμος Β’Υ/ΓΕΣ 
Πολιτικός Μηχανικός του ΑΠΘ

Πολιτικοὶ νάνοι ! Ἡ παροῦσα (ἀλλὰ καὶ κάθε) κυβέρνηση δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ ἐκχωρήσει αὐτὸ ποὺ δὲν τῆς ἀνήκει



Ἀπὸ τὸν Σαράντο Ι. Καργάκο 

Ἀγαπητὲ ἀναγνώστη, τὴν ὥρα αὐτή, ὅπου οἱ νάνοι πολιτικοί μας ἀπεργάζονται τὴ νέα ἀτιμωτικὴ λύση γιὰ τὴ σκοπιανὴ ἐμπλοκή, ἐγώ, ἕνας ταπεινὸς ἐργάτης τοῦ πνεύματος, αἰσθάνομαι τὴν ἀνάγκη νὰ ὑψώσω γιὰ ἀκόμα μία φορὰ τὴ φωνή μου καὶ νὰ καλέσω τὸν ἑλληνικὸ λαό, τοῦ ἐσωτερικοῦ καὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ, νὰ προτάξει ἕνα καινούργιο «ΟΧΙ» στὴν ἰταμὴ λύση-διάλυση ποὺ μᾶς ἐπιβάλλουν οἱ ἰσχυροὶ παράγοντες -προστάτες τῶν Σκοπιανῶν, δηλαδὴ νὰ ἐκχωρήσουμε ἀντὶ πινακίου φακῆς τὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας στὸ τιτοϊκὸ μόρφωμα, γέννημα τῶν κομιτατζήδων, ἐναντίον τῶν ὁποίων ἡ μικρὴ κάποτε Ἑλλάδα πολέμησε μὲ τὰ ἐκλεκτότερα παιδιά της.

Θὰ εἶναι θλιβερὸ γιὰ ἀκόμα μία φορὰ τὸ «ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ» νὰ ἀκουστεῖ ἀπὸ τὰ χείλη τῶν Σκοπιανῶν, ἐνῶ ἀπὸ τὰ χείλη κάποιων δικῶν μας, δῆθεν ρεαλιστῶν, νὰ ἀκούγεται σὰν δικαιολογητικὴ ἀπολογία τὸ...
ψευδολόγημα: «Λύσαμε τὸν Γόρδιο Δεσμό»! Ὁ Γόρδιος Δεσμὸς δὲν λύθηκε - κόπηκε. 
Κι αὐτὸ ποὺ κόψαμε ἐμεῖς εἶναι γιὰ ἀκόμα μία φορὰ ὁ λαιμός μας!

Ὅπως φαίνεται, γιὰ νὰ χρησιμοποιήσω μία φράση τοῦ τωρινοῦ μοιραίου πρωθυπουργοῦ μας, τὸ νταούλι καὶ τὸν ζουρνὰ τὰ χτυποῦν οἱ Σκοπιανοὶ γιὰ νὰ χορεύουν στὸ ταψὶ τώρα οἱ Ἕλληνες!

Ἡ παροῦσα κυβέρνηση - ἀλλὰ καὶ κάθε ἑλληνικὴ κυβέρνηση - δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ ἐκχωρήσει αὐτὸ ποὺ δὲν τῆς ἀνήκει. Τὸ «γιατί» τὸ ἔχει ἐξηγήσει ὁ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος μὲ τὴν ἡρωικὴ ἀπάντηση ποὺ ἔδωσε στὸν σουλτάνο, ὅταν αὐτός, ἀντὶ πλούσιων ἀνταλλαγμάτων, τοῦ πρότεινε νὰ παραδώσει τὴ Βασιλεύουσα: «Τὸ δὲ τὴν Πόλιν σοὶ δοῦναι οὐκ ἐμοῦ ἐστὶν οὔτε ἄλλου τῶν κοτοικούντων ἐν αὐτή. Κοινὴ γὰρ γνώμη αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν ἐν ταύτη καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἠμῶν».

Τὸ νὰ παραδώσουμε, λοιπόν, τὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας στοὺς Σκοπιανοὺς δὲν εἶναι ὑπόθεση τῆς παρούσας Βουλῆς, οὔτε καν τοῦ σημερινοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ἔχουν δικαίωμα λόγου καὶ οἱ ἀπέθαντοι νεκροί μας. Κάθε γωνιὰ τῆς Μακεδονίας εἶναι σπαρμένη ἀπὸ ἑλληνικὰ κόκαλα. Τὰ κόκαλα αὐτὰ ρωτήθηκαν; 
Τί λόγο θὰ δώσουμε σ’ αὐτά, τὰ κόκαλα τὰ ἱερά, καὶ στοὺς ἀγέννητους πού θὰ μᾶς διαδεχθοῦν;

Ἀπὸ τὸ θέρος τοῦ 1964, ὅπου ἐξεπλήρωσα τὶς στρατιωτικὲς ὑποχρεώσεις μου στὰ ἑλληνοσκοπιανὰ σύνορα καὶ γνώρισα τὸ ὑπάρχον πρόβλημα, πάντα προειδοποιοῦσα τοὺς πολιτικοὺς καὶ πνευματικοὺς ταγούς μας γιὰ τὸ ἀγκάθι τῶν Σκοπίων, ὅπως ἐπέγραψα τὸ τελευταῖο μου βιβλίο.

Γιὰ ἀκόμα μία φορὰ προειδοποιῶ: Πάσα ἐκχώρηση, ὑπὸ οἱονδήποτε λεκτικὸ φερετζὲ (π.χ. Severna ἢ Nova), τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας θὰ ἔχει θλιβερὲς συνέπειες - καὶ μάλιστα σύντομα - γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες ὡς λαὸ καὶ γιὰ τὸ μέλλον τῆς Ἑλλάδας. 
Θὰ ἀποδειχθοῦμε ἀνάξιοι ἀπόγονοι μεγάλων προγόνων, θὰ γίνουμε ἕνα ἱστορικὸ φάντασμα, θὰ καταντήσουμε «τῶν Εὐρωπαίων περίγελα καὶ τῶν ἀρχαίων παλιάτσοι», ὅπως λέει ὁ Παλαμᾶς. 
Καὶ ὄχι μόνον αὐτός. Σὲ διάστημα μικρότερό τῆς μίας γενιᾶς θὰ τεθεῖ ζήτημα αὐτονομίας ὅλου τοῦ μακεδονικοῦ χώρου. Καὶ θὰ εἶναι θλιβερὸ τὰ σύνορά τῆς Ἑλλάδας νὰ ἐπανέλθουν στὰ βουνὰ τῆς Μελούνας. Θὰ εἶναι θλιβερὸ νὰ ἀποδεχθοῦμε σὰν μακεδονικὴ γλώσσα μία σλαβικὴ γλωσσικὴ ἀπόφυση, ἐνῶ οἱ ξένοι θὰ θεωροῦν τοὺς κ. Ζάεφ καὶ Ντιμιτρὸφ ἀπογόνους τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου!

Εὐτυχῶς ὅμως ὁ ἑλληνικὸς λαός, παρὰ τὴν ὑπνοθεραπεία στὴν ὁποία ὑποβάλλεται, ἀρχίζει νὰ ξυπνᾶ καὶ νὰ ὑψώνει ἀναχώματα. Κάθε συλλαλητήριο γίνεται ταμπούρι γιὰ τὴν προάσπιση τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας. Μὲ μία μυριόστομη κραυγή, ὁ ἑλληνικὸς κόσμος τοῦ ἐσωτερικοῦ καὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ θὰ ἀρχίσει νὰ ἀναφωνεῖ: «Ὄχι καινούργιο σταύρωμα στὴ δόλια πατρίδα».

Οἱ κυβερνῶντες καὶ οἱ πάτρωνές του πρέπει νὰ τὸ νιώσουν καὶ νὰ τὸ γράψουν βαθιὰ μὲς στὴν ψυχή τους ὅτι σὲ τοῦτα τὰ ἅγια χώματα δὲν χαμηλώνει ὁ Ὄλυμπος, δὲν χαμηλώνουν ἡ ἀξιοπρέπεια καὶ ἡ ὑπερηφάνεια τῆς πατρίδας. Δὲν δίνουμε τὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας γιὰ νὰ μᾶς μείνει τό... erga omnes

ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ και Ζητούμε να γίνει δημοψήφισμα για το όνομα του κράτους των Σκοπίων.

Ζητούμε να διενεργηθεί δημοψήφισμα στο οποίο ο ελληνικός Λαός θα κληθεί να απαντήσει με ένα ΝΑΙ ή ΟΧΙ αν δέχεται την προτεινόμενη ονομασία του κράτους των Σκοπίων 

ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ


ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ και Ζητούμε να γίνει δημοψήφισμα 
για το όνομα του κράτους των Σκοπίων στον σύνδεσμο αυτό

https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4731727647108069642#editor/target=post;postID=2662546559667345648 

Το ζήτημα της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων έχει φτάσει στην κόψη του ξυραφιού. Αποφασίστηκε να παραδοθεί το όνομα Μακεδονία για μια σύνθετη ονομασία. Οι υπογραφόμενοι πολίτες διαφωνούμε σε μια τέτοια επιλογή. Επιμένουμε στην απόφαση των πολιτικών αρχηγών του 1992 ότι «δεν πρέπει να υπάρχει το όνομα Μακεδονία ή παράγωγό του στην ονομασία του κράτους των Σκοπίων». Το όνομα αποτελεί το μείζον και είναι το όχημα του αλυτρωτισμού. Όλα τα άλλα που συζητούνται (εθνότητα, γλώσσα) δεν θα υπήρχαν στο τραπέζι αν δεν υπήρχε το όνομα. Αν δοθεί το όνομα θα συνεχιστεί ο «Μακεδονισμός» με όσα αυτός συνεπάγεται και κυρίως εχθρότητα και επεκτατισμός σε βάρος της χώρας μας.
Ζητούμε από την κυβέρνηση και όλα τα κόμματα της ελληνικής Βουλής να μη δεχθούν συμφωνία με τα Σκόπια που θα περιλαμβάνει σύνθετη ονομασία με την χρήση της λέξης Μακεδονία.
Τέλος ζητούμε να διενεργηθεί δημοψήφισμα στο οποίο ο ελληνικός Λαός θα κληθεί να απαντήσει με ένα ΝΑΙ ή ΟΧΙ αν δέχεται την προτεινόμενη ονομασία του κράτους των Σκοπίωνπου θα προκύψει από τη συμφωνία των δυο κυβερνήσεων. Σε ένα τόσο σοβαρό εθνικό θέμα η λύση μπορεί να γίνει δεκτή ή να απορριφθεί μόνο με δημοψήφισμα. Αυτή η διαδικασία αποτελεί τη μόνη έντιμη και δημοκρατική επιλογή. Όλα τα άλλα είναι πονηρές μεθοδεύσεις.

Σημείωση: Εφόσον συμφωνείτε γράψτε στις αντίστοιχες θέσεις όνομα, επώνυμο και e-mail. Στη συνέχεια κάντε κλικ στην κόκκινη επιγραφή με το "sign this petition" ώστε να προστεθείτε σε όσους ζητάμε να γίνει δημοψήφισμα.

Οι πρώτες υπογραφές

Αναστασιάδης Κυριάκος Αναπλ.πρόεδρος Ιατρικού Τμήματος ΑΠΘ, διευθ. Καρδιοθώρακοχειρουργικής κλινικής ΑΧΕΠΑ
Ανδρίτσος Ηλίας Πολιτικός μηχανικός
Ανθιμίδης Γεώργιος Παθολόγος, πρώην διευθυντής ΕΣΥ Παθολογικής κλινικής Νοσοκ. Πολυγύρου
Αστεριάδης Γεώργιος Διακοσμητής
Βασιλειάδης Βασίλειος Τέως διευθυντής Κτηματικής Τραπέζης Ελλάδος
Γιαννούλης Κωνσταντίνος Ιατρός αναισθησιολόγος
Γκατζούλη Νίνα Συντονίστρια Παμμακεδονικών Οργανώσεων Υφηλίου
Γκέρκα Ζωή Ιατρός, διευθύντρια εργαστηρίου βιοπαθολογίας νοσοκ. Γιαννιτσών
Δασκόπουλος Αντώνιος Επιχειρηματίας
Ευθυμίου Παύλος Ομ. Καθηγητής ΑΠΘ, δασολόγος
Ηλιάδης Θεόφιλος Ομ. Καθηγητής Ιατρικού τμήματος ΑΠΘ
Θεοχάρης Βασίλειος Υποστράτηγος ΕΛΑΣ ε.α. 
Θωμαϊδης Βασίλειος Τέως Άμισθος καθηγητής Ορθοπεδικής, τέως διευθυντής Ορθοπεδικής κλινικής νοσοκ. Παναγία
Ιωαννίδου Αντιγόνη Απόφοιτος Αρσακείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας και Παντείου Πανεπιστημίου
Καλαφατίδου Γραμματική Δικηγόρος
Καρακωστάνογλου Βενιαμίν Διεθνολόγος, Λέκτωρ Νομικής ΑΠΘ,πρώην αντιδήμαρχος Θεσσαλονίκης
Καραμήτσος Δημήτριος Ομ. Καθηγητής Ιατρικού Τμήματος ΑΠΘ, συγγραφέας
Καραμήτσος Θεόδωρος Καρδιολόγος, Επίκουρος καθηγητής Ιατρικού Τμήματος ΑΠΘ
Καραμήτσου Πηνελόπη Αμ. Επίκουρος καθηγήτρια Εργαστηρίου Υγιεινής Ιατρικού τμήματος ΑΠΘ
Καρατζάς Νικόλαος Ομότιμος Καθηγητής Ιατρικού Τμήματος ΑΠΘ
Καρατζίκος Αθανάσιος Αντιστράτηγος ε.α., Επίτιμος Α' υπαρχηγός ΓΕΣ, πτυχιούχος Νομικής
Κεραμιδάς Γεώργιος Συνταξ. Δημοδιδάσκαλος, ιστοριοδίφης
Κεχαγιόγλου Άρης Ομ. Καθηγητής ΑΠΘ, χημικός
Λιάρος Αχιλλέας Τέως διευθυντής ΕΣΥ, Εργ. ακτινοθεραπευτικής ογκολογίας
Μανουσάκης Γεώργιος Ομ. Καθηγητής ΑΠΘ, χημικός
Μηλιωρίτσας Νικόλαος Αντιστράτηγος ε.α
Μπαρτσόκας Χρήστος Ομ. Καθηγητής Παιδιατρικής, παιδίατρος-ενδοκρινολόγος, Αθήνα
Μπουγιούκας Γεώργιος Ομ. Καθηγητής, Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης
Ναούμ Νικόλαος Αντιστράτηγος ε.α.
Νικολός Θωμάς Δικηγόρος
Παζιάνας Μιχαήλ Senior Scholar,Institute of Musculoskeletal Sciences, Οxford University, UK
Παπαγιάννης Αντώνιος Ιατρός Πνευμονολόγος, Θεσσαλονίκη
Παπακώστας Στέφανος ΜΒΑ, Μέλος ΔΣ International Hellenic Association
Πελαγίδης Ευστάθιος Καθηγητής Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας
Πολυζωῒδης Κωνσταντίνος Ομ. Καθηγητής ιατρικού τμήματος ΑΠΘ, Νευροχειρουργός
Πρίντζιος Κωνσταντίνος Δικηγόρος, τέως Αν.Γεν. Έφορος ΣΕΠ & περιφερειακός Έφορος Προσκόπων
Ρωμανός Γεώργιος Συγγραφέας, ιστορικός μελετητής
Τρακατέλης Αντώνιος Τέως πρύτανης ΑΠΘ, ακαδημαϊκόςC35
Τσατσανίφος Χρήστος Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ, Ph.D, M.Sc., MASCE, BΠΣ'69
Τσιτσιμπίκος Χαράλαμπος Αντιστράτηγος ε.α. Επίτ. Β' Υπαρχηγός ΓΕΣ
Τσόκου Στέλλα Ph.d. Διδάκτωρ ιστορίας της Ιατρικής ΑΠΘ
Χαϊκάς Νίκος Μηχανολόγος μηχανικός
Χατζημπούγιας Ιωάννης Ομ. Καθηγητής Αλεξάνδρειου ΤΕΙ Θεσσαλονίκης
Χατζητόλιος Απόστολος, Καθηγητής Ιατρικού τμήματος ΑΠΘ
Χατζόπουλος Ιωάννης Ομ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου, τέως καθηγητής πανεπιστημίου CSUF, USA
Χρήστου Κωνσταντίνος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ


Start a petition of your own
This petition starter stood up and took action. Will you do the same?

Εμπιστεύσου το σενάριο, και παίξε τον "ρόλο" της ζωής σου...



Στο ταξίδι της ύπαρξης που ονομάζεται ζωή, καλούμαστε να λάβουμε πολλά και διαφορετικά μαθήματα. Ένα από αυτά, είναι να εκπαιδεύσουμε το «εγω» μας, να ξεπεράσει μια απίστευτη καταστροφική συνήθεια, εκείνη που θέλει όλα να τα ελέγχει και να τα γνωρίζει. Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό δεν είναι εφικτό, και ουτε προσφέρει κατι σημαντικό στην πνευματική μας ανάπτυξη. Και για να γίνει αυτό, δηλαδή να λυτρωθούμε από το βάσανο του απόλυτου ελέγχου, θα πρέπει να αποδεσμευτούμε από ολες εκείνες τις εικόνες και τα σενάρια που προβάλει ο νους μας για το "πως" θα έπρεπε να είναι τα πράγματα στην ζωή μας.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη παγίδα από το να προβάλεις στο παρόν σου, το δικό σου «σωστό» σενάριο για το πως θα έπρεπε να εχουν γίνει τα γεγονότα, και να ματαιώνεσαι εως θανάτου όταν αυτό δεν συμβαίνει. Αυτό μαρτυρεί μια τεράστια δέσμευση από εικόνες, παραστάσεις, αντιλήψεις και προσδοκίες, που δεν αφήνουν τον παραμικρό χώρο ώστε να αναπτυχθεί εμπιστοσύνη στην ροή της ζωής και την πρόνοια του Θεού. 
Όταν μέσα σου θεωρείς και πιστεύεις με απόλυτο τρόπο, ότι για να είσαι ευτυχισμένος και ικανοποιημένος θα πρέπει η ζωή να ρέει σύμφωνα με αυτό που εσύ πιστεύεις οτι θα έπρεπε να συμβαίνει στο βίο σου ώστε όλα να είναι καλά, τότε εχεις καταδικάσει απόλυτα τον ευατό σου για δυο σημαντικούς λόγους: 
α) δεν μπορείς να δεις και να φανταστείς ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι που ο Θεός μέσα απο την ζωή σου δίνει αυτό που πράγματικά έχεις ανάγκη ως ύπαρξη. Οτι προσφέρονται κι άλλες λύσεις το ίδιο πρόβλημα ή αδιέξοδο. Δηλαδή το σενάριο της ζωής σου, θα μπορούσε να γραφτεί και διαφορετικά. Αυτό που φαντάζει στο νου σου ως το μόνο σωστό, μπορεί να είναι η απόλυτη καταστροφή σου. Αποδέξου ότι δεν μπορείς να τα ξέρεις όλα. 
β) ότι εάν έτσι απόλυτα σκέφτεσαι την ζωή σου, τότε αδυνατείς να διακρίνεις την παρουσία του Θεού, ο οποίος βηματίζει μέσα της, αλλά εσύ πιστεύεις ότι είναι μονάχα δικά σου τα βήματα. Κι όμως ο Θεός σκίζει και καίει πολλά σενάρια, μέχρι να βρει εκείνο που θα φανερώσει το ταλέντο, τα χαρίσματα και τις δυνατότητες σου. Εκείνο που σου πάει καλύτερα. Εάν θέλεις γίνεις πρωταγωνιστής στο μεγάλο «ρόλο» της ζωής σου, εμπιστεύσου τον σεναριογράφο….

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς - Με κόπο και θυσία



Διηγοῦνται ἕνα περιστατικὸ ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς. Τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Σέρβου θεολόγου καὶ προσφάτως ἀναγνωρισθέντος Ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας.

Πρέπει νὰ ἦταν τὸ ἔτος 1929, δηλαδὴ ὅταν ὁ Ἅγιος ἦταν σὲ ἡλικία 35 ἐτῶν. Ἦταν καλοκαίρι, καὶ ξεκίνησε ἀπὸ τὸ Βράνιε μὲ προορισμὸ τὸ Μοναστήρι τοῦ ἁγίου Προχόρου.

Πήγαινε συχνὰ στὸ Μοναστήρι αὐτό, μὲ τὸ ὁποῖο καὶ εἶχε ἰδιαίτερο σύνδεσμο, γιατὶ εἶχε μεγάλη ἀγάπη στὸν ἅγιο Πρόχορο. Ἦταν ἤδη καθηγητὴς Πανεπιστημίου στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ στὸ Βελιγράδι.

Ὁ δρόμος μέχρι τὸ Μοναστήρι ἦταν δύσβατος καὶ γι’ αὐτὸ ἀρκετὰ κουραστικός.

Ὁ Ἅγιος, γιὰ νὰ ὑπερνικᾶ αὐτὲς τὶς δυσκολίες, χρησιμοποιοῦσε κάποιο ἁπλὸ αὐτοκίνητο, γιὰ νὰ διασχίσει τὸν βουνήσιο δρόμο ποὺ ὁδηγοῦσε στὸ Μοναστήρι.

Σὲ μιὰ λοιπὸν τέτοια ἐπίσκεψή του συνάντησε στὸ δρόμο του μιὰ γερόντισσα, κι ἀμέσως κατάλαβε ὅτι κι αὐτὴ κατευθυνόταν μὲ τὰ πόδια πρὸς τὸ Μοναστήρι.

Τότε ὁ Ἅγιος ἔκανε νόημα στὸν ὁδηγὸ νὰ σταματήσει καὶ προσκάλεσε τὴ γριούλα νὰ ἀνέβει στὸ αὐτοκίνητο, γιατί, ὅπως τῆς ἐξήγησε, κι ἐκεῖνος πήγαινε ὅπου καὶ αὐτή.

–Σ’ εὐχαριστῶ, παιδί μου, τοῦ ἀπάν­τη­σε ἡ γριούλα, ἀλλὰ ἐγὼ εἶμαι φτωχή.

Ὁ Ἅγιος τότε τῆς χαμογέλασε καὶ τὴ διαβεβαίωσε ὅτι δὲν θὰ πλήρωνε τίποτε, μιὰ καὶ τὸ αὐτοκίνητο ἦταν νοικιασμένο ἀπὸ ἐκεῖνον.

Τότε ἡ γερόντισσα τοῦ εἶπε:

–Δὲν τό ’πα γι’ αὐτό, παιδί μου. Ἀλ­λὰ ἐπειδὴ ἐγὼ εἶμαι φτωχή, δὲν ἔχω ­τί­­πο­τα ἄλλο νὰ προσφέρω στὸν Ἅγιο πέ­ρα ἀπὸ τὸν κόπο μου αὐτό.

Τότε ὁ Ἅγιος χτύπησε μεμιᾶς τὸ μέτωπό του ὡς ἔνδειξη κατάπληκτου θαυμασμοῦ καὶ μονολόγησε:

–Ἄχ, Ἰουστίνε, ἔγινες καθηγητὴς Θεο­λογίας, κι ὅμως! Τὴν εὐσέβεια αὐτῆς τῆς γερόντισσας ἀπέχεις πολὺ γιὰ νὰ τὴ φτά­σεις.

Στράφηκε τότε καὶ πάλι στὸν ὁδηγό. Τὸν πλήρωσε, κατέβηκε ἀπὸ τὸ αὐτοκίνητο καὶ συνέχισε πεζὸς μαζὶ μὲ τὴ γριούλα τὸν ὑπόλοιπο δρόμο ἕως τὸ Μοναστήρι.

Π.Σ

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Ενας λόγος μόνο χρειάζεται: ​​«Αμάρτησα»!



Είσαι αμαρτωλός; Μην απελπίζεσαι! Μπες στην εκκλησία με μετάνοια. Αμάρτησες; Πες στον Θεό: «Αμάρτησα». Τόσο δύσκολο είναι να ομολογήσεις την αμαρτία σου;

Μα, αν δεν κατηγορήσεις εσύ τον εαυτό σου, θα έχεις κατήγορό σου το διάβολο. Πρόλαβε, λοιπόν, και άρπαξέ του το αξίωμα, γιατί πράγματι αξίωμά του είναι το να κατηγορεί.

Πρόλαβέ τον και σβήσε το αμάρτημα, γιατί έχεις κατήγορο που δεν μπορεί να σωπάσει.
Αμάρτησες; Δεν σου ζητώ τίποτα άλλο, παρά τούτο μόνο: 

Μπες στην εκκλησία βρες τον ιερέα και πες μετανοημένος «Αμάρτησα». Γιατί είναι γραμμένο: 

«Λέγε πρώτος εσύ τις αμαρτίες σου, για να δικαιωθείς» (Ησ. 43:26).

Πες την αμαρτία, για να της εξαλείψεις. Δεν χρειάζονται γι’ αυτό ούτε κόπος, ούτε πολλά λόγια, ούτε έξοδα, ούτε τίποτα παρόμοιο.

Ένας λόγος μόνο: «Αμάρτησα».​

«Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει στὸν Οἰκουμενισμό»!



«Φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε;»

Δυὸ μικρὰ ἀποσπάσματα ὁμιλιῶν
π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου
(Ἐκφωνήθηκαν τὸ 1994) (*)


«Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας ἐπροδόθη καὶ προδίδει»

«Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον 
ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει
στὸν Οἰκουμενισμό»!

«Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν 
τοῖς ἀκουσθεῖσι,
μή ποτε παραρρυῶμεν... πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα
τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας;» 
(Ἑβρ. 2, 3).

«Σᾶς λέω τώρα τί συντελεῖ, στὸ νὰ ἀκολουθεῖ ὁ πολὺς ὁ κόσμος τὴν πλατεῖαν ὁδόν, τὴν ἐξομαλισμένη, ποὺ δὲν ὑπάρχουν πέτρες τάχα, ὅλα εἶναι ὁμαλά, ὡραῖα...

Σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν κατάσταση (ἐδῶ εἶναι τώρα) δὲν ὑπάρχουν πνευματικά ἀντισταθμίσματα. Πόσες φορὲς λέμε: ποῦ εἶναι ἡ πνευματικὴ ἡγεσία; Ποῦ εἶναι! Ποῦ εἶναι! Ποιά πνευματικὴ ἡγεσία; Ὅλοι εἶναι προδομένοι κι ὅλοι ἔχουν γίνει τὸ ἴδιο. Δὲν ὑπάρχουν πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα. Μὴ μοῦ πεῖτε, ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ προκαλέσει αὐτὰ τὰ πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας. Ναί, (θὰ μποροῦσε), ἀλλὰ φρόντισαν οἱ ἐχθροὶ τῆς ἀνθρωπότητος, αὐτὲς οἱ ἀντίθεες δυνάμεις, οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, νὰ ἐγκλωβίσουν κάθε προσπάθεια τῆς Ἐκκλησίας, ἀκριβῶς γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τοῦ σκοποῦ των· νὰ καταστρέψουν τὴν ἀνθρωπότητα.

Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας. Χμ! Ἐπροδόθη καὶ προδίδει. Ναί. Ἐπροδόθη καὶ προδίδει. Βλέπει κανεὶς μία κατάσταση ποὺ λυπᾶται κατάβαθα. Ἐκεῖνοι ποὺ θὰ ἦσαν φύσει-θέσει οἱ ἁρμόδιοι νὰ βοηθήσουν τὸν σύγχρονον κόσμο καὶ τὴ νέα γενεά, δὲν κάνουν τίποτα, ἔξω ἀπὸ κάποιες, ἴσως, ἐξαιρέσεις. Γιατί; Ὅταν ἀκοῦτε ἐπὶ παραδείγματι τὸ τάδε στέλεχος τῆς Ἐκκλησίας..., ὅτι εἶναι μασῶνος, ὅτι εἶναι ἄνθρωπος τῆς «ντόλτσε βίτα», τῆς γλυκειᾶς ζωῆς... Τέτοιοι ἄνθρωποι πῶς θὰ ποδηγετήσουν τὴν ἀνθρωπότητα; Ναί, κατ’ ὄνομα εἶναι ὀρθόδοξοι, χριστιανοί, ἐπίσκοποι, εἶναι Ἐκκλησία. Ἀλλὰ ἔχουν ἐγκλωβιστεῖ. Ἔχουν δεθεῖ. Ἔχουν ἀπομονωθεῖ. Φρόντισαν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις νὰ τοὺς βάλουν ν’ ἀγαπᾶνε αὐτὰ τὰ πράγματα, νὰ ἐπιθυμοῦν αὐτὰ τὰ πράγματα ἤ, ἄν θέλετε καλύτερα, νὰ ἀναδεικνύουν μὲς στὴν Ἐκκλησία ἀνθρώπους ποὺ ἁλώνονται ἀπὸ τὶς ἡδονὲς καὶ τὸ χρῆμα. Αὐτοὺς προβάλλουν. Καὶ ἔτσι δὲν ὑπάρχουν τὰ πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα...».

«Πρέπει νὰ παίρνουμε «πολλὲς στροφές», γιὰ νὰ ἀντιλαμβανόμεθα τὴν Εὐαγγελικὴ ἀλήθεια, γιὰ νὰ ὀσφραινόμεθα τὴν πλάνη, τὴν αἵρεση, τὴν κακία καὶ τὸν δόλον... «Ἀδελφοί, μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς φρεσίν· ἀλλὰ τῇ κακίᾳ νηπιάζετε, ταῖς δὲ φρεσὶ τέλειοι γίνεσθε» (1Κορ. 14, 20)... Ἀγαπητοί, λέμε ὅτι πρέπει νὰ εἴμεθα ἔξυπνοι· ἔξυπνος θὰ πεῖ ξύπνιος, δὲν κοιμᾶται κανείς· θυμηθεῖτε πόσες φορὲς ὁ Χριστὸς εἶπε τὸ ρῆμα «γρηγορεῖτε». Ἔτσι, ἀγαπητοί, εἶναι γραμμένο, ὅταν θὰ ‘ρθεῖ ὁ Ἀντίχριστος, πάρα πολλοὶ χριστιανοί μας –τώρα δὲν μιλᾶμε μὲ ποσοστά, ἂς ποῦμε τὸ 95%, τὸ 97% τῶν χριστιανῶν (θὰ σᾶς πῶ ἀπὸ ποῦ τὸ βγάζουμε)– θὰ προσκυνήσει τὸν Ἀντίχριστο. Καὶ κληρικοί, καὶ Πατριάρχες, καὶ Ἐπίσκοποι, καὶ λαός, καὶ ἐπιστήμονες καὶ σπουδαῖοι καὶ τρανοί. Γιατί; Γιατὶ δὲν θάχουν τὴν ἐν Χριστῷ ἐγρήγορση.

Ἀπὸ ποῦ τὸ βγάζω; Στὴν «Ἀποκάλυψη» εἶναι γραμμένο τὸ ἑξῆς. Λέει ὁ Ἄγγελος εἰς τὸν Ἰωάννην. Τοῦ δίνει ἕνα καλάμι καὶ τοῦ λέει, μέτρα. Μετράει τὸ Ναό, ποὺ ἦταν κάπου 30-33 μέτρα... Καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ Ναοῦ, λίγα μέτρα, 5-6 μέτρα, πολύ κοντά, ἦταν τὸ μεγάλο θυσιαστήριο τῶν ὁλοκαυτωμάτων. Καὶ τοῦ λέει, μέτρα τὸ Ναό, πόσες καλαμιές εἶναι. Μέτρα καὶ τὸ θυσιαστήριο. Σταμάτα. Τί λέει (στὴ συνέχεια); Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα –ποιά ὑπόλοιπα; ὅ,τι ἦταν πάνω εἰς τὸν λόφον Σιών, ἦταν πολλὰ κτίσματα– καὶ ὅλη ἡ πόλις Ἱερουσαλήμ, θὰ πατηθεῖ ὑπὸ τῶν Ἐθνῶν τρισήμιση χρόνια.

Ὅλοι οἱ Πατέρες λέγουν ὅτι: Ἱερουσαλὴμ εἶναι εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας· πολὺ δὲ περισσότερο εἶναι ὁ λόφος Σιών· ἀκόμα δὲ περισσότερο ὁ ναὸς Σολομῶντος. Ἀλλὰ ἡ πόλις ὁλόκληρη καὶ ὅλα τὰ λοιπὰ κτίσματα τοῦ λόφου Σιὼν θὰ πατηθοῦν ὑπὸ τῶν Ἐθνῶν. Δηλαδὴ τί θὰ πεῖ αὐτό; Τὰ ἔθνη εἶναι οἱ μὴ χριστιανοί. Θὰ εἶναι ὁ Ἀντίχριστος ποὺ θὰ ἔχει ἐπιβάλει τὴν θέλησή του. Αὐτὸ θὰ γίνει τρισήμισυ χρόνια, ὅσο θὰ εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Ἀντιχρίστου.

Συγκριτικὰ τώρα, ...τοπογραφικὰ πάρτε το, πάρτε την πόλη, πάρτε καὶ τὸ Ναό. Εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν θὰ προσκυνήσουν τὸν Ἀντίχριστο. Αὐτὸ ἀντιπροσωπεύει ὅ,τι μετρήθηκε. Γιατί; Διότι ὅ,τι μετρᾶται, ἀνήκει στὴ γνώση τοῦ Θεοῦ, ἀνήκει στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι δὲν μετρᾶται, δὲν ἀνήκει στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἐκεῖνο ποὺ λέει ὁ Θεός: «Οὐ μὴ μνησθῶ»=δὲν θὰ σὲ θυμηθῶ, ...δὲν σὲ ἀναγνωρίζω. Πάρτε λοιπόν, συγκριτικά, τὸ ἕνα ποσὸν καὶ τὸ ἄλλο ποσόν. Ὁλόκληρη τὴν πόλη, μ’ ἕνα μικρὸ μέρος μόνο ἐπάνω στὸ λόφο Σιών. Γι’ αὐτὸ σᾶς εἶπα, ἀπὸ κεῖ, πάνω-κάτω, καταλαβαίνουμε ὅτι λίγοι θὰ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ θὰ σωθοῦν.

Μὲ τὴν καλὴ σημασία: φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε; Ἐὰν ναί, πρέπει νάχουμε ἐγρήγορση. Καὶ τὰ λέμε αὐτά, γιατὶ δὲν ξέρουμε αὔριο τί ἔρχεται. Ὄχι ἐπὶ θύραις, ἔχει μπεῖ μέσα ὁ ἐχθρός. Δὲν λέω τὶς αἱρέσεις μόνο, δὲν λέω ...πάμπολλα. Ἕνα θὰ πῶ μόνο, τὸν Οἰκουμενισμό. Ὁ ὁποῖος Οἰκουμενισμός, φορεῖς του ἔχει αὐτὴ τὴν στιγμὴ Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. Τὰ ἀκούσατε; Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει φορεῖς του: Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. Τὸ καταλάβατε; Πῶς λοιπόν, θὰ παίρνει τὸ μυαλό μας στροφές, ὅταν αὔριο θὰ μᾶς ποῦν –προοδευτικὰ ἐννοεῖται, μὲ τὴ μέθοδο τοῦ σαλαμιοῦ, λίγο-λίγο– καὶ τοῦτο κι ἐκεῖνο. Δὲν θὰ ἀντιδράσουμε; Θὰ πιαστοῦμε στὸν ὕπνο;
Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει.
Κι ἂν εἶναι λίγοι, ἐκεῖνοι ποὺ θάχουν μείνει ὄρθιοι (δὲν ξέρω, πάντως δὲν θὰ προσκυνήσουνε, πάντως δὲν θὰ δεχθοῦν), μπορεῖ ἡ φωνή τους νὰ μὴν ἀκουστεῖ, μπορεῖ χίλια δυό, μπορεῖ νάχουμε τὸ μαρτύριο, ...ἀλλὰ δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν, δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν. Παρακαλῶ προσέξατέ το.

Γι’ αὐτὸ λέγει ἡ Σοφία Σειράχ, «οὐαὶ τοῖς ἀπολωλεκόσι τὴν ὑπομονὴν [καρδίαν] καὶ τί ποιήσουσιν ὅταν ἐπισκέπτηται ὁ Κύριος;» (Σοφία Σειρὰχ 2, 14). Τὸ κείμενον ἔχει ὑπομονήν, ἀλλὰ οἱ Πατέρες βάζουν τὴν λέξη «καρδίαν». Ἀλλοίμονο σὲ κείνους, λέει, πούχουν χάσει τὴν καρδιά τους, τὸ νοῦ τους. Κι ὅταν θὰ τοὺς ἐπισκεφθεῖ ὁ Κύριος, τί θὰ κάνουν;».

Ἀπομαγνητοφώνηση:
«Φιλορθόδοξος Ένωσις "Κοσμάς Φλαμιάτος"»

Επιτροπή Αγώνα: Θα ξηλώσουμε την κυβέρνηση - Αρχίζει ανένδοτος αγώνας


«Η Χούντα των δωσιλόγων που πτώχευσε και κατέστρεψε τη Χώρα και τώρα βάζει τα θεμέλια του διαμελισμού της, πρέπει να ξεριζωθεί πατόκορφα και επειγόντως.


Η Επιτροπή Αγώνα για την ελληνικότητα της Μακεδονίας τονίζει πως η κυβέρνηση αψήφησε την εκπεφρασμένη με τα συλλαλητήρια λαϊκή βούληση.

Αιχμηρή ανακοίνωση εξέδωσε η Επιτροπή Αγώνα για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, στον απόηχο της συμφωνίας Τσίπρα - Ζάεφ για το Σκοπιανό, με την οποία καλεί τους Έλληνες να βρίσκονται σε ετοιμότητα καθώς «αρχίζει ανένδοτος αγώνας για τη δημοκρατία και τη Μακεδονία μας».

«Ο μόνος δρόμος να σωθεί το αύριο της Μακεδονίας, είναι να σωθεί σήμερα η Δημοκρατία» αναφέρει χαρακτηριστικά η επιτροπή και τονίζει πως ο πρωθυπουργός με το διάγγελμά του «έριξε το γάντι στον Ελληνικό Λαό, φτύνοντας τον κατάμουτρα».

«Αψηφώντας μεγαλοπρεπώς την εκπεφρασμένη με τα συλλαλητήρια λαϊκή βούληση, προχωρά στην εγκληματική παράδοση της Μακεδονικής ταυτότητας τού Ελληνικού λαού στους Σκοπιανούς, ισχυριζόμενος πως έτσι θα αναπτυχθούν σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ κλέφτη και κλεμμένου.... χωρίς ούτε αναφορά σε Δημοψήφισμα των Ελλήνων» συνεχίζει η ανακοίνωση.

«Η Ελληνική κοινωνία, δεν σηκώνει αυτούς τους ηλίθιους ισχυρισμούς που είναι κατάλληλοι μόνον για κομματικά υποχείρια» ισχυρίζεται η επιτροπή και κάνει λόγο για «μετωπική σύγκρουση του λαού με το καθεστώς των δωσίλογων που κυβερνά τη χώρα για λογαριασμό εξωχώριων δυνάμεων».

«Η Χούντα των δωσιλόγων που πτώχευσε και κατέστρεψε τη Χώρα και τώρα βάζει τα θεμέλια του διαμελισμού της, πρέπει να ξεριζωθεί πατόκορφα και επειγόντως.

ΘΑ ΤΗΝ ΞΗΛΩΣΟΥΜΕ διότι κυβερνά αντισυνταγματικά, δηλαδή παράνομα.

ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΝΕΝΔΟΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ.

ΕΛΛΗΝΕΣ, ΝΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ... ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΧΩΡΙΟ.....
Είμαστε υποχρεωμένοι, από το άρθρο 120. 2 του Συντάγματος, που λέει : “O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία, αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Eλλήνων”» καταλήγει η ανακοίνωση.

Η δίκη του Κολοκοτρώνη και… η δίκη της Μακεδονίας

«Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης»
Καποδίστριας

Στρώθηκα και ξαναδιάβασα, τούτες τις πνιγηρές ημέρες, την Δίκη του Κολοκοτρώνη. «Δυστυχής παρηγορία» να μελετάς τα περασμένα μεγαλεία, τα αρώματα του Γένους μας, τους ανθρώπους της που μοσχοβολούν σαν το Τίμιο Ξύλο. Έχει μαυρίσει η ψυχή μας από τις αναθυμιάσεις που αναδίδει η «πονηρά ζύμη» των Αθηνών. Έγραφε θρηνώντας ο μεγάλος Κόντογλου για τους «γυάλινους ανθρώπους».

«Η Αθήνα δεν είναι πια πολιτεία ελληνική κι ας λέμε ότι θέλουμε. Μήτε οι άνθρωποι μήτε τα χτίρια. Ο ήλιος έλειψε. Ο αγέρας βρόμισε. Απορείς πώς αλλάξανε όλα μέσα σε λίγα χρόνια και δεν έμεινε τίποτε που να θυμίζει πως βρίσκεσαι στην Ελλάδα». («Μυστικά Άνθη» σελ. 196). Βρόμισε ο αγέρας σ’ όλη την Ελλάδα σήμερα. Ποιος να το πίστευε ότι οι σημερινοί «γυάλινοι άνθρωποι», διαφανείς σαν τα τζάμια, μηχανές νεκρές και παγωμένες -λόγια του Κόντογλου- θα συζητούν χασκογελώντας την μεγαλύτερη προδοσία και ατιμία από καταβολής ελληνικού έθνους. Αντικρίζουμε καντιποτένιους υπουργούς και πρωθυπουργούς να ομολογούν ανερυθριάστως και ασυνειδήτως -όπως έγραφαν τα παλιά, καλά λεξικά- χωρίς ντροπή και τύψεις ότι συμφώνησαν την ατιμωτική συναλλαγή και είναι έτοιμοι να στήσουν πανηγύρια στα σύνορα. Πώς θα ανεχθούμε το τέλος της ιστορίας της Μακεδονίας; Οι Πόντιοι, οι Κρητικοί, οι Επτανήσιοι, οι Σαρακατσαναίοι , οι Θρακιώτες και οι άλλοι Έλληνες θα καυχώνται, θα συνεχίσουν να καμαρώνουν για την γενέθλια ιστορική καταγωγή και περιοχή τους. Εγώ, εμείς οι Μακεδόνες τι θα απαντούμε; Πού θα ανήκει το γεννοτόπι μου στην Πιερία; Πεθαμένοι και ζωντανοί, έλεγε οι ποιητής, είμαστε αλληλέγγυοι και συνυπεύθυνοι. Η Ιστορία εξ ορισμού είναι μια συμφωνία μεταξύ των νεκρών, των ζώντων και των αγέννητων. Και αφού είναι τριμερής η συμφωνία, δεν μπορεί ν’ αλλάξει εν απουσία των άλλων δύο μερών, των νεκρών και των αγέννητων. Θέλει γερούς ώμους και ανδρείες καρδιές η ιστορία μας, αλλιώς θα σε καταπλακώσει.
Πέντε Έλληνες δικαστές -εξαιρώ την βαυαρική συμμορία που λύσσαξε να τον δολοφονήσει-συμμετείχαν στην δίκη του Γέρου του Μοριά, Μάιος-Ιούνιος του 1834. Καταγράφω τα ονόματά τους: Πολυζωίδης Αναστάσιος Πρόεδρος, Α. Βούλγαρης, Δ. Σούτσος, Φ. Φραγκούλης, Γεώργιος Τσερτσέτης, μέλη. Τον Πολυζωίδη και τον Τερτσέτη, που αρνήθηκαν να υπογράψουν την ατιμωτικότερη «εις θάνατον» καταδίκη της ελληνικής ιστορίας, τους μνημονεύουμε με θαυμασμό και ευγνωμοσύνη. Τους άλλους τρεις, «κωλοπανίδες της αντιβασιλείας» (Μακρυγιάννης), τους λακέδες των Γερμανών, ποιος τους θυμάται; Μνημονεύω τον Κολοκοτρώνη τούτες τις μέρες, όρθιο, αγέρωχο στο δικαστήριο, και σκέφτομαι την Μακεδονία μας…
Διαβάζω:
«Σηκώνεται ο Γέρος του Μοριά. Μπροστά στους δικαστές στέκεται τώρα όρθιο ολόκληρο του Εικοσιένα.
Πρόεδρος: Πώς ονομάζεσαι;
Κολοκοτρώνης: Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
Πρόεδρος: Πόθεν κατάγεσαι;
Κολοκοτρώνης: Από το Λιμποβίσι της Καρύταινας
Πρόεδρος: Πόσων ετών είσαι;
Κολοκοτρώνης: Εξήντα τεσσάρων. Γεννήθηκα το 1770, 3 του Απρίλη.
Πρόεδρος: Τι επάγγελμα έχεις;
Κολοκοτρώνης: Στρατιωτικός. Κρατάω σαράντα εννιά χρόνους ντουφέκι και πολεμώ για την πατρίδα».
Μεγαλειώδης απάντηση!! Μας θυμίζει τους δικαίους στρατηγούς της Παλαιάς Διαθήκης που ήταν στην υπηρεσία του λαού του Θεού «οι (=οι οποίοι), διά πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, ειργάσαντο δικαιοσύνην, επέτυχον επαγγελιών… ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, εγεννήθησαν ισχυροί εν πολέμω, παρεμβολάς έκλιναν αλλοτρίων…», όπως γράφει ο απόστολος Παύλος στην προς Εβραίους. «Οι Μπαυαρέζοι και οι οπαδοί τους Έλληνες θέλαν να τον φάνε», όμως οι δύο δικαστές, άγρυπνη συνείδηση του Έθνους, απέτρεψαν το ανοσιούργημα.
Παραδίδω πάλι τον λόγο στο βιβλίο του Δημ. Φωτιάδη «Κολοκοτρώνης». Διαβάζουμε για την ημέρα που βγήκε η καταδικαστική απόφαση, όταν υπέγραψαν κάτω από την πίεση των ξένων οι δείλαιοι, προδότες δικαστές…και ο νους μου πηγαίνει στην Μακεδονία. «Ο Γέρος σαν άκουσε το «καταδικάζονται εις θάνατον» σταυροκοπήθηκε με απορία και λέει:
-Κύριε ελέησον! Μνήσθητί μου Κύριε, όταν έλθεις εν τη βασιλεία σου. (Πιστός και καρτερόψυχος, δεν κλαψουρίζει). Γυρεύουν μερικοί να τον παρηγορήσουν. – Αντίκρισα τους λέει τόσες φορές τον θάνατο και δεν τον φοβήθηκα. Ούτε και τώρα τον φοβάμαι. Άλλοι αναστενάζουν, άλλοι βουρκώνουν, άλλοι κλαίνε με αναφυλλητά. Μερικοί σκύβουν κι ευλαβικά φιλάνε το δοξασμένο γέρικο χέρι. Κάποιος από αυτούς με πνιγμένη φωνή του λέει:
-Άδικα σε σκοτώνουν, στρατηγέ!
-Για αυτό λυπάσαι. Καλύτερα που με σκοτώνουν άδικα παρά δίκαια….του αποκρίνεται». (σελ 510-511).
Οι δύο πραγματικοί δικαστές, Πολυζωίδης και Τερτσέτης, βγήκαν από το δικαστήριο με ψηλά το κεφάλι , ο κόσμος τους έδινε «συχαρίκια για το παλικαρίσιο φέρσιμό τους». Οι άλλοι τρεις, μαζί με τους Βαυαρούς, σέρνονταν σαν σκουλήκια. Διαβάζω από τα «Πρακτικά» της Δίκης και σκέφτομαι. Την ημέρα, Κύριος οίδε, που θα υπογράφουν στην Βουλή, βουλευτές, υπουργοί και πρωθυπουργοί την προδοσία του ονόματος, το παρακάτω τρισάθλιο θέαμα θα παρουσιάζουν. «Οι τρεις καταδικάσαντες δικασταί εξήλθον του Δικαστηρίου ωχροί και τρέμοντες, με δειλίας και τρόμου παλμούς, τους οποίους ο έλεγχος ενεποίει και εδείκνυε εις το πρόσωπον την τοιαύτην κατάστασιν της ψυχής αυτών. Συνοδευόμενοι δ’ ούτω από τρεις ή τέσσαρας ανθυπασπιστάς απήλθον με πόδας πατούντες όχι ορθά (παραπατούσαν) εις τας οικίας αυτών».
Σώθηκε ο Κολοκοτρώνης (και ο Πλαπούτας) γιατί σκέφτηκαν, οι ξένοι και τα πειθήνια, εν Ελλάδι, ενεργούμενά τους ότι θα αντιμετώπιζαν «ταραχάς και εξεγέρσεις». «Η αψιά αντίστασις του Προέδρου, του Πολυζωίδη, αδυνάτισε το κύρος της αποφάσεως των τριών, έδωσε και λαβήν εις τους πρέσβεις των ξένων δυνάμεων να εννοήσουν την αθωότητά των κατηγορουμένων…» (Τερτσέτη, Άπαντα τόμ. Γ’ σελ 312) Περπατούσε, γράφει ο Τερτσέτης, ο Πολυζωίδης στο Ναύπλιο με τον Νικηταρά τον Τουρκοφάγο. Ο κόσμος περισσότερο χαιρετούσε με σεβασμό τον καταγόμενο από το περίφημο Μελένοικο της Βόρειας Μακεδονίας, δικαστή.
Του λέει ο Νικηταράς:
-Μου πήρες τη δόξα που απόχτησα στα Δερβενάκια.
(Αν υπογράψουν «Βόρεια Μακεδονία», ο Αν. Πολυζωίδης αυτομάτως γίνεται σκοπιανός. Ο κυρ Κοτζιάς βέβαια θα πανηγυρίζει, χασκογελώντας και θα στήσει πανηγύρι εδώ στα σύνορα, για να γιορτάσει την προδοσία. Θα του ετοιμάσουμε κόλλυβα και εξόδιο, γι’ αυτόν και την κυβέρνησή του, ακολουθία). Αναζητούμε και σήμερα τον άνθρωπο που με την «αψιά του αντίστασι» θα αποτρέψει την εις θάνατον καταδίκη της Μακεδονίας. Δικαστής, στρατηγός, επίσκοπος, κάποιος, τέλος πάντων, που θα αποκτήσει δόξα ανώτερη και από τα Δερβενάκια…

Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς