.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γερόντισσα Άννα Γιοβάνογλου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γερόντισσα Άννα Γιοβάνογλου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

«ΑΛΛΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ»

«Σ’ αυτή την ζωή είμαστε προσωρινοί. Ήρθαμε και φεύγομε. Μόνο τα βουνά μένουν στην θέση τους. Έκανε ο άλλος λάθος; Άρρωστος είναι. Η αμαρτία είναι αρρώστια. Να τους λυπούμαστε τους ανθρώπους που κάνουν αμαρτίες.
Οποιαδήποτε στενοχώρια να την σηκώνουμε με υπομονή. Δεν θα μαραίνουμε την ψυχή μας, κακό λόγο δεν θα πούμε, ούτε στον Θεό ούτε σ’ εκείνον που προξενεί την στενοχώρια. Θα την κρατούμε σαν δικό μας βίωμα. Για μας ήρθε, ο Θεός θα την πάρει και θα φέρει καλύτερα. Και να παραπονεθούμε και να στενοχωρηθούμε, θα το διορθώσουμε; Εμείς και να στενοχωριόμαστε και να σφιγγόμαστε, χαλνάμε τον εαυτό μας. Εμείς θα κάνουμε το ανθρώπινο και τ’ άλλα στον Θεό. Η υπομονή άκρα δεν έχει.
Καμιά φορά με έρχεται μια στενοχώρια χωρίς να θέλω. Όμως δεν απελπίζομαι. Ας έρθει και αυτή. Ο καιρός τα φέρνει, ο καιρός τα παίρνει. Να τα περάσουμε όλα, διότι είμαστε υποχρεωμένοι στον Θεό. Ο Θεός όπως τα δίνει, θα τα πάρει. Και άλλο καλύτερο δεν έχουμε από την υπομονή. Μην απελπιζόμαστε. Όσο περισσότερο βαστήξει, τόσο περισσότερη χαρά θα έχουμε.
Να κρατάς τόσο πολύ τον εαυτό σου στην ψυχή σου συγκεντρωμένο· μην την βάζεις την λογική μέσα, να σκέφτεσαι άγια πράγματα και να σκέφτεσαι ποιος Άγιος θα σε βοηθήσει. Ό,τι και να κάνεις, Άγιοι θα σε εξυπηρετήσουν».

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΑΝΝΑ ΓΙΟΒΑΝΟΓΛΟΥ
(1903–1998)

[«Ασκητές μέσα στον κόσμο»
τόμ. α΄, μέρος α΄, βιογρ. ιστ΄, σελ. 232–234,
Άγιον Όρος 20118.]

«ΝΑ ΤΟΝ ΚΛΑΙΤΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ!»

Μια αδελφή σημειώνει τα εξής για την μακαριστή ασκήτρια, την αγαθή και απλή Γερόντισσα Άννα (Γιοβάνογλου· 1903–1998):

«Άλλοτε σε μια συζήτηση την ρώτησα:
–Πώς να αγαπήσουμε τον Χριστό;
Και απάντησε:
–Να τον κλαίτε τον Χριστό. Να σκέφτεστε συνέχεια το πάθος Του. Να κλαίτε. Και αν δεν μπορείτε να κλαίτε, ας πονάει η καρδιά σας· τα δάκρυα θά ’ρθουν μετά και θα είναι και καλύτερα. Να κοιτάς τον Χριστό στον Σταυρό. Εκείνον που πέθανε για μας, για όλους μας. Και τότε θα έρθει η αγάπη για Εκείνον.

»Μου διηγήθηκε ότι όταν στα Ιεροσόλυμα, είδε σε όραμα την Παναγία να ψάχνει τον Υιό της (τον Οποίο είχε τότε φυλακισμένο) και να ρωτάει μέσα στον πόνο και την αγωνία της τους στρατιώτες και κανείς να μην της απαντάει. Αυτά όλα τα έλεγε μέσα σε λυγμούς και βρισκόταν ακόμη και εκείνη την στιγμή μπροστά ίσως στο ίδιο θέαμα. Τόσο με μαγνήτισε η μορφή της εκείνη την στιγμή που δεν ήθελα να φύγω από κοντά της.

»Άλλη φορά της είπα:
–Γερόντισσα, πονώ όταν σκέφτομαι τον Χριστό.
Και μου απάντησε:
–Αυτό, θα σε σώσει.
Σε ερώτησή μου πώς να γίνω καθαρή, μου απάντησε: “Αυτό θα γίνει μετά από χρόνια”. Όταν της είπα ότι έχω κακούς λογισμούς, μου είπε: “Να φέρνεις πάντοτε τον Χριστό μπροστά σου και να Τον έχεις μέσα στην καρδιά σου. Ζήτα Του να μην χάσεις αυτά που έχεις και όλα τα κακά θα φύγουν. Ποτέ να μην απομακρύνεις τον Χριστό από την σκέψη σου. Εγώ πάντα Τον έχω μέσα μου, Ιησού Χριστό Εσταυρωμένο. Και συ να έχεις πάντοτε τον Χριστό μπροστά σου και να μην στενοχωριέσαι, γιατί ο διάβολος μάς πολεμά όλους”».


ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΑΝΝΑ ΓΙΟΒΑΝΟΓΛΟΥ
(1903–1998)

[«Ασκητές μέσα στον κόσμο»
τόμ. α΄, μέρος α΄, βιογρ. ιστ΄, σελ. 230–231,
Άγιον Όρος 20118.]