.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Ἡ προσευχὴ εἶναι φύλακας τῆς σωφροσύνης, χαλιναγωγεῖ τὸν θυμό, καταστέλλει τὴν ὑπερηφάνεια, καθαρίζει ἀπὸ τὴ μνησικακία, διώχνει τὸ φθόνο, καταργεῖ τὴν ἀδικία, ἐπανορθώνει τὴν ἀσέβεια



Λόγος εἰς τήν Προσευχήν

«…Ἡ προσευχὴ εἶναι φύλακας τῆς σωφροσύνης, χαλιναγωγεῖ τὸν θυμό, καταστέλλει τὴν ὑπερηφάνεια, καθαρίζει ἀπὸ τὴ μνησικακία, διώχνει τὸ φθόνο, καταργεῖ τὴν ἀδικία, ἐπανορθώνει τὴν ἀσέβεια.

Ἡ προσευχὴ εἶναι δύναμη τῶν σωμάτων, φέρνει χαρὰ στὸ σπίτι, χορηγεῖ εὐνομία στὴν πόλη, παρέχει ἰσχὺ στὴν ἐξουσία, δίνει νίκη κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ πολέμου, ἐξασφαλίζει τὴν εἰρήνη, ξαναενώνει τοὺς χωρισμένους, διατηρεῖ στὴ θέση τους ἑνωμένους.

Ἡ προσευχὴ εἶναι τὸ ἐπισφράγισμα τῆς παρθενίας, ἡ πιστότητα τοῦ γάμου, ὅπλο στοὺς ὁδοιπόρους, φύλακας ὅσων κοιμοῦνται, θάρρος τῶν ξύπνιων, στοὺς γεωργοὺς φέρνει τὴν εὐφορία, στοὺς ναυτιλόμενους χαρίζει τὴ σωτηρία.

Ἡ προσευχὴ γίνεται συνήγορος τῶν δικαζομένων, ἐλευθερία τῶν φυλακισμένων, παρηγοριὰ τῶν λυπημένων, χαρὰ γιὰ τοὺς χαρούμενους, παρηγοριὰ στοὺς πενθοῦντες, δόξα γι᾿ αὐτοὺς ποὺ ἔρχονται σὲ γάμο, γιορτὴ στὰ γενέθλια, σάβανο σ᾿ αὐτοὺς ποὺ πεθαίνουν.

Ἡ προσευχὴ εἶναι συνομιλία μὲ τὸν Θεό, θεωρία τῶν ἀοράτων, πληροφόρηση γιὰ ὅσα ἐπιθυμοῦμε, ὁμοτιμία μὲ τοὺς ἀγγέλους, προκοπὴ στὰ καλὰ ἔργα, ἀποτροπὴ ἀπὸ τὰ κακά, διόρθωση γιὰ κείνους ποὺ ἁμαρτάνουν, ἀπόλαυση τῶν παρόντων ἀγαθῶν, ὑπόσταση τῶν ἀγαθῶν τοῦ μέλλοντος.

Ἡ προσευχὴ μετέβαλε γιὰ τὸν Ἰωνᾶ σὲ σπίτι τὸ κῆτος, ἐπανέφερε στὴ ζωὴ τὸν Ἐζεκία ἀπὸ αὐτὲς τὶς πύλες τοῦ θανάτου. Γιὰ χάρη τῶν τριῶν νέων μετέστρεψε τὴ φλόγα τῆς καμίνου σὲ δροσερὴ αὔρα καὶ γιὰ τοὺς Ἰσραηλῖτες κέρδισε νίκη κατὰ τῶν Ἀμαληκιτῶν, ἐνῷ τὶς ἑκατὸν ὀγδόντα πέντε χιλιάδες τοῦ Ἀσσυριακοῦ στρατοῦ μὲ ἀόρατη ῥομφαία κατανίκησε σὲ μιὰ νύχτα.

Καὶ κοντὰ σ᾿ αὐτὰ μπορεῖς νὰ βρεῖς ἀμέτρητα παραδείγματα ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ἔχουν γίνει κι ἀπὸ τὰ ὁποῖα φαίνεται καθαρὰ ὅτι κανένα ἀπὸ ὅσα θεωροῦνται πολύτιμα στὴ ζωὴ δὲν εἶναι ἀνώτερο ἀπὸ τὴν προσευχή.

Ἐπειδὴ εἶναι πολλὰ καὶ κάθε εἴδους τὰ ἀγαθὰ ποὺ μᾶς ἔδωκε ἡ θεία χάρη, αὐτὸ τὸ ἕνα ἔχουμε νὰ ἀνταποδώσουμε γιὰ ὅσα λάβαμε, δηλαδὴ νὰ πληρώνουμε τὸν Εὐεργέτη μὲ τὴν προσευχὴ καὶ μὲ τὴν εὐχαριστία…».

Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης

Εσύ κι ο Θεός!




Είπε Γέρων:
Δεν με ενοχλεί η γνώμη των ανθρώπων, διότι στην απάντηση στον Θεό θα μείνω μόνος, χωρίς αυτούς.

Μὴ φοβάσθε

Μὴ φοβάσθε. Περάσαμε σὰν ἔθνος τόσες μπόρες καὶ δὲν χαθήκαμε, καὶ θὰ φοβηθοῦμε τὴν θύελλα πού πάει νὰ ξεσπάση; Οὔτε καὶ τώρα θὰ χαθοῦμε. Ὁ Θεὸς μᾶς ἀγαπᾶ. 
Ὁ ἄνθρωπος ἔχει μέσα του κρυμμένη δύναμη γιὰ ὥρα ἀνάγκης. Θὰ εἶναι λίγα τὰ δύσκολα χρόνια. 
Μία μπόρα θὰ εἶναι.
Δὲν σᾶς τὰ λέω αὐτὰ γιὰ νὰ φοβηθῆτε, ἀλλὰ γιὰ νὰ ξέρετε ποῦ βρισκόμαστε… 
Γιὰ μας εἶναι μία μεγάλη εὐκαιρία, εἶναι πανηγύρι οἱ δυσκολίες, τὸ μαρτύριο. Νὰ εἶστε μὲ τὸν Χριστό, νὰ ζῆτε σύμφωνα μὲ τὶς Ἐντολές Του καὶ νὰ προσεύχεσθε, γιὰ νὰ ἔχετε θεῖες δυνάμεις καὶ νὰ μπορέσετε νὰ ἀντιμετωπίσετε τὶς δυσκολίες. Νὰ ἀφήσετε τὰ πάθη, γιὰ νὰ ἔρθη ἡ Θεία Χάρις. Αὐτὸ ποὺ θὰ βοηθήση πολὺ εἶναι νὰ μπῆ μέσα μας ἡ καλὴ ἀνησυχία: ποῦ βρισκόμαστε, τί θὰ συναντήσουμε, γιὰ νὰ λάβουμε τὰ μέτρα μας καὶ νὰ ἑτοιμασθοῦμε.
Ἡ ζωή μας νὰ εἶναι πιὸ μετρημένη. Νὰ ζοῦμε πιὸ πνευματικά. Νὰ εἴμαστε πιὸ ἀγαπημένοι. Νὰ βοηθοῦμε τοὺς πονεμένους, τοὺς φτωχοὺς μὲ ἀγάπη, μὲ πόνο, μὲ καλωσύνη. 
Νὰ προσευχώμαστε νὰ βγοῦν καλοὶ ἄνθρωποι.

Αγίου Παϊσίου

Στις ακούσιες λύπες κρύβεται κατά θαυμάσιο τρόπο το έλεος του Θεού,

το οποίο οδηγεί εκείνον που τις υπομένει σε μετάνοια, 
και τον απαλλάσσει από την αιώνια κόλαση.

 

Άγιος Μάρκος ο Ασκητής

Προσευχή από τον προσωπικό ημερολόγιο του πατέρα Ιωάννη (Krestyankin)



Κύριε και Θεέ μου!

Αλίμονο για μένα γίνε το όργανο της ειρήνης σου !

Να αγαπώ όταν υπάρχει μίσος.

Να συγχωρώ, όπου με προσβάλλουν.

Να συνδέω, όπου υπάρχει μια διαμάχη.

Να μιλήσω την αλήθεια, όπου επικρατεί ψέμα.

Θέλω να οικοδομήσω μια πίστη όπου υπάρχει αμφιβολία.

Να εγείρω ελπίδα, όπου βλέπω απελπισμένες ταλαιπωρίες.

Να φέρνω φως στο σκοτάδι.

Να ενθουσιάζω, όπου ζει η θλίψη.

Κύριε, Θεέ μου, βοήθησε με.!

Όχι για να με παρηγορούν, αλλά να παρηγορώ.

Όχι να με καταλαβαίνουν, αλλά να καταλαβαίνω τους άλλους.

Να μην με αγαπάνε μόνο, αλλά να αγαπώ τους άλλους.

Για όποιον δίνει - να λαμβάνει.

Όποιος ξέχασε τον εαυτό του – να τον βρίσκει.

Εκείνοι που συγχωρούν να συγχωρεθούν.

Όποιος πεθάνει, να ξυπνάει στην αιώνια ζωή.

Αμήν.

Κύριε, συγχώρεσε με και τους συγγενείς μου.

Κύριε, συγχώρεσε τις αμαρτίες μας από τους παππούδες, γονείς, τέκνα, και τις δικές μου από την νεότητα μου ως αυτήν την ημέρα. Και αφαιρέστε την τιμωρία ή την αμαρτία μου σε μένα και σε όσους γνωρίζω..

Κύριε!. Κάνε ότι μου είναι χρήσιμο για την ψυχή μου, γιατί δεν ξέρω τι είναι χρήσιμο για μένα. Εσύ έχεις κάνει πόλεμο με τους εχθρούς μου, και είσαι σε θέση να δεις όλες κακία και όλα τα κόλπα τους.

Πετάω για …



Πετάω για …

«Πετάω για τον πατέρα μου που καμαρώνει στην άκρη στο χωράφι όταν περνούν τα μαχητικά μας.

Πετάω για το παιδί στη Φλώρινα που περπατάει στο χιόνι να πάει στο σχολειό του.

Πετάω για τον παπά μας που κάνει χιλιόμετρα να κάνει Ανάσταση με τους τσοπαναραίους στο ύψωμα της Παναγιάς.


Πετάω για το ψαρά που βγήκε 4 το πρωί με την ψαρόβαρκα να φέρει το μεροκάματο στη φαμελιά του.

Πετάω για το δασκαλάκο που πληρώνει από την τσέπη του τις φωτοτυπίες στα Άγραφα της Καρδίτσας.

Για αυτούς πετάω. Για να μπορούν να κάνουν αυτό που χρόνια κάνουν και να κρατάνε την Πατρίδα μας ζωντανή. Ούτε αυτοί ,ούτε εγώ θα ζητήσω υπερωρίες γιορτές και Κυριακές ,γιατί εγώ πετάω για την Πατρίδα μου.

Πετάω για τους δικούς μου ανθρώπους ,αυτούς που γλεντάνε με την ψυχή τους ,ζουν για μια στιγμή και όταν πεθαίνουν ξεπροβοδίζουν τους δικούς τους ανθρώπους με τραγούδια και εύχονται καλήν αντάμωση .

Πετάω για την ΕΛΛΑΔΑ».

Αυτός είναι ο Σταυραετος της Πολεμικής μας Αεροπορία, αυτός είναι ο Σταυραετός του ΘΕΣΣΑΛΙΚΟΥ ΚΑΜΠΟΥ

Ο ΣΜΗΝΑΓΟΣ 
ΜΠΑΛΤΑΔΩΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

Ψάχνω τον Θεό να μου πει… ( συγκλονιστική ιστορία )



Κάποτε ένας χωρικός άκουσε στην εκκλησία ότι αν δώσεις ελεημοσύνη θα λάβεις εκατονταπλάσια από τον Θεό. Είπε λοιπόν στην γυναίκα του να δώσουν ως ελεημοσύνη το μοναδικό βόδι που είχαν και ο Κύριος θα τους επέστρεφε 100 βόδια για την καλή τους πράξη. Δεν δίστασε δε καθόλου να δώσει το βόδι του, έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στον Κύριο. Έδωσε λοιπόν το βόδι και περίμενε την ανταπόδοση από τον Θεό. Περνούσε ο καιρός και τα 100 βόδια δεν ερχόταν. Ένα πρωί λοιπόν αποφάσισε να ανέβει στο γειτονικό βουνό για να βρει τον Θεό και να τον ρωτήσει πότε θα του έδινε τα 100 βόδια που άκουσε στο κήρυγμα του ιερέα. Ανεβαίνοντας στο βουνό συνάντησε έναν ασκητή. 

«Πού πηγαίνεις;» ρώτησε ο ασκητής. «Πάω να βρω τον Θεό να τον ρωτήσω πότε θα μου στείλει τα εκατό βόδια , για την ελεημοσύνη που έκανα». «Όταν Τον συναντήσεις», είπε ο ασκητής, «ρώτησέ Τον και για μένα. Είμαι στο βουνό και ζω ασκητικά εδώ και σαράντα χρόνια. Κέρδισα τελικά την Βασιλεία των Ουρανών;». «Ευχαρίστως να Τον ρωτήσω» αποκρίθηκε ο χωρικός και συνέχισε τον δρόμο του. Λίγο πιο πάνω συνάντησε έναν γέρο άντρα με λευκή γενιάδα. «Ποιόν ψάχνεις;» ρώτησε ο γέροντας. «Άκουσα στην εκκλησία ότι αν κάνω ελεημοσύνη, θα πάρω εκατονταπλάσια από τον Θεό. Ψάχνω λοιπόν τον Θεό να μου πει πότε θα με ανταμείψει για την ελεημοσύνη μου». «Γύρνα στο σπίτι σου και σκάψε κάτω από το δέντρο στην αυλή σου. Θα βρεις ένα τσουκάλι με λίρες. Μη το πεις πουθενά, μόνο συνέχισε να βοηθάς τον κόσμο και δεν θα στερηθείς τίποτα στη ζωή σου». «Σε ευχαριστώ γέροντα. 

Και κάτι ακόμα. Ερχόμενος να σε βρω, συνάντησα έναν ασκητή και μου ζήτησε να σε ρωτήσω αν μετά από σαράντα χρόνια πνευματικών αγώνων και άσκησης, κέρδισε τελικά την Βασιλεία των Ουρανών». «Να πεις σε αυτόν τον ασκητή ότι κι άλλα σαράντα χρόνια να κάτσει στο βουνό δεν θα κερδίσει την Βασιλεία των Ουρανών. Τον ασκητή αυτόν του δίνω κάθε μέρα ένα παξιμάδι εδώ και σαράντα χρόνια. Σήμερα , ξέροντας ότι θα έρθεις του έδωσα δύο παξιμάδια , ένα για αυτόν και ένα για σένα. Αυτός όμως αντί να σου δώσει το ένα , τα κράτησε και τα δύο για τον εαυτό του , χωρίς να έχει εμπιστοσύνη σε μένα. Εσύ όμως χωρίς δισταγμό έδωσες το βόδι σου πιστεύοντας σε αυτό που άκουσες στην εκκλησία».

π. Μελέτιος

Αν κάποιος προσεύχεται στον Κύριο...



Αν κάποιος προσεύχεται στον Κύριο και σκέφτεται άλλα πράγματα, τότε ο Κύριος δεν εισακούει αυτού του είδους την προσευχή.

Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ



– Γέροντα, μου κάνει εντύπωση το θάρρος των Μυροφόρων.

– Οι Μυροφόρες είχαν μεγάλη εμπιστοσύνη στον Χριστό, είχαν πνευματική κατάσταση, γι’ αυτό δεν υπολόγισαν τίποτα…

Γι’ αυτό και αξιώθηκαν να ακούσουν από τον Άγγελο το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως.

– Γέροντα, πώς θα μπορέσουμε να ζήσουμε την χαρά της Αναστάσεως;

– Να καλλιεργήσουμε το χαροποιόν πένθος, για να έρθει η πραγματική χαρά. Αν ζήσουμε με ευλάβεια και κατάνυξη την Μεγάλη Εβδομάδα, θα ζήσουμε με πνευματική αγαλλίαση και θεία ευφροσύνη την Αγία Ανάσταση.

– Είναι, γέροντα, φυσικό να μην νιώθω πολλή χαρά το βράδυ της Αναστάσεως;

– Ναι, είναι φυσικό. Επειδή το συναίσθημα της λύπης είναι μεγαλύτερο από το συναίσθημα της χαράς, δεν μπορούμε σε μια μέρα να ξεπεράσουμε αυτή την ψυχική κατάσταση. Σιγά-σιγά όμως, κατά τη Διακαινήσιμο Εβδομάδα, που είναι σαν μία ημέρα πασχαλινή, φεύγει ο πόνος της Μ. Εβδομάδας και η ψυχή γεμίζει από την αναστάσιμη χαρά.

– Γιατί, Γέροντα, σε μερικά μοναστήρια κάνουν λιτανεία κατά την δεύτερη ή Τρίτη ημέρα του Πάσχα;

– Για να σκορπίσουν την πασχαλινή χαρά.

Την Διακαινήσιμο Εβδομάδα χτυπούν όλα μαζί- καμπάνες σήμαντρα, και η καρδιά χτυπά δυνατά ζώντας το « Αναστάσεως ημέρα…».

Εύχομαι να χαίρεστε πάντοτε

με αγαλλίαση πνευματική,

με συνεχή πνευματική χαρά,

με εσωτερική γλυκειά αναστάτωση.

(από το βιβλίο Λόγοι Γ. Παΐσιου, τόμος ΣΤ, σ. 203-204)

Τι δεν είναι Πάσχα;



Πάσχα δεν είναι το αρνί, δεν είναι το κόκκινο αυγό, δεν είναι το τσουρέκι, δεν είναι η λαμπάδα, δεν είναι τα καινούρια ρούχα, δεν είναι η παρουσία μας στην Εκκλησία δέκα λεπτά πριν το «Χριστός Ανέστη» και ένα λεπτό μετά. Πάσχα δεν είναι η λατρεία του φαγητού, το πανηγύρι, ο χορός και το ποτό. Πάσχα δεν είναι οι σούβλες στο δρόμο, δεν είναι η ανταλλαγή ευχών, δεν είναι η επιστροφή στο χωριό. Ή, τουλάχιστον, δεν είναι μόνο αυτά.

Πάσχα είναι πάνω απ’ όλα η γεύση της Βασιλείας του Θεού, η φωνή του Ουρανού που έρχεται μέσα μας, όταν μεταλαμβάνουμε στην Θεία Λειτουργία. Τότε η ψυχή μας, έστω και για λίγο, μεταμορφώνεται, ηρεμεί, νιώθει κάτι Από την συγγνώμη και την αγάπη που ανατέλλει μέσα από τον Τάφο. Τότε, νιώθουμε πως μ’ όλο τον κόσμο είμαστε αδέλφια, γιατί μετέχουμε του κοινού ποτηριού της Ζωής. 

Πάσχα είναι η αλλαγή της ζωής μας, η ανάσταση μας από τα πάθη και τις κακίες που μας δέρνουν. Δεν αξίζει να λέμε ότι ήρθε το Πάσχα κι εμείς δεν είμαστε συμφιλιωμένοι με το Θεό, το συνάνθρωπο, το γείτονα, τον εαυτό μας, ότι δεν νιώθουμε πιο ελεύθεροι από τα δεσμά της κακίας και του θανάτου. Πάσχα άλλωστε είναι η συντριβή του έσχατου εχθρού της ανθρώπινης φύσης, που είναι ο θάνατος: Θανάτω θάνατον πατήσας…

Πάσχα είναι η αφορμή για ενότητα, ενότητα μεταξύ των λαών και των κοινωνιών. Δεν γίνεται να λέμε ότι γιορτάζουμε την Ανάσταση και ο πόλεμος και η διχόνοια κυριαρχεί στις ψυχές μας. Δεν γίνεται να λέμε ότι πιστεύουμε στα μηνύματα του Χριστού και να επικαλούμαστε αυτή την ιδιότητα μας και να συντρίβουμε λαούς, υπολήψεις, συνειδήσεις, συνανθρώπους, πλησίον, αδελφούς μας. Δεν γίνεται να κάνουμε Πάσχα με κακία για τους άλλους, όποιοι κι αν είναι αυτοί, ό,τι κι αν μας έχουν κάνει!

Πηγή: εφημερίδα Διψώ, τ. 77

...την Μεγάλη Παρασκευή της ζωής μας




Πάντα τὴ Μεγάλη Παρασκευή, νὰ ‘σαι μόνος σὰν τὸ Χριστὸ προσμένοντας τὸ τελευταιο καρφί, τὸ ξύδι, τὴ λόγχη. 

Τὶς ζαριὲς ν’ ἀκους ἀτάραχα στὸ μοίρασμα τῶν ὑπαρχόντων σου, τὶς βλαστήμιες, τὶς προκλήσεις, τὴν ἀδιαφορία. 

Πρὶν τὴν Παρασκευὴ δὲν ερχεται ἡ Κυριακή, τότε λησμονας τὰ μαρτύρια τῶν δρόμων της Μεγάλης Παρασκευης της ζωης μας. 

Μὴν ξαφνιαστεις, μὴ φοβηθεις στ’ ἀπρόσμενο σουρούπωμα. 

Οἱ μπόρες τοῦ οὐρανου δὲ στερεύουν. 

Ἡ ξαστεριὰ θὰ ’ρθει τὸ Σαββατόβραδο. 

Τότε λησμονας τὰ μαρτύρια των δρόμων της μεγάλης Παρασκευης της ζωης μας…

π. Μωυσής Αγιορείτης

Όσο προοδεύει κανείς πνευματικά



Όσο προοδεύει κανείς 
πνευματικά, 
τόσο πιο καθαρά βλέπει 
τα χάλια του...

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Ο διάβολος, οι σιωνιστές, ο πάπας και το ισλάμ



Ο Γέροντας Ακάκιος o Καυσοκαλυβίτης απαντάει σε ερωτήσεις.

Ερώτηση: Είναι γνωστό ότι το Ελληνικό έθνος συμπεριλαμβανομένης και της Κύπρου, είμαστε κυκλωμένοι από φίδια. Αλβανία, Σκόπια, Τουρκία. Δεν λέω άλλα, αυτά τα τρία τα οποία ακόμα .. μας σφίγγουν. Τί πρέπει να κάνουμε; Πώς πρέπει να συμπεριφερθούμε;..
Γέροντας Ακάκιος: Ακούστε κάτι. Εγώ θα προχωρήσω πιο πολύ. Αυτά τα φίδια που ανέφερες είναι τα μικρά φιδάκια. Υπάρχουν άλλα πολύ μεγαλύτερα φίδια που μας κυκλώνουν. Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε ότι ο σιωνισμός παίρνει τις εντολές άνωθεν, δηλαδή απ’ τον διάβολο, ο πάπας τις προωθεί και το ισλάμ τις εκτελεί. Δηλαδή, ο πιο κοντινός στον διάβολο είναι ο σιωνισμός. Οι Εβραίοι, που ξέρετε ότι με κέντρο τώρα την Αμερική μαγειρεύουν χίλια μύρια πράγματα και επηρεάζουν καταστάσεις. Και δημιούργησαν την Νέα Εποχή που μοιάζει να είναι ο πρόδρομος του Αντιχρίστου. Ο πάπας προωθεί τις εντολές του σιωνισμού γιατί συμπλέει μαζί τους στην ουσία και το ισλάμ τις εκτελεί.

Μην σας φαίνεται παράξενο. Φαίνεται φαινομενικά ότι υπάρχει μία αντίθεση του ισλάμ με τους δυτικούς λαούς και λοιπά αλλά αυτά είναι φαινόμενα που απατούν. Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός έλεγε ότι ο μουσουλμανισμός είναι δεύτερη έκδοση του ιουδαϊσμού. Και ξέρουμε πολύ καλά ότι οι Πατέρες μας λένε ότι και ο προτεσταντισμός είναι στην ουσία και αυτός δεύτερη έκδοση του ιουδαϊσμού. Στο βάθος αυτά είναι κοινά δαιμόνια.
Λοιπόν. Ποιός είναι ο μοναδικός, ουσιαστικός εχθρός τους; Η Ορθοδοξία. Δεν θέλω να καυχώμαι ότι είμαι Έλληνας, αλλά ξέρετε ότι ο λαός ο οποίος διατήρησε την Ορθοδοξία αλώβητη μέσα στους αιώνες είναι αυτός ο Ελληνικός λαός, είναι αυτό το έθνος. Αμαρτήσαμε πολύ. Πέσαμε σε πάρα πολλές αμαρτίες σαν άτομα και σαν λαός, γι’ αυτό και ο Θεός μας διαπαιδαγωγεί αυστηρότατα και επιτρέπει στα μεγάλα και στα μικρά φίδια να μας κυκλώνουν. Γιατί; Γιατί απ’ τη μια μας χρωστάει ότι εμείς κρατήσαμε την Ορθόδοξη πίστη, και απ’ την άλλη όμως θέλει να μας σώσει, να μας φέρει κοντά Του με την διαπαιδαγώγηση γιατί πολύ, πάρα πολύ αμαρτήσαμε και πέσαμε. Έτσι εξηγείται γιατί επιτρέπει ο Θεός να μας κυκλώνουν αυτά τα φίδια.
Θα δοκιμαστούμε σαν άτομα και σαν λαός μέχρι να καταλάβουμε και να έλθουμε σε βαθειά μετάνοια. Τότε, θα έλθουν εκείνες οι λαμπρές μέρες για τις οποίες μιλούν οι προφήτες. Πολλοί, πάρα πολλοί προφήτες.


Απομαγνητοφώνηση Φαίη για το ιστολόγιο ΑΒΕΡΩΦ.

Σημεία των έσχατων καιρών (Π. Σεραφείμ Ρόουζ)



Το 1982, µόνο τρεις εβδομάδες πριν από τον θάνατό του, μίλησε πάλι για τα σημεία του τέλους του κόσμου:

«Η ανωμαλία του κόσμου. Ποτέ δεν έχουν γίνει βεβαίως αποδεκτές τέτοιες παράξενες και αφύσικες εκδηλώσεις και συμπεριφορές όπως στις ημέρες µας. 

Εξετάστε µόνο τον κόσμο γύρω σας: τι υπάρχει στις εφημερίδες, ποιο είδος κινηματογράφου παίζεται, τι δείχνει η τηλεόραση, τι σκέφτονται οι άνθρωποι ότι είναι ενδιαφέρον και με τι διασκεδάζουν, με τι γελούν: είναι τελείως αλλόκοτο. Και υπάρχουν άνθρωποι που σκόπιμα προάγουν κάτι τέτοιο, φυσικά για οικονομικό τους όφελος, και επειδή αυτό είναι µόδα, επειδή υπάρχει ένας διεστραµµένος πόθος για αυτού του είδους τα πράγματα.

Οι πόλεμοι και οι φήμες για πολέμους, ο καθένας τους όλο και πιο ψυχρός και ανελέητος από όσους έχουν προηγηθεί, και όλα αυτά να επισκιάζονται από την απειλή του αδιανόητου παγκόσμιου πυρηνικού πολέμου, ο οποίος θα µπορούσε να αρχίσει από µακριά με την αφή ενός κουμπιού.

~ Η αυξανόμενη συγκέντρωση πληροφοριών και ο έλεγχος του ατόμου…

~ Εκ νέου, ο πολλαπλασιασµός ψευδών Χριστών και ψευδών Αντιχρίστων.

~ Η αληθινά παράξενη ανταπόκριση στη νέα ταινία που ο καθένας στην Αμερική µιλά για αυτήν και τη βλέπει: τον Ε. Τ. που κυριολεκτικά έχει αναγκάσει εκατοµµύρια, φαινομενικά κανονικούς, ανθρώπους να εκφράσουν τη στοργή και την αγάπη τους για τον ήρωα, ένα “λυτρωτή” από το διάστημα, ο οποίος στην πραγματικότητα είναι ένας δαίμονας – µία προφανής προετοιμασία για τη λατρεία του επερχόμενου Αντιχρίστου.

Θα µπορούσα να συνεχίσω με λεπτομέρειες σαν κι αυτήν αλλά ο σκοπός µου δεν είναι να σας φοβίσω, αλλά να σας ενημερώσω για αυτό που συμβαίνει γύρω µας. Είναι πράγματι πιο αργά από ότι σκεφτόμαστε: 

η Αποκάλυψη είναι τώρα! Και πόσο τραγικό είναι να βλέπεις Χριστιανούς, και προπάντων Ορθόδοξους νέους, με αυτή την ανυπολόγιστη τραγωδία να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους, να σκέφτονται ότι µπορούν να συνεχίσουν ότι λογίζεται σαν “κανονική ζωή” σε αυτά τα φοβερά χρόνια, συµµετέχοντας πλήρως στις ιδιοτροπίες αυτής της ανόητης, αυτό-λατρευόµενης γενιάς, τελείως απληροφόρητης ότι ο παράδεισος των ανοήτων που ζούμε είναι έτοιμος να συντριβεί, (γενιάς) απολύτως απροετοίμαστης για την απελπιστική εποχή που βρίσκεται ακριβώς µπροστά µας. 

Δεν υπάρχει πλέον ούτε ένα ερώτημα, να είσαι “καλός” ή ένας “φτωχός” Ορθόδοξος Χριστιανός. Η ερώτηση τώρα είναι: 

«η πίστη µας θα ζήσει παρ’ όλα αυτά»;

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΑΓΙΑ ΣΥΝΟΔΟ

Για όσους δεν το γνωρίζουν, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία της Διασποράς (ΡΟΕΔ), το 1983 συγκάλεσε μία πολύ σπουδαία Ιστορική Σύνοδο με εξέχοντα Πρόεδρο μία πολύ μεγάλη Αγιοπατερική μορφή, τον Άγιο Φιλάρετο ο οποίος σύμφωνα με την μαρτυρία πολλών Ορθοδόξων πιστών ήταν εφάμιλλος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Η Αγία αυτή Σύνοδος επισήμως κατεδίκασε όχι μόνο την παναίρεση του Οικουμενισμού αλλά και αναθεμάτισε όλους όσους διδάσκουν ότι η ιερωσύνη και τα μυστήρια των αιρετικών οικουμενιστών είναι δήθεν «έγκυρα» και έστω και κατ΄ οικονομίαν παρέχουν σωτηρία!

Υπογραμμίζουμε ότι η καταδίκη αυτή και ο αναθεματισμός αυτός είναι Θεόπνευστος και ισχύει για όλα τα πατριαρχεία και για όλους τους Ορθοδόξους πιστούς σε όλον τον κόσμο. Ακόμη και οι Ιεροί Κανόνες μίας Τοπικής Συνόδου, έχουν το ίδιο κύρος και την ίδια βαρύτητα με Κανόνα μίας Οικουμενικής Συνόδου. Το κείμενο έχει ως εξής:

“Τοις βάλλουσι κατά της Εκκλησίας του Χριστού και διδάσκουσιν ότι η του Χριστού Εκκλησία μεμέρισται εν ούτω καλουμένοις “κλάδοις”, οίτινες διαφέρουσιν αλλήλων εν διδασκαλία και τρόπω ζωής, ή ότι η Εκκλησία ουχ υφίσταται ορατώς, αλλ΄ απαρτισθήσεται εν τω μέλλωντι, όταν άπαντες οι “κλάδοι” ή τμήματα ή ομολογίαι ή προσέτι και θρησκείαι ενωθούσιν εν ενί σώματι – και οίτινες ού διακρίνουσι την ιερωσύνην και τα μυστήρια της Εκκλησίας από την ιερωσύνην και τα μυστήρια των αιρετικών, αλλά λέγουσιν ότι το βάπτισμα και η ευχαριστία των αιρετικών εισίν ικανά προς σωτηρίαν, ωσάυτως, τοις κοινωνούσιν εν γνώσει τοις προμνημονευθείσιν αιρετικούς ή συνηγούσι, διαδίδουσι, ή υπεραμυνομένοις της καινοφανούς αυτών αιρέσεως του Οικουμενισμού εν προσχήματι αδελφικής αγάπης, ή υποτιθέμενης ενώσεως των διαχωρισθέντων Χριστιανών, ΑΝΑΘΕΜΑ.

(Άγιος Αρχιεπίσκοπος Φιλάρετος της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς με την Σύνοδο της Ιεραχίας του 1983).

Μετάφραση: “Οσοι καταφέρονται εναντίον της Εκκλησίας του Χριστού και διδάσκουν ότι η Εκκλησία του Χριστού είναι τεμαχισμένη (κομματιασμένη) σε κλάδους (η αιρετική θεωρία των “Κλάδων”) τα οποία κλαδιά διαφέρουν μεταξύ τους στην διδασκαλία και τον τρόπο ζωής, ή ότι η Εκκλησία δεν φαίνεται με ορατό τρόπο αλλά θα ολοκληρωθεί και θα βρεθεί σε απαρτία στο μέλλον όταν όλα τα παρακλάδια, ή τα τμήματα ή οι ομολογίες καθώς και οι λοιπές θρησκείες ενωθούν σε ένα Σώμα, και όσοι δεν ξεχωρίζουν την ιερωσύνη και τα μυστήρια της Εκκλησίας από την ιερωσύνην και τα μυστήρια των αιρετικών, αλλά λέγουν ότι το βάπτισμα και η κοινωνία των αιρετικών είναι ικανά (έγκυρα) να παρέχουν σωτηρία, για αυτούς οι οποίοι εν γνώσει τους διατηρούν εκκλησιαστική ή μυστηριακή κοινωνία με τους προαναφερόμενους αιρετικούς ή συνυπάρχουν, διαδίδουν, υποστηρίζουν ή προωθούν την καινοφανή τους αίρεση του Οικουμενισμού κάτω από το πρόσχημα της αδελφικής αγάπης, ή υποτιθέμενης ενώσεως των διαχωρισμένων Χριστιανών: ΑΝΑΘΕΜΑ!

Ο Κανόνας χωρίζεται σε τρία μέρη:

Σε αυτούς οι οποίοι δεν ξεχωρίζουν την ιερωσύνη και τα μυστήρια της Εκκλησίας από την ιερωσύνη και τα μυστήρια των αιρετικών, αλλά λέγουν ότι το βάπτισμα και η κοινωνία των αιρετικών είναι ικανά (έγκυρα) να παρέχουν σωτηρία, σε αυτούς οι οποίοι εν γνώσει τους διατηρούν εκκλησιαστική ή μυστηριακή κοινωνία με τους προαναφερόμενους αιρετικούς και σε όσους συνυπάρχουν (συμβιβάζονται), διαδίδουν, υποστηρίζουν ή προωθούν την καινοφανή τους αίρεση του Οικουμενισμού κάτω από το πρόσχημα της αδελφικής αγάπης, ή υποτιθέμενης ενώσεως των διαχωρισμένων Χριστιανών.

Ας προσέξουμε πάρα πολύ το πρώτο μέρος το οποίο είναι άκρως ανησυχητικό και συγλονιστικό διότι αναφαίρεται σε πολλούς σύγχρονους γέροντες και λαϊκούς οι οποίοι θεωρούν κατ΄ οικονομίαν έγκυρα την ιερωσύνη και τα μυστήρια των αιρετικών οικουμενιστών κάτω από το ίδιο ακριβώς πρόσχημα «ώστε να διευκολυνθεί η σωτηρία των πιστών».

Η Αγία αυτή Σύνοδος αρνείται την εγκυρότητα της ιερωσύνης και των μυστηρίων των αιρετικών οικουμενιστών και αναθεματίζει όσους θέτουν τον εαυτό τους υπεράνω Συνόδου. Αυτό το θέμα λοιπόν της εγκυρότητος των μυστηρίων έχει λυθεί οριστικώς και μάλιστα Συνοδικώς και δεν χρειάζεται άλλη νέα Σύνοδος να ξανα-ασχοληθεί με αυτό!

ΣΥΝΤΟΜΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΙΛΑΡΕΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ 
ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ

(Προέδρου της Αγίας Συνόδου του 1983 η οποία καταδίκασε τον Οικουμενισμό)

Ο Άγιος Ιεράρχης Φιλάρετος, κατά κόσμον Γεώργιος Νικολάγεβιτς Βοζνεσένσκυ (George Nicolaevich Voznesensky), γεννήθηκε στην πόλη Κουρσκ στις 22 Μαρτίουτου 1903 μ.Χ., σε μια ευσεβή ορθόδοξη οικογένεια ιερέων.

Από μικρός διάβασε τα έργα του Αγίου ιεράρχη Ιγνάτιου Μπριαντσιανίνωφ και επηρεάστηκε από την αγία, ασκητική ζωή και την συνεχή μνήμη του θανάτου. Η ζωή στον κόσμο έπαψε να τον ενδιαφέρει. Το 1930 χειροτονήθηκε διάκονος και το 1931 πρεσβύτερος. Κατά το ίδιο έτος, έλαβε τη μοναστική κουρά με το όνομα Φιλάρετος, προς τιμήν του Αγίου Φιλάρετου του Γουβερνέτου.

Ο Όσιος Φιλάρετος είχε πραγματικά μια φιλεύσπλαχνη καρδιά. Έδινε όλα όσα είχε, μερικές φορές ακόμη και τα ρούχα του, και ανακούφιζε με όποιο τρόπο μπορούσε εκείνους που είχαν ανάγκη. Διακατεχόταν από μεγάλη αγάπη για το λόγο του Θεού και ήξερε όλο το Ευαγγέλιο απ’ έξω. Το όνομά του γινόταν γνωστό και σε άλλα Έθνη. Το 1933 διορίστηκε Ηγούμενος και το 1937 Αρχιμανδρίτης.

Το 1945 ο σοβιετικός στρατός κατανίκησε τον ιαπωνικό στρατό, ενώ το κομμουνιστικό καθεστώς εγκαταστάθηκε στην Κίνα. Για όσους Ρώσους ήταν σε θέση να μεταναστεύσουν προς τη Δύση ή προς την Αυστραλία, άρχισε μια περίοδο με πόνο και δοκιμασίες.

Ο αρχιμανδρίτης Φιλάρετος αρνήθηκε να μνημονεύει το αθεϊστικό καθεστώς και διακήρυσσε την Ορθοδοξία με πολλή παρρησία. Έτσι πολλές φορές κλήθηκε για ανάκριση, διώχθηκε, το σπίτι του πυρπολήθηκε, αφού προηγουμένως είχαν σφραγισθεί τα παράθυρα και η πόρτα, όμως ο Κύριος έσωσε θαυματουργικά τη ζωή του ποιμένα Του. Κατάφερε να διαφύγει με ασφάλεια με ένα άλμα από τον πρώτο όροφο και με τις φλόγες να περιβάλλουν το σπίτι, έχοντας ωστόσο υποστεί σοβαρά εγκαύματα στο κάτω μέρος του προσώπου του και τους σπονδύλους του λαιμού του.

Ο καλός ποιμένας δεν εγκατέλειψε το ποίμνιό του μέχρις ότου όλοι όσοι είχαν κατορθώσει να αποκτήσουν τις θεωρήσεις βγήκαν από την Κίνα. Έτσι, μόλις το 1962 έφυγε για το Χονγκ Κονγκ. Πολύ σύντομα εγκαταστάθηκε στην Αυστραλία, στο Μπρίσμπαν. Το 1963 έγινε επίσκοπος στην Αυστραλία.

Το 1964 ο επίσκοπος Φιλάρετος παρακολούθησε τη Σύνοδο των Ρώσων Ιεραρχών της Διασποράς (ΡΟΕΔ), η οποία πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη. Ο Μητροπολίτης Αναστάσιος ήταν τότε σε βαθύ γήρας και επρόκειτο να αποσυρθεί. Στη Σύνοδο διεξήχθησαν εκλογές για το διάδοχό του, όμως οι δύο υποψήφιοι ισοψήφησαν.

Για να διατηρηθεί η ειρήνη στην Εκκλησία, ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς, Αρχιεπίσκοπος Σαγκάης και Σαν Φρανσίσκο (2 Ιουλίου), πρότεινε ένα τρίτο υποψήφιο, το σχετικά άγνωστο Επίσκοπο Φιλάρετο, ο οποίος ήταν ο πιο πρόσφατα χειροτονηθείς. Έτσι, το 1964 η Ρωσική Εκκλησία στο Εξωτερικό όρισε τρίτο κατά σειρά πρωθιεράρχη της το Μητροπολίτη Φιλάρετο.

Ως επικεφαλής της Ρωσικής Εκκλησίας στο Εξωτερικό, ο άγιος έμεινε σταθερός στην ανεξαρτησία της Ορθοδοξίας από το πατριαρχείο Μόσχας, που είχε υποταχθεί στο αθεϊστικό καθεστώς, όμως παράλληλα εργάστηκε σκληρά για την ειρήνη των Ορθοδόξων και για να δαμάσει τη διχόνοια στο εσωτερικό της Ρωσικής Εκκλησίας του Εξωτερικού.

Εργάστηκε με πραότητα αλλά και ζήλο για τη διαφύλαξη της πατερικής παράδοσης και υπερασπίστηκε την Ορθοδοξία από τον κίνδυνο της αιρέσεως του Οικουμενισμού, αντικρούοντας τη «θεωρία των κλάδων».

Επίσης κατά τη διακονία του ως Προκαθημένου της ΡΟΕΔ πραγματοποιήθηκε η ανακήρυξη της αγιότητος του Αγίων Ιωάννου της Κρονστάνδης (1964), του Αγίου Γερμανού της Αλάσκας (1970), της Οσίας Ξένιας της Πετρούπολης (1978), των Αγίων Νεομαρτύρων και Ομολογητών της Ρωσίας (1981), καθώς και του Οσίου Παϊσίου Βελιτσκόφκσυ (1982).

Ο Άγιος Φιλάρετος ήταν εραστής του μοναχισμού, επειδή δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αφιερώσει τον εαυτό του εξ ολοκλήρου στο Θεό. Με δικά του λόγια: «Σύμφωνα με τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων, η μοναστική οδός είναι, αυτή καθαυτή, η ευθεία διαδρομή προς το Ουράνιο Βασίλειο, όταν ολοκληρωθεί όπως πρέπει».

Τα κηρύγματά του ήταν ουσιώδη, απλά και καθαρά. Σύμφωνα με την μαρτυρία πολλών ανθρώπων, η ρητορεία του ήταν εφάμιλλη με του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Με ιδιαίτερο δέος και σεβασμό πλησίαζε τα Άγια Μυστήρια του Χριστού, υπενθυμίζοντας το ποίμνιό του ότι:

«Η θεία Κοινωνία είναι μια φωτιά. Κανείς δεν μπορεί να την απαγορεύει, αν δεν υπάρχουν σοβαρά κανονικά εμπόδια. Ο χριστιανός πρέπει να λαμβάνει τη θεία Κοινωνία όσο πιο συχνά γίνεται. Για αυτόν τον λόγο η θεία Κοινωνία λαμβάνεται μπροστά στην Ωραία Πύλη, γιατί αυτό συμβολίζει την εγγύτητα μας στην Βασιλεία των Ουρανών και μας ωθεί προς τα πάνω!»

Ενώ ήταν ένας ποιμένας γεμάτος φροντίδα και αγάπη για τους άλλους, ήταν εξαιρετικά αυστηρός με τον εαυτό του. Ζούσε μια πραγματικά ασκητική ζωή: κοιμόταν για δύο ή τρεις ώρες την ημέρα, έτρωγε ελάχιστα, παρακολουθούσε με πατρικό ενδιαφέρον τις λύπες και τις χαρές του ποιμνίου του και ξαγρυπνούσε προσευχόμενος γι’ αυτό.

Τα πνευματικά παιδιά του ήταν οι μάρτυρες πολλών θαυμάτων του, που πραγματοποιήθηκαν τόσο κατά τη διάρκεια της ζωής του όσο και μετά την κοίμησή του. Οι μαρτυρίες τους μιλούν εύγλωττα για την τεράστια δύναμη των προσευχών του.

Η ζωή του Μητροπολίτη Φιλάρετου, που ήταν ίση με αυτή των Αγγέλων, στέφθηκε από την ευλογημένη κοίμησή του στις 8 Νοεμβρίου 1985 κατά την ημέρα εορτής του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και όλων των ασωμάτων Δυνάμεων. Ο Μητροπολίτης Φιλάρετος θάφτηκε στη Μονή της Αγίας Τριάδας του Jordanville. Δεκατρία χρόνια μετά το θάνατό του, αποφασίστηκε ότι θα πρέπει να μεταφερθεί στην κρύπτη κάτω από το Ιερό της Αγίας Τριάδος στη Μητρόπολη Jordanville.

Το άνοιγμα του τάφου του έγινε μετά από 13 χρόνια, στις 28 Οκτωβρίου 1998. Ο Αρχιεπίσκοπος Λαύρος των Συρακουσών και Αγίας Τριάδος, ο επίσκοπος Ιλαρίων του Μανχάταν, Αρχιμανδρίτης Λουκάς και οι αδελφοί ήταν παρόντες σε αυτή την περίπτωση και έγιναν μάρτυρες της πλήρους αφθαρσίας του αγίου λειψάνου του. Το σώμα του ήταν λευκό και ακόμη και μαλακό. Τα άμφιά του, ο τίμιος Σταυρός και η Εικόνα της Παναγίας ήταν ακόμη άθικτα και φωτεινά.

Αυτή ήταν η μεγάλη Αγιοπατερική Μορφή η οποία προήδρευσε επί της Αγίας Συνόδου του 1983 η οποία καταδίκασε και αναθεμάτισε τον Οικουμενισμό.

http://www.wallingoff.com