Η γυναίκα εργαζόταν σε μια μονάδα συσκευασίας κρέατος. Μια μέρα, στο τέλος της εργάσιμης ημέρας της, πήγε στον καταψύκτη για να ελέγξει κάτι, αλλά η πόρτα έκλεισε τυχαία - και η γυναίκα ήταν κλειδωμένη μέσα.
Η γυναίκα φώναξε και χτύπησε σε όλους - με δύναμη, όλα ήταν μάταια, - κανείς δεν μπορούσε να την ακούσει. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι είχαν ήδη φύγει, και έξω από την κατάψυξη είναι αδύνατο να ακούσουν τι συμβαίνει μέσα.
Πέντε ώρες αργότερα, όταν ο θάνατος φαινόταν αναπόφευκτος, η φυλακας του εργοστασίου άνοιξε την πόρτα - και η γυναίκα κατάφερε να δραπετεύσει με θαυμασμό εκείνη την ημέρα από το θάνατο.
Αργότερα, η γυναίκα ζήτησε από τον φρουρό γιατί αποφάσισε να ελέγξει την κατάψυξη εκείνη την ημέρα, επειδή δεν ήταν δουλειά του.
Ο φρουρός απάντησε: «Έχω εργαστεί στο εργοστάσιο για 35 χρόνια, εκατοντάδες άνθρωποι έρχονται και φεύγουν κάθε μέρα, αλλά είστε ένας από τους λίγους ανθρώπους που με χαιρέτησε το πρωί και λέει αντίο στο τέλος της εργάσιμης ημέρας. Πολλοί άνθρωποι με αντιμετωπίζουν σαν να είμαι αόρατος ...
Σήμερα, περάσατε όπως πάντα, και μου είπατε "Γεια σας". Αλλά μετά από μια δουλειά μιας ημέρας, παρατήρησα με περίεργο τρόπο ότι δεν άκουσα ", σε βλέπω αύριο", και δεν σας είδα να φευγεται από το εργοστάσιο. Έτσι αποφάσισα να ελέγξω το εργοστάσιο.
Είμαι τόσο συνηθισμένος στο "γεια σας" και "αντίο" κάθε μέρα, επειδή μου θυμίζουν ότι χρειάζομαι κάποιον. Όταν δεν άκουσα σήμερα το αποχαιρετιστήριο σας, συνειδητοποίησα ότι κάτι είχε συμβεί. Γι 'αυτό έψαξα παντού για εσάς. "
Να είσαι ταπεινός, να αγαπάς και να σέβεσαι τους γύρω σου.
Μετά από όλα, αυτά ποτέ δεν ξέρουμε τι θα συμβεί αύριο.