ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΗΣΗ ΜΑΡΤΥΡΙΩΝ του ΑΓΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ για τα τεκταινόμενα σήμερα σχετικά με το σφράγισμα- Νικόλαος Α. Ζουρνατζόγλου

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Αποσπάσματα από το βιβλίο: Τόμος B΄ - 2η Έκδοση Βελτιωμένη & Επηυξημένη Μαρτυρίες Προσκυνητών Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης 1924-1994 

Νικολάου Α. Ζουρνατζόγλου Επισμηναγού ε.α. Μέλους Αεροπορικής Ακαδημίας Εκδότης - Συγγραφέας

ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΗΣΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ

από τους Λόγους του Αγίου Παϊσίου 

7. Νέες Ταυτότητες (Έντυπες και Ηλεκτρονικές)

(1) Κουρτέσης Χρήστος, Συνταξιούχος ΔΕΗ Κοζάνη

...Τότε ο Γέροντας πήγε μέσα στο κελί του και μας έφερε την ταυτότητα ενός Ελληνοαμερικανού. Στο πάνω μέρος είχε το γραμμωτό κώδικα και από κάτω την φωτογραφία. Μας την έδειξε και μας είπε: να κρατήσετε τις παλιές ταυτότητες και να ξεσηκωθείτε αν θελήσουν να σας δώσουν τέτοια ταυτότητα. «Ταυτότητα» θα πει ότι ταυτίζεσαι. Αντιπροσωπεύει δηλαδή αυτό που είσαι.

(Τόμος Β΄, 2η Έκδοση, σελ. 221)

(2) Ζησόπουλος Σοφοκλής, Συνταξιούχος Στρατιωτικός Υπάλληλος, Θεσ/νικη

Το 1986 ρώτησα κάποια στιγμή τον Γέροντα αν θα έπρεπε να δεχτούμε τις νέες ταυτότητες. Μου απάντησε χαρακτηριστικά ότι θα προσπαθήσουν πολλές φορές να μας τις δώσουν, αλλά τελικά δεν θα προλάβουν, γιατί θα ξεσπάσει πόλεμος.

(Τόμος Β΄, 2η Έκδοση, σελ. 375)

(3) Κουρκουλιώτης Γεώργιος, Συνταξιούχος ΕΛ.ΤΑ, Κόρινθος

Το 1986 ανέβηκα εσπευσμένα στο Άγιον Όρος για το θέμα του 666 στις ταυτότητες, που είχε προκύψει τότε. Και ρώτησα τον Γέροντα τι να κάνουμε. Εκείνος μου απάντησε: «Για μένα δεν είναι σφράγισμα το να πάρει κάποιος την ταυτότητα. Είναι όμως εισαγωγή του σφραγίσματος. Γι΄ αυτό να μην τις πάρετε».

(Τόμος Β΄, 2η Έκδοση, σελ. 153)

(4) Αναγνώστου Μιχαήλ, Συνταξιούχος ΕΛ.ΤΑ., Επανωμή Θεσ/νίκης

Όταν ο κος Κουτσόγιωργας τελούσε την θητεία του στο Υπουργείο Εσωτερικών (1984-1987), με υπουργική απόφαση ψήφισε νόμο για να μπει το 666 στις ταυτότητες, εγώ επισκέφθηκα τον Γέροντα στο κελί του στην Παναγούδα.

- Του είπα: Γέροντα, είμαι αμαρτωλός και θέλω να πεθάνω ορθόδοξος Χριστιανός. Δεν θέλω να πάρω την ταυτότητα με το 666.

- Μου απάντησε: Παιδί μου Μιχάλη, θα γίνουν συγκλονιστικά γεγονότα και δεν θα πάρετε τις ταυτότητες.

Μετά από ένα χρονικό διάστημα, ο κος Κουτσόγιωργας απεβίωσε, μετά ήρθε η κυβέρνηση της Ν. Δημοκρατίας με Υπουργό τον κ. Κλείτο, που προσπάθησε να εφαρμόσει τον ίδιο νόμο, αλλά κι εκείνος απεβίωσε, οπότε ο νόμος δεν εφαρμόστηκε.

(Η μαρτυρία αυτή πρόκειται να δημοσιευθεί στον Τόμο Γ’)

Κίκιλης Παναγιώτης, Ἰατρός, Κάλυμνος 

Τὸ καλοκαίρι τοῦ 1987 συναντήσαμε τὸν π. Παΐσιο στὴν Παναγούδα. Ἐγὼ ἤμουν τότε σχεδὸν τριάντα ἐτῶν. 

Ἔχοντας πρόσφατα διαβάσει τὸ κείμενό του γιὰ τά “Σημεῖα τῶν καιρῶν”, τὸν ρωτήσαμε ἂν ὅλα ἐκεῖνα ποὺ περιγράφονταν θὰ τὰ βλέπαμε μὲ τὰ μάτια μας. 

Ἐκεῖνος, ὅπως ἦταν σκυμμένος γιὰ νὰ μᾶς βάλει νερὸ στὰ ποτήρια, σήκωσε τὸ κεφάλι καὶ εἶπε σὲ αὐστηρὸ τόνο: 

«Μὴ μιλᾶτε καὶ θὰ δεῖτε! Θὰ σᾶς βάλουν στὴ σειρὰ καὶ θὰ σᾶς βουλλώνουν (σφραγίζουν) σὰν τὰ βόδια!» 

Ὅταν τὸν συνάντησα τὴν ἑπόμενη χρονιά, ἐπανῆλθα στὸ θέμα καὶ τοῦ μίλησα γιὰ διάφορους κληρικούς, οἱ ὁποῖοι δὲ δέχονταν τὶς ἀπόψεις του αὐτές. 

«Τοὺς ξέρω», μοῦ ἀπάντησε. Καὶ συνέχισε: 

«Ποῦ εἶναι οἱ ἀρχιμανδρίτες; 

Τί κάνουν; Περιμέ- νουν τοὺς ἔγγαμους νὰ μιλήσουν; 

Ἐκεῖνοι ἔχουν οἰκογένειες καὶ παιδιά, καὶ φοβοῦνται˙ ἐνῶ αὐτοί (οἱ ἀρχιμανδρίτες) δὲν ἔχουν τίποτα νὰ φοβηθοῦν! 

Ὅμως, θέλουν νὰ γίνουν δεσπο- τάδες… 

Ποῦ εἶναι ὁ τάδε (νῦν μητροπολίτης); 

Θέλει κι αὐτὸς νὰ γίνει δεσπότης! 

Ὅλοι τους γιὰ τὶς παρελάσεις εἶναι! 

Στὰ δύ- σκολα κρύβονται, ἀλλὰ γιὰ τὶς παρελάσεις εἶναι πρῶτοι (ἀφοῦ, δηλαδή, τελειώσει νικηφόρα ὁ πνευματικὸς ἀγώνας)!» 

Τοῦ ἀνέφερα τότε τὸ ὄνομα ἑνὸς συγκεκριμένου πνευματι- κοῦ στὸν κόσμο, ὁ ὁποῖος διέδιδε γιὰ τὸ Γέροντα πὼς εἶχε τάχα πλανηθεῖ σχετικὰ μὲ τὸ ζήτημα τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων. 

Τὸ πρόσωπό του πῆρε μεμιᾶς λυπημένη ὄψη, καὶ μοῦ εἶπε μὲ πόνο: 

«Τὸ ξέρω, εὐλογημένε. Τοῦ ἔστειλα μάλιστα μήνυμα πώς, ἂν δὲν ἀλλάξει μυαλά, στὸ τέλος θὰ δαιμονιστεῖ!» 

σελ.61 ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ ὁ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ 

Παπασωτηρίου Γρηγόριος, Ἱερομόναχος, Πνευματικὸς Ἱ. Ἡσυχαστηρίου «Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος», Μεταμόρφωση Χαλκιδικῆς 

«Αὐτὴν νὰ μὴν τὴν πάρετε, γιατὶ αὐτὴ θὰ ἔχει σχέση μὲ τὸ σφράγισμα»

Ὁ μακαριστὸς Γέροντας Παΐσιος, σὲ σχετικὴ συζήτηση ποὺ εἴχαμε, μοῦ ἀνέφερε τὰ ἑξῆς ἀποκαλυπτικὰ καὶ λίαν διαφω- τιστικὰ γιὰ τὶς ἡμέρες μας: 

«Θὰ σᾶς δίνουν κάρτες γιὰ νὰ σᾶς συνηθίσουν μ’ αὐτές. Ὅταν, ὅμως, κάποτε τὰ συγκεντρώσουν ὅλα (ἐννοοῦσε: ταυ- τότητα, διαβατήριο, κάρτα ὑγείας, δίπλωμα ὁδήγησης κ.λπ.) σὲ μία κάρτα, αὐτὴν νὰ μὴν τὴν πάρετε, γιατὶ αὐτὴ θὰ ἔχει σχέση μὲ τὸ σφράγισμα.» 

Νά, ποὺ τώρα πραγματοποιοῦνται οἱ λόγοι του μὲ τήν «Κάρ- τα τοῦ Πολίτη». 

Σημείωση τοῦ ἐκδότη: Εἶναι ἐντυπωσιακὴ ἡ ὁμοιότητα τῆς παραπάνω θέσης μὲ ἐκείνη τοῦ μακαριστοῦ Γέροντα Ἀθανασίου Μυτιληναίου, χαρισματούχου ἑρμηνευτῆ τοῦ θείου λόγου, καὶ γι᾽ αὐτὸ κρίνουμε σκόπιμο νὰ τὴν παραθέσουμε: 

Μανώλας Κωνσταντῖνος, Ὑπάλληλος ΔΕΗ, Πτολεμαΐδα 

Τὸν Ἰούλιο τοῦ 2000, μαζὶ μὲ τὸ θεολόγο κ. Παπανικολάου Βασίλειο, ἐπισκέφτηκα τὸ Γέροντα Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο, στὸ Στόμιο Λάρισας. 

Μετὰ τὴ Λειτουργία, μείναμε νὰ πάρουμε τὴν εὐχὴ τοῦ Γέροντα, ὅπως καὶ πολὺς ἄλλος κόσμος. Ἤμασταν οἱ τελευταῖοι. Ὁ κ. Παπανικολάου ἤξερε προσωπικὰ τὸν π. Ἀθανάσιο καὶ μᾶς σύστησε. Ἀφοῦ γνωριστήκαμε, τοῦ ἀπηύθυνα μία ἐρώτηση ποὺ μὲ ἀπασχολοῦσε ἰδιαίτερα: 

«Πάτερ», τοῦ εἶπα, «θὰ ἤθελα νὰ μοῦ πεῖτε γι᾽ αὐτὴ τὴν περιβόητη κάρτα ἀσφάλισης γιὰ τὴν ὁποία γίνεται λόγος καὶ ποὺ ξεκίνησε ἤδη νὰ ἀποστέλλεται καὶ στὰ σπίτια.» 

«Δὲ σᾶς ἐνημέρωσαν στὴν ἐνορία σας σχετικά;» μὲ ρώτησε. 

«Ὄχι», ἀπάντησα. Τότε ὁ Γέροντας μᾶς εἶπε: 

«Αὐτὲς τὶς ἁπλές κάρτες ποὺ μᾶς στέλνουν καὶ μᾶς προωθοῦν διαρκῶς, μποροῦμε -κατ’ οἰκονομίαν- νὰ τὶς πάρουμε γιατὶ πρέπει νὰ ζήσουμε˙ ἀλλιῶς δὲ θὰ μποροῦμε νὰ ἀνταπεξέλθουμε στὴν καθημερινότητα. 

Αὐτοί, ὅμως, θὰ μᾶς στείλουν καὶ μία “ἔξυπνη” κάρτα ποὺ θὰ ἀντικαταστήσει τὶς προηγούμενες. Νομίζουν, ἄραγε, ὅτι εἶναι πιὸ ἔξυπνοι ἀπὸ ἐμᾶς, τοὺς Χριστιανούς, κι ὅτι δὲν ξέρουμε τὶ κρύβεται ἀπὸ πίσω; 

Αὐτὴ τήν “ἔξυ- πνη” κάρτα δὲ θὰ τὴν παραλάβουμε! 

Γι᾽ αὐτὴν ἀξίζει καὶ στὰ βουνὰ νὰ φύγουμε, ἂν χρειαστεῖ, γιατὶ θὰ τὸ κάνουμε γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ ἔχουμε πάνω μας τὴ Χάρη Του. Ὅσο γιὰ τὴν ἐπιβίωση, νὰ μὴν ἀνησυχεῖτε, γιατὶ εἶναι μέριμνα τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ τὴν κάρτα δὲ θὰ τὴν πάρουμε, γιατὶ, ὅποιος τὴν πάρει, δὲ θὰ γλιτώσει τὸ σφράγισμα ποὺ ἀκολουθεῖ.»

σελ.62 ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ ὁ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ 

εμείς θα πούμε μόνο αυτό

8 οὗτοι ἐν ἅρμασι καὶ οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δὲ ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα. 9 αὐτοὶ συνεποδίσθησαν καὶ ἔπεσαν, ἡμεῖς δὲ ἀνέστημεν καὶ ἀνωρθώθημεν. 10 Κύριε, σῶσον τὸν βασιλέα, καὶ ἐπάκουσον ἡμῶν, ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ ἐπικαλεσώμεθά σε.- ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ.

https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/

ΣΤΩΜΕΝ καλώς 

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ

Καθηγητού Δρ Νεκτάριου Δαπέργολα: Ἡ ἐπερχόμενη ψηφιακή ὑποδούλωση, ὁ Ἅγιος Παΐσιος καὶ οἱ διαστρεβλωτές…

τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα

Βαδίζουμε πλέον σὲ πολὺ δύσβατα καὶ σκοτεινὰ μονοπάτια, ἀλλὰ μέσα στὸ πυκνό σκοτάδι γύρω μας, δέν εἴμαστε μόνοι οὔτε ἀνυπεράσπιστοι, καθὼς πέρα ἀπὸ τὴ χάρη καὶ τὴν συνεχῆ προστασία τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων μας, ἔχουμε καὶ ἐπανειλημμένα προειδοποιηθεῖ στὸ πέρασμα τοῦ χρόνου ἀπὸ ἄλλους Ἁγίους, ποὺ ἔκρουσαν τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιὰ ὅλες τὶς ἀντίχριστες παγίδες τῶν ἐσχάτων χρόνων.Ἀκόμη ἐναργέστερα μᾶς μίλησαν γιὰ τὸ θέμα κάποιες σπουδαῖες πνευματικὲς μορφές, ποὺ εὐδόκησε ὁ Θεὸς νὰ γεννηθοῦν τὸν περασμένο αἰῶνα, γιὰ νὰ στηρίξουν τοὺς χειμαζόμενους πιστοὺς στὶς ἀρχὲς τῆς μεγάλης δοκιμασίας, ἀλλὰ καὶ νὰ τοὺς προειδοποιήσουν. Ἀνάμεσά τους βεβαίως ξεχωρίζει ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ποὺ ἕως τὴ στιγμὴ τῆς κοιμήσεώς του (1994) μίλησε πολλὲς φορὲς γιὰ τὰ σημεῖα τῶν ζοφερῶν καιρῶν μας καὶ μάλιστα μᾶς ἄφησε ἐπ’ αὐτῶν καὶ ἕνα ἀπὸ τὰ ἐλάχιστα γραπτά του, ἐπειδὴ ἀκριβῶς γνώριζε (ὅπως καὶ ὁ ἴδιος τονίζει) ὅτι τὰ προφορικὰ μποροῦν νὰ διαστρεβλωθοῦν, ὁπότε ἤθελε νὰ ἀφήσει στοὺς συγχρόνους καὶ ἰδίως στοὺς μεταγενεστέρους του συγκεκριμένους λόγους, τὴν αὐθεντικότητα τῶν ὁποίων κανεὶς δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἀμφισβητήσει.

Καὶ πλεῖστα μὲν ἀπὸ ὅσα ἄφησε ὡς προφορικὴ παρακαταθήκη (καὶ μᾶς διασώθηκαν ὡς καταγραφὲς τρίτων) ὄντως ἀμφισβητήθηκαν ἔντονα τὰ τελευταῖα χρόνια, μὲ τὴν αἰσχρὴ εἰδικὰ περίοδο τῆς ψευτοπανδημίας – πέραν ὅλων ὅσων πληγῶν προκάλεσε – νὰ διαπρέπει καὶ σ’ αὐτό, διὰ στόματος ἀρχιερέων, καθὼς καὶ ἄλλων κληρικῶν. Κληρικῶν πού κατά τρομερή…σύμπτωση ἧταν και παραμένουν ἅπαντες σφιχταγκαλιασμένοι με το ἀντίχριστο κράτος, τόσο ὑπέρ τοῦ ἀφηγήματος τῆς ψευτοπανδημίας και τῶν ἐμβολίων, ὅσο καί στό θέμα τῆς νέας ταυτότητας και τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ. Πλέον ὅμως ἔχουν μπεῖ στὸ στόχαστρο ἀκόμη καὶ τὰ γραπτά: ὄχι τόσο ὡς πρὸς τὸ ἂν ἀνήκουν ὄντως στὸν Ἅγιο (γράφτηκε βεβαίως κάποια στιγμὴ καὶ αὐτό, ἀλλὰ ἐδῶ τὸ ἀφήνω στὴν ἄκρη ὡς παντελῶς ἀνάξιο σχολιασμοῦ), ὅσο σὲ σχέση μὲ δύο πράγματα: ἀφ’ ἑνός τὸ ἂν ἐκεῖνος ἔσφαλλε γράφοντάς τα, καί ἀφ’ ἑτέρου μέ τό ἄν κάποια στιγμή τά ἀναίρεσε.

Ὡς πρὸς τὸ πρῶτο, ἀναρωτιέμαι ποῦ ἀκριβῶς μπορεῖ νὰ στηριχθεῖ ἡ κατηγορία ὅτι ὅσα ἔγραψε ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιὰ τὸ σφράγισμα καὶ τὶς ταυτότητες εἶναι λανθασμένες ἐκτιμήσεις του. Βεβαίως ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀλάθητο δὲν ἀποδέχεται καὶ δὲν ἀναγνωρίζει σέ κανέναν ἄνθρωπο, ἔστω καὶ μεγάλης ἁγιότητας. Μὲ ποιό λογικὸ ἅλμα ὡστόσο ὑποστηρίζεται ὅτι ὁ ἐν λόγῳ Ἅγιος (καίπερ μὴ ὤν εἰς πάντα καὶ ἐκ τῶν προτέρων ἀλάθητος) ἔκανε λάθος εἰδικὰ στὸ συγκεκριμένο θέμα; Γνωρίζουμε ὅτι ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιά πολλά μείζονα θέματα εἶχε «ἄνωθεν πληροφορία», ἐνῶ ἂν γιὰ κάτι δὲν εἶχε, ὁ ἴδιος ἔλεγε ὅτι αὐτὸ τὸ λέει σύμφωνα μὲ τὸν λογισμό του. Ἐδῶ τέτοιο θέμα δὲν τίθεται: ἀνεξαρτήτως βεβαίως τοῦ ὅτι ἀκόμη καὶ ἂν ὁ Ἅγιος τὰ ἔγραφε ὅλα αὐτὰ κατὰ προσωπική του ἐκτίμηση, πάλι τὴν δική του γνώμη ἐννοεῖται ὅτι θὰ προτιμούσαμε σὲ σύγκριση μὲ τὶς (ἐπίσης οὕτως ἢ ἄλλως προσωπικὲς) ἐκτιμήσεις τῶν κακομοίρηδων ἐπίδοξων ἀποδομητῶν του, ἐδῶ πάντως ἔχει ξεκάθαρα καταγραφεῖ ὅτι γιὰ τὸ συγκεκριμένο ζήτημα ὁ Ἅγιος εἶχε «πληροφορία». Τὸ νὰ ἀμφισβητεῖται αὐτὸ, ἐνῶ τὸ γνωρίζουμε ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ χείλη του, σημαίνει πολὺ ἁπλὰ ὅτι ὅποιος τὸ ἀμφισβητεῖ, θεωρεῖ τὸν Ἅγιο πλανεμένο, ἀκόμη καὶ ἂν δὲν τὸ διατυπώνει δημοσίως καί ἀπερίφραστα, προφανῶς γιὰ νὰ μὴ σηκωθοῦν καὶ οἱ πέτρες μπροστὰ στὸ ὕψος τέτοιας βλασφημίας (ὑπάρχουν ὄντως κάποιοι πού τό διαδίδουν στά ψιθυριστά, ἀκόμη καί μέσα στό Ἅγιο Ὄρος, ἀλλά αὐτωνῶν γνωρίζουμε καλά καί τόν φθόνο τους καί τήν δική τους βαριά πλάνη). Ἐνῶ φυσικὰ ἐξίσου πλανεμένο ἐπίσης τὸν θεωρεῖ κάποιος, ὅταν ἐπικαλεῖται ἐξωφρενικὲς θεωρίες ὅτι ὁ μεγάλος αὐτὸς Ἅγιος εἶχε παρασυρθεῖ ἀπὸ βιβλία καί θέσεις αἱρετικῶν (και αὐτή ἡ ἀθλιότητα εἰπώθηκε κάποτε ἀπό τά χείλη κεκοιμημένου πλέον κληρικοῦ, μέ τίς ὕβρεις τοῦ ὁποίου εἴχαμε ἀσχοληθεῖ παλαιότερα).

Ἀλλά καί ὡς πρός τό δεύτερο ζήτημα, ὄχι μόνο δέν ὑπάρχει ἡ παραμικρή ἔνδειξη ὅτι ὅλα ὅσα ἔγραψε ὁ Ἅγιος τά ἀναίρεσε ἀργότερα, ἀλλά ἀντιθέτως γνωρίζουμε καλά ὅτι συνέχισε νά τά ἐπαναλαμβάνει ὥς τό τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, προειδοποιώντας τούς πιστούς γιά τά ἐπερχόμενα δεινά. Καί αὐτό εἶναι ἀπολύτως ἐξακριβωμένο καί μόνο κακοήθεις καί βαλτοί θά μποροῦσαν νά ἔχουν τό θράσος γιά νά τό ἀμφισβητήσουν.

Ὑπάρχει ἄλλωστε καί ἕνα ἀκόμη γεγονός πού συνηγορεῖ στήν ἀλήθεια τῶν προειδοποιήσεων πού μᾶς ἄφησε: τό ὅτι, ὅπως προαναφέρθηκε, τά ἴδια πράγματα ἔστω καί μέ λιγότερη ἔμφαση μᾶς τά ἄφησαν ὡς παρακαταθήκη καί ἄλλες μεγάλες πατερικές μορφές τοῦ περασμένου αἰῶνα: ὁ Ἅγιος Πορφύριος, ὁ π.Αθανάσιος Μυτιληναῖος, ὁ π.Γεώργιος Καψάνης καί ὁ γ.Αμβρόσιος Λάζαρης, εἶναι μερικές μόνο ἀπό αὐτές τίς μορφές. Ἅπαντες μίλησαν γιά τά χρόνια πού θά ἔρχονταν μετά τήν κοίμησή τους, ἅπαντες ἔκρουσαν τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιά νά μᾶς προετοιμάσουν πνευματικά, ἅπαντες μίλησαν γιά αὐτό πού πάει νά γίνει τώρα μέ τήν ψευδοταυτότητα καί τόν Π.Α. καί κατέστησαν σαφές, ὅπως καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ὅτι ὅταν πάει τό ἀντίχριστο καθεστώς νά ἑνώσει ὅλα μας τά ἔγγραφα καί τίς κάρτες σέ μία καί νά μᾶς μετατρέψει ἀπό πρόσωπα σέ ἀριθμούς, τότε θά ἀντιδράσουμε καί θά ἀρνηθοῦμε κατηγορηματικά.

Καί βέβαια ὀφείλουμε νά γνωρίζουμε καί ὅλες τίς ἄλλες λεκτικές παγίδες στίς ὁποῖες προσπαθοῦν νά ρίξουν τούς πιστούς οἱ ἐκκλησιαστικοί ταγοί μας. Γιά τό μέν βασικό τους «ἐπιχείρημα» ὅτι ἡ ταυτότητα καί ὁ προσωπικός ἀριθμός εἶναι πολιτικό καί ὄχι πνευματικό ζήτημα (κατ’ ἀνάλογο τρόπο πού χαρακτήριζαν ἀποκλειστικά ἰατρικό τό θέμα των ψευδεμβολίων) ἀναφέρθηκα σέ προηγούμενο κείμενο. Ἀκοῦμε ὡστόσο καί ἄλλα. Ὅπως τό ὅτι ἀκόμη καί ἄν εἶχε καί πνευματική διάσταση, τό νά ἀποδεχθεῖς τήν ταυτότητα καί τόν Π.Α. δέν εἶναι κάτι μή ἀναστρέψιμο, γιατί δέν ἀποτελεῖ τό τελικό σφράγισμα (τυπικά ὀρθό, ἀποτελεῖ ὡστόσο τό προτελευταῖο βῆμα πρίν τό σφράγισμα, γεγονός πού σηματοδοτεῖ τήν ὁλοκληρωτική πλέον καί συνειδητά ἑκούσια εἴσοδό μας σέ ὅλο αὐτό τό ἀντίχριστο σύστημα καί πλέον παραχωρεῖ πολλά δικαιώματα στόν διάβολο, μέ ἀνυπολόγιστες συνέπειες). Τό ὅτι πάντως ὅσοι καθησυχάζουν ἔτσι τόν κόσμο συνήθως λένε ὅτι ἀκόμη καί ἡ λήψη τοῦ τελικοῦ σφραγίσματος τοῦ Ἀντιχρίστου θὰ μπορεῖ νὰ ἀνατραπεῖ διὰ τῆς μετανοίας, δείχνει πόσο στά σοβαρά μποροῦμε νά πάρουμε τούς ἰσχυρισμούς τους.

Ἐπίσης, ἀκοῦμε τίς γνωστές ἀνοησίες τοῦ τύπου «ἐμεῖς νά μιλᾶμε γιά τόν Χριστό καί ὄχι γιά τόν Ἀντίχριστο». Καί εἶναι ἀνοησίες, γιατί τό ἕνα δέν ἀναιρεῖ τό ἄλλο: βασικά πρέπει ὄντως νά μιλᾶμε γιά τόν Χριστό, ἀλλά εἰδικά στούς χρόνους πού ζοῦμε δέν εἶναι δυνατόν νά ἀγνοοῦμε τόν ζόφο γύρω μας καί νά χώνουμε στρουθοκαμηλικά τό κεφάλι μας στήν ἄμμο, ἀντί νά ξέρουμε ποῦ βαδίζουμε καί νά προετοιμαζόμαστε ὑλικά καί ἰδίως πνευματικά (ἰσχύει συνεπῶς καί ἐδῶ τό εὐαγγελικό «ταῦτα ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι»).

Ἀκοῦμε ἀκόμη τήν ἄλλη ἀνοησία τοῦ τύπου «νά μήν τρομάζουμε τόν κόσμο μέ μελλοντολογίες». Ἀνοησία καί αὐτό, καθώς ὁ τρόμος εἶναι ἤδη δεδομένος καὶ προέρχεται ἀπὸ τὶς κυβερνητικὲς πρακτικὲς καὶ τὴν εὐρύτερη πορεία τῆς ἀνθρωπότητας πρὸς τὴν παγκόσμια δικτατορία (πόὺ μόνο τυφλοὶ δὲν μποροῦν νὰ δοῦν) καὶ ὄχι φυσικὰ ἀπὸ τὰ γραφόμενα τῶν Ἁγίων, πόὺ ἁπλῶς ἐνημερώνουν, προϊδεάζουν καὶ προειδοποιοῦν. Τὸ πρόβλημά μας δηλαδὴ δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ ὑπονομεύει, ἀλλὰ ἐκεῖνος ποὺ προειδοποιεῖ τὸν κόσμο, ὥστε νὰ μὴν πέσει θῦμα τῆς ὑπονόμευσης; Καὶ ποιά εἶναι ἡ ὑπεύθυνη καὶ ἐνδεδειγμένη στάση τότε τοῦ οἱουδήποτε ποιμένα; Νὰ συντελέσει καὶ αὐτὸς στὴν ἀποκάλυψη, ἀφυπνίζοντας καὶ βοηθώντας τοὺς πιστούς, ἢ νὰ κρύψει τὸ πρόβλημα κάτω ἀπὸ τὸ χαλί, ὥστε νὰ μὴ φαίνεται, καὶ νὰ νανουρίσει τὸ ποίμνιό του;

Μᾶς λένε δέ καί ἕνα ἄλλο ψέμα: ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀπεφάνθη συνοδικῶς θετικά πρό δύο περίπου ἐτῶν γιά τό θέμα τῶν ταυτοτήτων, ἀποδεχόμενη τήν πολιτική καί ὄχι πνευματική διάσταση τοῦ θέματος. Καί ζητοῦν πάλι νά κάνουμε ὑπακοή, ἐνῷ κάποιοι θυμοῦνται καί ἐπ’ αὐτοῦ τόν Ἅγιο Παΐσιο, πού ζητοῦσε νά πάρει θέση ἡ Ἐκκλησία γιά τό θέμα τῶν ψευδοταυτοτήτων. Ὁρίστε λοιπόν ἡ θέση τῆς Ἐκκλησίας, λένε. Ἀποκρύπτουν ὅμως βέβαια ἐπιμελὠς τό ὅτι ἡ ἀχαρακτήριστη αὐτή ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας δὲν ὄζει ἁπλῶς νεοεποχίτικης κακοσμίας καὶ νεοσεργιανικοῦ καθεστωτισμοῦ, οὔτε καὶ ἀντιβαίνει μόνο στὶς προειδοποιήσεις τόσων ἁγιασμένων μορφῶν, ἀλλὰ ἀντιβαίνει ἀκόμη καὶ σὲ συνοδικὲς ἀποφάσεις παλαιοτέρων χρόνων. Τότε δηλαδή πού ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία (καί ἐπί Σεραφείμ καί ἐπί Χριστοδούλου) ὄντως ἀπεφάνθη, ἀλλά ἐναντίον τῶν νέων ταυτοτήτων (γιατί θυμίζουμε ὅτι τό θέμα αὐτό δέν εἶναι τωρινό μόνο, ἀλλά «σέρνεται» ἐδῶ καί δεκαετίες μεταξύ προσκηνίου καί παρασκηνίου). Ἄν τό θέλουν ἔτσι λοιπόν, μποροῦμε νά τούς ἀπαντήσουμε καί μέ τά ἴδια τους τά λόγια: ὅτι ὄντως μίλησε ἡ Ἐκκλησία καί ἀποφάσισε ὅτι ἡ ἀντίχριστη ψευτοταυτότητα δέν μπορεῖ νά γίνει ἀποδεκτή ἀπό Ὀρθοδόξους Χριστιανούς.

Σάν νά μήν ἔφταναν ὅμως ὅλα αὐτά, ἦρθε ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν καί μία ἀκόμη διαστρέβλωση εἰδικά τοῦ Ἁγίου Παϊσίου, διά χειλέων τῶν ἐκπροσώπων μίας πολιτικῆς πατριδοχριστεμπορικῆς μάζωξης, πού παριστάνει τόν ἐργολαβικό ὑπερασπιστή τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά τό μόνο πού σταθερά ἐπί διετίαν ἀποδεικνύει εἶναι ἡ σκανδαλώδης ἱεροκαπηλεία της και ἡ παροχή ἐμμέσων στηριγμάτων στό σύστημα. Καί ὁ λόγος βεβαίως γιά τήν ὑπερπροβολή τῆς ἔννοιας τῆς προαιρετικότητας, βάσει τοῦ δῆθεν ἐπιχειρήματος ὅτι καί ὁ Ἅγιος αὐτήν πρότεινε κάποτε ὡς ἐνδεδειγμένη στάση τῆς πολιτείας στό θέμα τῶν ταυτοτήτων. Πρᾶγμα ὡστόσο πού πόρρω ἀπέχει τῆς πραγματικότητας.

Καί ἀπέχει, γιατί αὐτή ἡ δῆθεν προτεινόμενη ἀπό τόν Ἅγιο προαιρετικότητα διασώζεται σέ μία μόνο καταγεγραμμένη μαρτυρία καί ἀφορᾶ ἀποκλειστικά στήν περίπτωση πού ὅλες οἱ ἄλλες προσπάθειές μας νά ἀποτρέψουμε τήν ἐπιβολή τῶν ταυτοτήτων ἀποτύχουν. Στήν περίπτωση αὐτή, φέρεται νά ἰσχυρίστηκε ὁ Ἅγιος, ἄς παλαίψουμε ὥστε οἱ ταυτότητες νά εἶναι «τοὐλάχιστον προαιρετικές». Πῶς τώρα – μέ ποιό δηλαδή γελοιωδῶς τρισάθλιο νοηματικό ἅλμα – ἀπό τό «τοὐλάχιστον προαιρετικές» ὅταν ὅλα τά ἄλλα ἀποτύχουν (καί ἐνῷ τόσα ἔχει πεῖ καί γράψει ἰδιοχείρως ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιά τήν ἀνάγκη νά ἀγωνιστοῦμε ἐναντίον τῆς ἐπιβολῆς) φτάσαμε στό ἐξ ἀρχῆς αἴτημα νά εἶναι προαιρετικές, ἐπειδή δῆθεν αὐτό ζητοῦσε ὁ Ἅγιος, δικαιολογώντας ἑπομένως ἐμμέσως πλήν σαφῶς καί τό δικαίωμα τοῦ ἀντίχριστου καθεστῶτος νά θεσμοθετεῖ δαιμονικά μέτρα, ἔστω καί προαιρετικά, εἶναι ἄξιο τρομερῆς ἀπορίας. Ἀπορίας πού μόνο ἀπό πολιτικούς φωστῆρες τῶν ὁποίων τήν διάνοια ἐμεῖς οἱ ἀμβλύνοες δέν μποροῦμε νά ἀντιληφθοῦμε, θά μποροῦσε νά ἀπαντηθεῖ. Ἐδῶ ἁπλῶς θυμίζουμε ὅτι τό ἴδιο κράτος ἔχει θεσμοθετήσει πολλά «προαιρετικά» ἀκόμη: ἀπό τόν πολιτικό «γάμο» καί τήν ἔκτρωση ἕως τόν σοδομιτικό «γάμο» καί τήν καύση τῶν νεκρῶν, ἐνῷ ὁσονούπω μᾶς ἔρχεται καί ἡ «φιλανθρωπική» εὐθανασία. Θά τά νομιμοποιήσουμε ἐμμέσως καί αὐτά, ὑπό τόν φερετζέ της προαιρετικότητας, ἀναγνωρίζοντας οὐσιαστικά στό κράτος τό δικαίωμα νά καταβρωμίζει μέ ὅλη τή μπόχα του τήν ἁγιοτόκο πατρίδα μας, ἀρκεῖ νά μήν εἶναι μπόχα…ὑποχρεωτική; Τό πόσο φοβικός νενέκος μπορεῖ νά εἶναι κάποιος πού προβάλλει τέτοια ἐπιχειρήματα, μή τολμώντας καί πάλι νά σπάσει αὐγά σέ εὐθεῖα ἀντιπαράθεση μέ τό ἀντίχριστο καθεστώς, ἤ (ἐναλλακτικά) τό πόσο ξεδιάντροπος δούρειος ἵππος μπορεῖ νά εἶναι, φυτεμένος πρός ἄγραν ἀφελῶν Χριστιανῶν, θεωρῶ ὅτι δέν χρειάζεται νά τό ἀναλύσουμε περαιτέρω.

Τό ἴδιο ἀνάξια σχολιασμοῦ εἶναι δέ καί ἡ δικαιολογία πού συνήθως συνοδεύει τό αἴτημα τῆς προαιρετικότητας, ὅτι δηλαδή ὀφείλουμε δῆθεν νά εἴμαστε ρεαλιστές καί νά μήν ζητοῦμε πολλά, γιατί ἔτσι ἀδυνατίζουν οἱ διεκδικήσεις μας. Ἀκόμη καί μικρά παιδιά ὅμως γνωρίζουν ὅτι στήν πραγματικότητα ἰσχύει ἀκριβῶς τό ἀντίθετο: ὅταν διεκδικεῖς, οἱ ἀξιώσεις σου ὀφείλουν νά εἶναι μαξιμαλιστικές, ὥστε μέσα ἀπό τόν ἀγῶνα καί τήν διαπραγμάτευση νά κερδίσεις ἔστω τελικά τό ἔλασσον. Ἄν ὅμως ἐξ ἀρχῆς ζητᾶς μόνο τό ἔλασσον, εἶναι βέβαιο ὅτι δέν θά κερδίσεις ἀπολύτως τίποτε. Γνωστό ἐπίσης καί ὅτι δέν ἐκχωρεῖς ἀπό μόνος σου οὔτε κάτι μικρό, γιατί ἀμέσως θά σοῦ ζητηθεῖ νά ὑποχωρήσεις καί σέ κάτι μεγαλύτερο. Αὐτά ὅλα εἶναι κοινοί τόποι στόν χῶρο τῆς πολιτικῆς ἐπιστήμης καί τῆς διπλωματίας ἀπό τά χρόνια ἀκόμη τοῦ Θουκυδίδη, ὅσο καί ἄν ἐσχάτως ἐπιλέγουν νά τά παραβλέπουν ὅσοι καλύπτουν τόν ἐνδοτισμό καί τήν δειλία τους ἤ τήν στημένη ὑπηρεσία τους κάτω ἀπό τόν φερετζέ τοῦ «ρεαλισμοῦ». Φαίνεται ὅμως ὅτι ἀκόμη καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος γνώριζε πολύ καλύτερα ἀπό αὐτούς τόν Θουκυδίδη (καί ἄς μήν τόν εἶχε διαβάσει πιθανότατα ποτέ του).

Τό θέμα δέν τελειώνει καί ἴσως χρειαστεῖ νά ἐπανέλθουμε. Βάζοντας μία προσωρινή τελεία ἐδῶ, μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι βρισκόμαστε σὲ μία ἐποχὴ ἀκραίας κατάπτωσης καὶ ἀποστασίας, κατὰ τὴν ὁποία θὰ πολλαπλασιάζονται οἱ κληρικοὶ ποὺ θὰ θολώνουν τὰ νερά, θὰ κριτικάρουν ὑπονομευτικὰ καὶ διαστρεβλωτικὰ τὰ λόγια τῶν Ἁγίων καὶ (γιὰ νὰ θυμηθῶ καὶ πάλι τὸν Ἅγιο Παΐσιο) θὰ φασκιώνουν ὡς «γνωστικοὶ» τὰ πνευματικά τους τέκνα σὰν τὰ μωρά, δῆθεν γιὰ νὰ μὴν στενοχωροῦνται, λέγοντάς τους ὅτι «δὲ πειράζει αὐτό, δὲν εἶναι τίποτα, ἀρκεῖ ἐσωτερικὰ νὰ πιστεύετε». Ἀπό κοντά στό ἴδιο μῆκος κύματος θά βλέπουμε κα κάθε λογῆς λαϊκούς παρατρεχάμενους (μέλη ἐπισκοπικῶν αὐλῶν, θεολογίσκους τῆς κακιᾶς ὥρας, χριστιανικά σωματεῖα, χριστοκάπηλους πολιτικάντηδες τῆς ψηφοτσομπάνικης ἀγυρτείας κλπ). Ὅλοι αὐτοὶ θὰ συμπεριφέρονται ὡς ἐκπρόσωποι τοῦ στυγνοῦ σατανοκρατούμενου συστήματος, ἀσχέτως τοῦ ἂν θὰ εἶναι συνειδητὰ τέτοιοι ἢ θὰ παρασύρονται ἀπὸ ἐσωτερικά μπερδέματα καί προσωπικές πλάνες. Μιὰ τέτοια στάση ὅμως, ποὺ ὠθεῖ τοὺς πιστοὺς στὸν ἐφησυχασμό, στὴν ψευδεπίγραφη μακαριότητα καὶ στὴν μὴ ἀντίσταση (εἴτε πρόκειται γιά τόν Προσωπικό Ἀριθμό σήμερα, εἴτε καὶ γιά τὸ σφράγισμα αὔριο), ἀντιβαίνει πλήρως στὰ σημεῖα τῶν ζοφερῶν καὶ δαιμονικῶν καιρῶν μας, οἱ ὁποῖοι στὴν πραγματικότητα ἀπαιτοῦν συνεχῆ ἐγρήγορση, σκληρὸ πνευματικὸ ἀγῶνα καὶ πνεῦμα θυσίας καὶ μετανοίας. Καὶ ἐπειδὴ ἐφ’ ἑξῆς θὰ τὴν βλέπουμε μπροστά μας (ἤ, ἀκριβέστερα, ἀπέναντί μας) ἀπὸ ὁλοένα καὶ περισσότερους νανουριστὲς (κληρικοὺς καὶ λαϊκούς), ὀφείλουμε ἅπαντες νὰ εἴμαστε προετοιμασμένοι καί σέ πλήρη ἐπιφυλακή…

https://agonasax.blogspot.com

Ἄλλο κατάκρισις καί ἄλλο ἔλεγχος

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ, θεολόγος - φιλόλογος 

Ὅπως ὁ Ἰησοῦς ἐν ὄψει τῆς θανατώσεώς του ἤλεγξε μέ καυστική γλῶσσα τούς Ἰουδαίους, ἔτσι καί ὁ Στέφανος τούς ἐλέγχει μέ δριμύτητα καί τούς ὀνομάζει σκληροτράχηλους, σκληρόκαρδους καί ἀνυπάκοους. Τό Ἅγιο Πνεῦμα τοῦ δίνει μέγιστο βαθμό ὁρμῆς καί φλόγας, γιά νά καταγγείλῃ τά ἐγκλήματα τῶν προφητοκτονιῶν καί τῆς χριστοκτονίας.

Ὁ δριμύς καί καυστικός ἔλεγχος τοῦ Στεφάνου κατά τῶν ἀρχόντων τοῦ Ἰσραήλ καί τῶν ὁμοίων σέ ἀσέβεια Ἰουδαίων διδάσκει, ὅτι οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ ὀφείλουν νά ἐλέγχουν μέ κάθε παρρησία τούς ἀσεβεῖς, ὅσο ψηλά καί ἄν βρίσκωνται σέ θέσεις καί ἀξιώματα. Ὅσο μάλιστα ψηλότερα βρίσκονται, τόσο αὐστηρότερα πρέπει νά τούς ἐλέγχουν. 

Ποῦ εἶναι λοιπόν αὐτοί πού λένε, ὅτι δέν ἐπιτρέπεται ὁ ἄνθρωπος νά κρίνῃ καί νά χρησιμοποιῇ σκληρή γλῶσσα; Δέν ἐπιτρέπεται νά κρίνῃ μέ τήν ἔννοια τῆς ἐμπαθοῦς κατακρίσεως. Ἐπιτρέπεται ὅμως καί ἐπιβάλλεται νά κρίνῃ μέ τήν ἔννοια τοῦ ἐλέγχου. Ἄλλο κατάκρισις καί ἄλλο ἔλεγχος. 

Ἀλλοίμονο σέ ὅσους δέν ἀγανακτοῦν καί δέν ὀργίζονται καί δέν διαμαρτύρονται γιά τήν ἀσέβεια ἐντόνως. Αὐτοί δέν εἶναι πνευματοφόροι ἄνθρωποι, ἀλλ’ ἀπνευμάτιστοι. Αὐτοί δέν εἶναι πρᾶοι, ἀλλά δειλοί, καιροσκόποι, ὀλιγόπιστοι, ἀδιάφοροι. 

Ἀλλοίμονο, ἐπίσης, σ’ ὅσους δέν ἔχουν τήν δύναμι νά ἐλέγξουν τούς ἀσεβεῖς, ἀλλά ἐλέγχουν καί κατακρίνουν τούς ὀλίγους εὐσεβεῖς, οἱ ὁποῖοι τολμοῦν νά ἐλέγχουν τό ἀποθρασυνθέν κακό! 

--------------------------------- 

Ἀπό τό βιβλίο ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ τοῦ Νικολάου Σωτηρόπουλου, θεολόγου - φιλολόγου, σύγχρονου ἀγωνιστή καί ὁμολογητή τῆς Πίστεως. 

Γιά τήν ἀντιγραφή 

Φ.Μ.

Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ

Οικουμενιστικές πατριαρχικές εμμονές

Άρθρο της Ελένης Καμπούρη

Ο Πατριάρχης ομολογεί ότι προσεύχεται για έναν άξιο διάδοχο του πάπα Φραγκίσκου με τον οποίο θα ήθελε να γιορτάζουν το Πάσχα κατά την ίδια ημερομηνία

Τι κι αν ο παπισμός έχει πλήθος αιρετικών δοξασιών; Ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος επιμένει πεισματικά να ονειρεύεται τον συνεορτασμό του Πάσχα με το Βατικανό και φυσικά την απροϋπόθετη ένωση.

Η είδηση

Σύμφωνα με δημοσίευμα [1], σε όμιλο αγγλικανών και παπικών προσκυνητών από τη Βρετανία, ο κ. Βαρθολομαίος δήλωσε πως «προσευχόμεθα να εκλεγεί ένας άξιος διάδοχος του Πάπα Φραγκίσκου για να συνεχίσουμε τις οικουμενικές σχέσεις, τον οικουμενικό διάλογο που αρχίσαμε εδώ και μερικές δεκαετίες, όπως αυτό συμβαίνει και με την αγγλικανική κοινωνία»….«Με τον μακαριστό Πάπα Φραγκίσκοκάναμε προσπάθεια τον τελευταίο καιρό να καταλήξουμε σε μία συμφωνία να συνεορτάζουμε το Πάσχα, πάντοτε, εις το διηνεκές, όλοι οι χριστιανοί μαζί την ίδια ημέρα. Δυστυχώς, οι προσπάθειές μας δεν πρόφτασαν να ολοκληρωθούν, αλλά έχουμε πάντοτε μία ελπίδα ότι και ο νέος Πάπας θα είναι θετικός, όπως ήταν ο μακαριστός Φραγκίσκος για να καταλήξουμε σε αυτό το ιστορικό γεγονός». 

Επίσης, δεν δίστασε να αναφερθεί στην επέτειο των 1.700 ετών από την σύγκληση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου στη Νίκαια της Βιθυνίας, την οποία επρόκειτο να τιμήσουν από κοινού με τον πάπα Φραγκίσκο σε επίσκεψη που προγραμμάτιζαν στην πόλη αυτή τον Μάιο. Ο νέος πάπας φέρεται να είναι θετικός σε μία τέτοια συνάντηση σύμφωνα με νεότερο δημοσίευμα [2]. Ο κ. Βαρθολομαίος αναμένεται πάντως να πάει στην Ρώμη την Κυριακή 18 Μαΐου για την ενθρόνιση του νέου πάπα και να έχει ιδιαίτερη συνάντηση μαζί του. Στα παραπάνω δημοσιεύματα αναφέρεται επίσης ότι ο κ.Βαρθολομαίος θα επιθυμούσε επίσημη επίσκεψη του νέου πάπα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 30 Νοεμβρίου, που είναι η εορτή του Αποστόλου Ανδρέου.

Σε τρίτο δημοσίευμα [3], αναφέρεται ότι έδωσε συγχαρητήρια στον νέο πάπα, Λέοντα τον 14ο, για την εκλογή του με «την ελπίδα του ότι ο Αμερικανός Ποντίφικας θα συνεχίσει το έργο του προκατόχου του για την προσέγγιση της Ορθόδοξης και της Καθολικής Εκκλησίας». Αυτά ειπώθηκαν στην τιμητική εκδήλωση για τον Πατριάρχη Κων/πόλεως Βαρθολομαίο η οποία έλαβε χώρα στο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Βασιλείου και Ελίζας Γουλανδρή που είχε ως θέμα την ζωή και το έργο του Πατριάρχη.

Αμετανοησίας το ανάγνωσμα

Αναρωτιόμαστε σε τι αποσκοπούν όλα αυτά. Υπάρχει περίπτωση ο οποιοσδήποτε πάπας να μετανοήσει και να επιστρέψει στην Ορθοδοξία; Γιατί τότε μόνο θα είχαν αξία όλες αυτές οι αβρότητες και τα αγαπητικά λόγια εκ μέρους του Πατριάρχη ή όλες αυτές οι συναντήσεις και οι εορτασμοί. Ο παπισμός δεν θα προδώσει ποτέ τις θέσεις και τις πεποιθήσεις του ό,τι και να γίνει, οπότε όλα οδηγούν στον θεομίσητο Οικουμενισμό και την απροϋπόθετη ένωση. Η Ορθοδοξία δεν γίνεται να έχει πνευματική σχέση με την αίρεση του παπισμού ή άλλων μη ορθόδοξων ομολογιών, όσο οι εκπρόσωποι και οπαδοί τους εμμένουν στις πλάνες τους και δεν επιστρέφουν στην Ορθοδοξία. 

Πολλοί σκέφτονται ότι ίσως οι συγγνώμες [4] του πάπα Φραγκίσκου για λάθη και αστοχίες των Παπικών μπορεί να αποτελούν μία ένδειξη καλής θελήσεως για μετάνοια από την πλευρά του Βατικανού αλλά αυτό μόνο ως κακόγουστο αστείο μπορεί να εκληφθεί. Μία τυπική και αόριστη συγγνώμη αποτελεί στάχτη στα μάτια όλων αυτών που εθελοτυφλούν και αρνούνται να δουν το πραγματικό πρόσωπο του παπισμού.

Η στάσις του Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης έναντι των μη ορθόδοξων ομολογιών

Αν θέλουμε να μάθουμε τι πραγματικά είναι ο παπισμός και τα διάφορα άλλα αιρετικά παρακλάδια, αρκεί να μελετήσουμε τους Αγίους Πατέρες. Ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης [5] είναι σαφής και τα λεγόμενα του αποτελούν καταπέλτη κατά της παπικής αποσκίρτησης και των διαφόρων άλλων αιρετικών ομολογιών:

– «Ουδεμία άλλη Χριστιανική Ομολογία εκτός από την Ορθοδοξία μπορεί να φέρει ένα Χριστιανό στην τελειότητα της Χριστιανικής ζωής ή αγιότητος και να ολοκληρώση την κάθαρσι από τις αμαρτίες και να οδηγήση στην αφθαρσία, διότι οι άλλες ομολογίες κατέχουν την αλήθεια εν αδικία (Ρωμ. α’, 18), ανέμιξαν την δεισιδαιμονία και το ψεύδος με την αλήθεια και δεν κατέχουν εκείνα τα θεόσδοτα μέσα για την κάθαρσι, τον αγιασμό, την αναγέννησι και ανανέωσι τα οποία κατέχει η Ορθόδοξος Εκκλησία».

– «Ο πάπας και οι παπικοί, – κάλαμος υπό ανέμου σαλευόμενος – έχοντας υποδουλώσει όλον τον Καθολικισμό στην αίρεσι, τον κατέστησαν αδιόρθωτο, διότι ο πάπας παρ’ όλες τις αιρέσεις του αναγνωρίζεται ως αλάθητος από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και έτσι δεν είναι δυνατόν να διορθωθή από κάποιον που σκέπτεται αντίθετα».

– «Οι Ρωμαιοκαθολικοί, με το να αναγνωρίζουν τον πάπα ως κεφαλή της Εκκλησίας, έχασαν την πραγματική Κεφαλή της Εκκλησίας – τον Χριστό – και παρέμειναν χωρίς Κεφαλή…» (2, σελ. 37).

– «Οι Λουθηρανοί απεκόπησαν και παρέμειναν χωρίς την Κεφαλή, οι Αγγλικανοί επίσης. Δεν έχουν την Εκκλησία…και ο Βελίαλ τους πολεμά με την δύναμι και τις μηχανορραφίες του και τους κρατά στην πλάνη του και την απώλεια. Ένα πλήθος ανθρώπων χάνονται στην αθεΐα και την φαυλότητα» (1, σελ.52).

– «Οι διάφορες Ομολογίες διατηρούν γνώμες και διδασκαλίες συνήθως αντίθετες προς την θεία αλήθεια του Ευαγγελίου και την διδασκαλία των Αγίων Αποστόλων, των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων και των Αγίων Πατέρων… Η σχετικοποίησις της Πίστεως (του δόγματος) οδηγεί σε απιστία ή σε ψυχρότητα πίστεως, σε αμέλεια όσον αφορά στην τήρησι των αρχών της Πίστεως, σε ψυχρότητα μεταξύ των Χριστιανών» (1, σελ. 31).

Οικουμενιστικές πατριαρχικές εμμονές

Έτσι, λοιπόν, από το “τον πάπα να καταράσθε” του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού μέχρι το “ο πάπας είναι φίλος της Ορθοδοξίας και αγιώτατος αδερφός” του κ. Βαρθολομαίου, μεσολαβεί μία άβυσσος. Είναι κάτι παραπάνω από φρικτά αυτά που κατά καιρούς έχουν ακουστεί από τα πατριαρχικά χείλη. Έτσι και σε αυτήν την περίπτωση, οι δηλώσεις του Πατριάρχη γράφουν μία νέα παράδοξη εκκλησιαστική θέση η οποία μάχεται τους Αγίους Θεοφόρους Πατέρες άρα και τον Ίδιο τον Άγιο Τριαδικό Θεό. Πώς μπορεί να προσφωνείται “μακαριστός” ο πάπας ο οποίος είναι ο αρχηγός της αίρεσης των Λατίνων;

Αν και ο Κύριος ανέτρεψε τα σχέδια των οικουμενιστών με τον θάνατο του πάπα Φραγκίσκου, για ποιο λόγο ο κ. Βαρθολομαίος επιμένει τόσο πολύ να καθιερωθεί ο κοινός εορτασμός του Πάσχα και προσπαθεί να παρακάμψει το Θείο θέλημα; Δεν πήρε το μήνυμα ότι αυτός ο συνεορτασμός δεν είναι θεάρεστος; Φέρεται σαν να προσπαθεί να υποδείξει στον Κύριο τις βουλές Του. Μήπως θα Τον παραγκωνίσει για να υλοποιήσει τα δικά του οικουμενιστικά και συγκρητιστικά σχέδια; 

Εν κατακλείδι, εμείς πιστοί στην μόνη αληθινή Εκκλησία, την Ορθοδοξία, συντασσόμαστε με τον λόγο του Αγίου Κυπριανού Καρθαγένης: «Η αληθινή Εκκλησία παραμένει μία και αδιαίρετος και η μόνη που σώζει. Αυτή είναι η Ανατολική Ορθόδοξος Εκκλησία».

[1] https://www.protothema.gr

[2] https://www.newsit.gr

[3] https://www.protothema.gr

[4] https://www.tovima.gr

[5] https://katanixi.gr

https://katanixi.gr/

επιτρέπεται στις γυναίκες να ψάλλουν;

 

Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν - Χρηστοήθεια

Ο αντιχριστιανικός γκανζουφισμός μέσα στην Εθνική Πινακοθήκη

Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης

Ι. ΓΚΑΝΖΟΥΦ

To 1968 είχε κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις του Ορθοδόξου Τύπου ένα βιβλιαράκι του μακαριστού Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπου Βασιλόπουλου με τίτλο «Τέρατα και Σημεία των Σκοτεινών Δυνάμεων».

Με αυτό το βιβλίο του, ο χαρισματούχος συγγραφέας επεδίωξε να παρουσιάσει τις θέσεις, τις μεθόδους και τα καταχθόνια σχέδια των σκοτεινών δυνάμεων, τονίζοντας ότι:

Αυτό που τρέμουν οι συγκεκριμένες δυνάμεις είναι το ξεσκέπασμά τους!

Ως πρώτη μέθοδο που εφήρμοσαν οι Σκοτεινές Δυνάμεις για να εκριζώσουν τον Χριστιανισμό ανέφερε ένα σατανικό όπλο εναντίον της Χριστιανικής Πίστεως που καλείται «Γκανζούφ»:

«Επεστρατεύθησαν ανά τον κόμον διάφοροι “καλλιτέχναι” της κακιάς ώρας, οι οποίοι, προφασιζόμενοι ότι δημιουργούν την σχολήν την νέας νοοτροπίας, άρχισαν να φτιάχνουν κυριολεκτικώς ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ! ΕΞΑΜΒΛΩΜΑΤΑ!».

Στο φαινόμενο αυτό αναφερόταν και ο μακαριστός π. Σάββας Αχιλλέως στο ακόλουθο βίντεο (29:36 επ.).

Ως πρώτη τέτοια περίπτωση καταγράφεται η εικονογράφηση του Ιωσήφ μέσα σε παρεκκλήσιο του Λονδίνου με παντελόνι του γκολφ και με μια πίπα στο στόμα, καθώς διαβάζει την εφημερίδα «Τάιμς». Δίπλα του ο Χριστός, ντυμένος κι αυτός με σύγχρονα ενδύματα έπαιζε με ένα ηλεκτρικό τρενάκι. Η Παναγία με πολύ τολμηρό ντεκολτέ και μοντέρνο φουστάνι, καθόταν σε μια πολυθρόνα και έπλεκε ένα πουλόβερ.

Μήπως σας θυμίζει κάτι η παραπάνω περιγραφή; Στην συνέχεια του κειμένου γίνονται οι απαραίτητες λογικές και ιστορικές συνδέσεις που θα οδηγήσουν τον αναγνώστη στο συμπέρασμα ότι η Εθνική Πινακοθήκη έχει μετατραπεί σε τόπο βανδαλισμού των ιερών και οσίων της χριστιανικής πίστης.

ΙΙ. ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΜΑΙΡΛΗ ΑΝΤΑΜΣ

Τότε, κάποια Μαίρλη Άνταμς, έστειλε σε μια επαρχιακή εφημερίδα ένα σύντομο γράμμα με το εξής αποκαλυπτικό περιεχόμενο:

«Είμαι κι εγώ μεταξύ εκείνων που επισκέφθηκαν το παρεκκλήσιο, όπου βρίσκονται οι μοντέρνες εικόνες. Αν και ομολογουμένως δεν κατάλαβα πολλά πράγματα, θεωρώ καθήκον μου να αναφέρω κάτι πραγματικά τρομερό που μου συμβαίνει από τότε που τις αντίκρισα:

Ήμουν πάντοτε πολύ αφοσιωμένη στην Εκκλησία και προσευχόμουν τακτικότατα. Τώρα, κάθε φορά που ατενίζω την Παναγία και τον Ιωσήφ, δεν ξέρω γιατί, αλλά άθελά μου ο νους μου πηγαίνει σε αυτούς τους πίνακες που δείχνουν την Παναγία με το τολμηρό ντεκολτέ και τον Ιωσήφ να καπνίζει διαβάζοντας εφημερίδα. Αυτό με κάνει να μη μπορώ να συγκεντρωθώ και να προσευχηθώ. Αισθάνομαι ότι κατά κάποιον τρόπο έχασα τον σεβασμό μου στην Παναγία και στον Θεό. Είμαι πλέον πολύ δυστυχισμένη».

«Το σύντομο αυτό γράμμα», σημειώνει ο μακαριστός Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, προκάλεσε μεγάλο σάλο.

«Ολόκληρη η Αγγλία κατάλαβε ότι όπισθεν των μοντέρνων πινάκων του παρεκκλησίου εκρύπτετο ΕΝΑ ΝΕΟ ΤΡΟΜΕΡΟ ΟΠΛΟ εναντίον του Χριστιανισμού. Πολλοί αναρωτήθηκαν: Εάν αυτό συνέβαινε στην ηλικιωμένη κυρία Άνταμς, τότε ποια ολέθρια επίδραση θα είχε η θέαση των εικόνων στα παιδιά;».

ΙΙΙ. ΓΚΑΝΖΟΥΦΙΚΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

Η μέθοδος Γκανζούφ άρχισε να εφαρμόζεται στη ζωγραφική, στη γλυπτική, στον χορό, στο θέατρο. Οι σοβαροί καλλιτέχνες είδαν με αγανάκτηση να αγνοούνται από τους κριτικούς και τον τύπο, και να βραβεύονται τα τερατουργήματα αναξίων που ονομάζονταν «καλλιτέχνες».

Τα έργα που θα βραβεύονταν μετά βεβαιότητος ήταν π.χ. ένας Χριστός με τεράστια μύτη και καμπούρα, σταυρωμένος επάνω σε ένα αραχνιασμένο σταυρό! Ή μία λερωμένη λεκάνη αποχωρητηρίου με την επιγραφή: «Η κολυμβήθρα του Σιλωάμ». Τρία-τέσσερα σπασμένα τούβλα, λίγη λάσπη και από πάνω ο τίτλος: «Η Μεταμόρφωση».

Στην σελίδα 16 του βιβλίου του μακαριστού Χαράλαμπου Βασιλόπουλου απεικονίζονται δύο υποτιθέμενα «έργα Τέχνης», εκ των οποίων το ένα είναι η «Σταύρωση», φτιαγμένη από χαρτιά μυγοπαγίδων και άφθονες μύγες κολλημένες επί του «σταυρού». Το άλλο «έργο» είναι ο «Μυστικός Δείπνος» κατασκευασμένος από μια σκυλοκονσέρβα με μαχαίρι και πιρούνι εκατέρωθεν.

Προφανώς, η διακωμώδηση του Μυστικού Δείπνου στην τελετή ενάρξεως των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι εντασσόταν στην ίδια αντιχριστιανική προπαγάνδα μέσω της γκανζουφικής Τέχνης.

Φυσικά, ο σκηνοθέτης της διοργάνωσης Τομά Ζολί προσπάθησε να μας φρενοβλαβοποιήσει, υποστηρίζοντας ότι:1

«Ο Μυστικός Δείπνος δεν ήταν η έμπνευσή μου. Νομίζω ότι ήταν αρκετά σαφές ότι ήταν ο Διόνυσος αυτός που φτάνει στο τραπέζι, είναι ο θεός της γιορτής, του κρασιού και πατέρα».

ΙV. ΑΠΟΪΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΣΕ ΣΥΝΑΥΛΙΑΚΟ ΧΩΡΟ

Συνεχίζοντας την ανάγνωση του βιβλίου για τον γκανζουφισμό, ο αναγνώστης θα ανατριχιάσει λαμβάνοντας μια πληροφορία που μας συνδέει με μια μόδα που έχει επανεμφανισθεί στις ορθόδοξες και καθολικές εκκλησίες τον τελευταίο καιρό.

Γράφει ο μακαριστός Χαράλαμπος Βασιλόπουλος:

«Εις πολλάς αγγλικάς και άλλας αιρετικάς Εκκλησίας άρχισαν να [δίδωνται] παραστάσεις ή να χορεύεται ροκ-εντ-ρολ υπό τους ήχους της κιθάρας του μεθυσμένου “πάστορος”».

Προσφάτως κυκλοφόρησε ένα βίντεο στο οποίο είδαμε έναν καθολικό ιερέα να τραγουδάει και να χορεύει υπό του ήχους του τραγουδιού Mamma Mia του συγκροτήματος ABBA. Επίσης, το 2024 ο Ιερός Ναός Αγίας Τριάδας του Μπράιτον μετατράπηκε σε μπουζουξίδικο.

Δυστυχώς πλέον, η μόδα αυτή έχει έρθει και στην Ελλάδα, όπου μέσα σε ορθόδοξους ιερούς ναούς πραγματοποιούνται συναυλίες.

V. ΜΙΑ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ

Στην σελίδα 24 του βιβλίου του, ο μακαριστός Χαράλαμπος Βασιλόπουλος προχωρεί σε μια ήδη επαληθευμένη προφητεία αλλά και σε μια σημαντική διευκρίνιση.

Η προφητεία του ήταν η ακόλουθη:

«Τώρα το γκανζούφ θα το στρέψουν και προς την Ορθόδοξη Ελλάδα… Το αναμένομεν… Και δι’ αυτό ειδοποιούνται οι Ορθόδοξοι Έλληνες να το περιποιηθούν δεόντως».

Η δε διευκρίνισή του είχε ως εξής:

«Θα πρέπει να παρατηρήσωμεν ότι ένα “γκανζουφικός” καλλιτέχνης, αν είναι και ομοφυλόφιλος, θα έχη εξασφαλισμένην προβολήν παγκόσμιον, χρήμα και δόξαν. “Και η δόξα αυτού εν τη αισχύνη αυτού”, λέγει η Γραφή».

VI. ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ 5Η ΔΟΣΗ ΜΝΗΜΟΝΙΚΟΥ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ

Μετά από όλα αυτά, δεν υπάρχει πλέον η παραμικρή αμφιβολία ότι η έκθεση με τον τίτλο «Η Σαγήνη του αλλόκοτου» μέσα στην Εθνική Πινακοθήκη ή, ορθότερα, Αντεθνική Τερατοθήκη, ήταν μια μεθοδευμένη επίθεση εναντίον των Ορθόδοξων Χριστιανών, η οποία είχε τα χαρακτηριστικά της μεθόδου Γκανζούφ, όπως αυτή περιγράφεται στο βιβλιαράκι του μακαριστού Χαράλαμπου Βασιλόπουλου.

Διότι, όπως όλη η Ελλάδα είδε, ο «βραβευμένος καλλιτέχνης», τα «εμπνευσμένα» έργα του οποίου εγκρίθηκαν προς έκθεση από την Διευθύντρια και το Διοικητικό Συμβούλιο της Εθνικής Πινακοθήκης, έφτιαξε αντιχριστιανικά «εικονίσματα», στα οποία αναπαριστούσε την Παναγία, τον Χριστό και τους Αγίους μας με ανάποδο και άρα ξεκάθαρα σατανικό-βλάσφημο τρόπο, παρόμοιο με εκείνον που αναλύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 από τον μακαριστό Χαράλαμπο Βασιλόπουλο:

Τα ιερά αυτά πρόσωπα δεν απεικονίσθηκαν με την θεϊκή φωτεινότητα και ωραιότητα που τους πρέπει, αλλ’ αντιθέτως αμαυρώθηκαν, παρουσιαζόμενα ως πρόσωπα κακάσχημα και αποκρουστικά, μολυσμένα από το πνεύμα των σκοτεινών δυνάμεων.

Η αποκαθήλωση αυτών των ψευτοκαλλιτεχνημάτων, στο πλαίσιο μιας «θρησκευτικής αυτοδικίας», δίχασε μερίδα των ορθόδοξων χριστιανών, κάποιοι εκ των οποίων υποστήριξαν την άποψη ότι αυτή η ενέργεια έδωσε μεγάλη δημοσιότητα στα αντιχριστιανικά προϊόντα του βλάσφημου χαράκτη, που, αν δεν είχε γίνει το επίμαχο επεισόδιο, θα είχε μείνει στην αφάνεια.

Αυτό, όμως, το σκεπτικό είναι προβληματικό, δεδομένου ότι ούτως ή άλλως, σε καθημερινή βάση, την συγκεκριμένη έκθεση επισκέπτονταν αμέτρητοι πολίτες (μεταξύ αυτών μαθητές και τουρίστες), οι οποίοι αντίκριζαν τα συγκεκριμένα τερατουργήματα, πληροφορούμενοι το ονοματεπώνυμο του σατανικού εμπνευστή τους, χωρίς, όμως, ποτέ να έχουν ακούσει ή διαβάσει τις υποκριτικές, τις αντιφατικές και φρενοβλαβοποιητικές εξηγήσεις του για τα αντιχριστιανικά «εικονίσματά» του.

Για παράδειγμα, σε μία από τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις, δήλωσε ότι μέσω των πολυσυζητημένων χαρακτικών του «ασκεί κριτική στη θρησκεία», αλλά, σε κάποια από τις συνεντεύξεις του αυτοαναιρέθηκε, λέγοντας ότι «ο ρόλος του καλλιτέχνη δεν είναι να κρίνει τη θρησκεία»2.

Επίσης είπε ότι «πρόθεσή του δεν ήταν να προσβάλει κανέναν, αλλά όφειλε να είναι ειλικρινής απέναντι στον εαυτό του».

Κατασκευάζοντας, όμως, τέτοια αντιχριστιανικά «εικονίσματα», αυτά μιλούν από μόνα τους για την πραγματική-προσβλητική πρόθεση του εμπνευστή τους, ο οποίος, δηλώνοντας ότι όφειλε να είναι ειλικρινής απέναντι στον εαυτό του, είναι προφανές ότι έκανε την δήλωση αυτή, απλώς για να κουκουλώσει την ανειλικρίνειά του.

Χαρακτηριστική είναι και η ελάχιστα πειστική θέση του ότι «τα έργα του σε καμία περίπτωση δεν είναι λατρευτικές ή εκκλησιαστικές εικόνες, αλλά είναι έργα τέχνης, εικαστικές δημιουργίες που συνδέονται και εμπνέονται και έρχονται να συνομιλήσουν −όπως και των άλλων καλλιτεχνών της έκθεσης “Η Σαγήνη του Αλλόκοτου”− με τα έργα του Γκόγια».

Δεν χρειάζεται να διαθέτει κανείς ιδιαίτερη ευφυΐα για να αντιληφθεί ότι η τοποθέτηση των αντιχριστιανικών «εικονισμάτων» δίπλα στα έργα του Γκόγια απέβλεπε στο θόλωμα των υδάτων:

Ο Γκόγια ήταν το άλλοθι-ξεκάρφωμα για τον αντιχριστιανικό παροξυσμό του λεγόμενου «καλλιτέχνη» και, συνακολούθως, της Αντεθνικής Τερατοθήκης.

Το άκρον άωτον της υποκρισίας βρίσκεται στην προδήλως ψευδή δήλωσή του ότι «στα έργα του δεν βλέπει την Παναγία» αλλά και στο καταγέλαστο σχόλιό του ότι:

«αν ο θεατής βλέπει οράματα με αρχαγγέλους και θεωρεί τη μάνα του ως Παναγία, μπορεί να προσβληθεί. Δεν το είχα φανταστεί ποτέ. Μιλάμε για φαντασία πέραν του “Χάρι Πότερ”».

Πάλι καλά που ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης ή, ορθότερα, κακοτέχνης ομολόγησε ότι «η δουλειά του είναι σκοτεινή» και ότι «η τέχνη είναι όπλο», προφανώς κατά της θρησκείας.

Επίσης, αν δεν είχε συμβεί το συγκεκριμένο επεισόδιο, δεν θα είχε μαθευτεί σε ευρεία κλίμακα ότι, μέσα στην Εθνική Πινακοθήκη, στις 13 Ιανουαρίου 2023, είχε πραγματοποιηθεί επιστημονική συνάντηση με θέμα «Θεοσοφία και Εικαστικές Τέχνες», μία δε εκ των ομιλητριών ήταν η διευθύντριά της κ. Συραγώ Τσιάρα.

Έτσι, λοιπόν, η έκθεση με τίτλο «Η σαγήνη του αλλόκοτου» παύει να είναι αλλόκοτη και ξεκαθαρίζει απολύτως το ομιχλώδες τοπίο που προκάλεσε τόσους διαξιφισμούς για την ελευθερία (ή ορθότερα την ασυδοσία) της Τέχνης, μόλις ο κόσμος μάθει ποια είναι η φιλοσοφία της θεοσοφίας.

Σύμφωνα με τις αρχές που διεκήρυξε η Ρωσίδα αποκρυφίστρια Έλενα Μπλαβάτσκυ και τις οποίες παρέλαβε από αυτήν η επίσης αποκρυφίστρια, Βρετανίδα Αλίκη Μπέιλυ, κεντρική αποστολή των θεοσοφιστών είναι η συνένωση των θρησκειών της Ανατολής και της Δύσεως υπό την στέγη μιας Πανθρησκείας, η οποία οραματίζεται την έλευση ενός Νέου Υδροχοϊκού Χριστού, Πρίγκηπα της Ειρήνης και Μύστη, που ως θεϊκή αποστολή υποτίθεται ότι θα έχει την σωτηρία της ανθρωπότητας και την επιβολή νέων αξιών και νόμων, διαμορφωμένων σύμφωνα με το πνεύμα της Νέας Εποχής και την ιδεολογία του Θεοσοφισμού.

Αλίκη Μπεϊλυ

Άρα, η αποκαθήλωση των αντιχριστιανικών «εικονισμάτων» από τον βλάσφημο τοίχο της Εθνικής Πινακοθήκης συνέβαλε καθοριστικά ώστε να αποκαλυφθεί ποιος είναι ο ύπουλος και βρομερός ρόλος που επιτελεί το συγκεκριμένο Μουσείο:

Πέραν πάσης αμφιβολίας, λοιπόν, η Εθνική Πινακοθήκη υπηρετεί την λογική του ανάποδου κόσμου, αφού, αντί να φωταγωγεί και να στηρίζει τον πυλώνα πάνω στους οποίο στηρίζεται το ελληνικό έθνος, δηλαδή η Ορθοδοξία, εκείνη αμαυρώνει και υποσκάπτει τον πυλώνα αυτόν, ασκώντας αντιχριστιανική προπαγάνδα μέσω της Τέχνης και προσφέροντας πρόθυμες υπηρεσίες στα νεοεποχίτικα και νεοταξίτικα σχέδια για την εγκαθίδρυση μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης.

Αυτή η Παγκόσμια Κυβέρνηση, η οποία, στην πραγματικότητα, θα είναι η Παγκόσμια Δικτατορία του Αντιχρίστου, στηρίζεται στην αποδόμηση των εθνικών κρατών, άρα και στην κατάρρευση της Ελλάδας ως κέντρου Ορθοδοξίας.

Στην γλώσσα του ανάποδου κόσμου ο υπερασπιστής της διωκόμενης Ορθοδοξίας βαπτίζεται «πολέμιος της Τέχνης» και «σκοταδιστής», ενώ ισχύει το ακριβώς αντίθετο:

Ο πόλεμος διεξάγεται εναντίον των Ορθόδοξων Χριστιανών μέσω της Τέχνης, η οποία ποδηγετείται από τις σκοτεινές δυνάμεις.

Ο πόλεμος κατά του Χριστού και της Εκκλησίας Του μαίνεται αδυσώπητος, και, μάλιστα, διεξάγεται από ποικιλώνυμους και ετερόκλητους εχθρούς της Ορθοδοξίας, οι οποίοι καταργούν τον Θεό και πολεμούν την Εκκλησία, χλευάζοντας αξίες αιώνιες και ήθη ατίμητης προγονικής κληρονομίας3.

Φυσική απόρροια της διαπίστωσης αυτής είναι ότι η Εθνική Πινακοθήκη από κοιτίδα πολιτισμού μεταλλάχθηκε σε ανίερο τόπο αντιχριστιανικής λατρείας και, ταυτοχρόνως, σε Γολγοθά έντεχνης καθημερινής σταυρώσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, καθόλου δεν πρέπει να μας εκπλήσσει η επανέκθεση των αποκαθηλωθέντων τερατουργημάτων του διαβόητου κακοτέχνη την 5η Μαΐου 2025 ), και δη με αυξημένα μέτρα ασφαλείας:4

Κρεμάσθηκαν μέσα σε ειδική προθήκη-πλέξιγκλας, ενώ εγκαταστάθηκε, εκτός από κάμερες, και ειδικό λέιζερ, το οποίο ενεργοποιεί συναγερμό κάθε φορά που κάποιος επισκέπτης πλησιάσει αρκετά κοντά στα έργα. Επιπλέον, στον χώρο της έκθεσης υπάρχουν και άνδρες της ασφάλειας της Εθνικής Πινακοθήκης οι οποίοι παρακολουθούν και συνοδεύουν από κοντινή απόσταση τους επισκέπτες της συγκεκριμένης έκθεσης!

Είναι προφανές ότι το πείσμα του ηττημένου διαβόλου μεταγγίσθηκε στους εγκόσμιους υπηρέτες του, οι οποίοι έβαλαν τα δυνατά τους, για να του αποδείξουν πόσο πρόθυμοι είναι να τον προσκυνήσουν, αψηφώντας την κραυγαλέα αυτογελοιοποίησή τους. Ούτε μαθητές του νηπιαγωγείου δεν θα σκέφτονταν να περιφρουρήσουν με τέτοια δρακόντεια μέτρα τις, γεμάτες αντίχριστες μουντζούρες, πανάθλιες ζωγραφιές τους, που τόλμησε να τις πετάξει κάτω κάποιος φιλόθεος συμμαθητής τους.

Ερμηνεύοντας ανάποδα την επιλογή της ημέρας που τιμάται η μνήμη της Αγίας Ειρήνης, η πράξη της επανέκθεσης έχει πολεμικό υπόβαθρο: αποσκοπεί στην διέγερση τουλάχιστον αμοιβαίας διχόνοιας μεταξύ των πολιτών, η οποία είναι αξιόποινη σύμφωνα με το άρθρο 184 παρ. 4 του Ποινικού Κώδικα:

«[Με φυλάκιση] τιμωρείται και όποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο ή μέσω του διαδικτύου προκαλεί ή διεγείρει τους πολίτες σε βιαιοπραγίες μεταξύ τους ή σε αμοιβαία διχόνοια με αποτέλεσμα να προκληθεί διατάραξη της κοινής ειρήνης κατά το άρθρο 189».

Ας κλείσουμε, όμως, με μια αισιόδοξη νότα που υπάρχει στο βιβλίο του μακαριστού Χαράλαμπου Βασιλόπουλου:

«Η νίκη στον πόλεμο των Σκοτεινών Δυνάμεων κατά του Χριστού είναι δική μας, δηλ. των ορθόδοξων πιστών. Διότι έχουμε αρχηγό τον Παντοδύναμο Χριστό, ο Οποίος “εξήλθε νικών και ίνα νικήση” και τελικά θα νικήση. Το προείπε. Και ό,τι προφήτεψε, εκπληρώθηκε. Σε αυτόν, λοιπόν τον πόλεμο, ο καθένας πρέπει σαν τον μικρό Δαβίδ με την σφεντόνα του να πολεμά τις σκοτεινές δυνάμεις, έχοντας πίστη ότι με την χάρη του Θεού θα συμβάλει στην κατατρόπωσή τους».

1

https://www.protothema.gr/olubiakoi-agones-2024/article/1524573/olubiakoi-agones-den-itan-ebneusi-o-mustikos-deipnos-alla-ena-paganistiko-parti-leei-o-skinothetis-tis-teletis-enarxis/

2

https://www.lifo.gr/culture/eikastika/ta-erga-moy-einai-skoteina-alla-den-ta-eho-skeftei-pote-os-proklitika

3

Βλ. και:

Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (για να έρθει ο Αντίχριστος;)

Konstantinos Vathiotis

·

19 Απρ

4

«[Με φυλάκιση] τιμωρείται και όποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο ή μέσω του διαδικτύου προκαλεί ή διεγείρει τους πολίτες σε βιαιοπραγίες μεταξύ τους ή σε αμοιβαία διχόνοια με αποτέλεσμα να προκληθεί διατάραξη της κοινής ειρήνης κατά το άρθρο 189».

kvathiotis.substack.com

https://agonasax.blogspot.com/

Λιβάνιος τσιπάρισμα

 

https://www.youtube.com/@ΔούρειοςΊππος-λ5θ

Τσιπαρίσου, μπολιάσου, γλείψε. Το άλλοτε «Άγιον» Όρος ... «όζει»

είδαμε ένα σύντομο βίντεο εδώ

και θυμηθήκαμε 

το άλλοτε «περιβόλι της Παναγιάς», 

ένας πραγματικά επίγειος Παράδεισος που είχαμε την ευλογία να βιώσουμε κάποτε,

χρόνο με το χρόνο ... αντί να ευωδιάζει αγιότητα και θυμίαμα, 

αναδύει αποπνικτική νεκρική μπόχα.

Επιχειρήσεις, επενδύσεις, ξενοδοχεία, σουπερμάρκετ, φυσικοθεραπευτήριο, σουβλάκια και πίτσες.

Κινητά τηλέφωνα (με ότι αυτό συνεπάγεται αναφορικά με το άβατο στις γυναίκες).

Από τόπος δοκιμασίας, αγώνα και ένωσης με τον Θεό, καριέρα και δημόσιες σχέσεις.

Τσιπάρισμα 

«πρώτα θα γίνει για τα ζώα συντροφιάς και μετά θα γίνει για τους ανθρώπους.» 

δήλωνε περήφανος μέσα στη βουλή.

Και τώρα οι Αγιορείτες τον υποδέχονται και φωτογραφίζονται μαζί του.

Ξέρουν αυτοί τι κάνουν ...

«είναι πολλά τα λεφτά» ...

https://youtu.be/OTYWGI1zY70?feature=shared

Ταυτότητες και προσωπικός αριθμός και μπόλια. 

«Αν έχεις τον Χριστό μέσα σου δεν έχεις λόγο να φοβάσαι» είναι η καινούργια καραμέλα. 

Οι Μοναχές της Σουρωτής, «θα μπορούν άφοβα και χωρίς κίνδυνο να μεταδώσουν τον ιό ...»

Σχόλιο: ΕΤΣΙ κάνει πάντα ο διάβολος. Πρώρα με ένα ψέμα σε ξεγελάει και μετά ... σε κοροϊδεύει 

Τσιπαρίσου, μπολιάσου, γλείψε. 

Μην ξεχάσεις να φορέσεις το ράσο. 

Οι δημόσιες σχέσεις και οι φωτογραφίσεις θέλουν το κατάλληλο ντεκόρ.

Όσο για το αρχικό βίντεο (εδώ): ΜΗΝ φωνάζεις άδικα αδερφέ, 

Δεν έχει νόημα να εκλιπαρείς κάποιον να ξυπνήσει. 

«Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος.» 

Ο σώζων εαυτόν, σωθήτω

Ακολουθεί επιστολή κελιωτών Αγιορειτών πατέρων 

προς τον γνωστό για τις σχέσεις του με τα Ρόταρυ Αλκιβιάδη Στεφανή. 

Ομάδα Εκπαιδευτικών «Ο Παιδαγωγός» 

ΥΓ. Μην χάσετε το πλούσιο φωτορεπορτάζ, εδώ.

Ἅγιον Ὄρος : Διώξεις, σκάνδαλα ἀπό τόν Πολιτικό Διοικητή κ. Ἀλκ.Στεφανή γιὰ ἀπελάσεις μοναχῶν!

Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 14//27.4.2025 Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ.

Ἅγιον Ὄρος: Διώξεις, σκάνδαλα ἀπό τόν Πολιτικό Διοικητή κ. Ἀλκ. Στεφανή γιὰ ἀπελάσεις μοναχῶν!

ΥΠΟ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΚΕΛΛΙΩΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Ὅπως στὶς ἔνοπλες δυνάμεις τῶν ὁποίων ὑπήρξατε μόνιμο στέλεχος γιὰ τὴν ὀργάνωση καὶ τὴν εὔρρυθμη λειτουργία τους, ἰσχύουν θεσπισμένοι κανόνες ποὺ ὅλοι ὑποχρεοῦντο νὰ ἀκολουθοῦν, ἔτσι καὶ στὴν Ἀθωνικὴ Πολιτεία, οἱ ἀνὰ τοὺς αἰῶνας Ἅγιοι Πατέρες, θέσπισαν Ἱεροὺς Κανόνες.

Οἱ λαϊκοὶ στὴν ἐποχή μας, ἔχει καταλήξει σύνηθες φαινόμενο, νὰ χρησιμοποιοῦν μεθόδους ὄχι τοὺς ἐνδεδειγμένους, παραβιάζοντας τοὺς θεσπισμένους κανόνες γιὰ νὰ ἀνελιχθοῦν στὰ ἀνώτατα ἀξιώματα. Ἄλλωστε, ἐσεῖς ἔχετε γνώση καὶ ἐμπειρία ἀπὸ τὴν πορεία σας, μέχρι σήμερα στοὺς τρόπους καὶ τὶς μεθόδους ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθοῦνται γιὰ νὰ ἀνελιχθεῖτε. Ὅμως, ΝΑ ΜΗΝ σᾶς διαφεύγει πὼς αὐτὲς οἱ μέθοδοι δὲν εἶναι ἀρεστὲς, οὔτε μποροῦν νὰ ἰσχύσουν στοὺς μοναχοὺς τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Στό Ἅγιον Ὄρος οἱ μοναχοὶ εἶναι στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ, ταγμένοι νὰ ὑπηρετοῦν καὶ νὰ προασπίζουν ὅσα δίδαξε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, εἴτε αὐτὰ ἀρέσουν εἴτε δὲν ἀρέσουν σὲ κάποιους ΕΞΕΧΟΝΤΕΣ. Ἔχετε ἀντιληφθεῖ καὶ κατανοήσει ποῦ βρίσκεστε; Δὲν εἴσαστε σὲ ἕναν ὁποιονδήποτε τόπο, ἀλλὰ ἤρθατε στὸ Ἅγιον Ὅρος, στὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας. Βασίλισσα καὶ Διοικητὴς στὴν Ἀθωνικὴ Πολιτεία εἶναι ἡ Παναγία μας. Ἡ μητέρα τοῦ Χριστοῦ μας. Καὶ ἐσεῖς προσωπικὰ ἔχετε γνωρίσει ὅτι ἡ Παναγία μας εἶναι ζωντανὴ καὶ δυνατή. Ὡς Ἀρχηγὸς τοῦ Στρατοῦ Ξηρᾶς ἀξιωθήκατε νὰ βιώσετε καὶ νὰ δεῖτε τὴν δύναμη τῆς Παναγίας μας, ὅταν ἔσωσε τὴν μηχανικὸ τοῦ ἑλικοπτέρου τοῦ Στρατοῦ Ξηρᾶς ποὺ ἔπεσε στὸ Σαραντάπορο Ἐλασσόνας (19-4-2017 ν.ἡμ.). Αὐτὸ τὸ θαῦμα τὸ ξεχάσατε ;

Ἡ μέθοδος-τακτικὴ ποὺ ὡς πολιτικός διοικητὴς στὸ Ἅγιον Ὄρος ἔχετε ἀρχίσει νὰ ἐφαρμόζετε γιὰ ἐκδίωξη τῶν ΜΗ ἀρεστῶν μοναχῶν -σὲ ἐσᾶς καὶ στοὺς ἐντολεῖς σας- εἶναι ΛΑΘΟΣ. Δὲν εἴμαστε οὔτε στρατιῶτες σας, οὔτε ὑπαξιωματικοί σας, οὔτε ἀξιωματικοί σας, οὔτε ἀντικείμενα ὥστε νὰ λέμε μόνον «μάλιστα» καί «διατάξτε». Εἴμαστε πρόσωπα ἐλεύθερα.

Ὡς στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ ἔχουμε ἐλευθερία θρησκευτικῆς συνείδησης, ἐλευθερία λόγου, ἐλευθερία ἔκφρασης γνώμης, θάρρος, καὶ ἀκολουθοῦμε πιστὰ τὸ παράδειγμα τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ μας, ὁ ὁποῖος πάντα μὲ θάρρος μιλοῦσε μπροστὰ στοὺς ἄρχοντες τοῦ κόσμου τούτου.

Ἡ τακτικὴ τῶν διώξεων – μὲ ἀόριστο συκοφαντικό κατηγορητήριο περὶ «βαρέων παραπτωμάτων»…- ποὺ ξεκινήσατε νὰ ἐφαρμόζετε ἐναντίον τῶν μοναχῶν στὸ Ἅγιον Ὄρος δὲν ἐνδείκνυται. Ἴσως στὸν στρατὸ ξηρᾶς ποὺ ἤσασταν νὰ ἐφαρμοζόταν. Ἀλλά, πλανᾶσθε καὶ ἐσεῖς καὶ οἱ πιθανοί ἐντολεῖς σας. Δὲν ἔχετε νὰ συνδιαλαγεῖτε μὲ πολῖτες ἢ στρατιῶτες ποὺ ἔχουν συγκεκριμένη νοοτροπία καὶ συμπεριφορὰ, τὴν ὁποία οἱ σύμβουλοί σας τὴν γνωρίζουν, καὶ ἔτσι καταφέρνετε νὰ διώκετε ἀνθρώπους εὔκολα, γιατί σὲ ἐσᾶς εἶναι προβλέψιμη ἡ συμπεριφορά τους.

Στὴν Ἀθωνικὴ Πολιτεία οἱ ἀφιερωμένοι μοναχοί εἶναι στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ, τοὺς ὁποίους οὔτε ἔχετε ὑπὸ τὶς διαταγές σας, οὔτε σᾶς ἀνήκουν, οὔτε φοβοῦνται…διότι φοβοῦνται μόνον τόν Χριστό, καὶ τὴν Βασίλισσα τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τὴν Ὑπέρμαχο Στρατηγό.

Θέλουμε νά πιστεύουμε πὼς αὐτὸ τὸ μικρὸ χρονικὸ διάστημα ποὺ ἔχετε ἀναλάβει Πολιτικὸς Διοικητής, αὐτὸ τὸ ἔχετε ἀντιληφθεῖ!! Ἐὰν ΟΧΙ τότε νομίζουμε ὅτι καλὸ εἶναι νὰ τὸ ἀντιληφθεῖτε …

Θέλουμε νὰ σᾶς γνωρίσουμε ὅτι ὅπως ἐσεῖς φροντίζετε νὰ μάθετε λεπτομέρειες γιὰ ὅλη τὴν ζωὴ τοῦ κάθε μοναχοῦ, νὰ εἶστε πολὺ σίγουρος πὼς καὶ ἐμεῖς οἱ μοναχοὶ, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, γνωρίζουμε ὅλες τὶς λεπτομέρειες γιὰ τὸ βίο καὶ τὴν πορεία τῶν Πολιτικῶν Διοικητῶν, ἔτσι καὶ γιὰ ἐσᾶς.

...Καλὸ εἶναι, ἐπίσης, νὰ τὸ ἀντιληφθεῖτε...

Ὡς Ἀγιορεῖτες Κελλιῶτες Πατέρες δεχόμαστε καὶ ἀναγνωρίζουμε ὡς Ἀνώτατη Διοικητικὴ Ἀρχὴ ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τὴν Ἱερὰ Κοινότητα...

Ἡ ἁρμοδιότητα τοῦ ἑκάστοτε Πολιτικοῦ Διοικητοῦ, ὅπως καὶ ἡ δική σας θητεία νὰ περιορίζεται στὴν ἐποπτεία δημοσίας τάξεως καὶ ἀσφαλείας (ἄρθρο 3 τοῦ Νομοθετικοῦ Διατάγματος 1926 ) σύμφωνα μὲ τὸν Καταστατικὸν Χάρτη (Κ.Χ.Α.Ο. 1924)...

δίχως νὰ ἐμπλέκεται στὰ ἐκκλησιαστικά - πνευματικὰ ζητήματα...

Σᾶς ἐπαναλαμβάνουμε ὅτι δὲν φοβόμαστε.

Φοβόμαστε μόνο τόν Χριστό !!!

Καλό είναι να φοβεῖστε καί ἐσεῖς

τὴν Δικαιοσύνη τοῦ δικοῦ μας Ἀρχηγοῦ καὶ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἁγιορεῖτες Κελλιῶτες Πατέρες.

Ομάδα Εκπαιδευτικών «Ο Παιδαγωγός»

https://opaidagogos.blogspot.com/2025/05/blog-post_13.html

Τὰ ἀνήκουστα καὶ τὰ ἀπαράδεκτα Ἱεράρχαι παγιδεύονται* εἰς τὸ σκοτεινὸν παρασκήνιον καὶ ἐν συνεχείᾳ ἐκθέτουν τὴν ἰδίαν τὴν Ἐκκλησίαν μας!

Μοναχὸς Ἀβέρκιος

Τὸ πόσα ἔχουν «ποιήσει», ἐπὶ θεμάτων ἁπτομένων τῆς Πίστεως, μερικοὶ κατὰ καιροὺς Ἱεράρχες τῆς εὐρύτερης Ἑλληνόφωνης Ἐκκλησίας μας δὲν περιγράφονται, μήτε καὶ γίνονται εὔκολα πιστευτά!… Ἀφοῦ πρῶτα παγιδευτοῦν οἱ ἴδιοι -ὄχι ὅλοι- ἐν συνεχείᾳ ἐκθέτουν τὴν Ἐκκλησία, δίχως νὰ ἔχουν βεβαίως οἱανδήποτε πρὸς τοῦτο «ἐξουσιοδότηση» οὔτε παρὰ τοῦ Ποιμνίου μήτε καὶ παρὰ τῶν συνεπισκόπων τους.

Ἔτσι ἐξηγοῦνται

Ἔτσι ἐξηγοῦνται τὰ τῆς τρικυμιώδους κατὰ καιροὺς πορείας τῆς Διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας μας ἐπὶ θεμάτων ἁπτομένων τῆς Κανονικότητος καὶ τῆς Πίστεως, π.χ. εἰς τὸν Ἐπάρατον Οἰκουμενισμό, τὴν κατάληξη τῆς συνάξεως εἰς τὸ Κολυμπάρι τῆς Κρήτης, στὸ Ρωσο/Ουκρανικό ἐκκλησιαστικὸ ζήτημα καὶ στὴν ἐπικείμενη «ἑνότητα» καὶ «ἕνωση» τῶν «Ἐκκλησιῶν», παραδείγματος χάριν.

…Καὶ ὅλα ἐτοῦτα, νὰ γίνονται μὲ ρίζα τὰ διαλαμβανόμενα εἰς τὸ ἑπτασφράγιστο Τυπικὸ τῶν Πριγκήπων τοῦ Βασιλικοῦ Μυστικοῦ1 – τοῦ 32 βαθμοῦ – Πάσης Μασονίας, εἴτε τὸ γνωρίζουν εἴτε ὄχι οἱ ἐνεχόμενοι, ἰδίως εἰς τὰ τοῦ ἐπάρατου συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πέραν τῶν ἄλλων σημείων τῆς πίστεως.

Παρ’ ὅλα ἐτοῦτα συνεχίζεται νὰ «λιβανίζονται» καὶ νὰ «δοξάζονται» ἐν ταῖς πινακοθήκαις καὶ ταῖς αὐλαῖς τῶν Ἱερῶν Ναῶν τὰ πορτραῖτα καὶ οἱ ἀνδριάντες μερικῶν ἐξ αὐτῶν…

Ἀπὸ ποῦ ν’ ἀρχίσωμεν καὶ πῶς νὰ τελειώσωμεν…

Ἀπὸ ποῦ ν’ ἀρχίσουμε καὶ πῶς νὰ τελειώσουμε, ἀναφέροντες ΜΕΡΙΚΑ περιστατικά; Μερικὰ σχετικὰ συμβάντα, ἔτσι ὅπως περιγράφονται συνεχῶς εἰς τὰ αὐθεντικὰ τεκτονικὰ ἔντυπα. Ἔτσι ὅπως σκοπίμως διατυμπανίζονται ἀπὸ τοὺς ἴδιους τούς τέκτονες γιὰ τοὺς κληρικοὺς μας ἐκείνους, ὅτι ἦσαν μασόνοι, ἀδιαμαρτυρήτων παρὰ τῶν ἁρμοδίων ἐκκλησιαστικῶν μας ὀργάνων… Νὰ διετάσσετο ἔστω καί μία τακτικὴ ἐκκλησιαστικὴ ἀνάκριση! Μία ἀνάκριση γιὰ νὰ ἀποκαλυφθοῦν τὰ σχετικὰ μασονικὰ «ψεύδη» περὶ τῶν κληρικῶν ἐκείνων, πατριαρχῶν καὶ λοιπῶν… Ἂν εἶναι βέβαια ψευδῆ ὅσα γράφουν οἱ τέκτονες γιὰ μασόνους κληρικούς, ἄν!

Ἔχουμε λοιπὸν καὶ λέμε:

1. Ἡ πρώτη μύησις κληρικοῦ εἰς τὴν Μασονίαν…

Ἡ πρώτη μύηση «ἐπίσημου κληρικοῦ» στὸν τεκτονισμὸ εἰς τὴν Ἑλλάδα ἔγινε – ἱεροκρυφίως – κατὰ τὸ ἔτος 1882 στὴν ἀθηναϊκὴ Στοὰ Πυθαγόρας.

Ἀφοῦ τοῦ ἀνασήκωσαν τὰ ράσα, τοῦ γύμνωσαν τὸ ἀριστερὸ στῆθος, τοῦ ἔβγαλαν τὰ παπούτσια καὶ τοῦ φόρεσαν μία παντόφλα (στὸ ἕνα πόδι!), ἐν συνεχείᾳ τοῦ ἔκλεισαν τὰ μάτια μ’ ἕνα πανὶ καὶ τὸν ἔβαλαν νὰ ἐκφωνήσει ὅρκον βαρύν, ὅτι δὲν θὰ ἀπεκάλυπτε τὰ μυστικὰ τῆς μασονίας, στὴν ὁποία μόλις εἰσήρχετο…

Ἔτσι γίνεται πάντα κατὰ τὶς σκοτεινὲς αὐτὲς τελετουργίες, στὶς αἴθουσες τῶν τεκτονικῶν Στοῶν. Ποῖον ἦτο τὸ πρόσωπο αὐτό, ὁ «καλὸς» ἐκεῖνος κληρικός; Οἱ μασόνοι γιὰ λόγους εὐνόητους ἀπέκρυψαν, τότε, τὸ ὄνομά του… Τὸν «λιβανίζουμε» ἄραγε καὶ αὐτόν; Ἐτοῦτο μόνον ὁ Θεὸς τὸ γνωρίζει. Ἂς ἔχει ὡστόσο τὸ ἔλεός Του ὁ «ἐπίσημος» ἐκεῖνος κληρικός μας…

(Πηγή, τὸ τεκτονικὸ περιοδικὸ Πυθαγόρας, ἔτους 1882, τεῦχος 12, σσ. 353- 357).

2. Δεύτερον πικρὸν ποτήριον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος…

Τὸ δεύτερο αὐτὸ πικρὸ ποτήριο τὸ ἔδωσε στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἕνας ἀρχιμανδρίτης ποὺ ἤθελε νὰ γίνει – καὶ ἔγινε! – Δεσπότης. Ἡ ἀναστάτωση ποὺ προκάλεσε αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἦταν μεγάλη καὶ ἀπίστευτη… Τί ἔγινε, δηλαδή; Ἰδοὺ αὐτὰ ἐν συντομίᾳ:

Κατὰ τὸ ἔτος 1893 ὁ ἤδη ἐψηφισμένος ὡς ἀρχιεπίσκοπος (μητροπολίτης) σὲ ἐπαρχιακὴ πόλη τῆς Ἑλλάδος κατηγορήθηκε ξαφνικὰ ἐν Συνόδῳ ὅτι ἦτο μασόνος ὅτι ἔπρεπε νὰ ματαιωθεῖ ἐντέλει ἡ ἄνοδός του εἰς τὸν ἐν λόγῳ ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο. Ἔσπευσαν ὅμως ὅλοι οἱ συνοδικοὶ νὰ «κουκουλώσουν» τὰ πράγματα! Ἀντιστάθηκαν μόνο δύο, ὁ Λαρίσης καὶ ὁ Μαντινείας, ζητήσαντες νὰ γίνει ἀνάκριση, πρᾶγμα ποὺ ἀρνήθηκαν οἱ ἄλλοι συνοδικοί! Ἐν συνεχείᾳ προτάθηκε ἀπὸ ὅσους ἤθελαν νὰ «σκεπάσουν» αὐτὸν τὸν μασόνο κληρικὸ νὰ ὑπογράψει λίβελλον κατὰ τοῦ τεκτονισμοῦ. Ὁ ἀρχιμανδρίτης ἐκεῖνος, ὁ πρὶν ἀπὸ λίγο ἐψηφισμένος Ἀρχιερεύς, θέλοντας σώνει καὶ καλὰ νὰ ἐπιβεῖ εἰς τὸν ἐπίζηλον ἐκεῖνο ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο ἔδωσε τὸν ζητηθέντα λίβελλον «ἀποπτύσας» τὴν ἐπὶ μασονισμῷ κατηγορίαν κατ’ αὐτοῦ. Ἀνῆλθε ἔτσι, ἀγαλλομένῳ ποδί, εἰς τὸν θρόνο, τῆς Χαλκίδος, ἀπὸ τὸ 1893 ἕως τὸ 1902. Τὸ ὄνομα αὐτοῦ: Εὐγένιος Δεπάστας.

Καὶ ὅμως ἐψεύδετο…

Καὶ ὅμως, παρ’ ὅλον τὸν λίβελλο, τὸν ὁποῖο ὑπέγραψε ὁ ἐψηφισμένος ἐκεῖνος κληρικός, ὄχι μόνο ἦτο (ἀπὸ τὸ 1882) μασόνος, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἀρχειρωσύνης του ἐλάμβανε ὅλους τούς βαθμούς, ἕως καὶ αὐτὸν τὸν 33ον!

(Πηγές: τεκτ. περιοδικὸ Ἀθηνᾶ, Αὔγουστος 1893, σσ. 113- 117. Λεύκωμα ἐπὶ τῇ πεντηκονταετηρίδι τῆς Σεβασμίας Στοᾶς Πυθαγόρου, ἐν Ἀθήναις 1931, σελ. 158, λῆμμα «Δεπάστας Εὐγένιος κληρικός». Τὰ ἐπίσημα πρακτικὰ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, 19/7/1893, στὸ σχετικὸ βιβλίο τοῦ Παναγιώτου Τρεμπέλα Μασσωνισμός, ἔκδοση τῆς Ἀδελφότητος Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ», 1970, σελ. 164).

3. Τρίτον πλῆγμα εἰς τὴν κανονικότητα κλπ. τῆς Ἐκκλησίας: ὁ διὰ τηλεφωνήματος «διορισμὸς» Μασόνου ὡς μητροπολίτου Ἀθηνῶν!

Θόρυβον μέγαν (καὶ σχετικὲς συνέπειες) προκάλεσε ὁ ἀπὸ τὸν μασόνο[2] Πρωθυπουργὸ Ἐλευθέριο Βενιζέλο τηλεγραφικὸς «διορισμὸς» τοῦ τέκτονος[3] ἐπίσης Μελετίου Μεταξάκη ὡς μητροπολίτου Ἀθηνῶν!

Πότε ἔγινε αὐτό; Ἔγινε στὶς 4/2/1918. Πῶς τὸ ξέρουμε; Μήπως μᾶς τὸ εἶπαν τίποτε «μυθομανεῖς συνωμοσιολόγοι»; Ὄχι βεβαίως… Μᾶς τὸ εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Μελέτιος Μεταξάκης, στὸ περιοδικὸ ποὺ ὁ ἴδιος ἐξέδιδε!

Ἰδοὺ τὸ σχετικό, αὐθεντικὸ ντοκουμέντο. Διαβάζουμε εἰς αὐτὸ τὰ ἑξῆς, πολὺ ἐνδιαφέροντα, ὑπὸ τὸν τίτλο «Ἡ ἐκλογὴ καὶ ἐνθρόνισις τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Ἀθηνῶν Κυρίου Μελετίου». Τὴ 4η Φεβρουαρίου ὁ πανιερώτατος Μητροπολίτης Κιτίου [στὴν Κύπρο!] κύριος Μελέτιος ἔλαβε ἐν Κύπρῳ τηλεγραφικὴν πρόσκλησιν τῆς Αὐτοῦ Ἐξοχότητος τοῦ Προέδρου τῆς Κυβερνήσεως κ. Ἐλ. Βενιζέλου ἐκφράζοντος ζωηράν ἐπιθυμίαν, ὅπως ἡ Αὐτοῦ Πανιερότης ὅσον τάχιον ἔλθῃ εἰς Ἀθήνας, ἵνα παράσχῃ τὴν συνδρομὴν αὐτοῦ εἰς ἐπίλυσιν ἐκκλησιαστικῶν τινων ζητημάτων (…).

…Ὁ μητροπολίτης Κιτίου [ὁ Μελ. Μεταξάκης (αὐτὸς)] ἀφίκετο δι’ Αἰγύπτου εἰς Ἀθήνας τῇ 22α Φεβρουαρίου πρωί, αὐθημερὸν δὲ μετὰ μεσημβρίαν ἐν μακρᾷ συνομιλὶᾳ μετὰ τοῦ κ. Πρωθυπουργοῦ [τοῦ Βενιζέλου] ἤκουσε τὰς ἀντιλήψεις τῆς Κυβερνήσεως περὶ τῆς σχεδιαζομένης ἐκκλησιαστικῆς ἀνορθώσεως[!] καὶ ἐξέθηκε τὰ περὶ αὐτὴν γνώμην αὐτοῦ…».

Ἐν συνεχείᾳ:

«…Τῇ 26η Φεβρουαρίου ἐν τῇ τακτικῇ συνεδρίᾳ τῆς Ἱ. Συνόδου, συζητουμένου τοῦ ζητήματος τῆς πληρώσεως τοῦ μητροπολιτικοῦ θρόνου Ἀθηνῶν ὁ βασιλικὸς ἐπίτροπος κ. Μίχ. Γαλανὸς προέβαλε τὴν ὑποψηφιότητα τοῦ μητροπολίτου Κιτίου, ὑπὲρ τῆς ὁποίας ἐκηρύχθησαν εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς οἱ τέσσαρες τῶν Ἁγίων Συν­οδικῶν…».

Ἀκολούθως ὁ μασόνος Ὑπουργὸς

Ἐκκλησιαστικῶν Δ. Δίγκας…

Ἡ μασονικὴ «σκυταλοδρομία» γιὰ τὴν τελικὴ ἀνάδειξη τοῦ τέκτονος μητροπολίτη Κιτίου Κύπρου Μελετίου Μεταξάκη συνεχίζεται, γοργά, καὶ ὁλοκληρώνεται ὡς ἑξῆς:

«… Μετὰ τὴν πρόταση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ὁ ἐπὶ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Ὑπουργὸς κ. Δ. Δίγκας[4] ἐπισκεψάμενος τὴν Αὐτοῦ πανιερότητα [τὸν Μεταξάκη] ἀνήγγειλε Αὐτῇ ἐπισήμως, ὅτι ὑπεβλήθη εἰς τὸν Βασιλέα διάταγμα διορισμοῦ Αὐτῆς εἰς τὸν Μητροπολιτικὸν θρόνον Ἀθηνῶν καὶ ὅτι ἔδει νὰ ζητηθῆ τηλεγραφικῶς ἡ ἀπὸ τῆς ‘ἐν Κύπρῳ’ Ἐκκλησίας ἀπόλυσις [αὐτοῦ]…». Ἔτσι ἔγινε τὸ πρόσωπο αὐτὸ Μητροπολίτης Ἀθηνῶν.

(Πηγή: τὸ Περιοδικὸ Ἐκκλησιαστικὸς Κήρυξ, ἐκδιδόμενον κατὰ Σάββατον προνοίᾳ τοῦ πανιερωτάτου Μητροπολίτου Ἀθηνῶν Κυρίου Μελετίου, Ἔτος Η΄, Ἐν Ἀθήναις τῇ 17 Μαρτίου 1918. Ἀριθ. 143, σέλ. 80 καὶ ἑξῆς).

Τὸ Σχόλιον τοῦ Μοναχοῦ Ἀβερκίου

Ἔτσι πιθανὸν ἐγίνοντο, ἐπὶ ἕνα αἰώνα τουλάχιστον μερικὲς «δουλειὲς» στὴν Ἑλλάδα. Ἂν π.χ. ἤσουν μασόνος Ἀρχιμανδρίτης καὶ «ὀρεγόσουν ἐπισκοπῆς», κετέφευγες εἰς τὸν «ἀδελφὸν» ποὺ «ἐτύγχανε» νὰ εἶναι τότε Πρωθυπουργός, καὶ μετὰ τὴν σχετικὴ μασονικὴ χειραψία, πατοῦσε ἐκεῖνος τὸ κουδούνι τῶν διαταγῶν, ἤρχετο γρήγορα ἐνώπιόν σας ὁ μασόνος ὑπουργὸς Ἐκκλησιαστικῶν, ἐγίνοντο παρ’ αὐτοῦ μερικὰ τηλεφωνήματα εἰς ὀλίγους Συνοδικούς, καὶ «τάχιον» ἐπέβαινες ἐπιζήλου Μητροπολιτκοῦ Θρόνου, μασόνος ἐσύ, μὲ τὴν «εὐλογία» μασόνων, λαϊκῶν καὶ κληρικῶν! …Ναί, ναί. Θὰ θλίβονται ἴσως πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς μας τοῦ παλαιοῦ ἑορτολογίου, ὅταν τοὺς θυμίζουμε τὰ θλιβερὰ ποὺ «ἐποίησε» ὁ Μεταξάκης ἐκεῖνος. Δικαιολογημένα θὰ θλίβονται…

Θέλετε τώρα νὰ δεῖτε τί πρῶτα συζητήθηκαν κατὰ τὴν πρώτη συνεδρίαση τῆς ὑπὸ τοῦ Μελ. Μεταξάκη Ἱερᾶς Συνόδου; «Ἀπολαῦστε» τα, ὅπως τὰ διαβάζουμε στὸ προαναφερθὲν περιοδικὸ τοῦ Μεταξάκη, σελ. 88:

– Κατεδικάσθη ὁ ἐκ τῆς Ἐπισκοπῆς Ναυπακτίας ἱερεὺς Κώνστ. Ἀνδρεόπουλος ἐπιεικῶς εἰς πεντάμηνον ἀργίαν, διότι ἠπείθησεν εἰς προηγουμένην καταδίκην αὐτοῦ ὑπὸ τοῦ ἐπισκοπικοῦ δικαστηρίου.

– Ὁ Σεβ. Γυθείου ὑπέβαλε σύντομον ὑπόμνημα περὶ συντομεύσεως τῆς θείας λειτουργίας.

– Ἐπετράπη ἡ τέλεσις γάμων ἐν τῇ Μεγάλῃ Τεσσαρακοστῇ[5].

Τὰ σχόλια ἐπαφίενται εἰς τοὺς ἀναγνῶστες μας δι’ ὅσα ἐποιήθησαν ἐπὶ τῆς γενικότερης ἀρχιερατείας τοῦ Μελετίου Μεταξάκη, τοῦ τέκτονος παρὰ τέκτονος «διορισθέντος»…

(Δὲν τελειώσαμε μὲ τὰ παρόμοια)

Μοναχὸς Ἀβέρκιος

Σημειώσεις:

* «Παγιδεύτηκαν» ἢ μήπως προσχώρησαν ἀγαλλομένῳ ποδί;

1. Εἰς τὸ ἐπίσημο αὐτὸ κείμενο, τὸ Τυπικό τοῦ 32ου, ὁρίζεται ὅτι γιά νὰ προκύψει ἡ «νέα Ἐκκλησία» πρέπει οἱ ὑπάρχουσες τώρα νὰ ἀπομακρύνουν ὅσα τὶς χωρίζουν καὶ νὰ ἀναζητήσουν ὅσα τὶς ἑνώνουν. Τὰ ἴδια ἐπαναλαμβάνουν – ἢ καὶ ἀκόμη χειρότερα – ὅλοι οἱ οἰκουμενιστές, μὲ πρῶτον τὸν ἄλλοτε Πατριάρχη Ἀθηναγόρα. 2. Μασόνος ὁ Ἐλ. Βενιζέλος, τεκτ. περιοδ. Πυθαγόρας, ἔτος 1978, τεῦχος 13, σελ. 33 καὶ πολλάκις ἀλλοῦ. 3. Τὸ ἴδιο καὶ ὁ Μελ. Μεταξάκης, τεκτ. περιοδ. Πυθαγόρας, τεῦχος 94, ἔτους 1970, σελ. 39… 4. Δίγκας Δημήτριος, τέκτων, τῆς Στοᾶς Φίλιππος τῆς Θεσσαλονίκης, διαδίκτυο κλπ. 5. Πάντα ταῦτα στὸ περιοδικὸ τοῦ Μελ. Μεταξάκη Ἐκκλησιαστικὸ Κήρυξ, ἔτους 1918, τεῦχος 143, σελ. 88.

orthodoxostypos

ΑΝΕΝΔΟΤΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΨΗΦΙΑΚΗ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ

 

Focus FM 103.6

''ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΤΑ ΘΕΛΕΙ Ο ΘΕΟΣ'' Π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

 

Ιερά Αποτείχιση

Νικόλαος Σωτηρόπουλος: Ο 15ος Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου πολεμεί το σχίσμα και είναι άξιος επαίνου

«Όταν ένας αρχιερεύς κηρύττει Αίρεση, τότε ο ιερεύς έχει το δικαίωμα να μην μνημονεύει το όνομα αυτού του αρχιερέως»

Επιμέλεια κειμένου και απομαγνητοφώνηση: katanixi.gr

Νικόλαος Σωτηρόπουλος: «Αιώνιον τεταγμένοι. Αδελφοί που σας αγάπησε ο Κύριος, έγινε άνθρωπος και θυσιάστηκε για σας και όρισε να κατακτήσετε την απέραντη αιωνιότητα, να κατακτήσετε την ασάλευτη και απερίγραπτη Βασιλεία Του.

Η Εκκλησία σας με προσκάλεσε να έρθω να κηρύξω τον λόγο του Θεού. Ανταποκρίθηκα προθύμως στην πρόσκληση της Εκκλησίας σας. Η Εκκλησία σας κατηγορείται ότι είναι σχισματική. Ήρθα σαν ορθόδοξος θεολόγος να ανατρέψω αυτήν την κατηγορία. Ήρθα να υπερασπίσω σαν ορθόδοξος θεολόγος, τον λαό του Θεού που έρχεται σ’ αυτό τον ναό, για να λατρέψει τον Κύριο της Δόξης. Ο εφημέριος σας, ο λειτουργός του Υψίστου ο πατήρ Αλέξανδρος, έχει χειροτονία από κανονικό Επίσκοπο. Έχει κανονική χειροτονία, έχει πραγματική ιερωσύνη και τελεί τα Μυστήρια».

Το εκκλησίασμα: «Άξιος! Άξιος! Άξιος!»

Νικόλαος Σωτηρόπουλος: «Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως καθήρεσε τον πατέρα Αλέξανδρο, αλλά τον καθήρεσε αδίκως, αναρμοδίως, δεν είχε αυτό το Πατριαρχείο αρμοδιότητα να κρίνει τον πατέρα Αλέξανδρο και αναπολογήτως, χωρίς να τον καλέσει σε απολογία. Γι’ αυτό η καθαίρεσις του, σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες, είναι άκυρη, όπως είναι άκυρος κι ο περιβόητος αφορισμός του ομιλούντος.

Πρέπει να μάθουν οι διοικούντες την Εκκλησία, δικαιοσύνη, να μάθουν οι διοικούντες την Εκκλησία, δικαιοσύνη και να σέβονται τους Ιερούς Κανόνες, και να μην κάνουν αυθαίρετα και δικτατορικά πράγματα μέσα στην Εκκλησία του Θεού.

Ο 15ος Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, τί λέγει αδελφοί μου; Όταν ένας αρχιερεύς κηρύττει Αίρεση, τότε ο ιερεύς έχει το δικαίωμα να μην μνημονεύει το όνομα αυτού του αρχιερέως και να λειτουργεί ανεξαρτήτως απ’ αυτόν τον αρχιερέα και να μνημονεύει, όπως με συγκίνησε, άκουσα προηγουμένως, να μνημονεύει ο πατήρ Αλέξανδρος: «Πάσης Επισκοπής Ορθοδόξων, των ορθοτομούντων τον λόγον της Αληθείας». Ο Κανών 15, επαναλαμβάνω της Πρωτοδευτέρας Συνόδου για τον ιερέα, ο οποίος δεν μνημονεύει τον αιρετικό αρχιερέα και λειτουργεί ανεξαρτήτως απ’ αυτόν, ο Κανόνας λέγει ότι αυτός ο ιερέας, δεν προκαλεί σχίσμα, αλλά πολεμεί το σχίσμα, διότι δεν μνημονεύει τον αιρετικό αρχιερέα και διότι λειτουργεί ανεξαρτήτως από τον αιρετικό αρχιερέα. Επαναλαμβάνω: Δεν δημιουργεί σχίσμα, αλλά πολεμεί το σχίσμα και είναι άξιος επαίνου».

Εκκλησίασμα: «Άξιος! Άξιος!»

Νικόλαος Σωτηρόπουλος: «Όχι καθαιρέσεως. Καθαιρέθηκαν και μεγάλοι Πατέρες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας μας, όπως ο Αθανάσιος, ο στύλος της Ορθοδοξίας, όπως ο Χρυσόστομος, ο οικουμενικότερος Πατέρας και διδάσκαλος της Εκκλησίας. Αλλά οι Πατέρες, καίτοι καθαιρέθηκαν από αδίκους συνεπισκόπους, είναι οι ακαθαίρετοι πύργοι της Εκκλησίας. Την λειτουργία του ιερού Χρυσοστόμου απολαμβάνουμε εδώ την Κυριακή.

Αδελφοί μου, δεν είναι σχισματική η Εκκλησία σας. Είναι κανονική, ορθόδοξος και είναι αξιέπαινος ο εφημέριος σας, διότι δήλωσε: «Εγώ θα λειτουργώ ανεξαρτήτως από την Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας, διότι ο αρχιεπίσκοπος κηρύττει Αίρεση!» Αιρέσεις. Γι’ αυτό ήρθα εδώ να ομιλήσω, αλλιώς δεν θα ερχόμουν.

Ξέρετε τι λέγει άλλος Κανόνας, ο ΛΑ΄Αποστολικός; Ένας ιερεύς μπορεί να παύσει το μνημόσυνο αρχιερέως και να λειτουργεί ανεξάρτητα από την διοίκηση του αρχιερέως, όταν ο αρχιερέας προσβάλλει την ευσέβεια, την Πίστη δηλαδή κι όχι μόνο την ευσέβεια, και την δικαιοσύνη, όταν κάνει άδικα πράγματα.

Άλλος Κανόνας ξέρετε τι λέγει; Αν ένας αρχιερέας, δεν πολεμεί τις αιρέσεις, πολύ περισσότερο αν ο αρχιερέας κηρύττει κι αιρέσεις, έχει ως δικαίωμα, έχει δικαίωμα άλλος αρχιερέας να έρθει και ν’ αναλάβει την διαποίμανση του ποιμνίου του. Μάλιστα! Αν υπήρχαν ηρωϊκοί Επίσκοποι και ηρωϊκοί ιερείς, έπρεπε να έρθουν εδώ στην Αυστραλία και να αναλάβουν την διαποίμανση του αποιμάντου ποιμνίου της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας.

Σήμερα εορτάζομε, προχθές και σήμερον, την Αγία Παρασκευή. Μετά την Παναγία μας, είναι η δημοφιλέστερη γυναικεία αγία μορφή. Η Αγία Παρασκευή αγίασε αδελφοί μου, διότι είχε Πίστη. Το πρώτο είναι η Πίστις, όλα τ’ άλλα έρχονται δεύτερα. Πίστευε όπως λέγει σήμερα ο Απόστολος, πίστευε τον Ιησούν ως Κύριον, ως Θεόν. Πίστευε την Κυριότητα και την Θεότητα του Αρχηγού της Πίστεως μας, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Πίστευε επίσης, στην Ανάσταση του Χριστού, που λέγει πάλι ο Απόστολος. Πίστευε σε όλα όσα πιστεύει η Εκκλησία. Ήταν μέλος της Εκκλησίας συνειδητό και αγωνιζόταν μέσα στην Εκκλησία. Κι επειδή η Εκκλησία είναι εργαστήριο αγιότητος, γι’ αυτό η Αγία Παρασκευή με τον αγώνα της και με την Χάρη της Εκκλησίας, έγινε Αγία και θαυματουργός.

Επ’ ευκαιρία αδελφοί μου, συντόμως θα εξηγήσω στην ευσέβειά σας, το άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως που αναφέρεται στην Εκκλησία, που αναδεικνύει Αγίους και θαυματουργούς και μάρτυρες και μεγαλομάρτυρες. Τι είπαμε προηγουμένως, απαγγέλοντας το Σύμβολο της Πίστεως; Πιστεύω Εἰς μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν. Είναι μία. Ο Χριστός δεν είναι σε πολλές εκκλησίες. Μία Εκκλησία ίδρυσε. Αυτή που έχει τη σωστή Πίστη. Τ’ άλλα είναι αιρέσεις και σχίσματα. Εδώ είστε Εκκλησία με την ορθή Πίστη, την Ορθόδοξη. Ανήκετε στην Μία Εκκλησία που είπε ο Χριστός: «Θα οικοδομήσω την Εκκλησία μου πάνω στην πέτρα της Πίστεως». «Την» Εκκλησία είπε, «Μία» Εκκλησία. Μία η σωστή Πίστις, μία η Εκκλησία.

Είπε πάλι ο Χριστός στους Ιουδαίους, δεν έχω μόνον εσάς τους Ιουδαίους είπε ο Χριστός, έχω κι άλλα πρόβατα. Εμάς τους εθνικούς, τους Έλληνες κι άλλους που ήμασταν ειδωλολάτρες. Πρόκειται κι αυτούς να τους οδηγήσω και θα γίνει μία ποίμνη κάτω από έναν ποιμένα. Ποιά είναι η μία Ποίμνη; Η Μία Εκκλησία. Και ποιός είναι ο ένας Ποιμένας; Αυτός που θυσιάστηκε για τα πρόβατα, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.

Μιλάνε οι Οικουμενισταί για πολλές εκκλησίες. Συμβούλιο λέει, Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών. Να γίνει Ένωσις των εκκλησιών. Λάθος! Μία είναι η Εκκλησία, αυτή που δεν άλλαξε τίποτα από την Πίστη των οκτώ πρώτων αιώνων. Εγώ προκαλώ πολλές φορές τους ετεροδόξους, τους αιρετικούς να υποδείξουν και να αποδείξουν ότι αλλάξατε μία έστω μικρή Αλήθεια Πίστεως. Δεν μπορούν να αποδείξουν τέτοιο πράγμα. Δεν αλλάξαμε τίποτε από την Πίστη. Η Εκκλησία είναι Μία, τα άλλα επαναλαμβάνω, που ονομάζονται εκκλησίες, είτε Παπισμός, είτε προτεσταντικές ομολογίες, είτε μονοφυσίτες, είναι αιρέσεις και σχίσματα.

Η Εκκλησία είναι Αγία. Πίστεύω εις Μίαν, Αγία, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν. Γιατί η Εκκλησία είναι Άγια; Διότι είναι Άγιος ο Ιδρυτής της, διότι είναι Άγιο το Πνεύμα που την εμψυχώνει, το Άγιο Πνεύμα. Διότι είναι Άγιο το Ευαγγέλιο, Αγία η Γραφή, αγία η διδασκαλία της, αγία η Παράδοση της. Διότι είναι Άγια τα Μυστήρια της, διότι είναι άγιος ο σκοπός της. Η Εκκλησία είναι εργαστήριο αγιότητος. Μέσα στην Εκκλησία υπάρχει η Χάρις του Θεού που αναδεικνύει Αγίους, όπως ανέδειξε την Αγία Παρασκευή. Τί λέγω; Εκατομμύρια Αγίους και μάρτυρες και μεγαλομάρτυρες και θαυματουργούς, που και τα ιερά τους λείψανα θαυματουργούν. Η Εκκλησία είναι Αγία, δημιούργησε εκατομμύρια Αγίους, δεν έχει σημασία ότι μες την Εκκλησία υπάρχουν και ασεβείς και φαύλοι. Οι ασεβείς και φαύλοι δεν καταργούν τους Αγίους και την αγιότητα της Εκκλησίας, της Εκκλησίας του Θεού. Η Εκκλησία δεν είναι απλώς ανθρώπινος οργανισμός, είναι θεανθρώπινος οργανισμός, γι’ αυτό και δεν μπόρεσαν να την γκρεμίσουν οι εχθροί και οι προδότες της Πίστεως.

Η Εκκλησία είναι Καθολική. Τι σημαίνει η Εκκλησία είναι Καθολική; Οι Παπικοί ονομάζουν τους εαυτούς τους καθολική εκκλησία. Λάθος, δεν είναι εκκλησία οι Καθολικοί είναι Αίρεση, δεν είναι καθολική η εκκλησία τους, η λεγομένη εκκλησία τους. Λέγεται καθολική, αλλά δεν είναι, έχει το όνομα δεν έχει την Χάρη. Καθολική είναι η δική μας η Εκκλησία. Γιατί; Καθολική θα πει, έχει όλη την Αλήθεια της Πίστης. Δεν πέταξε τίποτε από τις αλήθειες της Πίστεως, δεν διαστρέβλωσε τίποτε από τις αλήθειες της Πίστεως. Επειδή η Εκκλησία μας έχει όλη την Αλήθεια της Πίστεως, που φανέρωσε ο Κύριος για τη σωτηρία μας, γι’ αυτό λέγεται Καθολική η δική μας Εκκλησία. Οι Παπικοί, από το όνομα «Καθολική» δεν έχουν την Χάρη. Εμείς οι Ορθόδοξοι έχουμε το όνομα «Καθολική» και την Χάρη.

Η Εκκλησία είναι Αποστολική, τί σημαίνει τούτο; Ο Θεός την ίδρυσε δια μέσου των Αποστόλων. Διάλεξε δώδεκα, δεκατρείς ανθρώπους απλοϊκούς, αγραμμάτους, τους εξαπέλυσε στην οικουμένη, κήρυξαν τα ωραιότερα λόγια, λόγια που τα θαυμάζουν αιώνες, λόγια ασύγκριτα. Οι φιλόσοφοι δεν φτάνουν τη σοφία των Αποστόλων. Και μερικά έτη, και μερικές δεκαετίες μετά τον θάνατο και την Ανάσταση του Χριστού, ίδρυσαν στην οικουμένη, ανάμεσα σε όλα τα κράτη και πάνω από όλα τα κράτη, το Κράτος του Θεού, την Εκκλησία. Όχι ακρογωνιαίο λίθο, αγκωνάρι τον ίδιο τον Χριστό και δευτερεύοντες θεμελιωτή τους, τους Αποστόλους και λίθους του οικοδομήματος αυτού που λέγεται Εκκλησία, έχει η Εκκλησία όλους τους συνειδητούς χριστιανούς. Είμαστε ζωντανά λιθάρια στο μεγαλόπρεπο οικοδόμημα του Χριστού που λέγεται Εκκλησία.

Η Εκκλησία αδελφοί μου, είναι η κιβωτός της σωτηρίας μας, είναι το εργαστήριο της αγιότητος, είναι να εκφραστώ αλλιώς, η μητέρα μας, η γλυκιά μας μάνα, που μας χαρίζει ελπίδα και παρηγοριά και δύναμη. Μέσα στην Εκκλησία γίνονται θαύματα, γι’ αυτό δεν γκρεμίζεται η Εκκλησία. Και τι είπε ένας Πατέρας της Εκκλησίας; Κανείς δεν μπορεί να έχει τον Θεό Πατέρα, αν δεν έχει την Εκκλησία μητέρα. Αν δεν έρχεται κάθε Κυριακή στη μεγάλη αυτή οικογένεια του Χριστού, να πει το «Δόξα Σοι τῷ δείξαντι τὸ φῶς», να πει το «Σε υμνούμεν, σε ευλογούμεν, σοι ευχαριστούμεν, Κύριε».

Αδελφοί μου, όλα είναι μάταια στον κόσμο. Η Εκκλησία δεν είναι μάταιο πράγμα. Να μείνουμε πιστοί στην Πίστη, στην Ορθοδοξία, στην γλυκιά μας μάνα την Εκκλησία μέχρι τέλους. Κι όταν φύγουμε απ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο, σαν παιδιά της Εκκλησίας της Ορθοδοξίας, δεν θα πάμε κάτω που πηγαίνουν οι ασεβείς. Θα πάμε πάνω, πάνω από τα άστρα, πάνω από τους γαλαξίες και θα παραλάβουμε Βασιλεία ασάλευτη, απερίγραπτη και θα βασιλεύουμε μαζί με τον Βασιλέα των βασιλευόντων, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, στους απεράντους αιώνας και της Βασιλείας ημών ουκ έσται τέλος. Αμήν!»

Απομαγνητοφώνηση: Ιστολόγιο Κατάνυξη