Άγιοι Απόστολοι Παύλος και Τιμόθεος:
Κεντρικά Πρόσωπα στην κηρυγματική πορεία του Πατρός Νεκταρίου
στη Στουτγκάρδη Γερμανίας και Νέα Υόρκη Αμερικής
Α’ ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟ ΚΕΦ.ΣΤ' (6,7,8,9,10,11)6. ἔστι δὲ πορισμὸς μέγας ἡ εὐσέβεια μετὰ αὐταρκείας.
Είναι πράγματι η ευσέβεια μεγάλος βιοπορισμός, όταν όμως ακολουθήται από την ολιγάρκειαν.
7. Οὐδὲν γὰρ εἰσηνέγκαμεν εἰς τὸν κόσμον, δῆλον ὅτι οὐδὲ ἐξενεγκεῖν τι δυνάμεθα·
Ολοι ας είμεθα ολιγαρκείς, διότι τίποτε δεν εφέραμεν στον κόσμον κατά την γέννησίν μας. Είναι δε ολοφάνερον, ότι και τίποτε δεν ημπορούμεν να βγάλωμεν από τον κόσμον και να πάρωμεν μαζή μας κατά την ώραν του θανάτου μας.
8. ἔχοντες δὲ διατροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα.
Οταν δε έχωμεν τας απαραιτήτους τροφάς, κατοικίαν και σκεπάσματα δια να σκεπαζώμεθα, εις αυτά θα αρκούμεθα.
9. Οἱ δὲ βουλόμενοι πλουτεῖν ἐμπίπτουσιν εἰς πειρασμὸν καὶ παγίδα καὶ ἐπιθυμίας πολλὰς ἀνοήτους καὶ βλαβεράς, αἵτινες βυθίζουσι τοὺς ἀνθρώπους εἰς ὄλεθρον καὶ ἀπώλειαν.
Εκείνοι που κατέχονται από την επιθυμίαν των χρημάτων και θέλουν να πλουτήσουν, περιπίπτουν μέσα εις πειρασμόν και εις παγίδα, που τους στήνει ο διάβολος, και εις επιθυμίας πολλάς και βλαβεράς, αι οποίαι βυθίζουν τους ανθρώπους εις την καταστροφήν και την απώλειαν.
10. Ρίζα γὰρ πάντων τῶν κακῶν ἐστιν ἡ φιλαργυρία, ἧς τινες ὀρεγόμενοι ἀπεπλανήθησαν ἀπὸ τῆς πίστεως καὶ ἑαυτοὺς περιέπειραν ὀδύναις πολλαῖς.
Διότι ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία. Και μερικοί, οι οποίοι εκυριεύθησαν από αυτήν και την σφοδράν επιθυμίαν, που γεννά η φυλαργυρία δια το χρήμα, παρεπλανήθησαν και εξέκοψαν από την πίστιν και εκάρφωσαν τον ευτόν τους με πολλάς οδύνας και πόνους, σαν με φοβερά καρφιά.
11. Σὺ δέ, ὦ ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ταῦτα φεῦγε· δίωκε δὲ δικαιοσύνην, εὐσέβειαν, πίστιν, ἀγάπην, ὑπομονήν, πρᾳότητα.
Συ δε, ω άνθρωπε του Θεού, απόφευγε όλα αυτά τα αμαρτήματα και πάθη. Επιδίωκε δε να αποκτήσης την δικαιοσύνην, την ευσέβειαν, την πίστιν, την αγάπη, την υπομονήν, την πραότητα.
Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει σκλαβωθεί:
- στην ηδονή της άλογης καταναλώσεως
- στην ηδονή των ποικίλων γεύσεων
- στην ηδονή της φιλαργυρίας για να ικανοποιήσει τις παραπάνω δύο ηδονές
- στην ηδονή της άλογης και άκαιρης χρήσης της ηδονής των σωμάτων, με την οποία ηδονή της πορνείας, καταργούμε τη δυνατότητα να γίνει το σώμα μας Ναός του Αγίου Πνεύματος.
Αντίστροφη πορεία
Όσο βαδίζουμε με επιτυχία τα στάδια της ορθοδόξου πνευματικής προκοπής με:
α) μετάνοια, εξομολόγηση, κάθαρση
β) φωτισμό και
γ) θέωση
τόσο ο νους μας γίνεται όλο και περισσότερο ηγεμονικός, άρα κυρίαρχος των παθών, που έως πριν από λίγο χρόνο μας βασάνιζαν, σύροντας το αυτεξούσιό μας σε άτοπες ενέργειες. Με πολύ ευκολία τώρα ο άρχων νους αποφασίζει και υλοποιεί την απόφαση να κάνει νηστεία, δηλαδή αλάδωτο φαγητό στο όνομα του Ιησού Χριστού, δηλαδή την Τετάρτη για να έχω μνήμη στην πρακτική άσκηση της ζωής μου ότι Τον προδώσαμε τον Ιησού μας και ότι την Παρασκευή Τον σταυρώσαμε. Όχι μόνο θεωρητική μνήμη, αλλά πρακτική.
Με την ίδια δύναμη ο ηγεμονικός νους υλοποιεί τις νηστείες των δύο Μεγάλων Τεσσαρακοστών κλπ.
Με την ίδια δύναμη και σοφία ο νους αυτός αποφασίζει όχι μόνον να μην αγοράσει άλλα αγαθά, αλλά να μειώσει ή και να εξαφανίσει την αίγλη και την ηδονή των πραγμάτων που είχε έως τώρα στο σπίτι του και ασκούσαν καταλυτική εξουσία επάνω του. Αυτό είναι μία μεγάλη νίκη.
Με αυτή την ποιότητα του νου μας δεν αναζητούμε δεύτερη ή και τρίτη εργασία για να κερδίζουμε περισσότερα χρήματα για να καταναλώσουμε. Δεν ψάχνει ο νους να εφεύρει κομπίνες για να έχει εύκολο και μεγάλο κέρδος, για να ικανοποιεί τα διάφορα πάθη του σώματος και ως σοφός και τίμιος νους δεν κάνει νοήματα στην ωραία γυναίκα του γείτονα για να την παρασύρει σε μοιχεία ή το αντίστροφο.
Πώς θα κατορθώσουμε τον ηγεμονικό νου;
- Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν. Άρα:
- Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό.
Άλλο πολύ δυνατό και αποτελεσματικό ουράνιο πρόσωπο που μας βοηθάει είναι η Υπεραγία Θεοτόκος. Άρα: Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον με, ἤ σῶσον ἡμᾶς!
Άλλα ουράνια πρόσωπα που τρέχουν εις βοήθειά μας είναι οι Άγιοι και Αγίες μας. Π.χ.:
Άγιε Νεκτάριε πρέσβευε υπέρ ημών.
Άλλο: Ακριβή και με σεβασμό χρήση των ορθόδοξων συμβόλων. Π.χ.:
Κάνουμε το σταυρό μας σωστά και με καμάρι.
Το πρωί που θα ξυπνήσουμε προσπαθούμε, ο πρώτος λογισμός μας να πάει στον Ιησού Χριστό λέγοντας την Ευχή Του ή της Υπεραγίας Θεοτόκου. Αν το κατορθώσουμε αυτό, έστω μερικές φορές την εβδομάδα, είναι η νίκη μεγάλη.
Το πρωί, μετά το πλύσιμο του προσώπου μας, όρθια μπροστά στο εικονοστάσι, με το καντηλάκι αναμμένο κάνουμε την προσευχή μας, όπως μας έχει διδάξει ο Πνευματικός μας. Όσοι δεν έχετε Πνευματικό, έως ότου βρείτε, παρακαλώ να λέτε το τρισάγιο έως και το «Πάτερ ημών» και το Σύμβολο της Ορθοδόξου ημών Πίστεως, δηλαδή το «Πιστεύω». Ακολουθεί η βρώση ενός μικρού τεμαχίου από το Αντίδωρο, που έχουμε προμηθευτεί από τον Ι.Ναό της Ενορίας μας από την προηγούμενη Κυριακή, πίνουμε μία γουλιά Αγιασμό, παίρνουμε το πρωινό γεύμα και όλο χαρά αναχωρούμε για την εργασία μας, κάνοντας το σταυρό μας σωστά μόλις βγούμε από το σπίτι μας. Θυμιάζουμε συχνά το σπίτι μας.
Με ένα νέο μήνυμά του, ο Αρχάγγελος Μιχαήλ μας παρήγγειλε να πάρουμε καθαρό κερί, να κάνουμε σταυρούς και να τους κολλήσουμε στις πόρτες και τα παράθυρα του σπιτιού μας. Επίσης μία δεύτερη νουθεσία είναι να αφήνουμε ανοιχτή επάνω στο τραπέζι την Αγία Γραφή στη σελίδα που ολοκληρώσαμε την προηγούμενη ανάγνωση.
Η πνευματική εκμετάλλευση του χρόνου της ημέρας με φιλοτιμία, λέγοντας αδιαλείπτως την Ευχή του Ιησού, μπορεί να προκαλέσει του πανάγαθου Θεού μας το καταλυτικό θείο δώρο της προσευχής της νύχτας.
Ο λογικός έως και σοφός έλεγχος των σωματικών αισθήσεων από τον Ορθόδοξο Χριστιανό που έχει σοβαρά και αμετάκλητα πάρει την απόφαση να μετανοήσει είναι ηρωική και ωφέλιμη. Δεν συμφέρει πλέον ο εν μετανοία να τα βλέπει όλα, να τα σχολιάζει όλα και ιδίως πρόσωπα, να τα αγγίζει όλα. Όσοι τα κάνουν όλα αυτά θα συνεχίσουν να έχουν ταραγμένη καρδιά, ένα κεφάλι με ένα τεράστιο εργοστάσιο δημιουργίας αντιφατικών λογισμών την ημέρα και ως εκ τούτου έναν κακό ύπνο με εφιάλτες τη νύκτα. Αυτή η ποιότητα ζωής οδηγεί στα ψυχοφάρμακα, στη διαρκή θλίψη και στην απώλεια του λογικού.
Ο Χριστιανός που μετανοεί προσέχει και τα αναγνώσματά του. Διαβάζει Καινή Διαθήκη και την αφήνει ανοιχτή, όπως είπαμε παραπάνω, ψαλτήρι, βίους Αγίων, αποφθέγματα Αγίων. Εφοδιάζεται με CD με βυζαντινή μουσική και κηρύγματα Πατέρων για το σπίτι και το αυτοκίνητο.
Το αποκορύφωμα όμως της γενναιότητας του Χριστιανού, με την οποία αποδεικνύει ότι όντως αγαπάει το Χριστό, είναι η προσευχή υπέρ των εχθρών. Η ευχή του Ιησού υπέρ του ή των προσώπων που μας έχουν βλάψει, διώχνει γρήγορα την ταραχή και φέρνει την καρδιά μας στην ειρήνη του Χριστού. Ο γρήγορος νους (ξύπνιος νους) του Χριστιανού μπορεί στο εξής να αντιμετωπίσει πολύ εύκολα και πάντοτε με επιτυχία όλους τους πειρασμούς που του ταράζουν την καρδιά. Έτσι, επαναλαμβάνοντας το πανίσχυρο όνομα του Ιησού μας με φιλοτιμία, μπορούμε να διατηρήσουμε μακροχρόνια την ειρήνη του Χριστού στην καρδιά μας. Αυτή την μακροχρόνια φιλοτιμία θέλει να δει ο Θεός μας για να έρθει κατά την πανσοφία Του να σπείρει στην καρδιά μας το σπόρο της αγάπης Του. Και τότε στην καρδιά μας φυτρώνει, μεγαλώνει και ευωδιάζει ο ουράνιος κρίνος της αγάπης του Χριστού μας. Και μετά; Μετά αγαπάς, αγαπάς, αγαπάς τους πάντες. Και βόρειους και νότιους και δυτικούς και ανατολικούς. Κλαις για τον Πάπα που δεν έχει ακόμα γνωρίσει τον Ιησού Χριστό. Κλαις για το Βαρθολομαίο που πήγε με τον Πάπα, που δεν έχει στην καρδιά του το Χριστό και μπορεί από εκεί να τον χάσει κι εκείνος. Κλαις για τους πλανεμένους όλου του κόσμου που έμαθαν αλλά δεν πίστεψαν ότι ο Μεσσίας είναι ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός. Από αυτούς τους απίστους συγκεντρώνει τη στρατιά του ο θεός των Illuminati, των Μασόνων, των Μάγων, των βρώμικων όλου του κόσμου και υπό την καθοδήγηση των Σιωνιστών ετοιμάζουν τον επικείμενο πυρηνικό πόλεμο και το δρόμο του αντιχρίστου.
Ο ωραίος και γενναίος αγώνας του εν μετανοία Χριστιανού συνεχίζεται με τη μυστική ελεημοσύνη, την προσφορά θυσίας, τον αδιάλειπτο εκκλησιασμό, την αναζήτηση κηρύγματος στη διάρκεια της εβδομάδας και όσο μπορούμε την παρουσία μας σε αγρυπνίες.
Η Χάρις του Θεού κατά πρώτον, αλλά και η θερμή φιλοτιμία του Χριστιανού στεφάνωσαν τον αγώνα με επιτυχία έως εδώ. Αυτό σημαίνει ότι μεγάλα θεία δώρα αρχίζουν να συνωστίζονται στην καρδιά του Χριστιανού, όπως το χάρισμα των δακρύων. Τα δάκρυα αδελφοί μου καθαρίζουν. Όλο και περισσότερο καθαρίζουν και όσο καθαρίζουν, τόσο και περισσότερο φως Χριστού μπαίνει στην καρδιά μας. Όλο αυτό το θείο φως προβάλλεται στη διάνοια και γίνεται σοφή και διακριτική στάση ζωής. Προβάλλεται επίσης και στο πρόσωπο και στα μάτια, τα οποία λάμπουν και ταπεινά διαφημίζουν τη θεία πραότητα και πιστότητα των μυστηρίων της ορθοδόξου ημών πίστεως. Γινόμαστε αντικείμενο παρατηρήσεως και καλής περιεργίας από το έμψυχο περιβάλλον. Και στην ερώτηση: Τί κάνετε εσείς οι Έλληνες και λάμπετε; Απαντούμε στους Αμερικάνους, Ιταλούς, Πολωνούς, Κινέζους, Γερμανούς, σε όλους: Εμείς οι Έλληνες ήμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι, πιστεύουμε και εφαρμόζουμε στη ζωή μας τα μυστήρια που μας παρέδωσε ο όντως Μεσσίας, Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός. Αν θέλετε να λάμψετε κι εσείς, ακολουθήστε μας. Λίγα λόγια και σταράτα! Και να σκεφτείτε, είμαστε ακόμα στην πρώτη φάση της ορθοδόξου προκοπής. Ακολουθούν β) φωτισμός και γ) θέωση.
Από την Πατερική Θεολογία του μακαριστού Πρωτοπρεσβυτέρου Πατρός Ιωάννη Ρωμανίδη:
Από τα θεία δώρα που συνωστίζονται στην καρδιά του Χριστιανού, μερικά εκδηλώνονται στην πρώτη φάση της μετανοίας, όπως αυτό των δακρύων, μερικά στη δεύτερη (φωτισμός) και τα υψηλότερα στην τρίτη (θέωση).
β. Φωτισμός (σελ.173)
Η φωτιστική ενέργεια του Θεού είναι ο φωτισμός της καρδιάς από το Άγιο Πνεύμα, που ταυτίζεται στο άνω στάδιο με τη νοερά προσευχή.
γ. Θέωση (σελ.172)
Η θεοτική ενέργεια του Θεού ενεργεί σε στάδια. Στο πρώτο στάδιο της λέγεται και είναι απλή έλλαμψις. Οι πάσχοντες την έλλαμψιν της δόξης του Θεού είναι οι ελλαμφέντες. Αυτή η έλλαμψις διαρκεί από ένα δευτερόλεπτο μέχρι μερικά λεπτά της ώρας, για λίγο δηλαδή. Μετά έρχεται το δεύτερο στάδιο, κατά το οποίο μιλούμε για θέα του Ακτίστου Φωτός. Οι πάσχοντες τη θέα του Ακτίστου Φωτός είναι οι θεοθέντες και μετά έρχεται το τρίτο στάδιο των τελείων, κατά το οποίο μιλούμε για διαρκή θέα. Αυτές είναι οι ταξινομήσεις της εμπειρίας της θεοτικής ενέργειας του Θεού.
Ένα λαμπρό παράδειγμα θέας του Ακτίστου Φωτός από το Γέροντα Αυξέντιο Κωνσταντώνη Γρηγοριάτη, καταγόμενο από τα Κούντουρα (Αρβανιτοχώρι της Αττικής), αντιγράφω από το βιβλίο που συνέγραψε η Συνοδεία του Γέρο-Ευθύμιου στην Καψάλα με τίτλο «Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση» (σελ.142-143):
Ο Γέρο-Αυξέντιος († 1892 – 1981)
ʺΟ ίδιος είχε κάνει πράξη στη ζωή του το «αδιαλείπτως προσεύχεσθε» και μάλιστα έφθασε σε προχωρημένη κατάσταση πνευματική, ώστε να λέγη την ευχή και στον ύπνο του, όπως με απλότητα απεκάλυψε στο γέροντα Παΐσιο. Άλλοτε είπε ο ίδιος, όντας τυφλός, ότι, «όταν λέω την ευχή βλέπω στο δεξιό μέρος φως. Αυτό το βλέπω, όταν κάνω τον κανόνα με το κομποσχοίνι. Το βλέπω συχνά. Αυτό φεύγει και ύστερα πάλι ξανάρχεται. Το κυριότερο όμως είναι η αγάπη που έρχεται στην καρδιά για τον Χριστό». Έβλεπε το Άκτιστο Φως και κάποια μέρα ανησύχησε γιατί δεν το είδε και ζητούσε να εξομολογηθεί στον Πνευματικό του. Κάποτε ο γέρο-Αυξέντιος πήγε να κοινωνήσει στο παρεκκλήσι του Οσίου Γρηγορίου, του Κτίτορος, όπου θα γινόταν Θεία Λειτουργία. Ενώ προσήλθε προετοιμασμένος με πολύ πόθο και ευλάβεια, ο λειτουργός Ιερέας τυφλώθηκε από ένα φως δυνατό και ιλαρό που έβγαινε από το πρόσωπο του γέροντος Αυξεντίου. Το πρόσωπό του σκεπάστηκε, εξαφανίστηκε από έναν φωτεινό ήλιο, υπέρ τον ήλιο λάμποντα, και ο Ιερέας δε μπορούσε πλέον όχι να τον κοινωνήσει αλλά ούτε να τον αντικρύσει, ρίχνοντας το βλέμμα του χαμηλά. «Έλαμπε τόσο το πρόσωπό του», διηγείται ο λειτουργός, «που όταν τον κοίταξα, ζαλίστηκα και παρά λίγο να πέσω κάτω. Έβαλα το χέρι μου και σκέπασα τα μάτια μου γιατί δεν άντεχα το δυνατό φως. Έλαμπε ολόκληρος». Όταν σε λίγο υπεστάλη το Άκτιστο Φως και συνήλθε ο έκπληκτος Ιερέας, τότε τον κοινώνησε. Ο Γέρο-Αυξέντιος έγινε συχνά θεωρός του Ακτίστου Φωτός και έφθασε στην κατάσταση του θείου έρωτος. Και όλα αυτά από την επιμονή του στην ευχήʺ.
Δοξασμένο το όνομα του Θεού ημών!! Απερίγραπτη η Δόξα Του και γενναιοδωρία Του!! Χαροποιεί τους αγαπόντας Αυτόν, κάνοντάς τους συμμέτοχους στης Δόξης του Ακτίστου Φωτός Του!! Όπως τον ταπεινό Γέροντα Αυξέντιο!!
Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως και ο ρόλος του Έλληνα στον κόσμο
Άγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως († 1846 – 1920)
Άλλη μία ουράνια προσωπικότητα, που είναι τυλιγμένη στη Δόξα του Άκτιστου Φωτός, είναι και ο σε όλους αγαπητός και σεβαστός Άγιος Νεκτάριος. Όχι μόνο θαυματουργός αλλά και υψηλός θεολογικός νους. Ακόμα και τον καιρό που η αγία ψυχή του ήταν στο άγιο σώμα του.
Ο Άγιος συνέγραψε πραγματεία για το ρόλο που έδωσε ο ο Άγιος Θεός και Δημιουργός στο γένος των Ελλήνων. Εδώ ένα κεντρικό απόσπασμα:
«Αλλά αν η ταυτόσημη με τον Έλληνα φιλοσοφία είναι ο παιδαγωγός, ο οδηγός προς τον Χριστιανισμό, πρέπει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα, ότι ο Έλληνας πλασμένος φιλόσοφος είναι και πλασμένος Χριστιανός. Είναι πλασμένος να γνωρίσει την Αλήθεια και να τη διαδίδει στα άλλα έθνη. Ναι, ο Έλληνας εγεννήθηκε από θέληση της Θείας Πρόνοιας διδάσκαλος της ανθρωπότητος.Αυτό το έργο είναι η πνευματική κληρονομιά του, αυτή είναι η αποστολή, αυτό είναι το ξεχωριστό κάλεσμά του ανάμεσα στα έθνη».
Αδελφοί μου συνέλληνες, κατανοούμε όλοι, ότι πρέπει να επωμιστούμε τις ευθύνες μας. Παρεξηγήσαμε το ρόλο μας. Δεν επέτρεψε ο Θεός να βρεθεί το γένος των Ελλήνων στα πέρατα της οικουμένης για να διδάξουμε τον κόσμο να τρώει σουβλάκι και να χορεύει συρτάκι!
Πρέπει να ομολογήσουμε ότι αυτή είναι μία πάρα πολύ φτηνή και ειδωλολατρική επικούρειος στάση ζωής, η οποία είχε δυστυχώς χρονικό μάκρος. Χάσαμε πολύτιμο χρόνο. Υποβιβάσαμε τον ακριβό και χαριτωμένο ρόλο μας, σε έναν φτηνό και άχαρο και ο κόσμος έμεινε χωρίς πνευματικό οδηγό. Χάσαμε τη συνοχή μας ως έθνος, γιατί η ύλη δε μπορεί να ενώσει (το πνεύμα ενώνει) και έχουμε πολλές διαρροές επιφανών «πνευματικών» ανδρών προς την Παγκοσμιοποίηση και την Πανθρησκεία. Με αιτία την απουσία μας και την αδυναμία μας να οδηγήσουμε πνευματικά τον κόσμο, το ρόλο αυτό πήραν στα χέρια τους αυτοί που δεν ορίστηκαν από το Θεό, δηλαδή αυτοί που δεν έπρεπε. Από αυτούς απουσιάζουν οι αρετές της αγάπης, αγαθότητος, θυσίας, δικαιοσύνης κλπ. Υπερπερισσεύουν ο εγωισμός, η πονηρία, η εκμετάλλευση, η επιθυμία να διαιρέσουν τον κόσμο για να τον εκμεταλλευτούν πιο εύκολα κλπ. Τα αποτελέσματα της διαχείρισης της τύχης του κόσμου από τους φίλους του αντιχρίστου είναι ήδη φανερά. Και τώρα;
Τι θα κάνουμε Έλληνες;
Ο κάθε Έλληνας και η καθεμία Ελληνίδα επωμίζεται τη μεγάλη προσωπική του/της ευθύνη. Σ’ αυτήν την προσωπική ευθύνη πρέπει να συγκαταριθμηθεί όλο το γένος, δεν αρκούν κάποιοι λίγοι εδώ κι εκεί. Όλο το γένος των Ελλήνων, με προσωπική απόφαση επιστρέφει στο σημείο της προσωπικής του αποστασίας και με συντετριμμένη καρδιά, λόγω της πεπληρωμένης αυτογνωσίας της αποτυχίας και της ειλικρινούς μετανοίας, απευθυνόμενος στο Θεό της ΑΓΑΠΗΣ Ιησού Χριστό, τον παρακαλεί να έλθει να τον πάρει από το χέρι και να του μάθει πως πρέπει να περπατήσει στη ζωή για να κληρονομήσει την όντως ΖΩΗ!! Πρέπει να ομολογήσει ο κάθε Έλληνας ότι «χωρίς Εσένα Ιησού μου, απέτυχα, έβλαψα τον εαυτό μου, την πατρίδα μου, τον κόσμο. Φώτισέ με σε παρακαλώ, να ωφελήσω ό,τι χωρίς Εσένα έβλαψα». Θα εκπλαγείτε αγαπητοί συμπατριώτες, γιατί ο Ιησούς Χριστός μας είναι ο πιο ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ ΦΙΛΟΣ!! Μη Τον στεναχωρούμε άλλο.
Η Κωνσταντινούπολη επιστρέφει στους Ρωμιούς. Όμως καλοί μου συμπατριώτες, αυτή η ειλικρινής ομολογία της αποτυχίας της ζωής μας χωρίς Χριστό και η βεβαίωση της επιθυμίας μας να βαδίσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας με Χριστό, πρέπει να γίνουν άμεσα, διότι δεν έμεινε πολύς χρόνος.
Οσονούπω η Πόλη επιστρέφει σ’ εμάς, όπως ακριβώς μας το έχει εμπιστευτεί ο Άγιος πλέον Παΐσιος ο Κουτλουμουσιανός και Αγιορείτης.
Σύντομα μετά την επιστροφή, η διοίκηση της Πόλεως θα γίνεται από των τώρα κοιμώμενο ΙΩΑΝΝΗ. Και αρχίζει η ΛΑΜΨΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ και παράλληλα η ΛΑΜΨΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!!!
Στελέχη διοικητικά της κρατικής υποστάσεως με κυβερνήτη τον ΙΩΑΝΝΗ και ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ στελέχη της δεύτερης Αποστολικής Διακονίας του Χριστού μας, που θα διακτινωθούν σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, για να μεταφέρουν ΕΓΚΥΡΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ της Σαρκώσεως του Θεού Λόγου και άρα την έλευση του ΜΕΣΣΙΑ στον κόσμο πριν 2000- χρόνια, θα είναι από τους καρδιακούς φίλους του Ιησού μας που α. μετανόησαν, β. φωτίστηκαν, γ. θεώθηκαν και τα ωραία ονόματά τους είναι γραμμένα στο βιβλίο της ΖΩΗΣ!!
Και να ξέρετε από τώρα αδελφοί μου, ότι ο Έλληνας Ορθόδοξος θα έχει μεγάλη επιτυχία σ’ αυτή τη δεύτερη Αποστολική Διακονία, γιατί αυτός είναι ο φυσικός του ρόλος από καταβολής κόσμου, όπως σοφά μας αποκαλύπτει ο Άγιος Νεκτάριος «να διδάσκει την αλήθεια».
Ας μη στερήσει κανείς τον εαυτό του από αυτή τη Θεία Διακονία. Η πατρίδα και ο κόσμος μας έχουν ανάγκη. Εμείς έχουμε ανάγκη να σώσουμε τις ψυχούλες μας για να χαρεί ο Ιησούς Χριστός μας. ΤΟΥ ΑΞΙΖΕΙ!!!
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός
και η Υπεραγία Μητέρα Του
η επονομαζομένη
Παναγία Αρβανίτισσα
να σας ευλογούν.
Γέρων Νεκτάριος ο Αγιορείτης
"Οἱ Ἅγιοι Πατέρες κάτι ἤξεραν καί ἀπαγόρευσαν τίς σχέσεις μέ αἱρετικό. Σήμερα λένε: "Ὄχι μόνο μέ αἱρετικό, ἀλλά καί μέ Βουδιστή καί μέ πυρολάτρη καί μέ δαιμονολάτρη νά συμπροσευχηθοῦμε. Πρέπει νά βρίσκωνται στίς συμπροσευχές τους καί στά συνέδρια καί οἱ Ὀρθόδοξοι. Εἶναι μία παρουσία". Τί παρουσία; Τά λύνουν ὅλα μέ τήν λογική καί δικαιολογοῦν τά ἀδικαιολόγητα. Τό εὐρωπαϊκό πνεῦμα νομίζει ὅτι καί τά πνευματικά θέματα μποροῦν νά μποῦν στήν Κοινή Ἀγορά. Μερικοί ἀπό τούς Ὀρθοδόξους πού ἔχουν ἐλαφρότητα καί θέλουν νά κάνουν προβολή, "Ἱεραποστολή", συγκαλοῦν συνέδρια μέ ἑτεροδόξους, γιά νά γίνεται ντόρος καί νομίζουν ὅτι θά προβάλλουν ἔτσι τήν Ὀρθοδοξία, μέ τό νά γίνουν δηλαδή ταρμοσαλάτα μέ τούς κακοδόξους". 
"Καί πρέπει ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι νά παραιτηθῶμεν παντός διαλόγου πρός αἱρετικούς, κατά τήν ὀρθήν συμβουλήν τοῦ Θεορρήμονος Ἀποστόλου Παύλου,"αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά πρώτην καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδῶς ὅτι ἐξήστραπτεν ὁ τοιοῦτος ἁμαρτάνων ὤν αὐτοκατάκριτος...". Πρός τί λοιπόν ἡ τόση προθυμία πρός μετάβασιν εἰς Ρώμην, πρός τί ἡ ἐπίμονος ἐκζήτησις ὑφ' ἡμῶν διαλόγων; πρός τί τόσον ἡ κακοπαθοῦσα καί παραποιουμένη κατά Θεόν ἀγάπη; Δέν μᾶς σωφρονίζουν τά παθήματα τῆς Φερράρας καί τῆς Φλωρεντίας; Δέν ἐλάβομεν εἰσέτι πεῖραν τῆς Λατινικῆς στρεψοδικίας καί τῆς ὑπερηφανείας; Δέν διεκρίναμεν τά ὅρια μεταξύ ἀληθείας καί ὑποκρισίας ἐν τῇ πίστει;" (Ὀρθόδ. Τύπος, ἀριθμ. φύλ. 76, Ἰούν. 1967).
