Παπικά συνοικέσια: Όταν οργίζεται ο Θεός!

MAZI ME ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ του χρόνου εξελίχθηκε και η νοημοσύνη μας και έτσι μπορούμε πιο αποδοτικά κι’ αποτελεσματικά να ελισσόμαστε σε θέματα πίστεως και όχι να φερόμεθα «ανοήτως» όπως τόσα εκατομμύρια Μαρτύρων,Ομολογητών, Νεομαρτύρων και Ηρώων που έχυσαν χιλιάδες βυτιοφόρα αίματος ενόσω θα μπορούσαν να φερθούν με «διπλωματία» και «οικονομία» ούτως ώστε και την ζωούλα τους να περισώσουν αλλά και με τον Θεό καλά να τα έχουν.

Εμείς λοιπόν μπορούμε ανά πάσα στιγμή να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας, όμως ο Θεός δεν περιπαίζεται και μάλιστα πολλές φορές έχει φανερώσει την οργή και αγανάκτησή του όταν με τόση ευκολία και επιπολαιότητα κάνουμε εκπτώσεις στην αλήθεια και στην ακριβοπληρωμένη πίστη μας.

Και επειδή το θέμα είναι πλέον επίκαιρο, θα αναφέρουμε λίγα παραδείγματα πνευματικών γραμματείων που ξεπλήρωσαν όσοι φέρθηκαν με πνευματικό ενδοτισμό προδίδοντας την Ορθόδοξη πίστη και Παράδοση εμπρός στον αλεπουδο-Παπισμό και τις αιρετικές εμμονές και απόψεις του.

Όπως γράφει ο Ιστορικός Συρόπουλος:

Η αναχώρηση της Ορθοδόξου αντιπροσωπίας προς την Δύση για την ψευτοσύνοδο της Φερράρας έγινε ύστερα από πλήθος εμποδίων: « Πολλά κωλύματα επήγαγεν ο Θεός προς το μη γενέσθαι την Σύνοδον» και ενώ βρίσκονταν στο λιμάνι και ήταν έτοιμοι προς αποβίβασιν «ευθύς σεισμός εγένετο μέγας»

Οι συνετώτεροι εθεώρησαν τον σεισμόν ως «θεομηνίαν» και ένα «εκ των απαισίων οιωνών»

(S. SYROPOULOS, εκδ. V. Laurent. Τμ. ΙΙΙ, κεφ. 12. σελ. 172)

Ήρθε όμως και «δεύτερον σύμβολον Θεομηνίας» στις 27 Νοεμβρίου 1437, την ώρα ακριβώς που ο αυτοκράτορας επιβιβάζονταν στην Βασιλική τριήρη «ευθύς πάλιν σεισμός μέγας εγένετο»

(S. SYROPOULOS, εκδ.V.Laurent. Τμ. ΙV, κεφ, 1 σελ. 196.)

Σημειώθηκε όμως και Τρίτη «θεομηνία»:

Μεγάλος σεισμός έγινε πάλι την ώρα κατά την οποία το βασιλικό πλοίο σταματούσε στην Μάδυτο.Ο σεισμός ήταν τόσο έντονος που τον αισθάνθηκαν και όσοι βρίσκονταν μέσα στα πλοία.

Επίσης συνέβη στην Φερράρα ,όπως αναφέρει ο Ρώσος Ιερεύς Συμεών του Σουζντάλ, και το ακόλουθο γεγονός:

«Ένας Παπικός θεολόγος, ονόματι Ιωάννης άρχισε να συκοφαντεί με σφοδρότητα τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό κατά τις εργασίες της συνόδου και να του αντιλέγει με θραύτητα.

Αλλά ο Άγιος Μάρκος δεν του απάντησε τίποτα, περιορίσθηκε μόνο, όταν βγήκε από το παλάτι του Πάπα να του πεί:

«πήγαινε ετοιμάσου και από τούδε και εις το εξής μην κακολογήσεις πλέον τας αγίας επτά Οικουμενικας Συνόδους των Αγίων Πατέρων.»

Κατόπιν επέστρεψε ο παπικός θεολόγος στο ξενοδοχείο όπου διέμενε όπου και πέθανε αμέσως.

les Russes au Concile de Ferrare-Florence, εις Περιοδ. «IRENIKON” 1974/2 σελ. 201)

Ακόμη γίνεται αναφορά και για ένα φρικτό γεγονός την ώρα που μιλούσε στην ψευτοσύνοδο της Φλωρεντίας ο ενωτικός και Λατινόφρονας Αυτοκράτωρ Ιωάννης Η΄ο Παλαιολόγος.

Μόλις άρχισε να δημηγορεί υπέρ της ενώσεως, ο μεγάλος και αγαπητός του κυνηγετικός σκύλος του, που κοιμόταν εκείνη την στιγμή δίπλα από τα πόδια του, ξύπνησε ξαφνικά και άρχιζε να ουρλιάζει δυνατά και τρομερά. Οι υπηρέτες προσπάθησαν να τον φιμώσουν αλλά το ά-λογο ζώο συνέχιζε να γαυγίζει και να κλαυθμυρίζει αδιάκοπα. Σιώπησε μόνο όταν τελείωσε τον λόγο του ο βασιλιάς. »

(S.SYROPOULOS σελ.458)

Κάτι παρόμοιο έκανε και στη Παλαιά Διαθήκη ο ά-λογος όνος του προφήτου Βαλαάμ η οποία μίλησε με ανθρώπινη λαλιά στον προφήτη για να τον εμποδίσει από την καταστροφή

(Αριθμ. κβ΄23-30)

Ας συνεχίζουμε τώρα με τον ενδοτικό και προ-διεφθαρμένο (όπως τον αποκαλεί ο Άγιος Μάρκος) Πατριάρχη των Ορθόδοξων Ιωσήφ του β΄και με τον τρόπο και χρόνο όπου ξεψύχησε:

Έλεγε ότι θα παραμείνει στην Φλωρεντία λίγες ακόμη ημέρες μέχρις ότου υπογράψει τον «Όρο» της ενώσεως των Εκκλησιών, και μετά θα αποχωρήσει στην Κων/πολη.

Όμως δεν πρόλαβε. Πέθανε μετά από οκτώ ημερες αιφνιδίως την ώρα που δειπνούσε.

Ήτο Τετάρτη 10 Ιουνίου του 1439, και όπως γράφουν τα πρακτικά της συνόδου, ο Ιωσήφ κατελείφθη από «φοβεράν τρεμούλα.» «Μετά το δείπνον απεσύρθη στο δωματιό του και ενώ έγραφε εξεψύχησε, τρόμου και κλόνου επιστάντος αυτώ»

(ΠΡΑΚΤΙΚΑ vol.V,FascII,σελ.444

Αλλά ας πάμε και στην αλεπού τον Πάπα Ευγένιο τον Δ΄που έκανε ό,τι περνούσε από το δόλιο μυαλό του προκειμένου να υποτάξει και τορπιλίσει την Ορθοδοξη Πίστη και Εκκλησία μας και για το κύκνειο άσμα του λίγο πριν ξεψυχήσει αναθεωρόντας, κατόπιν εορτής, την ζωήν του και μοιρολογόντας:

«Τι καλύτερον θα ήτο δια την σωτηρίαν της ψυχής μου να μην γινόμουνα ποτέ Πάπας, ούτε Καρδινάλιος, αλλά να είχα αποθάνει ως Χριστιανός!»

(Περ. ΚΙΒΩΤΟΣ αρ. φυλ. 17-18 Μάιος –Ιούνιος 1953, σελ. 196)

Κλείνοντας το άρθρο ας φιλοξενήσουμε και ένα αντιπροσωπευτικό απόσπασμα από το θαυμάσιο Βιβλίο του Μακαριστού Γέροντος Μωϋσέως του Αγιορείτου:

«Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος» για να δούμε τα αποτελέσματα των ανίερων συμπροσευχών:

«Δεν μπορῶ να φάγω τρεῖς ἡμέρας»…

Ἱερομόναχος Γαβριήλ Ἰβηρίτης (1871-1965)

Διακρίθηκε ὡς διακριτικός Πνευματικός. Ἐξομολογοῦσε μοναχούς πέντε ἀθωνικῶν μονῶν, καθώς καί σκητῶν, κελλίων, καί προσκυνητές λαϊκούς. Σέ αὐτόν ἐξομολογεῖτο καί ὁ καπετάν Γιαγλής, πού στά τέλη του ἔγινε μοναχός…

Σέ ἐπιστολή του ὁ πάπα-Γαβριήλ ἀναφέρει πώς στίς 16.9.1887 μέ τόν Γέροντα του εἶδε σ' ἕνα σπήλαιο ἔξω τῆς Μ. Λαύρας τούς ἀφορισμένους, πού συλλειτούργησαν μέ τους παπικούς, και καταλήγει: 

«Τότε διόλου δέν ἐδειλίασα, τώρα ὅμως, ὅταν τούς ἐνθυμηθῶ, ταράττεται ἡ ψυχή μου καί δέν ἠμπορῶ οὔτε νά κοιμηθῶ ημερόνυκτα οὔτε νά φάγω δύο καί τρεῖς ἡμέρας, ἐνῶ τότε ὅπου τούς εἶδα οὔτε ἔβαλα τίποτε εἰς τόν νοῦν μου.

Γράφω Ιδία χειρί εἰς τάς 2 Μαρτίου 1964 ἐν τή Ἱερά Μονή Ξενοφῶντος,

Γαβριήλ Ἱερομόναχος Πνευματικός ἐκ τοῦ Ἴβηριτικου Κελλίου Γενέσιον τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τοῦ ἐπιλεγομένου Μαλακή» .

Ἀνεπαύθη ἐν Κυρίω στίς 17-03-1965 

(Μέγα Γεροντικό – Μόν. Μωϋσέως Αγιορείτου, εκδ. Μυγδονία) 

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ας σκεπάζει την Ρωμιοσύνη μας και ας δέεται στον Κύριο Ιησούν Χριστό μας για όλους τους Ορθοδόξους διωκομένους Χριστιανούς, να μας χαρίζει ψυχικό σθένος και πύρινη αγάπη για την Αγία αλήθεια Του.

ΠΗΓΗ: Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΙ Η ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ 

Νικ. Βασιλειάδη εκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

Ιερεύς π. Διονύσιος Ταμπάκης

http://aktines.blogspot.gr

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ

Έμφαί­νεται καταφανώς ότι τά πράγματα δεν είναι καθόλου καλά, τόσον διά τάς ημέρας μας όσον καί διά τάς έπερχομένας γενεάς. Οι άγιοι αυτοί άνθρωποι μας έγραψαν από την πλευράν τους ώστε νά προσέξουμε, διότι ή άπομάκρυνσίς μας από τόν Θεόν θά έχη την σχετικήν τιμωρίαν μας καί την στέρησιν καί της πρόσκαιρου καί της αιωνίου ζωής.

Ώς είδατε, ό καθείς γράφει μέ τόν τρόπον του, αλλά ό­λοι εις τό ίδιον σημείον καταλήγουν. "Οτι θά γίνη μεγάλη σύρραξις, ότι θά έπέμβη ό Κύριος, ότι θά έλθη ό Αντίχρι­στος καί τέλος, θά έχουμε τήν κρίσιν.

Έξ αυτών όλων, τίποτε δέν μας σώζει, ει μή ή μετά­νοια καί ή έξομολόγησις. Ή επιστροφή δηλαδή ειςτόν δρόμον του Θεού από τόν όποιον άπεμακρύνθημεν.

Τά σημεία τών καιρών μας όμιλούν ότι είμεθα εντός τών ημερών αυτών, τών τελευταίων δηλαδή γεγονότων. Ή αδιαφορία διά τήν θρησκείαν, ή άπομάκρυνσις έκ της Εκκλησίας, ή άνηθικότης, ή βλασφημία τών θείων, ή δια­στροφή καί ή αλλαγή της εμφανίσεως του ανθρώπου, αμ­φοτέρων τών φύλων, ή κακία, ή αδιαφορία διά τήν ύπαρξιν του άλλου, ό πόλεμος κατά του παιδιού (παιδοκτονία), πό­λεμοι, ανησυχία του κόσμου, άνομβρίαι, σεισμοί, πυρκαγιές, λιμοί κλπ., είναι χαρακτηριστικά σημεία τών και­ρών αυτών.

Όποιαδήποτε δέ λεγομένη ασφάλεια καί εάν λάβωμεν, δέν είναι ικανή νά μας σώση ούτε ωσάν άτομα, ούτε ώς οικογένειαν, ούτε ώς Έκκλησίαν, ούτε ώς Έθνος καί Φυλή, ει μή ή επιστροφή μας εις τόν Χριστόν καί εις τήν Έκκλησίαν του τήν Όρθόδοξον. 

"Οσοι μετανοήσουν καί επιστρέψουν εις Χριστόν, 

καί τήν Έκκλησίαν του, θά επι­πλεύσουν, 

οι άλλοι όλοι θά άπολεσθώμεν.

Ας μετανοήσωμεν όσον έχομεν χρόνον καί ό Θεός βοηθός.

Πολλοί έχουν προφητεύσει περί των γεγονότων των τελευταίων καιρών, ώς καί πολλοί έχουν γράψει περί αύτών. Καί διότι από τήν μελέτην αυτών απορρέει μία τινά ω­φέλεια, τόσον θετικώς όσον καί αρνητικώς, προβαίνομεν ας επιλογήν μερικών προφητειών από διαφόρους πηγάς κόσμου καί Άγιωνύμου "Ορους καί κυκλοφορίαν αυτών, έν τω μικρώ τούτο πονηματίω, μέ τίτλον «ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΣΟ­ΦΟΙ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΜΕΛΛΟΝΤΩΝ ΝΑ ΣΥΜΒΩΣΙ».

Είναι δυστυχώς αλήθεια ότι δραματικά γεγονότα μας αναμένουν, λόγω της οΙκτράς καταπτώσεως της σημερινής γενεάς μας ή οποία ζή υπό κλίμα αθεϊσμού καί ύλισμού «Ούαί δέ τοις κατοικούσι τήν γήν καί τήν θάλασσαν /κατά τόν Θεολόγον Ίωάννην), ότι κατέβη ό Διάβολος πρός υμάς έχων θυμόν μέγαν, ειδώς, ότι ολίγον καιρόν έ­χει».

Ό Θεός βοηθός.

http://orthodoxathemata.blogspot.gr

Τι έκανε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ οι σημερινοί Ιεράρχες

Νικόλαος Σωτηρόπουλος

Τι έκανε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

και ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ οι σημερινοί Ιεράρχες

Το έτος 2007 ονομάστηκε έτος Άγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, διότι με αυτό συμπληρώθηκαν 1600 έτη από τη μαρτυρική κοίμηση του μεγα­λυτέρου Πατρός και οικουμενικού δι­δασκάλου της Εκκλησίας μας. Επί τη έπετείω αυτή διοργανώθηκαν πολλές εκδηλώσεις, εκφωνήθηκαν πολλές ομιλίες και πλέχτηκαν για τον άγιο πολλά εγκώμια. Το κυριότερο όμως πράγμα δεν έγινε. Ποίο είναι αυτό; Ή μίμησις του αγίου και μάλιστα από τούς σημερινούς διαδό­χους του, τους επι­σκόπους. «Τιμή αγίου, μιμήσις αγίου» μάς λέγουν στα κηρύγμα­τα τους, δίχως όμως να είναι διατεθειμένοι νά εφαρμόσουν αυτοί πρώτοι αυτό πού κηρύττουν.

“Ας αναφέρομε μερικά παραδείγμα­τα:

Ό I. Χρυσόστομος ήλεγξε σφό­δρα τούς σκληρούς και άσπλαχνους πλουσίους. Πόσοι επίσκοποι ελέγ­χουν σήμερα τούς πλουσίους; Οι πε­ρισσότεροι επιδιώκουν τη γνωριμία μαζί τους, διότι, ως πλούσιοι, είναι ισχυροί, και οι επίσκοποι μας θέλουν νά «τα έχουν καλά» με τούς ισχυρούς τής γης.

Ό Ί. Χρυσόστομος έκανε πολλά θαύματα, ένα μάλιστα απ’ αυτά την ήμερα τής ένθρονίσεώς του, όταν θε­ράπευσε ένα δαιμονισμένο, πού κυ­λιόταν και άφριζε τη στιγμή τής ενθρονίσεως! Το θαύμα αυτό έκανε μεγάλη εντύπωση στο λαό. Πόσοι επί­σκοποι σήμερα μπορούν νά συνδέ­σουν και νά σφραγίσουν τη χειροτο­νία ή ένθρόνισή τους μ’ ένα θαύμα; Δημοσίως, ενώπιον του λαού, εξόρκισε το δαιμόνιο ο άγιος. Δυστυχώς στις ήμερες μας «δε­σπότης» Αθηναϊκού προαστίου απαγόρευ­σε τούς δημοσίους εξορκισμούς και ανάγ­κασε σέ παραιτήσει πα­σίγνωστο χαρισματούχο ιερομόναχο εξορ­κιστή, τής Ί. Συνόδου έπικροτούσης τον θρίαμβο αυτό του Σα­τανά!

Ό Ι. Χρυσόστο­μος ήλεγξε την ομοφυλοφιλία. Το βδελυρό αυτό αμάρτημα θεωρούσε «πάσης κολάσεως χείρον». Τούς ομο­φυλοφίλους θεωρούσε χειρότερους από τούς φονείς, «αλόγων ανοητότερους και κυνών αναιδέστερους»! Σή­μερα ή ομοφυλοφιλία κάνει θραύση στις τάξεις του άγαμου κλήρου, και οι επίσκοποι σιωπούν, ορισμένοι δε την καλύπτουν, προστατεύουν, προάγουν και προσπαθούν με επαίσχυντα Συνο­δικά έγγραφα νά την νομιμοποιή­σουν!

Το πρώτο πράγμα, πού έκανε ο Ι. Χρυσόστομος, όταν έγινε αρχιεπί­σκοπος, ήταν ή κάθαρση του κλήρου του από τους αναξίους κληρικούς. Σήμερα, αντί καθάρσεως από τούς αναξίους βλέπουμε εκκλησιαστικές εκκαθαρίσεις κατά των άξιων, δικαίων και ευλαβών κληρικών!

Ό I. Χρυσόστομος συγκρούσθη­κε πολλάκις με τα ανάκτορα, εμπόδι­σε μάλιστα κάποτε και τη βασίλισσα Ευδοξία να εισέλθει στον Ί. ναό της Άγ. Σοφίας, επειδή εκείνη αδίκησε μία χήρα και της άρπαξε το αμπέλι της! Σήμερα, πού οι πολιτικοί άρχον­τες αποχριστιανίζουν με αντιχριστια­νικούς νόμους το έθνος μας και περι­θωριοποιούν την Εκκλησία, ποίος επίσκοπος τολμά νά τους εμπόδιση νά εισέλθουν στο ναό; Με το νόμο υπέρ των αμβλώσεων συντελείται εθνοκτονία, οι αρχιερείς μας όμως προτιμούν τη φιλία των ένοχων πολι­τικών, και με τη σιωπή και ανοχή τους γίνονται συνένοχοι στον αργό αυτό θάνατο της Ελλάδος.

Προσκύνησαν οι επίσκοποι μας κατά το παρελθόν έτος με φαινομε­νική ευλάβεια την τίμια κάρα του αγί­ου, καρατόμησαν όμως με παράνομη και άδικη καθαίρεση ένα άξιο και ασυμβίβαστο κληρικό, μιμητή του Ι. Χρυσοστόμου, τον π. Ευθύμιο Τρικαμηνά, επειδή πολεμεί τον Οικου­μενισμό και έπαυσε ορθώς καικανο­νικώς το μνημόσυνο των αναξίων προϊσταμένων του!

Ό Ί. Χρυσόστομος πολέμησε τις αιρέσεις της εποχής του. Πολλοί ση­μερινοί διάδοχοι του εναγκαλίζονται τις σύγχρονες αιρέσεις, τις ονομά­ζουν «αδελφές εκκλησίες» και πολε­μούν …όσους κάνουν άντιαιρετικό αγώνα!

Ομιλούν για το «χρυσό στόμα» του Χρυσοστόμου με ευκολία, απο­φεύγουν όμως νά διαμαρτυρηθούν και νά ελέγξουν όσους με αντικανο­νικό και άδικο αφορισμό προσπάθη­σαν νά φιμώσουν ένα άλλο σύγχρονο ορθόδοξο στόμα, αυτό του αγωνιστού θεολόγου και Ίεροκήρυκος Νικολάου Σωτηροπούλου! Ό Χρυσόστομος υπεράσπιζε τούς αδικημένους και διωκόμενους. Αυτοί προτιμούν την εύνοια και φιλία των αδικούντων και διωκόντων!

Μνημειώδης έμεινε ο λόγος του Ι. Πατρός «ουδέν δέδοικα ώς επισκό­πους πλήν ένίων». Δυστυχώς πολλοί επίσκοποι σήμερα δεν μιμούνται τον Χρυσόστομο, άλλά τούς επισκόπους εκείνους, πού φοβήθηκε όσο τίποτε άλλο ο άγιος στις ήμερες του! Επειδή πολλοί επίσκοποι, πού ύμνησαν και εγκωμίασαν τον άγιο Ιω­άννη κατά το 2007, τυγχάνει νά είναι Οίκουμενισταί, θα προσθέσομε και τούτο: Τι είπε ο Χριστός ελέγχοντας τούς γραμματείς και Φαρισαίους; «Έπί της Μωσέως καθέδρας έκάθισαν οί γραμματείς και Φαρισαίοι. Πάν­τα ούν όσα έάν εϊπωσιν ύμϊν τηρείν, τηρείτε και ποιείτε, κατά δέ τά έργα αυτών μή ποιείτε’ λέγουσι γάρ, καί ού ποιούσι» (Ματθ. 23, 2-3). Ή διδασκα­λία τους ήταν σωστή, τα έργα τους όμως πονηρά και υποκριτικά. Οι Οίκουμενισταί είναι χειρότεροι των γραμματέων και των Φαρισαίων, διότι κάθονται στους θρόνους του Χρυσο­στόμου και των άλλων Πατέρων τής Εκκλησίας και νοθεύουν και διαστρέ­φουν το Ευαγγέλιο, εξισώνοντας το φως με το σκότος, την αλήθεια μετην πλάνη, την Ορθοδοξία με την αίρεση! Και ή διδασκαλία τους είναι αιρετική, και τα έργα τους (συμπροσευχές, συλλείτουργα, συμμετοχή στο Π.Σ.Ε.) παράνομα. Αυτοί δεν είναι μιμηταί, άλλ’ άρνηταί του Ι. Χρυσοστόμου.

Και κάτι ακόμη, πού άφορα στην αρχιεπισκοπική διαδοχολογία των ήμερων μας. 

Ό Ι. Χρυσόστομος με με­γάλο δισταγμό δέχθηκε να χειροτονηθεί πρεσβύτερος στην Αντιόχεια. Θεωρούσε εαυτόν ανάξιο για το αξίω­μα της ιεροσύνης. Το ίδιο συνέβη και με την εις επίσκοπο χειροτονία του. Με δόλιο τρόπο και βιαίως τον απήγα­γε ο έπαρχος της Αντιοχείας, κατ’ έντολήν του αύτοκράτορος, και τον παρέδωσε στους στρατιώτες, οι όποιοι τον μετέφεραν χωρίς τη θέλησή του στην Κωνσταντινούπολη για νά τον χειροτονήσουν αρχιεπίσκοπο! Άλλοι δε μεγάλοι άγιοι τής Εκκλη­σίας μας εγκατέλειψαν την πόλη τους και κατέφυγαν στην έρημο για ν’ απο­φύγουν το αξίωμα. Ενώ σήμερα… 

Σή­μερα δεν προσπαθούν νά αποφύγουν το αξίωμα, άλλά το επιδιώκουν, το διεκδικούν, το λαχταρούν και μιμούν­ται όχι τους Πατέρας, άλλά τούς υπο­ψηφίους βουλευτές στην προσπάθεια τους, με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα, νά το αποκτήσουν!

‘Αλλ’ ας μη άπογοητευώμεθα. Ό Θεός δεν πρόκειται νά εγκατάλειψη την Εκκλησία του.

Και αν στις χαλε­πές αυτές ήμερες απουσιάζουν οι εν ενεργεία μιμηται του άγιου, ζει ακόμη και διανύει το 101 έτος της ηλικίας του (το 2008) ο «εν αποστρατεία» ευρισκόμε­νος αναντιρρήτως άξιος μιμητής του Χρυσοστόμου, ο φλογερός Μητρο­πολίτης πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης. Ή πολυτάραχη ζωή του δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μία συνε­χής μίμηση του Χρυσοστόμου. Είναι βεβαίως σήμερα παροπλισμένος λόγω του βαθύτατου γήρατος του. Υπάρχουν όμως τα σοφά συγγράμμα­τα του και οι μαγνητοφωνημένες πύ­ρινες ομιλίες του, πού μας εμπνέουν, καθοδηγούν και μας προτρέπουν όλους, κληρικούς και λαϊκούς, νά γίνωμε μικροί μιμηταί του μεγάλου Χρυσοστόμου. Και ναι μεν δεν είναι εις θέσιν πλέον νά δίνη μάχες υπέρ της Ορθοδοξίας, συνεχίζει όμως νά ρίπτει την αιωνόβια σκιά του επάνω στα εκκλησιαστικά μας πράγματα και νά μας δίνη ελπίδα. Οι Ιουδαίοι ήλπιζαν, ότι ή σκιά του Πέτρου θα έπεφτε επά­νω στους ασθενείς τους και θα τούς θεράπευε. Εμείς ελπίζουμε, ότι και ή σκιά ακόμη του π. Αυγουστίνου, εάν θέλει ο Θεός, μπορεί νά βοηθήσει, ώσ­τε ή Εκκλησία μας νά ανορθωθεί, νά αναλάμψει και νά γίνει, όπως την ώραματίζετο ο νέος αυτός Χρυσόστομος τής συγχρόνου Ελλάδος, ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΑΙ ΖΩΣΑ.

http://paterikiparadosi.blogspot.gr

Ένας αξιοπρόσεκτος λόγος του ιερού Χρυσοστόμου για τους συγχρόνους Ποιμένες και όσους πιστούς

Τὸ παρακάτω ἀπόσπασμα εἶναι ἀπὸ ἕναν φοβερὸ λόγο ποὺ ἀποδίδεται στὸν ἱερὸ Χρυσόστομο, λίγο πρὶν «ἐκδημήσει ἐκ τοῦ σώματος». Πρόκειται γιὰ ἕνα λόγο ποὺ νομίζει κανεὶς πὼς τὸν ἔγραψε γιὰ τοὺς συγχρόνους Ἐπισκόπους καὶ Ποιμένες (Οἰκουμενιστὲς καὶ ἀντι-Οἰκουμενιστές), ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅσους πιστοὺς ἐπιθυμοῦν νὰ παραμείνουν στὸν ὀρθόδοξο δρόμο τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας Παραδόσεως. Ἐπειδὴ εἶναι μεγάλος (23 σελίδες), ἀποσπάσαμε τὰ σημαντικότερα σημεῖα του (6 περίπου σελίδες).

Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Λόγος

περὶ ψευδοπροφητῶν, 

καὶ ψευδοδιδασκάλων, 

καὶ ἀθέων αἱρετικῶν, 

καὶ

περὶ σημείων τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος τούτου. 

Ἐρρήθη δὲ μέλλοντος αὐτοῦ

ἐκδημεῖν ἀπὸ τοῦ σώματος.

Περὶ συντελείας ὁ λόγος, καὶ περὶ ψευδοπροφητῶν, καὶ ψευδοδιδασκάλων, καὶπερὶ ἀθέων αἱρετικῶν, χειμάῤῥων δίκην ἐπικλυσάντων πανταχοῦ, καὶ πλανώντων πολλούς.

Βλέπετε μὴ πλανηθῆτε· Βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ· πανταχοῦ βλέπετε.

Ἐμοὶ δὲ δακρύειν ἐπέρχεται, ὅταν ἀκούσω ἀπὸ τῆς ἡμετέρας Ἐκκλησίας τινὰς λέγοντας, μὴ εἰρῆσθαι ταῦτα ἐν ταῖς θείαις Γραφαῖς· καὶ τοῦτο οὐ μόνον παρὰλαϊκῶν, ἀλλὰ καὶ παρὰ τῶν δοκούντων εἶναι ποιμένων, καὶ τόπους ἐπεχόντωνἀποστόλων καὶ προφητῶν, ἀλλ' οὐ τρόπους·

Προσέχετε ἑαυτοῖς ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐνἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσι λύκοι ἅρπαγες· ἀλλ' ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶνἐπιγνώσεσθε αὐτούς, ἀπὸ τῶν λόγων, ἐκ τῆς ψευδοπροφητείας, ἐκ τῆς ὑποκρίσεως αὐτῶν, ἐκ τῆς κακοδοξίας αὐτῶν, ἐκ τῆς βλασφημίας αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς. προσέχετε ἀπὸ τῆς ζύμης αὐτῶν, ἤγουν τῆς αἱρέσεως αὐτῶν.

Δεῦρο τοίνυν παραγάγωμεν εἰς μέσον τοὺς θεολόγους, καὶ ἀκούσωμεν ἐξ αὐτῶν τίπερὶ αἱρετικῶν παραγγελοῦσιν ἡμῖν.

Ἰωάννης λέγει· Εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς, καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει μεθ'ἑαυτοῦ, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ Χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε. Ὁ γὰρ λέγων αὐτῷ χαίρειν, κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς.

Ἰάκωβος εἶπεν· Ὃς ἐὰν δοκῇ φίλος αὐτῶν εἶναι, ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ καθίσταται.Ἀκούσατε, πάντες οἱ τοῖς αἱρετικοῖς συνεσθίοντες, ὀδυνηρὰν ἀπόφασιν· ὅτι τοῦΧριστοῦ ἐχθροί ἐστε. Οὐδὲ γὰρ ὁ τοῖς ἐχθροῖς τοῦ βασιλέως συμφιλιάζων, δύναται τοῦ βασιλέως φίλος εἶναι...

Παῦλος εἶπεν· Οἶδα ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς, μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου. Ὁρᾷς πανταχοῦ τοὺς θεολόγους συμφωνοῦντας τῷΔιδασκάλῳ περὶ τῶν ἀθέων αἱρετικῶν, κύνας αὐτοὺς καὶ λύκους προσαγορεύοντας; Τίς ἕξει ἀπολογίαν ἀμελείας, ἀκούων τὰς τοσαύτας παραγγελίας; Καὶ ἀλλαχοῦ πάλιν·

Μὴ παραδέχεσθε αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν· καὶπάλιν, Διδαχαῖς ποικίλαις καὶ ξέναις μὴ παραφέρεσθε· καὶ πάλιν, Αἱρετικοὶἄνθρωποι προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι· καὶ ἀλλαχοῦ, Τοῖς μεμιασμένοις καὶ ἀπίστοις οὐδὲν καθαρόν. Ἀκούσατε πάλιν, οἱ τὰς ἀγάπας μετ' αὐτῶν ποιοῦντες· πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς ὀργῆς τῆς ἐπερχομένης ἐφ' ὑμᾶς, οἱτούτοις συμμιαινόμενοι ἐν βρώσει, ἐν πόμασι; πῶς τολμᾶτε προσελθεῖν τοῖς θείοις μυστηρίοις καὶ φρικτοῖς τοῦ Χριστοῦ; ἢ οὐκ ἠκούσατε τοῦ μακαρίου Παύλου βοῶντος, ὅτι Οὐ δύνασθε ποτήριον Κυρίου πιεῖν, καὶ ποτήριον δαιμόνων· οὐδύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν, καὶ τραπέζης δαιμονίων. Ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε.

Ποῦ εἰσιν οἱ θρασύστομοι, οἱ λέγοντες, μὴ εἰρῆσθαι ταῦτα ἐν ταῖς θείαις Γραφαῖς·

Καὶ οἱ μὲν μακάριοι θεολόγοι ταῦτα καὶ πλείονα τούτων περὶ ἀθέων καὶ ἀπίστωνἐφθέγξαντο· οἱ δὲ προφῆται προηγούμενοι ἔκπαλαι τὰ ὅμοια ἐφθέγξαντο·ἀναγκαῖον γὰρ καὶ τούτους εἰς μέσον ἀγαγεῖν.

Εἶπεν ὁ προφήτης Δαυΐδ· Οὐκ ἔστιν ἐν στόματι αὐτῶν ἀλήθεια. Καὶ πάλιν λέγει· Κύριε, οὐχὶ τοὺς μισοῦντάς σε ἐμίσησα, καὶ ἐπὶ τοὺς ἐχθρούς σου ἐξετηκόμην; Καὶπάλιν λέγει· Υἱὲ, μή σε πλανήσωσιν ἄνδρες ἀσεβεῖς, μηδὲ πορευθῇς ἐν ὁδῷ μετ' αὐτῶν. Ἡσαΐας δὲ ὁ προφήτης, μᾶλλον δὲ ὁ Κύριος διὰ τοῦ προφήτου λέγει· Οὐκἔστι χαίρειν τοῖς ἀσεβέσι, λέγει Κύριος.

Ἆρα ἀρκεῖ ταῦτα; ἢ παραγάγω εἰς μέσον καὶ πάντας τοὺς προφήτας; Ἀλλὰ ἀρκεῖκαὶ ταῦτα πρὸς τοὺς ἀκούειν θέλοντας. Ὁ γὰρ τοῖς εἰρημένοις μὴ προσέχων, οὐδὲτοῖς πλείοσι πεισθήσεται. Ἀλλ' ἔτι μικρὸν ἐνδιατρίψωμεν τοῖς τοῦ προφήτου Δαυῒδῥήμασι, καὶ ἴδωμεν πῶς στηλιτεύει καὶ θριαμβεύει τὸν κεκρυμμένον αὐτοῖς δόλον, καὶ λέγει· Οὐκ ἔστιν ἐν στόματι αὐτῶν ἀλήθεια· ἡ καρδία αὐτῶν ματαία, καὶ τὰἑξῆς. Ὅρα δὲ τὴν τοῦ προφήτου σύνεσιν, πῶς δημοσιεύει καὶ ἀποκαλύπτει θριαμβεύων τοὺς κακοδόξους, ἵνα μὴ ἡμεῖς πλανηθῶμεν. Ἀκούσατε οἱ ὀρθόδοξοι, καὶ τοῖς αἱρετικοῖς μὴ συγκαταβαίνετε· ἀκούσατε ποιμένες, καὶ φρίξατε, καὶ μὴσιγήσατε, ἀλλὰ κηρύξατε τὸν λόγον· μὴ δότε τόπον τῷ διαβόλῳ, μὴ δότε θήραν τοῖς λύκοις. Οὕτως οὖν ποιεῖτε καὶ ὑμεῖς, ποιμένες, καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖςἔργοις τοῖς ἀκαθάρτοις τοῦ σκότους· μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε, ὥσπερ καὶ οἱἀπόστολοι καὶ ὁ θεοπάτωρ Δαυῒδ περὶ αὐτῶν πολλοὺς μόχθους κατεβάλετο, καὶπολλοὺς ἀγῶνας, ἐλέγχων καὶ ἐπιτιμῶν, στηλιτεύων αὐτοὺς καὶ τῷ Θεῷἐντυγχάνων κατ' αὐτῶν...

Εἶτα θέλων διδάξαι, ἵνα οἱ μέλλοντες προΐστασθαι τῶν Ἐκκλησιῶν, οὕτωςἐκδιώκωσι τοὺς αἱρετικοὺς, ἐποίησεν φραγέλλιον ἐκ σχοινίων, καὶ εἰσελθὼν πάντας ἐξέβαλεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ, καὶ ἀπώσατο, καὶ ἐξεδίωξε, λέγων· Ὁ οἶκός μου, οἶκος προσευχῆς ἐστιν· ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε σπήλαιον λῃστῶν. Ἀκούσατε οἱπροϊστάμενοι τῶν Ἐκκλησιῶν. Ὑμῖν γὰρ ὑπέδειξε τὸ καλὸν, ἵνα ἐξακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ, προσέχοντες πανταχόθεν ἀκριβῶς, καὶ τοὺς λύκουςἐκδιώκοντες, καὶ τὴν ποίμνην φυλάττοντες.

Μετὰ δὲ τούτους, τὰ θεῖα τούτων διδάγματα καὶ οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, καὶαἱ κατὰ καιροὺς γενόμεναι ἅγιαι σύνοδοι τούτους ἀμετανοήτως ἔχονταςἐκριζώσαντες, τῇ ἀπωλείᾳ παρέδωκαν κατὰ τὸ γεγραμμένον, ὅτι Ἀπολεῖς πάντας τοὺς λαλοῦντας τὸ ψεῦδος.

Ἀλλὰ πολὺ τὸ διάφορον ὁρῶ τῶν τότε ποιμένων παρὰ τῶν νῦν. Ἐκεῖνοι πολεμισταὶ, οὗτοι φυγάδες· ἐκεῖνοι βιβλίων καλλωπισταὶ καὶ δογμάτων, οὗτοιἱματίων καὶ γελγῶν. Οὗτοι ὡς μισθωτοὶ ἀφιεῖσι τὰ πρόβατα, καὶ φεύγουσιν· ἐκεῖνοι τὴν ψυχὴν αὐτῶν ἔθηκαν ὑπὲρ τῶν προβάτων, μιμησάμενοι τὸν ποιμένα τὸν καλόν. Ὢ τῶν μακαρίων αὐτῶν ἀνδρῶν, ὧν τὰ ὀνόματα ἐν βιβλίῳ ζωῆς· οὓςἔφριξαν δαίμονες, καὶ ἐτρόμαξαν αἱρετικοί· καὶ Ἐφράγη στόμα λαλούντων ἄδικα.

Φθέγξομαι τοίνυν κἀγὼ παραπλήσια τῷ Δαυῒδ, ὃς ἀποδυρόμενος ἔλεγε· Ποῦ εἰσι τὰ ἐλέη σου τὰ ἀρχαῖα, Κύριε; Εἴπω κἀγὼ ἐν δάκρυσι· Ποῦ ἐστιν ὁ μακάριος χορὸς ἐκεῖνος τῶν ἐπισκόπων καὶ διδασκάλων, οἵτινες ἔλαμψαν ὡς φωστῆρες ἐν κόσμῳ, λόγον ζωῆς ἐπέχοντες; Ἐκεῖνοι τὴν ψυχὴν αὐτῶν, καθὼς προείρηται,ἔθηκαν ὑπὲρ τῶν προβάτων· οὗτοι δὲ ἀφέντες τὰ πρόβατα ἔφυγον· ἐκεῖνοι δυνατοὶ καὶ ἐν λόγῳ καὶ ἐν ἔργῳ· οὗτοι δὲ καὶ ἐν χρήμασι καὶ ἐν κτήμασι καὶλαμπρᾶς τραπέζης. Εἶτα προσέρχονται οὐχ ὡς πτωχοὶ, ἀλλ' ἱμάτια φοροῦντεςἔκστιλβα, βαλάντια κεκτημένοι ἁδρὰ, καὶ τραχήλους ὡς παρασίτων ταύρων, μαθητῶν πλῆθος ἐπισυρόμενοι, μᾶλλον δὲ μαγείρων· τὰ μὲν αἰσχρόν ἐστι καὶλέγειν, ἐκ τοῦ περισσοῦ γὰρ πλούτου συνεισάκτους ἐκτήσαντο προφάσειἀνδραπόδων. Ὢ βαθείας αἰσχύνης· ὢ τῆς κακῆς εὐπορίας!

Εἶτα ἐάν τις ἀθέων αἱρετικῶν παραφρονῇ λαλῶν διεστραμμένα, ὁ ἀντιλέγων οὐδεὶς, ὁ πολεμῶν οὐδαμοῦ· πάντες πτωχοὶ τότε γίνονται, πάντες σιωπητικοὶ, πάντες φυγάδες. Ὢ τῆς κακῆς ῥίζης πάντων τῶν κακῶν τῆς φιλαργυρίας!

Τρυφῶντες, μεθύοντες, καὶ μετεωριζόμενοι βούλεσθε νικᾷν τὰς αἱρέσεις; Ἀλλ' οὐαὶὑμῖν, οἱ τρυφῶντες καὶ μετεωριζόμενοι, ἐν χρυσῷ καὶ ἱματίοις ποικίλοις καλλωπιζόμενοι· πῶς ἄλλοις δείξετε τὴν καλὴν πτωχείαν τοῦ Χριστοῦ, τοῦ δι' ἡμᾶς πτωχεύσαντος, τοῦ ἐντειλαμένου τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ μὴ ἔχειν χαλκὸν ἐν ταῖς ζώναις. Ὄντως πλανᾶσθε, μὴ νοοῦντες τὰς Γραφάς.

Προσέχετε ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ· Βλέπετε μὴ ἀπολείψῃ πρόβατον ἐκ τῆς ποίμνης. Τοῦτο γάρ ἐστε γινώσκοντες, ὅτι ἐὰν ἓν πρόβατον ἀπολείψῃ γενόμενον θηριάλωτον ἐξ ὑμετέρας ἀμελείας, πάντα τὸν βίον ὑμῶν κατέλυσεν· τὸ γὰρ αἷμα αὐτοῦ ἐκ τῶν χειρῶν ὑμῶν ἀπαιτήσει ὁ Κριτής.

Ἀνανήψατε οὖν λοιπὸν, κηρύξατε τὸν λόγον, ἀποῤῥίψατε πᾶσαν βιωτικὴν μέριμναν, βλέπετε ἀκριβῶς πῶς περιπατεῖτε· Βλέπετε τοὺς κύνας. Πάλιν τὸβλέπετε λέγω, καὶ λέγων οὐ παύομαι. Βλέπετε τοὺς κλέπτας, βλέπετε ὅτι πολλοὶπλάνοι ἐξῆλθον εἰς τὸν κόσμον. Ἀγρυπνεῖτε καὶ νήφετε, οἱ τὸ δεσποτικὸν χάρισμα καταπιστευθέντες, καὶ γρηγορεῖτε, καὶ τὴν ὥραν τῆς φοβερᾶς παρουσίας τοῦΔεσπότου τηρεῖτε, ὅταν ἔρχηται συνᾶραι λόγον μεθ' ὑμῶν, οἷς ἐπίστευσε τὰτάλαντα.

Προσέχετε τοῖς λεγομένοις, ἀγαπητοὶ, καὶ μὴ συναναμίγνυσθε τοῖς τοιαῦτα πράττουσι. Πολλοὶ γάρ εἰσι τῆς ἀπωλείας μαθηταὶ, καὶ ἔτι πληθυνθήσονται. Βλέπετε, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι, καὶ ὁ καιρὸς τοὺς ἰδίους ὑπηρέτας προχειρίζεται.

Διὰ τοῦτο ὁ Ἰησοῦς ἔλεγεν· Βλέπετε, μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ. Κἀγὼ δὲ πάλιν τὰὅμοια ἐρῶ· βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ, μήτε ἀπὸ τῶν ἔσωθεν, μήτε ἀπὸ τῶνἔξωθεν, μὴ ἐπίσκοπος, μὴ πρεσβύτερος, μὴ διάκονος, μὴ ἀναγνώστης, ἤ τις ἐὰν ᾖλαλῶν διεστραμμένα· Οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσι λύκοι ἅρπαγες· οἵτινες ἔχουσιν μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆςἠρνημένοι. Ὑμεῖς δὲ, ἀγαπητοὶ, μὴ πλανηθῆτε, ἀλλ' ὡς παρελάβετε τὸν Κύριονἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν, ἐν αὐτῷ περιπατεῖτε· καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ'ὑμῶν.

Ὁρᾷς, πόση σπουδὴ τοῦ Δεσπότου περὶ ψευδοδιδασκάλων καὶ αἱρετικῶν τοῦἀπογυμνῶσαι, καὶ δεῖξαι ἡμῖν τὸν κεκρυμμένον ἐν αὐτοῖς δόλον; Διὸ καὶ πρὸ τῶν σημείων ἐν τῇ ἐρωτήσει τῶν μαθητῶν, προεῖπε τὰ ἀκόλουθα, πολέμους καὶἀκαταστασίας, ἔθνος ἐπὶ ἔθνος, καὶ βασιλείαν ἐπὶ βασιλείαν· ἅπερ ὁρῶντες νῦν, οὐσυνίεμεν, βλέποντες κατὰ τόπους πολέμους, καὶ λιμοὺς, καὶ φόβητρα, καὶ σημεῖαἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ τὰ λοιπὰ ἅπερ εἴρηκεν, τὰ πλεῖστα ὁρῶντες, οὐ συνίεμεν. Τότε, φησὶ, σκανδαλισθήσονται πολλοὶ, καὶ ἀλλήλους παραδώσουσι. Καὶ ποῦ νῦν οὐκ ἔστι προδοσία; οὐχὶ πάντες σχεδὸν κατ' ἀλλήλων γεγόνασι, καὶ μισοῦσινἀλλήλους; Οὐχὶ πάντες κατ' ἀλλήλων γεγόνασιν, ἔθνος ἐπὶ ἔθνος, βασιλεία ἐπὶβασιλείαν, ἄρχοντες κατὰ τῶν ὁμοίων, ἐπίσκοποι κατὰ ἐπισκόπων, πρεσβύτεροι κατὰ πρεσβυτέρων, καὶ διάκονοι κατὰ διακόνων, ἀναγνῶσται κατ' ἀλλήλων, λαϊκοὶ κατὰ λαϊκῶν; Διὰ γὰρ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν, ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν. Διὰ τοῦτο προεῖπεν ὁ Δεσπότης· Ἐρευνᾶτε τὰς Γραφὰς, καὶ, Οὐ μὴπλανηθῆτε.

Ὅρα δὲ, πῶς ἄνω καὶ κάτω τοὺς ψευδοπροφήτας καὶ ψευδοδιδασκάλους καὶψευδαποστόλους τοῦ Ἀντιχρίστου υἱοῦ τῆς ἀπωλείας, οἵτινες διὰ τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων προχειριζόμενοι, καὶ ὑπ' αὐτῶν ἐνεργούμενοι, πρόδρομοι γίνονται τοῦἈντιχρίστου καὶ ἀντικειμένου· καὶ διὰ τῶν ἰδίων δογμάτων ἀπατήσουσι, καὶἑτοιμάσουσι λαὸν ἐπιτήδειον πρὸς ὑποδοχὴν τοῦ υἱοῦ τῆς ἀπωλείας.

Μὴ οὖν πορευθῆτε ὀπίσω αὐτῶν. Ὁρᾶτε, πόσος ὁ λόγος ἐν ἁγίαις Γραφαῖς περὶτῶν τοιούτων. Διὰ τοῦτο πολλάκις ὑμᾶς ὑπέμνησα περὶ τῶν ἀθέων αἱρετικῶν, καὶτανῦν παρακαλῶ, τοῦ μὴ συγκαταβῆναι αὐτοῖς ἔν τινι πράγματι, μὴ ἐν βρώμασιν,ἢ ἐν πόμασιν, ἢ φιλίᾳ ἢ σχέσει, ἢ ἀγάπῃ ἢ εἰρήνῃ. Ὁ γὰρ ἐν τούτοις ἀπατώμενος, καὶ συγκαταβαίνων αὐτοῖς, ἀλλότριον ἑαυτὸν καθίστησι τῆς καθολικῆςἘκκλησίας. Φρίξατε καὶ τρομάξατε οἱ τὰς ἀγάπας μετ' αὐτῶν ποιοῦντες, καὶδιορθώσασθε, ἵνα μὴ ἀπόλησθε ταῖς ἀσεβείαις αὐτῶν.

Βλέπε δὲ σὺ, μὴ ἀπατηθῇς· μὴ ἐκκλίνῃς εἰς τὰ δεξιά, μηδὲ εἰς τὰ ἀριστερὰ, ἀλλ'ὁδῷ βασιλικῇ βάδιζε. Ἔχεις πολλοὺς πιστοὺς, ἀγαπητὲ, εἰ καὶ μὴ ἐπὶ γῆς, ἀλλ' ἐν οὐρανῷ, μεθ' ὧν πάντοτε συνεῖναι σπεῦσον. Ἔχεις ἐκεῖ πατριάρχας, προφήτας,ἀποστόλους, εὐαγγελιστάς· ἔχεις μάρτυρας, ὁσίους ὁμολογητὰς, καὶ τοὺς ἐν μοναχικῷ βίῳ διαπρέψαντας... Τούτους πόθησον, τούτους μίμησαι, τούτων μὴχωρίζου...

Ὅταν ἴδῃς πολλοὺς ἀσυνετοῦντας, μὴ ξενίζου· δεῖ ταῦτα γενέσθαι. Ὅταν ἴδῃς πολλοὺς ψευδοπροφήτας, ὑπομνήσθητι τοῦ Δεσπότου λέγοντος, ὅτι Ἐγερθήσονται ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται. Ὅταν ἴδῃς τοὺς εὐλαβεῖς καὶ πιστοὺς καὶσοφοὺς ἐξουδενουμένους, τοὺς δὲ ἐναγεῖς καὶ ἀλαζόνας καὶ προδότας καὶπόρνους προχειριζομένους, ὑπομνήσθητι τοῦ Ἀποστόλου λέγοντος, ὅτι Πονηροὶἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι.Ὅταν ἴδῃς τὴν ἁγίαν Γραφὴν βδελυχθεῖσαν ὑπὸ τῶν εἶναι δοκούντων Χριστιανῶν, καὶ τοὺς λαλοῦντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ μισηθέντας, ὑπομνήσθητι τοῦ Κυρίου εἰπόντος· Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε, ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν. Εἰἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν.

Ὅταν ἴδῃς ἄριστα πολυτελῆ, καὶ δεῖπνα, καὶ τρυφήν, καὶ ἀπάτην, καὶ θόρυβον, καὶἀτάκτους φωνὰς, ὑπομνήσθητι τοῦ Κυρίου λέγοντος· Οὐαὶ οἱ ἐμπεπλησμένοι, ὅτι πεινάσετε· οὐαὶ οἱ γελῶντες νῦν, ὅτι πενθήσετε. Ὅταν ἴδῃς χορεύοντας, καὶπαίζοντας, καὶ τὰ ᾄσματα τῶν δαιμόνων καταλέγοντας, στέναξον, καὶ δακρύσαςὑπομνήσθητι τοῦ Δαυῒδ λέγοντος· Οὐκ ἔγνωσαν οὐδὲ συνῆκαν, ἐν σκότει διαπορεύονται...

Ἄρξαι οὖν τοῦ μετανοεῖν· βάλε τὴν ἀρχὴν μόνον, καὶ ὁ Θεὸς τῶν μετανοούντων συνεργήσει, καὶ ἐνισχύει σε, καὶ εὑρήσεις χάριν πολλὴν, καὶ γενήσεται ἐν σοὶ ὑπὲρ μέλι καὶ κηρίον. Ἄκουσον καὶ τοῦ Ἀποστόλου λέγοντος· Ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε. Νοεῖτε τί ἐστι τὸ, Ἀδιαλείπτως· τουτέστι, πάντοτε, ἐν παντὶ καιρῷ, καὶ ἐν νυκτὶ καὶ ἐν ἡμέρᾳ, καὶ ἑσπέρας καὶ πρωῒ καὶ μεσημβρίας, καὶ κατὰ πᾶσανὥραν, καὶ ἐργαζόμενος καὶ ὁδεύων, καὶ ποιμαίνων καὶ ἀροτριῶν, καὶ κοιμώμενος καὶ ἀνιστάμενος...

Ὁ καιρὸς συνεσταλμένος ἐστὶν, ἵνα καὶ οἱ ἔχοντες γυναῖκας, ὡς μὴ ἔχοντες ὦσιν.Ἀρνησώμεθα Τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας, σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, καὶ ἐν τῷ μέλλοντι προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα, καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶνἸησοῦ Χριστοῦ.

Μέμνησθέ μου πάντοτε, ἀδελφοὶ, καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις, ἃς παρελάβετε παρὰ τῶν μακαρίων ἀνδρῶν, προφητῶν τε καὶ ἀποστόλων, καὶ τοῦ Δεσπότου τῶνὅλων. αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος καὶ πᾶσα εὐχαριστία, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶτῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

http://paterikiparadosi.blogspot.gr

Η ΕΡΧΟΜΕΝΗ ΡΟΜΦΑΙΑ

Το παρακάτω κείμενο είναι του Γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου και θα αναφέρουμε σε επόμενες αναρτήσεις και άλλες προτροπές και διαπιστώσεις που έχει κάνει για τις ημέρες μας. Διατί διατρέχει μέγα κίνδυνο ή ελληνική φυλή.

Διατρέχουμε μεγάλο κίνδυνο" υπάρχει σωτηρία; "Ολοι αισθανόμεθα τόν κίνδυνο, τόν οποίο διατρέχουμε, εκτός από με­ρικούς τελείως αναίσθητους, καί διερωτοΰμε τούς εαυτούς μας καί τούς άλλους, πώς καί μέ ποιό τρόπο θά μπορέσουμε νά διαφύγουμε τόν κίνδυνο; Πώς θά σωθούμε; Ή Κυβέρνησις βλέ­ποντας τόν κίνδυνο κατέφυγε στους μεγάλους άρχοντας της γης, τούς συμμάχους μας, ελπίζοντας σωτηρία. Πλήν όμως τά δεινά, οί συμφορές, οι θλίψεις, οί στενοχώριες αυξάνουν καί μέχρι σήμερα καμμιά ελπίδα σωτηρίας από τούς άρχοντας της γης. Όρθώς ό προφήτης καί βασιλιάς Δαβίδ, στόν 145ο ψαλμό του, λέγει: «Μή πεποίθατε έπ' άρχοντας, έπί υιούς ανθρώπων, οΐς ούκ έστι σωτηρία».

Ή Κυβέρνησις καί όλοι εμείς οί "Ελληνες, εάν θέλουμε τήν σωτηρία μας θά τήν βρούμε μόνο στήν μετάνοια καί επι­στροφή στόν Θεό, από τόν όποιο απομακρυνθήκαμε. Ή Σεβα­στή 'Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, συναισθανό­μενη καί αυτή τόν κίνδυνο ώρισε μέ εγκύκλιο της νά γίνωνται στους Ιερούς ναούς, παρακλήσεις καί δεήσεις πρός τόν Θεό καί τήν ύπέραγνο Μητέρα Αύτου, τήν άκαταίσχυντο προστα­σία τών Χριστιανών, τήν ελπίδα καί σωτηρία τών αμαρτωλών. Άλλά είναι αυτό αρκετό πρός σωτηρία μας; Τό ότι συντρέ­χουν λίγες γυναίκες καί λιγότεροι άνδρες στίς παρακλήσεις, ε­νώ μυριάδες ανθρώπων Ελλήνων Χριστιανών βλασφημούν τό όνομα του Υψίστου Θεοΰ καί της Παναγίας Μητρός Αύτοϋ, και τρέχουν με ακόρεστη επιθυμία καί μεγάλη προθυμία στους κινηματογράφους, τίς ταβέρνες καί τά καφενεία ιγρυπνοϋν σε χαρτοπαιξίες, κρεπάλες, μέθες, χορούς, διασκεδάσεις καί άσωτίες; "Οχι! "Οχι! Αγαπητοί μου αδελφοί "Ελληνες Χριστιανοί, τά δεινά πού δοκιμάζουμε σήμερα προ­έρχονται από εμάς. 

Έμεις μόνοι μας τά επισωρεύσαμε στους εαυτούς μας καί τήν πατρίδα μας. Οι πολλές μας αμαρτίες έκίνησαν τόν Αγαθό, Φιλάνθρωπο καί Εύσπλαχνο Θεό σέ οργή, θυμό καί άγανάκτησι, δπως λέγει ο θεοκήρυξ Απόστολος Παΰλος' «θυμός καί οργή, θλϊψις καί στενοχώρια επί πάσαν ψυχήν ανθρώπου τοϋ κατεργαζομένου τό κακόν...» (Ρωμ. 2, 9).

Ό αυτός απόστολος Παϋλος, τό στόμα του Χρίστου, γρά­φοντας πρός τούς εν Κολασσαΐς πιστούς καί νουθετώντας τους παραγγέλλει" «Νεκρώσατε ούν τά μέλη τά επί της γης, πορνείαν, άκαθαρσίαν, πάθος, έπιθυμίαν κακήν καί τήν πλεο-νεξίαν, ήτις εστίν ειδωλολατρία, δι' ά έρχεται ή οργή τοΰ Θεοΰ έπί τούς υίούς της απείθειας» (Κολασσ. 3, 5-6). Πάθος καί επι­θυμία κακή είναι κάθε αμαρτία, υπερηφάνεια, φθόνος, μνησι­κακία, συκοφαντία, κατάκρισις, καταλαλιά, ψευδός, δόλος, έπιορκία κ.λπ. Αυτά καί τήν πλεονεξία πρέπει οί Χριστιανοί νά τά αποφεύγουν, διότι εξ αιτίας αυτών έρχεται ή όργή τοϋ Θεοΰ στους ανθρώπους, οί όποιοι δέν πείθονται, δηλαδή δέν υ­πακούουν στίς παραγγελίες, στόν νόμο καί τίς εντολές τοΰ Θεοΰ. Εις δέ τήν επιστολή πρός τούς εξ Εβραίων πιστούς, ό ί­διος μέγας Απόστολος, γράφει: «Πάσα παράβασις καί παρα­κοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν" πώς ήμεΐς έκφευξόμεθα τηλικαύτης άμελήσαντες σωτηρίας;» (Έβρ. 2.3).

Ό Θεός ό όποιος είναι οικτίρμων καί ελεήμων, μακρόθυμος καί πολυέλεος, είναι δυνατό νά μας παίδευση; «Ου κατά τάς ανομίας ημών έποίησεν ήμιν ουδέ κατά τάς αμαρτίας η­μών άνταπέδωκεν ήμΐν» (Ψαλμ. 102, 9). «Ό Θεός κριτής δί­καιος καί ισχυρός καί μακρόθυμος καί μή δργήν έπάγων καθ'έκάστην ήμέραν», λέγει ό Προφητάναξ Δαυί< Ναί, είναι οικτίρμων καί ελεήμων, μακρόθυμί λεος, άλλά είναι καί δίκαιος" σάν μακρόθυμος μας υπομένει, δέν μας τιμωρεί, αναμένοντας τήν μετάνοια επιστροφή μας, σάν δίκαιος δμως μας τιμωρεί, όταν δέν μί νοούμε, λέγει ό ίδιος Προφητάναξ' «Έάν μή έπιστραφήτε, τήν ρομφαίαν αυτού στιλβώσει, τό τόξον αύτοΰ ενέτεινε καί ήτοίμασεν αυτό, καί έν αύτω ήτοίμασε σκεύη θανάτου, τά βέλη αύ­τοΰ τοις καιομένοις έξειργάσατο», δηλαδή εις τούς απειθούν-τας αμαρτωλούς... «Ιδού οί μακρύνοντες εαυτούς άπό Σου (δηλ. τοϋ Θεοϋ) άπολούνται» (αύτ. 7, 13).

Ρομφαία, τόξο, σκεύη θανάτου καί βέλη είναι τά διάφορα ειδη των τιμωριών, τά όποια μεταχειρίζεται ό Θεός πρός τιμω­ρία καί παίδευσι τών αμαρτωλών, πρός μετάνοια καί επιστρο­φή τους. Άλλά, δταν δέν μετανοούν καί δέν επιστρέφουν (τόν καταφρονούν), τότε τούς παιδεύει μέ μεγαλύτερες τιμωρίες, α­κόμη καί αιώνιες, δπως λέγει ό θεοκήρυξ Απόστολος Παύλος' «ή του πλούτου της χρηστότητος αυτού καί της ανοχής καί της μακροθυμίας καταφρονείς, άγνοών δτι τό χρηστόν του Θεοΰ εις μετάνοιάν σε άγει; κατά δέ τήν σκληρότητα σου καί άμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτω οργή ν έν ημέρα ορ­γής καί άποκαλύψεως καί δικαιοκρισίας τοΰ Θεού...» (Ρωμ. 2, 4-5). Άλλά καί ό Κύριος ημών Ίησοΰς Χριστός στά Ευαγγέλια λέγει: «Έάν μή μετανόητε, πάντες ομοίως άπολείσθε» (Λουκ. 13, 3).

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Η ΕΡΧΟΜΕΝΗ ΡΟΜΦΑΙΑ»

http://orthodoxathemata.blogspot.gr

Στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα

«Όταν η πατρίδα σου διατρέχει κίνδυνο η σιωπή δεν είναι χρυσός, είναι κάρβουνο που μουντζουρώνει!».

Στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα οι κυβερνήτες της δεν ενδιαφέρονται πως θα κυβερνήσουν αλλά ποια εικονική πραγματικότητα προβάλουν, δεν τους ενδιαφέρει αν υποφέρει ο κόσμος, αλλά ποια εντύπωση δίνουν στους τηλεθεατές των «θαυμάτων» τους, δεν τους ενδιαφέρει η υπεράσπιση των εθνικών θεμάτων, αλλά πως θα δώσουν την εντύπωση πως τα υπερασπίζονται, δεν τους ενδιαφέρει να πάει η χώρα μπροστά, αλλά το πώς θα υπηρετήσουν τους ξένους αφέντες τους στους οποίους παρέδωσαν με κυνικό τρόπο την εθνική κυριαρχία.

Κάθε φορά που φτάνουν σε μια επικίνδυνη «στροφή» και το όχημα θα απειλείται να πέσει στον γκρεμό, σοφίζονται κάτι εντυπωσιακό, κάτι που θα προβληθεί με όλα τα μέσα στα προδοτικά ΜΜΕ για να κλέψει την προσοχή του κόσμου και να τον πλανέψει έτσι ώστε να μην έχει καμία αίσθηση ότι κατρακυλά στο βάραθρο. Π.χ. η Αμφίπολη ήταν γνωστή εδώ και δεκαετίες, έπρεπε όμως τώρα να βγει στην επιφάνεια και στην δεδομένη συγκυρία για να απασχολήσει το ενδιαφέρον και την επικαιρότητα την ίδια ώρα που νέα σκληρά και αντιλαϊκά μέτρα της στυγνής δικτατορίας που μας επιβλήθηκε από έξω, θα είναι σε διαδικασία υλοποίησης. Από την άλλη, μέσα σε ένα βράδυ για άλλη μια φορά ο τόπος αυτός «ξεγυμνώθηκε» στους ξένους ανθέλληνες τοκογλύφους που διέταξαν να αποσυρθεί αμέσως μια διάταξη για την αύξηση των δόσεων των χρεών του κόσμου προς το δημόσιο. 

Ο ραγιαδισμός σε όλο του το μεγαλείο!

Στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα, τους κυβερνήτες της δεν τους ενδιαφέρει να πάει μπροστά ο τόπος αλλά… να μην ξεβιδωθούν οι βίδες που τους κρατούν σφιχτά βιδωμένους στις καρέκλες της εξουσίας. Πολλές από αυτές τις βίδες είναι μπηγμένες μέσα στους εγκεφάλους τους έτσι που πίστεψαν ότι οι καρέκλες αυτές είναι μέρος του σώματος τους, είναι μέρος της ίδιας τους της ύπαρξης, είναι ιδιοκτησία τους και τσιφλίκι τους. Στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα η υπεράσπιση της ελληνικής ταυτότητας, η έπαρση της σημαίας, η αναφορά σε εθνικά θέματα, η προβολή της ορθόδοξης πίστης, είναι ειδεχθές έγκλημα, είναι καταδικασμένος ρατσισμός, είναι αποτρόπαια φρικιαστική πράξη, είναι αιτία για να απομονωθείς και να καταδικαστείς σε αφανισμό.

Στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα όλες οι προσδοκίες, όλα τα οράματα, όλα τα όνειρα για μια καλύτερη ζωή, για μια χώρα «σύγχρονη», «ευρωπαϊκή», «εξελιγμένη» και «προοδευτική», έχουν γίνει ο μεγαλύτερος δυνάστης της ίδιας της ύπαρξης της. Παντού το μικρόβιο της αλλοτρίωσης έχει μολύνει τον οργανισμό, έχει παραλύσει τα άκρα, έχει φθείρει τον εγκέφαλο, έχει αλλοτριώσει τους πολίτες, έχει καταστρέψει τις προοπτικές για καλύτερο αύριο, έχει μετατρέψει την ζωή τους σε ένα πόλεμο αριθμών που θυμίζουν τα νούμερα στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως όταν οι τρόφιμοι τους το μόνο που ήξεραν ήταν με ποιον αριθμό θα τους ρίξουν στον θάλαμο αεριών. Στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα, οι ποιμένες έχουν μεταλλαχτεί σε λύκους που τρώνε τα ίδια τους τα πρόβατα. Στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα, οι καμπάνες είναι ηχορύπανση, η πρωινή προσευχή σε αυτό που ακόμα το λένε «σχολείο», είναι φασιστική πρακτική και ο εκκλησιασμός αναχρονιστική εκτροπή.

Στην Ελλάδα το εικοστού πρώτου αιώνα η «πρόοδος» και ο «εκσυγχρονισμός» είναι τα κοράκια που κατατρώνε τα σπλάχνα της και τώρα στέκονται από πάνω με βουλιμία για να της δώσουν το τελειωτικό χτύπημα. Συνεχίζουν το παιχνίδι της προδοσίας και σαν κύνεοι λακτίζουν για τα κατορθώματα τους. Ξέχασαν όμως μια ελληνική λέξη. Η νέμεσης είναι ελληνική και η ιστορία έχει δείξει πως όποτε η χώρα αυτή έφτανε στο τέλος, μια καινούργια αρχή κατατρόπωνε τους εχθρούς και τους προδότες της.

Αλήθεια στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα που βρίσκεται η θεραπεία για ένα άρρωστο ετοιμοθάνατο σώμα; Θα την ανιχνεύσουμε στην χώρα των εκπλήξεων, θα την αναζητήσουμε στην χώρα του απροσδόκητου, του θαύματος, στην Ελλάδα που τόσο μισήθηκε από τους «φίλους» και τους «συμμάχους» της. Μισήθηκε γιατί ακόμα εξακολουθεί να ζει, να αισθάνεται και να πιστεύει, γιατί εμφανίζει το «ζοφερό» φαινόμενο της αγιοσύνης, γιατί είναι η χώρα που ακόμα και μέσα σε επώδυνους σπασμούς, μπορεί και αναφωνεί την δόξα του Παντοδύναμου.

Νίκος Χειλαδάκης

http://aktines.blogspot.gr

ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΕ ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ ΒΑΣΗ ΤΗΣ Α. ΓΡΑΦΗΣ!

Άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου στη παπική "εκκλησία" και τα τείχη της ηθικής παγκοσμίως καταρέουν.....

Ένας καθηγητής θεολογίας ονόματι Gerald Schlabach του Πανεπιστημίου του Αγίου Θωμά στη Μινεσότα δημοσίευσε πρόσφατα ένα κομμάτι για τη εφημερίδα "χριστιανικός αιώνας" τονίζοντας πως ο Απόστολος Παύλος όταν μιλούσε για τις χήρες και τους ανύπαντρους (χωρίο Κορ.7, 8-9).....

.....δηλ. πως όσοι δεν αντέχουν το πάθος να παντρεύονται καλύτερα , αφού δεν μπορούν να παρθενεύουν όπως ο Απόστολος, εννοούσε και τους ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ!!!

Συγκεκριμένα μεταξύ άλλων δήλωσε: "δεν πρέπει απλώς να επιτρέπουμε τον γάμο των ομοφυλοφίλων. Θα πρέπει να επιμείνουμε στο γάμο ομοφυλοφίλων. Θα πρέπει να το θεωρούμε ως σκανδαλώδες το γεγονός ότι δύο άνθρωποι μπορούν να ισχυριστούν ότι αγαπούν ο ένας τον άλλο και να μην θέλει να αγιάσει την αγάπη τους με το γάμο και την πίστη. " !!!!!!

Ιδού με ποιους συνδιαλέγονται οι σημερινοί ταγοί της κρατούσης Εκκλησίας και νομίζουν ότι κάνουν και το καθήκον τους .....

ΚΑΤΗΓΟΡΩΝΤΑΣ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΩΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΚΡΑΙΟΥΣ ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΤΕΣ...

ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΔΕΝ ΤΟΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ;;;;;

http://orthodoksiantepithesi.blogspot.gr

Πῶς θά ἀνατραπεῖ ἡ ἄσχημη παγκόσμια, ἐθνική καί προσωπική μας κατάσταση;

Ἄς μετανοήσουμε 

καί καθικετεύσουμε τόν Θεό 

μέ τήν μετάνοια· 

για νά ἀφανίσῃ καί πολέμους 

καί βαρβάρους νά ἐξαφανίσῃ, 

καί τῶν ἐχθρῶν τίς ἐπαναστάσεις 

θά τσακίσῃ καί θά δώση 

σέ ἐμᾶς ὅλων τῶν ἀγαθῶν τήν ἀπόλαυση· 

ἡ μετάνοια πολύ τόν Θεό ἐξευμενίζει, 

ὅταν κάποιος μέ γνησιότητα προστρέξῃ σέ αὐτήν!

Ὅσιος Θαλάσσιος

Ἀσφαλεῖς σωτήριες ὁδηγίες

Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΥΨΕΛΗ"

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Πως αντιμετωπίζουμε τα πάθη;

Τρεις είναι οι καταστάσεις των ανθρώπων. 

Ο ένας αφήνει ελεύθερο το πάθος του να εκδηλώνεται, 

ο άλλος δεν το αφήνει να εκδηλωθεί 

και ο τρίτος το ξεριζώνει.

Αυτός που το αφήνει να εκδηλωθεί, ενεργεί όπως του υπαγορεύει το πάθος, σαν αυτό να ήταν δικαίωμά του. Αυτός που δεν επιτρέπει στο πάθος να εκδηλωθεί, ούτε το αφήνει ελεύθερο ούτε και το κόβει, αντίθετα το εξετάζει και το ξεπερνάει τη δύσκολη στιγμή, αλλά δεν παύει να το έχει. Και αυτός που ξεριζώνει το πάθος είναι όποιος αγωνίζεται και κάνει τα αντίθετα από αυτά που του υπαγορεύει το πάθος του.

Και οι τρεις αυτές καταστάσεις έχουν πολύ πλάτος. Να τί εννοώ. Σε ποιο πάθος θέλετε να αναφερθούμε και να το εξετάσουμε; 

Θέλετε να πούμε για την υπερηφάνεια; 

Να πούμε για τις επιπόλαιες ερωτικές σχέσεις; 

Ή για την έπαρση, επειδή πέφτουμε συχνά σ’ αυτή; 

Από έπαρση δε σηκώνει κανείς μια κουβέντα από τον αδελφό του. Μπορεί κάποιος να ακούσει μια κουβέντα και να ταραχθεί και να πει πέντε κουβέντες ή και δέκα για τη μια που άκουσε. Μετά μαλώνει και ταράζει τον άλλο. Και, όταν τελειώσει ο καβγάς, συνεχίζει να κάνει κακές σκέψεις για τον άνθρωπο που του είπε αυτή την κουβέντα και τη θυμάται με εμπάθεια και λυπάται που δεν του είπε ακόμα περισσότερα.

Ετοιμάζει μάλιστα μέσα του λόγια ακόμα χειρότερα να πει στον άλλο, και όλο σκέφτεται: «Γιατί να μην του πω αυτό; Μπορώ να του πω και το άλλο». Και είναι συνέχεια θυμωμένος. Να μια κατάσταση. 

Εδώ το κακό έχει γίνει συνήθεια. Ο Θεός να μας φυλάξει από τέτοια κατάσταση. Αυτή η κατάσταση οδηγεί στην κόλαση. Γιατί κάθε αμαρτία που δεν διορθώνεται μας οδηγεί στον εσωτερικό θάνατο. 

Αλλά κι αν ακόμα θελήσει ένας τέτοιος άνθρωπος να μετανοήσει, δεν μπορεί μόνος του να νικήσει το πάθος του, παρά μόνο αν έχει τη βοήθεια πνευματικών οδηγών, όπως είπαν οι Πατέρες της Εκκλησίας. Γι’ αυτό σας λέω πάντα, να φροντίσετε να κόψετε τα πάθη σας πριν σας γίνουν συνήθεια.

Αββάς Δωρόθεος

http://inpantanassis.blogspot.gr

Με την πάροδο του χρόνου όμως και με την επιμέλεια τα πάθη νικούνται

Μέσα μας έχουμε αδυναμίες και πάθη και ελαττώματα βαθιά ριζωμένα: πολλά είναι και κληρονομικά. Όλα αυτά, δεν κόβονται με μια σπασμωδική κίνηση ούτε με την αδημονία και τη βαρειά θλίψη, αλλά με υπομονή και επιμονή, με καρτερία, με φροντίδα και προσοχή.

Ο δρόμος που οδηγεί στην τελειότητα είναι μακρύς. Εύχεσθε στο Θεό να σας δυναμώνει. Να αντιμετωπίζετε με υπομονή τις πτώσεις σας και αφού γρήγορα σηκωθείτε, να τρέχετε και να μη στέκεστε σαν τα παιδιά, στον τόπο που πέσατε, κλαίγοντας και θρηνώντας απαρηγόρητα.

Αγρυπνείτε και προσεύχεστε για να μην μπείτε σε πειρασμό. Μην απελπίζεστε αν πέφτετε συνέχεια σε παλιές αμαρτίες. Πολλές απ’ αυτές είναι και από τη φύση τους ισχυρές και από τη συνήθεια. Με την πάροδο του χρόνου όμως και με την επιμέλεια νικούνται. Τίποτε να μη σας απελπίζει.

Άγιος Νεκτάριος

http://proskynitis.blogspot.gr

ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ!

Χειρότερο από το να αμαρτάνει κανείς είναι να απελπίζεται. Ο Ιούδας ο προδότης ήταν μικρόψυχος και δεν είχε πείρα του πολέμου και γι’ αυτό απελπίστηκε. Έπεσε πάνω του με ορμή ο διάβολος και τον έβαλε να απαγχονιστεί. 

Ο Πέτρος, όμως, ως στερεά πέτρα, έπεσε σε σοβαρό παράπτωμα, της αρνήσεως του Χριστού, ως εμπειροπόλεμος που ήταν δεν παρέλυσε, ούτε απελπίστηκε από τη λύπη του. Αφού σηκώθηκε προσέφερε πικρά δάκρυα μέσα από την καρδιά θλιμμένη και ταπεινωμένη. Και αμέσως ο εχθρός, όταν τα είδε αυτά, σαν να τον έκαψαν δυνατές φλόγες στο πρόσωπο έφυγε με ορμή μακριά, με φοβερούς θρήνους.

Άγιος Ιωάννης ο Καρπάθιος

http://www.saint.gr

Σέ ποιούς ἀνήκει ἡ σωτηρία καί ἡ νίκη;

"Ἑνός ἐστί χρείαν" σημαίνει ἑνός, δηλαδή τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς ἔχομεν ἀνάγκη.

Στούς τρομερούς πειρασμούς καί τά ποικίλα ἀδιέξοδα τῆς ζωῆς, ἔρχεται ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου καί μᾶς βεβαιώνει, ὅτι ἡ τελική νίκη ἀνήκει στόν Χριστό καί στούς ἀγωνιζομένους ὑπό τή σημαία τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου πιστούς. 

Στό τέλος ὁ Χριστός θά θριαμβεύση, οἱ ἐχθροί Του θά νικηθοῦν. Οἰ μισοῦντες Αὐτόν θά καταστραφοῦν· οἱ δέ ἀγαπῶντες Αὐτόν θά εὐλογηθοῦν ἀπεριγράπτως.

Ἀρχιμ. Ἰωήλ Γιαννακόπουλος

"Ἑνός ἐστί χρείαν".

Δηλαδή τῆς πρώτης ἐντολῆς:

"ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ

καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν"

(Ματθ. 6, 33)

Λέμε ἀδιαλείπτως:

Ποιοί εἶναι οἱ σωσμένοι καί νικητές αὐτοῦ τοῦ κόσμου καί αὐτῆς τῆς ζωῆς; 

"ἀλλὰ τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς  ἵνα τοὺς σοφοὺς καταισχύνῃ, 

καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά, καὶ τὰ ἀγενῆ τοῦ κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ Θεός, καὶ τὰ μὴ ὄντα, ἵνα τὰ ὄντα καταργήσῃ..."

(Α΄Κορ. 1, 27-28) 

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Μέ τι καυχιέσαι…;

Μέ τί καυχιέσαι;

Μέ τόν χρυσό; Τοῦτο τόν ἴδιο χρυσό κρατοῦσε τό βουνό μέσα του καί δέν καυχόταν.

Μέ τό ροῦχο; Τοῦτο τό ἴδιο μετάξι ἔφερε ὁ μεταξοσκώληκας μέσα του καί δέν καυχόταν.

Μέ τήν ὑγεία; Ἀκόμα καλύτερη ὑγεία ἔχει ὁ λύκος στό βουνό, ὅμως δέν καυχιέται.

Μέ τήν ὄρεξη; Ὁ μυρμηγκοφάγος μέ ὄρεξη τρώει μυρμήγκια ἕως θανάτου, ἀλλά τά μυρμήγκια ὔστερα τόν τρῶνε.

Μέ τήν τύχη; Ἰδού, ἡ ἀλεπού εἶναι δύσπιστη πρός τήν τύχη. Καί ὅταν γιά ἑκατοστή φορά καταφέρει νά πιάσει τήν κότα, ἐκείνη μέ φόβο ἀφουγκράζεται ἀπό ποιά πλευρά θά πυροκροτήσει τό ὅπλο.

Μέ τά ἄλογα; Πῶς μπορεῖς νά σκέφτεσαι μεγαλιεωδῶς γιά τά ἄλογά σου, ὅταν αὐτά δεν σκέφτονται φεύγουμε ἀπό αὐτή τή ζωή. Ἄσε τήν καύχηση καί πιάσε τό κατά Θεόν πένθος,

μεγαλιεωδῶς οὔτε γιά τόν ἑαυτό τους, οὔτε γιά ἐσένα;

Στόν πλοῦτο νά σκέφτεσαι, πῶς μέ ἀξιοπρέπεια θά βαστᾶς στήν ἀνέχεια.

Στήν εὐτυχία νά σκέφτεσαι, πῶς μέ ἀξιοπρέπεια θά βαστᾶς στή δυστυχία.

Ὅταν σέ ἐπαινοῦν οἰ ἄνθρωποι νά σκέφτεσαι, πῶς μέ ἀξιοπρέπεια θά βαστᾶς στόν χλεαυσμό τους.

Καί σ' ὅλη τή ζωή νά σκέφτεσαι, πῶς μέ ἀξιοπρέπεια θά πεθάνεις.

ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΠΕΡΙ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΚΑΚΟΥ

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ἐκδόσεις: "Ἐν πλῷ"

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Τίποτε δέν ὑπάρχει εὐτελέστερο ἀπό τήν κακία

 Ὁ Κύριος μιλῶντας, λέγει: "Ὅποιος ἀκούει τά λόγια Μου καί ἐφαρμόζει αὐτά, θά παρομοιασθῇ μέ ἄνδρα φρόνιμο, πού οἰκοδόμησε τήν οἰκία του ἐπάνω στήν πέτρα· καί κατέβηκε ἡ βροχή καί ἦλθαν οἱ ποταμοί καί φύσηξαν οἱ ἄνεμοι καί ἔπεσαν μέ ὁρμή πάνω σ' ἐκείνη τήν οἰκία καί δέν ἔπεσε, διότι εἶχε θεμελιωθῇ πάνω στήν πέτρα" (Ματθ. 7, 24). Πόσες ἐπαναστάσεις λαῶν πόσοι θυμοί τυράννων, πόσα ξίφη, πόσα δόρατα, πόσα βέλη, πόσα καμίνια, πόσα δόντια θηρίων, πόσοι γκρεμοί, πόσα πελάγη, πόσες ἐπιβουλές, πόσες συκοφαντίες, πόσες μηχανορραφίες ξέσπασαν ἐναντίον τῶν Ἀποστόλων; 

Ἀλλά ὅμως τίποτε δέν τούς ὑπεσκέλισε, ἀλλά ἀνέβηκαν ψηλότερα ἀπό ὅλους, πετῶντας πάνω ἀπό τίς μηχανορραφίες τῶν συκοφαντῶν καί μετέθεσαν τούς συκοφάντες στήν θέση τή δική τους.Διότι τίποτε δέν ὑπάρχει δυνατώτερο ἀπό τήν ἀρετή· αὐτήν εἶναι στερεώτερη ἀπό τήν πέτρα καί ἰσχυρότερη ἀπό τό διαμάντι· ὅπως βέβααι πάλι τίποτε δέν ὑπάρχει εὐτελέστερο ἀπό τήν κακία, οὔτε ἀσθενέστερο, καί ἄν ἀκόμη κανείς περβάλλεται ἀπό ἀμέτρητα χρήματα κάι ἄν ἀκόμη ἔχει μεγάλη ἐξωτερική δύναμη. Ἄν δέ στή γῆ εἶναι τόση ἡ δύναμή τους, σκέψου εἰς τούς οὐρανούς πόση δύναμη θά ἀπολαύσουν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι. Σκέψου λοιπόν πόσο μεγάλο ἀγαθό εἶναι ἡ ἀρετή, ὥστε νά μήν ὑπολείπεται οὔτε τῶν Ἀγγέλων, οὔτε τῶν Ἀποστόλων, οὔτε τῶν μεγάλων καί θαυμαστῶν ἀνδρῶν· καθόσον, ἄν πρέπει νά εἶναι τέτοιοι αὐτοί πού τήν ἐγκωμιάζουν, σκέψου καί ἀναλογίσου πόσο σπουδαῖο ἀντίστοιχα εἶναι φυσικό νά εἶναι καί αὐτή. "Δόξα καί πλοῦτος θά ὑπάρχει στόν οἶκο αὐτοῦ". Πάλι ἀπό τά αἰσθητά προχωρεῖ πρός τά πνευματικά. Διότι μέ τήν ἀρετή "πιάνεις" τόν Θεό!

Συνηθίζει ἡ Γραφή νά ὀνομάζει πλοῦτο αὐτόν πού πηγάζει ἀπό τά ἀγαθά ἔργα, ὅπως ὅταν λέγει: "Νά ἀγαθοεργοῦν, νά γίνονται πλούσιοι εἰς ἔργα καλά" (Α΄ Τιμ. 6, 18). Διότι αὐτός εἶναι ὁ ἀληθινός πλοῦτος, ἐνῶ ὁ ἄλλος εἶναι ὄνομα πλούτου γυμνός πού στερεῖται περιεχομένου. Πράγματι τί θά μποροῦσε νά ὑπάρξει πλουσιώτερο καί σέ χρήματα ἀπό τούς Ἀποστόλους, στούς ὁποίους ὅλα ἔτρεχαν σάν ἀκριβῶς ἀπό πηγές; Διότι ὅσοι ἰδιοκτῆτες κτημάτων καί οἰκῶν ὑπῆρχαν, ἀφοῦ τά πωλοῦσαν, ἔφερναν κάι τοποιθετοῦσαν τό ἀντίτιμό τους στά πόδια τῶν Ἀποστόλων (Πράξ. 4, 34)...

Πνευματικά μαργαριτάρια Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου,

ἐκδ. "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

“Γιατί να σου μιλήσω για ουρανό, όταν εσύ κλείνεις τα μάτια σου με μανία για να μη τον δεις”

– Φασαρία μεγάλη τις τελευταίες ημέρες. Διαβάζω:

“Η Εκκλησία γυρίζει την πλάτη της στον κόσμο”. “Η Εκκλησία με αυτή τη κίνηση θα χάσει κόσμο”. Απαιτήσεις !!! λες και η Εκκλησία είναι ένα κλαμπάκι που φοβάται μήπως χάσει την πελατεία της. Όχι ! Ο καθένας είναι ελεύθερος να πράξει κατά το δοκούν. Ο ιδρυτής της Εκκλησίας, ο Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός δε προσπάθησε να αποπλανήσει, αλλά μίλησε καθαρά: “Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει το σταυρό του κι ας με ακολουθεί” (Μαρκ.8.34).

– Γιατί λοιπόν η Εκκλησία ως σύναξη ανθρώπων εν Χριστώ, να προσευχηθεί στον Θεό για την ανάπαυση ενός ανθρώπου που ο ίδιος όχι μόνο δε πίστεψε στην αιώνια ζωή, μα έκαψε και το σώμα του, για να μην αφήσει τίποτα πάνω στη γη που να τον θυμίζει; Μηδενισμός! Ζητάς να καείς γιατί θεωρείς πως δεν υπάρχει τίποτα να σε σώσει. Ζητάς να καείς γιατί μέσα σου έχει ριζώσει το τίποτα. Η μαύρη τρύπα του θανάτου.

– Μα ο Χριστός φωνάζει “Εγώ είμαι η Ανάσταση και η Ζωή. Αυτός που πιστεύει σε μένα, και αν πεθάνει, θα ζήσει” (Ιωάν.11.25). Απόδειξη; Η Ανάσταση Του. Οι παρουσίες των Αγίων μας μέσα από τα θαύματα τους, που φανερώνουν την μετά θάνατον ζωή. Τέλος; Τα άφθαρτα λείψαναπολλών Αγίων μας. 

Η πίστη λοιπόν στον Χριστό είναι η πεποίθηση της ένωσης κτιστού και ακτίστου. Η πεποίθηση της αιώνιας ζωής, ο εναγκαλισμός με τον Θεό. Αιώνια ζωή. Όχι ως ζόμπι, ή ως μούμιες, αλλά ως ζωντανοί άνθρωποι που επειδή θα βιώνουμε την παρουσία του Θεού μέσα στην ολότητα της, θα είμαστε “μικροί θεοί”.

– Αν τα διαβάζεις και λες, “παραμύθια”. Αν δε πιστεύεις στον λόγο του Χριστού, τότε ποιος ο λόγος να ζητήσεις την ευχή της Εκκλησίας;

– Ορισμένοι Έλληνες διαμαρτύρονται πως η Εκκλησία γυρνάει την πλάτη. Όχι. Ο Έλληνας είναι μπερδεμένος μέσα του γιατί μέχρι τώρα γνώριζε ως μοναδικό τρόπο ταφής τον θρησκευτικό. Συγχέει αυτά τα 2 πράγματα. Μα υπάρχει ο θρησκευτικός για όσους πιστεύουν στη διδασκαλία του Χριστού και ο πολιτικός σε όσους όχι.

– Η ελευθερία που διδάσκει ο Απόστολος Παύλος είναι η απαλλαγή από τα δεσμά του ιουδαϊκού Νόμου, από την τυραννία της αμαρτίας και τέλος από τον θάνατο, και μάλιστα από τον φόβο του θανάτου που παραλύει τον άνθρωπο και τον κάνει δια παντός του ζην δούλο αυτού του φόβου (βλ. Εβρ. 2,15). Γράφει στους Ρωμαίους: «Τώρα είσθε ελεύθεροι πια από την αμαρτία και ανήκετε στον Θεό. Καρπός της καινούργιας ζωής σας είναι η αγιοσύνη και το τέλος της πορείας σας είναι η αιώνια ζωή”

– “Ο χριστιανός στη ζωή του, παύει να κυριαρχεί το εγώ του εφόσον τώρα κυριαρχεί μέσα του ο Χριστός. Είναι πολύ σημαντική η φράση του Αποστόλου. «Έχω πεθάνει στον σταυρό μαζί με τον Χριστό. Τώρα πια δεν ζω εγώ αλλά ζει στο πρόσωπό μου ο Χριστός» (2,19-20), μια φράση που εκφράζει το Χριστοκεντρικό βίωμα του Παύλου αλλά και τον στόχο του συνειδητού χριστιανού”

Γρηγόρης Τζιβελέκης - Θεολόγος

http://proskynitis.blogspot.gr