Φως μέσα από το σκοτάδι

Τα «γιατί και τα πώς» στα πολλά προβλήματα και στις διάφορες δοκιμασίες της ζωής φαίνεται πως πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν, για να δείχνουν την αδυναμία μας να γνωρίσουμε «νουν Κυρίου», που πασχίζει να μας ευεργετήσει και να μας δώσει αυτό που στο βάθος η ύπαρξή μας ποθεί και το αγνοεί.

Στη συνάντηση του Ιησού και των μαθητών Του με τον εκ γενετής τυφλό, αυθόρμητα οι μαθητές Τον ρωτούν ποια είναι η αιτία που γεννήθηκε έτσι. 

Ποιού η αμαρτία καταδίκασε τον άνθρωπο στο μαρτύριο της τύφλωσης; 

Γιατί πίστευαν οι Ιουδαίοι ότι οι διάφορες ασθένειες ή αναπηρίες ήταν αποτέλεσμα της αμαρτωλής ζωής. 

Ο Χριστός όμως τους αποκαλύπτει μια νέα διάσταση της αιτίας των δυσκολιών αυτών: τη δόξα του Θεού!

Βέβαια, αυτό φαντάζει κάπως ως χρησιμοποίηση του ανθρώπου από το Θεό και μάλιστα κάτω από τέτοιες συνθήκες. Όμως η «δόξα του Θεού» δεν έχει σχέση με τη θεωρούμενη δόξα των ανθρώπων, αφού η δόξα Του είναι η δόξα μας, η σωτηρία μας, η θέωσή μας, η χαρά μας.

Ο εκ γενετής τυφλός, στην περικοπή του Ευαγγελίου που διαβάζεται στη Λειτουργία την έκτη Κυριακή μετά το Πάσχα, ζούσε στο σκοτάδι του σώματός του που γίνεται μέσο για να δει το φως το Αληθινό. Ποια σημασία έχει, αλήθεια, να ζούμε την υγεία του σώματος, όταν μέσα μας ζούμε την πνευματική τύφλωση, που φαίνεται στην απομόνωση, τον εγωισμό, τη φιλαυτία, στο «φάγωμεν, πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν»;

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης παραθέτοντας στο Ευαγγέλιό του ένα περιστατικό ή θαύμα, το συνοδεύει με την αντίστοιχη διδασκαλία του Χριστού. ΄Ετσι και στη θεραπεία του εκ γενετής τυφλού διαβάζομε:

«όσο διαρκεί η μέρα, πρέπει να εκτελώ τα έργα εκείνου που μ’ έστειλε. ΄Ερχεται η νύχτα, οπότε κανένας δεν μπορεί να εργάζεται».

«Ήρθα για να φέρω σε κρίση τον κόσμο, έτσι ώστε αυτοί που δε βλέπουν να βρουν το φως τους, κι εκείνοι που βλέπουν ν’ αποδειχτούν τυφλοί». Τα πιο πάνω σημεία δείχνουν:

Την αναγκαιότητα να εργαστούμε, ως Εκκλησία και ως πρόσωπα, το έργο του Θεού μας στον κόσμο. Όσο «είναι μέρα», όσο έχουμε τις δυνατότητες και τις ικανότητες, να καλλιεργήσουμε τον εαυτό μας για να ζήσει τις χαρές του Θεού, ώστε να γίνουμε σημεία που θα δείχνουν στον κόσμο το εφικτό του Ευαγγελίου.

Την τραγικότητα που μπορεί να βρίσκονται τα «τέκνα του Φωτός», με το να βρίσκονται στο σκοτάδι της άγνοιας, της αυτάρκειας και του Φαρισαϊσμού, ενώ τα νομίζουμε «τέκνα του σκότους», να γνωρίσουν τελικά με τη μετάνοια και ταπείνωσή τους, το Χριστό ως το Φως το αληθινό. Αν οι ασθένειες του σώματος μπορούν να γίνουν τα μέσα για τη θεραπεία της ψυχής και να καταλήξουν έτσι ευλογίες, οι ασθένειες της ψυχής που σκοτίζουν όλη την ύπαρξη του ανθρώπου, μπορούν να γίνουν οι δρόμοι που οδηγούν στη θέα του όντως Φωτός. Τότε κατανοούμε πως κανένα σκοτάδι και κανένας Άδης δεν μπορούν να εμποδίσουν το Χριστό να έλθει σε μας, αν αληθινά και ειλικρινά θέλουμε να ζήσουμε μέσα στο Φως Του.

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

www.diakonima.gr

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ ΡΩΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ

Το χάραγμα του αντιχρίστου (Αποκάλυψη 13,16) -

τοιχογραφία σε Αγιορείτικη Μονή.

«Αυτά που είπαμε εκ των προτέρων, για να γνωρίσετε την ταραχή και την οδύνη που θα επιπέσει κατά τους έσχατους καιρούς και την συμπεριφορά όλων των ανθρώπων μεταξύ του ενός προς τον άλλον και τον φθόνο και το μίσος και τη φιλονικία που παρατηρούνται και την αμέλεια των Ποιμένων για τα πρόβατα και την έλλειψη διαθέσεως υποταγής του λαού προς τους ιερείς. Γι΄ αυτόν το λόγο όλοι θα πορεύονται σύμφωνα με την ιδίαν θέλησιν. Και τα τέκνα θα σηκώνουν χέρι κατά των γονέων, η γυναίκα θα παραδώσει τον άνδρα της στον θάνατο και ο σύζυγος θα οδηγήσει τη γυναίκα του ως υπεύθυνης στο δικαστήριο. Οι δεσπότες θα συμπεριφερθούν προς τους δούλους των απάνθρωπα και οι δούλοι προς τα αφεντικά των θα περιβληθούν με διάθεση ανυποταξίας. Κανείς δεν θα αισθάνεται σεβασμό προς τα ασπρόμαλλα γηρατειά και το κάλλος του νεώτερου κανείς δεν θα λυπηθεί. Οι ναοί του Θεού θα γίνουν σαν απλές κατοικίες και παντού θα γίνουν καταστροφές των Εκκλησιών. Οι Γραφές θα καταφρονηθούν και τα άσματα του εχθρού πανταχού θα τραγουδηθούν. Πορνείες και μοιχείες και επιορκίες θα γεμίσουν την γη, φαρμακείες και μαντικά άσματα και μαντείες, πίσω από όλα τα ανωτέρω με σφοδρότητα και προθυμία θα επακολουθήσουν. Και γενικά από τους θεωρουμένους ως χριστιανούς θα εγερθούν τότε ψευδοπροφήτες, ψευδαπόστολοι, γόητες άνθρωποι, φθοροποιοί, κακοποιοί, ψευδόμενοι ο ένας προς τον άλλον, μοιχοί, πόρνοι, άρπαγες, πλεονέκτες, επίορκοι, κατάλαλοι, μισούντες ο ένας τον άλλον. Οι Ποιμένες θα συμπεριφέρονται ως λύκοι, οι ιερείς θα ασπάζονται το ψεύδος. Οι μοναχοί θα ποθήσουν τα του κόσμου, οι πλούσιοι θα ενδυθούν την ασπλαχνία. Οι άνθρωποι δεν θα βοηθήσουν τον πτωχό, οι δυνατοί θα αποβάλουν την ευσπλαχνία, οι δικαστές θα στερήσουν το δίκαιο από τους δικαίους και τυφλωμένοι από τα δώρα θα βγάλουν άδικη απόφαση. Και τί μιλώ για ανθρώπους, όπου και αυτά τα στοιχεία της φύσεως θα απαρνηθούν την φυσική των κατάσταση. Σεισμοί σε κάθε πόλη, λοιμώδεις ασθένειες σε κάθε χώρα, κεραυνοί ασυνήθιστοι και φοβερές αστραπές, οίκοι και αγροί κατακαίονται. Καταιγίδες ανέμων, οι οποίες διαταράσσουν χωρίς όρια την ξηρά και τη θάλασσα, ακαρπίες της γης, βουητό από τη θάλασσα και σάλος αφόρητος από την απώλεια ψυχών ανθρώπων. Σημαδιακές μεταβολές στον ήλιο και στη σελήνη, εκτροπές άστρων από τη θέση των, συγκρούσεις εθνών, καταστρεπτικοί άνεμοι, βολίδες χαλάζης επί του προσώπου της γης, χειμώνες άτακτοι και ασυνήθιστοι, παγετοί μεγάλοι, καύσωνες ανυπόφοροι, κεραυνοί αιφνίδιοι, εμπρησμοί απροσδόκητοι, μη αναμενόμενοι, γενικός θρήνος και οδυρμός σ΄ όλη την γη που δεν έχει παρηγοριά».

ΑΓΙΟΣ ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ ΡΩΜΗΣ, ΒΕΠΕΣ 6, σσ. 278-279

http://tribonio.blogspot.gr

Προσοχή από τους ψευδοδιδασκάλους και τους ψεύτικους δούλους!

Ὁ Κύριος εἶπε:

"Παρακαλῶ δέ ὑμᾶς, ἀδελφοί, σκοπεῖν τούς τάς διχοστασίας καί τα σκάνδαλα παρά τήν διδαχήν ἥν ὑμεῖς ἐμάθετε ποιοῦντας, καί ἐκκλίνατε ἀπ' αὐτῶν· οἱ γάρ τοιοῦτοι τῷ Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ οὐ δουλεύουσιν, ἀλλά τῇ ἑαυτῶν κοιλίᾳ, καί διά τῆς χρηστολογίας καί εὐλογίας ἐξαπατῶσι τάς καρδίας τῶν ἀκάκων·"

(Ρωμ. ιστ' 17,18). 

Μετανοεῖτε Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι καί κλάψτε μέ μαῦρο δάκρυ τήν προδοσία τῆς Πίστεως καί τοῦ Ἔθνους!

Ποιός πιστός δοῦλος δουλεύει γιά τόν κύριό του κι ἐκτελεῖ τίς ἐντολές ἑτέρου κυρίου;... Ποιός ἀληθινός πιστός, κληρικός ἤ λαϊκός, δουλεύει γιά τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό κι ἐκτελεῖ τίς ἐντολές τῶν διαβολικῶν του παθῶν καί τῶν ἑτέρων ψευδοθεῶν καί ψευδοπίστεων;

Ὁ πράσσων ἔτσι, ἐν καιρῷ εἰρήνης ὀνομάζεται ψεύτης, ἐν καιρῷ πολέμου ὀνομάζεται προδότης, ἐν καιρῷ πνευματικοῦ ἀγῶνος καί ὁμολογίας ὀνομάζεται ὑποκριτής καί ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν τοῦ Θεοῦ ὀνομάζεται ἄπιστος!

Φεύγετε ἀπό αὐτούς μᾶς λέγει τό Ἱερόν Εὐαγγέλιον, γιατί χρησιμοποιοῦν ἀγαθολογίες (ἀγαπολογίες) καί εὐλογίες (δυσωδίες-κοροϊδίες), πού δύνανται νά ἐξαπατήσουν τούς ἄκακους ἀληθινούς πιστούς καί δούλους τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ!

Μ.Σ. ἐκπ/κός-ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

http://kaiomenivatos.blogspot.gr

«ΕΙΜΑΙ Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ…ΝΑ ΚΗΡΥΞΕΙΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΝ»

Ένας στρατιώτης στην Ήπειρο, έκαμε τη σκοπιά του στον στρατώνα και περί τα μεσάνυκτα άκουσε βήματα ανθρώπου να τον πλησιάζουν. Υπέθεσε ότι επρόκειτο για έφοδο του αξιωματικού. Φώναξε «άλτ», όμως πάλι τα βήματα ακούγονταν να τον πλησιάζουν. 

Για δεύτερη φορά – με το όπλο ανά χείρας - φώναξε: «άλτ, τις ει». Δεν έλαβε καμία απάντηση. Τότε, επαναλαμβάνει τη φράση με τη προσθήκη ότι προτίθεται να πυροβολήσει. Μόλις είπε τη λέξη πυροβολώ, του έφυγε το όπλ από τα χέρια έως 50 μέτρα μακριά και είδε ξαφνικά αντί του αξιωματικού, όπως περίμενε, έναν ιερωμένο μέσα σε αστραπόμορφη λάμψη φωτός. Φοβήθηκε πολύ. Του λέγει ο ιερωμένος: «Παιδί μου, μη φοβάσαι, αλλά πες μου ευλογημένε γιατί βλασφημείς τα Θεία; 

Τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους;» 

«Συγχώρησέ με, άγιε Πάτερ», απάντησε ο στρατιώτης με κατάνυξη και δάκρυα, «από κακή και πολυχρόνια συνήθεια γίνεται». Τότε του λέγει ο άγιος: «Να κηρύξεις σε όλους να μετανοήσουν, να μην βλασφημούν. Να το αναφέρεις στην Μητρόπολη και σε όλους. να το γράψουν και οι εφημερίδες». Του ανταπαντά ο στρατιώτης: «Δεν με πιστεύουν, άγιε. 

Αλλά πες μου, ποιός είσαι;». 

«Είμαι ο προφήτης Ηλίας. Και για να πιστέψουν, να τους πεις ότι σε κείνη την κορυφή, να σκάψουν και να βρουν την εκκλησία μου, παλαιά, και πάνω σε αυτήν να κτίσουν ναό». Έγινε γνωστό το θαυμαστό περιστατικό σε όλη την πόλη, δημοσιεύθηκε και στον τύπο, πολλοί πίστεψαν και άλλαξαν ζωή, ενώ ο Σύλλογος των Αρτοποιών της Πόλης που τιμούσε τον Προφήτη Ηλία, έκαμε ανασκαφές στην κορυφή, ανακάλυψε την παλαιά εκκλησία και οικοδόμησε επ΄ αυτής νέα προς δόξαν του πανένδοξου Προφήτη Ηλία. Ο δε στρατιώτης, άλλαξε ζωή και έγινε στο υπόλοιπο της ζωής του υπόδειγμα χριστιανού.

ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ,

ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΙΚΑΙ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ, 

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ, 

ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ 1989, σελ. 194 κ.ε.

http://tribonio.blogspot.gr

Ὁ πάπας «ΝΑΙ» στὸ σφράγισμα - τσιπάκι! (Ἰδοὺ γιατί μισεῖται ἡ Ὀρθοδοξία)

Ὁ Τριαδικὸς Θεὸς δημιούργησε τὸν ἄνθρωπο κατ’εἰκόνα Του καὶ καθ’ὁμοίωσιν, τοῦ ἔδωσε τὴν δυνατότητα νὰ ζήσει ἐν ἀπολύτῳ ἁγιωσύνῃ καὶ ἀγαθωσύνῃ καὶ νὰ καταστεῖ κατὰχάριν πρόσωπο εἰς τέλος, πορευόμενο ἀναμαρτήτως στὴν αἰώνια δωρησαμένη θεϊκὴ πορεία του.

Δυστυχῶς, γνωρίζουμε ὅλοι τί συνέβη στὸν Παράδεισο. Ἀλλὰ ἐπίσης, εὐτυχῶς, γνωρίζουμε καὶ τὴ δωρεὰ τοῦ Μεσσίου Ἰησοῦ ποὺ προσέφερε στὸν κόσμο ἡ ἔλευσίς Του.

Πλῆθος ἐντίμων καὶ φιλοτίμων ἀνθρώπων ἀνὰ τοὺς αἰῶνας Τὸν εὐχαρίστησαν καὶ Τὸν εὐχαριστοῦν, Τὸν δοξολόγησαν καὶ Τὸν δοξολογοῦν, Τὸν ἀκολούθησαν καὶ Τὸν ἀκολουθοῦν[1],Τὸν λάτρευσαν καὶ Τὸν λατρεύουν καὶ ὅταν καὶ ὅπου χρειάζεται θυσιάζουν τὰ πάντα καὶ τὴ ζωή τους, ὁμολογοῦντες τὴν ἀλήθεια καὶ τὴ δικαιοσύνη Του. Κι’αὐτὸ, ἔτσι ἁπλᾶ, ἀπὸ ἀγάπη στὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν προσφορὰ ἕως θυσίας ὑπὲρ τοῦ πλησίον, χάριν ἀληθείας καὶ δικαιοσύνης. Ἐν τούτοις ἀκούστηκεἐσχάτως στὴ Σουηδία[2], νὰ ἰσχυρίζονται κάποιοι ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἀποτελοῦν σήμερα τὸν πρώτιστο κίνδυνο στὸν κόσμο[3]!!!

Ἐκπληρώνεται ἔτσι ὁ λόγος τοῦ Κυρίου: «...εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν...» (Ἰωάν., ιε΄,20), «καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου...» (Μάρκ.,ιγ΄,13).

Ἀναρωτώμεθα:Δικαιολογεῖται, ἄραγε, αὐτή τους ἡ ἄγνοια; Ὄχι, βέβαια· διότι αὐτοὶ οἱ ἀτομιστὲς τυραννίσκοι ἐπέλεξαν ἀπὸ μόνοι τους τὸν φοβερὸ αὐτὸ δρόμο τῆς ἀνεντιμότητας καὶ τῆς αὐτοκαταστροφῆς· ἀντὶ τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, ἀκολούθησαν, ἀγάπησαν, προέβαλαν καὶ προβάλλουν μετὰ μανίας τὰπάθη τῆς σαρκὸς καὶ τῆςψυχῆς·ἔτσι ὑποδούλωσαν συνειδητὰ τοὺς ἑαυτούς τους σὲ αὐτά. Στή συνέχεια, σ’αὐτὴ τὴν ἠθική τους αὐτοκτονία δέν ἀρκοῦνται μόνο στὸν ἑαυτό τους, ἀλλὰ ἀναζητοῦν καὶ ἐπιζητοῦνκαὶ συνοδοιπόρους.Ἡ κολοβὴ ἀλεποῦ θέλει καὶ οἱ ἄλλες ἀλεποῦδες νὰ εἶναι κολοβές. Εἶναι ἀρκετοὶ αὐτοὶ οἱ πολιτικοὶ καὶ θρησκευτικοὶ «ἡγέτες» ποὺ διαφθείρουν τὸν κόσμο, οἱ ὁποῖοι μὲ τὰ λεγόμενά τους, τὶς βλασφημίες, τὰπάθη τους, καθὼς καὶ τὴνχωρὶς ἔλεος ἐκμετάλλευση τῶν ἀδυνάτων, κινοῦνται πάντοτε σὲ ἀντίθετη κατεύθυνση ἀπὸ τὸν λόγο, τὶς ἐντολὲς τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του, τὸν Ὁποῖον καὶμισοῦν θανασίμως. Καθημερινή τους ἐνασχόληση ἡ ὑποκρισία, ὁ δόλος, τὸ ψέμα, ἡ ἀτιμία. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν κατασκοπεία καὶ τὴν καταδυνάστευση τῶν Ὀρθοδόξων,δάκνωνται καὶ μεταξύ τους, φανερώνοντας ἔτσι τὸ πονηρὸ πνεῦμα ποὺ τοὺς ἔχει καταλάβει καὶ καταβάλει.Πλῆθος πρακτόρων τοῦ ἑνὸς ἐξ αὐτῶν παρακολουθοῦν καὶ παρακολουθοῦνται ἀπὸ τὸν ἄλλον. Διπλωμάτες τοὺς ὀνομάζουν, αὐτοὺς τοὺς κατασκόπους, Κύκλωπες.Νοιώθουν, λένε, πιὸ ἀσφαλεῖς οἱ ταλαίπωροι.Οἱ κοσμικοὶ αὐτοὶ «ἄρχοντες» ἔχουνκαὶ τὸ δικό τους πνευματικὸ «ἡγέτη», Φραγκίσκο τὸν ὀνομάζουν, μὲ ὅλες τὶς μαριονέτες του, ψευτο-Ὀρθοδόξους καὶ μή. Αὐτὸ τὸ θηρίο τῆς Ἀποκαλύψεως[4]ἐσχάτως παραγγέλλει χωρὶς ντροπὴ καὶ χωρὶς φόβο Θεοῦ νὰ σφραγισθεῖ μὲ τὸ ἀπαίσιο τσιπάκι-χάραγμα ὅλος ὁ πλανήτης[5]καὶ ἔτσι οἰ εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, τὰ πρόσωπα, νὰ καταντήσουν ἀνθρωποειδῆ κτήνη παρακολουθούμενα ὅπως καὶ τὰ ἄλογα κτήνη[6].Σήμερα ὁ σατανᾶς πατέρας τους κατέχει αὐτοὺς.Ἀργότερα,στοὺς διωγμούς, ἴσως κάποιους ἄλλους τοῦ ἰδίου πνεύματος.Ἀλλὰ αὐτὸ λίγη σημασία ἔχει.

Τό κίνητρό τους μᾶς ἀνησυχεῖ περισσότερο: Ἡ πίεση νὰ ὑποχρεώσουν τὰ ἔθνη νὰ προσκυνήσουν τὸν ἐπερχόμενο Ἀντίχριστο, εἴτε λέγονται Ὀμπάμα, εἴτε Μέρκελ, Ὀλάντ, Κάμερον ἤ Μπερλουσκόνι, εἴτε Φραγκίσκος καὶ οἱ συνοδεῖες ὑπ’αὐτῶν.

Πόσο δίκιο εἶχε ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, καθὼς καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης καὶ Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης! Ὁ πρῶτος ἔλεγε «τὸν πάπα νὰ καταρᾶσθε». Οἱ δεύτεροι, ὅτι μόνο τὸ Ὀρθόδοξο Πνεῦμα εἶναι τὸ ἀληθὲς καὶ ὅτι ἔξω ἀπὸ αὐτὸ ὑπάρχει μόνο σύγχυση καὶ μπέρδεμα.

Μετὰ ἀπὸ αὐτὲς τὶς παρατηρήσεις τῶν Ἁγίων,ἀπορεῖ κανεὶς μὲ τὴν ἄρνηση αὐτῶν τῶν πολιτικῶν καὶ θρησκευτικῶν «ἀρχόντων» καὶ ἐκπλήσσεται μὲ τὸ μίσος ποὺ τρέφουν ἑναντίον τοῦ Θεανδρικοῦ προσώπου τοῦ γλυκυτάτου Ἰησοῦ, τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας Του καὶ τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Παραδόσεως. Δὲν ἀντέχουν τὸ Φῶς[7], ποὺ εἶναι ὁ Χριστὸς, οὔτετὴν πραότητα, τήν ταπείνωση καὶ τήν καλωσύνη ποὺ περικλείονται στὶς ἐντολές Του. Ὄντες ἐσκοτισμένοι εἰς τέλος, ἀδικοῦν ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους.

Ἐν τούτοις, ἡ μοναδική ἀλήθεια μένει εἰς τὸν αἰῶνα πού εἶναι ἡ ἐξῆς:

Οἱ ὈρθόδοξοιΧριστιανοὶ ἀνὰ τὸν κόσμο, κληρικοί, μοναχοὶ καὶ λαϊκοί, ὀφείλουμε νὰ ἑτοιμαζόμαστε ὥστε νὰ ἀντιμετωπίσουμε ἐν Χριστῷ τοὺς ἐπερχόμενους διωγμοὺς καὶ τὰ μαρτύρια. Ἀλλιῶς, θὰ εἴμαστε οἱ πιὸ ἀφελεῖς τοῦ κόσμου, ἐὰν αὐτὸ τὸ ξεχνᾶμε στὴν καθημερινότητά μας. Αἰώνια πρότυπα γιὰ ὅσους θέλουν, ὁ Χριστός μας, ὁ Τίμιος Σταυρός Του, ἡ Παναγία Ἀειπάρθενος Θεοτόκος Μαρία, οἱφύλακες Ἅγιοι Ἄγγελοι καὶ ὅλοιοἱ Ἅγιοι, ἀπὸ τὸν Ἅγιο Πρωτομάρτυρα Στέφανο ἕως τοὺς σημερινοὺς Ὀρθοδόξους ἀδελφούς μας ποὺ διώκονται καὶ μαρτυροῦν καθημερινά ἀνὰ τὸν κόσμο.

Ἀδελφοί μου, τὰ λόγια σιγά-σιγά τελειώνουν. Νῦν μένει ἡ πίστις, ἡ ἐλπίδα, ἡ ἀγάπη, ἡ ὑπομονὴ εἰς τέλος, οἱ τέσσερις αὐτοὶ στύλοι τῆς ἐν Χριστῷ φιλότιμης μετανοίας. Ὁ γλυκύτατος Ἰησοῦς ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ εἶναι πάντοτε μαζί μας, στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Του, τὴ μοναδικὴ καὶ μόνη ἀλήθεια ὑπὸ τὸν ἥλιον.Ἐπίσης, μᾶς ἀπεκάλυψε ὅτι Αὐτὸς εἶναι τὸ Ἐσφαγμένο Ἀρνίο ποὺ ἐξῆλθε Νικῶν καὶ ἵνα νικήσει. Οἱ Χριστοκτόνοι καὶ Ἁγιοκτόνοι θὰ ἡττηθοῦν, ὅπως μαρτυρεῖ ἐδῶ καὶ 2000 χρόνια ἡ Ἱστορία.

Στὸν Κύριο Ἰησοῦ, τὸν Μεσσία, ἀνήκει ἡ Βασιλεία, ἡ Δόξα καὶ τὸ Κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.

Πρεσβ. Αθανάσιος Μηνάς

[1]«ὁ φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν. ἐὰν ἐμοὶ διακονῇ τις, ἐμοὶ ἀκολουθείτω, καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγώ, ἐκεῖ καὶ ὁ διάκονος ὁ ἐμὸς ἔσται· καὶ ἐάν τις ἐμοὶ διακονῇ, τιμήσει αὐτὸν ὁ πατήρ.» (Ἰωάν.,ιβ΄,25-26)

[2]«Η Ορθοδοξία είναι η κύρια απειλή για τον δυτικό πολιτισμό», λέει ὁ Σουηδός ὑπουργός Ἐξωτερικῶν, Κάρλ Μπίλντ (Πηγή:Κόκκινος Οὐρανός, 5/5/14)

[3]«δεῦτε καὶ ἐμβάλωμεν ξύλον εἰς τὸν ἄρτον αὐτοῦ καὶ ἐκτρίψωμεν αὐτὸν ἀπὸ γῆς ζώντων, καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ οὐ μὴ μνησθῇ οὐκέτι.»(Ἱερεμ.,ια΄,19)

[4]«καὶ ποιεῖ τὴν γῆν καὶ τοὺς ἐν αὐτῇ κατοικοῦντας ἵνα προσκυνήσωσι τὸ θηρίον τὸ πρῶτον» (Ἀποκάλ.,ιγ΄,12)

[5]«Πάπας Φραγκίσκος : Τα RFID τσιπάκια είναι ευλογία από τον Θεό»

Σε μια αμφιλεγόμενη κίνηση κατά την καθολική εκκλησία, ο πάπας Francis, υποστήριξε ξεκάθαρα και τάχθηκε υπέρ των τεχνολογιών RFID Chip και το εξαιρετικό δυναμικό που διαθέτουν για την ανθρωπότητα. Κατά τη διάρκεια της εβδομαδιαίας ομιλίας ο Ποντίφικας, μίλησε στο πλήθος για την άποψή του σχετικά με την τεχνολογία RFID και διαβεβαίωσε τους οπαδούς του ότι καμία πνευματική βλάβη δεν μπορεί να προέλθει από την υποδοχή του εμφυτεύματος RFID.

Όλα καλά σύμφωνα με την Έρευνα του:

« Έχουμε εξετάσει τις γραφές καλά, και μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι δεν υπάρχει τίποτα που να βεβαιώνει ότι τα τσιπ RFID είναι σατανικά. Αν μη τι άλλο, αυτές οι συσκευές είναι μια ευλογία από τον Θεό τον ίδιο ,ο οποίος τα παραχώρησε στην ανθρωπότητα για να λύσει πολλά από τα δεινά του κόσμου.», συμπλήρωσε ο Πάπας.

Απευθύνθηκε στους ακροατές λέγωντας τους να είναι ανοιχτόμυαλοι σε αυτή την εποχή όπου λαμπρές και νέες τεχνολογικές προόδοι γίνονται καθημερινά. Ο Επίσκοπος της Ρώμης εξήγησε στους παρευρισκομένους τον ενθουσιασμό του για την εμφύτευση RFID και πως θα καταστεί στο άμεσο μέλλον, υποχρεωτική η διαδικασία εμφύτευσης για όλους τους εργαζόμενους και τους κατοίκους του Βατικανού». (Πηγή: Πολεμικό Ημερολόγιο, 22/5/14)

[6]Βλέπε τὴ φωτιὰ ποὺ ἄναψε στὸ Ἱερὸ Σπήλαιο τῆς Γεννήσεως στὴ Βηθλεὲμ στὶς 26 πρὸς 27 Μαΐου τὸ βράδυ, μετὰ τὴν ἐπίσκεψη καὶ τὴν ψευτοπροσευχὴ τοῦ Θηρίου ἐκεῖ , στὶς 25/5/2014.

[7]«...περιπατεῖτε ἕως τὸ φῶς ἔχετε, ἵνα μὴ σκοτία ὑμᾶς καταλάβῃ...» (Ἰωάν.,ιβ΄,35).

http://aktines.blogspot.gr

Ο αγιασμός της ψυχής

Ταλαίπωρη ψυχή, γνώρισε τήν υπόστασί σου, πόσο ευγενικά δημιουργήθηκες από τον Θεό! Κατάλαβέ το ότι είσαι αθάνατη, ότι δέν θα πεθάνης ποτέ, ότι έχειςτό προνόμιον τής αθανασίας. Δέν είσαι σάν το σώμα που κάποια μέρα θα πεθάνη, θα φθαρή και θα γίνη σκωλήκων τροφή, τής φθοράς και τής δυσωδίας.Βέβαια κι αυτό θα αναστηθή κατά τήν Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, αλλά άντό σώμα δέν έχη δεχθή τήν Χάρι του Θεού από τήν ζωή αυτή, η ανάστασίς του θάείναι κολαστική.

Ψυχή, είσαι κάτι ουράνιο, κάτι πάρα πολύ ωραίο, ευγενικό• έχεις δημιουργηθήκατά ιδιαίτερον τρόπον από τόν Θεό. Θα αφήσης τον κόσμο και θα απέλθης προς Αυτόν, όπως και ο Χριστός λέγει: «Ελήλυθα εις τόν κόσμον και πάλιν αφίημιτόν κόσμον και πορεύομαι πρός τόν Πατέρα» (Ιω. Ιστ : 28). Η πατρίδα σου δεν είναι εδώ κάτω• η πατρίδα σου, ψυχή, είναι στον ουρανό, γιατί είσαι άφθαρτη• και εκείνα, που υπάρχουν εκεί, δεν αλλοιώνονται, δεν χάνουν την πολυτέλειά τους, την ομορφιά τους, το κάλλος, την ευωδία, την θεία χάρι.

Σ αυτήν την πατρίδα κατοικούν Άγγελοι και Άγιοι και ο,τι ουράνιο και πολυτελέστερο έχει ο Θεός. Τα έχει όλα καλοτοποθετήσει εκεί, όπως και εδώ όλα έχουν τα κάλλη τους• ο ήλιος, το φεγγάρι, τα άστρα, οι εποχές, τα ζώα της θαλάσσης και της γης, τα πτηνά, ο άνθρωπος και τόσα άλλα, όλα έχουν την ομορφιά τους και την σοφή τοποθέτησι από τον Θεό. Όλα μαζί συνθέτουν μία αρμονία και έχουν τέτοια τάξι, που δίνει πολλή ευχαρίστησι και χαρά στον άνθρπωπο που τα απολαμβάνει. Ιδιαίτερα την άνοιξι, όταν βγη κανείς προς τα έξω και δη το πράσινο, τα λουλούδια, τα ωραία του Θεού, μπορεί να φαντασθή πόσο ωραία θα είναι τα άφθαρτα, τα αιώνια, τα ατελεύτητα, τα αναλλοίωτα της Βασιλείας των Ουρανών.

Αυτής της άνω πατρίδος, της άνω Βασιλείας θα γίνη πολίτης, θα γίνη κληρονόμος ο άνθρωπος – ψυχή τε και σώματι – με την ευγένεια που είναι προικισμένος, όταν εδώ κάτω θα έχη τακτοποιηθή με τον Θεόν. Τότε θα έχη όλο το δικαίωμα να κερδίση την αιώνια ζωή.

«Επιλαβού τής αιωνίου ζωής», είπε ο Απόστολος Παύλος (Α Τιμ. Στ : 12) προς τον Τιμόθεον, δηλαδή κράτα καλά την αιώνια ζωή, για να μη την χάσης.

Πως όμως κρατάει κανείς την αιώνια ζωή; Όταν συνεχώς την μελετά, την δουλεύει στο μυαλό του και στην καρδιά του γεννάται η επιθυμία της. Η επιθυμία της γίνεται βοήθεια, για να προσέχη την ζωή του εδώ κάτω, ώστε να κερδίση τα άνω. Όταν κανείς προσέχη την υγεία του, παίρνει όλα τα μέτρα να μη την χάση. Κι όταν θέλη να κερδίση κάτι, καταβάλλει κάθε καλή προσπάθεια και αγώνα από την επιθυμία της κατακτήσεώς του. Έτσι λοιπόν κι εμείς, όταν σκεπτόμαστε την άλλη ζωή και την πιστεύουμε απόλυτα, οπωσδήποτε έχουμε διάθεσι για αγώνα της κατακτήσεώς της.

Ένα τροπάριο λέγει: «Πρόσεξε να μη σε τραβήξουν τα γήινα και φθαρτά, καίπροσηλωθής σ αὐτά και χάσης τα αιώνια». Το μικρότερο (το σώμα) να μη κερδίση το ευγενέστερο, το μεγαλύτερο (την ψυχή), αλλά η ψυχή να κερδίση και το σώμα. Πως το κερδίζει η ψυχή το σώμα; Όταν αγωνίζεται κανείς να καθαρίση τον έσω άνθρωπο, κερδίζει και το σώμα, γιατί κι αυτό με τον αγώνα της ψυχής αγνίζεται, γίνεται καθαρότερο.

Αν η καρδιά του ανθρώπου είναι καθαρή, και τα λόγια του θα είναι σεμνά και οι διάφορες κινήσεις και όλα τα αισθητήρια του σώματος θα λειτουργούν κατά την καθαρότητα και αγνότητα της καρδιάς. Εάν αυτή δεν είναι εντάξει, όλα τα αισθητήρια θα παράγουν υλικό αμαρτωλό, πράγμα το οποίον θα μας εμποδίση στην σωτηρία. Γι αὐτό λέγει ο Χριστός: «Κοίταξε, άνθρωπε, να καθαρίσης τόέσωθεν του ποτηρίου σου, διότι όταν το καθαρίσης, και το έξωθεν θα είναικαθαρό• άν το μέσα το αφήσης ακάθαρτο και το εξωτερικό θα είναιβρώμικο». Έτσι και το σώμα μαζί με την ψυχή, όταν καθαρθή, θα τύχη της αφθάρτου αναστάσεως εν τη Δευτέρα Παρουσία.

Όταν η φωνή του Υιού και Λόγου του Θεού θα δώση το σύνθημα για την ανάστασι των νεκρών και θα σαλπίσουν οι σάλπιγγες των αγγέλων, θα αναστηθούν οι νεκροί από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντος και η γη και η θάλασσα θα αποδώσουν τους νεκρούς και οι ψυχές θα βρουν πάλι τα σώματά τους, όχι φθαρτά και υλικά, αλλά αφθαρτισμένα πλέον, όπως ακριβώς το σώμα του Χριστού μετά την Ανάστασι.

Η Ανάστασις του Χριστού είναι προμήνυμα και προάγγελος του ότι και οι άνθρωποι θα αναστηθούν κατά την Δευτέρα Παρουσία, όχι όμως, όπως σπείρονται εδώ κάτω στον τάφο, αλλά «εν αφθαρσία και πνευματικότητι». Και οι νεφέλες θα αρπάξουν όσους είναι για σωτηρία και θα τους σηκώσουν προς συνάντησιν του κατερχομένου Κριτού ζώντων και νεκρών. «Έπειτα ημείς οιζώντες αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις αέρα, καίούτω πάντοτε σύν Κυρίω εσόμεθα» (Α Θεσ. Δ : 17).

Στην προσευχή μας να ζητούμε από τον Θεό να μας δώση την σωστή φώτισι, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να γνωρίσουμε «τήν θείαν ευγένειαν», όπως γράφει και ο ψαλμωδός και να σκεπτώμεθα: «Ώστε είμαι ουράνιο πράγμα; Έχω τόσησχέσι με τόν Θεό;»

Και βέβαια• διότι «κατ εἰκόνα και καθ ὁμοίωσιν» του Θεού επλάσθημεν. «Κατ εἰκόνα» δια το νοερόν και «καθ ὁμοίωσιν», δια το «εξομοιωθήναι τω Θεώ»κατά το δυνατόν δια της αρετής. Ο Θεός έχει τις αρετές από φύσεως, ενώ εμείς τις αποκτούμε, όταν αγωνιζώμεθα με την βοήθεια και την χάρι του Θεού. Εμείς τις έχουμε κατά ευλογίαν Θεού, διότι εμείς είμεθα δημιουργημένοι «εν χρόνώ», ενώ ο Θεός είναι άχρονος. Να προσπαθήσουμε, λοιπόν, να αξιοποιήσουμε αυτήν την«θείαν ευγένειαν», την θεία καταγωγή μας και αυτήν την ψυχή μας την τόσο από Θεού χαριτωμένη και ευλογημένη να την φορτώσουμε, όσο μπορούμε με αρετές. Να την θρέψουμε, να την ποτίσουμε, να την ενδύσουμε, να την καλλωπίσουμε, ώστε στα μάτια του Θεού η ψυχή μας να είναι όμορφη.

Η προσευχή, η υμνολογία, ο εκκλησιασμός, οι μετάνοιες, κυρίως η ιερά εξομολόγησις και η Θεία Κοινωνία, η βοήθεια προς τους άλλους με κάθε τρόπο και ιδιαίτερα με έργα αγάπης, που θα ξεκινούν από την καρδιά και όχι από υπερηφάνεια και εγωϊσμό, είναι αγαθές πράξεις που βοηθούν στον καλλωπισμό της ψυχής.

Σε όλα όμως να έχουμε το ταπεινό φρόνημα ότι ο,τι κάναμε, το κάναμε, διότι μας το έδωσε ο Θεός. «Τι δε έχεις ο ουκ έλαβες; ει δε και έλαβες, τι καυχάσαι ως μήλαβώνς;» (Α Κορ. δ : 7). Ο,τι έχουμε, το έχουμε από τον Θεό.

Σου είπε ο λογισμός ότι με το χέρι σου βοήθησες; Ε, ωραία, το χέρι δεν σου το έδωσε ο Θεός;

Με το στόμα είπες καλό λόγο; Έσωσες κάποιον άνθρωπο με την καλή συμβουλή; Μη καυχάσαι. Και τον λόγο και το στόμα σου τα έδωσε ο Θεός.

Με τα πόδια έτρεξες και εξυπηρέτησες; Και τούτο του Θεού είναι.

Με την καρδιά σου, με την εσωτερική σου φωνή και τον ενδιάθετο λόγο υμνολόγησες τον Θεό, η σκέφθηκες αγαθό για τον Θεό και για τον πλησίον; Η καρδιά και ο λόγος του Θεού είναι.

Μήπως εσύ που γεννήθηκες το ήθελες; Ο Θεός σε έφερε στο «είναι». Αφού όλα είναι δώρα του Θεού και τον Θεό πρέπει να δουλεύουν, τότε εσύ τι προσφέρεις στον Θεό;

Γι αὐτό είπε και στους μαθητάς του ο Χριστός ότι• «και άν όλα τα διατεταγμένατού νόμου κάνετε, να γνωρίζετε ότι είσθε απλοί και τιποτένιοι (αχρείοι) δούλοιμου (Λουκ. Ιζ : 10). Σάς έδωσα και δίνετε. Άν δέν σάς έδινα, δέν θα είχατε νάδώσετε. Το αγαθό δέν το κρύψατε, αλλά το μεταδώσατε, τόπολλαπλασιάσατε».Εκείνο επομένως που αμείβεται είναι η καλή προαίρεσι, όπως και με τα τάλαντα.

Στον ένα έδωσε ένα, στον άλλον δύο, στον άλλον πέντε. Απαιτούσε και από τους τρεις τον διπλασιασμό• ο ένας να τα κάνη δέκα, ο δεύτερος τέσσερα και ο τρίτος δύο. Οι δύο βέβαια τα διπλασίασαν, ενώ ο ένας το έκρυψε και είπε: «Ο κύριός μου είναι σκληρός και καλύτερα να το κρύψω και όταν θα έλθη, να του το δώσω». Εκείνος κατακρίθηκε σαν τεμπέλης και οκνηρός, διότι το έθαψε, ενώ οι άλλοι δύο δούλεψαν τα τάλαντα και βρήκαν την ευλογία του Θεού.

Έτσι κι εμείς• ο,τι τάλαντο μας έδωσε ο Θεός να το πολλαπλασιάσουμε.

Μας έδωσε τον λόγο; Να πούμε δυό λόγια παρηγορητικά.

Μας έδωσε μια δύναμι σωματική; Να εξυπηρετήσουμε έναν άνθρωπο, που είναι αδύναμος.

Σε άλλον έδωσε κάποιο άλλο χάρισμα• να επισκέπτεται τους ασθενείς, να εξυπηρετή, και έτσι να δουλέψη.

Σε άλλον έδωσε την κλήσι να δουλέψη μέσα στο γάμο• να βοηθήση τον άνδρα η την γυναίκα και τα παιδιά.

Σε άλλον έδωσε την κλήσι να γίνη μοναχός και να Τον δουλέψη με την άσκησι.

Σε άλλον έδωσε κάποια οικονομική άνεσι, για να βοηθήση και άλλους οικονομικά. Να μεταχειρισθή τον πλούτο μόνο για τα αναγκαία και να μη κολλήση η καρδιά του σ αὐτόν. Να οικονομηθή αυτός και να οικονομήση και τον άλλον, που είναι αδύνατος, από την ευλογία που έδωσε ο Θεός.

Στον καθένα έδωσε κάποιο χάρισμα, κάποια κλήσι και καλείται ο άνθρωπος να υπηρετήση το « -θείον», για να φανή ευγνώμων δια της πράξεως. Δι αὐτῆς της ευγνωμοσύνης προς τον Θεό σώζεται από την αγαθότητα του Θεού. Ο Θεός την δέχεται σαν δούλεψι προς Αυτόν κι έρχεται και ανταποκρίνεται με τις δωρεές, που χαρίζει και την κατ ἐξοχήν δωρεά της Βασιλείας Του και της Άνω Πατρίδος.

Εκείνο που έχει σημασία είναι να φωτισθούμε, να μη μας πλανέψη ο κόσμος, να μη μας τραβήξουν τα γήινα πράγματα και προσκολληθούμε σ αὐτά, να μη μας βαρύνουν τα πράγματα του παρόντος αιώνος και της παρούσης ζωής, αλλά να αγκιστρωθούμε στα επάνω, στην Βασιλεία του Θεού.

Ο άνθρωπος εδώ κάτω στην γη, είτε από ασθένεια είτε από το γήρας, από το πολυχρόνιον της ζωής αλλοιώνεται. Γεννιέται μικρό βρέφος, μετά γίνεται παιδί, έφηβος, μεγαλώνει και τελικά καταλήγει στον Θεό. Αυτές οι αλλαγές της ηλικίας αλλοιώνουν γενικά τον άνθρωπο και καταλήγει να ωριμάση πέρα για πέρα και να πέση σαν το σύκο.

Όπως αλλοιώνεται όμως σωματικά, έτσι αλλοιώνεται και ψυχικά. Αν μεν πλησιάζη τον Θεό, δέχεται τα από Θεού. Ψηλαφούμε ένα σώμα και λέμε ότι είναι ζεστό, είναι κρύο• ένα ρούχο ότι είναι μαλακό η ένα έπιπλο ότι είναι σκληρό. Μόλις το ακουμπήσουμε, νοιώθουμε τις ιδιότητες αυτού του πράγματος. Έτσι και ψυχικά, όταν εγγίζουμε τον Θεό σωστά, νοιώθουμε, γευόμαστε τις ενέργειες του Θεού. Όταν προσευχώμαστε, νοιώθουμε φερ εἰπεῖν την αγάπη του Θεού, την χαρά του Θεού, την ειρήνη του Θεού, την σοφία του Θεού, το εύσπλαχνον του Θεού• έτσι γινόμαστε κι εμείς εύσπλαχνοι, φωτισμένοι, γινόμαστε κι εμείς εν αγάπη και αγιαζόμεθα. Όπως ο Θεός είναι αγνός, αγνός γίνεται και ο άνθρωπος, γιατί παίρνει την δύναμι αυτή από τον Θεό και αγνίζει τον εαυτό του. Έτσι καλλωπίζεται σιγά – σιγά η ψυχή του μπροστά στα μάτια του Θεού.

Όταν όμως ψυχικά ο άνθρωπος πέση στην αμαρτία και κυλισθή στον βούρκο της αμαρτίας, η ψυχή του γίνεται δύσμορφη, λερώνεται, αποδίδει δυσοσμία άσχημη και οι άγγελοι φεύγουν από κοντά του, γιατί δεν μπορούν να ανεχθούν την δυσωδία της.

Τέλος και τω Θεώ δόξα!

Εφραίμ Φιλοθείτης

http://www.exomologistetokirio.gr

Προσοχή στα οράματα του Οικουμενισμού!

Επιστολή του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

στον συνταξιούχο Π.Ν. για ένα όραμα

Είχατε ένα ασυνήθιστο όραμα στην Εκκλησία κατά τη διάρκεια της προσευχής. Είδατε πως ο Χριστός βγήκε απ' το ιερό και στάθηκε. Ύστερα βγήκε κάποιος σαν Εβραίος ραβίνος, και στάθηκε εξ αριστερών του Χριστού. Τελικά βγήκε πάλι κάποιος με τη μαντήλα στο κεφάλι, και στάθηκε εκ δεξιών του Χριστού. Τότε και οι δυο τους από τις πλευρές έδωσαν τα χέρια στον Χριστό και έκαναν χειραψία μαζί Του. Τέτοιο όραμα είχατε. Ενώ σαν ερμηνεία του δήθεν ερμηνευτή ανακοινώνετε το εξής: ο Θεός θέλει να συμφιλιωθούν όλες οι θρησκείες και να δημιουργηθεί μία πίστη στον κόσμο!

Ο καθένας που είναι μυημένος στα μυστήρια της Βασιλείας του Θεού μπορεί να σάς πεί ότι και το όραμα είναι ψευδές και η ερμηνεία είναι ψευδής. Το φάντασμα που είδατε μπροστά σας δεν είναι από τον Θεό ...αλλά από εκείνον που πάντα σηκώνει τα κέρατά του εναντίον της πίστης του Χριστού. 

Το Πάτερ ημών τελειώνει με την προσευχή στον Θεό να μας απαλλάξει από αυτόν, «αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού». Άνθρωπε του Θεού, ποιος μπορεί να κάνει χειραψία με τον Χριστό; Ποιος μπορεί να σταθεί δίπλα στον Θεό; Μά δεν έχει πεί ο Χριστός στους Εβραίους: «Ιδού αφίεται υμίν ο οίκος ημών έρημος» (Ματθ. 23, 38; Η προφητεία εκπληρώθηκε. Οι Εβραίοι δεν έχουν ούτε θυσίες ούτε ιερωσύνη. Και τα δύο πέρασαν στους βαπτισμένους εκείνη τη στιγμή, όταν το καταπέτασμα του ναού σκίστηκε «από άνωθεν έως κάτω». Ούτε οι μουσουλμάνοι έχουν θυσίες η ιερωσύνη. Μήπως δεν έχει πεί στους Εβραίους ο Εβραίος Παύλος, απόστολος του Θεού: «Τέλος γαρ νόμου Χριστός » (Ρωμ. 10,4); Και ακόμα : «Αναιρεί (ο Χριστός) το πρώτον ίνα το δεύτερον στήση» (Εβρ. 10,9); Πως, λοιπόν, εκείνο που έχει ερημώσει, που είναι τετελεσμένο, που είναι πεταμένο και έχει αντικατασταθεί με άλλο, καινούργιο, μπορεί να εξισώνεται, και να κάνει χειραψία με τη ζωντανή πίστη του Χριστού; Αλλά και ο ίδιος ο Μωάμεθ, παρόλο που δεν υποφέρει τους χριστιανούς, αναγνωρίζει και βάζει στο Κοράνι, ότι ο Ιησούς, υιος της Μαρίας θα κρίνει τον κόσμο, αναλόγως του ιδίου του Μωάμεθ. Τι εξίσωση και ισοπέδωση τότε!

Από που τέτοιο όραμα, ρωτάτε. Από εκείνον που βάζει σε πειρασμούς. Επιθεωρήστε τη ζωή σας και θα καταλάβετε. Στις μέρες μας πολύ ακούγεται -από τους ολιγόπιστους, βέβαια- περί της συμφιλίωσης και εξίσωσης όλων των θρησκειών. Και εσείς παραδοθήκατε σε τούτες τις σκέψεις και τις επιθυμίες. Σάς δόθηκε, το δικό σας υποκειμενικό όραμα να το δείτε σαν να είναι αντικειμενικό. Κι εσείς το χαίρεστε, σαν έλεος του Θεού. Εγώ δεν θα έλεγα ότι τούτο είναι έλεος, πιθανότερα είναι η προειδοποίηση. Μπερδέψατε τις έννοιες. Άλλο πράγμα είναι η κοινωνική και πολιτική ειρήνη και άλλο η συμφιλίωση των θρησκειών. Και άλλο πράγμα είναι η εξίσωση στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των πολιτών και άλλο η ισοπέδωση των θρησκειών. 

Στους χριστιανούς έχει αυστηρά διαταχθεί η ελεημοσύνη προς όλους τους ανθρώπους, χωρίς διαφορά στην πίστη, αλλά ταυτόχρονα και η αυστηρή τήρηση της αλήθειας του Χριστού. Ως χριστιανός εσείς μπορείτε να θυσιάσετε για τους αλλοθρήσκους και την περιουσία και τη ζωή σας, αλλά με τίποτα την αλήθεια του Χριστού, αφού εκείνο είναι, ενώ αυτό όχι, δική σας ιδιοκτησία.

Εδώ βρίσκεται ο λίθος προσκόμματός σας, σε τούτη τη μη διαφοροποίηση. Από τούτη την μη διαφοροποίηση ήρθε και η σύγχυση στην ψυχή.Στην πραγματικότητα εσείς δεν είδατε ούτε τον Χριστό ούτε τον Μωάμεθ είδατε μόνο την δική σας ψυχή.

Ο Θεός ας σπεύσει σε βοήθειά σας

(Από το βιβλίο: «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται...»

ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Α΄ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ, 

εκδόσεις «Εν πλώ»

http://www.impantokratoros.gr

«ΝΥΚΤΑ ΕΙΔΟΝ ΚΑΤ΄ ΟΝΑΡ ΟΤΙ ΕΥΡΕΘΗΝ ΕΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΙ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ»

«Νύκτα τινά είδον κατ΄ όναρ ότι ευρέθην εν Κωνσταντινουπόλει εντός του Ιερού Ναού της του Θεού Αγίας Σοφίας, ιστάμενος μόνος εις το αριστερόν κλίτος του Ναού. Εις το δεξιόν κλίτος ευρίσκοντο άνδρες και γυναίκες ολοφυρόμενοι και γοερώς κλαίοντες. Τινές ήλθον προς με και κλαίοντες μοι είπον. ο Πατριάρχης και ο Βασιλεύς εκοιμήθησαν και δεν εγείρονται. σε παρακαλούμεν ελθέ να τους εγείρης. Έσπευσα και είδον τον Πατριάρχην ενδεδυμένον την πατριαρχικήν στολήν, εξηπλωμένον κείμενον ωσεί νεκρόν εν τω εδάφει του Ναού. Κατ΄ αρχάς τω εφώνησα μεγαλοφώνως.εγέρθητε Μακαριώτατε, λυπηθήτε το ποίμνιόν σας, τους χριστιανούς οι οποίοι κλαίοντες και οδυρόμενοι αναμένουν να εξυπνήσετε. 

Αλλ΄ επειδή ο Πατριάρχης έμενε νεκρός ακίνητος, επλησίασα, έθεσα την δεξιάν μου επί τον νώτον αυτού και προσεπάθουν να τον εγείρω. Μετά πολλού κόπου τον εσήκωσα έως δύο σπιθαμάς, αλλ΄ ήτο τόσον βαρύς, ώστε η χειρ μου εκ του βάρους ησθανόμην ότι εκινδύνευε να εξαρθρωθεί, και μη δυνάμενος να τον κρατήσω έπεσε πάλιν ως νεκρός.

Μετ΄ ολίγον η χειρ μου η δεξιά η οποία έτρεμε και επόνει έπαυσε να πονεί και να τρέμει και τότε έτρεξα εις τον Βασιλέα, όστις ωσαύτως εκοιμάτο ως νεκρός ανακείμενος 6 – 7 μέτρα μακράν του Πατριάρχου. Προσεπάθησα, κατέβαλον πάσας τας σωματικάς μου δυνάμεις να τον εγείρω, αλλ΄ εστάθη αδύνατον. 

Επάνω εις την μεγάλην μου αγωνίαν και την θλίψιν μου, ην είχον διότι δεν ηδυνήθην να εξυπνήσω τον Πατριάρχην και τον Βασιλέα, εξύπνησα.

Ο μεν Πατριάρχης εικονίζει την Εκκλησίαν, την οποίαν αντιπροσωπεύει, ο δε Βασιλεύς εικονίζει την πολιτείαν. 

Και η Εκκλησία και η πολιτεία και οι τούτων άρχοντες εις τας παρούσας πονηράς ημέρας κοιμώνται τον βαρύτατον ύπνον της αμελείας και της ραθυμίας. Εάν δεν εξυπνήσουν και δεν εγερθούν, εάν δεν εξυπνήσουν δε και τον κλήρον και τον λαόν εις ματάνοιαν, εις εργασίαν των εντολών του Θεού, των αρετών και των καλών έργων, θα δώσουν λόγον εν ημέρα κρίσεως και θα τιμωρηθώσι»

Ο ΓΕΡΩΝ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ 

(Ο ΟΥΡΑΝΟΔΡΟΜΟΣ ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ 1884 – 1980), 

ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ, εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ», 

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1980, σ. 586 κ.ε.

http://tribonio.blogspot.gr

Ἡ δύναμις τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ

Υπάρχουν σε μας, υπάρχουν ξόρκια πνευματικά, το όνομα του Κυρίου μας, και η δύναμις του σταυρού. Αυτό το ξόρκι όχι μόνον βγάζει το φίδι από τη φωλιά του και το ρίχνει στη φωτιά, αλλά θεραπεύει και τα τραύματα.

Αν όμως υπάρχουν και πολλοί που λέγουν ότι δεν θεραπεύτηκαν, αυτό συνέβη από την ολιγοπιστία τους, όχι από την αδυναμία εκείνου που αναφέραμε. Διότι και τον Ιησού άλλοι τον έσπρωχναν και τον συνέθλιβαν από παν-τού και δεν κέρδιζαν τίποτε˙ η γυναίκα όμως που έπασχε από αιμορραγία, χωρίς να αγγίση το σώμα Του, αλλά μόνο την άκρη του ενδύματός Του, σταμάτησε χρόνιες πληγές αιμάτων (Ματθ. 9, 20-22 και Λουκ. 8, 43-48). Αυτό το Όνομα είναι φοβερό και στους δαίμονες και στα πάθη και στις ασθένειες...

Για το Όνομα λοιπόν αυτό ας καμαρώνουμε, με αυτό ας οχυρώνουμε τον εαυτό μας. 

Με αυτό τον τρόπο και ο Παύλος έγινε μεγάλος μολονότι είχε την ίδια φύσι με εμάς˙ όμως η πίστις τον έκανε εντελώς διαφορετικό˙ και τόσο μεγάλη ήταν η υπεροχή της δυνάμεώς του, ώστε και τα ενδύματά του να έχουν πολλή δύναμι (Πραξ. 19,12).

Για ποια απολογία λοιπόν θα είμαστε άξιοι, όταν και οι σκιές και τα ενδύματα εκείνων έδιωχναν τον θάνατο, ενώ οι δικές μας προσευχές δε σταματούν ούτε τα πάθη; 

Ποια είναι η αιτία; 

Είναι η μεγάλη διαφορά της διαθέσεως. Τα φυσικά βέβαια δώρα είναι ίσα και κοινά, αφού όμοια με μας και γεννήθηκε και μεγάλωσε και έζησε στη γη και ανέπνευσε αέρα˙ ενώ στα άλλα ήταν πολύ μεγαλύτερος και καλλίτερος από εμάς, δηλαδή στην προθυμία, στην πίστι, στην αγάπη. 

Χρυσοστομικός Άμβων Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους
http://agiosmgefiras.blogspot.gr

Η ΦΟΒΕΡΗ ΟΠΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΘΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ

Το θηρίο της Αποκαλύψεως (Αποκάλυψη κεφ. 13),

νάρθηκας Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας. 

Ολίγας ημέρας μετά την καταστροφήν της Μ. Ασίας κατά το έτος 1922, νύκτα τινά είδον ότι ευρέθην μετ΄ άλλων τινών ου μακράν της μονής μου εις το άκρον της κοιλάδος και θεωρώ υψηλά εις τον αιθέραν νέφος τι μικρόν, σκοτεινόν, το οποίον ήρχισεν ολίγον κατ΄ ολίγον να διαλύεται, και ότε διελύθη εφάνη καθαρά το θηρίον της Αποκαλύψεως το έχον κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα. 

Κατ΄ αρχάς ίστατο ως αεροπλάνον υψηλά, κατόπιν κατήλθε χαμηλά και πλησίον μου έως 15 μέτρα. 

Και είδον καθημένους επάνω εις τας κεφαλάς και τα κέρατα αυτού πολλούς των αρχόντων της γης, αυτοκράτορας, βασιλείς, ηγεμόνες, πρωθυπουργούς και εκ των αρχόντων της Εκκλησίας. 

Πάπας, Πατριάρχας, Αρχιερείς, ενδεδυμένους τας στολάς των, οι μεν άρχοντες της πολιτείας τα διαδήματα και τα σκήπτρα, οι δε της Εκκλησίας τας ιερατικάς στολάς των, τιάρας, μίτρας, πατερίτσας κ.λ.π. 

Φόβος και τρόμος με κατέλαβε και στενάξας εκ καρδίας είπον. 

Ουαί ! ουαί τω κόσμω ! 

Οποία θλίψις μέλλει να έλθει εις τους κατοικούντας την γην, όταν οι άρχοντες αυτών εισίν υπηρέται και δούλοι του αντιχρίστου !

Ο ΓΕΡΩΝ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ 

(Ο ΟΥΡΑΝΟΔΡΟΜΟΣ ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ 1884 – 1980),

ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ, εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ», 

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1980, σ. 553.

http://tribonio.blogspot.gr

Μπροστά στα ἐσχατα, τα δικά μας και της ιστορίας

Ἂς ἀρχίσουμε κάποτε νὰ φροντίζουμε σοβαρὰ γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ψυχῶν μας, ἀδελφοί. 

Ἂς λυπηθοῦμε γιὰ ὅσα ἕως τώρα δὲν ἐπιτύχαμε, ἂς ἀποτινάξουμε τὴν ραθυμία. «Ἀγωνισώμεθα ὑπὲρ τῶν μελλόντων», φοβούμενοι μήπως, ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα νὰ δώσουμε λόγο στὸν Κριτή, βρεθοῦμε «ἀπαρασκεύαστοι τῶν ἀγαθῶν ἔργων».

«Οὗτος ὁ αἰὼν τῆς μετανοίας, ἐκεῖνος τῆς ἀνταποδόσεως· οὗτος τῆς ἐργασίας, ἐκεῖνος τῆς μισθαποδοσίας· οὗτος τῆς ὑπομονῆς, κἀκεῖνος τῆς παρακλήσεως.

Νῦν βοηθὸς τῶν ἐπιστρεφόντων ἀπὸ ὁδοῦ κακῆς ὁ Θεὸς, τότε φοβερὸς καὶ ἀπαραλόγιστος τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων καὶ ῥημάτων καὶ ἐνθυμημάτων ἐξεταστής. 

Νῦν τῆς μακροθυμίας ἀπολαύομεν, τότε τὴν δικαιοκρισίαν γνωρίσομεν».

«Ἐὰν μὲν ἴδητε μετανοοῦντας ἐπὶ τῇ ἀτοπίᾳ τῶν πεπραγμένων, συμπαθήσατε ὡς οἰκείοις μέλεσι νενοσηκόσιν».

(Μ. Βασιλείου, Περὶ Μετανοίας, λόγ. Η΄).

http://paterikiparadosi.blogspot.gr

Ὁ μέγας ὑποκριτής

ΚΟΙΝΗ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ εἶναι ὅτι οἱ αἱρετικοὶ ἐπιλέγουν τὴν ὑποκρισία προκειμένου νὰ ἐπηρεάζουν εὐκολώτερα τοὺς καλοπροαίρετους καὶ ἀγαθούς. Μὲ τὸ διαφορετικό τους πρόσωπο ἐμφανίζουν τὸ μαῦρο ὡς ἄσπρο καὶ προσπαθοῦν νὰ σπείρουν τὸ σπόρο τῆς ἀπώλειας στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων.

Ἰδιαίτερα προσφιλὴς εἶναι ἡ τακτικὴ αὐτὴ καὶ στὸν αἱρετικὸ Πάπα, ὁ ὁποῖος ἐμφανίζεται στὰ πλήθη τοῦ λαοῦ ὡς ὁ μοναδικὸς ἐκπρόσωπος τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ὅσο τὰ πλήθη τὸν χειροκροτοῦν τόσο αὐτὸς γίνεται θρασύτερος καὶ αὐξάνει τὴν αἱρετική του πλάνη. Νομίζει ὅτι τὰ πλήθη ποὺ τὸν ἐπευφημοῦν τὸν ἐλευθερώνουν ἀπὸ τὴ μεγάλη εὐθύνη, ποὺ ἔχει γιὰ τὴ διαστροφὴ τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ καὶ γιὰ τὰ πολιτικὰ ἐγκλήματα, ποὺ διέπραξε ἀνὰ τοὺς αἰῶνες.

Ἡ πλάνη δὲν συνειδητοποιεῖται, ὅταν βρισκόμαστε μέσα στὴν κοσμικὴ δόξα καὶ συγχέουμε τὴν πίστη μὲ τὴν ἐξουσία. Ὅλοι μιλοῦν γιὰ τὸν Πάπα, ποὺ ἔχει δύναμη καὶ ὡς ἀρχηγὸς πολλῶν ἑκατομμυρίων χριστιανῶν μπορεῖ νὰ ἐπηρεάσει καταστάσεις καὶ ὄχι ὡς ἕνα Ἐπίσκοπο τοῦ Θεοῦ, ποὺ ὁδηγεῖ τοὺς ἀνθρώπους στὴ σωτηρία. Τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ παρασύρονται στὴν προσωπολατρία καὶ παραμένουν στὴν πλάνη καὶ τὴν αἵρεση. Δὲν ὑπάρχει ἡ δυνατότητα πιά, ἀνθρωπίνως πάντα, νὰ ἀλλάξουν τὰ πράγματα καὶ νὰ ἐπιστρέψουν οἱ αἱρετικοὶ στὴ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἐνῶ εἶναι πολὺ πιθανὸ οἱ οἰκουμενιστὲς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας νὰ ὁδηγηθοῦν στὴν πλάνη καὶ νὰ ὑποδουλωθοῦν στὸν Πάπα. Ἤδη ἔχουν γίνει πολλὰ βήματα προσέγγισης καὶ ἀναγνωρίζεται ὁ Πάπας ὡς ἀδελφός, γίνονται συμπροσευχὲς καὶ κοινὲς ἐκδηλώσεις, γιὰ νὰ ἐμφανιστεῖ ἡ παπικὴ «ἐκκλησία» ἰσότιμη μὲ τὴν Ὀρθόδοξη. Καὶ μετὰ τὸ κοινὸ ποτήριο, δηλαδὴ ἡ ἕνωση τῆς Ἀληθείας μὲ τὴν αἵρεση. Ὅλα αὐτὰ τὰ τελευταῖα βήματα θὰ γίνουν χωρὶς ἰδιαίτερο θόρυβο, γιὰ νὰ μὴ προκαλέσουν τοὺς Ὀρθοδόξους.

Σιγὰ - σιγά, σὲ περιοχὲς ὅπου οἱ Ὀρθόδοξοι εἶναι λίγοι καὶ ἀντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα. Ἐκεῖ κυριαρχεῖ στοὺς ἀνθρώπους τὸ κοσμικὸ φρόνημα, τὸ πνεῦμα τοῦ συμβιβασμοῦ καὶ λείπει παντελῶς ἡ μετὰ παρρησίας ὁμολογία τῆς πίστεως. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ θὰ «ἐπιτευχθεῖ» ἡ ἕνωση τῶν «ἐκκλησιῶν» καὶ τὰ δεινὰ θὰ πολλαπλασιαστοῦν.

Θὰ βρεθοῦν καὶ πολλοὶ Ὀρθόδοξοι ἔξω ἀπὸ τὴν κιβωτὸ τῆς σωτηρίας, γιατὶ θὰ ἀκολουθήσουν τοὺς οἰκουμενιστὲς καὶ ἑνωτικούς. Βέβαια, ἡ Ἐκκλησία δὲν θὰ πληγεῖ. Πολλὰ μέλη της ὅμως θὰ βρεθοῦν μακριά της καὶ θὰ χάσουν τὸν πνευματικό τους προσανατολισμό.

Εἶναι μεγάλη ἀνάγκη νὰ ἀφυπνιστοῦν πνευματικὰ οἱ πιστοὶ καὶ νὰ ἀνησυχήσουν γιὰ ὅσα ἀπεργάζονται οἱ οἰκουμενιστὲς εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας. Νὰ διαφωνήσουν δημοσίως καὶ νὰ ἀρνηθοῦν τὶς ἐνέργειες καὶ ἐκδηλώσεις τους καὶ νὰ ὁμολογήσουν τὴν πίστη τους. Καμία ἐμπιστοσύνη πιὰ στοὺς οἰκουμενιστὲς καὶ ἂς εἶναι μεγαλόσχημοι κληρικοί. Στὰ θέματα τῆς πίστεως πρέπει νὰ εἴμαστε καθαροὶ καὶ σταθεροί.

Δὲν διαπραγματευόμαστε τὴν πίστη μας, οὔτε φυσικὰ τὴ νοθεύουμε μὲ νεώτερες θεολογικὲς ἀναλύσεις, ποὺ κάνουν μερικοὶ θεωρητικοὶ τῆς οἰκουμενιστικῆς παραφροσύνης.

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης

Ορθόδοξος Τύπος, 30/05/014

http://aktines.blogspot.gr

Λόγοι του Γέροντα Ευμενίου

Να αγαπούμε τον άνθρωπο, 

μα πιο πολύ να αγαπούμε τον Θεό.

Ο Θεός τα θέλει όλα και όχι ό,τι μας περισσεύει.

Αν κανείς έχει κάποιο χάρισμα να μην υπερηφανευτεί, 

γιατί θα του το πάρει ο Θεός για να ταπεινωθεί.

Κάθε ταπεινός είναι και πράος, 

αλλά κάθε πράος μπορεί να μην είναι και ταπεινός.

Άμα δεν έχεις ταπείνωση, 

δεν έχεις καμμιά αρετή.

Αν κάτι σε στενοχωρεί, να λες: 

"Καλά να πάθω για τις αμαρτίες μου".

(Από το βιβλίο του Αντωνίου Σαριδάκη 

"Ο Άγιος Γέροντας Ευμένιος - Ο πράος και ταπεινός τη καρδία", 

σελ. 166 και 195)

Επιμέλεια Έκτακτο Παράρτημα

Οι πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη

Οι πειρασμοί παραχωρούνται για να φανερωθούν τα κρυμμένα πάθη, να καταπολεμηθούν κι έτσι να θεραπευθεί η ψυχή. Είναι και αυτοί δείγμα του θείου ελέους.

Γι’ αυτό άφησε με εμπιστοσύνη τον εαυτό σου στα χέρια του Θεού και ζήτησε τη βοήθειά Του, ώστε να σε δυναμώσει στον αγώνα σου.

Η ελπίδα στο Θεό δεν οδηγεί ποτέ στην απελπισία. Οι πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη.

Ο Θεός ξέρει την αντοχή του καθενός μας και παραχωρεί τους πειρασμούς κατά το μέτρο των δυνάμεών μας. Να φροντίζουμε όμως κι εμείς να είμαστε άγρυπνοι και προσεκτικοί, για να μη βάλουμε μόνοι μας τον εαυτό μας σε πειρασμό.

Εμπιστευτείτε στο Θεό τον Αγαθό, τον Ισχυρό, τον Ζώντα, και Αυτός θα σας οδηγήσει στην ανάπαυση.Μετά τις δοκιμασίες ακολουθεί η πνευματική χαρά. Ο Κύριος παρακολουθεί όσους υπομένουν τις δοκιμασίες και τις θλίψεις για τη δική Του αγάπη. Μη λιποψυχείτε λοιπόν και μη δειλιάζετε.

Δεν θέλω να θλίβεστε και να συγχύζεστε για όσα συμβαίνουν αντίθετα στη θέλησή σας, όσο δίκαιη κι αν είναι αυτή. Μία τέτοια θλίψη μαρτυρεί την ύπαρξη εγωισμού. Προσέχετε τον εγωισμό, που κρύβεται κάτω από τη μορφή του δικαιώματος. Προσέχετε και την άκαιρη λύπη, δημιουργείται ύστερ’ από έναν δίκαιο έλεγχο. Η υπερβολική θλίψη για όλα αυτά είναι του πειρασμού. Μία είναι η αληθινή θλίψη. Αυτή που δημιουργείται, όταν γνωρίσουμε καλά την άθλια κατάσταση της ψυχής μας. Όλες οι άλλες θλίψεις δεν έχουν καμιά σχέση με τη χάρη του Θεού.

Φροντίζετε να περιφρουρείτε στην καρδιά σας τη χαρά του Αγίου Πνεύματος και να μην επιτρέπετε στον πονηρό να χύνει το φαρμάκι του. Προσέχετε! Προσέχετε, μήπως ο παράδεισος, που υπάρχει μέσα σας, μετατραπεί σε κόλαση.

Του Αγίου Νεκταρίου

www.agioritikovima.gr

Η παρουσία κακών ανθρώπων μέσα στην Εκκλησία

«Από τη στιγμή που το βασικό μοτίβο του κακού είναι η μεταμφίεση, ένα από τα πιθανότερα μέρη για να βρει κανείς κακούς ανθρώπους είναι μέσα στην Εκκλησία». Η διαπίστωση αυτή του Σκότ Πέκ, Αμερικανού συγγραφέα και ψυχιάτρου, αν και ακούγεται υπερβολική, είναι όμως αληθινή. Γιατί να μην υπάρχουν «κακοί άνθρωποι» και μέσα στην Εκκλησία, αφού αποτελείται από ανθρώπους ατελείς, αμαρτωλούς και άρρωστους; Μήπως η Χάρις του Θεού, που υπάρχει έντονα και με πληρότητα στην Εκκλησία, ως σώμα Χριστού, μπορεί να μετατρέψει την κακία σε καλοσύνη και την αμαρτία σε αγιότητα χωρίς τη θέληση του ανθρώπου;

Νομίζω πως είναι λάθος να ταυτίζουμε το Θεό με τους ανθρώπους, ζητώντας από τους «ανθρώπους της Εκκλησίας» να συμπεριφέρονται ως τέλειοι και αναμάρτητοι, επιθυμώντας υποκατάστατά Του για να καλύψουμε τις ανασφάλειές μας.Ξεχνάμε ότι «μόνο ο Χριστός εκτός αμαρτίας υπάρχει» και ότι μόνο Εκείνος είναι ο αληθινός σωτήρας του κόσμου και άρα μόνο σ’ Αυτόν πρέπει να στηριζόμαστε. Όχι πως δεν μπορούμε να ζητούμε συμπόρευση και βοήθεια από ανθρώπους μέλη της Εκκλησίας, όταν αυτοί γνωρίζουν εμπειρικά τον πνευματικό αγώνα, αλλά δεν θα πρέπει να αντικαθιστούν στην καρδιά μας τον ένα Κύριο και λυτρωτή, τον Ιησού Χριστό.

Ο Θεός δεν θέλει, νομίζω, να είμαστε αφελείς ούτε θρησκόληπτοι. Οι άγιοι ήταν έξυπνοι και φωτισμένοι, κι ας έδειχναν κάποτε πως δεν καταλάβαιναν. Έτσι, αν παρατηρούμε κακίες, πονηριές και κοσμικές συμπεριφορές σε «ανθρώπους της Εκκλησίας», κληρικούς και λαϊκούς, δεν θα πρέπει να μας ξενίζει, ούτε να μας διαλύει πνευματικά, λες και κινδυνεύει η Εκκλησία του Χριστού. Μήπως στην ομάδα των Αποστόλων δεν υπήρχε ο Ιούδας; Μήπως δεν παρουσιάζονται οι ψευδαπόστολοι την εποχή του Αποστόλου Παύλου και αργότερα; Δεν ξεφύτρωσαν οι αιρετικοί μέσα από την Εκκλησία και την ταλαιπώρησαν με τον εγωισμό τους; Δεν διώχτηκαν οι μεγάλοι Πατέρες από τους συνεπισκόπους τους; Δεν συκοφαντήθηκε ο άγιος Νεκτάριος και απορρίφτηκε από τους δεσποτάδες της εποχής του; Σήμερα δεν συμβαίνουν παρόμοια;

Τι θα γίνει λοιπόν; Θα αρχίσουμε τις κριτικές και τις ανυπακοές στους κληρικούς, όταν αυτοί συμπεριφέρονται κοσμικά και με εμπάθεια; Πώς θα εφαρμοστεί η προσευχή του Κυρίου που ζητούσε από τον Πατέρα Του «ἵνα πάντες ἕν ὦσιν»;

Βεβαίως υπάρχουν και οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τη θέση τους ή την ιδιότητά τους για να προωθούν τα δικά τους συμφέροντα και πάθη. Όμως, είναι αναγκαίο να πιστεύομε την αλήθεια που λέει πως την Εκκλησία δεν την κυβερνούν αυτοί αλλά ο Ιδρυτής Της που ξέρει να σιωπά και να ανέχεται «άχρι καιρού». Η ενότητα στην Εκκλησία είναι ουσιαστική υπόθεση και δεν θα πρέπει να γινόμαστε αιτία να διασπάται, εφόσον δεν κινδυνεύει η αλήθειά Της.

Οι αδικίες που υφίστανται οι άνθρωποί Της από τους «ανθρώπους Της», εκκολάπτουν τον αγιασμό των μεν και αποκαλύπτουν την κακία των δε.

Πάντοτε και μέχρι συντελείας του αιώνος θα υπάρχουν οι άνθρωποι, κληρικοί και λαϊκοί, που αγωνίζονται να ζήσουν το Θεό στη ζωή τους και γίνονται, χωρίς να το επιδιώκουν, σημείο της ζωντανής παρουσίας του ζώντος Κυρίου. Όπως θα υπάρχουν και αυτοί που υποκρίνονται, εμπαίζουν και δεν γνωρίζουν εμπειρικά το Θεό. Αν η συνάντηση με τους πρώτους γίνεται ευλογία, η παρουσία των δεύτερων γίνεται σκάνδαλο και πρόβλημα, που ταλαιπωρεί και προκαλεί για υπομονή, προσευχή, ανεξικακία, αναμένοντας την «ἡμέραν τοῦ Κυρίου, τήν μεγάλην και ἐπιφανῆ».

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

isagiastriados