.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Προσευχή από καρδιάς στον Ιησού Χριστό




Όταν το σκοτάδι την γη τυλίγει...

Όταν ο πόνος την ψυχή μου ραγίζει...

Τότε, τον Σταυρό Σου Χριστέ μου ατενίζω...
Και από συγκίνηση, τρέμω και δακρύζω...

Τούτη την ώρα την μοναχική,

τούτη την ώρα που χάνεται από τα πόδια μου η γη,

τούτη την ώρα που που ερημώνει η ψυχή..

Σε Σένα προσβλέπω Κύριε τον μόνο Λυτρωτή..

Δως μου Κύριε δύναμη να πορευτώ,

εν μέσω σκιάς θανάτου,

και ποτέ μην λησμονώ πως είμαι ένα τίποτα,

χωρίς την Χάρητι Σου τη Αφάτω...

Και όταν βγω στην κορυφή,

το Φως Σου αντικρύσω,

η θεια Δόξη Σου θα με πληρεί

και πάσας τας ημέρας της ζωής μου, 
Εσέ θε να υμνήσω..

Κύριε Ζήσεις με…