.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Ο Χριστός, ο νικηφόρος, θα είναι μαζί μας και στη χαρά και στα βάσανα!


Ἱ. Μ. Φιλοθέου, 1765

Αλλά εσείς να έχετε θάρρος, γιατί εγώ τον έχω νικήσει τον κόσμο! Είπε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Νικητής του σατανά, της αμαρτίας και του θανάτου.
Έτσι μίλησε Αυτός στους αγαπημένους Αποστόλους Του και μετά την ανάστασή Του τους είπε: Κι εγώ θα είμαι μαζί σας πάντα, έως τη συντέλεια του κόσμου (Μτ. 28, 20).
Αδερφοί μου, ας θυμόμαστε αυτές τις δύο φράσεις του Χριστού: Μη φοβάστε, εγώ νίκησα τον κόσμο! Κι εγώ θα είμαι μαζί σας πάντα, έως τη συντέλεια του κόσμου. Στην ιστορία όλων των λαών δεν θυμάται κανείς να τόλμησε κάποιος να πει τέτοια λόγια. Αυτά τα λόγια δεν είναι συνηθισμένα, είναι σαν στύλοι γύρω από τους οποίους γυρίζει η ζωή ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Εγώ νίκησα, εγώ θα είμαι μαζί σας! Ακούστε αυτά τα λόγια, ας τα επαναλαμβάνετε κάθε μέρα στον εαυτό σας και στα παιδιά σας. Ας τα χαράξετε στις καρδιές σας. Από όλες τις επιθυμίες σας, η πιο υψηλή επιθυμία περιέχεται σ' αυτά τα λόγια. Ποιον θα αγαπήσετε περισσότερο από Εκείνον που νίκησε το θάνατο, το σατανά, την αμαρτία;
Ποιον θα θέλατε εσείς να είναι μαζί σας σ' αυτόν τον αγώνα, στο θάνατο και μετά το θάνατο, αν όχι Αυτόν, τον Νικητή όλων των θλίψεων, όλων των φόβων και όλων των αδυναμιών;
Να είναι κανείς Χριστιανός, σημαίνει να δεχτεί στην καρδιά του αυτά τα λόγια του Χριστού, του Σωτήρα μας και σύμφωνα μ' αυτά να ενεργεί. Να είσαι Χριστιανός σημαίνει να είσαι νικητής της κακίας διαμέσου του Χριστού, του Νικητή.
Να είσαι Χριστιανός σημαίνει να ξέρεις, να νιώθεις την παρουσία του ζωντανού και του νικηφόρου Χριστού κάθε μέρα και κάθε στιγμή.
Ο Χριστός, ο νικηφόρος, θα είναι μαζί μας και στη χαρά και στα βάσανα, για να μην χαθούμε και απελπιστούμε. Ο σοφός λαός λέει: Στο καλό να μην περηφανευτείς και στο κακό μην απελπιστείς.
Ο Χριστός, ο νικηφόρος, είναι ο Οικοδεσπότης μας σε κάθε ευτυχία και ο Οδηγός μας σε κάθε θλίψη. Ας μην σας νικήσουν ούτε τα πάθη, ούτε οι άνθρωποι. Ας γίνουμε οι στρατιώτες του Ανίκητου Στρατηγού, όμοιοι μ' Αυτόν στο φως, στη δικαιοσύνη, στην καθαρότητα, στη σεμνότητα και στην αγάπη.
Σ' αυτά βρίσκεται το νόημα της χριστιανικής ζωής...
Γι' αυτό το λόγο λέμε:
Μετανοιώστε, συνέλθετε, γίνετε νηφάλιοι, γονατιστέ, θυμιατίστε τον εαυτό σας και τα σπίτια σας, για να γίνετε ο λαός του Θεού και για να γίνει ο Θεός ο οδηγός σας, Αυτός που θα σας δείχνει το δρόμο. Αμήν.

Από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Επισκόπου Αχρίδος,
«Μέσα από το παράθυρο της φυλακής, μηνύματα στο λαό»,
Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη».

ΠΑΪΣΙΟΣ: ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΛΛΑΔΟΣ - ΚΥΠΡΟΥ!

Ο ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΑΣ

Ὁ Κύριος λέει σὲ ὅσους θέλουν νὰ εἶναι ἀκόλουθοί Του: 
«Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἔρχεσθαι, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καθ᾽ ἡμέραν καὶ ἀκολουθείτω μοι». 

Ἐὰν κανεὶς θέλει νὰ μὲ ἀκολουθεῖ ὡς μαθητής μου, ἂς διακόψει κάθε φιλία καὶ σχέση μὲ τὸν διεφθαρμένο ἑαυτό του κι ἂς πάρει τὴ σταθερὴ ἀπόφαση νὰ ὑποστεῖ γιὰ μένα ἀκόμη καὶ σταυρικὸ θάνατο· καὶ τὴν ἀπόφασή του αὐτὴν ἂς τὴν ἀνανεώνει κάθε μέρα νεκρώνοντας τὰ σαρκικὰ πάθη, κι ἂς μὲ ἀκολουθεῖ μιμούμενος τὸ παράδειγμά μου (Λουκ. θ΄ 23).
. Παράλληλα χωρία αὐταπαρνήσεως καὶ ἄρσεως σταυροῦ ὑπάρχουν καὶ στὸ κατὰ Ματθαῖον (βλ. Ματθ. ιστ΄ [16] 24) καὶ στὸ κατὰ Μᾶρκον ἱερὸ Εὐαγγέλιο (βλ. Μάρκ. η΄ 34). Ἀλλὰ μᾶς κάνει ἐντύπωση ὅτι στὸ κατὰ Λουκᾶν ἱερὸ Εὐαγγέλιο προστίθεται ἡ φράση «καθ᾽ ἡμέραν». Ὁ Κύριος κάνει λόγο γιὰ καθημερινὸ σταυρό, τὸν ὁποῖο καλούμαστε νὰ σηκώνουμε καὶ νὰ Τὸν ἀκολουθοῦμε μιμούμενοι τὸ παράδειγμά Του.
. Λέει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ὅτι ὁ Κύριος εἶναι «ὁ πρῶτος σταυροφόρος καὶ τῶν ἀθλητῶν ἁπάντων πρωταθλητής». Προχωρεῖ ὁ Ἴδιος μπροστὰ καὶ μᾶς δίνει τὸν ρυθμὸ καὶ τὸ βῆμα. Μὲ τί ἀποφασιστικότητα βάδιζε πρὸς τὸν θάνατο! Στύλωσε τὰ μάτια Του στὸ βάθος τοῦ δρόμου καὶ προχωροῦσε μὲ θαρραλέα ἀπόφαση καὶ βῆμα σταθερό. «Ἐστήριξε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ τοῦ πορεύεσθαι εἰς Ἱερουσαλήμ» (Λουκ. θ΄ 51).
. Κι ἐμᾶς μᾶς καλεῖ, ἂν θέλουμε, νὰ Τὸν ἀκολουθοῦμε, νὰ ἀπαρνηθοῦμε τὸν παλαιὸ ἑαυτό μας, νὰ σηκώνουμε τὸν καθημερινὸ σταυρό μας καὶ ἔτσι νὰ Τὸν ἀκολουθοῦμε. «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἔρχεσθαι…»!
. Ἡ κάθε ἡμέρα ἔχει τὸν δικό της σταυρό. Δὲν ξέρουμε τί μπορεῖ νὰ μᾶς παρουσιάσει. Μπορεῖ νὰ μᾶς παρουσιάσει ἐξωτερικοὺς ἢ ἐσωτερικοὺς πειρασμούς. Ἂς εἴμαστε ἀποφασισμένοι νὰ τοὺς ὑπομείνουμε. Μπορεῖ νὰ μᾶς παρουσιάσει ἀσθένειες, θλίψεις καὶ δυσκολίες ἀνα­πάντεχες. Ἂς εἴμαστε ἀποφασισμένοι νὰ τὶς ἀντιμετωπίσουμε. Μπορεῖ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἡμέρας νὰ ἐκδηλωθοῦν πάθη, ἀδυναμίες, ἐλαττώματά μας. Ἂς εἴμαστε ἀποφασισμένοι νὰ τὰ πολεμήσουμε. Ἡ νέκρωση τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου εἶναι καθημερινὸς σταυρὸς ποὺ καλούμαστε νὰ τὸν σηκώνουμε. Μπορεῖ ὡς χριστιανοὶ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἡμέρας νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὸν ὀνειδισμὸ τῶν ἀνθρώπων τοῦ κόσμου. Ἂς εἴμαστε ἀποφασισμένοι νὰ παίρνουμε ἐπάνω μας τὸν ὀνειδισμὸ τοῦ Χριστοῦ (Ἑβρ. ιγ΄ [13] 13), ἕτοιμοι νὰ περιφρονηθοῦμε γι’ Αὐτόν, ὅπως ἀτιμάσθηκε καὶ περιφρονήθηκε Ἐκεῖνος. Μπορεῖ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἡμέρας νὰ παρουσιασθοῦν καθήκοντα, ὑποχρεώσεις ποὺ χρειάζονται αὐταπάρνηση καὶ κόπο γιὰ νὰ πραγματοποιηθοῦν. Ἂς εἴμαστε ἀποφασισμένοι νὰ τὰ ἐπιτελέσουμε μὲ χαρὰ καὶ ἐνθουσιασμό, χωρὶς νὰ γογγύζουμε. Μπορεῖ νὰ αἰσθανόμαστε κουρασμένοι καὶ νὰ θέλουμε λίγο νὰ χαλαρώσουμε, νὰ ξεκουρασθοῦμε, παραλείποντας τὸ ἡμερήσιο πρόγραμμα τῆς πνευματικῆς ζωῆς ποὺ ἀκολουθοῦμε. Ἂς μὴν ὑποχωροῦμε στὴν ἀδυναμία τῆς σάρκας. Ὅ,τι δὲν γίνεται στὴν ὥρα του, συνήθως δὲν γίνεται ποτέ. Ἂς μὴν παραλείπουμε τὴν προσευχή, τὴν πνευματικὴ μελέτη, τὴν παρακολούθηση τοῦ ἑαυτοῦ μας. Τότε βαδίζουμε τὴ στενὴ καὶ τεθλιμμένη ὁδό. Μπορεῖ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἡμέρας νὰ συνεργασθοῦμε μὲ δύστροπους ἀνθρώπους. Ἂς ἔχουμε τὴ διάθεση νὰ τοὺς «οἰκονομήσουμε». Τότε σηκώνουμε τὸν σταυρό μας.
. Μὲ δυὸ λόγια ἡ ἔννοια τοῦ στίχου εἶναι νὰ συνηθίσουμε τὸν ἑαυτό μας σὲ κάθε περίσταση νὰ ἀνταποκρίνεται στὸ καθῆκον τῆς στιγμῆς. Νὰ δείχνουμε τὴν αὐταπάρνηση καὶ τὴν ὑπομονὴ ποὺ χρειάζεται. Νὰ δίνουμε καλὲς ἐξετάσεις τὴν ὥρα τοῦ καθήκοντος, ἀκολουθώντας τὸν Κύριο «ὅπου ἂν ὑπάγῃ» (Ἀποκ. ιδ΄ [14] 4). Νὰ ἀνανεώνουμε καθημερινῶς τὴν ἀπόφαση τῆς ἄρσεως τοῦ σταυροῦ μας. Νὰ σταυρώνουμε «τὸν ἐν ἡμῖν παλαιὸν ἄνθρωπον» καὶ νὰ ζοῦμε «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ». Νὰ κόβουμε τὸ δικό μας θέλημα καὶ νὰ κάνουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τότε σηκώνουμε τὸν σταυρό μας.
. Ἀλλὰ γιὰ νὰ μὴ λιποψυχήσει κανεὶς καὶ πεῖ: «Κάθε στιγμὴ καὶ ὥρα τῆς ζωῆς μας, ὅλο σταυρὸ θὰ σηκώνουμε;», ὀφείλουμε νὰ ὑπογραμμίσουμε ὅτι ὁ σταυρὸς εἶναι ἡ μία ὄψη τοῦ νομίσματος. Ὅσοι ἐθε­λοντικὰ γίνονται σταυροφόροι καὶ ἀκολουθοῦν τὸν Χριστό, αἰσθάνονται συν­οδοιπόρο τὸν Σταυροφόρο τῶν αἰώνων, ὁ Ὁποῖος δὲν τοὺς ὁδηγεῖ μόνο στὸ σταυρό, ἀλλὰ καὶ στὴν ἀνάσταση! Γίνον­ται μέτοχοι ὄχι μόνο στὰ παθήματα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ στὴ δόξα Του! Θὰ χαίρονται τὴ ζωή τους στὸν κόσμο τοῦτο, ἀκόμη καὶ στὶς πιὸ δύσκολες καὶ στενόχωρες καταστάσεις. Καὶ θὰ ἀπολαμβάνουν τὰ ἄρρητα κάλλη τοῦ Παραδείσου στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων!

Εσύ γνωρίζεις τον Ιησού; (μια προσωπική εμπειρία)



Ήταν αργά. Ο χιονιάς με όλο το γινάτι του φυσούσε απειλητικά. Το τσουχτερό κρύο πιρούνιαζε κάθε τι που πέρναγε στον δρόμο. Έκλεισα την κουρτίνα του παραθύρου μου και «ξεκίνησα» να κάνω το μικρό απόδειπνο μιας και είχε προβάλει στον πνευματικό ορίζοντα «η φίλη μου» η Αμέλεια.

Άνοιξα το προσευχητάρι του Σιμώνωφ και πριν προλάβω να πω το “Βασιλεύ Ουράνιε”…

Ντριν! Ντριν! Το τηλέφωνο. Κοίταξα το ρολόι μου, περασμένες ένδεκα. “Ποιος να είναι τέτοια ώρα;” αναρωτήθηκα. Άφησα το προσευχητάρι και σήκωσα το τηλέφωνο.

–Παρακαλώ; Ποιος είναι;

Στην άλλη άκρη του τηλεφώνου μου ήταν ο ψάλτης της ενορίας μου ο Γιώργος Βητζηλαίος, αδερφικός φίλος και ευσεβής χριστιανός.

–Ιωάννη καλησπέρα και συγγνώμη για το ακατάλληλο της ώρας, αλλά να, σε πήρα αδερφέ μου να μοιραστώ μαζί σου κάτι συγκλονιστικό!

-Συγκλονιστικό; Σε ακούω λοιπόν…

είπα βαριεστημένα μιας και η ώρα ήταν περασμένη.

-Είχα τελειώσει το φαγητό μου και δεν κατάλαβα πώς, αλλά να, άνοιξα αυτό το ρημάδι το χαζοκούτι. Εκείνη την ώρα είχε μια εκπομπή ριάλιτι, πώς το λένε, και χάζευα δίχως να ξέρω γιατί! Άνδρες και γυναίκες με όμορφα ρούχα, πολύ κέφι και χαμόγελο παρουσίαζαν διάφορα θέματα. Να σου πω φίλε μου, παρασύρθηκα και χωρίς να το καταλάβω είχα πάρει «πρώτη θέση» στην πολυθρόνα μου!

-Καλά βρε Γιώργο, με πήρες νυχτιάτικα να μου πεις ότι έβλεπες ένα ριάλιτι;

-Άκουσε με σε παρακαλώ, δεν θα σε κουράσω!

Και συνέχισε με μια παράξενη σοβαρότητα.

Εκεί που χάζευα το χαζοκούτι, ξαφνικά γέμισε η καρδιά μου με θέρμη. Στην αρχή δεν έδωσα σημασία, αλλά το φαινόμενο ολοένα και δυνάμωνε μέσα μου!Υπεραγία Θεοτόκε ψέλλισα… φοβισμένα. Και τότε άρχισα, χωρίς να θέλω, να βλέπω με τα μάτια της καρδιάς! Έβλεπα πράγματα σε άλλη διάσταση, καταλάβαινα νοήματα που ούτε στον ύπνο μου δεν θα τα έβλεπα!

-Δηλαδή τι νοήματα;

-Να, έβλεπα στους παρουσιαστές, σε ένα καλά στημένο σκηνικό, τα χαμόγελα ήταν προσποιητά. Τα πάντα ήταν ένα καλοστημένο έργο! Έβλεπα τις καρδιές τους πλημμυρισμένες από θλίψη και ταυτόχρονα τα πάθη, με προεξάρχον αυτό της φιληδονίας να στέκεται δίπλα τους! Τα μάτια τους ήταν κατακόκκινα, έτοιμοι να ορμήξουν και να κατασπαράξουν ο ένας τον άλλον για το ποιος θα επικρατήσει! Φοβερό! Το ψέμα και η κολακεία διαδεχόταν το ένα το άλλο. Παντού βασίλευε η Υποκρισία!

“Θεέ μου! Πού πάμε;”μουρμούρισα στεναχωρημένος για το θέαμα που έβλεπα μπρος μου, συνειδητοποιώντας πως ήμουν κι εγώ μέσα σε αυτό το έργο! Και τότε άκουσα φωνή να μου λέει…

“Γεώργιε αυτός ο δρόμος είναι της απώλειας. Στην αρχή είναι εύκολος γεμάτος απόλαυση και καλοπέραση αλλά μετά είναι οδυνηρός! Όσο και αν με ψάξεις, δεν θα με βρεις εδώ. Θα είμαι έξω, στον δρόμο, περιμένοντας υπομονετικά μήπως και βγει κάποιος και με αναζητήσει. Να ‘ξερες πόσο χαίρομαι όταν με αναζητούν! Ένα βήμα ανθρώπινο, εκατό εγώ! Γιώργο αν και είμαι δίπλα σας, εντούτοις δεν μπορείτε να με δείτε γιατί δεν με γνωρίζετε! Προσέξτε μήπως έρθω ξαφνικά και δεν με γνωρίσετε!”

Χριστέ μου!!! Φώναξα με όλη μου τη δύναμη! Κάμε έλεος για όλον τον κόσμο! Η αρχική έκπληξή μου είχε μετατραπεί σε θεϊκή κατάνυξη. Η καρδιά μου ένιωθε το νέκταρ της γλυκύτητας του Ιησού. Κατάλαβα πως με αυτόν τον τρόπο ζωής που κάνουμε σίγουρα δεν θα μπορούσα να διακρίνω τον Κύριο μας, απλά γιατί δεν θα τον γνώριζα! Έκλεισα γρήγορα την τηλεόραση και χωρίς δεύτερη σκέψη αποφάσισα να την προσφέρω στο πνευματικό κέντρο της ενορίας για τις ανάγκες των κατηχητικών.

Διάβασα την παράκληση της Θεοτόκου και το απόδειπνο με τους χαιρετισμούς, για να δοξολογήσω και να ευχαριστήσω τον Κύριο που με αξίωνε, εμένα τον αμαρτωλό, μιας τέτοιας ουράνιας εμπειρίας.

Είχα γαληνέψει και να, σε πήρα τηλέφωνο για να μοιραστώ μαζί σου τούτο το απρόσμενο για μένα θαύμα.

Καληνύχτα φίλε μου Ιωάννη. Να με συγχωρείς και ο Θεός μαζί μας.

-Παρακαλώ αδελφέ μου, παρακαλώ, καλό ξημέρωμα είπα, μην μπορώντας να κρατήσω τα δάκρυα μου.

Τούτο το τηλεφώνημα δεν ήταν σαν όλα τα άλλα. Δίχως να το πολυσκεφτώ πήρα γρήγορα την απόφαση να γνωριστώ κι εγώ με τον Ιησού. Απόψε η νύχτα ήταν διαφορετική. Είχα πάρει ένα μεγάλο δώρο από τον φίλο μου.

Είχε ανάψει μέσα μου ο θείος πόθος, ο θείος έρωτας. Άναψα κεράκι, θυμιάτισα και άνοιξα το προσευχητάρι.

… Βασιλεύ Ουράνιε Παράκλητε …

ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΝΔΡΗ

Πόσο ευτυχισμένοι είμαστε εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί!

Πόσο ευτυχισμένοι είμαστε εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί! Τι Θεό έχουμε! Είναι αξιολύπητοι όσοι δεν γνώρισαν το Θεό. Αυτοί δεν βλέπουν το αιώνιο φως, και μετά το θάνατο πορεύονται στο αιώνιο σκοτάδι. Αυτό το ξέρουμε, γιατί το Άγιο Πνεύμα πληροφορεί μέσα στην Εκκλησία τους αγίους για το τι υπάρχει στον ουρανό και τι στον άδη...

Ω, πόσο αξιολύπητοι είναι οι πλανεμένοι άνθρωποι! Αυτοί δεν μπορούν να ξέρουν τι είναι η αληθινή χαρά. Μερικές φορές διασκεδάζουν και γελούν, αλλά το γέλιο και η απόλαυση, που δοκιμάζουν, θα μεταβληθούν σε θρήνο και θλίψη. Δική μας χαρά είναι ο Χριστός. Με τα πάθη Του μας έγραψε στο βιβλίο της ζωής, και στη βασιλεία των ουρανών θα είμαστε αιώνια με το Θεό και θα βλέπουμε τη δόξα Του και θα ευφραινόμαστε μαζί Του. Η χαρά μας είναι το Άγιο Πνεύμα. Είναι τόσο γλυκό και ευχάριστο! Αυτό μαρτυρεί στην ψυχή για τη σωτηρία.

Όσιος Σιλουανός Αθωνίτης 

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΦΑΛΜΑ




«Από την στιγμή
που θα πιστέψει μέσα του ο άνθρωπος
ότι δεν έσφαλε,
τότε έκανε ένα μεγάλο σφάλμα!».


ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
(1924–1994)

Την ελπίδα της σωτηρίας ποτέ μη χάνης και να βοάς προς τον Θεόν και να κλαις

Την ελπίδα της σωτηρίας ποτέ μη χάνης και να βοάς προς τον Θεόν και να κλαις.
Ο Θεός ποτέ δεν παραβλέπει μίαν ψυχήν που θέλει να σωθή και μετανοεί, όσον και αν τραυματίζεται εις τον αγώνα. Γνωρίζει ο Θεός, πόσον ασθενής είναι η φύσις μας.
Πόθεν θα εύρη την δύναμιν ο πηλός να βαστάζη την πίεσιν του νερού, εάν ο Θεός δεν τον ψήση με την χάριν του Αγίου Πνεύματος; Γνωρίζει ως αλάνθαστος οφθαλμός ότι μόλις μας αφήση, πίπτομεν και χανόμεθα.
Δια τούτο δεν μας αφήνει να πειρασθώμεν, όσον ο διάβολος επιθυμεί. Εάν μας άφηνε, συσσώμους θα μας έρριπτε εις την κόλασιν, αλλά ο αγαθός Θεός τον εμποδίζει και τον αφήνει τόσον, όσον δύναται να βαστάξη η κάθε ψυχή. Όσον και αν τραυματισθώμεν εις τον αγώνα, ας μη αποθαρρυνθώμεν, αλλά ας επιμεληθώμεν τας πληγάς μας και ας συνεχίσωμεν τον αγώνα. Βλέποντας ο Θεός τον κόπον μας και την μικράν θέλησιν της σωτηρίας μας, θα μας δώση την νίκην.
Μεγάλον κακόν το να χάση το θάρρος του επάνω εις τον αγώνα ο αγωνιστής, διότι αμέσως ο αντίπαλος ορμά με λύσσαν, ίνα τον νικήση. Δια τούτο, παιδί μου, να δίδης θάρρος εις την ψυχήν σου και να ελπίζης. Θα αποθάνω εις τον αγώνα υπέρ της δόξης του Θεού, να λέγης, παρά να λυπήσω τον Θεόν μου, εγκαταλείποντας τον αγώνα μου εναντίον του διαβόλου.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Ψηφίστε!Προς τον πρωθυπουργό και σε όλοι την βουλή!!!: Πείτε ΟΧΙ στην νέα ηλεκτρονική ταυτότητα!!! Ναι στην ελευθερία!!!




Γιατί είναι σημαντικό;

Όχι στην νέα ηλεκτρονική ταυτότητα!!! Ναι στην ελευθερία!!!
Όχι στην παγκόσμια διακυβέρνηση!!! Ναι στην ελευθερία!!!
Όχι στην νέα τάξη πραγμάτων με κατεύθυνση στο τσιπάκι στο χέρι ή στο μέτωπο μας!!! Ναι στην ελευθερία της ψυχής!!!
Όχι στο χάραγμα! Ναι στην ζωή!

Πριν χιλιάδες χρόνια.... αιώνες πριν.... γράφτηκε για αυτό που ζούμε σήμερα! Στην αποκάλυψη του Ιωάννη, μας το λέει ξεκάθαρα... όχι στο σφράγισμα, όχι στο τέλος του ανθρωπίνου δικαιώματος και των προσωπικών μας δεδομένων... όχι στην φυλάκιση της ψυχής μας και στην εξόντωση του ανθρωπίνου γένους. 

Όλοι μιλάνε για συνωμοσίες... ή όλοι κοροϊδεύουν πως υπάρχουν συνωμοσίες. Μήπως τελικά ζούμε σε έναν κόσμο σχεδιασμένο από λίγους? Και προσπαθούν τα πάντα και όλα καλοπροαίρετα να μας τα περάσουν στην ζωή μας?

Κύριε πρωθυπουργέ.... Κύριε Τσίπρα... το ότι δεν πιστεύετε στον θεό... ή δεν πιστεύετε σαν χριστιανός ορθόδοξος είναι δικαίωμα σας και κανείς δεν μπορεί να σας κρίνει γι'αυτό. Όμως ξεχάσετε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων είμαστε χριστιανοί ορθόδοξοι και μας αφαιρείται το δικαίωμα της επιλογής, με υποχρεωτικά μέτρα για την ηλεκτρονική ταυτότητα. Μέσα από την άγνοια του απλού κοσμάκη οποιασδήποτε τάξης, μέσα από τον φόβο να μην πεινάσει και μέσα από την εξουσία που έχετε και την επιρροή σε μας οδηγήτε τον κόσμο προς τέλος. 
Με την ηλεκτρονική ταυτότητα και το επόμενο σας βήμα το σφράγισμα... το chip δηλαδή που θα εμφυτεύετε στο χέρι μας για να μπορούμε να κάνουμε την ζωή μια πιο εύκολη (αγορές, ψώνια, ασφάλεια) και που ήδη είχε ξεκινήσει πειραματικά στα ζώα και τώρα έγινε και αυτό υποχρεωτικό και που σε κάποιες χώρες ξεκίνησαν ήδη να το χρησιμοποιούν και σε ανθρώπου... Κύριε πρωθυπουργέ θέλετε και εμείς να δεχτούμε εσάς και να απαρνηθούμε τον θεό, την ορθοδοξία. Θέλετε να σφραγιστούμε σε μια αιωνία "φυλακή" της ψυχής. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε κύριε Τσίπρα και όλοι εσείς εκεί στην βουλή, είναι να καταργήσετε και να σταματήσετε την ηλεκτρονική ταυτότητα όσο είναι πιο νωρίς. Για σας, για τα παιδιά σας και για εμάς όλους μας που δεν μας ρώτησε κάνεις αν θέλουμε. Και ήσασταν πολύ έξυπνοι ομολογώ και μας το φέρατε όλο αυτό με τον καλύτερο τρόπο. Προσπαθούσατε χρόνια να το καταφέρετε μα εμείς οι χριστιανοί αντιστεκόμασταν μέχρι που βάλατε στην μέση την πείνα. Για να φας έστω και λίγο πρέπει να βγάλει πιστωτική κάρτα. Μικροί-μεγάλοι, πλούσιοι και φτωχοί έτρεξαν στις τράπεζες για να μπορούν να ζήσουν και να μην σκεφτούν τα σχέδια που κάνετε. 
Που είναι η εκκλησία? Γιατί δεν έχει πάρει θέση? Που είναι οι παπάδες? Που έχουν εξαφανιστεί όλοι αυτοί? Όλοι θα κριθούμε μικροί μεγάλοι. Ο θεός να βάλει το χέρι του και να σας βάλει λίγο μυαλό. Όπως και ο καθένας μας θα πορευτεί με τις επιλογές του, γιατί και ο θεός θέλει να είμαστε ελεύθεροι.
Και ο καθένας μπορεί να ψάξει το google είναι ανοιχτό για να βρεις τα πάντα.

Τι είναι το μικροτσιπ, VeriChip, RFID chip
https://www.youtube.com/watch?v=PBo2WgWW2hM

Όχι στην ηλεκτρονική ταυτότητα... ΟΧΙ και πάλι ΟΧΙ

Πατέρας 800 παιδιών, ο "καλός" διάβολος κλπ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ 2016

Μόνο με της μετάνοιας τα δάκρυα, χωρίς άλλη αρετή, ένας πολύ αμαρτωλός άνθρωπος σώζεται ευκολότερα από έναν ενάρετο, πού δέν έχει τα δάκρυα αυτά



Με τέτοια δάκρυα έβρεξε τα πόδια του Ιησού η αμαρτωλή εκείνη γυναίκα (Λουκ.) 
Και όχι μόνο καθαρίστηκε από κάθε μολυσμό ψυχής και σώματος, αλλά και έγινε μυροδοχείο του Αγίου Πνεύματος. Μέσ΄ από το Ευαγγέλιο, μάλιστα, η πράξη της διαλαλείται στης οικουμένης τα πέρατα για τόσους αιώνες. Αφήνω τον απόστολο Πέτρο, πού με λίγα δάκρυα έσβησε το καμίνι της φοβερής εκείνης τριπλής και ένορκης αρνήσεως του Χριστού (Ματθ. 26:69-75), αποκαταστάθηκε στο αποστολικό του αξίωμα κι έγινε ο πρωτόθρονος, ο κορυφαίος των αποστόλων. 
Δεν αναφέρω καί τις μυριάδες των οσίων, πού καλλιέργησαν με τους ασκητικούς αγώνες τους την άκαρπη έρημο, την πότισαν με τα κατανυκτικά δάκρυά τους και την έκαναν επίγειο παράδεισο, γεμάτον από δέντρα έμψυχα και λογικά, δέντρα με αμάραντα φύλλα αρετών και με ζωογόνους καρπούς αγιοπνευματικών χαρισμάτων. Τούτο μόνο λέω καί δέν θα πάψω ποτέ να το λέω: 

Αν δεν υπήρχαν σ΄αυτόν τον πρόσκαιρο κόσμο τα δάκρυα της μετάνοιας, ο ουράνιος παράδεισος θα έμενε άδειος από πλήθη αγίων και σωσμένων ανθρώπων, ενώ ο αχόρταγος άδης θα γέμιζε από αναρίθμητες ψυχές κολασμένων. 

Μόνο με της μετάνοιας τα δάκρυα, χωρίς άλλη αρετή, ένας πολύ αμαρτωλός άνθρωπος σώζεται ευκολότερα από έναν ενάρετο, πού δέν έχει τα δάκρυα αυτά. 
Γιατί, χωρίς κατάνυξη καί μετάνοια, ο χριστιανός, ακόμα κι όταν είναι πλούσιος σε αρετές και καλά έργα, μοιάζει μ΄έναν ωραίο κήπο, γεμάτον ποικίλα δέντρα και λουλούδια, αλλά χωρίς νερό. Έτσι, καθώς όλα τούτα δεν ποτίζονται, γρήγορα ξεραίνονται. Όμοια ξεραίνονται και χάνονται οι αρετές, πού δεν ποτίζονται με τα κατανυκτικά δάκρυα. 
Γι΄αυτό ο φιλάνθρωπος Θεός, όταν δει χριστιανούς ακατάνυκτους, χωρίς πνεύμα και βίωμα μετάνοιας, τούς αφήνει να πέσουν σε πειρασμούς μεγάλους ή σε αμαρτήματα βαριά, για να ταπεινωθούν, να μετανοήσουν και να κλάψουν πικρά. 
Αυτά τα δάκρυα τα δέχεται ο Κύριος ευχάριστα, σαν προσφορά καί θυσία πνευματική, θυσία ανώτερη από κάθε άλλη. Ο ίδιος στο Ευαγγέλιο μακαρίζει όσους κλαίνε και ταλανίζει όσους γελάνε. Γιατί η παρούσα ζωή είναι καιρός για δάκρυα, όχι καιρός για γέλια. Ο Ιησούς ποτέ δεν γέλασε στο διάστημα της επίγειας παρουσίας Του. Πολλές φορές, όμως, έκλαψε για τους ανθρώπους και τις αμαρτίες τους, δίνοντας καί σ΄εμάς καλό παράδειγμα. 

Ας κλαίμε, λοιπόν, για τις αμαρτίες μας, όσο βρισκόμαστε στην κοιλάδα τούτη του κλαυθμώνος, γιατί είναι αδύνατο να μείνουμε αναμάρτητοι, έστω κι αν η διάρκεια της επίγειας ζωής μας είναι μία μόνο μέρα. 

Αλλά τά δάκρυα της μετάνοιας είναι χάρισμα που δίνεται από το Θεό, όταν καλλιεργούμε στην καρδιά μας την καλή λύπη και συντριβή με των αμαρτιών μας την ενθύμηση. Έτσι, αργά ή γρήγορα, θα μας σπλαχνιστεί ο πανάγαθος Κύριος. Γιατί ποτέ δεν θα περιφρονήσει ο Θεός μια καρδιά πού αισθάνεται συντριβή και ταπείνωση. Σ' Αυτόν ανήκει η δόξα στους αιώνες. Αμήν. 

Από το βιβλίο "ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ"
(Κατανυκτική ερμηνεία τροπαρίων του Μεγάλου Κανόνος του αγίου Ανδρέου Κρήτης από τον αρχιεπίσκοπο Μύρων Ιωάννη τον Λίνδιο (+1796).

ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ : «ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΑ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ!»

Σε ένα καταπληκτικό βίντεο ο σημερινός Πάπας Φραγκίσκος κηρύττει την συμπροσευχή με όλες τις θρησκείες καθώς όλες οι θρησκείες, σύμφωνα με τα κηρύγματα του, είναι το ίδιο και πιστεύουν στον ίδιο Θεό. Μαζί του και ο Πατριάρχης των Ορθοδόξων Βαρθολομαίος.

Τι άλλο να πούμε για τον αρχιερέα της πανθρησκείας με τον οποίο συνομιλούν οι Ορθόδοξοι αρχιερείς ?

Τι άλλο να δείξουμε για να καταλάβουμε που θέλει να οδηγήσει τον κόσμο ο σημερινός Πάπας ? Στην παγκόσμια πανθρησκεία όπως θέλει να την επιβάλει η Νέα τάξη σε ένα κόσμο καθοδηγούμενο.

Καλύτερο πρεσβευτή της Νέας Τάξης και της παγκόσμιας πανθρησκείας δεν θα έβρισκαν.

Σημεία των καιρών!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

www.nikosxeiladakis.gr


Ο ΛΟΥΣΙΦΕΡ, (ΔΙΑΒΟΛΟΣ), ΓΙΝΕΤΑΙ… «ΑΓΙΟΣ» ΚΑΙ «ΣΩΤΗΡΑΣ» ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ, (βίντεο)



“Σεῖς κατάγεσθε ἀπὸ τὸν πατέρα σας, τὸν διάβολον, καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατέρα σας θέλετε νὰ κάνετε. Ἐκεῖνος ἀπὸ τὴν ἀρχὴν ἦτο ἀνθρωποκτόνος καὶ δὲν στέκεται εἰς τὴν ἀλήθειαν, διότι δὲν ὑπάρχει ἀλήθεια μέσα του. Ὅταν λέγῃ ψεύδη, μιλεῖ ἀπὸ τὸν ἑαυτόν του, διότι εἶναι ψεύτης καὶ πατέρας τοῦ ψεύδους.» Ιωαννης, 44:8

Ένα από τα μεγαλύτερα αμερικανικά κανάλια, το FOX tv, παρουσιάζει για την νέα τηλεοπτική σαιζόν του 2016 μια νέα πολυδιαφημισμένη κινηματογραφική ταινία, με τον τίτλο «LUSIFER».


Στην μεγάλη αυτή κινηματογραφική παραγωγής ο Λούσιφερ, δηλαδή ο Διάβολος, παρουσιάζεται σαν ένας παρεξηγημένος και κατασυκοφαντημένος άγγελος, ενώ στην πραγματικότητα είναι ο… μεγαλύτερος Άγιος και ο πραγματικός σωτήρας της ανθρωπότητας. Δεδομένου ότι και ο ίδιος Πάπας τον είχε αποκαλέσει Άγιο, τότε όλα έρχονται σε πλήρη σύμπνοια για την σημερινή αγιοποίηση του!

Ο χαρισματικός και «αδικημένος» αυτός Άγιος, έρχεται να εμφανιστεί σε μια στιγμή εν μέσω πολύ σημαντικών διεθνών εξελίξεων, εν μέσω πολλαπλών πολιτικών αλλά και συνειδησιακών κρίσεων της ανθρωπότητας και θα προβληθεί σαν ο νέος σωτήρας που η ανθρωπότητα τον είχε απορρίψει και τον είχε αδικήσει.

Σε αυτή την γραμμή προβολής του επιστρατεύονται μεγάλα διεθνή ΜΜΕ και διεθνή μέσα προβολής, όπως το μεγάλο αμερικανικό κανάλι FOX tv.

Αυτός θα γίνει ο μεγάλος πλανευτής που θα στείλει το μήνυμα της «σωτηρίας» της ανθρωπότητας, δηλαδή της ολοκληρωτικής της υποδούλωσης στην Νέα Τάξη. Φαίνεται πως ήρθε η μεγάλη του ώρα.

Τι άλλο θα δούμε!

«μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον· ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας» Προς Θεσσαλονικείς, 2 :3.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

www.nikosxeiladakis.gr

Ο Ναός του Αντιχρίστου και της Πανθρησκείας



Έκτισαν ναό της πανθρησκείας στην Ρωσία!
Σε απόσταση δέκα χιλιομέτρων από την πόλη Καζάν της Ρωσίας, και ακριβέστερα στην κωμόπολη Staroye Arakchino, έκτισαν ναό της πανθρησκείας. Έναν ναό στον οποίο αντιπροσωπεύονται οι 12 μεγαλύτερες θρησκείες του κόσμου. Η Καζάν βρίσκεται 800 χιλιόμετρα ανατολικά της Μόσχας και είναι η πρωτεύουσα του Ταταρστάν. Η πόλη θεωρείται ως «τρίτη πρωτεύουσα» της Ρωσίας και σ’ αυτήν ζουν χριστιανοί και μουσουλμάνοι.

Το Καζάν έχει επιλεγεί για να διεξαχθούν εκεί ποδοσφαιρικοί αγώνες κατά την διάρκεια του παγκοσμίου πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, όταν και αν αυτό γίνει, το 2018 στην Ρωσία.
Είναι εντυπωσιακό, ύποπτο και συνάμα απαράδεκτο, το να φαίνεται ο ναός της πανθρησκείας οικοδομημένος σύμφωνα με την τεχνοτροπία του ορθοδόξου καθεδρικού ναού του Αγίου Βασιλείου στην Μόσχα. Το αντίγραφο αποτελεί ασέβεια, προσβολή και υποβάθμιση του πρωτοτύπου.


Ο ναός αυτός κτίσθηκε κατ’ εντολήν του… Ιησού Χριστού (!) σύμφωνα με τον Ildar Khanov, οποίος άρχισε να τον κτίζει. Ο Ildar Khanov ισχυριζόταν, πέθανε το 2013, ότι εμφανίστηκε σ’ αυτόν ο Χριστός το 1994 στις όχθες του Βόλγα ποταμού και τον διέταξε να αρχίσει την κατασκευή ενός ναού. Του είπε ο Χριστός «Ildar, ξύπνησε αύριο στις έξι (6) το πρωί, πάρε ένα φτυάρι και άρχισε να κτίζεις τα θεμέλια ενός ναού για να τιμούνται όλες τις θρησκείες». Ο Ildar Khanov, στον οποίο εμφανίστηκε ο Ιησούς, ήταν εκκεντρικός αρχιτέκτονας και ψυχοθεραπευτής. Ο τέλειος συνδυασμός για να εισχωρήσει η πανθρησκεία μέσω της τέχνης και του πνευματισμού σε τμήματα του λαού, όπως δηλαδή γίνεται παντού στον πλανήτη. Ο Δήμος Καζάν τον ονόμασε «Ναό όλων των θρησκειών», όπως είναι γνωστός σήμερα, δηλαδή ναό της πανθρησκείας.
Ο σκοπός του καλλιτέχνη ήταν να βάλει όλες τις θρησκείες, επειδή η κάθε μια έχει την δική της ιστορία και πολιτισμική αναγκαιότητα, κάτω από την ίδια στέγη και όχι να τις συγχωνεύσει, όπως είχε πει ο ίδιος το 2012 στην γαλλική εφημερίδα Le Figaro, ώστε να τις φέρει σε επαφή με δυνατότητα επικοινωνίας μεταξύ τους, προσθέτοντας επίσης ότι ο ναός αυτός δεν είναι τόπος λατρείας, αλλά πολιτισμού.
Κτίσθηκαν δώδεκα (12) θόλοι διαφόρων τύπων, όπως τρούλοι, καμπαναριά, μιναρέδες, τεπέδες, μια πυραμίδα, αν και ο καλλιτέχνης ήθελε να κτισθούν 16. Επάνω στις θολωτές αυτές κατασκευές, όπως μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες που δημοσιεύει το pentapostagma.gr, υπάρχουν διαφόρων ειδών σταυροί, ημισέληνοι, άστρα του Δαυίδ, δράκος. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο οι θολωτές κατασκευές που έχουν τα εβραϊκά άστρα του Δαυίδ έχουν σταθερά τον συνδυασμό των χρωμάτων μπλε και λευκό.


Στον εξωτερικό χώρο οι λέξεις «Ελευθερία», «Αδελφότητα», «Αλληλεγγύη» και «Ειρήνη» είναι γραμμένες σε διάφορες γλώσσες του κόσμου. Πολύ ωραίες ακούγονται αλλά θυμίζουν ύποπτη παρέμβαση, υποβοηθούμενες και από άλλα ανάλογα σύμβολα. Στον εξωτερικό χώρο υπάρχουν χοντροειδέστατες ψηφιδωτές εικόνες του Χριστού και της Παναγίας, άγαλμα του Βούδα, ακόμα και σφίγγες, συνδέοντας αναπάντεχα την αποκαλούμενη από εμάς προϊστορία με το μέλλον.


Στο εσωτερικό του ναού υπάρχουν οι αντίστοιχοι 12 χώροι των θρησκειών. Φυσικά έχουν γίνει και καλλιτεχνικές παρεμβάσεις. Οι διάφοροι θεοί και θεές είναι απεικονισμένοι σύμφωνα με τις παραδόσεις της κάθε θρησκείας, αλλά λίγο προσαρμοσμένοι. Στο τμήμα για την ορθοδοξία δεν υπάρχει η Παναγία στην κόγχη του Ιερού καθώς και ο Παντοκράτωρ στο κέντρο της οροφής. Κάτω από το άγαλμα του Βούδα έχει τοποθετηθεί το άγαλμα της θεάς Shiba, η οποία είναι η θεά της καταστροφής. Το ίδιο ακριβώς άγαλμα έχει τοποθετηθεί και στην είσοδο του CERN.


Μεγάλο ενδιαφέρον έχει ο χώρος που αναφέρεται στην Καθολική εκκλησία. Εκεί, εκτός από κάποια περίεργα σύμβολα που δεν ταιριάζουν με την χριστιανοσύνη, υπάρχουν τα αγάλματα του νεκρού σώματος του Ιησού, ο οποίος ευρίσκεται κατάκοιτος, και η Παναγία που θρηνεί λίγο πιο πέρα. Η θρηνούσα Παναγία είναι πολυτελέστατα ενδεδυμένη με πολλά και βαρύτιμα ενδύματα αλλά και με κοσμήματα. Η κόκκινη ζώνη που φορεί είναι στο πλάι, όπως στους καρδιναλίους, αλλά η ζώνη των καρδιναλίων τίθεται στο πλάι για συγκεκριμένο λόγο που δεν έχει καμία σχέση με την Μαρία. Ο Χριστός από την άλλη, παρουσιάζεται καλογυμνασμένος με μαύρα μαλλιά και γένια ενώ όπως ξέρουμε από τα κείμενα, το χρώμα των μαλλιών του Ιησού ήταν, αυτό που λέμε, καστανό.
Το πιο «πονηρό» σημείο της παράστασης είναι τα δύο δεξιά χέρια, του Χριστού και της Παναγίας, τα οποία προβάλλονται επιδεικτικά. Τα δάχτυλα τους είναι επιμηκυμένα και τα δύο δάκτυλα, ο μέσος και ο παράμεσος, είναι ενωμένα. Έτσι ακριβώς έχει ζωγραφίσει τα δάκτυλα του Θεού, του Ιησού και του Αδάμ ο Μιχαήλ Άγγελος στην Καπέλα Σιστίνα, στο Βατικανό. Έτσι ακριβώς έχει ζωγραφίσει τα δάκτυλα του μισορθόδοξου Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης ο Ελ Γκρέκο. Έτσι ακριβώς είναι ζωγραφισμένα τα δάχτυλα του ιδρυτού του Τάγματος των Ιησουϊτών Ιγν. Λογιόλα. Με τον ίδιο τρόπο τοποθετούσε τα δάκτυλά του ο Χίτλερ όταν έβγαινε φωτογραφία έχοντας το χέρι του στην μέση του. Όλοι αυτοί, και άλλοι πολλοί ακόμα, έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους;


Ο ναός της πανθρησκείας στο Καζάν δεν είναι ο μοναδικός που έχει κτισθεί μέχρι σήμερα ανά την υφήλιον. Αλλά το να κτισθεί ένας τέτοιος ναός στην αποκαλούμενη ορθόδοξη Ρωσία είναι κάπως απροσδόκητο το γεγονός.

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ - Αυτή τη φορά θα δώση ο Χριστός μια Ευκαιρία...

Τα τελευταία χρόνια και ιδίως το τελευταίο διάστημα, βλέπουμε πολλούς «καλούς Χριστιανούς» να εναντιώνονται απέναντι στον Άγιο Παϊσιο με ευγενικό τρόπο, ώστε να μην γίνεται αντιληπτός άμεσα από τους ακροατές ή και τους τηλεθεατές αντίστοιχα, ο αιρετικός τους λόγος.
Δυστυχώς κάποιοι από δαύτους, έχουν εισχωρήσει και στους κόλπους της εκκλησίας , οπότε και παρασύρουν με τον ψευδή λόγο τους, μεγάλη μερίδα πιστών. 
Ελπίζω σύντομα η εκκλησία να πάρει θέση σε αυτό, αλλά ακόμη και αυτό να μην συμβεί, τα γεγονότα θα μιλήσουνε από μόνα τους.
Νιώθω λύπη και αηδία όταν από στόματα, δήθεν, τάχα «καλών χριστιανών», ακούω πως ο Άγιος Παϊσιος… 
Είτε, δεν προφήτευσε… 
Είτε, πολλές φορές, έπεσε ίδιος σε πλάνη, γιατί…, άνθρωπος ήταν, έκανε και λάθη, (όπως λένε)…
και το χειρότερο απ’ όλα…. 
Ότι για να απαλύνει τον πόνο των ανθρώπων που τον επισκέπτονταν και του ζητούσαν λόγια παρηγοριάς για τον μέλλον του ελληνισμού, εκείνος, τους έλεγε ψέματα ή αστειευόταν μαζί τους, μόνο και μόνο για τους ηρεμήσει και να τους ξελαφρώσει από τα ερωτηματικά τους.
Και μέσα σε όλα αυτά τα εμετικά λόγια τους, εάν τα παρακολουθήσετε με προσοχή(σε διάφορα βίντεο που κυκλοφορούν), θα διαπιστώσετε ότι δεν τον αποκαλούνε άγιο, ούτε και τώρα, μετά δηλαδή την επίσημη αγιοκατάταξή του. 
Τον αποκαλούνε απλά ΄΄γέροντα Παϊσιο΄΄.
Να είστε σίγουροι αδελφοί μου ότι, ΄΄ Λόγος Αγίου Παϊσίου, ίσον Λόγος θεού ΄΄
και ο Θεός κρατάει πάντα τον λόγο του!
Όλα θα γίνουν όπως ακριβώς τα είπε ο Άγιός μας!
Στο βίντεο υπάρχει μια συγκλονιστική μαρτυρία - απάντηση για όλους αυτούς, που έχουν διαφορετική άποψη για τα γεγονότα που έρχονται.
Για όλους αυτούς δηλαδή, που αρέσκονται να ρίχνουν λάσπη στο πρόσωπο του Αγίου μας, κατευθυνόμενοι από τα όποια αφεντικά τους.

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΝ ΟΨΕΙ


«Γέροντα, σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια θα
επέμβη ο Χριστός;»
«Ναι αυτήν την φορά θα δώση ο Χριστός μια ευκαιρία….
ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ




πηγή: ΑΓΙΟΤΟΚΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ

Ζητείται Θαύμα...



Μέρα με τη μέρα ο τόπος μας βουλιάζει ολοένα και πιο βαθιά μέσα στηναπόγνωση. Κυβερνήσεις ανεβοκατεβαίνουν, φέρνοντας όλες τους ανεξαιρέτως όλο και πιο κοντά την εκποίηση της χώρας, τον όλεθρο των μικρομεσαίων τάξεων, την δημογραφική ερήμωση, την εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας σε ξένα αφεντικά. Και συνεχίζοντας βέβαια μεθοδικά το πάλαι ποτέ βασικό έργο τους, που δεν είναι άλλο από την πνευματική διάλυση και ποδηγέτηση αυτού του λαού, μέσα από το επί δεκαετίες συστηματικό ξεχαρβάλωμα των αξιών του, της πίστης του, της γλώσσας και της παιδείας του. Ενός λαού που περνά τραγικές στιγμές, όχι μόνο λόγω της οικονομικής κρίσης, αλλά πρωτίστως επειδή χωρίς πλέον ιστορική μνήμη, εθνικά απονευρωμένος και θρησκευτικά αποχρωματισμένος, έχει χάσει πια σε μεγάλο βαθμό τα πνευματικά του αντισώματα, αυτά που του επέτρεπαν να επιβιώνει και να αναγεννιέται και σε οικονομικά ή πολιτικά πολύ χειρότερους από τον σημερινό καιρούς. Κι έχει απομείνει χαμένος μέσα στις αυταπάτες των «εκσυγχρονιστικών» του ειδώλων και της ευδαιμονιστικής του πλάνης, αποστερημένος από τα πιο ζωτικά στοιχεία της ίδιας του της ταυτότητας, σε πλήρη αποστασία από τον Θεό, παραζαλισμένος κι αλλοπρόσαλλος, εθισμένος πλέον στο να καταπίνει αμάσητα τόσα και τόσανεοταξίτικα «προοδευτικά» σκουπίδια, συνηθισμένος και στο να προδίδεται κατ’ επανάληψη από τούς κυβερνώντες του (καθώς διαπράττει συνεχώς το ίδιο τραγικό λάθος, πεποιθώς επ’ άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οις ουκ έστι σωτηρία), βουλιάζοντας καθημερινά στην ανοησία, την ασυναρτησία και τη χυδαιότητα.

Υπό τις συνθήκες αυτές, είναι φανερό πως η κατάσταση ανθρωπίνως δεν είναι αναστρέψιμη πια. Βρισκόμαστε πραγματικά στο μακράν χειρότερο σημείο της μακραίωνης ιστορίας μας,στο έσχατο σημείο της πνευματικής παρακμής μας. Και αυτό είναι ξεκάθαρο πως δεν μπορεί να αλλάξει, παρά μόνο με κάποιο μεγάλο θαύμα. Κάποια μεγάλη άνωθεν παρέμβαση, που θα ανακόψει την ελεύθερη πτώση μας στην άβυσσο, που θα σταματήσει αυτή την τραγική πορεία του λαού μας προς το ιστορικό του Τέλος. Ζητείται επειγόντως ένα θαύμα λοιπόν...

Αυτό το θαύμα όμως δεν είναι τόσο απλό να γίνει. Όχι ασφαλώς γιατί δεν μπορεί να γίνει, ούτε επειδή δεν το θέλει ο Θεός. Άλλος είναι ο λόγος -και αυτόν τον φανερώνει πάνω απ’ όλα εκείνο το περιστατικό από το Ευαγγέλιο, όπου εμφανίζεται ο Χριστός να επισκέπτεται τη Ναζαρέτ για να κηρύξει. Οι συντοπίτες του δεν τον αποδέχτηκαν, τον αντιμετώπισαν με εχθρική δυσπιστία και γι’ αυτό, όπως τονίζει ο ευαγγελιστής Μάρκος (6.5-6), δεν μπόρεσε εκεί να κάνει κανένα μεγάλο θαύμα, εκτός από τη θεραπεία ελάχιστων αρρώστων και έφυγε στενοχωρημένος: «και ουκ ηδύνατο εκεί ουδεμίαν δύναμιν ποιήσαι, ει μη ολίγοις αρρώστοις επιθείς τας χείρας εθεράπευσε. Και εθαύμαζε δια την απιστίαν αυτών».

Και αυτό το εύγλωττο συμβάν δεν σημαίνει βέβαια πως ο Χριστός δεν είχε πραγματικά τη δύναμη να θαυματουργήσει (γιατί φυσικά ως Θεός μπορούσε - και μπορεί – να κάνει τα πάντα). Αποδεικνύει όμως με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι το θαύμα, για να συντελεστεί, απαιτεί όχι μόνο τη θεία ενέργεια, αλλά και την ανθρώπινη συναίνεση, δηλαδή την πίστη και την επιθυμία του ανθρώπου. Γιατί, αν ο Θεός θαυματουργούσε χωρίς αυτά, θα παραβίαζε πολύ απλά την ελευθερία του -κι έτσι, ενώ τον έπλασε για να έχει το αυτεξούσιον και εθελότρεπτον, τότε ουσιαστικά θα τον κατέστρεφε.


Σε αυτό λοιπόν το σημείο βρισκόμαστε σήμερα. Το θαύμα, που θα σώσει τον λαό μας, μπορεί να πραγματοποιηθεί, αλλά μόνο με τη δική του συνέργεια.Δεν θα μας σώσουν από μόνες τους ούτε οι προφητείες των αγίων (άδηλο και κρύφιο το πότε και το πως ακριβώς θα εκπληρωθούν), ούτε η αγιασμένη γη μας (μια γη γεμάτη κόκαλα αγίων και ποτισμένη με το αίμα χιλιάδων μαρτύρων και ηρώων, που όμως πλέον από πνευματικής πλευράς τη βρωμίζουμε και την προδίδουμε καθημερινά), ούτε και το ότι υπήρξαμε περιούσιος λαός επί αιώνες (γιατί οι βουλές του Θεού μπορούν να αλλάζουν και, πέραν της αγάπης Του, υπάρχει και το ενδεχόμενο της οργής Του -είναι άλλωστε ήδη άξιον απορίας ποια απερινόητη μεγαλοθυμία Του μας κρατάει ακόμα και δεν μας έχει ήδη καταποντίσει οριστικά μες στ’ αποκαΐδια της αθλιότητάς μας). Το πιο βασικό απ’ όλα είναι να αναρωτηθούμε αν μας αξίζει να σωθούμε, σε αυτές τις εσχατιές της πνευματικής παρακμής που έχουμε καταντήσει, και φυσικά αν θέλουμε να σωθούμε. Η απάντηση και στα δύο αυτά ερωτήματα είναι μία και μόνη. Και λέγεται μετάνοια. Μετάνοια ειλικρινής, ολοκληρωτική και έμπρακτη. Αυτή θα είναι η δική μας συνέργεια και συμμετοχή.

Και φυσικά να ξεκαθαρίσουμε ότι μετάνοια δεν σημαίνει ούτε παθητικότητα, ούτε αδράνεια όσον αφορά τις εν τω κόσμω δραστηριότητές μας. Ο Θεός δεν μας θέλει παθητικούς, να τα περιμένουμε όλα άνωθεν -και αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι (για το «συν Αθηνά και χείρα κίνει») ισχύει απολύτως και για μας. Θα πολεμήσουμε λοιπόν και μέσα στον κόσμο, συμμετέχοντας σε όποιες κοινωνικές, πολιτικές ή άλλες δράσεις μπορούμε, γιατί απλούστατα είναι τέτοια η λαίλαπα που έρχεται (και ειλικρινά η οικονομική κατάρρευση είναι το τελευταίο που εννοώ), που κανείς δεν έχει πλέον το δικαίωμα να παραμένει αδρανής. Όλες όμως οι πράξεις μας, για να έχουν αποτέλεσμα, μπορεί να γίνουν μόνο συν Θεώ. Μόνο με το αυτεπίγνωτον της αθλιότητάς μας, μόνο με την οριστική ταφή του ελεεινού πτώματός μας μέσα μας, μόνο με το αυθεντικό κλάμα της ειλικρινούς επιστροφής μας, μόνο με την επίκληση του ελέους Του. Μόνο έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε πια. Σε κάθε άλλη περίπτωση, οι καιροί μας τελειώνουν πλέον κάπου εδώ. Και ό,τι επί αιώνες χτίσαμε, χάνεται σε λίγο οριστικά μαζί μας μες στα συντρίμμια.

Ελλάδα 2015 2016. Τα μαύρα σύννεφα πυκνώνουν συνεχώς πάνω από την καταρρέουσα χώρα, κάνοντας ολοένα και πιο ορατά τα σημεία των καιρών. Μέρες ζοφερές και ταραγμένες ανοίγονται μπροστά μας, με μια και μόνη ελπίδα να αχνοφέγγει μες στον ορυμαγδό. Ο έχων νουν ψηφισάτω…

Άρθρο του Νεκταρίου Δαπέργολα, Δρ. Ιστορίας, από το περιοδικό ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ, τεύχος 104