Στήν ἐποχή μας ἀμφισβητήθηκε ὁ ἐκκλησιαστικός γάμος, πού γιά μιά χριστιανική ὀρθόδοξη χώρα ἀποτελεῖ μονόδρομο οἰκογενειακῆς συμβιώσεως. Κατ' ἀπαίτησιν ἀσελγῶν καί ἀσεβῶν ἐμφανίστηκαν (δειλά στήν ἀρχή, μέ θρασύτητα στή συνέχεια) ἄλλοι τρόποι οἰκογενειακῆς συμβιώσεως.
Θεσπίστηκε ὁ λεγόμενος «πολιτικός γάμος», πού κατά τήν Ἐκκλησία εἶναι «πορνογαμία». Στήν ἀρχή ἡ φρίκη γιά τήν ἐπιλογή «γάμου» στό δημαρχεῖο ἔκανε συγγενεῖς, ἀκόμα καί γονεῖς, νά μή παρίστανται σέ μιά τέτοιου εἴδους διακωμώδησι τοῦ γάμου.
Σιγά-σιγά ὅμως χαλάρωσαν τά πράγματα, καί αὐξήθηκαν οἱ πολιτικοί «γάμοι». Παρά ταῦτα γιά τήν Ἐκκλησία παύουν νά εἶναι μέλη τῆς (μέχρι νά μετανοήσουν) ὅσοι ἐκτρέπονται καί καταπατοῦν τό μυστήριο τοῦ γάμου. Οἱ δέ παρευρεθέντες σέ πολιτικό «γάμο» εἶναι συνένοχοι ἐπισημοποιήσεως τῆς πορνείας καί κανονίζονται μέ ἀποχή ἀπό τή θεία Κοινωνία.
• Στή συνέχεια τό 2009 θεσπίστηκε εὐκολώτερος τρόπος καταφρονήσεως τοῦ γάμου καί νομιμοποιήσεως προγαμιαίων σχέσεων. Πρόκειται γιά τό «σύμφωνο συμβίωσης». Μέ μιά ἁπλή συμβολαιογραφική πράξι στήνουν... οἰκογένεια δυό πρόσωπα (ἄνδρας καί γυναίκα). Προφανῶς τό «σύμφωνο συμβίωσης» εἶναι μιά ἀπό τίς ἐπιλογές τῶν ἀθέων στήν πατρίδα μας.
Τό πρόβλημα εἶναι, πῶς ἀλλοιώθηκαν τόσοι συμπατριῶτες μας, ὥστε στίς ἱερώτερες στιγμές τῆς ζωῆς τους, ὅπως ὁ γάμος, ἡ γέννησις παιδιοῦ καί ὁ θάνατος, νά αὐτονομοῦνται ἀπό τόν Θεό καί νά διακηρύττουν: «Θεέ, δέν σέ θέλουμε. Μόνοι μας τακτοποιούμε τά καθ’ ἡμᾶς».
Ἀλλά πρόβλημα εἶναι καί πῶς ὀρθόδοξοι Ἔλληνες, ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας, ἐμπιστεύονται τή διακυβέρνησι τῆς Χριστιανικῆς Ἑλλάδος σέ δεδηλωμένους ἀθέους, ποῦ συζοῦν μέ «σύμφωνο συμβίωσης».
• Ἀλλά τό κατρακύλισμα στό θέμα τῆς οἰκογενείας δέν σταματᾶ. Ὁ ἄθεος πλέον νομοθέτης ἀναζήτησε καί ἄλλο τρόπο ξεθεμελιώματος τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας. Μέχρι τώρα τακτοποιοῦσε τά ἑτερόφυλαζευγάρια τῆς ἐκτροπῆς. Τώρα ἐπιζητεῖ νά τακτοποίηση καί τά ὁμόφυλα ζευγάρια τῆς ἐντροπῆς. Τό σχετικό νομοσχέδιο κατατέθηκε τόν περασμένο Ἰούνιο καί ἀναμένεται ἡ ψήφισίς του, παρ’ ὅλη τήν ἀντίδρασι τῆς Ἐκκλησίας.
Προσθέστε σ’ ὅλα αὐτά τά χυδαῖα, πού ἀνατρέπουν τό οἰκογενειακό δίκαιο, καί τίς ἄλλες δυό ἀναισχυντίες. Ἡ μία: Τά παράνομα ζευγάρια. Ἀπό τήν ἐφηβική ἡλικία ἔχουμε προγαμιαῖες πορνικές σχέσεις. Ἡ ἄλλη: Τά διαζύγια, πού ἔχουν αὐξηθῆ τρομακτικά. Στούς δέκα γάμους σχεδόν οἱ μισοί διαλύονται, εἴτε ἐπίσημα, εἴτε συμβατικά.
Καί τό ἐρώτημα εἶναι: Ὑπάρχουν πλέον οἰκογένειες μέ ἐκκλησιαστική εὐλογία, μέ ἑνότητα καί μέ ἁρμονία;
'Αρχιμ. Δανιήλ 'Αεράκη, ἱεροκήρυκος