.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Συ που διδάσκεις άλλον, τον εαυτό σου δεν διδάσκεις;



Ας αφυπνισθούμε κάποτε, ας μετατρέψουμε τους εαυτούς μας, ας τους συγκροτήσουμε, ας αγαπήσουμε το Θεό όπως πρέπει, για να αξιωθούμε τα αγαθά που υποσχέθηκε σε εκείνους που τον αγαπούν, με τη χάρη και φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού".

"Οικοδομείτε ο ένας τον άλλον" (Α Θεσ. ε 11). Ούτε βεβαίως θέλει ο Θεός να βοηθεί οχριστιανός μόνον τον εαυτό του, αλλά να οικοδομεί και άλλους όχι μόνο με τη διδασκαλία, αλλάκαι με τη συμπεριφορά του, διότι τίποτε δεν φέρει τόσον προς το δρόμο της αληθείας, όσον ησυνέπεια της συμπεριφοράς, ούτε βεβαίως προσέχουν τόσον εις τα λόγια μας, όσον εις τα έργαμας...

Και ο Χριστός εμακάρισε αυτούς λέγων "είναι μακάριος εκείνος που θα εκτελέσει τας εντολάς και θα διδάξει" (Ματθ. ε 19). Πρόσεξε ότι πρώτα έθεσε την πράξιν και μετά την διδασκαλίαν. Διότιόταν προηγείται η πράξις, και αν ακόμη δεν ακολουθεί η διδασκαλία, είναι αρκετόν να διδάξουν τα έργα λαμπρότερα από την φωνήν εκείνους που μας παρακολουθούν. Αυτό λοιπόν ας επιζητούμεν, παντού να διδάσκωμεν πρώτα με τα έργα μας και ύστερα με τα λόγια, δια να μηνακούσωμεν και ημείς από τον Παύλον, "Συ που διδάσκεις άλλον, τον εαυτό σου δεν διδάσκεις;" (Ρωμ. β 21).

Και όταν θέλωμεν να συμβουλεύσωμεν κάποιον, δια να επιτύχει κάτι αναγκαίον, προηγουμένωςας προσπαθούμεν να επιτύχωμεν ημείς αυτό, ώστε να διδάσκωμεν με μεγαλυτέραν παρρησίαν και κάθε μας μέριμνα ας αποβλέπει εις την σωτηρίαν της ψυχής και αφού ημπορέσωμεν να χαλιναγωγήσωμεν τας σαρκικάς ορμάς, να επιδείξωμεν την αληθινή νηστεία, εννοώ βεβαίως τηναποχή από τα κακά, διότι αυτό είναι νηστεία.

Διότι και η αποχή από τα φαγητά δια τούτο έχει ορισθεί, δια να χαλιναγωγήσει την δύναμη της σάρκας και να καταστήσει ευπειθή τον ίππον των επιθυμιών μας. Εκείνος που νηστεύει πρέπει περισσότερο από όλους να χαλιναγωγεί τον θυμόν, να διδάσκει την επιείκειαν και την πραότητα, να έχει συντετριμμένη την καρδίαν, να απομακρύνει τας σκέψεις των νοητών επιθυμιών, έχων υπ' όψιν του τον άγρυπνον εκείνον οφθαλμόν και το αδέκαστον δικαστήριον, πρέπει να γίνεταιανώτερος από τα χρήματα, να επιδεικνύει με μεγάλη γενναιοδωρία την ελεημοσύνη και ναεκδιώκει από την ψυχή του κάθε κακία προς τον πλησίον."

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος