.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Στή μετάνοια, στήν ἐξομολόγηση καί στήν σωτηρία ὑπάρχει μόνο τό ΣΗΜΕΡΑ, τό ΤΩΡΑ!



Τά πονηρά πνεύματα ἐπιζητοῦν πάντοτε νά ἐμποδίζουν ὅ,τι κάνουμε γιά τή σωτηρία μας.
Ἀλλοίμονο, ἔτσι χλιαροί ὅπως εἴμαστε, λέμε στόν ἑαυτό μας:
«Περίμενε, δέν ἔχω κάνει ἀκόμα τό τάδε, δέν ἔχω δοκιμάσει ἀκόμα τό δεῖνα…Θά μετανοήσω ἀργότερα. Ἀφοῦ τά κάνω ὅλα αὐτά, θά μετανοήσω, Θεέ, καί θά πάψω νά λοξοδρομῶ δεξιά κι ἀριστερά».
Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι πού θέλουν νά κάνουμε τά πονηρά πνεύματα· θέλουν νά ἀναβάλλουμε τή σωτηρία μας γιά αὔριο ἤ γιά μεθαύριο καί οὔτω καθεξῆς μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς μας.

Γέρων Θαδδαῖος τῆς Βιτόβνιτσα