Ὁ «πόλεμος» αὐτὸς ποὺ ἔφτασε στὴν Ἑλλάδα εἶναι ἡ αὐτοκτονία τῆς Εὐρώπης

Τελειώνει ἡ Μεταπολίτευση;

Καὶ ἔγω πρέπει νὰ ¨ξεσκονίσω¨ τὰ ἀρχεῖα τῆς καρδιᾶς μου καὶ νὰ ἀποδώσω στὸ ἀγαπητὸ καὶ Χριστεπώνυμο κοινὸ λόγους ὠφέλιμους ἀπὸ στόμα Ὀρθόδοξου Ἀσκητῆ ποὺ βρίσκεται πολὺ μακριά μας καὶ μάλιστα σὲ ἐμπόλεμη ζώνη ὅπου δὲν πετάει οὔτε ταχυδρομικὸ περιστέρι.

Μᾶς πῶς τὰ ξέρει αὐτά;

Σηκώνει τὰ χέρια του ψηλὰ τὴν ὥρα ποὺ σφυρίζουν οἱ σφαῖρες γύρω του καὶ κατεβάζει ¨τὸν Οὐρανὸ¨.

Αὐτὴ ἡ ἀγάπη του γιὰ τὴν Ἑλλάδα εἶναι ἐξ αἰτίας τοῦ Ἑλληνικοῦ αἵματος ποὺ κυλάει στὶς φλέβες του καὶ τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθόδοξης Πίστης - Σχέσης ποὺ ἑνώνει σήμερα ἐν Χριστῷ τοὺς ἀνθρώπους.

Οἱ λόγοι του ¨καμπάνες¨ γιὰ τοὺς πολιτικούς, τοὺς Εὐρωπαίους γιὰ ἐμᾶς καὶ τὴν Ἑλλάδα.

Προσπάθησα νὰ τοὺς ταξινομήσω ἀλλὰ δὲν μπόρεσα… ἀξιολογῆστε τους ἐσεῖς καὶ ταξινομῆστε τους μέσα στὴν καρδιά σας.

Ἀκολουθοῦν οἱ πνευματικὲς ἀποστάξεις αὐτοῦ τοῦ τίμιου Γέροντα ποὺ ἀποκορυφώνουν τὴν συγκίνηση καὶ μᾶς τροχοδρομοῦν πρὸς ἄλλες καταστάσεις ποὺ πρόκειται νὰ...βιώσουμε.

¨Κανείς δὲν θὰ πνίξει τὴν Ἑλλάδα ἂν ἡ Ἑλλάδα δὲν πνιγεῖ μόνη της.¨

¨Ποιος τοὺς ἔδωσε τὴν δυνατότητα καὶ ποιὸς τοὺς ἄνοιξε τὴν πόρτα νὰ περάσουν καὶ νὰ ἐρημοποιήσουν ὅλη τὴν δυναμικὴ αὐτοῦ τοῦ Ἔθνους;¨

¨Όσο ἦταν στὴν ἐξουσία προκαλοῦσε ὀργή… τώρα προκαλεῖ θλίψη… ἐννοεῖ πρωθυπουργό.¨

¨Ανεβήκατε σὲ ἄσπρο ἄλογο καὶ τὰ βάλατε μὲ τοὺς ἀνεμόμυλους τῶν Ἑλλαδικῶν προβλημάτων.¨

¨Ἀπό τὴν θέση καὶ τὸν ρόλο σας ἔχετε καταστεῖ δημόσιος κίνδυνος γιατί ἔχετε ἀλαζονεία καὶ ἄλλα πολλά σᾶς διακατέχουν.¨

¨Εἶστε μία ὑποβαθμισμένη ἀφόρητη διολίσθηση.¨

¨Ἡ κοινωνία σᾶς κρίνει ἐπειδὴ σᾶς διακρίνει.¨

¨Ἡ κρίση ὀφείλεται σὲ βαθειὰ ριζωμένη νοοτροπία μας.¨

¨Τά σπίτια μας εἶναι ὄρθια καὶ τὰ ἐρείπια μέσα σὲ αὐτὰ εἴμαστε ἐμεῖς.¨

¨Όχι διαλυτικὴ κατάσταση στὴν πατρίδα, αὐτὸ εἰκονογραφεῖ πλήρως τὴν κατάσταση.¨

¨Πολλοί Ἕλληνες ὅμως μὲ τὶς πράξεις τους δίνουν ἔπαινο στὴν προδοσία τοῦ Ἰούδα.¨

¨Οἱ Ἕλληνες προδίδονται ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ τοὺς ἀγαποῦν πιὸ πολὺ καὶ μᾶς λέγουν ὅτι εἶστε τυχεροὶ ποὺ κερδίζετε ὅσα δὲν ἀξίζουν.¨

¨Ἡ πατρίδα ἔχει ἀπίθανους τύπους.¨

¨Δέν γνωρίζετε ὅτι ἡ πατρίδα σας δὲν εἶναι κάποιος ἄλλος ἀλλὰ ἐσεῖς.¨

¨Έχετε ἀνθρωπαρέσκεια καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ χορὸς τῶν ὑποκριτῶν.¨

¨Οἱ τεκτονικὲς πλάκες τῆς πολιτικῆς στὴν Ἑλλάδα εἶναι σὲ σύγκρουση καὶ κίνδυνοι μεγάλοι παραμονεύουν.¨

¨Τό μᾶς λένε οἱ φίλοι μας οἱ Εὐρωπαῖοι;

¨Κάποιες διαφορὲς μᾶς χωρίζουν καὶ κάποιες μᾶς ἑνώνουν, μὲ αὐτὰ ταΐζουν τὴν ψυχὴ καὶ τὸ μυαλό μας καὶ ἐμεῖς ἀπαντᾶμε… θέλουμε νὰ κολλήσουμε αὐτὴ τὴν ¨καλοσύνη¨ σας . Δὲν βλέπετε ποὺ ἡ γλώσσα τους εἶναι γεμάτη ψέματα ὑπονοούμενα κυριαρχικά…¨

¨Ἀπό κάθε συνεδρίαση τῶν μεγάλων γιὰ τὸ καλό μας χάνω κάθε πίστη γιὰ τὸ ἀνθρώπινο γένος¨

¨Ἡ ἐνοχὴ πρὶν δράσουν λέγεται ἠθική.¨

¨Καμιά κυβέρνηση δὲν πρέπει νὰ εἶναι εἰδικοῦ σκοποῦ… ἂς μὴν ὑποβιβάζουμε τὴν νοημοσύνη μας.¨

¨Φίλοι Εὐρωπαῖοι καὶ γείτονες, τὸ ἔχουμε καταλάβει, τὸ θήραμα δὲν μπορεῖ νὰ γίνει ποτὲ κυνηγὸς καὶ ἡ ζωὴ κοντὰ σᾶς εἶναι μία ἐμπειρία ¨μάθησης¨

¨Ἀκούστε καὶ κάτι ἀπὸ ἐμᾶς καὶ μὴν τὸ ξεχάσετε ποτέ.¨

¨Οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι εἶναι δαυλὸς ἀναμμένος στὸν βωμὸ τῆς πατρίδας¨.

¨Φῶς ὑπάρχει ἂν τὸ διεκδικήσεις.¨

¨Λαός ποὺ γνωρίζει ἱστορία μπορεῖ εὔκολα νὰ ἀμυνθεῖ.¨

¨Ἡ Ἐθνικὴ ὑπερηφάνεια καὶ ἡ ἀξιοπρέπεια εἶναι ἄυλα ἀγαθὰ καὶ θεϊκὲς ἀξίες.¨

¨ΕΓΕΡΘΕΙΤΕ¨ μαζέψτε μία ὁμάδα ἀπὸ ἡρωικὲς καρδιές.¨

¨Τό χρωστᾶτε στὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν Πατρίδα νὰ μείνετε ζωντανοί¨.

¨Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΚΟΜΑ ΜΑΖΙ ΣΑΣ.¨

¨Εἴμαστε οἱ σπίθες καὶ πρέπει νὰ γίνουμε μία φωτιά.¨

¨Εἴμαστε οἱ φωνὲς καὶ πρέπει νὰ γίνουμε μία κραυγή.¨

¨Όταν ἡ ἀγάπη καὶ τὸ καθῆκον εἶναι ἕνα τότε εἶναι εὐλογημένα.¨

¨Οἱ παρεξηγήσεις καὶ οἱ τσακωμοὶ δὲν ὠφελοῦν κανένα.¨

¨Δέν θὰ ἀπαρνηθῶ τὸ ἀξιακό μου φορτίο, τὴν Πατρίδα.¨

¨Ὁ Ἕλληνας δὲν εἶναι ὁ ἡττημένος τῆς ζωῆς.¨

¨Τό νὰ κάνεις ἕνα λάθος ἔχει καὶ τὰ καλά του.¨

¨Πιστέψτε με κάθε ἡμέρα ποὺ ξημερώνει ἔχει πολλὲς ἐλπίδες γιὰ ζωή.¨

¨Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΤΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.¨

¨Μπορεί νὰ τῆς ἔδωσε ὁ ΘΕΟΣ πολλὰ βουνὰ ὅταν τὴν ἔφτιαξε ἀλλὰ τῆς ἔριξε μία χούφτα ἁλάτι καὶ τὴν ἔκανε πιὸ νόστιμη καὶ ἀξιαγάπητη.¨

¨Γιά αὐτὸ μὴν ἐπιτρέπετε σὲ ἄλλους ἀνθρώπους νὰ παίρνουν τὶς δικές σας ἀποφάσεις¨

¨Σέ ὅποιον πέσει πάνω ἡ φωτιὰ τὸν καίει, ὅποιος καεῖ ὡριμάζει.¨

¨Κάθε τέλος εἶναι μία νέα ἀρχή.¨

¨ΚΑΜΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ δὲν τελειώνει ἂν δὲν τελειώσει ἡ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ.¨

¨Τώρα εἴσαστε στὸ χεῖλος ἑνὸς ἱστορικοῦ ρήγματος.¨

¨Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ.¨

¨Πῶς θὰ ἀντέξει ἡ ἀνθρωπότητα αὐτὸ τὸ ταξίδι πρὸς τὴν καρδιὰ τοῦ σκότους;¨

¨Τό νὰ ἀναπνέω δὲν ἐξαρτᾶται μόνο ἀπὸ ἐμένα ἀλλὰ ἀπὸ τὸν ΘΕΟ.¨

¨Εἴμαστε Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί.¨

¨Τά πουλιὰ ὅταν πεθαίνουν πετοῦν πρὸς τὴν Ἐλευθερία.¨

¨Ἀπό ὅπου καὶ νὰ δοῦμε τὸν χάρτη τῆς Ἑλλάδος εἶναι γεμάτος ΑΓΙΟΥΣ ποὺ τὴν περιφρουροῦν, ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ τὰ δύο παλληκάρια τῆς Χριστιανοσύνης καὶ τόσοι ἄλλοι.¨

¨Ὁ Χριστιανισμὸς δὲν εἶναι ἀπάνθρωπος, μετὰ τὴν Ὀρθόδοξη Σερβία ποὺ διαλύσανε σειρὰ ἔχουμε ἐμεῖς.¨

¨Γιά αὐτὸ ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ πρέπει νὰ εἶναι ἑνωμένοι μὲ ὅλους τούς ἄλλους καὶ τὸν ΧΡΙΣΤΟ.¨

¨Όταν ὁ θρύλος λαμβάνει σάρκα καὶ ὀστᾶ, ἐμεῖς ἐπιμένουμε στὸν θρύλο, ἀκόμα ὅσοι δὲν πάρουν τὴν κάρτα εἴμαστε οἱ πολύτιμοι ἐπιζήσαντες.¨

¨Ποιό ποτὸ μπορεῖ νὰ σὲ μεθύσει ὅσο σὲ μεθάει ἡ ζωὴ γιὰ ΕΛΛΑΔΑ.¨

¨Όποιος λησμονεῖ τὸ παρελθὸν του εἶναι καταδικασμένος νὰ τὸ ξαναζήσει.¨

¨ΚΥΡΙΕ ΕΥΛΟΓΗΣΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ μας, εὐλόγησέ την γιὰ πάντα.¨

¨Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ θέλει ἀγάπη ποὺ νὰ σοὺ κόβετε ἡ ὄρεξη καὶ ἡ ἀνάσα, τὸ ὀξυγόνο καὶ ἡ τροφή.¨

¨Ζούμε σὲ μία φιλοκατήγορη τυρρανικὴ κοινωνία.¨

¨Η ὁμοψυχία δὲν εἶναι μόνο μία λέξη, εἶναι τὸ ὅπλο ποὺ δὲν νικιέται ποτέ.¨

¨ΕΛΛΑΔΑ Ο ΛΑΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΣ¨

¨Εύχομαι σὲ ὅλους καλὴ καὶ Ἐθνωφελῆ θητεία.¨

¨Να σᾶς ἐνδιαφέρει τί κάνουν οἱ ΑΓΙΟΙ καὶ ὄχι ἡ καθημερινότητα.¨

¨Μέσα στοὺς ΑΓΙΟΥΣ ὑπάρχει μεγάλη ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Διαβάστε τοὺς τρεῖς Ἱεράρχες.¨

Εἶστε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ καὶ αὐτὸ νὰ λέτε ¨θέλω νὰ ἐπωφεληθῶ ἀπὸ τὰ θηρία ποὺ μᾶς ἑτοιμάσανε οἱ φίλοι οἱ Εὐρωπαῖοι.

Μὲ πνευματικὴ εὐθύνη καὶ συνείδηση

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ

Απολαύσετε την πνευματική ζωή. Δεν υπάρχει τίποτε γλυκύτερο απ’ αυτήν.

Ό αγών είναι σκληρός, είναι γλυκείς όμως οί στέφανοι. Δριμύς ό χειμών, γλυκύς ό παράδεισος. Στα πνευματικά, είναι ανοιχτή ή καρδία: αγάπη, χαρά. Την χαρά πού παίρνουμε εμείς από τα πνευματικά, δε την νοιώθει ό διάβολος, γι’ αυτό μας ζηλεύει, μας φθονεί και μας στήνει παγίδες και λυπούμεθα και πέφτουμε. 

Πρέπει να αγωνισθούμε, γιατί χωρίς αγώνα δεν αποκτούμαι αρετή. Και να ξέρετε, αν εύκολα αποκτήσετε, εύκολα θα χάσετε. Ενώ αν με δυσκολία, με κόπο και αγώνα αποκτήσετε, δύσκολα θα χάσετε.

Να προσπαθείς και να προοδεύεις εις τα Πνευματικά. Το Πνεύμα να υψωθεί. Ό νους από όλα τα άλλα, απαρηγόρητος είναι. Τα πνευματικά δίδουν χαρά και δύναμιν. Και να γνωρίζεις, όλα, απόφασης και ζήλος είναι.

Αγάπησε πολύ τον Χριστό μας. Αγάπα και τους ανθρώπους, αλλά με προσοχή, ώστε ή αγάπη αύτη να μη θίξει, να μη λιγοστεύει την αγάπη σου προς τον Θεόν. Είναι όμορφη ή πνευματική ζωή. Όταν λίγο την γευθείς, θα σ’ αρέσει πολύ και τότε δεν βρίσκεις ευχαρίστηση σε άλλα, όπως πριν.

Να έχετε χαρά. Ή χαρά και ή λύπη ας σας είναι φιλοξενούμενες, όχι όμως η απελπισία. Της απελπισίας να της κλείνετε την πόρτα! Ό Χριστιανός δεν πρέπει ούτε δειλός να είναι, ούτε απελπισία να έχει.

Στην εργασία ή στο καθήκον σου, με χαρά να πηγαίνεις, με χαρά να φεύγεις!

Προσπάθησε να είσαι απαθής. Κανένα μη λυπήσεις, για τίποτα μη λυπηθείς.

Νουν να έχεις και νουν να μη έχεις. Γλώσσα να έχεις και γλώσσα να μη έχεις. Μάτια να έχεις και μάτια να μη έχεις. Αυτιά να έχεις και αυτιά να μη έχεις. Με καταλαβαίνεις;

Το σπίτι, έχει παράθυρα, πόρτες κλπ. Δια ν’ ασφαλισθώμεν, τα κλείνωμεν. Έτσι λοιπόν, δια ν’ ασφαλισθώμεν, δια να διατηρήσωμεν την υγεία της ψυχής, πρέπει να προσέχωμεν τάς αισθήσεις.

Ή κάθε ημέρα να προσέχετε πώς θα περάσει. Το μέλλον σας, αναθέσατε το εις την θεία Πρόνοια! θα βοηθήσει ό Θεός! ότι είναι θέλημα Θεού και δια την σωτηρίαν μας θα γίνει. Μη σκέπτεστε δηλ και βάζετε εις τον νουν σας βάρος δια το μέλλον.

Είναι σοφός ό άνθρωπος ό οποίος πιστεύει, αγαπά τον Θεόν και υπομένει.

Μη ανησυχείτε δια το μέλλον σας. Αναθέσατε το εις την Θείον Πρόνοια. Μη σκέπτεστε και βάζετε βάρος στο κεφάλι σας.

Δεσμεύετε την διάνοια σας με την αγάπη του Θεού. Τον Θεόν να θεωρείται πώς είναι εμπρός σας και να του λέτε τα παράπονα σας.

Και οι δοκιμασίες κάνουν καλό. Μη φοβηθείς. Ό Χριστός μας σαράντα μέρες αγωνίσθηκε στην ερημον, αλλά έπειτα Άγγελοι τον υπηρετούσαν. Είναι πολύ στοργικός ο Χριστός μας. Συχνά, για ωφέλειά μας, επιτρέπει και δυνατή λύπην. Για λίγο νοιώθουμε πώς μας εγκατέλειψε, αλλά μετά επειδή λυπάται, μας αγαπά, μας πνίγει το έλεος Του, ή στοργή Του.

Μη φοβηθείς ποτέ, μόνον αγάπα τον Χριστό μας.

Όταν σου προσφέρουν κάτι, να το παίρνεις γιατί αν αρνείσαι, εμποδίζεις την χάριν από τον δίδοντα’ και όταν το παίρνεις, ταπείνωσιν δείχνεις.

Εκείνος πού δίδει παίρνει χάριν. Μη λες όχι. Και αν σου δίδουν κάτι πού εσύ δεν έχεις, το κρατάς. Αν σου δίδουν κάτι πού το έχεις, δίδεις εις τον μη έχοντα.

Μη λέτε πολλά. Κρατήστε την γλώσσαν. Αγαπήστε την σιωπή. Αν την συνηθίσετε, μετά δεν θα θέλετε να ομιλείτε. Τόσον είναι όμορφη ή σιωπή.

Να είσθε επιμελείς σε ότι κάνετε. Εγώ αγαπούσα και έδιδα επιμέλεια από μικρός σε όλα. Από ένδεκα χρονών, ακόμα θυμούμαι το μάθημα.

Ό «πόλεμος» δεν άρχεται μόνος του, δηλ. εάν δεν δώσουμε εμείς αιτία. Φταίνε τα πάθη μας πού τα αφήνουμε και δεν τα πολεμάμε. Αφού δεν αποφεύγουμε τις αιτίες, δεν μπορεί, θάρθη πόλεμος.

Πρόσεχε πολύ τον νου σου. Μη τον βαρύνεις με λύπην ή άσκοπα προβλήματα και άλλα πολλά Το νερό, όταν είναι καθαρό και ήσυχο, βλέπεις μέσα εις τον βυθόν του και την καρφίτσα. Έτσι είναι και ο νους.

Πρέπει να μαθαίνεις τις πανουργίες του πειρασμού, δια να γλιτώσεις, δια να μη δύναται να σε βλάψει. 

Και προσοχή: Όταν δεν μπορεί να μας ρίξει στις πράξεις, μας ρίχνει με τους λογισμούς. Προσπαθεί να ρίχνει τον άνθρωπον και μετά του φέρνει ελεγκτικούς λογισμούς, δια να τον ρίξει στην απελπισία. Να τα γνωρίζεις αυτά Ποτέ, το τονίζω, να μη δεχθείς απέλπισαν και δια τίποτε. Και εις τους λογισμούς πού από τον πειρασμόν έρχονται, να λέγεις: «Και στη κόλασιν να πάω, σε καλύτερη θέση από σένα θα είμαι! Δεν φοβάμαι, διότι εγώ δύνομαι να μετανοήσω και ο Θεός είναι όλος Αγάπη. Ποτέ, και δια τίποτα απελπισία».

Μη δέχεσαι θλίψεις. Μη σκέπτεσαι με λύπην και βαρύνεις τον νουν σου. Να λέγεις μόνον: Χριστέ μου, σε παρακαλώ, μη με εγκατάλειψης. ότι και να σου συμβεί, μη λυπηθείς πολύ, μόνον αυτό να λέγεις: Χριστέ μου, Σύ μη με εγκατάλειψης. Και νάχης ηρεμία, γαλήνη εις την ψυχήν σου.

Ούτε ή χαρά Ούτε ή λύπη να μη σε κυριέψουν.

Ό Σολομών ζήτησε από τον Θεόν σοφία και όμως έπεσε. Εσύ μη ζηλέψεις Ούτε την σοφία, άλλα ζήλεψε και ζήτησε από τον Χριστό μας, Πίστιν και αγάπην σε εκείνον.

Πρόσεχε μη αποκτήσεις συνήθειαν κακήν, διότι ή συνήθεια γίνεται δευτέρα φύσις.

Το πείσμα είναι ελάττωμα, αλλά συχνά είναι και άγιο. Είναι και το καλό πείσμα. Αν δε έχει κανείς πείσμα, αί δυσκολίαι πού θα συναντήσει θα τον κάμψουν, θα του φέρουν φόβον και δειλία. Το πείσμα το καλό, την δυνατή θέλησιν προσπάθησε ν’ αποκτήσεις. Από την ζωήν μη περιμένεις όλο χαρές. Είναι περισσότερον ακανθόσπαρτος, παρά ανθόσπαρτος ό βίος του άνθρωπου.

Να είμαστε πρόθυμοι να υποφέρουμε. Να αγαπούμε και την κακοπέραση: λίγο φαγητό, λίγο ύπνο κλπ. Εγώ πολλά πέρασα. Και πείνασα και έξω στα δέντρα κοιμήθηκα. Δόξα τω θεώ για όλα αυτά, λύπη δεν είχα.

Ό Θεός δεν δείχνει μόνον πολλήν άγάπην, άλλα μεγάλην στοργή.

Με λίγη καλήν προαίρεσιν πού δεικνύομε, μας συντρέχει, μας βοηθά. Με λίγη μετάνοιαν, συντριβήν κλπ. μας συγχωρεί πολλά αμαρτήματα. Ποταμός το έλεός Του.

Να λες στον Χριστό μας: Σ’ αγαπώ Κύριε, Σ’ αγαπώ, διότι είσαι Αγάπη.

Ποίον είναι πιο δυνατό: το νερό ή ή φωτιά; Το νερό Γέροντα. όχι. Χίλια κιλά κάρβουνα αναμμένα, τα σβήνει ένας τενεκές νερό; Δυο κιλά κάρβουνα δεν τα σβήνουν δέκα τενεκέδες νερό; Ούτε το ένα λοιπόν, Ούτε το άλλο, αλλά ή ποσότης! Ναι Ή ποσότης έχει την δύναμιν. Αύξησε λοιπόν τα πνευματικά δια να νικήσωμεν.

Δεν θα σωθούν μόνον όσοι πηγαίνουν εις την Μονήν, άλλα όσοι αγωνίζονται σωστά Πάντως, υψηλότερο από τον χορόν των παρθένων δεν υπάρχει.

Όπου και να πάς, υπάρχει και το φως, υπάρχει και το σκότος.

Από σένα εξαρτάται τι θα διάλεξης, τι θα ακολουθήσεις. Ότι βλάπτει, μη δίδεις σημασία, ότι ωφελεί πνευματικά, ακολούθησε.

Προσπάθησε, επιμέλεια χρειάζεται και ζήλος. Για ότι βλάπτει, αδιάφορος να είσαι!

Αν δεν πάρουμε απόφασιν θανάτου, το πνευματικόν μέρος δεν εκτελείται.

Γέροντας Ιερώνυμος Αιγίνης

http://www.exomologistetokirio.gr

«Το κακομαθημένο πλουσιόπαιδο»

«Μὴ κρίνετε, καὶ οὐ μὴ κριθῆτε» (Λουκά 6,37), είπε ο Χριστός.

Μα πώς να μην κρίνω και πώς να μην κατακρίνω, αφού το ζωντανό και όμοιο πλάσμα, το συγκρίσιμο με μένα, ο πλησίον, είναι η δυνατότερη και γλυκύτερη πρόκληση και ευκαιρία, να διατρανώσω το έλλειμμα της αγάπης που υπάρχει στην καρδιά μου, αγκαλιά με την υπερηφάνεια και την κενοδοξία, κατακρίνοντάς τον και εισπράττοντας τη γλυκιά αίσθηση της αμαρτωλής ηδονής; Πώς; Αφού αυτή είναι η πικρή αλήθεια;

Και μετά, ξέρω. Το έχω μάθει. Το κενό, η πίκρα, η απογοήτευση. Κι αν δεν υπάρχει δάκρυ, πόνος, μετάνοια και… πετραχήλι, παραμένει η κόλαση στην καρδιά, το αδιέξοδο. Αλλά εγώ συνεχίζω. Συνεχίζω με πλήρη αφροσύνη…

Αχ, αυτή η άπειρη αγάπη του Θεού!

Μπήκα στο πρατήριο καυσίμων και πήρα θέση στη σειρά, πίσω από δυο άλλα αυτοκίνητα. Η σύζυγός μου κατέβηκε και απομακρύνθηκε σε κάποια απόσταση.

Ώσπου να γυρίσω το κεφάλι μου, να σου και βλέπω να με πλησιάζει αργά και μεγαλόπρεπα ένα πολυτελές αμάξι με δυο νεαρούς μέσα. Αμάξι για λίγους. Ωραιότατο και πανάκριβο. Σταμάτησε ακριβώς μπροστά μου. Μπήκε και μου πήρε τη σειρά με τέτοια άνεση και τέτοιο θράσος, που μου έκανε εντύπωση. Δεν πρόλαβα να συνειδητοποιήσω την πρώτη έκπληξη και ήρθε η συνέχεια.

Λες και έπεσε συναγερμός στο πρατήριο. Έτρεξαν αμέσως δυο υπάλληλοι κοντά του. Ο οδηγός, χωρίς να κουνηθεί από τη θέση του, άρχισε να τους δίνει εντολές, κουνώντας πέρα δώθε τα χέρια του. Κι εκείνοι, κάνοντας απόλυτη υπακοή, εκτελούσαν ό,τι τους έλεγε. 

Έβαλαν βενζίνη, έλεγξαν τα λάστιχα. Ύστερα άνοιξαν το καπό της μηχανής και άρχισαν να ασχολούνται μ` αυτήν. Εν τω μεταξύ εκείνος από μέσα έδωσε εντολή σε άλλον, να του φέρει κάποια πράγματα από το μαγαζάκι του πρατηρίου και όταν γύρισε, τον ξανάστειλε για κάτι άλλο. 

Εγώ είχα πάρει φωτιά. Φούντωσα από τα νεύρα μου, γιατί μου πήρε τη σειρά με το έτσι θέλω, αλλά και παρακολουθώντας όλη αυτή τη σκηνή:

«Κοίτα εκεί, να παίρνει τη σειρά με τέτοιο νταηλίκι! Κι απ` την άλλη να διατάζει ο πιτσιρικάς μεγάλους ανθρώπους και να γίνεται το δικό του! Και ποιος νομίζει πως είναι; Αλλά τι περιμένεις; Ποιος ξέρει από ποια πλούσια οικογένεια είναι και τι ανατροφή του δώσανε. Τι νοοτροπία κουβαλάει και τι εγωισμό μπορεί να έχει. Αυτά τα πλουσιόπαιδα συνήθως είναι κακομαθημένα και νομίζουν πως είναι όλοι υποχρεωμένοι να τους υπηρετούν. Επειδή έχεις χρήματα, φίλε μου, νομίζεις πως μπορείς να τους κάνεις όλους υπηρέτες και δούλους σου;».

Παραμιλούσα μέσα από τα δόντια μου, θολωμένος από το θυμό και τους λογισμούς, που με καταπλάκωσαν σαν ποτάμι ορμητικό, να με πνίξουν.

Ήμουν έτοιμος να ανοίξω την πόρτα και να βγω, να παρέμβω, να δημιουργήσω κατάσταση, αλλά στάθηκα. Γιατί, την ίδια στιγμή, άνοιξε η πόρτα του συνοδηγού και βγήκε ο άλλος νεαρός, που καθόταν δίπλα του. Κινήθηκε προς το πορτ- μπαγκάζ, το άνοιξε και έβγαλε από μέσα ένα ογκώδες μεταλλικό πράγμα, που στην αρχή δεν κατάλαβα τι ήταν. Όταν όμως το έφερε από τη μεριά του οδηγού και το ξεδίπλωσε, πάγωσε το αίμα μου! Κρύος ιδρώτας ένιωσα να περιλούζει όλο το σώμα μου. Δεν πίστευα στα μάτια μου! Αναπηρικό καρότσι!

Ώστε ήταν για τον νεαρό οδηγό! Για τον νεαρό τον «κακομαθημένο», τον «εγωιστή», το «αναιδές πλουσιόπαιδο»! Άνοιξε η πόρτα και πρόβαλαν τα δυο του πόδια ατροφικά, αδύνατα, ανίσχυρα να κρατήσουν το σώμα του όρθιο. Τον έπιασαν οι υπάλληλοι του πρατηρίου, τον πήραν αγκαλιά και τον έβαλαν επάνω στο καρότσι. - Πω πω Θεέ μου! Συγχώρα με Κύριε! φώναξα και έκρυψα το πρόσωπό μου ανάμεσα στις παλάμες μου. Μαύρισαν τα πάντα γύρω μου. Ντρεπόμουν. Ντρεπόμουν. Ντρεπόμουν…

Κατέρρευσα κυριολεκτικά. Ένας κόμπος έγινε η καρδιά μου…

Κοιτούσα τους ανθρώπους, που τον κουβαλούσαν και ζήλευα. Ζήλευα τη χαρά τους, την προσφορά της αγάπης στον ανήμπορο αδελφό. Και συνάμα λυπόμουν, γιατί δεν είχα δικαίωμα συμμετοχής σ` αυτό το πανηγύρι της αληθινής χαράς, καθόσον είχα πάρει το μερίδιό μου. Πρόλαβα και απόλαυσα τη βρώμικη χαρά της άδικης κρίσης και ήμουν χορτάτος μ` αυτήν. 

Πόσο θα ήθελα να ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς που τον σήκωναν. Να έβαζα κι εγώ το χέρι μου στο αναπηρικό καρότσι, να του ζητούσα συγγνώμη, να έπαιρνα πίσω ό,τι σκέφτηκα γι` αυτόν. Όμως ήταν αδύνατο. Τον πήραν γρήγορα και τον οδήγησαν στο μεγάλο κτίριο, που ήταν στην πίσω μεριά. Κάποιος τράβηξε το αυτοκίνητό του παράμερα.

Έβαλα βενζίνη και περίμενα στην άκρη. Εκείνη την ώρα είδα από τον καθρέφτη τη σύζυγό μου να πλησιάζει. Σκούπισα τον ιδρώτα από το πρόσωπό μου. Έκλεισε την πόρτα και σιγοψιθύρισα:

- Σ` ευχαριστώ, Κύριε. Σ` ευχαριστώ, που μου χάρισες αυτό το ωραίο δώρο. Να δω κατάματα τη φτώχεια της καρδιάς μου και το μέγεθος της αναίδειάς μου. 

- Τι έχεις; με ρώτησε εκείνη, κάπως ανήσυχη. Προσεύχεσαι; Σε βλέπω αναστατωμένο ή κάνω λάθος; Τι είναι αυτά που λες; 

- Πάμε, της είπα, πάμε και θα σου πω. Πήραμε την κατηφόρα με τις στροφές, για την πόλη.

Και της τα είπα όλα. Λεπτομερώς:

Για το «κακομαθημένο πλουσιόπαιδο», που παρίστανε τον «αφέντη».

Για τους λογισμούς που με καταπλάκωσαν, για την άδικη κρίση που του έκανα και για το θυμό μου εναντίον του.

Για την αναπηρική καρέκλα, που ήταν δικιά του.

Για τη σκληρότητα της δικής μου καρδιάς και το μεγαλείο της ταπεινής καρδιάς των υπαλλήλων του πρατηρίου. 

Για το σεισμό, που ταρακούνησε και πάλι, για πολλοστή φορά, το ψεύτικο κατασκεύασμα του άλλου εαυτού μου και που ελπίζω και πάλι, πως θα είναι ο τελευταίος… Ελπίζω… 

Τέλειωσε η πρώτη εξομολόγηση…

Είχαμε πιάσει τον ίσιο δρόμο, που διέσχιζε το μεγάλο κάμπο και οδηγούσε κατευθείαν στη μικρή και ήσυχη πολιτεία μας. Ο ήχος της μηχανής ακουγόταν στρωτός, ρυθμικός κι εγώ κρατούσα δυνατά τη θύμηση μέσα μου. Και με γαλήνευε, με πήγαινε σε άλλους κόσμους… 

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, κυλούσε η ευχή μέσα μου…                                                                                                                       

Τώρα περιμένει ο παππούλης με το πετραχήλι του

Ηλιάδης Σάββας

Δάσκαλος

Κιλκίς, 19-8-2015

http://aktines.blogspot.gr

Ο νέος που καταράστηκε το Θεό – και έγινε ο π. Σεραφείμ Ρόουζ!

«Η Άλισον υπήρξε μάρτυρας σε περιστατικά που έδειχναν πώς ο Ευγένιος «τρελαινόταν» και προσπαθούσε να «σπάσει τα δεσμά» χωρίς να ξέρει πραγματικά πώς να τα καταφέρει.

Θυμάται εκείνο το βράδυ, όταν έφτασε στο αποκορύφωμα της η διαμάχη του Ευγένιου και του Τζών για το Θεό. Ο Τζών, ο Ευγένιος, η Άλισον και μερικοί άλλοι είχαν πάει βόλτα στην βουνοκορφή Μάουντ Μπόλντυ (ήταν άλλο ένα μέρος συνάντησης της παρέας). Τότε λοιπόν όλοι μέθυσαν με κρασί, εκτός από την Άλισον. Θυμάται: «Ο Τζών φώναζε και κομπορρημονούσε, λέγοντας ότι έπρεπε να εγκαταλείψει τις γυναίκες για το Θεό και ο Ευγένιος είχε αηδιάσει με όλη αυτή την σκηνή».

Τότε συνέβη κάτι αναπάντεχο. Ο Ευγένιος σηκώθηκε πάνω κι άρχισε να ουρλιάζει στο Τζών. «Δεν υπάρχει Θεός! Ο Θεός σου είναι μύθος! Αν υπήρχε Θεός, δεν θα τυραννούσε τους πιστούς του. Εσύ πιστεύεις ότι ο Θεός διασκεδάζει μπήγοντας καρφίτσες στους ανθρώπους. Τέτοιος Θεός δεν υπάρχει!» [“Ν”: πράγματι, τέτοιος Θεός δεν υπάρχει. Ο Χριστός ΔΕΝ είναι καθόλου τέτοιος Θεός].

Μέσα στην μεθυσμένη του οργή ο Ευγένιος έχυσε λίγο κρασί στο κεφάλι του Τζών, λέγοντας: «Είμαι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής!» Έπειτα σηκώνοντας τη γροθιά του στον ουρανό εκεί στην κορυφή του βουνού, καταράστηκε το Θεό και Τον προκάλεσε να τον καταδικάσει στην κόλαση. «Βλέπεις, τίποτα δεν έγινε!» ούρλιαξε κοιτάζοντας με αγριεμένα μάτια την αναστατωμένη Άλισον.

Οι άλλοι το πέρασαν για αστείο, η Άλισον όμως μπορούσε να δει στα μάτια του Ευγένιου τη φρικτή του πάλη με το Θεό. Μέσα στην απελπισία του, έμοιαζε να πιστεύει ότι άξιζε να καταδικαστεί για πάντα απ” την οργή του Θεού, αρκεί να μπορούσε εμπειρικά να βεβαιωθεί ότι ο Θεός πράγματι υπήρχε, αντί να παραμένει σε μια στάσιμη κατάσταση αδιαφορίας.

Αν ο Θεός τον καταδίκαζε να πάει στην κόλαση, τότε για μια τουλάχιστον ευτυχισμένη στιγμή, θα ένιωθε το άγγιγμα του Θεού και θα γνώριζε με βεβαιότητα ότι Εκείνος προσεγγίζεται.» […]

Είναι μεγάλο πράγμα κανείς, να μπορέσει να διακρίνει μέσα από αυτό το γεγονός, το πάθος με το οποίο η ψυχή του π. Σεραφείμ Ρόουζ, που τότε λεγόταν Ευγένιος, αναζητούσε το Θεό. Η επιθυμία του Ρόουζ, να βρει τον Θεό, μην μπορώντας να εκπληρωθεί, ήταν ουσιαστικά αυτή, η οποία τον έκανε να τον πολεμάει.

Με την επιθυμία αυτή λοιπόν της ψυχής ο Θεός τελικά εμφανίστηκε στον π. Σεραφείμ παρουσιάζοντας του την χάρη του. Σε έναν άνθρωπο που όπως βλέπουμε αργότερα μέσα στο βιβλίο πέρασε από την επίγεια κόλαση, η χάρις του Θεού αποκαλύπτεται, γιατί ο Θεός βλέπει την πρόθεση της καρδίας μας και για αυτό τελικά μας αποκαλύπτεται.

Απόσπασμα από το βιβλίο «π. Σεραφείμ Ρόουζ, Η ζωή και τα έργα του».

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr

Τί θέση έχει η λογική στην πνευματική ζωή;

– Γέροντα, τί θέση έχει η λογική στην πνευματική ζωή; 

– Ποιά λογική; Η κοσμική; Αυτή η λογική δεν έχει καμμιά θέση στην πνευματική ζωή.

Μπαίνουν Άγγελοι, Άγιοι από το παράθυρο, τους βλέπεις, μιλάς μαζί τους, φεύγουν… 

Αν πάς να τα εξετάσης αυτά με την λογική, δεν γίνεται. Στην εποχή μας που έχουν αυξηθή οι γνώσεις, δυστυχώς η εμπιστοσύνη μόνο στην λογική κλόνισε την πίστη από τα θεμέλια και γέμισε τις ψυχές από ερωτηματικά και αμφιβολίες. Γι’ αυτό στερούμαστε τα θαύματα, γιατί το θαύμα ζήται και δεν εξηγείται με την λογική. 

Αντίθετα, η πίστη στον Θεό τραβάει την θεϊκή δύναμη κάτω και αναποδογυρίζει όλα τα ανθρώπινα συμπεράσματα. Κάνει θαύματα, ανασταίνει νεκρούς και αφήνει με στόμα ανοικτό την επιστήμη. Όλα τα πράγματα της πνευματικής ζωής εξωτερικά φαίνονται ανάποδα.

Αν δεν αναποδογυρίση κανείς το κοσμικό του φρόνιμα, να γίνη πνευματικός άνθρωπος, αδύνατον είναι να γνωρίση τα μυστήρια του Θεού που μας φαίνονται παράξενα (ανάποδα).

Όποιος νομίζει ότι μπορεί να γνωρίση τα μυστήρια του Θεού με την εξωτερική επιστημονική θεωρία, μοιάζει με ανόητο που θέλει να δη τον Παράδεισο με το τηλεσκόπιο...

Η λογική κάνει πολύ κακό, όταν κανείς πάη να εξετάση με αυτήν τα θεία, τα μυστήρια, τα θαύματα...

Οι Καθολικοί με την λογική τους έφθασαν να εξετάσουν την Θεία Κοινωνία στο Χημείο, για να δουν αν πράγματα είναι Σώμα και Αίμα Χριστού. Οι Άγιοι όμως με την πίστη που είχαν, συχνά έβλεπαν Σάρκα και Αίμα στην αγία Λαβίδα. 

Σε λίγο θα φθάσουν να περνούν και τους Αγίους από τις ακτίνες, για να διαπιστώσουν την αγιότητά τους! Πέταξαν το Άγιο Πνεύμα, έβαλαν την λογική τους και τώρα ασχολούνται με την λευκή μαγεία. 

Σε έναν Καθολικό που είχε καλή διάθεση -έκλεγε ο καημένος- είπα: Μια από τις σπουδαιότερες διαφορές που έχουμε είναι και αυτή, εσείς βάζετε τον εγκέφαλο, εμείς την πίστη. 

Εσείς αναπτύξατε τον ορθολογισμό και γενικά τον ανθρώπινο παράγοντα.

Με την λογική σας περιορίζετε την θεϊκή δύναμη, γιατί την θεία Χάρη την πετάτε στην άκρη. 

Εσείς στον αγιασμό ρίχνετε συντηρητικό, για να μη χαλάση. Εμείς στα χαλασμένα ρίχνουμε αγιασμό και γίνονται καλά. 

Πιστεύουμε στην Χάρη που αγιάζει και ο αγιασμός κρατάει και διακόσια και πεντακόσια χρόνια, δεν χαλάει ποτέ... 

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

http://pneumatoskoinwnia.blogspot.gr

Πότε η υπομονή είναι τέλεια

H υπομονή σας πρέπει να είναι τέλεια και να κρα­τήσει ως το τέλος. Και πότε είναι τέλεια η υπομονή;

Όταν σηκώνει κανείς τις δοκιμασίες όχι μόνο καρτε­ρικά, αγόγγυστα, αλλά και με χαρά, ευγνωμονώντας το Θεό για ό,τι παραχωρεί, όσο βαρύ κι αν είναι, όπως θα Τον ευγνωμονούσε για μια μεγάλη ευεργεσία. Πι­στέψτε ακράδαντα -γιατί αυτή είναι η αλήθεια- πως, υπομένοντας την άδικη κατηγορία, αξιώνεστε να συμπεριληφθείτε στη χορεία των μαρτύρων. Δεν πρέπει να χαίρεστε γι’ αυτό; Απεναντίας, αφήνοντας την καρ­διά σας να κυριεύεται από τη λύπη και το παράπονο, εκμηδενίζετε την άξια και την ωφέλεια του θείου δώ­ρου... 

Όλοι οι άνθρωποι θα κριθούν από τον Κύριο στη δευτέρα παρουσία Του. Οι δίκαιοι, όμως, θα παρασταθούν στο θεϊκό Κριτήριο με αγαλλίαση ανέκφρα­στη, καθώς θα οδηγηθούν στην αγκαλιά του Θεού και στην αιώνια χαρά. «Είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου» (Ματθ. 25:21), θ’ ακούσει τότε κάθε γνήσιος δούλος του Χριστού, όποιος δηλαδή έχει πίστη ορθή και ζωή θεάρεστη. Πίστη και ζωή, βλέπετε, είναι οι δύο απαραίτητες προύποθέσεις της σωτηρίας. Όπως είπε ο ίδιος ο Ιησούς, «ου πας ο λέγων μοι, Κύριε, Κύ­ριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών, αλλ’ ο ποιών το θέλημα του πατρός μου του εν ουρανοίς» (Ματθ. 7:21).

«Υπομονής έχετε χρείαν» (Εβρ. 10:36). Η σοφή συμβουλή δεν είναι δική μου, αλλά του αποστόλου Παύλου. Να υπομείνετε, λοιπόν. Με την υπομονή κερδίζεται η σωτηρία της ψυχής, ή μάλλον αγοράζεται σαν ακριβό εμπόρευμα.

Υπομονή! Υπομονή και γενναιοψυχία! Πιστέψτε πως όλα από το Θεό προέρχονται και όλα για το καλό σας παραχωρούνται, έστω κι αν δεν μπορείτε να το δείτε καθαρά. Άλλωστε, η πίστη χρειάζεται σ’ εκείνα που δεν βλέπουμε και δεν καταλαβαίνουμε. Τα ορατά και κατανοητά δεν απαιτούν πίστη. Γι΄ αυτό λέει ο απόστολος: «Έστι πίστις… πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» (Εβρ, 11:1).

Ο Κύριος ας σας ελεήσει και ας σας ανακουφίσει, όπως Εκείνος ξέρει, με τις πρεσβείες της πολυεύ­σπλαχνης Παναγίας Μητέρας Του και του ακοίμητου φύλακα αγγέλου σας. Να σκέφτεστε όσους υποφέρουν, όσους καταδιώκονται, όσους βασανίζονται, όσους καταπιέζονται… και να παίρνετε κουράγιο από την υπο­μονή τους.

Η υπέρβαση της δυσκολίας τί σημαίνει; Ότι υπομένετε. Υπομένοντας, φυσικά, πονάτε. Αλλά δεν γί­νεται αλλιώς.

Είστε, είναι αλήθεια, πολύ ευαίσθητη και πληγώ­νεστε βαθιά από την τραγική κατάσταση που αντιμε­τωπίζετε. Βέβαια, για την ψυχοσύνθεσή σας δεν έχετε καμιά ευθύνη. Ευθύνη, όμως, έχετε για την πιθανή υποταγή σας σε εμπαθή αισθήματα. Αν οργίζεστε, μαλώνετε, κατηγορείτε, βαρυγγωμάτε, τότε αμαρτάνετε ενώπιον του Θεού. Αν μονάχα πονάτε, αλλά υπο­μένετε δίχως γογγυσμό, δεν αμαρτάνετε.

Πάνω απ’ όλα ασκηθείτε στην αγάπη. Το αίσθημα της αγάπης ας κυριαρχεί στην καρδιά σας. Τα έργα της αγάπης ας κυριαρχούν στη ζωή σας. Αγάπη να νιώθετε για όλους και να δείχνετε σε όλους, ακόμα κι εκείνους που σας πικραίνουν.

Να λέτε: Δόξα τω Θεω για όλα! Δόξα τω Θεώ, που μου στέλνει κάτι για να υπομένω! Δόξα τω Θεώ, που μου δίνει μια ακόμα ευκαιρία για να μπω στη βασι­λεία Του, τη βασιλεία που ανήκει σ’ όσους υπομείνουν ως το τέλος: «Ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται» (Ματθ, 24:13). Εμείς βάζουμε την υπομονή. Και ο Θε­ός τη σωτηρία.

(Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, «Χειραγωγία στην Πνευματική Ζωή», Ι. Μ. Παρακλήτου)

fdathanasiou.wordpress.com

Γιατί άραγε να υπάρχει τόση ταραχή στον κόσμο;

Αγαπητοί μου Ενορίτες,

Όλο και πιο συχνά τίθενται μεταξύ μας τα ερωτήματα: Γιατί άραγε να υπάρχει τόση ταραχή στον κόσμο;

Γιατί να υπάρχει ασυνεννοησία; Γιατί να υπάρχουν όλες αυτές οι συγκρούσεις μεταξύ των ανθρώπων; Μικρές ή μεγάλες. Σε προσωπικό ή κοινωνικό ή παγκόσμιο επίπεδο; Δεν βλέπουν οι άνθρωποι την αλήθεια; Δεν βλέπουν το καλό; Το σωστό; Το ηθικό; Το τίμιο;

Απ’ ο, τι φαίνεται, δυστυχώς, οι άνθρωποι δεν βλέπουν. Είναι σαν να ζούν σε βαθύ σκοτάδι. Καί γι’ αυτό οι συγκρούσεις μεταξύ τους και η ποικίλη αναταραχή. Λείπει το φως. Λείπει το Φως, με Φ κεφαλαίο. Αυτό το Φως είναι ο Θεός. Επειδή λείπει ο Θεός, γι’ αυτό και υπάρχει αυτό το σκοτάδι. Το πνευματικό σκοτάδι.

Όμως, αγαπητοί μου, δεν είναι αλήθεια ότι λείπει το Φως. Το Φως, ο Άγιος Τριαδικός Θεός, είναι πανταχού παρών. Καί λάμπει, και φωτίζει. Σημειώνει ο ευαγγελιστής Ιωάννης τον αδιάψευστο λόγο του Κυρίου Ιησού Χριστού, «Το φως ελήλυθεν εις τον κόσμον» (Ιωάν. Γ΄ 19). Ο Θεός Λόγος ήρθε στον κόσμο, έγινε άνθρωπος. Είναι παρών ο Θεάνθρωπος Ιησούς, και λάμπει και φωτίζει τον κόσμο!

Το πρόβλημα δεν είναι στο Φως. Το Φως δεν απουσιάζει, είναι παρόν και λάμπει. Το πρόβλημα είμαστε εμείς, που δεν βλέπουμε το Φως. Εμείς, που μπορεί να είμαστε τυφλοί ή να δημιουργούμε παραπέτασμα σκοτεινό, για να μην αφήσουμε το Φως ώστε να ’ρθεί και να φωτίσει τη ζωή μας. Θλιμμένα και με παράπονο συνεχίζει ο Ιησούς Χριστός, «Καί ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος παρά το φως», (Ιωάν. Γ΄ 19). Δυστυχώς, οι άνθρωποι αγάπησαν πιο πολύ το σκοτάδι παρά το Φως!!!

Το άκτιστο φως του πάντοτε δοξασμένου και λάμποντος Ιησού Χριστού το είδαν, όσο ήταν δυνατόν, οι τρεις μαθητές, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, επάνω στο όρος Θαβώρ, όταν αυτοί μεταμορφώθηκαν και έλαμψαν και άνοιξαν τα μάτια της ψυχής τους. Εκείνη τη στιγμή, ταυτόχρονα με το υπερκόσμιο θέαμα, ακούστηκε και η υπερκόσμια φωνή του Θεού Πατρός, που έλεγε: «Αυτός εστίν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ω ηυδόκησα, αυτού ακούετε»(Ματθ. ΙΖ΄ 5)

Ο Ιησούς επάνω στο όρος Θαβώρ λάμπει υπέρ τον ήλιο,

οι τρεις μαθητές του, λάμπουν και αυτοί,

ο Θεός Πατήρ διακηρύττει ότι ο Ιησούς είναι Θεός, είναι ο Υιός του,

ο Θεός Πατήρ εντέλεται στους ανθρώπους να ακούν αυτά που διδάσκει ο Ιησούς Χριστός.

Η απάντηση στα αρχικά ερωτήματα δόθηκε:

Η ταραχή στον κόσμο θα λείψει, όταν οι άνθρωποι δεχθούν το Φως, όταν δεχθούν τον Θεό, όταν δεχθούν τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό!

Όταν ακούσουν και υπακούσουν στον λόγο Του!

Όταν η στάση μας απέναντί Του, γίνει στάση αγάπης και υπακοής!

Με κάθε ευλογία και ευχή

Ο Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Λ. Βασιλείου

 https://aoratospolemostheblog0.wordpress.com/

Αν θέλεις ν΄ακολουθήσεις τον Κύριό μας Ιησού Χριστό ....

Αν θέλεις ν΄ακολουθήσεις τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και να κρεμάσεις μαζί Του, πάνω στο σταυρό, τον παλιό σου εαυτό, πρέπει (πρώτα) να διώξεις από κοντά σου εκείνους πού σε κατεβάζουν από το σταυρό, (έπειτα) να ετοιμαστείς για να υπομείνεις ταπεινώσεις, και (τέλος), να αναπαύεις τις καρδιές εκείνων που σε στενοχωρούν.

αββά Ησαΐα

http://dakriametanoias.blogspot.gr

“Η αμαρτωλή προσευχή”

Ο γέροντας Γαβριήλ για την αμαρτωλή προσευχή:

– Πείτε μου τι να συμβαίνει; Πότε μπορεί η προσευχή να λογαριαστεί ως αμαρτία;

Μήπως όταν κάποιος δεν προσεύχεται σωστά;

Όχι, όταν προσεύχεται σωστά.

Μήπως όταν δεν προσεύχεται με την καρδιά του;

Όχι, όταν προσεύχεται με την καρδιά του.

Μήπως όταν δεν έχει συγκεντρωμένο το νου του όταν προσεύχεται;

Θέλεις να γίνεις και άγιος; Είναι πολύ δύσκολο όταν προσεύχεσαι να μη σε βομβαρδίζουν λογισμοί.

Τότε μπορείτε να μας εξηγήσετε πότε συμβαίνει αυτό, π. Γαβριήλ;

Αμέσως, είπε ο Γέροντας.

Εκείνη τη στιγμή ήρθε μια πιστή για να πάρει την ευχή του. Ο πατήρ Γαβριήλ την παρακάλεσε να κάνει κάτι και εκείνη απάντησε ότι δεν μπορούσε εκείνη την ώρα. Και ο π. Γαβριήλ μας είπε:

Τώρα αυτή θα πάει να προσεύχεται πέντε ώρες. Αλλά θα την ακούσει ο Θεός που δεν με βοήθησε; Αν δεν τηρείτε τις εντολές του Θεού, καλύτερα να μην Τον κουράζετε με τόσες προσευχές. Δεν σας ακούει και οι προσευχές σας λογαριάζονται ως αμαρτίες.

Οσίου Γαβριήλ του δια Χριστών σαλού

 http://www.imdleo.gr/

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος: “Αν δεν βοηθήσουν η Παναγία και οι Άγιοι υπάρχει κίνδυνος μεγάλος. Κάποια τιμωρία μεγάλη θα γίνει…”

…Πάντοτε πρέπει να είμεθα έτοιμοι, αλλ’ όσον όμως και να είμεθα δεν μπορούμε, γιατί ο άνθρωπος έχει πολλές αδυναμίες.

Είναι και ο εχθρός ο παμπόνηρος και δεν τον αφήνει, αλλά τον πολεμά και πολλές φορές τον πηγαίνει από τα δεξιά και τον ανεβάζει στα υψηλά και από εκεί τον κρημνίζει, όπως εκρημνίσθει και ο εαυτός του. Δι’ αυτό προσοχή μεγάλη χρειάζεται, και προσευχή αδιάλειπτος και ταπείνωση· διότι όπου υπάρχει ταπείνωση εκεί δεν μπορεί ο Σατανάς, όσας τέχνας και να μεταχειρισθεί. Τας συντρίβει η ταπείνωση…

Η ζωή παρέρχεται. Έχω 97 χρόνια και πως πέρασαν ούτε το κατάλαβα καθόλου. Σαν μια ώρα. Έτσι και όλα τα χρόνια περνούν. Η αιώνιος ζωή είναι αιώνιος. Εκεί ούτε πόνος, ούτε ασθένεια, ούτε πειρασμός, ούτε θλίψη, ούτε νύχτα, ούτε χειμών, ούτε καύση ηλίου, ούτε κανένα κακό. Όλα είναι χαροποιά, όλα ουράνια, όλα αιώνια.

Ευτυχείς νομίζουν όλοι οι μάταιοι, οι ανόητοι άνθρωποι τους μακράν του Θεού ζώντας, και ότι τα πλούτη τους είναι ευτυχία, και δεν άκουσαν τον Κύριο λέγοντα “ουδείς δύναται δύσι κυρίοις δουλεύειν, Θεώ και μαμωνά”. Εσκοτίσθησαν. Πρώτα να φροντίσουμε να θεραπευτεί η ψυχή μας, και τίποτε να μη μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού… Σεις να είσθε με τον Θεόν…

Ο Χριστός δεν θα αφήσει την Εκκλησία Του, αλλά και εμείς ότι μπορούμε να κάνουμε, και εκείνους που την πολεμούν θα τους ταπεινώσει και θα τους συντρίψει ως σκεύη κεραμέως· και μακάριοι εκείνοι οι οποίοι μέχρι θανάτου θα μείνουν πιστοί εις την Ορθόδοξον πίστη, εις την ορθόδοξον ομολογία.

Αν δεν βοηθήσουν η Παναγία και οι Άγιοι υπάρχει κίνδυνος μεγάλος. Κάποια τιμωρία μεγάλη θα γίνει…

Ο εκ νεκρών αναστάς και ζωήν αιώνιον χαρισάμενος, να μας χαρίσει, όπως εχάρισε εις τον ληστήν, τον Παράδεισον και τα άφθαρτα και αθάνατα ουράνια αγαθά. Αμήν.

Κυριακή της Ορθοδοξίας 1980

*“Δεν είναι δυνατόν ο Θεός, που τιμωρεί την αμαρτία, να αφήσει τόσα κακά να γίνονται χωρίς τιμωρία… Το μόνον για τη σωτηρία μας είναι η μετάνοια”.

Από το βιβλίο: «ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ» Γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου (εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη).

https://simeiakairwn.wordpress.com

Αστρολογία - Μέντιουμ - Χαρτιά - Καφές: Μία μεγάλη ΑΠΑΤΗ

Όταν μία επιχείρηση έχει στηθεί σωστά και οργανωμένα μπορεί να πετύχει και να έχει πολύ καλά κέρδη πείθοντας τον κόσμο για την ποιότητα, την σταθερότητα αλλά και την αξιοπιστία της. 

Αστρολογία-Μέντιουμ-Χαρτιά-Καφές. Μία μεγάλη ΑΠΑΤΗ έχει στηθεί πολύ καλά τα τελευταία χρόνια και έχει κερδίσει πολύ κόσμο που έχει ανάγκη από παρηγοριά.

Όλοι αυτοί οι "επαγγελματίες" που όλοι μας έχουμε γνωρίσει θησαυρίζουν σε βάρος αθώων ψυχών. Το μόνο που κάνουν είναι να επικοινωνούν με τον διάβολο που του έχουν αφοσιωθεί και να καταστρέφουν τις ζωές των ανθρώπων. 

Δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε τον Θεό και να μαντέψουμε το μέλλον. Μόνο Εκείνος ο ένας και μοναδικός τριαδικός Θεός ξέρει τι θα συμβεί. Ακόμα και αν έχει κάποιο σχέδιο για κάποιον άνθρωπο θα επέμβει και θα το αλλάξει την κατάλληλη στιγμή για το καλό του. Μόνο στο θέλημα του Θεού μπορούμε να ακουμπήσουμε και να βασιστούμε. Να Του δείξουμε βαθιά εμπιστοσύνη και πίστη και να πορευτούμε μ'αυτό. Οτιδήποτε άλλο θα μας πετάξει στα βράχια. 

Κανένας απατεώνας δεν θα μας βοηθήσει σ'αυτό. Μόνο θα μας καταστρέψει. Μονάχα με την βοήθεια ενός πνευματικού στη ζωή μας μπορούμε να προσπαθούμε να πορευόμαστε σωστά και να παρακαλούμε να μας φωτίζει ο Θεός. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μετανοίας και αποστροφής από αυτόν τον σκοτεινό κόσμο είναι ο Άγιος Κυπριανός που από μάγος έγινε Άγιος βιώνοντας την πλάνη του διαβόλου και νιώθοντας την πραγματική αγάπη και δύναμη του Χριστού.

Ελένη

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ

Ο δαίμονας τρέμει μπροστά στη Θεία Κοινωνία

Φρίκη, τρόμος και πανικός κυριεύουν τα δαιμόνια, όταν βρεθούν μπροστά στο Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, τη θεία Κοινωνία.

Γι' αυτό πάντοτε οι δαιμονισμένοι σπαράζουν και χτυπιούνται ελεεινά, όταν πλησιάσουν στα τίμια Δώρα, πράγμα που δε συμβαίνει πριν από τον καθαγιασμό και τη μεταβολή τους.Είναι και τούτο μια συνεχής και περίτρανη απόδειξη, ότι η θεία Κοινωνία είναι πράγματι Σώμα και Αίμα Χριστού.

Στο βίο του αγίου Ευτυχίου, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (6ος αι.), υπάρχει ένα σχετικό περιστατικό.

Στην περιοχή της Αμάσειας, όπου είχε για ένα διάστημα εξοριστεί, βρισκόταν ένα γυναικείο μοναστήρι, που λεγόταν "της Φλαβίας". Μερικές λοιπόν από τις μοναχές έφεραν στον άγιο ένα πεντάχρονο κοριτσάκι, που είχε κυριευθεί από δαιμόνιο, και δεν πλησίαζε καν τη θεία Κοινωνία? όταν το πήγαιναν να κοινωνήσει, φώναζε, χτυπιόταν, κλωτσούσε και αποστρεφόταν με αηδία και τρόμο τα άχραντα Μυστήρια.

Η επόμενη μέρα ήταν Κυριακή. Ο άγιος θα λειτουργούσε και θα κοινωνούσε τους πιστούς. Είπε λοιπόν να φέρουν και το κοριτσάκι. Πράγματι, το έφεραν και με πολλή βία το ανάγκασαν να δεχτεί στο στόμα του τη θεία Κοινωνία. Αμέσως όμως έβγαλε μιαν άγρια κραυγή και Την έφτυσε χάμω!

Έφριξαν όλοι. Άφησαν το έξαλλο κοριτσάκι να φύγει, ενώ ο άγιος μάζεψε με το στόμα του από το έδαφος το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Παρήγγειλε, ωστόσο, να του ξαναφέρουν το δαιμονισμένο πλάσμα την άλλη μέρα.

Όταν ήρθε, ο άγιος προσευχήθηκε και έχρισε όλα του τα μέλη με άγιο έλαιο. Ύστερα δοκίμασε να το μεταλάβει πάλι. Το κορίτσι, αφού αναστέναξε βαθιά, κοινώνησε άφοβα και ήρεμα. Μόλις κατάπιε τη θεία Κοινωνία, άφησε μιαν άγρια κραυγή, και αμέσως το πονηρό πνεύμα βγήκε από το στόμα του.

Από τη στιγμή εκείνη το κοριτσάκι θεραπεύθηκε οριστικά, και όλοι δόξαζαν τον Κύριο για τη δύναμη και τη φιλανθρωπία Του.

Θαύματα και αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία

Εκδόσεις Ι.Μ. Παρακλήτου Ωρωπός Αττικής

σελ. 137-138

http://yiorgosthalassis.blogspot.com

Η στάση στη Θεία Λειτουργία κατά τον ιερό Χρυσόστομο

Τέλεια η μυσταγωγία, που τελείται στην εκκλησια­στική σύναξη. Στην ορθόδοξο λατρεία επεκράτησε τελικά η θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Το υπερφυές μυστήριο τελείται. Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος αγιάζει και τα δύο τραπέζια. Και την αγία Τράπεζα, όπου ο άρτος και ο οίνος μεταβάλλο­νται σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Και την τράπεζα της χω­ματένιας υπάρξεώς μας, όπου θα εναποθέσει ο λειτουργός τη θεία Κοινωνία, «εις αγιασμόν ψυχής τε και σώματος», «εις βασιλείας ουρανών κληρονομιάν, μη εις κρίμα ή εις κατάκριμα».

Για την τέλεση του μυστηρίου στην αγία Τράπεζα αρκεί η ιερωσύνη του πρεσβυτέρου ή του επισκόπου.Για την πρόσληψη όμως του μυστηρίου μέσ’ στον πι­στό απαιτείται η συνειδητή μετοχή.

Από ομιλία του ιερού Χρυσοστόμου (θ’ περί μετανοίας, Ε.Π.Ε. 30,314-316) αποσπάμε μικρές περικοπές, όπου τονί­ζονται τρεις απ’ τους βασικούς όρους της συνειδητής αυτής μετοχής.

Πρώτον: Η αδιάλειπτη παρουσία στην «επισυναγωγή» της Εκκλησίας, στον Κυριακάτικο εκκλησιασμό. Εί­χαν, φαίνεται, από τότε αρχίσει οι απουσίες απ’ το Κυριακό Δείπνο. Σήμερα το απουσιολόγιο είναι πυκνότερο απ’ το παρουσιολόγιο.

«Έχει 168 ώρες η εβδομάδα. Μια ώρα ξεχώρισε για τον εαυτό Του ο Θεός. Συ κι αυτή την ώρα (της Κυριακής) την ξοδεύεις σε κο­σμικά και γελοία; Κι όταν έρχεσαι, πώς έρχεσαι; Με μολυσμένη καρδιά στα μυστήρια; Αν επισκεπτόσουν βασιλιά ή άλλο άρχοντα, θάχες λασπωμένα τα χέρια;»

Δεύτερον: Η ακράδαντη πίστη, ότι όλος σε όλον! Αυτό συμβαίνει κατά τη Μετάληψη. Όλος ο Χριστός σ’ ολόκλη­ρη την ύπαρξή μας! Αφαιρει ο ιερός Πατήρ κάθε λογισμό, για το τί γίνεται και που πηγαίνει ο θείος Μαργαρίτης.

«Μη θαρρείς πως είναι ψωμί και κρασί. Δεν αποβάλλο­νται, όπως οι άλλες τροφές. Όπως το κερί, στην επαφή με τη φωτιά, γίνεται όλο ένα μαζί της, έτσι κι εδώ, ενώνονται τα μυστήρια μ’ όλη την ύπαρξή μας. Δεν μεταλαμβάνετε από άνθρωπο, αλλά απ’ τη λαβίδα των Σεραφείμ. Τα χείλη μας ρουφάνε το σωτήριο Αίμα απ’ την άχραντη πλευρά Του».

Τρίτον: Η απόλυτη κατάνυξη κατά τη λειτουργική σύναξη. Δυστυχώς δεν θεωρούμε μεγάλη αμαρτία την απρο­σεξία, ακόμα και την αταξία κατά τη φρικτή ώρα της θεί­ας Λειτουργίας.

Ρωτάει ο ιερός Πατέρας: 

Δεν ντρεπόμαστε; Δεν κοκκινί­ζουμε;

«Άνθρωπε, τί κάνεις; Ο ιερέας προέτρεψε: Ψηλά το νου και την καρδιά! Και συ απάντησες: Έχουμε προς τον Κύριο! Δεν ντρέπεσαι και δεν κοκκινίζεις που λες ψέματα τού­τη την ώρα τη φοβερή; Πω, πω! Έτοιμη η τράπεζα. Ο Αμνός του Θεού για σένα σφαγιάζεται. Ο ιερέας αγωνίζεται για σένα. Το θυσιαστήριο πυρα­κτώνεται για σένα. Στέκουν τα Χερουβίμ, πετούν τα Σεραφίμ.

Μυριάδες άγγελοι παραστέκουν…Το Αίμα απ’ την πλευρά του Κυρίου χύνεται για σένα στο άγιο Ποτήριο…Συ δεν φοβάσαι; Δεν τρέμεις; Δεν κοκκινίζεις; Ψέματα λες και τούτη την ώρα; Στώμεν καλώς! Γεμάτοι φόβο και τρόμο, με τα μάτια κάτω, με την ψυχή επάνω. Να στενάζουμε άφωνα, με την καρδιά όμως να φωνάζουμε.

Ας στεκόμαστε στο ναό αμετακίνητοι, χωρίς να μιλάμε, χωρίς να κινούμαστε. Τα μάτια ούτε εδώ ούτε εκεί. Σοβαροί, γεμάτοι κατάνυξη και φόβο Θεού. Αυτά πολλές φορές θα σας τα λέω, μέχρι να διορθωθείτε…Πώς μπαίνουμε στην εκκλησία; Φυσικά, όπως πρέπει και ορίζει ο Θεός. Στη ψυχή καμιά κακία να μη κρατάμε. Όλους να τους συγχωράμε. Πώς θα πούμε, «Σβήσε τις αμαρτίες μας, όπως κι εμείς συγχωρούμε τους άλλους»;

(Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκη, Πρόσχωμεν (7) σ.24-28)

http://proskynitis.blogspot.gr

Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός: "Μία είναι η ορθή πίστη". -Αυγουστίνος Καντιώτης: "Ας ενωθούμε εμείς οι Ορθόδοξοι μεταξύ μας"!

Καὶ τώρα ἀδελφοί μου, θέλω νὰ τελειώσω μὲ τὰ λόγια τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ποὺ 'νάχουμε τὴν εὐχή του. Ἔλεγε·

Πολλὰ βιβλία διάβασα στὸ Ἅγιον Ὄρος, [Εἴκοσι σχεδὸν χρόνια ἦταν ἐκεῖ. Πῆγε στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ εἶδα τὸ μέρος ποὺ ἔμενε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς καὶ ἁγίασε, καὶ ὕστερα βγῆκε ἔξω καὶ ἐκήρυξε ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα. Λέγει λοιπόν ὁ ἅγιος Κοσμᾶς]. Διάβασα πολλὰ βιβλία, διάβασα καὶ τὰ Κοράνια καὶ ὅλα τὰ βιβλία τοῦ κόσμου. Εἶδα, ὅτι μία εἶνε ἡ ὀρθὴ πίστις, ἡ Ὀρθοδοξία".

Ἀλλὰ νὰ προσέξωμε. Γιατὶ ἂν δὲν προσέξωμε, ἡ μὲν ὀρθοδοξία δὲν θὰ χαθῇ. Γιατὶ εἶνε δενδρὶ τοῦ Θεοῦ.

Ναί, ἡ Ὀρθοδοξία εἶνε ἥλιος, ἀλλὰ πρέπει νὰ προσέξουμε. Διότι ὅπως μὲ τὴν περιστροφὴ τῆς γῆς ὁ ἥλιος φεύγει καὶ πάει σὲ ἄλλα ἐδάφη, ἔτσι ὑπάρχει φόβος μιὰ μέρα νὰ δοῦμε τὸν ἥλιο αὐτὸν νὰ φεύγῃ ἀπὸ τὴν εὐλογημένη μας πατρίδα καὶ νὰ πάῃ σὲ ἄλλους λαούς. Κι ἐμεῖς θὰ χάσουμε τὴ θαλπωρή του, θὰ χάσουμε τὸ φῶς, θὰ χάσουμε τὴ ζωή. Ἀλλὰ προτιμότερο νὰ σβήσῃ ὁ ἥλιος, παρὰ νὰ σβήσῃ ἡ Ὀρθοδοξία εἰς τὸ ἔθνος μας.

Ἂν δὲν προσέξουμε θὰ γίνῃ τὸ ἑξῆς. Ὁ ἥλιος θὰ φύγῃ μακριά, καὶ οἱ καρδιὲς μας θὰ παγώσουν, κ’ ἐμεῖς μὲ τηλεσκόπια θὰ ζητοῦμε τὸν ἥλιο. Μὲ τηλεσκόπια θὰ ζητοῦμε τὴν Ὀρθοδοξία μας, καὶ δὲν θὰ τὴν διακρίνουμε στὸν ὁρίζοντα, γιατὶ θὰ γίνῃ γύρω ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία μας ἕνα μίγμα καὶ ἕνα χαρμάνι ὅλων τῶν ἰδεῶν καὶ τῶν καταστάσεων, ἐνῷ ἡ Ὀρθοδοξία μας εἶνε καθαρά, δὲν ὑπάρχει τίποτα κίβδηλο μέσα σ’ αὐτήν.

Γιὰ νὰ μὴ γίνῃ αὐτὴ ἡ συμφορὰ, θὰ πρέπῃ νὰ ξυπνήσουμε ὅλοι.

Ἀντὶνὰ ζητοῦν νὰ ἑνωθοῦμε, ἀδέλφια μου, μὲτοὺς παπικούς, ἂς ἑνωθοῦμε ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι μεταξύ μας, καὶ τότε ἀσφαλῶς θὰ ἔχουμε ἀναμεσά μας τὸ Χριστό. Νὰ ἑνωθοῦμε ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα νεοημερολογίται καὶ παλαιοημερολογίται. Νὰ ἑνωθοῦμε ὅλα τὰ σωματεῖα, ὅλες οἱ ὀργανώσεις, ὅλοι οἱ ἱεροκήρυκες.

Καὶ νὰ εἴμεθα, ἀδελφοί μου, ὅλοι ἕτοιμοι. Νὰ κηρύξουμε ἐπιφυλακή. Γιατὶ δὲν ξέρουμε ἀπὸ ὥρα σὲ ὥρα τί θὰ μᾶς κάνουν. Νὰ εἴμεθα φύλακες, γιὰ νὰ μὴ βρεθοῦμε κάποια στιγμὴ ἐκτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας.

Νὰ ξέρετε δὲ πολὺ καλά, ὅτι φύλακες στὴν Ἑλλάδα εἶνε οἱ ἄρχοντες, καὶ πρέπει νὰ εἶνε οἱ ἄρχοντες, εἶνε ὁ ἀρχιεπίσκοπος, καὶ πρέπει νὰ εἶνε. Φύλακες εἶνε οἱ ἐπίσκοποι, φύλακες εἶνε οἱ ἱερεῖς. Φύλακες ὅμως, ὁ μεγάλος φύλακας τῆς Ὀρθοδοξίας, δὲν εἶνε οὔτε οἱ ἄρχοντες, οὔτε ὁ ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ ἱεράρχαι μας, οὔτε οἱ παπάδες μας. Ὁ μεγάλος φύλακας τῆς Ὀρθοδοξίας εἶστε σεῖς, εἶνε ὁ εὐσεβὴςἙλληνικὸς λαός. Καὶ ὁ εὐσεβὴς Ἑλληνικὸς λαὸς ποτέ, μὰ ποτὲ δὲν θὰ προσκυνήσῃ τὸν πάπα.

http://paterikiparadosi.blogspot.gr/

Τον Χριστό Τον συναντάμε όχι στον «ελεύθερο» χρόνο μας, αλλά στην πάλη της καθημερινότητας

Πολύ συχνά αναζητούμε τον Χριστό στα κενά των ποικίλων απασχολήσεών μας. 

Νομίζουμε πως η συνάντησή μας μαζί Του προϋποθέτει μια ζωή απαλλαγμένη απ’τη ρουτίνα της βιοπάλης κι επειδή ο ελεύθερός μας χρόνος δεν είναι πολύς, νομίζουμε πως και η πνευματική ζωή είναι δύσκολη ή και αδύνατη. 

Όμως ο Χριστός πρωτοσυνάντησε και κάλεσε κοντά Του τους μαθητές Του όχι την ώρα που εκείνοι προσευχόνταν, αλλά την ώρα που εργάζονταν, την ώρα που ψάρευαν στη λίμνη. 

Τους συνάντησε στην πιο πεζή και τετριμμένη τους καθημερινότητα,στην πιο ανιαρή και σκληρή ρουτίνα. 

Τον Χριστό Τον συναντάμε όχι στον «ελεύθερο» χρόνο μας, αλλά στην πάλη της καθημερινότητας -από εκεί γίνεται η αρχή. 

Αρκεί μόνο ένα πράγμα να έχουμε στην καρδιά μας: 

Την προσμονή της έλευσής Του

http://dakriametanoias.blogspot.gr