Η ερώτηση μου είναι … θα γίνεις παιδί μου;…..

ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ !

Παιδί μου...

Μπορεί να μην με γνωρίζεις, αλλά εγώ ξέρω τα πάντα για σένα…
Ψαλμοί 139:1

Γνωρίζω πότε είσαι καθιστός και πότε όρθιος….
Ψαλμοί 139:2 

Ξέρω κάθε βήμα σου… 
Ψαλμοί 139:3

Ακόμη και οι τρίχες του κεφαλιού σου είναι μετρημένες… 
Ματθαίος 10: 29-31

Γιατί φτιάχτηκες κατ’ εικόνα μου… 
Γένεσις 1:27

Μέσα σ’εμένα ζεις, κινείσαι και υπάρχεις…
Πράξεις 17:28

Σε γνώριζα πριν ακόμη διαμορφωθείς στην μήτρα της μητέρας σου…
Ιερεμίας 1:4-5

Σε διάλεξα όταν σχεδίαζα την δημιουργία… 
Εφεσίους 1:11-12

Δεν ήσουν ένα λάθος… 
Ψαλμοί 139:15-16

Γιατί όλες οι μέρες σου είναι γραμμένες στο βιβλίο μου… 
Ψαλμοί 139:15-16

Εγώ όρισα την ακριβή ώρα της γέννησης σου και που θα ζούσες … 
Πράξεις 17:26

Γιατί φοβερά και θαυμάσια πλάστηκες… 
Ψαλμοί 139:14

Εγώ σε διαμόρφωσα στη μήτρα της μητέρας σου… 
Ψαλμοί 139:13

Και σε έφερα στον κόσμο την ημέρα που γεννήθηκες… 
Ψαλμοί 71:6

Με έχουν παρουσιάσει λάθος άνθρωποι που δεν με γνωρίζουν…
Ιωάννη 8:41-44

Δεν είμαι απόμακρος και θυμωμένος αλλά είμαι η απόλυτη έκφραση της αγάπης... 
Α Ιωάννη 4:16

Και είναι επιθυμία μου να σε κατακλύσω με την αγάπη μου… 
Α Ιωάννη 3:1

Απλά επειδή είσαι παιδί μου και είμαι ο πατέρας σου… 
Α Ιωάννη 3:1

Σου προσφέρω περισσότερα από όσα θα μπορούσε ποτέ να σου προσφέρει ο σαρκικός σου πατέρας…Ματθαίος 7:11

Γιατί είμαι ο τέλειος πατέρας… 
Ματθαίος 5: 48

Κάθε καλό δώρο που λαμβάνεις έρχεται από το δικό μου χέρι… 
Ιακώβου 1: 17

Γιατί εγώ είμαι ο προμηθευτής σου και φροντίζω για όλες τις ανάγκες σου… 
Ματθαίος 6: 31-33

Το σχέδιο μου για το μέλλον σου ήταν πάντα γεμάτο με ελπίδα…
Ιερεμίας 29:11

Γιατί σε αγαπώ με αγάπη παντοτινή… 
Ιερεμίας 31:3

Οι σκέψεις μου για σένα είναι αμέτρητες όπως οι κόκκοι της άμμου στην ακρογιαλιά…Ψαλμοί 139:17-18

Και χαίρομαι για σένα με τραγούδια…
Σοφονίας 3:17

Δεν θα σταματήσω πότε να κάνω καλό για σένα… 
Ιερεμίας 32:40

Γιατί είσαι το πολύτιμο απόκτημα μου…
Έξοδος 19:5

Επιθυμώ να σε στερεώσω με όλη την καρδιά μου και όλη την ψυχή μου… 
Ιερεμίας 32:41

Αν με ψάξεις με όλη την καρδιά σου θα με βρεις…
Δευτερονόμιο 4:29

Ζήτα την ευτυχία σου σε εμένα και θα σου δώσω ότι η καρδιά σου λαχταρα… 
Ψαλμοί 37:4

Γιατί εγώ είμαι αυτός που σου έδωσα αυτές τις επιθυμίες…
Φιλιππησίους 2:13

Είμαι ικανός να κάνω για σένα περισσότερα από όσα θα μπορούσες να φανταστείς… Εφεσίους 3:20

Γιατί εγώ είμαι ο μεγαλύτερος υποστηρικτής σου…
Β Θεσσαλονικείς 2:16-17

Εγώ είμαι επίσης ο πατέρας που σε παρηγορεί σε όλες τις δυσκολίες σου…
Β Κορινθίους 1:3-4

Όταν είσαι συντετριμμένος, εγώ είμαι κοντά σου… 
Ψαλμοί 34:18 

Όπως ένας βοσκός κουβαλάει ένα πρόβατο, σε κουβαλάω κοντά στην καρδιά μου…
Ησαΐας 40:11

Μια μέρα θα σβήσω κάθε δάκρυ από τα μάτια σου…
Αποκάλυψις 21:3-4

Και θα πάρω μακριά όλο τον πόνο που υπέφερες πάνω σε αυτή την γη… 
Αποκάλυψις 21:4

Είμαι ο πατέρας σου και σε αγαπώ όπως ακριβώς αγαπώ τον γιο μου, τον Ιησού…
Ιωάννη 17:23

Γιατί στον Ιησού η αγάπη μου για σένα φανερώνεται … 
Ιωάννη 17:26

Και ήρθε να δείξει πως είμαι μαζί σου και όχι εναντίον σου…
Ρωμαίους 8:31

Και να σου πει ότι δεν λογαριάζω τις αμαρτίες σου…
Β Κορινθίους 5:18-19

Ο Ιησούς πέθανε ώστε εσύ κι εγώ να συμφιλιωθούμε…
Β Κορινθίους 5:18-19

Ο θάνατος του ήταν η υπέρτατη έκφραση της αγάπης μου για σένα… 
Α Ιωάννη 4:10

Έδωσα ότι αγαπούσα περισσότερο για να κερδίσω την αγάπη σου… 
Ρωμαίους 8:32

Εάν δεχτείς το δώρο του γιου μου, του Ιησού, δέχεσαι εμένα…
Α Ιωάννη 2:23

Και τίποτα δεν θα σε χωρίσει πια από την αγάπη μου…
Ρωμαίους 8:38-39

Έλα σπίτι και θα κάνω την μεγαλύτερη γιορτή που έχει γίνει στον ουρανό…
Λουκάς 15:7

Ήμουν πάντα πατέρας και θα είμαι πάντα πατέρας…
Εφεσίους 3:14-15

Η ερώτηση μου είναι … θα γίνεις παιδί μου;…
Ιωάννη 1:12-13 

Σε περιμένω…....
Λουκάς 15:11-32

Με αγάπη, ο Πατέρας σου

Ο Παντοδύναμος Θεός

Ο Θεός δεν θα κρίνει όσους αμάρτησαν, αλλά όσους δεν μετανόησαν.

ΘΛΙΨΕΙΣ... ΔΡΟΜΟΙ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Επικρατεί μια συννεφιά στον τόπο μας. Πρόσωπα σκυθρωπά, αγέλαστα, θλιμμένα. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην πέρασε θλίψη. Διάφορες είναι οι πηγές της θλίψεως. Κουράζουν το σώμα και την ψυχή.

Οι θλίψεις μπορούν να αρρωστήσουν τον άνθρωπο, αλλά μπορούν και να τον ωριμάσουν και να τον καλλιεργήσουν. Να τον κάνουν να δει τον συνάνθρωπό του με μεγαλύτερη επιείκεια, κατανόηση και συμπάθεια.

Η υπομονή και η ελπίδα στις θλίψεις ανακουφίζουν. Μπορεί οι θλίψεις να οδηγήσουν σε καλό, σε μετάνοια. Δεν είναι κανείς που να μην πέρασε θλίψεις, πόνους, πειρασμούς και δοκιμασίες. Σαν σαράκι η θλίψη κατατρώει τον έσω άνθρωπο. Ο σκοπός των θλίψεων στη ζωή μας δεν είναι ότι ο Θεός αρέσκεται να τιμωρεί και να βασανίζει τους ανθρώπους σαν ένας σαδιστής πατέρας, αλλά η διόρθωσή μας, η βελτίωσή μας, η κατεύθυνσή μας στα άνω. Οι θλίψεις μπορούν να γίνουν ένας δρόμος προς συνάντησή μας με τον ζώντα Θεό.

Οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι και όχι το φως, και γι’ αυτό θλίβονται. Μερικές φορές οι θλίψεις διώχνουν την οκνηρία, τη νωχέλεια και την αδιαφορία.

Μπορούν να συγκεντρώσουν τον άνθρωπο στον εαυτό του, να γίνει αφορμή περισυλλογής, ενδοσκαφής, αυτοανάκρισης, αυτογνωσίας και αυτομεμψίας. Οι πολλές και διάφορες ανέσεις μπορούν να κάνουν τον άνθρωπο πιο ράθυμο, χλιαρό και χαλαρό. Μπορεί να νομίζει ότι είναι ευτυχισμένος, μέσα του όμως να έχει μια ανεκπλήρωτη χαρά. Η γενναία αντιμετώπιση των θλίψεων της ζωής θα δώσει τη νίκη της ανδρείας. Μπορεί οι θλίψεις να μας φέρουν πιο κοντά στο Θεό. Ο Θεός αγαπά να δοκιμάζει παιδαγωγικά για να βοηθήσει, να φωτίσει, να ανορθώσει. Οι θλιμμένοι μπορούν να γίνουν πιο συμπάσχοντες και φιλάδελφοι.

Μη στη στενοχώρια προσθέτουμε στενοχώρια και στη θλίψη άλλη θλίψη. Κατά τον Μέγα Βασίλειο κακό δεν είναι η ασθένεια, η απόρριψη, η οικονομική ζημιά, η φτώχεια και η στέρηση παρά μόνο η αμαρτία. Η σοφία του Θεού αφαιρεί τον πλούτο από αυτούς που τον μεταχειρίζονται λαθεμένα, εσφαλμένα, πλεονεκτικά και απάνθρωπα. Επιτρέπει τις ασθένειες στο σώμα για να το ταπεινώσει, να δώσει υγεία στην ψυχή, να μην αφηνιάσει στην αμαρτία. Παίρνει, παρά τη θλίψη μας, εκείνους που κρίνει πως είναι η καλύτερή τους ώρα. Μην τα βάζουμε με τον Θεό. Ξέρει καλά τι κάνει. Δεν γνωρίζουμε το σωτήριο σχέδιο και τον λυτρωτικό Θεό. Αρκετές φορές το φάρμακο είναι πικρό, δεν θέλουμε να το πάρουμε, όμως δίνει θεραπεία.

Η αμαρτία είναι η κύρια και η μεγάλη πηγή των θλίψεων. Η αμαρτία τυραννά, παρασύρει, δεσμεύει, φυλακίζει, εξαθλιώνει. Ο Θεός δεν θα κρίνει όσους αμάρτησαν, αλλά όσους δεν μετανόησαν. Η ταπεινοφροσύνη, η προσευχή, η υπομονή ελαφρύνει το βάρος των θλίψεων. Μη λοιπόν αφήσουμε εξαιτίας μας να μεγαλώσουν οι θλίψεις.

Μην επιτρέψουμε θλίψη επί των θλίψεων. Ας τις δούμε και με αυτό το άλλο μάτι που αναφέρουμε. Μην, παρακαλώ, οδηγηθεί ποτέ κανείς στην απελπισία. Μετά τη συννεφιά συνήθως η λιακάδα είναι πιο γλυκιά.

Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

«Ἐὰν μὴ μετανοῆτε, πάντες ὠσαύτως ἀπολεῖσθε» (Λουκ. ιγ/ 3).

«ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΑΙ ΕΝΟΡΑΣΕΙΣ»

"Ἡ Ελλάς δέν θά κατακτηθεῖ ὑπό τῶν Τούρκων διά τῶν ὅπλων, ἀλλά...

...ἀλλὰ διὰ τῶν τριῶν ἑκατομμυρίων μουσουλμάνων, εἰς τοὺς ὁποίους ἡ ἄθεος κυβέρνησις θὰ δώσει τὴν ἑλληνικὴν ἰθαγένειαν." 

Παραθέτουμε ἕνα προφητικὸ καὶ ἀρκετὰ ἐπίκαιρο ἄρθρο τοῦ ἀειμνήστου Γέροντος Θεοκλητοῦ Διονυσιάτου ποὺ δημοσιεύτηκε στὸν Ὀρθόδοξο Τύπο στὶς 23 Νοεμβρίου 2001 καὶ ἀναφέρεται στὴν εἰσβολὴ τῶν λαθρομεταναστῶν στὴν Ἑλλάδα. Τὸ ἄρθρο τοῦ Γέροντος Θεοκλητοῦ εἶχε τίτλο: 

«Μελαγχολικαὶ ἐνοράσεις» 

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, μεταξὺ ἄλλων, λέγει, ὅτι «οἱ Μοναχοὶ εἶναι οἱ κήρυκες τῆς ἐρχομένης Βασιλείας, οἱ προφῆται τῆς Καινῆς Διαθήκης». Τὴν φράση αὐτή μου θύμισαν κάποιες συζητήσεις, ποῦ εἶχα τελευταίως μὲ τρεῖς φίλους ἡσυχαστές, ποῦ καὶ οἱ τρεῖς, ὡσὰν ἀπὸ προφητικὴ διαίσθηση, ἰσχυρίζοντο γιὰ τὴν ἐπέλευση ἀπιθάνων ἐθνικῶν καταστάσεων. Καὶ ποιὲς καταστάσεις εἶναι αὐτές; Ὅτι, τάχα, ἡ Ἑλλάς, σταδιακῶς, δὲν θὰ συρρικνωθεῖ μὲν ἐδαφικῶς, ἀλλὰ θὰ κατακτηθεῖ ἐκ τῶν ἔνδον ἀπὸ τὸ Ἰσλάμ! Καὶ ἐστήριζαν τὸν ἰσχυρισμὸν τῶν, στὶς ἠλεγμένες πληροφορίες, ὅπως ἔλεγαν, ποῦ τοὺς μετέδιδαν παλαιοὶ φίλοι τους κορυφαίων πολιτικῶν θέσεων, πού τοὺς ἐπεσκέπτοντο στὴν.... Ἔρημό του Ἀθωνος ἢ τοὺς ἔγραφαν.

Καὶ στὴν ἐρώτησή μου· Ὁ Θεὸς θὰ ἐπιτρέψει τὴν ἀντικατάσταση τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας Του, ποῦ «ἐπεριποιήσατο τῷ ἰδίω Αἵματι», μὲ τὸν σκοτεινὸ καὶ δαιμονικὸν μουσουλμανισμὸν μέσα στὴν Τοπικὴ Ὀρθοδοξία τῆς Ἑλλάδος; Μοῦ ἀπήντησαν μὲ ἕνα στόμα ὅτι, ὁ Θεὸς θὰ τὸ ἐπιτρέψει ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἐκτεταμένης ἁμαρτίας. Καὶ ἀνεφέρθησαν στοὺς βυζαντινοὺς ρωμηούς, ποῦ δὲν μετανοοῦσαν.

Καὶ ὅταν πάλιν τοὺς ἐρώτησα· πῶς θὰ συμβεῖ αὐτὸ καὶ πότε καὶ τί θὰ γίνουν οἱ Ἕλληνες; Ἀπήντησαν, ὅτι ἤδη ἐνεργεῖται ἡ ἅλωση μὲ τὰ 2-3 ἑκατομμύρια τῶν μωαμεθανῶν, ποῦ ὀνομάζονται μετανάστες, καὶ ποῦ θὰ στερεώνονται σταδιακῶς μὲ τὴν ἑλληνικὴν ἰθαγένεια, ποῦ θὰ τοὺς χορηγεῖ εὐχαρίστως τὸ Κράτος, δηλαδὴ ἡ ἄθεη κυβέρνηση.

Οἱ δὲ Ἕλληνες βαθμιαίως θὰ γίνουν μειονότης, ἕως ὅτου θὰ μείνουν ἐλάχιστοι χριστιανοὶ ὡς… δεῖγμα. Μὴ ἀπορεῖς, πάτερ Θ., ἔσπευσαν νὰ ἐξηγήσουν, αὐτὴν τὴν τραγωδία τοῦ λαοῦ μας. Πολλοὶ θὰ ἀποδεχθοῦν τὸν μουσουλμανισμὸν ἀβιάστως. Ἄλλοι, μὲ κάποιαν βίαν ποικίλης μορφῆς. Καὶ ἄλλοι «χριστιανοὶ» θὰ μεταναστεύσουν σὲ χριστιανικὲς χῶρες, μὴ δυνάμενοι νὰ συμβιώσουν μὲ τοὺς βαρβάρους αὐτούς, ποῦ τοὺς χρησιμοποιεῖ ὁ Θεὸς ὡς μέσον παιδαγωγίας, ὅπως ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἐνεργοῦσε στοὺς Ἰσραηλίτες καὶ στοὺς χριστιανούς, ποῦ δὲν μετανοοῦσαν γιὰ τὶς ἁμαρτίες τους. Παράδειγμα ὁ Κατακλυσμός, τὰ Σόδομα, ὁ Ἑλληνισμὸς τῆς Ἀνατολῆς, τὸ Βυζάντιον.

Αὐτὰ ὅλα μὲ εἶχαν συντρίψει ψυχικῶς καὶ σκεφτόμουνα, τάχα θὰ ἐπιτρέψει ὁ Θεὸς αὐτὴν τὴν ἀσύλληπτον συμφοράν; Ἐπηκολούθησε σιωπὴ γιὰ ἀρκετὴ ὥρα.

Στὴ συνέχεια, ἔθεσα τὸ ἐρώτημα· Πατέρες ἅγιοι καὶ ἀδελφοί, φανταζεσθε σεῖς, πῶς θὰ ἀνεχθεῖ ὁ Κύριος τὶς μουσουλμανικὲς δαιμονικὲς θυσίες, ἀντὶ τῶν ὀρθοδόξων θυσιαστηρίων; Τότε ἕνας ἡσυχαστής μου ὑπενθύμισε τὴν περίπτωση τοῦ ἀσκητου ποῦ, μετὰ τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως, εἶδε ἐπάνω στὴν ἁγία Πρόθεση ἐρειπωμένου Ναοῦ, μία γουρούνα μὲ τὰ νεογνά της καὶ ἄρχισε νὰ κλαίει καὶ νὰ ὀδύρεται. Τότε ἐνεφανίσθη Ἄγγελος Κυρίου καὶ τοῦ λέγει· Ἀββᾶ, τί κλαίεις; Γνωρίζεις ὅτι, αὐτὸ ποῦ εἶδες, εἶναι πιὸ εὐάρεστον στὸν Κύριον ἀπὸ τὴν ἀναξιότητα τῶν ἱερέων, ποῦ λειτουργοῦσαν; Καὶ ὁ Ἄγγελος ἐγένετο ἄφαντος.

Ἡ συζήτηση κράτησε περισσότερον ἀπὸ δύο ὧρες, ὅποτε οἱ ἡσυχαστὲς ἀνεχώρησαν καὶ μοῦ ἐτόνισαν νὰ εὐχαριστῶ τὸν Κύριον γιὰ ὅσα ἐπιτρέπει νὰ γίνωνται ἐξ ἀγάπης καὶ γιὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν. Καὶ νὰ μὴ παρασύρομαι συναισθηματικῶς ἀπὸ τὴν ἐπιφάνεια τῶν γεγονότων, ἀλλὰ νὰ εἰσδύω στὴν οὐσίαν τῶν, ἀφοῦ εἶναι δεδομένον, ὅτι «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστι».

Κι ἔμεινα μόνος…

Μέσα στὸν συγκλονισμό μου γιὰ τὴν τραγωδία τοῦ λαοῦ μας, τὸν κλαυθμὸν καὶ τοὺς στεναγμούς μου πρὸς τὸν πανυπερεύσπλαγχνον Θεόν, ἄρχισα νὰ μελετῶ ὅσα εἶπαν μὲ βεβαιότητα οἱ ὅσιοι ἐκεῖνοι ἐρημίτες καὶ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἀναλύω λογικῶς τοὺς ἰσχυρισμούς τους. Πὰρ ὅτι καμιὰ ἀνησυχοῦσα φωνὴ δὲν ἀκούεται, ὅμως, κάποια σποραδικὰ δημοσιεύματα πρὸ μηνῶν στὸν γρηγορούντα «Ὀρθόδοξον Τύπον» ἤρχοντο νὰ ἐπαληθεύσουν σχεδὸν τοὺς ἰσχυρισμοὺς τῶν φίλων μου ἡσυχαστῶν. Καὶ μάλιστα κάποια δημοσιεύματα τῶν τελευταίων ἡμερῶν, πάλιν στὸν «Ο.Τ.» ἀπὸ σώφρονες χριστιανούς, θεολόγους καὶ συγγραφεῖς, οἱ ὁποῖοι μὲ πειστικὰ ἐπιχειρήματα κατέληγαν στὰ ἴδια συμπεράσματα, ποῦ ἐβασίζοντο σὲ ἀντικειμενικὰ στατιστικὰ στοιχεῖα.

Ἀλλὰ τὸ σκάνδαλον εὑρίσκεται στὴν σιωπὴν τῶν κοινῆς πληροφορήσεως μέσων, τῶν λεγομένων μαζικῆς ἐνημερώσεως. Ὅμως, ὅσον καὶ ἂν φαίνεται περίεργη ἡ βαθειὰ σιγὴ ἐπὶ ἑνὸς βοῶντος ἐθνικοῦ κινδύνου, τὸ φαινόμενον δὲν εἶναι ἀνεξήγητον. Πρόκειται περὶ σχεδὸν καθολικῆς πωρώσεως τῶν συνειδήσεων.

Καὶ εἶναι ἱστορικῶς ἀποδεδειγμένον, ὅτι ὅταν ἡ ἁμαρτία καθολικοποιεῖται, γενικεύεται, ἀκολουθεῖ, δίκην συνδρόμου, ἡ ἄγνοια τοῦ κακοῦ. Ἰδοὺ ἡ ἀπόδειξη· Ὅταν ὁ Θεὸς εἶχεν ἀποφασίσει τὸν Κατακλυσμόν, μὲ τὸ αἰτιολογικόν· «Οὐ μὴ καταμείνη τὸ πνεῦμα μου εἰς τοὺς ἀνθρώπους τούτους, διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας», ἔδωκεν ἐντολὴν στὸν δίκαιον Νῶε νὰ κατασκευάσει τὴν Κιβωτόν. Εἰργάζοντο οἱ τεχνίτες ἐπὶ ἕνα χρόνον. Βλέποντες οἱ ἀπονεκρωθέντες ἁμαρτωλοὶ τὴν κατασκευαζομένην Κιβωτὸν καὶ τὸν σκοπόν, πληροφορούμενοι, ἔλεγαν· καὶ τί κάνουμε ὥστε νὰ πνιγοῦμε; Καὶ ὅταν οἱ Ἄγγελοι εἶπαν στὸν δίκαιον Λὼτ νὰ εἰδοποιήσει τοὺς συγγενεῖς του, γιατί θὰ ἔριχναν φωτιὰ νὰ κάψουν τὰ Σόδομα, ὅλην τὴν Πεντάπολιν, οἱ συγγενεῖς του γελοῦσαν μὲ τὸν γέροντα· καὶ τί κάνουμε, ὥστε νὰ μᾶς κάψει ὁ Θεός;

Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ τώρα, σὲ κάποιο μέτρο· τὸ σύνδρομο τῆς πωρώσεως.

Καμμία ἐφημερίδα δὲν ἔγραψε γιὰ τὸν ἐθνικὸν κίνδυνον μὲ ἐξαίρεση τὴν πολύτιμη ὀρθόδοξη ἔπαλξη, τὸν «Ὀρθόδοξον Τύπον», ποῦ, καὶ μόνον γιατί ἀπὸ ἕνα χρόνο σχεδὸν σαλπίζει, τὸ σάλπισμα τῆς μετανοίας, ἀξίζει τὸν ἔπαινον τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν ἐκ Θεοῦ δικαίαν μισθαποδοσίαν. Οἱ ἀπόψεις καὶ οἱ ἀπελπιστικὲς ἐνοράσεις τῶν ἁγίων ἐκείνων ἐρημιτῶν, ὅσον καὶ ἂν δὲν εἶναι ἀποδεικτικές, δὲν στεροῦνται, ὅμως, σὲ κάποιον βαθμόν, πειστικότητος, γιατί βασίζονται σὲ ἁπτὰ δεδομένα, ἕνα τῶν ὁποίων, εἶναι οἱ ἐνεργούμενες ἁμαρτίες ἀγνοουμένης τῆς μετανοίας, σ ὅλην τὴν Ἑλλάδα, παρὰ τὶς ἐλάχιστες νησίδες χριστιανικῆς ζωῆς καὶ ἠθικῆς ἀντιστάσεως. 

Δεύτερον ὅτι, ὁ προφητικὸς λόγος «ἁμαρτίαι, ἔθνη ἐλαττονούσι», ἔχει πολλάκις ἐπαληθευθεῖ.

Τρίτον, στὴν δραστηριότητα τῆς ἁμαρτίας, περιλαμβάνονται καὶ οἱ ἕνα ἑκατομμύριον ἐκτρώσεις κάθε τριετίαν· οἱ ὑπερτεροῦντες θάνατοι τῶν γεννήσεων· ναρκωτικὰ καὶ ἄλλες ἠθικὲς πληγές.

Καὶ τέλος, τὸ κυριώτερον, εἶναι τὰ τρία σχεδὸν ἑκατομμύρια τῶν νομιμοποιούμενων μουσουλμάνων, ποῦ αὐξάνονται καὶ πληθύνονται μὲ ταχύτατους ρυθμούς, ἕνα φαινόμενον, ποῦ ἑρμηνεύει καὶ τὶς ἀπόψεις τῶν ἡσυχαστῶν, τῶν μουσουλμάνων ἐνεργούντων ὡς ὀργάνων ἀσυνειδήτων του Θεοῦ.

Ὅπως ἐπίσης ἀσυνείδητα ὄργανα -ὄχι ἀνεύθυνα, βεβαίως- εἶναι οἱ ἄθεοι κυβερνῆτες μας, ποῦ ὑποδέχονται τοὺς δεδηλωμένους ἐχθρούς του Ἔθνους μας, γιὰ νὰ μὴ κατηγορηθοῦν, τάχα, ὡς ρατσιστὲς ἢ ἐθνικιστές.

Αὐτὴ ἡ καραμέλλα ἔχει πολὺ πέραση στὴν ἐποχή μας, μεταξὺ τῶν ἐπιπολαίων καὶ ἀθέων, ποῦ γίνονται καταγέλαστοι μὲ τὶς παραδοξολογίες των. Παράδειγμα, «τὸ ἀλβανάκι» πέρυσι καὶ τώρα ἡ γερμανιδούλα τοῦ Βόλου, ποῦ ἂν εἶναι διαποτισμένοι, ὁ πρῶτος ἀπὸ τὸν ἀλβανικὸν ἀνθελληνικὸν σωβινισμὸν καὶ ἡ δεύτερη πιστεύει στὸ γερμανικὸ «ούμπερ ἄλλες» τότε, στὰ χέρια τῶν τὸ ἑλληνοχριστιανικὸν σύμβολον ἡ γαλανόλευκη μὲ Σταυρόν, εἶναι τιμωρία, δὲν εἶναι τιμή! Εἶναι ἀντίφαση.

Τώρα τὸ πρόβλημα, τὸ παμπρόβλημα, εἶναι ἡ ἀλλοτρίωση τοῦ ἑλλαδικοῦ χώρου, κατὰ παραχώρηση Θεοῦ, γιὰ τὴν ἀμετανοησία τῶν πιστῶν. Ὅποτε ἀβιάστως ἀνακύπτει ἡ ὑποχρέωση τῆς ποιμαινούσης Ἐκκλησίας νὰ κηρύξει μετάνοιαν στὸν λαόν. Ἀλλοιῶς; «Ἐὰν μὴ μετανοῆτε, πάντες ὠσαύτως ἀπολεῖσθε» (Λουκ. ιγ/ 3). Τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα.

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

Ανάγκη για Εθνική Μετάνοια.

ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ;

Α] Η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΜΗ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ.

Το τάμα είναι ιερό θέμα. Μέσα στην Αγία Γραφή έχουμε αναλυτικά τον περί ταμάτων θεολογικό προβληματισμό. Όταν ο άνθρωπος τάζει κάτι στο Θεό, κάνει συμφωνία με το ίδιο το Θεό και αναλαμβάνει δέσμευση να εκπληρώσει το τάμα του, μάλιστα, όπως ακριβώς βγήκε από το στόμα του, εν καιρώ κρίσεως και κινδύνου, και να το τηρήσει το συντομότερο και στο ακέραιο, ή αν δεν προλάβει αυτός, και πεθάνει εν τω μεταξύ, τα παιδιά του με το ίδιο ακριβώς ή κάποιο άλλο ισοδύναμο τρόπο.

Στην Αγ. Γραφή αναφέρονται διάφορα τάματα (Γένεσις κη' 20-22, Δευτερονόμιον κγ' 22-24, Κριταί ια' 30-40, Εκκλησιαστής ε' 4, Πράξεις ιη' 18, κα' 18-24), γι' αυτό καί διατηρήθηκαν καί από τον Χριστιανισμό... Χαρακτηριστικό το τάμα του Ιεφθάε, που έταξε ως Κριτής να θυσιάσει ό,τι πρωτοσυναντήσει στο σπίτι του μετά την νικηφόρα έκβαση της μάχης όπου είχε πάει… Συνάντησε την κόρη του και τη θυσίασε!!!

Εάν λοιπόν ο Θεός τηρήσει την υπόσχεσή του και κάνει καλά το παιδί σου επί παραδείγματι και σύ έχεις υποσχεθεί να πας γονατιστός στην Παναγία της Τήνου και δεν το έχεις κάνει ακόμη, βρίσκεσαι σε παράβαση.

Η αθέτηση λοιπόν του τάματός μας είναι σοβαρό παράπτωμα, από το οποίο δεν μπορεί να μας ξεχρεώσει κανένας άλλος, διότι αποτελεί προσωπική συμφωνία και δέσμευσή μας με τον Θεό. Εγκυμονεί δε κινδύνους και ενίοτε επιτρέπει ο Θεός και ξαναγυρίζουν τα πράγματα στην προτέρα τους κατάσταση, «προς γνώσιν και συμμόρφωσιν»..

Αυτό πάθαμε κι εμείς με το Τάμα του Έθνους. Μας ελευθέρωσε ο Καλός Θεός το 1821 μέχρι το 1830. Μάλιστα δε και με τους απελευθερωτικούς πολέμους του 1912 – 13, αποδόθηκε στο ελληνικό κράτος και η Μακεδονία μας. 100 χρόνια μετά το 1821, δηλ. το 1921, πήραμε και την Μ. Ασία, τη γη της Ιωνίας! Ο Θεός κράτησε το λόγο Του και δεν πήρε πίσω την υπογραφή Του. Εμείς όμως όλα τα άλλα κατά το διαρρεύσαν διάστημα τα σκεφτήκαμε, εκτός από το Τάμα μας. Δεν γυρίσαμε σαν τους 9 λεπρούς πίσω να πούμε το «ευχαριστώ μας» στον Ευεργέτη Χριστό.

Αποτέλεσμα: Γίναμε έθνος αχαρίστων και αρχίσαμε σιγά – σιγά και χάναμε τα κεκτημένα μας: Πρώτα τη Μικρασία, μετά Ίμβρο και Τένεδο, μετά Β. Ήπειρο, μετά την Κύπρο μας και ζούμε τώρα σε απόλυτη εξάρτηση από το ξένο κεφάλαιο και έχουμε εδώ μέσα ξενική κατοχή από τους τοκογλύφους και δανειστές, ξεπουλήσαμε πλέον την εθνική μας κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα και δεχθήκαμε πάλι μια νέα τουρκοκρατία με τα δύο σχεδόν εκατομμύρια των μουσουλμάνων κυρίως λαθρομεταναστών! Ιδού λοιπόν πως χάσαμε ξανά την ελευθερία μας. Κρίμα! Από την αχαριστία μας και την αγνωμοσύνη μας.

Σαν να μη έφτανε αυτό και άλλες συναφείς πληγές ολοκλήρωσαν το πισωγύρισμα στη Νέα Αιχμαλωσία.

Γίναμε ένα έθνος φονιάδων. Ενώ μας ελευθέρωσε ο Χριστός από το παιδομάζωμα, το γενιτσαρισμό και τα χαρέμια, εμείς που χάναμε τότε τα παιδιά μας, τα ελληνόπουλα, τώρα εμείς με τα ίδια μας τα χέρια τα φονεύουμε πραγματοποιώντας 200 – 500 χιλιάδες το χρόνο. Ο Χριστός μας χάρισε τη δυνατότητα να έχουμε δικά μας παιδιά και όχι τουρκόσπορους. Τουλάχιστο εκείνοι δεν σκότωναν τα παιδιά. Τώρα λοιπόν εφόσον δεν θέλουμε ελληνόπουλα, ας έχουμε αλβανόπουλα, πακιστανόπουλα, αφρικανόπουλα… Ω πόσο αχάριστο είναι το έθνος που δεν αγαπάει τα παιδιά! «Άφετε τα παιδία έρχεσθαι προς με και μη κωλύετε αυτά», λέγει ο Κύριος. Και μείς οι αχάριστοι, στο δώρο της ζωής λέμε ΟΧΙ και δεν αφήνουμε τα παιδιά να πάνε στο Χριστό, αλλά τα στέλνουμε στον υπόνομο.

Γίναμε έθνος βλασφήμων. Αντί να λέμε Ευχαριστώ στο Χριστό, διότι μας χιλιοευεργέτησε, εμείς τον υβρίζουμε. Πρώτον μέν με τις πράξεις μας και ύστερα με τις λέξεις μας. Μας γέμισε με έμφυτα κληρονομικά χαρίσματα, μας έστειλε εδώ τους πρωτοκορυφαίους αποστόλους Του, μας έδωσε θεία δωρήματα χριστιανικής σοφίας και πατερικής αγιότητος, το Ευαγγέλιό Του στη γλώσσα μας… Ποίο άλλο κράτος – έθνος – γένος έχει λάβει τόσα πολλά ουράνια χαρίσματα; Κι εμείς για το «ευχαριστώ» λέμε τις χειρότερες βρισιές στην καθημερινή μας ζωή. Χτίζουμε τα σπίτια μας, μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, εκπαιδεύουμε το στρατό μας, οργώνουμε τη γη μας με βλαστήμιες. Είχαμε πάνω από το κεφάλι μας τους τούρκους και κινδυνεύαμε από το χατζάρι του μαρτυρίου για την πίστη μας και τον εξισλαμισμό και μας ελευθέρωσε ο Κύριος, για να επικαλούμαστε «εν πνεύματι αγίω Κύριον Ιησούν» και μεις τον υβρίζουμε! Είμαστε ανάξιοι!

Γίναμε έθνος ασεβών με την έλλειψη του εκκλησιασμού. Επί τουρκοκρατίας ήταν πολύ δύσκολο να εκκλησιασθούμε, να χτίσουμε εκκλησιές, έπρεπε μέσα σε 40 μέρες να είχαμε τελειώσει, τις φτιάχναμε χαμηλοτάβανες, γιατί έμπαιναν έφιπποι μέσα οι οθωμανοί… Επίσης και ο αθεϊστικός μαρξισμός που ενέσκηψε στον εικοστό αιώνα στην πατρίδα μας κι αυτός δεν αγαπούσε τους ναούς και τους αγίους, του «ξεμάτιαζε» και τους πυροβολούσε, σκότωνε και κρέμαγε ιερείς. Τι έπρεπε εμείς λοιπόν να κάνουμε αφότου μας ελευθέρωσε ο Χριστός κι από τους δύο εχθρούς; Να μη λείπουμε από την εκκλησία, να μη χάνουμε εκκλησιασμό και θεία λατρεία! Το κάνουμε;. Δυστυχώς όχι!

Στους εκατό ορθοδόξους οι τρείς εκκλησιάζονται. Κάποιοι άλλοι έγιναν αιρετικοί. Το κράτος υπεβίβασε τη Μητέρα και τροφό Εκκλησία ωσάν να είναι ένα από τα άλλα θρησκεύματα… Μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας με τα χέρια μας. Έτσι επέτρεψε ο Δίκαιος Θεός και εισέβαλαν εδώ μέσα πλήθος αλλογενών και αλλοθρήσκων, που ζητούνε τεμένη και τζαμιά. Θα βλέπουμε λοιπόν στο μέλλον μιναρέδες να υψώνονται στον γαλανό ελληνικό ουρανό και θα προσεύχονται μπρούμυτα στις πλατείες, θα αυτομαστιγώνονται στις γειτονιές, οι οπαδοί του Ισλάμ, θα ευλογεί ο μουφτής τα κοτόπουλα που θα πωλούνται στις υπεραγορές… κι εμείς θα κοιτάμε θλιμμένοι από μακριά την επέκταση ξανά της νέας οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Δεν πάμε λοιπόν Εκκλησία την Κυριακή; Τέρμα και η Κυριακή και με νόμο! Επιστροφή στην προ του ΠατροΚοσμά εποχή, στην οποία ίσχυε η αργία του εβραϊκού Σαββάτου.

Γίναμε έθνος αμελών. Στην Τουρκοκρατία τέλος, είχαμε τα κρυφά σχολειά και κρυφό πόθο και καϋμό, να μάθουν τα σκλαβόπουλα – ελληνόπουλα «γράμματα σπουδάγματα του Θεού τα πράγματα». Οι Έλληνες τότε με κίνδυνο της ζωής τους έστελναν τα βλαστάρια τους τη νύχτα με το φως του φεγγαριού στα μοναστήρια, στα ξωκκλήσια και στους καλογέρους να μάθουν τα ελληνικά και την πίστη των πατέρων τους. Μετά μάζευαν λεφτά για να χτίσουν ελληνικά σχολεία. Όπως έλεγε ο άγιος Κοσμάς.

Σήμερα γκρεμίζουμε τα σχολεία! Πως; Με την κατάργηση της ελληνικής γλώσσας, με την αλλοίωση των θρησκευτικών , με τον εξοβελισμό των ιερέων από τα σχολεία, με τον εξοστρακισμό των θρησκευτικών περιοδικών μας. Μα δεν τα κάνουμε εμείς, θα πουν μερικοί…. Όχι εμείς τα κάνουμε, διότι δεν εκκλησιάζουμε τα παιδιά μας, φροντίζουμε να τα στέλνουμε όπου αλλού κι όχι στο κατηχητικό, ειρωνευόμαστε τους ιερείς και ιεροκατηγορούμε και κυρίως δεν διαμαρτυρόμαστε. Τρείς φορές μόνο κοινωνάμε τα νεοφώτιστα ελληνόπουλα και μετά αν τα πάει κάποια γιαγιά για να τα μεταλάβει. Αυτό λοιπόν που επιλέγουμε άτυπα στην κοινωνική μας ζωή και καθημερινή μας συμπεριφορά έρχεται μετά και μας επιβάλλεται δια νόμου και δια των πραγμάτων αντικειμενικά, θεσμικά και γενικά.

Β] ΦΤΑΙΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ Η ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Όπως παλιά ο αρχαίος Ισραήλ, όταν παρέβαινε το θέλημα του Θεού και ερωτοτροπούσε με ειδωλολατρικούς ψευδοθεούς του περιβάλλοντός του, επέτρεπε ο Θεός και: επενέβαιναν οι γειτονικοί βάρβαροι και ακάθαρτοι λαοί και ταπείνωναν τον παραβάτη λαό τόσο, όσο να ταπεινωθεί και να καταφύγει και πάλι στον Θεό των πατέρων του με μετάνοια.

Ανέβαιναν στην εξουσία άνθρωποι ακατάλληλοι, ανίκανοι και ξεδιάντροποι, χωρίς πίστη στο Θεό, φόβο και Κυρίου και ντροπή, ξεδιάντροποι, άδικοι και καταχραστές.

Η αποτελεσματικότητα των έργων αναστελλόταν και οι προσπάθειες αυτού του λαού δεν ευθυδρομούσαν και δεν καρποφορούσαν. Οι κόποι του δεν τελεσφορούσαν, διότι τα έργα του ήταν ειργασμένα παράνομα.

Επειδή λοιπόν εμείς λοιπόν λατρέψαμε στις μέρες μας ψευδείς θεότητες, όπως:

Την Ευρώπη και τις επιδοτήσεις.

Το νέο νόμισμα και την ευρωπαϊκή νοοτροπία.

Το χρηματιστήριο και τα δάνεια.

Την φοροδιαφυγή και την απιστία.

Τον παπισμό, τον οικουμενισμό και την πανθρησκεία.

Τώρα ό,τι χάνουμε και το στερούμαστε είναι ακριβώς αυτό που αγαπήσαμε και το θεοποιήσαμε. Ό,τι παράνομα αποκτήσαμε: πλούτη και θέσεις, τώρα όλοι το ρισκάρουμε. Μάλιστα μέρα με τη μέρα λιγοστεύει η δυνατότητα για αμαρτωλή ζωή. Για απλή ζωή πλέον. Προσπαθούμε απλά και με το ζόρι να επιβιώσουμε. Είναι δυνατόν να αυτοκτονούν άνθρωποι ένεκα πτωχείας; Αλήθεια πόσοι αυτοκτόνησαν στην κατοχή των Γερμανών; Πέθαιναν, αλλά δεν αυτοκτονούσαν. Δηλαδή χάσαμε τον προσανατολισμό μας και δώσαμε προτεραιότητα σε θέματα που δεν εγκρίνει ο Θεός.

Φταίει όμως και κάτι άλλο:

Η επιπολαιότητά μας ως λαού με την προχειρότητα στα έργα του.

Ο θρίαμβος του ατομικού συμφέροντος σε βάρος του κοινού.

Η διαρκής υποτίμηση της Ορθοδοξίας και της ηθικής.

Ο αδιάκριτος διαχωρισμός προσωπικής ζωής και πολιτικής δραστηριότητος.

Η υποβάθμιση της δραστικής διαδόσεως και ενεργείας του θείου λόγου.

Τέλος πίσω από όλα σχεδόν τα παραπάνω είναι το οργανωμένο σχέδιο της Νέας Τάξης πραγμάτων:

για να γίνει η Ελλάδα ένα φτωχό κράτος,

για να γίνει η Ελλάδα ένα άθρησκο κράτος,

για να γίνει η Ελλάδα ένα αλλοιωμένο με μετανάστες κράτος,

για να γίνει η Ελλάδα ένα φακελλωμένο κράτος,

για να γίνει η Ελλάδα ένα μη κράτος, ένα άθλιο δηλαδή προτεκτοράτο.

Συνεπώς ιδού τι πρέπει να κάνουμε:

Σήμερα τα πράγματα έφθασαν σε πολύ άσχημο σημείο. Για πολλούς και ποικίλους λόγους βρεθήκαμε στο μάτι του κυκλώνα. Η κατάσταση διαγράφεται απελπιστική και τραγική στα αποτελέσματά της.

Εκείνο που χρειάζεται είναι καθαρό μυαλό, όχι τόσο για μια διαπίστωση και περιγραφή της κατάστασης, αλλά κυρίως για τα αίτια που μας οδήγησαν σ΄ αυτή και πιο πολύ για το «τι δέον γενέσθαι».

Το μυαλό είναι το μάτι της ψυχής. Είναι το φως στον άνθρωπο. Αν το φως φωτίσει και δει καλά, τότε ο άνθρωπος δεν σκοντάφτει, διαφορετικά πέφτει και τσακίζεται. Αν μπερδευτούμε ακόμη περισσότερο, και σκοτωμοί μπορεί να γίνουν εξαιτίας της κρίσεως.

Τα θέματα της κρίσεως ούτε και οικονομολόγοι δεν μπορούν να τα λύσουν και να βγάλουν άκρη. Πολλοί σκόπιμα δημιουργούν σύγχυση εντός και εκτός Ελλάδος. Ακούγονται οι πιο αντικρουόμενες απόψεις.

Βασικό μας καθήκον είναι να βρούμε το δρόμο μας και τον προσανατολισμό μας. Χρειαζόμαστε λοιπόν χάρτη και πυξίδα. Αυτό είναι το Ευαγγέλιο και ο λόγος του Θεού.

Η κρίση πρωτίστως είναι πνευματική και ηθική. Από κεί πρέπει να ξεκινήσουμε. Όλα τα προβλήματα έχουν πνευματική αιτία και πνευματική θεραπεία. Η ρίζα του κακού βρίσκεται στην αμαρτία και η αμαρτία στην καρδιά του ανθρώπου. Για να αλλάξει ο κόσμος πρέπει να μη δικαιολογούμε τα λάθη μας και να αλλάξουμε σαν άνθρωποι.

Χριστιανική Εστία Λαμίας

https://sites.google.com/

Τι έτι περαιτέρω ημπορεί να είπει...ποίος;

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

Μέγας Βασίλειος

Ο Ιερεύς απάρχεται της αγίας Αναφοράς

ΙΕΡΕΥΣ:

Ο ων, Δέσποτα, Κύριε Θεέ, Πάτερ Παντοκράτορ προσκυνητέ, άξιον ως αληθώς, και δίκαιον και πρέπον τη μεγαλοπρεπεία της αγιωσύνης σου, σε αινείν, σε υμνείν, σε ευλογείν, σε προσκυνείν, σόι ευχαριστείν, σε δοξάζειν τον μόνον όντως όντα Θεόν, και σόι προσφέρειν εν καρδία συντετριμμένη, και πνεύματι ταπεινώσεως την λογικήν ταύτην λατρείαν ημών, ότι συ ει ο χαρισάμενος ημίν την επίγνωσιν της σης αληθείας, Και τις ικανός λαλήσαι τας δυναστείας σου; ακουστάς ποιήσαι πάσας τας αινέσεις σου; ή διηγήσασθαι πάντα τα θαυμάσιά σου εν παντί καιρώ; Δέσποτα των απάντων, Κύριε ουρανού και γης, και πάσης κτίσεως, ορωμένης τε και ουχ ορωμένης, ο καθήμενος επί θρόνου δόξης, και επιβλέπων αβύσσους, άναρχε, αόρατε, ακατάληπτε, απερίγραπτε, αναλλοίωτε, ο Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του μεγάλου Θεού και Σωτήρος, της ελπίδος ημών, ος εστιν εικών της σης αγαθότητος, σφραγίς ισότυπος, εν εαυτώ δεικνύς σε τον Πατέρα, Λόγος ζων, Θεός αληθινός, η προ αιώνων σοφία, ζωή, αγιασμός, δύναμις, το φως το αληθινόν, παρ' ου το Πνεύμα το άγιον εξεφάνη, το της αληθείας Πνεύμα, το της υιοθεσίας χάρισμα, ο αρραβών της μελλούσης κληρονομίας, η απαρχή των αιωνίων αγαθών, η ζωοποιός δύναμις, η πηγή του αγιασμού, παρ' ου πάσα κτίσις λογική τε και νοερά, δυναμουμένη, σόι λατρεύει, και σοι την αϊδιον αναπέμπει δοξολογίαν, ότι τα σύμπαντα δούλα σα, Σε γαρ αινούσιν Άγγελοι, Αρχάγγελοι, θρόνοι, Κυριότητες, Αρχαί, Εξουσίαι, Δυνάμεις, και τα πολυόμματα Χερουβείμ, Σοι παρίστανται κύκλω τα Σεραφείμ, εξ πτέρυγες τω ενί, και εξ πτέρυγες τω ενί, και ταις μεν δυσί κατακαλύπτουσι τα πρόσωπα εαυτών, ταις δε δυσί τους πόδας, και ταις δυσί πετόμενα, κέκραγεν έτερον προς το έτερον, ακαταπαύστοις στόμασιν, ασιγήτοις δοξολογίαις.

( ευχή από την Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου )

http://www.christopherklitou.com

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Ἄρα λοιπὸν δὲν ἔχει δίκαιον νὰ μᾶς ἀποστρέφεται καὶ νὰ μᾶς τιμωρῇ, ὅταν εἰς ὅλα μᾶς παρέχει τὸν ἐαυτόν Του καὶ ἐμεῖς ἀντιδρῶμεν; Εἶναι εἰς τὸν καθένα ὁπωσδήποτε φανερόν. Διότι, ἐὰν θέλῃς νὰ καλλωπισθῇς, λέγει, στολίσου μὲ τὸν ἰδικόν μου καλλωπισμόν. Ἐὰν θέλῃς νὰ ὁπλισθῇς, ὁπλίσου μὲ ἰδικά μου ὅπλα. ἐὰν θέλῃς νὰ ἐνδυθῇς, φόρεσε τὸ ἰδικόν μου ἔνδυμα. ἐὰν θέλῃς νὰ τραφῇς, φᾶγε εἰς τὴν ἰδικήν μου τράπεζαν. ἐὰν θέλῃς νὰ ὁδοιπορήσῃς, ἀκολούθησε τὴν ἰδικήν μου ὁδόν. ἐὰν θέλῃς νὰ κληρονομήσῃς, κληρονόμησε τὴν ἰδικήν μου κληρονομίαν. ἐὰν θέλῃς νὰ εἰσέλθῃς εἰς τὴν πατρίδα, ἔμπα εἰς τὴν πόλιν τῆς ὁποίας τεχνίτης καὶ δημιουργὸς εἶμαι ἐγώ. ἐὰν θέλῃς νὰ κτίσῃς οἰκίαν, ἔλα εἰς τὰς ἰδικάς μου σκηνάς. Διότι ἐγὼ δι᾿ ὅσα δίδω δὲν ζητῶ ἀμοιβήν, ἀλλὰ ἐὰν θελήσῃς νὰ χρησιμοποιήσῃς ὅλα τὰ ἰδικά μου, διὰ τὴν πρᾶξιν σου αὐτὴν θὰ σοῦ ὀφείλω ἐπιπλέον καὶ ἀμοιβήν. Τί θὰ ἠμποροῦσε νὰ γίνῃ ἰσάξιον πρὸς αὐτὴν τὴν γενναιοδωρίαν; Ἐγὼ εἶμαι πατέρας, ἐγὼ ἀδελφός, ἐγὼ νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφή, ἐγὼ ἔνδυμα, ἐγὼ ρίζα, ἐγὼ θεμέλιον, κάθε τί τὸ ὁποῖον θέλεις ἐγώ· νὰ μὴν ἔχεις ἀνάγκην ἀπὸ τίποτε. Ἐγὼ καὶ θὰ σὲ ὑπηρετήσω· διότι ᾖλθα νὰ ὑπηρετήσω, ὄχι νὰ ὑπηρετηθῶ. Ἐγὼ εἶμαι καὶ φίλος, καὶ μέλος τοῦ σώματος καὶ κεφαλὴ καὶ ἀδελφός, καὶ ἀδελφὴ καὶ μητέρα, ὅλα ἐγώ· ἀρκεῖ νὰ διάκεισαι φιλικὰ πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ ἔγινα πτωχὸς διὰ σέ· ἔγινα καὶ ἐπαίτης διὰ σέ· ἀνέβηκα ἐπάνω εἰς τὸν Σταυρὸν διὰ σέ· ἐτάφην διὰ σέ· εἰς τὸν οὐρανὸν ἄνω διὰ σὲ παρακαλῶ τὸν Πατέρα· κάτω εἰς τὴν γῆν ἐστάλην ἀπὸ τὸν Πατέρα ὡς μεσολαβητὴς διὰ σέ. Ὅλα δι᾿ ἐμὲ εἶσαι σύ· καὶ ἀδελφὸς καὶ συγκληρονόμος καὶ φίλος καὶ μέλος τοῦ σώματος. Τί περισσότερον θέλεις; Διατὶ ἀποστρέφεσαι αὐτὸν ποὺ σὲ ἀγαπᾷ; Διατὶ κοπιάζεις διὰ τὸν κόσμο; Διατὶ ἀντλεῖς νερὸ μὲ τρυπημένο πιθάρι; Διότι αὐτὸ σημαίνει νὰ καταπονῆσαι εἰς τὴν ζωὴν αὐτήν. Διατὶ λαναρίζεις τὴν φωτιά; Διατὶ πυγμαχεῖς εἰς τὸν ἀέρα; Διατὶ τρέχεις ἄδικα; Κάθε τέχνη δὲν ἔχει καὶ ἕνα σκοπόν; Εἰς τὸν καθένα εἶναι ὁπωσδήποτε φανερόν. Δεῖξε μου καὶ σὺ τὸν σκοπὸν τῆς σπουδῆς εἰς τὴν ζωήν.

Ὁ Κύριος ἀπευθυνόμενος πρὸς ἡμᾶς, Ἁγίου Ἰωάννου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Χρυσοστόμου, ἀπόσπασμα ἐκ τῆς οστ´ (76) ὁμιλίας αὐτοῦ εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον 24,16-31 (ΕΠΕ τόμ. 12, σελ. 34)
( Προέλευση κειμένου: Ἱερὰ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας Ἁγίου Ὄρους ) 

http://users.uoa.gr

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

Ακούς να σε λέμε Λόγο, αλλά είσαι πάνω από τον λόγο. Είσαι πάνω από το φως, και ονομάζεσαι Φως. Ακούς να σε λέμε Πυρ, χωρίς να είσαι υλική φωτιά, αλλά διότι καθαρίζεις την ελαφρή και άχρηστη ύ­λη. Μάχαιρα, διότι κόβεις το χειρότερο από το καλύτερο. Λυχνιστήρι διότι καθαρίζεις το αλώνι και ό,τι είναι ελαφρό και «ανεμιαΐο» το απο­μακρύνεις, και ό,τι είναι βαρύ και γεμάτο το τοποθετείς στις αποθήκες του Ουρανού. Αξίνη, διότι κόβεις την άκαρπη συκιά που πολύ την ανέ­χθηκες και διότι κόβεις τις ρίζες της κακίας και πονηρίας. Θύρα, διότι εσύ μας εισάγεις (στην βασιλεία) Οδός, διότι εσύ μας οδηγείς στον ί­σιο δρόμο. Πρόβατο, διότι θυσιάστηκες, Αρχιερεύς, διότι προσφέρεις θυσία το σώμα σου. Υιός, διότι γεννάσαι από τον Πατέρα.

http://1myblog.pblogs.gr

Τι έτι περατέρω, ημπορεί να είπει κάποιος... ποίος;- Για Σε Φιλάνθρωπε;

( επί τιμή της εορτής των τρειών Ιεραρχών )

Καὶ ὑπὲρ τῶν ἄλλων δὲ ἀνθρώπων ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἔστιν γὰρ ἐν αὐτοῖς ἐλπὶς μετανοίας, ἵνα Θεοῦ τύχωσιν·

ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΝΤΙΟΣ Ο ΘΕΟΦΟΡΟΣ

Καὶ ὑπὲρ τῶν ἄλλων δὲ ἀνθρώπων ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἔστιν γὰρ ἐν αὐτοῖς ἐλπὶς μετανοίας, ἵνα Θεοῦ τύχωσιν· ἐπιτρέψατε οὖν αὐτοῖς κἂν ἐκ τῶν ἔργων ὑμῖν μαθητευθῆναι. 

Πρὸς τὰς ὀργὰς αὐτῶν ὑμεῖς πραεῖς, πρὸς τὰς μεγαλορημοσύνας αὐτῶν ὑμεῖς ταπεινόφρονες, πρὸς τὰς βλασφημίας αὐτῶν ὑμεῖς τὰς προσευχάς, πρὸς τὴν πλάνην αὐτῶν ὑμεῖς ἑδραῖοι τῇ πίστει, πρὸς τὸ ἄγριον αὐτῶν ὑμεῖς ἥμεροι, μὴ σπουδάζοντες ἀντιμιμήσασθαι αὐτούς.

Ἀδελφοὶ αὐτῶν εὑρεθῶμεν τῇ ἐπιεικείᾳ· μιμηταὶ δὲ τοῦ κυρίου σπουδάζωμεν εἶναι, τίς πλέον ἀδικηθῇ, τίς ἀποστερηθῇ, τίς ἀθετηθῇ· ἵνα μὴ τοῦ διαβόλου βοτάνη· τις εὑρεθῇ ἐν ὑμῖν, ἀλλ ̓ ἐν πάσῃ ἁγνείᾳ καὶ σωφροσύνῃ μένητε ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ σαρκικῶς καὶ πνευματικῶς.

Ἔσχατοι καιροί· λοιπὸν αἰσχυνθῶμεν, φοβηθῶμεν τὴν μακροθυμίαν τοῦ Θεοῦ, ἵνα μὴ ἡμῖν εἰς κρίμα γένηται. Ἤ γὰρ τὴν μέλλουσαν ὀργὴν φοβηθῶμεν, ἢ τὴν ἐνεστῶσαν χάριν ἀγαπήσωμεν, ἓν τῶν δύο· μόνον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εὑρεθῆναι εἰς τὸ ἀληθινὸν ζῆν.

(απόσπασμα από την προς Εφεσίους επιστολή Αγίου Ιγναντίου)

http://www.orthodoxfathers.com

Εις την Β' Παρουσίαν του Κυρίου.

ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

Ο των όλων Θεός έρχεται κρίναι ζώντας και νεκρούς...

Και θα ανοιχθούν τα φοβερά εκείνα βιβλία, όπου είναι γραμμένα και τα έργα μας και λόγοι και οι πράξεις μας, τα οποία είπαμε και επράξαμε εις αυτήν την ζωήν, δηλαδή οι διαλογισμοί και τα ενθυμήματα, για τα οποία θα αποδώσουμε λόγον εις τον Κριτήν.                                     
Τότε θα ζητηθή από τον καθένα μας η ομολογία της πίστεως και η συνταγή του βαπτίσματος, και την πίστι καθαρή από κάθε αίρεσι και την σφραγίδα άθραυστη και τον χιτώνα αμόλυντον...                                                                                                           
Μετά την χάριν (του αγίου βαπτίσματος) ο ποιών τα πονηρά έργα, εξέπεσε της χάριτος, και ο Χριστός αυτόν εις τίποτε δεν θα ωφελήση, εάν επιμένη εις την αμαρτίαν. Διότι έχει γραφεί, ότι όλοι θα παρασταθούμε εμπρός εις το βήμα του Χριστού, διά να προσκομίση κάθε ένας όσα έπραξε με το σώμα του, είτε καλόν είτε κακόν (Β' Κορ. 5, 10).
Διότι όσοι έχουν τα καλά έργα και τους καλούς καρπούς χωρίζονται από τους ακάρπους και αμαρτωλούς, οι οποίοι και θα εκλάψουν, σαν τον ήλιον. Αυτοί είναι όσοι εφύλαξαν τις εντολές του Κυρίου, οι ελεήμονες, οι φιλόπτωχοι, οι φιλόρφανοι, οι ξενοδοχούντες, οι αντιλήπτορες των καταπονουμένων, οι επισκέπται των ασθενών, οι πενθήσαντες τώρα, καθώς είπεν ο Κύριος, οι πτωχεύσαντες τώρα διά τον πλούτον που ευρίσκεται εις τους ορφανούς, οι συγχωρούντες τα παραπτώματα των αδελφών, οι φυλάξαντες την σφραγίδα της πίστεως άθραυστον και αμόλυντον από πάθε αίρεσιν.
*Οι ευρισκόμενοι πάλιν εξ αριστερών είναι οι άκαρποι, εκείνοι που έχουν παροξύνει τον Καλόν Ποιμένα, εκείνοι που τον καιρόν αυτόν της μετανοίας τον επέρασαν παίζοντες και τρυφώντες, οι οποίοι εδαπάνησαν σε ασωτεία, μέθη και ασπλαχνία όλον τον χρόνον της ζωής των, σαν εκείνον τον πλούσιον, που ποτέ δεν ελέησε τον πτωχόν Λάζαρον, δι' αυτό και κατεκρίθησαν, ως ανελεήμονες και άσπλαχνοι και μη έχοντες καρπούς μετανοίας, ούτε έλαιον εις τας λαμπάδας των.
*Επειδή δεν ελεήσατε, έτσι και τώρα δεν θα ελεηθείτε, επειδή της φωνής μου δεν ακούσατε, έτσι ούτε εγώ τώρα θα ακούσω τους δικούς σας οδυρμούς. Διότι δεν διακονήσατε εμένα, ούτε με εθρέψατε πεινώντα, ούτε με εποτίσατε διψώντα, ούτε με εφιλοξενήσατε, ούτε γυμνητεύοντα με ενδύσατε, ούτε ασθενούντα με επισκεφθήκατε, ούτε όταν ήμουν εις την φυλακήν ήλθατε προς με. Άλλου Κυρίου εγίνατε εργάται και υπουργοί, δηλαδή του Διαβόλου...
*Τότε θα στενάζουν άρχοντες και πλούσιοι άσπλαχνοι, και θα προσβλέπουν παντού στενοχωρούμενοι, και κανείς δεν θα υπάρχει να μπορή να βοηθήση. Ούτε ο πλούτος φαίνεται, ούτε οι κόλακες παρεβρίσκονται, ούτε θα εύρουν έλεος, διότι δεν ελέησαν, ούτε προαπέστειλαν, δια να εύρουν... η γαρ κρίσις ανίλεως τω μη πράξαντι έλεος.
*Ας μη απιστήση κανείς, ότι είναι μόνον λόγια που λέγονται για την κρίσι. Αλλά με ακρίβεια και με ασφάλεια όλοι να πιστεύσουμε εις τον Κύριον, ότι υπάρχει ανάστασις νεκρών και κρίσις και ανταπόδοσις και των καλών και των κακών, κατά τις θείες Γραφές. Και παραβλέποντες όλα τα πρόσκαιρα, περιφρονούντες αυτά, να φροντίσουμε διά τα όσα αφορούν εις την απολογίαν και παράστασί μας εις το φοβερό βήμα, και την φρικτήν εκείνην ημέρα και φοβερήν ώραν...,η οποία θα δοκιμάση όλην την ζωήν.


(Αγ. Εφραίμ ο Σύρος) Ορθόδοξος Φιλόθεος μαρτυρία Έκδοσις "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ" 

http://www.impantokratoros.gr

Η μετάνοια αγαπητοί είναι πλούσιος καρπός...

ΟΣΙΟΣ  ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ

Η μετάνοια αγαπητοί είναι πλούσιος καρπός, διότι προσφέρει με κάθε τρόπο ενάρετο έργο στον Θεό.Είναι αγρός γεμάτος καρπούς, διότι καλλιεργείται σε κάθε καιρό. Είναι δέντρο της ζωής, διότι πολλούς που πεθαίνουν από τις αμαρτίες, τους ανασταίνει. Σ’ αυτό μπολιάζεται όλη η επουράνια πραγματικότητα, διότι μας φέρνει σε κοινωνία με την θεότητα. Χαίρεται με αυτήν ο Θεός, όπως με την δημιουργική του δύναμη, διότι εκείνους που η αμαρτία προσπαθεί να τους καταστρέψει , αυτή τους επαναφέρει στην δόξα του Θεού. Η μετάνοια είναι το ασφαλές  βαλάντιο του Θεού, διότι προστατεύει τις ψυχές των ανθρώπων, για να μην απολεσθούν. Αυτή είναι η άφθονη σοδειά του Θεού, διότι και προσφέρει τους ανθρώπους, και συναθροίζει τους αμαρτωλούς κατά σωρούς. Μέσα σ’ αυτήν υπάρχουν οι πνευματικοί τόκοι, διότι η μετάνοια θερίζει αυτά που δεν έσπειρε, δι’ότι το σώμα σπέρνει την αμαρτία, αλλά η μετάνοια θερίζοντας την ανυψώνει στην σεμνότητα. Η κακία σπέρνει τα πάθη, αλλά η μετάνοια ξεριζώνοντας τα σπέρνει επάνω τον ενάρετο τρόπο ζωής. Αυτή παίρνει εκείνα που δεν πρόσφερε. Είναι η ευσεβής τοκίστρια που ζητά να πάρει εκείνα που δεν πρόσφερε, λέγοντας στους αμαρτωλούς: << Δώστε μου το βάρος των αμαρτιών σας, αυτό για μένα είναι ο τόκος της πράξεως>>. Έχεις πίστη; Δώσε τον τόκο της πίστης σου στην μετάνοια. Με αυτήν η πίστη σου ελευθερώνεται από τα χρέη. Δώσε την κακία σε μένα και εγώ θα φροντίσω να σε παρουσιάσω στον Θεό. Κατάλαβε το λόγο του Ευαγγελίου ….πως ονομάζει μετάνοια την πραμάτεια του Θεού. Εκείνοι που την εμπορεύθηκαν καλά, διπλασίασαν το κεφάλαιο. Οι καλοί εργάτες καλλιέργησαν με αυτήν τον αγρό του Θεού! Με αυτήν γέμισε η Εκκλησία με καρπούς. Με αυτήν και οι αποθήκες του Θεού! Μέσα από αυτήν γη και ουρανός ένα, η γη γέμισε με αγγέλους, με τους Αγίους που ζουν πάνω στην γη. Επαινούνται οι καλοί υπηρέτες καθώς πολλαπλασίασαν τον σπόρο με την μετάνοια. Αμοίφθηκαν οι καλοί διαχειριστές. Έτσι λέει σωστά εμπορευθήκατε και προσθέσατε στα πέντε τάλαντα άλλα πέντε, σας δίνω εξουσία σε δέκα πόλεις. Έχεις δώσει Κύριε τάλαντα και προσφέρεις πόλεις!<<Ναι! οι πόλεις είναι ο αγρός της μετάνοιας. Επειδή γίνατε πρόξενοι της σωτηρίας σας γι’ αυτό και εγώ σας κάνω άρχοντες λαών, πρόξενοι της σωτηρίας, για να σας δοξάσω! >>

Γι’ αυτό λοιπόν σωστά είπαμε πως η μετάνοια είναι το βαλάντιο του θεού, καθώς σ'αυτήν κατοικεί Ο ΕΝΑΡΕΤΟΣ ΚΑΙ ΘΕΑΡΕΣΤΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ.

http://www.agioritikovima.gr

Περί Μετανοίας

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Όπως ακριβώς δεν έχουν καμιά ωφέλεια οι γεωργοί που σπέρνουν το σπόρο στο δρόμο, έτσι ούτε κι εμείς έχο­με κανένα όφελος από το να μας ονομάζουν Χριστιανούς, αν τα έργα μας δεν είναι σύμφωνα με το όνομά μας. Και αν θέλετε να σάς παρουσιάσω αξιόπιστο μάρτυρα τον αδελφόθεο Ιάκωβο που λέγει˙ η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή ( Ιακ. 2,17 )^. Άρα λοιπόν παντού είναι ανα­γκαία και η εκτέλεση των έργων γιατί όταν απουσιά­ζουν αυτά, δεν μπορεί να μας ωφελήσει η ονομασία του Χριστιανού. Και μη απορήσεις. Γιατί, πες μου, ποιο κέρ­δος έχει ο στρατιώτης από την κατάταξη του στο στρα­τό, αν δεν είναι άξιος για την εκστρατεία και δεν πολεμά για τον βασιλιά από τον οποίο τρέφεται; Ίσως, αν και είναι φοβερό το λεγόμενο, θα ήταν προτιμότερο να μη στρατευθεί, παρά να στρατευθεί και ν' αμελεί για την τι­μή του βασιλιά γιατί, πως δεν θα τιμωρηθεί αυτός που τρέφεται από το βασιλιά, αλλά δεν αγωνίζεται για το βασιλιά; Και τι λέγω για το βασιλιά; μακάρι να φροντί­ζαμε έστω και για τις ψυχές μας. Και πως, λέγει, μπορώ να ζω μέσα στον κόσμο και ανάμεσα στα κοσμικά πράγματα και να σωθώ; Τι λες, άνθρωπε; Θέλεις με συντομία να σου δείξω ότι δεν είναι ο τόπος που σώζει, αλλά ο σωστός τρόπος ζωής και η προ­αίρεση; Ο Αδάμ έπαθε το ναυάγιο σαν σε λιμάνι μέσα στον παράδεισο ^{(Γεν. 3)} ο Λωτ πάλι διασώθηκε σαν σε πέλαγος μέσα στα Σόδομα ^{(Γεν. 19)·} ο Ιώβ πέτυχε τη δικαίωση επάνω στην κοπριά ^{(Ιώβ 2)}, ενώ ο Σαούλ, αν και ζούσε μέσα στους θησαυρούς, έχασε και την εδώ βα­σιλεία και την εκεί ^{(Α' Βασ. 18)}... Γνωρίζοντας αυτά και φέρνοντας στη μνήμη μας τη φοβερή ημέρα και σκεπτόμενοι το πυρ εκείνο και τα φο­βερά κολαστήρια, ας επιστρέψομε από το πλανεμένο δρό­μο μας. Γιατί θα ρθεί ώρα που θα διαλυθεί το θέατρο του κόσμου αυτού δεν είναι δυνατό μετά το πέρας αυτής της ζωής να κάνει κανείς κάτι, δεν είναι δυνατό να στεφανω­θεί μετά τη διάλυση του θεάτρου. Αυτός είναι ο καιρός μετανοίας, ενώ εκείνος κρίσεως˙ αυτός είναι ο καιρός των αγώνων, ενώ εκείνος των στεφάνων˙ αυτός είναι ο καιρός του κόπου, ενώ εκείνος της ανέσεως˙αυτός ο καιρός των καμάτων, ενώ εκείνος της ανταποδόσεως. Συνέλθετε, πα­ρακαλώ, αφυπνισθείτε και ας ακούσομε με προθυμία τα λεγόμενα. Ζήσαμε για τη σάρκα, ας ζήσομε και για το πνεύμα˙ ζήσαμε για τις ηδονές, ας ζήσομε και για τις αρε­τές˙ ζήσαμε με αδιαφορία, ας ζήσομε και με μετάνοια. Γιατί υπερηφανεύεται το χώμα και η στάχτη; ^{(Εκκλ. 10, 9).} Τι φουσκώνεις από αλαζονεία, άνθρωπε; γιατί μεγαλοφρονείς για τον εαυτό σου; τι ελπίζεις από τη δό­ξα του κόσμου και τον πλούτο; Ας πάμε, παρακαλώ, στους τάφους και ας δούμε τα εκεί μυστήρια˙ ας δούμε τη φύση την ανθρώπινη κατασκορπισμένη, τα κόκκαλα σαπισμένα, τα σώματα σάπια˙ κι αν ακόμη είσαι σοφός, σκέψου, κι αν είσαι φρόνιμος, πες μου, ποιος είναι εκεί ο βασιλιάς και ποιος ο ιδιώτης, ποιος είναι ο ευγενής και ποιος ο δούλος, ποιος ήταν ο σοφός και ποιος ο άσοφος; Που είναι εκεί η ομορφιά της νεότητας; που το χαρούμενο πρόσωπο; που τα όμορφα μάτια; που η καλοκαμωμένη μύτη;  που τα φλογερά χεί­λη;  που τα κάλλη των παρειών; που το λαμπερό μέτω­πο;  δεν είναι όλα σκόνη;  δεν είναι όλα σκουλήκια και δυσωδία;  δεν είναι όλα βρωμιά; Σκεπτόμενοι, αδελφοί, αυτά και φέροντας στη μνή­μη μας την τελευταία ημέρα, όσο ακόμη έχομε καιρό, ας επιστρέψομε από τον πλανεμένο δρόμο μας. Με τίμιο αίμα αγορασθήκαμε ^{(Α' Πέτ. 1,2)}. Γι' αυτό ο Θεός φα­νερώθηκε επάνω στη γη. Ο κριτής οδηγείται στο δικαστήριο για τους κατα­δικασμένους˙ η ζωή γεύεται θάνατο˙ ο πλάστης ραπίζεται από το πλάσμα˙ εκείνος που δεν τον βλέπουν τα σεραφείμ, φτύνεται από το δούλο, γεύεται ξύδι και χολή, κεντάται με τη λόγχη, τοποθετείται στον τάφο, και συ, πες μου, αδιαφορείς και κοιμάσαι και τα περιφρονείς, άνθρωπε, όλα αυτά; Δεν γνωρίζεις, ότι κι αν ακόμη χύ­σεις το αίμα σου για Εκείνον, ούτε έτσι έκαμες εκείνο που πρέπει; Και τούτο γιατί άλλο είναι το αίμα το δε­σποτικό και άλλο το αίμα του δούλου. Πρόλαβε με τη μετάνοια και τη μεταστροφή την έξοδο της ψυχής, μή­πως έρθει ο θάνατος και δεν καταστεί δυνατή η θεραπεία με τη μετάνοια˙ γιατί στη γη έχει τη δύναμη της η μετά­νοια, και μόνο στον άδη αυτό δεν είναι δυνατό να συμβεί. Ας ζητήσομε τον Κύριο όσο έχομε καιρό· ας κάνομε το καλό, ώστε και από τη μέλλουσα αθάνατη γέεννα ν' απαλλαγούμε και ν' αξιωθούμε την ουράνια βασιλεία, με τη χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον οποίο ανήκει η δόξα και η δύναμη, στους αιώνες των αιώνων.

 Αμήν.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

http://www.egolpion.com

Ο Θεός περιμένει την μετάνοια μας.

ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ: ΤΙ ΜΕΛΛΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ

Καταπληκτικό κείμενο!

ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ, που ο καλός Θεός γέμισε την Ελλάδα μας με φωτισμένους πνευματικούς οδηγούς σε αυτές τις μέρες.

Ανωνύμου προσκυνητή και γέροντος, (απόσπασμα)

Δεν σας κρύβω πως πάντα είχα την απορία να ρωτήσω το γέροντα ασκητή που ζει στο Παγγαίο Όρος να μου πει την γνώμη του για τη γενική αναμπουμπούλα και την γένει ανακατωσούρα που επικρατεί σε ολάκερο τον πλανήτη. Αλλά κάθε φορά που μιλούσαμε είχα έναν δισταγμό που προκαλείτο κυρίως από τη συμβουλή που εκείνος παλαιότερα μου είχε δώσει, να προσέχω κυρίως πως να είμαι αρεστός στον Χριστό, ώστε να με συγκαταλέξει στους φίλους του και να αποφεύγω να ερευνώ με τα μελλούμενα και το τι πρόκειται να συμβεί.

Καθώς όμως...

...η πρόσφατη συζήτηση περιστράφηκε στην κοίμηση του Πατριάρχη Αντιοχείας Ιγνατίου και στο δράμα και τους διωγμούς που υφίστανται καθημερινά πλέον οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Συρίας από μισθοφόρους ισλαμιστές, άδραξα της ευκαιρίας να τον ρωτήσω για τη λεγόμενη «αραβική άνοιξη» κι περί του αν εκλαμβάνεται τούτη ως ισλαμική επέλαση, που πιθανόν να αποτελέσει μελλοντική απειλή για την Ορθοδοξία στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και στην Ελλάδα.

-Την Ελλάδα δεν πρόκειται να την πειράξει κανείς. Αυτό να το γράφεις πάντα! Την προστατεύει ο Χριστός και η Παναγία μας. 

 Ο Χριστός δεν θα αργήσει να παρέμβει...

Τους αφήνει τώρα να προχωρούν εξ αιτίας της δικής μας αποστασίας. Και το τραγικό είναι ότι παραμένουμε αμετανόητοι, αποδεχόμενοι τα βελανίδια που μας πετούν για να τρεφόμαστε! Παίζουμε σαν τα παιδιά που οι γονείς τους δίνουν ένα παιχνίδι για να μην τους ενοχλούν... Και το παιχνίδι που έδωσαν σε εμάς τους Έλληνες μοιάζει λίγο πολύ με τη «μονόπωλη», το οποίο σήμερα εξελίχθηκε και μετονομάστηκε σε οικονομική κρίση! 

Έτσι, αυτά που ακούς από τους περισσότερους είναι για τα μνημόνια, την ανάπτυξη, τον δανεισμό, τα επιτόκια, τα χρηματιστήρια και εν γένει τα υποπροϊόντα του Μαμμωνά!

Μέσα στο πνεύμα του παιχνιδιού ρίχνουμε ζαριές μη τυχόν και πετύχουμε κανένα νέο άρχοντα ικανό που με τη μορφή του σωτήρα θα μας βγάλει από τα δήθεν αδιέξοδα και θα μας οδηγήσει πάλι στα γεύματα της απόλαυσης και της ασωτίας...

Να το γράφετε με κάθε ευκαιρία, όλοι όσοι εργάζεσθε στην εφημερίδα ότι η θεία σωτήρια παρέμβαση που όλοι οι Έλληνες ενδομύχως προσδοκούμε θα επισπευσθεί μόνο μέσω της ειλικρινούς μετανοίας μας. 

Μόνο η ανιδιοτελής ολοκληρωτική επιστροφή μας στο Θεό, κατά το παράδειγμα του Ασώτου υιού της γνωστής παραβολής του Χριστού μας θα τους χαλάσει τα σχέδια παγκοσμιοποίησης.

Αυτή τη μετάνοια περιμένουν τα φουσάτα των Αγίων που τελούν υπό την καθοδήγηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του ελεήμονα αυτοκράτορα Ιωάννη Βατάτζη. Τα φουσάτα αυτά είναι παντελώς έτοιμα να ελευθερώσουν την Ελλάδα και να εκδιώξουν απ’ αυτή τα δαιμόνια που την αναστατώνουν και την ταλαιπωρούν. 

Είναι έτοιμα να σημάνουν και πάλι τις καμπάνες της Αγίας Σοφίας για να επανέλθει στην καθημερινότητά μας ως προτεραιότητα πλέον η θυσιαστική λειτουργία του αμνού»!

Καλοί μου άνθρωποι οι διαπιστώσεις και όχι προφητικές ρήσεις του σύγχρονου γέροντα ασκητή συμβάλουν στο να κατανοήσουμε την ανάγκη της επιστροφής μας στο Θεό, έτσι ώστε να περιορίσουμε μέσω αυτής τις επιπτώσεις του επερχόμενου και μη αποφευκτού, όπως διαπιστώνεται, γενικού χαλασμού, στον οποίο οδηγεί η γενικευμένη αποστασία μας από τον τριαδικό και μόνο αληθινό Θεό. 

Πολύ σύντομα η ελπίδα θα υπερισχύσει της μεθοδευμένης και κατασκευασμένης σήμερα γενικής ανασφάλειας που επικρατεί. «Είμαστε πολύ κοντά» υπογραμμίζει με νόημα ο γέροντας και παραπέμπει στο Ψαλτήριο για να αναγνώσουμε προσεκτικά τους ψαλμούς, προκειμένου να κατανοήσουμε πως πρέπει και με τι υλικά να οικοδομήσουμε την προσωπική μας σχέση με τον Σωτήρα Χριστό. 

Γιατί όπως υποστηρίζει η θέση της Ελλάδας στα γεωπολιτικά τεκταινόμενα και τις ραγδαίες αλλαγές εξαρτάται αποκλειστικά από την επιστροφή μας στα ευαγγελικά νάματα και τις διδαχές του Χριστού.

Η δοκιμασία τούτη, επεσήμανε πολλές φορές ο ταπεινός αυτός λευίτης, δείχνει την αγάπη του τριαδικού Θεού! Δηλώνει στην ουσία ότι ο Θεός δεν μας ξέχασε και μας περιμένει, όπως ακριβώς καρτερούσε να επιστρέψει ο άσωτος υιός του που σπαταλούσε την περιουσία του...

Αναμένει να εγκαταλείψουμε την σύγχρονη ασωτία στην οποία έχουμε παγιδευτεί, που σήμερα έχει τη μορφή της οικονομικής ευημερίας και ανάπτυξης και την καλοπέραση.
Να εγκαταλείψουμε την καλλιέργεια και τέρψη των κάθε λογής σωματικών ηδονών, τα λιλιπούτεια γεύματα της ασυδοσίας και τις κάθε λογής απολαύσεις, που συνιστούν αθέτηση με τη μορφή της λεηλασίας των όρων και των συμφωνιών που όρισε ο Θεός για τον άνθρωπο.

Η οικονομική κρίση λοιπόν ουσιαστικά λογίζεται ως πρόσκληση του ουρανού να επιστρέψουμε εις οδόν σωτηρίας, όπως αναφέρουν οι Άγιοι Πατέρες μας. Και η επιστροφή μας αυτή θα δώσει την ευκαιρία στον Πατέρα να σφαγιάσει και πάλι τον μόσχο τον σιτευτό, που ερμηνεύεται ως επίλυση της πνευματικής μας πενίας, ως οριστική διαφυγή από τις παγίδες της ασωτίας που ανέκαθεν έστρωνε κατά τον ίδιο τρόπο, εδώ και αιώνες ο πονηρός, προκειμένου να παρασύρει τον άνθρωπο και να τον καταστρέψει.

Να τον κάνει να μην αντικρύζει τον Παράδεισο που στέκει απέναντί του, ούτε να διακρίνει τη γέφυρα που έστρωσε με τη σταυρική θυσία και την Ανάστασή του ο Ιησούς Χριστός.

Αν λοιπόν καλοί μου Ορθόδοξοι Έλληνες χριστιανοί μου θέλουμε να ελευθερωθούμε από τη σκλαβιά που οι ίδιοι επιλέξαμε θα πρέπει άμεσα να αλλάξουμε νοοτροπία. Πρέπει αμέσως να πέσουμε στα γόνατα και να μετανοήσουμε. Οφείλουμε με οδηγό πλέον την ταπείνωση να επιζητήσουμε, όπως ο τυφλός που έκραζε για να τον ακούσει ο Ιησούς και να βρει το φως του, το έλεος του Κυρίου, που πάντα προπορεύεται Αυτού...

Και τότε ο καλός Θεός όχι μόνο θα απαγορεύσει στους κύκλους της ανομίας να σφίξουν περαιτέρω τη θηλιά στην ευλογημένη Ελλάδα μας αλλά θα τους χαλάσει ολοσχερώς τα βδελυρά σχέδια τους, όπως έκανε και κάνει αιώνες τώρα.

Θα καταστρέψει το πλάνο που έχουν αρχίσει να εφαρμόζουν εδώ και δεκαετίες σε μια προσπάθεια να εκδιώξουν, ως οι κακοί γεωργοί τον Κύριο από τον Αμπελώνα Του που λέγεται πλανήτης γη. 

Γένοιτο!

Ένας Δούλος Κυρίου.

Συντάκτης: ΕΝΑΣ ΔΟΥΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ

Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012

Ευχαριστούμε την αγαπητή φίλη Ν.Κ, για την αποστολή του κειμένου.