.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Σκοτάδι εἶναι τό κακό. Θάνατος εἶναι....



Σκοτάδι εἶναι τό κακό. Θάνατος εἶναι. Νύχτα εἶναι. Μιά κατάσταση τόσο κακή, πού μᾶς κάνει καί δέν βλέπουμε, ἐκεῖνα πού θά ἔπρεπε νά τά βλέπαμε καί δέν κάνουμε τίποτε ἀπό ἐκεῖνα, πού ἦταν τό πιό καλό γιά μᾶς νά τά κάναμε!

Οἱ πεθαμένοι παίρνουν ἄσχημη ὄψη· δυσάρεστη σέ μᾶς· καί γρήγορα βρωμᾶνε. 
Τό ἴδιο καί οἱ ψυχές ἐκείνων πού ζοῦν βουτηγμένοι στό κακό. Εἶναι γεμᾶτες βρώμα καί δυσωδία.

Κλειστά τά μάτια. Σφιγμένα τά χείλη. Ἀκίνητοι καί ἄσειστοι, κολλημένοι στό κακό! Ὑπάρχει καί κάτι ἀκόμη χειρότερο.

Γιατί; Γιατί αὐτοί εἶναι, τοὐλάχιστον, καί γιά τά δύο (σῶμα καί ψυχή) νεκροί καί πεθαμένοι. Ἐνῶ κάτι ἄλλοι πού ζοῦν σωματικά, εἶναι γιά τήν ἀρετή καί τό καλό, ἐντελῶς ἀναίσθητοι, ἐντελῶς πεθαμένοι, γεμᾶτοι ζωντάνια στό νά κάνουν τό κακό!...
Καί πάρε παράδειγμα:

Χτύπα πεθαμένο! Δέν αἰσθάνεται τίποτε. Καί δέν ἀντιδρᾶ καθόλου! Καί ὅπως ἕνα ξύλο ἅμα πάρει φωτιά «καίει», ἔτσι καί ἡ ψυχή πού ἔχασε τήν ζωή, «καίει», ἁπλά καίει. Χωρίς νά μπορεῖ νά ἀντιδράσει στήν φωτιά πού τήν καίει! Καί ὅσο καί ἄν τήν χτυπᾶς ἤ τήν τρυπᾶς, τίποτε δέν καταλαβαίνει, τίποτε δέν τῆς προκαλεῖ πόνο! Καί δέν πέφτει καθόλου ἔξω, αὐτός πού θά εἰπεῖ, ὅτι ὁ ὑποδουλωμένος στό κακό, μπορεῖ νά συγκριθῆ μόνο μέ τρελλό ἤ μεθυσμένο! 

Ὅλα αὐτά τά ἔχει τό κακό, ἡ ἁμαρτία. Καί εἶναι ἀπό ὅλα αὐτά κάτι χειρότερο.Ο τρελός σε ότι κι αν κάμει βρίσκει κατανόηση· γιατί την κακή του κατάσταση δεν την διάλεξε. Δεν είναι προαιρέσεως το νόσημά του, αλλά φύσεως. Από άλλη αιτία του ήρθε. 
Αντίθετα, εκείνος που ζει με το κακό και την αμαρτία, πως να βρει κατανόηση; Πως να του δείξει κανείς συμπόνια;Από που μας ξεφύτρωσε το κακό;
Πως κατάντησαν τόσοι άνθρωποι στο κακό;

Από που; Με ερωτάς; Πες το μου συ… Από που μας ξεφύτρωσαν τόσες ψυχικές αρρώστιες; Από που έρχεται η φρενοβλάβεια; Από που η αναισθησία; Όχι από την χαλάρωση του πνευματικού μας αγώνα;

Και αν ακόμη και τα σωματικά μας νοσήματα ξεκινάνε από δικά μας λάθη, από δική μας κακή διάθεση και κακή επιλογή, πόσο πιο πολύ σε κακή μας προαίρεση και επιλογή, οφείλονται τα ψυχικά και πνευματικά μας αρρωστήματα;

Πως μας κόλλησε η μέθη; Όχι επειδή δεν φροντίσαμε να συγκρατήσουμε τις ορέξεις μας; Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με όλα τα ψυχικά μας πάθη-αρρωστήματα. Αρχίζουν. Εμείς δεν φροντίζομε να τα χαλιναγωγήσουμε, να τα κόψουμε, και μετά ριζώνουν και γίνονται τόσο δυνατά, που η δύναμη η δική μας δεν αρκεί πια να τα ξεριζώσει.

Γι αυτό, αδελφοί μου, σας παρακαλώ, όσο είσθε ακόμα καλά, μη διστάζετε να αναλάβετε κάθε κόπο, προκειμένου να καταντήσετε να σας πιάσει η πνευματική νύστα, που κάνει τον κάθε άνθρωπο να χάνει κάθε όρεξη για ζωή πνευματική· για αγώνα, ανάμεσα στο καλό και στο κακό.

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Εις την Α’ προς Θεσσαλονικείς, Ομιλία θ’, γ’

Ο Θεός δεν στέκει απέναντι μας....



Σε κάθε λάθος και πάθος, σε κάθε αστοχία και αμαρτία μας, στο πόνο και την δοκιμασία μας, ο Χριστός δεν είναι απέναντι μας, αλλά μαζί μας. Δεν μας απειλεί αλλά μας κατανοεί, δεν μας δικάζει αλλά μας αγκαλιάζει. Στην πτώση και το λάθος ας μην θυμόμαστε την κόλαση και την τιμωρία, αλλά την Αγάπη και την Θυσία Του. 

"Ουράνιε Βασιλεύ,
δώσε μας να συνειδητοποιήσουμε
ότι δεν είσαι, λόγω των αμαρτιών μας,
εναντίον μας, αλλά μαζί μας,
ώστε η ενθύμησή σου,
όταν ξυπνάει μέσα μας και κάθε φορά που ξυπνάει,
να μη μας θυμίζει τις αθετήσεις μας,
αλλά την συγχώρεσή Σου…"

(Ποίημα του Σαίρεν Κίρκεγκωρ)

Μια ρωγμή ζητάει ο Θεός...



Βλέπεις ανθρώπους με πάθη και αμαρτίες, λάθη και σφάλματα και μόλις λίγο στραφούν στο Χριστό γεύονται μεγάλες χαρές πνευματικές. Κι άλλοι, χρόνια από παιδιά ίσως στο χώρο της εκκλησίας, και η ζωή τους άγευστη και άχρωμη από την εμπειρία του Θεού και την γλυκύτητα της Χάριτος. Τότε μοιραία μέσα σου γεννιούνται ερωτήματα, «μα γιατί; τι φταίει άραγε;». 
Την απάντηση την πήρα μια όμορφη νύχτα σε ένα κελί του Αγίου Όρους. «Γέροντα…», ρώτησα, «μα γιατί ο Θεός χαριτώνει ανθρώπους που δεν είναι και τόσο ασκητικοί και απαθείς και άλλους με πολύ αγώνα και κόπο πνευματικό τους αφήνει χρόνια στην πάλη; 
Μα γιατί ευλογημένε, αυτοί αισθάνονται αυτάρκεις. Αισθάνονται ότι τα κάνουν όλα σωστά και τέλεια. Η μεγαλύτερη αμαρτία τους είναι η «αρετή» τους … 
Κανόνες, νόμοι, φόβοι, ενοχές, πρέπει, εμμονές, διατήρηση πάση θυσία της εικόνας και του προφίλ μας, αυτοδικαιωτισμός και αισθήματα πνευματικών κατορθωμάτων, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο στο Θεό να έρθει. Έχουν φτιάξει ένα συμπαγές οχυρό του "εγώ". 
Ο Θεός θέλει χώρο για να έρθει, ζητάει μια ρωγμή το Φως για να διώξει το σκοτάδι…». 
Οι άνθρωποι της Χάριτος είναι ραγισμένοι…

Επισκέψεις Θεού...



Είναι πολύ σημαντικό στην ζωή μας να τα βλέπουμε όλα κατά Θεό. Όχι μόνο τα ευχάριστα, τα καλά, τα δοξασμένα και κολακευτικά. Αλλά κι όλα εκείνα που ενδεχομένως μας πικραίνουν ή μας πληγώνουν γεμίζοντας ερωτηματικά την ψυχή μας. Εκεί στα δύσκολα είναι που φανερώνεται η ουσιαστική σχέση με τον Χριστό. Στα δύσκκολα κρίνονται οι μεγάλες αγάπες. Οι δοκιμασίες είναι το χνώτο του Θεού στην ζωή μας, που προσπαθεί να ζεστάνει την καρδιά μας, ώστε να υπάρξει ικανή στην υποδοχή της χάριτος. Γιατί όταν εσύ σιωπάς και υπομένεις μιλάει ο Θεός. 
Η ασθένεια, η θλίψη, ο πόνος, τα δάκρυα, ίσως μια προσβολή, μια κατηγορία ή συκοφαντία, όλα είναι επισκέψεις της Χάριτος. Δηλαδή είναι ο Θεός που ενεργεί και επιτρέπει περιστατικά μέσα στην ζωή μας με σκοπό να μας μεγαλώσει και ωριμάσει πνευματικά. Θέλει να μας μάθει τους τρόπους και τους δρόμους που συναντιόμαστε μαζί Του, και για να γίνει αυτό, πρέπει να σπάσει ο εγωισμός μας. 
Δεν είναι τόσο εύκολο, σαφέστατα και είναι δύσκολο να διακρίνουμε πίσω απο την πληγή την αγάπη του Θεού, όμως είναι αλήθεια. Ο Θεός δεν προκαλεί τον πόνο, όμως τον μεταμορφώνει σε ευκαιρία. Όπως πήρε το θάνατο του Χριστού και τον έκανε Πάσχα.
Γι αυτό μετά το πρώτο σοκ που επιφέρει μια σκληρή δοκιμασία ή ακόμη και τον εφνιδιασμό που αισθανόμαστε, ας προχωράμε στην αποδοχή του γεγονότος ως επίσκεψη του Θεού. Έλεγε ο Γέροντας Αιμιλιανός, Θὰ ἔρθη βροχή, λαίλαπα, χαλάζι, κεραυνός; «Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον».
Ἐπειδὴ αὐτὰ κοστίζουν στὴν σαρκικότητά μας, γι' αὐτὸ ἐμεῖς τὰ βλέπομε ὡς ἀπρόοπτα.
Γιὰ νὰ μὴν ταράσσεσαι λοιπὸν κάθε φορᾶ καὶ στεναχωριέσαι, γιὰ νὰ μὴν ἀγωνιᾶς καὶ προβληματίζεσαι, νὰ τὰ περιμένης ὅλα, νὰ μπορῆς νὰ ὑπομένης ὅτι ἔρχεται.
Πάντα νὰ λές, καλῶς ἦλθες ἀρρώστια, καλῶς ἦλθες ἀποτυχία, καλῶς ἦλθες μαρτύριο.
Αὐτὸ φέρνει τὴν πραότητα, ἄνευ τῆς ὁποίας δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχη καμία πνευματικὴ ζωή.””

Η πληγή σου, η πιο μεγάλη προίκα της ζωής σου....



Το κερί που θα φωτίσει αυτή την νύχτα, το ανάβω για σένα, που είσαι μόνος, που είσαι μόνη και κινείσαι μονότονα στο μισοσκόταδο του απεναντινού διαμερίσματος. 
Για σένα, που σκυμμένη στο κινητό ψάχνεις μια επαφή να σου απαντήσει ή μια αγκαλιά να σε κρατήσει. Κυρίως όμως για σένα, που σε μπέρδεψε από μικρή η ζωή με σκιές και φαντάσματα, κι όλο προσπαθείς να βγεις στο ξέφωτο μα χάνεσαι. 
Ξέρω όταν είσαι στο σκοτάδι σε εκνευρίζει να σου μιλάνε για φως, μέσα σου λες, «άσε μας ρε φίλε με τις θεωρίες σου». Ξέρω επίσης ότι θα προτιμούσες να είμαι και εγω χάλια όπως εσένα, μερικές φορές σε παρηγορεί πιο πολύ αυτό, να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνη στο μαρτύριο αυτό, όμως, ένα θα σου πω και να το θυμάσαι: Μην Απελπίζεσαι!!! Όσο κι αν πονάς, όσο κι αν αισθάνεσαι ότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνεις καλά, θα έρθουν και οι καλύτερες μέρες. Απλά τώρα περνάς μια φάση, μα δεν θα είναι πάντα έτσι. Μπορείς και αξίζεις το καλύτερο. Αν και δυσκολεύεσαι προσπάθησε να δεις με τα μάτια του Θεού, που δεν σε βλέπει μονάχα στο τώρα που είσαι χάλια αλλά και στο αύριο που γελάς, χαίρεσαι την ζωή, δημιουργείς και ανασαίνεις ελπίδα. 
Κράτα βαθιά μέσα σου εκείνη την εικόνα του Γολγοθά. 
Όταν ο Χριστός έγερνε κουρασμένος το κεφάλι φωνάζοντας, «Θεέ μου γιατί με εγκατάλειψες…;» Είμαι σίγουρος ότι κάτι σου θυμίζει αυτή η κραυγή έτσι δεν είναι; 
Ναι εκείνες τις πολύ δικές σου στιγμές που ράγιζαν οι αντοχές σου. Όμως μην μείνεις εκεί, γιατί δεν τελείωσε έτσι η ιστορία του Γολγοθά. Προχώρα και θα δεις ότι ο Χριστός κραυγάζει ξανά στο Πατέρα Του, λέγοντας του Θεέ μου σε εμπιστεύομαι, εσύ ξέρεις ας γίνει το θέλημα σου… Και ποιο ήταν αυτό; Η ανάσταση. Ποιος αλήθεια περίμενε ότι πίσω από την σταύρωση ξημέρωνε η ανάσταση; Γι αυτό σου λέω οι πληγές σου μια μέρα θα γίνουν η πιο μεγάλη προίκα της ζωής.

''Ο ξεχασμένος Χριστός, και οι εβραίοι..''



Στην πόλη της Βηρυτού ζούσε κάποτε ένας χριστιανός σ’ ένα σπίτι το οποίο νοίκιαζε. 
Όταν έφυγε απ’ αυτό το σπίτι οριστικά, ξέχασε εκεί μια εικόνα του Σωτήρα.

Ύστερα μετακόμισε στο ίδιο σπίτι ένας Εβραίος.

Στη Βηρυτό υπήρχαν πολλοί Εβραίοι που έτρεφαν ιδιαίτερα πικρά αισθήματα για τη χριστιανική Πίστη. Έτσι, λοιπόν, όταν βρέθηκε η εικόνα στο σπίτι, οι Εβραίοι τη μετέφε­ραν εκεί όπου συνάζονταν και άρχισαν να τη χλευάζουν όπως και οι πρόγονοί τους είχαν άλλοτε χλευάσει τον ίδιο τον ζωντανό Σωτήρα...

Επίσης έκαναν στην εικόνα ό,τι και οι πρόγονοί τους είχαν κάνει στον Σωτήρα: τρύπησαν τα χέρια και τα πόδια με καρφιά, άλειψαν με ξίδι τα χείλη της εικόνας· μυκτήρισαν με κάθε δυνατό τρόπο την εικόνα του Σωτήρα.

Τέλος, κάποιος απ’ αυτούς πήρε μια λόγχη και κτύπησε την αγία εικόνα κάτω απ’ το πλευρό.

Τότε – ω του θαύματος! – αίμα και νερό ανέβλυσαν από την πληγή της εικόνας, ακριβώς όπως και απ’ το ζωντανό σώμα του Εσταυρωμένου Κυρίου.

Δεν περιγράφεται ο τρόμος που προκλήθηκε στους Εβραίους!

Ωστόσο έφεραν γρήγορα ένα δοχείο και μάζεψαν εκεί μέσα το αίμα και ύστερα έφεραν πολλούς αρρώστους, τυφλούς, κωφούς, χωλούς και δαιμονισμένους για να θεραπευθούν απ’ την εικόνα.

Μόλις οι Εβραίοι έχριαν με το αίμα τους αρρώστους αυτοί θεραπεύονταν.

Όλη η πόλη συγκεντρώθηκε εκεί για να δει το θαύμα και όλοι δόξαζαν τον Ιησού Χριστό, τον αληθινό Θεό· όλοι οι Εβραίοι σ’ εκείνη την πόλη μεταστράφηκαν και πίστεψαν στον ζωντανό και ζωοδότη Κύριο Ιησού Χριστό. Δόξα Σοι Κύριε!

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς 


(Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Οκτώβριος, εκδ. Άθως, σ. 131-132)
sfa-cryptochristian.blogspot.com

Μόνο με τον Χριστό όλα εξηγούνται...



«...Χωρίς Χριστό ο κόσμος είναι θέατρο του παραλόγου. Χωρίς Χριστό δεν μπορείς να εξηγήσεις τίποτε. 

Γιατί οι θλίψεις, γιατί οι αδικίες, γιατί οι αποτυχίες, γιατί οι ασθένειες, γιατί; γιατί; γιατί; Χιλιάδες πελώρια «γιατί». Κατάλαβέ το. 

Δεν μπορεί ο άνθρωπος να προσεγγίσει, με την πεπερασμένη λογική του, την απάντηση όλων αυτών των «γιατί». 

Μόνο με τον Χριστό όλα εξηγούνται. Μας προετοιμάζουν για την αιωνιότητα. Ίσως εκεί μας αξιώσει να πάρουμε απάντηση σε μερικά «γιατί»...

π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου

Λέγει ο Χριστός είναι να αναγνωρίσουμε την αρρώστια μας, την ατέλειά μας, και να Του ζητήσουμε βοήθεια



Η Εκκλησία πολλές φορές σκανδαλίζει γιατί έχει ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι τέλειοι, ήρωες, αψεγάδιαστοι, αλλά αμαρτωλοί, ανήθικοι, εμπαθείς.
Είναι σαν να πηγαίνουμε σε ένα νοσοκομείο και να σκανδαλιζόμαστε επειδή μέσα στο νοσοκομείο υπάρχουν άρρωστοι. Μα, ακριβώς γι'αυτό βρίσκονται εκεί οι άρρωστοι (μέσα στο νοσοκομείο) για να βρούνε γιατρειά.
Μην ξεχνούμε ποτέ, ότι ο Χριστός δεν προσδοκά από εμάς την αναμαρτησία, γιατί γνωρίζει ότι δεν είναι εφικτή. Αυτό που μας λέγει ο Χριστός είναι να αναγνωρίσουμε την αρρώστια μας, την ατέλειά μας, και να Του ζητήσουμε βοήθεια, να ακολουθήσουμε τον δικό Του τρόπο θεραπείας. 

Βεβαίως οι άνθρωποι που θέλουνε να πολεμήσουν τον Χριστό, επειδή δεν βρίσκουν κάτι το μεμπτό σ'Αυτόν, προβάλουν τα λάθη, τα πάθη των χριστιανών. Αυτό όμως είναι και πάλι λάθος. 

Δεν βλέπουν την Εκκλησία, αλλά κάποια μέλη της Εκκλησίας που ίσως έσφαλαν, αμάρτησαν και έχουνε μία ζωή η οποία δεν συμβαδίζει με την χριστιανική τους ιδιότητα.
Είναι λάθος όμως να κατηγορώ ολόκληρη την Εκκλησία και να την απαξιώνω, απαξιώνοντας και τον ίδιο τον Σωτήρα Χριστό. Είναι σαν να προσπαθώ να κατηγορήσω το νοσοκομείο, επειδή υπάρχουν ασθένειες. Βεβαίως οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις είναι επικίνδυνες και πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα από το νοσοκομείο, όμως δεν φταίει το νοσοκομείο επειδή υπάρχουν ασθένειες στον κόσμο γενικότερα.
Νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι κατακρίνουν την Εκκλησία και την απορρίπτουν γιατί την φοβούνται. Φοβούνται ότι μπορεί να λέγει την Αλήθεια, ότι μπορεί να έχει την Αλήθεια.
Επειδή όμως η Αλήθεια δεν βολεύει, καλύτερα να την αναθεματίσουμε, παρά να την ακολουθήσουμε.
Και επειδή κουσούρια στην Αλήθεια δεν μπορούνε να βρούνε, προβάλουν τα κουσούρια αυτών που πιστεύουνε στην Αλήθεια ώστε να πείσουν "εαυτούς και αλλήλους" ότι δικαιολογημένα δεν πιστεύουνε.
Δεν έχουμε καταλάβει ότι τα κουσούρια μας, οι αμαρτίες μας, δεν μας στερούν την Αλήθεια. Την Αλήθεια την στερούμαστε όταν δεν παραδεχτούμε τα κουσούρια και τις αμαρτίες μας.
Ο Χριστός και στην επίγεια ζωή του δεν έκανε παρέα με τέλειους ανθρώπους, αλλά με ανθρώπους που είχανε κουσούρια και αδυναμίες. Οι μαθητές γίνανε απόστολοι όχι γιατί ήταν τέλειοι, αλλά γιατί είχανε απλότητα και ταπείνωση.
Εάν δούμε τα συναξάρια της Εκκλησίας είναι γεμάτα από ρέμπελους, από ανήθικους, από αμαρτωλούς, από εμπαθείς ανθρώπους που μετανόησαν, που πάλεψαν με τους δαίμονές τους και τον Θεό.
Ένας μικρός σπόρος αυτομεμψίας χρειάζεται, να θαφτεί μέσα στην φυλακή-κόλαση του εγώ μας, για να καρποφορήσει η ελευθερία-παράδεισος της μετανοίας.

Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, του Ορθοδόξου Δόγματος!



ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Γιορτάζουμε την αποκατάσταση του Ορθού Δόγματος ενάντια στην εικονομαχία.

Μνημονεύουμε τους Αγίους που μας θυμίζουν τους εκάστοτε αγώνες για την διαφύλαξη της Ορθής Δόξας, του Ορθού τρόπου να δοκώ (να βλέπω) και να αντιλαμβάνομαι τον Λόγο της Αλήθειας, τον ίδιο τον ΘΕΟ!

Όπως η Αλήθεια είναι μία, έτσι και η Πίστη στον Αληθινό Θεό είναι μία! Οικοδομείται δε, από τους έχοντες ενδιαφέρον και καλή προαίρεση!

Συνεπώς, η Πίστη δεν αφορά το ξύλο και γενικά την ύλη των εικόνων, αλλά το περιεχόμενο, ως μνημόνευση και απονομή δόξας και τιμής προς διαφύλαξη, ώστε να μη παραδοθεί η Ορθοδοξία και όσοι την υπερασπίστηκαν στη λήθη.

Όταν βλέπουμε φωτογραφία προσφιλούς μας προσώπου δεν θυμόμαστε το κάδρο ή ό,τι περιβάλλει το πρόσωπο. Επικεντρώνεται ο νους και η καρδιά μας στο πρόσωπο της φωτογραφίας.

Ο μεν νους και διάνοια αντιλαμβάνεται το περιεχόμενο, ενώ η «καρδιά» σκιρτά από συγκίνηση.

Αυτό είναι η μνημόνευση. Να θυμόμαστε και να ακολουθούμε την Πίστη και την ενάρετη ζωή (Απ.Παύλος), όχι του ξύλου ή του μουσαμά ,αλλά των Αγίων προσώπων που απεικονίζονται στις εικόνες.

Το 726 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Λέων ο Γ’ ο Ίσαυρος (717-741 μ.Χ.) απαγόρευσε την προσκύνηση των Ιερών εικόνων με την πρόφαση παρέκκλισης προς την ειδωλολατρία. 

117 χρόνια μετά, το 843 με πρωτοβουλία της βασίλισσας (και μετέπειτα Αγίας Θεοδώρας..) έγινε το κορυφαίο γεγονός της αναστήλωσης των Ιερών εικόνων.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ έλαμψε!!

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ θριάμβεψε!!

Το ΟΡΘΟ ΔΟΓΜΑ δικαιώθηκε και οι αγώνες –με τη βοήθεια του Θεού- ανταμείφτηκαν!

Η θριαμβεύουσα και η στρατευομένη Εκκλησία αγαλιάσθηκαν.

Πέρασαν 1176 χρόνια και επί των ημερών μας πλέον, επιδιώκεται το ίδιο φαινόμενο.

Η ιστορία… επαναλαμβάνεται!

Τότε, επί προφάσει δήθεν παρέκκλισης προς την ειδωλολατρία… κατέβασαν τις εικόνες.

Σήμερα, επί προφάσει δήθεν να μην σκανδαλίσουν την ειδωλολατρία (αλλόθρησκους) κατεβάζουν εικόνες και σταυρούς, ακόμα και από τον τράχηλό τους …οι αθεόφοβοι. 
Και ως επακολούθημα δένουν μυλόπετρες καθότι δεν σκανδαλίζουν τους ειδωλολάτρες για να τους συνεφέρουν, αλλά …όλο το Ορθόδοξο ποίμνιο.

Άλλη μία απόδειξη του παραληρήματος των αντίχριστων! Οι εικόνες τους βλέπουν και τους ελέγχουν. Δεν μπορούν να βαστάξουν τέτοιο έλεγχο, γι’αυτό θέλουν να τις «κατεβάσουν»! 

Οι σκοτεινές αντίχριστες δυνάμεις δε θα σταματήσουν να διαβάλουν ως τη συντέλεια του κόσμου. Η Εκκλησία θριαμβεύει και θα θριαμβεύει «Καί πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς», ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΑΥΤΟ!

Η υποτιθέμενη νίκη των οργάνων του διαβόλου είναι το να παρασύρουν απρόσεκτες ψυχές στην απώλεια.

Επί εικονομαχίας έλαμψε η Αλήθεια, οι εικόνες δακρύζουν, συγκεντρώνουν «φιδάκια», αναβλύζουν αίμα και μύρο, μιλάνε…!

Όλα αυτά δεν τα κάνει το ξύλο ή το κρύσταλλο της εικόνας, αλλά η χάρις του Θεού, της Υπεραγίας Θεοτόκου και των Αγίων, προς ενδυνάμωση της Πίστης μας και προς όφελος της ψυχής μας!

ΑΥΤΟΥΣ υμνούμε, δοξολογούμε και ακολουθούμε στην Πίστη.

Για να ακριβολογούμε κιόλας, κατά τους Πατέρες, ακόμα και τα σκεύη των Αγίων χαριτώνονται και δια της απαρασάλευτης Πίστης μπορούν να θαυματουργούν.

Αυτήν την Ορθή Πίστη μισεί και πολεμάει ο διάβολος.

Ο Κύριος μας συμβουλεύει: «Προσέχετε να μη σας πλανήσουν…» και χάσετε την Πίστη σας!!

Απευθύνεται σε όλες τις ψυχές, ο σπόρος πέφτει παντού ο ίδιος, για να μην υπάρχει δικαιολογία ότι δεν έλαβα ή ότι αυτό που έλαβα δεν ήταν καλό.

Γι’ αυτούς όμως των οποίων «προείδε την σκληροκαρδίαν και την κακή προαίρεσή τους, παραχώρησε να τυφλωθούν οι πνευματικοί τους οφθαλμοί και να πωρωθεί η καρδιά τους, ώστε να μην επιστρέψουν και τους γιατρέψει!»

Η μάχη του κακού εναντίον του καλού είναι διηνεκής, αλλά και ο ζήλος της διαφύλαξης της Ορθής Πίστης άσβεστος! Οι εκάστοτε Άγιοι της Εκκλησίας μας το απέδειξαν ανά τους αιώνες σε κάθε χρονική στιγμή που επιβάλλονταν και το απέδειξαν όχι μόνο δια πύρινου λόγου, αλλά και δια του αίματός τους. 

Αυτήν την Πίστην ακολουθούμε παρακαλώντας τον γλυκύτατο Ιησού Χριστό, την Υπεραγία Θεοτόκο μας και όλους τους Αγίους να ενδυναμώνουν την Πίστη μας ώστε «να μη δειλιάσουμε στον αγώνα κατά του θηρίου».

Αυτό που διηνεκώς τελείται ανά τους αιώνας είναι η δοκιμασία του ανθρώπου δια των προσβολών του διαβόλου, που παραχωρεί ο Θεός ώστε να διακριθούν τα δικά Του πρόβατα που ακούνε και γνωρίζουν μόνο τη φωνή Του.

Έτσι και τώρα θα λάμψει η Αλήθεια σχετικά με την παναίρεση του οικουμενισμού.

Στο μεταξύ θα δοκιμασθεί η Πίστη και η υπομονή των Χριστιανών. Θα φανούν ποιοι ακολουθούν τον καλό ποιμένα, το Ευαγγέλιό Του καθώς και το 2ο Ευαγγέλιο (το Πηδάλιο)… και ποιοι ακολουθούν τη γνώμη των «πλειόνων» ( του Ιερώνυμου), αγνοώντας τα Λόγια του Κυρίου που ερμηνεύει ο Ι. Χρυσόστομος: 

«Αλλ’ εμένα δεν με ενδιαφέρουν εκείνοι, ένα μόνον με ενδιαφέρει, το να πιστεύσης συ, διότι είναι προτιμότερος ένας που εκτελεί το θέλημα του Κυρίου, παρά οι μύριοι παράνομοι..» 

(Ιω. Χρυς. ΟΜΙΛΙΑ ΝΘ’ 9,34-10,13 σελ.93 ΕΠΕ) 

Είπε, στον μη έχοντα οφθαλμούς όταν αποκατέστησε την ατέλεια, προς Δόξα Θεού αποκαλύπτοντας εις αυτόν την θεότητα.

Και στη συνέχεια,μας λέει:

«Και κατόπιν από την πίστιν αυτήν, που εξεδήλωσεν ο θεραπευθείς τυφλός κατ’αντίθεσιν προς την απιστίαν των Ιουδαίων, είπεν ο Ιησούς. Ήλθον εγώ εις τον κόσμον αυτόν δια να γίνη κρίσις και δια να ξεχωρισθούν οι καλοπροαίρετοι από τους διεστραμμένους.Και έτσι θα επακολουθήση ως αποτέλεσμα τούτο: Εκείνοι που θεωρούνται από τους εντριβείς του νόμου,γραμματείς, ως τυφλοί και βυθισμένοι εις το σκότος της αγνοίας και της πλάνης, αυτοί θα ίδουν το φως της Αληθείας. Και εκείνοι που παρουσιάζουν τους εαυτούς των ως γνώστας των Γραφών και φρονούν αλαζονικώς ότι βλέπουν, θα καταντήσουν εις πνευματικήν τύφλωσιν.»

Αφού ο διάβολος δεν μπόρεσε τόσα χρόνια με την εικονομαχία και τις αιρέσεις να πετύχει τον σκοπό του, έρχεται τώρα με τον πλέον ύπουλο τρόπο να διαβάλλει την Ορθή Πίστη των Χριστιανών. Ως δόλωμα προτάσσει την αγάπη και το ενδιαφέρον προς τους ανθρώπους με τον οικουμενισμό.

Μιλάει για αγάπη αυτός που μισεί απερίγραπτα τους ανθρώπους, τους αφανίζει, τους διαμελίζει, τους σκορπίζει ώστε να είναι διαχειρίσιμοι και ευκολότερη λεία.

Ας ξεσκεπάσουμε όμως την τακτική του οικουμενισμού προς ωφέλεια των καλοπροαίρετων ψυχών. Ο οικουμενισμός, το θηρίο όχι ως μία αίρεση, αλλά ως ΠΑΝ-αίρεση βρυχάται ,ως λέων, να καταπιεί την ανθρωπότητα.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ


Και τώρα θα ερωτήσεις, αναγνώστα τι είναι ο οικουμενισμός;

Ποιο είναι το «πιστεύω» του οικουμενισμού;

Πού στηρίζεται;

Ποιοι κρύβονται πίσω του;

Τι επιδιώκει και τι μέσα χρησιμοποιεί;

Θα πρέπει όμως ,προηγουμένως και από την αρχή, να ξεκαθαρίσωμε κάπως τα πράγματα, ώστε να γνωρίζης περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Πρέπει να βρίσκεσαι από την αρχή στο κέντρο του νοήματος του μεγάλου τούτου ζητήματος,ώστε να μπορέσεις εύκολα να παρακολουθήσεις έπειτα, βήμα προς βήμα, όλες τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις του ολεθρίου σκοπού, που επιδιώκει και των καταχθονίων και σατανικών μέσων,που χρησιμοποιεί ο οικουμενισμός.

Ο οικουμενισμός είναι ένα κίνημα παγκόσμιον του διεθνούς σιωνισμού και έχει ως μοναδικόν σκοπόν την πολιτικήν και θρησκευτικήν κατάκτησιν της οικουμένης!

Στα μάτια όμως του κόσμου φαίνεται, ότι ο οικουμενισμός είναι κίνημα παγκόσμιον, δια την πολιτικήν, οικονομικήν και την θρησκευτικήν ένωσιν της ανθρωπότητος.
Εκ πρώτης, βεβαίως,όψεως, δια τους αγνοούντας τα πράγματα, ο σκοπός αυτός της ενώσεως της ανθρωπότητος φαίνεται καλός και ωφέλιμος. Και τούτο, διότι στον οικουμενισμό επιφανειακά κυριαρχεί το σύνθημα της ειρήνης, που το λαχταρούν όλοι.

Κυριαρχεί το σύνθημα της ενότητας, που το θέλουν οι πάντες.

Mιλούν ακόμη κατά κόρον για αγάπη. Και ποιος δεν την θέλει την αγάπη! Αλλά η αγάπη του οικουμενισμού είναι απάτη. Δεν ξεκινά από τον πόνο για τον συνάνθρωπο, όπως τον εδίδαξε ο Χριστός, αλλά από το μίσος, την υποκρισία και το ψέμα,δια την υποταγήν των πάντων. Γι’αυτό, ενώ ακούμε να μιλούν για ενότητα, για ειρήνη, για αγάπη, για συνεργασία οικονομική και κοινό νόμισμα, εντούτοις βλέπομε από την άλλη μεριά την έντασι, την όξυνσι, την καλλιέργεια διαφορών, διενέξεων και μίσους. Παρατηρούμε διπλωματική δραστηριότητα για την καταβαράθρωσι και εξαφάνισι των μικρών και αδυνάτων Κρατών.

Αλλά δεν θα επεκταθούμε εδώ περισσότερο,για την σατανική αλυσίδα των σκοτεινών δυνάμεων, που προπαρασκευάζουν μυστικά την καταστροφή των εθνών και ιδιαίτερα των Ορθοδόξων Χριστιανικών Κρατών. Αυτό ας το εξετάσουν άλλοι αρμοδιότεροι και ας λάβουν τα μέτρα τους. Ημείς,εδώ, θα σταθούμε μόνον στον θρησκευτικό οικουμενισμό.

Τι είναι ο σημερινός Θρησκευτικός οικουμενισμός.

O θρησκευτικός οικουμενισμός της σήμερον είναι κίνησις, δια την ένωσιν των αιρετικών ομολογιών της δύσεως μετά της Ορθοδοξίας κατ’αρχάς και εις δεύτερον στάδιον δια την ένωσιν όλων των θρησκειών εις ένα τερατώδες κατασκέυασμα, εις μίαν πανθρησκείαν. Τελικόν όμως σκοπόν έχει να εξαφανίσει,μέσα σ’αυτό το χωνευτήρι, τον Χριστιανισμόν και ιδίως την Ορθοδοξίαν,που κατέχει την Αλήθειαν. Σκοπεύει δε εις την τελική φάσι του σκοτεινού του σχεδίου να αντικαταστήση την λατρεία του ενός Θεού,με την λατρεία του σατανά!

Αυτό φαίνεται εκ πρώτης όψεως απίστευτο. Και όμως ,αυτό κυρίως επιδιώκει ο πολυδαίδαλος μηχανισμός της οικουμενικής κινήσεως, δια την δραστηριότητα της οποίας τόσον συχνά ακούμε στις ημέρες μας να γίνεται λόγος. Ο οικουμενισμός, όπως αποδεικνύεται από στοιχεία σοβαρά και αδιάσειστα, που θα διαβάσης, αναγνώστα, στη συνέχεια, είναι ένα σατανικό κατασκεύασμα των σκοτεινών δυνάμεων.Είναι μια μεγάλη, φοβερή και τρομερή αίρεσις ή μάλλον παναίρεσις. Είναι μία σύνθεσις θρησκειών, φιλοσοφιών και παραδόσεων σε μια τραγελαφική ενότητα. Είναι μία δολία πλάνη καταστρωμένη με σατανικό σχέδιο, η οποία υποστηρίζει, ότι πουθενά δεν υπάρχει η μοναδική, η απόλυτος, η ενιαία αλήθεια.Ούτε και στην Ορθοδοξία!
Έτσι ο οικουμενισμός καταντά ένα τέρας, που καταβροχθίζει τα πάντα. Καταντά ένα καμίνι, που προσπαθεί να χωνέψη και συγκεράση όλες τις θρησκείες.
Είναι ένας νεότερος αιρετικός συγκριτισμός, που υπόσχεται να λ΄υσει όλα τα προβλήματα!
Ο δε θεός για τον οικουμενισμό είναι ένας αόρατος θεός,που δέχεται εξίσου την λατρείαν όλων των θρησκειών. Για τον οικουμενισμό δεν υπάρχει προσωπικός θεός.
Ο οικουμενισμός δεν πιστεύει τίποτε, αλλά και τίποτε δεν απορρίπτει στο ανακάτεμα και στη νέα σύνθεσι της θρησκείας, την οποίαν επιδιώκει να κατασκευάσει. Δεν υπάρχουν για τον οικουμενισμό θρησκείες και πατρίδες. Με τρόπο επιδέξιο και δήθεν για λόγους ειρηνικής συνεργασίας προβάλλει έμμεσα το σύνθημα «κάτω τα σύνορα»!! 
Όλα, λοιπόν συνθλίβονται, αφομοιώνονται και εξαφανίζονται στο αβυσσαλέο στόμα του οικουμενισμού.

Ο οικουμενισμός είναι μια φοβερή λαίλαψ,που προετοιμάζεται να ξεθεμελιώση, όπως φαντάζεται, την «Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν» του Χριστού.
Είναι άγριος τυφών των δυνάμεων του σκότους, που συγκεντρώνει την καταστροφική του μανία εναντίον κυρίως της Ορθοδοξίας,με τον σκοτεινό του πόθο να την εκμηδενίση και να την αφανίση. Και τούτο,διότι γνωρίζει ότι μόνη η Ορθοδοξία κρατεί ανόθευτη την Αλήθεια και Μόνη αυτή μπορεί να σώση τον άνθρωπο. «Τις πέτρες τις πετούν στις καρυδιές, που έχουν καρύδια», έλεγε παραστατικά ο Κολοκοτρώνης.Έτσι και ο οικουμενισμός χτυπά την Ορθοδοξία, διότι αυτή έχει αξία, κατέχει τον θησαυρόν της Αληθείας. Αλλά,ενώ είναι τόσον τρομερά τα σχέδια του οικουμενισμού, εντούτοις τα κρύβει επιμελέστατα κάτω από ένα αριστοτεχνικό μανδύα αθωότητος. Όλα προχωρούν με μελέτη, με σύστημα με οργάνωσι.
Ο οικουμενισμός, σήμερα, είναι η εξέλιξις του φοβερού σχεδίου των οργάνων του σατανά στο πιο κρίσιμο σημείο. Με τον οικουενισμό, χτυπούν σήμερα, με όλας των τας δυνάμεις, την Εκκλησία του Χριστού οι άσπονδοι και δόλιοι εχθροί της.
Σκοτεινές δυνάμεις και αόρατα επιτελεία έχουν συγκεντρώσει τα πυρά τους στο σκοπό αυτό. Πόλεμος γίνεται. Και πόλεμος μεγάλος,που δυστυχώς οι πολλοί δεν τον έχουν καν πάρει είδηση. Όλοι οι ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ενωμένοι κάτω από ένα αόρατο επιτελείο, που κρύβετασι πίσω από ωραίες λέξεις, σοβαροφανείς οργανισμούς και ενωτικά συνθήματα απάτης, δουλεύουν ημέρα και νύκτα, για να αφανίσουν την Αγίαν Του Εκκλησία, να νωθεύσουν την Αλήθεια,που μας απεκάλυψε ο Θεάνθρωπος και να ματαιώσουν έτσι την σωτηρία του ανθρώπου, να βάλουν δε στη θέσι του Χριστού, ως αρχηγό του κόσμου, τον διάβολο «ώστε αυτόν εις τον Ναόν του Θεού ως Θεόν καθίσαι αποδεικνύοντα εαυτόν, ότι εστί Θεός»(Β’Θεσ.β’4).

Αι δυνάμεις του σκότους έθεσαν τελευταίως σε ενέργεια όλα τα μέσα, για να μπορέσουν να ξεθεμελιώσουν την Εκκλησία του Χριστού.Γενική, λοιπόν, επίθεσι επιχειρούν εναντίον της Εκκλησίας εφ’όλων των μετώπων κάτω από την αθώα επωνυμία του οικουμενισμού.

Ο οικουμενισμός, με λίγα λόγια, είναι ένα καταχθόνιον παγκόσμιον κίνημα πολιτικόν και θρησκευτικόν, με σκοπό την υποταγήν της ανθρωπότητος κάτω από μίαν παγκόσμιον κυβέρνησιν…και την ένωσιν όλων των θρησκειών εις μίαν πανθρησκείαν, ώστε να εξαφανισθή ο χριστιανισμός, να εξαφανισθή η σώζουσα Ορθόδοξος Πίστις και να λατρεύεται στο τέλος,αντί του Αληθινού Θεού ο σατανάς!

(Η πλαγιογραφή είναι από το βιβλίο:
Αρχιμ. ΧΑΡΑΛ.Δ.ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ «Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΜΑΣΚΑ».

Αναφέρονται συγκλονιστικές αποδείξεις που ούτε καν γνωρίζαμε και που θα ωφελήσουν κάθε άνθρωπο διότι ξεσκεπάζει τα ολέθρια σχέδια του αντίχριστου οικουμενισμού.)

Η ΤΡΙΠΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ


Το παμπόνηρο σχέδιο του αντίχριστου προκειμένου να πλήξει την σώζουσα Ορθόδοξη Πίστη ώστε να επικρατήσει και να τον προσκυνήσουν μικροί και μεγάλοι, είναι ο οικουμενισμός, με όπλο την εκκοσμίκευση και αγαπολογία.

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός μας έχει ήδη προειδοποιήσει ότι στους έσχατους χρόνους η Πίστη θα εκλείψει, ως εκ τούτου ερωτά:

«Άραγε θα βρω Πίστη στους ανθρώπους όταν επιστρέψω;»

Και αλλού μας λέει ότι:

«Θα κολοβώσει τον χρόνο γιατί δεν θα σωζόταν ούτε ένας εκλεκτός».

Ιδού οι αποδείξεις του τι κατάφερε ο διάβολος στους «εκλεκτούς»: 

(Αναζητήστε αλλού τους εκλεκτούς.)

«Γενεά πονηρά και μοιχαλίς, που 
επρόδωκε την Πίστιν της προς τον ουράνιον Νυμφίον» (Ματθ.ΙΒ’39). 
Επρόδοκε Πατρίδα, 

3)επρόδοκε Ποίμνιο.

Δεν μένει τίποτ’ άλλο για να προδώσουν. Τα πρόδωσαν όλα! Συνεργάστηκαν σε όλα τα επίπεδα με τον Αντίχριστο αντί χρημάτων, ντουβαριών και …μαρμάρων. Ενδιαφέρονται για τον μισθό και ουδόλως για τον Χριστό!!

Τώρα αναμένουν την αμοιβή τους απ’ αυτόν για τον οποίον εργάστηκαν.

1ον) Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΙΟΝ ΝΥΜΦΙΟΝ


Έγινε επισήμως-με υπογραφές- στην ΨΕΥΔΟ-σύνοδο Κρήτης, όταν προσκύνησαν πρώτα το βιτρώ της πανθρησκείας ,που ήταν ανηρτημένο στην είσοδο του κτιρίου. Αποδέχθηκαν την πανθρησκεία και μετά εισερχόμενοι συντέλεσαν την ανομία, αποδεχόμενοι τις καταδικασμένες αιρέσεις, ονομάζοντάς τες «εκκλησίες».

Ήταν πολύ καλά επιλεγμένοι και προετοιμασμένοι, γνώριζαν τι πήγαιναν να πράξουν ,εν πλήρη συνειδήσει. 

Το πρώτο στάδιο του σχεδίου του Αντίχριστου το εκπλήρωσαν, καταλύοντας Εντολές Κυρίου, κανόνες Πηδαλίου και συνοδικότητα.

Μάθετε τι ψήφισαν στην ΨΕΥΔΟ-σύνοδο Κρήτης.

Επιβάλλεται να διδάσκουμε συνεχώς τα παιδιά και τα εγγόνια μας σχετικά με το μεγάλο πλήγμα που επέφεραν οι ασεβείς, φαύλοι, αθεόφοβοι και ασυνείδητοι προδότες στην Ορθοδοξία, όταν ψήφισαν στην ΨΕΥΔΟ-σύνοδο Κρήτης ένωση με αιρετικούς και αλλόθρησκους, ώστε να μην παραδοθεί η τελεσθείσα προδοσία, στη λήθη. Ας προσέξουμε οι επόμενες γενιές να θωρακιστούν με Ορθή Πίστη και όχι με διεστραμμένες-αιρετικές δοξασίες, που διδάσκουν τα όργανα του διαβόλου.

Είμαστε υπεύθυνοι γι’ αυτό. Θα δώσουμε λόγο και τώρα και την ώρα της κρίσεως. Δεν αρκεί να πάει ο κάθε «Ιερώνυμος» σπίτι του, (αυτό επιδιώκει άλλωστε τώρα που εκτέλεσε στο ακέραιο την ΠΡΟΔΟΣΙΑ), αφού αυτά που ψήφισε εφαρμόζονται πλέον !

Πρέπει να καταδικαστούν ως παν-αιρετικοί καθώς και η ΨΕΥΔΟ-σύνοδος, να αφοριστούν και να αποβληθούν αφού δεν μετανοούν, ώστε να επέλθει ΚΑΘΑΡΣΗ στην Ορθοδοξία. Ειδάλλως δεν θα είναι ο Ιερώνυμος αλλά κάποιος άλλος στη θέση του, για να συνεχίσει τη σφαγή, με περισσότερες περγαμηνές ,αλλά, με τα ίδια φρονήματα, ώστε να επιτελέσει το 2ο στάδιο του σχεδίου γιατί το 3ο …το έχουν αναλάβει άλλοι.

Όσοι πιστεύουν ότι το καράβι που έβγαλε (αγνόησε) το Πηδάλιο και χτύπησε στα βράχια, μπορεί να ανακρούσει πρύμναν χωρίς Πηδάλιο… σφάλλουν!

Οι σατανοκίνητοι μηχανισμοί βρίσκουν Τρισάθλιους για να εκπληρώσουν με πλήρη επίγνωση το έγκλημα. Με ένα απλό συγνώμη δεν επανέρχονται οι σφαγιασθείσες ψυχές. 
Ο λόγος δεν υποκινείται από μίσος αλλά, από αυτά που αναφέρει το Πηδάλιο το οποίο τακτοποιεί τα εκάστοτε θέματα για την εκκλησιαστική ευταξία και δογματική ακρίβεια, που οι τολμηροί ευρεσιτέχνες το θεώρησαν επουσιώδες.

«Σημαδέψτε τους και φύγετε μακράν από αυτούς.» 
(Απ. Παυλ.)

2ον)Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

Συνεργάστηκαν με ΑΘΕΟΥΣ ονομάζοντάς τους «άλας και φως του κόσμου» (λόγια Ιερώνυμου), αντί να τους καυτηριάσουν. 

Στο 1ο συλλαλητήριο για την ΞΑΚΟΥΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ δεν έδωσαν εντολή να συμμετέχει κλήρος και λαός. Όταν όμως είδαν τη λαοθάλασσα άλλαξαν γνώμη. Κινούνται μακράν του Θεού, ακολουθώντας όχι τη διδασκαλία του Κυρίου, αλλά το πλήθος του κόσμου. Αυτός ήταν ο λόγος που στο επόμενο συλλαλητήριο έδωσαν διαταγή συμμετοχής.(Στη συγκεκριμένη περίπτωση, έστω και έτσι καλώς έπραξαν).

Δεν τους ενδιαφέρει η Μακεδονία μας ,τους ενδιαφέρει μη χάσουν τους πελάτες. Σοβαρός άνθρωπος με Πίστη Θεού δεν αλλάζει αποφάσεις τόσο γρήγορα για τόσο σοβαρά θέματα. Βοηθούν τους λαθραίους που στρατολογούνται και περιμένουν εντολή. Τους καλωσορίζουν και τους εγκαινιάζουν τα σπίτια. Τους δε πιστεύοντες εις τον Κύριον τους καταδιώκουν. Αυτό εννοούν «αγάπη» οι οικουμενιστές.

Εάν η ηγεσία της Εκκλησίας ύψωνε το χριστιανικό της ανάστημα, νόμους του Συντάγματος δεν θα τολμούσαν να αγγίξουν οι άθεοι. Επειδή όμως ούτε ανάστημα υπάρχει ούτε χριστιανικό Ορθόδοξο φρόνημα , γι’ αυτό συνεργάστηκαν μετά των αθέων- ανθελλήνων, εναντίον της Πατρίδας!

Τους είναι εμπόδιο το ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ της Πατρίδας μας, προκειμένου να φέρουν την ΠΑΝ-θρησκεία που υπέγραψαν στην ΨΕΥΔΟ-σύνοδο.

Οι μάσκες έπεσαν, όλοι γνωρίζουν και δικαιολογία δεν υπάρχει.

3ον) Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΜΝΙΟΥ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ

Δείτε, ακούστε και κλάψτε για την κατάντια μας!!

Ανεχόμαστε τα τέκνα του διαβόλου να μας παραδίδουν στον ΑΝΤΙ-χριστο. Μια φατρία «άλαλων και μπάλαλων», ασεβών, αθεόφοβων και πνευματικά τυφλών παίρνουν αποφάσεις για εμάς χωρίς την συγκατάθεσή μας.

Τους ανεχόμαστε περιμένοντας την τελική καταστροφή μας. Είμαστε συνυπεύθυνοι. Είναι ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ να έχουμε τέτοιους ποιμένες και άρχοντες. Ξεκάθαρα μας το λένε οι ίδιοι και εμείς δεν μπορούμε να το κατανοήσουμε.

Επιτέλους ας ξυπνήσουμε!

Ας φύγουμε από τον Αντίχριστο και τα όργανά του!

Στις 15-05-2016 λίγο πριν την ΨΕΥΔΟ-σύνοδο Κρήτης, στη μάντρα της αρχιεπισκοπής ,υπήρχαν πινάκια που θα δείτε παρακάτω, τα οποία αποδεικνύουν την αποδοχή της αρχ/πής Αθηνών στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση, συνεπώς και στις ηλεκτρονικές ταυτότητες.

Βεβαίως αντί χρηματικού ποσού από «άγνωστους» οργανισμούς. Τους υποχρέωσαν να τα αναρτήσουν και λίγες μέρες αργότερα ακολούθησε η ΨΕΥΔΟ σύνοδος Κρήτης …

Με μαθηματική ακρίβεια, βήμα-βήμα η ΠΡΟΔΟΣΙΑ!

Μετά από λίγες μέρες τα αφαίρεσαν.

Έτσι εξηγούνται όλα. Το πως σε ερωτήσεις 
« πνευματικών» σχετικά με τις ηλεκτρονικές ταυτότητες παίρναμε σαν απάντηση:

«Οι Χριστιανοί δεν έχουν να κρύψουν τίποτα.»

Μέχρι και μπουγέλο έφαγε κάποιος «αυλικός», προκειμένου να κλείσει το στόμα του, επειδή παράκουσε εντολή και μίλησε για τις ηλεκτρ. ταυτότητες!!

Και άλλος:

«Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα!»

Δηλαδή, αν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα …να πάμε με τον Αντίχριστο…… παπούλη;

Να πάρουμε τις ηλεκτρονικές ταυτότητες; Αυτό μας λέτε;

Αυτό μας λέει ο Ιησούς Χριστός περί ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ;

Το : «Όποιος δειλιάσει στον αγώνα κατά του θηρίου ..» (Αποκ.), 

τι εννοεί;

Την Τρίτη 19-02-2019 μετά από αναβολές φθάσαμε στο Σ. Επ. (συμβούλιο επικρατείας) για το θέμα των ηλεκτρ. Ταυτοτήτων. Η διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδας –φυσικά- ήταν απούσα. Τι θα μπορούσε άλλωστε να κάνει αφού εκ των προτέρων η θέση της είναι υπέρ της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης;

Δηλαδή, ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΝΑ ΔΟΘΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΜΗ, ΣΕ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ Ή ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ Ή «ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ»ΠΟΥ ΘΑ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΣΕ ΕΜΑΣ!

ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ, ΘΑ ΕΞΑΡΤΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ (ΑΥΤΟΝ). 

Άνοιξε διάπλατα η διοικούσα εκκλησία τις πόρτες και οδηγεί το ποίμνιο στον Αντίχριστο.

Με πόση πονηριά παραπλανά τους πιστούς, λέγοντας ότι αν και εφόσον οι ηλεκτρ. ταυτότητες περιέχουν το δυσώνυμο αριθμό (666) ,τότε δεν θα τις πάρουμε. 

Ποιός θα αποδείξει τεχνολογικά το μέρος που θα κρύβεται ο διάβολος μέσα σε αυτές;

Σε αντίθετη περίπτωση μη αποδείξεως της ύπαρξης του 666,η εκκλησία μας συμβουλεύει… να πάρουμε τις ταυτότητες. Στο μεταξύ μέχρι να διαπιστωθεί η ύπαρξη ή μη του 666 μέσα σε αυτές και ενώ η διοικούσα εκκλησία «θα ψάχνει διακαώς», οι μεν ταυτότητες θα εκδίδονται, οι δε ψυχές θα χάνονται. Θα γίνει ακριβώς ό,τι έγινε στην ΨΕΥΔΟ-σύνοδο.
Πρώτα ψήφισαν εν αγνοία του ποιμνίου και μετά προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Έτσι και τώρα θα τις φέρουν και μετά θα λένε ότι δεν είναι αυτό το σφράγισμα του Αντίχριστου… (για να δικαιολογηθούν).

Μα πονηροί και διεστραμμένοι που λέτε ότι ανήκετε στην Εκκλησία του Χριστού, αφού δεν ξέρετε ακόμα αν οι ταυτότητες έχουν το δυσώνυμο αριθμό, γιατί εκ των προτέρων έχετε συγκατατεθεί στην ηλεκτρ. διακυβέρνηση;

ΠΟΙΟΣ ΣΩΦΡΩΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΜΗ, ΘΑ ΠΑΡΕΔΙΔΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ, ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΤΟΥ, ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ Ο ΔΥΣΩΝΥΜΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ;

ΣΤΙΣ ΗΛΕΚΤΡ.ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ, ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ,ΟΤΙ ΠΑΡΑΧΩΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΣΕ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ (ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ) ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ!

Αυτό μόνο τα τέκνα του διαβόλου θα μπορούσαν να το κάνουν προκειμένου να υποδεχθούν τον πατέρα από τον οποίο κατάγονται.

Τον αντίχριστο δεν θα τον φέρει κανένας άλλος, εκτός των αιρετικών και ψευτο-διδασκάλων. Μας το είπε ο μαθητής της αγάπης και ψέματα δεν λέει: 

«Και τώρα πλέον είναι ο αντίχριστος εν τω κόσμω δια των αιρέσεων και των ψευδοδιδασκάλων, που προπαρασκευάζουν το έδαφος δια την προσωπικήν έλευσιν του.» (Α’ Ιωαν.Δ’3).

Την προπαρασκευή ,σχεδόν την ολοκλήρωσαν. Απομένει να τον αναδείξουν.

Εμείς αν θέλουμε να σωθούμε οφείλουμε να διακρίνουμε ποιοι είναι οι αιρετικοί και ψευτοδιδάσκαλοι και να απομακρυνθούμε από αυτούς. Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι τώρα πια εύκολα διακρίνονται.

Η έδρα του συμβουλίου επικρατείας έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον, φάνηκε ζήλος για το τόσο σοβαρό θέμα, εξετάζοντάς το για πολλή ώρα. Η εισηγήτρια της έδρας και οι αγορευτές-νομικοί, ήταν καταπέλτες, καταθέτοντας πλήθος σοβαρών επιχειρημάτων-αποδείξεων.

Ο υποστηρικτής των ηλεκτρ. ταυτοτήτων εκπρόσωπος του υπουργείου ,χωρίς να έχει ούτε ένα επιχείρημα, μέχρι που προξένησε το μειδίαμα σε έδρα και ακροατήριο.

Μένει να δούμε αν η σπορά θα καρποφορήσει!

ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΣΠΟΡΑ …ΕΓΙΝΑΝ!

ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΧΡΕΟΣ…ΕΤΕΛΕΣΘΕΙ!

Ρωτήστε λοιπόν ,αγαπητοί αδελφοί, τους πνευματικούς σας αν είναι υπέρ της ηλεκτρ. ταυτότητας του πολίτη, της ηλεκτρ. διακυβέρνησης του Αντίχριστου.

Η απόφαση είναι άκρως προσωπική, γιατί είναι άκρως προσωπική Η ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ Ή ΜΕ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!

Όσο και να θέλει κανείς να βοηθήσει την τελευταία στιγμή, δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα. 

Η ψυχή είναι μόνη, ανήμπορη και ανυπεράσπιστη, περιμένοντας να την παραλάβει άγγελος ή «αλαλάζοντας μαύροι καβαλάρηδες»! (Είναι απόλυτα αληθινό αυτό!)

Ο λόγος όχι για τους τυφλούς που είναι μέσα στον λάκκο, ούτως ή άλλως, αλλά για εκείνους που έχουν οφθαλμούς και επιβάλλεται να διακρίνουν προκειμένου να μην παρασυρθούν.

Γρηγορείτε ,ας οπλιστούμε με γνώση και δύναμη Ορθής Πίστης, γιατί μόνο αυτά είναι τα υπερ-όπλα που συντρίβουν τον εχθρό!!

Ας μπούμε στο στάδιο του καλού αγώνα ,έστω και τώρα με θείο ζήλο. Πάντα τις ημέρες πριν το Πάσχα δεν αντέχει ο πονηρός στην ιδέα ότι εξαπατήθηκε, κάνει σπασμωδικές επιθέσεις θέλοντας να παρασύρει και άλλους.

ΣΥΝΤΡΙΨΤΕ ΤΟΝ ,ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!!

Καλή και ευλογημένη Σαρακοστή!!

Ενωμένοι στη Στρατευομένη, βοηθούμενοι από την θριαμβεύουσα Εκκλησία του Χριστού που Του ανήκουν τα ΠΑΝΤΑ! … και η ΔΟΞΑ και η ΤΙΜΗ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ!

Με εν Χριστώ αγάπη και ενδιαφέρον
Γεώργιος Φλώρος

Συγχώρεση σημαίνει, να είναι ο άλλος ευτυχισμένος...



Όσο κι αν ένας άνθρωπος έχει πέσει σε ολέθρια λάθη, ακόμη κι αν κινείτε μέσα σε φρικτά πάθη και αμαρτίες, αδύναμες στιγμές και αστοχίες, δεν παύει να είναι εικόνα Θεού. Να ζει δηλαδή μέσα του το θεϊκό στοιχείο. Γι αυτό και η συγνώμη δεν είναι απλά μια συναισθηματική ανοχή προς τον άλλο, αλλά η θέαση του Θεού στο βάθος της ύπαρξης του άλλου ανθρώπου. Η συγχώρεση δεν είναι συναίσθημα αλλά πράξη ζωής, κίνηση και άνοιγμα. Κάνω χώρο στην ζωή μου να χωρέσει ο άλλος ακόμη και με τα λάθη του. Δεν ζητώ να τον αλλάξω, ούτε να τον κρίνω ή ερμηνεύσω αλλά να τον αγαπήσω, έτσι όπως είναι και όχι όπως θα ήθελα να είναι. Συγχώρεση σημαίνει κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να είναι ο άλλος καλά. 

Η εκκλησία δεν είναι μια κοινωνία τελείων, αλλά ένας χώρος που με την χάρη του Θεού, διαχειριζόμαστε τα τραύματα και τα σκοτάδια μας. Αναφέρει ο Jim Forest, « ας το παραδεχθούμε λοιπόν: για τους περισσότερους ανάμεσα μας, ακόμη είναι νύχτα. Διότι, αντί να βλέπουμε τα αδέλφια μας, εμείς βλέπουμε ταμπέλες: μαύροι-άσπροι, άντρες-γυναίκες, ετεροφυλόφιλοι-ομοφυλόφιλοι, φιλελεύθεροι-συντηρητικοί. Με βάση αυτά τα δίπολα, μαθαίνουνε ποιον να καλοδεχτούμε και ποιον να κρατήσουμε σε απόσταση, ποιον να νοιαστούμε και ποιον αν αγνοήσουμε, γινόμαστε εν ολίγοι στρατευμένοι πολίτες της νύχτας…». 

Η αλήθεια όμως είναι, ότι για να συμβούν τα παραπάνω δεν φτάνει, ούτε αρκεί μονάχα η δική μας βούληση, χρειάζεται η ενίσχυση της χάριτος του Θεού. Ωστόσο εμείς θα κάνουμε αυτό που μπορούμε και αντέχουμε σε κάθε φάση της ζωής, δηλαδή θα αγαπάμε τους άλλους δίχως να σκεφτόμαστε εάν το αξίζουν ή όχι. Αυτή η πράξη μας ακόμη και αν δεν είναι σε τέλεια μορφή θα φέρει το επόμενο στάδιο, όταν εντός μας, θα ξημερώσει η βασιλεία του Θεού, δηλαδή όταν ο άλλος πάψει να είναι ο εχθρός μας και θα γίνει ο αδελφός μας. Είναι ακριβώς το σημείο εκείνη που η ύπαρξη μας, δια της Χάριτος του Θεού, αντιλαμβάνεται ότι η αίσθηση της ξεχωριστότητας ήταν η μεγαλύτερη πλάνη μας, μια και στην πραγματικότητα είμαστε ενωμένοι, δηλαδή όλοι είμαστε ένα…

Μην λησμονείς ποτέ παιδί μου, ότι είσαι πάντα "τρίτος"...




Μην λησμονείς ποτέ παιδί μου, 
ότι είσαι πάντα "τρίτος"

Κάποια ευσεβής μάνα, συνόδευσε το παιδί της,που πήγαινε να μπει ως εσωτερικός μαθητής σε ένα Γυμνάσιο, με τα εξής λόγια:

- Μην λησμονείς ποτέ παιδί μου, ότι είσαι πάντα "τρίτος"...

Το παιδί, για να θυμάται πάντα και καθημερινώς την συμβουλή της μάνας του, έγραψε με ωραία γράμματα σε ένα χαρτόνι: ""είμαι τρίτος" και το κρέμασε στο δωμάτιό του.

Στο μεταξύ προόδευσε και αρίστευσε στο Γυμνάσιο τόσο, που βραβεύτηκε ως ο καλύτερος μαθητής του Γυμνασίου.

Το βράδυ, τον επισκέφτηκε ένας φίλος του και μόλις είδε το χαρτόνι, του είπε:

- Τώρα είσαι πια πρώτος! Δεν είσαι τρίτος όπως σε είπε η μητέρα σου... 
Κατέβασε λοιπόν αυτό το χαρτόνι..!

Ο αριστεύσας μαθητής χαμογέλασε και του είπε:

- Φίλε μου, άλλο είναι το νόημα αυτού του χαρτονιού...

Η μάνα μου εννοούσε, ότι πρώτα να σκέφτομαι τον Θεό, 
μετά τους άλλους... 
και τρίτο τον εαυτόν μου.

«Επεθύμησε πόρνη...



Πόρνη επιθυμούσε ο Θεός; Ναι πόρνη. Εννοώ τη δική μας φύση. 

Ήταν τρανός και αυτή ταπεινή. Τρανός όχι στη θέση αλλά στη φύση. Πεντακάθαρος ήταν, ακατάστρευτη η ουσία του, άφθαρτη η φύση του. Αχώρητος στο νου, αόρατος, άπιαστος από τη σκέψη, υπάρχοντας παντοτεινά, μένοντας απαράλλακτος.

Πάνω από τους αγγέλους, ανώτερος από τις δυνάμεις των ουρανών. Νικώντας τη λογική σκέψη, ξεπερνώντας τη δύναμη του μυαλού, αδύνατο να τον δεις, μόνο να τον πιστέψεις. Έριχνε το βλέμμα του στη Γη και την έκανε να τρέμει. Ποτάμια έβγαζε στην έρημο...

Κι αυτός ο τόσο μέγας και τρανός πεθύμησε πόρνη. Γιατί; Για να την αναπλάσει από πόρνη σε παρθένα. Για να γίνει ο νυμφίος της. Τι κάνει; Δεν της στέλνει κάποιον από τους δούλους του, δεν στέλνει άγγελο στην πόρνη, δεν στέλνει αρχάγγελο, δεν στέλνει τα χερουβείμ, δεν στέλνει τα σεραφείμ. Αλλά καταφθάνει αυτός ο ίδιος ο ερωτευμένος.

Επεθύμησε πόρνη. Και τι κάνει; Επειδή δεν μπορούσε να ανέβει εκείνη στα ψηλά, κατέβηκε στα χαμηλά. Έρχεται στην καλύβα της. Τη βλέπει μεθυσμένη. Και με ποιό τρόπο έρχεται; 

Όχι με ολοφάνερη τη θεότητά του, αλλά γίνεται εντελώς ίδιος μαζί της, μήπως βλέποντάς τον τρομοκρατηθεί, μήπως λαχταρήσει και του φύγει. 

Τη βρίσκει καταπληγωμένη, εξαγριωμένη, από δαίμονες κυριευμένη. Και τι κάνει; Την παίρνει και την κάνει γυναίκα του. Και τι δώρα της χαρίζει; Δαχτυλίδι. Ποιο δαχτυλίδι; Το Άγιο Πνεύμα.

Έπειτα λέγει. Δεν σε φύτεψα στον Παράδεισο;

- Του λέγει, ναι.

- Και πώς ξέπεσες από εκεί;

- Ήλθε και με πήρε ο Διάβολος από τον Παράδεισο.

- Φυτεύτηκες στον Παράδεισο και σε έβγαλε έξω. Να, σε φυτεύω μέσα μου. Δεν τολμά να με πλησιάσει εμένα. Ο ποιμένας σε κρατάει και ο λύκος δεν έρχεται πια.

- Αλλά είμαι, λέγει, αμαρτωλή και βρώμικη.

- Μη μου σκοτίζεσαι, είμαι γιατρός.

Δώσε μεγάλη προσοχή. Κοίταξε τι κάνει. 

Ήλθε να πάρει την πόρνη, όπως αυτή - το τονίζω - ήταν βουτηγμένη στη βρώμα. 

Για να μάθεις τον έρωτα του Νυμφίου. 

Αυτό χαρακτηρίζει τον ερωτευμένο: το να μη ζητάει ευθύνες για αμαρτήματα, αλλά να συγχωρεί λάθη και παραπατήματα. Πιο πριν ήταν κόρη των δαιμόνων, κόρη της Γης, ανάξια για τη Γη. Και τώρα έγινε κόρη του βασιλιά. Και αυτό γιατί έτσι θέλησε ο ερωτευμένος μαζί της. 

Γιατί ο ερωτευμένος δεν πολυνοιάζεται για τη συμπεριφορά του. 

Ο έρωτας δεν βλέπει ασχήμια. Γι' αυτό και ονομάζεται έρωτας, επειδή πολλές φορές αγαπά και την άσχημη. 

Έτσι έκανε και ο Χριστός. 

Άσχημη είδε και την ερωτεύτηκε και την ανακαινίζει.

Την πήρε ως γυναίκα, και ως κόρη του την αγαπά, και ως δούλα του την φροντίζει, και ως παρθένα την προστατεύει, και ως παράδεισο την τειχίζει, και ως μέλος του σώματός του την περιποιείται. Τη φροντίζει ως κεφαλή της που είναι, τη φυτεύει ως ρίζα, την ποιμαίνει ως ποιμένας. 

Ως νυμφίος την παίρνει γυναίκα του, και ως εξιλαστήριο θύμα την συγχωρεί, ως πρόβατο θυσιάζεται, ως νυμφίος τη διατηρεί μέσα στην ομορφιά, ως σύζυγος φροντίζει να μην της λείψει τίποτα.

Ώ, Συ Νυμφίε, που ομορφαίνεις την ασχήμια της νύφης! 

Ομιλία Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου: « Ότε της Εκκλησίας έξω ευρεθείς Ευτρόπιος ...»
Επιλογή (από P.G. 52, 404 Α-411 Β): + Παναγιώτης Νέλλας. Μετάφραση: Ελ. Μαϊνάς.

Πρέπει να εξομολογούμαστε συχνά τις αμαρτίες μας

Πρέπει να εξομολογούμαστε συχνά τις αμαρτίες μας, απαλλάσσοντας τον εαυτό μας από το βδελυρό βάρος τους. Σκέψου,άνθρωπε,σε τι αθλία κατάσταση σε έφερε η αμαρτία και τι έκαμε για τη σωτηρία σου ο Κύριός σου Ιησούς Χριστός,ο Υιός του Θεού.

Θυμήσου τη Σάρκωσί του,τη διδαχή του,τα θαύματά του,το Πάθος του,την ταφή του,την εκ νεκρών εγερσί του. Σκέψου τη αντίλυτρο προσέφερε για εμάς και τι απαιτεί από μας τώρα: να του προσφέρουμε ολόκληρο τον εαυτό μας,να ζούμε πλέον όχι για το εγώ μας,αλλά για Αυτόν,κάνοντας τις εντολές του. Μακριά από κάθε τι πού οδηγεί στην αμαρτία. 

Ας σταυρώσουμε τα σάρκα με τα πάθη και τις επιθυμίες της. Ας αποστρέψουμε τα μάτια από τα πλανερά θέλγητρα του κόσμου τούτου. Ας αγαπάμε τον Θεό με όλο μας το είναι και τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας

Αγίου Ιωάννη της Κροστάνδης: Η εν Χριστώ ζωή μου

Εάν ένας άνθρωπος αγαπά τα πράγματα του κόσμου, τότε...



Υπάρχουν στιγμές που οι άνθρωποι απελπίζονται και αποκαρδιώνονται, πράγμα που με τον τρόπο του αποτελεί ένα είδος υπερηφάνειας.

Εάν ένας άνθρωπος αγαπά τα πράγματα του κόσμου, τότε σίγουρα θα οδηγηθεί στην απογοήτευση, διότι δεν πρόκειται να βρει σε αυτά τον Θεό.

Κάθε άνθρωπος νιώθει μερικές φορές μόνος, ακόμα και όταν βρίσκεται ανάμεσα σε ανθρώπους, μέχρι τη στιγμή που απελευθερώνεται από τα πράγματα του κόσμου. 

Σε αυτό το σημείο, ο Θεός έρχεται και τον παρηγορεί. 


Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Γιατί ο θεός δημιούργησε αυτούς που επρόκειτο να αμαρτάνουν και να μη μετανοούν;‏

Ο Θεός από αγαθότητα δημιουργεί εκ του μηδενός τα δημιουργήματά Του και είναι προγνώστης αυτών που θα συμβούν.

Αν βέβαια δεν επρόκειτο να υπάρχουν, ούτε θα επρόκειτο να είναι κακοί και ούτε θα τους γνώριζε εκ των προτέρων. Διότι η γνώση αναφέρεται σ’ αυτά που υπάρχουν και η πρόγνωση αναφέρεται σ’ αυτά που οπωσδήποτε θα συμβούν, προηγείται δηλαδή η ύπαρξη και μετά ακολουθεί η καλή ή κακή ύπαρξη.


Αν όμως – παρ’ όλο που επρόκειτο να δημιουργηθούν χάρη στην αγαθότητα του Θεού – τους εμπόδιζε να δημιουργηθούν το ότι επρόκειτο να γίνουν κακοί εξ αιτίας της δικής τους προαίρεσης, τότε το κακό θα νικούσε την αγαθότητα του Θεού.

Ο Θεός λοιπόν τα δημιουργεί αγαθά όλα όσα δημιουργεί, γίνεται δε ο καθένας καλός ή κακός εξ αιτίας της δικής του προαίρεσης.

Λοιπόν αν και είπε ο Κύριος: ¨Συνέφερε τω ανθρώπω εκείνω, ει ουκ εγεννήθη¨ (Ματθαίος 26:24) το έλεγε όχι επικρίνοντας την δημιουργία του, αλλά την κακία που προστέθηκε στο δημιούργημά Του εξ αιτίας της δικής του προαίρεσης και απερισκεψίας.

Διότι η απερισκεψία της γνώμης του αχρήστευσε την ευεργεσία του Δημιουργού, όπως ακριβώς αν κάποιος, αφού δεχτεί πλούτο και εξουσία από έναν βασιλιά, θα καταδυναστεύσει τον ευεργέτη του, αυτόν ο βασιλιάς, αφού τον υποτάξει όπως του αξίζει, θα τον τιμωρήσει, αν τον δει να παραμένει μέχρι τέλους στην εξουσία του τυράννου.

Απόδοση βασισμένη στο: Ιω. Δαμασκηνού, ¨Έκδοσις Ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως¨ Ε.Π.Ε., Τόμος 19ος, σελ. 530 – 533

Πάρε δυό σανίδες καί φτιάξε ἕνα σταυρό. Έλεγε ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς



Πάρε δυό σανίδες καί φτιάξε ἕνα σταυρό. Έλεγε ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

Ἡ μιά σανίδα εἶναι ἡ προσευχή πρός τόν Θεό. 

Ἡ ἄλλη, ἡ ἐλεημοσύνη πρός τούς ἀνθρώπους. 
Ἡ προσευχή σέ ἀνεβάζει ὅλο καί πιό ψηλά στόν Θεό.


Ἡ ἐλεημοσύνη πλαταίνει ὅλο καί περισσότερο στούς γύρω μας ἀνθρώπους. Ἡ γαλήνη πού δοκιμάζουμε, ὅταν ἀναθέσωμε τόν ἑαυτό μας στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, εἶναι τό καρφί.

Χρειάζεται νά ἔχωμε γαλήνη καί ὑπομονή. Γιατί μόνο τότε, μόνο μέ τό κ α ρ φ ί αὐτό θά στερεωθοῦν οἱ δύο αὐτές σανίδες (ἡ προσευχή καί ἡ ἐλεημοσύνη) καί θά γίνουν πηγή εὐλογίας: 

Σ τ α υ ρ ό ς.

Μήν τήν ἀποχωρίζεσαι ποτέ τήν ἐλεημοσύνη καί τήν προσευχή. 

Αὐτές θά κατεβάσουν τήν εὐλογία καί τήν παρηγοριά ἀπό τόν οὐρανό στήν καρδιά σου. Καί θά τήν δροσίσουν, ὅπως δροσίζει ἡ πρωϊνή δροσιά τό διψασμένο χορταράκι.

ΡΗΜΑΞΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ & ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΣ ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ & ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΘΕΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ & Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥΣ & ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΤΟΥΣ 1) ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ & ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥΣ ΔΙΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ – ΜΑΖΙΚΕΣ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΠΟΛΙΤΩΝ

ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ 
ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥΣ ΔΙΝΟΥΝ 
ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ

ΜΑΖΙΚΕΣ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΠΟΛΙΤΩΝ

Σκληρή μάχη για τον Σταυρό και την πίστη τους δίνουν οι κάτοικοι στην Λέσβο λες και ζούνε σε ξένη χώρα. Πριν λίγο έγινε γνωστό πως στην αστυνομική Διεύθυνση Λέσβου έχουν συλληφθεί 33 πολίτες επειδή έστησαν σήμερα το πρωί στη θέση Απελή στα Τσαμάκια ένα νέο Σταυρό, στη θέση του παλιού που κάποιοι είχαν καταστρέψει.
Συγκεκριμένα, χτες βράδυ μεγάλη ομάδα Eλλήνων προσπάθησε και κατάφερε να τοποθετήσει ένα τεράστιο σταυρό πάνω από 15 μέτρα στη θέση Απελή.
Αρχικά οι άνδρες της αστυνομίας που πήγαν στο σημείο του συμβάντος προχώρησαν στη σύλληψη δύο πολιτών, όμως οι υπόλοιποι που βρίσκονταν εκεί, θέλησαν να προσαχθούν όλοι μαζί , μην εκθέτοντας τους δύο συμπολίτες τους.
Συνολικά 33 άτομα κρατούνται στην αίθουσα συσκέψεων της Αστυνομίας…

Να επικαλείστε με πίστη τη Θεοτόκο και τους Αγίους. Aυτοί ακούνε τις προσευχές μας



«Ἐγώ τούς ἐμέ φιλοῦντας ἀγαπῶ, τούς δέ δοξάζοντάς με δοξάσω», λέγει ὁ Κύριος (πρβλ. Παρ. η΄ 17, Α΄ Βασιλ. β΄30).

Ὁ Θεός δοξάζεται μέ τούς Ἁγίους Του καί οἱ Ἅγιοι δοξάζονται ἀπό τόν Θεό.

Ἡ δόξα πού δίνει ὁ Θεός στούς Ἁγίους εἶναι τόσο μεγάλη, πού ἄν ἔβλεπαν οἱ ἄνθρωποι τόν Ἅγιο ὅπως εἶναι, ἀπό τήν εὐλάβεια καί τό φόβο θά ἔπεφταν καταγῆς, γιατί ὁ σαρκικός ἄνθρωπος δέν μπορεῖ ν᾽ ἀντέξη τή δόξα τῆς οὐράνιας ἐμφανίσεως.

Μήν θαυμάζετε γι᾽ αὐτό. Ὁ Κύριος ἀγάπησε τόσο τό πλάσμα Του, ὥστε ἔδωσε Ἅγιο Πνεῦμα μ᾽ ἀφθονία στόν ἄνθρωπο, καί μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα ὁ ἄνθρωπος ἔγινε ὅμοιος μέ τό Θεό.

Γιατί, λοιπόν, ἀγαπᾶ ὁ Κύριος τόσο τόν ἄνθρωπο; Γιατί εἶναι ἡ Αὐτοαγάπη καί ἡ ἀγάπη αὐτή γνωρίζεται μόνο μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα.

Μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα γνωρίζει ὁ ἄνθρωπος τόν Κύριο, τό Δημιουργό του, καί τό Ἅγιο Πνεῦμα γεμίζει μέ τή χάρη Του ὅλο τόν ἄνθρωπο: καί τήν ψυχή καί τό νοῦ καί τό σῶμα.

Ὁ Κύριος ἔδωσε στούς Ἁγίους τή χάρη Του κι ἐκεῖνοι Τόν ἀγάπησαν καί προσκολλήθηκαν ὁλοκληρωτικά σ᾽ Αὐτόν, γιατί ἡ γλυκύτητα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ὑπερνικᾶ τήν ἀγάπη γιά τόν κόσμο καί τήν ὀμορφιά του.

Κι ἄν ἔτσι γίνεται στή γῆ, τότε στόν οὐρανό οἱ Ἅγιοι εἶναι ἀκόμα πιό πολύ ἑνωμένοι μέ τόν Κύριο μέ τήν ἀγάπη. Κι ἡ ἀγάπη αὐτή εἶναι ἀνείπωτα γλυκειά καί ἐκχύνεται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα κι ὅλες οἱ ἐπουράνιες δυνάμεις μ᾽ αὐτήν τρέφονται.

Ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη, καί τό Ἅγιο Πνεῦμα στούς Ἁγίους εἶναι ἀγάπη.

Μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα γνωρίζεται ὁ Κύριος. Μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα μεγαλύνεται ὁ Κύριος στούς οὐρανούς. Μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα δοξάζουν οἱ Ἅγιοι τό Θεό καί μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα δοξάζει ὁ Κύριος τούς Ἁγίους καί αὐτή ἡ δόξα δέν ἔχει τέλος.

Σέ πολλούς φαίνεται πώς οἱ Ἅγιοι εἶναι μακριά μας. Ἀλλά μακριά εἶναι ἀπό ἐκείνους πού οἱ ἴδιοι ἀπομακρύνθηκαν, ἐνῶ εἶναι πολύ κοντά σ᾽ ἐκείνους πού τηροῦν τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ κι ἔχουν τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Στούς οὐρανούς τά πάντα ζοῦν καί κινοῦνται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἀλλά καί στή γῆ εἶναι τό ἴδιο Ἅγιο Πνεῦμα. Αὐτό ζῆ στήν Ἐκκλησία μας, Αὐτό ἐνεργεῖ στά μυστήρια, Αὐτό πνέει στήν Ἁγία Γραφή, Αὐτό ζῆ στίς ψυχές τῶν πιστῶν. Τό Ἅγιο Πνεῦμα ἑνώνει τούς πάντες, καί γι᾽ αὐτό οἱ Ἅγιοι εἶναι κοντά μας. Κι ὅταν προσευχώμαστε σ᾽ αὐτούς, τότε ἀκοῦνε αὐτοί μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα τίς προσευχές, κι οἱ ψυχές μας αἰσθάνονται τήν πρεσβεία τους γιά χάρη μας.

Πόσο εὐτυχισμένοι καί καλότυχοι εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί, πού μᾶς χάρισε ὁ Κύριος ζωή μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα, καί εὐφραίνονται οἱ ψυχές μας. Πρέπει ὅμως νά φυλᾶμε μέ σύνεση τό Ἅγιο Πνεῦμα, γιατί ἀρκεῖ κι ἕνας ἄσκοπος λογισμός γιά νά ἐγκαταλείψη τήν ψυχή, καί τότε στερούμαστε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἐξαφανίζεται ἡ παρρησία ἀπό τήν προσευχή, χάνεται καί ἡ σίγουρη ἐλπίδα πώς θά λάβουμε αὐτό πού ἐπιζητοῦμε.

Οἱ Ἅγιοι ζοῦν σ᾽ ἄλλο κόσμο κι ἐκεῖ βλέπουν μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα τήν θεία δόξα καί τήν ὀμορφιά τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου. Ἀλλά μέ τό ἴδιο Ἅγιο Πνεῦμα βλέπουν καί τή ζωή καί τά ἔργα μας. Γνωρίζουν τίς θλίψεις μας κι ἀκοῦνε τίς θερμές προσευχές μας. Ζώντας στή γῆ διδάχτηκαν τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα. Κι ὅποιος ἀπέκτησε στή γῆ τήν ἀγάπη διαβαίνει μαζί της στήν αἰώνια ζωή στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ὅπου ἡ ἀγάπη αὐξάνει ὡσότου γίνη τέλεια. Κι ἄν στή γῆ ἡ ἀγάπη δέν μπορῆ νά λησμονήση τόν ἀδελφό, πολύ περισσότερο στούς οὐρανούς οἱ Ἅγιοι δέν μᾶς λησμονοῦν καί δέονται γιά μᾶς.

Ὁ Κύριος χάρισε τό Ἅγιο Πνεῦμα στούς Ἁγίους, κι αὐτοί μᾶς ἀγαποῦν μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα. Οἱ ψυχές τῶν Ἁγίων γνωρίζουν τόν Κύριο καί τήν ἀγαθοσύνη Του γιά τόν ἄνθρωπο, γι᾽ αὐτό καί καίγονται πνευματικά ἀπό ἀγάπη γιά τό λαό. Ὅσο ζοῦσαν στή γῆ, δέν μποροῦσαν ν᾽ ἀκούσουν νά γίνεται λόγος γιά ἁμαρτωλό ἄνθρωπο, χωρίς πόνο στήν καρδιά, κι ἔχυναν δάκρυα στήν προσευχή τους γι᾽ αὐτούς. Τό Ἅγιο Πνεῦμα τούς ἐξέλεξε γιά νά προσεύχωνται γιά ὅλο τό κόσμο καί τούς ἔδωσε πηγές δακρύων. Τό Ἅγιο Πνεῦμα σκορπίζει στούς ἐκλεκτούς Του τόσο μεγάλη ἀγάπη, ὥστε οἱ ψυχές καίγονται ἀπό τήν ἐπιθυμία νά σωθοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι καί νά δοῦν τή δόξα τοῦ Κυρίου.

Οἱ Ἅγιοι περιβάλλουν, μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα, μέ τήν ἀγάπη τους ὅλο τό κόσμο. Βλέπουν καί ξέρουν πώς ἀποκάναμε ἀπό τίς θλίψεις, πώς ξεράθηκαν οἱ καρδιές μας, πώς παρέλυσε ἡ ἀκηδία τίς ψυχές μας, καί γι᾽ αὐτό μεσιτεύουν ἀκατάπαυστα στό Θεό γιά μᾶς.

Οἱ Ἅγιοι χαίρονται γιά τή μετάνοιά μας καί στενοχωριοῦνται ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἐγκαταλείπουν τό Θεό κι ἐξομοιώνωνται ἔτσι μέ τά ἄλογα ζῶα. Λυποῦνται, γιατί οἱ ἄνθρωποι ζοῦν στή γῆ χωρίς νά ξέρουν πώς, ἄν ἀγαποῦσαν ὁ ἕνας τόν ἄλλο, θά ὑπῆρχε ἐλευθερία ἀπό τήν ἁμαρτία. Κι ὅπου δέν ὑπάρχει ἁμαρτία, ἐκεῖ ὑπάρχει χαρά καί ἀγαλλίαση πού δίνει τό Ἅγιο Πνεῦμα, κι ἔτσι ὅπου καί νά στραφῆ τό βλέμμα, τά πάντα εἶναι ἀγαπημένα κι ἡ ψυχή ἀπορεῖ καί ἀναρωτιέται «γιατί νοιώθω τόσο καλά», καί δοξολογεῖ τό Θεό.

Νά ἐπικαλεῖστε μέ πίστη τή Θεοτόκο καί τούς Ἁγίους. αὐτοί ἀκοῦνε τίς προσευχές μας καί ξέρουν καί τούς διαλογισμούς μας.

Καί μή θαυμάζετε γι᾽ αὐτό. Ὅλος ὁ οὐρανός τῶν Ἁγίων ζῆ μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα καί τίποτε δέν εἶναι κρυφό σ᾽ ὅλο τόν κόσμο γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἐγώ δέν καταλάβαινα πιό πρίν, πῶς οἱ οὐρανοπολίτες ἅγιοι μποροῦν νά βλέπουν τή ζωή μας. Ὅταν ὅμως μέ ἤλεγξε ἡ Ἁγία Θεοτόκος γιά τίς ἁμαρτίες μου, τό ἔμαθα πώς οἱ Ἅγιοι μᾶς βλέπουν μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα καί γνωρίζουν ὅλη τή ζωή μας.

Οἱ Ἅγιοι ἀκοῦνε τίς προσευχές μας καί ἔχουν ἀπό τό Θεό τή δύναμη νά μᾶς βοηθοῦν. Αὐτό εἶναι γνωστό σ᾽ ὅλο τό γένος τῶν χριστιανῶν.

Ὁ πάτερ Ρωμανός, ὁ γυιός τοῦ πάτερ Δοσιθέου, μοῦ διηγόταν πώς ὅταν ἦταν ἀκόμα στόν κόσμο πολύ νέος, ἔτυχε νά διαβῆ σ᾽ ἐποχή χειμώνα τό Δόν. Ξαφνικά ράγισαν οἱ πάγοι τοῦ ποταμοῦ καί τ᾽ ἄλογό του ἔπεσε μέσα στήν τρύπα πού ἄνοιξε καί σέ λίγο ὅλο τό ἕλκηθρο καί τό ἄλογο βυθίζονταν στούς πάγους. Αὐτός, μικρό παιδί, φώναξε: «Ἅγιε Νικόλα, βοήθησέ με νά σύρω ἔξω τό ἕλκηθρο» καί τραβώντας τά χαλινάρια εἶδε ἀμέσως ἕλκηθρο καί ἄλογο ἔξω ἀπό τούς πάγους.

Κι ὁ πάτερ Ματθαῖος, πού ἦταν συγχωριανός μου, ὅταν ἦταν παιδί ἔβοσκε, σάν τόν προφήτη Δαβίδ, τά πρόβατα τοῦ πατέρα του. Ὁ ἴδιος εἶχε ἀνάστημα ἴσα μέ πρόβατο. Ὁ μεγαλύτερος ἀδελφός του ἐργαζόταν στήν ἄλλη ἄκρη τοῦ κάμπου. Ξαφνικά βλέπει νά ὁρμοῦν λύκοι καταπάνω στό Μίσα – ἔτσι ὀνομαζόταν ὁ πάτερ Ματθαῖος κατά κόσμον – κι ὁ μικρός Μίσα ἄφησε κραυγή: «Ἅγιε Νικόλα, βοήθα με». Καί μόλις φώναξε, οἱ λύκοι γύρισαν πίσω καί δέν ἔκαμαν κακό οὔτε σ᾽ αὐτόν οὔτε στά πρόβατα. Καί γιά πολύν καιρό γελοῦσαν οἱ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ μας κι ἔλεγαν: «Ὁ Μίσα ἐτρόμαξε φοβερά ἀπό τούς λύκους, ἀλλά ὁ Ἅγιος Νικόλας τόν γλύτωσε».

Κι ὅλοι μας ξέρομε πλῆθος περιπτώσεων, πού οἱ Ἅγιοι ἔρχονται παρευθύς νά βοηθήσουν. Ἀπ᾽ αὐτά εἶναι, λοιπόν, φανερό πώς ἀκούγονται οἱ προσευχές μας στούς οὐρανούς.

Οἱ Ἅγιοι ἦταν ἄνθρωποι ὅμοιοι μ᾽ ἐμᾶς. Πολλοί ἀπ᾽ αὐτούς εἶχαν μεγάλες ἁμαρτίες, ἀλλά μέ τήν μετάνοια πέτυχαν τήν Οὐράνια Βασιλεία. Κι ὅλοι ὅσοι ἔρχονται σ᾽ αὐτήν, μέ τή μετάνοια ἔρχονται πού μᾶς χάρισε ὁ Ἐλεήμων Κύριος μέ τά πάθη Του.

Ὅλοι οἱ Ἅγιοι ζοῦν στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ἐκεῖ πού εἶναι ὁ Κύριος καί ἡ Πανάχραντη Μητέρα Του…

Πρός τά ἐκεῖ, σ᾽ ἐκείνη τή θεσπέσια ἅγια Σύναξη, πού συγκάλεσε τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἑλκύεται ἡ ψυχή μου. Ἀλλά ἀλίμονο σέ μένα! Ἀφοῦ δέν ἔχω ταπείνωση, ὁ Κύριος δέν μοῦ δίνει δύναμη γιά τήν ἄθληση, καί τό ἀσθενικό μου πνεῦμα σβύνει σάν μικρό κερί, ἐνῶ τό πνεῦμα τῶν Ἁγίων ἔκαιγε σάν φλόγα φωτιᾶς, κι ὄχι μόνο δέν τό ἔσβυνε ὁ ἄνεμος τῶν πειρασμῶν, ἀλλά ἄναβε ἀκόμα περισσότερο. Περπατοῦσαν στή γῆ καί τά χέρια τους ἐργάζονταν, ἀλλά τό πνεῦμα τους ἔμενε πάντα κοντά στό Θεό κι ὁ νοῦς τους δέν ἤθελε ν᾽ ἀποσπασθῆ ἀπό τήν μνήμη τοῦ Θεοῦ. Γιά χάρη τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ὑπέμειναν ὅλες τίς θλίψεις στή γῆ καί δέν φοβόνταν κανένα πόνο, κι ἔτσι δόξαζαν τόν Κύριο. Γι᾽ αὐτό κι ὁ Κύριος τούς ἀγάπησε καί τούς δόξασε καί τούς χάρισε τήν αἰώνια Βασιλεία μαζί Του.

ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ