.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

«ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΕ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ»…



Κάποιος νέος, μας διηγείται ο Αββάς Ιωάννης του Λύκου, παρασυρμένος απ΄ του κόσμου τις ηδονές, είχε βυθιστεί στη λάσπη της ασωτίας Κάποτε όμως συνήλθε, σαν το άσωτο, κι εζήτησε το δρόμο του γυρισμού στο σπίτι του Πατέρα. Άφησε τον κόσμο, για να βρει στην έρημο τον λυτρωμό, μακριά από τις αφορμές της αμαρτίας. Καταφύγιό του έκανε ένα παμπάλαιο μνήμα. Κλεισμένος θεληματικά σ΄ αυτή τη πρωτότυπη φυλακή, έκλαιε πικρά τη τραυματισμένη ψυχή του.
Οι Άγγελοι εχαίρονταν, αλλά τα πνεύματα της πονηρίας, που είδαν να φεύγει τόσο απροσδόκητα η λεία από τα χέρια τους, δεν άργησαν να κάνουν έφοδο. Τριγύριζαν τη νύκτα το μνήμα κι έλεγαν οργισμένα :
- Πού είσαι άθλιε ; Γιατί μας απαρνήθηκες ύστερα από τόση φιλία ; Αφού τα γεύτηκες όλα κατά κόρον, αποφάσισες να γίνεις άγιος. Πολύ αργά τώρα να παριστάνεις τον σώφρονα, ελπίζοντας για έλεος.
- Έλα, έξω ανόητε, του φώναζαν άλλοι. Σε περιμένει η συντροφιά σου.
- Δυστυχισμένε, του ψιθύριζαν οι πονηρότεροι, για σένα δεν υπάρχει σωτηρία. Αυτού που τρύπωσες, γρήγορα θα βρεις το θάνατο και την αιώνια καταδίκη.
Με τόση κακία πάσχιζαν να τον φέρουν σε απελπισία ! Μα ο γενναίος αγωνιστής ήταν πια αποφασισμένος να πεθάνει καλύτερα, παρά να γυρίσει στα ίδια. Ζήτησε με θερμή ικεσία τη Θεία βοήθεια, περιφρονώντας τη δαιμονική φαντασία.
Την άλλη βραδιά ο διάβολος έγινε πιο απειλητικός :
- Αν δεν βγεις αμέσως έξω, δεν γλυτώνεις από τα χέρια μου. Κι επειδή φυσικά εκείνος δεν τον άκουσε, του επιτέθηκε και τον άφησε σχεδόν νεκρό από χτυπήματα. Έτσι εκδικήθηκε.
Οι συγγενείς του πάλι, ανήσυχοι για την ξαφνική του εξαφάνιση, τον αναζήτησαν παντού. Τέλος τον ανακάλυψαν σε κακή κατάσταση μέσα στο μνήμα. Μα όσο κι αν επέμεναν, στάθηκε αδύνατο να τον πείσουν να τους ακολουθήσει.
Ακόμη μια νύκτα του επιτέθηκαν οι δαίμονες με ασυγκράτητη μανία και θα τον εθανάτωναν με τους άγριους δαρμούς, αλλά δεν είχαν εξουσία. Ο αθλητής δεν κλονίστηκε. Προτίμησε να χάσει τη πρόσκαιρη ζωή, παρά να μολύνει, ύστερα από τη μετάνοια, το σώμα και την ψυχή του πάλι με το μικρόβιο της αμαρτίας.
Τότε τα δαιμόνια αναγνώρισαν την ήττα τους.
- Νικηθήκαμε, νικηθήκαμε, φώναζαν θρηνώντας κι εξαφανίστηκαν και ούτε τόλμησαν πια να τον πειράξουν.
Ελευθερωμένος έτσι από κάθε δοκιμασία, έμεινε στο μνήμα του ως το τέλος της ζωής του ο πρώην άσωτος, και αξιώθηκε να κάνει θαύματα, για να φανεί η δύναμις της μετάνοιας.


ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ, 
ΣΤΑΛΑΓΜΑΤΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΟΦΙΑ, 
εκδ. «ΛΥΔΙΑ», 
Θεσσαλονίκη 1987, 
σ. 128 κ.ε.

Οι «απολειφθέντες»

Και τι γίνεται με αυτούς που απουσιάζουν την Κυριακή από την εκκλησία; 
Όλοι αυτοί είναι για την κόλαση και δεν υπάρχει γι’ αυτούς σωτηρία;
Ας δούμε πως αντιμετωπίζει η Εκκλησία τους απόντες. Κανένας δεν είναι για την κόλαση. Όλοι είμαστε για τον παράδεισο και, αν θέλουμε, μπορούμε να τον κερδίσουμε.

Πρόσεξε τώρα, αδελφέ μου, τα παρακάτω, για να θαυμάσεις τη φιλανθρωπία τους Θεού.
Εάν εξετάσουμε τους ανθρώπους από την εξωτερική τους στάση, θα δούμε ότι μερικοί απουσιάζουν δικαιολογημένα και μερικοί αδικαιολόγητα.
Ποιοι απουσιάζουν δικαιολογημένα; 
Είναι οι ασθενείες, οι γιατροί, οι νοσηλευτές, οι μητέρες που έχουν μωρά παιδιά ή είναι έγκυοι, οι οικογένειες που έχουν ασθενείς στο σπίτι ή ηλικιωμένα άτομα που δεν μπορούν να μείνουν μόνα τους, και πολλές άλλες περιπτώσεις που είναι ανάγκη να απουσιάσουν από την ιερή σύναξη της Εκκλησίας.
Πολλές φορές αυτοί επιθυμούν τόσο πολύ να βρίσκονται στην εκκλησία, που είναι σαν να είναι παρόντες. Παρακολουθούν τη θεία Λειτουργία από το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση και όσο μπορούν συμμετέχουν στη θεία Λειτουργία. Αυτοί, αν και απουσιάζουν, ωφελούνται περισσότερο από αυτούς που είναι σωματικά στην εκκλησία αλλά το μυαλό τους τρέχει εδώ και εκεί και δεν συγκεντρώνεται στη λατρεία.
Πόσο συγκινητικό είναι το ότι η αγία μας Εκκλησία τους θυμάται και τους μνημονεύει στη θεία Λειτουργία! «Μνήσθητι, Κύριε, του περιεστώτος λαού, και των δι’ ευλόγους αιτίας απολειφθέντων, και ελέησον αυτούς και ημάς κατά το πλήθος του ελέους σου». θυμήσου, Κύριε, με ευσπλαχνία τον λαό σου που βρίσκεται αυτή την ώρα στο ναό και αυτούς οι οποίοι δικαιολογημένα απουσιάζουν και δεν ήλθαν, και ελέησε και αυτούς και εμάς σύμφωνα με το πλήθος του ελέους σου.
Τώρα τι να πούμε γι’ αυτούς που δεν ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία; 
Γι’ αυτούς που απουσιάζουν από αμέλεια και αδιαφορία; Πρώτα να πούμε με πόση στοργή τους αντιμετωπίζει η Εκκλησία και ύστερα ποιο είναι το καθήκον μας προς αυτούς.
Η αγία μας Εκκλησία, για να μας βοηθήσει να εκκλησιαζόμαστε, καθώς έχει εξουσία από τον Θεό, αφορίζει αυτούς που απουσιάζουν αδικαιολόγητα. Πρόσεξε όμως, αδελφέ μου, για να καταλάβεις το νόημα αυτού του αφορισμού.
Ένας κανόνας της έκτης Οικουμενικής Συνόδου, ο 80ος, ορίζει, όποιος απουσιάζεις επί τρεις συνεχείς Κυριακές χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος, να αφορίζεται, δηλαδή να αποκόπτεται από την Εκκλησία και να μην έχει κοινωνία με τους άλλους πιστούς.
Αλήθεια, πόσο φιλάνθρωπος είναι ο κανόνας αυτός! Δεν αφορίζει εκείνον που απουσιάζει μία ή δύο Κυριακές χωρίς σοβαρό λόγο. Του δίνει προθεσμία. Αν απουσιάσει και Τρίτη Κυριακή, τότε τον τιμωρεί. Έχει επομένως στη διάθεσή του τρεις εβδομάδες να σκεφθεί και να μετανοήσει. Και κάτι άλλο σημαντικό. Δεν τον αφορίζει η Εκκλησία. Ο ίδιος με τον να απομακρύνεται από την Εκκλησία αφορίζει τον εαυτό του. Η Εκκλησία, για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε πόσο επιζήμιο είναι να απουσιάζουμε από την ιερή σύναξη, έβαλε τον κανόνα αυτόν. Για να καταλάβουμε ότι δεν είναι ασήμαντη η απουσία μας από την Εκκλησία.
Μερικοί από αυτούς που απουσιάζουν αδικαιολόγητα προβάλλουν και την εξής αστήρικτη δικαιολογία: «Τι να κάνω στην Εκκλησία; Τα ίδια και τα ίδια ακούω πάντοτε. Εκτός αυτού δεν καταλαβαίνω αυτά που ακούω, διότι η γλώσσα είναι αρχαία».
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος απαντάει στις προφάσεις αυτές και μας λέγει: «Πώς θέλεις να καταλάβεις, αν δεν φροντίσεις να ασχοληθείς και να μελετήσεις αυτά που λέγονται στην Εκκλησία; Όσο περισσότερο συχνάζεις στην εκκλησία, τόσο περισσότερο θα τα καταλαβαίνεις.Δεν είναι λοιπόν ο λόγος που απουσιάζεις ότι δεν καταλαβαίνεις, αλλά ότι δεν ενδιαφέρεσαι να καταλάβεις». Σήμερα υπάρχουν τόσα ερμηνευτικά βοηθήματα και ο καθένας μπορεί να τα προμηθευθεί.
Πάλι ο ιερός Χρυσόστομος με τρεις λέξεις μας υποδεικνύει το χρέος μας απέναντι αυτών που απουσιάζουν: «Αναζήτησον τον απολειφθέντα», μας λέει. Ψάξε να βρεις αυτόν που απουσιάζει. Πόσο μας ελέγχουν αυτές οι τρεις λέξεις!


«Κάθε Κυριακή στην Εκκλησία», 
Αρχιμ. Γεωργίου Δ. Μπίζα, 
εκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», ΑΘΗΝΑΙ 2013

Τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν

Κάποια φορά, πηγαίνοντας ὁ Κύριος στὴν Ἱερουσαλήμ, θέλησε νὰ σταματήσει σ' ἕνα χωριὸ Σαμαρειτῶν. Ἔστειλε ἀγγελιοφόρους νὰ προετοιμάσουν τὸν ἐρχομό του. Ὅμως οἱ Σαμαρεῖτες δὲν τὸν δέχτηκαν, γιατί πήγαινε στὴν Ἱερουσαλήμ. Μετά, ὅταν Τὸν εἶδαν, τοῦ εἶπαν οἱ μαθητὲς του Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης:

-Κύριε, θέλεις νὰ ποῦμε νὰ πέσει φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ νὰ τοὺς κάψει, ὅπως ἔκανε καὶ ὁ Ἠλίας;

Ὁ Ἰησοῦς τότε τοὺς ἐπέπληξε λέγοντας:

-Δὲν γνωρίζετε, ποιὸ πνεῦμα ἐκπροσωπεῖτε ἐσεῖς· ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου δὲν ἦλθε, νὰ καταστρέψει ψυχές, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὶς σώσει (Λου. 9, 53-56).

* * *

Συνεπῶς, πολλὲς φορές, ἐνῶ νομίζουμε ὅτι ἐνεργοῦμε κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, στὴν πραγματικότητα κάνουμε τραγικὸ λάθος: καὶ ζητᾶμε πράγματα ἀντίθετα στὸ θέλημά Του. Καὶ ἂν οἱ ἀπόστολοι τὴν ἔπαθαν τότε πόσο πιὸ πολὺ κινδυνεύουμε ἐμεῖς!

Γι' αὐτό, εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαῖο νὰ γνωρίζουμε, κάθε φορά:

• Τί ζητᾶμε ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ πῶς τὸ ζητᾶμε.

• Τί προσφέρομε στὸν Χριστὸ καὶ πῶς Τοῦ τὸ προσφέρομε!

Στὴν μέση τῆς θείας Λειτουργίας, ὁ ἱερέας, λίγο πρὶν εὐλογήσει τὸν ἄρτο καὶ τὸν οἶνο γιὰ νὰ μεταβληθοῦν σὲ σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ, ἐκφωνεῖ:

-Τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν Σοὶ προσφέρομεν κατὰ πάντα καὶ διὰ πάντα.

Τὰ λόγια αὐτὰ σημαίνουν:

-Τὰ δῶρα (ἄρτος καὶ οἶνος) εἶναι δικά Σου· ἀπὸ δικά Σου δημιουργήματα (ὁλόκληρο τὸν κόσμο). Σοῦ τὰ προσφέρομε σύμφωνα μὲ ὅλα ὅσα μᾶς ἐδίδαξε ὁ Υἱός σου (κατὰ πάντα)· καὶ γιὰ ὅλα ὅσα ἔχεις κάνει Σὺ γιὰ μᾶς (διὰ πάντα)!

Δὲν ἀρκεῖ, λοιπόν, νὰ προσφέρουμε τὰ δῶρα μας στὸν Θεό, σὰν νὰ βγάζουμε μία ὑποχρέωση! Γιὰ κάτι ποὺ μᾶς ἔκαμε! Ἤ γιὰ νὰ Τοῦ ζητήσουμε κάτι.

Προσφέρουμε δῶρα στὸ Χριστό:

• Γιὰ νὰ Τοῦ ἐκφράσουμε τὴν εὐχαριστία-εὐγνωμοσύνη μας γιὰ ὅλα ὅσα ἔκαμε, ἀλλὰ καὶ ἔπαθε γιά μᾶς· καὶ κυρίως γιὰ τὸν Σταυρό Του· τὴν Ταφή Του καὶ τὴν Ἀνάστασή Του.

• Καὶ σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολές Του καὶ ὁδηγίες Του.

Ὁ Κύριος λέγει: Προηγεῖται ἡ καταλλαγή, ἡ συμφιλίωση μὲ ἐκεῖνον ποὺ ἔχει κάτι ἐναντίον μας. Μετὰ ἔρχεται ἡ ὑλικὴ ἤ πνευματικὴ προσφορὰ στὸν Χριστό. Ἡ προσευχὴ ποὺ βγαίνει ἀπὸ μνησίκακη καρδιὰ δὲν ἀνεβαίνει στὸν οὐρανό.

Ἡ συμμετοχή μας στὴν θεία Λειτουργία ἀπαιτεῖ ἀγώνα: γιὰ διόρθωση τῶν παθῶν μας· καὶ γιὰ συμβουλὴ ἀπὸ ἱερέα-πνευματικὸ πατέρα. Μόνον τότε θὰ μποροῦμε νὰ ζητοῦμε κάτι ἀπὸ τὸν Χριστὸ εὐάρεστα ἐνώπιόν Του· μὲ θάρρος· καὶ μὲ παρρησία.

Ἀρχιμανδρίτης Νικών Κουτσίδης

Η βροχή πέφτει για όλους ...



Ας μη γίνουμε, αδελφοί, κακοί διαχειριστές των αγαθών που μας δόθηκαν. 

Ας μην κοπιάζουμε για να θησαυρίζουμε και ν’ αποταμιεύσουμε, ενώ άλλοι υποφέρουν από την πείνα. 

Ας μιμηθούμε τον ανώτατο και κορυφαίο νόμο του Θεού, που στέλνει τη βροχή σε δικαίους και αδίκους και ανατέλλει τον ήλιο επίσης για όλους. 

Αυτός έκανε τη γη ευρύχωρη για όλα τα χερσαία ζώα, δημιούργησε πηγές, ποτάμια, δάση, αέρα για τα φτερωτά και νερά για τα υδρόβια, και έδωσε σ’ όλα τα όντα άφθονα τα απαραίτητα για τη ζωή τους στοιχεία, χωρίς να τα περιορίζει καμιά εξουσία, χωρίς να τα καθορίζει κανένας γραπτός νόμος, χωρίς να τα εμποδίζουν σύνορα. Και αυτά τα στοιχεία τα παρέδωσε κοινά και πλούσια, χωρίς διάκριση ή περικοπή, τιμώντας την ομοιότητα της φύσεως με την ισότητα της δωρεάς και δείχνοντας τον πλούτο της αγαθότητός Του.

Οι άνθρωποι όμως, αφότου έβγαλαν από τη γη το χρυσάφι, το ασήμι και τα πολύτιμα πετράδια και αφότου έφτιαξαν ρούχα μαλακά και περιττά και αφότου απέκτησαν άλλα παρόμοια πράγματα, που αποτελούν αιτίες πολέμων και επαναστάσεων και τυραννικών καθεστώτων, κυριεύθηκαν από παράλογη υπεροψία. 

Έτσι, δεν δείχνουν ευσπλαχνία στους δυστυχισμένους συνανθρώπους τους και δεν θέλουν ούτε με τα περίσσια τους να δώσουν στους άλλους τα αναγκαία. Τι βαναυσότητα! Τι σκληρότητα! Δεν σκέφτονται, αν όχι τίποτ’ άλλο πως η φτώχεια και ο πλούτος, η ελευθερία και η δουλεία και τ’ άλλα παρόμοια εμφανίστηκαν στο ανθρώπινο γένος μετά την πτώση των πρωτοπλάστων, σαν αρρώστιες που εκδηλώνονται μαζί με την κακία και που είναι δικές της επινοήσεις. 

Αρχικά όμως δεν έγιναν έτσι τα πράγματα, λέει η Γραφή∙ αλλά Εκείνος που έπλασε εξαρχής τον άνθρωπο τον άφησε ελεύθερο, αυτεξούσιο - συγκρατημένο μόνο από το νόμο της εντολής - και πλούσιο μέσα στον παράδεισο της τρυφής.

Αυτή την ελευθερία και αυτόν τον πλούτο θέλησε να χαρίσει - και χάρισε - ο Θεός μέσω του πρώτου ανθρώπου, και στο υπόλοιπο ανθρώπινο γένος. Ελευθερία και πλούτος ήταν μόνο η τήρηση της εντολής. Φτώχεια αληθινή και δουλεία ήταν η παράβασή της.

Μετά την παράβαση λοιπόν εμφανίστηκαν οι φθόνοι και οι φιλονικίες και η τυραννία του διαβόλου, που παρασύρει πάντα με τη λαιμαργία της ηδονής και ξεσηκώνει τους πιο τολμηρούς ενάντια στους πιο αδύνατους. Μετά την παράβαση, το ανθρώπινο γένος χωρίστηκε σε διάφορες φυλές με διάφορα ονόματα και η πλεονεξία κατακερμάτισε την ευγένεια της φύσεως, αφού πήρε και τον νόμο βοηθό της.

Εσύ όμως να κοιτάς την αρχική ενότητα και ισότητα, όχι την τελική διαίρεση∙ όχι τον νόμο που επικράτησε, αλλά τον νόμο του Δημιουργού. 

Βοήθησε, όσο μπορείς, τη φύση, τίμησε την πρότερη ελευθερία, δείξε σεβασμό στον εαυτό σου, συγκάλυψε την ατιμία του γένους σου, παραστάσου στην αρρώστια, σύντρεξε στην ανάγκη.

Να παρηγορεί ο γερός τον άρρωστο, ο πλούσιος τον φτωχό, ο όρθιος τον πεσμένο, ο χαρούμενος τον λυπημένο, ο ευτυχισμένος τον δυστυχισμένο.

Δώσε κάτι στο Θεό ως δώρο ευχαριστήριο, για το ότι είσαι ένας απ’ αυτούς που μπορούν να ευεργετούν και όχι απ’ αυτούς που έχουν ανάγκη να ευεργετούνται, για το ότι δεν περιμένεις εσύ βοήθεια από τα χέρια άλλων, αλλ’ από τα δικά σου χέρια περιμένουν άλλοι βοήθεια.

Πλούτισε όχι μόνο σε περιουσία, μα και σε ευσέβεια, όχι μόνο σε χρυσάφι, μα και σε αρετή, ή καλύτερα, μόνο σε αρετή.

Γίνε πιο τίμιος από τον πλησίον με την επίδειξη περισσότερης καλοσύνης. Γίνε Θεός για τον δυστυχισμένο με τη μίμηση της ευσπλαχνίας του Θεού.


Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου

Το παράπονο και η γκρίνια αιχμαλωτίζουν σήμερα τις ζωές μας



ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΜΟΡΦΟΙ και αρχαγγελικοί άνθρωποι χαίρονται με όλα όσα τους έρχονται, διότι ξέρουν πως «τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει» ( Φιλ. γ΄20 ) .
Η τελειότερη μορφή προσευχής είναι η αέναος δοξολογία του Θεού. Όποιος ευχαριστεί τον Θεό συνεχώς, ομοιάζει με τους αγγέλους, οι οποίοι δορυφορούν τον Κύριο και ψάλλουν ύμνους επινίκιους προς τον Δημιουργό του σύμπαντος.
Όμως τί θλιβερό… 
Το παράπονο και η γκρίνια αιχμαλωτίζουν σήμερα τις ζωές μας. Όλος ο κόσμος στριμώχνεται και φωνάζει, του φταίνε όλα, θλίβεται σε όλα, δεν αναπαύεται σε τίποτα. Παραπονούμαστε με τους ανθρώπους, παραπονούμαστε με τα δυσάρεστα γεγονότα που έρχονται αιφνιδίως στη ζωή μας.
Όμως υπάρχει ένα βαθύ παράπονο, το οποίο αγνοούμε και το οποίο ευθύνεται για όλα τα άλλα παράπονα που εκφράζουμε συνεχώς προς τους γύρω μας - το παράπονο της ψυχής, που παραδέρνει ολόγυμνη από αρετές μέσα στην αγωνία αυτού του κόσμου, ξεκομμένη και ορφανεμένη από τον Θεό και Δημιουργό της. Και το χειρότερο είναι πως δεν αναζητά τα χρυσοΰφαντα ρούχα της Θείας Χάριτος, αλλά τα κουρέλια που προσφέρει το γήινο περιβάλλον μας. Αλλά πού να τη ζεστάνουν την ταλαίπωρη… 
Αυτά μπάζουν από όλες τις πλευρές. Και όλο ψάχνεται να μαζεύει κουρέλια και όλο υποφέρει. Και τελικά νομίζει πως της φταίνε οι άλλοι. 
Η ψυχή μοιάζει με τον άνθρωπο που βγαίνει γυμνός στα χιόνια και, επειδή τουρτουρίζει, φωνάζει στους άλλους που είναι και αυτοί οι έρημοι γυμνοί. Να ήταν τουλάχιστον ντυμένοι να τους έδινε κάποιο ρούχο. Και ενώ φταίνε τα χιόνια και οι πάγοι και η γύμνια, εκείνη βρίζει τους ανθρώπους γύρω της που κρυώνουν. Πράγματι, πολύ ανόητη εικόνα. 
Αν η ευλογημένη ψυχή ήταν καλά ντυμένη, δεν θα φοβόταν τους πάγους. 
Και η εποχή μας, ως γνωστόν, είναι πολύ παγωμένη από έλλειψη αγάπης. Ο ίδιος ο Κύριος είχε πει κάποτε πως στα έσχατα χρόνια «ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν» ( Ματθ. κδ΄12 ) , θα παγώσει δηλαδή. 
Βγαίνεις, λοιπόν, γυμνός στην παγωνιά και σου φταίνε οι άλλοι; Γιατί χάνεις χρόνο γκρινιάζοντας; Κοίταξε να ντυθείς με τη θερμουργό Χάρη του Θεού και τότε θα Τον δοξάζεις για την ωραία ενδυμασία σου και συγχρόνως θα πονάς και για όλους αυτούς που γυμνοί πορεύονται ανάμεσα στις παγωνιές. Και μπορεί να φτάσεις σαν τον απόστολο Παύλο να λες: «Ας παγώσω εγώ, για να ζεσταθούν οι αδελφοί μου « ( βλ. Ρωμ. θ΄ 3 ) .


ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 
«Εκπλήξεις χάριτος Σύγχρονοι ήρωες του πνεύματος»
ΑΘΗΝΑ 2010 ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ»

"Τόν πάπα νά καταρᾶσθε...

Ναί. Πρέπει νά κατρώμεθα τόν Πάπαν διά τά πολλά δεινά μας, παρελθόντα καί μέλλοντα...
Μ' ὅλον πού ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ἐθανατώθη ἀπό τούς Τούρκους, δέν εἶπε "νά καταρᾶσθε τόν Τοῦρκον", ἀλλά εἶπε "νά καταρᾶσθε τόν Πάπαν".
Σήμερον ὅμως, ἀντί νά τόν καταρώθεμθα, τόν ἀγκαλιάζουμε αὐτόν τόν Πάπαν. Οἱ ὁδηγοί τῆς Ἐκκλησίας μας..., ἀντί νά καταρῶνται τόν Πάπαν, πηγαίνουν μόνοι των καί τόν ἀσπάζονται. Καί θέλουν νά παρασύρουν καί τόν Ὀρθόδοξον λαόν μας νά προσκυνήση τόν πονηρότερον και σκληρότερον ἐχθρόν τῆς πίστεώς μας. Δέν ἀκούουν τήν προφητείαν τοῦ Ἁγίου. Τήν περιφρονοῦν...οἱ πρωτεργάται τῆς ἀποστασίας...
Καί τώρα, εἰς στάς πονηράς ἡμέρας μας, κινδυνεύει καί ἡ Ὀρθόδοξος πίστις, ἤτοι ἡ μόνη ἀμόλυντος, νά μολυνθῇ ἀπό τό παπικόν μίασμα, καί ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι τήν ὁδηγοῦν εἰς τήν καταστροφήν, εἶναι ἀλλοίμονον! Κάποιοι ἀπό τούς ποιμένας της, ἐπειδή "ἠγάπησαν τήν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον ἥπερ τήν δόξαν τοῦ Θοεῦ" (Ἰωάν. 12, 43).

 (Ἅγ. Κοσμᾶς ἰσαπόστολος)
Φώτης Κόντογλου

ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Ἁγιογραφικές καί πατερικές μαρτυρίες
Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"


Νά εἴμεθα σέ ἐπιφυλακή!

(Προφητικός καί προειδοποιητικός ὁ λόγος τοῦ Μακαριστοῦ!)
Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης


Ποτέ ἄλλωτε ὅσο τώρα δέν ἔχει τόση μεγίστη βαρύτητα αὐτός ὁ λόγος τοῦ Μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Καντιώτου.
Τώρα πού διαλύεται ὅπως ποτέ ἄλλωτε ἡ Ἑλλάδα ἀπό τήν ἀμετανοησία μας, τήν κακοδοξία μας καί ἀπό σκοτεινά κέντρα, τώρα πού πάσχει ἡ ἀνθρωπότης μέ διάφορα προβλήματακαί πού ἀναμένονται ἐπερχόμενα δεινά!



Πρέπει ἡμεῖς οἰ ὀρθόδοξοι, ὅσοι πιστεύομεν στό Εὐαγγέλιο, ὅσοι πιστεύομεν στήν Ὀρθοδοξίαν, πρέπει νά εὑρισκώμεθα εἰς ἐπιφυλακήν. Ναί, τό τονίζω· Νά εὑρισκώμεθα εἰς ἐπιφυλακήν! 
Ἔχομεν ὑποχωρήσει σέ πολλά σημεῖα. Ἐάν ὅμως...Σᾶς εἰδοποιῶ· Ἐγώ τοὐλάχιστον, ὁ ἱερομόναχος, δέν θέλω νά ζῶ στόν κόσμο, γιά νά δῶ τήν Ὀρθοδοξία νά προδίδεται. Δέν θά δεχθῶ νά ζῶ στόν κόσμον αὐτόν.


Ἐάν ἀντιληφθοῦμεν, ἀδελφοί μου, νά γίνετε προδοσία, τότε θά κηρύξωμεν ἐπανάστασιν καί μέ τούς ἐπισκόπους τούς πιστούς, τούς ὀλίγους πού ἔχει ἠ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, καί μέ τούς πρεσβυτέρους καί μέ τούς καλογέρους καί τούς πιστούς, θά κηρύξωμεν ἐπιστράτευσιν, θά κηρύξωμεν συναγερμόν!


ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Ἁγιογραφικές καί πατερικές μαρτυρίες
Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

Τά Τζαμιά τῶν... “ἀτζαμήδων”!



Οἱ σημερινοί «Ἐφιάλτες»!

Πολλές φορές στό παρελθόν ἔχω ἀναφερθεῖ στήν στάση τῶν πολιτικῶν ἀπέναντι στίς ἀποφάσεις τῆς δικαιοσύνης καί τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο τίς ἀγνοοῦν ὅταν δέν τούς ἐξυπηρετοῦν. Κομμάτι τῆς στρατηγικῆς τους εἶναι νά τίς υἱοθετοῦν στήν περίπτωση πού εἶναι σύμφωνες μέ τά ἀντιλαϊκά ἤ ἀντεθνικά συμφέροντά τους πού, ὅμως, ἐξυπηρετοῦν τούς παγκόσμιους ἐργοδότες τους. Μία τέτοια ἀπόφαση εἶναι ἡ ὑπ’ ἀριθμόν 2399/2014 τῆς ὁλομέλειας τοῦ ΣτΕ, ἡ ὁποία ἐνέκρινε ὡς νόμιμη τήν κρατική χρηματοδότηση ἀνέγερσης τοῦ ἰσλαμικοῦ τεμένους ἐπί τῆς Ἱερᾶς Ὁδοῦ, στήν περιοχή τοῦ Βοτανικοῦ τοῦ Δήμου Ἀθηναίων, σέ μιά ἔκταση πού ἀνῆκε στό Πολεμικό Ναυτικό μας! Ὦ! τῆς ἐσχάτης προδοσίας τό μέγεθος!
Ἑλληνικό ἔδαφος καί μάλιστα στρατιωτικό να παραχωρεῖται καί νά ἐπιχορηγεῖται μέ 1.100.000 € στούς ἐχθρούς τῆς πατρίδας γιά νά μποροῦν αὔριο νά μᾶς σφάξουν στό ὄνομα τῆς βαρβαρότητας πού οἱ ἴδιοι ἀποκαλοῦν θρησκεία! Τό ἀντεθνικό σκεπτικό τῆς ἀπόφασης καταδεικνύει ἡ φραστική της διατύπωση: «εἰσάγεται μία συνολική ρύθμιση πού ἔχει ὡς σκοπό νά παρασχεθεῖ ἡ δυνατότητα στούς μουσουλμάνους πού ζοῦν στην Ἀττική νά ἀσκοῦν τά λατρευτικά τους καθήκοντα κατά πρῶτο σύμφωνο μέ το γενικό δημόσιο συμφέρον», ἡ ὁποία ἀφήνει περιθώρια ἐπανάληψης παρόμοιας ἀπόφασης καί σέ ἄλλες περιοχές τῆς Πατρίδος μας.
Ὁ πρωθυπουργός πρῶτος ἀνακίνησε τό θέμα πού εἶχε παγώσει ἀπό τό 2011 καί ὁ συνεταῖρος του στήν ἐξουσία ἔκανε περιχαρής τήν παρακάτω ἀνακοίνωση: «Ἡ ἀπόφαση γιά τήν ἀνέγερση τεμένους στό Βοτανικό λήφθηκε με αὐξημένη πλειοψηφία στή Βουλή τό 2011 μέ πρόταση τῆς κυβέρνησης τοῦ ΠΑΣΟΚ. Μέ τή σημερινή ἀπόφαση τῆς Ὁλομέλειας τοῦ ΣτΕ γίνεται τό τελικό βῆμα γιά τήν ἔναρξη τῶν ἐργασιῶν κατασκευῆς μέ εὐθύνη τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους. Εὐχόμαστε καλό Ραμαζάνι, χρόνια πολλά μέ εἰρήνη, ὑγεία και εὐτυχία στούς Ἕλληνες ἤ μή μουσουλμάνους πολῖτες πού ζοῦν ἤ βρίσκονται γιά διακοπές αὐτήν τήν περίοδο στή χώρα μας. Και εὐχόμαστε ὁ ἑορτασμός τοῦ Ραμαζανιοῦ τοῦ 2015 νά λάβει χώρα στό καινούργιο τέμενος σέ συνθῆκες ἀξιοπρέπειας καί ἐλευθερίας»!
Ἀκοῦτε; Στήν Ἑλλάδα τοῦ 2014 ὡς θρησκευτική ἐλευθερία λογίζεται ἡ δημιουργία τζαμιῶν καί ἡ φίμωση τοῦ ἤχου τῆς καμπάνας τῶν Ὀρθόδοξων ἐκκλησιῶν! Θρησκευτική ἐλευθερία λογίζεται ἡ κατά 1.100.000 € κρατική
ἐπιχορήγηση σέ καιρό πού ὁ Ἑλληνικός στενάζει κάτω ἀπό τό βάρος τῆς ἀβάσταχτης καί παράλογης φορολογίας καί ἀπό τήν ἄλλη μεριά ἡ χειροτονία νέων Ἱερέων στήν Ὀρθόδοξη ἐκκλησία γίνεται χωρίς μισθό! Ἐλευθερία στους βάρβαρους πού κομίζουν τόν θάνατο καί θάνατος στήν πίστη πού κομίζει τη ζωή! Αὐτή εἶναι ἡ Ἑλλάδα τοῦ 2014... Κι ἐμεῖς νομίζαμε πώς εἶναι σεισμογενής ἡ χώρα μας! Δέν εἶναι! Τά κόκκαλα τῶν Πατέρων μας πού τρίζουν εἶναι αὐτά πού σείουν καί τραντάζουν τή γῆ μήπως καί ξυπνήσουμε!

Μανώλης Β. Βολουδάκης

ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ Τεῦχος 146

Σέ ποιούς φανερώνεται καί σέ ποιούς ἀποκρύπτεται ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν;



Τό νά μήν ἐμπιστευόμαστε τίς δικές μας δυνάμεις, ἀποτελεῖ γιά πολλούς μιά μεγάλη δυσκολία καί ἕνα σοβαρό ἐμπόδιο ἀπ΄ τήν ἴδια τήν ἀρχή τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Αὐτό ὅμως πρέπει νά τό ὑπερνικήσουμε, γιατί διαφορετικά δέν ὑπάρχει καμιά προοπτική νά προχωρήσουμε παραπέρα. Γιατί πῶς εἶναι δυνατό νά δεχτεῖ ἕνας ἄνθρωπος συμβουλές ἤ βοήθεια ὅταν νομίζει πώς τά ξέρει ὄλα, πώς εἶναι σέ θέση νά τά κατορθώνει μόνος του ὅλα καί δέν χρειάζεται γι' αὐτό καμιά ὑπόδειξη ἐκ μέρους τῶν ἄλλων; 
Ἀπό ἕναν τέτοιο τοῖχο αὐτάρκειας δέν εἶναι δυνατό νά περάσουν φωτεινές ἀκτίνες."Οὐαί οἱ συνετοί ἐν ἑαυτοῖς καί ἐνώπιον αὐτῶν ἐπιστήμονες!" φωνάζει ὁ προφήτης Ἡσαΐας (ε΄ 21), καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος προτρέπει· "μή γίνεσθε φρόνιμοι παρ' ἑαυτοῖς" (Ρωμ. ιβ' 16).

Ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀποκαλύπτεται στούς ἁπλούς καί ταπεινούς. Σέ κείνους ὅμως πού θεωροῦν τόν ἑαυτό τους σοφό καί ἔξυπνο "ἀποκρύπτεται" (Ματθ. ια΄ 25).


Τίτο Κολλιάντερ
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΑΣΚΗΤΩΝ
Ἐκδόσεις "ΑΚΡΙΤΑΣ"


Πού καταντήσαμε!



Τουλάχιστον καγχασμό προκαλεί στους υγιώς φρονούντες ο ισχυρισμός με βάση τον οποίο ο αιρετικός μονοφυσίτης "διακρίνεται για την πιστότητά του στην παράδοση της Εκκλησίας".
Παράδοση της Εκκλησίας και αίρεση είναι εκ διαμέτρου αντίθετες έννοιες και η μία αναιρετική της άλλης. Και η συγκεκριμένη αλήθεια κάθε άλλο παρά χρήζει αναλύσεως. Είναι στοιχειώδης.
Όσο για την "ανοικτότητα" και το "πρώτιστο άθλημα" του διαλόγου στα τα οποία διακρίνεται ο Αρμένιος θρησκευτικός ηγέτης και στα οποία επίσης αναφέρθηκε ο αξιότιμος κ. πρύτανης του ΕΚΠΑ τι να πει κανείς και τι να μολογήσει! Ο διάλογος είναι η νέα θεότητα του αιώνα μας, γνήσιο παράγωγο, έκφραση και έκφανση της "πολιτικής ορθότητας"! Ουδεμία νύξη για εν μετανοία επιστροφή στη μάνδρα της Ορθοδοξίας διά της αποπτύσεως και αποκηρύξεως των βδελυκτών πιστευμάτων των αιρετικών!

Αφού γίνεται διάλογος και οι θρησκευτικοί αρχηγοί τον διακονούν με πιστότητα αυτό μας φθάνει! Το όραμά μας είναι η "ανοιχτή κοινωνία", η "ανοικτότητα", "ο σεβασμός στη διαφορετικότητα" (ο τελευταίος όμως δεν ισχύει όταν πρόκειται για τους αντιφρονούντες και ενισταμένους αντιοικουμενιστές), η "πολυπολιτισμική και πολυθρησκευτική κοινωνία"!
Πού καταντήσαμε!

Λυκούργος Νάνης

«ΜΑΚΑΡΙΖΕ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΝ ΔΙΑΡΚΩΣ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΟΥΣ… ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΛΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ»



Ένας αρχάριος Μοναχός ρώτησε κάποιον Γέροντα πώς σε μερικούς ανθρώπους έχει δοθεί το χάρισμα να βλέπουν αποκαλύψεις και να μαθαίνουν τα ουράνια μυστήρια.

- Μη μακαρίζεις μόνο αυτούς παιδί μου, αποκρίθηκε ο σοφός Γέροντας, μα πιο πολύ εκείνους που βλέπουν διαρκώς τις αμαρτίες τους, ανακαλύπτουν τις αδυναμίες τους και γνωρίζουν καλά τον εαυτό τους.

Πριν λίγες ημέρες, Αββά, είπε πάλι ο αδερφός, είδα ένα Μοναχό να βγάζει δαιμόνιο από κάποιον άρρωστο και τον θαύμασα.

- Εγώ δεν επιθύμησα ποτέ, αποκρίθηκε ο Γέροντας, να βγάζω δαιμόνια και να γιατρεύω αρρώστιες. Παρακαλώ μόνο το Θεό να μη γίνω ο ίδιος περίγελως του σατανά κι αγωνίζομαι να καθαρίσω το μυαλό μου από τις πονηρές σκέψεις. Αν το κατορθώσω, τότε θα είμαι άξιος θαυμασμού. Όποιος πετύχει να καθαρίσει τη ψυχή του από αμαρτίες κι αγαπά τον Θεό και τον πλησίον του, θα κληρονομήσει την αιώνιο ζωή μαζί με τους θαυματουργούς Πατέρας μας.


ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ, ΣΤΑΛΑΓΜΑΤΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΟΦΙΑ, 
εκδ. «ΛΥΔΙΑ», Θεσσαλονίκη 1987, σ. 221 κ.ε.

Έχει κι ο Θεός τα «μυστικά» Του



Η θεία χάρις μας διδάσκει το δικό μας χρέος. Για να την προσελκύσουμε, θέλει αγάπη, λαχτάρα. Η χάρις του Θεού θέλει θείο έρωτα. Η αγάπη αρκεί, για να μας φέρει σε κατάλληλη «φόρμα» για προσευχή. Μόνος Του θα έλθει ο Χριστός και θα εγκύψει στην ψυχή μας, αρκεί να βρει ορισμένα πραγματάκια που να Τον ευχαριστούν. αγαθή προαίρεση, ταπείνωση και αγάπη. Χωρίς αυτά δεν μπορούμε να πούμε «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με»
Ο παραμικρός γογγυσμός κατά του πλησίον επηρεάζει την ψυχή σας και δεν μπορείτε να προσευχηθείτε. Το Πνεύμα το Άγιον, όταν βρίσκει έτσι την ψυχή, δεν τολμάει να πλησιάσει.
Να ζητάμε να γίνει το θέλημα του Θεού. αυτό είναι το πιο συμφέρον, το πιο ασφαλές για μας και για όσους προσευχόμαστε. Ο Χριστός θα μας τα δώσει όλα πλούσια. Όταν υπάρχει έστω και λίγος εγωισμός, δεν γίνεται τίποτα.
Όταν ο Θεός δεν μας δίδει κάτι που επίμονα ζητάμε, έχει το λόγο Του. Έχει κι ο Θεός τα «μυστικά» Του.

Αγ. Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Ο τσομπάνος που πήγε στον Παράδεισο!

(Διδακτική ιστορία)

...Αυτός ό τσοµπάνος, πού πήγε στόν Παράδεισο, τόν λέγανε Μαυρογένη, γιατί είχε µαύρα γένια καί ζούσε µέ τήν γυναίκα του απ' τόν κόσµο µακρυά, µέ τά ζωντανά του καί δέν κατέβαινε στό χωριό, παρά µονάχα γιά νά πουλήση τά τυριά του καί νά ψουνίση τά χρειαζούµενα, ξεκίνησε νά λέη ό Προκόπης. 
Μιάν ήµέρα τό λοιπόν, όπου βρέθτικε στό χωριό γιά τίς δουλειές του, πήγε νά άνάψη ενα κερί στήν εκκλτισιά, γιατί ήτανε θεοφοβούµενος καί καλής ψυχής άνθρωπος.Εκεί µιλούσεν ό παπάς στούς χωριανούς του καί τούς έλεγε τό κήρυγµα γιά τόν ίσιον δρόµο του Θεού, πού πάει όλόϊσια στόν Παράδεισον, αν δέν στρίβουµε δεξιά κι αριστερά. Πρέπει νά τραβούµεν ίσια καί νά είµαστε συµπονετικοί γιά κάθε άνθρωπον, όταν εχει τήν ανάγκην µας. Νάµαστεν δηλαδή ψυχηκάρη δες καί νά έλεούµε, γιατί τό ίδιο κάνει καί ο Θεός καί έλεεί τόν κόσµον όλον γιά νά ζη καί νά πορεύεται. Κι όποιον δει πώς κάνει κι αυτός τό ίδιο, τόν συµπαθα πολύ καί τόν παίρνει στόν Παράδεισον, όπου είναι ή ζωή µεγαλείο άτελείωτον! "Ετσι τά έλεγεν ο παπάς κι ετσι πρέπει νά είναι, κατά τήν γνώµην µου. Ή Έκκλησία δέν λέγει ποτέ της ψέµατα καί γιατί νά τά πη, µαθές;
'Όλοι ακούγαµε τόν άπλοϊκόν τσοµπανο, πού µιλούσε µέ τόν δικό του παραστατικόν τρόπο καί κάθε λίγο σκούπιζε τά µουστάκια του, άγνωστον γιατί, καί δέν εδειχνε δυσκολία στό νά έκφραστή αυθόρµητα καί νά πη τήν πίστη του. Ό φίλος µου, πού είχε ένθουσιασθή, ρώτησε, συντοµεύοντας τήν µικρή παύση στήν διήγηση του Προκόπη:
- Καί µετά τί έγινε: Πως πήγε στόν Παράδεισον;
- 'Όταν γύρισε στό καλύβι του, τό είπε στήν γυναίκα του χαρούµενος αυτό τό ευχάριστο µαντάτο καί της είπε πώς θά πάει τήν άλλη µέρα νά συναντήση τόν Θεό. 'Ετσι κι έγινε.
Τήν άλλη µέρα πηρε ψωµοτύρι µαζί του, χαιρέτισε τήν κυρά του καί ξεκίνησε γιά τόν Παράδεισο. Πήρε τόν ίσιον δρόµο καί προχωρούσε ανάµεσα στά χωράφια, χωρίς νά στρίβη δεξιά τι αριστερά, όπως είπεν ο παπάς καί τό βραδινό κοιµήθηκε κάτω από ένα δέντρο καί συνέχισε τήν άλλη µέρα τόν ίσιο δρόµο γιά τόν Παράδεισο.
'Εφαγε καί τό ψωµοτύρι, που είχε µαζί του καί συνέχισε καί τήν τρίτη µέρα καί τήν τέταρτη. Τό ένα βουνό ανέβαινε, τό άλλο κατέβαινε. Τήν πέµπτη µέρα πεί νασε πολύ καί σκέφτηκε τί νά κάνη καί που νά βρη τροφή. Κι όταν άνέβηκε τό βουνό, πού ηταν µπροστά του, είδε στήν απέναντι πλαγιά ένα Μοναστήρι. 'Έσυρε λοιπόν καί πήγε. Χτύπησε τήν πόρτα καί ζήτησε βοήθεια. Ευτυχώς τό Μοναστήρι βρισκόταν πάνω στόν δρόµο του. Τόν βάλανε λοιπόν µέσα στήν εκκλησιά του Μοναστηριού νά περιµένη, ώσπου νά του φέρουνε τίποτε φαγώσιµο. Κι έβλεπε ολόγυρα τίς εικόνες καί τίς θαύµαζε, όλες του φαινότανε ζωντανές, όλοζώντανες. Μόνο, πού δεν µιλούσανε. Κι όντας έστρεψε τό µάτι του καί εΙδε στόν σταυρό σταυρωµένον κι όλόγυµνο καί µατωµένον τόν Χριστό, άναφώνησε:
-' Ωχου, τό παλληκάρι, τό λαβώσανε οί άτιµοι! 'Ωχου καί τόν έχουν κρεµασµένον ακόµα!
- Τήν ίδια στιγµή, ένας καλόγερος του εφερε λίγα φαγώσιµα, τάβαλε πάνω στον πάγκο καί τούπε νά φάη, συνέχισε ο Προκόπης.Ό καλόγερος όµως µπαίνοντας τόν άκουσε, πού µιλούσε στόν σταυρωµένον καί τόν ρώτησε:
Μιλούσες µέ κανέναν, άδερφέ; Ό Μαυρογένης, πού υποψιάστηκε τόν καλόγερον, πώς είναι απ' αύτούς, πού τόν σταυρώσανε, δέν είπε τίποτα. Κι όταν έφυγε ο καλόγερος φώναξε στόν σταυρωµένον:
- 'Έ, παλληκάρι! Μπορείς νά κατεβη; από κεί πάνω, νά 'ρθης νά φαµε µαζί αυτά, πού µου φέρανε; Θές νά 'ρθώ νά σέ κατεβάσω εγώ;
- 'Οχι. Μπορώ καί µόνος µου νά κατέβω. 'Ερχοµαι.
- Κατέβηκε τό λοιπόν ο Σταυρωµένος κάτω, συνέχισε ο Προκόπης τήν άφήγησή του, καθησε στον πάγκο κι έφαγε κι έπιασε κουβέντα µέ τόν τσοµπάνο. 'Εκείνος τούπε νά τόν πάρη µαζί του, τώρα πού πάει νά συναντήσει τόν Θεό.
Θέλεις νά σέ πάρω κι εσένα; Ό Θεός είναι καλός καί θά σε λυπηθή καί θά σέ βάλη καί σένα στόν Παράδεισο. 'Εγώ γι' αυτό πάω στόν Θεό. 'Ερχεοαι µαζί µου; Δέν πρόλαβε δµως ο Σταυρωµένος ν' άποκριθή, γιατί ακούστηκε νά ερχεται ο καλόγερος. Τότε ο Σταυρωµένος ξανανέβηκε γρήγορα πάνω στόν σταυρό κι έµεινε µέ ανοιγµένα χέρια.
Καί ο καλόγερος ρώτησε τόν τσοµπάνο:
- Τώρα µή µου πης πώς δέν µίλαγες µέ κανέναν. Σ' ακουσα µέ τά ίδια µου τ' αυτιά. Λέγε µέ ποιόν µιλούσες;
- Ό Μαυρογένης φοβήθηκε στήν αρχή, δίστασε καί στό τέλος είπε στόν καλόγερο πώς μιλούσε μέ τό κρεμασμένο αυτό παλληκάρι, πού τό λυπήθηκε καί τό κάλεσε νά φάνε μαζί τό βρισκάμενο. Καί είπε στόν καλόγερο:
- Μή μέ μαρτυρήσεις, άγιε καλόγερε, αλλά θέλω νά πάω στόν Παράδεισο καί ό παπάς του χωριού μας είπε νά πάρουμε τόν ίσιο δρόμο καί νά είμαστε ψυχοπονιάρηδα;
Κατάλαβες; Τό λυπήθηκα λοιπόν τό παλληκάρι καί τό κάλεσα νά πάρη κι αυτό μιά μπουκιά ψωμί. Κακό εκανα;
- 'Οχι, όχι, καλά εκανες καί πάντα νά συμπονας τούς άναγκεμένους, αποκρίθηκε κατάπληκτος ό καλόγερος μέ τά όσα του είπε ό τσομπανος. Κι ετρεξε καί τά φανέρωσε όλα στόν Ήγούμενό του.
'Ύστερα, λέγει η ιστορία, φτάσανε όλοι οί καλόγεροι μέ τόν Ήγούμενο στήν εκκλησιά καί βάλανε μετάνοια στόν τσομπανο, πού έφαγε μαζί με τόν Σταυρωμένο Χριστό καί τόν παρακαλέσανε νά πει καμμιά καλή κουβέντα καί γι' αύτούς, όταν συναντήσει τόν Θεό.
- Άμα τόν δω τόν Θεό, θά του πω καί γιά σας, αλλά γιατί τό κρατατε σταυρωμένο τό παλληκάρι; Τί σας εκανε; Κατεβάστε το νά φάη καί νά ντυθη, πού είναι όλόγυμνος καί πληγωμένος. Κι αν δέν τόν θέλετε έσεις εδώ, τόν παίρνω εγώ μαζί μου. 
- Έκείνοι κοκκαλώσανε απ' τήν καλωσύνη καί τήν αθωότητα του Μαυρογένη καί, άφού του δώσανε όλα τα χρειαζούμενα, τόν συνόδεψαν κάμποσο στόν ίσιο δρόμο. πού ακολουθούσε κι όταν έκείνος απομακρύνθηκε, τόν βλέπανε πού δέν πάταγε στήν γη, αλλά περπατούσε στόν αέρα μέχρι, πού χάθηκε απ' τά μάτια τους. 
Αυτός ό καλός άνθρωπος γιά μένα θά πήγε στόν Παράδεισο τό δίχως άλλο. Γιατί λυπότανε όλους τούς πονεμένους, όπως κάνει κι ό Θεός. Έγώ γράμματα δέν ξέρω γιά νά τά πώ πιο όμορφα, αλλά θυμάμαι τόν παππού μου τόν Χαραλάμπη, πού έλεγε πώς ό,τι κάνεις σ' αυτήν τήν ζωή τά ίδια θά σου κάνουνε κι εσένα στήν άλλη. Κι αυτό τό πιστεύω. Αυτή εναι n Ιστορία, πού άκουσα. 

Από το βιβλίο του Π.Μ. Σωτήρχου: 
«Οι εραστές του παραδείσου», 
εκδ.Αστήρ.

http://tostavroudaki.blogspot.gr

ΤΙ ΛΕΝΕ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ



Μόλις μας έστειλε ένας καλός φίλος όσα άκουσε από απλούς Μοναχούς στ’ Άγιον Όρος, όπου πήγε ως προσκυνητής. 

-Η περιουσία και ο θησαυρός ημών των Ελλήνων Ορθοδόξων είναι πνευματική και όχι υλική.

Βλέπεις γύρω σου και παντού το κακό και διαμαρτύρεσαι! 
Πόσες μετάνοιες όμως έκανες για να καταλυθεί το κακό;
Καμία!
-ε τότε τί μιλάς;
-Καταγγέλεις τους υψηλά ισταμένους άρχοντες και όλους τους υπευθύνους για την κατάντια του έθνους, μα και συ στην ζωή σου δεν διαφοροποιείσαι καθόλου από όλους αυτούς!
Όπως ζούνε αυτοί, ζεις και σύ, στην ίδια συχνότητα, αδιάφορος για τα πνευματικά και δοσμένος στην ύλη και στον αιώνα τούτον.

-Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι έξω αλλά μέσα μας

-Η Επανάσταση του 21 ξεκίνησε ουσιαστικά από τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό με τον Ορθόδοξο λόγο και την Ορθόδοξη ζωή του.
-Μας αξίζουν ακόμη χειρότερα ως έθνος για την πώρωση και αμετανοησία μας, αλλά οι προσευχές των Αγίων μας κρατάνε ακόμη και έχουν λιγοστεύσει να πάθουμε αυτά που αξίζουμε.

-Η εσωτερική αταξία φέρνει και την εξωτερική αταξία.

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ είναι αυτή που ορίζει το μέλλον μας προσωπικά και Εθνικά.
-Ασχολήσου και μερίμνησε για το θέλημα Του Θεού στην ζωή σου και άσε Τον Θεό να μεριμνήσει για τα προβλήματά σου.

-Κάθε λογισμός που σου φέρνει ταραχή είναι του Διαβόλου, διώξε τον με την περιφρόνηση.

-Ο κάθε Χριστιανός περνάει κάποιες φορές την δική του Μεγάλη Βδομάδα,για να φτάσει στην Ανάσταση.

-Η Θεία λατρεία είναι η αναπνοή μας. Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτήν. Απόλυτα και πριν από όλα αυτή προηγείται .

-Κάθε αναπνοή που δεν δοξολογεί τον Θεόν είναι ματαία.

Όλα όσα βλέπουμε και συναντάμε στην ζωή μας να γίνονται αφορμή για δοξολογία στον Θεό.

-Όταν έχεις γαλήνη μέσα στην ψυχή σου είσαι ο καλύτερος Ιεραπόστολος. Με την γαλήνη αλλοιώνονται και οι γύρω σου.

-Μονός καυγάς ποτέ δεν γίνεται.

-Να έχουμε σεβασμό στους γονείς και αγάπη στα παιδιά .
-Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος υπηρέτησε την Παναγία και μετά, αφού μεταστάθη εις τον Παράδεισο, άρχισε την Ιεραποστολική περιοδεία.

Για τους συζύγους:
Έχεις τον σύζυγό σου ως σύντροφο στην ζωή σου ή ως συμμέτοχο στην αμαρτία;

Για τα παιδιά :
-Ανατρέφουμε παιδιά για τον Παράδεισο ή εκθρέφουμε γουρουνάκια για σφαγή
-Να αποβλέπουμε στην ψυχή των παιδιών που είναι αιώνια και όχι μόνο στο σώμα τους.

-Μας έκανε εντύπωση ότι οι Μοναχοί στα προσκυνήματα των Ι. Μονών τους, δείχνουν την ίδια ευλάβεια, τις ίδιες μετάνοιες με το ίδιο δέος μετά από τόσα χρόνια παραμονής τους εκεί.

-Ένας Μοναχός δεν έφαγε όλες τις τηγανιτές πατάτες από το πιάτο του και τις πήρε με χαρά από το πιάτο του ο Μοναχός που καθότανε απέναντί του. (τι ωραία σκηνή, που δεν την βρίσκεις ούτε στα βιολογικά αδέλφια.)

-Κάθεται ένας ηλικιωμένος Μοναχός σε ένα παγκάκι και με την μαγκούρα του χτυπώντας την δίπλα από ένα μυρμήγκι του λέει:
«Γρήγορα στην φωλιά σου γιατί θα σε πατήσουν εδώ οι άνθρωποι.»

-Ποιο το νόημα Γέροντα που καταλάβατε, μετά από τόσες δεκαετίες Μοναχισμού;
Ατέλειωτη υπομονή. Ή μάλλον υπομονές. Μεγάλο μυστήριο η υπομονή που ακόμη δεν έχω πλήρως κατανοήσει.

Μην περιμένουμε στην γή αυτήν να βρούμε το τέλειο. Δεν είναι εδώ ο Παράδεισος αλλά εξορία.

-Ξέρετε Πάτερ κάποιον εδώ κοντά για να ακούσουμε πνευματικόν λόγον;
Η πνευματική ωφέλεια δεν έρχεται κατά παραγγελίαν. Μπορείς να ωφεληθείς και χωρίς να ακούσεις λόγο. Αυτή η ίδια λειτουργική και ασκητική ζωή μπορεί να σε ωφελήσει πιο πολύ από χιλιάδες λόγους.

«Μοναχός εστίν ο μηδέν έχων εν τω κόσμω τούτω ει μη μόνον τον Χριστόν».

-Να θυμόμαστε τα δικά μας αμαρτήματα και όχι να μηρυκάζουμε των άλλων, ό,τι και να σου έχουν κάνει και αδικήσει, ειδάλλως θα έχεις όλο ταραχή στην ζωή σου.

-Τους βλασφήμους λογισμούς να τους περιφρονείς και περιγελάς .

-Δεν υπάρχουν στο Ισραήλ μόνο απόγονοι των σταυρωτών του Χριστού, αλλά και του Ιωσήφ του Αριμαθαίας.

-Το μόνο όπλο των Ορθοδόξων είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ.
-Οι εβραίοι σταύρωσαν τον Κύριό μας 1 φορά, εμείς τον σταυρώνουμε καθημερινά με τις αμαρτίες μας.

-Να επιλέξουμε έναν Άγιο ή μία Αγία που τον αγαπάμε ιδιαίτερα και να τον καταστήσουμε Προστάτη του σπιτιού μας.
Να αποκτήσουμε μία εικόνα του, να ανάβουμε το καντηλάκι του καθημερινά, να κάνουμε κάθε έτος στην ημέρα της εορτής του Θ.Λειτουργία, αλλά και να έχουμε εκείνη την ημέρα αργία για όλη την οικογένεια.
Σε αυτόν τον Άγιο ας στρέφουμε καθημερινά όλες τις προσευχές και αιτήσεις μας και θα λαμβάνουμε κάθε εύχερη βοήθεια, θεία προστασία και γαλήνη Χριστού στην ζωή μας.
-Ο πνευματικός άνθρωπος στα διλλήματα φαίνεται. όταν πρέπει να πάρει σοβαρές αποφάσεις.

-Αυτή η ζωή είναι εξορία. δεν θα βρεις εδώ το τέλειον και την απόλυτη ευτυχία, αλλά μόνο στον Παράδεισο.

-Πιο πολύ σε βοηθάνε όσοι σου λένε ΟΧΙ παρά όσοι σου λένε ΝΑΙ

-Η Υπομονή και η ταπείνωση γεννούν όλες τις άλλες αρετές.

Κάθε καλό έχει 2 βασικά χαρακτηριστικά :
α) αργεί να γίνει και β) το πολεμάει ο διάβολος.

-Κάποτε ένας επαγγελματίας φωτογράφος από το εξωτερικό, τράβαγε φωτογραφίες από το Άγιον Όρος όπου βλέπει, μέσα σε κάτι κοπριές από μουλάρια, να φυτρώνει μία Ορχιδέα πανέμορφη η οποία, όπως ανέφερε, δεν υπάρχει όμοιά της στον κόσμο όλο.
«Οὗ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερπερίσσευσεν ἡ χάρις».

-Εντύπωση μας έκανε ότι σε κάποιες συνοδοιπορίες και επίμοχθες αναβάσεις σε ανηφορικά μονοπάτια προκειμένου να ακούσουμε λόγια ωφέλημα ακολουθούσε και ένας Γερμανός Ορθόδοξος που δεν ήξερε την Ελληνική γλώσσα. Παρά ταύτα ακολουθούσε και ίδρωνε και πάσχιζε μαζί μας δίχως να καταλαβαίνει τι ακούει από τους αγιασμένους γέροντες. Πιστεύω ότι δια τον κόπο του αυτό και μέσα από τις ασκητικές φυσιογνωμίες των Μοναχών ο Θεός του έδωσε περισσότερη χάρη.

-Όπως ένα ψέμα φέρνει και άλλο ψέμα, έτσι και ένα καλό φέρνει και άλλο καλό. Και όταν ξεκαθαρίζεις μία κατάσταση τότε επομένως ξεκαθαρίζεις αμέσως και μία άλλη και ούτω καθεξής.
-Και το καλό και το κακό λοιπόν λειτουργούν ενίοτε σαν ντόμινο.

-Η εμμονή στην αμαρτία σκοτίζει τον άνθρωπο.

-Ακηδεία: όρος που σημαίνει την νωθρή και χλιαρή πνευματική κατάσταση στα πνευματικά.
Δηλαδή (σε μία παρετυμολογία) οι ακηδείς έχουν ήδη πεθάνει ψυχικά, δίχως ακόμη να γίνει ακόμη και επίσημα η κηδεία τους.

-Βάλτε πρόγραμμα πνευματικό στην ζωή σας με καθημερινή προσευχή και μελέτη του Θείου λόγου, ειδάλλως προκοπή δεν θα κάνετε στην ζωή σας αλλά θα πηγαίνετε από το κακό στο χειρότερο.

-Πως θα αγαπήσουμε τον Χριστό;
Μέσα από την τήρηση των εντολών Του, πολύ απλά.

-Έπεσες σε μία βαριά αμαρτία;
Την προετοίμασες ήδη από το δωμάτιό σου, ετοίμασες από πριν το έδαφος, απλώς τώρα εκδηλώθηκε η πνευματική κατάστασή σου.

-Συμβουλή Αγιορείτου Ασκητή:
-Υπομονή
-Προσοχή
-Προσευχή

-Η τροφή του Διαβόλου είναι να του δίνεις προσοχή, να εστιάζεις σε αυτόν και μετά ξέρει αυτός να κάνει την βρωμερή δουλειά του.

-Το θέμα δεν είναι τι προβλήματα συναντάμε, αλλά να μην γινόμαστε εμείς ΠΡΟΒΛΗΜΑ για τους άλλους.

-Δες τους μπακάληδες! Ό,τι τους συμφέρει και πωλείται το αγοράζουν. Ό,τι όμως δεν φεύγει το απορίπτουν.
Έτσι και συ, ό,τι βλέπεις ότι σε ωφελεί κράτησέ το και διεκδίκησέ το, ό,τι όμως σε βλάπτει διώξε το μακριά.

-Ενώ εμείς θέλουμε να μας κάνει ο Θεός υπακοή και να ακούει τα αιτήματά μας , εμείς όμως δεν δείχνουμε υπακοή στο Άγιο θέλημά Του.

-Πόσες εκατοντάδες λέξεις αναφωνούμε καθημερινά! Ίσως και χιλιάδες!
Πόσες φορές όμως την ημέρα αναφέρουμε το όνομα του ΧΡΙΣΤΟΥ;


Ο Φανατικός Χριστιανός και ο Φανατικός Μουσουλμάνος

Πριν καταγράψω τις σκέψεις μου θα ήθελα να δηλώσω ότι σέβομαι όλες τις θρησκείες στον κόσμο και τα πιστεύω του καθενός. Οι παρακάτω σκέψεις που θα παραθέσω δεν έχουν καμία σχέση με μισαλλοδοξία.

Ο χρόνος που διανύουμε και ειδικά οι τελευταίοι μήνες χαρακτηρίζονται κυρίως από πολεμικές αντιπαραθέσεις οι οποίες σε αντίθεση με προηγούμενους πολέμους (Α΄, Β΄ Παγκόσμιοι) έχουν και το στοιχείο του θρησκευτικού φανατισμού και εξτρεμισμού. Δυστυχώς αυτό εκφράζεται κυρίως από το ακραίο ισλαμικό στοιχείο αποκλειστικά με επιθέσεις σε μουσουλμάνους ομόθρησκούς τους, σε Χριστιανούς και σε οτιδήποτε μη ακραία Ισλαμικό. Αποκεφαλισμοί, μαζικές εκτελέσεις μπροστά στην κάμερα προς παραδειγματισμό του Δυτικού κόσμου (ο οποίος και αυτός έχει τις βαριές του ευθύνες). Κεφάλια να χρησιμοποιούνται δίκην μπάλας ποδοσφαίρου, απειλές για τρομοκρατικές επιθέσεις και ένα σωρό άλλα. Τα ΜΜΕ χωρίς να το θέλουν , πιστεύω, «αγριεύουν» το κλίμα αναπαράγοντας τις αποτρόπαιες αυτές σκηνές. Πρόσφυγες φεύγουν κατά χιλιάδες από τις εστίες τους , πεθαίνουν στις ερήμους, χάνουν περιουσίες, οικογένειες. Όλα αυτά στο όνομα ενός ακραίου Θεού και πάλι δυστυχώς μέσα από τον ακραίο Ισλαμισμό.

Μέσα από την ακραία εκδοχή μιας θρησκείας , μιας ιδεολογίας, μιας κοσμοθεωρίας (δηλώνω ότι ο Χριστιανισμός και ειδικά η Ορθοδοξία δεν είναι ούτε ιδεολογία, ούτε κοσμοθεωρία αλλά ούτε θρησκεία με την έννοια που την γνωρίζουμε) μπορείς να εξάγεις χρησιμότατα, απλά, χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, συμπεράσματα.

Ο ακραίος Ισλαμισμός είδαμε τι είναι. Μην επαναλαμβανόμαστε, φόνοι εν ονόματι του Αλλάχ, αποκεφαλισμοί, απειλές, φάτσες άγριες, ωρυόμενες στην τηλεόραση κραδαίνοντας μαχαίρια. Μην με πείτε ρατσιστή. Αν το δω σε Χριστιανό τα ίδια θα πω και χειρότερα. Αν θεωρήσω ότι οι Τζιχαντιστές είναι σε άγνοια σε σχέση με τον Χριστό τότε έχουν κάποιο ελαφρυντικό. Ο Χριστός το είπε άλλωστε. Εμείς που γνωρίζουμε περισσότερα δεν θα είχαμε καμία δικαιολογία.

Ας πάρουμε την Ορθοδοξία. Ας κρίνουμε από τον «φανατικό» Χριστιανό , αν υπάρχει τέτοια ορολογία, τι σημαίνει Χριστός και Ορθοδοξία. Ποιοι είναι αυτοί που σαν άλλοι «Ταλιμπάν» της Ορθοδοξίας κατά γράμμα ακολουθούν (ή τουλάχιστον προσπαθούν) τις διδαχές του Χριστού, τα λόγια του Κυρίου, το Ευαγγέλιο, το παράδειγμα των Αποστόλων και των τόσων Αγίων. Που θα τους βρούμε, μήπως σε κάποια έρημο με όπλα, μαχαίρια να πολεμούν τον συνάνθρωπό τους, όποιος και αν είναι αυτός; Θα τους δούμε μήπως να ωρύονται ως λέοντες αναμένοντας το θήραμα τους; Μήπως θα εκτοξεύουν απειλές προς τον κόσμο που δεν τους πάει τελοσπάντων, που αντιτίθεται σε αυτούς , στον τρόπο ζωής τους; Μήπως θα υποτιμούν και φέρονται άθλια στις γυναίκες απαξιώνοντας τις εντελώς;

Όπως ανέφερα πριν, από την «ακραία» εκδήλωση των πιστών μιας θρησκείας μπορείς να αντιληφθείς περί τίνος πρόκειται, ποια τα όρια της , που κινείται.

Ο Ορθόδοξος Χριστιανός, ο «φανατικός» Χριστιανός, ο «Ταλιμπάν Χριστιανός» όπως πολλοί τον κατηγορούν ,που κινείται; Κινείται ακριβώς μέσα στο περίγραμμα του Ευαγγελίου, της ζωής του Χριστού. Αν μείνει άγαμος συνήθως γίνεται μοναχός. Και τι είναι ο μοναχός; Αγάπη, στο Θεό και στους ανθρώπους Αυταπάρνηση, Προσευχή, Μετάνοια ,Νηστεία, Συγχώρεση, Απάθεια, αυτοκατάκριση, αυτομεμψία, ακτημοσύνη,ταπείνωση, αγρυπνία, Υπακοή στον Γέροντα, κόψιμο του ιδίου Θελήματος, άοκνη εργασία στο μοναστήρι, εξυπηρέτηση των προσκυνητών, πόνος για τον κόσμο, για των του λαού αγνοημάτων, υλική και πνευματική βοήθεια σε όλους. Ο έγγαμος «φανατικός» Χριστιανός , οικογενειάρχης με όσα ο Χριστός ζητά να τελεί, για γίνει ένα με τον Κύριο. Αγάπη στον συνάνθρωπό του , εκκλησιασμός, ελεημοσύνη, εξομολόγηση, μετάνοια, ακακία, ταπείνωση.

Κάνει ο «φανατικός» Χριστιανός κάποιο κακό; Μπορεί να μην τον γουστάρουν πολλοί. Ξέρετε όμως γιατί ;Γιατί μάλλον αποτελεί έλεγχο για εμάς που δεν κάνουμε αυτά που θα έπρεπε να πράττουμε. 

Βγάλτε αγαπητοί τα συμπεράσματά σας από τους «φανατικούς» του Ισλάμ και της Ορθοδοξίας. Υπάρχει περίπτωση, έστω ένας «Ταλιμπάν» Ορθόδοξος όπως αποκαλείται από πολλούς, να κάνει όσα κάνει ο φανατικός του Ισλάμ.

Το μόνο που μπορεί να πράξει ο Ορθόδοξος είναι κατά μέτωπον επίθεση αγάπης. Γιατί αυτό επιτάσσει ο ίδιος ο Χριστός , γιατί το Ευαγγέλιο αυτό λέει, το οποίο στην ακραία του μορφή, γίνεται μια πλημμύρα αγάπης προς το Θεό και προς σε ότι έχει ψυχή αλλά και προς σε οτιδήποτε δεν έχει ψυχή. Η λέξη φανατικός παίρνει εξαιρετικά διαφορετική μορφή στις δυο συγκρίσεις. Το ένα είναι η λάμψη του φωτός και το άλλο το έρεβος , η ανυπαρξία έστω ακτίνας φωτός.

Και φίλοι αυτά που ακούγονται κατά καιρούς ότι όλες οι θρησκείες είναι οι ίδιες και ο Θεός είναι ένας είναι αστήρικτα και πέραν πάσης λογικής δηλώσεις.

Δεν μπορεί ο ίδιος Θεός να λέει, γύρισε και το άλλο μάγουλο αν σε χαστουκίσουν, και πάλι ο ίδιος να λέει πάρε ζωές απίστων. 

Ας με συγχωρέσετε αλλά εκ των πραγμάτων και των γεγονότων προτιμώ απείρως περισσότερο να είμαι «φανατικός», «Ταλιμπάν» Ορθόδοξος παρά οτιδήποτε άλλο.


Νέαρχος Παναγή
Ορθοδοντικός