ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ; (ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ)

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΩΖΕΤΑΙ ΔΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΠΟΥ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΙ ΑΘΕΟΦΟΒΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΑΙ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΦΑΙΡΕΣΟΥΝ.

ΣΥΝΕΝΟΧOI ΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΠΑΝΗΓΥΡΤΣΙΔΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ

ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕ ΜΙΛΟΥΝ

Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωσιν (Γαλ. 2,16-20)

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ;

«…Οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστό» 

(Γαλ. 2,16)

ΖΟΥΜΕ, ἀγαπητοί μου, σὲ μιὰ ἐποχὴ μεγάλης ἀπιστίας. Ὑλισταὶ καὶ ἄθεοι λένε, ὅτι ἔτσι τυχαίως ἔγινε ὁ κόσμος, ὅλα ὅσα βλέπου­με. Κι ὁ ἄνθρωπος ἔτσι, λένε, ξεφύτρωσε, κ᾽ εἶνε κι αὐτὸς ἕνα ζῷο, ἐξελιγμένο βέβαια· ὅ­σο ἀναπνέει τόσο καὶ ζῇ, τὸ φτυάρι τοῦ νεκρο­θάφτη θέτει τελεία καὶ παῦλα στὴ ζωή του.

Ἀλλὰ δὲν εἶνε ἔτσι τὰ πράγματα. Ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶνε μόνο ὕλη, κόκκαλα καὶ σάρκες· εἶνε καὶ πνεῦμα, ψυχὴ ἀθάνατη. Καὶ μόνο τὰ λόγια ποὺ εἶπε σήμερα ὁ Χριστὸς στὸ εὐαγγέλιο, ἀρκοῦν· «Τί ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυ­­χὴν αὐτοῦ;» (Μᾶρκ. 8,36). Λόγια αἰώνια, ποὺ πρέπει νὰ τὰ προσέξουμε ὅλοι. Δὲν λέει «ἐὰν κερ­δήσῃ τὴν γῆν ὅλην», ἀλλὰ «τὸν κόσμον ὅ­λον». Προφήτευσε δηλαδὴ καὶ τὶς σημερινὲς διαστημικὲς κατακτήσεις. Γιατὶ αὐ­τὸ εἶνε «κόσμος»· δὲν εἶνε μόνο ἡ γῆ. Τὰ λόγια αὐτὰ κηρύττουν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶνε καὶ ψυχὴ ἀθάνατη.

Ὑπάρχει λοιπὸν ψυχή, Θεὸς πλάστης καὶ κριτής. Ὑπάρχει ἄλλος κόσμος, καὶ σήμερα – αὔριο φεύγουμε νὰ πᾶμε ἐκεῖ. Καὶ ὅπως ὅσοι πρόκειται νὰ ταξιδέψουν φροντίζουν γιὰ τὸ εἰσιτήριό τους, ἔτσι κ᾽ ἐμεῖς, ποὺ δὲν ξέρουμε πότε ἀναχωροῦμε γιὰ τὸ αἰώνιο ταξίδι, ἂς φροντίσουμε γιὰ τὸ εἰσιτήριό μας.

Καὶ ποιό «πρακτορεῖο» ἐκδίδει τὸ εἰσιτήριο αὐτό; Τὸ εἰσιτήριο, ἂν προσέξατε, μᾶς τὸ δίνει ὁ σημερι­νὸς ἀπόστολος. Τί μεγάλα λόγια ἔχει! Ἐγώ, λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἤ­μουν φανατικὸς Ἰουδαῖος, τηροῦσα μὲ ἀκρίβεια ὅλα ὅσα διατάζει ὁ Μωσαϊκὸς νόμος. Κατάλαβα ὅμως, ὅτι μ᾽ αὐτὰ δὲν σῴζομαι. Αὐτὰ ἦταν τὸ φλοῦδι καὶ ὄχι ὁ καρπός, ἡ σκιὰ καὶ ὄχι ἡ πραγματικότης. Γι᾽ αὐτὸ ἄφησα τὴν ἰουδαϊκὴ θρησκεία καὶ ἦρθα στὸ Χριστιανισμό, πίστεψα στὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Ἀπὸ τότε αἰσθάνθηκα τὴ λύτρωσι, τὴ σωτηρία, καὶ ἀγάπησα τὸ Χριστό. Καὶ δὲν ἡσυχάζω· μέρα – νύχτα γυρίζω τὸν κόσμο καὶ κηρύττω, ὅτι ὁ ἄνθρωπος «δικαιοῦται», σῴζεται, μὲ τὴν πίστι στὸ Χριστό· «διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ» καὶ ὄχι «ἐξ ἔργων νόμου» (Γαλ. 2,16).

Στὰ λόγια αὐτὰ θὰ σᾶς παρακαλέσω νὰ δώσετε ἰδιαιτέρα προσοχή.

Γιὰ νὰ καταλάβουμε, ἀγαπητοί μου, τὰ λόγια αὐτά, πρέπει νά ᾽χουμε ὑπ᾽ ὄψιν ὅτι ὁ ἄν­θρωπος, ὄχι ὅπως εἶνε σήμερα ἀλλ᾽ ὅπως βγῆ­κε ἀπ᾽ τὰ χέρια τοῦ Δημιουργοῦ, ἦταν «καλὸς λίαν»· ἦταν τὸ τελειότερο δημιούργημα, πλασμένος «κατ᾽ εἰκόνα» καὶ «καθ᾽ ὁμοίωσιν» τοῦ Θεοῦ (Γέν. 1,31,26). Εἶχε τὸ νοῦ καθαρό, τὴν καρδιὰ ἀμόλυντη, τὴ θέλησι ἰσχυρὴ στὸ καλό. Ζοῦσε κοντὰ στὸ Θεό, εἶχε πραγματικὸ παρά­δεισο. Ἂν ἔμενε ἐκεῖ, θὰ ἀνέβαινε σκαλὶ – σκα­λὶ καὶ θὰ ἔφτανε νὰ γίνῃ ἕνας μικρὸς θεός, ὅπως λέει ἡ Γραφή (βλ. Ψαλμ. 81,6· Ἰωάν. 10,34).

Δυστυχῶς ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔμεινε στὴν κο­ρυφὴ αὐτή. Ἔπεσε· καὶ ἀντὶ μικρὸς θεὸς κατρακύλισε καὶ τί ἔγινε; ζῷο, θηρίο, καὶ χειρότερος. Ὕστερα ἀπ᾽ τὸ προπατορικὸ ἁ­μάρτημα ὁ ἄνθρωπος διεφθάρη. Τὸ μυαλό του σκοτείνια­­σε, δὲ μπο­ροῦσε πιὰ ν᾽ ἀναγνωρίσῃ τὸ Θεό, κατήν­τησε νὰ λατρεύῃ εἴδωλα· ἡ καρδιά του μολύν­θηκε μὲ τὰ ἀγριώτερα αἰσθήματα· ἡ θέλησί του δὲν μποροῦσε πιὰ νὰ κάνῃ τὸ καλό.

Ὁ ἄνθρωπος ἔπεσε. Πῶς νὰ σᾶς παραστήσω τὴν πτῶσι του; Ὑποθέστε ὅτι κάποιος βαδίζει σὲ ἴσιο δρόμο, ἀλλὰ ὁ ἐχθρός του τοῦ ᾽χει στήσει κάπου παγίδα. Βλέπει πρασινάδα καὶ λουλούδια, κάτω ὅμως ἀπ᾽ αὐτὰ εἶνε ἕνας λάκ­κος βαθὺς 30 μέτρα. Τὸν ἑλκύουν τὰ λουλού­δια, πάει νὰ κόψῃ, καὶ ξαφνικὰ πέφτει μέσα. Προσπαθεῖ κατόπιν νὰ βγῇ. Ἀλλὰ δὲν εἶνε δυνατόν· γλιστράει καὶ πέφτει πάλι μέσα στὸ λάκ­κο. Ἀρχίζει νὰ φωνάζῃ, ἔρχονται ἀπὸ πάνω διάφοροι, προσπαθοῦν νὰ τὸν βγάλουν, μὰ τίποτα. Ἔτσι κάπως ξεγέλασε τὸν ἄνθρωπο ὁ διάβολος. Τοῦ ἔστρωσε ἐπάνω λουλούδια ἡ­δονῆς. Ὁ ἀφελὴς πῆγε νὰ τὰ κόψῃ, καὶ ἔπεσε μέσα στὸ λάκκο· εἶνε τὰ λόγια ποὺ ἀκοῦμε τὸ πρωὶ στὸν ἑξάψαλμο· «Ἔθεν­τό με ἐν λάκκῳ κατωτάτῳ, ἐν σκοτεινοῖς καὶ ἐν σκιᾷ θανάτου». Μ᾽ ἔρριξαν, λέει, Θεέ μου, μέσα σ᾽ ἕ­να λάκκο βαθὺ καὶ σκοτεινό, γιὰ νὰ πεθάνω ἐκεῖ (Ψαλμ. 87,7). Ἔτσι ἦταν π.χ. ὁ λάκκος ποὺ ἔρριξαν τὸν Ἰωσὴφ τὰ ἀδέρφια του· καὶ ἂν δὲν πήγαινε ὁ ῾Ρουβὴν νὰ τὸν βγάλῃ, ἐκεῖ θὰ πέθαινε. Ἔπεσε λοιπὸν ὁ ἄνθρωπος μέσα στὸ λάκκο τῆς ἁμαρ­τίας. Στὴν ἀπελπιστικὴ αὐτὴ κατάστασι ἦταν πέντε χιλιάδες χρόνια. Φώναζε, ζητοῦσε βοήθεια, μὰ κανείς δὲ μποροῦσε νὰ τὸν πλησιάσῃ.

Τελικὰ ποιός τὸν ἔβγαλε ἀπὸ ᾽κεῖ; οἱ φιλόσοφοι, οἱ ποιηταί, οἱ ῥήτορες, οἱ στρατηγοί, οἱ βασιλιᾶδες, ἢ μήπως κάποιος ἄγγελος ἢ ἀρ­χάγγελος; Κανείς ἀπὸ αὐτούς. Τὸν ἔβγαλε ὁ Χριστός! Ὅποιος τὸ νιώθει αὐτό, λέει· «Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσ­­πέσωμεν Χρι­στῷ τῷ λυτρωτῇ ἡμῶν».

Πῶς τὸν ἔβγαλε μέσα ἀπὸ τὸ λάκκο, μὲ ποιό τρόπο; Ἂν βρεθῆτε καμμιὰ φορὰ σὲ λιμάνι ποὺ ξεφορτώ­νουν ἐμπορικὰ πλοῖα, θὰ δῆτε ὅτι βαρειὰ ἀντικείμενα, ποὺ δὲ μποροῦν οὔτε ἑκατὸ ναῦτες νὰ τὰ σηκώσουν, τὰ σηκώνει ἕ­να μηχάνημα, ὁ γερανός. ῾Ρίχνει τὸ γάντζο του μέσα στὸ ἀμπάρι, καὶ βλέπεις ἕνα φορτίο τόσων τόννων νὰ τὸ ὑψώνῃ σὰν πούπου­λο.

Καὶ ὁ καθένας ἀπὸ μᾶς, ἀδέρφια μου, ἔχει ἕνα φορτίο, ἕνα βάρος ποὺ πιέζει τὴν καρδιά· εἶνε τὰ ἁμαρτήματά μας. Τὸ βάρος αὐτὸ δὲν μποροῦσε νὰ τὸ σηκώσῃ κανείς, οὔτε ὅλοι οἱ ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι. Ἀλλὰ ἦρθε ὁ Χριστὸς μὲ τὸν οὐράνιο γερανό του. Δὲν εἶνε αὐτὸ φαν­­ταστικὸ παράδειγμα γιὰ νὰ ποικίλω τὸ λόγο· εἶνε μιὰ πραγματικότης. Ὁ οὐράνιος γερανός, ποὺ ἔρριξε τὸ γάντζο του μέσα στὸ βαθὺ λάκκο καὶ μᾶς ἔβγαλε ἀπὸ ᾽κεῖ καὶ μᾶς ὑψώνει ψηλά, εἶνε ὁ τίμιος σταυρός. Αὐτός, ὅπως ἀκούσαμε στοὺς ὕμνους στὶς 14 Σεπτεμβρίου, «ὕψωσεν ἡμᾶς εἰς τὴν ἀρχαίαν μακαριότητα» (ἐν ὅσῳ γίνεται ἡ προσκύνησις). Ναί, ἀδέρφια μου· διὰ τοῦ σταυροῦ ἀνυψωθήκαμε, βγήκαμε μέσα ἀπὸ τὴν ἀπερίγραπτη δυστυχία.

Δὲν εἶνε αὐτὰ λόγια. Δὲν ἀκοῦτε ἐσεῖς; Ἐ­γὼ ἀκούω πλῆθος φωνὲς ποὺ κελαηδοῦν σὰν τ᾽ ἀηδόνια, πλῆθος κιθάρες ποὺ ὑμνοῦν. Εἶνε οἱ φωνὲς τῶν σεσωσμένων. Εἴδατε καμμιὰ φο­ρά, ὅταν κάποιον τὸν σώσῃ ἕνας καλὸς γιατρός, αὐτὸς δημοσιεύει στὶς ἐφημερίδες· Εὐχαριστῶ τὸ γιατρό μου, ἡ εὐγνωμοσύνη μου θὰ εἶνε αἰώνια… Ποιά λοιπὸν εὐγνωμοσύνη πρέπει στὸ Χριστό; «Αὐτὸς μὲ ἔσωσε, εἶνε ὁ Θεός μου, ὁ λυτρωτής μου, ὁ Κύριός μου!». Ποιός τὸ λέει αὐτό; Τὸ φωνάζει σήμερα ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ποὺ γράφει· Ὁ Χριστὸς μὲ ἀγάπησε καὶ παρέδωσε τὸν ἑαυτό του στὸ θάνατο γιὰ μένα· γι᾽ αὐτὸ τὸν ἀγαπῶ, πεθαίνω γι᾽ αὐτόν (βλ. Γαλ. 2,20). Τὸ λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, τὸ λένε ὅλοι οἱ ἀπόστολοι, οἱ ἅγιοι, οἱ μάρτυρες, ἑκατομμύρια ἄνθρωποι ποὺ ἦρθε ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ καὶ μέσ᾽ ἀπ᾽ τὸ λάκκο τῆς ἁ­μαρτίας τοὺς ὕψωσε μέχρι τὸν οὐρανό.

Ἔχουμε, ἀδέρφια μου, θρησκεία ζωντανή, διαμάντι ποὺ πρέπει νὰ τὸ κρατήσουμε. Ἂς φωνάζουν οἱ ἄπιστοι· αὐτοὶ κοάζουν σὰν τὰ βα­τράχια, ποὺ ἄκουγα ὅλη νύχτα ὅταν κάποτε ἤμουν στὸ Μεσολόγγι. Ἂς μὴ δώσουμε σημα­σία· ἂς βουλώσουμε τὰ αὐτιά μας σ᾽ αὐτούς. Ἂν μποροῦσε ὁ ἄνθρωπος νὰ σωθῇ μόνος του, δὲν θὰ κατέβαινε στὸν κόσμο ὁ Χριστός.

Τί χρειάζεται λοιπὸν γιὰ νὰ σωθοῦμε; «Κον­τὸς ψαλμὸς ἀλληλούϊα». Ἕνα, δύο, τρία πρά­γματα. Τὸ πρῶτο εἶνε, νὰ συναισθανθοῦμε ὅ­λοι, ὅτι εἴμεθα πεσμένοι «ἐν λάκκῳ κατωτά­τῳ» (Ψαλμ. 87,7), ὅτι εἴμεθα ἁμαρτωλοί. Τὸ δεύτερο· μέσα ἀπὸ τὸ λάκκο ποὺ εἴμεθα, νὰ φωνάξουμε κ᾽ ἐμεῖς ὅπως ὁ Ἰωσήφ, ὁ Δαυΐδ, ὁ Δανιήλ, ὁ Ἰωνᾶς, ὅπως ὁ ἀπόστολος Πέτρος καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι, νὰ φωνάξουμε μὲ ὅλη τὴν καρδιά μας· «Κύριε, ἐλέησον», «Κύριε, σῶσόν με» (Ματθ. 14,30). Καὶ τὸ τρίτο· νὰ πιστέψουμε ἀκράδαντα, ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶνε ὁ βασιλεὺς τῶν βασιλέων καὶ Κύριος τῶν κυρίων, ὅτι «εἷς ἅγιος, εἷς Κύριος, ᾿Ιησοῦς Χριστός» (Φιλ. 2,11 καὶ θ. Λειτ.). Ὅταν κάνουμε αὐτά, θὰ δοῦμε τὸ θαῦ­μα· θὰ δοῦμε δυὸ χέρια ἄχραντα, χέρια τρυπημένα πάνω στὸ σταυρό, ποὺ στάζουν αἷμα· θὰ χαμηλώσουν νὰ μᾶς πάρουν ἀπὸ τὸ βάθος καὶ θὰ μᾶς ἀνεβάσουν ψηλά.

Ναί, ἀδέρφια μου· ὁ ἄνθρωπος σῴζεται μόνο «διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ». Ἀλλ᾽ ὅταν λέμε πίστι, ἐννοοῦμε πίστι ζωντανή, ποὺ ἐκ­δηλώνεται μὲ πράξεις μεγάλες καὶ ἡρωϊκές, πίστι ὅπως ἡ πίστι τῶν προγόνων μας. Νὰ μπορῇ ὁ κάθε Χριστιανὸς νὰ λέει· «Ζῶ οὐκέτι ἐγώ» (Γαλ. 2,20), ζῇ μέσα μου ὁ Χριστός, ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Δῶστε μου μιὰ τέτοια πίστι, καὶ σᾶς χαρίζω τὰ πλούτη καὶ τὰ παλάτια. Μ᾽ αὐτὴ τὴν πίστι νὰ ζήσουμε, μ᾽ αὐτὴ νὰ πεθάνουμε, αὐτὴ ν᾽ ἀ­φήσουμε στὴ νέα γενεά, γιὰ νὰ εἶνε τὸ ἔθνος μας εὐλογημένο εἰς αἰῶνας αἰώνων· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(πρῶτος παλαιὸς ἱ. ναὸς Τριῶν Ἱεραρχῶν Καισαριανῆς – Ἀθηνῶν 16-9-1962)

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

Ἀποκάλυψη ΣΟΚ!!! Ὁ Πάπας Francis στόν Λευκό Οἶκο διεκήρυξε τήν Παγκόσμια Ἕνωση Θρησκειῶν!

Ἔρχεται! 

Ἡ Παγκόσμια Θρησκεία 

καί κατόπιν ὁ Ἀντίχριστος!

Πάπας Φραγκίσκος: 

Ὁ τελευταῖος Πάπας; 

Ψευδοπροφήτης τοῦ Ἀντιχρίστου;

Ἀποκάλυψη ΣΟΚ!!! Ἀναμενόμενη, παραταῦτα, ἀπό τούς Χριστιανούς πού παρακολουθοῦν τά οἰκουμενιστικά δρώμενα κι ἀντιστέκονται σθεναρά σέ αὐτά, καθώς καί στήν Παγκόσμια Νέα Τάξη Πραγμάτων!

Ὁ Πάπας Φραγκίσκος οὐσιαστικά διεκήρυξε τήν Παγκόσμια Ἕνωση Θρησκειῶν στίς Η.Π.Α., ἕνα σατανικό συνονθύλευμα ὅλων τῶν δοξασιῶν χωρίς δογματικά ἐμπόδια καί ἐχθρότητες!

Μεταξύ ἄλλων ὁ Πάπας Francis στόν Λευκό Οἶκο, ἔβαλε στό ἴδιο καζάνι τό Κοράνι καί τήν Ἁγία Γραφή σύν τοῖς ἄλλοις!...

Διαβάστε τήν διακήρυξη, ὅπως τήν μεταφράσαμε 
στό Ἱστολόγιο ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ:

«Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ἰεχωβᾶ, ὁ Ἀλλάχ. Αὐτά εἶναι ὅλα τά ὀνόματα πού χρησιμοποιοῦνται γιά νά περιγράψουν μία ὀντότητα πού εἶναι σαφῶς ἡ ἴδια σέ ὅλο τόν κόσμο. Γιά αἰῶνες, τό αἷμα ἔχει χυθεῖ ἄσκοπα λόγῳ τῆς ἐπιθυμίας νά διαχωρίζουμε τήν πίστη μας. Αὐτή (ἡ κοινή πίστη), ὡστόσο, θά πρέπει νά εἶναι τό ἴδιο ἐγχείρημα πού θά μᾶς ἑνώνει ὡς ἀνθρώπους, ὡς ἔθνη, καί ὡς ἕναν κόσμο πού δεσμεύεται ἀπό τήν πίστη. Μαζί, μποροῦμε νά ἐπιφέρουμε μία ἄνευ προηγουμένου ἐποχή εἰρήνης, τό μόνο πού χρειάζεται γιά νά ἐπιτευχθεῖ μία τέτοια κατάσταση εἶναι ὁ σεβασμός κάθε ἄλλης πεποίθησης, γιατί εἴμαστε ὅλοι παιδιά τοῦ Θεοῦ, ἀνεξάρτητα ἀπό τήν ὀνομασία μέ τήν ὁποία ἐπιλέγει ὁ καθένας μας νά τόν ἀποκαλεῖ. Μποροῦμε νά κάνουμε θαυμαστά πράγματα στόν κόσμο μέ τό νά συγχωνεύσουμε τίς πίστεις μας καί ὁ χρόνος γιά ἕνα τέτοιο κίνημα εἶναι τώρα. Δέν θά σφάζουμε πλέον τούς γείτονές μας γιά διαφορές σέ σχέση μέ τόν θεό τους».

Σημαντική σημείωση: 

πολλά ἱστολόγια πού ἔχουν ἀναρτήσει αὐτό τό θέμα, κατά τήν ταπεινή μας γνώμη κάνουν τό λάθος νά δίνουν μεμονωμένη-ἀποκλειστική βαρύτητα στήν ἐξίσωση Ἁγίας Γραφῆς καί Κορανίου, ἐνῶ τούς διαφεύγει ἡ δημόσια διακήρυξη περί "συγχωνεύσεως ὅλων τῶν πίστεων-θρησκειῶν"!!! Ὅπως βλέπετε, τά νεοεποχίτικα ἐπικοινωνιακά τρύκ μέ λεγόμενα καί γεγονότα "πυροτεχνήματα"-δολώματα, ἀποπροσανατολίζουν τήν κοινή ἀντίληψη τῶν περισσοτέρων ἀπό τό ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ, ὥστε νά διαφεύγει τῆς προσοχῆς καί νά μήν ὑπάρχουν οἱ ἀνάλογες ἀντιδράσεις! Προσοχή λοιπόν!

Πηγή διακήρυξης:

http://civictribune.com/pope-francis-at-white-house-koran-and-holy-bible-are-the-same/

Μετάφραση, ἄρθρο-σχόλια-λεζάντες κι επιμέλεια:

Ἱστολόγιον ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Ἔτσι, μᾶς λύθηκε καί ἡ ἀπορία τοῦ χθεσινοῦ μας ἄρθρου:

Ἡ ἄφιξη τοῦ Πάπα Φραγκίσκου στήν Ἀμερική.

Τί ξεκινᾶ;...

«Σέ μία ἀποκάλυψη ὁ Ἅγιος Νεκτάριος εἶπε, ὅτι οὔτε 5 τοῖς χιλίοις δέν περνοῦνε γιά τόν παράδεισο...! ὅλοι οἱ ἄλλοι πᾶνε γιά τήν κόλαση»

Μέ ἔλεγε μιά ψυχή: Εἶδα στόν ὕπνο μου, ὅτι βρισκόμουν στό Κοιμητήριο τῆς Ἀναστάσεως στόν Πειραιᾶ. Χιλιάδες σταυροί... Σέ κάθε δέ τάφο πάνω, ἦταν καί μία σημαία μαύρη.

Καλά δέν εἶδες καμμία λευκή σημαία; τόν ρώτησα.

Εἶδα μερικές λευκές, μέ ἀπάντησε. Καί ἀπό περιέργια πῆγα νά δῶ, σέ ποιούς ἀνῆκουν αὐτές οἱ λευκές σημαῖες. Καί διαπίστωσα, ὅτι ἐπί τό πλεῖστον ἀνῆκαν σέ μικρά παιδιά. Ὑπῆρχαν καί μερικές, πού ἀνῆκαν σέ μεγάλους. Ὅλες οἱ ἄλλες σημαῖες ἦταν μαῦρες, σέ ἐκεῖνο τό ἀπέραντο κοιμητήριο... Αὐτά μέ εἶπε...

Δέν εἶμαι βέβαια ὀνειροκρίτης, ἀλλά εἶναι ἀλήθεια ὅτι σούς 100 πού μπαίνουν στό κοιμητήριο, οἱ 2 γιά νά μήν πῶ ἕνας ἤ κανένας, πάει μετανοημένος καί ἐξομολογημένος. Ὅλοι οἱ ἄλλοι παίρνουν μία μαύρη σημαία. Τά συμπεράσματα δικά σας...

Ἄν ἦταν δυνατόν νά ἐξεταστοῦν στά κοιμητήρια πόσοι ἀπό τούς ἀνθρώπους πού θάπτονται πᾶνε στόν παράδεισο, θά κλάψει ἡ ψυχή σας! Σέ μία ἀποκάλυψη ὁ Ἅγιος Νεκτάριος εἶπε, ὅτι οὔτε 5 τοῖς χιλίοις δέν περνοῦνε γιά τόν παράδεισο...! ὅλοι οἱ ἄλλοι πᾶνε γιά τήν κόλαση.

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπό τό βιβλίο: “ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ “ ἀπό ἐμπνευσμένες ὁμιλίες του.

Δημητρίου Παναγόπουλου ἱεροκήρυκος

Ἐκδόσεις: “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ”

http://hristospanagia3.blogspot.gr

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΙΣΤΗ ΥΠΟΝΟΜΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ

«…Φόβος συνέχει τὴν καρδιά μας καὶ ἀγωνία, ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία, ποὺ ἐπὶ αἰῶνες διατηρήθηκε στὸ ὀρθόδοξο ἔθνος μας, τὸν τελευταῖο καιρὸ ὑπονομεύεται ἀπὸ ποικίλους ἐσωτερικοὺς καὶ ἐξωτερικοὺς ἐχθροὺς κι ὅτι τὸ ἔθνος μας συνεχῶς ἀποχρωματίζεται ἀπὸ τὸ ἔντονο καὶ χαρακτηριστικὸ χρῶμα τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἐὰν –μὲ ἀναζωπύρωσι τοῦ χαρίσματος τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ποὺ φέρουμε μέσα μας– δὲν συντελεσθῇ ἀφύπνισι τῶν συνειδήσεών μας,ὑπάρχει φόβος μιὰ μέρα οἱ Ἕλληνες νὰ εἶνε καὶ παπικοὶ καὶ προτεστάντες καὶ χιλιασταὶ καὶ ὀπαδοὶ ποικίλων αἱρέσεων καὶ δοξασιῶν, καὶ μόνο ὀρθόδοξοι νὰ μὴν εἶνε· ὑπάρχει φόβος ἡ λυχνία τῆς Ὀρθοδοξίας νὰ μετακινηθῇ ἀπὸ τὸν τόπο μας καὶ νὰ πάῃ στὰ βάθη τῆς Ἀφρικῆς καὶ τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς. Καὶ τότε σκοτάδι θὰ καλύψῃ τὴν ἀγαπητή μας πατρίδα.Τότε οἱ λόγοι, ποὺ εἶπε παλαιότερα ἀπὸ τὸ βῆμα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων ὁ ἀείμνηστος βουλευτὴς τῶν Ἰονίων νήσων Ἰακωβᾶτος, θ᾽ ἀποδειχθοῦν προφητικοί· «Ἅμα δύσῃ ἐν Ἑλλάδι ὁ ἥλιος τῆς Ὀρθοδοξίας, ἄλλο τι δὲν [ἀπο]μένομεν εἰμὴ ἀγέλη περιγραφομένη ἐν τῷ ψαλμῷ τῷ λέγοντι· “Ἔθου σκότος, καὶ ἐγένετο νύξ· ἐν αὐτῇ διελεύσονται πάντα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ. σκύμνοι ὠρυόμενοι τοῦ ἁρπάσαι καὶ ζητῆσαι παρὰ τῷ Θεῷ βρῶσιν αὐτοῖς”(Ψαλμ. 103,20-21). Ἔτσι κ᾽ ἐμεῖς, ἂν ἀπογυμνωθοῦμε ἀπ᾽ τὴν Ὀρθοδοξία, ἀπομένουμε μιὰ ἀγέλη κτηνῶν, ποὺ ἡ φροντίδα τους πλέον δὲν θὰ εἶνε παρὰ γιὰ τὸ «ἁρπάσαι καὶ ζητῆσαι παρὰ τῷ Θεῷ βρῶσιν αὐτοῖς».

Ὦ ἀδελφοὶ Ἕλληνες! Ἡ Ὀρθοδοξία, νά ἡ ὄντως ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ, ἀσυγκρίτως ἀνώτερη ἀπὸ τὴν ἐθνική μας Μεγάλη ἰδέα. Ἰδέα καθαρμένη ἀπὸ φθαρτὰ στοιχεῖα, ὑψηλή, καθολική, αἰωνία, ποὺ εἶνε προωρισμένη νὰ βασιλεύσῃ. Αὐτῆς τῆς Ὀρθοδοξίας ἂς γίνουμε ταπεινοὶ ὑπηρέτες, φρουροί, ἀγωνισταὶ καὶ στρατιῶτες, γιὰ νὰ συμβασιλεύσουμε δι᾽ αὐτῆς ὄντως καὶ ἐμεῖς. Σύνθημά μας ἂς εἶνε οἱ ἑξῆς ἐμπνευσμένοι λόγοι ἑνὸς ἥρωος τῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦ σοφοῦ Ἰωσὴφ Βρυεννίου· «Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία· οὐ ψευσόμεθά σοι, πατροπαράδοτον σέβας· οὐκ ἀφιστάμεθά σου, μῆτερ εὐσέβεια· ἐν σοὶ ἐγεννήθημεν, ἐν σοὶ ζῶμεν, καὶ ἐν σοὶ κοιμηθησόμεθα· εἰ δὲ καλέσοι καιρός, καὶ μυριάκις ὑπὲρ σοῦ τεθνηξόμεθα».

(ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου «Ἐθνικὰ προβλήματα», Τὸ ἰδανικὸν τοῦ ἔθνους, Ἀθῆναι 1961, σσ. 304, 315-320).

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/

Ο άνθρωπος που αγωνίζεται φιλότιμα για την αγάπη του Χριστού: Κακοπαθεί ως καλός στρατιώτης, Αθλείται ως νόμιμος αθλητής, Κοπιάζει ως καλός γεωργός

Χωρίς διάθεση εσχατολογικής τρομολαγνείας ή κινδυνολογίας (πάντοτε την απεχθανόμασταν), νομίζουμε πως είναι καιρός να «σφίξουμε τα λουριά» του σώματος αλλά κυρίως της ψυχής. Είναι αλήθεια και φαίνεται ξεκάθαρα, πως η εποχή που ζούμε, απαιτεί νέα στάση απέναντι στα τρέχοντα. 

Μια λέξη μπορεί και τα λέει όλα: «Ετοιμότητα».

Κάτι συμβαίνει στην ανθρωπότητα. 

Κάτι πρωτόγνωρο, το οποίο «μαγειρεύεται», αλλά δε φαίνεται ακόμη καθαρά. Αυτή η φαινομενική ηρεμία, η αγαπολογία, η ειρηνολογία, οι περίεργοι πόλεμοι, οι περίεργες «μεταναστεύσεις», τα σούρ` τα φέρ`τα όλων των κατηγοριών και των ειδών των ανθρώπων (ακόμη και οι δεσποτάδες και οι παπάδες και οι καλόγεροι πηγαινοέρχονται ανά τον κόσμο), τα συνέδρια, οι εκδηλώσεις, όλα τα νεοφανή εκπληκτικά ακούσματα και θεάματα μας αφήνουν ενεούς, άπραγους παρατηρητές μιας αναμενόμενης καταιγίδας, που μόνο ο Θεός ξέρει το μέγεθός της και την καταστροφική ορμή της.

Γι` αυτό, με τη Χάρη του Θεού επιλέξαμε να ασχοληθούμε με το θέμα αυτό, από τον Απόστολο Παύλο, θεωρώντας το επίκαιρο. «Οι καιροί ου μενετοί».

Τρία επαγγέλματα, που έχουν πολλά κοινά και χρειάζονται κόπο, ζήλο και υπομονή πολλή, για να τα ασκήσει κανείς και από τα οποία πρέπει να εμπνέεται ο Χριστιανός στον πνευματικό αγώνα, με τρία αντίστοιχα ρήματα, αναφέρει ο Απόστολος Παύλος στη Β΄ προς Τιμόθεο επιστολή του. Να σκέφτεται και να ενεργεί με βάση τις υποχρεώσεις και τα χαρακτηριστικά αυτών των επαγγελμάτων. Κάνει αλλεπάλληλες συγκρίσεις του βίου του στρατιωτικού, που κακοπαθεί, του αθλητή, που αθλείται και του γεωργού, που κοπιάζει και ορίζει στην πράξη βασικά στοιχεία του πνευματικού αγώνα.

«σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ. οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ. ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ. τὸν κοπιῶντα γεωργὸν δεῖ πρῶτον τῶν καρπῶν μεταλαμβάνειν». (Β΄Τιμόθ. β, 3,6)

«Εσύ, λοιπόν, κακοπάθησε σαν καλός στρατιώτης του Ιησού Χριστού. Κανένας που υπηρετεί στο στρατό δεν μπλέκεται σε βιοτικές υποθέσεις, για να γίνει αρεστός σ` εκείνον που τον στρατολόγησε. Και αν κανείς μετέχει σε αγώνες, δε στεφανώνεται, αν δεν έχει αγωνιστεί σύμφωνα με τους κανόνες. Ο γεωργός που κοπιάζει, πρέπει πρώτος να παίρνει μέρος από τους καρπούς».

Βέβαια, όσα γράφει ο Απόστολος, αφορούν καταρχήν τους λειτουργούς και διακόνους του Ευαγγελίου, αλλά δε σημαίνει πως δεν άπτονται γενικότερα της ζωής και συμπεριφοράς κάθε αγωνιζόμενου χριστιανού.

Τα τροπάρια της Εκκλησίας μας με ρεαλιστικό αλλά και ποιητικό τρόπο περιγράφουν τις δυσκολίες της παρούσης ζωής:

Λέει το τροπάριο του κανόνα: «Βυθῷ ἁμαρτημάτων συνέχομαι ἀεί, καὶ ἐν πελάγει τοῦ βίου χειμάζομαι, ἀλλ' ὥσπερ τὸν Ἰωνᾶν ἐκ τοῦ θηρός, κἀμὲ τῶν παθῶν ἀνάγαγε, καὶ διάσωσον Σωτήρ». Δηλαδή, «Στενοχωρούμαι και πιέζομαι ψυχικά, εξαιτίας της θεληματικής καθόδου μου στο βυθό της αμαρτίας και κατά συνέπεια ταλαιπωρούμαι και υποφέρω μέσα στο πέλαγος της ζωής, αλλά όπως έσωσες τον Ιωνά μέσα από το στόμα του κήτους, Σωτήρα μου Χριστέ, έτσι κι εμένα απάλλαξέ με από τα πάθη και σώσε με».

Επίσης από τη Μεγάλη Παράκληση: «Ἐκύκλωσαν, αἱ τοῦ βίου με ζάλαι, ὥσπερ μέλισσαι κηρίον Παρθένε, καὶ τὴν ἐμὴν κατασχοῦσαι καρδίαν, κατατιτρώσκουσι βέλει τῶν θλίψεων· ἀλλ' εὕροιμί σε βοηθόν, καὶ διώκτην καὶ ῥύστην Πανάχραντε». «Με περικύκλωσαν οι βιοτικές φροντίδες, όπως οι μέλισσες το κερί, Παναγία μου, και αφού κατέλαβαν την καρδιά μου, την κατατρυπάνε με τα βέλη των θλίψεων. Αλλά εγώ επιθυμώ να σε βρω και να σε έχω βοηθό, για να τις διώξεις και να με σώσεις, Πανάχραντε».

Αφού, ούτως ή άλλως είναι δύσκολη η εν Χριστώ ζωή, ας υπακούσουμε στις εντολές του Αποστόλου, να μπούμε θεληματικά στρατιώτες στις τάξεις του Χριστού, για να έχουμε ελπίδα σωτηρίας. Στρατιώτης του Χριστού! Είναι το μεγαλύτερο, το τιμητικότερο αξίωμα. Ιδανικό υπόδειγμά μας οι άγιοι.

Το επάγγελμα του στρατιωτικού έχει από τη φύση του κακοπάθειες. Όχι μόνο στον καιρό του πολέμου αλλά και της ειρήνης. Υποβάλλεται συχνά και τακτικά σε εκούσια πολεμικά γυμνάσια, χωρίς να υπολογίζει το χρόνο, την κούραση, την πείνα , τη δίψα, τις καιρικές συνθήκες, ώστε όταν προκύψει η ανάγκη, να είναι ετοιμοπόλεμος.

Όσοι θέλουν να γίνουν στρατιώτες του Χριστού, οφείλουν να προετοιμάζονται σαν καλοί στρατιώτες. Να περιμένουν σ` αυτόν τον κόσμο πως θα αντιμετωπίσουν δοκιμασίες, θλίψεις. Πόνο και επομένως θα στερηθούν και τις απολαύσεις της ζωής. Παρόλα αυτά, θα παραμείνουν στο καθήκον και στην «δίωξη της αγιότητας».

Λέει ο Οικουμένιος: «Ένδειξη του καλού στρατιώτη είναι η κακοπάθεια… Δεν πρέπει λοιπόν κάποιος, που έταξε κάπου τον εαυτό του ως στρατιώτη, εάν υποφέρει, να δυσανασχετεί». Και συνεχίζει ο Θεοδώρητος: «Δες καλά τίνος στρατιώτης είσαι και άντεχε με γενναιότητα τους κόπους της στράτευσης».

«Για να το κατορθώσουμε αυτό, κύριος σκοπός της ζωής πρέπει να γίνει η επιθυμία να αρέσουμε στο Χριστό, λέει ο Απόστολος. Γι` αυτό, ελευθερωνόμαστε από τους δεσμούς του παρόντος κόσμου, παραδίδοντας εξ ολοκλήρου τον εαυτό μας στο Χριστό. «οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ».

Βέβαια, δεν είναι δυνατόν να αποξενωθούμε τελείως από τις βιοτικές φροντίδες, αλλά δεν πρέπει να κυριαρχούν αυτές επάνω μας και να απορροφούν την προσοχή και το ενδιαφέρον μας μέχρι σημείου ώστε να μας αποσπούν ή να μας παρεμποδίζουν από τις υποχρεώσεις μας προς την αγάπη του Χριστού». (Παν. Τρεμπέλας)

Στη συνέχεια αναφέρει τον αθλητή, διότι συγγενεύουν τα δυο επαγγέλματα. Λέει: «να είναι υπομονετικός, ώστε να φέρει τα πάντα με γενναιότητα»(Χρυσόστομος) και να δείξει ακόμη «ότι έχει ανάγκη συνεχούς άσκησης».(Οικουμένιος)

Αλλά η άθλησή του πρέπει να είναι νόμιμη. Ποια είναι όμως η νόμιμη άθληση; Περιλαμβάνει αρχικά όλη την προετοιμασία, με την προπόνηση, την άσκηση και τη σωστή δίαιτα, αλλά υποχρεούται να τηρεί και «τους κανόνες, με τους οποίους ταιριάζει να αγωνίζονται οι αθλητές» κατά τη διεξαγωγή του αγωνίσματος. (Θεοδώρητος) Νόμιμος άθλησις είναι εκείνη, που ξεκινά από ανιδιοτέλεια, που γίνεται για τη δόξα του Θεού». (Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκης)

Και ποιος είναι νόμιμος αθλητής; «Εκείνος που κλήθηκε νομίμως στη θέση όπου αγωνίζεται. Όχι με παράνομες διαδικασίες. Ο Θεός καλεί τους πιστούς δούλους σε διάφορες θέσεις… Ποιος σ` ένα στράτευμα θα επέτρεπε ο μάγειρας να είναι επιτελάρχης σε μια μάχη; Ή ο νοσοκόμος να είναι πυροβολητής; Νόμιμος αθλητής είναι εκείνος που αγωνίζεται με τον κατάλληλο τρόπο. Που χρησιμοποιεί το λόγο, όχι τη βία… Η νόμιμη άθληση έχει σχέση κατά πρώτο με την κλήση του Θεού». (Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκης)

Όσο για το γεωργό, σχολιάζει ο Θεοδώρητος: «Έτσι λοιπόν, αφού έδειξε τον άριστο στρατιώτη, που είναι απαλλαγμένος από τις άλλες φροντίδες και το γενναίο αθλητή, ο οποίος αγωνίζεται νόμιμα και στεφανώνεται νόμιμα, μας φέρνει άλλη εικόνα, που και αυτή έχει πόνο, αλλά την ακολουθεί το κέρδος». Τα δυο προηγούμενα παραδείγματα ταιριάζουν σε όλους, ενώ του γεωργού στο διδάσκαλο. Σχολιάζει ο Οικουμένιος: «Το μεν του στρατιώτη και του αθλητή παράδειγμα αρμόζει στους μαθητές, το δε του γεωργού μόνο στους δασκάλους».

Αλλά και καθένας που φέρει το όνομα του χριστιανού, θέλοντας και μη, μπορεί να βρεθεί στη θέση του διδασκάλου. Από τη θέση του γονέα, του αναδόχου, του κατηχητή, του μεγάλου αδελφού, του συναδέλφου, του γείτονα, του συμμαθητή, του φίλου, κλπ. «Ο χριστιανός είναι ένας γεωργός, που εργάζεται μέσα στο χωράφι του Θεού, μέσα στο χωράφι της κοινωνίας. Ο γεωργός κουράζεται σπέρνοντας. Δε βλέπει αμέσως τα αποτελέσματα της σποράς του, τους καρπούς του. Όμως, όταν έλθει η ώρα του θερισμού, πρώτος απολαμβάνει τους καρπούς των κόπων του… Έτσι και ο εργάτης του Θεού, αλλά και κάθε χριστιανός. Με το λόγο του και τη ζωή του σπέρνει. Δεν πηγαίνει χαμένη η σπορά του…». Θα απολαύσει πολλούς καρπούς, αλλά«ο γλυκύτερος είναι εκείνος που θα δρέψει τότε, στην άλλη ζωή, τότε που θα ακούσει από το στόμα του Κυρίου: «εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου σου».(Ματθ.25,21) (Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκης)

Με τη χάρη του Θεού, ας έχουμε στο νου και στην καρδιά μας αυτές τις δύσκολες ώρες πρώτα τα πάθη του Χριστού και το μαρτύριο Του πάνω στο Σταυρό και μαζί τα παραδείγματα του Αποστόλου Παύλου: το στρατιώτη, τον αθλητή και το γεωργό, για να παίρνουμε κουράγιο στην παρούσα ζωή και να ακούσουμε εκεί το «εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ!». 

Σάββας Ηλιάδης

Δάσκαλος

Κιλκίς, 24-9-2015

http://aktines.blogspot.com/

Τα ''σκάνδαλα'' της Εκκλησίας

«ΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»

Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Θεοτόκου Καλλιπετρας,
 Αρχιμ. Παλαμάς Κυριλλίδης.

(Σχόλιο Γραφείο Τύπου Ιεράς Μητρόπολις Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας: 

Μία φοβερή ομιλία.. μία ομιλία "σκάνδαλο", 

που θέτει τα πράγματα στην πραγματική τους βάση.)

Ο τίτλος της ταπεινής αυτής ομιλίας στην οποία απλά θα σας παραθέσωπολύ λιτή τροφή, σχετικώς με τα σκάνδαλα, τον σκανδαλισμό μέσα στην Εκκλησία, τον θεώρησα βαρύγδουπο και προσελκυστικό και τον επέλεξα γιατί στις μέρες μας η σκανδαλολογία δίνει και παίρνει ώστε να θεωρείται πλέον απειλή για την ολοκληρωτική καταστροφή ψυχών αδελφών μας χριστιανών.

Δεν είναι δυνατόν βεβαίως να σωθούν όλοι. Δεν είναι δυνατόν να ωφεληθούν όλοι. Ο ίδιος ο Θεάνθρωπος δεν μετέστρεψε όλους τους ανθρώπους που συνάντησε γιατί βεβαίως σέβεται την ελευθερία του καθενός μας, αλλά… τουλάχιστον κάποιες ψυχές ίσως βρουν στηριγμό σε αυτόν τον ταπεινό λόγο ώστε να συνεχίσουν τον πνευματικό τους αγώνα. 

Κάποτε πήρα στα χέρια μου ένα βιβλίο του γραφείου μου και με καλυμμένο το εξώφυλλο διάβασα στην παρέα των 7-8 ατόμων που με είχαν επισκεφτεί και ζητούσαν επίμονα να τους πω πνευματικό λόγο:

«Τι όμορφη που είσαι αγαπημένη μου, τι όμορφη που είσαι;

Η καμπύλη των μηρών σου είναι σαν περίτεχνο περιδέραιο…

Ο κόλπος σου κρατήρας τορνευτός που βγάζει πάντα κρασί ευωδιαστό

Η κοιλιά σου είναι σαν τα στάρια ολόγυρα με κρίνα

Τα δυο σου στήθη σα δυο μικρά ζαρκαδάκια…

Τι όμορφη που είσαι και θελκτική μέσα στα χάδια αγάπη μου…

Σαν φοίνικας η κορμοστασιά σου

Τα στήθη σου σα δυο τσαμπιά χουρμάδες!

Είπα θ” ανέβω πάνω στο φοίνικα τα βάγια του θα πιάσω…

Έλα, ας βγούμε στα χωράφια αγαπημένε μου,

ας την περάσουμε τη νύχτα στα χωριά..

Εκεί τον έρωτά μου θα σου δώσω…»

Από την απορημένη έκφραση του προσώπου σας είναι δυνατόν να αντιληφθείτε και την έκφραση εκείνη των προσκυνητών...

Κι εκείνοι είχαν σκανδαλισθεί με την σύγχρονη ερμηνεία της λέξης που σημαίνει «σοκάρω, εντυπωσιάζω αρνητικώς». Είχαν λοιπόν οι ευλαβείς προσκυνητές σοκαριστεί για να εκφράσω τις εντυπώσεις τους και τις σκέψεις που ήταν κατάδηλες στα μάτια τους! 

Ήταν σα να μου έλεγαν "δε ντρέπεσαι πάτερ να διαβάζεις τέτοια ανήθικα βιβλία";

Και στην απορία τους αυτή άφησα να πέσει το κάλυμμα του εξωφύλλου από το βιβλίο που τους διάβασα και να φανεί με μεγάλα γράμματα ο τίτλος του «Η Αγία Γραφή»!!! 

Επειδή δε μπορούσαν να φανταστούν ότι ανάμεσα στα θεόπνευστα κείμενα είναι ποτέ δυνατόν να υπάρχουν τέτοια «Ανήθικα» (εντός εισαγωγικών) κείμενα για το λόγο αυτό πήραν από τα χέρια μου το βιβλίο και περιεργάζονταν ο ένας μετά τον άλλον «ιδίοις όμασι», το υπέροχο θεολογικό ποίημα «Άσμα Ασμάτων».(εδω)

Και εγείρεται τώρα το ερώτημα; Μπορεί ένα τέτοιο σκανδαλιστικό κείμενο να είναι μέσα στα Θεόπνευστα κείμενα της Αγίας Γραφής; Και βεβαίως γίνεται! 

Αρκεί τα περιγραφόμενα να έχουν και Θεόπνευστη ερμηνεία.

Ο κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του εμπειρίες και τα δικά του βιώματα. Έχει αναπτύξει με την πνευματική του προσπάθεια ή την απρόσκοπτη δαιμονική επιρροή στα χρόνια μέχρι την ενηλικίωσή του εμπάθειες, πάθη τα οποία καθοδηγούν τον λογισμό του.

Στον σάρκινο άνθρωπο της εποχής μας, τον άνθρωπο που θάλπει και ηδονίζει τη σάρκα του το κείμενο φαίνεται άκρως ερωτικό.

Στο μικρό παιδάκι φαίνεται αδιάφορο. Σε έναν άγιο του υπενθυμίζει την επιθυμία της ψυχής του να ενωθεί με τον νυμφίο Χριστό. Έχουμε λοιπόν τουλάχιστον τρεις διαφορετικές ερμηνείες για το ίδιο γεγονός ανάλογα με τις προαιρέσεις και τις διαθέσεις των ανθρώπων! 

Κι αυτή είναι η πικρότατη αλήθεια για τις κρίσεις και τις επικρίσεις που κάνουμε στα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας αποδεικνύοντας και επιδεικνύοντας τον εσωτερικό μας κόσμο. Την προσωπική μας πνευματική κατάσταση και το ύψος ή τον πάτο που έχουμε στην καλλιέργεια της ψυχής μας.

Επιτρέψτε μου να σας περιγράψω ακόμη ένα προσωπικό βίωμα. Όταν στην αρχή της μοναχικής μου πορείας ευρισκόμουν στο Άγιον Όρος, πολλές φορές οι γεροντάδες μου, με έστελναν να παραδώσω τρόφιμα στους ασκητές που ασκούνταν κοντά μας, καθώς βρισκόμασταν στο πιο δύσβατο μέρος του Όρους. Σε κάποιον από τους ασκητές αυτούς έτυχε κάποιο από τα τρόφιμα να είναι τυλιγμένο με εφημερίδα. Εκείνη την εποχή (πριν 20 χρόνια) ήταν στη μόδα κάποια μονοκόματα φορέματα που φορούσαν οι γυναίκες τα οποία είχαν και κουκούλα.

Στην εφημερίδα λοιπόν ήταν η φωτογραφία ενός φωτομοντέλου που φορούσε ένα τέτοιο κόκκινο φόρεμα με την κουκούλα στο κεφάλι της. Ο γέροντας ξετύλιξε με προσοχή την εφημερίδα και φίλησε με ευλάβεια τη φωτογραφία του… φωτομοντέλου! 

Στην ερώτηση: «Γέροντα, δε ντρέπεσαι; τι κάνεις εκεί;«, εκείνος απάντησε: «Γιατί παιδί μου; την Παναγία ασπάστηκα.»

Τα αθωώτατα εκείνα ματάκια του ευλογημένου ασκητού που είχε πάνω από 60 χρόνια να αντικρύσει γυναικεία θέα έβλεπαν εικόνα της Παναγίας μια φωτογραφία που πολλούς θα τους έκανε να την θεωρούν γεννήτρια φιλήδονων λογισμών!

Η αρχαία ερμηνεία της λέξεως «σκάνδαλο» που χρησιμοποιείται ιδιαιτέρως στην Αγία Γραφή είναι "παγίδα".... Και σαν τέτοιος ορισμός χρησιμοποιείται στην Ορθόδοξη Θεολογία.

Δεν υπάρχει «σοκ» γιατί κάτι τέτοιο υποδηλώνει εγωισμό. Πολλές φορές για να εξάρουμε την προσωπική μας αρετή δηλώνουμε τον αποτροπιασμό μας για αμαρτήματα που ακούμε άλλους να έχουν διαπράξει. 

Η Πατερική Θεολογία όμως είναι καταπέλτης στην αντίδρασή μας αυτή!

Είπε Αββάς, γράφει στο γεροντικό, όταν του μετέφεραν πως κάποιος μοναχός αμάρτησε: «Ω! Σήμερα μέγας στύλος έπεσε!» Διέπραξε δηλαδή μεγάλη αμαρτία, έχασε εκείνος ο μοναχός την πνευματική του κατάσταση, συμπεριφέρθηκε άσχημα! 

Ο Θεός όμως στον Αββά εκείνο την είχε φυλαγμένη! Μετά από λίγο ο αμαρτήσας μοναχός πέθανε. Παρουσιάστηκε άγγελος Κυρίου στον Αββά έχοντας στα χέρια του την ψυχή του αποθανόντος και ρώτησε: «Αββά, ο Κύριος θέλει να σε ρωτήσει, που προστάζεις να τοποθετήσει την ψυχή του μοναχού, στον Παράδεισο, ή στην Κόλαση;.

Ο Αββάς κατατρομαγμένος ψέλλισε στον Άγγελο:«Που να ξέρω εγώ; του Θεού δουλειά είναι αυτό!». «Έτσι» του γύρισε το λόγο ο Άγιος Άγγελος, «αφού είναι του Θεού δουλειά να κρίνει τα πλάσματα εσύ μην προτρέχεις να σπείρεις λογισμούς στους αδελφούς σου για το αν έπεσε ή όχι μέγας στύλος»!!!

Αλλού γράφει πάλι ο Ευεργετινός: «Εκοιμήθει ένας μοναχός κι όταν πήγαν οι άλλοι μοναχοί της Σκήτης να τον ετοιμάσουν προς ταφή, βρήκαν κάτω από το προσκέφαλό του τρία χρυσά νομίσματα. Έγινε τότε μεγάλος θρήνος στους αδελφούς οι οποίοι θεώρησαν ότι ο νεκρός απώλεσε τους μοναχικούς κόπους έχοντας υποπέσει στην φιλαργυρία. Έθαψαν τον μοναχό με αληθινή απογοήτευση κι ήταν σχεδόν βέβαιοι ότι ο μοναχός ευρισκόταν στην κόλαση...

Στο τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο, ένας από τους ευλαβείς εκείνους μοναχούς (υπήρχε η ευλαβής συνήθεια την εποχή εκείνη) ζήτησε να πληροφορηθεί εάν τελικά κολάστηκε ο κεκοιμημένος μοναχός. Κι ο Άγιος Άγγελος του αποκάλυψε: «εάν δεν σωζώταν και οι ατελείς, αυτοί που δεν κατόρθωσαν να αγιάσουν εν ζωή, τότε πως θα αποδεικνύονταν η ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ του Θεού;». 

Κι είναι βαρύτατος αυτός ο λόγος. Γιατί ο Θεός είναι φιλάνθρωπος, αγαπάει το ανθρώπινο γένος και θέλει όλοι να σωθούμε. Είτε είμαστε φτασμένοι, οπότε με το σπαθί μας εισερχόμαστε στον Παράδεισο (πράγμα απιθανότατο!!!), είτε έχουμε ξεκινήσει τον αγώνα της σωτηρίας μας λίγο-λίγο, όσο μπορούμε, αλλά με ειλικρίνεια και ελπίδα, και τελικώς η φιλανθρωπία Του θα μας σπρώξει να μπούμε στον Παράδεισο.

Κάνοντας τις εκπομπές στο Ραδιοφωνικό Σταθμό της Μητρόπολης Βεροίας (90,2fm) σχετικά με τον Ευεργετινό, που είναι μια συλλογή πολύ-πολύ ψυχωφέλιμη, χρειάστηκε να σχολιάσουμε πολλά σκανδαλιστικά γεγονότα. Σ” ένα από αυτά εστάλη από τον γέροντα ένας υποτακτικός για να αρδεύσει νερό από το πηγάδι. 

Εκεί στέκονταν μια πρόστυχη γυναίκα με την οποία έπεσε στην πορνεία. Ο υποτακτικός επέστρεψε στο κελλί του και συνέχισε τη ζωή του σα να μη συνέβαινε τίποτα...

Δεν σκέφτηκε το γεγονός, δεν απογοητεύτηκε από την πτώση του, δεν διατήρησε στη σκέψη του λογισμούς γαργαλιστικούς, αλλά επιδόθηκε στον κανόνα που του είχε βάλλει ο Γέροντας.

Όμως ο Γέροντας έλαβε αποκάλυψη από τον Θεό: «Ο υποτακτικός σου έλαβε μεγάλο στεφάνι». Επισκέφτηκε τότε ο Γέροντας τον υποτακτικό και τον ρώτησε καταλεπτώς τι έκανε, αναμένοντας από αυτόν να του διηγηθεί κάποιο ασκητικό κατόρθωμα....

Όταν έμαθε για την αμαρτία του μαθητού του, εντυπωσιάστηκε κι αντιλήφθηκε πως αυτό που για όλους μας θεωρείται ανήθικο για το μοναχό εκείνο εφόσων δεν συνέχισε, δεν δεσμεύτηκε, πολέμησε κι απέβαλλε και την παραμικρή σκέψη της αμαρτίας και προπαντώς δεν έπεσε στην απόγνωση που θεωρείται και οριστικός πνευματικός θάνατος, έγινε αιτία να στεφθεί από το Θεό για τον ειλικρινή του αγώνα.

Αλήθεια όμως υπάρχουν σκάνδαλα στην Εκκλησία; Θα μου πουν ότι υπάρχει κλέφτης παπάς;

Εγώ θα τους πω ότι υπάρχει και κλέφτης απόστολος! Θα μου πουν ότι υπάρχει κληρικός που αρνήθηκε το Χριστό; Κι εγώ θα τους απαντήσω πως υπάρχει και αρνησίχριστος Απόστολος. Υπήρξε πόρνος αρχιερεύς; Θα τους πω ότι υπήρξε και αιμομίκτης Πατριάρχης. Και φονιάς Προφήτης. Και μοιχός Εκλεκτός του Θεού.

Η αλήθεια είναι πως με την κοσμική έννοια των σκανδάλων, των σοκαριστικών γεγονότων δηλαδή, η Αγία Γραφή αλλά και η Ιερά Παράδοση, ο Συναξαριστής, και τα Γεροντικά βρίθουν γεγονότων που δικαίως ή αδίκως μπορούν να προκαλέσουν σκανδαλισμό. 

Ο Αδάμ απεχθάνεται την Γυναίκα του και παραπονιέται στο Θεό: «Η γυναίκα που μου εδώσες αυτή με παρέσυρε.» Ο Κάϊν δολοφονεί τον αδελφό του. Ο Νώε μεθά και βγάζει τα ρούχα του. Ο Αβραάμ παντρεύεται την αδελφή του Σάρα και μετά την παραδίδει για γάμο στους διάφορους άρχοντες που την απαιτούν να την παντρευτούν. Ο Λωτ συνουσιάζεται με τις κόρες του. Τα παιδιά του Ιακώβ πωλούν τον αδελφό τους Ιωσήφ σε δουλεμπόρους. 

Ο Προφήτης Δαβίδ αφήνει έγκυο την γυναίκα του στρατηγού Ουρία και μετά τον εκθέτει στον πόλεμο για να τον σκοτώσουν. Ο Οζά στηρίζει την κιβωτό της Διαθήκης για να μην πέσει κι αμέσως πεθαίνει. Ο Αύναν εκσπερματώνει στο χώμα για να μην τεκνοποιήσει και κατακεραυνώνεται. Η ανύπαντρη Παναγία γεννά παιδί. Ο Χριστός συντρώγει με τελώνες και πόρνες. 

Πόρνες με οικειότητα φιλούν τα πόδια του Χριστού. Ο Ιούδας κλέβει από το ταμείο. Ο μαθητής προδίνει τον δάσκαλο. Ο Πέτρος τον αρνείται. Ο Μεσσίας αντί να οδηγήσει τον κόσμο στην απελευθέρωση Σταυρώνεται. Ο Ανανίας και η σύζυγός του αφού αποκρύπτουν ποσό που είχαν υποσχεθεί να το προσφέρουν στους Αποστόλους πέφτουν νεκροί.

Ο Απόστολος Μάρκος εγκαταλείπει τον Απόστολο Παύλο στις περιοδείες. Ο Μέγας Κωνσταντίνος θα κάνει πολλά ατοπήματα στην προσωπική του ζωή. Ο Μέγας και Άγιος Θεοδόσιος θα σκοτώσει 2000 άτομα. 

Ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος και ο Άγιος Επιφάνιος Κύπρου θα διαπληκτιστούν και θα ευχηθούν ο ένας για το τέλος του άλλου. (!!!)

Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας θα θεωρηθεί βίαιος διώκτης των αιρετικών. Ο Άγιος Νικόλαος θα χαστουκίσει τον Άρειο. Ο Άγιος Μαρτινιανός θα συναινέσει να συνουσιαστεί με μια γυναίκα. Η Αγία Θεοδώρα της Αλεξάνδρειας θα απατήσει τον σύζυγό της. Η Αγία Μαρία η Αιγυπτία θα ακολουθήσει ναύτες στο ταξίδι τους για να απολαύσει ερωτικές στιγμές. 

Η μοναχή Μαρία ανεψιά του Οσίου Αβραάμ θα εκδωθεί σε πορνείο. Ο Βονιφάτιος θα έχει οργιαστικές σχέσεις με την αφέντρα του Αγλαϊα, κι είναι αμφότεροι άγιοι του Ορθόδοξου Αγιολογίου. Ο Άγιος Νικόδημος ο Βεροιώτης θα γυρίζει στα καπηλειά με πόρνες. Άγιοι μας αρχικά θα τουρκέψουν. Όσιοι μας θα πορνεύσουν, θα αλλαξοπιστήσουν, θα διακωμωδηθούν από τον διάβολο πολλάκις.

Αυτή η ομιλία θα γινόταν πολύ άσεμνη και αναιδής, αν καταγράφαμε κι άλλα εκκλησιαστικά σκάνδαλα. Τα βιβλία μας γέμουν από πτώσεις μοναχών, κληρικών ακόμη και επισκόπων. Δεν υπάρχει όμως λόγος να σας δώσω εξηγήσεις για να μην σκανδαλίζεστε με αυτά που ακούσατε. Απλά γιατί, τίποτα δε στερεί την δόξα που μπορεί να έχει κανείς στον Ουρανό από όσα τον αμαυρώνουν εδώ στη γη.

Μάλιστα πολλοί τολμηροί αποκαλύπτουν οι ίδιοι τις μελανές τους σελίδες.Ο Παύλος συνεχώς αναφέρει ότι υπήρξε διώκτης του Χριστού. Ο Πέτρος ομοίως ότι αρνήθηκε τον Κύριο. Συνεπώς κανείς μας ποτέ δεν αποτάχθηκε τα σκάνδαλα, ούτε θέλησε να τα αποκρύψει, ούτε περισσότερο να αποφύγει τις συνέπειες τους. Αν θέλετε είναι μια απόδειξη ειλικρίνειας των Γραφών μας.Κάτι που κάνω έστω και εγκληματικό το κάνω γιατί είμαι χώμα και λάσπη. Κι αν δεν κάνω κάτι χειρότερο είναι γιατί με προστατεύει το χέρι του Θεού. 

Ο αββάς Σισώης τρώει πριν τις 3 το μεσημέρι κάτι που για τους μοναχούς της εποχής του θεωρείτο εγκληματικό. Εκείνη την ώρα κτύπησε την πόρτα του κελλιού του ένας επισκέπτης, κι ο υποτακτικός έσπευσε να προτείνει να κρύψουν το φαγητό. «Όχι», πήρε την απάντηση: «Εάν ο Αββάς Σισώης τρώει πριν την ορισμένη ώρα, όλος ο κόσμος να το μάθει ότι δεν είναι σωστός και παραβιάζει τους μοναχικούς κανόνες».

Η αλήθεια είναι πως το κάθε σκανδαλιστικό γεγονός δεν μπορεί να περιγράφει τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου αλλά μόνο μια ''φωτογραφική στιγμή''...

Από όλους μας γνωρίζουμε μόνο φωτογραφικές στιγμές δηλαδή πολύ λίγο από τον χαρακτήρα του καθενός. Έτσι εάν την πρώτη εκείνη μεγάλη Πέμπτη αντικρίζαμε τον Ισκαριώτη Ιούδα, θα του φιλούσαμε το χέρι γιατί ήταν ακόμη ένας από τους Αποστόλους. Την ίδια ημέρα εάν επισκεπτόμασταν τις φυλακές του Πραιτορίου θα συναντούσαμε τον Ληστή Δημά, κατάδικο σε φρικτό θάνατο για πολλά εγκλήματα και θα λέγαμε «Άξια υποφέρει για όσα έκανε».

Την Μεγάλη Παρασκευή το μεσημέρι ο Θεός θα εκθέσει τη λογική μας ανεπανόρθωτα: ο Απόστολος Ιούδας Ισκαριώτης γίνεται προδότης και αυτόχειρας, ο ληστής Δημάς εισοδεύει πρώτος στον Παράδεισο, πριν ακόμη κι από αυτήν την Παναγία.

Ο αββάς Ησαίας θα πει πολύ σοφά: Όποιος έχει ταπεινοφροσύνη, γλώσσα δεν έχει για να ελέγξει τον έναν που είναι αμελής ή τον άλλον που είναι ασεβής. Ούτε μάτια έχει για να παρατηρεί τα ελαττώματα άλλου. Ούτε αυτιά έχει για να ακούει όσα δεν ωφελούν την ψυχή του. Και δεν έχει να μιλήσει σε κανέναν για τίποτα άλλο εκτός από τις αμαρτίες του. Αν κανείς δεν βαδίζει το δρόμο αυτό ακόμα κι αν νηστεύει αυστηρά τρώγοντας μια φορά κάθε 6 μέρες ή επιδοθεί σε μεγάλους αγώνες, πηγαίνουν χαμένοι όλοι του οι κόποι.

Η αλήθεια είναι ότι αυτή η υπεραισθησία στην ηθική διάσταση του Χριστιανισμού είναι πρόσφατο γεγονός. Τον 20ο αιώνα που πολλοί σπούδασαν στις ευρωπαϊκές θεολογικές Σχολές έφεραν πίσω τους στην Ορθόδοξη Ελλάδα της μετάνοιας και της συγχωρητικότητας τον αέρα της στεγνής Ηθικής, όπως την εννοούσαν ο Αριστοτέλης, ο Θωμάς Ακινιάτης, Προτεστάντες θεολόγοισαν μορφή εξωτερικού περιβλήματος στη θρησκεία. Οι θρησκευόμενοι έπρεπε να φορούν απαραιτήτως συγκεκριμένα ρούχα, με συγκεκριμένη κόμμωση και εντολές τύπου να μην βάζουν τα χέρια στις τσέπες του παντελονιού μήπως σκανδαλιστεί κάποιος και άλλες ακρότητες άγνωστες στην Αγιοπατερική Παράδοση και τις εντολές του Θεού. 

Η μικρή μας εμπειρία συμφωνεί απολύτως με την επιβεβαίωση και συγχρόνων Αγίων Γερόντων, όπως του Γέροντος Πορφυρίου που μέμφθηκε δυο πνευματικοκόρες του με κότσο και μακριές φούστες που ενδόμυχα θεώρησαν ανήθικη μια κοπελίτσα με μίνι. Εκεί που δεν το περιμένεις βρίσκεις αρετή που σε αφήνει έκθαμβο.

Η μελέτη των Πατερικών κειμένων θα μας οδηγήσει πίσω στην αλήθεια της πίστεως… εκεί όπου μπορεί στη γύμνια να κρύβεται η σεμνότητα και στην επιμελημένη εμφάνιση η φιλαρέσκεια ή η ανθρωπαρέσκεια.

Δεν θα αποφύγουμε να μιλήσουμε για τον σκανδαλισμό και μέσα από τα λόγια του Σωτήρα Χριστού. Και οι τέσσερις Ευαγγελιστές κάνουν ακριβώς τις ίδιες αναφορές στους λόγους του Κυρίου περί σκανδάλων γιατί όπως φαίνεται τους εντυπώθηκαν ιδιαιτέρως.

Εδώ όμως η λέξη σκάνδαλο δεν σημαίνει «σοκάρισμα», αλλά παγίδα του διαβόλου. Έτσι θα αναφωνήσει ο Σωτήρας: «εάν το δεξί σου μάτι σε παγιδεύει βγάλτο… Εάν το δεξί σου χέρι σε παγιδεύει κόψτο...». Αλλού πάλι γνωρίζοντας ότι κάποιοι θα σκανδαλιστούν από την συμπεριφορά του θα πει: «ευτυχισμένος είναι εκείνος που δεν θα σκανδαλιστεί σε ότι αφορά εμένα».

Είναι εντυπωσιακό και με τρομάζει αυτό που θεωρεί ο Χριστός αιτία σκανδαλισμού στο πρόσωπό του. Στην παραβολή του καλού Σπορέα θα πει: «ο άλλος σπόρος είναι εκείνος που δεν έχει ρίζα και μόλις γίνεται θλίψη ή διωγμός αμέσως σκανδαλίζονται οι ψυχές», δηλαδή αμφιβάλλουν για τη σωτηρία τους. Μαζί με τον φοβερό επίσης λόγο της Γραφής ότι στη Γαλιλαία σκανδαλίζονταν μαζί του, πέφταν σε λογισμούς γιατί τον είχαν δει να μεγαλώνει κοντά τους και δεν πιστεύαν στην θεϊκή αποστολή του, το κείμενο λέγει «δεν έκανε θαύματα πολλά για την απιστία τους».

Από αυτά συνάγεται ότι όταν κανείς σκανδαλίζεται σημαίνει αμφιβάλειως προς την πίστη του στο πρόσωπο και συνεπώς έναντι του Θεού. Ο σκανδαλισμός δεν είναι τίποτα άλλο παρά απιστία απέναντι του Θεού.

Αλλού πάλι ο Χριστός προσπαθεί να προλάβει το σκάνδαλο. Ίσως όμως σε εκείνους που είναι δικαιολογημένοι. Όπως στους Φοροεισπράκτορες και γι αυτό εντέλλεται στον Πέτρο να ψαρέψει και το νόμισμα που θα βρει στο ψάρι μέσα να το δώσει ως φόρο, για να μην σκανδαλιστούν. Αλλά και ο Απόστολος Παύλος θα πει να αποφεύγουν τα ειδωλόθυτα για να μην σκανδαλίζουν τους αδυνάτους στην πίστη. Μάλιστα ο Απόστολος τον σκανδαλισμό τον κατατάσσει στις ασθένειες: «ποιος αρρωσταίνει κι εγώ δεν αρρωσταίνω μαζί του; ποιος σκανδαλίζεται κι εγώ δεν καίγομαι από τη θλίψη μου;».

Το ηθελημένο σκάνδαλο βέβαια, αυτό που γίνεται ξώφθαλμα, με περιφρόνηση στους συνανθρώπους ως αφιλάδελφο ο Χριστός θα το καταδικάσει… 

Τότε ευθύνεται ο αίτιος του σκανδάλου: «όποιος σκανδαλίσει έναν από τους ασήμαντους αυτούς που είναι πιστοί μου, τον συμφέρει να κρεμάσει μια μυλόπετρα στο λαιμό του και να καταποντιστεί στο πέλαγος της θάλασσας.»

Αλίμονο στον κόσμο που ταλαιπωρείται από τα σκάνδαλα. Πρέπει να συμβούν (έτσι θα αποκαλυφθεί ποιος πιστεύει και ποιος όχι). Όμως αλίμονο στον άνθρωπο από τον οποίο προέρχεται το σκάνδαλο. 

Με την διπλή έννοια η τελευταία φράση: Αλίμονο σε όποιον προκαλεί το σκάνδαλο, είναι σκανδαλοποιός αλλά και αλίμονο σε όποιον προβάλλει το σκάνδαλο, το γνωστοποιεί. 

Μην ξεχνάτε τον Μέγα Κωνσταντίνο να λέγει ότι εάν έβλεπε έναν κληρικό να πορνεύει θα έβγαζε την βασιλική του χλαμύδα να τον σκεπάσει με σκοπό να αποκρύψει το σκάνδαλο και να διατηρήσει την ηρεμία των αγωνιζομένων χριστιανών.

Ο σκανδαλισμός υπό την έννοια της παγίδας γεννά σωρεία άλλων παθών γι αυτό και είναι πολύ αγαπητός από τον διάβολο: προκαλεί εγωισμό, απόγνωση, υποκρισία, λογισμούς, καχυποψία, αρνητικότητα, κατάκριση, ιεροκατηγορία, γογγυσμούς. 

Προκαλεί δε τάχιστα την εφαρμογή του πνευματικού νόμου: "ότι κοροϊδεύεις το λούζεσε", κι έχουμε ατελείωτα παραδείγματα επ” αυτού. Για να μην τονίσουμε και το συμπέρασμα του μεγάλου ψυχαναλυτού Έριχ Φρόμ πως "ότι κοροϊδεύουμε ενδόμυχα το επιθυμούμε και το ζηλεύουμε".

Στα εκκλησιαστικά όμως θέματα έχουμε μια ιδιαιτερότητα. Δεν είναι απλώς ότι κάποιοι σκανδαλίζονται αλλά χάνονται ψυχές εξαιτίας της υπέρ του δέοντος προβολής ενός σκανδάλου. Εάν όμως εγώ θέλω να ανάψω το φως πατώντας τον διακόπτη δε με ενδιαφέρουν οι διαδρομές ή τα χρώματα των καλωδίων. Ομοίως θέλοντας να πάρω την μυστηριακή χάρη δεν θα σταθώ ενώπιον των προσωπικών αδυναμιών του κλήρου αλλά θα οδηγηθώ στην εκμετάλλευση τους για την απόκτηση των Δωρεών του Θεού. 

Αλίμονον αν περίμενε ο Θεός να είναι ο ιερέας της ενορίας Άγιος για να τελεστεί σωστά μια βάπτιση…. όλοι θα είμασταν αβάπτιστοι. 

Αλλά ενεργεί η Χάρις και αναπληρώνει την ανθρώπινη έλλειψη. Δόξα τω Θεώ, όλα είναι τακτοποιημένα με υπερβάλλουσα αγάπη στο ανθρώπινο γένος μας. Επιτρέψτε μου να βρεθώ στο άλλο άκρο λέγοντας ότι να δοξάζουμε το Θεό γιατί εμπιστεύθηκε τη μυστηριακή του Χάρη σε αναξίους κληρικούς όπως είμαστε εμείς, γιατί αν προσεγγίζαμε σε αγγέλους να βαπτιστούμε, να εξομολογηθούμε, να λάβουμε θεία Κοινωνία θα μας κατάκαιγαν βλέποντας μας όλους εμάς τόσο ατελείς.

Ο πνευματικός σκεπάζει πλήθος αμαρτιών. Ο στερημένος Χάριτος και Ευλογίας ασταμάτητα αποκαλύπτει σκάνδαλα… Κι αν δε βρει, επινοεί δικά του!

Σκέφτονται τώρα οι πιστοί να αφήσουν τον οβολό τους στην εκκλησία. Όχι πάντα γιατί δεν έχουν, αλλά γιατί έχουν επηρεαστεί για όσα λέγουν οι δημοσιογράφοι. Εγώ θα τους πω ότι άφοβα διαθέτω τα χρήματα μου στο μοναστήρι στο οποίο ζω, χωρίς να αποταμιεύω. Διότι αν είναι να μου «φάει» κάποιος τα χρήματα, προτιμώ από αυτό το απαίσιο κράτος να μου τα φάει η μάνα μου Εκκλησία.

Αλλά μην ξεχνάτε ότι τα σκάνδαλα είναι μέρος της πολεμικής εναντίον της Εκκλησίας. Στη σύγχρονη κοινωνία είναι απαραίτητο ο πολίτης να είναι ξεκρέμαστος από κάθε ελπίδα, σεβασμό, πίστη για να φέρεται ως πιόνι στις επιδιώξεις της Παγκοσμιοποίησης. Αφήνουμε τους πολιτικούς να ομιλούν για σκάνδαλα και τις τηλεοράσεις να οργιάζουν με την σκανδαλο-λαγνεία για να μη βλέπουμε τα χάλια μας!

Ποια χάλια μας; εγώ θα σας αναφέρω μόνον τα πολιτιστικά! Κάθε χώρα και κάθε μεγαλούπολη περηφανεύεται για έναν τουλάχιστον ναό. Η Ρώμη για τον Άγιο Πέτρο, το Παρίσι για την Νοτρ Ντάμ, το Λονδίνο για τον Άγιο Παύλο… κι η κακόμοιρη Αθήνα εδώ και δυο δεκαετίες έχει τις σκαλωσιές στο Μητροπολιτικό της φτωχικό Ναό χωρίς να μπορεί να τον αποκαταστήσει.

Σε μια χώρα η οποία είναι κατ” εξοχήν χριστιανική, σε μια χώρα που οι πολιτικοί της βάλθηκαν να κατασκευάσουν με το δημόσιο χρήμα Τζαμί! 

Όπου οι παπάδες δεν διορίζονται πλέον αλλά τον περασμένο Αύγουστο διορίσθηκαν 200 μουφτήδες στην περιοχή του Έβρου με δημόσιο μισθό, από τις βαρύτατες φορολογίες μας!

Παλιότερα τα λιοντάρια έτρωγαν τις σάρκες των χριστιανών κάτω από τα βλέμματα των θεατών και αυτό ήταν διασκέδαση! Σήμερα μας διασκεδάζουν οι διασυρμοί του Εφραίμ και του κάθε Εφραίμ στις σημερινές αρένες που είναι οι συσκευές τηλεθέασης των σπιτιών σας. Δεν τρομάζουμε. Απλά σας ενημερώνουμε. Είπε ο Γέροντας Παϊσιος: ο διάβολος οργώνει αλλά τελικά σπέρνει ο Θεός…

Σε αυτούς που τους προσάπτουν κατηγορίες θα επικαλεστώ ένα παράδειγμααπό την κλασσική αρχαιότητα. Ο Σωκράτης περιέρχονταν την αγορά. Εκεί τον συνάντησε ένας νεαρός ο οποίος είχε λόγους να τον μισεί και ξεκίνησε ένα φοβερό υβρεολόγιο εναντίων του φιλοσόφου ώστε να μαζευτεί με περιέργεια ένα μεγάλο πλήθος γύρω τους. 

Όταν τελείωσε ο νεαρός, ο Σωκράτης του είπε: «να σε ρωτήσω κάτι. Εάν ένας έχει ένα σκεύος, ένα ποτήρι, και θέλει να το δώσει στον άλλον, αλλά εκείνος δε το παίρνει, σε ποιανού χέρι είναι το σκεύος;». «Σε εκείνου που το προσφέρει»! «Έτσι», του είπε ο έξυπνος φιλόσοφος, «κι εγώ τις δικές σου ύβρεις δεν τις προσλαμβάνω και τις αφήνω να μολύνουν τη δική σου καρδιά»!!! 

Γιατί ο δαίμονας επιχειρεί να βάλει την απόγνωση σε όλες τις καρδιές των ανθρώπων και ειδικά σε εκείνους που αγωνίζονται. Κι ένας επιτυχής τρόπος είναι η προβολή ενός σκανδάλου.

Να καταλήξω με μια ακόμη καλογερική ιστορία; Δυο μοναχοί περνούν ένα ορμητικό ποτάμι. Εκεί βρισκόταν και μια γυναίκα που ήθελε κι αυτή να περάσει το ποτάμι. Ζήτησε τη βοήθεια των μοναχών. Καλώς ή κακώς ο ένας προθυμοποιήθηκε να την πάρει αγκαλιά και να την περάσει από το ποτάμι. Έφθασαν στην αντίπερα όχθη. Κατέβασε ο μοναχός τη γυναίκα από την αγκαλιά του και συνέχισε την οδοιπορία του με τον άλλο μοναχό. Αφού περπάτησαν αρκετή ώρα, λέει ο δεύτερος: 

«Ξέρεις αδελφέ! Όταν πάμε στο μοναστήρι εγώ θα πω στον Γέροντα μας τι έκανες!». Έδειχνε φανερά σκανδαλισμένος με την τόλμη του αδελφού του να δεχτεί να ακουμπήσει μια γυναίκα.

Κι ο πρώτος μοναχός, ο οποίος φαίνεται πως ήταν πολύ πιο πνευματικός άνθρωπος δεν θεώρησε «κάρφωμα» το φέρσιμο του αδελφού του, αλλά για να τον ωφελήσει συμπλήρωσε: «Να ΄ναι βλογημένο! Μόνο να εξομολογηθείς στο Γέροντα μας ότι εγώ άφησα τη γυναίκα στην άλλη όχθη του ποταμού, ενώ εσύ συνεχίζεις να την κουβαλάς μαζί σου!».

Μια από τις αγαπημένες μου παρομοιώσεις είναι η εξής: Αν κάποιος φορά ματογυάλια με φακούς σε χρώμα μπλε, βλέπει τον κόσμο να είναι μπλε. Αν φορά κόκκινους φακούς βλέπει τον κόσμο κόκκινο, και γενικώς ότι χρώμα φακούς φοράει με τέτοιο χρώμα βλέπει να είναι όλα τα πράγματα γύρω του.

Ο σκανδαλισμός μου λοιπόν είναι θέμα της επιλογής του φακού, που παρομοιάζει την προαίρεσή μου και τα πάθη που έχω επιλέξει να έχω στην ψυχή μου. Μέσα από αυτά κρίνω και κατακρίνω τον κόσμο. Σκανδαλίζομαι και αθωώνω τα προσωπικά μου σκάνδαλα. 

Κερδίζω ή χάνω τον Παράδεισο...

Αρχιμ. Παλαμάς Κυριλλίδης. 

Ομιλία για τα Σκάνδαλα της Εκκλησίας 

στη σειρά «ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ» της Ι. Μητροπόλεως Βεροίας, 

Ναούσης & Καμπανίας 27 Φεβρουαρίου, 2012 

http://pneumatoskoinwnia.blogspot.gr

Η ορθή πίστη ως ψυχική υγεία

«Ο δειλός άνθρωπος, έλεγε ο μεγάλος αββάς Ισαάκ ο Σύρος ο σοφός, πάσχει κυρίως από δύο ψυχικές ασθένειες: από ολιγοπιστία και από φιλοσωματία. Όποιος αγωνίζεται να νικήσει αυτά τα δύο μεγάλα κακά είναι φανερό πως πιστεύει ολόψυχα στο Θεό και είναι έτοιμος να δεχθεί όλα τα δυσάρεστα που τυχόν Εκείνος θα παραχωρήσει.

(Από το Γεροντικό, Θ. Χαμπάκη).

Η εποχή μας, μεταξύ άλλων, έχει χαρακτηριστεί ως εποχή των ψυχικών ασθενειών. Όχι, βέβαια, πως τώρα εμφανίστηκαν αλλά τώρα ονομάστηκαν και αυξήθηκαν.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας, ως οι εκφραστές της Θεολογίας και της ζωής της, μιλούν για την αμαρτία ως ασθένεια, για τους πνευματικούς πατέρες ως ιατρούς, για την Εκκλησία ως νοσοκομείο, για την υγεία ως θεραπεία από τα πάθη και αγιότητα – θέωση...

Με αυτή τη θεώρηση, οι ψυχικές ασθένειες είναι η έκφραση του λανθασμένου τρόπου ζωής, που, ασφαλώς, η Ορθόδοξη Εκκλησία μπορεί να θεραπεύσει. Όμως παρατηρούμε το φαινόμενο μέσα στην Εκκλησία να ζουν άνθρωποι φοβερά ασθενείς ψυχικά, με αλλοιωμένη πίστη και καταπιεσμένη ζωή.

Η δειλία π.χ. διαταράσσει την ηρεμία του ανθρώπου, τον κάνει να φοβάται και ν’ αγωνιά μπροστά στο ενδεχόμενο ασθενειών ή δυσκολιών που θα έλθουν στον ίδιο ή τους δικούς του. Πίσω από αυτό το φαινόμενο κρύβεται, κατά τον αββά Ισαάκ, η ολιγοπιστία και η φιλοσωματία. Η πρώτη ως διαταραχή της σχέσης του με το Θεό και η δεύτερη ως φιλαυτία, ως εγωκεντρισμός.

Έτσι η εκκλησιαστική ζωή, ως ζωή κι όχι θεωρία, φαίνεται στην καθημερινότητά μας. Αν, δηλαδή, ο Θεός δεν διαποτίζει όλες τις πτυχές της ζωής μας και η πίστη μας σ’ Αυτόν περιορίζεται στα «θρησκευτικά μας καθήκοντα» και σε κάποιες μέρες, είναι προφανές ότι δεν ζούμε την πίστη των Πατέρων μας με την ανάλογη, βέβαια, παθολογία.

Όπως η ασθένεια κατανοείται στα συμπτώματά της, το ίδιο και η λανθασμένη πίστη. Ο άπιστος – με την έννοια της αδύνατης πίστης – αναστατώνεται και διαλύεται όταν δεν έλθουν τα γεγονότα όπως τα υπολογίζει. Δεν μπορεί να εμπιστευτεί την πρόνοια του Θεού, δεν μπορεί να διακρίνει πίσω από τις αναποδιές, τις δυσκολίες και δοκιμασίες την αγάπη Του και το ενδιαφέρον Του για πνευματική ανάπτυξη.

Ο πιστός όμως που Τον εμπιστεύεται απόλυτα και συγχρόνως «ξέχασε τον εαυτό του» νικώντας τον εγωκεντρισμό του νικά τις φοβίες και ζει ήρεμα και φυσιολογικά. Ο εσωτερικός του κόσμος είναι ισορροπημένος, γι’ αυτό και δεν γνωρίζει ψυχικές ασθένειες. Ως άνθρωπος ταράσσεται στα απρόοπτα δυσάρεστα αλλά δεν διαλύεται ούτε χρειάζεται ψυχοφάρμακα για να ηρεμήσει.

Τα όσα γράφονται δεν είναι για κρίση κανενός αλλά για διάγνωση της πίστης ώστε να ζήσουμε με ψυχική υγεία, φυσιολογικά, απολαμβάνοντας την ομορφιά της ζωής και αντιμετωπίζοντας τα δυσάρεστα με ολόψυχη πίστη στο Θεό και Πατέρα μας.

π. Ανδρέας Αγαθοκλέους

agiabarbarapatras.blogspot.gr

Είναι παρηγοριά να πάθεις κάτι για το Χριστό

Πιστέψτε με τώρα είναι μπροστά μας να υποστούμε χειρότερα από όσα έπαθε ο Παύλος.

Τότε εκείνοι κτυπούσαν τον Παύλο με πέτρες. Τώρα μας κτυπούν με λόγια οδυνηρότερα και από πέτρες.

Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν; Ότι έκανε και κείνος. Δεν εμίσησε εκείνους που τον ελιθοβόλησαν, αλλά ενώ εκείνον τον έσυραν δια της βίας έξω από την πόλη, αυτός μπήκε πάλι για να ευεργετήσει εκείνους που τόσο τον αδίκησαν. Αν υπομείνεις και συ τον υβριστή, τον βάναυσο, εκείνον που σε αδικεί τόσο πολύ, λιθοβολήθηκες και συ. Μην πεις ότι δεν έφταιξα τίποτε, γιατί σε τι είχε φταίξει ο Παύλος για να λιθοβοληθεί. Εκήρυττε τη Βασίλεια των ουρανών, απομάκρυνε από την πλάνη, ωδηγούσε στο Θεό. Αυτά είναι άξια για στεφάνους, για δημόσιο έπαινο, για χίλια καλά, όχι για λιθοβολισμό. Αλλά όμως έπαθε τα αντίθετα. Αυτό είναι που αποτελεί περίλαμπρη νίκη.

«Και έσυραν αυτόν» (Πραξ 14. 19). Και σένα πολλές φορές σε σέρνουν. Μη θυμώσεις, αλλά κήρυξε το Ευαγγέλιο με την επιείκειά σου. Σε έβρισαν; Σώπασε και ευλόγησε αν μπορείς, και έτσι εκήρυξες και συ το Λόγο, εδίδαξες επιείκεια, εδίδαξες πραότητα. Γνωρίζω πολλούς που δεν πονούν τόσο από τα τραύματα, όσο από τα λόγια γιατί το τραύμα το δέχεται το σώμα, ενώ τα λόγια η ψυχή. Αλλά ας μη πονάμε, ή καλύτερα ας υπομένουμε τους πόνους.

Δε βλέπετε τους πυγμάχους, που με τραυματισμένα τα κεφάλα, με σφιγμένα τα δόντια, υποφέρουν τους πόνους τόσο ήρεμα. Εδώ δεν υπάρχει ανάγκη να τρίξεις τα δόντια, να δαγκώσεις τα χείλη. Σκέψου τον Δεσπότη σου και αμέσως έβαλες το φάρμακο στη σκέψη. Σκέψου τον Παύλο. Κατάλαβε ότι νίκησες συ ο κτυπημένος, ενώ εκείνος που σε κτύπησε νικήθηκε και τότε όλα τα θεράπευσες.

Είναι μια κρίσιμη στιγμή μην παρασυρθείς, και αμέσως κατώρθωσες τα πάντα. Μην ταραχθείς και έσβησες τα πάντα. Είναι μεγάλη παρηγοριά να πάθεις κάτι για το Χριστό.

Του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

http://www.exomologistetokirio.gr

Εκείνοι που γνωρίζουν το Θεό…

Εκείνοι που γνωρίζουν το Θεό, γεμίζουν από κάθε καλή έννοια και επειδή επιθυμούν τα ουράνια, καταφρονούν τα βιοτικά. Αυτοί οι άνθρωποι ούτε αρέσουν στους πολλούς, ούτε και αυτοί αρέσκονται με τους πολλούς. Και γι’ αυτό όχι μόνο τους μισούν αλλά και τους περιγελούν οι πιο πολλοί ανόητοι. Υπομένουν όσα τους φέρνει η φτώχεια επειδή γνωρίζουν ότι εκείνα που οι πολλοί θεωρούν κακά, σ’ αυτούς είναι καλά. Γιατί εκείνος που στοχάζεται τα επουράνια, πιστεύει στον Θεό γνωρίζοντας ότι όλα είναι έργα της θελήσεώς Του. Εκείνος όμως που δε τα στοχάζεται, δεν πιστεύει ποτέ ότι ο κόσμος είναι έργο του Θεού και ότι δημιουργήθηκε για τη σωτηρία του ανθρώπου.

Μέγας Αντώνιος

 dakriametanoias.blogspot.ca

Η τελειότητα της αγάπης βρίσκεται στην ένωση με τον Θεό!

Να αγαπάς τον Θεό έτσι όπως Εκείνος μας πρόσταξε να τον αγαπάμε και όχι όπως τον αγαπούν τάχα οι πλανεμένοι ονειροπόλοι.

Μην επιδιώκεις εκστάσεις, μην προξενείς στον εαυτό σου νευρική έξαψη, μη φλογίζεις την καρδιά σου με φλόγα σαρκική, με τη φλόγα του αίματος σου. Θυσία ευπρόσδεκτη από τον Θεό είναι η ταπείνωση της καρδιάς και η συντριβή του πνεύματος.

Αποστρέφεται ο κύριος τη θυσία που του προσφέρεται με αυτοπεποίθηση με υπερηφάνεια έστω κι αν πρόκειται για Ολοκαύτωμα.

Η υπερηφάνεια ταράζει τα νεύρα, θερμαίνει το αίμα, διεγείρει τη φαντασία συντηρεί τη ζωή της πτώσεως. Η ταπείνωση γαληνεύει τα νεύρα, κατευνάζει την κυκλοφορία του αίματος, καταπαύει την ονειροπόληση, τερματίζει τη ζωή της πτώσεως, δίνει τη ζωή που έφερε ο Ιησούς Χριστός.

«Η υπακοή είναι για τον Κύριο καλύτερη από κάθε θυσία και η υποταγή στο θέλημα του ανώτερη από το λίπος των κριαριών» είπε ο προφήτης Σαμουήλ στον βασιλιά Σαούλ, που τόλμησε να προσφέρει στον Θεό θυσία ανάρμοστη. Αν λοιπόν θέλεις να προσφέρεις στον Θεό τη θυσία της αγάπης μην την προσφέρεις αυθαίρετα και αλόγιστα, να την πρόσθεση με ταπείνωση όταν και όπου όρισε ο Θεός. Ο πνευματικός τόπος που μας δόθηκε εντολή να προσθέσουμε πνευματικές θυσίες είναι η ταπείνωση.

Θέλεις να διδαχθείς την αγάπη προς τον Θεό; Με επιμέλεια να μελετάς το Ευαγγέλιο τις εντολές του κυρίου και να προσπαθείς να τις εφαρμόζεις στην πράξη, αποκτώντας έτσι σιγά σιγά τις ευαγγελικές αρετές και κάνοντάς τες έξεις σου, ιδιότητες της ψυχής σου. Χαρακτηριστικό του ανθρώπου που αγαπά είναι η ακριβής εκπλήρωση του θελήματος του αγαπημένου του προσώπου.

Με την σταθερή απομάκρυνση από το κακό και την οικείωση των ευαγγελικών αρετών φτάνουμε στην αγάπη προς τον Θεό. Με τον ίδιο τρόπο παραμένουμε σε αυτή την αγάπη: «Αν τηρήσετε τις εντολές μου, θα μείνετε πιστοί στην αγάπη μου» είπε ο Σωτήρας.

Η τελειότητα της αγάπης βρίσκεται στην ένωση με τον Θεό. Η πρόοδος στην αγάπη συνοδεύεται από ανέκφραστη πνευματική παρηγοριά, γλυκύτητα και φώτιση. Αλλά στην αρχή του αγώνα του ο μαθητής της αγάπης πρέπει να πολεμήσει σκληρά με τον ίδιο του τον εαυτό, με τη βαριά αρρωστημένη φύση του. Το κακό λόγο του προπατορικού αμαρτήματος έγινε στοιχείο της φύσεώς μας, έγινε νόμος γι αυτή τη μεταπτωτική φύση, νόμος που αντιστρατεύεται τον νόμο του Θεού, τον νόμο της Αγίας αγάπης.

Να θυμάσαι πάντα πως η αγάπη προς τον Θεό είναι η ύψιστη δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Το μόνο που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος είναι να ετοιμάσει τον εαυτό του με την καθαρότητα και την ταπεινοφροσύνη, για να δεχθεί αυτή τη δωρεά, με την οποία αλλοιώνονται ο νους, η καρδιά και το σώμα.

Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ

http://www.exomologistetokirio.gr

«Σημείον» εξ ουρανού; Ένα σχίσμα θα καταστρέψει το ορατό (λογικό) Σύμπαν; +

«Και προσελθόντες οι Φαρισαίοι και Σαδδουκαίοι, πειράζοντες, επηρώτησαν αυτόν σημείον εκ του ουρανού επιδείξαι αυτοίς». (Ματθ. 16:1)

Παρά τα πάμπολλα θαύματα που έκανε ο Κύριος Ιησούς, τα οποία βεβαίωναν την αλήθεια των λόγων του, οι Ιουδαίοι ζητούσαν και «σημάδι εξ ουρανού»για να πιστεύσουν. Αυτό όμως ήταν τρανή απόδειξη της υποκρισίας τους:«υποκριταί, το μεν πρόσωπον του ουρανού γινώσκετε διακρίνειν, τα δε σημεία των καιρών ου δύνασθε γνώναι»; (Ματθ. 16:3) Ρίχνοντας μια ματιά στον ουρανό βλέπομε τι καιρό θα κάνει το υπόλοιπο της ημέρας, και δεν μπορούμε βλέποντας τα θαυμαστά έργα του Κυρίου να τον αναγνωρίσομε σαν τον μόνο αληθινό Μεσσία;

Αν και δεν ήθελε επιδείξεις ο Κύριος και είπε ότι δεν θα δοθεί στην γενιά εκείνη το φανταχτερό σημάδι που ζητούσε, η «φύση συνεκλονείτο» κατά τη Σταύρωση και ο ήλιος κρύφθηκε για 3 ώρες, κάνοντας νύχτα το μεσημέρι: «Από δε έκτης ώρας (12 το μεσημέρι) σκότος εγένετο επί πάσαν την γην έως ώρας ενάτης (3 το απόγευμα)». (Ματθ. 27:45)

Στους Χριστιανούς, αυτούς που ενώθηκαν με τον Χριστό διά των Μυστηρίων της Εκκλησίας, και που αγωνίζονται να τηρούν τις εντολές Του, ανοίγεται ο νους τους στην κατανόηση των συμβαινόντων τόσο στον πνευματικό κόσμο όσο και στον υλικό. Ανοίγεται η πνευματική θύρα, για την οποία ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος λέει «και ιδού θύρα ανεωγμένη εν τω ουρανώ», διά της οποίας ο ίδιος ανέβηκε στον πνευματικό ουρανό, για να μας φανερώσει όσα πρόκειται να συμβούν στο μέλλον: «ανάβα ώδε και δείξω σοι α δει γενέσθαι μετά ταύτα». (Αποκ. 4:1)

Θύρα όλων των χαρισμάτων είναι ο Ιησούς Χριστός: «Εγώ είμι η θύρα. Δι'εμού εάν τις εισέλθη, σωθήσεται, και εισελεύσεται και εξελεύσεται, και νομήν ευρήσει». (Ιω. 10:9). Κάθε πιστός έχει στη διάθεσή του την ευαγγελική διδασκαλία και μπορεί να κατανοήσει, ανάλογα και με την καθαρότητα του νου του, τη σημασία που έχουν από πνευματική άποψη όσα συμβαίνουν γύρω του. Τα προφητικά λόγια της Αγίας Γραφής και πολλών ακόμη αγίων της Εκκλησίας μάς κρατούν στο σωστό δρόμο, για να μην πλανηθούμε από τυχόν λανθασμένες εκτιμήσεις. (Κάτι που δεν είναι ασυνήθιστο σε όσους αγωνίζονται ακόμη με τα πάθη τους).

Από τη διδασκαλία του Κυρίου, που κατέγραψαν οι 4 ευαγγελιστές, αντιλαμβανόμαστε ότι ο υλικός (ή αισθητός) κόσμος δημιουργήθηκε με τέτοιο τρόπο, ώστε να επιτρέπει την κατανόηση του πνευματικού (ή ουράνιου ή νοητού) κόσμου, στον οποίο ζει και η ψυχή μας. Δηλ. τα πνευματικά (απο)τυπώνονται στα υλικά, όπως ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός βεβαίωσε χρησιμοποιώντας παραβολές στην διδασκαλία του, όπου η ζύμη, το αλάτι, η άμπελος, η συκή, η καλή γη, τα αγκάθια κλπ έχουν πνευματικό νόημα.

«Ο τον φαινόμενον (υλικό) κόσμον νοών, θεωρεί τον νοούμενον(πνευματικό)» λέει και ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής. Και παρατηρεί την πλοκή των δύο κόσμων: ...«Και νοεί, εν μεν τω νοητώ τον αισθητόν (ή υλικό), ...εν δε τω αισθητώ τον νοητόν (ή πνευματικό)». (Προς Θαλάσσιον ερ. 47η).

Αλλά και κατά τον απόστολο Παύλο αυτά που συμβαίνουν στον αόρατο πνευματικό κόσμο στον οποίο ζουν οι ψυχές μας, «τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται», δηλαδή κατανοούνται διά των ορατών δημιουργημάτων. Και αυτό συμβαίνει από την αρχή της Δημιουργίας, από κτίσεως κόσμου. Και διά των δημιουργημάτων δηλώνεται η δύναμη του Θεού και η αγιότητα, ώστε και όσοι δεν γνωρίζουν τις άγιες Γραφές να είναι αναπολόγητοι. (βλ. Ρωμ. 1:20).

Επειδή λοιπόν δεν έγινε στη τύχη η Δημιουργία, και επειδή ο Θεός παρακολουθεί την προαίρεσή μας και μας διορθώνει όταν χρειάζεται, πρέπει να παρατηρούμε τα «σημεία των καιρών». «Όποιος αγαπά την Αλήθεια πρέπει όχι μόνο να λαμβάνει υπ’ όψιν του τα σημεία των καιρών, αλλά επίσης να ακολουθεί τις παρατηρήσεις αυτές, μέχρι τη λογική τους ερμηνεία», συμπληρώνει ο Ρώσος αρχιεπίσκοπος Θεοφάνης του Πολτάβα.(Archbishop Theophanes, «Selected Letters»).

Ένα τέτοιο προειδοποιητικό «σημείο» έρχεται από την είδηση που λέει: «ΤοΣύμπαν μπορεί να πεθάνει με ένα Μεγάλο Σχίσμα»! (λινκ) 

Το ενδιαφέρον της είδησης για μας δεν είναι αστρονομικό, αλλά έγκειται στην αξιοσημείωτη σύμπτωση οι επιστημονικές παρατηρήσεις των ουρανίων σωμάτων να οδηγήσουν στην επιστημονική θεωρία του «Μεγάλου Σχίσματος» και στη δημοσιοποίησή της κατά την επέτειο του μεγάλου σχίσματος της Χριστιανοσύνης που έγινε στις 16 Ιουλίου του 1054, με τους αφορισμούς του καρδιναλίου Ουμβέρτου.

Είδηση: Πέμπτη, 16 Ιουλίου 2015

Το σύμπαν μπορεί να «πεθάνει» με ένα Μεγάλο Σχίσμα

«Αν το σύμπαν δημιουργήθηκε από μία Μεγάλη Έκρηξη, τότε σε τι θα καταλήξει στο τέλος του κύκλου «ζωής» του; Σύμφωνα με ένα καινούριο θεωρητικό μοντέλο Αμερικανών επιστημόνων από το πανεπιστήμιο Βάντερμπιλτ του Τενεσί, η απάντηση είναι το Μεγάλο Σχίσμα, δηλαδή μια κατάσταση στην οποία όλα τα ουράνια σώματα, όπως οι πλανήτες, αλλά ακόμη και τα άτομα θα αποσυντεθούν στα συστατικά τους»...

Συγχρόνως υπήρχε η είδηση: 16 Ιουλίου 1054: Σαν σήμερα το Μεγάλο Σχίσμα Ανατολής και Δύσης (λινκ)

Πληροφοριακά: «Το πρωί του Σαββάτου 16 Ιουλίου 1054, λίγο πριν αρχίσει η θεία Λειτουργία στην Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης, τρεις ξένοι με παράξενα ρούχα μπήκαν στο Ιερό Βήμα και απέθεσαν επάνω στην Αγία Τράπεζα ένα έγγραφο και απομακρύνθηκαν. Όταν έφτασαν στον νάρθηκα φώναξαν με δυνατή φωνή: "Videat Deus et judicet" (βλέπει ο Θεός και κρίνει) και έφυγαν. Οι τρεις ξένοι, με επικεφαλής τον καρδινάλιο Ουμβέρτο, ήταν απεσταλμένοι του Πάπα και το έγγραφο περιείχε βαριές κατηγορίες και έναν αναθεματισμό για τον ίδιο τον Πατριάρχη, Μιχαήλ Κηρουλάριο. Τέσσερις μέρες αργότερα η Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης αναθεμάτισε με την σειρά της τους συντάκτες του εγγράφου. Την Κυριακή 24 Ιουλίου ο αναθεματισμός αναγνώστηκε επίσημα μέσα στην Αγία Σοφία».

Ακόμη: «Ο τελευταίος Ορθόδοξος Πάπας παραιτήθηκε (για άγνωστους λόγους) το 1009. Αυτή είναι και η τελευταία, μέχρι σήμερα, χρονιά στην οποία αναφέρεται το όνομα του Πάπα στα δίπτυχα της Κωνσταντινούπολης. Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι από τότε οι Γερμανοί πάπες αντικατέστησαν οριστικά τους Ρωμαίους. Φαίνεται ότι αυτή η άποψη δεν ευσταθεί, διότι και στις επόμενες τέσσερις δεκαετίες υπήρχαν Ρωμαίοι πάπες. Όπως, όμως, διαπίστωσε ο Π. Ι. Ρωμανίδης, προέρχονταν από απολύτως γερμανόφιλες οικογένειες και γι' αυτό εισήγαγαν επίσημα το φιλιόκβε στην Εκκλησία της Ρώμης από το 1014». (Αναστασίου Φιλιππίδη, parembasis.gr).

Το κοσμικό πνεύμα και η μεγαλομανία των Φράγκων ηγεμόνων που πέρασε στην Εκκλησία της Ρώμης, προκάλεσε τη βλάσφημη προσθήκη στο Σύμβολο της Πίστεως «και εκ του Υιού» (Filioque) για την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος,που υπήρξε εκκλησιαστικά η κυριότερη αιτία του σχίσματος του 1054.

Έκτοτε οι πλάνες των παπών αυξήθηκαν για να υποστηρίξουν τα επίγεια συμφέροντά τους και την κενοδοξία τους. Έκαναν 8 Σταυροφορίες από το 1095 ως το 1270, οι οποίες κατέστρεψαν ουσιαστικά το Βυζάντιο και το παρέδωσαν στον Μωάμεθ το 1453. Εισήγαγαν την «Ιερά εξέταση» με αναρίθμητα θύματα, και είχαν γενικότερη ανάμειξη στα κοσμικά πράγματα, τις επιστήμες και την πολιτική. Δέχονται κτιστή τη Χάρη του Θεού, αλλά έτσι η θέωση είναι αδύνατη για αυτούς, ενώ οι Ορθόδοξοι δια του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά ομολόγησαν την Θεία Χάρη άκτιστη.

Το 1870 ο πάπας της Ρώμης αυτο-ανακηρύσσεται αλάθητος στην Α΄ Σύνοδο του Βατικανού, επιβεβαιώνοντας την εμμονή των παπών στις πλάνες τους. Η Β΄ Βατικάνειος Σύνοδος (1962-1965) επεξέτεινε την πλάνη, δεχθείσα ότι ο πάπας είναι αλάθητος όχι μόνον όταν αποφαίνεται επισήμως και από καθέδρας ως πάπας αλλά οσάκις αποφαίνεται... Έτσι πλέον κάθε “οικουμενική σύνοδος” γίνεται ένα συμβουλευτικό σωματείο των παπών. «Δεν μπορεί να υπάρξει Οικουμενική Σύνοδος αν δεν επικυρωθεί, ή τουλάχιστον αν δεν γίνει δεκτή, από τον διάδοχο του Πέτρου» λένε οι υποταγμένοι στον επί γης «θεό» πάπα, Ρωμαιοκαθολικοί.

Επινόησαν το δήθεν πρωτείο του πάπα, που συνδυαζόμενο με το «αλάθητο» καθιστά υποτελή σε φθαρτό άνθρωπο την παπική εκκλησία: «παραμένει ακέραιη η εξουσία του Πρωτείου πάνω σ' όλους τους ποιμένες και τους πιστούς. Πραγματικά, ο Επίσκοπος Ρώμης με το αξίωμά του ως αντιπροσώπου του Χριστού και ποιμένα όλης της Εκκλησίας, έχει πλήρη, υπέρτατη και παγκόσμια εξουσία μέσα στην Εκκλησία, την οποία μπορεί πάντοτε ελεύθερα να εξασκεί...». Τα προηγούμενα λόγια από τις αποφάσεις της Β Βατικάνειας Συνόδου δείχνουν το μέγεθος της παρανοϊκότητας όσων τα υποστηρίζουν.(Περισσότερα στο Γ τεύχος της Αποκάλυψης υπό ΛΜΔ). 

Ο άγιος π. Ιουστίνος Πόποβιτς βλέπει την πτώση του πάπα να είναι ξεχωριστή: «Εις την ιστορίαν του ανθρωπίνου γένους υπάρχουν τρεις κυρίως πτώσεις: του Αδάμ, του Ιούδα, και του Πάπα». Να γιατί ο πάπας της παλαιάς Ρώμης ήταν μεν μεγάλος επίσκοπος - αστέρας, αλλά συγχρόνως ο Ιωάννης ο Θεολόγος τον παρατηρεί να πέφτει διαρκώς «καιγόμενος σαν λαμπάδα». Και στην 3η σάλπιγγα ο αστέρας πέφτει στα πόσιμα νερά: «και έπεσε πάνω στο ένα τρίτο των ποταμών και πάνω στις πηγές των νερών».(Αποκ. 8:10).

Ο άγιος Παΐσιος (+1994) διαβεβαίωσε ότι το συμβάν στο Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας στις 26 Απριλίου του 1986 είναι η 3η σάλπιγγα. Αυτή προειδοποιούσε για τις πνευματικές επιπτώσεις από την έναρξη των Πανθρησκευτικών συγκεντρώσεων υπό τον πάπα Ιωάννη-Παύλο 2ο στην Ασίζη, τον ίδιο χρόνο στις 27 Οκτωβρίου. Την ημερομηνία αυτή, 27-10-1986, ξεκίνησαν και τα διεθνή χρηματιστηριακά παιγνίδια της Νέας Τάξης, όταν ενώθηκαν οι ανά τον κόσμο χρηματαγορές. Δηλ. η πανθρησκευτική τελετή ήταν ένας αντι-αγιασμός για το ξεκίνημα της Νέας Τάξης! (περισσότερα)

Η παναίρεση της Πανθρησκείας, υποβιβάζει με τις δημόσιες πανθρησκευτικές συνάξεις, το δόγμα της Χριστιανικής πίστης για τη σωτηρία μέσω των Μυστηρίων της Εκκλησίας, από τα οποία πρώτο είναι αυτό του Βαπτίσματος, που γίνεται με νερό. Να γιατί ο αστέρας - επίσκοπος της Αποκάλυψης πέφτει στα νερά, και μάλιστα στις πηγές τους και τις πικραίνει. Διότι πικραίνει τις ψυχές, υποβιβάζοντας την αξία του Βαπτίσματος, αλλά και του λόγου του Θεού, που είναι «ύδωρ ζων», και μάλιστα στην αυθεντική του μορφή, αυτή των πηγών του, που είναι οι Ευαγγελιστές, Απόστολοι, Προφήτες, Διδάσκαλοικαι οι άλλοι άγιοι και δίκαιοι της Εκκλησίας. (Γ τεύχος της Αποκάλυψης)

Ο πάπας του Βατικανού, αφού οργάνωσε την Οικουμένη σε πανθρησκευτική βάση, πρόσθεσε και τους άθεους (!) σ' αυτήν. Καιδογματικά όχι μόνο δεν εγκατέλειψε τις προηγούμενες πλάνες αλλά επί πλέον πρόσθεσε την αποδοχή της θεωρίας της Εξέλιξης, και το ψάξιμο της εξωγήινης ζωής σαν νέα δόγματα! Πιο πρόσφατα έκανε ανοίγματα στους υπερήφανους (Pride) ομοφυλόφιλους (LGBT), με αποτέλεσμα αυτοί να έχουν την απαίτηση να αλλάξει η Χριστιανική διδασκαλία όπου δεν τους συμφέρει!(g-pride)

(Οι παρουσιαστές των ειδήσεων γελούν με την κοσμοπολίτικη "θεολογία" του πάπα προς τους άθεους και μάλιστα την αγία τους (!) καθώς και για τηνσωτηρία των ζώων, που πάντως αντέκρουσαν... οι θεολόγοι του Βατικανού Heaven_for_atheists-animals). Από το δίκτυο MSNBC η είδηση ότι, κατά τον πάπα Φραγκίσκο, ο Παράδεισος είναι ανοικτός σε όλα τα δημιουργήματα του Θεού. Οι σκύλοι στον Ουρανό;

Επομένως, ο παπισμός, με την συνεχή αποστασιοποίησή του από την αληθινή διδασκαλία του Χριστού χάριν κοσμικής ωφέλειας, φτάνει να προκαλέσει πνευματικά το κακό του «πολέμου του νερού», και είναι ο κύριος υπεύθυνος της καταστροφής, όχι μόνο στον νου των ανθρώπων που τον ακολουθούν,αλλά και στη γη, διά του 3ου παγκοσμίου πολέμου, σύμφωνα με τον πνευματικό νόμο. Αυτό τον πνευματικό νόμο θέλουν οι δαίμονες να αγνοούν οι άνθρωποι και να ξεχάσουν οι πιστοί, και γι' αυτό προσπαθούν να περιορίσουν την Χριστιανική διδασκαλία. Συνεργάτες τους είναι όχι μόνο οι αθεϊστές, αλλά και οι διαστρέφοντες την αλήθεια αιρετικοί, μεταξύ των οποίων πρώτος είναι ο πάπας του Βατικανού, αίτιος αλλά και υποστηρικτής τώρα με το πανθρησκευτικό του πνεύμα, κάθε είδους πλάνης.

Ακόμα λοιπόν και να μην ξέραμε την προφητεία του αγίου Κοσμά του Αιτωλού που λέει «τον πάπα να καταράσθε, διότι αυτός θα είναι η αιτία», ο πνευματικός νόμος προσδιορίζει τον πάπα ως τον πρωταίτιο διπλής καταστροφής (πνευματικής και υλικής). (περισσότερα)

Δεν υπάρχει επομένως δυνατότητα να αλλάξει ο παπισμός, ο οποίος τώρα γίνεται χειρότερος. Μια προσπάθεια επιφανειακής ένωσης μαζί του μπορούσε να δημιουργήσει μέγα σχίσμα στους Ορθοδόξους πιστούς, που αποτελούν το ορατό και όντως υπαρκτό λογικό Σύμπαν:

...«Αν (οι ταγοί των Ορθοδόξων), αντί μιας πραγματικής ενώσεως των Εκκλησιών επί του θεμελίου της μιας πίστεως και του ενός βαπτίσματος, επιδιώξουν μίαν εξωτερική συγκόλληση των Εκκλησιών, ένα εκκλησιολογικό τερατούργημα και ένα νόθο συμβιβασμό, ας είναι βέβαιοι ότι εκείνο που τελικά θα κατορθώσουν είναι η διάσχιση του χιτώνος της Ορθοδοξίας». (καθ. Ανδρέας Θεοδώρου).

Σκηνικό Γ ΠΠ: Οι Δυτικοί στέλνουν χερσαίες δυνάμεις απέναντι στα ρωσικά στρατεύματα στην Συρία λινκ ...

Μέσα σε ένα προπολεμικό κλίμα είναι δύσκολο να εκφρασθούν σωστά οι Ορθόδοξοι, όταν δέχονται πιέσεις από αντιμαχόμενες παρατάξεις. Από αυτή την άποψη η Πανορθόδοξη Σύνοδος του 2016 δεν είναι εύκολο να εκφράσει την Ορθοδοξία σωστά. Σε τοπική κλίμακα υπάρχει πχ η πολιτική αντιπαλότητα στην Ουκρανία που ήδη εξελίσσεται και σε στρατιωτική αναμέτρηση δυτικόφιλων - ανατολικόφιλων. Μέσα σε αυτό το κλίμα η ύπαρξη σχίσματος μεταξύ των πιστών φαίνεται αναπόφευκτη, παρά τα όσα λέει και εύχεται ο Ρώσος Πατριάρχης Κύριλλος:

«Είκοσι και πλέον χρόνια στην Ουκρανία εξελίσσονται περίπλοκες πολιτικές διαδικασίες με αποτέλεσμα τον τραγικό διχασμό της Εκκλησίας μας. Κατά τα χρόνια που πέρασαν καταβλήθηκαν προσπάθειες χρήσεως πολιτικής δυνάμεως προκειμένου να λυθεί το εκκλησιαστικό ζήτημα στην Ουκρανία. Σήμερα απευθύνοντας μήνυμα προς τον σύμπαντα Ουκρανικό λαό θέλω να πω, ότι οι αρχές δεν πρέπει να εμπλέκονται στις εκκλησιαστικές υποθέσεις. Δεν επιτρέπεται η χρήση της δυνάμεως κατά την επίλυση των εκκλησιαστικών θεμάτων. Η ενότητα της Εκκλησίας είναι αδύνατο να επιτευχθεί με τη χρήση βίαιων ενεργειών». (Δηλώσεις στις 23 Φεβ. 2014 στον Ι. Ναό Αρχαγγέλου Μιχαήλ στον δήμο Τροπαριόβο Μόσχας).

Τώρα είμαστε κοντά στην 2η προειδοποιητική Ουαί της Αποκάλυψης, της αντίστοιχης του 3ου Παγκ. Πολέμου, που είναι και ο πόλεμος του νερού, με κέντρο τις χώρες του Ευφράτη. Ο πάπας και οι αμετανόητοι παγκοσμιοποιητές αναμένεται, όπως κάνουν ως τώρα, να εκμεταλλευθούν το γεγονός. Επικαλούμενοι την κάτω από πολλούς "θεούς" ψευτο-ειρήνη τους, θα προωθήσουν ακόμη περισσότερο την Πανθρησκεία και την αντιχριστιανική πολιτική τους, μέχρι να έρθει η «οργή του Θεού», δηλ. οι αλλεπάλληλες και απότομες καταστροφές των τελευταίων σαλπίγγων. 

Έχομε μπροστά μας όχι ένα απλό «σημείο» αλλά μια συμπαντική προειδοποίηση! Μάλιστα η θεωρεία των Υπερχορδών για την Δημιουργία του Σύμπαντος (μαζί ή άνευ της Μεγάλης Έκρηξης) θυμίζει ότι ο Λόγος είναι ο Δημιουργός του Σύμπαντος με τις Υπερχορδές Του!... Ας εξετάζομε τα σημεία των καιρών για να μην ακούσομε και εμείς: «Υποκριταί, την όψη του ουρανού και της γης γνωρίζετε να εξετάζετε, τον δε καιρόν τούτο πώς δεν εξετάζετε»; (Λουκ. 12:56).

Λεόντιος Μοναχός Διονυσιάτης

25/8-7/9/2015 Αποστόλων Τίτου και Βαρθολομαίου

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ. 

http://www.imdleo.gr/diaf/2015/09/sxisma.html

Νὰ ἀποφύγωμεν τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ εὔκολα ἐπηρεάζονται ἀπό τά ὄργανα τοῦ διαβόλου καί ἀποµακρύνονται ἀπό τό Θεό, περιφρονώντας κάθε ἠθικό φραγµό. Ἡ διάβρωση πιά τῶν συνειδήσεων εἶναι εὐρύτατη, καί στούς ἄρχοντες καί στόν ἁπλό λαό, γι᾿ αὐτό καί ἡ ἀνησυχία εἶναι µεγάλη.

∆υστυχῶς, λείπουν οἱ ἄνθρωποι πού θά µποροῦσαν νά πείσουν τό λαό νά ἀπαρνηθεῖ τίς ἁµαρτωλές του συνήθειες καί νά ἐπιλέξει τό δρόµο τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν καί τήν πνευµατική ζωή, πού καλλιεργεῖται ἐντός τῆς Ἐκκλησίας διά τῶν µυστηρίων.

Τή λύση στό µεγάλο αὐτό πρόβληµα πρέπει νά τή δώσουν οἱ ἴδιοι οἱ ἄνθρωποι µέ τή µετάνοιά τους, προτοῦ ξεσπάσει ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἱστορία µᾶς διδάσκει ὅτι, ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἀποµακρύνονται ἀπό τό Θεό καί βυθίζονται στό βοῦρκο τῆς ἀκολασίας, παρεµβαίνει ὁ στοργικός οὐράνιος Πατέρας µέ δραστικά µέτρα, πού δύσκολα µποροῦν νά περιγραφοῦν καί εἶναι ἀδύνατο νά προβλεφθοῦν, γι᾿ αὐτό δέν πρέπει νά ξεπερνοῦν τά ὅρια τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Παΐσιος στό ὑπαίθριο ἀρχονταρίκι του στήν Παναγούδα. Εἶναι φοβερό νά ἐξοργιστεῖ ὁ Θεός, γιατί ἐµεῖς οἱ βαφτισµένοι στό ὄνοµά του ἔχουµε χάσει τήν πίστη καί ζοῦµε σύµφωνα µέ ὅσα µᾶς ὑπαγορεύει ὁ διάβολος!

Εἶναι εὔκολη ἡ περιγραφή τῆς κατάστασης, πού ἐπικρατεῖ στήν κοινωνία µας. Ἐκεῖνο ὅµως πού ἰδιαίτερα ἐνοχλεῖ εἶναι ἡ περιφρόνηση τῆς ἁγνότητας καί τοῦ µυστηρίου τοῦ γάµου. Θεωρεῖται πιά ἀναχρονισµός τό νά φτάσουν στό γάµο ἁγνοί δύο ἄνθρωποι. Ἐπίσης πολλοί συµβιώνουν δίχως γάµο. Ἄλλοι ὑπογράφουν σύµφωνα ἐλεύθερης συµβίωσης καί ἄλλοι προκλητικά πηγαίνουν στό δηµαρχεῖο καί ὑπογράφουν τόν πολιτικό τους γάµο γελώντας, µέ «τελετουργό» κάποιον ἀντιδήµαρχο. Φοβερό ἐπίσης εἶναι τό ἔγκληµα τῶν ἐκτρώσεων, ἡ ἀναιδέστατη ὁµοφυλοφιλία, οἱ ἀδίστακτες ληστεῖες µετά φόνου, οἱ ἀδικίες, οἱ κλοπές καί γενικά ἡ χωρίς ντροπή καταπάτηση ὅλων τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ.

Ὅλα τά παραπάνω ἔχουν γίνει κανόνας στήν ἐποχή µας. Ἐνῶ παλιά ἦταν ἡ ἐξαίρεση πού ἀποδοκιµαζόταν ἀπό ὅλους. Τά πράγµατα δείχνουν -παρόλο πού ὅλοι οἱ συνειδητοί χριστιανοί ἀπεύχονται- ὅτι βρίσκονται πολύ κοντά σέ φοβερά δεινά, τά ὁποῖα θά ἐπιτρέψει ὁ Θεός νά ἔρθουν, γιά νά συναισθανθοῦµε τό πλῆθος τῶν ἁµαρτιῶν µας καί νά στραφοῦµε στήν κιβωτό τῆς Ἐκκλησίας. Θά ἐπιτρέψει δηλαδή ὁ Θεός νά ἐξαγνιστοῦµε µέ δάκρυα καί αἷµα! Ἀλλά καί τότε θά ὑπάρξουν πολλοί πού θά παραµείνουν διεστραµµένοι καί ἀδιάφοροι, γιατί ὁ διάβολος θά τούς ἔχει διαβρώσει τό νοῦ καί τήν καρδιά καί δέν θά µποροῦν νά ἐπιλέξουν τή µετάνοια καί σωτηρία.

Εἶναι ἐνδιαφέρον νά δοῦµε τί γράφει ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιµίροβιτς γιά τή συµπεριφορά τῶν ἀνθρώπων, ὅταν ἀντιµετωπίζουν συγκλονιστικά γεγονότα καί δυσάρεστες καταστάσεις, πού ἐπιτρέπει ὁ Θεός προκειµένου νά ἀφυπνιστοῦν πνευµατικά καί νά ὁδηγηθοῦν στή µετάνοια. «Μέσα στίς ἄγριες συνθῆκες τοῦ ἀφόρητου πόνου καί τῆς φωτιᾶς οἱ καλοζωισµένοι ἄνθρωποι ὁδηγοῦνται στήν πλήρη ἐπίγνωση, πώς ὁ Θεός εἶναι «τά πάντα» καί ὁ ἄνθρωπος ἕνα «τίποτε». Οἱ περήφανοι ἄνθρωποι γνωρίζουν τήν ντροπή, οἱ ἀλαζόνες σκύβουν τό κεφάλι τους κάτω στή γῆ, οἱ πλούσιοι περπατοῦν µέ τσέπες ἄδειες, οἱ ἄρχοντες ἀναζητοῦν ἀκόµη καί κάποιον δοῦλο γιά συντροφιά, οἱ ἀξιωµατικοί τοῦ στρατοῦ χάνουν τά παράσηµά τους, οἱ ἀµέριµνοι ἱερεῖς κλαῖνε µπροστά στούς κατεστραµµένους ναούς, καί οἱ ἄπληστες γιά χρήµατα γυναῖκες ἑτοιµάζουν γιά γεῦµα τό πιό λιτό φαγητό».

Μακάρι νά ἐπιστρέψουν οἱ ἄνθρωποι στό Θεό χωρίς δραστικά καί ἐπώδυνα µέτρα. Νά συναισθανθοῦν ὅτι ἡ πορεία τους ὁδηγεῖ πρός τήν καταστροφή καί ὄχι πρός τή σωτηρία.

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης

Ορθόδοξος Τύπος, 18/09/2015

http://aktines.blogspot.gr

Ξεθεμέλιωμα τοῦ γάμου

Γιά τούς χριστιανούς ἕνας εἶναι ὁ θεσμός, πού θεμελιώνει τήν οἰκογένεια: Ὁ ἐκκλησιαστικός γάμος. Δύο νέοι ἑνώνουν τήν ἀγάπη τούς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Ἡ ἱερολογία τοῦ γάμου δέν εἶναι τυπική. Ἀποτελεῖ εὐλογία καί ἐγγύησι σταθερότητας καί ἰσοβιότητας. Καί μιλᾶμε γιά ἱερολογία, πού ἐπιλέγουν οἱ μελλόνυμφοι ἐλεύθερα καί συνειδητά. Πιστεύουν, ὅτι τό μυστήριο τοῦ γάμου οἰκοδομεῖ μία «κατ' οἶκον ἐκκλησία», μέ βάσι τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπη, καρπό τήν παιδοποιΐα, σύμφωνα μέ τό θεληματικό πρόγραμμα τοῦ Θεοῦ, καί σκοπό τόν ἁγιασμό.

Στήν ἐποχή μας ἀμφισβητήθηκε ὁ ἐκκλησιαστικός γάμος, πού γιά μιά χριστιανική ὀρθόδοξη χώρα ἀποτελεῖ μονόδρομο οἰκογενειακῆς συμβιώσεως. Κατ' ἀπαίτησιν ἀσελγῶν καί ἀσεβῶν ἐμφανίστηκαν (δειλά στήν ἀρχή, μέ θρασύτητα στή συνέχεια) ἄλλοι τρόποι οἰκογενειακῆς συμβιώσεως.

Θεσπίστηκε ὁ λεγόμενος «πολιτικός γάμος», πού κατά τήν Ἐκκλησία εἶναι «πορνογαμία». Στήν ἀρχή ἡ φρίκη γιά τήν ἐπιλογή «γάμου» στό δημαρχεῖο ἔκανε συγγενεῖς, ἀκόμα καί γονεῖς, νά μή παρίστανται σέ μιά τέτοιου εἴδους διακωμώδησι τοῦ γάμου.

Σιγά-σιγά ὅμως χαλάρωσαν τά πράγματα, καί αὐξήθηκαν οἱ πολιτικοί «γάμοι». Παρά ταῦτα γιά τήν Ἐκκλησία παύουν νά εἶναι μέλη τῆς (μέχρι νά μετανοήσουν) ὅσοι ἐκτρέπονται καί καταπατοῦν τό μυστήριο τοῦ γάμου. Οἱ δέ παρευρεθέντες σέ πολιτικό «γάμο» εἶναι συνένοχοι ἐπισημοποιήσεως τῆς πορνείας καί κανονίζονται μέ ἀποχή ἀπό τή θεία Κοινωνία.

• Στή συνέχεια τό 2009 θεσπίστηκε εὐκολώτερος τρόπος καταφρονήσεως τοῦ γάμου καί νομιμοποιήσεως προγαμιαίων σχέσεων. Πρόκειται γιά τό «σύμφωνο συμβίωσης». Μέ μιά ἁπλή συμβολαιογραφική πράξι στήνουν... οἰκογένεια δυό πρόσωπα (ἄνδρας καί γυναίκα). Προφανῶς τό «σύμφωνο συμβίωσης» εἶναι μιά ἀπό τίς ἐπιλογές τῶν ἀθέων στήν πατρίδα μας.

Τό πρόβλημα εἶναι, πῶς ἀλλοιώθηκαν τόσοι συμπατριῶτες μας, ὥστε στίς ἱερώτερες στιγμές τῆς ζωῆς τους, ὅπως ὁ γάμος, ἡ γέννησις παιδιοῦ καί ὁ θάνατος, νά αὐτονομοῦνται ἀπό τόν Θεό καί νά διακηρύττουν: «Θεέ, δέν σέ θέλουμε. Μόνοι μας τακτοποιούμε τά καθ’ ἡμᾶς».

Ἀλλά πρόβλημα εἶναι καί πῶς ὀρθόδοξοι Ἔλληνες, ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας, ἐμπιστεύονται τή διακυβέρνησι τῆς Χριστιανικῆς Ἑλλάδος σέ δεδηλωμένους ἀθέους, ποῦ συζοῦν μέ «σύμφωνο συμβίωσης».

• Ἀλλά τό κατρακύλισμα στό θέμα τῆς οἰκογενείας δέν σταματᾶ. Ὁ ἄθεος πλέον νομοθέτης ἀναζήτησε καί ἄλλο τρόπο ξεθεμελιώματος τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας. Μέχρι τώρα τακτοποιοῦσε τά ἑτερόφυλαζευγάρια τῆς ἐκτροπῆς. Τώρα ἐπιζητεῖ νά τακτοποίηση καί τά ὁμόφυλα ζευγάρια τῆς ἐντροπῆς. Τό σχετικό νομοσχέδιο κατατέθηκε τόν περασμένο Ἰούνιο καί ἀναμένεται ἡ ψήφισίς του, παρ’ ὅλη τήν ἀντίδρασι τῆς Ἐκκλησίας.

Προσθέστε σ’ ὅλα αὐτά τά χυδαῖα, πού ἀνατρέπουν τό οἰκογενειακό δίκαιο, καί τίς ἄλλες δυό ἀναισχυντίες. Ἡ μία: Τά παράνομα ζευγάρια. Ἀπό τήν ἐφηβική ἡλικία ἔχουμε προγαμιαῖες πορνικές σχέσεις. Ἡ ἄλλη: Τά διαζύγια, πού ἔχουν αὐξηθῆ τρομακτικά. Στούς δέκα γάμους σχεδόν οἱ μισοί διαλύονται, εἴτε ἐπίσημα, εἴτε συμβατικά.

Καί τό ἐρώτημα εἶναι: Ὑπάρχουν πλέον οἰκογένειες μέ ἐκκλησιαστική εὐλογία, μέ ἑνότητα καί μέ ἁρμονία;

'Αρχιμ. Δανιήλ 'Αεράκη, ἱεροκήρυκος

http://aktines.blogspot.gr