ΑΙΣΧΟΣ Ο μητροπολίτης Σιδηροκάστρου Μακάριος, ΕΚΒΙΑΖΕΙ τον π.Φώτιο Τζούρα με ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑΣ, με ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ και με ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ. Απίστευτο ΕΓΓΡΑΦΟ-ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

Πριν από 10 περίπου ημέρες, σας παρουσιάσαμε την ευχάριστη είδηση (διαβάστε εδώ).

Ένας πάμφτωχος και ταπεινός ιερέας χωριού της Μακεδονίας μας, ανακοίνωσε την ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗΣ και κάθε εκκλησιαστικής κοινωνίας, με τον δεσπότη του (Σιδηροκάστρου Μακάριο).

Ο δεσπότης του πριν 1 ακριβώς χρόνο, συμμετείχε στην (ψευδο)Σύνοδο της Κρήτης και ΥΠΕΓΡΑΨΕ τις ΑΝΤΙΟΡΘΟΔΟΞΕΣ αποφάσεις της.

Η διακοπή μνημόνευσης του π.Φωτίου, που υποφέρει από χρόνια προβλήματα υγείας, που ζει σε ένα φτωχικό σπίτι που του παραχώρησε ο τοπικός δήμος και που πασχίζει να μεγαλώσει μόνος, τα 2 ανήλικα παιδιά του, μας γέμισε θάρρος και ελπίδα. Έδειξε ότι υπάρχουν και σήμερα ιερωμένοι με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ. (Οι υπόλοιποι, ας συνεχίζουν να παριστάνουν ότι δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτε, απολαμβάνοντας τον μισθό και τα "τυχερά" τους (χρήματα από μυστήρια, μνημόσυνα, τρισάγια, πρόσφορα, ευχέλαια κλπ)).

"π.Φώτιε, Σου ΑΠΑΓΟΡΕΥΩ να λειτουργείς. 

Είσαι αγράμματος".

η επιστολή που έστειλε σήμερα ο μητροπολίτης Μακάριος στον π.Φώτιο. 

"Σας επιβάλλονεν το επιτίμιον της αργίας από πάσης εκκλησιαστικής ιεροπραξίας"

Ας θυμηθούμε τώρα ποια ήταν η άμεση αντίδραση του δεσπότη: (όπως δήλωσε και ο ίδιος σε τοπικό κανάλι, εδώ) :

Την ίδια ημέρα (Κυριακή) τηλεφωνικώς ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕ στον π.Φώτιο να λειτουργεί. 

Θυμίζουμε τι άλλο δήλωσε στο τοπικό κανάλι :

«Δὲν μπορεῖ ἕνας ἱερεὺς νὰ εἶναι περισσότερο ὀρθόδοξος ἀπὸ τὸν μητροπολίτη!!! 

Αὐτὰ τὰ πράγματα δὲν εἶναι τῶν παπάδων, εἶναι τῶν Συνόδων, εἶναι τῶν Πατριαρχῶν, τῶν Ἀρχιεπισκόπων!!! 

Εἴδατε τίποτα κακὸ ἀπὸ τὸν Πατριάρχη; Ἔδωσε τίποτα στὸν Πάπα;

Ὁ π. Φώτιος εἶναι ἀγράμματος. Πού τὰ ἔμαθε αὐτά;»(απάντηση στις παραπάνω ανοησίες, που αποδεικνύουν την θεολογική ασχετοσύνη -ή τον δόλο ;;;- του δεσπότη Μακαρίου, δημοσιεύσαμε εδώ και μια δεύτερη εδώ)

Το παγκάρι ... ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΤΟ ΠΑΓΚΑΡΙ!

4 ημέρες μετά, (Πέμπτη απόγευμα) ο δεσπότης μάζεψε πάνω από 20 παπάδες και πήγε στο χωριό να κάνει εσπερινό.

Φυσικά οι ενορίτες στήριξαν τον ιερέα τους και δεν πάτησαν στην εκκλησία.

Ο δεσπότης πήρε τα κλειδιά και τα χρήματα από το ταμείο ... (αυτό όπως φαίνεται είναι το πρώτο που σκέφτονται οι δεσποτάδες) 

ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ : 

Ή μου ζητάς δημόσια συγνώμη ή σου ΚΟΒΩ το ΜΙΣΘΟ. 

Θα σε ΔΙΚΑΣΩ και θα σε ΚΑΘΑΙΡΕΣΩ.

Σήμερα, των Αγίων Πέτρου και Παύλου, που εόρταζε ο τοπικός ναός στο Σταυροδρόμι,

ο δεσπότης απέστειλε επιστολή στον π.Φώτιο, με την οποία (πέρα από τα ψέμματα και τις ειρωνείες, πχ λέει ότι ο π.Φώτιος πήρε διαζύγιο, ενώ γνωρίζει πολύ καλά ο δεσπότης ότι η παπαδιά εγκατέλειψε τον π.Φώτιο και τα 2 ανήλια παιδιά τους, τα οποία μεγαλώνει τώρα μόνος του ο π.Φώτιος. 

Ένας ακόμη σταυρός που σηκώνει ο ταπεινός ιερέας .., πχ λέει ότι τάχα ο π.Φώτιος ήταν εκεί και απέτρεπε τους ενορίτες να μπουν στο ναό για τον εσπερινό, που επίσης είναι ψέμα)

ΕΚΒΙΑΖΕΙ τον π.Φώτιο με διακοπή της μισθοδοσίας 

(είπαμε, εκεί είναι η καρδιά των δεσποτάδων μας), και με ΑΜΕΣΗ παραπομπή σε επισκοπικό και συνοδικό δικαστήριο για να τον ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΙ.

Βλέπετε τι "λύσσα" έχουν οι δεσποτάδες μας απέναντι στους ευλαβείς ιερείς που βάζουν πάνω απ' όλα την Ορθόδοξη πίστη και τη συνείδηση τους; Θέλουν πάσι θυσία να τους κατασπαράξουν.

Ο αθεολόγητος κύριος Μακάριος, αν έκανε τον κόπο να διαβάσει τον 15ο κανόνα (της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, επί Αγίου Φωτίου) και την επιστολή που του έστειλε ο π.Φώτιος, θα μάθαινε ότι όσοι διακόπτουν την μνημόνευση της προϊστάμενης εκκλησιαστικής τους αρχής, λόγω αιρετικής διδασκαλίας, όχι μόνον δεν επιτρέπεται να τιμωρούνται αλλά τους αξίζει ΕΠΑΙΝΟΣ και ΤΙΜΗ για την πράξη τους αυτή.

Αλλά αντιλαμβάνεστε όλοι που έχουν γραμμένους τους Ιερούς μας Κανόνες οι δεσποτάδες μας.. Με τις πολλές συναναστροφές με το Φανάρι και με τον Πάπα, αισθάνονται ότι απέκτησαν "παπικό αλάθητο".

Στον π.Φώτιο ευχόμαστε καλή ομολογία. Δεσμευόμαστε δημόσια ότι θα είμαστε δίπλα του, ότι κι αν χρειαστεί -το ίδιο βεβαιώνουν και πολλοί αδερφοί-ές μας που επικοινωνούν καθημερινά μαζί μας δηλώνοντας την πρόθεση τους έμπρακτα να τον στηρίξουν. 

Ήδη ετοιμάζεται το παρεκκλήσιο (δείτε εδώ) που αγοράστηκε από πιστούς για να λειτουργήσει.

Όσο για τον Μακάριο, (που είχε ίνδαλμα του τον Μακάριο αρχιεπίσκοπο Κύπρου), επειδή βλέπουμε ότι έχει μεγάλο θέμα με τα χρήματα να μπούμε στην λογική να υπολογίσουμε πόσα ευρώ κόστισε μέχρι σήμερα η αφεντιά του στο Ελληνικό κράτος, με τόσες δεκαετίες μισθοδοσίας;

Πόσα μας κόστισε και 16 έτη ως δεσπότης;;; (παραλείπουμε μισθούς υπηρετικού προσωπικού, αποσπασμένους υπαλλήλους, οδηγούς, βενζίνες κλπ)

Ο δεσπότης Μακάριος, νομίζει ότι έκανε χάρη τόσα χρόνια που υπέγραφε -ως όφειλε ως προϊστάμενος- την κατάσταση μισθοδοσίας της μητρόπολης του. Νομίζει ότι τα χρήματα που έχει λάβει ο π.Φώτιος μέχρι σήμερα ως κληρικός, ΤΑ ΧΡΩΣΤΑΕΙ ΣΤΟΝ ΔΕΣΠΟΤΗ ΤΟΥ!!! 

Όμως από τον 1977 μισθοδοτείται ο Μακάριος (πηγή).

40 χρόνια! με Μέσο Όρο 20.000 ευρώ το χρόνο: 800.000 ΕΥΡΩ!

Τόσα μας κόστισε ο Μακάριος. 

Και του φταίει ο παπάς του χωριού με τα προβλήματα υγείας 

και τα 2 ανήλικα παιδιά ...!

Βρες (εντός 2 εβδομάδων) Μητροπολίτη που ΔΕΝ μνημονεύει τον Βαρθολομαίο, να πας εκεί!

Μία ακόμη εξαπάτηση. Δείτε τι προτρέπει τον π.Φώτιο ο μητροπολίτης Μακάριος: "εντός δεκαπενθημέρου εξεύρετε Ι.Μητρόπολη ... της οποίας ο Μητροπολίτης θα έχει ήδη διακόψει το μνημόσυνον του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου".

Καλέ τι καλός που είναι ο Μακάριος!!!

Όμως Μητροπολίτης που να έχει κόψει το μνημόσυνο του Βαρθολομαίου ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!! Τελεσίγραφο 2 εβδομάδων λοιπόν για κάτι που απλά ΔΕΝ υφίσταται ως δυνατότητα !!!

Τέτοια κουτοπονηριά ο Μακάριος ...

Μακάριε, 

"Ου περί χρημάτων τον Αγώνα ποιούμεθα"

Στον Κύπριο μητροπολίτη Σιδηροκάστρου Μακάριο, θυμίζουμε ότι υπήρχαν παλικάρια Έλληνες της Κύπρου, που στον Άγγλο δυνάστη που προσπαθούσε να τους εξαγοράσει, του απαντούσαν "Ου περί χρημάτων τον Αγώνα ποιούμεθα αλλά περί Αρετής".

Δυστυχώς όμως, το δείχνει και η Ιστορία μας, στην ελληνική γη, δεν υπάρχουν μόνον Λεωνίδες αλλά και Εφιάλτες. Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν πρόσωπα που βάζουν πάνω απ' όλα "Τα ριάλια" 

«Τα ριάλια, ριάλια, ριάλια, τα σελίνια μονά και διπλά, τα μονόλιρα, πεντόλιρα και πού ’ντα,

ο πεζεβέγκης που τα ’χει στην πούγγα...»

Και επειδή Μακάριε, όσο περνάνε τα χρόνια, όπως φαίνεται ξεχνάς, σκεφθήκαμε να σου θυμίσουμε, κάτι από εδώ :

"Το τέλος του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ βρήκε την οργάνωση να θρηνεί ένα από τα σπουδαιότερα στελέχη της, τον Κυριάκο Μάτση. Διετέλεσε τομεάρχης της ΕΟΚΑ σε περιοχή της επαρχίας Αμμοχώστου από το 1955, αρχηγός συνδέσμων της οργάνωσης από τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου έως τον Ιανουάριο του 1956. 

Η σύλληψη Στις 9 Ιανουαρίου 1956 συνελήφθη από τους Βρετανούς. 

Μεταφέρθηκε στη Λευκωσία, στα κρατητήρια της Ομορφίτας, όπου τρεις από τους πλέον σκληρούς ανακριτές της αποικιοκρατίας, οι Μόρις, Περέιρα και Μακάουαρτ, τον βασάνισαν ανηλεώς επί ημέρες.

Η πρωτοφανής αντοχή του και η αλύγιστη στάση του ανάγκασαν τον ίδιο τον στρατάρχη Χάρντιγκ να τον επισκεφθεί. 

Ο κυβερνήτης τού ζήτησε να αποκαλύψει το σημείο όπου βρισκόταν το κρησφύγετο του Γεωργίου Γρίβα, του προσέφερε μάλιστα την ελευθερία του και το ποσό των 500.000 κυπριακών λιρών. 

Ο Κυριάκος Μάτσης τον κοίταξε κατάματα, κτύπησε δυνατά το χέρι του στο τραπέζι και απάντησε: «Εξοχώτατε. Ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής. Λυπάμαι αλλά με προσβάλετε». Ο Χάρντιγκ αποχώρησε άπρακτος. Επτά μήνες μετά τη σύλληψή του ο Κυριάκος Μάτσης απέδρασε μαζί με άλλους έξι αγωνιστές από τα κρατητήρια της Κοκκινοτριμιθιάς. Ανέλαβε την εκπαίδευση των ανταρτών της Κυρήνειας...

Δύομιση χρόνια αργότερα (...)

όταν οι καπνοί από τις χειροβομβίδες διαλύθηκαν, μπήκαν στο κρησφύγετο οι Βρετανοί αξιωματικοί και στη συνέχεια οι δημοσιογράφοι. Ο Κυριάκος Μάτσης κείτονταν νεκρός, διαμελισμένος από τις εκρήξεις. Στα χέρια του κρατούσε σφικτά δύο υποπολυβόλα. 

Ο πατέρας του, Χριστοφής Μάτσης, όταν πληροφορήθηκε τον θάνατο του γιου του, δήλωσε: «Τόσον εγώ όσο και η σύζυγός μου είμαστε υπερήφανοι για τον ηρωικό θάνατο του αγαπημένου μας παιδιού. Ο γιος μας αγωνίστηκε με όλη την δύναμη της ψυχής του για την ελευθερία του μαρτυρικού μας νησιού».... 

Αλλά τι να περιμένει κανείς από κάποιον που πήρε το όνομα του Μακάριου Μούσκου..; 

 Που πρόδωσε τον ένδοξο αγώνα της ΕΟΚΑ και τον στόχο της: την ΕΝΩΣΗ με την Ελλάδα.

Ο πατήρ Φώτιος δεσμεύθηκε ότι ΔΕΝ θα εγκαταλείψει τους ενορίτες του. Ότι θα συνεχίσει να προσεύχεται γι αυτούς και να τους μνημονεύει. 

Ξεκαθάρισε επίσης ότι για να επαναφέρει την μνημόνευση του δεσπότη, θα πρέπει αυτός προηγουμένως δημόσια να καταδικάσει τις αποφάσεις της (ψευδο)Συνόδου της Κρήτης και τα έργα του Βαρθολομαίου και των Οικουμενιστών.

Που να καταλάβουν οι "λύκοι" ότι υπάρχουν ακόμη περήφανοι Έλληνες και Ορθόδοξοι, που "φτύνουν" και τα ριάλια και τους εκβιασμούς και τα τελεσίγραφα και την εξουσία τους.

Μακά(β)ριε, μια μέρα θα φύγουμε όλοι από αυτή τη ζωή.

Κοίτα να μετανοήσεις έγκαιρα. 

Η ζέστη στην κόλαση θα 'ναι αφόρητη.

Ελληνορθόδοξη Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

Οι Άγιοι Απόστολοι

Ας πάρουμε παράδειγμα τους αγίους Αποστόλους.

Ο καθένας από τους αγίους Αποστόλους είχε διαφορετικό χαρακτήρα. Ο Κύριος, επειδή γνώριζε τις αδυναμίες μας, μας έδωσε Αποστόλους με διαφορετικό χαρακτήρα έτσι ώστε ο καθένας τους να είναι παράδειγμα για μας.

Για παράδειγμα ο απόστολος Πέτρος είχε δυνατή πίστη. Για την πίστη του μίλησε ο ίδιος ο Κύριος λέγοντας γι’ αυτόν: «Σ’ αυτή την πέτρα θα χτίσω την εκκλησία». Παρόλο όμως πού είχε τόση δυνατή πίστη αρνήθηκε τρεις φορές τον Κύριο. Η άρνηση του Πέτρου αποτελεί για μας τούς αδύναμους ανθρώπους δίδαγμα. Όπως βέβαια είναι γνωστό ο απόστολος Πέτρος στη συνέχεια μετάνιωσε.

Ο Χριστός θα συγχωρούσε και τον Ιούδα, αν μετάνιωνε…

Ο Ιούδας διέπραξε μεγάλη αμαρτία, όταν πρόδωσε τον Χριστό. Το έκανε, γιατί δεν είχε δυνατή πίστη και συνέχεια σκεφτόταν για τα υλικά.

Ο Ιούδας συνεχώς σκεφτόταν πώς ο Χριστός θα γινόταν ένας κοσμικός αυτοκράτορας και πώς ο ίδιος θα γινόταν δικαστής σέ κοσμικό δικαστήριο. Ακόμη πίστευε πώς θα υπερασπιζόταν τον Χριστό, επειδή είχε επαφές με το συνέδριο. Η εξέλιξη βέβαια ήταν διαφορετική.

Έτσι πάντα συμβαίνει με όλους όσους ελπίζουν σέ κοσμικά γεγονότα και κοσμικά πράγματα.

Μερικοί άνθρωποι φτάνουν σέ ένα σημείο από το οποίο μετά δεν μπορούν να επιστρέψουν, όταν ο στόχος της ζωής τους είναι αυτός ο κόσμος και όχι η αιωνιότητα.

Ο απόστολος Πέτρος, όταν αρνήθηκε τον Κύριο, βλέποντας τί έκανε, μετάνιωσε πραγματικά, με όλη του την καρδιά και ζήτησε από τον Κύριο συγχώρεση. Ενώ ο Ιούδας ελπίζοντας συνεχώς πώς θα αποκτήσει κοσμικά πλούτη και κοσμική δόξα, μετά την προδοσία του ένιωσε πώς χάθηκαν όλα. Τον έπιασαν απαισιόδοξες σκέψεις, μεγάλη απελπισία και γι’ αυτό το λόγο κρεμάστηκε.

Αν και ο Ιούδας ερχόταν στον Κύριο, τον Σωτήρα και του έλεγε: «Αμάρτησα, συγχώρεσέ με», είναι σίγουρο πως ο Κύριος θα τον συγχωρούσε.

Τα πνεύματα κάτω από τον ουρανό κυρίευσαν απόλυτα τον Ιούδα και δεν του επέτρεψαν να μετανιώσει και να ζητήσει συγχώρεση από τον Κύριο. Η συνείδησή του παραμορφώθηκε από την απελπισία. Έπεσε ηθικά, γιατί ήταν περήφανος και γιατί επεδίωκε να είναι ο πρώτος ανάμεσα στους μαθητές του Κυρίου. Αγωνίστηκε να είναι πολύ σημαντικός. Αγωνίστηκε να προστατεύσει τον Κύριο από τούς φαρισαίους. Διακρινόταν σχεδόν παντού, αλλά η σκέψη του ήταν λανθασμένη, επειδή ήταν δεμένος με την γη. Δεν μπόρεσε να καταλάβει πώς το βασίλειο του Κυρίου δεν ήταν από αυτό τον κόσμο. Δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι το βασίλειο του Κυρίου βρίσκεται μέσα μας, στην ψυχή μας. Γι’ αυτό το λόγο έμεινε δέσμιος αυτού του κόσμου.

Όπως είναι γνωστό ο απόστολος Παύλος υπερβολικά καταδίωξε την εκκλησία και οδήγησε πολλούς ανθρώπους στο θάνατο. Τα έργα του ήταν πολύ λυπηρά αλλά μετάνιωσε ειλικρινά. Όταν αργότερα ό Κύριος τον φώτισε έγινε ο πιο πρόθυμος Απόστολος.

Όλα τα παραδείγματα που έχουμε από τους Αποστόλους έμειναν για μας, για να δούμε τί μπορεί να μας συμβεί, αν δεν προφυλάσσουμε τον εαυτό μας.

Τέτοια παραδείγματα έχουμε και σήμερα, δηλαδή κάποιον άνθρωπο που οδηγείται στα άκρα και κυνηγά την εκκλησία… Συμβαίνει όμως ο τέτοιου είδους άνθρωπος να συνέρχεται, να χτυπάει το κεφάλι στον τοίχο και να λέει στον εαυτό του: «Θέλω ειλικρινά να μετανιώσω…» και στη συνέχεια να μετανιώνει ειλικρινά…

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία, σε αυτόν τον κόσμο, από την εσωτερική γαλήνη.

Γέροντος Θαδδαίου Βιτόβνιτσας, Πνευματικές Συζητήσεις, Εκδόσεις ” Ορθόδοξος Κυψέλη ”.

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

Σχόλιο στὸ ρεπορτὰζ γιὰ τὴν σημερινὴ «Ἱεραρχία» τῆς «ἐκκλησίας» τῆς Δεσποτοκρατίας

Γιὰ ποιάν «ἱεραρχία» καὶ γιὰ ποιούς «ἱεράρχες» μιλᾶτε ἀκόμα, καλοὶ καὶ ἀγαπητοὶ ἀδελφοί;

Οἱ καταπατητὲς τῆς μίας ἁγίας καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ σφετεριστὲς τοῦ ἀρχιερατικοῦ διακονήματος —ποὺ τὸ μετήλλαξαν σὲ ἐξουσιολαγνικὸ-ἐξουσιοκρατικὸ-ἐξουσιολατρικὸ καθεστώς— ἔχουν προδώσει τὸν Χριστὸ κι ἔχουν προσκυνήσει τὸν Ἀντίχριστο!!!

Μετὰ τὴν κολυμπάριο ληστρικὴ «σύνοδο» καὶ τὴν ἀποδοχή της ἀπὸ τὴν «ἱεραρχία», κάθε πρόσχημά τους ἀλλὰ καὶ κάθε αὐταπάτη μας ἐξέλιπαν. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ τοὺς ἐκλαμβάνετε ἀκόμη καὶ τώρα ὡς Ἱεραρχία καὶ Ἱεράρχες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος;

Εἶναι οἱ ριψάσπιδες ποὺ αὐτομόλησαν στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἵδρυσαν τὴν «ἐκκλησία» τῆς ἀντίχριστης Δεσποτοκρατίας τους· συνεπικουρούμενοι καὶ στηριζόμενοι ἀπὸ τοὺς φλύαρους ἀλλὰ ἀδρανεῖς καὶ πλάνους «ἀντὶ-οἰκουμενιστές», οἱ ὁποῖοι τοὺς μνημονεύουν καὶ κοινωνοῦν μετ’ αὐτῶν, ἀποδεχόμενοι τοιουτοτρόπως στὴν πράξη τὸν Οἰκουμενισμὸ ποὺ καταδικάζουν στὰ λόγια!!!

Κάθε λόγος, κάθε κείμενο, κάθε πράξη τῆς Δεσποτοκρατίας καὶ τῶν συνοδοιπόρων της εἶναι, κάθε φορά, μία βαρύτερη τῆς προηγουμένης βλασφημία καὶ ὕβρις κατὰ τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μας!!!

Αὐτοὶ περιμένετε ν’ ἀντισταθοῦν στὰ σατανικὰ σχέδια ποὺ ὁ Σιωνισμὸς ἐξυφαίνει κατὰ τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας καὶ τῆς Ἑλληνίδος Πατρίδος μας; Ἀλλὰ αὐτὴ ἡ «ἱεραρχία» καὶ αὐτοὶ οἱ «ἱεράρχες» εἶναι οἱ ἐκλεκτοὶ τῆς Μασωνίας, ποὺ ἔχουν ἀναρριχηθεῖ στὰ ἀξιώματα τῆς «ἐκκλησίας» τους ἐλέῳ αὐτῆς σατανιστικῆς ἐλίτ, προσφέροντες γῆν (= τὴν συνείδησή τους) καὶ ὕδωρ (= τὴν ψυχή τους)!!!

Αὐτοὶ περιμένετε ν’ ἀντισταθοῦν στὴν πολιτικὴν ἡγεσία (κατ’ ἐπίφασιν) καὶ στὴν μασωνικὴν ὑπερεξουσία (κατ’ οὐσίαν), ὅταν εἶναι ὅμηροι τῶν παθῶν τους καὶ ὑπόχρεοι τῶν δουλειῶν ποὺ ἔχουν ὁμώσει ἔναντι πινακίου δεσποτοκρατικῆς ἐξουσίας;

Αὐτοὶ περιμένετε ν’ ἀρθρώσουν ὀρθόδοξο λόγο καὶ πατριωτικὸ φρόνημα καὶ ἐθνικὸ ἀνάστημα; Αὐτοὶ ποὺ —συνειδητὰ ἀπόντες τῆς χάριτος καὶ ἐθελοδούλως καθεύδοντες— ἔχουν θυσιάσει καὶ Ὀρθοδοξία καὶ Πατρίδα καὶ Ἔθνος στὶς νεοεποχίτικες δοξασίες καὶ στὶς νεοταξικὲς ἐπιβουλές;

Ἀλλὰ σημασία πλέον δὲν ἔχει τί κάνουν αὐτὰ τὰ ἀνδρείκελα τῆς ἑωσφορικῆς ἐπάρσεως καὶ τῆς σατανικῆς οἰήσεως...

Σημασία ἔχει τί κάνουμε καὶ τί πρέπει νὰ κάνουμε ἐμεῖς· ὅσοι τέλος πάντων ἐπιμένουμε κι ἐμμένουμε νὰ παραμείνουμε στὴν μία ἁγία καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Πολὺ φοβᾶμαι, καλοὶ καὶ ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ὅτι περὶ πολλῶν τυρβάζουμε ἐνῶ ἑνὸς ἐστὶ χρεία!...

Τὸν τελευταῖο καιρὸ πολλὰ μπαϊράκια ὑψώθηκαν, πολλὰ καπετανάτα προέκυψαν, πολλὲς «ἑρμηνεῖες» καὶ παρερμηνεῖες διαδίδονται ὡς «ἔγκυρες» στὸν χῶρο τῆς Ἀποτειχίσεως· ὅλες ἐπικαλούμενες τὸ ἱερὸν Εὐγγέλιον, τὴν ἱερὰ Παράδοση, τοὺς ἱεροὺς Κανόνες, τὴν ἁγιοΠατερικὴ διδασκαλία καὶ πρακτική!!!

Ὅλοι οἱ εὑρισκόμενοι εἰς τὴν Ἀποτείχιση γέροντες καὶ ἱερεῖς ἐπικαλοῦνται καθεὶς τὴν ὀρθόδοξο αὐθεντικότητα τῆς διδασκαλίας του· γι’ αὐτὸ δὲν συμφωνοῦν καὶ δὲν ὁμονοοῦν μεταξύ τους!!! Δίνουν τοιουτοτρόπως τὴν ἐντύπωση ὅτι καθεὶς ἐξ αὐτῶν πασχίζει παντὶ τρόπῳ νὰ διατηρήσει τὴν αὐτονομία του, τὴν αὐθεντία του, τὴν ἐπιρροή του, τὴν φήμη του, τὴν ἐξουσία του ἐπὶ τοῦ μικροτέρου ἢ μεγαλυτέρου ποιμνίου ποὺ τελὸν ὑπὸ τὴν γεροντοκρατικὴ ψυχαναγκαστικὴ ἐπιρροή τοῦ γέροντός «του» τὸν ἀκολουθεῖ. Εἶναι τὸ πνεῦμα τῆς Δεσποτοκρατίας, ποὺ ὑπούλως παρεισφρύει καὶ τρανεύει μεταξὺ τῶν ἀποτειχισμένων!!! Ἀλλὰ ἀκριβῶς αὐτὸ τὸ ἐπάρατο καθεστὼς τῆς Δεσποτοκρατίας εἶναι ἡ γενεσιουργὸς αἰτία καὶ ὁ σαπρόκηπος ὅπου φυτρώνει πᾶσα αἵρεση καὶ κακοδοξία καὶ σκάνδαλο!!!

Παρόλη τὴν πολυετὴ κι ἐπισταμένη ἐντριβὴ τῶν ἀποτειχισμένων γερόντων καὶ ἱερέων μας εἰς τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον, φαίνεται ὅτι ἐν τέλει δὲν κατανοοῦν καὶ δὲν ἐννοοῦν τὴν παύλειο ρήση: «λέγω δὲ τοῦτο, ὅτι ἕκαστος ὑμῶν λέγει· ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου, ἐγὼ δὲ Ἀπολλὠ, ἐγὼ δὲ Κηφᾶ, ἐγὼ δὲ Χριστοῦ. μεμέρισται ὁ Χριστός; μὴ Παῦλος ἐσταυρώθη ὑπὲρ ὑμῶν; ἢ εἰς τὸ ὄνομα Παύλου ἐβαπτίσθητε;» Ὡς ἐκ τούτου: τίς γέρων ἐσταυρώθη ὑπὲρ ἡμῶν; ἢ εἰς τὸ ὄνομα τίνος γέροντος ἐβαπτίσθημεν;

Ὡστόσο παρατηρεῖται τὸ γενικευμένο φαινόμενο νὰ βάζουμε τὸν γέροντα ὑπεράνω τοῦ Χριστοῦ· νὰ δεχόμεθα τὴν Εὐαγγελικὴ καὶ ἁγιοΠατερικὴ διδασκαλία μόνον μέσῳ τῆς ἑρμηνείας-διδασκαλίας τοῦ γέροντός μας, χωρὶς νὰ κάνουμε τὸν κόπο νὰ μελετήσουμε οἱ ἴδιοι, διὰ τῆς προσευχῆς καὶ προαιρέσεώς μας νὰ φωτισθοῦμε ἀπὸ τὸ ἅγιον Πνεῦμα, ὥστε καρδιακῶς νὰ κατανοήσουμε τὴν Ὀρθόδοξο Πίστη μας ἀπὸ τὶς πηγές της.

Πῶς ἀλλιῶς θὰ ἐλέγξουμε τὴν διδασκαλία τῶν γερόντων καὶ ἱερέων μας καὶ θὰ προστατευθοῦμε ἀπὸ τὶς τυχὸν «ἑρμηνεῖες» καὶ παρερμηνεῖες τους; Ἡ Πίστη μας συγκροτεῖται ἀπὸ δόγματα κι αὐτὰ τὰ δόγματα εἶναι οἱ νόμοι τῆς Ἐκκλησίας μας· ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ γνωρίζουμε τὰ δόγματα-νόμους της. Καὶ ἄγνοια νόμου δὲν δικαιολογεῖται, δὲν συγχωρεῖται!!! Οἱ αἱρέσεις κραταιώνονται καὶ τρανεύουν ὅπου ὑπάρχει δογματικὴ ἄγνοια, προσωπολατρεία καὶ προσωποληψία, ποὺ τυφλώνουν καὶ καθιστοῦν τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ Χριστιανοὺς σὲ «χριστιανούληδες», ἕρμαια καὶ σκύβαλα στὶς ἐπιβουλὲς κάθε αἱρετικοῦ καὶ κάθε πλανεμένου!!!

Ἡ στάση μας κατὰ τῆς αἱρέσεως, καὶ ἰδιαιτέρως κατὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, συνεπάγεται καὶ προϋποθέτει τὸν ἐπανευαγγελισμό μας· νὰ γίνουμε ἀπὸ «χριστιανούληδες» Χριστιανοί, στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ καὶ μαχητὲς τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας.

Ἡ Ἀποτείχιση δὲν εἶναι σκοπός· εἶναι τὸ πρῶτο βῆμα, τὸ ἐφαλτήριο πνευματικῶν ἀγώνων: τοῦ ἐπανευαγγελισμοῦ μας, ὥστε νὰ καταστοῦμε ἀπολογητὲς καὶ ὁμολογητὲς καὶ κήρυκες· ὄχι μόνιμως παθητικοὶ ἀκροατὲς ἐπαναλαμβανομένων κι ἐνίοτε κουραστικῶν κηρυγμάτων ποὺ δὲν μεταρσιώνουν μέσα μας τὴν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ ὡς ἔγερση τῆς ψυχῆς μας κι ἀφύπνιση τῆς καρδιᾶς μας!...

Συγχωρέστε με, ποὺ ξέφυγα ἀπὸ τὸ θέμα τοῦ ἄρθρου, ἀλλὰ σπανίως πλέον ἔχω τὴν εὐκαιρία νὰ μιλήσω...

Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο

http://agonasax.blogspot.gr

Καλό το χειρουργείο σου, πάτερ, με το ευλογημένο νυστέρι. Αλλά ...μνημονεύεις τον αιρετικό! Ποια η ενότητά σου με την αλήθεια των Πατέρων "που μας παραδόθηκε"; Εσύ πότε θα δεχθείς το ευλογημένο νυστέρι;

Καθηγούμενος της Ι.Μ. Δοχειαρίου Γέροντας Γρηγόριος:

«Μέσα σ᾽ αὐτὸ τὸ κλίμα, μὲ αὐτοὺς τοὺς πρωτοπαπάδες, 

πῶς μποροῦμε νὰ μιλᾶμε γιὰ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας 

ἐν τῇ θείᾳ Εὐχαριστίᾳ;»

Τι λέει για Επισκόπους και ΙερείςἩ ἑνότης ἐν τῇ Εὐχαριστίᾳ

Τὰ τελευταῖα χρόνια οἱ τὰ πάντα καλῶς θεολογοῦντες ὁμιλοῦν ὅτι ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι στὴν Εὐχαριστία καὶ ὑπάρχουν συγγραφὲς οἱ ὁποῖες ἀναπτύσσουν τὸ θέμα αὐτό. Δὲν ἀρνούμαστε αὐτὴν τὴν φοβερὴ ἀλήθεια καὶ δεχόμαστε μετὰ πάσης πίστεως καὶ φόβου Θεοῦ ὅτι μέσα σ᾽ αὐτὸ τὸ φοβερὸ μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας φαίνεται ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως πολὺ σωστὰ τονίζει καὶ ἐπισημαίνει ἐπίσημα ἡ σύνοδος τῶν προκαθημένων ἐν τῇ νήσῳ τῇ καλουμένῃ Κρήτῃ. 

Παρακολουθώντας ὅμως καὶ συμμετέχοντας στὸ ὕψιστο αὐτὸ μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, ὅλοι διερωτώμεθα: Ποιά θεία Εὐχαριστία; Αὐτὴ ποὺ τελεῖται ἀπὸ ἕναν ἁπλὸ λευΐτη στὰ ἀπομακρυσμένα χωριὰ τῆς χώρας μας ἢ αὐτὴ ποὺ ἐπιτελεῖται ἀπὸ σμῆνος ἀρχιερέων σὲ πανηγύρια καὶ ὀνομαστήρια; 

Σ᾽ αὐτὲς τὶς Λειτουργίες πῶς νὰ φανῆ ὁ Χριστὸς μέσα ἀπὸ τὰ χρυσοποίκιλτα στέμματα, ἄμφια, κινήσεις καὶ φωτογραφίσεις; Ποιός κάνει στὴν ἄκρια ἀπὸ τοὺς δεσποτάδες νὰ

φανῆ ὁ Χριστός, ὅταν μέσα βαθιὰ στὴν καρδιά τους ἔχει ριζώσει ἡ πίστη ὅτι αὐτοὶ ἵστανται εἰς τόπον καὶ τύπον Χριστοῦ, καὶ δὲν εἶναι ἁπλοὶ διακονητὲς τοῦ φρικτοῦ μυστηρίου; Ἔλεγε ὁ ὅσιος Ἀμφιλόχιος: «Μέσα σ᾽ αὐτὰ τὰ συλλείτουργα χάνω τὸν Χριστό, χάνομαι κι ἐγώ».

Κανεὶς δὲν ἐνθυμεῖται ὅτι μέχρι τὸν ΙΣΤ΄ αἰῶνα ὁ ἀρχιερεὺς ἀπέθετε ὅλα τὰ μπιχλιμπίδια καὶ λειτουργοῦσε σὰν ἁπλὸς πρωτόπαπας. Μεγαλοπρεπέστατα ἀκούγονται «Εἰς πολλὰ ἔτη» ἀπὸ τὴν μιά, «Μνησθείη Κύριος τῆς ἀρχιερωσύνης σου» ἀπὸ τὴν ἄλλη. Ἐντελῶς ἄτονα καὶ στραγγαλισμένα ἀκοῦς τὸ «Κύριε, ἐλέησον», τὴν πιὸ μεγάλη αὐτὴ προσευχὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἕνας περιβόητος μουσικὸς τῆς Θεσσαλονίκης ἔλεγε τόσο μακρόσυρτο τὸ «Εἰς πολλὰ ἔτη», ποὺ ἄθελά σου ἔβγαζες κακότροπα: «Ἐπιτέλους, σκάσε», καὶ ἤτανε νὰ λυπᾶσαι καὶ αὐτὸν ποὺ τὸ ἔλεγε καὶ αὐτὸν ποὺ τὸ ἄκουγε.

Πότε φάνηκε σημεῖο θεοφανίας μέσα σ᾽ αὐτὰ τὰ συλλείτουργα; Παρακολουθώντας τα, νιώθεις σὰν νὰ πέφτη χαλάζι ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ κρύβγεσαι, γιὰ νὰ φυλάξης τὴν κεφαλή σου. Καὶ ὅλα αὐτά, γιὰ νὰ δείξουμε τὸ βυζαντινὸ μεγαλεῖο! Μάλιστα καὶ ὁ Σμέμαν, ποὺ σφόδρα τὸ ἀποστρεφόταν, λειτουργοῦσε μὲ μίτρα χρυσοποίκιλτη. Εἶχε μάθει πολὺ καλὰ τὴν ἑλληνικὴ παροιμία: «Ὅπως μὲ τιμᾶ τὸ ροῦχο μου δὲν μὲ τιμᾶ ἡ μάννα μου». 

Ἂν αὐτὴ εἶναι ἡ βυζαντινὴ μεγαλοπρέπεια… ρῦσαι ἡμᾶς, Κύριε.

Διάκονος στὴν ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν ἑτοίμαζε τὰ τῆς χειροτονίας ἐπισκόπου. Ὁ ὑποψήφιος μὲ μιὰ τσαντούλα βρέθηκε πρωΐ-πρωῒ στὴν μητρόπολη.

− Τί ἑτοιμάζεις, διάκονε;

− Τὰ τῆς χειροτονίας, πάτερ.

− Εἶναι καλὸς αὐτὸς ποὺ θὰ χειροτονηθῆ;

− Πάτερ μου, καλὸς λένε ὅτι εἶναι, ἀλλὰ ὅλοι τους, ὅταν φορέσουν τὰ χρυσᾶ καπέλα, δαιμονίζονται, καβαλικεύουν τὸ καλάμι, ὅπως λέμε στὴν πατρίδα μου.

Προχώρησε ἡ χειροτονία καὶ ὁ διάκονος ἐννόησε ὅτι αὐτὸς ἦταν ὁ ὑποψήφιος. Πρηνηδὸν ἐζήτησε συγγνώμη. Κι ὁ Ἱερόθεος, ἐπίσκοπος πιὰ Παροναξίας, τὸν ἐσήκωσε πάνω, λέγοντάς του:

− Γιατί ζητᾶς συγγνώμη; Ἐπειδὴ εἶπες τὴν ἀλήθεια;

Πόσο πιὸ ὠφελημένοι θὰ ἤμαστε, ἂν ἀκούγαμε ἀπὸ τὴν σύνοδο τῆς Κρήτης πῶς ἐπιτελεῖται ἡ θεία Εὐχαριστία, γιὰ νὰ φέρνη τὴν ἑνότητα στὴν Ἐκκλησία. Θὰ γυρίσουμε ἄραγε στὰ χρόνια τὰ εὐλογημένα ποὺ θὰ τελῆται ἡ θεία Λειτουργία ἀπὸ διακονητὲς τοῦ μυστηρίου καὶ ὄχι φανταχτερά, γιὰ νὰ προβάλλεται δῆθεν στὸν κόσμο ἡ βυζαντινὴ μεγαλοπρέπεια; Θὰ ἀφανιστοῦν ἄραγε οἱ περιττὲς ἐκφωνήσεις, ὅπως «τὸν τρισάγιον ὕμνον ἀναμέλπομεν» καὶ τὰ «Ἐπίβλεψον ἐξ οὐρανοῦ», τὰ ὁποῖα λέγονται γιὰ νὰ διαφοροποιῆται ἡ Λειτουργία τοῦ ἐπισκόπου ἀπὸ τοῦ πρεσβυτέρου;

Καὶ ἐπιτέλους πότε θὰ σταματήση ἡ μητρόπολη νὰ εἶναι τὸ μιτάτο ποὺ θὰ ἁρμέγη τὶς ταλαίπωρες ἐνορίες; Στέρφα καὶ γαλάρια πρέπει νὰ ἁρμεχτοῦνε γιὰ τὶς πολλαπλὲς ἀνάγκες τῆς κάθε μητροπόλεως, ὅταν μάλιστα πρόκειται ὑψηλὰ πρόσωπα νὰ ἐπισκεφθοῦν καὶ νὰ φιλοξενηθοῦν στὴν ἐπισκοπή.

Συμπαθᾶτε με, νὰ συνεχίσω ὀλίγον τὸ χειρουργεῖο μὲ τὸ εὐλογημένο νυστέρι.

Μητροπολίτης ἔλεγε ὅτι δὲν ὑπάρχουν ἐμποδισμένοι τῆς ἱερωσύνης, γιατὶ τὸ μυστήριο τῆς ἱερωσύνης συγχωρεῖ ἁμαρτίες(!). Τέτοιο πρᾶγμα δὲν μᾶς παραδόθηκε.

Ἕτερος ἑτοιμάζει τράπεζα ἡμέρα Παρασκευὴ καὶ Σαρακοστὴ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων μὲ ὅλα τὰ ἀρτύσιμα φαγητὰ καὶ παρακινεῖ ἐπίμονα τοὺς συνδαιτυμόνες νὰ ἀπολαύσουν τὸ συμπόσιο, γιατὶ εἶναι ἐπισκοπικὴ εὐλογία. Μόνον ἕνας βρέθηκε νὰ τοῦ πῆ ὅτι ἀπὸ τὴν μάννα μου παρέλαβα Τετάρτη καὶ Παρασκευὴ ἀρτύσιμα νὰ μὴν τρώω, καὶ περιωρίστηκε σὲ μιὰ σαλάτα.

Ἐπίσκοποι βρέθηκαν τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς σὲ νησάκι τοῦ Ἀρχιπελάγους καὶ ὁ ταπεινὸς λευΐτης τοὺς προσκάλεσε νὰ λειτουργήσουν. Τοῦ ἀπήντησαν: «Ἐμεῖς δὲν ἤρθαμε ἐδῶ γιὰ Λειτουργίες· ἤρθαμε γιὰ παραθέριση»!

Ἀρχιεπίσκοπος μακαριστός, ποὺ ἔφεγγε φιλάνθρωπος καὶ ἐκήρυττε τὰ μέλλοντα −ὅτι ἀπὸ τοῦ χρόνου δὲν θὰ ἀγοράζουμε καρπούζι νὰ φᾶμε, ἀλλὰ φέτα καρπουζιοῦ− ὅταν ἐκοιμήθη εὑρέθη μὲ τριακόσια ξενόκουμπα διαμαντοκόλλητα καὶ στὴν οἰκία του ἐνοικιασμένους πίνακες ἀπὸ τὸ Μπενάκειο Μουσεῖο, γιὰ νὰ κοσμοῦν τὸν χῶρο του. Καὶ ὁ κοσμάκης τραβάει τὴν μιὰ ἄκρη τοῦ παπλώματος, γιὰ νὰ σκεπάση τὴν ἄλλη.

Σὲ μιὰ κωμόπολη συμμετεῖχα στὴν χειροτονία ἑνὸς παπᾶ. Ὅταν τελείωσε ἡ θεία Λειτουργία, ὁ ἐπίσκοπος αὐτός, ἀντὶ ἄλλου εὐχαριστῶ, εἶπε στοὺς ψάλτες: «Μοῦ φάγατε πέντε Εἰς πολλὰ ἔτη». Πῶς βρέθηκε αὐτὴ ἡ εὐχὴ νὰ ψάλλεται συνέχεια, καὶ μάλιστα μέσα στὴν θεία Λειτουργία, δὲν γνωρίζω.

Εἶχε καὶ φήμη ἀμνησίκακου ἀρχιεπισκόπου. Ἐγκαινιάζοντας ὅμως ἔκθεση βιβλίου καὶ βλέποντας σὰν πρῶτο βιβλίο τὴν βιογραφία τοῦ μακαριστοῦ προκατόχου του, ἐζήτησε ἀπὸ τὸν δείλαιο παπᾶ νὰ τὸ ἀποσύρη. Ὁ προκάτοχός του, πραγματικὰ ἀσκητικὴ μορφή, δι᾽ ἐπιστολῆς τοῦ συνέστησε κάποια πρόσωπα νὰ μὴ τὰ προχωρήση στὴν ἱερωσύνη, γιατὶ ἦταν ἐμποδισμένα. Εἰς πεῖσμα, καὶ δεσποτάδες τοὺς ἔκανε! Εἶναι βλέπετε συνήθεια τῶν τελευταίων ἀρχιεπισκόπων νὰ προάγουν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ καὶ τὴν καθαρίστρια τῆς ἐπισκοπῆς τους, ἀνεξέλεγκτα, ἀπερίσκεπτα. Κι ἂν δὲν ὑπάρχη μητρόπολη χηρευάμενη, κάποιο κομματάκι θὰ κόψουμε νὰ τοὺς δώσουμε, γιὰ νὰ ὑπάρχουν καὶ αὐτοὶ μητροπολίτες μέσα στὴν Ἐκκλησία.

Αὐτὰ τὰ τελευταῖα φαινόμενα ἀποδυναμώνουν τὴν Ἐκκλησία κι ἔτσι ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία στερεῖται τόλμης σὰν ἐκείνης τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ Ἀριμαθαίου, καὶ σιωποῦν οἱ ἐπίσκοποι καὶ ὅταν ἀκόμη ὁ λύκος ἁρπάζει τὰ πρόβατά τους μέσα ἀπ᾽ τὴν ἀγκαλιά τους. Ἔτσι, ἂν καὶ οἱ κρατοῦντες ἄθεοι καὶ διεστραμμένοι ρίχνουνε χαλάζι στὸ ποίμνιό τους, δὲν τολμοῦν νὰ ἀνοίξουν ἀλεξίβροχο νὰ τὸ προστατεύσουν. Αὐτὸ εἶναι τὸ πιὸ χειροπιαστὸ σημεῖο τῆς ἐγκαταλείψεως τοῦ ποιμνίου, τέλεια ἐξουθένωση τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος.

Ἀρχιεπίσκοπος βαρβάτος τὰ τελευταῖα χρόνια ἔλεγε σὲ συνεπίσκοπό του.

− Σὲ βλέπω τρεμάμενο νὰ μεταλαμβάνης καὶ διερωτῶμαι: Ἀλήθεια πιστεύεις ὅτι αὐτὸ τὸ ψωμὶ καὶ τὸ κρασὶ εἶναι σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ;

− Ναί, τὸ πιστεύω!

Καὶ ἀκολούθησε εἰρωνικὴ κίνηση τῆς κεφαλῆς. Στὴν μητρόπολή του λειτουργοῦσε πολλὲς φορὲς καὶ δὲν μετελάμβανε!

Βάστα, Χριστέ, τὰ ξεκάρφωτα κεραμίδια, γιὰ νὰ μὴ μείνη ἀσκεπὴς ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, νὰ μὴ χάσουμε τὴν κληρονομιὰ ποὺ μᾶς ἀφῆκε ὁ δεσπότης Χριστός.

Καὶ ἄλλα πολλὰ ἤθελα νὰ ἀραδιάσω, ἀλλὰ γιὰ λόγους σεμνότητος καὶ ἀγάπης πρὸς τὴν Ἐκκλησία σιωπῶ καὶ τὰ θάπτω στὸ μνῆμα τῆς λησμονιᾶς…

Μέσα σ᾽ αὐτὸ τὸ κλίμα, μὲ αὐτοὺς τοὺς πρωτοπαπάδες, πῶς μποροῦμε νὰ μιλᾶμε γιὰ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας ἐν τῇ θείᾳ Εὐχαριστίᾳ; Ἀναμένω στὸ ἀκουστικό μου… Ὅσο καὶ νὰ εἶστε ἀπησχολημένοι, παρακαλῶ βρεῖτε χρόνο νὰ μοῦ ἀπαντήσετε, γιατὶ δὲν μπορῶ νὰ ξεκολλήσω ἀπὸ τὸ ἐρώτημά μου: μέσα σ᾽ αὐτὸ τὸ κλίμα πῶς μπορεῖ νὰ ὑπάρχη ἑνότητα ἐν τῇ Εὐχαριστίᾳ;

Γρηγόριος ὁ Ἀρχιπελαγίτης

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Αγιορείτες ή ψευδοπροφήτες; Ἡ Ἔκτακτη Διπλῆ Ἱερὰ Σύναξη - τοῦ Ἁγίου Ὅρους, …παραπλανᾶ!

Τὸ Μήνυμα τῆς «Ἔκτακτης Διπλῆς Ἱερᾶς Συνάξεως τοῦ Ἁγίου Ὅρους» (ἐδῶ), εἶναι ἕνα παραπλανητικὸ κείμενο ποὺ καλύπτει (καὶ ἐκφράζει) τὶς Φαναριώτικες κακοδοξίες. Ἕνα κείμενο ποὺ γράφτηκε μὲ σκοπιμότητα, ὥστε πίσω ἀπὸ θεολογικὴ θεωρητικολογία καὶ ὡραιολογία, νὰ ἀποκρύψει ὅτι τὶς ἡγετικὲς θέσεις τῆς Ἐκκλησίας, σήμερα τὶς ἔχουν καταλάβει ψευδοποιμένες, «λύκοι ἅρπαγες» ποὺ πολεμοῦν τὴν Ἐκκλησία.

Ὅταν, ὁ Κύριος τῆς Ἐκκλησίας, ἀντιμετώπισε παρόμοιους ποιμένες τοῦ Ἰσραὴλ δὲν καθησύχαζε τοὺς πιστούς (ὅπως ὑπακούοντας στὰ κελεύσματα τοῦ ἀρχιαιρεσιάρχη Βαρθολομαίου κάνουν οἱ Ἁγιορεῖτες), ἀλλὰ ἐξαπέλυσε ἐκεῖνα τὰ φοβερὰ «οὐαί».

Ἀναφέρονται οἱ Ἁγιορεῖτες στὸν ὕμνον τῆς Πεντηκοστῆς, «πάντα χορηγεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, …ὅλον συγκροτεῖ τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας», γιὰ νὰ μᾶς μεταδώσουν τὸ μήνυμα: μὴ φοβᾶσθε, τὸ Ἅγιον Πνεῦμα δὲν θὰ ἀφήσει τὴν Ἐκκλησίαν του, Αὐτὸ τὴν καθοδηγεῖ, Αὐτὸ θεραπεύει τὰ ἀσθενήματα κ.λπ. Θὰ τοὺς θυμίσουμε, ἐμεῖς μὲ τὴ σειρά μας, ὅτι τὸ πρῶτο ἀσθένημα ποὺ διορθώνει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, εἶναι αὐτὸ τῆς αἱρέσεως, τὸ ὁποῖον διαστρέφει τὴν ἀλήθεια, σπέρνει τὴν ταραχή, τὴν σύγχυση, τὴν ἀλλοίωση τῆς σχέσεως Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων: «Γλῶσσαι ποτὲ συνεχύθησαν, διὰ τὴν τόλμαν τῆς πυργοποιΐας… ἐκεῖ κατεδίκασε Θεὸς τοὺς ἀσεβεῖς τῷ πταίσματι» καὶ «κατειργάσθη ἡ ἀφωνία, πρὸς τιμωρίαν» καὶ διεκόπη ἡ κοινωνία.

Κι αὐτὰ τὰ «κατορθώματα» τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τὸ Θεό, ποὺ ὅσοι τὰ ἀπεργάζονται δὲν εἶναι Ἐκκλησία, ἀλλ’ ἀποτελοῦν «ἐκκλησία πονηρευομένων» καὶ ψευδεκκλησία, ἔρχεται τὸ Ἅγιον Πνεῦμα νὰ τὰ θεραπεύσει κι ὄχι νὰ τὰ «κουκουλώσει», ὥστε νὰ ὑπάρχουν ἀλλὰ κρυμμένα νὰ ἔχουν ὅλο τὸ χρόνο καὶ τὴν εὐχέρεια νὰ διχάζουν καὶ νὰ ἀπομακρύνουν ψυχὲς ἀπὸ τὸ Θεό: «ἐνταῦθα ἐφώτισε Χριστὸς τοὺς ἁλιεῖς τῷ Πνεύματι» καὶ «ἄρτι καινουργεῖται ἡ συμφωνία, πρὸς σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν».

Καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ὁ Κύριος, αὐτὴν τὴν θεραπεία τὴν πραγματοποιεῖ ὄχι μαγικά, ἀλλὰ διὰ τῶν ἀνθρώπων Του, τῶν Ἁγίων. Καὶ οἱ Ἁγιορεῖτες θὰ ἔπρεπε νὰ θέλουν νὰ μιμηθοῦν τὸ ρόλο τῶν Ἁγίων, ποὺ θεραπεύουν τὴν αἵρεση, κι ὄχι τὸ ρόλο τῶν αἱρετικῶν, ποὺ ὑπηρετοῦν ἄλλο κακοποιὸ «πνεῦμα».

Μᾶς λένε οἱ Ἁγιορεῖτες ὅτι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα «ἐὰν ὡς ἄνθρωποι παρεκκλίνωμεν μᾶς ἐπαναφέρει εἰς τὸν ὀρθὸν δρόμον». Δὲν μᾶς λέγουν ὅμως (ὅπως ὁ Θεὸς διὰ τῶν Προφητῶν καὶ Ἁγίων του ἔλεγε), ἐὰν ὑπάρχουν σήμερα τέτοιοι ἄνθρωποι ποὺ παρεκκλίνουν, καὶ ποιοί εἶναι αὐτοί, ὥστε ὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦ νὰ προφυλαχθεῖ.

Δὲν κάνουν οἱ Ἁγιορεῖτες ὅ,τι οἱ Ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι «ὅλην συλλεξάμενοι, ποιμαντικὴν ἐπιστήμην, καὶ θυμὸν κινήσαντες, νῦν τὸν δικαιότατον ἐνδικώτατα, τοὺς βαρεῖς ἤλασαν, καὶ λοιμώδεις λύκους, τῇ σφενδόνῃ τῇ τοῦ Πνεύματος, ἐκσφενδονήσαντες, τοῦ τῆς Ἐκκλησίας πληρώματος»!

Δυστυχῶς, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μέχρι τὸ τέλος τὸ κείμενο τῶν Ἁγιορειτῶν ἔχει ἕνα καὶ μόνο σκοπό· μὲ ὀρθοδοξοφανῆ γλῶσσα νὰ παραπλανήσει τοὺς πιστούς, καὶ ἰδιαιτέρως αὐτοὺς ποὺ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τοὺς κακόδοξους πλέον Ἐπισκόπους. Θυμίζουν οἱ Ἁγιορεῖτες (πόση θλίψη!) τοὺς ψευδοπροφῆτες τοῦ Ἰσραήλ, ποὺ ἔλεγαν πρὸς τὸ λαὸ ὅτι οἱ ἀποστᾶτες τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, δηλ. οἱ βασιλεῖς τοῦ Ἰσραήλ, εἶναι καλοί, λένε καὶ πράττουν τὸ σωστό!

Ἔτσι κι ἐδῶ, οἱ Ἁγιορεῖτες διαβεβαιώνουν ὅτι ὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦ εἶναι «ὁ φύλαξ τῆς Πίστεως» ὅτι «ἀνήκωμεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, τὸ Σῶμα Χριστοῦ», δὲν μᾶς λένε ὅμως, ἂν ἀνήκουν εἰς τὴν Ἐκκλησία οἱ αἱρετικοί! Καὶ οἱ αἱρετικοί, ἔστω κι ἂν κατέχουν θρόνους Ἐπισκόπων καὶ Πατριαρχῶν, ἔστω κι ἂν τελοῦν μυστήρια, δὲν ἀνήκουν στὴν Ἐκκλησία, ὡς ψευδεπίσκοποι καὶ φθορεῖςτῆς Ἐκκλησίας κι «ὡς ἀποστάντες τῆς Ἀληθείας»!

Κι ἂν οἱ Ἁγιορεῖτες, παρουσιάζουν τοὺς λύκους ὡς πρόβατα, τότε πῶς ὁ Λαός, «ποιμαινόμενος» ἀπὸ λύκους εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχει ὑγείαν, καὶ διαύγειαν πνεύματος, καὶ θέληση νὰ ἀποβάλλει ὅσα αὐτὸ θεωρεῖ ξένα» τῆς ὀρθοδόξου Πίστεως, ἀφοῦ οἱ Ἁγιορεῖτες τὰ ξένα τὰ παρουσιάζουν ὡς οἰκεῖα;

Καὶ πῶς οἱ Ἁγιορεῖτες (ὡς νὰ εἶναι ἀφελεῖς καὶ πρωτάρηδες εἰς τὰ τῆς Πίστεως) μᾶς λέγουν ὅτι «αἱ ταραχαὶ ὁδηγοῦν εἰς σχίσματα», καὶ τάχα θέλουν νὰ προλάβουν αὐτὰ τὰ σχίσματα ποὺ πιθανὸν θὰ γίνουν, ἀλλὰ δὲν ὁμιλοῦν γιὰ τὸ δογματικὸ ΣΧΙΣΜΑ (Ἰ. Ρωμανίδης) ποὺ ἤδη ἔχουν κάνει οἱ Οἰκουμενιστές, ἀφοῦ κατὰ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας οἱ αἱρετίζοντες ἀποσχίζονται τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας;

Γιατί, πατέρες, διαστρέφετε τὰ πράγματα, καὶ κρύβετε τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων μας; Δὲν μᾶς δίδαξαν οἱ Ἅγιοι ὅτι ὅσοι εἶναι μὲ τὴν Ἀλήθεια, αὐτοὶ εἶναι μὲ τὸν Χριστό καὶ στὴν Ἐκκλησία Του, κι ὅσοι εἶναι μὲ τὸ ψεῦδος τῆς αἱρέσεως ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπ’ αὐτήν; Καὶ μὴ μᾶς πεῖτε ὅτι δὲν εἶναι αἱρετικοὶ οἱ Οἰκουμενιστές, ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία δὲν τοὺς καταδίκασε ἀκόμα. Διότι, ὅπως πολὺ ὡραῖα μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοί μας, ἕνας ἐγκληματίας, δὲν γίνεται ἐγκληματίας ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ θὰ καταδικαστεῖ ἀπὸ τὸ δικαστήριο, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἔκανε τὸ φόνο!

Κρίμα καὶ πάλι κρίμα! Μετὰ ἀπὸ ἕνα χρόνο ἄνοιξαν τὸ στόμα τους οἱ Ἁγιορεῖτες κι ἀντὶ νὰ κατονομάσουν τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰ καθοδηγήσουν τὸ Ποίμνιο νὰ ἀπομακρυθεῖ ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, γιὰ νὰ ἀποφύγει τὴν ἀλλοίωση τῆς Πίστεως, τὸ καθησυχάζει πρὸς δόξαν τῶν αἱρετικῶν τοῦ Φαναρίου!

Π.Σ.

Πατερική Παράδοση

Ἡ ταπείνωση τῶν Ἀποστόλων καὶ ἡ ὑπερηφάνεια τῶν Οἰκουμενιστῶν

Δὲν μπορεῖ κάποιος παρὰ νὰ γεμίσει μὲ θαυμασμό, ὅταν ἀναρωτηθεῖ, ἐρευνώντας τὸ ὑπεράνθρωπο ἔργο τῶν Ἀποστόλων: Πῶς κατάφεραν οἱ Ἀπόστολοι, ἄνθρωποι σκηνοποιοί, ψαράδες, τελῶνες, ἄνθρωποι χωρὶς κοσμικὴ ἐξουσία καὶ δύναμη νὰ διαδώσουν τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ σὲ μία ἐποχή, στὴν ὁποία δὲν ὑπῆρχαν οἱ εὐκολίες καὶ ἡ ταχύτητα διάδοσης ἰδεολογιῶν καὶ μηνυμάτων, ὅπως σήμερα. 

Διότι εἶναι φυσικὸ νὰ ρωτήσει κάποιος, πῶς τὰ κατάφεραν οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἄνθρωποι νὰ ἀνταπεξέλθουν στὶς δυσκολίες τῶς ἐποχῆς ἐκείνης, ποιά ἦταν τὰ κύρια χαρακτηριστικὰ τους ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ζῆλο γιὰ τὴν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου; 

Σὲ μία τέτοια ἐρώτηση ἡ ἀπάντηση θὰ πρέπει νὰ εἶναι: Ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό, ὁ Ὁποῖος «ἔχει μετρήσει καί τίς τρίχες τῆς κεφαλῆς μας» (Ματθ. 10, 30), βαθειὰ συνειδητοποίηση ὅτι ὁ Θεὸς ὁλοκλήρωνε κάθε δική τους προσπάθεια, οὐσιαστική, ἀληθινὴ ταπείνωση καὶ ἀποδοχὴ, ὅτι «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» καὶ ὅτι ἡ ἐπιτυχία τοῦ ἔργου ὀφειλόταν στὸν «αὐξάνοντα Θεό», μεγάλη ἀγάπη πρὸς τοὺς συνανθρώπους τους, ὡς ἀνταπόδοση τῆς ἀπέραντης ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ πρὸς αὐτούς. 

Κι ὅλα αὐτὰ τὰ συντηροῦσαν καὶ τὰ αὔξαναν μὲ τὴν τήρηση τῶν Ἐντολῶν Του, μὲ τὶς κακουχίες, τὶς νηστεῖες, τὴν ἀδιάλειπτη προσευχή, τὴν αὐτοκριτικὴ καὶ τὴν αὐτομεμψία, τὴν ταπείνωση. Γράφει ὁ Παῦλος:

«Δυστυχισμένος καὶ ταλαιπωρημένος ἐγὼ ἄνθρωπος! Ποιός θὰ μὲ ἐλευθερώσει καὶ θὰ μὲ γλυτώσει ἀπὸ τὸ σῶμα τοῦτο, μέσα στὸ ὁποῖο κυριαρχεῖ ἡ ἁμαρτία καὶ διὰ τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος» (Ρωμ. 7, 24); «Ποιανοῦ ἡ πίστη ἀσθενεῖ καὶ δὲν ἀσθενῶ κι ἐγώ;

Ποιός ὑποκύπτει στὸν πειρασμό καὶ δὲν ὑποφέρω κι ἐγώ; Ἄν πρέπει νὰ καυχηθῶ, θὰ καυχηθῶ γιὰ τὰ παθήματά μου» (Κορ. 2, 11, 23). «Μοῦ φαίνεται πώς ὁ Θεός σ' ἐμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἔδωσε τὴν ἐλεεινότερη θέση, σὰν νὰ εἴμαστε καταδικασμένοι νὰ πεθάνουμε στὸ στάδιο… Γίναμε θέαμα γιὰ τὸν κόσμο, γιὰ ἀγγέλους καὶ γι' ἀνθρώπους. Ἐμεῖς παρουσιαζόμαστε μωροί γιὰ χάρη τοῦ Χριστοῦ... εἴμαστε ἀδύναμοι... εἴμαστε περιφρονημένοι... Στούς ἐμπαιγμούς ἀπαντᾶμε μὲ καλὰ λόγια, στοὺς διωγμούς μὲ ὑπομονή, στὶς συκοφαντίες μὲ λόγια φιλικά. Καταντήσαμε σὰν τὰ σκουπίδια ὅλου τοῦ κόσμου, ὥς αὐτὴ τὴν ὥρα θεωρούμαστε τὰ ἀποβράσματα τῆς κοινωνίας» (Κορ. 1, 4, 9). «Δέν ἀποφύγαμε τήν ἐργασία ὅταν ἤμασταν κοντά σας, οὔτε ἐπιβαρύναμε κανέναν μέ τή διατροφή μας, ἀλλά ἐργαζόμασταν μέρα νύχτα μέ κόπο καί μόχθο, γιά νά μή γίνουμε βάρος σέ κανένα σας» (Β' Θεσ. 3, 7-9). «Οἱ ἀθλητές ποὺ ἑτοιμάζονται γιὰ τὸν ἀγῶνα, ὑποβάλλονται σὲ κάθε εἴδους ἀποχή· γιὰ νὰ λάβουν, ἐκεῖνοι ἕνα στεφάνι ποὺ μαραίνεται, ἐμεῖς ὅμως ἕνα ἀμάραντο. Ἐγώ, λοιπόν, ἔτσι τρέχω, μὲ τὰ μάτια στηλωμένα στὸ τέρμα· ἔτσι πυγμαχῶ, ὄχι σὰν κάποιον ποὺ δίνει γροθιές στὸν ἀέρα. Ἀλλά μὲ σκληρὲς ἀσκήσεις ταλαίπωρῶ τὸ σῶμα μου καὶ τὸ ὑποδουλώνω, ἀπὸ φόβο μήπως, ἐνῶ θὰ ἔχω κηρύξει στοὺς ἄλλους, ἐγὼ ὁ ἴδιος κριθῶ ἀκατάλληλος» (Κορ. 1, 9. 27).

Οι Ἀπόστολοι ἔκαναν τὸν ἀγῶνα τους χωρὶς νὰ ὑψώνουν τοὺς ἑαυτούς τους, ἐπειδὴ τοὺς ἐπέλεξε ὁ Χριστός, ἀλλὰ ἀντιθέτως ἐξισώνοντάς τους ἀκόμα καὶ μὲ τὸν πιὸ ἁπλὸ καὶ ἀσήμαντο πιστό, δεχόμενοι ἀκόμα καὶ ἔλεγχο καὶ κριτική. Γιατὶ πίστευαν καὶ δίδασκαν, ὅτι στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δὲν ὑπάρχει μικρὸς καὶ μεγάλος ἀλλὰ ὅλοι ἔχουν τὸν ρόλο καὶ τὴν εὐθύνη τους. Ἔτσι ὅταν οἱ ἐκ περιτομῆς Χριστιανοὶ ἔλεγξαν μὲ παρρησία τὸν Πέτρο γιὰ τὸ ὅτι βάπτισε ἐθνικούς, αὐτός ὄχι μόνο δὲν δυσανασχέτησε, ἀλλὰ ἀντιθέτως δέχθηκε τὸν ἔλεγχο καὶ μὲ ἀγάπη καὶ ἠρεμία ἀπολογήθηκε, ἐξηγώντας τους γιατὶ τὸ ἔκανε (Πράξ. 11, 1-18) θεωρώντας δίκαιο νὰ τὸν ἐρωτοῦν ἀλλὰ καὶ αὐτὸς νὰ ἀπαντήσει καὶ μένοντας πιστὸς στὴν ἐκπλήρωση τῆς ἐπιθυμίας τοῦ Κυρίου «ποίμαινε τὰ προβατά μου» (Ἰω. 21, 15-16).

Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀπόδειξη, ὅτι οἱ Ἀπόστολοι ἔκαναν τὸν ἀγῶνα τους ὑπακούοντας ταπεινὰ στὶς ἐντολὲς καὶ στοὺς Κανόνες τοῦ Χριστοῦ «Κι ὅταν κάποιος μετέχει σέ ἀθλητικούς ἀγῶνες, δέν παίρνει τό στεφάνι τῆς νίκης, ἄν δέν ἀγωνιστεῖ σύμφωνα μέ τούς κανόνες» (Β' Τιμ. 2, 5), διότι γνώριζαν ὅτι ὑπάρχει ἀπὸ τὸν διάβολο μιά καλοστημένη παγίδα, ἕνας μεγάλος κίνδυνος· ὑπάρχει ὁ πολύ μεγάλος κίνδυνος τῆς ὑπερηφάνειας. 

Τὸν γνώρισε ὁ Πέτρος αὐτὸν τὸν κίνδυνο, ὅταν εἶπε «καὶ ἂν ὅλοι σκανδαλισθοῦν, ἀλλ’ ἐγώ ὄχι» καὶ τὸν νίκησε μὲ τὴν ἀπευθείας κατάκριση τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ τὴ σφοδρὴ λύπη καὶ μετάνοια καὶ μὲ τὸ δραστικότερο πρὸς ἐξιλέωση φάρμακο, τὰ πικρὰ δάκρυα (Λουκ. 22, 54, 62). 

Αὐτὴ ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ταπείνωση τῶν Ἀποστόλων, δίπλα στὴν ἔλλειψη ἀκτημοσύνης, ὑπακοῆς στοὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, ἐμπιστοσύνης στὴν Θεία Πρόνοια, ἄρνησης τοῦ ἰδίου θελήματος, δακρύων μετανοίας, τὸ κύριο γνώρισμα πολλῶν συγχρόνων χριστιανῶν, πρῶτος ἐγώ, ἀλλὰ κυρίως παρατηρεῖται στὸ χῶρο τῶν Οἰκουμενιστῶν, γιατὶ ὄχι, καὶ στὸ χῶρο ὅσων «ἀντι-Οἰκουμενιστῶν» παραβαίνουν τὶς Ἐντολές τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Του. Αὐτὴ ἡ ὑπερηφάνεια τῶν Οἰκουμενιστῶν μπορεῖ νὰ διακριθεῖ σὲ τρία εἴδη:

α) Τὴν κενοδοξία. Ἡ κενοδοξία ὑφίσταται στὴν ἐπινόηση τρόπων καὶ μεθόδων γιὰ τὴν ἀνάδειξη ἑνὸς ἀτόμου καὶ τὴν ἀνάλογη ἀπόκτηση ἐξουσίας καὶ ἀγαθῶν. Ὁ κενόδοξος Οἰκουμενιστὴς ἐπιδεικνύει τὴν ἀλαζονεία του, τὰ πτυχία του καὶ τὶς γνώσεις του, ἐπιθυμεῖ νὰ θαυμάζεται, νὰ ἐπαινεῖται, νὰ κολακεύεται ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. 

Ἔτσι κυκλοφοροῦν ἀμέτρητα ἡμερολόγια καὶ συλλεκτικοὶ τόμοι μὲ εἰκόνες καὶ ἐγκώμια τοῦ Πατριάρχη ἢ ἄλλων Ἐπισκόπων· ἱερεῖς γράφουν συνεχῶς καὶ αὐλικῶς κολακευτικοὺς ἐγκωμιαστικοὺς λόγους γιὰ τοὺς Ἐπισκόπους τους μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ γίνουν κάποτε καὶ αὐτοὶ Ἐπίσκοποι ἢ Μεγάλοι Πρωτοπρεσβύτεροι· λαϊκοὶ γιὰ νὰ γίνουν Μεγάλοι Ὀφφικιάλιοι· Ψάλτες γιὰ νὰ γίνουν μεγάλοι Ἱεροψάλτες ἢ Λαμπαδάριοι κλπ. 

Ὁ κενόδοξος διψᾶ γιὰ ἐξουσία καὶ πρωτεῖα (βλεπ. Δεσποτοκρατία, ἐπιστημονικὴ θεολογικὴ ἔπαρση), γιὰ ἐπίδειξη τῶν νοητικῶν, γλωσσικῶν καὶ γραφικῶν γνώσεων, γιὰ ἐπίδειξη τῶν σχέσεων του μὲ τοὺς ἰσχυροὺς καὶ τὴν παράλληλη περιφρόνηση τῶν ἀδυνάτων ὡς ἀναγνώριση τῆς ἀξίας του. Ἡ κενοδοξία ἀποτελεῖ μανία «Μανία τις ἐστι ἡ κενοδοξία» (Ἰ. Χρυσόστομος, περὶ κενοδοξίας, 10), ὅπως μανιακοὶ στὴν ὑπεράσπιση τῆς αἵρεσης εἶναι οἱ Οἰκουμενιστές.

β) Τὴν ὑπερηφάνεια. Ἡ ὑπερηφάνεια δὲν διαφέρει πολὺ ἀπὸ τὴν κενοδοξία. Μόνο ποὺ στὴν κενοδοξία ἡ ἐξουσία, ἡ ἀναγνώριση καὶ οἱ ἔπαινοι ἀναμένονται ἀπὸ τὸν κενόδοξο ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ἐνῶ ὁ ὑπερήφανος τὰ ἀπονέμει ὅλα αὐτὰ ὁ ἴδιος στὸν ἑαυτό του. 

Ὁ ὑπερήφανος ἐξυψώνει τὸν ἑαυτό του ὑποβιβάζοντας παράλληλα τὸν συνάνθρωπό του (βλέπε τὰ ὑποτιμητικὰ σχόλια περὶ ἀγραμματωσύνης τοῦ Δεσπότου Σιδηροκάστρου γιὰ τὸν π. Φώτιο ποὺ ἀποτειχίστηκε, τοῦ Ἀργολίδος γιὰ τὸ ποίμνιό του κλπ.) καὶ φθάνει στὸ τραγικὸ σημεῖο νὰ τὸν «εὐτελίζει σὰν νὰ μὴν ὑπάρχει» (Δωρόθεος Γάζης, διδασκαλία, 2, 31). 

Ὁ ὑπερήφανος βλέπει τὸν ἑαυτό του ἐκτὸς κριτικῆς καὶ ἐλέγχου ἀπὸ τοὺς ὑποδεέστερους συνανθρώπους του «οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης» (Λουκ. 18, 11). Γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο ἀπαιτεῖ πρωτοκαθεδρεῖες καὶ πρωτεῖα (Ζηζιούλεια «θεολογία περὶ πρωτείου»), ὑβρίζει καὶ διώκει ἀδιακρίτως αὐτοὺς ποὺ ἀντιστέκονται (βλέπε διωγμοὺς καὶ ὕβρεις τῶν Οἰκουμενιστῶν στοὺς ἀρνούμενους τὴν αἵρεση), ἀποφασίζει μόνος του καὶ διατάζει μὴ ὑπακούοντας σὲ Κανόνες, ἀπαιτώντας ταυτόχρονα ἀπόλυτη ὑπακοή (βλέπ. Κολυμπάρι). 

Δὲν ἐπιδιώκει σχέσεις μὲ ἁπλοὺς θνητούς, παρὰ μόνο μὲ ἰσχυροὺς καὶ δυνατούς (βλέπ. σχέσεις Ἐπισκόπων μὲ λόμπυ καὶ ἰσχυρούς). 

Ὁ ὑπερήφανος Οἰκουμενιστὴς εἶναι δοκησίσοφος (κατὰ τὸν Ἅγ. Θεόδωρο τὸν Στουδίτη), ἰσχυρογνώμων, εἴρων, αὐτοδικαιωμένος, αὐτοδιοικούμενος καὶ αὐτοπρόβλητος.

γ) Τὴν οἴηση. Ἐνῶ ὁ ὑπερήφανος ἀνυψώνει τὸν ἑαυτό του ἀπέναντι στοὺς συνανθρώπους του, ὁ πεφυσιωμένος ἀνυψώνει τὸν ἑαυτό του ἀπέναντι στὸν Θεὸ καὶ στρέφεται ἐναντίον του. Πρῶτος διδάξας ὁ ὁ Ἀδάμ, δεύτερος ὁ Ἄρειος, τρίτος ὁ Νεστόριος κλπ., μετὰ ὁ Πάπας, τώρα οἱ Οἰκουμενιστές. Ἡ οἴηση εἶναι ἡ αἰτία τῆς πτώσης τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ἡ αἰτία τῆς κάθε εἴδους αἵρεσης καὶ δὴ τῆς παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. 

Ὁ πεφυσιωμένος πιστεύει, ὅτι δὲν χρειάζεται τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, δὲν χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν ἀνάγκη, τὴν ἀναζήτηση γιὰ τὸ Θεῖο καὶ τὴν ὑπακοή του σ’αὐτό. Τὰ ἔχει βρεῖ ἤδη ὅλα μόνος του καὶ τὰ κάνει μόνος του. Γι’ αὐτὸ καὶ κατρακυλάει στὴν ἀσέβεια καὶ στὴν ἀμφισβήτηση, στὴν ἄρνηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ἐπινοώντας παράλληλα ἕναν δικό του Θεό (βλέπ. τὰ μηνύματα τοῦ Πατριάρχη Κων/πόλεως, τοῦ Ἀλεξανδρείας γιὰ τὸ Ραμαζάνι). Ὁ κατεχόμενος ἀπὸ οἴηση οἰκουμενιστὴς δὲν θεωρεῖ ἀναγκαῖο νὰ ὑποταχθεῖ στοὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, διότι αὐτὸς μπορεῖ καὶ ξέρει καλύτερα ἀπὸ τὸν Χριστό καὶ τοὺς Ἁγίους Του. Δὲν θεωρεῖ ἀναγκαῖο νὰ ὑπερασπίσει τὸν Τριαδικὸ Θεὸ ἀπὸ τὶς αἱρέσεις καὶ ψευδοδιδασκαλίες, γιατὶ παντοῦ βλέπει ἕναν ἄλλο Θεό, τὸν δικό του Θεό (βλέπ. συμπροσευχές καὶ διαθρησκειακές ἐκδηλώσεις). Τὸν ἀληθινὸ Θεὸ τὸν ἀμφισβήτησε καὶ τὸν ἔχασε, ἀνακηρύττοντας παράλληλα τὸν ἄνθρωπο σὲ Θεό, πράγμα ποὺ ἀποτελεῖ καὶ τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ μηδενισμοῦ, τὴν τελικὴ πτώση τοῦ ἀνθρώπου «προσδοκήσας γὰρ ἔσεσθαι Θεός, καὶ ὅπερ εἶχεν ἀπώλεσε» (Ἰ. Χρυσόστομος, Ματθαῖος ὁμιλία, 15, 2, PG 57, 224).

Ἀκτήμονες λοιπὸν οἱ Ἀπόστολοι, πλούσιοι οἱ Οἰκουμενιστές· διωκόμενοι οἱ Ἀπόστολοι, διῶκτες οἱ Οἰκουμενιστές· αὐτοκατηγορούμενοι οἱ Ἀπόστολοι, κατηγοροῦντες καὶ αὐτοδικαιομένοι οἱ Οἰκουμενιστές· περιφρονημένοι καὶ θέαμα γιὰ τὸν κόσμο οἱ Ἀπόστολοι, ἀναδεδειγμένοι καὶ τρανοὶ οἱ Οἰκουμενιστές· ψαράδες καὶ σκηνοποιοί οἱ Ἀπόστολοι, διδ(κτ)άκτορες οἱ Οἰκουμενιστές· μὲ τοὺς πιστοὺς ἀσθενοῦν οἱ Ἀπόστολοι, τοὺς πιστοὺς ἀγνοοῦν οἱ Οἰκουμενιστές· πιστοὶ στοὺς Κανόνες καὶ στὴν διδασκαλία τοῦ Κυρίου οἱ Ἀπόστολοι, ἄπιστοι καὶ τοὺς Κανόνες καταργοῦντες οἱ Οἰκουμενιστές· μαρτυρήσαντες οἱ Ἀπόστολοι, συνθηκολογήσαντες οἱ Οἰκουμενιστές· τὸ Εὐαγγέλιο διέδωσαν καὶ πάμπολλους ὡς σταθεροὺς στὴν πίστη ἔφεραν παρὰ τὶς ἀντιξοότητες, τὶς μεγάλες ἀποστάσεις, τοὺς κινδύνους, τὰ μαρτύρια οἱ Ἀπόστολοι, τὸ Εὐαγγέλιο κατήργησαν καὶ κανέναν στὴν πίστη (καὶ ἂν τὸν ἔφεραν τὸν ἔκαναν χειρότερο ἀπὸ αὐτούς, Ματθ. 23, 15) παρὰ τὴν σύγχρονη τεχνολογία καὶ τὴν εὐκολία οἱ Οἰκουμενιστές.

Γι’ αὐτὸ καὶ ἐμεῖς τοὺς Ἀποστόλους ἀκολουθοῦμε καὶ τοὺς Οἰκουμενιστὲς ἀρνούμαστε μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις, πιστεύοντας ὅτι πρεσβείαις τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ μέσω τῆς προσωπικῆς μας ὁμολογίας ὁ Θεὸς θὰ μᾶς χαρίσει τὴν σωτηρία. 

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Αποκλειστικές φωτογραφίες! Να πως βρέθηκε και πως αγοράστηκε το πανέμορφο (ιδιωτικό) παρεκκλήσιο (κοντά στη λίμνη Κερκίνη) για να τελούνται ακολουθίες για όσους έχουν ΔΙΑΚΟΨΕΙ την μνημόνευση

Επιλέγοντας την διακοπή μνημόνευσης (του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και των επισκόπων που τον μνημονεύουν), γνωρίζαμε ότι ο δρόμος θα ήταν ανηφορικός. 

Γνωρίζαμε ότι οι λιγοστές αρχικές επευφημίες θα αραίωναν. 

Ότι θα μας απομόνωναν, ότι θα δεχόμασταν κατηγορίες, ειρωνείες και χλευασμούς. 

Ο δρόμος του Γολγοθά, όσο ωραίος κι αν μοιάζει ως εικόνα, δεν παύει να είναι μοναχικός, επίπονος και μαρτυρικός.

Ο Κύριος μας όμως δίνει πάντα σημάδια της παρουσίας Του. 

Για να μας απαλύνει τον σταυρό, για να παίρνουμε κουράγιο και θάρρος.

Η διακοπή μνημόνευσης του π.Φωτίου Τζούρα

Όπως γράψαμε (εδώ), πριν 1 βδομάδα περίπου (Κυριακή 18/6/2017), ένας ευλαβής ιερέας ενός μικρού χωριού της Μακεδονίας (δίπλα στη λίμνη Κερκίνη), ο π.Φώτιος Τζούρας, ανακοίνωσε την διακοπή μνημόνευσης του τοπικού μητροπολίτη Σιδηροκάστρου Μακάριου (ο οποίος υπενθυμίζουμε ότι συμμετείχε στην ψευδοΣύνοδο της Κρήτης και υπέγραψε τις αποφάσεις της). 

Άμεσα (την ίδια ημέρα), ο μητροπολίτης Μακάριος (με προφορική εντολή) του απαγόρευσε να λειτουργεί και στη συνέχεια -χωρίς κανένα έγγραφο- απαίτησε και έλαβε -κατά τη διάρκεια "πανηγυρικού εσπερινού" απουσία ενοριτών αλλά παρουσία 20-25 παπάδων του- τα κλειδιά και τα χρήματα από το παγκάρι της εκκλησίας.

Πως όμως βρέθηκε αυτό το όμορφο παρεκκλήσιο, όπου θα λειτουργεί ο εκδιωχθείς π.Φώτιος;

Εδώ και καιρό τον π.Φώτιο απασχολούσε η διακοπή μνημόνευσης. Που όμως θα λειτουργούσε αν παρανόμως του στερούσαν την πρόσβαση στον ναό του χωριού του; Που θα πήγαιναν οι πιστοί; 

Πριν μερικούς μήνες πληροφορήθηκε από ευλαβείς πιστούς που είχαν την ίδια αγωνία, ότι πωλείται ένας όμορφος αγρός μέσα στα δέντρα, που έχει μέσα και ένα παρεκκλήσιο.

Το (ιδιωτικό) παρεκκλήσιο είχε χτιστεί από τον π.Πολύκαρπο Δίντσιο, ο οποίος είχε κοιμηθεί πριν λίγα χρόνια (μάλιστα υπήρξε για κάποιο διάστημα και πνευματικός του π.Φωτίου, όταν ο π.Φώτιος ήταν λαϊκός και ο π.Πολύκαρπος πνευματικός στα χωριά της περιοχής).

Έγιναν οι επαφές με τους συγγενείς του και συμφωνήθηκε το τίμημα (αρκετά χαμηλό, προς Δόξαν Θεού).

Με τη βοήθεια του Θεού βρέθηκαν κάποιοι ευλαβείς πιστοί που πληροφορήθηκαν τα νέα από στόμα σε στόμα, και ανέλαβαν να καλύψουν το κόστος, και έτσι εδώ και λίγες ημέρες το παρεκκλήσιο είναι πλέον διαθέσιμο!

Βέβαια το παρεκκλήσιο δεν λειτουργήθηκε για κάποια χρόνια, το Άγιο Δισκοπότηρο, ήταν φορητό και σκουριασμένο, και χρειάζονται βασικά εκκλησιαστικά είδη για να ξαναλειτουργήσει. Μόλις διευθετηθούν αυτά, θα αρχίσει να λειτουργεί. 

Ήδη έχει γίνει μια λίστα με τις ανάγκες, που άρχισαν να καλύπτονται από πιστούς. 

Μέχρι και τα άλογα ζώα αντιλαμβάνονται ...

Τα 2 σκυλιά που έχει ο π.Φώτιος στο σπίτι του (αναφερόμαστε στο σπίτι που του έχει παραχωρήσει ο τοπικός δήμος), είχαν την συνήθεια κάθε Κυριακή να πηγαίνουν στην εκκλησία (λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο πάνω), να κάθονται απέξω και να επιστρέφουν στο σπίτι μετά την Θεία Λειτουργία. 

Την περασμένη Κυριακή 25/6/2017, κατά τις 08-00 - 08:30, ο π.Φώτιος, είδε τα 2 σκυλιά να επιστρέφουν απογοητευμένα από την εκκλησία. Είχαν ακούσει από τα μεγάφωνα ότι γίνεται λειτουργία, αλλά σύντομα κατάλαβαν ότι λείπει ο ιερέας τους (και για πρώτη φορά έψελνε γυναίκα στο ψαλτήρι!).

Μέχρι και τα άλογα ζώα καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Εμείς;;; 

"Τις Θεός, Μέγας ως ο Θεός ημών"Συνέβησαν και άλλα θαυμαστά, κυριολεκτικά θαύματα, ο Θεός άκουγε τις παρακλήσεις, αλλά δεν κρίνουμε τώρα σκόπιμο να δημοσιευθούν.

Εμείς μία ακόμη φορά δοξάζουμε και υμνούμε:

"Τις Θεός, Μέγας ως ο Θεός ημών".

Ένα ακόμη θαυμαστό περιστατικό!!!

Την περασμένη Πέμπτη 22/6/2017, μετά τον "πανηγυρικό εσπερινό" εκδιώξεως του π.Φωτίου, απουσία ενοριτών αλλά παρουσία 20-25 παπάδων του, ο δεσπότης επέμενε κατά την αναχώρηση του, να χτυπήσουν πανηγυρικά την καμπάνα! Μάλιστα απαίτησε επίμονα από τον ίδιο τον π.Φώτιο να την χτυπήσει, ο οποίος αρνήθηκε.

Προσπαθώντας λοιπόν οι ιερείς του να ενεργοποιήσουν το κατάλληλο αυτόματο μηχανισμό, η καμπάνα αντί για να χτυπήσει πανηγυρικά όπως ζήτησε ο δεσπότης, χτυπούσε μονότονα, σχεδόν σαν πένθιμα!!!

Παραθέτουμε την λίστα με τα είδη που χρειάζονται για το παρεκκλήσιο (για όσους πιστούς θελήσουν να συνδράμουν, έχουν διαγραφεί όσα έχουν ήδη διευθετηθεί):

Παραθέτουμε μια πρώτη λίστα με ότι κρίθηκε απαραίτητο, ώστε αν κάποιος θέλει, να έχει την ευλογία να τα χαρίσει:

1) ευαγγέλιο (το ευαγγέλιο ανέλαβε ήδη να του το στείλει κάποιος αδερφός, ο οποίος μας ενημέρωσε σχετικά)

2) τρισκελή ευαγγελίου

3) Άγιον Ποτήριον με το Άγιον Δισκάριον, Αστερίσκο, Λαβίδα (το ανέλαβε να του το στείλει κάποιος αδερφός, ο οποίος μας ενημέρωσε σχετικά)

4) Ζέον (το ανέλαβε να του το στείλει κάποιος αδερφός, ο οποίος μας ενημέρωσε σχετικά)

5) 2 προσκυνητάρια μικρά (το ανέλαβε να του το στείλει κάποιος αδερφός, ο οποίος μας ενημέρωσε σχετικά)

6) 4 καντήλες με τα ποτηράκια τους (το ανέλαβε να του το στείλει κάποιος αδερφός, ο οποίος μας ενημέρωσε σχετικά)

7) μια ντουλάπα για τα άμφια

Νέες ανάγκες (ενημέρωση Σάββατο 24/6/2017, ώρα 14:00)

8) Δίσκος για αντίδωρα μαζί με την βάση του (νο3 στην φωτογραφία)

9) Καλύμματα Αγίας Τράπεζας

10) Καλύμματα Τιμίων Δώρων

11) Μανουάλι που χρησιμοποιείται για την ανάγνωση Ευαγγελίου χειρός (νο 1 στην φωτογραφία)

12) Μανουάλι για θυμιατό (νο 2 στη φωτογραφία)

13) δοχεία με νερό και βρυσάκι καθώς και λεκάνη για να πλένει τα χέρια του ο λειτουργός.

14) 2 ανεμιστήρες και μπαλαντέζα/προέκταση καλωδίου, γιατί υπάρχει αρκετή ζέστη μέσα στο ναό ή ένα κλιματιστικό για να παρέχει και ζέστη το χειμώνα.

Όποιος επιθυμεί να δωρίσει κάτι από αυτά, ας μας στείλει εμαιλ με πλήρη στοιχεία επικοινωνίας στο opaidagogos@gmail.com ενημερώνοντας και τον π.Φώτιο (6942571684).

Μπορείτε να αγοράσετε το είδος που επιθυμείτε από κάποιο ηλεκτρονικό κατάστημα ή κατάστημα εκκλησιαστικών της περιοχής σας και να ζητήσετε να αποσταλεί στον π.Φώτιο (Σταυροδρόμι Σερρών). Ενημερώστε μας για να το διαγράψουμε από τη λίστα.

ΥΓ. Αναγκαία διευκρίνηση:

Οφείλουμε να διευκρινίσουμε ότι στηρίζουμε τον π.Φώτιο Τζούρα, όπως στηρίξαμε τους αγιορείτες (Χιλανδαρίου, Μεγ.Λαύρας. Κουτλουμουσίου) που εκδιώχθηκαν ή διώκονται από τις μονές τους, 

όπως στηρίξαμε τους ιερείς από την Κρήτη (εδώ), 

τον π.Παϊσιο Παπαδόπουλο, τον π.Μάξιμο Καραβά, 

τον μοναχό π.Μωϋσή (Πρέβεζα εδώ, εδώ), 

τον π.Ιγνάτιο Σέρρα (Κεφαλονιά, εδώ) 

τον π.Νικόλαο Μανώλη, τον π.Θεόδωρο Ζήση, τον π.Φώτιο Βεζύνια,

όπως προβάλαμε και τους ιερωμένους που είχαν αποτειχιστεί στο παρελθόν (π.Ευθύμιο Τρικαμηνά, π.Σταύρο Βάϊο, π.Γεώργιος Αγγελακάκη).

Είμαστε αυτόνομη ομάδα και κανένας από τους παραπάνω ιερείς δεν ευθύνεται για τα κείμενα που αναρτούμε και δεν μας καθοδηγεί. Δεσμευθήκαμε ότι θα είμαστε στο πλευρό ΚΑΘΕ ιερωμένου που διώκεται πολεμώντας την αίρεση του Οικουμενισμού.

Με αυτό το σκεπτικό, διαπιστώνοντας την απλότητα του π.Φωτίου Τζούρα. του προτείναμε και καλοπροαίρετα δέχθηκε να προβάλουμε στο διαδίκτυο τις ανάγκες του παρεκκλησίου αυτού ώστε να δοθεί η δυνατότητα στους ευλαβείς πιστούς που το επιθυμούν να έχουν την ευλογία να προσφέρουν οι ίδιοι κάτι που χρειάζεται.

Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός

Εγκώμιο στον Πατέρα Φώτιο Τζούρα

Ιωάννου Ρίζου

Την περασμένη Κυριακή Πάτερ, χτύπησες για τελευταία φορά την καμπάνα του χωριού σου, αλλά αυτή τη φορά η καμπάνα ακούστηκε σε όλη την Ελλάδα, στην Ευρώπη, στην Αμερική. Ακούστηκε στις καρδιές των προβάτων που είναι πια γεμάτες από τα ουρλιαχτά των λύκων και των αρκούδων.

Στο ταπεινό σου χωριουδάκι, την φετινή Πεντηκοστή, μυρίπνοα άνθη άνθισαν και ευωδίασαν, κι έφτασαν στις ψυχές των σκορπισμένων προβάτων του Χριστού.

Άκουσαν την καμπάνα και τα βατράχια της Αποκάλυψης και βγήκαν από τον βάλτο. 

Και ήρθαν στο χωριουδάκι σου με την τεθωρακισμένη τους κοιλιά να σε τρομάξουν. Ακούστηκε ο σκοτεινός βρυχηθμός του μίσους: «Θα σε κάνω να πεινάσεις! Θα σε κάνω να πονέσεις! Θα σε κάνω να φτύσεις αίμα! Θα σε συντρίψω κι εσένα και τα παιδιά σου! Εγώ είμαι το “Τέκνον του Αβραάμ”»!

- «Μα , Πάτερ μου…» ψέλλισες ήρεμα.

- «Μη με λές “πάτερ μου”! Δεν είμαι πατέρας σου! Πατριός σου είμαι! Και συνταγματάρχης της επαρχίας σου! Το κατάλαβες; Εδώ είμαστε ηθοποιοί και παίζουμε σε ένα θέατρο κι εσύ μας κάνεις νερά! Το κατάλαβες; Όταν σου κόψω τον μισθό θα το καταλάβεις!» ανταπάντησε o «γνήσιος διάδοχος» των Αποστόλων.

Πήγε να σε αρπάξει, Πάτερ, από τον πνευματικό σου χιτώνα ο εμπτυστής του Εσταυρωμένου, μα εσύ του ξέφυγες σαν άλλος Πάγκαλος Ιωσήφ από την γυναίκα της μοιχείας, γιατί «Ηβουλήθης γενέσθαι μεγαλέμπορος πάντων ών είχες, τον τίμιον ωνησάμενος μαργαρίτην, και αντιδούς τα ρέοντα και συρόμενα, των εστώτων και ουρανίων».[1]

Δεν φοβήθηκες Πάτερ Φώτιε, δεν δείλιασες. Έπεσες στα γόνατα, κοίταξες από τη μια μεριά τον Χριστό κι από την άλλη τα παιδάκια σου και τα φάρμακα σου, και τα χωράφια που πλέον θα σε στέγαζαν, και δεν έκανες πίσω. Άκουγες στην καρδιά σου την υπόσχεση του Αναστάντα Κυρίου: «Εγώ έμπροσθεν σου πορεύσομαι και όρη ομαλιώ, θύρας χαλκάς συντρίψω και μοχλούς σιδηρούς συνθλάσσω, και δώσω σοι θησαυρούς σκοτεινούς αποκρύφους, αοράτους ανοίξω σοι»[2]και αποφάσισες να περιμένεις από Αυτόν να «εξαλείψει πάν δάκρυον εκ των οφθαλμών σου».[3]

Σου φιλούμε τα χέρια και τα πόδια, γιατί ανέλαβες τους σταυρούς σου, και τον ονειδισμό του Χριστού.[4]

Τα άρματα των Βαβυλωνίων τριγύρω, αλλά «ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις, ημείς δε εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα…» [5]

Κύριος, «μνησθείη πάσις θυσίας σου και το ολοκαύτωμα σου πιανάτω».[6]

Αμήν.

[1] Κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο.

[2] Ησ. με΄ 2.

[3] Αποκ. ζ΄ 17.

[4] Εβρ. ιγ΄, 13.

[5] Ψαλμ. ιθ΄, 8.

[6](ο Κύριος) να θυμηθεί με ευμένεια την θυσία σου και την προσφορά σου να την βρει ευάρεστη και πλήρη.

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ! Τό αληθινό πρόσωπο του Π α π ι σ μ ο ύ!

ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΘΕΙ Ο Λ Ο !

 ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ...

ΒΑΤΙΚΑΝΟ. ΜΕ ΑΣΥΓΚΡΑΤΗΤΟΥΣ ΠΛΕΟΝ 'GAY' ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ, ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΥΝ ΑΝΟΙΧΤΑ, ΔΙΧΩΣ ΙΧΝΟΣ ΦΥΛΛΟΥ ΣΥΚΗΣ, ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ ΒΙΒΛΙΑ ΜΕ ΤΙΤΛΟ,ΟΠΩΣ ΤΟ ΑΝΩΤΕΡΩ, "ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΓΕΦΥΡΑ"!!!

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΠΙΣΤΟΙ ΕΚΕΙ;

ΑΚΟΜΑ; 

ΛΕΤΕ;

["ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ" - 'ΟΔΥΣΣΕΙΑΤV']

Όταν ορίστηκε υπεύθυνος του Βατικανού για τις "ομοφυλοφιλικές κοινότητες", όπως γράφθηκε τον Απρίλιο, πολλοί γέλασαν και χαρακτήρισαν κακόγουστη φάρσα την είδηση, αφού ο Ιησουίτης πατήρ James Martin SJ.... επισήμως ανέλαβε υπεύθυνος για τις "Συμβουλές κι την Επικοινωνία του Βατικανού" (Consulenze e per la Comunicazione Vaticana) κι όχι για του ςομοφυλόφιλους.

Προχθές, ο Ιησουίτης εκπρόσωπος του δόλιου και ισοπεδωμένου ΤΕΛΕΙΩΣ στην 'Νέα Εποχή' π α π ι σ μ ο ύ, μετά το περιβόητο βιβλίο του, μπήκε ενεργά στο παιχνίδι με ένα 'Twitt' προς τους φίλους που εργάζονται για το επόμενο 'gay pride': 

“Γκέϊ είναι ομορφιά, να είστε περήφανοι και γεμάτοι χαρά που είστε γκέϊ, γιατί οι γκέϊ είναι εκλεκτά παιδιά του Θεού κι έγιναν ...καθ΄εικόνα κι ομοίωση του”!!!

ΗΜΑΡΤΟΝ ΚΥΡΙΕ!

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟΝ ΚΑΙ ΕΝΩΠΙΟΝ ΣΟΥ!

[ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ.

AΞΙΖΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΟ ΑΥΤΟ, ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΘΛΙΒΕΡΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΑ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΟΥ ΠΑΘΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΝΑ ΜΕΤΑΒΟΥΝ ΓΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗΝ ΝΕΚΡΑ ΘΑΛΑΣΣΑ!

ΝΑ ΔΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ...

ΕΚΕΙ, ΟΣΟΙ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΗ ΕΡΗΜΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΥΣΙΑ ΚΑΘΕ ΙΧΝΟΥΣ, ΜΑ ΚΑΘΕ ΙΧΝΟΥΣ ΖΩΗΣ!

ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΥΕΤΑΙ Τ Ι Π Ο Τ Α!

ΔΕΝ ΕΥΔΟΚΙΜΕΙ Τ Ι Π Ο Τ Α!

ΤΑ ΝΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΙΑ, ΚΑΙΝΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΨΑΡΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ποτέ...

ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ, ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΝ ΝΑ ΠΕΤΑΞΟΥΝ (!) ΑΠΟ ΠΑΝΩ, ΠΟΛΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΔΗΛΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ, ΠΟΣΟ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΥΤΗ!

ΕΚΕΙ ΒΡΙΣΚΟΤΟΥΣΑΝ ΣΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣΤΑ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΓΟΜΟΡΑ! ΟΠΟΥ Η ΠΑΘΙΑΣΜΕΝΗ ΑΡΣΕΝΟΚΟΙΤΙΑ, ΕΙΧΕ ΧΑΣΕΙ ΚΑΘΕ ΟΡΙΟ ΚΑΙ ΜΕΤΡΟ...

ΠΡΩΤΑ 2 ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΥΡΙΟΥ, ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΑΝ ΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΝΑΡΕΤΟ ΚΑΤΟΙΚΟ, ΤΟΝ ΛΩΤ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ ΘΥΓΑΤΕΡΕΣ ΤΟΥ, ΒΓΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΕΓΚΑΙΡΩΣ, ΕΚΤΟΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ...

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΛΩΤ, ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΕ ΤΗΝ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΠΙΣΩ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ...

Ο ΜΑΚΡΟΣΤΕΝΟΣ & ΥΨΗΛΟΣ ΑΥΤΟΣ "ΜΥΤΕΡΟΣ" ΒΡΑΧΟΣ, ΔΕΞΙΑ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ, ΔΕΣΠΟΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΝΕΚΡΑΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ, "ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ" ΤΗΝ ΠΑΡΗΚΟΗ ΣΥΖΥΓΟ ΤΟΥ ΛΩΤ, 

ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ….

["ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ" - 'ΟΔΥΣΣΕΙΑΤV']

ΜΕΤΑ;

ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΘΕΙΑΦΙ ΕΡΡΙΞΕ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ...

ΚΑΙ ΤΟΣΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΜΕΤΑ, ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΟΛΗ ΑΥΤΗ Η ΠΕΡΙΟΧΗ, ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΨΕΥΣΤΟΣ ΜΑΡΤΥΣ, ΜΑΡΤΥΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΓΟΝΟΣ ΚΑΙ "ΝΕΚΡΟΣ", ΤΗΣ ΤΡΟΜΕΡΗΣ Ο Ρ Γ Η Σ ΤΟΥ Θ Ε Ο Υ!

ΟΣΟΙ ΤΥΧΟΝ ΔΥΣΠΙΣΤΟΙ, ΑΣ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΤΕΥΧΟΥ, ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΟΛΑ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ...]

"Π Α Π Α Φ Λ Ε Σ Σ Α Σ"

Κατηγορῶ

Ἐδῶ μακριὰ ἀπὸ τὴν πατρίδα, καὶ βιώνοντας –ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἔλλειψη ἐπικοινωνίας μὲ συμπατριῶτες– τὴν ἔλλειψη τῆς «φίλης Ὀρθοδοξίας» καὶ τῶν οἴκων της, ποὺ κατέχουν οἱ αἱρετικοί.

Κατηγορῶ τοὺς οἰκουμενιστές, διότι κατέλαβαν τὶς ἐκκλησίες καὶ μᾶς στέρησαν μέσω τῆς αἱρέσεως τους τοὺς ναοὺς καὶ τὸ καταφύγιο ποὺ μόνο ἡ κατανυκτικὴ ἀτμόσφαιρα τοῦ Ὀρθόδοξου Ναοῦ προσφέρει. Μᾶς στέρησαν τὴν παρηγοριὰ τῶν εἰκόνων, τὴν χαρὰ καὶ ὀμορφιὰ τῶν Ἀκολουθιῶν, τὴν ἐξαϋλωτικὴ καὶ περιϊπτάμερνη μυρωδιὰ τοῦ λιβανιοῦ καὶ τοῦ κεριοῦ, τὴν μέσῳ τῆς Θείας Λειτουργίας ὑπενθύμηση, ὅτι ὑπάρχει ἕνας ἄλλος κόσμος ἀνώτερος ἀπὸ αὐτὸν ποὺ βιώνουμε, ὁ κόσμος τῶν ἀγγέλων καὶ τῶν Ἁγίων, ὁ κόσμος τοῦ Θεοῦ.

Κατηγορῶ τοὺς οἰκουμενιστές, διότι ἀντάλλαξαν τὴν Ἀλήθεια μὲ τὸ ψέμα, τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν δόξα τῶν ἀνθρώπων, τὴν μωρία καὶ τὸ σκάνδαλο τοῦ Παύλου μὲ τὴν πανεπιστημιακὴ γνώση καὶ τὴν κοσμικὴ ἀποδοχή, τὴν φτώχεια τοῦ Χριστοῦ μὲ τὰ πλούτη τοῦ κόσμου, τὴν ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλία μὲ τοὺς τρεῖς πειρασμοὺς τοῦ διαβόλου στὴν ἔρημο.

Κατηγορῶ τοὺς οἰκουμενιστές, διότι παραχάραξαν καὶ ἀκύρωσαν τὰ ὅσια καὶ τὰ ἱερά, τὶς μοναδικὲς ἀξίες ποὺ ἀνυψώνουν τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν φέρνουν πιὸ κοντὰ στὸν Θεὸ ἀπομακρύνοντάς τον παράλληλα ἀπὸ φροῦδες καὶ ἀπατηλὲς φαντασιώσεις καὶ φιλοδοξίες, ἀκύρωσαν τὰ ὑπερκόσμια καὶ τὰ ἀντάλλαξαν μὲ ἐγκόσμια, ἀπαρνήθηκαν τοὺς ἁγίους καὶ ἀποδέχθηκαν καθηγητὲς πανεπιστημίων, ἀρνήθηκαν τὴν θέση τοῦ ἔσχατου ποὺ ὑψώνει καὶ προτίμησαν τὰ πρωτεῖα καὶ τὰ ἀξιώματα τοῦ ἀλάστορος ποὺ ταπεινώνει.

Κατηγορῶ τοὺς οἰκουμενιστές, διότι ἀντάλλαξαν τὴν ὁμόνοια τῆς πίστεως μὲ τὴν ἑτερότητα τῆς ἀπιστίας, τὴν ὁμολογία τῆς Ἀληθείας μὲ τὴν παθολογία τῆς δειλίας καὶ τὴν ἀποδοχὴ τῆς ἀσεβείας, τὸν σεβασμὸ τοῦ μικροῦ ποιμνίου τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν ἀσέβεια τῆς ἐπιβολῆς τῆς πλειοψηφίας, τὸν διωγμὸ τῶν μαρτύρων μὲ τὴν συμπόρευση μετὰ τῶν διωκτῶν.

Κατηγορῶ τοὺς οἰκουμενιστές, διότι μόλυναν τὰ ἱερὰ ἄμφια καὶ τὸ ράσο, τὸ ἐμποτισμένο αὐτὸ μὲ ἄσκηση, δάκρυα, κόπο, ἀγάπη καὶ αἷμα ἔνδυμα ποὺ ἔδινε στὸν ἄνθρωπο τὴν βεβαίωση, ὅτι μπορεῖς νὰ ζεῖς μέσα στὸν κόσμο καὶ παρόλα αὐτὰ νὰ μὴν εἶσαι ἐκ τοῦ κόσμου. Τὸ ἔνδυμα αὐτό, πάνω στὸ ὁποῖο μπορούσαμε μὲ παιδικὴ ἀφέλεια νὰ ἀφήσουμε τὰ δακρυά μας καὶ γεμᾶτοι ἐμπιστοσύνη νὰ ἐναποθέσουμε τὶς ἁμαρτίες μας γνωρίζοντας, ὅτι μόνο σὲ αὐτὸ θὰ βροῦμε καταφύγιο καὶ παρηγοριά.

Κατηγορῶ τοὺς οἰκουμενιστές ἀλλὰ καὶ ὅλους ὅσους ἐνοχοποίησαν τὴν ἀθωότητα, ἐκλογίκευσαν τὴν ἐν Κυρίῳ μωρότητα, ὁριοθέτησαν τὴν ἐλευθερία, ἐκκοσμίκευσαν τὰ οὐράνια καὶ νόθευσαν τὴν ἁγνότητα, σιωποῦν ἐκεῖ ποὺ πρέπει νὰ μιλοῦν καὶ μιλοῦν ἐκεῖ ποὺ πρέπει νὰ σιωποῦν. Ὅλους ὅσους ὑπερασπίζονται τὴν ἐλευθερία τοῦ λόγου καὶ καταδικάζουν τὸν ἑκάστοτε διαφωνοῦντα ἢ αὐτὸν ποὺ ἐκφράζει τὴν ἀμφιβολία του. 

Ὅλους ὅσους μετέτρεψαν τὴν καθαρότητα τοῦ λόγου τῆς Ἐκκλησίας σὲ λόγο ἐλεύθερο σὲ κάθε λογῆς πειραματισμὸ καὶ ἀπὸ κήρυκες κατήντησαν χριστέμποροι.

Κατηγορῶ τοὺς οἰκουμενιστές ἀλλὰ καὶ ὅλους ὅσους δὲν σπλαχνίζονται τοῦ ποιμνίου, παρὰ τὸ ἄφησαν ἀκατήχητο καὶ ἀποίμαντο, ἐγκαταλελειμένο, βορὰ τοῦ κάθε λύκου, ψευτοδιδασκάλου καὶ ψευδοποιμένα. Τὸ ἄφησαν ἀπαρηγόρητο καὶ ἀβοήθητο. Αὐτοὺς ποὺ προσδοκοῦν τὴν προσωπικὴ ἀνάδειξη καὶ φήμη, ποὺ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὴν ψυχικὴ στήριξη τῶν πιστῶν σὲ καιροὺς ἀπολύτου σχιζοφρένειας, σὲ καιροὺς κρίσης ὑλικῆς, πνευματικῆς καὶ ψυχικῆς. Αὐτοὺς ποὺ βλέπουν μόνο τὴν προσωπικὴ ἀνωτερότητα καὶ ξεχνοῦν τὴν πρὸς τὸν συνάνθρωπο ἀγάπη τοῦ Παύλου. Αὐτοὺς ποὺ περιφρονοῦν τὸν φτωχό, τὸν ἡλικιωμένο, τὸν βιοπαλαιστὴ καὶ κολακεύουν τὸν πλούσιο καὶ διάσημο.

Κατηγορῶ τὸν ἑαυτό μου, ποὺ ἐθελοτυφλοῦσε θρησκοληπτώντας δεκαετίες ὁλόκληρες, ποὺ ἔβλεπε καὶ ἀπέβλεπε σὲ γέροντες καὶ δεσποτικὲς μορφὲς καὶ ξεχνοῦσε τὸν Δεσπότη Χριστό· ποὺ θαμπωνόταν ἀπὸ τὴν αὐτοπροβαλλόμενη δύναμη τῆς προσωπικότητας καὶ ἀγνοοῦσε τὴν θεοπρόβλητη δύναμη τῆς ταπείνωσης· ποὺ ἀναπαύομενος νόμιζε, ὅτι ἡ λύση τῆς ἀκρίτου ὑπακοῆς ἐξαφάνιζε τὸ βάρος τῆς εὐθύνης· ποὺ ἀποποιοῦταν τὴν μυστική, ἔκπλαγη ὡραιότητα τῆς πατερικῆς διδασκαλίας καὶ ἐμπιστευόταν τοὺς πομφόλυγες τοῦ κάθε ἐκμοντερνιστῆ.

Κατηγορῶ, διότι ὡς πιστὸς καὶ ὡς ἄνθρωπος, ποὺ μάχεται παρὰ τὶς ἁμαρτίες του γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς του, ἔχω αὐτὸ τὸ δικαίωμα καὶ κυρίως διότι οἱ Οἰκουμενιστὲς πραγματοποιοῦν τὸ πιὸ μεγαλύτερο ἔγκλημα, τὴν φοβερότερη κλεψιά: ἐπιχειροῦν νὰ κλέψουν τὸν Παράδεισο, τὴν Ἀγάπη, τὸν Χριστὸ ἀπὸ μένα καὶ τὰ ἀδέλφια μου! 

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Λίγο πριν κοιμηθείς

Λίγο πριν κοιμηθείς σκέψου… Σκέψου ποιος είσαι, τι κάνεις, πώς πορεύεσαι στη ζωή σου. Σκέψου το πώς κύλησε η μέρα και πώς εσύ αντέδρασες σε κάθε γεγονός.

Σκέψου πως ο Κύριος σε άφησε να ζήσεις και αυτή τη μέρα… 

Σου έδωσε άλλη μια ευκαιρία να Τον πλησιάσεις…

Μετά βγες απ’ τον εαυτό σου και σκέψου λίγο τους άλλους. Εσύ έχεις το σπίτι σου, το κρεβάτι σου… Όμως, κάποια παιδιά δεν έχουν να φάνε. Σκέψου πόσοι άνθρωποι περιφέρονται απελπισμένοι στους δρόμους. Αυτή την στιγμή. Άστεγοι, φτωχοί, πεινασμένοι, παιδιά μπλεγμένα στα ναρκωτικά, στο περιθώριο… Τόσος κόσμος υποφέρει.

Σκέψου πόσοι -αυτή τη στιγμή- πονάνε σ’ ένα νοσοκομείο, πόσοι θλίβονται επειδή έχασαν κάποιο πρόσωπο αγαπημένο, πόσοι είναι απελπισμένοι λόγω χρεών και δανείων, πόσοι άνθρωποι διψούν για λίγες στιγμές χαράς και δεν ξεδιψούν ποτέ… 

Πόνος, θλίψη, δυστυχία σε κάθε γωνιά του πλανήτη…

Σκέψου τα όλα αυτά όχι για να απελπιστείς! 

Αλλά για να πεις ένα Κύριε ελέησον. 

Για να μπορέσεις να μαλακώσεις λίγο την καρδιά σου. Να την συντονίσεις στον παλμό της προσευχής. Ωραίο πράμα αυτό. Τώρα που θα πέσεις για ύπνο, να εύχεσαι για όλους! 

Αυτό σε ενώνει, σε κάνει μέτοχο χωρίς να σε γκρεμίζει ψυχολογικά.

Και όταν Τον παρακαλέσεις, η καρδιά σου θα μαλακώσει. Θα γλυκαθεί. Θα έρθει ο ύπνος, θα σφαλίσει τα μάτια σου, κι εσύ θα κοιμηθείς μέσα στην προσευχή… 

Να τα θυμάσαι αυτά, λίγο πριν κοιμηθείς….

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΟΥΝ!

Αν δεν θέλουμε να μας στεναχωρήσουν, ας μην στεναχωρήσουμε τον άλλο εμείς πρώτοι,

αν θέλουμε να μας κατανοήσουνε σε αυτό που πρεσβεύουμε, ας κατανοήσουμε τους άλλους πρώτοι,

αν θέλουμε να μας σέβονται, ας σεβαστούμε εμείς τους άλλους πρώτα,

αν θέλουμε να μην μας κρίνουν, ας μην κρίνουμε εμείς τους άλλους πρώτα,

αν θέλουμε να μας φροντίζουν, ας φροντίζουμε εμείς τους άλλους πρώτα,

αν θέλουμε να μας νοιάζονται, ας νοιαζόμαστε εμείς πρώτα για τους άλλους,

αν θέλουμε καλούς γονείς, ας είμαστε εμείς πρώτα καλά παιδιά,

αν θέλουμε καλά παιδιά, ας είμαστε εμείς πρώτα καλοί γονείς,

αν θέλουμε να έχουμε φίλους, ας είμαστε εμείς πρώτα φίλοι,

αν θέλουμε να έχουμε καλούς συντρόφους, ας είμαστε εμείς πρώτα εμείς καλοί σύντροφοι,

αν θέλουμε καλούς συναδέλφους, ας είμαστε εμείς πρώτα καλοί συνάδελφοι,

αν θέλουμε ο ερωτικός μας σύντροφος να μας σέβεται, ας τον σεβαστούμε εμείς πρώτα.

αν θέλουμε ο ερωτικός μας σύντροφος να μας είναι πιστός, ας είμαστε πιστοί εμείς πρώτα.

αν θέλουμε να μην μας θυμώνουν οι άλλοι, ας μην θυμώνουμε εμείς πρώτα με τους άλλους,

αν θέλουμε να μας συγχωρούνε, ας ζητάμε εμείς πρώτοι συγγνώμη,

αν θέλουμε να μας χαμογελάνε, ας χαμογελάμε εμείς πρώτοι,

αν θέλουμε να μας αγαπάνε, ας αγαπάμε εμείς πρώτοι…

Γι’ αυτό, “Θου Κύριε, φυλακή τω στόματί μου …”

Να μην πω, η γράψω αυτή τη λέξη, γιατί πληγώνει.

Να μην υπενθυμίζω εκείνο το γεγονός, γιατί στεναχωρεί.

Να μην μιλήσω απότομα, γιατί θα μετανιώσω.

Να μην πω κακό για τον άλλο, γιατί είναι κουτσομπολιό.

Να μην διακόψω τον άλλο, όταν μιλάει, γιατί είναι αγενές.

Να μην πω αυτό το αστείο, γιατί είναι χυδαίο.

Να μην πετιέμαι σαν τον κόρακα, γιατί αυτό λέγεται προπέτεια.

Να μη φλυαρώ, γιατί αυτό δείχνει ελαφρότητα.

Να μη μεταφέρω μια ανεξέλεγκτη πληροφορία, γιατί υπάρχει φόβος να μην είναι αληθινή και οι άλλοι να την πιστέψουν.

Να μη χρησιμοποιώ υπονοούμενα, γιατί αυτό δεν είναι ευθύ.

Να μη μιλάω, και να μην γράφω όταν είμαι θυμωμένος, γιατί θα μετανιώσω για όσα πω.

Να φροντίζω να μιλάω και να γράφω, όταν πρέπει και όσο πρέπει.

Να λέω εύκολα κάτι καλό για τον άλλο.

Να δικαιολογώ κάπως τους διπλανούς μου στο φταίξιμό τους.

Να βρίσκω πάντα ένα ενισχυτικό λόγο για τους μειονεκτικούς, αδύναμους, τους πονεμένους.

Να προσπαθώ να μιλάω, και να γράφω ευγενικά σε όλους.

Να κάνω ότι μπορώ για να δημιουργώ ευχάριστη ατμόσφαιρα.

Να μιλάω με ειλικρίνεια, καθαρά, σταράτα, αθόρυβα.

Να αγωνιστώ να ακούω περισσότερο και να μιλάω και να γράφω λιγότερο.

Να μην πω αυτή τη λέξη η λόγο, η να μην γράψω κάτι, γιατί ότι λέμε και γράφουμε δεν μπορούμε να το πάρουμε πίσω.

Να προσπαθώ να μιλάω και με τη σιωπή μου. Και όχι με τα γραπτά μου.

Να εκφράζομαι πάντοτε με γλυκύτητα, με μετριοφροσύνη, με σύνεση, με αγάπη.

Ποτέ με θυμό, με νεύρα, με φθόνο, με φιληδονία, με εξουσιαστικότητα, με αυτό δικαίωση.

Με το λόγο και την γραφή, άλλες φορές χτίζουμε γέφυρες, και άλλες φορές τις γκρεμίζουμε.

Να σκέφτεσαι με Αγάπη, να μιλάς με Αγάπη, να βλέπεις με Αγάπη, να αισθάνεσαι με Αγάπη, να ενεργείς με Αγάπη προς όλα όσα σε περιβάλλουν, σε οποιοδήποτε βασίλειο της δημιουργίας και αν ανήκουν.

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr/

Ποιά είναι η καθαρή ψυχή;

Είναι η ψυχή που είναι γεμάτη φως και καθόλου σκότος…

Είναι η ψυχή που είναι αγνή οπό την πορνεία…

Είναι η ψυχή που δεν ζητάει τίποτα για εκείνη…

Είναι η ψυχή που είναι γεμάτη θάρρος…

Είναι η ψυχή που δεν σκέφτεται κακό…

Είναι η ψυχή που δεν λογαριάζει τα πάθη…

Είναι η ψυχή που αρνείται τον εαυτό της…

Είναι η ψυχή που έχει εγκράτεια…

Είναι η ψυχή που δίνει χωρίς να παίρνει καν λόγια…

Είναι η ψυχή που για το Κύριο θα κήρυττε σ” όλο τον κόσμο… 

Είναι η ψυχή που περιμένει τον Κύριο μέχρι να επιστρέψει…

Είναι η ψυχή που δεν φοβάται να αφήσει τον τόπο της για τον Κύριο…

Είναι η ψυχή που έχει πατρίδα της τον παράδεισο…

Είναι η ψυχή που χύνει ποτάμι δακρύων από μέσα της…

Είναι η ψυχή που μετανοεί πραγματικά…

Είναι η ψυχή που πιστεύει χωρίς αμφιβολία…

Είναι η ψυχή που συμφωνεί σε όλες τις κακολογίες που τις λένε…

Είναι η ψυχή που υμνεί ακατάπαυστα τον Κύριο ότι και αν κάνει…

Είναι η ψυχή που έχει σύνεση…

Είναι η ψυχή που δεν έχει καθόλου υπερηφάνεια…

Είναι η ψυχή που υπακούει στο θέλημα του Θεού όποιο και αν είναι αυτό…

Είναι η ψυχή που υπομένει τα πάντα για τον Θεό…

Είναι η ψυχή που αγαπά…

Επομένως η καθαρή ψυχή έχει μέσα της φως, αυτό το φως είναι το δέντρο των αρετών… Τον σπόρο τον φύτεψε ο Κύριος… 

Εμείς τον ποτίζουμε και ο Κύριος είναι ο ήλιος που το κάνει να αναπτυχθεί… 

Ας καθαρίσουμε αδελφοί μου την ψυχή μας και ας φυτρώνουν νέα κλαδιά.

Ευλογημένοι να είστε αδελφοί μου, εύχομαι να αποκτήσουν όλοι οι άνθρωποι και τις εικοσιμία αρετές…

http://stratisandriotis.blogspot.gr

Ο Δρόμος της Ευτυχίας

Ὁ ἄνθρωπος εἶναι σὲ ὅλα ἀχόρταγος. Θέλει νὰ ἀπολαύσει πολλά, χωρὶς νὰ μπορεῖ νὰ τὰ προφτάσει ὅλα. Καὶ γι᾿ αὐτὸ βασανίζεται. Ὅποιος ὅμως, φτάσει σὲ μία κατάσταση, ποὺ νὰ εὐχαριστιέται μὲ τὰ λίγα, καὶ νὰ μὴ θέλει πολλὰ ἔστω καὶ κι ἂν μπορεῖ νὰ τὰ ἀποκτήσει, ἐκεῖνος λοιπὸν εἶναι εὐτυχισμένος. Οἱ ἄνθρωποι δὲν βρίσκουν πουθενὰ εὐτυχία, γιατὶ ἐπιχειροῦν νὰ ζήσουν χωρὶς τὸν ἑαυτό τους. Ἀλλὰ ὅποιος χάσει τὸν ἑαυτό του, ἔχει χάσει τὴν εὐτυχία. Εὐτυχία δὲν εἶναι τὸ ζάλισμα, ποὺ δίνουν οἱ πολυμέριμνες ἡδονὲς καὶ ἀπολαύσεις, ἀλλὰ ἡ εἰρήνη τῆς ψυχῆς καὶ ἡ σιωπηλὴ ἀγαλλίαση τῆς καρδιᾶς. Γι᾿ αὐτὸ εἶπε ὁ Χριστός: «Οὐκ ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ μετὰ παρατηρήσεως: οὐδὲ ἐροῦσιν, ἰδοὺ ὧδε, ἢ ἰδοὺ ἐκεῖ. Ἰδοὺ γὰρ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ἡμῶν ἐστι».

Ξέρω καλά, τί εἶναι ἡ ζωὴ ποὺ ζοῦνε οἱ λεγόμενοι κοσμικοὶ ἄνθρωποι. Οἱ ἄνθρωποι, δηλαδή, ποὺ διασκεδάζουνε, ποὺ ταξιδεύουνε, ποὺ ξεγελιοῦνται μὲ λογῆς-λογῆς θεάματα, μὲ ἀσημαντολογίες, μὲ σκάνδαλα, μὲ τὶς διάφορες ματαιότητες. 

Ὅλα αὐτά, ἀπὸ μακριὰ φαντάζουνε γιὰ κάποιο πρᾶγμα σπουδαῖο καὶ ζηλευτό! 

Ἀπὸ κοντά, ὅμως, ἀπορεῖς γιὰ τὴν φτώχεια ποὺ ἔχουνε, καὶ τὸ πόσο κούφιοι εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ ξεγελιοῦνται μὲ αὐτὰ τὰ γιατροσόφια τῆς εὐτυχίας. Βλέπεις δυστυχισμένους ἀνθρώπους, ποὺ κάνουνε τὸν εὐτυχισμένο! Κατάδικους, ποὺ κάνουνε τὸν ἐλεύθερο! Ἄδειοι ἀπὸ κάθε οὐσία! Τρισδυστυχισμένοι! Πεθαμένη ἡ ψυχή τους! Καὶ γι᾿ αὐτὸ ἀνύπαρκτη καὶ ἡ «εὐτυχία» τους! Τελείως ἀποξενωμένοι ἀπὸ τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ!

Ἀλλὰ πῶς νὰ γίνει ψωμί, σὰν δὲν ὑπάρχει προζύμι; Καὶ πῶς νὰ μὴν εἶναι ὅλα ἄνοστα, ἀφοῦ δὲν ὑπάρχει ἁλάτι;

Μὴ φοβᾶσαι, ἀδελφέ μου, νὰ μείνεις μοναχὸς μὲ τὸν ἑαυτό σου! Μὴ καταγίνεσαι ὁλοένα μὲ χίλια πράγματα, γιὰ νὰ τὸν ξεχάσεις! Γιατὶ ὅποιος ἔχασε τὸν ἑαυτό του, κάθεται μὲ ἴσκιους καὶ μὲ φαντάσματα μέσα στὴν ἔρημό του θανάτου. Ἀγάπησε τὸν Χριστὸ καὶ τὸ Εὐαγγέλιο, περισσότερο ἀπὸ τὶς πεθαμένες σοφίες τῶν ἀνθρώπων. 

Περισσότερο ἀπὸ κάθε τιμὴ καὶ δόξα ἐτούτου τοῦ κόσμου. Καὶ μοναχὰ τότε, θὰ χαίρεσαι σὲ κάθε ὥρα τῆς ζωῆς σου. Κανένας δρόμος δὲν βγάζει στὴν εἰρήνη τῆς καρδιᾶς, παρὰ μόνο ὁ Χριστός, ποὺ σὲ καλεῖ πονετικὰ καὶ ποὺ σοῦ λέγει: «Ἐγὼ εἰμὶ ἡ ὁδός».

Φ. Κόντογλου-

από την συλλογή Μυστικά Άνθη

iereasanatolikisekklisias.blogspot.com