.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Παπά-Λευτέρης: Τιμή μου η καθαίρεσή μου, αλλά δεν ισχύει

Με γραπτή του ανακοίνωση επικρίνει τον Οικουμενικό Πατριάρχη και τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας, τους οποίους κατηγορεί ακόμα και για την αναγνώριση των μικτών γάμων- 

Τι λέει η ανακοίνωση της Αρχιεπισκοπής για την καθαίρεση



Ο ιερέας Ελευθέριος Τάτσης. Φώτο: Supplied

Μετά την ανακοίνωση της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο καθαίρεσε τον ιερέα Ελευθέριο Τάτση ο ίδιος έστειλε μακροσκελέστατη επιστολή στο «Νέο Κόσμο» όπου αναφέρει ότι η ενέργεια του Πατριαρχείου να τον καθαιρέσει τον τιμά αλλά «δεν ισχύει» και εξηγεί τους λόγους.

Μεταξύ άλλων αναφέρει:

«Μετά μεγάλης μου χαρᾶς, ἀλλά καί συγχρόνως μετά λύπης, ἀνέγνωσα τήν ἀναμενόμενη κατά τά ἄλλα ἀπόφαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου τῆς καθαιρέσεώς μου, γιά τόν λόγο ὅτι ΔΙΕΚΟΨΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΜΑΚΑΡΙΟ!!

Χαρᾶς δέ, διότι ὁ Θεὸς μέ ἀξίωσε στά 80 μου χρόνια καί μετά ἀπό 56 χρόνια προσφορᾶς στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ νά τόν ὁμολογῶ καί νά μιμηθῶ τούς ἁγίους Πατέρες μας, πού ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ διέκοπταν τήν κοινωνία μέ τούς ἀκαθαιρέτους αἱρετικούς, ἐπίσης διότι ἔχουμε ἐντολή ἀπό τόν Κύριό μας νά χαιρόμαστε καί νά αἰσθανόμαστε ἀγαλλίαση καί ὅτι εἴμαστε μακάριοι ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ρῆμα καθ᾿ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ. (Ματθ. 5,11). Λύπη ὅμως, γιά τόν ξεπεσμό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας, πού ὄχι μόνον δέν στάθηκαν στό ὕψος τους ὥς Ἐπίσκοποι, ἀλλά καταδικάζουν σέ καθαίρεση ὅσους δέν τούς ἀκολουθοῦν καί ὅσους ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΩΣ ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΣΩΖΟΥΣΑ ΠΙΣΤΗ!! Μία καθαίρεση πού ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ, ἀλλά μᾶλλον ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΘΑΙΡΕΣΑΝ!!! Ἡ καθαίρεση κατά τούς ἁγίους Πατέρες ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ἄν εἶναι ἀπό αἱρετικούς καί ἄν εἶναι ἄδικη. Οἱ λόγοι πού διέκοψα τήν κοινωνία μέ τούς ἀνωτέρω ἐπισκόπους εἶναι γνωστοί, ἀλλά τούς ἐπαναλαμβάνω γιά μία ἀκόμη φορά.

Καί ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας συνυπόγραψαν τήν αἱρετική ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, πού ἀναγνώρισε τίς αἱρέσεις ὡς ἐκκλησίες ἔχοντας σωστικά μυστήρια. Ἀναγνώρισαν τούς μικτούς γάμους καί κατέλυσαν τήν νηστεία. Ἀποδέχτηκαν τά βλάσφημα κείμενα τοῦ Π.Σ.Ε. καί στήν οὐσία κατέλυσαν τό σύμβολο τῆς Πίστεως, εἰς ΜΙΑΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Ἀλλά σύν τοῖς ἄλλοις ὁ ἀρχ. Μακάριος, τά Θεοφάνεια μέ τό παλαιό ἡμερολόγιο, ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ μέ τούς καθηρημένους, ἀχειροτόνητους, ΑΒΑΠΤΙΣΤΟΥΣ, Οὐνῖτες, Οὐκρανούς καί τό προέβαλλε μάλιστα στήν ἐπίσημη ἱστοσελίδα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς. Καί μόνον αὐτή του ἡ πράξη καταδικάζεται, συμφώνως μέ τούς ἱερούς Κανόνες, (10ος, 11ος καί 45ος Ἀποστολικός, 2ος Ἀντιοχείας, 33ος Λαοδικείας, 9ος Τιμοθέου καί πληθώρα ἄλλων Κανόνων)· ΑΥΤΟΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΓΩ!!

Ὅσον ἀφορᾶ τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, ἔπρεπε νά καθαιρεθεῖ ὄχι μόνον μία φορά ἀλλά πολλάκις! Εἶναι ὁ μοναδικός Πατριάρχης πού ἔχει ξεστομίσει τέτοιες βλασφημίες, πού οἱ παλαιοί αἱρετικοί φαίνονται μπροστά του Ὀρθόδοξοι!! Εἶναι ὁ μοναδικός Πατριάρχης πού τόλμησε νά πεῖ πώς: «ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοί σωτηρίας», ὅτι τό Κοράνιο (καί οἱ Γραφές τῶν ἄλλων θρησκειῶν) εἶναι «ἴσο μέ τήν Ἁγία Γραφή καί ἱερό ὅπως αὐτή(!!!!), ὅτι πολλές ἐντολές τοῦ Θεοῦ εἶναι προσωρινές (!!!!), ὅτι εἶναι «εὐλογημένη» ἡ Συναγωγή τῶν Ἑβραίων, ποὺ ἀπεκήρυξε ὁ ὑπ᾽ αὐτῶν σταυρωθείς Κύριος (!!!!), ὅτι ἡ βασική ἀρχή τῆς Μασονίας, δηλαδή ἡ ἄποψη ὅτι: «ἕκαστος νά λατρεύῃ τόν Ἕνα Θεόν ὡς [=ὅπως] προτιμᾷ…», ὅτι «ὁ Θεός εὐαρεστεῖται εἰς τήν εἰρηνικήν συμβίωσιν τῶν ἀνθρώπων καί μάλιστα αὐτῶν οἱ ὁποῖοι Τόν λατρεύουν ἀνεξαρτήτως τῶν διαφορῶν, αἱ ὁποῖαι ὑπάρχουν εἰς τήν πίστιν μεταξύ τῶν τριῶν μεγάλων μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν» εἶναι ἀποδεκτή, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι μία, ἀνάμεσα στίς 348 «ἐκκλησίες» – μέλη τοῦ Π.Σ.Ε – οἱ ὁποῖες διευθύνονται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὅτι: «οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τήν διάσπασιν (τό Σχίσμα) Προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καί εὑρίσκονται ἤδη εἰς χεῖρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ (!!!) καί τόσα ἄλλα πού δέν μᾶς φθάνει ὁ χῶρος νά τά γράψουμε. Τά ἔχω ἀναφέρει στήν ἀπολογία μου.

Καί ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος καί ὁ ἀρχιεπίσκοπος Μακάριος, ἔπρεπε νά καθαιρεθοῦν. Ἀντί αὐτοῦ, καθαιροῦν ἐμᾶς, ὅπως καθαίρεσαν τόν ἀείμνηστο Σωτηρόπουλο.

Γιά αὐτόν τόν λόγο Η ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΠΟΥ ΥΠΟΒΛΗΘΗΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΥΡΗ, καί ἔχει γίνει (συμφώνως μέ τόν 15ο Κανόνα τῆς πρωτοδευτέρας Συνόδου ἐπί Μεγάλου Φωτίου ἐν Κων/πόλη) ἀπό ψευδεπισκόπους καί ψευδοδιδασκάλους καί ὄχι Ὀρθοδόξους. Παραθέτω λοιπόν τίς ἀποδείξεις πού καθιστοῦν ἄκυρη τήν καθαίρεσή μου καί γιά αὐτόν τόν λόγο συνεχίζω καί ἱερουργῶ.

Συμφώνως μέ τόν 3ο Κανόνα τῆς 3ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου πού μᾶς λέει: «Εἰ δέ τινες τῶν ἐν ἑκάστῃ πόλει, ἢ χώρᾳ κληρικῶν, ὑπὸ τοῦ Νεστορίου, καὶ τῶν σὺν αὐτῷ ὄντων, τῆς ἱερωσύνης ἐκωλύθησαν διὰ τὸ ὀρθῶς φρονεῖν, ἐδικαιώσαμεν καὶ τούτους τὸν ἴδιον ἀπολαβεῖν βαθμόν. Κοινῶς δὲ τοὺς τῇ ὀρθοδόξῳ καὶ οἰκουμενικῇ συνόδῳ συμφρονοῦντας κληρικούς, κελεύομεν τοῖς ἀποστατήσασιν, ἢ ἀφισταμένοις ἐπισκόποις, μηδόλως ὑποκεῖσθαι κατὰ μηδένα τρόπον».

Ἐδῶ ξεκάθαρα ἡ Τρίτη Οἰκουμενική Σύνοδος, ὄχι μόνον δέν ἀποδέχεται τίς καθαιρέσεις πού ἔκανε ὁ Νεστόριος στούς Κληρικούς του πού διεκοψαν τήν κοινωνία μέ αὐτόν, ἀλλά καί τούς ἀποκατέστησε στόν βαθμό πού εἶχαν καί τούς ἐδικαίωσε, «δικαιώσαμεν καὶ τούτους τὸν ἴδιον ἀπολαβεῖν βαθμόν….μηδόλως ὑποκεῖσθαι κατὰ μηδένα τρόπον».

Ἀλλά καί ὁ 15ος Κανόνας τῆς ΑΒ Συνόδου ἐπί Μεγάλου Φωτίου μᾶς λέει ξεκάθαρα πώς «ὄχι μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑπόκεινται», δηλαδή ὄχι μόνον δέν ὑπόκεινται στήν καθαίρεση, ἀλλά καί πρέπει νά τιμηθοῦν ὡς ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ ἀπό τούς ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ (!!!) ἐπειδή ΔΙΕΚΟΨΑΝ τήν κοινωνία μέ τόν ψευδεπίσκοπο πού κηρύσσει αἵρεση!!!

«Οἱ γὰρ δι’ αἵρεσίν τινα, παρὰ τῶν ἁγίων Συνόδων, ἢ Πατέρων, κατεγνωσμένην, τῆς πρὸς τὸν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτοὺς διαστέλλοντες, ἐκείνου δηλονότι τὴν αἵρεσιν δημοσίᾳ κηρύττοντος καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ’ Ἐκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑπόκεινται πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτοὺς τῆς προς τὸν καλούμενον Ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλὰ καὶ τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οὐ γὰρ Ἐπισκόπων, ἀλλὰ ψευδεπισκόπων καὶ ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν καὶ οὐ σχίσματι τὴν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν Ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι». (Πηδάλιον σελ. 358).

Ἡ ἔκφραση «οἱ τοιοῦτοι (οἱ ἀποτειχισθέντες) οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑπόκεινται», ἐννοεῖ τά ἐπιτίμια πού ἔχουν ὁρίσει οἱ ἱεροί Κανόνες γι’ αὐτούς πού κάνουν παρασυναγωγή, φατρία, ἤ καί σχίσμα. Ὅταν, στή συνέχεια, λέγει «τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται» ἐννοεῖ ὅτι οἱ ἀποτειχισθέντες εἶναι ἄξιοι τιμῆς καί ἐπαίνου, λόγῳ τοῦ ὅτι ἐβοήθησαν τήν Ἐκκλησία νά μήν παρεκκλίνει ὡς πρός τήν πίστη καί στήν οὐσία ἀπέτρεψαν τά σχίσματα καί τούς μερισμούς.

Ὁ Ἅγ. Νικόδημος, στὸ σημεῖο αὐτό, ἑρμηνεύει ὡς ἐξῆς: «ἀλλὰ καὶ τιμῆς τῆς πρεπούσης, ὡς ὀρθόδοξοι, εἶναι ἄξιοι». Τό «ὡς ὀρθόδοξοι» σημαίνει ὅτι, εἰς τήν ὑπάρχουσα καί κηρυττομένη αἵρεση, οἱ ἀποτειχισθέντες ἐτήρησαν ὀρθόδοξον στάσιν, ἀπομακρυνόμενοι ἀπό τόν αἱρετικό Ἐπίσκοπο. Ἐδῶ βεβαίως ἐννοεῖται ὅτι οἱ ὑπόλοιποι μή ἀποτειχισθέντες, πού δέν ἐτήρησαν ὀρθόδοξη στάση, δέν ἐβοήθησαν τήν Ἐκκλησία νά ὀρθοδοξήσει, ἀλλά μέ τήν δειλία τους ἔδωσαν χῶρο στήν αἵρεση νά ἑδραιωθεῖ, ἀφοῦ συνέπλευσαν μέ αὐτήν. Ἐφ’ ὅσον λοιπόν, οἱ μέν ἀξιώνονται τιμῆς καί ἐπαίνου, ἐξυπακούεται ὅτι οἱ ἐκ τοῦ ἀντιθέτου ὑποκύψαντες καί συμβιβασθέντες, εἶναι ἄξιοι κατηγορίας καί τιμωρίας. Αὐτό τό βλέπουμε καί στήν ἐρώτηση ὅπου ἔθεσε ὁ Ἐπίσκοπος Ρουφινιανός στόν Μέγα Ἀθανάσιο, γιά τό τί μέλλει γενέσθαι μέ τούς ἱερεῖς, ὅπου εἶχαν κοινωνία μέ τούς αἱρετικούς.

Εἶναι σύνηθες γεγονός στήν Εκκλησιαστική Ἰστορία ψευδοσύνοδοι καί αἱρετικοί νά καταδικάζουν Ὀρθοδόξους κληρικούς σέ καθαίρεση, ἡ ὁποία, ὅμως, εἶναι ἐκκλησιολογικῶς καί κανονικῶς ἀνυπόστατη, ἐπειδή διενεργεῖται ἀπό αἱρετικούς ἐπισκόπους (π.χ. ἡ εἰκονομαχική ψευδοσύνοδος τῆς Ιερείας τοῦ 754 ἀναθεμάτισε τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό, ἡ ἐνδημοῦσα ψευδοσύνοδος τοῦ Πατριάρχη Κων/πόλεως Ἰωάννη Καλέκα, μέ τήν συμμετοχή τῶν Πατριαρχῶν Ἀντιοχείας καί Ἱεροσολύμων, τοῦ 1343 καταδίκασε σέ καθαίρεση καί ἀναθεματισμό τόν τότε Ἱερομόναχο Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ καί τόν Ἰσίδωρο Βουχερᾶ, Ἐπίσκοπο Μονεμβασίας, συναγωνιστή καί στενό συνεργάτη τοῦ Ἁγ. Γρηγορίου καί συνέχισαν νά ἱερουργοῦν) . Τοῦτο σημαίνει ὅτι ἐάν μία Σύνοδος, πού ἀκολουθεῖ μία αἵρεση, καταδικάσει σέ καθαίρεση ἕναν Ὄρθόδοξο Ἱερέα, πού ὁμολογεῖ καί κηρύσσει δημοσίως τά Ὀρθόδοξα δόγματα καί ἀσκεῖ θεολογική κριτική τῆς ψευδο-συνοδικῶς εἰσαχθείσας αἱρέσεως, ἤ τῆς αἱρέσεως πού κηρύσσεται δημοσίως ἀπό τόν Ἐπίσκοπο καί παύει τό μνημόσυνο τοῦ Ἐπισκόπου, ἐπειδή ἐκεῖνος ἀκολουθεῖ τίς αἱρετικές ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου, ἤ ἐπειδή ἐκεῖνος κηρύσσει δημοσίως τήν αἵρεση, τότε ὁ ἐν λόγῳ Ἱερέας, πού καταδικάστηκε σέ ἐκκλησιολογικῶς καί κανονικῶς ἀνυπόστατη καθαίρεση, ἐξακολουθεῖ νά λειτουργεῖ κανονικά, χωρίς νά ἀναμένει τήν ἄρση τῆς καθαιρέσεώς του ἀπό Ὀρθόδοξη Σύνοδο ἤ ἀπό Ὀρθόδοξο Ἐπίσκοπο. Συγκεκριμένα, ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, στήν Τρίτη Ἐπιστολή του πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριο, γράφει: «ΑΠΑΣΙ ΤΟΙΣ ΠΑΡΑ ΣΗΣ ΕΥΛΑΒΕΙΑΣ ΚΕΧΩΡΙΣΜΕΝΟΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ Ἤ ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙΣΙ ΛΑΪΚΟΙΣ ΤΕ ΚΑΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΕΣΜΕΝ. ΟΥ ΓΑΡ ΕΣΤΙΝ ΔΙΚΑΙΟΝ ΤΟΥΣ ΟΡΘΑ ΦΡΟΝΕΙΝ ΕΓΝΩΚΟΤΑΣ ΣΑΙΣ ΑΔΙΚΕΙΣΘΑΙ ΨΗΦΟΙΣ, ΟΤΙ ΣΟΙ ΚΑΛΩΣ ΠΟΙΟΥΝΤΕΣ ΑΝΤΕΙΡΗΚΑΣΙ» (P.G. 77, 108A).

Ὁ Ἅγιος Κύριλλος ἐπαινεῖ τούς Κωνσταντινουπολῖτες πού διέκοψαν τό μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχου Νεστορίου, ΠΡΟΤΟΥ ΤΟΝ ΚΑΘΑΙΡΕΣΟΥΝ καί μέ αὐτόν τόν τρόπο κράτησαν ΑΣΠΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΜΩΜΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ!!! «ΤΑΥΤΗΝ ΕΝ ΕΑΥΤΟΙΣ ΑΝΑΖΩΠΥΡΟΥΝΤΕΣ ΑΕΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ, ΑΣΠΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΜΩΜΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΗΡΗΣΑΤΕ, ΜΗΤΕ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΕΣ ΤΩ ΜΝΗΜΟΝΕΥΘΕΝΤΙ (ΕΝΝΟΕΙ: ΝΕΣΤΟΡΙΩ), ΜΗΤΕ ΜΗΝ ΩΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΩ ΠΡΟΣΕΧΟΝΤΕΣ, ΕΙ ΜΕΝΕΙ ΛΥΚΟΣ ΑΝΤΙ ΠΟΙΜΕΝΟΣ, ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΑΥΤΗΝ ΗΜΩΝ ΤΗΝ ΥΠΟΜΝΗΣΙΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΓΕΝΟΜΕΝΗΝ, ΦΡΟΝΕΙΝ ΕΛΟΙΤΟ ΤΑ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΑ. ΤΟΙΣ ΔΕ ΓΕ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ, Ἤ ΛΑΪΚΩΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΗΝ ΠΙΣΤΙΝ ΚΕΧΩΡΙΣΜΕΝΟΙΣ, Ἤ ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙΣΙ ΠΑΡ’ ΑΥΤΟΥ, ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕΝ ΗΜΕΙΣ, ΟΥ ΤΗΝ ΕΚΕΙΝΟΥ ΚΥΡΟΥΝΤΕΣ ΑΔΙΚΟΝ ΨΗΦΟΝ, ΕΠΑΙΝΟΥΝΤΕΣ ΔΕ ΜΑΛΛΟΝ ΤΟΥΣ ΠΕΠΟΝΘΟΤΑΣ, ΚΑΚΕΙΝΟ ΛΕΓΟΝΤΕΣ ΑΥΤΟΙΣ: ΕΙ ΟΝΕΙΔΙΖΕΣΘΕ ΕΝ ΚΥΡΙΩ, ΜΑΚΑΡΙΟΙ. ΟΤΙ ΤΟ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΝΕΥΜΑ ΕΙΣ ΥΜΑΣ ΑΝΑΠΕΠΑΥΤΑΙ» (P.G. 77, 124A).

Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής δέν κοινωνοῦσε μέ κανένα ἀπό τά Πατριαρχεῖα καί σέ ἐρώτηση πού τοῦ ἔγινε γιά νά κοινωνήσει μέ αὐτούς ἀπάντησε: «Μὲ προστάσσετε ἐπίσης, ἐνῶ ἔχω αὐτὰ γραμμένα στὸ βιβλίο τῆς καρδιᾶς μου, νὰ ἔλθω καὶ νὰ κοινωνήσω μὲ τὴν Ἐκκλησία στὴν ὁποία κηρύττονται τέτοιου εἴδους δόγματα. Ἐπίσης νὰ γίνω κοινωνὸς μὲ αὐτοὺς ποὺ νομίζουν ὅτι στρέφονται ἐναντίον τοῦ διαβόλου μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα στρέφονται ἐναντίον τοῦ Θεοῦ; Νὰ μὴ δώσει ὁ Θεός, ποὺ γεννήθηκε γιὰ μένα χωρὶς ἁμαρτία! Ἐγὼ δὲν θὰ γίνω ποτὲ συγκοινωνὸς μὲ αὐτοὺς ποὺ δέχονται αὐτὲς τὶς καινοτομίες». (Μάξιμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Περὶ τῶν πραχθέντων, P.G.90, 144B-145C).

Θά μποροῦσα νά ἀναφερθῶ σέ πάμπολλους Ἁγίους Πατέρες πού καθαιρέθηκαν καί συνέχισαν νά ἱερουργοῦν καί νά ἀγωνίζονται ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας μας, ὅπως εἶναι ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καί πλεῖστοι ἄλλοι, ἀλλά θά μάκραινε πολύ ἡ ἐπιστολή.

Συμφώνως μέ τήν ἁγιοπατερική – διαχρονική μαρτυρία τῆς Ἐκκλησίας μας, παραμένω σταθερός στήν ΟΡΘΟΔΟΞΗ ὁμολογία μου, ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΝΑ ΙΕΡΟΥΡΓΩ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ.

Μετά τιμῆς,

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΤΑΤΣΗΣ,

ἑπόμενος τῶν Ἁγίων Πατέρων.


Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ

Στην ανακοίνωσή της η Αρχιεπισκοπή ανέφερε, μεταξύ άλλων:

«Η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας πληροφορεί τον ευαγή κλήρο και τον Ορθόδοξο λαό της πέμπτης ηπείρου ότι, με απόφαση της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, επεβλήθη στον μέχρι πρότινος κληρικό κ. Ελευθέριο Τάτση η ποινή της καθαιρέσεως από τον βαθμό της ιερωσύνης, για σειρά εκκλησιαστικών και κανονικών παραπτωμάτων στα οποία υπέπεσε. Ως εκ τούτου, ο ειρημένος κληρικός, με απόφαση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, επανήλθε στην τάξη των λαϊκών και απώλεσε το προνόμιο της ενδύσεως της ιερατικής αμφιέσεως, καθώς και το δικαίωμα της τελέσεως των Ιερών Μυστηρίων και των λοιπών ιεροπραξιών.

Η ανωτέρω λυπηρή εξέλιξη επήλθε ως απόρροια της επί μακρόν αντικανονικής συμπεριφοράς του κ. Ελευθερίου Τάτση, ο οποίος με διαδοχικές παραβατικές ενέργειες και με επιθετικές δημόσιες τοποθετήσεις του, έβαλε εναντίον της Ορθοδόξου Εκκλησίας, του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου, του Αρχιεπισκόπου, των Επισκόπων και των αδελφών του κληρικών, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να δημιουργήσει μια δική του ‘εκκλησία’, αποκόπτοντας επίσημα και εκούσια τον εαυτό του από την κανονική και μοναδική Ορθόδοξη Εκκλησία. Παρότι ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπός μας κ.κ. Μακάριος επεδίωξε με ειλικρίνεια, πατρική αγωνία και καρτερικότητα την ειρήνευση της ψυχής του, τη μετάνοια και την επιστροφή του στο Σώμα της Εκκλησίας, εντούτοις όλες δυστυχώς οι προσπάθειες του Ποιμενάρχου μας προσέκρουαν στον εγωισμό και στην επίμονη διάθεση αυτονόμησης του καθαιρεθέντος πλέον κληρικού.

Κατόπιν τούτων, η Ιερά Αρχιεπισκοπή μας υποχρεούται να υπενθυμίσει στο ευσεβές και φιλόχριστο ποίμνιό της ότι όλα τα Ιερά Μυστήρια και κάθε ιεροπραξία (Θείες Λειτουργίες, Ιερές Ακολουθίες, Γάμοι, Βαπτίσεις, Κηδείες κ.λπ.) που ενδέχεται να τελεί αντικανονικώς εφεξής ο καθηρημένος κληρικός κ. Τάτσης, είναι άκυρα και ανυπόστατα, θεωρούμενα ως μη γενόμενα από την κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία σε όλο τον κόσμο. Δηλαδή, τίποτε πλέον από αυτά που ενδεχομένως θα τελεί ο κ. Τάτσης δε θα αναγνωρίζεται από τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία, τις Αρχιεπισκοπές, τις Μητροπόλεις, τις Μονές του Αγίου Όρους και τις λοιπές Μονές της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Επίσης, επί τη βάσει των Ιερών Κανόνων, όσοι μετέχουν σε Μυστήρια και ιεροπραξίες που αντικανονικώς τελούνται από καθηρημένους κληρικούς, όπως από τον κ. Τάτση, αποκόπτουν τον εαυτό τους από το κανονικό σώμα της Εκκλησίας, δηλαδή αυτοαφορίζονται και επομένως δεν μπορούν να γίνονται δεκτοί ούτε για το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, ούτε για τα άλλα Μυστήρια, ούτε βεβαίως και για τις λοιπές Ακολουθίες, όπως είναι η κηδεία, από τις κανονικές ενορίες και εκκλησίες της Αρχιεπισκοπής.

Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπός μας και οι λοιποί κληρικοί της τοπικής μας Εκκλησίας εύχονται και προσεύχονται για τη μετάνοια και την επιστροφή τόσο του κ. Ελευθερίου Τάτση».



Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να είσαι πολιτικός και μέσα στις εκκλησίες που πας προεκλογικά μέρες Μεγάλης βδομάδας να ακούς " ΟΥΑΊ ΥΜΙΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ";;


Παραθέτουμε ένα όμορφο άρθρο, σχετικό με το τι είναι πιο εύκολο και τι πιο δύσκολο.

"Το πιο εύκολο πράγμα, είναι να είσαι ο Ιούδας. Λες πως είσαι φίλος, μα όταν βρεις την ευκαιρία, δε διστάζεις για τριάκοντα αργύρια, με ένα φιλί να προδώσεις τους ανθρώπους σου.

Το πιο εύκολο πράγμα, είναι να είσαι ο Πιλάτος. Κάθε φορά που τα πράγματα ζορίζουν, εσύ «νίπτεις τας χείρας σου». Δεν παίρνεις την ευθύνη ούτε για τις πράξεις σου, ούτε για τη ζωή σου.

Το πιο εύκολο πράγμα, είναι να είσαι και εσύ ένας από τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους. Για τον κόσμο όλο, τίμιος, δίκαιος, καθαρός, μέσα σου όμως, να κρύβεις μίσος, οργή, ζήλεια, υπερηφάνεια, ασπλαχνία.

Το πιο εύκολο πράγμα είναι να είσαι ο όχλος. Χάβρα Ιουδαίων. Να μην έχεις βούληση. Να μην παίρνεις καμία ευθύνη. Να μην βάζεις το μυαλό σου να σκεφτεί. Απλά να ακολουθείς. Σαν πρόβατο. Και «άρον άρον» να ζητάς να σταυρωθεί, αυτός που μέχρι χθες επευφημούσες.

Το πιο εύκολο πράγμα είναι να είσαι ο Βαραββάς. Να χτίζεις τη δική σου ελευθερία, τη δική σου ζωή, εις βάρος κάποιου άλλου. Το πιο εύκολο πράγμα, είναι να είσαι ο ληστής στα αριστερά. Και ακόμα και εκεί, στην έσχατη στιγμή σου, να μην λες ένα «ήμαρτον», αλλά να βρίζεις, να φωνάζεις, να κατηγορείς και να χλευάζεις άλλους για τα δικά σου λάθη.

Το δύσκολο, είναι να είσαι όπως ο Χριστός…

Να σταυρώνεσαι καθημερινά για χάρη όσων αγαπάς και παρόλα αυτά να ψιθυρίζεις πάνω από το σταυρό

«Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γάρ οίδασι τί ποιούσι».
«Γρηγορεῖτε»!

Με τον Μαθητή της αγάπης, με την Μητέρα Του, με τις Μυροφόρες, με τον Νικόδημο και τον Ιωσήφ, στα δεξιά Του!
Καλή Ανάσταση!"

ΑΦΡΟΔΊΤΗ ΚΑΣΤΑΝΗ

Γνωρίζω τρεῖς σταυρούς!

Ἕνας πατέρας τῆς Δύσεως τῆς πατερικῆς ἐποχῆς, ὁ ἅγιος Αὐγουστίνος εἶπε:


Γνωρίζω τρεῖς σταυρούς:

Ἕνα σταυρὸ ποὺ σώζει. 

Εἶναι ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ.

Ἕνα σταυρὸ διὰ τοῦ ὁποίου σώζεται ὁ ἄνθρωπος. 

Εἶναι ὁ σταυρὸς τοῦ καλοῦ ληστῆ, τοῦ ἐκ δεξιῶν του Χριστοῦ σταυρωθέντος.

Γνωρίζω κι ἕνα τρίτο σταυρό, ποὺ σὲ κάνει νὰ χάνεσαι γιὰ τὴν αἰωνιότητα. 

Εἶναι ὁ σταυρὸς τοῦ ἐξ ἀριστερῶν τοῦ Χριστοῦ σταυρωθέντος ληστῆ.
Οἱ τύποι αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, τῶν δύο ληστῶν, ἀντιπροσωπεύουν ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα. 

Ὁ σταυρὸς τοῦ ληστῆ τοῦ ἐκ δεξιῶν παίρνει μέσα του, παίρνει ἐπάνω του τὸ σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ σώζεται. 

Ὁ σταυρὸς τοῦ ἀριστεροῦ ληστῆ ἀντιπροσωπεύει τὴ μερίδα ἐκείνη τῶν ἀνθρώπων, ποὺ δὲν δέχονται τὸ σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ χάνονται.

Γενικὰ ὅμως τὸ σταυρὸ δὲν μποροῦμε νὰ τὸν ἀποφύγομε κατ’ οὐδένα τρόπο.

π. Δημήτριος Στανιλοάε (†)
(1903 - 1993) 

Οι ευεργεσίες του Θεού


Αν καθημερινά αναλογιζόμαστε τις ευεργεσίες του Θεού και συνεχώς Τον ευχαριστούμε, τότε θα μας χαρίσει πλούσια την χάρη του και θα μας δυναμώσει στον αγώνα μας.

Όταν έχουμε τη σκέψη μας...στραμμένη στα μελλοντικά αγαθά, που μας έχει ετοιμάσει ο Θεός τότε τίποτα από τα επίγεια χαρούμενα ή λυπηρά δεν μπορει να κλονίσει την πίστη μας.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

romioitispolis.gr

Οἰκουμενισμός καί: ἀλήθεια‒ἐλευθερία‒ἀγάπη


Τοῦ ✝︎Παναγιώτη Σημάτη

Στήν οὐσία του ὁ ἀνθρωπος εἶναι φτιαγμένος ἀπό τόν Θεό γιά τό «ποιεῖν δίκαια καί ἀληθεύειν» (Παρ. Σολ. 21, 3). Καί αὐτό τό κατόρθωμα ἐπιδιώκουν, καί ἐν πολλοῖς ἐπιτυγχάνουν, ἰδιαιτέρως οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, καθόσον ἔχουν ὡς κριτήριο καί στηρίζονται στήν μοναδική Ἀλήθεια, τόν Ἰησοῦ Χριστό.

Περισσότερο ὅμως ἀπό τό «ποιεῖν δίκαια», ἔχει γιά τό Χριστιανό ἰδιαίτερη βαρύτητα τό «ἀληθεύειν», διότι ἀναφέρεται σέ δογματικά θέματα καί ὡς ἐκ τούτου στήν ὀρθή Πίστη, ἀφοῦ ἡ ὀρθή Πίστις στόν Χριστό εἶναι ἡ εἰδοποιός διαφορά, βάσει τῆς ὁποίας ἀξιολογεῖται ὁ βίος τοῦ Χριστιανοῦ.

Γι' αὐτό ἀποτελεῖ παράξενο φαινόμενο τό γεγονός ὅτι ὀρθόδοξοι πιστοί δυσανασχετοῦν καί θεωροῦν ὡς βάρος, ἤ ἀκόμα καί ὡς ὕβρη, αὐτή τήν ἀναμφισβήτητη ἁγιοπατερική ἀλήθεια. Τήν διδασκαλία δηλαδή τῶν Ἁγίων ὅτι, δέν εἶναι δυνατόν νά βρίσκεται κανείς στό χῶρο τοῦ «ποιεῖν δίκαια καί ἀληθεύειν», ὅταν ἀδιαφορεῖ (δηλ. δέν ποιεῖ δίκαια) καί δέν ἀντιδρᾶ (δηλ. δέν ἀληθεύει), καθ' ὅν χρόνο βλέπει νά καταλύεται ἡ Χριστοπαράδοτη ἀλήθεια τῆς Πίστεως ἀπό μιά αἵρεση.

Συγκεκριμένα: Εἶναι θεία Ἐντολή οἱ Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας πρωτίστως, ἀλλά καί κάθε πιστός, νά ἀγρυπνοῦν ἐπιμελῶς καί νά φροντίζουν νά τηρεῖται ἡ διδασκαλία τοῦ Κυρίου μέ τόση ἀκρίβεια, ὥστε «ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία» νά μήν ἀλλοιωθεῖ. Αὐτή τήν Ἐντολή φύλαξαν μετά σχολαστικότητος οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας καί ὑπακούοντας σ' αὐτούς τό ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας, τήν ὑλοποίησαν στή ζωή τούς ‒κυρίως πολεμώντας τήν αἵρεση‒ καί μᾶς ἄφησαν ἱερή Παρακαταθήκη τά συγγράμματά τους καί τούς Ἱερούς Κανόνες, ὥστε, ὅταν καί σέ ἐμάς ἐμφανιστεῖ μία αἵρεση, νά πράξουμε ἀναλόγως (δίκαια καί ἐν ἀληθείᾳ).

Οἱ παραπάνω διαπιστώσεις ἔχουν ἄμεση σχέση μέ τήν κατάσταση πού ἐπικρατεῖ σήμερα, ἐποχή τῆς ἄκρατης ἐκκοσμικεύσεως, τῆς Νεοορθοδοξίας καί τῆς Μεταπατερικότητος, συστατικά στοιχεῖα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πού γιγαντώνεται ἀνεξέλεγκτα.

Καί τί παρατηροῦμε; Ἀπό τήν μιά μεριά οἱ Οἰκουμενιστές Ἐπίσκοποι ἔχουν ἐπιβάλει τήν Παναίρεση, καί μάλιστα Συνοδικά, μέ τήν Κολυμπάρια Σύνοδο τῆς Κρήτης. Ἀπό τήν ἄλλη μεριά οἱ θεωρούμενοι ὡς εὐσεβεῖς Ἐπίσκοποι, Ἱερεῖς καί Λαϊκοί, πού ἰσχυρίζονται πώς δέν συμφωνοῦν μέ τούς Οἰκουμενιστές, παρά ταῦτα κοινωνοῦν μέ τούς ἀρχηγούς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τούς παρουσιάζουν στούς πιστούς ὡς ποιμένες, στούς ὁποίους ὀφείλεται σεβασμός ὑπακοή καί ὄχι "ἀντάρτικο"!

Ἐτσι οἱ πιστοί δέν ἀντιδροῦν στήν παραχάραξη καί ἀλλοίωση τῆς Πίστεως, ἄν καί ἡ ἀλλοίωση δέν ἔχει γίνει σέ «ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία», ἀλλά καί σέ πολλά μέρη τῆς Εὐαγγελικῆς διδασκαλίας, καί σέ πλείστους Ι. Κανόνες, καί σέ ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, καί στίς Ι. Παραδόσεις.

Καί τί θά ἔπρεπε οἱ Ὀρθόδοξοι νά κάνουν γιά νά διαφυλάξουν τήν ἀκεραιότητα τῆς Πίστεως; Ἀσφαλῶς ὅ,τι ἐντέλλεται ὁ Ἰησοῦς Χριστός καί ὅ,τι διδάσκουν οἱ Ἅγιοι, κι ὄχι ὅ,τι ἰδιοτρόπως ἀποφαίνεται κάθε Γέροντας, εἴτε "Οἰκονομία" τό βαπτίζει αὐτό, εἴτε "Ἀκρίβεια". Διότι δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅτι, ἡ ἀντίσταση στόν πρόδρομο τοῦ Ἀντιχρίστου, τόν Οἰκουμενισμό, μᾶς κάνει δυνατούς γιά νά ἀντισταθοῦμε στόν ἴδιο τόν Ἀντίχριστο.

Ἐξ ἄλλου εἶναι ἀδιάψευστη ἱστορική ἀλήθεια τό ὅτι: ποτέ καί πουθενά δέν ἐξαφανίστηκε κάποια αἵρεση ἀπό ...μόνη της, χωρίς τήν σθεναρή ἀντίσταση τῶν Ὀρθοδόξων ‒καί τίς περισσότερες φορές‒ χωρίς τίς θυσίες τῶν πιστῶν, κληρικῶν καί λαϊκῶν.

Ἔτσι βλέπουμε ὅτι:

(Α)

«Οἱ τὰ πάντα» «καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες» ἔγραψαν, ἐφάρμοσαν καὶ δίδαξαν στοὺς πιστούς, ποιά στάση ἔπρεπε νὰ ἔχουν ἀπέναντι σὲ κάθε καινοτομία καὶ κάθε αἵρεση. Ὁ χρόνος ἀνοχῆς (ἀπὸ τὴν στιγμὴ τῆς καταγγελίας τῆς αἱρέσεως) ἦταν πάντα μικρὸς καὶ ἀποσκοποῦσε στὴν ἐνημέρωση τῶν πιστῶν καὶ στὴν διόρθωση τῶν αἱρετιζόντων (ἀλλὰ καὶ ὅσων τοὺς ἀκολουθοῦσαν).

Ταυτόχρονα μὲ τὴν ἐμφάνιση τῆς αἱρέσεως, τὴν καταγγελία της καὶ τὴν ἐπιχείρηση ἀναιρέσεώς της, καθ’ ὃν χρόνον δηλαδή οἱ αἱρετικοὶ ἦσαν μέλη ἀκόμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τελοῦσαν ἔγκυρα μυστήρια, οἱ πιστοὶ ἐφάρμοζαν πάντοτε τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου τῶν αἱρετικῶν Ποιμένων, ὡς ἕνα ποιμαντικὸ μέτρο σωτηριολογικῆς σημασίας. Μέτρο ποὺ εἶναι τὸ μόνο ἀποτελεσματικὸ γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν “ψευδοποιμένων” καὶ “λύκων” καὶ τῶν συνεπειῶν της τῆς αἱρέσεως.

Ἀπόδειξη 1: Τὸν 5ο μ.Χ. αἰῶνα Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι ἤλεγξαν γιὰ μικρὸ χρονικὸ διάστημα τὸν αἱρετικὸ Νεστόριο. Ἐπειδὴ ὅμως αὐτὸς ἐπέμενε στὴν αἵρεση τὸν προειδοποιοῦν ὅτι, ἂν «ἐντὸς δέκα ἡμερῶν ἀριθμουμένων ἀπὸ τῆς ἡμέρας τῆς ὑπομνήσεως ταύτης» δὲν ἀποκηρύξη τὴν αἵρεση, θὰ τὸν καθαιρέσουν. [Σκόπελος (κι ὄχι ...ἀφανής ὕφαλος) γιά τούς ὀπαδούς τῶν ἀκύρων μυστηρίων ἡ ΠΡΑΞΗ τῆς Ἐκκλησίας (ἐδῶ κι ἐδῶ), τήν ὁποία μέ ὀρθολογικούς ἀκροβατισμούς καί "μαγικές" ταχυδακτυλουργίες οἱ τῶν ἀκύρων ξεπερνοῦν καί αἰσθάνονται καί δικαιωμένοι!]. Στὴν περίπτωση τοῦ αἱρετικοῦ Νεστορίου (ἀλλὰ καὶ ἄλλων, ὅπως τοῦ Καλέκα), οἱ ἅγιοι Κελεστῖνος‒Κύριλλος (καὶ Γρηγόριος Παλαμᾶς ἀντίστοιχα), θεωροῦσαν μὲν τὰ μυστήριά τους ἔγκυρα (τὸ αὐτὸ συμβαίνει σήμερα τὰ μυστήρια τῶν Οἰκουμενιστῶν), ἀλλὰ αὐτοὺς τοὺς θεωροῦσαν “ψευδοποιμένες”, “μισθωτούς” και “λύκους”. Ὁ Πάπας Ρώμης Κελεστῖνος γράφει πρὸς τὸν ἅγιο Κύριλλο: «Ὥσπερ σὺ ποιμὴν ἀγαθός, οὕτως ἐκεῖνος (Νεστόριος) οὐδὲ ὡς κακὸς μισθωτὸς κατηγορεῖσθαι ἄξιος, ὃς οὐ διὰ τοῦτο διαβάλλεται ὡς τὰ ἑαυτοῦ καταλιπὼν πρόβατα, ἀλλ’ ὅτι ηὑρέθη αὐτὸς διασπαράττων αὐτά» (Concilia Oecumenica (ACO): Concilium universale Ephesenum anno 431: Tomëvolumëpart 1,1,1, page 11, line 74).

Ἀπόδειξη 2: Ὅταν ὁ Μ. Ἀθανάσιος ἐπέστρεφε ἀπὸ τὴν Ρώμη στὴν Ἀλεξάνδρεια, πέρασε καὶ ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια. Ἐκεῖ ὑπῆρχε ὡς κανονικός, ἀλλ' αἱρετίζων ἐπίσκοπος, ὁ Λεόντιος. Μὲ αὐτὸν ἀπέφυγε νὰ κοινωνήσει ὁ Μ. Ἀθανάσιος («ἐξετρέπετο»). Ἦλθε ὅμως σὲ κοινωνία μὲ Ὀρθοδόξους, ποὺ τελοῦσαν τὴν Θ. Λειτουργία σὲ σπίτια: «ἐν ἰδιωτῶν οἰκίαις ἐκκλησιάζουσιν ἐκοινώνει» (Νικοφόρου Καλλίστου, Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, P.G. 146, 317D, 320Α).

Ἀπόδειξη 3: «Οἷς τὸ μνημόσυνον καὶ ἡ κοινωνία ἀπωλείας πρόξενα, τούτοις ἡ παῦσις καὶ ἡ διάστασις γίνεται σωτηρίας ὑπόθεσις» (Ἰωσὴφ Βρυέννιος).

Ἀπόδειξη 4: «Κρεῖσσον γάρ ἐστιν ἐν τοῖς οἴκοις ὑμῶν τῷ θεῷ προσεύχεσθαι κατά μόνας, ἤ ἐπ’ ἐκκλησίας συνάγεσθαι μετά τῶν λατινοφρόνων· εἰ δ’ οὖν, τήν αὐτήν αὐτοῖς ὑφέξετε κόλασιν» (Ἰωσήφ Βρυεννίου, Τά Εὑρεθέντα, τόμ. Β΄, σελ. 26).

(Β)

Ἄλλη ἐπιδίωξη τῶν Ὀρθοδόξων Ποιμένων ἦταν ἡ ἀποτροπὴ τῶν ὀλέθριων συνεπειῶν ποὺ ἔχουν οἱ φθοροποιὲς ἰδέες τῆς αἱρέσεως στὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν. Γιατὶ ἡ αἵρεση ἀλλοιώνει τὴν “ἅπαξ παραδοθεῖσα πίστιν”, μολύνει τὸν ἄνθρωπο, τὸν ἀποκόπτει ἀπὸ τὴν ἀλήθεια καὶ τὸ Θεό καὶ τὸν προσεγγίζει στὸν διάβολο!

Ἀπόδειξη 1: «Ἐχθροὶ τοῦ Θεοῦ καὶ οἱ κοινωνοῦντες μὲ αἱρετικούς» (Ἅγιος Ι. Χρυσόστομος, PG.99, 1048).

Ἀπόδειξη 2: Ὁ Μ. Βασίλειος λέγει ὅτι ὁ συμφυρμὸς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ ἡ ἀδιαφορία στὰ θέματα ἐπικοινωνίας μαζί τους «μᾶς στερεῖ τὴν παρρησία ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ»: «Διὰ τοῦτο παρακαλοῦμεν ...νὰ ἀπέχετε ἀπὸ τὴν ἐπικοινωνίαν μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἀφοῦ γνωρίζετε ὅτι ἡ εἰς αὐτὰ ἀδιαφορία μᾶς στερεῖ τὴν παρρησίαν ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ» (Οὐρβικίῳ μονάζοντι, ἐπιστ. σξβ΄).

Ἀπόδειξη 3: Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης γράφει ὅτι ὁ ἄνθρωπος χάνεται ἐφ’ ὅσον κοινωνεῖ μὲ τοὺς αἱρετικούς: «Οἱ μὲν τέλεον περὶ τὴν πίστιν ἐναυάγησαν, οἱ δέ, εἰ καὶ τοῖς λογισμοῖς οὐ κατεποντίσθησαν, ὅμως τῇ κοινωνίᾳ τῆς αἱρέσεως συνόλλυνται» (Φατ. 276, 411,68).

Ἀπόδειξη 4: Ἀλλὰ καὶ ὁ 1ος ψαλμὸς μακαρίζει τὸν πιστὸ ποὺ δὲν «ἐκάθισεν ἐπὶ καθέδρᾳ λοιμῶν», στὶς συντροφιὲς δηλαδὴ αὐτῶν ποὺ μολύνουν φανερὰ ἢ ἀνεπαίσθητα τὶς ψυχὲς ὅσων κοινωνοῦν μαζί τους: «Μακάριος ἀνήρ, ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῇ ἀσεβῶν καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν οὐκ ἔστη καὶ ἐπὶ καθέδρᾳ λοιμῶν οὐκ ἐκάθισεν» (Ψαλ. 1,1).

Ἀπόδειξη 5: Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης πάλι γράφει: «Τὸ γὰρ κοινωνεῖν παρὰ αἱρετικοῦ ἢ προφανῶς διαβεβλημένου κατὰ τὸν βίον ἀλλοτριᾶ Θεοῦ καὶ προσοικειοῖ τῷ Διαβόλῳ» (Ἁγ. Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου PG 99, c. 1668C).

Ἀπόδειξη 6: Ὁ ἅγ. Μάξιμος ἔφυγε ἀπό τά ἀνάκτορα γιά νά μήν ἔχει καμμία ἐπικοινωνία μέ τούς αἱρετικούς. Τήν ἐπικοινωνία μέ τούς Μονοθελήτες θεωροῦσε μολυσμό τῆς ψυχῆς. Στή συνέχεια διακόπτει καί τήν κοινωνία μέ τά Πατριαρχεῖα Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας, Ἱεροσολύμων: «καταλείπει μέν ἅπαντα, ψυχῆς ὥσπερ κοίνωσιν (=μολυσμόν) τό τοῖς τοιούτους ἀνεστράφθαι οἰόμενος»(1)(Εἰς τόν βίον καί τήν ἄθλησιν τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν καί Ὁμολογητοῦ Μαξίμου, P.G. 90).

Ἀπόδειξη 7: Ἀλλά καί στήν «Ἐπιστολή ἁγιορειτῶν πρός τόν Βασιλέα Μιχαήλ τόν Παλαιολόγον» διαβάζουμε: «πλὴν ὅτι μολυσμὸν ἔχει ἡ κοινωνία ἐκ μόνου τοῦ ἀναφέρειν αὐτόν, κἂν ὀρθόδοξος εἴη ὁ ἀναφέρων”. καὶ ὁ Θεὸς τοῦτο ἐσήμανεν οὕτως εἰπών· “ἱερεῖς ἠθέτουν νόμον μου, καὶ ἐβεβήλουν τὰ ἅγιά μου”· πῶς; ὅτι βεβήλοις καὶ ὁσίοις οὐ διέστελλον, ἀλλ᾿ ἦν αὐτοῖς ἅπαντα κοινά (Ἰεζεκιήλ 22,26)».

(Γ)

Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἀσφαλῶς εἶναι ἐλεύθερος νά ἐπιλέξει, ἄν θά εἶναι πιστός ἤ ἄπιστος. Στό θέμα πού συζητοῦμε ὅμως, δέν τίθεται θέμα ἐλευθερίας, ἀφοῦ ὁμιλοῦμε γιά πιστούς, οἱ ὁποῖοι «ἰδίᾳ προαιρέσει» ἔχουν παραδώσει (ἤ παραδίδουν) τήν ἐλευθερία τους ὁλοκληρωτικά στόν Θεό γιά νά γίνουν ὄντως ἐλεύθεροι.

Εἶναι ἐπίσης δεδομένο ὅτι ὁ πιστός ἐπιδιώκει τήν πνευματική του πρόοδο, τήν ἁγιότητα, τήν θέωση. Καί ἀγωνίζεται κατά τῶν παθῶν, ἀγωνίζεται νά κάνει πιό δυνατή, πιό θερμή τήν προσευχή του, νά αὐξάνει τήν ἀγάπη πρός τόν Κύριο. Εἶναι σαφές ὅτι δέν χωράει σ' ὅλα αὐτά τό ἐρώτημα: Εἶναι δυνητική ἤ ὑποχρεωτική ἡ ἐπιδίωξη νά τά ἀποκτήση;

Μέ τήν ἴδια λογική, πῶς νά σταθεῖ τό ἐρώτημα: Εἶναι δυνητική ἤ ὑποχρεωτική ἡ ὁμολογία γιά τόν Χριστό, ἀφοῦ πράξη ὁμολογίας εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τούς αἱρετικούς; Διά τῆς ὁμολογίας ὁ πιστός δείχνει τήν ἀγάπη του στόν Χριστό, ἀφοῦ ὑπερασπίζεται τήν Πίστη τῆς Ἐκκλησίας Του, καί φροντίζει γιά τή σωτηρία του -ὅπως τήν φροντίζει μέ ὅλα τά παραπάνω. Καί εἴδαμε ὅτι ἡ ἀδιαφορία γιά τά τῆς Πίστεως καί ἡ κοινωνία μέ τούς αἱρετικούς «μᾶς στερεῖ τὴν παρρησία ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ».

Μόνο δυό βασικές δικαιολογίες, νομίζω, θά μποροῦσαν νά διατυπωθοῦν ἐδῶ:

α) ἡ ἄγνοιά μας γιά τό θέμα (μεγάλη εὐθύνη γι' αὐτό ἔχουν κυρίως οἱ Ποιμένες) καί

β) ἡ συναίσθηση ὅτι ὁ σύνδεσμος μέ τίς «τοῦ κόσμου πραγματεῖες», μᾶς δυσκολεύουν νά κακοπαθήσουμε γιά τόν Χριστό, νά ἀπομονωθοῦμε, νά στερηθοῦμε τίς ἱερές ἀκολουθίες ‒αὐτές πού τελοῦνται ἀπό ἱερεῖς πού κοινωνοῦν μέ Οικουμενιστές‒ ἡ συναίσθηση δηλαδή ὅτι δέν εἴμαστε ἕτοιμοι γι' αὐτό τό ἀγώνισμα. Αὐτό ὅμως δέν μᾶς δίνει τό δικαίωμα νά χαρακτηρίσουμε τήν ἀπομάκρυνση ἀπό τούς αἱρετικούς πράξη δυνητική. Ὀφείλουμε νά ἀποδεχθοῦμε τήν ἀναγκαιότητα τῆς ἁγιοπατερικῆς ἀποτείχισης καί τήν δυσκολία ἐφαρμογῆς της. Αὐτή ἡ ταπεινή τοποθέτηση μᾶς κάνει εἰλικρινεῖς ἀπέναντι στό Θεό καί τούς ἀνθρώπους.

Ἀπόδειξη 1: Τήν ἀγάπη πρός τόν Χριστό καί τήν ἀλήθεια ὡς αἰτία ἀπομάκρυνσης ἀπό τούς αἱρετικούς (=χωρίζομαι, ἀποδιΐσταμαι) συναντᾶμε σέ ἕνα καθοδηγητικό κείμενο τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ:

«Πέπεισμαι γάρ ἀκριβῶς» γράφει, «ὅτι ὅσον ἀποδιΐσταμαι τούτου (τοῦ ἑνωτικοῦ πατριάρχου) καί τῶν τοιούτων, ἐγγίζω τῷ Θεῷ καί πᾶσι τοῖς ἁγίοις, καί ὥσπερ τούτων χωρίζομαι, οὕτως ἑνοῦμαι τῇ ἀληθείᾳ καί τοῖς ἁγίοις πατράσι τοῖς θεολόγοις τῆς Ἐκκλησίας» (Ν. Βασιλειάδη, Ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός καί ἡ ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν, σελ. 201).

Ἀπόδειξη 2: Ἀλλά καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, μᾶς διδάσκει τό ἴδιο: Εἶναι «ἑνωμένος μὲ τὸν Θεόν» ὅποιος ἀπομακρύνεται ἀπό ὅσους κοινωνοῦν μέ τούς αἱρετικούς. Γράφει ὁ ἅγιος Γρηγόριος: Ὁ κανονικός τότε πατριάρχης Καλέκας (ὅπως ὁ Βαρθολομαῖος σήμερα), ἐπειδή διαστρέφει τὸν Τόμον τῆς Ἐκκλησίας «εἶναι ἀποκεκομμένος ἀπὸ ὁλόκληρον τὸ πλήρωμα τῶν ὀρθοδόξων». Διὰ τοῦτο «εἶναι ἀδύνατον νὰ εὑρίσκεται μεταξὺ τῶν εὐσεβῶν ὁ μὴ ἀποχωρισμένος ἀπὸ αὐτόν, ἐνῶ ὅποιος διὰ τοὺς λόγους τούτους εἶναι ἀποχωρισμένος ἀπὸ αὐτὸν ἀνήκει πράγματι εἰς τὸν κατάλογον τῶν Χριστιανῶν καὶ εἶναι ἑνωμένος μὲ τὸν Θεὸν κατὰ τὴν εὐσεβῆ πίστιν» (Χρήστου Π., Γρ. Παλαμᾶ, Ἔργα 3, Πατερικαὶ Ἐκδόσεις “Γρ. ὁ Παλαμᾶς”, σελ. 693).

Βλέπουμε στά κείμενα αὐτά ὅτι τό ἐνδιαφέρον γιά τήν ἀλήθεια (τό «ποιεῖν δίκαια καί ἀληθεύειν») καί ἡ ἀγάπη γιά τό Χριστό, ἡ ἕνωση μέ τόν Θεό, κυριαρχοῦν. Γιά τούς Ἁγίους δέν ὑφίσταται κανένα δίλημμα ὑποχρεωτικοῦ ἤ δυνητικοῦ Κανόνα, ἀλλά μόνο ἡ ἀλήθεια καί ἡ ἀγάπη γιά τό Θεό.

Απόδειξη 3: Γράφει σὲ ἄλλο σημεῖο ὁ ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς: Η Ἐκκλησίαν “εἶναι στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας”, ἡ ὁποία μένει διηνεκῶς ἀσφαλής, ἐστηριγμένη εἰς ὅσα στηρίζεται ἡ ἀλήθεια· καὶ οἱ μὴ ὄντες τῆς ἀληθείας δὲν εἶναι οὔτε τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ... Πράγματι ἡμεῖς δὲν ἐδιδάχθημεν ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς χαρακτηρίζεται ἀπὸ πρόσωπα ἀλλὰ διὰ τῆς ἀληθείας καὶ τῆς ἀκριβείας τῆς πίστεως» (ὅπ. παρ., σελ. 607-609).


Εἶναι φανερὸ λοιπόν, ὅτι ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς (ἡ Διακοπὴ Μνημοσύνου ἢ ἡ ἀποτείχιση), δὲν εἶναι μιὰ δυνητικοῦ χαρακτῆρος στάση ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς, ἀλλά, γιὰ ὅποιον ἔχει λάβει σοβαρὰ ὑπ’ ὄψιν τὴν πίστη του καὶ τὴν σωτηρία του, εἶναι ὑποχρέωση, καθῆκον, στάση σωτήριος, στάση αγάπης στο Χριστό. Ὅποιος δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν σωτηρία του, δύναται νὰ μὴν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς· δύναται νὰ μένει “ἄχρι καιροῦ” σὲ κοινωνία μαζί τους ἢ καὶ πάντα· ὅπως καὶ κάποιος ἄλλος βέβαια, δύναται νὰ μὴν ἀκολουθεῖ τὸν Χριστό, νὰ μὴν ἐφαρμόζει τὶς Ἐντολές Του! Αλλά τότε μιλάμε για Χριστιανό;

Γιὰ τοὺς «τὰ πάντα καλῶς διαταξαμένους θείους Πατέρας», ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς μοιάζει μὲ τὴν ἀπομάκρυνση τῶν “προβάτων” ἀπὸ τοὺς “λύκους”, τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸ φίδι, τῶν ὑγιῶν ἀνθρώπων ἀπὸ μιὰ λοιμώδη ἀσθένεια καὶ κολλητικὴ πανδημία· ἔξοδος καὶ ἀπομάκρυνση ἀπὸ ἕνα σπίτι ποὺ καίγεται· ἡ ἀποτείχιση πραγματοποιεῖται γιὰ νὰ μὴν καεῖ κι αὐτὸς μαζὶ μὲ ὅσους θεληματικά (=δυνητικά!) παραμένουν μέσα στὴ φωτιὰ τῆς Παναιρέσεως!

Γιατὶ πράγματι, ὁ πιστὸς καίγεται ἀπὸ τὴν φωτιὰ τῆς αἱρέσεως, ὅταν μένει σὲ κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς. Ἐπηρεάζεται ἀνεπαισθήτως καὶ αἰσθητῶς, καὶ μολύνεται καὶ ἔτσι κινδυνεύει να χαθεί. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ἔχει προειδοποιήσει ὅτι τοῦτο συμβαίνει καὶ γιὰ μικρότερης σημασίας συνομιλίες καὶ συναναστροφές: “μὴ πλανᾶσθε· φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαί” (Α΄ Κορ. ιε΄ 33). Αὐτὴ εἶναι ἡ μία ὄψις τοῦ θέματος.

Ταυτόχρονα ὁ κάθε πιστός, ποὺ θεωρεῖ τὴν Ἐκκλησία, Σῶμα Χριστοῦ καὶ τοὺς ἄλλους ἀδελφούς, μέλη τοῦ Σώματος αὐτοῦ, ὅταν βλέπει πὼς τὰ μέλη τοῦ Σώματος ἔχουν μολυνθεῖ ἢ κινδυνεύουν νὰ μολυνθοῦν ἀπὸ τὶς μολυσματικὲς ἀσθένειες ποὺ περικλείονται στὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστό, τὴν Ἐκκλησία (τὸ σπίτι του), τοὺς ἀδελφούς του καὶ τὸν ἑαυτό του, ἀπὸ ἀγάπη καὶ ἐνδιαφέρον πρὸς τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ἀληθινὴ Πίστη, ἀγωνίζεται θυσιαστικὰ ἐναντίον κάθε ἐπιβουλῆς κατὰ τῆς Πίστεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀπομακρύνεται ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, κρούοντας καὶ γι’ αὐτοὺς τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου, ἔστω κι ἂν μένει μόνος, ὡς πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἐνδιαφέρεται κάποιος γιὰ τοὺς Πατέρες καὶ ἀδελφούς του, νὰ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν αὐτοτέλεια καὶ τὴν διατήρηση τῆς Μίας Ἐκκλησίας τοῦ Ἰησοῦ καὶ αὐτό του τὸ ἐνδιαφέρον νὰ εἶναι (ὅπως κάποιοι ἀνοήτως τὸ χαρακτηρίζουν καὶ μάλιστα ἐπαινετικά) δυνητικό!

Ἢ ἐνδιαφέρεται κανεὶς ἢ δὲν ἐνδιαφέρεται. Ἢ ἀγαπᾶ ἢ δὲν ἀγαπᾶ. Ἢ πιστεύει ἢ δὲν πιστεύει. Δὲν ὑπάρχουν δυνητικὸ ἐνδιαφέρον, δυνητικὴ πίστη, δυνητικὴ ἀγάπη καὶ δυνητικὴ ὁμολογία! Ἀκόμα κι ἂν ἡ πίστη μας εἶναι ἀδύναμη, ἡ ἀγάπη μας μικρή, ὡς πιστοὶ προσπίπτουμε στὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ καί, ὅπως ὁ πατέρας τοῦ δαιμονισμένου κράζουμε: «Πιστεύω, Κύριε, βοήθει μοι τῇ ἀπιστίᾳ». Δὲν εἶμαι ἱκανὸς Κύριε, ὅπως οἱ Ἅγιοί σου, ποὺ ἀγωνίστηκαν γιὰ τὴν διατήρηση ἀλωβήτου τῆς Πίστεως, ποὺ ἀγωνίστηκαν μὲ ἀνύστακτο ἐνδιαφέρον γιὰ τοὺς ἀδελφούς τους, ποὺ ἀγωνίστηκαν μὲ σταθερότητα, ἀταλάντευτοι καὶ ἄφοβοι, ἀφοῦ μοῦ στεροῦν τὰ πάθη μου αὐτὴ τὴν δυνατότητα. Ἀλλ’ ὅμως, ἀκολουθῶ τοὺς Ἁγίους Σου, τὴν Πάναγνο Μητέρα Σου, γιὰ νὰ μὴ μὲ συνεπάρει καὶ μένα ἡ λαίλαπα τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, γιὰ νὰ μὴν ἀφανίσει τοὺς ἀδελφούς μου, τὰ παιδιά μου, τοὺς γύρω μου.

Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι τὴν δυνητικὴ ἐφαρμογὴ τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τὴν αἵρεση, οἱ πρῶτοι ποὺ τὴν ἐπιθυμοῦν καὶ τὴν σιγοντάρουν εἶναι οἱ αἱρετικοί. Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι οἱ Οἰκουμενιστὲς Ποιμένες καὶ ὅσοι τοὺς μνημονεύουν καὶ κοινωνοῦν μαζί τους, ἕνα πράγμα φοβοῦνται, τὴν διακοπὴ μνημοσύνου. Γι’ αὐτὸ καὶ προβαίνουν σὲ ἀπειλές, γι’ αὐτὸ καὶ οἱ διωγμοί, καὶ ἡ παρερμηνεία καὶ διαστρέβλωση τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων, ποὺ τὴν πραγματοποιοῦν μὲ ἐξοργιστικὴ φυσικότητα, σὰν νὰ κάνουν τὴν πιὸ ἅγια πράξη, θυμίζοντας τὸ τοῦ Κυρίου· «πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ» (Ἰω. 16, 2).

Ὡς ἐκ τούτων καταδεικνύεται ὅτι οἱ αἱρετικοί, ἢ οἱ κοινωνοῦντες μὲ τοὺς αἱρετικούς, εἶναι (μεταφορικὰ καὶ κυριολεκτικά) “μισθωτοὶ” ποιμένες (Ἰω. 10,12) καὶ “κακοὶ” ποιμένες, καὶ γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς, ἐκεῖνο ποὺ φοβοῦνται καὶ τρέμουν εἶναι νὰ μὴ χάσουν τὴν ἐξουσία τους, τὴν κοινωνία-ἀναγνώριση-ἀλληλοϋποστήριξη ἀπὸ συναδέλφους ἱερωμένους, τὸ κύρος ποὺ τοὺς δίδει τὸ ἀξίωμά τους κι ὄχι ἡ κοινωνία τους μὲ τὸν Θεό. Τὸν Θεὸ ἐγκαταλείπουν καὶ προσβάλλουν, ἀφοῦ δὲν ἀγωνίζονται γιὰ νὰ ἀποδιώξουν τοὺς αἱρετικοὺς ποὺ λυμαίνονται τὴν Ἐκκλησία Του! Γιὰ ὅλα αὐτὰ καὶ ἡ διακοπὴ τῆς μνημονεύσεως τοῦ ὀνόματός τους, τοὺς δαιμονίζει· δὲν διανοοῦνται τὴν φανερὴ τουλάχιστον ἀμφισβήτηση τῆς ἐξουσίας τους. Τὸ νὰ μείνουν μόνοι γιὰ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν πίστη τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ὅπως ἔκαναν ὅλοι οἱ Ἅγιοι, τοὺς τρελαίνει. Κι ἔτσι προχωροῦν σὲ συμβιβασμούς, τὶς ἐκπτώσεις, τὴν προδοσία τῆς Πίστεώς μας.

Τὸ ὅτι ἔτσι ἔχουν τὰ πράγματα εἶναι ὁλοφάνερο ἀπὸ ἕνα καὶ μόνο γεγονός: Οἱ Οἰκουμενιστὲς ἔχουν προβεῖ καὶ προβαίνουν καθημερινῶς καὶ χωρὶς προσχήματα πιά, ΟΧΙ σὲ μία μόνο, ἀλλὰ ἑκατοντάδες προδοσίες τῆς Πίστεως· προσθέτουν τὴν μία προδοσία κοντὰ στὴν ἄλλη· ἔφτασαν νὰ νομιμοποιήσουν τὶς προδοσίες τους μὲ τὴν Κολυμπάριο Σύνοδο (ποὺ δὲν ντράπηκαν νὰ τὴν ὀνομάσουν “Ἁγία”)! Καὶ οἱ Ποιμένες (Ἐπίσκοποι, ἱερεῖς, διάκονοι, μοναχοί) συγκοινωνοῦν σὰν μὴν ἔχει συμβεῖ ΤΙΠΟΤΕ μὲ ὅλους αὐτούς. Κι ὄχι μόνο, ἀλλὰ τοὺς τιμοῦν κιόλας!!!

Οἱ ψευδεῖς διαβεβαιώσεις τῶν Οἰκουμενιστῶν ὅτι “ὅλα πᾶνε καλά”, ἢ ὅτι “δὲν προδίδουμε τὴν πίστη”, ἢ ὅτι ὅλα αὐτὰ “τὰ κάνουμε ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τοὺς ἑτερόδοξους”, παρότι διαψεύδονται καθημερινῶς ἀπὸ τὶς νέες προδοσίες, ἀπὸ τὴν σιωπηρή (ἢ καὶ φανερή) ἀποδοχὴ νέων κακοδοξιῶν (λεκτικῶν ἢ πρακτικῶν), οὐδόλως προβληματίζει τοὺς ποιμένες αυτούς, κι αὐτὸ εἶναι ποὺ τοὺς κατατάσσει στοὺς ψευδοποιμένες. Συνεχίζουν νὰ ἔχουν τὰ μάτια κλειστὰ στὴν ἀλλοίωση τῆς Πίστεως, στὸ ξεπούλημά της!

Τοὺς ἀφήνει ψυχρὰ ἀδιάφορους τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ αἵρεση μὲ τὴν μεσοβέζικη τακτικὴ ἀντιμετωπίσεώς της, τὴν ἀδιαφορία καὶ τὸν στρουθοκαμηλισμὸ δὲν ὀπισθοχωρεῖ, δὲν μειώνεται, δὲν ἐξαλείφεται, ἀλλ’ ἀντίθετα μεγαλώνει, ἀνδρώνεται, ἐπεκτείνεται, ἐπικρατεῖ.

Δὲν διανοοῦνται νὰ στρέψουν τὰ μάτια τους στὴν ζωὴ τῶν Ἁγίων –παρότι κάθε μέρα τοὺς ἐπαινοῦν σὲ πανηγυρικὰ συλλείτουργα– καὶ νὰ τοὺς μιμηθοῦν. Νὰ μιμηθοῦν τὴν ὁμολογία τους, τὸν τρόπο ἀντιμετωπίσεως τῆς αἱρέσεως. Κι ὅμως, ὁ καλὸς στρατηγός, ὅταν βλέπει ὅτι ἡ τακτικὴ ποὺ ἐφαρμόζει στὴν καταπολέμηση τοῦ ἐχθροῦ δὲν ἀποδίδει, τὴν ἀλλάζει. Αὐτοὶ ὅμως ἀμετανόητοι καὶ ἀνεπίδεκτοι μαθήσεως παραμένουν στὴν ἴδια ὀλέθρια τακτική τους. Γιατὶ δὲν θέλουν τὴν συμπόρευση μὲ τὸν νικητὴ Χριστό, ποὺ μόνος, καθήμενος σὲ ἵππο λευκὸ «ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ» (Ἀποκ. στ΄ 2), ἀλλὰ τοὺς ἐνδιαφέρει, τοὺς δίνει ἀσφάλεια ἡ συμπόρευση μὲ τοὺς πολλούς.

Ὑπάρχουν, βέβαια, κι ἐκεῖνοι ποὺ προτρέπουν τὰ πνευματικά τους παιδιὰ νὰ προσβλέπουν στὸν Νυμφίο Χριστό, ἀλλὰ τοὺς προτρέπουν νὰ κάνουν προσευχή, κλείνοντάς τους τὰ μάτια καὶ μὴ ἐπιτρέποντάς τους νὰ καταλάβουν ὅτι ὁ Κύριος καὶ οἱ Ἅγιοι, μαζὶ μὲ τὴν προσευχή, καὶ ἐξ αἰτίας τῆς ὁλόθερμης καὶ ὑγιοῦς προσευχῆς, ἐφωτίζοντο, ἐνδυναμώνοντο καὶ προχωροῦσαν δίπλα στὸν Νικητὴ Χριστό, ἔδιναν μάχη στὰ ἀμφιθέατρα γιὰ τὴν ἀγάπη Του, δὲν τὸν ἄφηναν μόνο, δὲν ἄφηναν τὴν νύμφη του Ἐκκλησία νὰ πληγώνεται ἀπὸ τὴν αἱρετικὴ μανία. Ἦσαν πρῶτοι στὴν ἀναίρεση τῆς αἱρέσεως, ἀλλὰ πρῶτοι, κυρίως, στὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἀφοῦ ἀπὸ μόνη της ἡ ἐξακρίβωση καὶ ὁ χαρτο-πόλεμος κατὰ τῆς αἱρέσεως, δὲν ἐνοχλεῖ ἰδιαίτερα τοὺς αἱρετικούς, οἱ ὁποῖοι ὑποστηρίζονται πάντα καὶ ἀπὸ πανίσχυρα κέντρα ἐξουσίας. Αὐτὸν τὸν χαρτο-πόλεμο οἱ αἱρετικοὶ τὸν ἀγνοοῦν· τὸν ἀντιπαρέρχονται. Στὶς μὲν παλαιότερες ἐποχές, ἐπειδὴ ἐπέμεναν στὸν ἑωσφορικὸ ἐγωϊσμό τους ὅτι αὐτοὶ κατάλαβαν καλὰ τὴν Πίστη, ὅτι αὐτοὶ ἔχουν τὴν ἀλήθεια. Στὸ σήμερα δέ, ἐπειδὴ συνειδητὰ ξεπούλησαν τὴν ψυχή τους στὶς νεοταξικές-ἑωσφορικὲς δυνάμεις, ποὺ προετοιμάζουν τὴν ἔλευση τοῦ Ἀντιχρίστου!

Τελευταία, πολλές φορές ἀναφέρεται ἡ φράση «ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν». Εἶναι ἀξιοσημείωτο ὅμως, ὅτι αὐτή φράση τοῦ Κυρίου, πού ἀναφέρεται γιά τήν περίοδο τῶν ἐσχάτων, συνδέεται μέ τήν ἐμφάνιση πολλῶν ψευδοπροφητῶν, οἱ ὁποῖοι θά πλανήσουν πολλούς. «Καὶ πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐγερθήσονται καὶ πλανήσουσι πολλούς, καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν» (Ματθ. 24, 11-12). «Ψευδοπροφῆτες» εἶναι καί οἱ αἱρετικοί Ποιμένες. Ἔτσι ἡ ὕπαρξη πολλῶν ψευδοπροφητῶν-αἱρετικῶν, συνεπάγεται τήν χαλάρωση καί ἀλλοίωση τῆς Πίστεως, τήν ἔξαρση τῆς «ἀνομίας» καί τό πάγωμα τῆς ἀγάπης στό συνάνθρωπο καί στό Χριστό. Νά, γιατί οἱ πιστοί ἀδιαφοροῦν γιά τήν ὁμολογία τῆς Πίστεως· νά, γιατί κάνουν ὑπακοή στούς Ποιμένες πού ὑποτάχθηκαν στήν φατρία τῶν Οἰκουμενιστῶν.

Ἔτσι ποιμένες καὶ ποιμαινόμενοι ἔχουν προσβληθεῖ (καὶ σ’ ἕνα βαθμὸ συμβαίνει αὐτὸ μὲ ὅλους μας, ἀφοῦ ζοῦμε μέσα στὴν πνιγηρὴ μολυσματικὴ ἀτμόσφαιρα τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ) ἀπὸ τὸν οἰκουμενιστικὸ ἰό. Κι ὅσο περισσότερο παραμένει ὁ πιστὸς σὲ κοινωνία μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές, τόσο περισσότερο τὸ ἀνοσοποιητικό μας σύστημα θὰ ἀδυνατίζει, θὰ προσβάλλεται, θὰ ναρκώνεται, ὥσπου νὰ φτάσουμε σὲ κάποιο χρονικὸ σημεῖο, ποὺ ἡ ἀντίδρασή μας θὰ εἶναι μηδενική.

Κι ἄν δέν ἀντιδράσουμε τώρα πού τό κόστος τῆς θυσίας εἶναι μικρό, ἄν βολευτοῦμε στήν συναναστροφή-κοινωνία μέ τούς Οἰκουμενιστές, πῶς θά ἀντιδράσουμε τότε, στήν σκληρή περίοδο τοῦ Ἀντιχρίστου; Ἀντίθετα, ἡ ἀντίσταση στόν πρόδρομο τοῦ Ἀντιχρίστου Οἰκουμενισμό, θά μᾶς κάνει δυνατούς γιά νά ἀντισταθοῦμε στίς ἀντίχριστες κακοποιές δυνάμεις, πού ἤδη προοδευτικά γευόμαστε τήν κακία τους, ἀλλά καί στόν ἴδιο τόν Ἀντίχριστο.

Ὅσο λοιπὸν εἶναι ἀκόμα καιρός, ἂς ἐφαρμόσουμε μὲ ὁμόνοια, ἑνότητα, ταπείνωση καί, βέβαια, ΘΥΣΙΑΣΤΙΚΟ πνεῦμα τὶς συγκεκριμένες Ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, ὡς πρὸς τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Τὸ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ τῶν Ἁγίων εἶναι εὔκολα καὶ γρήγορα ψηλαφήσημο καὶ μποροῦμε νὰ τὸ συγκρίνουμε μὲ τὸ ΑΝΤΙΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ποὺ μᾶς συνιστοῦν οἱ σύγχρονοι ψευδοποιμένες.

Αὐτὸ ζητᾶ κι ἀπὸ μᾶς ὁ Κύριος:

«Ἐξέλθετε», λοιπὸν ἀδελφοί «ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος», καὶ παντὸς «ἀκαθάρτου» Οἰκουμενιστικοῦ πράγματος «μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ» (Β΄ Κορ. 6,18-7,1).

✝︎Σημάτης Παναγιώτης

(1) Ἀλλ’ αὐτός μικρά ταῦτα πρός φιλοσοφίαν, καί δόξαν, καί χρήματα, καί τιμήν, καί ὅσα φιλοτιμίας ἧπται τῆς περιττῆς, ἡγησάμενος· ἄλλως τε καί τήν πίστιν τότε καινοτομουμένην ὁρῶν, τῷ πολλά τήν Ἐκκλησίαν τό τῶν Μονοθελητῶν διαλυμαίνεσθαι δόγμα, καταλείπει μέν ἅπαντα, ψυχῆς ὥσπερ κοίνωσιν τό τοῖς τοιούτους ἀνεστράφθαι οἰόμενος· πρός δέ τόν μονάδα βίον, ἅτε καί πάλαι τοῦ καθ’ ἡσυχίαν βιῶναι ἐρῶν, σπουδῇ προσχωρεῖ, τῷ κατά τήν ἀντιπέραν ἠϊόνα φροντιστηρίῳ, ὅ τῆς Χρυσοπόλεως προσωνόμασται, τότε κατά φιλοσοφίαν ἀνθοῦντι, δούς ἑαυτόν· κἀκεῖ τρίχας τε κειράμενος, καί τό τρίχινον ἐνδυσάμενος ἔνδυμα...


Αν ο Χριστός ερχότανε σήμερα στον κόσμο


π. Σεραφείμ Ρόουζ

«Αν ο Χριστός ερχόταν σήμερα σ’ αυτόν τον κόσμο, ξέρετε τί θα Του συνέβαινε; Θα Τον έκλειναν σε ψυχιατρείο και θα Τον υπέβαλαν σε ψυχοθεραπεία και το ίδιο θα έκαναν στους αγίους Του. Ο κόσμος θα Τον σταύρωνε σήμερα ακριβώς όπως το έπραξε πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, διότι ο κόσμος δεν έχει μάθει τίποτα πέρα από το να κατεργάζεται ακόμη δολιότερες μορφές υποκρισίας.

…. Λέμε ότι ζούμε σε χριστιανική κοινωνία, αλλά αυτό δεν ισχύει. Ζούμε σε μια κοινωνία πιο ειδωλολατρική και πιο εχθρική προς το Χριστό, από εκείνη στην οποία ο ‘ίδιος γεννήθηκε… οι άνθρωποι μισούν την αλήθεια και γι’ αυτό ευχαρίστως θα ξανασταύρωναν το Χριστό αν ερχόταν ανάμεσα τους. Είμαι Χριστιανός και θα προσπαθήσω να είμαι ένας έντιμος Χριστιανός… Μπορώ μόνο να ακολουθήσω τη συνείδησή μου. Δεν μπορώ να κοροϊδέψω τον εαυτό μου. Ξέρω ότι κάνω το σωστό. Αν αυτό πού κάνω μοιάζει ανόητο στα μάτια του κόσμου, μπορώ μόνο να απαντήσω με τα λόγια του αποστόλου Παύλου: όλη η σοφία αυτού του κόσμου, δεν είναι παρά μωρία στα μάτια του Θεού. Αυτό είναι κάτι πού ξεχνάμε πολύ εύκολα».


ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΜΕ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΙΑ: «ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, ΟΠΟΥ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ»!

ΚΑΤΙ ΨΕΚΑΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟΡΙΕΣ!


Γράφει η Καλλιόπη Ταχσόγλου 

1. ΜΑΤΙ 23/7/18 > Γιατί ἔκλεισαν τὴν Μαραθῶνος καὶ ὁδήγησαν τοὺς ἀνθρώπους κατὰ κεῖ ποὺ πήγαινε ἡ φωτιά, καὶ κατηγοροῦσαν μετὰ τοὺς κατοίκους καὶ τὶς προηγούμενες κυβερνήσεις γιὰ τὴν «καταστροφικὴ» ρυμοτομία;;

2. ΤΕΜΠΗ 28/2/23 > Τί μετέφερε ἡ ἐμπορικὴ ἁμαξοστοιχία; Γιατί ἀπὸ τὴν λεγόμενη σύγκρουση, μόνο τὰ βαγόνια τῆς ἐπιβατικῆς ἀμαξοστοιχίας ἐκτροχιάστηκαν ὅλα,ἐνῶ τῆς ἐμπορικῆς παρέμειναν άνέμελα στὶς ράγες τους;; (Καὶ ἦταν συνδεδεμένη ἠ μηχανὴ μὲ τὰ ἄλλα βαγόνια ἢ ἀνατινάχτηκε μόνη της;; ) Ἀπὸ τί ἔπαθαν οἱ διασῶστες τὰ χημικὰ ἐγκαύματα;;

3. ΜΑΤΙ καὶ ΤΕΜΠΗ μὲ ΕΚΑΤΟΜΒΕΣ νεκρῶν, τί σημαίνει; ΘΥΣΙΕΣ σὲ ποιόν;; Σὲ κάποιον κερασφόρο ἀφέντη ;;

4. «ΠΑΝΔΗΜΙΑ» 2020-2023 > Τρία χρόνια γιατί βιώσαμε φασιστικοῦ τύπου ἐπιβολὲς καὶ ὑποχρεωτικότητες μὲ φίμωτρα,
μὲ τέστ, μὲ πρόστιμα, μὲ ἔλεγχο μετακινήσεων, καὶ μὲ ἐμβολιασμούς, ἄκρως προσβλητικὰ γιὰ τὴν ἀνθρώπινή μας ὑπόσταση;;

5. ΛΟΑΤΚΙ+> Εἶδα τεράστιες ἀφίσσες σὲ στάση λεωφορείων ὅπου ἀπεικονίζονται δύο γυναῖκες ποὺ κοιτάζονται μὲ λαγνεία
καὶ ἀπὸ κάτω γράφει «γιατὶ κάποιοι εἶναι διαφορετικοί !» Τὸ κράτος ἔγινε μαστρωπὸς καὶ μᾶς ὁδηγεῖ στὴν λαγνεία;; Στὴν ὁμοφυλοφιλία;;

6. ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ > Γιατί οἱ ἀφίσσες μὲ τὴν πληροφορία πὼς « ὁ ἄνθρωπος ἐξ ἄκρας συλλήψεως ἐμψυχοῦται-ἡ ἔκτρωση εἶναι φόνος»
ἐξαφανίστηκαν ἐν μιᾷ νυκτί; Τὸ κράτος μᾶς ὡθεῖ στὴν ἐμβρυοκτονία;;

7. ΨΕΚΑΣΜΟΙ > Ποιοί καὶ γιατί πηγαινοέρχονται στοὺς οὐρανοὺς καὶ τοὺς χαράσσουν μὲ τεράστιες διασταυροὐμενες λευκὲς γραμμὲς
ποὺ ἁπλώνονται καὶ ἑνώνονται μέχρι νὰ κάνουν γκρίζο τὸν γαλάζιο μας οὐρανό;;

8. ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ > «Ἀπὸ δῶ τὸ ἐμβόλιο, ἀπὸ κεῖ ὁ τάφος,διαλέξτε» πῶς τολμήσατε καὶ τὸ ξεστομίσατε;; Ἀναλαμβάνετε τώρα τὴν εὐθύνη γιὰ τὶς ἀσθένειες, τὰ ἄτυπα ψυχιατρικὰ καὶ τοὺς αίφνιδίους θανάτους;;

9. ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ ἐκκλησία > Στὴν Οὐκρανία διώκονται χριστιανοὶ ὀρθόδοξοι ἐνῶ έσεῖς συλλειτουργεῖτε μὲ τοὺς ἀχειροτόνητους τῆς Οὐκρανίας.Πῶς τολμᾶτε;;
Καὶ γιατί μᾶς ἀπειλεῖτε πὼς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς παπικοὺς θὰ συνεορτάσουμε τὸ 2025 τὸ Πάσχα;;

10. ΛΑΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ (;!;) > Πῶς τολμᾶττε καὶ παρουσιάζεστε μὲ φίμωτρα στὸν οἶκο τοῦ Πατρός μας ποὺ μᾶς ἔφτιαξε μὲ πρόσωπα καὶ φοβᾶστε νὰ καταφιλήσετε τὲς ἅγιες εἰκόνες;;

11. Ω ΕΛΛΗΝΕΣ > Πῶς ἀδιαφορήσατε γιὰ τὴν κατακρεούργηση τῆς πιὸ πλούσιας, τῆς πιὸ εὐγενοῦς γλῶσσης, τῆς γλῶσσας τοῦ Εὐαγγελίου ποὺ σεῖς τὴν κληρονομήσατε, ὧ ἀνάξιοι κληρονόμοι;;

12. ΔΙΚΑΣΤΕΣ > Πῶς τολμήσατε καὶ ἀναγνωρίσατε πὼς ὑπάρχει γλῶσσα μακεδονικὴ ποὺ πρέπει νὰ διδάσκεται κι ὄλας; Πῶς τολμήσατε καὶ νομιμοποιήσατε τὴν ὑποχρεωτικότητα τῶν ἐμβολίων καὶ τὰ πρόστιμα γιὰ τοὺς ἄνω τῶν 60 ποὺ δὲν θέλανε νὰ μπολιαστοῦν;; Πῶς δὲν αἰσχύνεστε νὰ ἐγκρίνετε τὶς ἀρπαγὲς τῶν κατοικιῶν μας;;

13. ΕΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ἰατροί > Πῶς τολμήσατε καὶ τρυπήσατε τοὺς ἐαυτούς σας καὶ τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὰ παιδιά τους, ἐνῶ γνωρίζετε πολὺ καλὰ πὼς δὲν ἐμβολιαζόμαστε ποτὲ σὲ περίσταση πανδημίας ἀλλά, βρίσκουμε τὸ φάρμακο θεραπείας καὶ πὼς τὰ ἐμβὀλια δὲν ἔσωσαν τελικὰ ποτὲ κανέναν;;

14. ΗΘΟΠΟΙΟΙ καὶ λοιποὶ καλλιτέχνες > Ζεῖτε;;Ὑπάρχετε;; Καὶ γιὰ ποιόν;;Γιὰ ποιούς δουλεύετε τελικά;;;;Ποιό εἶναι τὸ ΗΘΟΣ ποὺ διδάσκετε;;

15. ΠΑΙΔΕΙΑ > Γιατὶ δὲν διδάσκονται Ω, ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ τοῦ γένους, ἑλληνορθόδοξη παιδεία τὰ τέκνα τῶν Ἐλλήνων, ὅπως προστάζει τὸ Σύνταγμα; Ποῦ πετάξατε τὴν πλούσια λογοτεχνία, τὴν ποίηση καὶ τὴν ἱστορία μας;;Γιατί θὰ πρέπει τὰ παιδιά μας νὰ δεχθοῦν σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγηση καὶ μἀλιστα ἀπὸ τὰ
νήπια ;; Γιατί μᾶς ὠθεῖτε στὸν σεξισμό; στὸν πανσεξουαλισμό;; Ποιανοῦ ἐπιθυμία εἶναι ἠ ἐξαφάνιση τῆς παρθενίας καὶ τῆς ἀθωότητος ;;Ποιανοῦ κερατᾶ;;

16. ΤΑΤΟΥΑΖ καὶ ΓΚΡΑΦΙΤΙ > Τὶ σημαίνουν ὅλες αὐτὲς οἱ ἀκατάλυπτες μουντζούρες σὲ σώματα καὶ σὲ τοίχους, ποὺ ἀσχημαίνουν καὶ σκυθρωπιάζουν τὴν ζωή μας;; Τὶ μυστικὰ σύμβολα κρύβουν αὐτοῦ τοῦ εἰδους οἱ ἀνεικονικὲς ἀπεικονίσεις;;

17. «ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ > Πρόσφυγες ἦταν οἱ Ἕλληνες ποὺ προσέφυγαν στὴν μητέρα πατρίδα ἀπὸ σφαγές, διωγμοὺς καὶ άνταλλαγὲς πληθυσμῶν. Αὐτὲς οἱ 100 φυλὲς τοῦ κόσμου ποὺ κυκλοφοροῦν ἀνάμεσά μας μὲ τόση ἄνεση, τί ἀκριβῶς εἶναι;; Γιατί δὲν ἐμβολιαστήκανε;; Γιὰ νὰ «φύγουμε» ἐμεῖς καὶ νὰ γίνουν αὐτοὶ κάτοικοι τῆς ἁγίας μας γῆς;;

« Ἡ Κόλαση εἶναι ἄδεια. Καὶ ὅλοι οἱ Διάβολοι εἶναι ἐδῶ »

Ὁ Ἀφέντης σας, αὐτὸς ποὺ σᾶς ὡθεῖ στὶς παντὸς εἶδους πονηρίες, αὐτὸς ποὺ σᾶς καθιστᾶ παραδόπιστους, ὑποκριτές, ὑλιστές, καριερίστες, ἀδίσταχτους, μισανθρώπους, διεστραμμένους, δολοφονικοὺς καὶ διαστροφικούς, αὐτὸς ποὺ τοῦ πουλήσατε τὴν ψυχή σας, αὐτὸς ὁ κερατᾶς, θὰ σᾶς ἀδειάσει !

Δὲν εἶστε γι' αὐτὸν παρὰ μόνον ἀναλώσιμοι, δουλάκια του εἶστε, ποὺ σᾶς χρησιμοποιεῖ γιὰ νὰ κάνετε ἐσεῖς γι' αὐτόν, τὴν βρωμοδουλειά του !

Τί λέτε, θὰ κάνετε κάτι ἔστω καὶ τὴν τελευταία στιγμὴ γιὰ νὰ σώσετε, ἔστω, τοὐλάχιστον, τὴν ψυχή σας;;

Ταχσόγλου Καλλιόπη,
ἠθοποιός





Σταυρός : Μέ τρελλαίνει η "παράλογη" λογική Σου


"Με τρελλαίνει η παράλογη λογική Σου:

Να μου ζητάς να μη μεριμνάω.

Να μου ζητάς να ταΐζω αυτούς, που δεν μπορούν να μου το ανταποδώσουν.

Να μου ζητάς να δανείζω σ’ αυτούς, που δεν μπορούν να μου τα επιστρέψουν.

Με τρελλαίνει η παράλογη λογική Σου:

Να με καταρώνται και να ευλογώ.

Να με μισούν και να αγαπώ.

Να με αδικούν και να συγχωρώ.

Να νικάω επ’ αγαθώ.

Να γυρίζω το μάγουλο για το δεύτερο ράπισμα.

Να επιλέγω την έσχατη θέση, ενώ μπορώ να έχω την πρώτη.

Με τρελλαίνει η παράλογη λογική Σου:

Να αρνηθώ, ποιον; τον εαυτό μου!

Να αγαπήσω, ποιον; τον σταυρό μου!

Να παραδεχτώ πως, για το κακό που γίνεται, εγώ φταίω.

Με τρελλαίνει η παράλογη λογική Σου:

να σταυρωθώ εγώ για να μην σταυρωθούν άλλοι!

Να πτωχύνω για να πλουτίσω.

Να χάσω για να κερδίσω.

Να πεθάνω για να ζήσω......"


Μαρία Μουρζά, “Αγάπησα τα θνητά σαν αθάνατα”



Στην Ελλάδα θα πήγαιναν στους ναούς των σχισματικών κατ’ «Οικονομία», διότι θα έλεγαν, ότι χωρίς εκκλησιασμό μένουμε εκτός Εκκλησίας. Όσοι δεν εκκλησιάζονται είναι ακραίοι, θα έλεγαν

Ουκρανία - Οι πιστοί του χωριού Γιουρκοβτσί: Μείναμε χωρίς εκκλησία, αλλά μείναμε πιστοί στον Θεό


Η κοινότητα της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο χωριό Γιουρκοβτσί. Φωτογραφία: screenshot από βίντεο t.me/orthobuk

Οι πιστοί του χωριού Γιουρκοβτσί: Μείναμε χωρίς εκκλησία, αλλά μείναμε πιστοί στον Θεό

Της Ελένα Γιούφερεβα


Στo Γραφείο της Επαρχίας εκφράζουν την πεποίθηση ότι χάρη σε τέτοιους πιστούς, όπως αυτοί στο χωριό Γιουρκοβτσί, η Ουκρανία έχει ακόμα ελπίδα για το μέλλον.

Οι πιστοί του χωριού Γιουρκοβτσί της Περιφέρειας Τσερνοβτσί ετοίμασαν βιντεομήνυμα, στο οποίο δήλωσαν ότι έμειναν χωρίς εκκλησία, αλλά έμειναν πιστοί στον Θεό.

Το συγκεκριμένο βιντεομήνυμα το δημοσίευσαν στο λογαριασμό της επαρχίας Τσερνοβτσί στο telegram.

«Σήμερα έχουμε την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, και χτες μας άρπαξαν το ναό. Πάρα πολλοί πιστοί μας υπέφεραν από αυτούς που είχαν έρθει με λοστούς και γωνιακούς τροχούς και που είναι κυριευμένοι από κακά πνεύματα. Μας έδιωξαν από το ναό μας, ξυλοκόπησαν τους πιστούς μας, υποτίμησαν τα παιδιά μας. Όμως, δεν μπορούν να καταστρέψουν την πίστη μας. Μείναμε πιστοί στην Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία και στον Μακαριώτατο Ονούφριο. Σήμερα τελέσαμε τη Θεία Λειτουργία, εδώ, όπου για πάνω από εκατό χρόνια στεκόταν ο ναός του Θεού. Βλέπετε πόσοι άνθρωποι έμειναν πιστοί στην ΟΟΕ. Χριστός Ανέστη!» – ανέφεραν χαρακτηριστικά οι πιστοί του χωριού Γιουρκοβτσί.

«Είμαστε σίγουροι ότι με τέτοιους ανθρώπους υπάρχει μέλλον στην Ουκρανία! Μπορεί αυτό να μην συμβεί όσο εμείς ζούμε, αλλά στη διάρκεια της ζωής των παιδιών μας θα ξεπεραστεί το σχίσμα. Και αυτή η δύσοσμη βλασφημία της ΟΕΟ, που αιχμαλώτισε τις ψυχές των ανθρώπων, θα πλυθεί με τη μετάνοια και το φως της Ανάστασης του Χριστού θα θεραπεύσει τις κυριευμένες από κακία ψυχές», – τόνισαν στην επαρχία Τσερνοβτσί.

Να θυμίσουμε ότι στις 18 Μαρτίου του 2023, επιδρομείς της ΟΕΟ έκαναν βίαια κατάληψη του Ιερού Ναού του Μεγαλομάρτυρα Δημητρίου του Μυροβλύτη στο χωριό Γιουρκοβτσί της Περιφέρειας Τσερνοβτσί, ξυλοκοπώντας μέχρι αίματος πιστούς της ΟΟΕ. Μάλιστα, οι επιδρομείς της ΟΕΟ έκοψαν το δάκτυλο ενός πιστού με λοστό.

Στις 22 Οκτωβρίου του 2022, στο χωριό Γιουρκοβτσί της Περιφέρειας Τσερνοβτσί, σε συνέλευση της τοπικής κοινότητας διεξήχθη παράνομη ψηφοφορία υπέρ της αλλαγής της δικαιοδοσίας του Ιερού Ναού του Μεγαλομάρτυρα Δημητρίου του Μυροβλύτη και υπέρ της ένταξής του στην ΟΕΟ. Οι ενορίτες του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου σε συνέλευση της θρησκευτικής κοινότητας επιβεβαίωσαν την πιστότητά τους στην ΟΟΕ.

Μετάφραση για την πύλη gr.pravoslavie.ru: Αναστασία Νταβίντοβα ΕΟΔ - Ενωση Ορθοδοξων Δημοσιογραφων 20/3/2023



Δικαιολογίες δεν υπάρχουν!


Η αιτία της αρνήσεως του Θεανθρώπου από τους ανθρώπους βρίσκεται μέσα στους ίδιους. Μέσα στους ίδιους βρίσκεται και η αιτία της αποδοχής του Αντιχρίστου.
Ο Χριστιανισμός παραδόθηκε στον κόσμο με τέτοια αποδεικτικά στοιχεία, ώστε να μην υπάρχει καμιά δικαιολογία γι' αυτούς που δεν τον γνωρίζουν.
Αιτία της άγνοιάς τους είναι η προαίρεσή τους και μόνο αυτή.
Όπως λάμπει ο ήλιος στόν ουρανό, έτσι λάμπει και ο Χριστιανισμός. 
Όποιος κλείνει αυτοπροαίρετα τα μάτια του, πρέπει να καταλάβει ότι δεν βλέπει και δεν γνωρίζει τόν Χριστό, όχι επειδή δεν υπάρχει τάχα φώς, αλλά επειδή έτσι το θέλει ο ίδιος. 
Η αιτία της αρνήσεως του Θεανθρώπου από τους ανθρώπους βρίσκεται μέσα στους ίδιους. Μέσα στους ίδιους βρίσκεται και η αιτία της αποδοχής του Αντιχρίστου.

Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ
(Διδαχή..για τα θαύματα και τα σημεία Τόμος 8 Ἀσκητικές Ὁμιλίες Β΄. σελ. 170)

Ένωσε την ψυχή σου με τον Θεό δια της Πίστεως και θα είσαι ικανός να κατορθώνεις το κάθε τι


Δυνατοί, αόρατοι εχθροί σου επιτίθενται; Θα τους νικήσεις!

Είναι άλλοι εχθροί, ορατοί και εξωτερικοί; Θα τους εξουδετερώσεις και αυτούς!

Κινούνται εναντίον σου τα πάθη; Θα τα καταπατήσης!

Σε πιέζουν οι θλίψεις; Θα τις ξεπεράσης!

Σε καταλαμβάνει δειλία; Θα αποκτήσης θάρρος!

Χάρις στην Πίστη, θα μπορέσης να επιτύχης το κάθε τι.

Ακόμη και η βασιλεία των ουρανών θα γίνη δική σου.

Η πίστις είναι το πολυτιμότερο χάρισμα της ζωής. 

Ενώνει τον άνθρωπο με τον Θεό. 
Του εξασφαλίζει όλη τη δύναμη της θείας χάριτος. «Ο κολλώμενος τω Κυρίω εν πνεύμα εστίν» (Α’ Κορ. στ’ 17).

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

romioitispolis.gr


" Δεν αφήνουμε το Θεό νοικοκύρη να μας κυβερνάει• γι’ αυτό ταλαιπωρούμαστε" ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΦΕΡΟΥΜΕ- ΜΟΝΟ ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΠΙΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΡΗΣΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΥΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ

ΛΟΓΟΙ του ...

«Βρέ παιδιά, έχετε λίγη εµπιστοσύνη στον Χριστό! Όλα όσα παραχωρεί και µας βρίσκουν, για το καλό µας το κάνει!»

Όλοι οι μεγάλοι έχουν τα δικά τους σχέδια. Θέλουν δε θέλουν όμως, προωθούν το σχέδιο του Θεού. 

Όλο το κακό σήμερα προέρχεται από την απιστία. 

Μεγάλο πράγμα η πίστη! Βλέπετε, και ο Απόστολος Πέτρος με την πίστη βάδισε πάνω στα κύματα. Μόλις όμως μπήκε η λογική, άρχισε να βουλιάζη … Με την προσευχή δυναμώνει η πίστη. 

Να παρακαλούμε τον Χριστό να μας προσθέση πίστη και να μας την αυξήση. Στον Χριστό τί είπαν οι Απόστολοι; «Πρόσθες ημίν πίστιν» δεν είπαν; Όταν λές «πρόσθες», σημαίνει ότι εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου στον Θεό. 

Δεν είναι τίποτε δύσκολο για τον Θεό ούτε για έναν Άγιο. Το εμπόδιο σ’ εμάς τους ανθρώπους είναι......η ολιγοπιστία, με την οποία εμποδίζουμε τις μεγάλες θείες δυνάμεις να μας πλησιάσουν.
Και ενώ υπάρχει τόσο μεγάλη δύναμη δίπλα μας, εμείς, επειδή υπάρχει μέσα μας σε μεγάλο βαθμό το ανθρώπινο στοιχείο, δεν μπορούμε να καταλάβουμε το θείο, που ξεπερνάει όλου του κόσμου τις ανθρώπινες δυνάμεις, γιατί οι θείες δυνάμεις είναι παντοδύναμες. 

– Γέροντα, γιατί ο Θεός επιτρέπει στον διάβολο να μας πειράζη; 

– Για να διαλέξη τα παιδιά Του. «Κάνε ,διάβολε, ό,τι θέλεις», λέει ο Θεός, γιατί, ό,τι και αν κάνη, τελικά θα σπάση τα μούτρα του στον ακρογωνιαίο λίθο που είναι ο Χριστός. Εάν πιστεύουμε ότι ο Χριστός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος, τότε τίποτε δε μας φοβίζει. 

Μπορούσε να τον είχε ξεκάνη τον διάβολο ο Θεός∙ Θεός είναι! Εάν θέλη, και τώρα τον μαζεύει κουβάρι στην κόλαση, αλλά τον αφήνει πάλι για το καλό μας. Θα τον άφηνε να ταλαιπωρή και να βασανίζη το πλάσμα Του; Τον άφησε όμως μέχρις ενός σημείου και έως καιρού, για να μας βοηθάη με την κακία του∙ να μας πειράζη, για να τρέχουμε σ’ Αυτόν. Μόνον αν πρόκειται να βγη καλό, επιτρέπει στο ταγκαλάκι να μας πειράξη. Αν δε βγη καλό, δεν επιτρέπει. Όλα τα επιτρέπει ο Θεός για το καλό μας. Να το πιστέψουμε αυτό. Πάντως, όπως και αν είναι, ο πονηρός μας κάνει καλό∙ μας βοηθάει να αγιάσουμε. Γι’ αυτό και ο Θεός τον ανέχεται. 

Ας αφήνουμε με εμπιστοσύνη στον Θεό τα δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως και να μη στηριζώμαστε στις δικές μας ανθρώπινες προσπάθειες, και Εκείνος θα κάνη ο,τι είναι καλύτερο. 

Ο άνθρωπος, αν θέλη να μη βασανίζεται, πρέπει να πιστέψη στο « χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν », που είπε ο Χριστός. Να απελπισθή δηλαδή από τον εαυτό του με την καλή έννοια και να πιστέψη στην δύναμη του Θεού. Όταν κανείς απελπισθή με την καλή έννοια από τον εαυτό του ,τότε βρίσκει τον Θεό. 

«Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι »… Δεν αφήνουμε το Θεό νοικοκύρη να μας κυβερνάει• γι’ αυτό ταλαιπωρούμαστε. Πρέπει να αφήσουμε εν λευκώ τον εαυτό μας και το μέλλον μας στη Θεία Πρόνοια, στο θείο θέλημα, και ο Θεός θα μας φροντίσει. Να έχουµε απόλυτη εµπιστοσύνη. 

Ας αναθέσουμε τον εαυτό μας, τα παιδιά μας, την οικογένειά μας, την ζωή μας ολόκληρη στον Χριστό ο οποίος σαν Θεός που είναι μπορεί να μας περάσει μέσα από την φωτιά και την τρικυμία χωρίς να πάθουμε το παραμικρό. 

-Βρέ παιδιά, έχετε λίγη εµπιστοσύνη στον Χριστό! ‘Όλα όσα παραχωρεί και µας βρίσκουν, για το καλό µας το κάνει! Κι αν δεν δει ότι θα βγει κάτι καλό, δεν επιτρέπει τίποτα το άσχημο! 

Ξέρει ο Θεός. 

Έχει πρόνοια για το πλάσμα Του. Αμήν!

konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com

...είμαστε σε πόλεμο - έβαλαν τον ΣΤΑΥΡΟ σε σφουγγαρίστρες και τόσα άλλα γίνονται πέριξ μας


Χαίρε Σταυρέ Τρισμακάριστε και Πανσεμβάσμιε, των Χριστοκτόνων η απώλεια... λέμε στους Χαιρετισμούς του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού.

Πήγε ένας υδραυλικός σε ένα σπίτι για δουλειά και αντίκρυσε στο σαλόνι ότι οι καρέκλες και οι καναπέδες ήταν επενδυμένοι με ιερατικό ύφασμα από τα Πολυσταύρια που χρησιμοποιούν οι κληρικοί στα άμφια τους. 

Δηλ. οι αθεόφοβοι τα χρησιμοποιούσαν σαν ταπετσαρία για να κάθονται πάνω σε Σταυρούς.

Όταν τους ρώτησε τι είναι αυτά δεν ήθελαν να του απαντήσουν οι "βρωμιάρηδες", όπως μας είπε ο υδραυλικός.

ΣΤΩΜΕΝ καλώς 






Καθηγητής Νεκτάριος Δαπέργολας: «Σκασίλα τους μεγάλη!» Για τον διωγμό τῆς 'Ορθόδοξης μοναστικῆς ἀδελφότητας τῆς περίφημης Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου

Κατεπείγουσα Έκκληση από τους Μοναχούς της Λαύρας του Κιέβου βίντεο στα Ελληνικά..


…προς πάσα διεθνή κοινότητα για τον διωγμό τους από την κυβέρνηση Ζελένσκι και την λήξη του τελεσίγραφου στις 29 Μαρτίου ώστε να φύγουν από την Λαύρα.



Καθηγητής Νεκτάριος Δαπέργολας:
«Σκασίλα τους μεγάλη!» Για τον διωγμό των Ορθοδόξων 

Μόνο βαθιά συγκίνηση ἀπό τή δραματική ἔκκληση τῆς μοναστικῆς ἀδελφότητας τῆς περίφημης Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου (ἐμβληματικοῦ ἱεροῦ προσκυνήματος - θυμίζω - ὅλου τοῦ Ρωσικοῦ κόσμου ἀπό τόν 11ο ἀκόμη αἰῶνα) πρός πᾶσα διεθνῆ κατεύθυνση, γιά νά ἀποτραπεῖ τό νέο ἀνοσιούργημα τοῦ καθεστῶτος Ζελένσκυ. Θυμίζουμε ὅτι τό τελεσίγραφο πού τούς ἔχει ἐπιδοθεῖ λήγει στίς 29 Μαρτίου καί οἱ ἐπιλογές πού ἔχουν στή συνέχεια εἶναι εἴτε ἡ Σκύλα (δηλαδή νά προσχωρήσουν στήν ψευτοεκκλησία των ἀχειροτόνητων φασιστοπαλιάτσων), εἴτε ἡ Χάρυβδη (δηλαδή νά ὑπαχθοῦν ἀπευθείας στό ζοφερό Φανάρι ὡς σταυροπηγιακή μονή), εἴτε ὁ δρόμος τῆς ἐξορίας («βαλίτσα-σταθμό-Ρωσία», ὅπως δήλωσε ρητά καί μεθ' ἡδονῆς τό κάτω εἰκονιζόμενο καρτούν, ἕνα ἀπό τά ἀναρίθμητα ξετσίπωτα φασιστοειδῆ τῆς κρατικῆς οὐκρανικῆς συμμορίας, ὀνόματι Λουντμίλα Φιλιππόβιτς, πού παριστάνει καί τή θρησκειολόγο).


Ἐν τῷ μεταξύ μέ κρατικά φιρμάνια ἔχει ἤδη ἀπαγορευθεῖ στούς προσκυνητές ἡ πρόσβαση στά περίφημα Σπήλαια (κατακόμβες) τῆς περιοχῆς καί σέ κάποιους ἀπό τούς ἱερούς ναούς τοῦ μοναστηριακοῦ συγκροτήματος, μέ πρόσχημα τή διεκπεραίωση ἐργασιῶν πρός διασφάλιση τῶν «πολιτιστικῶν ἀξιῶν» τῆς περιοχῆς (ἔτσι ἀποκαλοῦν τά χυδαῖα οὐκρανοναζίδια τά ἱερά κειμήλια καί τά ἀναρίθμητα λείψανα τῶν ἁγίων πού φυλάσσονται ἐκεῖ).

Ἡ δραματική ἔκκληση πού πραγματοποίησαν πρό ὀλίγων ἡμερῶν - καί μάλιστα στά ἑλληνικά - οἱ μοναχοί τῆς Λαύρας (1η φωτογραφία) ἔρχεται ὡς ἕνα ἀκόμη συγκινητικό συμβάν, γιά νά ταρακουνήσει ἐκείνους πού ἔχουν στοιχειώδη τσίπα. Ἐννοεῖται ὅτι μέσα σέ αὐτούς ΔΕΝ συγκαταλέγουμε τόν ἀντίχριστο ἑσμό τοῦ κυρίου Βαρθολομαίου Ἀρχοντώνη, ἠθικοῦ αὐτουργοῦ ὅλου αὐτοῦ τοῦ αἴσχους, πού τηρεῖ ἔνοχη σιωπή ἰχθύος (τήν ὥρα πού ἀκόμη καί ὁ Πάπας, ἔστω καί ὑποκριτικά, κάτι ἐπιχείρησε νά ψελλίσει γιά νά πάψει ὁ διωγμός), ἀλλά ἑτοιμάζει καί νέο ἐκκλησιαστικό σχίσμα στή Λιθουανία.

Σέ ὅσους ἔχουν στοιχειώδη τσίπα δέν συγκαταλέγουμε ἐπίσης, ἐννοεῖται, οὔτε τή συντριπτική πλειονότητα τῶν λυκοποιμένων τῆς ἐλλαδίτικης κατάντιας. Αὐτοί εἶναι ἄλλωστε ἐπίσης συναυτουργοί τοῦ Φαναριώτη μπροστάρη τους καί σέ αὐτό τό ἔγκλημα. Ἡ εὐαισθησία ὅλων αὐτῶν ἐξαντλεῖται στίς ἀγαπούλικες φληναφηματολογίες, στίς ἀγκαλιές μέ κάθε λογῆς αἱρετικούς καί σχισματικούς, ἀκόμη καί σέ ἡμερίδες μπαρουφολογίας περί...διωκομένων Χριστιανῶν μαζί μέ Ἀγγλικανούς «ἐπισκόπους». Στούς πραγματικούς διωγμούς ὅμως, κλείνουν ἑρμητικά στόματα, αὐτιά καί μάτια καί μέ φαρισαϊσμό ἀπίστευτο περί ἄλλα τυρβάζονται.

«Σκασίλα τους μεγάλη», ὅπως ἐπί λέξει θά ἔλεγε ἐξάλλου καί ὁ ἀγαπημένος τους πατριάρχης. Πανάξιοι ἅπαντες τῶν περιστάσεων, γιά πολλοστή φορά...

Νεκτάριος Δαπέργολας





Γιατί παραμένει ἀνέγγιχτος ἡ παπική κακοδοξία περί τοῦ ἀλαθήτου τοῦ Πάπα;


Διατί παραμένει ἀνέγγιχτος ἡ παπικὴ κακοδοξία
περὶ τοῦ ἀλαθήτου τοῦ Πάπα;

Ἰδοῦ μία ἀκόμη παραδοξότητα τῆς «Οἰκουμενικῆς Κινήσεως», ἡ φρικτὴ παπικὴ αἵρεση περὶ «ἀλαθήτου τοῦ Πάπα», παραμένει ἀνέγγιχτη. Οὐδέποτε τέθηκε, ὡς θέμα συζήτησης, στοὺς διαλόγους! Γιατί ἆραγε;

Διότι ἀποτελεῖ τὴν πεμπτουσία τοῦ Παπισμοῦ. Διότι, δι’ αὐτῆς ὁ «μαχαραγιὰς» τοῦ Βατικανοῦ καπηλεύεται τὸν ἴδιο τὸ Χριστό, «λειτουργώντας» ὡς «Χριστὸς ἐπὶ γῆς»!

Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἔδωσε τὴ σωστὴ δογματικὴ διάσταση (καὶ) αὐτῆς τῆς κακοδοξίας:

«Τὸ ἀλάθητον εἶναι φυσικὸν θεανθρώπινον ἰδίωμα καὶ φυσικὴ θεανθρώπινη λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας ὡς Θεανθρωπίνου Σώματος τοῦ Χριστοῦ… Διὰ τοῦ δόγματος περὶ τοῦ ἀλαθήτου τοῦ πάπα εἰς τὴν πραγματικότητα ὁ πάπας ἀνεκηρύχθη εἰς Ἐκκλησίαν καὶ ὁ πάπας-ἄνθρωπος κατέλαβε τὴ θέση τοῦ Θεανθρώπου.

Αὐτὸς εἶναι ὁ τελικὸς θρίαμβος τοῦ οὑμανισμοῦ, ἀλλὰ συγχρόνως καὶ “ὁ δεύτερος θάνατος’’ (Ἀποκ. 20,14. 21,8) τοῦ παπισμοῦ, μέσῳ δὲ αὐτοῦ καὶ τοῦ κάθε οὑμανισμοῦ.

Τὸ δό­γμα περὶ τοῦ ἀλαθήτου τοῦ πάπα εἶναι ὄχι μόνο αἵρεσις, ἀλλὰ παν­αίρεσις.

Διότι καμμία αἵρεσις δὲν ἐξηγέρθη τόσον ριζοσπαστικῶς καὶ τόσον ὁλοκληρωτικῶς κατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του, ὡς ἔπραξε τοῦτο ὁ παπισμὸς διὰ τοῦ δόγματος περὶ τοῦ ἀλαθήτου τοῦ πάπα – ἀνθρώπου.

Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία· τὸ δόγμα αὐτὸ εἶναι ἡ αἵρεσις τῶν αἱρέσεων, μία ἄνευ προηγουμένου ἀνταρσία κατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ. Τὸ δόγμα αὐτὸ εἶναι φεῦ! Ἡ πλέον φρικτὴ ἐξορία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὴν γῆν»! ~ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Οἱ «δικοί» μας λοιπὸν δὲν διανοοῦνται νὰ θίξουν αὐτὴ τὴν παπικὴ κακοδοξία,διότι γνωρίζουν καλὰ πὼς ἔτσι θὰ ἀμφισβητοῦ­σαν αὐτὴ τὴν ἴδια τὴν οὐσία τοῦ Παπισμοῦ καὶ θὰ «ἐξανέμιζαν» τὶς περὶ «ἀδελφῆς ἐκκλησίας» ἀντιλήψεις τους. Γι’ αὐτὸ παραμένει ἀνέγγιχτη! Δυστυχῶς... (...)

Πηγή: orthodoxostypos.gr

http://pneumatoskoinwnia.blogspot.com/

Και όμως! Ό,τι κι αν κάνει ο Βαρθολομαίος, οι αντιοικουμενιστές θα συνεχίσουν τον χαρτοπόλεμο έχοντας εκκλησιαστική κοινωνία μαζί του και μαζί με τους ακόλουθούς του

Το δώρο του Οικουμενικού Πατριάρχη σε έναν Ουνίτη Επίσκοπο


Δώρο ένα αρχιερατικό εγκόλπιο προσέφερε σε Ουνίτη Επίσκοπο της Ουκρανικής Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Λιθουανία.

Πρόκειται για τον Επίσκοπο Στεπάν Σους, Προϊστάμενο του Ποιμαντικού και Μεταναστευτικού Τμήματος της Ουνιτικής Εκκλησίας, ο οποίος είχε ολιγόλεπτη συνάντηση με τον Πατριάρχη.

"Ήταν μεγάλη χαρά για εμένα να λάβω ένα δώρο προσωπικά από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, που έχει πάνω μια Παναγία και που προστατεύει όσους ταξιδεύουν πολύ" - έγραψε στην προσωπική του σελίδα στο Facebook ο Ουνίτης Επίσκοπος.

Σύμφωνα με τον Επίσκοπο, η συνάντηση με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο έγινε «στο πλαίσιο της ομάδας εργασίας Διαπολιτισμικού και Διαθρησκειακού Διαλόγου, που πραγματοποιήθηκε στο Κοινοβούλιο της Δημοκρατίας της Λιθουανίας στο Βίλνιους».




Γραφείο ρεπορτάζ: romfea.gr

ΓΙΑ ΓΕΡΑ ΝΕΥΡΑ! Η ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ! Ιταλός Αστυνομικός ΑΝΟΙΞΕ τό στόμα του! / Β Ι Ν Τ Ε Ο



Η εκπομπή "Fuori dal coro" μιλάει για τους αιφνίδιους θανάτους: "Εμβόλια, το μυστήριο των αιφνίδιων θανάτων" είναι το ρεπορτάζ, της Ραφαέλα Ρεγκόλι, που προβλήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου στην εκπομπή "Fuori dal coro" από το κανάλι 4 της Ιταλικής TV, με παρουσιαστή τον Μάριο Τζορντάνο.

"Υπερβολική θνησιμότητα, αιφνίδιοι θάνατοι, παρενέργειες του εμβολίου κατά της 'κόβιντ'. 

Μετά την έρευνά μας για τη σιωπηλή σφαγή για την οποία κανείς δεν μιλάει, κάποιος αποφάσισε να σπάσει τη σιωπή. 

Εδώ είναι οι κρυμμένες αλήθειες που λογοκρίνονται συστηματικά. 

Συναντώ έναν αστυνομικό και αυτά που μας λέει για τους αιφνίδιους θανάτους μπορεί να κοστίσουν τήν δουλειά του και όχι μόνο", προλογίζει η δημοσιογράφος.

Και για τους αιφνίδιους θανάτους ανάμεσα στους αστυνομικούς, ο αστυνομικός σχολιάζει: "Κανείς δεν μιλάει γι' αυτό λόγω της μεγάλης "συνωμοσίας της σιωπής". 

Δεν γίνονται αυτοψίες γιατί υπάρχει διάταγμα που συνιστά να μην γίνονται, εκτός αν είναι απολύτως απαραίτητο. 

Και αυτοί οι θάνατοι δεν καταγράφονται. 

Σε αυτή τη χώρα πεθαίνεις δύο φορές, πεθαίνεις από την πραγματική αιτία και κατατάσσεσαι σε άλλη αιτία θανάτου.

Μεταξύ άλλων, δόθηκε συνέντευξη από τη γιατρό Μπάρμπαρα Μπαλανζόνι, η οποία μίλησε για "βιαστικές και ανεπαρκείς αυτοψίες". 

Η αναζήτηση της πρωτεΐνης αιχμής δεν γίνεται και βρισκόμαστε στα όρια αγγίζουμε τα όρια της πλαστογραφίας στη δήλωση της αιτίας θανάτου που δηλώνεται στα αρχεία".

Η ανοσολόγος ερευνήτρια Λορεντάνα Φράσκα προσθέτει: "Τα εμβόλια μπορούν να προκαλέσουν μυοκαρδίτιδα και να βλάψουν το ανοσοποιητικό σύστημα, ιδίως στον νεαρό πληθυσμό, και δεν γνωρίζουμε αν αυτό είναι μη αναστρέψιμο. 

Δεν ήταν σημαντικό για τους νέους ανθρώπους να κάνουν το εμβόλιο".