.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Παπά-Λευτέρης: Τιμή μου η καθαίρεσή μου, αλλά δεν ισχύει

Με γραπτή του ανακοίνωση επικρίνει τον Οικουμενικό Πατριάρχη και τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας, τους οποίους κατηγορεί ακόμα και για την αναγνώριση των μικτών γάμων- 

Τι λέει η ανακοίνωση της Αρχιεπισκοπής για την καθαίρεση



Ο ιερέας Ελευθέριος Τάτσης. Φώτο: Supplied

Μετά την ανακοίνωση της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο καθαίρεσε τον ιερέα Ελευθέριο Τάτση ο ίδιος έστειλε μακροσκελέστατη επιστολή στο «Νέο Κόσμο» όπου αναφέρει ότι η ενέργεια του Πατριαρχείου να τον καθαιρέσει τον τιμά αλλά «δεν ισχύει» και εξηγεί τους λόγους.

Μεταξύ άλλων αναφέρει:

«Μετά μεγάλης μου χαρᾶς, ἀλλά καί συγχρόνως μετά λύπης, ἀνέγνωσα τήν ἀναμενόμενη κατά τά ἄλλα ἀπόφαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου τῆς καθαιρέσεώς μου, γιά τόν λόγο ὅτι ΔΙΕΚΟΨΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΜΑΚΑΡΙΟ!!

Χαρᾶς δέ, διότι ὁ Θεὸς μέ ἀξίωσε στά 80 μου χρόνια καί μετά ἀπό 56 χρόνια προσφορᾶς στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ νά τόν ὁμολογῶ καί νά μιμηθῶ τούς ἁγίους Πατέρες μας, πού ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ διέκοπταν τήν κοινωνία μέ τούς ἀκαθαιρέτους αἱρετικούς, ἐπίσης διότι ἔχουμε ἐντολή ἀπό τόν Κύριό μας νά χαιρόμαστε καί νά αἰσθανόμαστε ἀγαλλίαση καί ὅτι εἴμαστε μακάριοι ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ρῆμα καθ᾿ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ. (Ματθ. 5,11). Λύπη ὅμως, γιά τόν ξεπεσμό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας, πού ὄχι μόνον δέν στάθηκαν στό ὕψος τους ὥς Ἐπίσκοποι, ἀλλά καταδικάζουν σέ καθαίρεση ὅσους δέν τούς ἀκολουθοῦν καί ὅσους ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΩΣ ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΣΩΖΟΥΣΑ ΠΙΣΤΗ!! Μία καθαίρεση πού ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ, ἀλλά μᾶλλον ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΘΑΙΡΕΣΑΝ!!! Ἡ καθαίρεση κατά τούς ἁγίους Πατέρες ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ἄν εἶναι ἀπό αἱρετικούς καί ἄν εἶναι ἄδικη. Οἱ λόγοι πού διέκοψα τήν κοινωνία μέ τούς ἀνωτέρω ἐπισκόπους εἶναι γνωστοί, ἀλλά τούς ἐπαναλαμβάνω γιά μία ἀκόμη φορά.

Καί ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας συνυπόγραψαν τήν αἱρετική ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, πού ἀναγνώρισε τίς αἱρέσεις ὡς ἐκκλησίες ἔχοντας σωστικά μυστήρια. Ἀναγνώρισαν τούς μικτούς γάμους καί κατέλυσαν τήν νηστεία. Ἀποδέχτηκαν τά βλάσφημα κείμενα τοῦ Π.Σ.Ε. καί στήν οὐσία κατέλυσαν τό σύμβολο τῆς Πίστεως, εἰς ΜΙΑΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Ἀλλά σύν τοῖς ἄλλοις ὁ ἀρχ. Μακάριος, τά Θεοφάνεια μέ τό παλαιό ἡμερολόγιο, ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ μέ τούς καθηρημένους, ἀχειροτόνητους, ΑΒΑΠΤΙΣΤΟΥΣ, Οὐνῖτες, Οὐκρανούς καί τό προέβαλλε μάλιστα στήν ἐπίσημη ἱστοσελίδα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς. Καί μόνον αὐτή του ἡ πράξη καταδικάζεται, συμφώνως μέ τούς ἱερούς Κανόνες, (10ος, 11ος καί 45ος Ἀποστολικός, 2ος Ἀντιοχείας, 33ος Λαοδικείας, 9ος Τιμοθέου καί πληθώρα ἄλλων Κανόνων)· ΑΥΤΟΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΓΩ!!

Ὅσον ἀφορᾶ τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, ἔπρεπε νά καθαιρεθεῖ ὄχι μόνον μία φορά ἀλλά πολλάκις! Εἶναι ὁ μοναδικός Πατριάρχης πού ἔχει ξεστομίσει τέτοιες βλασφημίες, πού οἱ παλαιοί αἱρετικοί φαίνονται μπροστά του Ὀρθόδοξοι!! Εἶναι ὁ μοναδικός Πατριάρχης πού τόλμησε νά πεῖ πώς: «ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοί σωτηρίας», ὅτι τό Κοράνιο (καί οἱ Γραφές τῶν ἄλλων θρησκειῶν) εἶναι «ἴσο μέ τήν Ἁγία Γραφή καί ἱερό ὅπως αὐτή(!!!!), ὅτι πολλές ἐντολές τοῦ Θεοῦ εἶναι προσωρινές (!!!!), ὅτι εἶναι «εὐλογημένη» ἡ Συναγωγή τῶν Ἑβραίων, ποὺ ἀπεκήρυξε ὁ ὑπ᾽ αὐτῶν σταυρωθείς Κύριος (!!!!), ὅτι ἡ βασική ἀρχή τῆς Μασονίας, δηλαδή ἡ ἄποψη ὅτι: «ἕκαστος νά λατρεύῃ τόν Ἕνα Θεόν ὡς [=ὅπως] προτιμᾷ…», ὅτι «ὁ Θεός εὐαρεστεῖται εἰς τήν εἰρηνικήν συμβίωσιν τῶν ἀνθρώπων καί μάλιστα αὐτῶν οἱ ὁποῖοι Τόν λατρεύουν ἀνεξαρτήτως τῶν διαφορῶν, αἱ ὁποῖαι ὑπάρχουν εἰς τήν πίστιν μεταξύ τῶν τριῶν μεγάλων μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν» εἶναι ἀποδεκτή, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι μία, ἀνάμεσα στίς 348 «ἐκκλησίες» – μέλη τοῦ Π.Σ.Ε – οἱ ὁποῖες διευθύνονται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὅτι: «οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τήν διάσπασιν (τό Σχίσμα) Προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καί εὑρίσκονται ἤδη εἰς χεῖρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ (!!!) καί τόσα ἄλλα πού δέν μᾶς φθάνει ὁ χῶρος νά τά γράψουμε. Τά ἔχω ἀναφέρει στήν ἀπολογία μου.

Καί ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος καί ὁ ἀρχιεπίσκοπος Μακάριος, ἔπρεπε νά καθαιρεθοῦν. Ἀντί αὐτοῦ, καθαιροῦν ἐμᾶς, ὅπως καθαίρεσαν τόν ἀείμνηστο Σωτηρόπουλο.

Γιά αὐτόν τόν λόγο Η ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΠΟΥ ΥΠΟΒΛΗΘΗΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΥΡΗ, καί ἔχει γίνει (συμφώνως μέ τόν 15ο Κανόνα τῆς πρωτοδευτέρας Συνόδου ἐπί Μεγάλου Φωτίου ἐν Κων/πόλη) ἀπό ψευδεπισκόπους καί ψευδοδιδασκάλους καί ὄχι Ὀρθοδόξους. Παραθέτω λοιπόν τίς ἀποδείξεις πού καθιστοῦν ἄκυρη τήν καθαίρεσή μου καί γιά αὐτόν τόν λόγο συνεχίζω καί ἱερουργῶ.

Συμφώνως μέ τόν 3ο Κανόνα τῆς 3ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου πού μᾶς λέει: «Εἰ δέ τινες τῶν ἐν ἑκάστῃ πόλει, ἢ χώρᾳ κληρικῶν, ὑπὸ τοῦ Νεστορίου, καὶ τῶν σὺν αὐτῷ ὄντων, τῆς ἱερωσύνης ἐκωλύθησαν διὰ τὸ ὀρθῶς φρονεῖν, ἐδικαιώσαμεν καὶ τούτους τὸν ἴδιον ἀπολαβεῖν βαθμόν. Κοινῶς δὲ τοὺς τῇ ὀρθοδόξῳ καὶ οἰκουμενικῇ συνόδῳ συμφρονοῦντας κληρικούς, κελεύομεν τοῖς ἀποστατήσασιν, ἢ ἀφισταμένοις ἐπισκόποις, μηδόλως ὑποκεῖσθαι κατὰ μηδένα τρόπον».

Ἐδῶ ξεκάθαρα ἡ Τρίτη Οἰκουμενική Σύνοδος, ὄχι μόνον δέν ἀποδέχεται τίς καθαιρέσεις πού ἔκανε ὁ Νεστόριος στούς Κληρικούς του πού διεκοψαν τήν κοινωνία μέ αὐτόν, ἀλλά καί τούς ἀποκατέστησε στόν βαθμό πού εἶχαν καί τούς ἐδικαίωσε, «δικαιώσαμεν καὶ τούτους τὸν ἴδιον ἀπολαβεῖν βαθμόν….μηδόλως ὑποκεῖσθαι κατὰ μηδένα τρόπον».

Ἀλλά καί ὁ 15ος Κανόνας τῆς ΑΒ Συνόδου ἐπί Μεγάλου Φωτίου μᾶς λέει ξεκάθαρα πώς «ὄχι μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑπόκεινται», δηλαδή ὄχι μόνον δέν ὑπόκεινται στήν καθαίρεση, ἀλλά καί πρέπει νά τιμηθοῦν ὡς ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ ἀπό τούς ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ (!!!) ἐπειδή ΔΙΕΚΟΨΑΝ τήν κοινωνία μέ τόν ψευδεπίσκοπο πού κηρύσσει αἵρεση!!!

«Οἱ γὰρ δι’ αἵρεσίν τινα, παρὰ τῶν ἁγίων Συνόδων, ἢ Πατέρων, κατεγνωσμένην, τῆς πρὸς τὸν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτοὺς διαστέλλοντες, ἐκείνου δηλονότι τὴν αἵρεσιν δημοσίᾳ κηρύττοντος καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ’ Ἐκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑπόκεινται πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτοὺς τῆς προς τὸν καλούμενον Ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλὰ καὶ τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οὐ γὰρ Ἐπισκόπων, ἀλλὰ ψευδεπισκόπων καὶ ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν καὶ οὐ σχίσματι τὴν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν Ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι». (Πηδάλιον σελ. 358).

Ἡ ἔκφραση «οἱ τοιοῦτοι (οἱ ἀποτειχισθέντες) οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑπόκεινται», ἐννοεῖ τά ἐπιτίμια πού ἔχουν ὁρίσει οἱ ἱεροί Κανόνες γι’ αὐτούς πού κάνουν παρασυναγωγή, φατρία, ἤ καί σχίσμα. Ὅταν, στή συνέχεια, λέγει «τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται» ἐννοεῖ ὅτι οἱ ἀποτειχισθέντες εἶναι ἄξιοι τιμῆς καί ἐπαίνου, λόγῳ τοῦ ὅτι ἐβοήθησαν τήν Ἐκκλησία νά μήν παρεκκλίνει ὡς πρός τήν πίστη καί στήν οὐσία ἀπέτρεψαν τά σχίσματα καί τούς μερισμούς.

Ὁ Ἅγ. Νικόδημος, στὸ σημεῖο αὐτό, ἑρμηνεύει ὡς ἐξῆς: «ἀλλὰ καὶ τιμῆς τῆς πρεπούσης, ὡς ὀρθόδοξοι, εἶναι ἄξιοι». Τό «ὡς ὀρθόδοξοι» σημαίνει ὅτι, εἰς τήν ὑπάρχουσα καί κηρυττομένη αἵρεση, οἱ ἀποτειχισθέντες ἐτήρησαν ὀρθόδοξον στάσιν, ἀπομακρυνόμενοι ἀπό τόν αἱρετικό Ἐπίσκοπο. Ἐδῶ βεβαίως ἐννοεῖται ὅτι οἱ ὑπόλοιποι μή ἀποτειχισθέντες, πού δέν ἐτήρησαν ὀρθόδοξη στάση, δέν ἐβοήθησαν τήν Ἐκκλησία νά ὀρθοδοξήσει, ἀλλά μέ τήν δειλία τους ἔδωσαν χῶρο στήν αἵρεση νά ἑδραιωθεῖ, ἀφοῦ συνέπλευσαν μέ αὐτήν. Ἐφ’ ὅσον λοιπόν, οἱ μέν ἀξιώνονται τιμῆς καί ἐπαίνου, ἐξυπακούεται ὅτι οἱ ἐκ τοῦ ἀντιθέτου ὑποκύψαντες καί συμβιβασθέντες, εἶναι ἄξιοι κατηγορίας καί τιμωρίας. Αὐτό τό βλέπουμε καί στήν ἐρώτηση ὅπου ἔθεσε ὁ Ἐπίσκοπος Ρουφινιανός στόν Μέγα Ἀθανάσιο, γιά τό τί μέλλει γενέσθαι μέ τούς ἱερεῖς, ὅπου εἶχαν κοινωνία μέ τούς αἱρετικούς.

Εἶναι σύνηθες γεγονός στήν Εκκλησιαστική Ἰστορία ψευδοσύνοδοι καί αἱρετικοί νά καταδικάζουν Ὀρθοδόξους κληρικούς σέ καθαίρεση, ἡ ὁποία, ὅμως, εἶναι ἐκκλησιολογικῶς καί κανονικῶς ἀνυπόστατη, ἐπειδή διενεργεῖται ἀπό αἱρετικούς ἐπισκόπους (π.χ. ἡ εἰκονομαχική ψευδοσύνοδος τῆς Ιερείας τοῦ 754 ἀναθεμάτισε τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό, ἡ ἐνδημοῦσα ψευδοσύνοδος τοῦ Πατριάρχη Κων/πόλεως Ἰωάννη Καλέκα, μέ τήν συμμετοχή τῶν Πατριαρχῶν Ἀντιοχείας καί Ἱεροσολύμων, τοῦ 1343 καταδίκασε σέ καθαίρεση καί ἀναθεματισμό τόν τότε Ἱερομόναχο Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ καί τόν Ἰσίδωρο Βουχερᾶ, Ἐπίσκοπο Μονεμβασίας, συναγωνιστή καί στενό συνεργάτη τοῦ Ἁγ. Γρηγορίου καί συνέχισαν νά ἱερουργοῦν) . Τοῦτο σημαίνει ὅτι ἐάν μία Σύνοδος, πού ἀκολουθεῖ μία αἵρεση, καταδικάσει σέ καθαίρεση ἕναν Ὄρθόδοξο Ἱερέα, πού ὁμολογεῖ καί κηρύσσει δημοσίως τά Ὀρθόδοξα δόγματα καί ἀσκεῖ θεολογική κριτική τῆς ψευδο-συνοδικῶς εἰσαχθείσας αἱρέσεως, ἤ τῆς αἱρέσεως πού κηρύσσεται δημοσίως ἀπό τόν Ἐπίσκοπο καί παύει τό μνημόσυνο τοῦ Ἐπισκόπου, ἐπειδή ἐκεῖνος ἀκολουθεῖ τίς αἱρετικές ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου, ἤ ἐπειδή ἐκεῖνος κηρύσσει δημοσίως τήν αἵρεση, τότε ὁ ἐν λόγῳ Ἱερέας, πού καταδικάστηκε σέ ἐκκλησιολογικῶς καί κανονικῶς ἀνυπόστατη καθαίρεση, ἐξακολουθεῖ νά λειτουργεῖ κανονικά, χωρίς νά ἀναμένει τήν ἄρση τῆς καθαιρέσεώς του ἀπό Ὀρθόδοξη Σύνοδο ἤ ἀπό Ὀρθόδοξο Ἐπίσκοπο. Συγκεκριμένα, ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, στήν Τρίτη Ἐπιστολή του πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριο, γράφει: «ΑΠΑΣΙ ΤΟΙΣ ΠΑΡΑ ΣΗΣ ΕΥΛΑΒΕΙΑΣ ΚΕΧΩΡΙΣΜΕΝΟΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ Ἤ ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙΣΙ ΛΑΪΚΟΙΣ ΤΕ ΚΑΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΕΣΜΕΝ. ΟΥ ΓΑΡ ΕΣΤΙΝ ΔΙΚΑΙΟΝ ΤΟΥΣ ΟΡΘΑ ΦΡΟΝΕΙΝ ΕΓΝΩΚΟΤΑΣ ΣΑΙΣ ΑΔΙΚΕΙΣΘΑΙ ΨΗΦΟΙΣ, ΟΤΙ ΣΟΙ ΚΑΛΩΣ ΠΟΙΟΥΝΤΕΣ ΑΝΤΕΙΡΗΚΑΣΙ» (P.G. 77, 108A).

Ὁ Ἅγιος Κύριλλος ἐπαινεῖ τούς Κωνσταντινουπολῖτες πού διέκοψαν τό μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχου Νεστορίου, ΠΡΟΤΟΥ ΤΟΝ ΚΑΘΑΙΡΕΣΟΥΝ καί μέ αὐτόν τόν τρόπο κράτησαν ΑΣΠΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΜΩΜΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ!!! «ΤΑΥΤΗΝ ΕΝ ΕΑΥΤΟΙΣ ΑΝΑΖΩΠΥΡΟΥΝΤΕΣ ΑΕΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ, ΑΣΠΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΜΩΜΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΗΡΗΣΑΤΕ, ΜΗΤΕ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΕΣ ΤΩ ΜΝΗΜΟΝΕΥΘΕΝΤΙ (ΕΝΝΟΕΙ: ΝΕΣΤΟΡΙΩ), ΜΗΤΕ ΜΗΝ ΩΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΩ ΠΡΟΣΕΧΟΝΤΕΣ, ΕΙ ΜΕΝΕΙ ΛΥΚΟΣ ΑΝΤΙ ΠΟΙΜΕΝΟΣ, ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΑΥΤΗΝ ΗΜΩΝ ΤΗΝ ΥΠΟΜΝΗΣΙΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΓΕΝΟΜΕΝΗΝ, ΦΡΟΝΕΙΝ ΕΛΟΙΤΟ ΤΑ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΑ. ΤΟΙΣ ΔΕ ΓΕ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ, Ἤ ΛΑΪΚΩΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΗΝ ΠΙΣΤΙΝ ΚΕΧΩΡΙΣΜΕΝΟΙΣ, Ἤ ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙΣΙ ΠΑΡ’ ΑΥΤΟΥ, ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕΝ ΗΜΕΙΣ, ΟΥ ΤΗΝ ΕΚΕΙΝΟΥ ΚΥΡΟΥΝΤΕΣ ΑΔΙΚΟΝ ΨΗΦΟΝ, ΕΠΑΙΝΟΥΝΤΕΣ ΔΕ ΜΑΛΛΟΝ ΤΟΥΣ ΠΕΠΟΝΘΟΤΑΣ, ΚΑΚΕΙΝΟ ΛΕΓΟΝΤΕΣ ΑΥΤΟΙΣ: ΕΙ ΟΝΕΙΔΙΖΕΣΘΕ ΕΝ ΚΥΡΙΩ, ΜΑΚΑΡΙΟΙ. ΟΤΙ ΤΟ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΝΕΥΜΑ ΕΙΣ ΥΜΑΣ ΑΝΑΠΕΠΑΥΤΑΙ» (P.G. 77, 124A).

Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής δέν κοινωνοῦσε μέ κανένα ἀπό τά Πατριαρχεῖα καί σέ ἐρώτηση πού τοῦ ἔγινε γιά νά κοινωνήσει μέ αὐτούς ἀπάντησε: «Μὲ προστάσσετε ἐπίσης, ἐνῶ ἔχω αὐτὰ γραμμένα στὸ βιβλίο τῆς καρδιᾶς μου, νὰ ἔλθω καὶ νὰ κοινωνήσω μὲ τὴν Ἐκκλησία στὴν ὁποία κηρύττονται τέτοιου εἴδους δόγματα. Ἐπίσης νὰ γίνω κοινωνὸς μὲ αὐτοὺς ποὺ νομίζουν ὅτι στρέφονται ἐναντίον τοῦ διαβόλου μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα στρέφονται ἐναντίον τοῦ Θεοῦ; Νὰ μὴ δώσει ὁ Θεός, ποὺ γεννήθηκε γιὰ μένα χωρὶς ἁμαρτία! Ἐγὼ δὲν θὰ γίνω ποτὲ συγκοινωνὸς μὲ αὐτοὺς ποὺ δέχονται αὐτὲς τὶς καινοτομίες». (Μάξιμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Περὶ τῶν πραχθέντων, P.G.90, 144B-145C).

Θά μποροῦσα νά ἀναφερθῶ σέ πάμπολλους Ἁγίους Πατέρες πού καθαιρέθηκαν καί συνέχισαν νά ἱερουργοῦν καί νά ἀγωνίζονται ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας μας, ὅπως εἶναι ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καί πλεῖστοι ἄλλοι, ἀλλά θά μάκραινε πολύ ἡ ἐπιστολή.

Συμφώνως μέ τήν ἁγιοπατερική – διαχρονική μαρτυρία τῆς Ἐκκλησίας μας, παραμένω σταθερός στήν ΟΡΘΟΔΟΞΗ ὁμολογία μου, ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΝΑ ΙΕΡΟΥΡΓΩ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ.

Μετά τιμῆς,

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΤΑΤΣΗΣ,

ἑπόμενος τῶν Ἁγίων Πατέρων.


Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ

Στην ανακοίνωσή της η Αρχιεπισκοπή ανέφερε, μεταξύ άλλων:

«Η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας πληροφορεί τον ευαγή κλήρο και τον Ορθόδοξο λαό της πέμπτης ηπείρου ότι, με απόφαση της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, επεβλήθη στον μέχρι πρότινος κληρικό κ. Ελευθέριο Τάτση η ποινή της καθαιρέσεως από τον βαθμό της ιερωσύνης, για σειρά εκκλησιαστικών και κανονικών παραπτωμάτων στα οποία υπέπεσε. Ως εκ τούτου, ο ειρημένος κληρικός, με απόφαση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, επανήλθε στην τάξη των λαϊκών και απώλεσε το προνόμιο της ενδύσεως της ιερατικής αμφιέσεως, καθώς και το δικαίωμα της τελέσεως των Ιερών Μυστηρίων και των λοιπών ιεροπραξιών.

Η ανωτέρω λυπηρή εξέλιξη επήλθε ως απόρροια της επί μακρόν αντικανονικής συμπεριφοράς του κ. Ελευθερίου Τάτση, ο οποίος με διαδοχικές παραβατικές ενέργειες και με επιθετικές δημόσιες τοποθετήσεις του, έβαλε εναντίον της Ορθοδόξου Εκκλησίας, του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου, του Αρχιεπισκόπου, των Επισκόπων και των αδελφών του κληρικών, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να δημιουργήσει μια δική του ‘εκκλησία’, αποκόπτοντας επίσημα και εκούσια τον εαυτό του από την κανονική και μοναδική Ορθόδοξη Εκκλησία. Παρότι ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπός μας κ.κ. Μακάριος επεδίωξε με ειλικρίνεια, πατρική αγωνία και καρτερικότητα την ειρήνευση της ψυχής του, τη μετάνοια και την επιστροφή του στο Σώμα της Εκκλησίας, εντούτοις όλες δυστυχώς οι προσπάθειες του Ποιμενάρχου μας προσέκρουαν στον εγωισμό και στην επίμονη διάθεση αυτονόμησης του καθαιρεθέντος πλέον κληρικού.

Κατόπιν τούτων, η Ιερά Αρχιεπισκοπή μας υποχρεούται να υπενθυμίσει στο ευσεβές και φιλόχριστο ποίμνιό της ότι όλα τα Ιερά Μυστήρια και κάθε ιεροπραξία (Θείες Λειτουργίες, Ιερές Ακολουθίες, Γάμοι, Βαπτίσεις, Κηδείες κ.λπ.) που ενδέχεται να τελεί αντικανονικώς εφεξής ο καθηρημένος κληρικός κ. Τάτσης, είναι άκυρα και ανυπόστατα, θεωρούμενα ως μη γενόμενα από την κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία σε όλο τον κόσμο. Δηλαδή, τίποτε πλέον από αυτά που ενδεχομένως θα τελεί ο κ. Τάτσης δε θα αναγνωρίζεται από τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία, τις Αρχιεπισκοπές, τις Μητροπόλεις, τις Μονές του Αγίου Όρους και τις λοιπές Μονές της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Επίσης, επί τη βάσει των Ιερών Κανόνων, όσοι μετέχουν σε Μυστήρια και ιεροπραξίες που αντικανονικώς τελούνται από καθηρημένους κληρικούς, όπως από τον κ. Τάτση, αποκόπτουν τον εαυτό τους από το κανονικό σώμα της Εκκλησίας, δηλαδή αυτοαφορίζονται και επομένως δεν μπορούν να γίνονται δεκτοί ούτε για το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, ούτε για τα άλλα Μυστήρια, ούτε βεβαίως και για τις λοιπές Ακολουθίες, όπως είναι η κηδεία, από τις κανονικές ενορίες και εκκλησίες της Αρχιεπισκοπής.

Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπός μας και οι λοιποί κληρικοί της τοπικής μας Εκκλησίας εύχονται και προσεύχονται για τη μετάνοια και την επιστροφή τόσο του κ. Ελευθερίου Τάτση».