.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

«Σέ μία ἀποκάλυψη ὁ Ἅγιος Νεκτάριος εἶπε, ὅτι οὔτε 5 τοῖς χιλίοις δέν περνοῦνε γιά τόν παράδεισο...! ὅλοι οἱ ἄλλοι πᾶνε γιά τήν κόλαση»

Μέ ἔλεγε μιά ψυχή: Εἶδα στόν ὕπνο μου, ὅτι βρισκόμουν στό Κοιμητήριο τῆς Ἀναστάσεως στόν Πειραιᾶ. Χιλιάδες σταυροί... Σέ κάθε δέ τάφο πάνω, ἦταν καί μία σημαία μαύρη.

Καλά δέν εἶδες καμμία λευκή σημαία; τόν ρώτησα.

Εἶδα μερικές λευκές, μέ ἀπάντησε. Καί ἀπό περιέργια πῆγα νά δῶ, σέ ποιούς ἀνῆκουν αὐτές οἱ λευκές σημαῖες. Καί διαπίστωσα, ὅτι ἐπί τό πλεῖστον ἀνῆκαν σέ μικρά παιδιά. Ὑπῆρχαν καί μερικές, πού ἀνῆκαν σέ μεγάλους. Ὅλες οἱ ἄλλες σημαῖες ἦταν μαῦρες, σέ ἐκεῖνο τό ἀπέραντο κοιμητήριο... Αὐτά μέ εἶπε...

Δέν εἶμαι βέβαια ὀνειροκρίτης, ἀλλά εἶναι ἀλήθεια ὅτι σούς 100 πού μπαίνουν στό κοιμητήριο, οἱ 2 γιά νά μήν πῶ ἕνας ἤ κανένας, πάει μετανοημένος καί ἐξομολογημένος. Ὅλοι οἱ ἄλλοι παίρνουν μία μαύρη σημαία. Τά συμπεράσματα δικά σας...

Ἄν ἦταν δυνατόν νά ἐξεταστοῦν στά κοιμητήρια πόσοι ἀπό τούς ἀνθρώπους πού θάπτονται πᾶνε στόν παράδεισο, θά κλάψει ἡ ψυχή σας! Σέ μία ἀποκάλυψη ὁ Ἅγιος Νεκτάριος εἶπε, ὅτι οὔτε 5 τοῖς χιλίοις δέν περνοῦνε γιά τόν παράδεισο...! ὅλοι οἱ ἄλλοι πᾶνε γιά τήν κόλαση.

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.




Ἀπό τό βιβλίο: “ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ “ ἀπό ἐμπνευσμένες ὁμιλίες του.
Δημητρίου Παναγόπουλου ἱεροκήρυκος
Ἐκδόσεις: “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ”

http://hristospanagia3.blogspot.gr