.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πατήρ Ευδοκίμοφ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πατήρ Ευδοκίμοφ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων


Φεύγοντας από το Ναό ο άνθρωπος συνεχίζει τη δική του λειτουργία «έξω των τειχών». Την ώρα του δείπνου, καθώς κόβει το ψωμί, προσφέρει την προσευχή προ του φαγητού. Η πράξις του φαγητού είναι πάντα μία ανάμνηση του μυστηρίου της Θ. Ευχαριστίας. Και πραγματικά ο άνθρωπος είναι ό, τι αφομοιώνει: Eίτε τον «απαγορευμένο καρπό», είτε «την ευχαριστιακή υπόσταση του Βασιλέα του» και τα δώρα του. 
Ξαναγυρίζοντας στον καθημερινό του μόχθο κάτω από το βλέμμα του Θεού, το μόνο που μπορεί να πει ο άνθρωπος σε κάθε στιγμή της ημέρας είναι αυτή η ευχή: «Όλα είναι δικά σου, Κύριε, και εγώ είμαι δικός σου, δέξαι με». 
Η ύλη γίνεται μαλακή και εύπλαστη, όταν την αγγίζει το πνεύμα. Από την βαρειά και αδρανή μάζα της ξεπηδάει μια ομορφιά σμιλεμένη με ιεροφανικά σημεία και παλλόμενη από ζωή. Ο άνθρωπος έχει κληθεί να αντλήσει από τα πράγματα την ωραιότερη προσευχή: Να κάνει τον κόσμο ναό.

Π. Ευδοκίμοφ