Άρθρο της Ελένης Καμπούρη
Ο Πατριάρχης ομολογεί ότι προσεύχεται για έναν άξιο διάδοχο του πάπα Φραγκίσκου με τον οποίο θα ήθελε να γιορτάζουν το Πάσχα κατά την ίδια ημερομηνία
Τι κι αν ο παπισμός έχει πλήθος αιρετικών δοξασιών; Ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος επιμένει πεισματικά να ονειρεύεται τον συνεορτασμό του Πάσχα με το Βατικανό και φυσικά την απροϋπόθετη ένωση.
Η είδηση
Σύμφωνα με δημοσίευμα [1], σε όμιλο αγγλικανών και παπικών προσκυνητών από τη Βρετανία, ο κ. Βαρθολομαίος δήλωσε πως «προσευχόμεθα να εκλεγεί ένας άξιος διάδοχος του Πάπα Φραγκίσκου για να συνεχίσουμε τις οικουμενικές σχέσεις, τον οικουμενικό διάλογο που αρχίσαμε εδώ και μερικές δεκαετίες, όπως αυτό συμβαίνει και με την αγγλικανική κοινωνία»….«Με τον μακαριστό Πάπα Φραγκίσκοκάναμε προσπάθεια τον τελευταίο καιρό να καταλήξουμε σε μία συμφωνία να συνεορτάζουμε το Πάσχα, πάντοτε, εις το διηνεκές, όλοι οι χριστιανοί μαζί την ίδια ημέρα. Δυστυχώς, οι προσπάθειές μας δεν πρόφτασαν να ολοκληρωθούν, αλλά έχουμε πάντοτε μία ελπίδα ότι και ο νέος Πάπας θα είναι θετικός, όπως ήταν ο μακαριστός Φραγκίσκος για να καταλήξουμε σε αυτό το ιστορικό γεγονός».
Επίσης, δεν δίστασε να αναφερθεί στην επέτειο των 1.700 ετών από την σύγκληση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου στη Νίκαια της Βιθυνίας, την οποία επρόκειτο να τιμήσουν από κοινού με τον πάπα Φραγκίσκο σε επίσκεψη που προγραμμάτιζαν στην πόλη αυτή τον Μάιο. Ο νέος πάπας φέρεται να είναι θετικός σε μία τέτοια συνάντηση σύμφωνα με νεότερο δημοσίευμα [2]. Ο κ. Βαρθολομαίος αναμένεται πάντως να πάει στην Ρώμη την Κυριακή 18 Μαΐου για την ενθρόνιση του νέου πάπα και να έχει ιδιαίτερη συνάντηση μαζί του. Στα παραπάνω δημοσιεύματα αναφέρεται επίσης ότι ο κ.Βαρθολομαίος θα επιθυμούσε επίσημη επίσκεψη του νέου πάπα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 30 Νοεμβρίου, που είναι η εορτή του Αποστόλου Ανδρέου.
Σε τρίτο δημοσίευμα [3], αναφέρεται ότι έδωσε συγχαρητήρια στον νέο πάπα, Λέοντα τον 14ο, για την εκλογή του με «την ελπίδα του ότι ο Αμερικανός Ποντίφικας θα συνεχίσει το έργο του προκατόχου του για την προσέγγιση της Ορθόδοξης και της Καθολικής Εκκλησίας». Αυτά ειπώθηκαν στην τιμητική εκδήλωση για τον Πατριάρχη Κων/πόλεως Βαρθολομαίο η οποία έλαβε χώρα στο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Βασιλείου και Ελίζας Γουλανδρή που είχε ως θέμα την ζωή και το έργο του Πατριάρχη.
Αμετανοησίας το ανάγνωσμα
Αναρωτιόμαστε σε τι αποσκοπούν όλα αυτά. Υπάρχει περίπτωση ο οποιοσδήποτε πάπας να μετανοήσει και να επιστρέψει στην Ορθοδοξία; Γιατί τότε μόνο θα είχαν αξία όλες αυτές οι αβρότητες και τα αγαπητικά λόγια εκ μέρους του Πατριάρχη ή όλες αυτές οι συναντήσεις και οι εορτασμοί. Ο παπισμός δεν θα προδώσει ποτέ τις θέσεις και τις πεποιθήσεις του ό,τι και να γίνει, οπότε όλα οδηγούν στον θεομίσητο Οικουμενισμό και την απροϋπόθετη ένωση. Η Ορθοδοξία δεν γίνεται να έχει πνευματική σχέση με την αίρεση του παπισμού ή άλλων μη ορθόδοξων ομολογιών, όσο οι εκπρόσωποι και οπαδοί τους εμμένουν στις πλάνες τους και δεν επιστρέφουν στην Ορθοδοξία.
Πολλοί σκέφτονται ότι ίσως οι συγγνώμες [4] του πάπα Φραγκίσκου για λάθη και αστοχίες των Παπικών μπορεί να αποτελούν μία ένδειξη καλής θελήσεως για μετάνοια από την πλευρά του Βατικανού αλλά αυτό μόνο ως κακόγουστο αστείο μπορεί να εκληφθεί. Μία τυπική και αόριστη συγγνώμη αποτελεί στάχτη στα μάτια όλων αυτών που εθελοτυφλούν και αρνούνται να δουν το πραγματικό πρόσωπο του παπισμού.
Η στάσις του Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης έναντι των μη ορθόδοξων ομολογιών
Αν θέλουμε να μάθουμε τι πραγματικά είναι ο παπισμός και τα διάφορα άλλα αιρετικά παρακλάδια, αρκεί να μελετήσουμε τους Αγίους Πατέρες. Ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης [5] είναι σαφής και τα λεγόμενα του αποτελούν καταπέλτη κατά της παπικής αποσκίρτησης και των διαφόρων άλλων αιρετικών ομολογιών:
– «Ουδεμία άλλη Χριστιανική Ομολογία εκτός από την Ορθοδοξία μπορεί να φέρει ένα Χριστιανό στην τελειότητα της Χριστιανικής ζωής ή αγιότητος και να ολοκληρώση την κάθαρσι από τις αμαρτίες και να οδηγήση στην αφθαρσία, διότι οι άλλες ομολογίες κατέχουν την αλήθεια εν αδικία (Ρωμ. α’, 18), ανέμιξαν την δεισιδαιμονία και το ψεύδος με την αλήθεια και δεν κατέχουν εκείνα τα θεόσδοτα μέσα για την κάθαρσι, τον αγιασμό, την αναγέννησι και ανανέωσι τα οποία κατέχει η Ορθόδοξος Εκκλησία».
– «Ο πάπας και οι παπικοί, – κάλαμος υπό ανέμου σαλευόμενος – έχοντας υποδουλώσει όλον τον Καθολικισμό στην αίρεσι, τον κατέστησαν αδιόρθωτο, διότι ο πάπας παρ’ όλες τις αιρέσεις του αναγνωρίζεται ως αλάθητος από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και έτσι δεν είναι δυνατόν να διορθωθή από κάποιον που σκέπτεται αντίθετα».
– «Οι Ρωμαιοκαθολικοί, με το να αναγνωρίζουν τον πάπα ως κεφαλή της Εκκλησίας, έχασαν την πραγματική Κεφαλή της Εκκλησίας – τον Χριστό – και παρέμειναν χωρίς Κεφαλή…» (2, σελ. 37).
– «Οι Λουθηρανοί απεκόπησαν και παρέμειναν χωρίς την Κεφαλή, οι Αγγλικανοί επίσης. Δεν έχουν την Εκκλησία…και ο Βελίαλ τους πολεμά με την δύναμι και τις μηχανορραφίες του και τους κρατά στην πλάνη του και την απώλεια. Ένα πλήθος ανθρώπων χάνονται στην αθεΐα και την φαυλότητα» (1, σελ.52).
– «Οι διάφορες Ομολογίες διατηρούν γνώμες και διδασκαλίες συνήθως αντίθετες προς την θεία αλήθεια του Ευαγγελίου και την διδασκαλία των Αγίων Αποστόλων, των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων και των Αγίων Πατέρων… Η σχετικοποίησις της Πίστεως (του δόγματος) οδηγεί σε απιστία ή σε ψυχρότητα πίστεως, σε αμέλεια όσον αφορά στην τήρησι των αρχών της Πίστεως, σε ψυχρότητα μεταξύ των Χριστιανών» (1, σελ. 31).
Οικουμενιστικές πατριαρχικές εμμονές
Έτσι, λοιπόν, από το “τον πάπα να καταράσθε” του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού μέχρι το “ο πάπας είναι φίλος της Ορθοδοξίας και αγιώτατος αδερφός” του κ. Βαρθολομαίου, μεσολαβεί μία άβυσσος. Είναι κάτι παραπάνω από φρικτά αυτά που κατά καιρούς έχουν ακουστεί από τα πατριαρχικά χείλη. Έτσι και σε αυτήν την περίπτωση, οι δηλώσεις του Πατριάρχη γράφουν μία νέα παράδοξη εκκλησιαστική θέση η οποία μάχεται τους Αγίους Θεοφόρους Πατέρες άρα και τον Ίδιο τον Άγιο Τριαδικό Θεό. Πώς μπορεί να προσφωνείται “μακαριστός” ο πάπας ο οποίος είναι ο αρχηγός της αίρεσης των Λατίνων;
Αν και ο Κύριος ανέτρεψε τα σχέδια των οικουμενιστών με τον θάνατο του πάπα Φραγκίσκου, για ποιο λόγο ο κ. Βαρθολομαίος επιμένει τόσο πολύ να καθιερωθεί ο κοινός εορτασμός του Πάσχα και προσπαθεί να παρακάμψει το Θείο θέλημα; Δεν πήρε το μήνυμα ότι αυτός ο συνεορτασμός δεν είναι θεάρεστος; Φέρεται σαν να προσπαθεί να υποδείξει στον Κύριο τις βουλές Του. Μήπως θα Τον παραγκωνίσει για να υλοποιήσει τα δικά του οικουμενιστικά και συγκρητιστικά σχέδια;
Εν κατακλείδι, εμείς πιστοί στην μόνη αληθινή Εκκλησία, την Ορθοδοξία, συντασσόμαστε με τον λόγο του Αγίου Κυπριανού Καρθαγένης: «Η αληθινή Εκκλησία παραμένει μία και αδιαίρετος και η μόνη που σώζει. Αυτή είναι η Ανατολική Ορθόδοξος Εκκλησία».