Η woke ιδεολογία, στενά συνυφασμένη με την έννοια της αθεΐας και της διαστροφής, έχει ήδη ριζώσει στη σκέψη και τη συμπεριφορά του σύγχρονου Έλληνα, δίχως ο ίδιος να το έχει αντιληφθεί…
Ήταν μια χώρα άθεων και άθρησκων επί 74 ολόκληρα χρόνια η Σοβιετική Ένωση. Και όμως, μετά την κατάρρευση του υλιστικού και αντιθρησκευτικού οικοδομήματος, ο λαός —αλλά και η ηγεσία της— επέστρεψαν στην Ορθοδοξία, αναζητώντας ξανά τις πνευματικές τους ρίζες.
Σύμφωνα με τη σοβιετική απογραφή του 1989, η πλειοψηφία του πληθυσμού δήλωνε άθεη (60%), παρά το γεγονός ότι υπήρχαν ακόμη ισχυρές μειονότητες Ρώσων Ορθοδόξων. Μετά τη διάλυση του κράτους, παρατηρήθηκε μια θεαματική αναγέννηση της πίστης: ναοί ξανάνοιξαν, μοναστήρια αναστηλώθηκαν, και η Εκκλησία απέκτησε καθοριστική επιρροή στη δημόσια ζωή.
Η σημερινή Ελλάδα, δυστυχώς, δείχνει να ακολουθεί την αντίστροφη πορεία. Με πρόσχημα την «προοδευτικότητα», προωθείται η απαξίωση της πίστης, η περιθωριοποίηση της Εκκλησίας και η εξάλειψη κάθε χριστιανικού συμβολισμού από τη δημόσια σφαίρα. Σχολεία, ΜΜΕ και πολιτικές ηγεσίες συντονισμένα(;), οδηγούν τη χώρα σε ένα καθεστώς πρακτικής αθεΐας, όπου η πίστη αντιμετωπίζεται ως αναχρονισμός ή ακόμη και ως εμπόδιο.
Και όμως, η ιστορία διδάσκει. Η πίστη, όσο κι αν καταπιέζεται, δεν πεθαίνει. Παραμένει ζωντανή στα βάθη της ψυχής του λαού. Και όπως οι Ρώσοι ξαναβρήκαν τον δρόμο τους στην Ορθοδοξία όταν έσβησε το φως του υλισμού, έτσι και η Ελλάδα —όταν το σκοτάδι της πνευματικής ξηρασίας γίνει αφόρητο— θα αναζητήσει ξανά τις ρίζες της.
Το ερώτημα είναι: πόσος χρόνος θα χαθεί μέχρι τότε;