.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

«ΑΛΛΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ»

«Σ’ αυτή την ζωή είμαστε προσωρινοί. Ήρθαμε και φεύγομε. Μόνο τα βουνά μένουν στην θέση τους. Έκανε ο άλλος λάθος; Άρρωστος είναι. Η αμαρτία είναι αρρώστια. Να τους λυπούμαστε τους ανθρώπους που κάνουν αμαρτίες.
Οποιαδήποτε στενοχώρια να την σηκώνουμε με υπομονή. Δεν θα μαραίνουμε την ψυχή μας, κακό λόγο δεν θα πούμε, ούτε στον Θεό ούτε σ’ εκείνον που προξενεί την στενοχώρια. Θα την κρατούμε σαν δικό μας βίωμα. Για μας ήρθε, ο Θεός θα την πάρει και θα φέρει καλύτερα. Και να παραπονεθούμε και να στενοχωρηθούμε, θα το διορθώσουμε; Εμείς και να στενοχωριόμαστε και να σφιγγόμαστε, χαλνάμε τον εαυτό μας. Εμείς θα κάνουμε το ανθρώπινο και τ’ άλλα στον Θεό. Η υπομονή άκρα δεν έχει.
Καμιά φορά με έρχεται μια στενοχώρια χωρίς να θέλω. Όμως δεν απελπίζομαι. Ας έρθει και αυτή. Ο καιρός τα φέρνει, ο καιρός τα παίρνει. Να τα περάσουμε όλα, διότι είμαστε υποχρεωμένοι στον Θεό. Ο Θεός όπως τα δίνει, θα τα πάρει. Και άλλο καλύτερο δεν έχουμε από την υπομονή. Μην απελπιζόμαστε. Όσο περισσότερο βαστήξει, τόσο περισσότερη χαρά θα έχουμε.
Να κρατάς τόσο πολύ τον εαυτό σου στην ψυχή σου συγκεντρωμένο· μην την βάζεις την λογική μέσα, να σκέφτεσαι άγια πράγματα και να σκέφτεσαι ποιος Άγιος θα σε βοηθήσει. Ό,τι και να κάνεις, Άγιοι θα σε εξυπηρετήσουν».

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΑΝΝΑ ΓΙΟΒΑΝΟΓΛΟΥ
(1903–1998)

[«Ασκητές μέσα στον κόσμο»
τόμ. α΄, μέρος α΄, βιογρ. ιστ΄, σελ. 232–234,
Άγιον Όρος 20118.]