Μήν ἀμελοῦμε τήν ἐξομολόγηση

Μοῦ ἔλεγε ὁ Παππούλης:

“Ὅσο πιὸ μακριὰ ἀπὸ τὸ Θεὸ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τόσο πιὸ πολὺ στενοχωριέται καὶ ταλαιπωρεῖται ἀπὸ διάφορα πράγματα. Πρέπει νὰ πηγαίνουμε στὸν πνευματικό μας ὅταν ἔχουμε κάτι ποὺ μᾶς βασανίζει”.

“Νὰ ἐξομολογεῖσαι τακτικὰ καὶ καλά, γιατὶ καὶ Πατριάρχης νὰ εἶσαι, ἂν δὲν ἐξομολογεῖσαι, δὲν σώζεσαι”, μοῦ εἶπε μιὰ ἄλλη φορά.

Ἔλεγε ώς, μὲ τὸ μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως ὅ,τι εἶναι πεσμένο χάμω ἀνορθώνεται. Μᾶς εἶπε κάποτε τὴ συγκινητικὴ περίπτωση ἑνὸς μοναχοῦ, ὁ ὁποῖος εἶχε πάει μικρὸς στὸ Ἅγιο Ὄρος καὶ εἶχε πολλὰ χαρίσματα, ποὺ τὸν ἔκαμναν νὰ νιώθει ὅτι ζοῦσε μέσα στὸν παράδεισο.

Μιὰ ἡμέρα δὲν ἔκανε ὑπακοὴ σὲ κάτι, ποὺ τοῦ εἶπε ὁ Γέροντάς του, καὶ τοῦ ἔφυγε τότε ὅλη αὐτὴ ἡ χαριτωμένη κατάσταση. Ὅταν γύρισε ὁΓέροντάς του κι ἔκανε ἐξομολόγηση καὶ διαβάστηκε ἡσυγχωρητικὴ εὐχή, ἀμέσως ἐπανῆλθε ἡ κατάσταση ἐκείνη τῆς χάριτος, τὴν ὁποία εἶχε ἀπολέσει.

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος τόνιζε πάντοτε ὅτι, ὅταν εἴμαστε μέσα στὴν Ἐκκλησία, ὅταν συμμετέχουμε στὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, εἴμαστε μέσα στὸν παράδεισο. Καὶ ὅτι, ὅσο πιὸ πολὺ συμμετέχουμε στὰ Μυστήρια, τόσο πιὸ πολὺ εἴμαστε στὴν αἰώνια ζωή. Γι’ αὐτὸ καὶ πάντοτε μᾶς θύμιζε τὴ ρήση τοῦ Κυρίου μας: 

“Ὁ πιστεύων εἰς τὸν Υἱὸν ἔχει ζωὴν αἰώνιον”.

 Ἅγιος Πορφύριος

http://talantoblog.blogspot.gr

Ἡ ἀπόσταση ἑνός τόπου, βλέπεις, δέν ἐμποδίζει τήν ἐνέργεια τῆς προσευχῆς

Ἡ ἀπόσταση ἑνός τόπου, βλέπεις, δέν ἐμποδίζει τήν ἐνέργεια τῆς προσευχῆς, ὅπως ἄλλωστε δέν μειώνει καί τή δύναμη τῆς ἀγάπης. Ὅσο ἡ βαθειά ἀγάπη συνδέει ἀκατάλυτα, ἄλλο τόσο καί ἡ ζωντανή προσευχή ὠφελεῖ ὑπερβολικά ἀνθρώπους πού βρίσκονται μακριά.

Ὁ Μωυσῆς δέν βρισκόταν σωματικά στό πεδίο τῆς μάχης, ὅταν οἱ Ἰσραηλίτες πολεμοῦσαν μέ τούς Ἀμαληκίτες, ὡστόσο συνέβαλε στή νίκη πολύ περισσότερο ἀπό τούς πολεμιστές, ὑψώνοντας τά χέρια του στόν οὐρανό καί παρακαλώντας τό Θεό γιά τό ἔθνος τοῦ (Ἕξ. 17:8-16).Ἔτσι ἔσωσε ἕναν ὁλόκληρο λαό. Ὑπάρχει κατόρθωμα μεγαλύτερο ἀπ' αὐτό, ἀπό τήν ὠφέλεια δηλαδή τῶν συνανθρώπων καί ἀδελφῶν μας; Ὄχι. Κι ἄν νηστεύεις κι ἄν κοιμᾶσαι καταγῆς κι ἄν κλαῖς σ' ὅλη σου τή ζωή, τίποτε τό μεγάλο δέν κατορθώνεις, ἐφόσον δέν ὠφελεῖς κανέναν ἄλλο.

Νά, κι ἀπό τόν Μωυσῆ ἔγιναν πολλά θαύματα καί σημεῖα. Κανένα ἀπ' αὐτά, ὅμως, δέν τόν ἔκανε τόσο μεγάλο, ὅσο ἡ ἱκετευτική κραυγή του πρός τόν Κύριο γιά τή συγχώρηση τῶν Ἰσραηλιτῶν, πού εἶχαν πέσει στό βαρύ ἁμάρτημα τῆς εἰδωλολατρίας: «Ἄν θέλεις, συγχώρησε τήν ἁμαρτία τους· ἄν πάλι ὄχι, τότε ἐξαφάνισε κι ἔμενα!» (Ἕξ. 32:32).

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

http://agiosdimitrioskouvaras.blogspot.gr

Ἡ Δευτέρα Παρουσία!

Ο των όλων Θεός έρχεται κρίναι ζώντας και νεκρούς…

Και θα ανοιχθούν τα φοβερά εκείνα βιβλία, όπου είναι γραμμένα και τα έργα μας και λόγοι και οι πράξεις μας, τα οποία είπαμε και επράξαμε εις αυτήν την ζωήν, δηλαδή οι διαλογισμοί και τα ενθυμήματα, για τα οποία θα αποδώσουμε λόγον εις τον Κριτήν.

Τότε θα ζητηθή από τον καθένα μας η ομολογία της πίστεως και η συνταγή του βαπτίσματος, και την πίστι καθαρή από κάθε αίρεσι και την σφραγίδα άθραυστη και τον χιτώνα αμόλυντον...

Μετά την χάριν (του αγίου βαπτίσματος) ο ποιών τα πονηρά έργα, εξέπεσε της χάριτος, και ο Χριστός αυτόν εις τίποτε δεν θα ωφελήση, εάν επιμένη εις την αμαρτίαν. Διότι έχει γραφεί, ότι όλοι θα παρασταθούμε εμπρός εις το βήμα του Χριστού, διά να προσκομίση κάθε ένας όσα έπραξε με το σώμα του, είτε καλόν είτε κακόν (Β' Κορ. 5, 10).

Διότι όσοι έχουν τα καλά έργα και τους καλούς καρπούς χωρίζονται από τους ακάρπους και αμαρτωλούς, οι οποίοι και θα εκλάψουν, σαν τον ήλιον. Αυτοί είναι όσοι εφύλαξαν τις εντολές του Κυρίου, οι ελεήμονες, οι φιλόπτωχοι, οι φιλόρφανοι, οι ξενοδοχούντες, οι αντιλήπτορες των καταπονουμένων, οι επισκέπται των ασθενών, οι πενθήσαντες τώρα, καθώς είπεν ο Κύριος, οι πτωχεύσαντες τώρα διά τον πλούτον που ευρίσκεται εις τους ορφανούς, οι συγχωρούντες τα παραπτώματα των αδελφών, οι φυλάξαντες την σφραγίδα της πίστεως άθραυστον και αμόλυντον από πάθε αίρεσιν.

Οι ευρισκόμενοι πάλιν εξ αριστερών είναι οι άκαρποι, εκείνοι που έχουν παροξύνει τον Καλόν Ποιμένα, εκείνοι που τον καιρόν αυτόν της μετανοίας τον επέρασαν παίζοντες και τρυφώντες, οι οποίοι εδαπάνησαν σε ασωτεία, μέθη και ασπλαχνία όλον τον χρόνον της ζωής των, σαν εκείνον τον πλούσιον, που ποτέ δεν ελέησε τον πτωχόν Λάζαρον, δι' αυτό και κατεκρίθησαν, ως ανελεήμονες και άσπλαχνοι και μη έχοντες καρπούς μετανοίας, ούτε έλαιον εις τας λαμπάδας των.

Επειδή δεν ελεήσατε, έτσι και τώρα δεν θα ελεηθείτε, επειδή της φωνής μου δεν ακούσατε, έτσι ούτε εγώ τώρα θα ακούσω τους δικούς σας οδυρμούς. Διότι δεν διακονήσατε εμένα, ούτε με εθρέψατε πεινώντα, ούτε με εποτίσατε διψώντα, ούτε με εφιλοξενήσατε, ούτε γυμνητεύοντα με ενδύσατε, ούτε ασθενούντα με επισκεφθήκατε, ούτε όταν ήμουν εις την φυλακήν ήλθατε προς με. Άλλου Κυρίου εγίνατε εργάται και υπουργοί, δηλαδή του Διαβόλου...

Τότε θα στενάζουν άρχοντες και πλούσιοι άσπλαχνοι, και θα προσβλέπουν παντού στενοχωρούμενοι, και κανείς δεν θα υπάρχει να μπορή να βοηθήση. Ούτε ο πλούτος φαίνεται, ούτε οι κόλακες παρεβρίσκονται, ούτε θα εύρουν έλεος, διότι δεν ελέησαν, ούτε προαπέστειλαν, δια να εύρουν...η γαρ κρίσις ανίλεως τω μη πράξαντι έλεος.

Ας μη απιστήση κανείς, ότι είναι μόνον λόγια που λέγονται για την κρίσι. Αλλά με ακρίβεια και με ασφάλεια όλοι να πιστεύσουμε εις τον Κύριον, ότι υπάρχει ανάστασις νεκρών και κρίσις και ανταπόδοσις και των καλών και των κακών, κατά τις θείες Γραφές. Και παραβλέποντες όλα τα πρόσκαιρα, περιφρονούντες αυτά, να φροντίσουμε διά τα όσα αφορούν εις την απολογίαν και παράστασί μας εις το φοβερό βήμα, και την φρικτήν εκείνην ημέρα και φοβερήν ώραν...,η οποία θα δοκιμάση όλην την ζωήν.

Αλλοίμονον εις εκείνους που μολύνονται μετά των βλασφήμων αιρετικών. Αλλοίμονον εις εκείνους που χλευάζουν τας θείας Γραφάς. Αλλοίμονον εις όσους μιαίνουν την αγίαν πίστι με αιρέσεις, ή συγκαταβαίνουν στους αιρετικούς.

(Αγ. Εφραίμ ο Σύρος) Ορθόδοξος Φιλόθεος μαρτυρία Έκδοσις "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ" 

http://kaiomenivatos.blogspot.gr

"Εκείνος που έχει μέσα του τη Βασιλεία του Θεού θα τη μεταδώσει ανεπαίσθητα και στους άλλους."

Η ζωή μας εξαρτάται από το είδος των λογισμών που καλλιεργούμε. Αν οι λογισμοί μας είναι ειρηνικοί και ήρεμοι, αν έχουν πραότητα και καλοσύνη, τότε έτσι είναι και η ζωή μας. Αν η προσοχή μας είναι στραμμένη στις συνθήκες του βίου μας, τότε μας καταπίνει μια δίνη λογισμών, και δεν μπορούμε να έχουμε ούτε ειρήνη ούτε γαλήνη.

Το σημείο εκκίνησής μας είναι πάντοτε εσφαλμένο. Αντί να ξεκινούμε με τον εαυτό μας, εμείς θέλουμε πάντοτε να αλλάξουμε

πρώτα τους άλλους και τελευταίους εμάς. Αν ο καθένας ξεκινούσε πρώτα με τον εαυτό του, θα είχαμε παντού τριγύρω ειρήνη! Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι κανείς δεν μπορεί να βλάψει τον άνθρωπο εκείνο που δεν βλάπτει τον εαυτό του — ούτε κι ο ίδιος ο διάβολος. Βλέπετε; Εμείς είμαστε οι αρχιτέκτονες, οι μοναδικοί αρχιτέκτονες, του μέλλοντός μας.

Με τους λογισμούς του ο άνθρωπος αναστατώνει ενίοτε την τάξη της Δημιουργίας. Έτσι καταστράφηκαν οι πρώτοι άνθρωποι —με έναν κατακλυσμό— εξαιτίας των κακών λογισμών και προθέσεών τους. Αυτό αληθεύει ακόμα και σήμερα — οι λογισμοί μας είναι κακοί και γι’ αυτό δεν αποκομίζουμε καλή καρποφορία. Πρέπει να αλλάξουμε. Καθένας μας πρέπει να αλλάξει, αλλά είναι κρίμα που δεν έχουμε παραδείγματα να μας καθοδηγήσουν, ούτε στις οικογένειές μας ούτε στην κοινωνία μας.

Ο Κύριος πήρε πάνω του όλες μας τις οδύνες και τις μέριμνες, και είπε ότι θα μας παράσχει καθετί που χρειαζόμαστε. Και παρόλα αυτά εμείς κρατιόμαστε τόσο σφιχτά από τις μέριμνές μας, που δεν αφήνουμε το νου και την καρδιά μας, τις οικογένειες και καθένα τριγύρω μας, να βρει ανάπαυση.

Όποτε τα προβλήματα πέφτουν πάνω μου σαν άχθος δυσβάσταχτο κι εγώ προσπαθώ να σηκώσω όλες τις μέριμνες του μοναστηριού και της αδελφότητας μόνος μου, συσσωρεύω μπελάδες σε μένα και την αδελφότητα. Ακόμα και το ευκολότερο έργο επιτελείται με τεράστια δυσκολία. Όταν όμως εναποθέτω τον εαυτό μου, την αδελφότητα και καθετί άλλο στον Κύριο, τότε ακόμα και τα δυσκολότερα έργα επιτελούνται με ευκολία. Δεν υπάρχει πίεση και βασιλεύει ειρήνη στην αδελφότητα.

Ο άνθρωπος εκείνος που ζει μέσα του τη Βασιλεία των Ουρανών ακτινοβολεί άγιους λογισμούς. Θείους λογισμούς. Η Βασιλεία του Θεού δημιουργεί μέσα μας μια ατμόσφαιρα παραδείσου, εν αντιθέσει προς την ατμόσφαιρα της κολάσεως, την οποία ακτινοβολεί όποιος έχει τον Άδη στην καρδιά του. Ο ρόλος των χριστιανών στον κόσμο είναι να φιλτράρουν την ατμόσφαιρα της γης, ώστε να κερδίζει διαρκώς έδαφος η ατμόσφαιρα της Βασιλείας του Θεού.

Mπορούμε να περιφρουρούμε ολόκληρο τον κόσμο περιφρουρώντας την ατμόσφαιρα του παραδείσου μέσα μας, διότι αν χάσουμε τη Βασιλεία των Ουρανών, δεν θα σώσουμε ούτε τον εαυτό μας ούτε τους άλλους. Εκείνος που έχει μέσα του τη Βασιλεία του Θεού θα τη μεταδώσει ανεπαίσθητα και στους άλλους. Οι άνθρωποι θα ελκύονται από την εντός μας ειρήνη και ζεστασιά˙ θα θέλουν να είναι κοντά μας, και η ατμόσφαιρα του ουρανού θα περάσει σταδιακά και σε κείνους. Σχεδόν δεν είναι καν απαραίτητο να μιλάμε στους ανθρώπους γι’ αυτή. Η ατμόσφαιρα του παραδείσου θα ακτινοβολεί από μέσα μας ακόμα κι όταν σιωπούμε ή μιλάμε για πράγματα καθημερινά. Θα ακτινοβολεί από μέσα μας ακόμα κι αν δεν έχουμε συναίσθηση ότι το κάνει.

Ο Κύριος κάλεσε τον καθένα από μας στην ύπαρξη με ένα συγκεκριμένο στόχο και σχέδιο. Και το παραμικρό χορταράκι αυτού του πλανήτη έχει ένα είδος αποστολής εδώ στη γη. Και πόσο αληθεύει αυτό για τα ανθρώπινα όντα! Ωστόσο, εμείς διαταράσσουμε ενίοτε και εμποδίζουμε το σχέδιο του Θεού. Έχουμε την ελευθερία είτε να αποδεχτούμε το θέλημά Του είτε να το απορρίψουμε˙ ο Θεός που είναι αγάπη, δεν θέλει να άρει αυτή την ελευθερία από μας. Μάς δόθηκε απόλυτη ελευθερία, αλλά εμείς, πάνω στην τρέλα μας, ποθούμε συχνά άχρηστα πράγματα.

Δεν μπορούμε να επιτύχουμε τη σωτηρία με κανέναν τρόπο πέρα από τη μεταμόρφωση του νου μας, τη μεταμόρφωσή του σε κάτι διαφορετικό από αυτό που ήταν. Ο νους μας θεώνεται από μια ιδιάζουσα ενέργεια της χάριτος του Θεού. Γίνεται απαθής και άγιος. Ένας θεωμένος νους ζει ακατάπαυστα με τη μνήμη του Θεού. Γνωρίζοντας ότι ο Θεός είναι μέσα μας κι εμείς εν Αυτώ, ο θεωμένος νους είναι ολότελα οικείος με τον Θεό. Ο Θεός είναι παντού κι εμείς είμαστε σαν ψάρια μέσα στο νερό όταν είμαστε εν Θεώ. Τη στιγμή που οι λογισμοί μας Τον εγκαταλείπουν, αφανιζόμαστε πνευματικά.

Γέροντα Θαδδαίου

http://www.exomologistetokirio.gr

Ο Θεός είναι βραδύς στο να τιμωρή και γρήγορος στο να σώζη

Πρόσεξε, σε παρακαλώ, ότι ο Θεός είναι βραδύς στο να τιμωρή και γρήγορος στο να σώζη∙ και πρώτα σκέψου ότι ο φιλάνθρωπος Κύριος άσκησε έλεγχο ύστερα από αρκετό χρονικό διάστημα. Αμάρτησε ο Δαυίδ , κυοφόρησε η γυναίκα και ο έλεγχος για την αμαρτία δεν έγινε, αλλά μετά την γέννησι του παιδιού, που προήλθε από την αμαρτία εκείνη, αποστέλλεται ο γιατρός , για να θεραπεύση την αμαρτία. Και γιατί δεν τον διώρθωσε αμέσως , μετά την διάπραξι της αμαρτίας; Επειδή γνωρίζει ότι είναι τυφλή η ψυχή αυτών που αμαρτάνουν , όταν βρίσκονται στο αποκορύφωμα της αμαρτωλής τους πράξεως και ότι είναι εντελώς κουφοί, όσοι είναι βυθισμένοι στην αμαρτία. Αναβάλλει, λοιπόν, την αποστολή της βοήθειας ,όσο διάστημα το πάθος βρισκόταν σε έξαρσι, και μετά από τόσον καιρό ασκεί τον έλεγχο∙ και τότε μέσα σε μία στιγμή πραγματοποιείται η μετάνοια και συγχρόνως προσφέρεται η συγχώρησις . « Και ο Κύριος συγχώρεσε την αμαρτία σου».

Ω, πόση η οικονομία αυτού που απείλησε! Βλέπεις πόσο γρήγορος είναι, όταν πρόκειται να σώση; Το ίδιο κάνει και με πολλούς άλλους∙ αργεί βέβαια να εξαλείψη την αμαρτία, αλλά επιταχύνει την βοήθειά Του.

Να το πω με παράδειγμα. Εμείς οι άνθρωποι , για να χτίσουμε τα κτίρια, θέλουμε πολύν χρόνο και οικοδομούμε ένα σπίτι μέσα σε μεγάλο χρονικό διάστημα∙ και της ανοικοδομήσεως ο χρόνος είναι πολύς, της κατεδαφίσεως όμως είναι λίγος. Με τον Θεό όμως συμβαίνει το αντίθετο. Όταν κτίζη, κτίζει γρήγορα, κι όταν καταστρέφη, καταστρέφει αργά, επειδή και τα δύο αυτά ταιριάζουν σ’ Αυτόν∙ διότι το γρήγορο χτίσιμο φανερώνει την δύναμί Του , ενώ το αργό γκρέμισμα την αγαθότητά Του∙ λόγω της μεγάλης Του δύναμης είναι ταχύς, λόγω της μεγάλης Του αγαθότητας είναι αργός και τα λόγια αυτά αποδεικνύονται με τα ίδια πράγματα.

Μέσα σε έξι ημέρες δημιούργησε ο Θεός τον ουρανό και την γη, τα ψηλά βουνά, τις πεδιάδες, τα φαράγγια, τις κοιλάδες, τα δένδρα, τα φυτά, τις πηγές ,τα ποτάμια, τον παράδεισο, όλο το πλήθος του ορατού κόσμου, την θάλασσα αυτή την μεγάλη και ευρύχωρη, τα νησιά, τα παραλιακά μέρη και τα μεσογειακά∙ όλον τούτον τον κόσμο, που βλέπουμε και που τον χαρακτηρίζει τέτοια ομορφιά, τον δημιούργησε ο Θεός μέσα σε έξι ημέρες∙ ακόμη και τις λογικές υπάρξεις που ζουν μέσα στον κόσμο κι όλες τις άλογες κι όλα τα στολίδια , που βλέπουμε , τα δημιουργεί μέσα σε έξι ημέρες.

Αυτός, λοιπόν, ο γρήγορος στο κτίσιμο, όταν αποφάσισε να γκρεμίση μια πόλι, αποδείχθηκε αργός λόγω της καλωσύνης Του. Αποφασίζει να γκρεμίση την Ιεριχώ και λέει στους Ισραηλίτες∙ «Να την περικυκλώσετε για επτά ημέρες και την έβδομη ημέρα θα πέσουν τα τείχη της». ( Ιησ. Ναυή 6, 3-8 ) . Δημιουργείς όλο τον κόσμο σε έξι ημέρες και μία πόλι την εξαφανίζεις σε επτά ημέρες; Τί είναι αυτό , Κύριε, που εμποδίζει την δύναμί Σου; Γιατί δεν την καταστρέφεις αμέσως; Για σένα ο προφήτης δεν λέει με δυνατή φωνή ∙ «Εάν ανοίξης τον ουρανό , θα τρομάξουν τα βουνά , θα λειώσουν σαν κερί εμπρός στην φωτιά» ( Ησ 64, 1-2 )∙ Δεν λέγει ο Δαυίδ περιγράφοντας τα έργα σου∙ « Δεν θα φοβηθούμε , όταν ταράζεται η γη και μετακινούνται όγκοι ορεινοί μέσα στα βάθη των ωκεανών» ( Ψαλμ. 45, 3 ) . Μπορείς να μετακινής βουνά και να τα τοποθετής μέσα στη θάλασσα και μία πόλι, που σου αντιστέκεται , δεν μπορείς να την καταστρέψης, αλλά παρατείνης για επτά ημέρες την καταστροφή της; Γιατί; Όχι, απαντά ,γιατί η δύναμίς μου είναι μικρή , αλλά γιατί η φιλανθρωπία μου με κάνει μακρόθυμο. Δίνω επτά ημέρες προθεσμία στην Ιεριχώ, όπως έδωσα στην Νινευί τρεις, μήπως δεχθή το κήρυγμα για μετάνοια και σωθή.

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

http://eisdoxantheou-gk.blogspot.gr

-Θεέ μου, «ἐλέησόν με, τόν παραπεσόντα»*!

-Θεέ μου,
«ἐλέησόν με, τόν παραπεσόντα»*!
Μή μ’ ἀποστραφεῖς,
τόν ταπεινωμένο καί ντροπιασμένο,
τόν φτωχό, τόν ταλαίπωρο, τόν μετανοημένο,
ἀλλά σπλαχνίσου με,
σάν πολυέλεος καί πολυεύσπλαχνος.
Ἐσύ βέβαια ξέρεις, ἀγαθέ, καί φιλάνθρωπε,
τήν ἀνθρώπινη ἀσθένεια
καί τήν εὐτέλεια καί τήν ταλαιπωρία.
«Ἴασαί με, Κύριε, καὶ ἰαθήσομαι»31,
και μέ τή χάρη Σου θά διορθωθῶ στό νοῦ
καί θ’ ἀποκτήσω διάκριση τῶν λογισμῶν,
γιά νά μπορέσω νά ξεφύγω
ἀπ’ τ’ ἄνομα κρυφά μου πάθη-
«καὶ ἀπὸ ἀλλοτρίων φεῖσαι τοῦ δούλου σου»32.

31.Ἱερ. 17:14.
32.Ψαλμ. 18:1.
* Βλ. Κοντάκιο Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς


Ἕνας Ἀσκητής Ἐπίσκοπος
Ὅσιος Νήφων Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς
(σελ.82-88)
Ἱερὰ Μονή Παρακλήτου
Ὠρωπος Ἀττικῆς 2004

http://hristospanagia3.blogspot.gr

Το κύπελλο των απολαύσεων.

Εάν σου προσέφεραν ένα χρυσό κύπελλο με το καλύτερο κρασί του κόσμου και έλεγαν: "πιες, όμως να ξέρεις, ότι στον πάτο υπάρχει σκορπιός", θα έπινες;

Σε κάθε κύπελο της γήινης απόλαυσης βρίσκεται στον πάτο ένας σκορπιός. Και συνάμα, δυστυχώς, αυτά τα κύπελλα είναι τόσο ρηχά, ώστε ο σκορπιός είναι πάντα κοντά στα χείλη.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

http://imverias.blogspot.gr

Ἡ Ἐκκλησία ἀνώτερη ἀπό τήν κιβωτό τοῦ Νῶε

Δεν θα έσφαλλε κανείς, εάν χαρακτήριζε την Εκκλησία ανώτερη από την κιβωτό του Νώε. Γιατί η κιβωτός έπαιρνε τα ζώα και τα διατηρούσε ζώα, ενώ η Εκκλησία παίρνει τα ζώα και τα μεταβάλλει. Να εξηγήσω τι εννοώ. Εκεί, στην κιβωτό, μπήκε γεράκι και βγήκε γεράκι, μπήκε λύκος και βγήκε λύκος∙ εδώ μέσα μπήκε κάποιος γεράκι και βγαίνει περιστέρι, μπαίνει λύκος και βγαίνει πρόβατο, μπαίνει φίδι και βγαίνει αρνί, όχι επειδή αλλάζει η φύσι του, αλλά επειδή απομακρύνεται η κακία του με την μετάνοια.

Η μετάνοια , το φάρμακο των αμαρτημάτων η αναίρεσις της απογνώσεως.

Γι’ αυτό ομιλώ συνεχώς για την μετάνοια. Γιατί η μετάνοια , που είναι φοβερή και τρομερή για τον αμαρτωλό, θεραπεύει τα κακά, εξαλείφει τις παρανομίες, σβήνει τα δάκρυα ,γεννά παρρησία προς τον Θεό, είναι όπλο κατά του διαβόλου, μαχαίρι που τον αποκεφαλίζει, αφαιρεί την απελπισία και χαρίζει την ελπίδα της σωτηρίας∙ αυτή ανοίγει τον ουρανό, αυτή εισάγει στον παράδεισο, αυτή νικά τον διάβολο (γι’ αυτό συνεχώς ομιλώ γι’ αυτήν ) , όπως αντίθετα η υπερβολική εμπιστοσύνη στον εαυτό μας μας οδηγεί στην πτώσι. Είσαι αμαρτωλός;

Μη απελπίζεσαι. Δεν παύω να χορηγώ διαρκώς αυτά τα φάρμακα , γιατί γνωρίζω πόσο μεγάλο όπλο κατά του διαβόλου είναι τι να μην απελπιζώμαστε. Αν σε βαρύνουν αμαρτίες, μην απελπίζεσαι∙ δεν παύω να τα λέω αυτά συνέχεια ∙ κι αν ακόμη κάθε μέρα αμαρτάνης, κάθε μέρα να μετανοής∙ και εκείνο που κάνουμε στα παλιά τα σπίτια, όταν γίνωνται ετοιμόρροπα, που αφαιρούμε δηλαδή τα σαθρά υλικά και τα ανακαινίζουμε και καθόλου δεν σταματάμε να τα φροντίζουμε, αυτά ας κάνουμε και στους εαυτούς μας. Εάν σήμερα πάλιωσες από την αμαρτία, γίνε καινούριος με την μετάνοια.

Πώς σώζει η μετάνοια. 

Σπίθα είναι η μετάνοια, πέλαγος η θεία φιλανθρωπία.

Και είναι δυνατόν, θα μου πης, να μετανοήση κάποιος και να σωθή; Και βέβαια είναι. Πέρασα όλη μου την ζωή στην αμαρτία∙ εάν μετανοήσω, θα σωθώ; Οπωσδήποτε. Ποιος μας βεβαιώνει γι’ αυτό; Η φιλανθρωπία του Κυρίου σου. Νομίζεις ότι στηρίζομαι στην μετάνοιά σου, και τα λέω αυτά; μήπως η μετάνοιά σου από μόνη της μπορεί να εξαλείψη τόσα κακά; Όχι. Εάν ήταν μόνη η μετάνοιά σου, δικαιολογημένα τα φοβόσουν∙ επειδή όμως με την μετάνοιά σου αναμιγνύεται η φιλανθρωπία του Θεού, να έχης θάρρος, διότι είναι αμέτρητη η φιλανθρωπία Του και ανέκφραστη η αγαθότητά Του. Η αμαρτία σου έχει μέτρο, το φάρμακο όμως δεν έχει. Η αμαρτία σου, όποια κι αν είναι, είναι ανθρώπινη, η φιλανθρωπία όμως του Θεού είναι απερίγραπτη∙ και γι’ αυτό να έχης θάρρος, διότι αυτή υπερνικά την κακία σου. Σκέψου μια σπίθα που έπεσε στο πέλαγος∙ μήπως μπορεί να σταθή ή να φανή; Όσο αδύναμη είναι μία σπίθα μπροστά στο πέλαγος , τόσο είναι και η αμαρτία μπροστά στην φιλανθρωπία του Θεού∙ ή καλύτερα ούτε τόσο, αλλά πολύ περισσότερο, γιατί το πέλαγος , όσο μεγάλο κι αν είναι, έχει κάποια όρια, ενώ η φιλανθρωπία του Θεού είναι απεριόριστη.

Πηγή: «ΜΕΤΑΝΟΙΑ , ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ, ΝΗΣΤΕΙΑ, ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ»

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Χρυσοστομικός Άμβων

ΣΤ΄»

2η Έκδοσις

( Επηυξημένη και βελτιωμένη)

Έκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου

Νέα Σκήτη Αγ. Όρους 2008

http://eisdoxantheou-gk.blogspot.gr/

Για να κερδίσουμε την σωτηρία μας, θα πρέπει να βάλουμε μία τάξι στη ζωή μας.

Όπως ο χειμώνας φέρνει το χιόνι και το χιόνι σκεπάζει το χορτάρι, δεν το ξεραίνει όμως, μάλλον το διατηρεί και το ζωογονεί έως την άνοιξι, οπότε φεύγει το χιόνι και πάλιν το χορτάρι είναι ανθηρό, ούτω πως συμβαίνει και στον πνευματικό αγώνα.

Ο χειμώνας των πειρασμών και των βιοτικών μεριμνών έρχεται να ψυχράνη τον αγωνιστικό ζήλο. Κάθε όμως πνευματική συγκέντρωσι με σκοπό την πνευματική βοήθεια της σποράς του λόγου του θεού, τον οποίον με την χάρι Του σαν τιποτένιοι διάκονοι προσφέρουμε, ζωντανεύει το πνευματικό χορτάρι, δηλαδή τον αγωνιστικό ζήλο για τη μεγάλη σωτηρία, για την απόκτησι της βασιλείας του Θεού.

Ο σπόρος σπείρεται και ανάλογα με την γη που θα τον δεχθή και θα τον συλλάβη, ανάλογη θα είναι και η γέννησις του φυτού και η ποιότητα και η ποσότητα του καρπού. Έτσι και ο λόγος του Θεού που σπείρεται∙ ανάλογα με το πώς θα τον πάρουν οι καρδιές μας και το πώς θα τον επεξεργασθούν , θα αποδώση την μεγάλη ευλογία να επιτύχουμε την άλλη ζωή.

Για να κερδίσουμε την σωτηρία μας, θα πρέπει να βάλουμε μία τάξι στη ζωή μας. Διότι όπου τάξις, εκεί και ειρήνη, εκεί και ο Θεός∙ όπου αταξία, εκεί και σύγχυσις∙ όπου σύγχυσις, εκεί και ο διάβολος. Για να έχουμε όμως τάξι, θα πρέπει να ακολουθούμε τις οδηγίες του πνευματικού πατρός. Ο κάθε αμαρτωλός ,που έτυχε της μεγάλης ευλογίας να προσέλθη στο άμισθον ιατρείον που λέγεται Ιερά Εξομολόγησις, θα πρέπει να τηρήση τις οδηγίες και τους κανόνες του πνευματικού, ώστε να διορθωθή ,να διατηρηθή ή και να αυξηθή η ψυχική του υγεία.

Γέροντας Εφραίμ

από το βιβλίο: Η τέχνη της Σωτηρίας

τόμος Α', σελ.142

http://imverias.blogspot.gr

ΟΥΑΙ ΚΑΙ ΑΛΟΙΜΟΝΟ!!! Η ΕΝΤΑΞΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΕΟΚ ….ΠΡΟΦΗΤΕΥΩ ΑΠΟ ΤΗΣ ΘΕΣΕΩΣ ΤΑΥΤΗΣ· ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

«…Oυαί και αλοίμονο· Η ένταξή μας στην ΕΟΚ όχι απλώς εμπορική, αλλά ιδεολογική, ηθική, οικογενειακή, προφητεύω από της θέσεως ταύτης, ότι θα γίνει ο τάφος της Ελλάδος και της ορθοδοξίας [στο Εθνος μας] και η εξομοίωσή μας προς τα άλλα έθνη τα μακράν ημών.

Τί είναι το Έθνος μας; Θα το πω με όλη την σημασία της λέξεως και διαμαρτύρομαι μέχρι του ουρανού και μέχρι τ” άστρα· Το έθνος το δικό μας δεν είναι πλέον ιεραποστολικό, αλλά μασονικό. Αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις έχουν βραχυκυκλώση το ταλαίπωρον Έθνος μας και είναι σαν αετός στο κλουβί.... Εμπρός να σπάσουμε την φυλακήν αυτή και ο αετός να πετάξει πάλι ψηλά, πολύ ψηλά, μέχρι τα άστρα του ουρανού…..

ΠΑΠΙΣΜΟΣ

Εδώ στην Ελλάδα εκτός των άλλων κακών… θέλουν να μας φέρουν ένα καινούργιο φρούτο! Τον παπισμό…..

Ο παπισμός είναι θηρίο της Αποκαλύψεως….Τί εστί παπισμός; Σύνολο αιρέσεων. Και φοβούμαι δυστυχώς, ότι θα δούμε στη Μητρόπολη [των Αθηνών], -εγώ δεν πηγαίνω στη Μητρόπολη-, θα δείτε την επίσημη εορτή της 25 Μαρτίου…, μπροστά-μπροστά, πρώτον …σαν κόκορα, με τα φτερά του τα κολωτά να στέκεται δίπλα στον πρωθυπουργό, δεν ξέρω ποιος θα είναι τότε, ένας καρδινάλιος. Από ώρα σε ώρα ετοιμάζουν να μας φέρουν καρδινάλιο, για να φορέσουμε κουστούμι!

Η Ελλάς τους μοιρίζει χωριατίλα και θέλουν να μας φορέσουν Ευρωπαϊκό κουστούμι!… Μα, χίλιες φορές με φουστανέλα, χωριάτες, με χωριάτικο κουστούμι και Ελλάδα στην καρδιά…Θέλει η κυβέρνηση να μας αλλάξει την φορεσιά μας! Θέλει να μας φορέσει το κουστούμι που ονομάζεται ΕΟΚ. Να γίνουμε Ευρωπαίοι. Να μιλούμε όπως οι Ευρωπαίοι, να ζούμε όπως οι Ευρωπαϊοι, να διώχνουμε τις γυναίκες όπως οι Ευρωπαίοι, να κάνουμε τα όργια των Ευρωπαίων!…..Εμείς όμως θέλουμε να μείνουμε Ελληνες και μόνον Ελληνες, Ορθόδοξοι Χριστιανοί..

Αλλά όπως πάμε αδέλφια μου, παρ” όλες τις διαμαρτυρίες του ευσεβούς Ελληνικού λαού, που δυστυχώς, είναι αδιοργάνωτος και γι” αυτό δεν φταίει ο λαός, φταίνε οι πνευματικοί ηγέτες, που τον αφήσαν αδιοργάνωτο, εις τρόπον ώστε οι αρουραίοι να ροκανίζουν τας ρίζας του δένδρο της Ορθοδοξίας….Όπως πηγαίνουμε στην ευλογημένη πατρίδα μας…σε 50 χρόνια και λιγότερο, θα υπάρχουν όλων των λογιών καρύδια, μόνο έλληνες ορθόδοξοι δεν θα υπάρχουν. Μάλιστα, αυτού θα καταντήσουμε εαν δεν δημιουργήσουμε ένα ρεύμα αντιστάσεως….

Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου. 

Η ομιλία έγινε στην Αθήνα, στις 6-7-1972. Και σήμερα βλέπουν τα λόγια του να πραγματοποιούνται μέχρι κεραίας, ακούστε τον·

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΚΑΚΩΝ ΛΟΓΙΣΜΩΝ

“Τὸν διεσκορπισμένον μου νοῦν συνάγαγε, Κύριε,
καὶ τὴν χερσωθεῖσαν μου καρδίαν καθάρισον,
ὡς τῷ Πέτρῳ δὸς μοι μετάνοιαν, ὡς τῷ τελώνῃ στεναγμόν,
ὡς τῇ πόρνῃ δάκρυα,
ἵνα κραυγάζω σοι,
βοήθει μοι, ἐκ τῶν ρυπαρῶν λογισμῶν ρῦσαι με,
ὅτι ὡς κύματα θαλάσσης ἐπανέστησαν ἐπ᾽ ἐμὲ αἱ ἀνομίαι μου,
ὡς σκάφος ἐν πελάγει χειμάζομαι ὑπὸ τῶν λογισμῶν μου,
ἀλλ᾽ εἰς εὔδιον λιμένα ὁδήγησόν με, Κύριε,
διὰ τῆς μετανοίας καὶ σῶσον με.
Σφοδρῶς γὰρ θλίβομαι διὰ τὴν ἀσθένειαν τοῦ νοός μου,
ὡς μὴ θέλων πάσχω τὴν ἀκούσιον πρὸς τὴν ἀλήθειαν ἀλλοίωσιν.
Διό κράζω σοι, Θεαρχικὴ Τριὰς Ἁγία, βοήθει μοι,
ἐν τῇ στάσει τῶν ἀγαθῶν κατάταξόν μοι”.

Ἁγία Τριάς ἐλέησον ἡμᾶς!

Ὅσιος Νεῖλος τοῦ Σόρσκυ 

kaiomenivatos.blogspot.gr

"Χριστέ μου, πού είσαι; Χριστέ μου, πού είσαι;"

"Γιατί δεν επεμβαίνει ο Θεός μέσα στην Ιστορία για να αποδώσει το δίκαιον;

Πού είναι ο Θεός;

Γιατί δεν βοήθησε αυτό το αεροπλάνο που έπεσε με τους 63 ανθρώπους;

Γιατί εκείνο, γιατί εκείνο…;

Γιατί αφήνει να πεθαίνουν παιδιά και να γίνονται σκέλεθρα τα παιδιά από την πείνα;

Γιατί δεν επεμβαίνει ο Θεός; "και λέγεται Θεοδικία, ως να καλείται σε δίκη ο Θεός, για αυτήν την κατάσταση της Ιστορίας. Γιατί δηλαδή ο Θεός δεν επεμβαίνει μέσα εις την Ιστορία.

Αυτό το πρόβλημα είναι ψευδοπρόβλημα, διότι αν μελετήσει κανείς καλύτερα το λόγο του Θεού, δεν υπάρχει το θέμα της Θεοδικίας, γιατί παρέδωσε στα χέρια μας ο Θεός τη διαχείριση του εαυτού μας και των κοινωνιών μας, και της Ιστορίας.

Ο Θεός αγαπητοί μου δεν είναι χωροφύλακας, να κάθεται απο πάνω και να λέει:

Α! Έλα εδώ, έλα εδώ... τι έκανες; τι έκανες; ΜΠΑΠ, Άρπα την!!!

Δεν είναι ο Θεός χωροφύλακας. Θυμηθείτε κάποιες παραβολές που φεύγει, παραδίδει λέγει τα τάλαντα ας πούμε και φεύγει.

Γυρίζει..., για να λογαριαστεί. Θα έρθει ο Κύριος, αλλά τώρα σε αφήνει διαχειριστή! Διαχειριστή της Ιστορίας!!!

Μην λοιπόν φορτώνουμε στον Θεό το γιατί δεν επεμβαίνει. Ο Θεός είναι πανταχού παρών, βλέπει τα πάντα, ξέρει τα πάντα, ξέρει και τους δικούς του.

Αλλά... αλλά δεν επεμβαίνει γιατί δεν είναι χωροφύλακας και ακόμη είναι εκείνο το φοβερό που λέει ο ψαλμωδός:

"Ινα τι ευοδούται ο ασεβής". Για πιο λόγο προκόβει ο ασεβής;

Ο ευσεβής όλο άρρωστος είναι, φτωχός είναι, τούτο, κείνο... Ενώ ο ασεβής; Προκόβει, έχει υγεία. Ξέρετε πόσα σημεία λέγεται αυτό εις την Παλαιά Διαθήκη και ιδίως εις τους ψαλμούς;

Γιατί λοιπόν ο Θεός δεν επεμβαίνει μέσα στην Ιστορία για να αποδώσει το δίκαιον;

"Ινα τι ευοδούται ο ασεβής;" Είναι ο πειρασμός της "απουσίας" του Θεού.

Τη λέξη απουσία τη βάζω εντός εισαγωγικών. Δεν απουσιάζει ο Θεός, έτσι εμείς το καταλαβαίνουμε ότι απουσιάζει ο Θεός.

Θα ήθελα να σας έλεγα ένα πολύ ωραίο παράδειγμα με τον Μέγα Αντώνιο:

Όταν πρωτοξεκίνησε να γίνει ασκητής είχε πάρα πολλούς πειρασμούς, φοβερούς πειρασμούς. Ήταν 18 χρονών παιδί και πήγε σε ενα τάφο, θολωτόν εννοείται, όπως ήταν την εποχή εκείνη πολλοί θολωτοί τάφοι, για να μείνει εκεί κάποιο καιρό.

Εκεί οι δαίμονες τον ετάραξαν. Μέχρι τον έδερναν, μέχρι τον εξεφόβιζαν με πολλούς τρόπους, με φωνές, με τούτα, με κείνα.

Ο Άγιος Αντώνιος έμενε σταθερός. Τον τρομοκρατούσαν για να γυρίσει πίσω.

Εκεί λοιπόν στον τάφο, που ηγωνίζετο και έτρωγε ξύλο και τα λοιπά, φώναζε: "Χριστέ μου, που είσαι; Χριστέ μου, που είσαι;"Ούτε φωνή ούτε ακρόασης. Πέρασαν αρκετές ημέρες και οι πειρασμοί πέρασαν.

Κάποια στιγμή λέγει:

- Χριστέ μου, που είσαι;

- Εδώ είμαι, Αντώνιε, ακούει μια φωνή, του Χριστού.

- Που ήσουν όταν σε φώναζα;

- Σε έβλεπα να αγωνίζεσαι.

Βλέπετε παρακαλώ; Αυτό το παράδειγμα του Μεγάλου Αντωνίου είναι εύγλωττη απάντηση στο πρόβλημα της Θεοδικίας!

Αρχιμ. Αθαν. Μυτιλιναίου (ομιλία)

http://proskynitis.blogspot.gr

Συ που διδάσκεις άλλον, τον εαυτό σου δεν διδάσκεις;

Ας αφυπνισθούμε κάποτε, ας μετατρέψουμε τους εαυτούς μας, ας τους συγκροτήσουμε, ας αγαπήσουμε το Θεό όπως πρέπει, για να αξιωθούμε τα αγαθά που υποσχέθηκε σε εκείνους που τον αγαπούν, με τη χάρη και φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού".

"Οικοδομείτε ο ένας τον άλλον" (Α Θεσ. ε 11). Ούτε βεβαίως θέλει ο Θεός να βοηθεί οχριστιανός μόνον τον εαυτό του, αλλά να οικοδομεί και άλλους όχι μόνο με τη διδασκαλία, αλλάκαι με τη συμπεριφορά του, διότι τίποτε δεν φέρει τόσον προς το δρόμο της αληθείας, όσον ησυνέπεια της συμπεριφοράς, ούτε βεβαίως προσέχουν τόσον εις τα λόγια μας, όσον εις τα έργαμας...

Και ο Χριστός εμακάρισε αυτούς λέγων "είναι μακάριος εκείνος που θα εκτελέσει τας εντολάς και θα διδάξει" (Ματθ. ε 19). Πρόσεξε ότι πρώτα έθεσε την πράξιν και μετά την διδασκαλίαν. Διότιόταν προηγείται η πράξις, και αν ακόμη δεν ακολουθεί η διδασκαλία, είναι αρκετόν να διδάξουν τα έργα λαμπρότερα από την φωνήν εκείνους που μας παρακολουθούν. Αυτό λοιπόν ας επιζητούμεν, παντού να διδάσκωμεν πρώτα με τα έργα μας και ύστερα με τα λόγια, δια να μηνακούσωμεν και ημείς από τον Παύλον, "Συ που διδάσκεις άλλον, τον εαυτό σου δεν διδάσκεις;" (Ρωμ. β 21).

Και όταν θέλωμεν να συμβουλεύσωμεν κάποιον, δια να επιτύχει κάτι αναγκαίον, προηγουμένωςας προσπαθούμεν να επιτύχωμεν ημείς αυτό, ώστε να διδάσκωμεν με μεγαλυτέραν παρρησίαν και κάθε μας μέριμνα ας αποβλέπει εις την σωτηρίαν της ψυχής και αφού ημπορέσωμεν να χαλιναγωγήσωμεν τας σαρκικάς ορμάς, να επιδείξωμεν την αληθινή νηστεία, εννοώ βεβαίως τηναποχή από τα κακά, διότι αυτό είναι νηστεία.

Διότι και η αποχή από τα φαγητά δια τούτο έχει ορισθεί, δια να χαλιναγωγήσει την δύναμη της σάρκας και να καταστήσει ευπειθή τον ίππον των επιθυμιών μας. Εκείνος που νηστεύει πρέπει περισσότερο από όλους να χαλιναγωγεί τον θυμόν, να διδάσκει την επιείκειαν και την πραότητα, να έχει συντετριμμένη την καρδίαν, να απομακρύνει τας σκέψεις των νοητών επιθυμιών, έχων υπ' όψιν του τον άγρυπνον εκείνον οφθαλμόν και το αδέκαστον δικαστήριον, πρέπει να γίνεταιανώτερος από τα χρήματα, να επιδεικνύει με μεγάλη γενναιοδωρία την ελεημοσύνη και ναεκδιώκει από την ψυχή του κάθε κακία προς τον πλησίον."

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

http://1myblog.pblogs.gr

Γίνε αόρατος... ώστε να σε βλέπει και να σε ευλογεί ο Θεός.

Θα στο ξαναπώ άλλη μια φορά. Μάθε να σιωπάς.Μην αφήνεις να βλέπουν οι άλλοι τι κρατάς στα χέρια σου. Δουλεύεις για τον Αόρατο. Ας είναι και το έργο σου αόρατο.

Όταν σκορπίζει κανείς γύρω του ψίχουλα, μαζεύονται τα πουλιά που στέλνει ο διάβολος, λένε οι άγιοι. Πρόσεξε την αυτοϊκανοποίηση. Γι'αυτό οι άγιοι δίνουν την συμβουλή: 

Να ενεργείς με διάκριση. Βρίσκεσαι κάπου και σου προσφέρουν κάτι. Διάλεξε το μικρότερο κομμάτι. Αν, όμως, κάποιος ή κάποιοι βλέπουν τι θα κάνεις, τότε προτίμησε ν'ακολουθήσεις τη μέση οδό που θα προκαλούσε την πιο μικρή αίσθηση στους άλλους.

Προσπάθησε, δηλαδή, με κάθε τρόπο να μένεις αφανής. Να περνάς όσο πιο πολύ μπορείς απαρατήρητος. Να το έχεις αυτό σαν ένα κανόνα πάντοτε. Μη μιλάς για τον εαυτό σου, πώς κοιμήθηκες, τι ονειρεύτηκες, τι σου συνέβη. Μη λες τη γνώμη σου ευκαίρως ακαίρως χωρίς να ρωτηθείς.

Μην κάνεις λόγο για τις ανάγκες σου και τις υποθέσεις σου. Όταν διαρκώς μιλάς γι'αυτά, τρέφεις απλούστατα τον ναρκισσισμό σου με την αυτοαπασχόλησή σου."

Μάθε να γίνεσαι αόρατος... ώστε να σε βλέπει και να σε ευλογεί ο Θεός.

http://aoratigonia.blogspot.gr