.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ὅποιος νικάει τά πάθη, νικάει τη θλίψη


Γέρων Θαδδαῖος Στρμπούλοβιτς τῆς Βιτόβνιτσα 

Πῶς θὰ καταλάβουμε, ἂν ζοῦμε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἢ ὄχι;

Νὰ, ὁρίστε πῶς. Ἂν στενοχωριέσαι γιὰ ὁτιδήποτε, αὐτὸ σημαίνει πὼς δὲν ἄφησες τὸν ἑαυτό σου ὁλόκληρο στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, παρόλο ποὺ ἐξωτερικὰ φαίνεται ὅτι τὸ ἔκανες. Ὅποιος ζεῖ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, αὐτὸς δὲν στεναχωριέται γιὰ τίποτε! Ὅταν ὁ τέτοιου εἴδους ἄνθρωπος ἔχει κάποια ἀνάγκη, παρακαλάει τὸν Θεό. Ἄν δὲν πάρει αὐτὸ ποὺ ζητάει, μένει ἥσυχος, πράος σὰν νὰ τὸ πῆρε. Ἡ ψυχὴ ποὺ ἀφέθηκε στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ τίποτε δὲν φοβᾶται. Δὲν φοβᾶται οὔτε τὶς ἀπειλές οὔτε τοὺς ληστὲς καὶ γιὰ ὅλα ὅσα τοῦ συμβαίνουν λέει:

Ἔτσι ἦταν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἀκόμη καὶ γιὰ τὴν ἀρρώστια, ὁ ἥσυχος ἄνθρωπος σκέφτεται, πὼς καὶ αὐτὴ ἡ ἀρρώστια θὰ μὲ βοηθήσει σὲ κάτι, μοῦ εἶναι χρήσιμη γιὰ κάτι, ἀλλιῶς δὲν θὰ μοῦ τὴν ἔστελνε ὁ Θεός. Ἔτσι φυλάγουμε τὴν ἠρεμία, τὴν γαλήνη καὶ στὴν ψυχὴ καὶ στὸ σῶμα μας.

Ὁ Κύριος κάλεσε τὸν καθένα ἀπό μᾶς στὴν ὕπαρξη μὲ ἕναν συγκεκριμένο στόχο καὶ σχέδιο. Καὶ τὸ παραμικρὸ χορταράκι αὐτοῦ τοῦ πλανήτη ἔχει ἕνα εἶδος ἀποστολῆς ἐδῶ στὴ γῆ. Καὶ πόσο ἀληθεύει αὐτὸ γιὰ τὰ ἀνθρώπινα ὄντα! Ὡστόσο, ἐμεῖς διαταράσσουμε ἐνίοτε καὶ ἐμποδίζουμε τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Ἔχουμε τὴν ἐλευθερία, εἴτε νὰ ἀποδεχτοῦμε τὸ θέλημά του εἴτε νὰ τὸ ἀπορρίψουμε. Ὁ Θεὸς ποὺ εἶναι ἀγάπη, δὲν θέλει νὰ ἄρει αὐτὴ τὴν ἐλευθερία ἀπό μᾶς. Μᾶς δόθηκε ἀπόλυτη ἐλευθερία, ἀλλὰ ἐμεῖς, πάνω στὴν τρέλα μας, ποθοῦμε συχνὰ ἄχρηστα πράγματα.

Δὲν μποροῦμε νὰ ἐπιτύχουμε τὴ σωτηρία μὲ κανέναν τρόπο πέρα ἀπὸ τὴ μεταμόρφωση τοῦ νοῦ μας, τὴ μεταμόρφωσή του σὲ κάτι διαφορετικὸ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἦταν. Ὁ νοῦς μας θεώνεται ἀπὸ μία ἰδιάζουσα ἐνέργεια τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Γίνεται ἀπαθὴς καὶ ἅγιος. Ἕνας θεωμένος νοῦς ζεῖ ἀκατάπαυστα μὲ τὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Γνωρίζοντας, ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι μέσα μας κι ἐμεῖς ἐν Αὐτῷ, ὁ θεωμένος νοῦς εἶναι ὁλότελα οἰκεῖος μὲ τὸν Θεό. Ὁ Θεὸς εἶναι παντοῦ κι ἐμεῖς εἴμαστε σὰν ψάρια μέσα στὸ νερὸ, ὅταν εἴμαστε ἐν Θεῷ. Τὴ στιγμὴ ποὺ οἱ λογισμοί μας Τὸν ἐγκαταλείπουν, ἀφανιζόμαστε πνευματικά.

Πρέπει κανεὶς νὰ κηρύττει, ὄχι ἀπὸ τὸ ὀρθολογιστικό του μυαλό ἀλλὰ μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά του. Μόνο ὅ,τι προέρχεται ἀπὸ τὴν καρδιὰ μπορεῖ νὰ ἀγγίξει μία ἄλλη καρδιά.

Πρέπει νὰ ὑποφέρουμε ἀρκετὰ στὴν καρδιά μας, ὥστε νὰ μάθουμε τὴν ταπεινοφροσύνη. Ὁ Κύριος στέκει διαρκῶς στὸ πλάι μας, ἐπιτρέποντας νὰ νιώσουμε πόνο ἀριστερὰ στὸ στῆθος μας, ἔτσι ὥστε νά φύγει ἀπὸ μέσα μας ὅλη ἡ δυσωδία. Κι ἐμεῖς αὐτὸ ποὺ λέμε συνέχεια εἶναι, «Ἐκεῖνο καὶ τὸ ἄλλο μοῦ εἶπε… Μὲ προσέβαλε, ὅσο δὲν παίρνει… Ἔ, αὐτὸ εἶναι ἀσυγχώρητο!».

Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ συγχωροῦμε, τὴ στιγμὴ ποὺ εἴμαστε ἴδιοι μὲ τοὺς ἄλλους; Πόσες καὶ πόσες φορὲς δὲν ἔχουμε κι ἐμεῖς προσβάλλει τοὺς πλησίον μας; Πρέπει λοιπὸν νὰ μάθουμε νὰ διατηροῦμε τὴ γαλήνη μας. Δὲν μπορεῖς νὰ μάθεις τὴν ταπείνωση, ἂν δὲν ἔχεις φτάσει νὰ ὑποφέρεις πολλὰ στὴν καρδιά σου.

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες λένε, ὅτι, ἂν δὲν ταπεινώσουμε τὸν ἑαυτό μας, ὁ Κύριος δὲν θὰ σταματήσει νὰ μᾶς ταπεινώνει. Θὰ χρησιμοποιήσει κάποιον, προκειμένου νὰ μᾶς ταπεινώσει. Κάποιος θὰ προκαλέσει τὴν ὀργή μας καὶ θὰ τὸ κάνει μέχρι νὰ μάθουμε νὰ παραμένουμε ἤρεμοι καὶ γαλήνιοι, κάθε φορὰ ποὺ προκαλούμαστε.

Νομίζουμε ὅτι ξέρουμε πολλά, ἀλλὰ ὅσα ξέρουμε εἶναι πολὺ λίγα. Ἀκόμα κι ἐκεῖνοι ποὺ ἀγωνίζονται σὲ ὅλη τους τὴ ζωὴ νὰ κάνουν τὴν ἀνθρωπότητα νὰ προοδεύσει – ἐμβριθεῖς ἐπιστήμονες καὶ ἰδιαίτερα καλλιεργημένοι ἄνθρωποι – συνειδητοποιοῦν ἐν τέλει, ὅτι ἡ γνώση τους δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο πέρα ἀπὸ ἕνας κόκκος ἄμμου πλάι στὴ θάλασσα. Ὅλα μας τὰ ἐπιτεύγματα εἶναι ἀνεπαρκῆ.

Ἡ ταπείνωση εἶναι θεϊκὴ περιουσία· εἶναι ἡ τελειότητα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Ἀποκτᾶται μέσα ἀπὸ τὴν ὑπακοή. Ὅποιος δὲν εἶναι ὑπάκουος, δὲν μπορεῖ νὰ ἀποκτήσει τὴν ταπείνωση. Ὑπάρχουν πολὺ λίγοι σήμερα στὸν κόσμο, ποὺ ἔχουν ὑπακοή. Ἡ ταπείνωσή μας εἶναι ἀνάλογη τῆς ὑπακοῆς μας.

Ἡ φυσική, ἡ ἐξωτερικὴ ταπείνωση ἀποκτιέται πιὸ εὔκολα ἀπὸ τὴν ἐσωτερική, τὴν ταπείνωση τοῦ νοῦ. Αὐτὴ ἡ τελευταία εἶναι ἕνα ἰδιαίτερο δώρημα. Ὁ ἅγιος πατήρ μας Συμεὼν λέει, ὅτι τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει ἀποκτήσει τὴν ταπείνωση τοῦ νοῦ, δὲν μπορεῖ νὰ τὸν βλάψει τίποτα στὸν κόσμο. Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος, ὁτιδήποτε κι ἂν συμβαίνει, εἶναι πάντοτε εἰρηνευμένος. Αὐτὸ εἶναι πραγματικὰ μία θεϊκὴ περιουσία.

Πότε ὑπάρχει ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ;

Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι ὁ ζωώδης φόβος αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ὁ φόβος μας εἶναι φόβος ἐγκόσμιος καὶ πρέπει νὰ παλέψουμε νὰ τὸν μετασχηματίσουμε σὲ φόβο Θεοῦ. Ὁ ἐγκόσμιος φόβος εἶναι φόβος βγαλμένος ἀπὸ τὸν ἅδη. Ἡ ζωή μας εἶναι γεμάτη φόβο. Φοβόμαστε, τί θὰ φέρει τὸ αὔριο, τί μᾶς ἐπιφυλάσσει τὸ μέλλον. Αὐτὸς εἶναι φόβος ζωώδης.

Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει, ὅταν τὸν ἀγαπᾶς μὲ ὅλη σου τὴν καρδιά καὶ παλεύεις νὰ μὴν τὸν προσβάλεις ποτὲ ἢ νὰ τὸν στενοχωρήσεις, ὄχι μόνο μὲ τὰ ἔργα σου, τὶς πράξεις καὶ τὰ λόγια σου, ἀλλὰ οὔτε μὲ τοὺς λογισμούς σου.

Προσπαθεῖς νὰ τὸν εὐχαριστεῖς μὲ καθετὶ ποὺ κάνεις ἢ λές. Αὐτὸς εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, φόβος μὴν κάνεις κάτι ποὺ θὰ στενοχωρήσει ἢ θὰ προσβάλλει τὸν Πατέρα μας.


Γέροντας Θαδδαίος: «Ποια είναι η αληθινή μετάνοια…».



Ἔχουμε ἀνάγκη νά μετανοήσουμε καί νά ἀλλάξουμε τόν τρόπο τῆς ζωῆς μας.

Ἡ μετάνοια δέν σημαίνει ἁπλῶς ὅτι πᾶμε στόν ἱερέα καί ἐξομολογούμαστε· ἡ ψυχή πρέπει νά ἀπελευθερωθεῖ ἀπό ὅλους αὐτούς τούς λογισμούς καί τή μελαγχολία, πού μᾶς ἔχει ὑπερκεράσει λόγῳ τῶν στρεβλῶν μας κατευθύνσεων.

Ἡ μετάνοια εἶναι μιά ἀλλαγή βίου, μιά ἀλλαγή κατεύθυνσης, μιά στροφή πρός τό Ἀπόλυτα Καλό καί μιά ἀποστροφή πρός ὁ,τιδήποτε ἀρνητικό.

Ἡ πραγματική μετάνοια εἶναι σπάνια, ἀκόμη καί ἀνάμεσα στούς εὐλαβεῖς ἀνθρώπους, γι᾿ αὐτό καί ὑποφέρουμε τόσο πολύ. Ἄν οἱ ἄνθρωποί μας μποροῦσαν νά μετανοήσουν, δέν θά βίωναν τά βάσανα πού περνᾶνε τώρα.

Περιπλέκουμε ἄσχημα τίς ζωές μας μέ τούς λογισμούς καί τούς πόθους μας.

Δέν τό ἤξερα αὐτό παλιότερα, ἀλλά τώρα γνωρίζω ὅτι ἐγώ εὐθύνομαι γιά ὅλα-γιά ὅλα!

Τώρα ξέρω γιατί οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας θεωροῦσαν τόν ἑαυτό τους τόν χειρότερο ὅλων. 


(Γέρ. Θαδδαίου, Οἱ λογισμοί καθορίζουν τή ζωή μας, ἐκδ. Ἐν Πλῷ, σ. 134-135)

Πῶς θά ξέρουμε ὅτι ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἤ ὄχι;

Ἂν εἶστε θλιμμένοι γιὰ ὁποιονδήποτε λόγο, αὐτὸ σημαίνει ὅτι δὲν ἔχετε δοθεῖ στὸν Θεό, ἔστω κι ἂν ἐξωτερικὰ ἔτσι μπορεῖ νὰ φαίνεται. Ὅποιος ζεῖ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ δὲν ἔχει σκοτοῦρες. Ὅταν χρειάζεται κάτι, ἁπλὰ προσεύχεται γι’ αὐτό. 
Ἂν δὲν τοῦ δίδεται αὐτὸ ποὺ ζητᾶ , ἐπιχαίρει σὰν νὰ τοῦ δόθηκε. Μία ψυχὴ ποὺ ἔχει δοθεῖ στὸν Θεὸ δὲν φοβᾶται τίποτα, οὔτε καν τοὺς ληστές, τὴν ἀρρώστια ἢ τὸν θάνατο. Μία τέτοια ψυχή, μπροστὰ σὲ ὅ,τι κι ἂν συμβεῖ, ἀναφωνεῖ: «Ἦταν θέλημα Θεοῦ». Ἐδῶ στὴ γῆ μᾶς ἔχει δοθεῖ ἡ εὐκαιρία νὰ κατανικήσουμε κάθε κακὸ μὲ εἰρήνη καὶ ἡσυχία.
Μποροῦμε νὰ ἔχουμε εἰρήνη ὅταν ζοῦμε σὲ περιβάλλον ἥσυχο καὶ εἰρηνικό, ἀλλὰ αὐτοῦ τοῦ....εἴδους ἡ εἰρήνη δὲν εἶναι σταθερὴ καὶ μόνιμη εἶναι ἡ εἰρήνη ποὺ κερδίζεται σὲ συνθῆκες χαοτικές. 
Ὅταν μετακινεῖσαι ἀπὸ ἥσυχα περιβάλλοντα σὲ χαοτικά, ἡ διάθεσή σου ἀλλάζει ἀκαριαία καὶ γίνεσαι εὐερέθιστος – ἐντελῶς ἀναπάντεχά σου ἐπιτίθενται πονηροὶ λογισμοὶ καὶ ὁ νοῦς σου βουτάει στὴν κόλαση. Αὐτὸ εἶναι τὸ τέλος τῆς εἰρήνης μας. 
Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ ὁ Κύριός μας κατευθύνει μέσα ἀπὸ βάσανα καὶ ὀδύνες: γιὰ νὰ μποροῦμε δι’ αὐτῶν νὰ ἀποκτήσουμε πραγματικὴ εἰρήνη. Ἄνευ Ἐκείνου δὲν θὰ εἴχαμε τὴ δύναμη νὰ ξεπεράσουμε αὐτὰ.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Οἱ λογισμοὶ καθορίζουν τὴ ζωή μας», Βίος καὶ διδαχὲς τοῦ γέροντα Θαδδαίου τῆς Βιτόβνιτσα, σέλ. 210, Ἐκδόσεις: «Ἐν πλῶ»

O Θεός είναι αγάπη

O Θεός είναι αγάπη. Και αν επικαλούμαστε τον Θεό στη ζωή μας, όπως μας διδάσκουν οι Άγιοι Πατέρες, τότε επικαλούμαστε την Αγάπη. Αν γνωρίζουμε και πιστεύουμε ότι Εκείνος είναι αδιαλείπτως πανταχού παρών, και αν είμαστε ενωμένοι μαζί Του στις καρδιές μας, τότε είναι ο Ίδιος που θα μας διδάξει πως να αγαπάμε τον πλησίον μας. Διότι δεν γνωρίζουμε ούτε πως να αγαπάμε τον Κύριο ούτε πως να αγαπάμε τον πλησίον μας, Τα πονηρά πνεύματα παρεμβάλλονται κάθε τόσο μεταξύ ημών και της θείας αγάπης που μας έχει δοθεί, έτσι ώστε να μας ξεστρατίσουν από το δρόμο της αληθινής και πραγματικής αγάπης. Οι υποδείξεις τους είναι γεμάτες από υλικά και συναισθηματικά στοιχεία του κόσμου τούτου: απόλαυση και λαγνεία, που δεν είναι τίποτα άλλο από υποδούλωση.
Συμβαίνει συχνά ένας άνθρωπος, νέος ή γέρος, να ερωτεύεται έναν άλλο άνθρωπο ή ακόμα και αντικείμενο. Κάποιοι άνθρωποι ερωτεύονται το χρυσάφι και δεν μπορούν να αντέξουν τον αποχωρισμό τους απ΄αυτό, ή τον αποχωρισμό τους από την υγεία τους, το σπίτι τους και τα αποκτήματά τους, κι έτσι υποδουλώνονται. Αν κάποιος τους τα έπαιρνε, θα απογοητεύονταν. Πολλές φορές, οι δυνάμεις του κακού φέρνουν τέτοιους ανθρώπους στο χείλος της αυτοκαταστροφής.
Αυτή είναι η αγάπη; 
Τα πονηρά πνεύματα έρχονται συχνά και ανακατεύονται με τη θεία αγάπη που έχει εμφυτεύσει μέσα μας ο Θεός. Αυτού του είδους η αγάπη [που έχει διαφθαρεί από τα πονηρά πνεύατα] είναι αγάπη χωρίς διάκριση. Αλλά η αγάπη του Θεού είναι απεριόριστη… 
Αγάπη σημαίνει τελειότητα, λέει ο απόστολος Παύλος. Ο Θεός είναι τέλειος, είναι άψογος. Κι έτσι, όταν η θεία αγάπη φανερώνεται μέσα μας εν τη πληρότητι της Χάριτος, ανκτινοβολούμε αυτή την αγάπη όχι μόνο στη γη, αλλά και σ΄ ολόκληρο το σύμπαν επίσης. Έτσι ο Θεός είναι μέσα μας και πανταχού παρών. Είναι η τα πάντα περικλείουσα αγάπη του Θεού αυτή που φανερώνει τον εαυτό της μέσα μας. Όταν αυτό συμβαίνει, δεν βλέπουμε καμία διαφορά μεταξύ των ανθρώπων – είναι όλοι καλοί, είναι όλοι αδέλφια μας, και τον εαυτό μας τον λογίζουμε ως τον χειρότερο των ανθρώπων, υπηρέτη κάθε κτιστού πράγματος.
Μέσα σ΄ αυτό το είδος αγάπης υπάρχουμε εν ταπεινώσει΄ η ψυχή μας είναι ειρηνευμένη και ταπεινή. Η χριστιανική τελειότητα δεν βρίσκεται στην ανάσταση των νεκρών ή στα θαύματα, αλλά στην απόλυτη ταπείνωση. Όταν φωτιζόμαστε από τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος εν τη πληρότητι της θείας αγάπης, επιζητούμε να υπηρετούμε και να βοηθάμε τους πάντες. Ακόμα κι όταν βλέπουμε ένα μικρό μυρμηγκάκι να πασχίζει, θέλουμε να το βοηθήσουμε.
Η αγάπη συνεπώς είναι θυσία. Η αγάπη θυσιάζει τον εαυτό της για τον πλησίον της.

Γέροντος Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα
«Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας»


Εάν ένας άνθρωπος αγαπά τα πράγματα του κόσμου, τότε...



Υπάρχουν στιγμές που οι άνθρωποι απελπίζονται και αποκαρδιώνονται, πράγμα που με τον τρόπο του αποτελεί ένα είδος υπερηφάνειας.

Εάν ένας άνθρωπος αγαπά τα πράγματα του κόσμου, τότε σίγουρα θα οδηγηθεί στην απογοήτευση, διότι δεν πρόκειται να βρει σε αυτά τον Θεό.

Κάθε άνθρωπος νιώθει μερικές φορές μόνος, ακόμα και όταν βρίσκεται ανάμεσα σε ανθρώπους, μέχρι τη στιγμή που απελευθερώνεται από τα πράγματα του κόσμου. 

Σε αυτό το σημείο, ο Θεός έρχεται και τον παρηγορεί. 


Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Ένα είδος υπερηφανείας



Υπάρχουν στιγμές που οι άνθρωποι απελπίζονται και αποκαρδιώνονται, πράγμα που με τον τρόπο του αποτελεί ένα είδος υπερηφάνειας.
Εάν ένας άνθρωπος αγαπά τα πράγματα του κόσμου, τότε σίγουρα θα οδηγηθεί στην απογοήτευση, διότι δεν πρόκειται να βρει σε αυτά τον Θεό.
Κάθε άνθρωπος νιώθει μερικές φορές μόνος, ακόμα και όταν βρίσκεται ανάμεσα σε ανθρώπους, μέχρι τη στιγμή που απελευθερώνεται από τα πράγματα του κόσμου. Σε αυτό το σημείο, ο Θεός έρχεται και τον παρηγορεί. 

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Οι Άγιοι Απόστολοι



Ας πάρουμε παράδειγμα τους αγίους Αποστόλους.
Ο καθένας από τους αγίους Αποστόλους είχε διαφορετικό χαρακτήρα. Ο Κύριος, επειδή γνώριζε τις αδυναμίες μας, μας έδωσε Αποστόλους με διαφορετικό χαρακτήρα έτσι ώστε ο καθένας τους να είναι παράδειγμα για μας.

Για παράδειγμα ο απόστολος Πέτρος είχε δυνατή πίστη. Για την πίστη του μίλησε ο ίδιος ο Κύριος λέγοντας γι’ αυτόν: «Σ’ αυτή την πέτρα θα χτίσω την εκκλησία». Παρόλο όμως πού είχε τόση δυνατή πίστη αρνήθηκε τρεις φορές τον Κύριο. Η άρνηση του Πέτρου αποτελεί για μας τούς αδύναμους ανθρώπους δίδαγμα. Όπως βέβαια είναι γνωστό ο απόστολος Πέτρος στη συνέχεια μετάνιωσε.

Ο Χριστός θα συγχωρούσε και τον Ιούδα, αν μετάνιωνε…
Ο Ιούδας διέπραξε μεγάλη αμαρτία, όταν πρόδωσε τον Χριστό. Το έκανε, γιατί δεν είχε δυνατή πίστη και συνέχεια σκεφτόταν για τα υλικά.
Ο Ιούδας συνεχώς σκεφτόταν πώς ο Χριστός θα γινόταν ένας κοσμικός αυτοκράτορας και πώς ο ίδιος θα γινόταν δικαστής σέ κοσμικό δικαστήριο. Ακόμη πίστευε πώς θα υπερασπιζόταν τον Χριστό, επειδή είχε επαφές με το συνέδριο. Η εξέλιξη βέβαια ήταν διαφορετική.

Έτσι πάντα συμβαίνει με όλους όσους ελπίζουν σέ κοσμικά γεγονότα και κοσμικά πράγματα.
Μερικοί άνθρωποι φτάνουν σέ ένα σημείο από το οποίο μετά δεν μπορούν να επιστρέψουν, όταν ο στόχος της ζωής τους είναι αυτός ο κόσμος και όχι η αιωνιότητα.

Ο απόστολος Πέτρος, όταν αρνήθηκε τον Κύριο, βλέποντας τί έκανε, μετάνιωσε πραγματικά, με όλη του την καρδιά και ζήτησε από τον Κύριο συγχώρεση. Ενώ ο Ιούδας ελπίζοντας συνεχώς πώς θα αποκτήσει κοσμικά πλούτη και κοσμική δόξα, μετά την προδοσία του ένιωσε πώς χάθηκαν όλα. Τον έπιασαν απαισιόδοξες σκέψεις, μεγάλη απελπισία και γι’ αυτό το λόγο κρεμάστηκε.
Αν και ο Ιούδας ερχόταν στον Κύριο, τον Σωτήρα και του έλεγε: «Αμάρτησα, συγχώρεσέ με», είναι σίγουρο πως ο Κύριος θα τον συγχωρούσε.

Τα πνεύματα κάτω από τον ουρανό κυρίευσαν απόλυτα τον Ιούδα και δεν του επέτρεψαν να μετανιώσει και να ζητήσει συγχώρεση από τον Κύριο. Η συνείδησή του παραμορφώθηκε από την απελπισία. Έπεσε ηθικά, γιατί ήταν περήφανος και γιατί επεδίωκε να είναι ο πρώτος ανάμεσα στους μαθητές του Κυρίου. Αγωνίστηκε να είναι πολύ σημαντικός. Αγωνίστηκε να προστατεύσει τον Κύριο από τούς φαρισαίους. Διακρινόταν σχεδόν παντού, αλλά η σκέψη του ήταν λανθασμένη, επειδή ήταν δεμένος με την γη. Δεν μπόρεσε να καταλάβει πώς το βασίλειο του Κυρίου δεν ήταν από αυτό τον κόσμο. Δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι το βασίλειο του Κυρίου βρίσκεται μέσα μας, στην ψυχή μας. Γι’ αυτό το λόγο έμεινε δέσμιος αυτού του κόσμου.

Όπως είναι γνωστό ο απόστολος Παύλος υπερβολικά καταδίωξε την εκκλησία και οδήγησε πολλούς ανθρώπους στο θάνατο. Τα έργα του ήταν πολύ λυπηρά αλλά μετάνιωσε ειλικρινά. Όταν αργότερα ό Κύριος τον φώτισε έγινε ο πιο πρόθυμος Απόστολος.

Όλα τα παραδείγματα που έχουμε από τους Αποστόλους έμειναν για μας, για να δούμε τί μπορεί να μας συμβεί, αν δεν προφυλάσσουμε τον εαυτό μας.
Τέτοια παραδείγματα έχουμε και σήμερα, δηλαδή κάποιον άνθρωπο που οδηγείται στα άκρα και κυνηγά την εκκλησία… Συμβαίνει όμως ο τέτοιου είδους άνθρωπος να συνέρχεται, να χτυπάει το κεφάλι στον τοίχο και να λέει στον εαυτό του: «Θέλω ειλικρινά να μετανιώσω…» και στη συνέχεια να μετανιώνει ειλικρινά…

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία, σε αυτόν τον κόσμο, από την εσωτερική γαλήνη.




Γέροντος Θαδδαίου Βιτόβνιτσας, Πνευματικές Συζητήσεις, Εκδόσεις ” Ορθόδοξος Κυψέλη ”.

Οι συμβουλές που έδωσε η Παναγία μετά από εμφανίσεις Της



Η Υπεραγία Θεοτόκος εμφανίστηκε και μίλησε σε πολλούς ανθρώπους σε πρόσφατες εποχές. Είπε ότι μεσιτεύει στον Υιό της για μας, αλλά εμείς δεν μετανοούμε.

Μας συμβούλευσε σε πολλές περιπτώσεις να μετανοήσουμε, διότι ο καιρός περνάει κι έρχονται δύσκολες μέρες για τους χριστιανούς.
Μας λέει ότι πρέπει να μετανοήσουμε, έτσι ώστε να μην έχουμε την ίδια τύχη με εκείνους που απομακρύνθηκαν από τον Θεό.

Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι η γη προσέφερε το σπήλαιο για τη γέννηση του Σωτήρα, και η ανθρωπότητα προσέφερε την Υπεραγία Θεοτόκο. Και αυτό έγινε προκειμένου ο Κύριος να κατέλθει ανάμεσά μας και να γίνει άνθρωπος για να μας σώσει. Πήρε πάνω του τη φύση μας για να μπορέσει να τη μεταμορφώσει και να την ανανεώσει. Και όλοι όσοι είναι εν Χριστώ Ιησού είναι καινή κτίση, νέοι άνθρωποι.

Η ζωή στη γη είναι πολύ μικρή, αφάνταστα μικρή. Αλλά μας έχουν δοθεί πολλά σ΄αυτή τη μικρή χρονική περίοδο της ζωής μας. Μας έχουν δοθεί προκειμένου να μπορέσουμε να στραφούμε προς τον Θεό εκ βάθους καρδίας. 

Εκείνος είναι ο Ένας που μπορεί να μεταμορφώσει και να αναστήσει τις ψυχές μας. 
Οι χριστιανοί είμαστε πράγματι πολύ τυχεροί που έχουμε την Υπεραγία Θεοτόκο να πρεσβεύει για μας ενώπιον του θρόνου του Θεού...

Γέροντας Θαδδαίος Βιτόβνιτσας

Πηγή: Γέροντος Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα, «Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας»

Να μετανοήσουμε, διότι ο καιρός περνάει κι έρχονται δύσκολες μέρες για τους χριστιανούς



Η Υπεραγία Θεοτόκος εμφανίστηκε και μίλησε σε πολλούς ανθρώπους σε πρόσφατες εποχές. Είπε ότι μεσιτεύει στον Υιό της για μας, αλλά εμείς δεν μετανοούμε.

Μας συμβούλευσε σε πολλές περιπτώσεις να μετανοήσουμε, διότι ο καιρός περνάει κι έρχονται δύσκολες μέρες για τους χριστιανούς.

Μας λέει ότι πρέπει να μετανοήσουμε, έτσι ώστε να μην έχουμε την ίδια τύχη με εκείνους που απομακρύνθηκαν από τον Θεό.

Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι η γη προσέφερε το σπήλαιο για τη γέννηση του Σωτήρα, και η ανθρωπότητα προσέφερε την Υπεραγία Θεοτόκο. Και αυτό έγινε προκειμένου ο Κύριος να κατέλθει ανάμεσά μας και να γίνει άνθρωπος για να μας σώσει. Πήρε πάνω του τη φύση μας για να μπορέσει να τη μεταμορφώσει και να την ανανεώσει. Και όλοι όσοι είναι εν Χριστώ Ιησού είναι καινή κτίση, νέοι άνθρωποι.

Η ζωή στη γη είναι πολύ μικρή, αφάνταστα μικρή. Αλλά μας έχουν δοθεί πολλά σ΄αυτή τη μικρή χρονική περίοδο της ζωής μας. Μας έχουν δοθεί προκειμένου να μπορέσουμε να στραφούμε προς τον Θεό εκ βάθους καρδίας. Εκείνος είναι ο Ένας που μπορεί να μεταμορφώσει και να αναστήσει τις ψυχές μας. Οι χριστιανοί είμαστε πράγματι πολύ τυχεροί που έχουμε την Υπεραγία Θεοτόκο να πρεσβεύει για μας ενώπιον του θρόνου του Θεού.

Μπορείτε επίσης να δείτε ότι εδώ, σ΄αυτή τη ζωή, όταν ζητάμε κάτι από τους γονείς μας, μας το δίνουν – αν φυσικά τους είμαστε υπάκουοι. Η Υπεραγία Θεοτόκος προσεύχεται αδιάκοπα στον Υιό της για μας.

Γέροντος Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα
«Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας»

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ



«Είχα πολλές πτώσεις, θλίψεις και βάσανα σ’ όλη μου τη ζωή, αλλά δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς. Οι Άγιοι Πατέρες λένε: “Πώς θα ξέρουμε ότι ο Θεός μάς αγαπά πραγματικά, αν δεν μας περάσει μέσα από πολλή οδύνη και θλίψη;”.« 

»Υπάρχουν στιγμές που οι άνθρωποι απελπίζονται και αποκαρδιώνονται, πράγμα που, με τον τρόπο του αυτό, αποτελεί ένα είδος υπερηφάνειας. Αν ένας άνθρωπος αγαπά τα πράγματα αυτού του κόσμου, τότε σίγουρα θα οδηγηθεί στην απογοήτευση, διότι δεν πρόκειται να βρει μέσα σ’ αυτά τον Θεό. Κάθε άνθρωπος νοιώθει ενίοτε μόνος, ακόμα κι όταν βρίσκεται ανάμεσα σε ανθρώπους, μέχρι τη στιγμή που απελευθερώνεται από τα πράγματα του κόσμου τούτου. Σ’ αυτό το σημείο ο Θεός έρχεται να τον παρηγορήσει.«

»Η ψυχή νοιώθει μόνη, επειδή η δύναμη της Χάριτος μειώνεται μέσα της, εξαιτίας του ενδιαφέροντος που δείχνει η ψυχή προς τα πράγματα του κόσμου τούτου. Δεν μπορεί κανείς ν’ ακολουθήσει και τους δύο δρόμους! Αν δεν ταπεινωθεί η ψυχή, δεν μπορεί να δεχτεί την πληρότητα της θείας Χάριτος· διότι, αν τη δεχτεί σε κατάσταση υπερηφάνειας (μέσα στην οποία βρίσκεται), θα καταλήξει σίγουρα σε μεγάλη πονηρία, όπως ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση των πεπτωκότων αγγέλων.«

»Ο Κύριος γνωρίζει τα πάντα· μας ήξερε πριν ακόμα κι από τη σύλληψή μας. Αυτός είναι ο λόγος που μας έδωσε το νόμο της υπακοής μέσω του Μωυσή στο όρος Σινά. Αυτός ο νόμος δόθηκε εξαιτίας ημών, που έχουμε ανάγκη από διόρθωση, όχι εξαιτίας όσων είναι πράοι και ταπεινοί. Αυτοί δεν χρειάζονται τούτο το νόμο. Ο νόμος της υπακοής είναι απαραίτητος για τη διόρθωση του θελήματός μας, την ευθυγράμμιση της ελεύθερης βούλησής μας με την ταπείνωση, τη δικαιοσύνη και την αγάπη. Η υπακοή είναι απαραίτητη για την επίτευξη της αρμονίας. Οι άγγελοι είναι ολότελα υπάκουοι και η αρμονία και η αγάπη τους είναι τέλειες. Πρέπει κι εμείς επίσης να μιμηθούμε το παράδειγμα της υπακοής τους στις σχέσεις μας με τους γονείς μας. Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι η υπακοή είναι μεγαλύτερο πράγμα και από τη νηστεία ή την προσευχή. Αυτό είναι κάτι που δεν το καταλάβαινα καλά όταν ήμουν νέος. Αν δεν έχουμε υπακοή, τότε η νηστεία μας (αλλά και κάθε άλλη άσκηση) είναι μάταιη. Γνωρίζουμε ότι κάθε καλή δωρεά προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα. Οι Άγιοι Πατέρες αξιώθηκαν των δωρεών μέσα από την προσευχή και τη νηστεία, αλλά πάνω απ’ όλα είχαν υπακοή. Πρέπει να μάθουμε να σκύβουμε το κεφάλι μπροστά στο θέλημα του Θεού και να μην επιμένουμε στο δικό μας θέλημα. Η υπακοή στο θέλημα του Θεού επιτυγχάνεται διά της υπακοής μας προς τους γέροντές μας, τους γονείς μας, τους δασκάλους μας, τους προϊσταμένους μας στην εργασία, κτλ. Αν έχουμε υπακοή, θα καταλαβαίνουμε πάντα ΤΙ είναι αυτό που απαιτείται από ’μας.«

»Ζούμε έτσι πάνω σ’ αυτή τη γη, ώστε διαρκώς υποδουλωνόμαστε σε υλικά πράγματα, ενώ οι άγγελοι ποτέ. Αυτή η ζωή μάς δόθηκε ώστε να μπορούμε να μάθουμε για την αιώνια ζωή, να μπορούμε να μάθουμε πώς να γίνουμε ελεύθεροι, πώς να πορευόμαστε ελεύθεροι, με καθαρή συνείδηση και αγνούς λογισμούς. Όταν είμαστε ελεύθεροι, δεν έχουμε πνευματικό πόλεμο· η νίκη είναι δική μας, διότι έχουμε εγκαταλείψει τον εαυτό μας στον Θεό και Τον λατρεύουμε με την καρδιά μας, ενωμένοι μαζί Του και έχοντας τους λογισμούς μας αποδεσμευμένους από τούτο τον κόσμο. Εκείνος είναι ο Ένας που καθορίζει τη ζωή μας, κι εμείς αποδεχόμαστε ο,τιδήποτε μας συμβαίνει σαν να μας το δίνει το ίδιο Του το χέρι.«

»Η ζωή μας στη γη είναι σαν ένα “επιτίμιο”. Μην ξαφνιάζεστε που συμβαίνουν άσχημα πράγματα συνεχώς. Ο Κύριος επιτρέπει να μας συμβαίνουν κάθε είδους γεγονότα ενάντια στο θέλημά μας, διότι αν συνεχώς πήγαιναν τα πράγματα καταπώς τα θέλαμε εμείς, δεν θα προετοιμαζόμασταν για τη Βασιλεία των Ουρανών. Ούτε ο ουρανός, ούτε η γη θα κάνει δεκτούς όσους εμμένουν στο ίδιον θέλημα. Ο Θεός έχει ένα θείο σχέδιο για τον καθένα από ’μας κι εμείς πρέπει να υποταχθούμε σ’ αυτό Του το σχέδιο. Πρέπει να αποδεχτούμε τη ζωή όπως μας δίδεται, χωρίς να ρωτάμε “γιατί σ’ εμένα;”. Πρέπει να ξέρουμε πως τίποτα πάνω στη γη ή στον ουρανό δεν συμβαίνει χωρίς τη θέληση του Θεού ή χωρίς την παραχώρησή Του. Δεν πρέπει να μας απασχολούν τόσο οι αναποδιές μας, αλλά να συγκεντρωνόμαστε στη διατήρηση της εσωτερικής μας ησυχίας. Ακόμα κι όταν προσευχόμαστε για κάτι, (στην ουσία) προσπαθούμε να επιβάλλουμε το δικό μας θέλημα, αντί ν’ αποδεχόμαστε το θέλημα του Θεού. Όλες οι αναποδιές και τα δεινά που στέλνει ο Θεός είναι απαραίτητα για ’μας, αλλά εμείς δεν το καταλαβαίνουμε αυτό στα νιάτα μας. Όταν είμαστε γεροντότεροι, τότε καταλαβαίνουμε ότι αυτός είναι ο τρόπος που ο Θεός μάς δείχνει την αγάπη Του».


ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΘΑΔΔΑΙΟΣ ΤΗΣ ΒΙΤΟΒΝΙΤΣΑ
(1914–2003)

[«Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας»
–Βίος και Διδαχές του Γέροντα Θαδδαίου
της Βιτόβνιτσα (2014–2003),
μέρος 2ο, κεφ. 10ο, §9–11 και §15–17,
σελ. 184–186 και 190–192,
μετάφραση – επιμέλεια: Βασίλης Αργυριάδης,
εκδόσεις «Εν Πλώ»,
Αθήνα, Σεπτέμβριος 20146.]

Στή μετάνοια, στήν ἐξομολόγηση καί στήν σωτηρία ὑπάρχει μόνο τό ΣΗΜΕΡΑ, τό ΤΩΡΑ!



Τά πονηρά πνεύματα ἐπιζητοῦν πάντοτε νά ἐμποδίζουν ὅ,τι κάνουμε γιά τή σωτηρία μας.
Ἀλλοίμονο, ἔτσι χλιαροί ὅπως εἴμαστε, λέμε στόν ἑαυτό μας:
«Περίμενε, δέν ἔχω κάνει ἀκόμα τό τάδε, δέν ἔχω δοκιμάσει ἀκόμα τό δεῖνα…Θά μετανοήσω ἀργότερα. Ἀφοῦ τά κάνω ὅλα αὐτά, θά μετανοήσω, Θεέ, καί θά πάψω νά λοξοδρομῶ δεξιά κι ἀριστερά».
Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι πού θέλουν νά κάνουμε τά πονηρά πνεύματα· θέλουν νά ἀναβάλλουμε τή σωτηρία μας γιά αὔριο ἤ γιά μεθαύριο καί οὔτω καθεξῆς μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς μας.

Γέρων Θαδδαῖος τῆς Βιτόβνιτσα

Πῶς θά προστατευθοῦμε ἀπό κάποιον πού κάνει μαύρη μαγεία;

Ερώτηση: Πώς θα προστατευθούμε από κάποιον πού κάνει μαύρη μαγεία;
Απάντηση γέροντος Θαδδαίου: Η μαγεία ενεργεί μόνον εκεί, πού δεν υπάρχει δυνατή προσευχή και όπου δεν υπάρχει δυνατή ελπίδα στον Κύριο. Αυτό σημαίνει, ότι εκείνοι πού προσεύχονται και έχουν δυνατή ελπίδα στον Κύριο, δεν παθαίνουν τίποτε από την μαύρη μαγεία.
Ήρθε κάποτε σέ μένα μία νέα γυναίκα πού είχε σπουδάσει πολιτικές επιστήμες. Συνήθως στη χώρα μας οι απόφοιτοι αυτής της επιστήμης είναι άθεοι, αυτή όμως μου έκανε εντύπωση, γιατί ήταν πολύ θρησκευόμενη. Είχε παντρευτεί έναν άνδρα πού ήταν γιατρός και ο όποιος ήδη ήταν χωρισμένος από προηγούμενο γάμο. Η προηγούμενη γυναίκα του ήταν γιατρός στο επάγγελμα, αλλά μετά από ένα μήνα γάμου έφυγε από το σπίτι.
Ο άνδρας της είχε και ένα μεγαλύτερο αδελφό πού επίσης ήταν γιατρός. Αυτός ο μεγαλύτερος αδελφός είχε χωρίσει επίσης τρεις φορές. Και οι τρεις γυναίκες τον εγκατέλειψαν και αυτός είχε πλέον παραιτηθεί με την ιδέα του γάμου. Αυτά τα δύο αδέλφια, είχαν μάνα πού επίσης ήταν γιατρός, καθηγήτρια της ιατρικής σχολής, και η οποία δεν ζούσε με τούς γιους της αλλά ζούσε με την αδελφή της. Πολύ σπάνια έβλεπε τα παιδιά της.
Η πεθερά μία φορά μόνον ήρθε στο νιόπαντρο ζευγάρι. Ήρθε θυμωμένη και είπε στην νύφη της:
«Εγώ έδιωξα, εκείνη την κακιά, την πρώην γυναίκα του γιου μου μέσα σέ ένα μήνα.
Πώς δεν μπορώ να καταφέρω να κάνω τίποτε με σένα;»
Βλέπετε, πώς αυτή η νέα γυναίκα πού ήταν βαθιά θρησκευόμενη, δεν επηρεαζόταν καθόλου από τη μαύρη μαγεία πού της έκανε η πεθερά της.
Η πεθερά συνεργαζόταν με τα πονηρά πνεύματα πού βρίσκονται κάτω από τον ουρανό, και τα έστελνα να πηγαίνουν να βασανίζουν την νύφη, για να εγκαταλείψει η νύφη τον γιό της. Όμως, τα κακά πνεύματα δεν μπορούσαν να πλησιάσουν την νύφη.
Αυτή προσευχόταν συνεχώς και ήταν αφιερωμένη στον Κύριο Γνώριζε πώς ο Κύριος είναι προστάτης της και ότι τα κακά πνεύματα δεν μπορούν να της κάνουν τίποτε. Και οι δαίμονες, επειδή δεν μπορούσαν να πειράξουν την νύφη πού προσευχόταν και είχε δυνατή πίστη, γύριζαν πίσω στην πεθερά και χόρευαν την πεθερά στο ταψί!
Στη συνέχεια η νύφη γέννησε και η πεθερά, πού δεν ερχόταν να δει για πολύ καιρό το εγγόνι ήρθε, και ρώτησε πάλι θυμωμένη: «Εκείνος ο άνδρας σου, αγαπάει το παιδί του;». Η νύφη ευγενικά της απάντησε: «Ναι βεβαίως το αγαπάει πολύ…».
Η νύφη όταν ήρθε σέ μένα μου διηγήθηκε αυτή την ιστορία και μου είπε ακόμα και τώρα επισκέπτεται την πεθερά της και πίνει καφέ μαζί της ενώ ο άνδρας της δεν επιθυμεί να την επισκέπτεται.
Δεν του αρέσει επειδή η μάνα του ασχολείται με την μαγεία….
Να, ορίστε, τί σημαίνει δυνατή πίστη.
Σέ αυτήν την γυναίκα δεν μπορούν τίποτε να της κάνουν τα πονηρά πνεύματα….

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΘΑΔΔΑΙΟΥ ΒΙΤΟΒΝΙΤΣΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ 
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ

Πῶς μποροῦμε νά ἐκλαμβάνουμε τήν κτιστή ὕλη ὡς καλύτερη ἀπό ἐμᾶς (περί ταπεινώσεως)

Ερώτηση:

-Πῶς μποροῦμε νά ἐκλαμβάνουμε τήν κτιστή ὕλη ὡς καλύτερη ἀπό μᾶς, δεδομένου ὅτι ὁ Θεός μᾶς προίκισε μέ ἕνα λογικό νοῦ καί μᾶς ὀνόμασε υἱούς του;

Ἀπάντηση:

-Ἄν θέλεις νά εἶσαι εἰλικρινής μέ τόν ἑαυτό σου, μέ τό χέρι στήν καρδιά, θά συνειδητοποιήσεις ὅτι πράγματι ὑπολειπόμαστε ἀπό πολλά κτιστά ὄντα. Δές τή μέλισσα μέ πόση φιλοπονία κοπιάζει! Δίνεται ἀφειδῶς καί ἀνεπιφύλακτα. Ὁ συνήθης χρόνος ζωῆς μιᾶς μέλισσας εἶναι ἑνάμισης μῆνας το πολύ. Πεθαίνει συχνά ἐργαζόμενη, χωρίς νά γυρίσει στό σπίτι της, νά μαζευτεῖ στήν κυψέλη της. Κι ἐμεῖς; Πόσο λυπόμαστε καί φειδόμαστε τοῦ ἑαυτοῦ μας! 

Ἤ, δές τό μυρμήγκι, πού δέν κουράζεται ποτέ νά σέρνει ἕνα βαρύ φορτίο. Ἀκόμα κι ὅταν τό φορτίο του πέφτει κάτω, τό μυρμήγκι τό σηκώνει πάλι ὑπομονετικά καί συνεχίζει τή δουλειά του. Ἐνῶ ἐμεῖς παρατᾶμε ἀμέσως τά πράγματα, ὅταν δέν πηγαίνουν ὅπως θά θέλαμε νά πηγαίνουν! 

Γέρων Θαδδαῖος τς Βιτόβνιτσα
OI ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Πῶς λειτουργεῖ ὁ φθόνος;

-Πῶς λειτουργεῖ φθόνος;

-Ὁ φθόνος εἶναι ἕνα πνεῦμα τοῦ Ἅδη.

Μάχεται ἀδιάκοπα τη δικαιοσύνη καί τόν Θεό. Ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη καί ὁ φθόνος δέν ἀντέχει νά μᾶς βλέπει νά κάνουμε καλό στόν πλησίον μας.Ὅταν ὁ Κύριος, πού εἶναι ἀγάπη, θεράπευσε τή γερόντισσα ἐκείνη πού ἦταν συγκύπτουσα γιά πάνω ἀπό 18 χρόνια, τό κακό ἔδειξε μέ μιᾶς τό πρόσωπό του καί ἄρχισε ἀμέσως νά ἐπαναστατεῖ, διότι ὁ φθόνος δέν μπορεῖ νά ἀντέξει νά γίνεται καλό στόν ὁποιονδήποτε (βλ. Λουκ. 13, 11-17). Ὁ φθόνος δέν σταματᾶ ποτέ τό πνεῦμα τοῦ Ἅδη, φθονεῖ ὅλους τούς ἀνθρώπους γιά πάντα.


Γέρων Θαδδαῖος της Βιτόβνιτσα
ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ, σελ. 252
Ἐν πλῷ

… αυτό που Τον ευχαριστεί περισσότερο είναι η απλή, αθώα και παιδική αγάπη

Ο Κύριός μας ευαρεστείται με τα καλά μας έργα. Ελεημοσύνες και καθετί άλλο που κάνουμε για τη σωτηρία μας και το συμφέρον του πλησίον και της Αγίας μας Εκκλησίας ,είναι εύαρεστα στο Θεό. 
Ωστόσο, αυτό που Τον ευχαριστεί περισσότερο είναι η απλή, αθώα και παιδική αγάπη, που προσκολλάται στην καρδιά Του. Αυτό είναι που Του είναι πιο ευάρεστο και θέλει από μας. Αυτό είναι που μπορεί να Του δώσει κάθε άνθρωπος, πλούσιος ή φτωχός, νέος ή γέρος.

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

“Εἴμαστε στά χέρια τοῦ Θεοῦ!”



Ερώτηση: Μπορούμε να γνωρίζουμε το μέλλον μας; Τι να σκεφτόμαστε όσον άφορα το μέλλον μας;
Πατήρ Θαδδαίος: Εμείς οι άνθρωποι δεν ξέρουμε τι θα μας συμβεί ούτε το επόμενο λεπτό. Δεν γνωρίζουμε τι θα μας συμβεί γενικώς. Το μέλλον μας, δεν εξαρτάται από εμάς. 
Εμείς προγραμματίζουμε τη ζωή μας, ή ζωή όμως δεν εξαρτάται από εμάς. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να ελευθερώσουμε τον εαυτό μας από τέτοιες σκέψεις.
Παρόλο πού κάνουμε σχέδια διάφορα γιά τη ζωή μας, το καλύτερο γιά μας είναι να παραδώσουμε τη ζωή μας, το μέλλον μας στα χέρια του Κυρίου. Αυτός εΐναι πού προγραμματίζει καί γνωρίζει τι θά γίνει μέ έμας.
Έμείς πρέπει νά ελευθερωθούμε άπό τέτοιου είδους σκέψεις καί άπό τέτοιου είδους ερωτήσεις όπως: Τί θά γίνει; Πώς θα γίνει;... 
Πρέπει να είμαστε ελεύθεροι, εντελώς αφημένοι στα χέρια του Κυρίου.
Σήμερα οι άνθρωποι ψάχνουν την ηρεμία, την ησυχία, την ελευθερία. Αναζητούν τήν ελευθερία μέσω των απολαύσεων καί πιστεύουν πως μέσα σ’ αυτή τήν ελευθερία υπάρχουν όλες οί απαντήσεις, όλα τά μυστικά, όλη η αλήθεια.
Δυστυχώς πολύ συχνά αυτή ακριβώς ή ελευθερία είναι σκλαβιά. Καί έτσι οί άνθρωποι, ενώ αναζητούν τήν ελευθερία καταλήγουν νά είναι σκλάβοι. 
Ακόμη και όταν έχουν τα πάντα: χρήματα, πλούτη και πάλι δεν είναι ελεύθεροι. Εΐναι υπηρέτες τών υλικών αγαθών, σκλάβοι χωρίς ησυχία καί γαλήνη.
Ακόμη και όταν νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, να πάνε όπου θέλουν ακόμη και τότε δεν είναι ελεύθεροι. 
Η ελευθερία του Κυρίου, είναι εκείνη η ελευθερία που απελευθερώνει τον άνθρωπο από την τυραννία των σκέψεων. 
Ό άνθρωπος έχει ησυχία μόνον όταν δέν τόν τυραννούν κακές σκέψεις. Ο τέτοιου είδους άνθρωπος συνεχώς προσεύχεται. Περιμένει τό καλό καί όλες τίς ελπίδες του τίς αφήνει στον Κύριο. Ενεργεί σύμφωνα μέ τή συνείδηση του, αγωνίζεται καί προσπαθεί γιά τό καλύτερο.
Ό καλός άνθρωπος κάθε δουλειά τήν κάνει μέ όλη τήν καρδιά του. Κάθε κίνηση του, κάθε λέξη πού λέει, κάθε σκέψη πού κάνει, κάθε έργο, όλα, πηγάζουν μέσα άπό τήν καρδιά του.
Είναι καλό ή ύπαρξη μας να συμμετέχει ολόκληρη και στην προσευχή και στην δουλειά και σ’ όλα…
Και φυσικά να μήν είμαστε από την πλευρά των αδίκων. Ούτε να πολεμάμε κανένα με τις σκέψεις μας. Ειδικά με τις σκέψεις μας να μην πολεμάμε κανένα. Νά βρίσκουμε λύσεις μέ όλους. Να λύνουμε ήρεμα τα προβλήματα μας με όλους. Όταν κάποιος μας προσβάλλει νά μήν τό παίρνουμε κατάκαρδα. Τώρα μας προσβάλλει ο ένας, άλλη φορά θα μας προσβάλλει άλλος. Αύριο ποιος ξέρει ποιος θα μας στενοχωρήσει… Δεν πρέπει συνέχεια εμείς να δίνουμε προσοχή σ’ αυτές τις προσβολές… 
Αυτές τις προσβολές πρέπει να τις νικήσουμε με την ησυχία μας, δεν πρέπει να τις παίρνουμε κατάκαρδα. Να μην βάζουμε αυτά τα λόγια στην καρδιά μας. 
Και όταν δεν θα βάζουμε αυτά τα λόγια στην καρδιά μας, δεν θα τα παίρνουμε κατάκαρδα. Θα αποκρούουμε τον εχθρό, πού θέλει να μας προσβάλλει, με ηρεμία και έτσι αυτός δεν θα καταφέρει να μας χαλάσει την εσωτερική μας γαλήνη.
Υπάρχει περίπτωση πως και αργότερα θα προσπαθήσει να μας προσβάλλει. Όταν όμως μας δει να παραμένουμε ήσυχοι θα σηκώσει τα χέρια του από εμάς.
Όλοι θαυμάζουν τον άνθρωπο πού διατηρεί την εσωτερική του γαλήνη και τον ρωτούν: 
«Πώς καταφέρνεις να είσαι τόσο ήρεμος; Πώς απέκτησες αυτή τήν ηρεμία; Σάν νά μήν σέ ενδιαφέρει αυτή ή ζωή. Όλοι μας έχουμε νεύρα. Νευριάζουμε εύκολα μέ τίς προσβολές, ενώ εσύ τίποτα. Δεν θυμώνεις με τίποτε… Πώς το καταφέρνεις; Πώς είναι δυνατό;” 
Στην ουσία βέβαια ο άνθρωπος μόνος του δεν μπορεί να κατακτήσει κάτι τέτοιο. Ο Κύριος είναι που ενεργεί και φροντίζει. Ο Κύριος προστατεύει την ησυχία μας όταν Του προσευχόμαστε συνέχεια…

από το βιβλίο: Πνευματικές συζητήσεις, γέροντος Θαδδαίου,
εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη

https://antexoume.wordpress.com

Πῶς θά ξέρουμε ὅτι ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἤ ὄχι;

-Ἄν εἶστε θλιμμένοι γιά ὁποιονδήποτε λόγο, αὐτό σημαίνει ὅτι δέν ἔχετε δοθεῖ στόν Θεό, ἔστω κι ἄν ἐξωτερικά ἔτσι μπορεῖ νά φαίνεται.
Ὅποιος ζεῖ σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ δέν ἔχει σκοτοῦρες. Ὅταν χρειάζεται κάτι, ἁπλά προσεύχεται γι' αὐτό. 
Ἄν δέ τοῦ δίδεται αὐτό ποῦ ζητᾶ, ἐπιχαίρει σάν νά τοῦ δόθηκε. 
Μία ψυχή πού ἔχει δοθεῖ στόν Θεό δέν φοβᾶται τίποτα, οὔτε κἄν τούς ληστές, τήν ἀρρώστια ἤ τόν θάνατο. 
Μία τέτοια ψυχή, μπροστά σέ ὅ,τι κι ἄν συμβεῖ, ἀναφωνεῖ: "Ἧταν θέλημα Θεοῦ". 

Γέρων Θαδδαῖος τς Βιτόβνιτσα
ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Σελ. 210
Ἐν πλῷ 

Ποιό εἶναι τό σημαντικότερο πρᾶγμα γιά τή ζωή ἑνός ἀνθρώπου;-



Ἐρώτηση:
-Ποιό εἶναι τό σημαντικότερο πρᾶγμα γιά τήν πνευματική ζωή ἑνός ἀνθρώπου;

Ἀπάντηση:
-Τό νά κρατήσουμε στήν καρδιά μας τήν εἰρήνη.
Μήν ἀφήσετε αὐτήν τήν εἰρήνη νά διαταραχθεῖ γιά κανένα λόγο. Ἡ εἰρήνη πρέπει νά βασιλεύει στήν καρδιά μας-ἡ εἰρήνη καί ἡ ἡσυχία.

Ἡ κατάσταση τῶν πεπτωκότων πνευμάτων ἀποτελεῖται ἀπό χαοτικούς λογισμούς. Ὁ δικός μας ὁ νοῦς ὅμως πρέπει νά μείνει συγκεντρωμένος, ἀδιάσπαστος καί νηφάλιος. Ὁ Θεός μπορεῖ νά εἰσέλθει μονάχα σέ ἕνα νοῦ πού εἶναι ἀδιάσπαστος.

Παράλληλα μέ τή διαφύλαξη τῆς εἰρήνης στήν καρδιά σας, ἐξασκηθεῖτε καί στήν ἀκινησία κατενώπιον τοῦ Θεοῦ. Αὐτό σημαίνει νά ἔχουμε ἀδιαλείπτως τή συνείδηση ὅτι στεκόμαστε ἐνώπιον τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου καί ὅτι Ἐκεῖνος μᾶς βλέπει συνεχῶς. Πρέπει νά μάθουμε νά ξυπνᾶμε μέ τόν Κύριο καί νά πηγαίνουμε γιά ὕπνο μαζί Του, νά τρῶμε, νά ἐργαζόμαστε καί νά βαδίζουμε μαζί Του. Ὁ Κύριος εἶναι πανταχοῦ παρών σέ ὅλα τά πράγματα

Μποροῦμε νά βροῦμε τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ μέσα μας. "Κατέλθετε στήν καρδιά σας κι ἐκεῖ θά βρεῖτε τήν κλίμακα πού ὁδηγεῖ στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ", λέει ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος.

Ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς διδάσκει ὅτι "ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐστί… δικαιοσύνη και εἰρήνη καί χαρά ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ" (Ρωμ. 14:17). Τό πρῶτο σκαλοπάτι στό δρόμο πρός τήν κοινωνία μέ τόν Θεό εἶναι τό ὁλοκληρωτικό δόσιμο τοῦ ἑαυτοῦ μας σ' Ἐκεῖνον. Κατόπιν αὐτοῦ, εἶναι ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ πού ἐνεργεῖ μέσα μας.

Κοινωνία μέ τόν Θεό σημαίνει ὅτι ὁ Θεός ἐνοικεῖ μέσα μας, καί ὅτι ἡ ἐνέργειά Του λειτουργεῖ μέσα μας. Τό πνεῦμα μας ἐνδύεται τόν Θεό κι Ἐκεῖνος κυβερνᾶ ὅλα μας τά συναισθήματα, τό θέλημα καί τόν νοῦ μας. Κι εἴμαστε ἔτσι σάν ἕνα ἐργαλεῖο στά χέρια Του. Κινεῖ τούς λογισμούς, τίς ἐπιθυμίες καί τά συναισθήματά μας, καί κατευθύνει τά λόγια καί τά ἔργα τῶν χειρῶν ἡμῶν.


ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ (Περί τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνα)
Ἐν πλῷ

Περί μετανοίας

Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι θερίζουμε πάντοτε τούς καρπούς τῶν λογισμῶν καί τῶν πόθων μας. Ἄν οἱ πόθοι καί οἱ λογισμοί μας εἶναι μοχθηροί, δέν μποροῦμε νά ἀποκομίσουμε καλούς καρπούς. Ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα θερίζει τούς καρπούς τῶν λογισμῶν καί τῶν πόθων της. 
Ὁ Κύριος εἶπε γιά τή Δευτέρα Παρουσία Του: "πλήν ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐλθών ἄρα εὐρήσει τήν πίστιν ἐπί τῆς γῆς;" (Λουκ. 18, 8). Νά γιατί πρέπει νά πασχίσουμε νά βελτιώσουμε τόν χαρακτῆρα μας, ὅσο εἴμαστε ἀκόμα στήν παρούσα ζωή-μέ αὐτόν ἀκριβῶς τόν χαρακτῆρα εἶναι πού θά περάσουμε στήν αἰώνια ζωή.

Ἔχουμε τήν εὐκαιρία ἐδῶ νά ἀλλάξουμε πρός τό καλύτερο, ἄν μετανοήσουμε γιά ὄλες τίς κακές μας ἐπιλογές, ὅταν ὅμως μιά ψυχή περάσει στήν αἰωνιότητα δέν ἔχει πιά τήν ἱκανότητα νά προσευχηθεῖ γιά τόν ἑαυτό της. Δέν τό ἤξερα αὐτό, ἀλλά κάποτε εἶχα τήν εὐκαιρία νά νιώσω σάν νά ἑτοιμαζόταν ἡ ψυχή μου νά ἀναχωρήσει ἀπό τό σῶμα μου. Ἔνιωσα ὅτι δέν μποροῦσα πλέον νά προσευχηθῶ γιά τόν ἑαυτό μου. Προσευχήθηκε ἕνας μοναχός γιά μένα, ἀλλά ἐγώ δέν μποροῦσα: ὁ καιρός τῆς μετανοίας μου εἶχε τελειώσει. 

Ἀποσπάσματα ἐκ τοῦ βιβλίου
ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Γέρων Θαδδαῖος τῆς ΒιτόβνιτσαἘν πλῷ