.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Τίποτε δέν ὑπάρχει εὐτελέστερο ἀπό τήν κακία



 Ὁ Κύριος μιλῶντας, λέγει: "Ὅποιος ἀκούει τά λόγια Μου καί ἐφαρμόζει αὐτά, θά παρομοιασθῇ μέ ἄνδρα φρόνιμο, πού οἰκοδόμησε τήν οἰκία του ἐπάνω στήν πέτρα· καί κατέβηκε ἡ βροχή καί ἦλθαν οἱ ποταμοί καί φύσηξαν οἱ ἄνεμοι καί ἔπεσαν μέ ὁρμή πάνω σ' ἐκείνη τήν οἰκία καί δέν ἔπεσε, διότι εἶχε θεμελιωθῇ πάνω στήν πέτρα" (Ματθ. 7, 24). Πόσες ἐπαναστάσεις λαῶν πόσοι θυμοί τυράννων, πόσα ξίφη, πόσα δόρατα, πόσα βέλη, πόσα καμίνια, πόσα δόντια θηρίων, πόσοι γκρεμοί, πόσα πελάγη, πόσες ἐπιβουλές, πόσες συκοφαντίες, πόσες μηχανορραφίες ξέσπασαν ἐναντίον τῶν Ἀποστόλων; 
Ἀλλά ὅμως τίποτε δέν τούς ὑπεσκέλισε, ἀλλά ἀνέβηκαν ψηλότερα ἀπό ὅλους, πετῶντας πάνω ἀπό τίς μηχανορραφίες τῶν συκοφαντῶν καί μετέθεσαν τούς συκοφάντες στήν θέση τή δική τους.Διότι τίποτε δέν ὑπάρχει δυνατώτερο ἀπό τήν ἀρετή· αὐτήν εἶναι στερεώτερη ἀπό τήν πέτρα καί ἰσχυρότερη ἀπό τό διαμάντι· ὅπως βέβααι πάλι τίποτε δέν ὑπάρχει εὐτελέστερο ἀπό τήν κακία, οὔτε ἀσθενέστερο, καί ἄν ἀκόμη κανείς περβάλλεται ἀπό ἀμέτρητα χρήματα κάι ἄν ἀκόμη ἔχει μεγάλη ἐξωτερική δύναμη. Ἄν δέ στή γῆ εἶναι τόση ἡ δύναμή τους, σκέψου εἰς τούς οὐρανούς πόση δύναμη θά ἀπολαύσουν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι. Σκέψου λοιπόν πόσο μεγάλο ἀγαθό εἶναι ἡ ἀρετή, ὥστε νά μήν ὑπολείπεται οὔτε τῶν Ἀγγέλων, οὔτε τῶν Ἀποστόλων, οὔτε τῶν μεγάλων καί θαυμαστῶν ἀνδρῶν· καθόσον, ἄν πρέπει νά εἶναι τέτοιοι αὐτοί πού τήν ἐγκωμιάζουν, σκέψου καί ἀναλογίσου πόσο σπουδαῖο ἀντίστοιχα εἶναι φυσικό νά εἶναι καί αὐτή. "Δόξα καί πλοῦτος θά ὑπάρχει στόν οἶκο αὐτοῦ". Πάλι ἀπό τά αἰσθητά προχωρεῖ πρός τά πνευματικά. Διότι μέ τήν ἀρετή "πιάνεις" τόν Θεό!
Συνηθίζει ἡ Γραφή νά ὀνομάζει πλοῦτο αὐτόν πού πηγάζει ἀπό τά ἀγαθά ἔργα, ὅπως ὅταν λέγει: "Νά ἀγαθοεργοῦν, νά γίνονται πλούσιοι εἰς ἔργα καλά" (Α΄ Τιμ. 6, 18). Διότι αὐτός εἶναι ὁ ἀληθινός πλοῦτος, ἐνῶ ὁ ἄλλος εἶναι ὄνομα πλούτου γυμνός πού στερεῖται περιεχομένου. Πράγματι τί θά μποροῦσε νά ὑπάρξει πλουσιώτερο καί σέ χρήματα ἀπό τούς Ἀποστόλους, στούς ὁποίους ὅλα ἔτρεχαν σάν ἀκριβῶς ἀπό πηγές; Διότι ὅσοι ἰδιοκτῆτες κτημάτων καί οἰκῶν ὑπῆρχαν, ἀφοῦ τά πωλοῦσαν, ἔφερναν κάι τοποιθετοῦσαν τό ἀντίτιμό τους στά πόδια τῶν Ἀποστόλων (Πράξ. 4, 34)...

Πνευματικά μαργαριτάρια Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου,
ἐκδ. "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"