Απάντηση στην Ιερά Κοινότητα από Αγιορείτες Πατέρες

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥΣ ΤΩΝ 19 ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΩΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΥ ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ

Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 24-6/7-7-2017

«… Ἀλλοίμονο στούς μοναχούς, ἐκεῖνες τίς ἡμέρες, πού θά καθηλωθοῦν ἀπό ἰδιοκτησίες καί πλούτη, οἱ ὁποῖοι λόγῳ τῆς ἀγάπης τῆς εἰρήνης, θά εἶναι ἕτοιμοι νά ὑποταχθοῦν στούς αἱρετικούς. Θά ἀποκοιμίζουν τήν συνείδησή τους, λέγοντας: «Ἐμεῖς διατηροῦμε καί σώζουμε τό Μοναστήρι καί ὁ Κύριος θά μᾶς συγχωρήσει». Οἱ ἀτυχεῖς καί τυφλοί αὐτοί δέν λογαριάζουν καθόλου ὅτι διά τῆς αἱρέσεως οἱ δαίμονες θά εἰσέλθουν στό Μοναστήρι καί κατόπιν δέν θά εἶναι ἕνα Ἅγιο Μοναστήρι, ἀλλά μόνο τοῖχοι, ἀπό τούς ὁποίους ἡ Χάρη θά ἔχει ἀπομακρυνθεῖ …» 

Στάρετς Ἀνατόλιος τῆς Ὄπτινα, 1927

Ἐξαντλήσαμε κάθε ἀνθρώπινη δυνατότητα, μέσω ἐπιστολῶν, ὁμιλιῶν καί παρεμβάσεων, ἐπισημαίνοντές σας τόν ὀλισθηρό δρόμο τῆς αἱρέσεως πού ἀκολουθεῖτε ἐσεῖς καί οἱ χειραγωγούμενες, ἀπό τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, μοναστηριακές διοικήσεις τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Καταδείξαμε ἐξαντλητικά τόν ρόλο τοῦ Φαναρίου καί τῶν ἐν αὐτῷ, ὡς πρωτεργατῶν τῆς Οἰκουμενιστικῆς Ἀντιχρίστου παναιρέσεως. Ἀπειληθήκαμε, ἐκβιαστήκαμε καί διωχθήκαμε, διότι ἀντιστεκόμαστε στήν χολέρα καί τόν ψυχικό θάνατο τῆς παναιρέσεως πού διασπείρεται στό Ὀρθόδοξο ποίμνιο, συνεργούσης τῆς ἐνόχου σιωπῆς.

Τώρα ἔρχεστε μέ ἕνα κακόδοξο κείμενο, νά καθησυχάσετε τόν πιστό λαό καί τίς συνειδήσεις σας πώς -δῆθεν- ἡ “σύνοδος” τῆς Κρήτης εἶναι κατά πάντα Ὀρθόδοξη καί ὅτι ἀκολουθώντας αὐτήν βρίσκεστε “ἐντός Ἐκκλησίας”. Δυστυχῶς, ὡσάν “πτωχοί καὶ τυφλοί”, σύρετε τήν Ὀρθοδοξία στά ὑπόγεια τῶν ἀσεβῶν διαβουλίων πού πάντα τήν μισοῦσαν. Σχίζετε τήν Ἐκκλησία, κατασκανδαλίζοντας τούς Ὀρθοδόξους. Μετατρέψατε τό Ἅγιον Ὄρος, διά τῆς τυφλῆς καί βίαιης “ὑπακοῆς” πού ἐπιβάλλετε, σέ νεκρό ὄστρακο ἀπό τό ὁποῖο ἔχει φύγει ὁ μαργαρίτης. Δέν ἀντιπρόσωπεύετε πλέον τήν ζῶσα ὀρθόδοξη παράδοση τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὡς θά ὀφείλατε νά εἶσθε, καθώς δέν ἐκπροσωπεῖτε τίς ἀπόψεις καί τίς θέσεις τῆς διαχρονικῆς ἁγιορειτικῆς μαρτυρίας. Διαχωρίσαμε τήν θέση μας, δέν σᾶς ἀκολουθοῦμε, καί λυπούμεθα γιά τόν κατήφορο τῆς αἱρέσεως. 

Ὡς συναινοῦντες, οὐσιαστικά, στή ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης καθίστασθε πλέον συνειδητά καί ἐνεργητικά συνοδοιπόροι στούς ἀποστάτες τοῦ Φαναρίου καί στήν αἱρετική πορεία πού αὐτοί χαράσσουν, ἐπί καταστροφῇ τῆς Ἐκκλησίας.

Καταντᾶτε δυστυχῶς ἁγιομάχοι, διότι πράττετε τά ἀντίθετα πρός τά διατεταγμένα ὑπό τῶν ἁγίων, καί μάλιστα τῶν ἁγιορειτῶν, ἐφόσον συμφωνεῖτε πρός τόν ἀρχιαιρεσιάρχη Βαρθολομαῖο Ἀρχοντώνη, ἀκολουθώντας κατά πάντα τούς Λαυριῶτες ἐξωμότες ἐπί Βέκκου, πού συλλειτούργησαν μέ αὐτόν. Ὁδηγεῖσθε πλέον σέ προδοσία τῆς Πίστεως, μιμούμενοι ὄχι τούς ἁγίους ὁμολογητές, ἀλλά καθιστάμενοι ἄριστοι φίλοι τοῦ Νεστορίου, τοῦ Βέκκου καί τοῦ Καλέκα. Ἄλλωστε κατά τούς ἁγίους μας, ὁ ποιμένας πού ἀπειλεῖ μέ ἐξορίες καί διωγμούς τούς Ὀρθοδόξους, «οὔτε χριστιανός εἶναι» ἀλλά καί «φίλος τοῦ διαβόλου καὶ τῶν δαιμόνων ἐκείνου»[1].

Προτιμήσατε τά σκόρδα καί τά κρεμμύδια τῆς Αἰγύπτου καί τό χρυσό μοσχάρι[2] τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἀποστατήσατε ἀπό τήν πίστη ἐπιβάλλοντας, διά τῆς βίας, διδασκαλίες δαιμόνων αὐτές πού ὁ «δίλογος»[3] ἀρχηγός σας, ὁ κακόδοξος Βαρθολομαῖος ψευδοφιλοσοφεῖ καί κοσμικοφλυαρεῖ.

Γίνατε «μιμητές τοῦ Ἰούδα», ὅπως ὀνομάζει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὅσους «διά φόβου τῶν ἀνθρώπων ἀρνοῦνται τὰ δόγματα τῆς Πίστεως, τούς Αποστολικούς, Συνοδικούς Κανόνας καί τίς Παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας»[4].

Εἰσήλθατε καί ἐπισήμως στήν βδελυκτή ὁμήγυρη τοῦ Βαρσουμᾶ[5] καί τοῦ Τιμοθέου τοῦ Αἴλουρου. Γίνατε μιμητές τοῦ Μοναχοῦ Μωϋσῆ, πού ἔζησε πρίν ἑπτά αἰῶνες στήν Λαύρα τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου καί εἶχε ὑπογράψει τόν ἑνωτικό ὅρο τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας ἀναγνωρίζοντας τόν «Δικέρατο γίγα»[6] σάν Ἐπίσκοπο ὅλων τῶν χριστιανῶν.

«Οὐδὲν ὠφελεῖ βίος ὀρθός, δογμάτων διεστραμμένων»[7]. Ἡ δαιμονική «εὐσέβεια» εἶναι βδελυκτή στόν Θεό καί ἀπώλεια διά τούς πιστούς, διά τούς ὁποίους θά δώσετε λόγο ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. Εἶναι αὐτοί οἱ πιστοί πού ἀγωνιῶντες άνέμεναν ν’ ἀκούσουν τήν θέση τοῦ θεσμικοῦ Ἁγίου Ὄρους γιά τά τεκταινόμενα τῆς Κρήτης, διαμαρτύρονται καί «κράζουν μεγάλῃ τῇ φωνῇ» στό διαδίκτυο γιά τήν προδοτική σας στάση. Αὐτούς τουλάχιστον, μιμούμενοι τόν ἀθεόφοβο ἄρχοντα τοῦ Εὐαγγελίου, θά ἔπρεπε νά τούς ὑπολογίζετε καί νά μήν τούς σκανδαλίζετε. Ἐσεῖς ὅμως, ἀποφασίσατε νά μιμηθεῖτε τόν ἄφρονα πλούσιο τοῦ Εὐαγγελίου, λέγοντας: «ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου. εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται; οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ, καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν». (Λουκ. 12, 19-21) Τελικῶς αὐτό πού σᾶς ἐνδιαφέρει εἶναι νά τά ἔχετε καλά μέ τούς δυνατούς τῆς γῆς, τούς μασόνους, τόν ἀντίχριστο Ἀρχοντώνη καί τούς σύν αὐτῷ.

Ἐτοιμάζουμε ἐμπεριστατωμένη ἀπάντηση σύν Θεῷ, ὡς Ἀγιορεῖτες Πατέρες, γιά νά καταδείξουμε καί θεολογικά τίς πλάνες καί τήν συμπόρευσή σας μέ τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἄν καί τό πρέπον θά ἦταν νά μήν ἀσχοληθοῦμε κἄν μέ τά ἄγευστα, ἄχρωμα, καί μή ἅλατι ἠρτυμένα γραφόμενά σας, ἤ πιό σωστά, αὐτά πού ὁ Γοντικάκης ἔγραψε γιά λογαριασμό σας.

Ἀναλογιστεῖτε σοβαρά τά λόγια τοῦ Κυρίου μας, στήν κρίσιμη αὐτή στιγμή, «οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός· ὄφελον ψυχρὸς ἦς ἢ ζεστός. οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου. ὅτι λέγεις ὅτι πλούσιός εἰμι καὶ πεπλούτηκα καὶ οὐδενὸς χρείαν ἔχω, -καὶ οὐκ οἶδας ὅτι σὺ εἶ ὁ ταλαίπωρος καὶ ὁ ἐλεεινὸς καὶ πτωχὸς καὶ τυφλὸς καὶ γυμνός,- συμβουλεύω σοι ἀγοράσαι παρ᾿ ἐμοῦ χρυσίον πεπυρωμένον ἐκ πυρὸς ἵνα πλουτήσῃς, καὶ ἱμάτια λευκὰ ἵνα περιβάλῃ καὶ μὴ φανερωθῇ ἡ αἰσχύνη τῆς γυμνότητός σου, καὶ κολλύριον ἵνα ἐγχρίσῃ τοὺς ὀφθαλμούς σου ἵνα βλέπῃς».(Ἀποκ. κεφ. Γ’, 15-18)

Οἱ ὑπογράφοντες:

Γέρων Σάββας Λαυριώτης

Γέρων Χαρίτων Ἱερομόναχος. Ἱ. Κελλίον Ἀναλήψεως (Βατοπεδίου) Καρυαί

Γεώργιος Μοναχός Καλύβη Ὁσ. Βαρλαάμ Βίγλα

ΠαΐσιοςΜοναχός Ἱ.Κ. Ἁγ. Χαραλάμπους (Βατοπεδινό) Καρυαί

Παΐσιος Μοναχός Ἱ.Κ. Ἁγ. Ἀρχαγγέλων «Σαββαίων»

Ἀγάθων Μοναχός Ἱ.Κ. Ἁγ. Ἀρχαγγέλων «Σαββαίων»

Ἰλαρίων Μοναχός Ἱ.Μ. Κουτλουμουσίου

Ἰωσήφ Μοναχός Ἱ.Μ. Κουτλουμουσίου

Παΐσιος Μοναχός Ἡσυχαστήριον Ἱ.Μ. Κουτλουμουσίου

Γέρων Ἀλύπιος Καλύβη Ἁγ. Νικολάου Καψάλα (Παντοκρατορινό)

Ἐπιφάνιος Μοναχός Καψάλα (Παντοκρατορινό)

Ἀββακούμ Μοναχός Καλύβη Ἁγ. Νικολάου Καψάλα (Παντοκρατορινό)

Δαμασκηνός (Raus) Ἱερομόναχος Ἱ.Κ. Σκήτη Τιμίου Προδρόμου.

Γέρων Ἐφραίμ Μοναχός Ἱ.Κ. Σκήτη Τιμίου Προδρόμου.

Νικόδημος Μοναχός Ἱ.Κ. Σκήτη Τιμίου Προδρόμου.

[1] ΕΠΕ 10, κεφ. 5.

[2] Ψαλμ. 105, 20

[3] Α΄ Τιμ. γ΄ 8

[4] Ἅγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἑρμηνεία τῆς Θ΄ Ὠδῆς

[5] Ἦταν ὁ Πρῶτος τῶν Σύρων μοναχῶν τῆς Ληστρικῆς Συνόδου τοῦ 449.

[6] Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Πηδάλιον,σ. 98, ὑποσ.1, Ἀθήνα 1886

[7] Ἁγ. Ἰω. Χρυσοστόμου, ΕΠΕ 29, σ.460 – 464

http://scripta---manent.blogspot.gr

Πραγματικοί «survivors»...

Υπάρχουν ξέρετε κάποιοι πραγματικοί «survivors». Που από την μέρα που γεννήθηκαν προσπαθούν να επιβιώσουν σε μια ζωή που δεν τους ταίριαζε, και τους έβαζε καθημερινά τα πιο δύσκολα αγωνίσματα. Ας ελπίσουμε το έπαθλο να άξιζε τον πόνο….

http://plibyos.blogspot.gr/

«Χωρίς δυστυχίες μπορεῖς νά εἰσέλθεις στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ἀλλά χωρίς ἐλεημοσύνη ποτέ!»

Πόσο πολύ σήμερα ὁ κόσμος ἀγωνίζεται νά πλουτίζη σέ ἔργα ἀηδιαστικά καί ἐφήμερα!

Γι᾿ αὐτό εἶναι μεγάλη ἀνάγκη τά παιδιά τοῦ Θεοῦ νά πλουτίζωνται, ὅσο γίνεται περισσότερο, μέ αἰσθήματα καί ἔργα ἐλεημοσύνης. Ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἠμπορεῖ νά κάνη τό καλό καί δέν τό κάνει, εἶναι μία ἐλεεινή ὕπαρξις. Ἐάν δέν δίνουμε στόν πτωχό ἀπ᾿ αὐτά πού ἀπομένουν ἀπό τίς ἀνάγκες μας, αὐτό σημαίνει σάν νά ἁρπάζουμε τά καλά τοῦ ἄλλου.

Ὁ Θεός παραχωρεῖ νά ὑπάρχουν πολλές δυστυχίες καί συμφορές στόν κόσμο γιά νά σωθοῦν οἱ παθόντες διά τῆς ὑπομονῆς, ἐνῶ ἐσύ διά τῆς ἐλεημοσύνης.Οἱ πλούσιοι παρέχουν στούς πτωχούς τά μέσα διατροφῆς τους, ἐνῶ οἱ πτωχοί μεσολαβοῦν στόν Θεό 

γιά τήν σωτηρία τῶν πλουσίων.

Χωρίς δυστυχίες ἠμπορεῖς νά εἰσέλθης στήν Βασιλεία τῶν Οὐρα­νῶν, ἀλλά χωρίς ἐλεημοσύνη ποτέ! Εἶναι ἀπολύτως ἀδύνατο νά φθάσης, ἔστω καί στήν πόρτα τοῦ οὐρανοῦ, χωρίς τήν ἐλεημοσύνη.

Χωρίς ἐλεημοσύνη, ἡ ἴδια ἡ προσευχή εἶναι χωρίς καρπό. Μέ τί ἐλπίδα θά προσευχηθῆς στόν Θεό, ὅταν σύ ὁ ἴδιος δέν ἀκούεις τίς προσευχές τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὅμοιοι μέ σένα; Πῶς θά ζητήσης μαζί μέ τούς ἄλλους χριστιανούς τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τόν Χριστό λέγοντας: «Δός μου, Κύριε…», ὅταν ἐσύ ὁ ἴδιος δέν βοηθεῖς τούς πτωχούς, ἐνῶ μπορεῖς νά τούς δώσης; Μέ τί στόμα θά εἰπῆς: «εἰσάκουσόν μου, Κύριε»!, ὅταν ἐσύ δέν ἀκούεις τόν πτωχό, ἤ πιό σωστά νά εἴπω τόν Χριστό, ὁ Ὁποῖος κράζει πρός ἐσένα διά τοῦ πτωχοῦ;

Ἔτσι ὅπως συμπεριφερόμεθα ἐμεῖς πρός τόν πλησίον μας, ἔτσι ἀκριβῶς συμπεριφέρεται καί ὁ Θεός πρός ἐμᾶς. Περιφρόνησες τόν πτωχό καί τόν περιέπαιξες, χωρίς νά τόν προστατεύσης; Καί ὁ Θεός θά περιφρονήση καί σένα. Δέν ἄνοιξες σ᾿ αὐτόν ποῦ σοῦ κτυπᾶ τήν πόρτα; Δέν θά ἀνοιχθοῦν οὔτε καί σέ σένα οἱ πόρτες τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Δέν ἄκουσες τόν στεναγμό αὐτοῦ πού ὑποφέρει; Οὔτε ὁ Θεός θ᾿ ἀκούση τόν στεναγμό σου στήν ὥρα τῆς προσευχῆς σου.

Τά δάκρυα εὐγνωμοσύνης τῶν πτωχῶν πού ἔχυσαν γιά τίς βοή­θειές σου σ᾿ αὐτούς θά εἶναι γιά σένα ἀστραφτερά μαργαριτάρια στήν πέραν τοῦ τάφου ζωή σου.

Ὅσα δάκρυα θά χύση ὁ πτωχός ἐξ αἰτίας τῆς ψυχρότητος καί ἀδιαφορίας σου, θά πέσουν στήν ψυχή σου σάν μία φλόγα φωτιᾶς μπροστά στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ.

Ζήτησε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ διά τῆς ἐλεημοσύνης πρός τούς πτωχούς!

Θά σοῦ δώση ὁ Θεός! Λέγουν μερικοί στόν πτωχό καί δέν θέλουν οὔτε νά τόν κυττάξουν.

Ἀλλά πῶς ἐσύ συμπεριφέρεσαι ἔτσι στόν ἀδελφό σου, ἐνῶ αὐτός εἶναι στήν δυστυχία του; Ὁ Θεός στέλλει τόν Θεό σέ σένα καί σύ τόν στέλλεις πάλι στόν Θεό;

Ὁ Θεός θά τοῦ δώση ὁπωσδήποτε, μέσῳ ἄλλου ἀνθρώπου, ἀλλά τόν στέλλει σέ σένα νά τοῦ δώσης ἐσύ. Αὐτός θά δώση στούς πτωχούς γιά νά δώση καί σέ σένα τό ἔλεός Του, διότι ἐσύ ἔχεις ἀπείρως μεγαλύτερη ἀνάγκη ἀπό τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, παρά ὁ πτωχός ἀπό τήν ἐλεημοσύνη σου.

Ὁ Θεός δέν ἐγκαταλείπει κανέναν, ἀλλά ἐσύ, στέλλοντας ὁ Θεός τόν πτωχό σέ σένα, ἀπογοητεύθηκες γιά τήν τιμή πού σοῦ ἔκανε ὁ Θεός καί ἀπεμάκρυνες τό δῶρο Του πού ἦλθε νά σοῦ δώση μέσῳ τοῦ πτωχοῦ.

Ἀγάπα τούς πτωχούς, διότι δι᾿ αὐτῶν καί ἐσύ θά εὕρης τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιά τήν σωτηρία σου. Πρόσφερε μέ ἁπλωχεριά στούς πτωχούς καί αὐτοί θά κάνουν τόν Θεό ἐλεήμονα γιά σένα στήν Δικαία Κρίσι Του.

από το βιβλίο: «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ» – ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ

ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ (1910-1989)

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

Μήν εἴσαστε ἐκδικητικοί

Μην είσαστε εκδικητικοί· μην ανταποδίδετε το κακό με άλλο κακό. Είναι αρκετό το κακό από τον πλησίον σας! Αν του το ανταποδώσετε, χωρίς αμφι­βολία θα διπλασιάσετε το κακό στον κόσμο. Αν δεν του το ανταποδώσετε, τότε έχει περιθώριο να κατακάψει την πονη­ριά του με τη μετάνοια. Με την υπομονή και τη συγχώρεση, θα μειώσετε το κακό στον κόσμο.

Μην είσαστε εκδικητικοί· μην ανταποδίδετε το κακό με άλλο κακό, αλλά να υπομένετε τον Κύριο. Εκείνος βλέπει και θυμάται και εν καιρώ, τόσο εσείς όσο κι αυτός που σας κάνει κακό, θα γνωρίσετε ότι ο Θεός βλέπει και θυμάται.

Εσείς αναρωτιέστε: τί κατάφερα που δεν ανταπέδωσα το κακό;

Κάνατε, στη δεδομένη κατάσταση, την πιο σοφή πράξη στον κόσμο: αναθέσατε τη μάχη σας στον Έναν, τον Ισχυρό­τερο από εσάς και ο Ένας αυτός ισχυρότερος θα πολεμήσει νικηφόρα για εσάς. Αν εσείς μόνοι σας μπείτε σε διαμάχη μ’ εκείνον που σας έκανε το κακό, μπορεί να ηττηθείτε. Αλλά ο Θεός δεν μπορεί να ηττηθεί. Συνεπώς παραδώστε τον έλεγχο της μάχης σας στον νικηφόρο και ακαταγώνιστο Έναν Θεό και, εγκαρτερήσατε με υπομονή. 

Διδαχθείτε από το μικρό παιδί. Αν κάποιος επιτεθεί σ’ ένα παιδί, όταν οι γονείς του είναι παρόντες, το παιδί δεν ανταποδίδει την επίθεση με αντεπίθεση, αλλά μάλλον προ­σβλέπει στους γονείς του κλαίγοντας. Το παιδί γνωρίζει πως οι γονείς του θα το προστατεύσουν. Πώς είναι δυνατόν να μην γνωρίζετε αυτό που γνωρίζει ένα μικρό παιδί; Ο ουράνιος Γονέας είναι πάντα δίπλα σας. 

Έτσι λοιπόν μην είσαστε εκδικητικοί και μην επιστρέφετε το κακό· μάλλον να προσβλέπετε στον Γονέα σας με δάκρυα. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο θα κατοχυρώσετε τη νίκη με το μέρος σας στη μάχη σας με κακούς ανθρώπους.

Κύριε Παντοκράτωρ, Συ που είπες «εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω» (Ρωμ. 12, 19 και Εβρ. 10,30), προστάτευσέ μας από τους άδικους με τον κραταιό βραχίονά Σου και απότρεψέ μας από την εκδίκηση. Νουθέτησέ μας με το Άγιο Πνεύμα Σου, για να κατανοήσουμε ότι μεγαλύτερη ανδρεία είναι να υπομένεις παρά να εκδικείσαι.

Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Ιούνιος, εκδ. Άθως, σ. 189-190)

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

Άρωμα σε όλους μας ας είναι η ευωδία της προσευχής, οι καλές πράξεις και ο αγιασμός των σωμάτων μας

«Ας τρέξουμε όλοι το δρόμο της αγνότητας με τη χάρη του Θεού, νέοι και νέες, ηλικιωμένοι μαζί με τους νεώτερους (Ψαλμ. 148, 12), χωρίς να συμμετέχουμε σε ακολασίες, αλλά υμνώντας το όνομα του Χριστού.

Ας μην αγνοήσουμε τη δόξα της αγνότητας, γιατί το έπαθλό της είναι αγγελικό και το κατόρθωμα υπεράνθρωπο.

Ας ενδιαφερθούμε για τα σώματά μας τα οποία πρόκειται να λάμψουν σαν τον ήλιο.

Ας μην μολύνουμε για μικρή ηδονή το σώμα που έχει τέτοια και τόσο μεγάλη αξία. 

Γιατί η αμαρτία είναι προσωρινή, ενώ η ντροπή είναι πολύχρονη και αιώνια. Αυτοί που διατηρούν την αγνότητά τους είναι άγγελοι που περπατούν πάνω στη γη. 

Οι παρθένες θα βρίσκονται κοντά στην Παρθένο Μαρία.

Ας απορρίψουμε τον καλλωπισμό και κάθε ολέθριο βλέμμα, καθώς και κάθε περίπατο που μας διασύρει και κάθε προκλητικό ντύσιμο και άρωμα.

Άρωμα σε όλους μας ας είναι η ευωδία της προσευχής, οι καλές πράξεις και ο αγιασμός των σωμάτων μας, ώστε ο Κύριος που γεννήθηκε απ’ την Παρθένο να πει και για μας, τους άντρες που ακολουθούμε το δρόμο της αγνότητας και τις γυναίκες που επιβραβεύονται γι’ αυτήν: «Θα κατοικήσω και θα περπατήσω μέσα τους και θα είμαι ο Θεός τους και αυτοί θα είναι ο λαός μου» (Β΄ Κορ. 6, 16. Λευϊτ. 26, 12).

Σε αυτόν ανήκει η δόξα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν».

Αγίου Κυρίλλου Πατριάρχη Ιεροσολύμων 

http://dakriametanoias.blogspot.gr

Η ΜΗ ΑΠΟΔΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΟΥΣΤΙΝΟ ΠΟΠΟΒΙΤΣ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΗΣ ΤΟΥ ΣΕ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ ΜΟΥΚΑΤΣΕΒΟ ΣΤΗΝ ΠΟΝΤΟΚΑΡΠΑΘΙΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

Αυτή δε η άρνησή μου δεν είναι αποτέλεσμα στιγμιαίας διαθέσεως, αλλά καρπός μακροχρόνιων σκέψεων, και έχει μέσα μου πολύ μεγάλη σπουδαιότητα, αφού είναι γέννημα της αταλάντευτης και αμετάβλητης αίσθησής μου ότι δεν είμαι κατάλληλος για επίσκοπος…

Για το αποστολικό και με εθελοθυσία έργο του πατρός Ιουστίνου στην Τσεχία και ιδίως στην Ποντοκαρπαθία της Ρωσίας, ο Μητροπολίτης Ιωσήφ πρότεινε στην Αγία Αρχιερατική Σύνοδο της Σερβικής Εκκλησίας να τον εκλέξουν Επίσκοπο για την νέα και ανακαινισμένη στην Ορθοδοξία Επαρχία του Μουκάτσεβο στην Ποντοκαρπαθία της Ρωσίας [όπου τα τελευταία χρόνια πριν το 1930 (οπότε απεστάλησαν από την Αγία Αρχιερατική Σύνοδο της Σερβικής Εκκλησίας ο Μητροπολίτης Ιωσήφ και ο πατέρας Ιουστίνος) οι χριστιανοί εκεί άρχισαν να επιστρέφουν στην Ορθοδοξία μετά από την βίαιη και πιεστική είσοδο σε αυτούς, κατά τους προγενέστερους χρόνους, της Ουνίας από τη Ρώμη]. 

Αναφορικά δε με θέμα αυτό, μεταξύ του πατρός Ιουστίνου και του Μητροπολίτη Ιωσήφ ανταλλάχθηκαν πολλές επιστολές και υποσχέσεις, αλλά στο τέλος ο πατήρ Ιουστίνος ΔΕΝ συναίνεσε να αποδεχθεί το επισκοπικό αξίωμα και την θέση αυτή.

Γι’ αυτό υπάρχει και ένα διατηρημένο γράμμα του προς τον Μητροπολίτη Ιωσήφ [αντίγραφο του οποίου έστειλε και στον Σέρβο Πατριάρχη Βαρνάβα και στον Επίσκοπο Νικόλαο (Βελιμίροβιτς)], με το οποίο ο πατήρ Ιουστίνος επεξηγεί την άρνησή του με τα παρακάτω λόγια:

«Παρακαλώ να με συγχωρήσετε, να δεχθείτε τη συγνώμη μου, επειδή ενεργώ έτσι. 

Κατέληξα σε αυτά που γράφω μετά από ακατανίκητη παρότρυνση της συνειδήσεώς μου. Μέσα μου αναρωτιέμαι για το άξιον του δρόμου στον οποίο οδηγώ την ψυχή μου στο μέσο αυτού του κόσμου, προς εκείνον τον επουράνιο κόσμο… 

Η δική σας σεβασμιότητα γνωστοποίησε σε εμένα με πάμπολλες ενέργειες και κατ’ εξοχήν αυτές τις ημέρες πριν την αναχώρησή σας για την Αγία Αρχιερατική Σύνοδο πως πρέπει να επιμείνω στο θέμα της εκλογής μου ως Επισκόπου στην Ποντοκαρπαθία της Ρωσίας. 

Εγώ ο ίδιος αυτό εξ αρχής το απέρριψα, όπως και τώρα το απαρνιέμαι. 

Αυτή δε η άρνησή μου δεν είναι αποτέλεσμα στιγμιαίας διαθέσεως, αλλά καρπός μακροχρόνιων σκέψεων, και έχει μέσα μου πολύ μεγάλη σπουδαιότητα, αφού είναι γέννημα της αταλάντευτης και αμετάβλητης αίσθησής μου ότι δεν είμαι κατάλληλος για επίσκοπος… 

Διέκρινα και παρατηρούσα για πολύ χρόνο και με κάθε ειλικρίνεια τον εαυτό μου με το Ευαγγέλιο και κατέληξα στο εξής οριστικό συμπέρασμα και αδίστακτη απόφαση. 

Σε καμία περίπτωση δεν μπορώ ούτε αποτολμώ να λάβω το επισκοπικό αξίωμα, διότι δεν έχω ούτε και τις στοιχειώδεις ευαγγελικές προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο. 

Εάν αποδεχόμουν τον βαθμό αυτόν της ιερωσύνης, ενσυνείδητα – και εξαιτίας αυτού και ασυγχώρητα – θα επέφερα στον εαυτό μου την καταδίκη, από τον λόγο του Σωτήρα για τον άνθρωπο που ασυλλόγιστα άρχισε να οικοδομεί πύργο αλλά δεν μπορούσε να τον τελειώσει, γιατί δεν σκέφθηκε πριν ούτε υπολόγισε με τί θα τον στερεώσει και αν έχει δυνάμεις και μέσα για να υλοποιήσει κάτι τέτοιο (βλ. Λουκ. ιδ΄28-30). Γνωρίζω άριστα τον εαυτό μου, γι’ αυτό και μου είναι πολύ δύσκολο να κρατήσω την ψυχή μου στα όρια της αγαθότητας του Χριστού. 

Εξ αυτού γεννιέται μέσα μου το ερώτημα με ποιόν τρόπο θα στηρίξω επιπροσθέτως άλλες εκατό χιλιάδες ξένες ψυχές δίνοντας παράλληλα γι’ αυτές λόγο στον Κύριο. 

Αναμετρώντας τον εαυτό μου με τις ευαγγελικές αρετές, δικάζοντάς τον με την φρικτή δίκη του Ευαγγελίου, ανακαλύπτω παντού μέσα μου οφθαλμοφανείς ανεπάρκειες και καταστρεπτικά ελαττώματα. 

Γι’ αυτό, με όλη μου την καρδιά, όλη μου την ψυχή και όλη μου την ύπαρξη, κατέληξα στην αμετάκλητη απόφαση να μην αποδεχθώ υπό καμία έννοια το επισκοπικό αξίωμα. 

Εκτός αυτού η Επαρχία Μουκάτσεβο είναι τέτοια, ώστε σε αυτήν την σκληρή και πολυβασανισμένη περιοχή πρέπει να τοποθετηθεί πρόσωπο τεράστιας και εγνωσμένης επισκοπικής εμπειρίας και σοφίας. 

Είναι λοιπόν απορίας άξιον πώς θα ανταποκριθώ εγώ ως άπειρος, ως αναρμόδιος και ως αθέλητα τοποθετημένος σε αυτήν τη θέση. 

Εκεί (στο Μουκάτσεβο) όλα βρίσκονται σε χαοτική αναστάτωση. 

Μέχρι τώρα τίποτε από εκεί δεν έχει μεταβληθεί στην παραδεδομένη κανονική του μορφή, ούτε στη συνήθη λειτουργικο-εκκλησιαστική πρακτική. 

Γι’ αυτό είναι απαραίτητος παλιός έμπειρος Επίσκοπος, που να διαθέτει μεγάλη χαριτόβρυτη εμπειρία, συγκερασμένη με εργασιακή επιτηδειότητα. 

Χωρίς αυτό όλα εδώ μπορεί να καταρρεύσουν». 

Ωστόσο με κάθε τρόπο ο Μητροπολίτης Ιωσήφ υποσχόταν και παρότρυνε τον πατέρα Ιουστίνο να αποδεχθεί το επισκοπικό αξίωμα («Μην παραλείπετε από την σκέψη σας ούτε και αυτό», του έγραφε, «ότι το λυχνάρι δεν τοποθετείται υπό τον μόδιον (παραβάλετε Ματθ. ε΄, 15). 

Γι’ αυτό συμφιλιωθείτε με αυτό που έρχεται»). Όμως ο ταπεινός αββάς Ιουστίνος ήταν αμετακίνητος στην απόφασή του. Σε όλες τις μητροπολιτικές προτροπές απαντούσε με χωρία από την Αγία Γραφή. Αστειευόμενος, αλλά και με θυμό, ο Μητροπολίτης Ιωσήφ – ο οποίος κατά τα άλλα τον αγαπούσε – του είπε: «Υπάρχει καταφανής ατυχία σε αυτό, στο ότι δηλαδή εσύ γνωρίζεις τόσο άριστα την Αγία Γραφή».

απο την Θεογνωσια του καθηγητου Κυριακου Κυριαζοπουλου

http://agonasax.blogspot.gr

Συνελληνες και Φιλελληνες, ΣΤΑ ΟΠΛΑ, ΣΤΑ ΟΠΛΑ, ΣΤΑ ΟΠΛΑ

Είναι μία έκφραση που εκστόμισε ο μακαριστός Επίσκοπος Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας π. Αυγουστίνος Καντιώτης πριν λίγα χρόνια, όταν είδε να απειλούνται τα ΄Οσια και Ιερά της Πίστεώς μας, η Φιλτάτη Πατρίδα μας, η Ιστορία, η Παράδοση και Ζωή μας.

ΣΤΑ ΟΠΛΑ πρώτα τα πνευματικά, ορθώνουμε τείχη νοερά για να μην διαπεράσουν μέσα στο νου της νεολαίας μας οι αρρωστημένες προπαγανδιστικές τάσεις της νεοταξικής εοσφορικής ελίτ, που αποσκοπούν στην λήθη της ιστορικής μας μνήμης. Ούτε επανάσταση του 1821 δεν θα διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία, ούτε το έπος του 1940, χάριν δε της ανδρεία εκείνων των γενναίων Ελλήνων είναι ζωντανοί οι σημερινοί δυνάστες μας και μας επιβάλλουν μέτρα θανάτου, ούτε Μεσολόγγι, ούτε Ζάλογγος, ούτε γενοκτονίες Πόντου και Μ. Ασίας και ίσως στα ψιλά γράμματα θα γίνεται μία μικρή αναφορά στις Θερμοπύλες, τη Σαλαμίνα και το Μαραθώνα.

Αντ΄αυτών, τη στιγμή μάλιστα που οι ελληνόφωνοι του Υπουργείου Παιδείας πρωτοστατούντος του κ. Παναγιώτη Λιάκου σκέφτονται να αντικαταστήσουν το μάθημα των Θρησκευτικών, που είναι μάθημα ομολογιακό με ένα μάθημα Θρησκειολογίας, άρχισαν ήδη να προβάλλονται στα ελληνικά σχολεία ταινίες με προπαγανδιστικό περιεχόμενο αναφορικά με τη θανάτωση των Εβραίων από τους Ναζί. Αυτό θα είχε ξεχωριστό ενδιαφέρον, αν προβάλλονταν ιστορικά γεγονότα και από τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μ. Ασίας, από τον ηρωισμό των Ελλήνων στα χρόνια της επανάστασης του 1821 και το έπος του 1940, ώστε να δίνεται μία αντικειμενική διάσταση στη γνώση και πληροφόρηση των μαθητών.

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

Είπεν ο Κύριος... "καὶ ἔσονται... σεισμοὶ κατὰ τόπους"

Βίντεο Ορθοδοξίας

Κι όμως "άχρι καιρού" ανέχονται τους παράνομους εραστές!

Αναμονή ως ευλογία και αναμονή ως γελοιότητα

Διακοπή μνημοσύνου - μνημόνευση. Αποτείχιση - εντός των τειχών. Ενίοτε και επί τα αυτά. Έγκυρα Μυστήρια - άκυρα Μυστήρια. Συνένωση με τον επίσκοπο - ένωση με τον Χριστό. Παλαιό ημερολόγιο - Νέο ημερολόγιο. Σωτηρία εν τη πίστη - σωτηρία εν αγάπη. Παλαιά Ρώμη - Νέα Ρώμη. Καθολική Ορθόδοξη Εκκλησία – Ρωμαιοκαθολική Παπική - «Εκκλησία». Ανατολή - Δύση. Αιρετικοί – ετερόδοξοι. Εκκλησίες - αιρέσεις.

Χριστιανικές ομολογίες - αντίχριστες δοξασίες. Βάπτισμα παντού - βάπτισμα ένα. Δύο πνεύμονες - μία ανάσα. Ευλογημένη υπακοή – υπερευλογημένη ανυπακοή. Προσευχή άχρι καιρού – κομποσκοίνι εντός ιερού. Διαμαρτυρία – επανάσταση. Ζηλωτές – μετριοπαθείς. Μαχητές – χλιαροί. Γνήσιοι – μολυσμένοι. «Σύνοδος» ληστρική – Σύνοδος Αγία. Μάρτυρες - προσκυνημένοι. Θαρραλέοι – φοβισμένοι. Αναμονή – Πράξη. Λογική – αλογία. Αγαπητός εν Χριστώ αδελφός Πάπας – Καταραμένος διά Διαβόλου λύκος φοβερός. Κόκκινες γραμμές – Πράσσειν άλογα. Έμφυλα στερεότυπα – άφυλα βλαστήματα. Παρελάσεις πατριωτικές – παρελάσεις υπερηφανίας. Γάμοι ορθόδοξοι – γάμοι μεικτοί. Πρόσωπο – άνθρωπος. Εκκλησία – κράτος. Χωρισμός – διακριτοί ρόλοι. Θρησκευτικά μαθήματα – συγκρητιστικά ιδεολογήματα. Νηστεία ορεκτική – νηστεία εγκρατευτική. Διαφωτισμός – Διασκοτισμός. Ευρωπαϊκός Ουμανισμός – Ρωμαίικος ανθρωπισμός. Κρίση – ευκαιρία. Οικονομία – καταστροφή. Παλαιοκομματισμός – κυβερνητικός συνασπισμός. Προοδευτισμός – οπισθοδρόμηση. Ειρήνη – πόλεμος. Προβληματισμός – εφησυχασμός. Εγρήγορση – νωθρότητα.

Τέλος δεν έχει μια αντιπαράθεση που υποβόσκει τον τελευταίο τουλάχιστον χρόνο μετά από την Κολυμβάρια σύναξη προκαθημένων, στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όσα μέλη της οποίας έχουν παραμείνει ορθόδοξα. Το ποίμνιο στην πλειοψηφία του ανενημέρωτο και ανυποψίαστο. Η ενορία ανενεργή. Αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο και κάποιες ελάχιστες εκπομπές και φωνές κληρικών, μοναχών και πολλών λαϊκών και πολλά σύγχρονα συγγράμματα και βιβλία συνδεδεμένα απευθείας με την Πατερική Παράδοση, κανένας δεν θα γνώριζε το παραμικρό πλην της σιωνομασονικής σέχτας που κυβερνά τον κόσμο ή θέλει και το προσπαθεί με κάθε μέσον να κυβερνά. Αλλά και στην πολιτική ή ίδια και ανάλογη κατάσταση με άλλα μέτρα και σταθμά, στη βάση του όμως το υπόβαθρο όμοιο. Συγκοινωνούντα δοχεία μιας κρίσεως φαινομενικά οικονομικής, για όσους ερευνούν λίγο παραπέρα πνευματικής – πολιτισμικής.

Αν γίνονταν μια απλή μεταφορά δομής στο ελάχιστο κοινωνικό κύτταρο που είναι η οικογένεια, θα απλουστεύονταν πολλά και θα δίδονταν αρκετές απαντήσεις στους προβληματισμένους. Ένα αντρόγυνο με υγιή σχέση, κατά κανόνα θα δώσει και υγιείς απογόνους με πάμπολλα εφόδια για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις των καιρών. Και το εφόδιο στη βάση του είναι η ορθή πίστη. Όχι ότι η αγάπη έπεται. Αυτό είναι άλλο ένα ιδεολόγημα που δυστυχώς καλλιεργείται από ορθοδόξους κατ’ όνομα, πλανεμένους όμως και αντίχριστους ουσιαστικά, με την κυριολεκτική σημασία του όρου, εν τη πράξη. Διότι είναι αδύνατον να έχει κανείς με όλα τα αμαρτήματα που κουβαλά μαζί του στην αλλοτριωμένη φύση του διασώζοντας ως κόρην οφθαλμού την ανόθευτη πίστη και να μην έχει αγάπη. Το αντίθετο δεν είναι μόνο απαράδεκτο αλλά και εντελώς άτοπο. Αυτό δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο να γίνει κατανοητό όσο απλό και ευλογημένο κι αν είναι. Έτσι, περνάμε σταδιακά σε μορφές γελοιότητας που μόνο ίσως αν καταδειχτούν με παραβολικά παραδείγματα θα γίνουν πιστευτά και κατανοητά. Διότι έχει περάσει εδώ και δύο αιώνες στο μεταπρατικό προτεκτοράτο της Γραικίας κατά Δύση αλλά και σε κάθε έναν ξεχωριστά στον κοινωνικό τομέα τόση αλλοτρίωση μέσα στο πετσί του, που πραγματικά τα αυτονόητα στο ζωντανό ρωμαϊκό παρελθόν μας, να φαντάζουν ψιλά γράμματα και γραφικές δοξασίες.

Ευτυχώς που ακόμη και μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα των άφυλων αντίχριστων ζυμώσεων, σε κάθε σύγχρονη ελληνική οικογένεια, έστω μετανεωτερική, διασώζεται λίγο ή πολύ σε λανθάνουσα μορφή κάποιο ισχνό στοιχείο παράδοσης. Από την μοντέρνα γιαγιά με το κολάν της μόδας, προς τα παιδιά και τα εγγόνια, τα οποία φαινομενικά και κατά τα φαινόμενα παρουσιάζουν μια θλιβερή εξάρτηση από υποπροϊόντα εισαγόμενης δυτικής νεοκουλτούρας μέχρι τον απολίτικο τύπο με τα σκουλαρίκια. Όπου δεν έχει επέλθει πώρωση, η μαγιά αυτή μέσα σε άγνωστο χρόνο που κανένας δεν μπορεί με ακρίβεια να προβλέψει, θα ενεργήσει και θα φουσκώσει έναν θεραπευτικό κυματισμό μέσα από κοινωνικούς μετασχηματισμούς άγνωστους για την ώρα. Πολλοί το λεν ελπίδα αλλά είναι κάτι το πολύ βαθύτερο στη διαχρονικότητα του Ελληνισμού. Είναι πράξη εν τη γενέσει σε τόπο και χρόνο όπου τα πράγματα γίνονται τόσο δύσκολα ώστε να απειλείται με αφανισμό η ιστορική του ύπαρξη. Τότε αντιδρά οργανωμένα και ενωμένα μέχρι να αποκρούσει τον κίνδυνο. Ύστερα ασχολείται και πάλι με τα πάθη του, συνήθως ενάντια στου ομοφύλους του.

Από τον Όμηρο και παλαιότερα έως και σήμερα, αυτή η ελληνική πρακτική της αντιθετικής σύνθεσης δεν σταματά. Αν σταματήσει, τότε μάλλον θα πρέπει να αναφωνήσουμε “Finis Graeciae”. Άλλοι θεωρούν ότι το μοιραίο τέλος έχει ήδη συμβεί. Εμείς όχι, θεωρώντας ότι τα πολιτιστικά και πνευματικά κενά τα οποία έχουν δημιουργηθεί σήμερα στον Ελληνισμό, στην μελλοντική συμπύκνωσή τους από εξωτερικές επώδυνες πιέσεις, θα φέρουν στην επιφάνεια υγιή γεφυρώματα και επιφάνειες επάνω στα οποία θα πατήσουν οι επόμενοι για να αρχίσουν να χτίζουν ξανά σε βάσεις παρελθοντικές και ακλόνητες. Η διαδικασία όμως αυτή περνά από μύρια κύματα και η χρονική διάρκεια δεν μετράται με Μαθηματικά και νοητική επεξεργασία, υπερβαίνοντας αυτό που έχουμε μάθει να αποκαλούμε διάνοια.

Επιστρέφοντας στην παραβολική οικογενειακή παραδειγματική, αν ο ένας εκ των συζύγων διαπιστώνει πρόβλημα π.χ. απιστίας, η φυσικότερη αντίδραση είναι να ερευνήσει μέχρι να πειστεί ότι έχει συμβεί. Από κει και πέρα, το αν ανέχεται άχρι καιρού μια κατάσταση που γκρεμίζει τη σωτηριολογική υπόσταση της κοινωνίας του γάμου του ελπίζοντας ότι θα τα καταφέρει να αποτρέψει την απεχθή για τον ίδιο παράνομη ένωση, είναι κατ’ αρχάς θεμιτό και ευλογημένο. Το να ανέχεται όμως και να μένει κάτω από την ίδια στέγη, αφού έχει εξαντλήσει όλα τα περιθώρια «άχρι καιρού» μήπως και συνετιστεί ο παράνομος που ξεδιάντροπα φέρνει το «ερωτικό προϊόν» ακόμη και μέσα στο σπίτι και συστήνοντάς το ως φιλικό «γυμνή τη κεφαλή» ενώ όλα τα μάτια βλέπουν τι γίνεται και μην ερχόμενος σε διάσταση, διακοπή δηλαδή κοινωνίας, πώς θα φαίνονταν στους απέξω αυτή η αναμονή; Η απάντηση είναι μία και είναι γελοιότητα. Και το απαράδεκτο θα συνεχίζονταν αν έλεγε ότι δεν υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Φυσικά και έχει το δικαίωμα να παραμένει στον μοιχό γάμο υπό την ίδια στέγη άχρι καιρού, ζητώντας διαζύγιο. Όσο αυτό δεν εκδίδεται και καθυστερεί για τον οποιονδήποτε λόγο, είναι προφανές πως ό,τι πράξη νομική, διαδικαστική, εμπορική ίσως ως συνεταίρος εκτελεί ο μοιχός, είναι κατά νόμον έγκυρος και ο γάμος τυπικά υφίσταται.

Τούτο αν μεταφερθεί σε επίκαιρο εκκλησιαστικό ή και πολιτικό περιβάλλον είναι ακριβώς το ίδιο. Ουδείς σώφρον όμως δεν μπορεί να πει ποτέ ότι η ανεκτικότητα και παραμονή εις κοινωνία σε ανίερα τετελεσμένα σαν να μη συμβαίνει τίποτα κλαψουρίζοντας διαμαρτυρίες, προ οριστικής καταδίκης, είναι η φυσική κατάσταση και δεν αποτελεί γελοιότητα. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως η ελεύθερη επιλογή δεν πρέπει να επικροτείται. Όχι όμως και να προσπαθούμε βλακωδώς να παρουσιάζουμε το γελοίο ως φυσικό και ευλογημένο.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Κ. ΣΑΡΑΝΤΙΔΗ

*Ο Α. Σαραντίδης είναι δάσκαλος στην Καβάλα και πολιτικός επιστήμων

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

ΑNΘΡΩΠΑΚΙΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ! ΟΙ ΔΙΑΣΤΡΕΒΩΤΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ, ΜΕ ΠΡΩΤΟΝ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ!! ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ. ΔΕΣΤΕ ΤΟ ΑΠΛΑΝΕΣ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ! ΣΑΝ ΣΟΥΡΩΜΕΝΟΣ ΑΠΑΓΓΕΛΕΙ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ! ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ & ΑΙΡΕΣΕΩΝ

Μήνυμα Πανθρησκείας από τους θρησκευτικούς ηγέτες –

 «Κάντε φίλους από όλες τις θρησκείες»

ΟΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΣ Σ’ ΟΛΟΥΣ

KOITAME ΣTA MATIA TON ΠATΡIAΡXH BAΡΘOΛOMAIO 

KAI TΡOMAZOYMΕ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΡΙΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ!

Διαστρεβλωταί τῆς ἀγάπης! Τὸ ἀγαπάτε ἀλλήλους, εἶπε ὁ Χριστὸς κ. Βαρθολομαῖε, καὶ ὄχι ἀγαπᾶτε τὶς θρησκεῖες τῶν ἄλλων!!! Μασόνους γιαχωβάδες, μουσουλμάνους, βουδιστάς, εἰδωλολάτρες, ἰνδουϊστάς, σατανιστάς, φραγκοπαπάδες, πρωτεστάντες, καὶ… ὅλα τὰ σατανικά ἐκτρώματα τῆς πανθρησκεία μιλοῦν για αγάπη, σαν αὐτὴ τῶν ὁμοφυλοφίλων, σὰν αὐτὴ τῶν οἰκουμενιστῶν!

ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ ΤΟΥΤΟΥ ΤΟΥ ΑΠΑΤΕΩΝΟΣ, ΠΟΥ ΣΥΜΜΑΧΗΣΑΤΕ ΜΕ ΤΙΣ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΤΕ ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ, ΔΕΣΤΕ ΤΟ ΑΓΡΙΟ ΚΑΙ ΑΠΛΑΝΕΣ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ. ΑΠΑΓΓΕΛΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΔΩΣΑΝ Τ’ ΑΦΕΝΤΗΚΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΕΙ! ΣΑΝ ΚΟΥΡΔΙΣΜΕΝΟ ΡΟΜΠΟΤ! ΕΧΕΙ ΥΦΟΣ ΣΟΥΡΩΜΕΝΟΥ ΝΑΡΚΩΜΑΝΗ!!!

ΑΝΟΗΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΓΙΝΕΣΘΕ ΔΟΥΛΟΙ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ, ΤΥΡΑΝΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ!

Παρακολουθήστε τοὺς ἀρχηγοὺς τῶν αἰρέσεων και θρησκειῶν καὶ ἰδιαίτερα τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο, πῶς ὁμιλουν. Το πρόσωπό τους μαρτυρεῖ σὲ ποιόν θεό πιστεύουν.

Το μήνυμα της ἀγάπης που στέλνουν είναι ύπουλο. Δεν ζητούν ν΄ αγαπήσουμε τοὺς ἀνθρώπους ὅλου τοῦ κόσμου, αλλα τους ανθρώπους όλων των θρησκειών! Μετατωπιζουν την αγαπη στις θρησκείες.

Στόχος τους οι Ορθόδοξοι χριστιανοι, γι» αυτό προβάλουν τον προδότη πατριάχη Βαρθολομαίο πρώτο.

Ενα ποιματάκι για την αληθινη, χριστιανικη αγάπη, που μαθαίναμε στο κατώτερο κατηχητικό:

Ἀνθρωπάκια ὅλου τοῦ κόσμου

μαῦρα κίτρινα λευκὰ

νιώθω νὰ φουντώνη ἐντός μου

τῆς ἀγάπης ἡ φωτιά

Η αγάπη των οικουμενιστών είναι άλλου είδους! Είναι ἔκτρωμα! είναι ἀπάτη ολκῆς! ΚΥΝΗΓΟΥΝ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΣΑΤΑΝΙΣΤΗ!!! Δούλοι της παγκοσμιοποίησις προσπαθούν νὰ εξαπατήσουν τους ορθοδόξους και να τους ὀδηγήσετε στὸ σκοτεινο μαντρί τῆς πανθρησκείας τους. Αὐτὸς εἶναι ὁ στόχος.

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

Για να κερδίσουμε την σωτηρία μας θα πρέπει να…

Όπως ο χειμώνας φέρνει το χιόνι και το χιόνι σκεπάζει το χορτάρι, δεν το ξεραίνει όμως, μάλλον το διατηρεί και το ζωογονεί έως την άνοιξη, οπότε φεύγει το χιόνι και πάλιν το χορτάρι είναι ανθηρό, ούτω πως συμβαίνει και στον πνευματικό αγώνα.

Ο χειμώνας των πειρασμών και των βιοτικών μεριμνών έρχεται να ψυχράνη τον αγωνιστικό ζήλο. Κάθε όμως πνευματική συγκέντρωσι με σκοπό την πνευματική βοήθεια της σποράς του λόγου του θεού, τον οποίον με την χάρι Του σαν τιποτένιοι διάκονοι προσφέρουμε ζωντανεύει το πνευματικό χορτάρι, δηλαδή τον αγωνιστικό ζήλο για τη μεγάλη σωτηρία, για την απόκτησι της βασιλείας του Θεού...

Ο σπόρος σπείρεται και ανάλογα με την γη που θα τον δεχθή και θα τον συλλάβη, ανάλογη θα είναι και η γέννησις του φυτού και η ποιότητα και η ποσότητα του καρπού. Έτσι και ο λόγος του Θεού που σπείρεται∙ ανάλογα με το πώς θα τον πάρουν οι καρδιές μας και το πώς θα τον επεξεργασθούν , θα αποδώση την μεγάλη ευλογία να επιτύχουμε την άλλη ζωή.

Για να κερδίσουμε την σωτηρία μας, θα πρέπει να βάλουμε μία τάξι στη ζωή μας. Διότι όπου τάξις, εκεί και ειρήνη, εκεί και ο Θεός∙ όπου αταξία, εκεί και σύγχυσις∙ όπου σύγχυσις, εκεί και ο διάβολος. Για να έχουμε όμως τάξι, θα πρέπει να ακολουθούμε τις οδηγίες του πνευματικού πατρός. Ο κάθε αμαρτωλός,που έτυχε της μεγάλης ευλογίας να προσέλθη στο άμισθον ιατρείον που λέγεται Ιερά Εξομολόγησις, θα πρέπει να τηρήση τις οδηγίες και τους κανόνες του πνευματικού, ώστε να διορθωθή ,να διατηρηθή ή και να αυξηθή η ψυχική του υγεία.

Πηγή: Από το βιβλίο: Η τέχνη της Σωτηρίας τόμος Α’, σελ.142 

http://www.vimaorthodoxias.gr/

Υποκρισία ή κάτι άλλο;

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Δοχειαρίου εἶναι κι αὐτὸς μέσα στὸ Π.Σ.Ε. τῶν αἱρέσεων, μνημονεύει αὐτοὺς ποὺ ἀποφάσισανκακόδοξα στὴν Κολυμπάριο Σύνοδο καὶ σιγά-σιγὰ τὴν ἐπιβάλλουν, ὑπέγραψε τὴν τελευταῖο κείμενο τοῦ Ἁγίου Ὄρους ποὺ δίνει ἄφεση στὸ κακόδοξο κείμενο τῆς Κρήτης, μνημονεύει τὸν ἀρχιαιρεσιάρχη Πατριάρχη καὶ μετὰ ὅλα αὐτὰ τὰ καταδικάζει, συνεχίζοντας νὰ εἶναι μέσα σ’ ὅλα!

Κύριε ἐλέησον!

https://paterikiparadosi.blogspot.gr/

Ο ΙΩΣΗΦ ΒΡΥΕΝΙΟΣ (1350-1431) ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΟ… ΣΗΜΕΡΑ!

Είναι πολλοί που βλέποντας την σημερινή κατάσταση του ελληνισμού με την υπόταγή του σε μια τέτοια Ευρωπαϊκή Ένωση, με την πολιτική διαφθορά, την ηθική διαστροφή της κοινωνίας να νομιμοποιείται και την θλιβερή κατάπτωση του ιερατείου, να θεωρούν ότι βρισκόμαστε σε μια ανάλογη εποχή προ της αλώσεως της Βασιλίδας.

Το παρακάτω είναι ένα πραγματικά αξιόλογο κείμενο του μοναχού Ιωσήφ Βρυέννιου, που περιγράφει την πνευματική και ηθική παρακμή των κατοίκων της Κωνσταντινούπολης μερικά χρόνια πριν την Άλωση, με πολλά… επίκαιρα μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση για την σημερινή εποχή της μεγάλης κρίσης.

«Αν η εικόνα των τιμωριών, που μας επιβάλλει ο Θεός, προκαλεί αμηχανία και σύγχυση, ας αναλογισθούμε τους παραλογισμούς μας και τότε θα εκπλαγούμε γιατί ακόμη δε μας κτύπησε κεραυνός.

Δεν υπάρχει καμιά μορφή διαστροφής που να μην έχουμε διαπράξει σ΄ όλη μας τη ζωή. Αυτές δε είναι οι αποδείξεις:

Βαπτιστήκαμε άλλοι δι’ απλής και άλλοι δια τριπλής κατάδυσης, και έγινε επίκληση του ονόματος της Αγίας Τριάδας, σε άλλους μία και σε άλλους τρεις φορές.

Οι περισσότεροι από μας όχι απλώς αγνοούμε τι σημαίνει να είσαι Χριστιανός, αλλά και πως ακόμη να κάνουμε το σταυρό μας ή, κι αν ακόμη το γνωρίζουμε, ντρεπόμαστε να τον κάνουμε.

…Είμαστε ανίκανοι να υπερασπιστούμε το όνομα του Θεού όταν αυτό βλασφημείται, όταν θα έπρεπε να πεθάνουμε γι’ Αυτόν.

Αποδίδουμε το κοινό όνομα τον έχθρων του σταυρού (διαβόλου) ο ένας στον άλλο, και το έχουμε συνέχεια στα χείλη μας. Καθημερινά αναθεματίζουμε και καταριόμαστε τους εαυτούς μας και τους άλλους .

Παραπονιόμαστε στο Θεό είτε βρέχει είτε δε βρέχει, είτε κάνει κρύο είτε κάνει ζέστη, πως δίνει πλούτο στον ένα και αφήνει τον άλλο φτωχό, πως πνέει νοτιάς ή έρχεται καταιγίδα από το βοριά και εντελώς απλά μεταμορφωνόμαστε σε αδιάλλακτους δικαστές του Θεού.

Πολλοί από μας αδιάντροπα βλασφημούν την Ορθόδοξη πίστη, το Σταυρό, το Νόμο, τους αγίους, τον ίδιο το Θεό, όταν ακόμη κι ένας άπιστος δε θα το έκανε τόσο πολύ. 

Οι περισσότερες από τις αμαρτίες μας είναι ανεξομολόγητες, κι έτσι είναι και ασυγχώρητες.

…Αυταπατόμαστε όταν πιστεύουμε στους αστρολόγους, πως η ύπαρξή μας δηλαδή κατευθύνεται από τις Ώρες, την Τύχη, τις Μοίρες , την Ειμαρμένη τα σημάδια του Ζωδιακού κύκλου και των πλανητών… Μερικοί από μας λατρεύουν και χαιρετίζουν τη νέα σελήνη…

Προσέχουμε τα όνειρα και πιστεύουμε πως μας λένε το μέλλον. Κρεμάμε φυλαχτά στο λαιμό μας εξασκούμε τη μαντεία. Καταφεύγουμε καθημερινά σε μάγους, μάντεις, γύφτους, εξορκιστές αναζητούμε στη μαγεία τη θεραπεία κάθε ασθένειας και διαβάζουμε μαγικά σε ανθρώπους και ζώα. …

Απομακρυνόμαστε ακόμη πιο πολύ από την αρετή ψάχνοντας συνεχώς το κακό. Η φιλία απωθήθηκε και η κακεντρέχεια πήρε τη θέση της. Ο αδελφός εκμεταλλεύεται τον αδελφό, ο κάθε φίλος ακολουθεί το δρόμο τής προδοσίας…

Δεν υπάρχει έλεος, ούτε συμπάθεια μόνο μίσος και αναίδεια. Οι κύριοί μας είναι άδικοι, αυτοί που μάς κυβερνούν, αρπακτικοί, οι δικαστές μας διεφθαρμένοι, οι διαιτητές μας ψεύτες, οι πολίτες απατεώνες, οι επαρχιώτες χωρίς κρίση και οι πάντες εν γένει ευτελείς.

Οι παρθένες μας είναι πιο προκλητικές και από τις πόρνες, οι χήρες είναι περίεργες χωρίς λόγο, οι παντρεμένες κοροϊδεύουν μια πίστη που οι ίδιες δε φυλάσσουν, οι νέοι είναι χαμένοι στην ακολασία, οι γέροι παραδομένοι στο πιοτό, οι ιερείς έχουν ξεχάσει το Θεό, οι μοναχοί ξέφυγαν τελείως από το σωστό δρόμο, οι άνθρωποι στον κόσμο είναι τόσο χαμένοι ώστε με τα λόγια μεν να δίνουν την εξωτερική εμφάνιση της ευσέβειας, ενώ μέσα τους να αρνούνται κάθε αρετή.

Έχουμε πρόσωπο πόρνης και αμαρτωλού. Είναι τέτοια η σκληρότητα της καρδιάς μας, η λησμονιά μας, η τύφλα μας, ώστε να μην πιστεύουμε πλέον πως διαπράττουμε πράξεις κακίας ότι υποφέρουμε απ’ αυτές, όταν στην πραγματικότητα είμαστε οι εκτελεστές τους και τα θύματα τους… Αυτές και άλλες είναι οι αμαρτίες που μας καθιστούν άξιους των τιμωριών, με τις οποίες ο Θεός μας επισκέπτεται ως πληρωμή γι΄ αυτά τα λάθη και άλλες ίσης βαρύτητας κακοήθειες».

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

www.nikosxeiladakis.gr

Παπισμός – Ὀρθοδοξία – Ρωμανία καί οἱ Φράγκοι: Τά αἴτια τοῦ σχίσματος

Πολλοί νομίζουν πώς το filioque [δήλ ἡ προσθήκη τῆς λέξεως «καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ» γιά τήν ἐκπόρευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στό σύμβολο τῆς πίστεως] ἀποτέλεσε αἰτία τοῦ σχίσματος ἀνάμεσα στή «Ρωμαιοκαθολική» καί τήν Ἑλληνορθόδοξη Ἐκκλησία. Ἡ Ἱστορία αὐτή, εἶναι ἕνας μύθος πού πρέπει ἐπιτέλους κάποτε νά ἐκλείψει.Στήν πραγματικότητα οἱ Ρωμαῖοι Πάπες πολέμησαν το filioque μόλις αὐτό προστέθηκε στό Σύμβολο τῆς Πίστεως ἀπό τούς Φράγκους. Ὁ Πάπας Λέων Γ’ (796-816), ἐπειδή γνώριζε ἀπό πρῶτο χέρι τίς πιέσεις τῶν Φράγκων σ’ αὐτό τό ζήτημα, προχώρησε σέ μιά πράξη πού φανερώνει τό πλῆρες μέγεθος τῆς παπικῆς ἀντίδρασης στίς φράγκικες αὐθαιρεσίες. Φρόντισε ὥστε τό ὀρθόδοξο Σύμβολο τῆς Πίστεως (χωρίς τό filioque ) νά ἀναγραφεῖ σέ δύο ἀσημένιες πλάκες (μιά στά λατινικά καί μιά στά ἑλληνικά) τίς ὁποῖες ἀνήρτησε σέ ψηλό σημεῖο στό ναό τοῦ Ἁγίου Πέτρου γιά νά εἶναι εὐανάγνωστες ἀπό ὅλους τους πιστούς. Οἱ μεγάλες ΑΣΗΜΕΝΙΕΣ ΠΛΑΚΕΣ πού ἔγραφαν τό Ὀρθόδοξο σύμβολο τῆς πίστης εἶχαν τήν ἐπιγραφή: «HAEC LEO POSUI AMORE ET CAUTELAORTHODOXAE FIDEI»δηλαδή: «Ἐγώ, ὁ Λέων βάζω ἐδῶ (τίς πλάκες) γιά τήν ἀγάπη καί τήν προστασία τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης.» Σχετική ἀναφορά μπορεῖτε νά βρεῖτε στό: VITA LEONIS, LIBER PONTIFICALIS (Ed.Duchene, TII, p.26 -ἡ πηγή εἶναι ἀπό βιβλιογραφία τῶν Παπικῶν!)

Ὁ Λέων πίστεψε ὅτι οἱ Φράγκοι δέ θά τολμοῦσαν νά προσβάλουν τό ἱερότερο κέντρο τῆς δυτικῆς Χριστιανοσύνης. Τό 809 οἱ τελευταῖοι προχώρησαν στήν ἐπίσημη καθιέρωση τοῦ filioque μέ τή σύνοδο τοῦ Ἄαχεν. Μιά καί ὁ Πάπας ἐξακολουθοῦσε νά διατηρεῖ τήν Ὀρθόδοξη παράδοση, ὁ Καρλομάγνος ἔστειλε μιά ἀντιπροσωπεία στή Ρώμη ὑπό τόν μοναχό Σμάραγδο γιά νά τόν μεταπείσει. Στά πρακτικά της συνάντησης, πού διασώζονται μέχρι σήμερα, φαίνεται ξεκάθαρα ὅτι ὁ Λέων ἀρνήθηκε κατηγορηματικά. Οἱ διάδοχοί του συνέχισαν νά εἶναι ἀντίθετοιστό filioque μέχρις ὅτου οἱ Φράγκοι κατέλαβαν διά τῆς βίας τόΠατριαρχεῖο Ρώμης καί ἐγκατέστησαν ὁριστικά δικό τους Πάπα(πιθανόν ἀπό τό 1009 καί μετά).

Ἄλλη μία ΑΠΑΤΗ τῶν Φράγκων ἀποκαλύφθηκε τό 1948 ἀπό τόν μεγάλο ἱστορικό F. Dvornik στό ἔργο τοῦ «The Photian Schism», τό ὁποῖο πλέον εἶναι κλασσικό. Διαβάζοντας τό βιβλίο αὐτό, κάθε Ρωμηός θά σοκαριστεῖ ἀπό τίς μηχανορραφίες τῆς δύσης, ἐναντίον τῶν Ρωμηῶν. Σέ αὐτό μαθαίνουμε πώς τόν 12ο αἰώνα οἱ Φράγκοι πλαστογράφησαν κάποιον δῆθεν ἀφορισμό τοῦ Φωτίου ἀπό τόν Ρωμαῖο Πάπα Ἰωάννη Η΄. Βεβαίως κάτι τέτοιο δέν συνέβη ποτέ! Σέ αὐτόν τόν ψεύτικο ἀφορισμό στηρίχτηκαν οἱ θεωρίες τῶν Φράγκων παπικῶν, γιά τό Σχίσμα, μέχρι καί τόν εἰκοστό αἰώνα.

Ὁ Ρωμαῖος Πάπας Ἰωάννης Ἡ΄, δείχνει μέ τόν βίο του, τήν ἀγάπη του στήν Ρωμηοσύνη καί τήν Ὀρθόδοξη πίστη. Τό 873 πίεσε τόν Φράγκο αὐτοκράτορα Λουδοβίκο τόν Εὐσεβῆ καί κατάφερε νά τόν κάνει νά ἀπελευθερώσει τόν Ρωμηό ἱεραπόστολο τῶν Σλάβων Μεθόδιο, πού ἦταν φυλακισμένος στή Μοραβία ἀπό τούς Φράγκους γιά τρία χρόνια [ObolenskyDimitri, «Ἡ Βυζαντινή Κοινοπολιτεία», Βάνιας, Θεσσαλονίκη, 1991, τόμ. Ά΄, σ. 242]. Ἐπίσης, ἀγωνίστηκε γιά τό δικαίωμα τῶν Σλάβων νά τελοῦν τίς ἀκολουθίες στή γλώσσα τους. Σέ αὐτή τήν περίπτωση ἦρθε σέ ὀξύτατη σύγκρουση μέ τούς Φράγκους πού ὑποστήριζαν τή θεωρία τῶν τριῶν ἱερῶν γλωσσῶν (ἑβραϊκή, ἑλληνική, λατινική) [Obolensky σ. 244]. Συμμετεῖχε δέ, τό 879, (ὅταν Πατριάρχης ἦταν ὁ Μ Φώτιος) στήν Ἡ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο στήν Κωνσταντινούπολη (ἡ ὁποία σήμερα δέν ἀναγνωρίζεται ἀπό τούς Φράγκους Παπικούς), στήν ὁποίακαταδικάστηκαν ὅσοι δέν ἀποδέχονταν τήν Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο τῆς Νίκαιας, δηλαδή οἱ Φράγκοι (πού τήν ἀπέρριψαν ἐπί Καρλομάγνου τό 794) [περισσότερα στό βιβλίο: «Ρωμηοσύνη Ἤ Βαρβαρότητα», τοῦ Ἀναστ. Φιλιππίδη, σέλ. 162].

Διαβάζουμε:

«Τήν γέννησιν τοῦ Φραγκικοῦ Πολιτισμοῦ περιγράφει εἰς ἐπιστολήν τοῦ ὁ Ἅγιος Βονιφάτιος πρός τόν Πάπα τῆς Ρώμης Ζαχαρίαν (natione Graecus) [Δηλαδή γέννημα τῆς Magna Graecia τῆς Κάτω Ἰταλίας.] τό 741. Οἱ Φράγκοι εἶχαν ἀπαλλάξει τήν Ἐκκλησίαν τῆς Φραγκίας ἀπό ὅλους τους Ρωμαίους ἐπισκόπους καί εἶχον αὐτοκατασταθῆ ἐπίσκοποι καί κληρικοί διοικηταί της. Ἤρπασαν τήν περιουσίαν τῆς Ἐκκλησίας καί τήν ἐχώρισαν εἰς τιμάρια, τῶν ὁποίων τήν ἐπικαρπίαν διένειμαν ὡς Φέουδα, συμφώνως πρός τόν βαθμόν πού κατεῖχε ἕκαστος εἰς τήν πυραμίδα τῆς στρατιωτικῆς φεουδαρχικῆς ἱεραρχίας. Αὐτοί οἱ Φράγκοι ἐπίσκοποι δέν εἶχον Ἀρχιεπίσκοπον καί δέν εἶχον συνέλθει εἰς σύνοδον ἐπί 80 χρόνια. Συνήρχοντο διά τά ἐθνικοεκκλησιαστικά θέματα μαζί μέ τούς βασιλεῖς καί λοιπούς συναδέλφους ὁπλαρχηγούς. Κατά τόν Ἅγιον Βονιφάτιον, ἤσαν «ἀδηφάγοι λαϊκοί, μοιχοί καί μέθυσοι κληρικοί, οἱ ὁποῖοι μάχονται εἰς τόν στρατόν μέ πλήρη πολεμικήν ἐξάρτησιν καί μέ τάς χείρας τῶν σφάζουν χριστιανούς καί εἰδωλολάτρας.» [ Migne P L, 89, 744; Mansi 12, 313-314 ]

Μόλις πενηντατρία χρόνια ἀργότερα οἱ διάδοχοι αὐτῶν τῶν ἀγραμμάτων βαρβάρων προσέθεσαν το filioque εἰς τό Σύμβολον τῆς Πίστεως καί κατεδίκασαν τήν Ἀνατολικήν Ρωμαϊκήν Αὐτοκρατορίαν ὡς αἱρετικήν καί «Γραικικήν,» εἰς τάς Συνόδους τῶν τῆς Φραγκφούρτης τό 794 περί εἰκόνων καί τῆς Ἀκυϊσγράνου τό 809 περί τῆς προσθήκης τοῦ filioque εἰς τό Σύμβολον τῆς Πίστεως τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, καί εἰς ἐποχήν μάλιστα πού δέν ἐγνώριζον οὔτε ἕνα Πατέρα Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἐπί 215 χρόνια, ἀπό τό 794 μέχρι τό 1012 οἱ Ρωμαῖοι Ὀρθόδοξοι Πάπαι ἠρνήθησαν νά ὑποταχθοῦν εἰς τούς Φράγκους κυρίους τούς εἰς τά θέματα τοῦ Filioque καί τῶν εἰκόνων. Ὁ τελευταῖος Ὀρθόδοξος Ρωμαῖος Πάπας πού μνημονεύεται στά δίπτυχά των ὑπολοίπων τεσσάρων Ρωμαίων Πατριαρχείων εἶναι ὁ Ἰωάννης ΙΗ΄ (1003-1009) καί ὁ πρῶτος αἱρετικός Ρωμαῖος Πάπας πού ἐξέπεσε ἀπό τά δίπτυχα, ἀφοῦ προσέθεσε τό filioque στήν ὁμολογίαν πίστεώς του, ἦτο ὁ Σέργιος Δ΄ (1009-1012), δηλαδή 42 χρόνια πρίν ἀπό τό λεγόμενον σχίσμα τοῦ 1054».

[π. Ἰωάννης Σ. Ρωμανίδης, «Ὀρθοδοξος και Βατικάνιος συμφωνία περί Οὐνίας»,http://www.antibaro.gr/religion/rwmanidhs_ounia.htm]

Ἡ κίνηση ἑπομένως τῶν Φράγκων νά καταλάβουν τήν παλαιά Ρώμη καί νά ἐπιβάλλουν τίς ἀπόψεις τους δέν ἦταν τυχαία. Ἡ παλαιά Ρώμη περιεβάλετο μέ μία αἴγλη. Ἄν καί ἡ πόλη τῆς Ρώμης εἶχε ὁλόκληρη μεταφερθεῖ, ὡστόσο, ἡ κατάληψη τῆς παλαιᾶς Ρώμης θά ἔδινε τό (ψευτο)νομικό ἔρισμα πού χρειαζόντουσαν οἱ Φράγκοι γιά νά προβληθοῦν ὡς συνεχιστές τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. Ἐπίσης ἡ διάσπαση τῆς Ἐκκλησίας, τούς βοηθοῦσε γιατί σήμαινε ἀποκοπή τῆς δύσης ἀπό τήν ἀνατολή καί ἄρα ἀποκοπῆ της ἀπό τήν Νέα Ρώμη. Ἦταν μία πολύ ἔξυπνη κίνηση.

Δρίτσας Θ.

Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Ο ΠΑΠΑΣ Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑ ΘΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ – Ειμεθα Ελληνες, αγαπουμε την πατριδα; Δε μου λετε σας παρακαλω, διαβασατε στην ιστορια για να δητε, τι εκαναν οι παπες σ΄ αυτο το ερημο Ελληνικο κρατος; Οργια των οργιων. Θα κλαψετε, θ’ ανατριχιασετε, θα σηκωθη η πετσα σας, εαν σας τα διηγηθω

Κάνανε τον πάπα είδωλο, τον κάνανε Θεό!

[τον ονομασαν αδελφη εκκλησια]! 

το καταλαβαινεις αυτο;

Ο παπας ειδωλο

«…Εγώ, όταν τα βλέπω αυτά, ο νους μου πηγαίνει στις προφητείες. Διαβάστε το 2ο κεφάλαιο της Β΄ προς Θεσσαλονικείς επιστολής και θα δήτε, ότι ομιλεί για κάποιον άνθρωπο, τον «υιόν της απωλείας», πού θα τον πάρουν στους ώμους τους και θα τον ανεβάσουν, θα τον ανεβάσουν, θα τον ανεβάσουν πολύ ψηλά, σαν ασανσέρ. Και θ’ ανυψώσουν το θρόνο του παραπάνω από δεσποτάδες, από μητροπολίτες και αρχιεπισκόπους και πατριάρχες. Και θα τον καθίσουν μέσα στο ναό του Θεού «ως Θεόν» (Β΄ Θεσ. 2, 4). Και θα πέση μπρούμυτα να τον προσκυνήση όλος ο κόσμος.

Όταν λοιπόν βλέπω [τις καθολοκές] καλόγριες να πέφτουν μπρούμυτα και να λένε στὸν Πάπα· «Πάτερ ημών ο επί της γης»! Ὅταν βλέπω να κάνουν τον πάπα είδωλο και να τον θεοποιούν -«Ού ποιήσεις σεαυτώ είδωλον», λέει η αγία Γραφή (Εξ. 20, 4)-, τότε λέω· Έχουν δίκιο εκείνοι οι ερμηνευταί, που ερμήνευσαν την Αποκάλυψι και είπαν ότι εννοεί τον πάπα.

Διαβάστε το βράδυ στο σπίτι σας το 13ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως. Το 13ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως λέει ότι· Θα βγουν δύο θηρία. Το ένα θηρίο θα είναι χειρότερο από τ’ άλλο.

Το ένα θηρίο θα είναι μείγμα αρκούδας, λεοπαρδάλεως και λέοντος (βλ. Απ. 13, 1-2)· και τρόμος και φόβος θα πέση επί της γης. Το θηρίο αυτό θα βγή από τη θάλασσα. Ποια θάλασσα; Του Μαρμαρά; Μυστήριο! Ο Θεός να φυλάει τον κόσμο. Αυτό θα το φάη το αβυσσαλέο κύμα.

Μετά θα βγη άλλο θηρίο από την ξηρά. Θα φαίνεται μαλακό αυτό και ευγενές. Θα έχη κερατάκια αρνιού, αλλά πίσω από τ’ αρνί θα είναι μεγάλος γκρίζος λύκος (βλ. ε.α. 13, 11). Και θα κάνη μεγάλο κακό στον κόσμο. Και αυτός θα έχη παράξενο αριθμό, «χξς΄», (ε.α. 13, 18)· δηλαδή η αριθμητική του δύναμι θα είναι 666….

Αλλά αφήνω την θεωρία αυτή, που είναι η θρησκευτική πλευρά του θέματος, και παίρνω την εθνική πλευρά.

Είμεθα Έλληνες, αγαπούμε την πατρίδα; Δε μου λέτε σας παρακαλώ, διαβάσατε στην ιστορία για να δήτε, τι έκανε ο πάπας σ΄ αυτό το έρημο Ελληνικό κράτος;

Όργια των οργίων. Δε λέω για τον σημερινό πάπα. Θα κλάψετε, θ’ ανατριχιάσετε, θα σηκωθή η πέτσα σας, εάν σας διηγηθώ τι έκαναν οι πάπες.

Τι έκαναν; Φοβερά πράγματα. Στις Σταυροφορίες, μέσα στο ναό της Αγίας Σοφίας, ούτε ο Μωάμεθ δεν έκανε τα όργια που έκαναν αυτοί. Ο Μωάμεθ μπήκε στην Αγία Σοφία και στάθηκε με προσοχή, και είπε «Ως φοβερός ο τόπος ούτος». Σταμάτησε τη σφαγή μέσα στο ναό. Αυτοί τι κάνανε; Τα όσα κάνανε δεν λέγονται. Πρέπει να βγούνε έξω τα μικρά παιδιά για να πούμε τι κάνανε….

Βάλανε μέσα στο ναό της Αγίας Σοφίας μουλάρια. Και πήρανε όλα τα διαμαντικά της εκκλησίας.

Όσοι από σας πήγατε στη Βενετία, θα είδατε τον ωραιότερο ναό της Βενετίας, πού είναι ο Άγιος Μάρκος. Έχει κάτι πόρτες μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας. Είναι όλες σκαλισμένες στο μπρούτζο και στο ασήμι. Οι πόρτες λοιπόν αυτές δεν είναι ιταλικές· είναι οι πόρτες της Αγίας Σοφίας, πού τις πήρανε αυτοί και τις μετέφεραν εκεί πέρα στον Άγιο Μάρκο.

Ένα αυτό. Υπάρχει και άλλο, πού είναι πιο κοντά η μνήμη του. Κάτι ασπρομάλληδες γέροντες θα το θυμούνται.

Δεν είχε η καημένη Ελλάδα συνέλθει από το ’22 πού δέχθηκε στην αγκάλη της 2 εκατομμύρια παιδιά της, διωγμένα σαν πουλάκια από τη Μικρά Ασία, κυνηγημένα από τα γεράκια του σατανά. Δεν είχε ακόμα σφραγίσει τα δάκρυά της, και το 1923 η αρμάδα της Ιταλίας ήρθε έξω από την Κέρκυρα και έστειλε τελεσίγραφο. Ο στόλαρχος, με τα καράβια και τα κανόνια του παπικού καθεστώτος, διά του ασυρμάτου έστειλε από τη ναυαρχίδα του τελεσίγραφο στο νομάρχη της Κερκύρας με τη διαταγή·

– Να καταβιβασθή από το φρούριο η ελληνική σημαία. Έχετε διωρία ένα τέταρτο· μετά το τέταρτο θ’ αρχίση κανονιοβολισμός.

Δεν καταβιβάσθηκε η Ελληνική σημαία, και άρχισαν να βάλλουν τα κανόνια. Σκότωσαν τον άμαχο πληθυσμό της Κερκύρας. Σκότωσαν εκατοντάδες Ελλήνων, επειδή δεν θέλησαν να κατεβάσουν την γαλανόλευκη ελληνική σημαία. Έτσι έγινε η απόβασι των κατακτητών στο νησί.

Βγήκαν από τα καράβια τους οι «γενναίοι» της Ρώμης, βγήκαν οι ναύτες της με τα σπαθιά τους, και γέμισε η προκυμαία. Οι Κερκυραίοι κλειστήκανε μέσα στα σπίτια τους, κλείσανε και τα παράθυρά τους. Κανείς Κερκυραίος δεν υπήρχε. Ξέρετε μόνο ποιοι πήγαν στην προκυμαία και τους υποδέχθηκαν με λουλούδια; Ο φράγκος δεσπότης με τους φράγκους παπάδες.

Η εθνική πλευρά

Και το ’40 – ’41, όταν ήρθαν τα αεροπλάνα από την Ιταλία και βομβάρδισαν την Πάτρα και γέμισαν τα πεζοδρόμια με αίματα, οι φράγκοι της Πάτρας ανέβηκαν επάνω στις στέγες και χαιρετούσαν «αγγελικά» τους φίλους των.

Ο Θεός να φυλάξη από τα έργα των παπιστών.

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΙ ΤΟΥ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ ΞΕΠΕΡΑΣΑΝ ΣΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΝ ΦΡΑΓΚΙΑ ΚΑΙ ΟΙ HΓOYMENOI TΩN ΙΕΡΩΝ ΜΟΝΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΚΑΘΗΣΥΧΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΠΟΚΟΙΜΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ!!!

http://www.augoustinos-kantiotis.gr