"Δεν έχουν Ιεροσύνη - Εχθροί Θεού και Παναγίας "

Δεν έχουν Ιεροσύνη

- Γέροντα Γαβριήλ είναι μερικοί ιερωμένοι πού λένε ότι οι παπικοί έχουν ιεροσύνη. Τι απαντάμε με αυτούς;

Όχι δεν έχουν ιεροσύνη. Το λένε οι Άγιοι. 'Ο Άγιος Νικόδημος στο Πηδάλιο λέει: οι παπικοί είναι αβάπτιστοι, είναι παμπάλαιοι αιρετικοί. Πώς έχουν ιεροσύνη;

Κι ύστερα ρωτάμε τούς ιερείς αυτούς πού λένε ότι οι παπικοί είναι έκκλησή και πρέπει να ενωθούμε και τούς βάζουν μέσα στην Εκκλησία και τούς δίνουν αντίδωρο:

Όταν τελούν την Θεία Λειτουργία και λένε τις ευχές των κατηχουμένων τί λένε εκεί πέρα;

Όσοι κατηχούμενοι, προέλθετε... οι κατηχούμενοι, προέλθετε... όσοι κατηχούμενοι, προέλθετε. Μή τις των κατηχουμένων.

(Όσοι είσαστε κατηχούμενοι να πηγαίνετε... οι κατηχούμενοι να πηγαίνετε... όσοι είσαστε κατηχούμενοι, να πηγαίνετε. Κανένας έδώ από τούς κατηχούμενους).

Τί είναι οι κατηχούμενοι; Είναι γραμμένοι στις δέλτους της Εκκλησίας και κατηχούνται και σε λίγο θα γίνουν και αυτοί μέλη της Εκκλησίας.

Κι όμως ούτε αυτούς ή Εκκλησία τούς αφήνει να πάρουν μέρος σέ όλη τη Θεία Λειτουργία.

Όταν κάνετε τη Θεία Λειτουργία, θέατρο παίζετε; Δεν πιστεύετε σέ αυτά πού λέτε;

Πώς θα βάλεις ένα αιρετικό και θα τού δώσεις αντίδωρο;

Αναφέρεται το έξης:

'Ο Πατριάρχης ό Αθηναγόρας έκανε την άρση τών αναθεμάτων. Και κοιμήθηκε. Ό πατήρ Θεόκλητος ό Διονυσιάτης ζούσε, κι εμφανίστηκε ένα βράδυ στον ύπνο του σαν αρκούδα ό Αθηναγόρας, και λέει στον Θεόκλητο:

- Θεόκλητε, Θεόκλητε, τί έκανα, τί έκανα...

Εχθροί Θεού και Παναγίας

Γέροντα ποιό είναι το αποτέλεσμα μιας αίρεσης στον άνθρωπο;

Κάποτε πήγαν στον άββά Αγάθωνα οι πατέρες να τον πειράζουν. Τού λένε είσαι πόρνος. Είμαι άπαντάει. Είσαι γαστρίμαργος. Είμαι. Είσαι θυμώδης. Είμαι. Είσαι τούτο. Είμαι. Είσαι αιρετικός. Αντέδρασε!

Τού λένε γιατί το έκανες αυτό;

Αυτά όλα πού μου είπατε προηγούμενα δέ με χωρίζουν από το Θεό. Ή αίρεση με χωρίζει από το Θεό.

Οι αιρετικοί είναι εχθροί τού Θεού και της Παναγίας. Δεν πρέπει να έχουμε με αυτούς φιλίες.

Ό Πάπας είναι άρχιαιρεσιάρχης. Είναι Αντίχριστος. Πρόδρομος τού Αντίχριστου. Όργανο του Σατανά.Διαβάστε τά αναθέματα. Δείτε τί αναθέματα έχει ή Εκκλησία την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Τι αναθέματα έχει γι’ αυτούς τούς αιρετικούς.

Ό Γέρων Γαβριήλ του 'Αγ. Όρους 

http://nefthalim.blogspot.gr

ΒΟΗΘΗΜΑ ΕΞΟΜΟΛΗΓΗΣΗΣ

ΜΕ ΤΑ 7 ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ

ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΓΩΓΑ ΤΟΥΣ

Ἀκολουθεῖ τό βοήθημα:

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Προσευχή στη Παναγία μας: "Άνοιξον τους οφθαλμούς μου, Δέσποινα"

Άνοιξον τους οφθαλμούς μου, Δέσποινα, τους ψυχικούς, ίνα βλέψω και κατίδω τους εχθρούς τους νοητούς, Βάθος των ανομιών μου και πταισμάτων τας σειράς, πράξεις δε μου τας ατόπους, πράξεις μου τας ρυπαράς, Γύμνωσιν, ήνπερ υπέστην, γύμνωσιν την της ψυχής, και φροντίσω ενδυθήναι μέσω θείας προσευχής.

Δος μοι μετανοίας τρίβον, άγουσαν εις ουρανούς, και Φωτός του θείου λάμψιν, που καθαίρεται ο νους.

Έλεος αιτώ, Παρθένε, έλεος του σου Υιού και μεσίτην σε προβάλλω, ίνα τύχω του σκοπού. Ζέσιν θείας μετανοίας και δακρύων τας πηγάς δώρησαι καμοί, Παρθένε, ίνα πλύνω τας πληγάς.

Ήμαρτον εγώ ο τάλας, και κατέστην μισητός, εβδελύχθη με ο κόσμος, μ’ εγκατέλιπε ο Θεός. Θρήνος των αγγέλων πέλω και δαιμόνων η χαρά, με προσμένουσι κολάσεις και θανάτου τα δεινά. θέλω να μετανοήσω, και ν’ αγωνισθώ ξανά.

Ίλαθι, Παρθένε Κόρη, μίαν χάριν σου ζητώ, δια να με δυναμώσης, μήπως πάλιν και ψευστώ. Κόλασιν την αιωνίαν τρέμω, του ασβέστου του πυρός, και τα βάσανα του άδου και την στέρησιν Φωτός.

Λήθαργος της ακηδίας μ’ έχει σφίξει ασφυκτικώς, δεν μ’ αφίνει να ξυπνήσω και να προχωρήσω εμπρός. Μάνα και προστάτις πέλεις πάντων των χριστιανών, και το στήριγμα παρθένων, μα προ πάντων μοναχών.

Νίκην κατά των εχθρών μου, των εχθρών των νοητών, εξαιτούμαι σε, Παρθένε, και αγάπην 'ς τον Θεόν. Ξένος εγενόμην κόσμου, για την μέλλουσαν χαράν, και φοβούμαι αντί ταύτης, μήπως πέσω 'ς την αράν.

Όλην μου η ξενιτεία, ύπουλη κι απατηλή και προς δόξαν των ανθρώπων, και εμέ δεν ωφελεί. 

Παύσον όλους τους πολέμους και προ πάντων τους αισχρούς, ένδυσόν με τους χιτώνας της αγνείας τους λαμπρούς. 

'Ρέπω προς την αμαρτίαν, μα την αρετήν ποθώ, θέλω να 'βρω ένα τρόπον, να μπορέσω να σωθώ. Σύντριψον κάθε παγίδα, που μου στήνει ο εχθρός, δεν μπορώ να προχωρήσω, εμποδίζει με αυτός.

Τήρησόν μου την καρδίαν καθαράν και φωτεινήν, ίνα όψωμαι την Δόξαν, Δόξαν λέγω Θεϊκήν. 

Ύμνον σοι προσφέρω, Κόρη, και παράκλησιν ομού, θέλω να με οδηγήσης εις τον δρόμον του Θεού.

Φλόγα έρωτος, Παρθένε, έρωτος του σου Υιού, δώρησαί μοι, για να νοιώσω την αγάπην του Θεού. Χάρισαί μοι πένθος, Κόρη, πένθος το χαροποιόν, να εκπλύνω μου τον ρύπον, ρύπον των ανομιών. 

Ψάλλω και βοώ απαύστως τ’ όνομα του Ιησού, άμα των αγίων πάντων και ονόματος του Σου. 

Ω! Πανύμνητε Παρθένε, θέλω να σε αγαπώ, ως την ώραν του θανάτου, και κοντά Σου να σταθώ! Αμήν. 

“ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΠΑΤΡΙΚΩΝ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΩΝ” 

Ο ΑΓΙΟΣ  ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΓΕΡΜΑΝΟΣ  ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗΣ

perivolipanagias.blogspot.gr

Συκοφαντία, καθαρότητα ψυχής, φίλοι, περίθαλψη

Μικρή γεύση από την ασκητική εμπειρία του αγίου Μάξιμου του Ομολογητή, σχετικά με την αντιμετώπιση της συκοφαντίας και του συκοφάντη, με την καθαρότητα της ψυχής που έγκειται στην εφαρμογή των λόγων του Κυρίου, σχετικά με την αληθινή φιλία και την περίθαλψη.

Όλα αυτά περιστρέφονται, κατά τον άγιο Μάξιμο τον ομολογητή, γύρω από την αληθινή αγάπη του Θεού. Όλα τα κάνει για να μην εκπέσει από το σκοπό της αγάπης.«Όταν μας δουν οι δαίμονες να περιφρονούμε τα πράγματα του κόσμου, ώστε να μη μισούμε εξ αιτίας αυτών τους ανθρώπους και εκπέσουμε από την αγάπη, τότε παρακινούν άλλους να μας συκοφαντήσουν, ώστε, μη υποφέροντας την λύπη, να μισήσουμε εκείνους που μας συκοφάντησαν.

Δεν υπάρχει βαρύτερος πόνος της ψυχής από την συκοφαντία, είτε συκοφαντείτε κανείς για θέματα πίστεως, είτε για θέματα ηθικής, και κανένας δεν μπορεί να αδιαφορήσει γι’ αυτήν, παρά μόνο εκείνος που είναι προσηλωμένος στον Θεό, όπως η Σωσάννα, ο οποίος Θεός είναι ο μόνος που μπορεί να μας ελευθερώσει από τις δυσκολίες, όπως ακριβώς ελευθέρωσε και εκείνη, και να φανερώσει στους ανθρώπους την αλήθεια, όπως έκανε και στην περίπτωση εκείνης, και να παρηγορήσει την ψυχή με την ελπίδα.

Όσο περισσότερο προσεύχεσαι με όλη τη δύναμη της ψυχής σου για εκείνον που σε συκοφάντησε, τόσο περισσότερο και ο Θεός γνωρίζει την αλήθεια σε εκείνους που σκανδαλίσθηκαν.

Εκ φύσεως αγαθός είναι μόνο ο Θεός, και αγαθός με τη θέλησή του είναι μόνο εκείνος που μιμείται τον Θεό. Διότι ο σκοπός αυτού είναι να συνενώσει τους κακούς με τον εκ φύσεως αγαθό Θεό, για να γίνουν αγαθοί. Γι’ αυτό, ενώ κατηγορείται απ’ αυτούς, επαινεί αυτούς, ενώ διώκεται, δείχνει ανοχή, ενώ συκοφαντείται, μιλάει με καλοσύνη, και ενώ οδηγείται στο θάνατο, προσεύχεται γι’ αυτούς. Όλα τα κάνει για να μην εκπέσει από το σκοπό της αγάπης.

Οι εντολές του Κυρίου μας διδάσκουν να χρησιμοποιούμε σωστά τα κοινά πράγματα του κόσμου, η σωστή χρήση των πραγμάτων αυτών καθαρίζει την ψυχή από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, η καθαρή αυτή κατάσταση της ψυχής γεννάει την ορθή γνώση των πνευματικών εννοιών, η επίγνωση αυτή γεννάει την απάθεια, από την οποία γεννιέται η τέλεια αγάπη.

Δεν έχει ακόμη την απάθεια εκείνος που εξ αιτίας κάποιου πειρασμού δεν μπορεί να παραβλέψει το ελάττωμα του φίλου του, είτε αυτό είναι πραγματικά ελάττωμα, είτε θεωρείται σαν ελάττωμα. Διότι ταρασσόμενα τα πάθη που υπάρχουν μέσα στην ψυχή τυφλώνουν τον νου και δεν τον αφήνουν να δει το φως της αλήθειας, ούτε να ξεχωρίσει το καλό από το κακό. Επομένως ο άνθρωπος αυτός δεν απέκτησε ούτε την τέλεια αγάπη, που απομακρύνει το φόβο της κρίσεως.

Φίλου πιστού δεν υπάρχει αντάλλαγμα. Επειδή θεωρεί δικές του τις συμφορές του φίλου και υποφέρει μαζί με αυτόν κακοπαθώντας μέχρι θανάτου.

Υπάρχουν πολλοί φίλοι, αλλά κατά τον καιρό της ευτυχίας, κατά τον καιρό όμως των δοκιμασιών μόλις και μετά δυσκολίας θα μπορέσεις να βρεις ένα.

Τον κάθε άνθρωπο πρέπει να τον αγαπάμε μέσα από την ψυχή μας, αλλά πρέπει να αναθέτουμε την ελπίδα μόνο στο Θεό και να τον υπηρετούμε με όλη τη δύναμή μας. Διότι, εφόσον αυτός μας συντηρεί, και οι φίλοι τότε θα μας φροντίζουν, και όλοι οι εχθροί θα είναι ανίσχυροι απέναντί μας».

Απόσπασμα από τα ‘’Κεφάλαια περί αγάπης’’, του αγίου Μάξιμου του Ομολογητή, Φ. ΕΠΕ 14, σελ. 345- 347

http://www.agioritikovima.gr

Σημεία ξεπεσμού - Σημεία παρακμής...

Διαβάζω γεγονοτα και ειδήσεις απο το καρναβάλι:

1. Γεγονότα

....Από τις εμφανίσεις καρναβαλιστών που περπάτησαν επί της Ρήγα Φεραίου και συζητήθηκαν από τους περαστικούς ήταν ενός νεαρού που φορούσε μόνο ένα κόκκινο μποξεράκι και μία κόκκινη γραβάτα!

Πάλι εθεάθη στην Ρήγα Φεραίου μία κούκλα ξανθιά κοπέλα να φορά μέσα από το μπουφάν της ένα σέξι κορμάκι στο χρώμα του δέρματος, η οποία ωστόσο συνοδευόταν από δύο φίλους της.

Αυτόπτες μάρτυρες πάλι είδαν τα ξημερώματα της Κ. Δευτέρας στο κάτω μέρος της Ερμού ένα νεαρό κορίτσι που μάλλον ήταν και ανήλικο (όχι πάνω από 17 ετών) το οποίο κυκλοφορούσε χωρίς φούστα, μόνο με το εσώρουχο του.

Ο διάλογος μάλιστα με τον μεθυσμένο φίλο της είναι χαρακτηριστικός. «Μα καλά που την έβγαλες και την άφησες την φούστα σου», την ρωτούσε ο νεαρός ενώ εκείνη απαντούσε μέσα στη ζάλη της πως δεν θυμόταν!....

....E ννοείται πως δεν έλειψαν και κάποια μεμονωμένα ευτυχώς περιστατικά νεαρών που υπό την επήρεια αλκοόλ είχαν αρχίσει τις μπουνιές ή έπεφταν ο ένας πάνω στον άλλο.

Επίσης σίγουρα «σουρεαλιστική» μοιάζει η εικόνα να κυκλοφορούν καρναβαλιστές και επισκέπτες πίνοντας μαυροδάφνη και μετά να πετάνε στον δρόμο τα μπουκάλια (κάποιοι τα έσπαγαν κιόλας) και από κοντά οι άνθρωποι της υπηρεσίας καθαριότητας του Δήμου Πατρέων που υπερέβαλλαν εαυτόν, να τα μαζεύουν σε μεγάλες μαύρες σακούλες.

Τέλος σε κάποια σημεία του κέντρου της πόλης έβλεπες ακόμη και σήμερα σημάδια από εμετούς προφανώς μεθυσμένων καρναβαλιστών....(πηγή)

Τα ευτράπελα δεν είδα πουθενά....

2.Απώλειες...

Αναλυτικότερα, τα περιστατικά που αντιμετωπίστηκαν είχαν ως εξής:

Μέθη 80

Καρδιολογικά 1

Παθολογικά 7

Ορθοπεδικά 57

Οφθαλμολογικά 25

Εκδορές 39

Θλαστικά Τραύματα 33

Αναπνευστικά 16

Νευρολογικά 2 

Εγκαύματα 35

Από τα διακόσια ενενήντα πέντε (295) ανωτέρω έκτακτα περιστατικά, σαράντα δυο (42) χρειάσθηκε να διακομιστούν στα εφημερεύοντα νοσοκομεία με τα ασθενοφόρα του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. (πηγή)

Το μόνο σχόλιο που μπορώ να κάνω είναι οτι δυστυχώς αυτά είναι σημεία του απόλυτου ξεπεσμού και της ηθικής παρακμής που ζούμε....

Σημεία των καιρών;

http://nefthalim.blogspot.gr

Ἀγωνίσου ὑπέρ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας!

"Ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσιν"

...Καί εἰς τάς ἐσχάτας καί πονηράς αὐτάς ἡμέρας, κατά τάς ὁποίας πάντες ἐξέκλιναν ἄμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἀφῆκεν τήν Ἐκκλησίαν Του ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, τήν ὁποίαν Αὐτός μόνος ἵδρυσε καί ἐστερέωσε, ἵνα μένη ἀσάλευτος εἰς τόν ἅπαντα αἰῶνα...Ἀλλά καθώς εἰς πάσας τάς γενάς, πολεμουμένη καί κινδυνεύουσα ὑπό ἀοράτων καί ὁρατῶν ἐχθρῶν, ζητούντων ἀφανίσαι Αὐτή, ἀνέδειξεν ἄνδρας πλήρεις πίστεως καί ἀγάπης, πλήρεις ζήλου, ἀνδρείας, σοφίας, χάριτος, συνέσεως καί λόγου Θεοῦ, οἱ ὁποῖοι ὡς λέοντες κατεδίωξαν μακράν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πάντα ἐχθρόν καί πολέμιον, οὔτω καί νῦν καί εἰς τούς αἰῶνας δέν θά παύση νά ἀναδεικνύη τοιούτους ἄνδρας, οἱ ὁποῖοι δέν θά κλίνουν γόνυ τῷ νέῳ Βάαλ Πάπα καί τούς δούλους αὐτοῦ.

Καί ἄν πάντα τά ἔθνη καί πάντες οἱ λαοί προσκυνήσουν τό θηρίον τό ἀναβαῖνον ἐκ τῆς ἀβύσσου, διά νά διαφθείρη τούς κατοικοῦντας τήν γῆν, οἱ δίκαοι, οἱ στρατιῶται τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, οἱ θεηγόροι ὁπλῖται παρατάξεως Κυρίου θά ψάλωσιν· "Μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός, γνῶτε ἔθνη καί ἠττᾶσθε, ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός..."..

Ἐπειδή, ἀγαπητόν πνευματικόν μοι τέκνον, ἔφθασα εἰς βαθύ γῆρας καί μετ' ὀλίγον ἀναχωρῶ ἐκ τῆς γηΐνου καί ξένης πατρίδος καί μεταβαίνω εἰς τήν ἀληθινήν, τήν οὐράνιον πατρίδα, σοῦ ἀφήνω τήν πατρικήν μου συμβουλήν. Μεῖνον στερεός εἰς τήν ἀληθινήν πίστιν τήν Ὀρθόδοξον, τήν ὁποίαν νηπιόθεν ἐδιδάχθης φυλάσσων πάντα ἀκριβῶς, ὅσα μᾶς διδάσκει ἐν Εὐαγγελίοις ὁ Κύριος καί ἐν ταῖς Γραφαῖς οἱ Ἅγιοι Προφῆται, Ἀπόστολοι καί Θεοφόροι Πατέρες οἱ συγκροτήσαντες τάς 7 ἁγίας οἰκουμενικάς Συνόδους, καθώς καί πᾶσαν παράδοσιν ἔγγραφον ἤ ἄγραφον, Ἀποστολικήν καί Πατερικήν. Μίσησον δέ πᾶσαν πλάνην, αἵρεσιν καί διδασκαλίαν ἐναντιουμένην εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Ἀγωνίσου ὡς καλός στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπέρ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἵνα λάβης τόν ἄφθαρτον στέφανον ἐν οὐρανοῖς.

Ἐδόξασα τόν πανάγαθο Θεό, ὁ Ὁποῖος εὐδόκησε νά ὑπάρχουν καί στήν ἁμαρτωλή γενεά μας καί λίγοι ἐκλεκτοί, γιά νά παρηγοροῦνται καί ἀλληλστηρίζονται στήν πίστη, στόν φόβο τοῦ Θεοῦ, στήν ἀγάπη καί τίς λοιπές ἀρετές καί ἄλλοι πιστοί.

Ἀρχιμανδρίτης Φιλόθεος Ζερβάκος

Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

http://kaiomenivatos.blogspot.gr

Τί πρέπει νά κάνει ὁ ἄνθρωπος ὅταν προσεύχεται;

Γιά νά προσευχηθεῖ ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά πεθάνει. Ὅ,τι γίνεται στό θάνατο, πρέπει νά γίνει καί στήν προσευχή, γιά νά ἔχει κάποια ἀποτελέσματα. Στό θάνατο τό σῶμα μένει κάτω καί τό πνεῦμα ἀνεβαίνει πάνω. Αὐτό ἀκριβῶς πρέπει νά γίνει καί στήν προσευχή. 

Ὅταν ὅμως ὁ ἄνθρωπος, ἔχει τό νοῦ του στά γήινα καί ρεμβάζει, δέν εἶναι δυνατόν ἡ προσευχή του νά ἔχει κάποιο ἀποτέλεσμα. Ἐμπαίζει τόν Θεό καί τόν ἑαυτό του.

-Ὁ Θεός βλέπει τή διάθεση αὐτοῦ πού προσεύχεται καί ὄχι ἄν κάνει μεγάλους σταυρούς. 

Δημήτριος Παναγόπουλος -Ἱεροκήρυξ

Γιά τήν προσευχή

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ

Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Επαίνοι και επιπλήξεις

Σ’ αυτόν τον κόσμο είμαστε 

σαν εμπόρευμα βγαλμένο στο παζάρι.

Οι μεν έμποροι σηκώνουν την τιμή μας έως τον ουρανό, οι δεν την ρίχνουν έως το μηδέν.

Ο έπαινος ή η επίπληξη που μας έρχεται από τους ανθρώπους, πάντα μας χωρίζει την ψυχή μας στα δύο, με το ένα μισό της ψυχής χαιρόμαστε για τον έπαινο, ενώ με το άλλο θλιβόμαστε. Με το ένα μισό της ψυχής θλιβόμαστε για την επίπληξη, ενώ για το άλλο μισό χαιρόμαστε.

Κι αυτό συμβαίνει γιατί αισθανόμαστε στα βάθη της ίδιας μας της γνώσης, ότι ούτε από μόνος του ο έπαινος ούτε από μόνη της η επίπληξη δεν τα είπε όλα για τον εαυτό μας.

Να είσαι προσεκτικός προς ακραίους επαίνους και ακραίες επιπλήξεις, και να θεωρείς ότι είσαι από τους πρώτους μικρότερος και από τους δεύτερους μεγαλύτερος. Ώστε να μην πετάξεις χωρίς φτερά και για να μην καταστραφείς χωρίς ελπίδα.

Αγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

http://nefthalim.blogspot.gr

«Ἥμαρτες; Λυπήθητι»

Γράφαμε σὲ προηγούμενο ἄρθρο μας «Ἐζημιώθης; Μὴ ἀθυμήσῃς», νὰ μὴ λυπούμαστε ὑπερβο­λικὰ ὅταν ζημιωνόμαστε οἰκονο­μικὰ σύμφωνα μὲ τὴ χρυσοστομικὴ ρή­ση: «Ἐζημιώθης; μὴ ἀθυμήσῃς· οὐδὲ γὰρ ὠφελήσεις». Ὅταν ὅμως ἁμαρτάνουμε, νὰ λυπούμαστε κατὰ Θεόν, διότι εἶναι μεγάλο τὸ ὄφελος. «Ἥμαρτες; Λυπήθητι, ὄφελος γάρ» (Ὁμιλία Ε΄ Εἰς τοὺς ἀνδριάντας, ΕΠΕ 32, 120).

Γιατί ὠφελεῖται ὁ ἄνθρωπος, ὅταν λυπεῖται κατὰ Θεὸν γιὰ τὴν ἁμαρτία ποὺ διέπραξε; Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος παρατηρεῖ ὅτι πρὶν ἀπὸ τὴ διάπραξη τῆς ἁμαρτίας ἀπὸ τοὺς Πρωτοπλάστους, δὲν ὑπῆρχαν οὔτε ἡ λύπη οὔτε ὁ θάνατος. Τόσο ἡ λύπη ὅσο καὶ ὁ θάνατος ἐμφανίστηκαν στὸ προσκήνιο τῆς ἱστορίας ἐξαιτίας τῆς ἁμαρτίας. «Δύο ταῦτα ἔτεκεν ἡμῖν ἡ ἁμαρτία, λύπην καὶ θάνατον». Δύο κακὰ γέννησε σὲ μᾶς ἡ ἁμαρτία, τὴ λύπη καὶ τὸν θάνατο.

Ὅμως ὁ πανάγαθος Θεὸς δὲν θέλει τὸν θάνατο τοῦ ἁμαρτωλοῦ. Ἀχρήστευσε τὴν ἁμαρτία μ’ αὐτὰ τὰ δύο ὅπλα, μὲ τὴ λύ­πη καὶ μὲ τὸν θάνατο, μεθοδεύοντας μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ τὴν ἐξουδετέρωση τῆς μητέρας ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ παιδιά της. «Καὶ δι’ ἀμφοτέρων τούτων τὴν ἁμαρτίαν ἀνεῖλε, καὶ ὑπὸ τῶν τέκνων τὴν μητέρα ἀπολέσθαι παρεσκεύασεν» (ΕΠΕ 32, 120-122). 

Νὰ ἐξηγήσουμε πρῶτα πῶς καταργήθηκε ἡ ἁμαρτία μέσῳ τοῦ θανάτου. Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ὁ θάνατος καταργήθηκε μὲ τὴ σταυρικὴ θυσία τοῦ Κυρίου μας. «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας...»!

Πάτησε ὁ θεῖος Λυτρωτὴς τὸν θάνατο μὲ τὸν θάνατο. Ἀφοῦ λοιπὸν νικήθηκε ὁ θάνατος μὲ τὴ σταυρικὴ θυσία τοῦ Κυρίου μας, δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ φοβόμαστε τὸν θάνατο, παρὰ μόνο τὴν ἁμαρτία ποὺ ἔχει μέσα της τὸ σπέρμα τοῦ θανάτου. «Μὴ τοίνυν φοβώμεθα θά­να­τον, ἀλλὰ φοβώμεθα ἁμαρτίαν ­μόνον, καὶ δι’ ἐκείνην ἀλγῶμεν», γράφει ὁ ἱε­ρὸς Χρυσόστομος (ΕΠΕ 32, 122). Γιὰ τὴν ἁμαρτία νὰ κλαῖμε μόνο, διότι ἡ ­ἁ­­­μαρτία ὁδηγεῖ στὸ θάνατο.

Μὲ παρόμοιο τρόπο καταργεῖται ἡ ἁ­­­μαρτία καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο παιδί της, τὴ λύπη. Εἶπε ὁ ἅγιος Θεὸς στὴν Εὔα μετὰ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα: «Ἐν λύπαις τέξῃ τέκνα» (Γεν. γ΄ 16). Μὲ ὀδύνες καὶ πόνους θὰ γεννᾶς τὰ παιδιά σου. Τρόπον τινὰ τῆς ἔβαλε ἕνα ἐπιτίμιο γιὰ τὴν ἁμαρτία ποὺ διέπραξε.

Ἀλλὰ τὸ ἐπιτίμιο ἦταν συγχρόνως καὶ ὁ ἐξαγνισμός της. Γράφει καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴ Β΄ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολή του: «Ἡ κατὰ Θεὸν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον κατεργάζεται» (Β΄ Κορ. ζ΄ 10). Ἡ κατὰ Θεὸν λύπη ὁδηγεῖ στὴ μετάνοια καὶ φέρνει ὡς ἀγαθὸ ἀποτέλεσμα τὴ σωτηρία. Πάντοτε ἡ εἰλικρινὴς μετάνοια ἔχει τὸ στοιχεῖο τῆς λύπης καὶ τοῦ πόνου. Μετάνοια ποὺ δὲν μᾶς στοιχίζει δὲν εἶναι πραγματικὴ μετάνοια.

Βλέπουμε ἐδῶ ὅτι ἡ ἁμαρτία ἀχρηστεύεται καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο παιδί της, τὴν κατὰ Θεὸν λύπη. Ὅσοι λυποῦνται κατὰ Θεόν, δὲν μετανιώνουν ποτὲ ποὺ λυπήθηκαν. «Κἂν ἀμέτρως θρηνήσωσιν, εὐφροσύνην καρποῦνται, μεταμέλειαν οὐ δεχόμενοι», σχολιάζει ὁ ἑρμηνευ­τὴς Θεοφύλακτος Ἀχρίδος.

Ὅσο κι ἂν ­κλάψουν, δὲν μεταμελοῦνται ποὺ πόνεσαν καὶ ἔκλαψαν, διότι ἀπὸ τὴν κατὰ Θεὸν λύπη τους καρποῦνται εὐφροσύνη καὶ ἀγαλλίαση. Ἐνῶ ἀντίθετα ὅσοι λυποῦνται ὅπως οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι ποὺ δὲν ἔχουν ἐλπίδα, ἀργότερα μετανιώνουν ποὺ ἔκλαψαν καὶ πόνεσαν, διότι ἀπὸ τὴ λύπη τους δὲν ἀπεκόμισαν καμιὰ ὠφέλεια. Ἀπεναντίας ταλαιπωρήθηκαν ἀφάνταστα, σημειώνει πάλι ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. 

Τώρα ἐννοοῦμε καλύτερα γιατί πρέπει νὰ λυπούμαστε κατὰ Θεὸν ὅταν ἁμαρτάνουμε. Διότι μὲ τὴν κατὰ Θεὸν λύπη διορθώνουμε τὴ ζημιὰ ποὺ πάθαμε. Ὁδηγούμαστε στὴ μετάνοια. Καὶ ἡ μετάνοια μὲ τὴ σειρά της μᾶς ὁδηγεῖ στὴ σωτηρία καὶ τὸν ἁγιασμό. 

Ὁ ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας στὸ περισπούδαστο ἔργο του «Περὶ τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς» γράφει ὅτι «τὸ φάρμακο γιὰ τὴν κακία τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ λύπη. Διότι καὶ τὴ μελλοντικὴ κακία προλαβαίνει καὶ τὴν παροῦσα καταργεῖ καὶ ἀπὸ τὴν ἐνοχὴ γιὰ τὴν ἁμαρτία ποὺ διαπράξαμε μᾶς ἀπαλλάσσει. Γι’ αὐτὸ δόθηκε ἐξαρχῆς ἡ λύπη στὴν ἀνθρώπινη φύση, ἀφοῦ σὲ τίποτε ἄλλο δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς βοηθήσει. Ἀποτολμοῦμε τὴν ἁμαρτία γιὰ τὴν ­ἀπόλαυση τῆς ἡδονῆς. Κατόπιν χρειαζόμαστε τὴν κατὰ Θεὸν λύπη γιὰ νὰ διορθωθεῖ ἡ ζημιὰ ποὺ πάθαμε. Ἂν καθαρθοῦμε μὲ τὴν ­ὀδύνη, δὲν θὰ χρειασθεῖ ­δεύτερη τιμωρία. Αὐτὴ τὴν τιμωρία ἐπέβαλε καὶ ὁ Θεὸς ὅταν γιὰ πρώτη φορὰ καταπατήθηκαν οἱ νόμοι Του (ἐννοεῖ μὲ τὸ ­προπατορικὸ ­ἁμάρτημα). Μὲ λύπη καὶ πόνους τιμώρησε τὸν παραβάτη. Δὲν θὰ ὅριζε νὰ ἐπιβληθεῖ αὐτὴ ἡ τιμωρία, ἂν δὲν ἦταν ἀντίρροπη μὲ τὰ παραπτώματα καὶ δὲν μποροῦσε νὰ ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὴν ἐνοχή. Τὸν ἴδιο τρόπο ­χρησιμοποίησε κατὰ τῆς ἁμαρτίας ἀργότερα καὶ ὁ Ἴδιος, ὅταν ­ἐν­­ανθρώπησε. Ὅταν ­χρειάστηκε νὰ ἀ­­­ποβάλει τὴν ἁμαρτία ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη φύση, πόνεσε (ἐννοεῖ τὴν ­ὀδύνη τῆς σταυρικῆς θυσίας Του) καὶ τὴν ἀ­­πέβαλε» (Λόγος Ζ΄, ΕΠΕΦ 22, 600).

Νὰ λυπούμαστε κατὰ Θεὸν ὅταν ἁ­­­μαρτάνουμε, μὲ τὶς συμβουλὲς βέβαια καὶ τοῦ Ἐξομολόγου μας, διότι μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο διορθώνεται ἡ ζημιὰ ποὺ πάθαμε.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

http://aktines.blogspot.gr

Γιά τήν προσευχή

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ

ἀπό ἐμπνευσμένες ὁμιλίες τοῦ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ - ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΟΣ

Μπροστά στό Θεό ὅταν προσευχόμαστε, πρέπει νά παρουσιαζόμαστε συντετριμμένοι. Ἐμεῖς παρουσιαζόμαστε μέ ἐγωισμό καί ξηροί. Κάνουμε ἁπλῶς τό καθῆκον μας. Διαβάζουμε γιά παράδειγμα τό ἀπόδειπνο χωρίς νά δακρύσουμε καί χωρίς συναίσθηση πραγματικῆς ἐνοχῆς. 

...προσευχόμαστε καί στέλνουμε τό "γράμμα" μας στόν οὐρανό, ἀλλά ὄχι καί τήν καρδιά μας μαζί. Ἡ ἐπιστολή μας εἶναι ἄδεια, διότι ἡ προσευχή μας δέν εἶναι καρδιακή, μέ ἀποτέλεσμα νά μήν παίρνουμε ἀπάντηση ἀπό τόν Θεό.

Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά βρίσκεται πάντα μέ βουρκωμένα τά μάτια του μπροστά στά ἀγαθά πού τοῦ προσφέρει ὁ Θεός. Πάντοτε νά Τόν εὐχαριστεῖ. Ἄμα ὅμως ὁ ἄνθρωπος ξεγελαστεῖ καί πιστέψει, πώς, ὅ,τι ἔκανε, εἶναι δικό του, θά ἔρθει μία μέρα πού θά βγεῖ σάν τήν τρίχα ἀπό τό προζύμι, καί θά ἐξευτελιστεῖ. 

Ὁ λόγος πού δέν εἶναι ἀπόρροια προσευχῆς, εἶναι σάν τήν ξερή λάσπη. Δέν κολλάει πουθενά, ὁσοδήποτε σοφία καί σύνεση ἄν δείχνει ὅτι ἔχει. Ὁ λόγος ὅμως πού εἶναι ἀπόρροια προσευχῆς, "κολλάει" καί μπαίνει σφήνα στό μυαλό τοῦ ἄλλου καί ἔτσι βοηθιέται...

Ὅπως ὅταν τό φίς εἶναι στήν μπρίζα γίνεται "παντοδύναμο" καί κανείς δέν τό πλησιάζει, γιατί θά τόν κάψει, ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος, πού εἶναι συνδεδεμένος μέ τόν Χριστό, γίνεται "παντοδύναμος" καί δέν μπορεῖ νά τόν πλησιάσει ὁ διάβολος.

Ὁ Θεός στήν προσευχή μας θά μᾶς δώσει σύμφωνα μέ τήν καρδιά μας καί ὄχι σύμφωνα μέ τά λόγια μας.

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος προσεύχεται, δίνει τήν εὐχέρεια στόν Θεό νά τοῦ μιλήσει.

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ζητάει κάτι ἀπό τόν Θεό σωστά, γνώριζε ὅτι, ὅταν θά ἔρθει ἡ ὥρα, θά τοῦ τό δώσει. Νά ἔχει μόνο ὑπομονή, διότι δοκιμάζεται ἡ ὐπομονή καί ἡ πίστη του στόν Θεό.

Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΈΛΗ"

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε

“Αγαπάς με;” (Ιωάν. κα΄, 15).

Η ερώτηση που ετέθη από τον Ιησού στον Σίμωνα Πέτρο ισχύει και για τον καθένα μας. Είναι η ουσιαστική ερώτηση. Η απάντηση που θα δώσω προσδιορίζει τη σχέση μου με το Σωτήρα.

Θα τολμήσω να πω με τον Πέτρο: «Κύριε, Συ πάντα οίδας, Συ γινώσκεις ότι φιλώ Σε» 

(Ιωάν. κα΄, 17). 

Μα τόσο συχνά η ζωή μου, τα έργα μου, αναιρούν μια παρόμοια βεβαίωση.

Να ομολογήσω ταπεινά ότι δεν έχω αυτήν την αγάπη; Να πω με απλότητα, ίσως και με ειλικρίνεια: «Όχι, Κύριε, δεν Σ’ αγαπώ»;

Μια τέτοια όμως ριζική άρνηση δεν είναι σωστή. Διότι, ακόμη και στις χειρότερες πτώσεις μου, η ανάμνηση του Λυτρωτού, η μορφή Του, δεν σβήνουν εντελώς από την ψυχή μου. 

Δεν παύουν να με τραβούν. Περίπλοκη κατάσταση του αμαρτωλού, που ακόμη και στο βάθος της αθλιότητός του, κι όταν δεν έχει τη δύναμη να σπάσει τα δεσμά του, στρέφει με πόθο το κεφάλι προς τον Ιησού πλημμυρισμένος από τη νοσταλγία της ενώσεως μαζί Του.

Η μόνη απάντηση που θα μπορούσα να δώσω είναι: “Κύριε, γνωρίζεις τα πάντα. Γνωρίζεις ότι θα ήθελα να σ’ αγαπώ. Δος μου την αγάπη Σου”…

“Εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε” (Ιωάν. ιδ΄, 15). Τρομερή φράση. 

Με καταδικάζει. Το να τηρούμε το λόγο του Ιησού σημαίνει: να εφαρμόζουμε τα παραγγέλματά Του. Το νόημα της φράσεως, το νόημα το πιο φυσικό, θα ήταν: το δείγμα της αυθεντικής αγάπης για τον Ιησού είναι μια ζωή σύμφωνη με τα παραγγέλματά Του.

Ένα άλλο νόημα (που δεν αποκλείει το προηγούμενο) είναι:Μόνο εκείνος που αγαπά τον Ιησού μπορεί να τηρήσει το λόγο του Ιησού. Η αγάπη που προηγείται της υπακοής, που είναι προϋπόθεση υπακοής. Η υπακοή διατηρεί και προφυλάσσει την αγάπη, της δίδει συνέχεια και ασφάλεια. Αλλά η πηγή της υπακοής, το νόημά της και η εσωτερική της δύναμη βρίσκεται στην αγάπη.

Κύριε Ιησού, πως μπορώ να Σε υπακούσω, αν δεν Σ’ αγαπώ; Μετάστρεψέ με πρώτα, φέρε με στην περιοχή της αγάπης Σου. Τότε θα μάθω να Σε υπακούω. Είμαι πολύ αδύνατος να τηρήσω το λόγο Σου, αν δεν με κρατήσει, αν δεν με βαστάξει η αγάπη Σου. Εάν η καρδιά μου δεν είναι γεμάτη από την αγάπη Σου, εύκολα θα μπορεί να μπει ο πειρασμός και να την κατακτήσει. Γι’ αυτό και Σε ικετεύω: Γέμισε την καρδιά μου όπως γεμίζουν ένα ποτήρι με νερό ως τα χείλη. Έτσι ώστε να είναι αδύνατο να χωρέσει έστω και μια ξένη σταγόνα. Μόνο η ελπίδα που έχω ότι θα μου δώσεις την αγάπη Σου με κάνει να μην απελπίζομαι. Να μη χάνω την ελπίδα μου ότι θα τηρήσω κάποια μέρα το λόγο Σου…

«Μείνατε εν τη αγάπη τη εμή» (Ιωάν. ιε΄, 9). Το κείμενο δείχνει καθαρά ότι δεν πρόκειται για τη δική μας αγάπη προς τον Ιησού, αλλά για την αγάπη του ίδιου του Ιησού. «Μείνατε στην αγάπη που είναι δική μου, στην αγάπη που με κινεί, στην αγάπη που εκφράζει όλη τη φύση μου». Μα η αγάπη του Ιησού είναι η πηγή και η δύναμη και της δικής μας αγάπης προς τον Ιησού.

www.diakonima.gr

Οἰκουμενισμός: Ἡ μεγάλη ἀπειλή

ΠΟΛΛΟΙ κοσμικοί καί ἄσχετοι περί τήν πίστη ἀγνοοῦν βασικές ἀλήθειες τῆς Ὀρθόδοξης διδασκαλίας καί σχολιάζουν μέ ἐπιπολαιότητα τήν ἐκκλησιαστική ἐπικαιρότητα, γεγονός πού ἀποκαλύπτει τήν ἔλλειψη στοιχειώδους πληροφόρησης. Εἶναι λοιπόν ἑπόμενο καί στό θέμα τοῦ οἰκουμενισμοῦ νά ἔχουν ἀπόψεις, πού μειώνουν τήν λάμψη τῆς Μίας Ἐκκλησίας μέ τό νά τήν ἐξισώνουν μέ τίς ἄλλες ἑτερόδοξες «ἐκκλησίες». Εὔκολα ἀποδέχονται ὅτι ὁ οἰκουμενισμός εἶναι εὐλογία, γιατί θά ἑνώσει τούς χριστιανούς. Γι᾿ αὐτούς ἀγάπη καί οἰκουμενισμός ἔχουν στενότατη σχέση. Ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ μητέρα καί ὁ οἰκουμενισμός τό τέκνο! Τόση εἶναι ἡ πλάνη, πού οἱ πρωτεργάτες τοῦ οἰκουμενισμοῦ γίνονται δεκτοί μέ ἐνθουσιασμό ἀπό τήν κοσμική ἐξουσία, διευκολύνονται στίς δραστηριότητές τους καί προβάλλονται στό λαό ὡς σπουδαῖοι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται γιά τό καλό τῆς κοινωνίας, ἀλλά καί τήν προβολή τῆς Ὀρθοδοξίας!

Ἐνῶ συμβαίνει ἀκριβῶς τό ἀντίθετο. Ἡ ἀγάπη στήν περίπτωση τοῦ οἰκουμενισμοῦ εἶναι πρόσχημα. Στήν πραγματικότητα δέν ὑπάρχει. Ὁ ἀείμνηστος μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἔλεγε σχετικά: «Ὁ Σατανᾶς, φθονῶν τό μεγαλεῖον τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ὁποία παρέμεινε παρθένος ἁγνή, ἄμικτος ἀπό τά μιάσματα πλανῶν καί αἱρέσεων, ἐτεχνούργησε τό νέον τοῦτο σύστημα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὑπό τό πρόσχημα τῆς ἀγάπης κρύπτεται ὁ Ἀπατεών, ὁ ὁποῖος προτρέπει τούς Ὀρθοδόξους ν᾿ ἀνοίξουν τάς θύρας καί νά δεχθοῦν καί νά ἐναγκαλισθοῦν ὅλους τούς αἱρετικούς, καί τούς ἀλλόθρησκους ἀκόμη, καί νά γίνουν ὅλοι μία συναλοιφή» («Ἐκκλησιαστικός στρουθοκαμηλισμός», 1973, σελ. 42).

Ὁ οἰκουμενισμός εἶναι ἡ νέα μαγάλη αἵρεση, ἡ ὁποία εἶναι ὕπουλη καί ἐπικίνδυνη. Δέν φαίνεται μέ τήν πρώτη ματιά ὅτι εἶναι αἵρεση, γιατί ἀποφεύγει νά διαστρεβλώνει δημοσίως τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, κλονίζει ὅμως τά θεμέλιά της μέ τίς «ἀθῶες» ἐκδηλώσεις του καί τήν προκλητική περιφρόνηση τῶν ἱερῶν κανόνων.Πρόκειται γιά σύστημα πού ἐπιδιώκει νά πλήξει τήνὈρθοδοξία καί νά τήν ὑποβαθμίσει στό ἐπίπεδο τῶν ἑτεροδόξων Παπικῶν καί Προτεσταντῶν καί νά γίνει τελικά μία ἀπό τίς πολλές χριστιανικές ὁμολογίες, οἱ ὁποῖες στούς δύσκολους καιρούς μας πρέπει νά ἑνωθοῦν, γιά νά ἀποκτήσουν κοσμική δύναμη καί νά διασωθοῦν! Δηλαδή, νά ἀκολουθήσουν ὅλοι τό παράδειγμα τοῦ αἱρετικοῦ Πάπα, ὁ ὁποῖος εἶναι, ἐκτός ἀπό μοναδικός ἐκπρόσωπος τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς καί ἀρχηγός κράτους! Ἤ ἀκριβέστερα νά ὑποταχθοῦν ὅλοι στόν ἔμπειρο Πάπα, πού διαθέτει δύναμη καί μπορεῖ ὅλους νά τούς προστατέψει!

Ὁ οἰκουμενισμός εἶναι μεγάλη ἀπειλή γιά τήν Ὀρθοδοξία, γι᾿ αὐτό πρέπει νά ἐλέγχονται δημοσίως ὅσοι τόν ὑπηρετοῦν, μήπως καί συνέλθουν καί σταματήσουν τήν κατά κρημνῶν πορεία τους.

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης

Ορθόδοξος Τύπος, 20/02/2015

http://aktines.blogspot.gr

Προσευχή από καρδιάς στον Ιησού Χριστό

Όταν το σκοτάδι την γη τυλίγει...

Όταν ο πόνος την ψυχή μου ραγίζει...

Τότε, τον Σταυρό Σου Χριστέ μου ατενίζω...

Και από συγκίνηση, τρέμω και δακρύζω...

Τούτη την ώρα την μοναχική,

τούτη την ώρα που χάνεται από τα πόδια μου η γη,

τούτη την ώρα που που ερημώνει η ψυχή..

Σε Σένα προσβλέπω Κύριε τον μόνο Λυτρωτή..

Δως μου Κύριε δύναμη να πορευτώ,

εν μέσω σκιάς θανάτου,

και ποτέ μην λησμονώ πως είμαι ένα τίποτα,

χωρίς την Χάρητι Σου τη Αφάτω...

Και όταν βγω στην κορυφή,

το Φως Σου αντικρύσω,

η θεια Δόξη Σου θα με πληρεί

και πάσας τας ημέρας της ζωής μου, 

Εσέ θε να υμνήσω..

Κύριε Ζήσεις με…

http://nefthalim.blogspot.gr