ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΣΕ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΜΟΝΗ. Διωγμοὶ Μοναχῶν μὲ ὀρθόδοξο φρόνημα

Διωγμοὶ Μοναχῶν μὲ ὀρθόδοξο φρόνημα

Μοναχὸς Γαβριὴλ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΣΕ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΜΟΝΗ

Ἱερὸν Κελλίον Ὁσίων

Χριστοδούλου τοῦ ἐν Πάτμῳ

καὶ Ἀρσενίου Καππαδόκου

Ἱερᾶς Μονῆς Κουτλουμουσίου

Ἁγ. Ὄρους Ἄθω

Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 25-6-2022

Πανασιολογιώτατον Καθηγούμενον

Ἀρχιμανδρίτην π. Νικόλαον

καὶ σεβαστὴν Γεροντίαν

Ἱ. Μ. Κουτλουμουσίου

Σεβαστοὶ πατέρες Εὐλογεῖτε.

Μὲ τὸν ἁρμόζοντα σεβασμὸ πρὸς ὑμᾶς, ὡς μοναστηριακὴν ἀρχὴν ὅλων τῶν ἐξαρτηματικῶν ἀδελφῶν τῆς Μονῆς μας, θὰ ἤθελα νὰ σᾶς ἀπασχολήσω γιὰ ἕνα σοβαρότατο θέμα, τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ ἀντιμετωπισθεῖ μὲ φιλάδελφα αἰσθήματα καὶ μὲ βάση τὴν ὑποχρέωση ὅλων τῶν Χριστινῶν, καὶ ἰδιαίτερα ἡμῶν τῶν Μοναχῶν, νὰ μὴν ὑποχωροῦμε σὲ θέματα Πίστεως καὶ Ἀληθείας.

Πρόκειται γιὰ τὸν ἀδικαιολόγητο ἀφιλάδελφο καὶ ἐξοντωτικὸ διωγμὸ ποὺ ὑφίσταται ἐδῶ καὶ χρόνια ὁ ἀδελφός μας Γέρων Κοσμᾶς Ἱερομόναχος, τῆς Καλύβης τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου Ἀλεξανδρείας, ποὺ ἀνήκει εἰς τὴν ὑφ᾽ ὑμᾶς Σκήτην τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος. Ὁ ἐν λόγῳ ἱερομόναχος ζεῖ στὸ Ἅγιον Ὄρος ἐδῶ καὶ τριάντα δύο (32) χρόνια, ἐκ τῶν ὁποίων τὰ τελευταῖα εἴκοσι (20) ὡς Κουτλουμουσιανὸς ἐξαρτηματικὸς μοναχὸς στὴν Καλύβη ποὺ ἐμνημονεύσαμε.

Οἱ λόγοι ποὺ μὲ ὤθησαν νὰ σᾶς ἀπευθύνω ἀδελφικὰ τὴν παρούσα ἐπιστολὴ εἶναι οἱ ἑξῆς: Ὁ ἱερομόναχος Κοσμᾶς εἶναι πνευματικόν μου τέκνον, καὶ λόγῳ αὐτοῦ τοῦ πνευματικοῦ δεσμοῦ γνωρίζω τὰ κατ᾽ αὐτὸν καὶ ἰδιαιτέρως τὶς κατηγορίες ποὺ τοῦ προσάπτουν οἱ διοικήσεις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καὶ τῆς Σκήτης, οἱ ὁποῖες εἶναι ἄδικες καὶ ἀνυπόστατες παντελῶς. Ἡ ἀπόφασή του νὰ μὴ μετέχει τῆς κοινῆς λατρείας στὸ Καθολικὸ τῆς Σκήτης, ὡς καὶ ἡ ἀποφυγὴ ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μὲ τοὺς Πατέρες τῆς Σκήτης, ἔχουν δογματικὸ καὶ ἱεροκανονικὸ ὑπόβαθρο. Δὲν θέλει νὰ μνημονεύει τὸν αἱρετίζοντα πατριάρχη Βαρθολομαῖο, πρωτεργάτη καὶ στύλο τῆς παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διότι μνημονεύοντάς τον δηλώνει ὅτι πιστεύει καὶ αὐτὸς τὰ ἴδια. Ὡς πρὸς τὴν ἀποφυγὴ κοινωνίας πρὸς τοὺς πατέρες τῆς Σκήτης πράττει ὀρθῶς, διότι ἔχουν κοινωνία μὲ τοὺς σχισματικοὺς καὶ ἀχειροτόνητους τῆς Οὐκρανίας, τοὺς ὁποίους δὲν ἀναγνωρίζουν οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς μισοὺς Ὀρθοδόξους, οἱ δέκα ἀπὸ τὶς δεκατέσσερις αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες. Θὰ σκεπτόσασταν ποτὲ νὰ συστήσετε στοὺς κληρικοὺς καὶ μοναχοὺς αὐτῶν τῶν δέκα ἐκκλησιῶν νὰ ἔχουν κοινωνία μὲ τοὺς σχισματικούς, ὅπως ἔπραξαν δυστυχῶς καὶ κάποιοι Ἁγιορεῖτες ἡγούμενοι, ἱερομόναχοι καὶ μοναχοί; Μήπως ἀντὶ νὰ διώκετε τὸν π. Κοσμᾶ, ἔπρεπε ὡς Ἱερὰ Μονὴ νὰ ζητήσετε ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Κοινότητα νὰ μὴ ἀναγνωρισθεῖ ὁ νέος ἀντικανονικὸς μητροπολίτης Κιέβου Ἐπιφάνιος, καὶ νὰ μὴν ἐπιτραπεῖ στοὺς κληρικοὺς τῆς νέας ψευδοαυτοκέφαλης ἐκκλησίας νὰ ἐνεργοῦν ὡς Ὀρθόδοξοι κληρικοί, ὅταν ἐπισκέπτονται τὸ Ἅγιον Ὄρος;

Αὐτὴ εἶναι ἡ βασικὴ αἰτία τῆς, καθ᾽ ὑμᾶς, ἀπαράδεκτης καὶ δῆθεν ἀντι-μοναχικῆς συμπεριφορᾶς τοῦ καλοῦ ἱερομονάχου, γιὰ τὴν ὁποία ἔπρεπε νὰ ἀλλάξετε γνώμη μετὰ τὶς ἀπαρκέστατες ἐξηγήσεις ποὺ σᾶς ἔδωσε γραπτῶς μὲ τὴν ἀπὸ 31.8.2021/13.9.2021 ἐπιστολή του, τὸ περιεχόμενο τῆς ὁποίας γνωστοποίησε καὶ σὲ ἐμένα ὡς πνευματικό του πατέρα, μὲ τὸ ὁποῖο συμφωνῶ ἀπολύτως. Ὁ μοναχὸς πρέπει βέβαια νὰ σέβεται τὶς μοναστηριακὲς ἀρχὲς καὶ νὰ τηρεῖ τὰ ὑπεσχημένα, τὶς συνάξεις, τὰ ὁμόλογα, τὶς κοινὲς πρὸς τὴν Μονὴ καὶ πρὸς τὴν Σκήτη ὑποχρεώσεις. Πάνω ὅμως ἀπὸ ὅλα αὐτά, ἀπὸ τὴν πολυπροβαλλόμενη ἀδιάκριτη ὑπακοὴ στοὺς ἡγουμένους καὶ στοὺς ἐπισκόπους, ἀπὸ τὸν παπικῆς ἔμπνευσης ἐπισκοποκεντρισμό, ἀκόμη καὶ πάνω ἀπὸ τὴν κοινὴ προσευχὴ καὶ λατρεία εἶναι ἡ ὁμολογία τῆς Ὀρθοδοξίας, τῆς σώζουσας Ἀλή-θειας, ἡ ἀπουσία τῆς ὁποίας καθιστᾶ ὅλα τὰ ἄλλα ἄχρηστα. Αὐτὸ δὲν λέγει ὁ μέγας μοναστικὸς ἡγέτης Ὅσιος Θεόδωρος Στουδίτης ἐπικρίνοντας ὅσους μοναχοὺς τῆς ἐποχῆς του δικαιολογοῦσαν τὶς καινοτομίες καὶ τῆς αἱρέσεις; «Ἐὰν λοιπὸν μοναχοὶ εἰσί τινὲς ἐν τοῖς νῦν καιροῖς δειξάτωσαν ἐπὶ τῶν ἔργων. Ἔργον δὲ μοναχοῦ μηδὲ τὸ τυχὸν ἀνέχεσθαι καινοτομεῖσθαι τὸ εὐαγγέλιον· ἵνα μὴ ὑπόδειγμα τοῖς λαϊκοῖς προτιθέμενοι αἱρέσεως καὶ αἱρετικῆς συγκοινωνίας τῆς ὑπὲρ αὐτῶν ἀπωλείας λόγον ὑφέξωσιν» (PG 99, 1049).

Τὸ νὰ μὴ ἐπικοινωνοῦμε μὲ αἱρετικοὺς καὶ σχισματικοὺς εἶναι σταθερὸ δίδαγμα τῆς Ἀποστολικῆς καὶ Πατερικῆς Παραδόσεως, καὶ εἶναι ἀναρίθμητες οἱ εὐαγγελικὲς καὶ πατερικὲς θέσεις. Περιορίζομαι νὰ ὑπενθυμίσω ἁπλῶς δύο παραδείγματα, ἑνὸς μεγάλου ἀσκητοῦ ποὺ ἐθεμελίωσε τὸν Μοναχισμὸ καὶ ἀποκαλεῖται καθηγητὴς τῆς ἐρήμου, καὶ τοῦ μεγίστου τῶν θεολόγων τῆς δεύτερης χιλιετίας, ποὺ ἐλάμπρυνε ὡς Ἁγιορείτης καὶ ἐδόξασε ὁλόκληρη τὴν Ὀρθοδοξία ἀλλὰ καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος. Ἀναφέρομαι στὸν Μέγα Ἀντώνιο καὶ στὸν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ. Γιὰ τὸν πρῶτο μᾶς διηγεῖται ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ὅτι ἦταν θαυμαστὸς καὶ εὐσεβὴς σὲ θέματα πίστεως. Δὲν ἐπικοινώνησε ποτὲ μὲ τοὺς σχισματικοὺς Μελιτιανούς, οὔτε μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Μανιχαίους καὶ τοὺς Ἀρειανούς, ἐκ τῶν ὁποίων κάποιους τοὺς ἔδιωξε ἀπὸ τὸ μοναστήρι του, ὅταν ἀπὸ τὴν συζήτηση ἔμαθε πὼς πλανῶνται. Εἶπε μάλιστα πὼς οἱ λόγοι τους εἶναι χειρότεροι ἀπὸ τὸ δηλητήριο τοῦ φιδιοῦ: «Καὶ τὰ πίστει δὲ πάνυ θαυμαστοὺς ἦν καὶ εὐσεβής. Οὔτε γὰρ Μελιτιανοῖς τοῖς σχισματικοῖς ποτε κεκοινώνηκεν εἰδὼς αὐτῶν τὴν ἐξ ἀρχῆς πονηρίαν καὶ ἀποστασίαν· οὔτε Μονιχαίοις ἢ ἄλλοις τισὶν αἱρετικοῖς ὡμίλησε φιλικά, ἢ μόνον ἄχρι νουθεσίας τῆς εἰς εὐσέβειαν μεταβολῆς, ἡγούμενος καὶ παραγγέλλων τὴν τούτων φιλίαν καὶ ὁμιλίαν βλάβην καὶ ἀπώλειαν εἶναι ψυχῆς. Οὕτω γοῦν καὶ τὴν τῶν Ἀρειανῶν αἵρεσιν ἐβδελύσσετο, παρήγγελλέ τε πᾶσι μήτε ἐγγίζειν αὐτοῖς μήτε τὴν κακοπιστίαν αὐτῶν ἔχειν. Ἀπελθόντας γοῦν ποτέ τινας πρὸς αὐτὸν τῶν Ἀρειομανιτῶν, ἀνακρίνας καὶ μαθὼν ἀσεβοῦντας, ἐδίωξεν ἀπὸ τοῦ ὅρους λέγων ὄφεων ἰοῦ χείρονας εἶναι τοὺς λόγους αὐτῶν» (Βίος 68).

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὡς Ἁγιορείτης ἱερομόναχος, διέκοψε τὴν μνημόνευση τοῦ αἱρετίζοντος Πατριάρχου Ἰωάννου Καλέκα. Σὲ ἐπιστολή του «Πρὸς τὸν εὐλαβέστατον ἐν Μοναχοῖς κὺρ Διονύσιον» ἐξ ἀρχῆς σημειώνει ὅτι ὑπάρχουν τρία εἴδη ἀθεΐας. Στὸ πρῶτο εἴδος ἀνήκουν οἱ κατ᾽ ἐξοχὴν ἄθεοι, ὅσοι δηλαδὴ ἀρνοῦνται τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ. Στὸ δεύτερο εἴδος ἀθεΐας ἀνήκουν οἱ αἱρετικοί, ποὺ διαστρεβλώνουν τὴν περὶ Θεοῦ διδασκαλία, καὶ στὸ τρίτο εἴδος ἀθεΐας ἀνήκουν ὅσοι σιωποῦν καὶ δὲν ἐλέγχουν τοὺς ἀθέους τοῦ πρώτου εἴδους καὶ τοὺς αἱρετικοὺς τοῦ δευτέρου. Ὅπως καὶ σήμερα ὑπῆρχαν καὶ τότε Ἁγιορεῖτες ποὺ δὲν ἤθελαν νὰ ἔλθουν σὲ σύγκρουση μὲ τὸν αἱρετίζοντα πατριάρχη. Ἐπέκριναν μάλιστα τὸν Ἅγιο Γρηγόριο, διότι, ἀντὶ νὰ ἀσχολεῖται μὲ τὴν προσευχὴ καὶ νὰ ἀσκεῖ τὴν ὑπακοή, ὅπως συμβουλεύουν καὶ οἱ σημερινοὶ αἱρετίζοντες πατριάρχες, ἐπίσκοποι καὶ ἡγούμενοι, ἀναλώθηκε στὸν ἔλεγχο τῆς πλάνης τοῦ Βαρλαάμ. Δὲν διστάζει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, ἐνῶ ἦταν ἀκόμη ἱερομόναχος, νὰ ἐλέγξει τὸν Βαρλααμίτη πατριάρχη Ἀντιοχείας Ἰγνάτιο μὲ αὐστηρή γλώσσα καὶ νὰ γράψει ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὑπάρχει ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ἡ Ἀλήθεια. Ἡ πλάνη καὶ ἡ αἵρεση σὲ βγάζουν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Τώρα οἱ πλανεμένοι καὶ οἱ αἱρετίζοντες διαδίδουν στοὺς ἀκατήχητους πιστοὺς ὅτι τὸ νὰ μὴ μνημονεύεις τὸν πατριάρχη ἢ τὸν ἐπίσκοπο, ἡ ἱεροκανονικὴ δηλαδὴ Ἀποτείχιση, σὲ θέτει ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἐνῶ μέσα στὴν Ἐκκλησία εἶναι οἱ αἱρετικοὶ οἰκουμενιστές. Ἦταν λοιπὸν ἐκτὸς Ἐκκλησίας ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς ποὺ δὲν μνημόνευε τὸν πατριάρχη; Καὶ ἦσαν ἐκτὸς Ἐκκλησίας οἱ τρεῖς ἐπίσκοποι καὶ ὁλόκληρο τὸ Ἅγιον Ὄρος, μεταξὺ αὐτῶν καὶ ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ποὺ διέκοψαν τὸ μνημόσυνο τοῦ πατριάρχου Ἀθηναγόρα ἐπὶ τρία ἔτη (1969-1972). Λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος: «Καὶ γὰρ οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσί˙ καὶ οἱ μὴ τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδὲ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας εἰσί, καὶ τοσοῦτο μᾶλλον, ὅσον ἂν καὶ σφῶν αὐτῶν καταψεύδοιντο, ποιμένας καὶ ἀρχιποίμενας ἱεροὺς ἑαυτούς καλοῦντες καὶ ὑπ᾽ ἀλλήλων καλούμενοι˙ μηδὲ γὰρ προσώποις τὸν χριστιανισμόν, ἀλλ᾽ ἀληθείᾳ καὶ ἀκριβείᾳ πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα.» (Ἀναίρεσις γράμματος Ἰγνατίου 3).

Ὁ δεύτερος λόγος ποὺ μὲ παρακίνησε νὰ γράψω αὐτὴν τὴν ἐπιστολή, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ νὰ δηλώσω τὴν συμφωνία μου γιὰ τὴν ὁμολογητικὴ καὶ ἄξια ἐπαίνων στάση τοῦ ἱερομονάχου Γέροντος Κοσμᾶ, ποὺ στηρίζεται στὴν διαχρονικὴ διδασκαλία καὶ πράξη τῶν Ἁγίων, ἦταν ἡ ἐκτίμησή μου, καὶ τὸ ἐκφράζω αὐτὸ μὲ βαθύτατη θλίψη καὶ πικρία, ὅτι αὐτὸς ὁ χρόνιος καὶ ἀπάνθρωπος διωγμός ἐναντίον του οὐσιαστικὰ στρέφεται καὶ πάλιν πρὸς τὸ ταπεινό μου πρόσωπο. Ὁ ἱερομόναχος Κοσμᾶς ταυτίζεται ἀπολύτως πρὸς τὶς θέσεις καὶ ἀπόψειςμου γιὰ ὅσα συνταράσσουν τὴν Ἐκκλησία τὸν τελευταῖο καιρό καί ἐκθεμελιώνουν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία, καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτό εἶναι ὁ μόνος ἱερεύς τῆς περὶ τὸ Κελλίον μου περιοχῆς, στὸν ὁποῖο μπορῶ νὰ λειτουργοῦμαι καὶ νὰ κοινωνῶ τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Μὲ τὴν ἐπιβολή λοιπὸν εἰς αὐτόν, χωρὶς σοβαρούς λόγους, χωρίς συγκεκριμένα παραπτώματα, τῆς ποινῆς τῆς ἀργίας, ἡ ὁποία κατὰ τὸ Κανονικὸ Δίκαιο ἐπιβάλλεται μὲ συγκεκριμένο κατηγορητήριο καὶ συγκεκριμένη διαδικασία, οὐσιαστικά ἐπιδιώκετε νὰ μᾶς ἀφήσετε ἀλειτούργη-τους καὶ ἀκοινώνητους, ἐμένα καὶ τοὺς περὶ ἐμὲ πατέρες, ὅπως ἐπράξατε ἐνωρίτερα διώκοντας τόν παπα-Εἰρηναῖο ἐντελῶς ἄδικα.

Ὁ τρίτος λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο σᾶς γράφω αὐτὴν τὴν ἐπιστολὴ εἶναι ὅτι πρέπει νὰ ἀποφευχθεῖ ὁ σκανδαλισμὸς τὼν πιστῶν, ποὺ σέβονται καὶ τιμοῦν τὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅταν πληροφορηθοῦν τὰ ἀπάνθρωπα καὶ πρωτάκουστα ἢ ἀνήκουστα μέτρα ποὺ πήρατε ἐναντίον τοῦ ἱερομονάχου Κοσμᾶ, γιὰ νὰ κάμψετε τὶς ὀρθόδοξες ἀντιστάσεις του. Σᾶς εἶναι γνωστά καὶ δὲν θὰ τὰ ἀπαριθμήσω. Δὲν τὸν ἐκάμψατε οὔτε μὲ τὴν ἀπειλὴ τῆς ἐκδίωξης ἀπὸ τὸ Κελλί του, οὔτε μὲ τὴν διακοπὴ παροχῆς νεροῦ ἐπὶ ἐννέα (9) μῆνες. Οἱ μοναχοὶ διώκονται, δὲν διώκουν. Δὲν θὰ ἐπιχειρηματολογήσω περισσότερο, διότι γνωρίζω ὅτι θὰ σᾶς παροργίσω, ἂν ἤδη δὲν σᾶς παρώργισα, ὑποστηρίζοντας ἕναν ἀδίκως διωκόμενο, συκο-φαντούμενο καὶ ἐκβιαζόμενο ἀδελφό μας. Ἡ πατρικὴ καὶ ποιμαντική σας μέριμνα ἔπρεπε νὰ στραφεῖ πρὸς ἄλλους ἐξαρτηματικοὺς ἀδελφοὺς τῆς Μονῆς μας, ποὺ ἔχουν ξεφύγει τελείως ἀπὸ τὴν ὁδὸ τῆς μοναχικῆς ζωῆς καὶ τελείωσης, καὶ αὐτοὺς ἔπρεπε νὰ νουθετήσετε καὶ νὰ συνετίσετε, καὶ ὄχι τὸν παπα-Κοσμᾶ, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν δική μου καθοδήγηση καὶ ἄλλων Γερόντων πράττει τὰ αὐτονόητα, τὰ εὐάρεστα εἰς τὸν Θεὸν καὶ ὄχι εἰς τούς ἰσχυροὺς καὶ ἐξουσιαστὲς τῶν τοῦ κόσμου.

Οἱ ἀδίκως καὶ ἀντικανονικῶς ἐπιβαλλόμενες ποινές, ὅταν προέρχονται ὄχι ἀπὸ ἀδελφικὴ καὶ πατρικὴ μέριμνα, ἀλλὰ ἀπὸ προσπάθεια ἐκβιασμοῦ καὶ ἐκφοβισμοῦ πρὸς ἐπιτυχίαν ἀντορθοδόξων στόχων, δὲν ἐπικυρώνονται ἀπὸ τὸν Θεό. Ἀλλοίμονον ἂν ὁ Θεὸς ἐνέκρινε τοὺς διωγμοὺς αἱρετικῶν καὶ αἱρετιζόντων ἐναντίον τῶν Ὀρθοδόξων.

Εὔχομαι ὁ Θεὸς ταῖς πρεσβείαις τῶν ὁμολογητῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ ἰδιαιτέρως τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων νὰ ἐνισχύσει περαιτέρω τὸν παπα-Κοσμᾶν εἰς τὴν ὀρθόδοξη πορεία καὶ νὰ φωτίσει καὶ ὑμᾶς νὰ σταματήσετε νὰ τὸν διώκετε ἀδίκως. Ἡ ποινὴ τῆς ἀργίας ποὺ τοῦ ἐπιβάλατε ὡς πρὸς τὸ ἱεροπρακτεῖν ἐπὶ ἕξι μῆνες δὲν εἶναι «ἀφυπνιστική», ὅπως νομίζετε, ἀλλὰ ἄδικη καὶ ἐκδικητική! Ἄλλοι πρέπει νὰ ἀφυπνισθοῦν καὶ νὰ κατανοήσουν τὰ διὰ τοὺς μοναχοὺς αὐτονόητα. Κατὰ ἰδική μου συμβουλὴ καὶ προτροπή, ἀλλὰ καὶ ἄλων Γερόντων, δὲν θά τηρήσει τὸν κανόνα τῆς ἀργίας, διότι δὲν εἶναι σύμφωνος οὔτε μὲ τὸ γράμμα οὔτε μὲ τὸ πνεῦμα τῶν Ἱερῶν Κανόνων, καὶ συνεπῶς οὔτε μὲ τὸν Καταστατικὸ Χάρτη τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ τὸν Ἐσωτερικό Κανονισμό τῆς Μονῆς.

Μὲ σεβασμὸ καὶ ἐλπίζοντας στὴν παύση τοῦ διωγμοῦ ἐναντίον μας.

Μοναχὸς Γαβριήλ

Πηγή

Ἀφοῦ δὲν ἀπαντοῦν οἱ Ἐπίσκοποι θὰ ἀπαντήσει ὁ Φώτης Κόντογλου ἀντὶ τῶν Ἐπισκόπων

τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Πρὶν ἀλλὰ κυρίως μετὰ ἀπὸ τὴν ψευτοσύνοδο τῆς Κρήτης τέθηκαν ἀπὸ ἱερεῖς, μοναχοὺς καὶ λαϊκοὺς, ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ ἀνησυχοῦσαν καὶ πόναγαν γιὰ τὴν Πίστη καὶ τὴν Ἐκκλησία, πολλὰ ἐρωτήματα στοὺς Ἐπισκόπους, τὰ ὁποῖα ὅμως ποτὲ δὲν ἀπαντήθηκαν. Ἀφοῦ λοιπὸν δὲν ἀπαντοῦν οἱ Ἐπίσκοποι, παρὰ μόνο ἀρκοῦνται σὲ εὐλογίες τῶν ἰδίων γενείων, τὴν ἀπάντηση στὰ ἀκόλουθα ἐρωτήματα θὰ δώσει ὁ Φώτης Κόντογλου, τὸν ὁποῖο τόσο συχνὰ ἀναφέρουν οἱ ἴδιοι οἱ Ἐπίσκοποι ὡς ὑπόδειγμα Ὀρθοδόξου:

Γιατὶ δὲν διαφυλάξατε καὶ σὲ ποιόν βωμὸ θυσιάσατε τὴν ὀρθότητα, τὴν συνέπεια, τὴν ἀκρίβεια τῆς Πίστεως, τὴν περιχαράκωση, τὴν περιθρίγκωση, τὴν ἀστασίαστο ἄρνηση, τὴν ὁμολογία, τὴν θυσιαστικὴ αὐταπάρνηση (λέξεις ποὺ συχνὰ χρησιμοποιεῖ τὸ στόμα σας, ἀλλὰ ὄχι κι ἡ καρδιά σας);

Φώτης Κόντογλου: «διότι δὲν εἶσθε οἱ ποιμένες οἱ καλοί, οἱ θυσιάζοντες τὴν ζωὴν αὐτῶν ὑπὲρ τῶν προβάτων καὶ ὁδηγοῦντες αὐτὰ εἰς τοὺς εὐώδεις λειμώνας τῆς ἀθανάτου ζωῆς. Σεῖς εἶσθε οἱ μισθωτοὶ ποιμένες, καὶ κατὰ τὸ πανάγιον στόμα τοῦ Κυρίου «ὁ μισθωτὸς ποιμὴν οὐκ ἔστι ποιμήν» (Ἰω. ι’, 12).Εἶσθε μισθωτοὶ τῶν ἀρχόντων τοῦ κόσμου τούτου, διὰ τὴν δόξαν καὶ τὸν πλοῦτον τῶν ὁποίων ἐργάζεσθε. Καὶ ἅπαξ εἶσθε οἱ δοῦλοι τοιούτων κυρίων, εἶσθε ὡπλισμένοι μὲ τὰ ὅπλα τῆς βίας, μὲ τὰ ὁποῖα ἀπειλεῖτε τὰ πιστὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ, διὰ νὰ τὰ ἀναγκάσητε νὰ σᾶς ἀκολουθήσουν». Πηγή: «Ἀντιπαπικά»,ἐκδόσεις «Όρθοδόξου Τύπου», 1993.

Σὲ ποιόν κάλαθον τῶν ἀχρήστων ἐκσφεντονίσατε τὴν ὁμολογιακὴ καὶ ἐλεγκτική, πρὸς ἐσᾶς ἀπευθυνόμενη ἐπιστολὴ τοῦ ὁσίου γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου, ἡ ὁποία σᾶς ὑπενθύμιζε: «Δὲν ἀρκεῖ, δὲν ὠφελεῖ μόνον νὰ γνωρίζουμε τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ, τὶς ἐντολές, τὰ δόγματα, τοὺς κανόνας, τὶς ἀποστολικὲς καὶ πατερικὲς παραδόσεις, ἀλλὰ καὶ νὰ φυλάττουμε αὐτές… Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, φύλακες τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας…, προσέξατε παρακαλῶ θερμῶς καὶ ἱκετεύω μετὰ δακρύων. Προβατόσχημοι λύκοι, εἰσελθόντες στὴν αὐλὴ τῶν λογικῶν προβάτων διὰ τῆς πολιτικῆς καὶ τῆς ἀντίχριστου Μασονίας, ζητοῦν νὰ καταργήσουν τὰ διατεταγμένα ἀπὸ τοὺς πανσόφους Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ τοὺς θεοφόρους Ἁγίους Πατέρας, καὶ νὰ ἐξευρωπαΐσουν, ἐκλατινίσουν και ἐκμοντερνίσουν. Αὐτούς καὶ ὅλους τοὺς καταφρονητὰς τῶν Ἀποστολικῶν καὶ Πατερικῶν Παραδόσεων, νὰ ἀποβάλετε ὡς λοιμώδεις λύκους ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, γιὰ νὰ μὴ καταστήσουν αὐτὴν αἱρετική, πανθεϊστικὴ και παναιρετικὴ μὲ ὅσα ξένα καὶ αἱρετικὰ ἐπιδιώκουν νὰ εἰσαγάγουν…διώξατε τοὺς λύκους. Ἐκείνους ποὺ λέγουν καὶ πράττουν παρὰ τὰ διατεταγμένα, συστήσατε εἰς αὐτοὺς μετάνοια… Ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ πολλοὺς ἐργάτες, ὄχι χλιαροὺς καὶ φιλοσώματους, ἀλλ’ ἀληθινούς, μὲ πίστη καὶ ζῆλο, αὐταπάρνηση καὶ ἀγάπη ὁλόψυχο πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο»;

Φώτης Κόντογλου: «διότι δὲν εἶσθε ποιμένες καλοί,μισθωτὸς ποιμὴν οὐκ ἔστι ποιμήν, εἶσθε οἱ μισθωτοὶποιμένες, ὡπλισμένοι μὲ τὰ ὅπλα τῆς βίας».

Σὲ ποιά ἱερατικὴ συνεδρίαση ἀκυρώσατε τοὺς Παύλειους λόγους «ἀντεχόμενον τοῦ κατὰ τὴν διδαχὴν πιστοῦ λόγου, ἵνα δυνατὸς ᾖ καὶ παρακαλεῖν ἐν τῇ διδασκαλίᾳ τῇ ὑγιαινούσῃ καὶ τοὺς ἀντιλέγοντας ἐλέγχειν» (Τίτ. 1,9) καὶ «τίς οὖν μοί ἐστιν ὁ μισθός; ἵνα εὐαγγελιζόμενος ἀδάπανον θήσω τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, εἰς τὸ μὴ καταχρήσασθαι τῇ ἐξουσίᾳ μου ἐν τῷ εὐαγγελίῳ» (Α’ Κορ. 9,18);

Φώτης Κόντογλου: «διότι δὲν εἶσθε ποιμένες καλοί, μισθωτὸς ποιμὴν οὐκ ἔστι ποιμήν, εἶσθε οἱ μισθωτοὶ ποιμένες, ὡπλισμένοι μὲ τὰ ὅπλα τῆς βίας».

Σὲ ποιά κρυφὴ συμφωνία σβήσατε ἀπὸ τὴν μνήμη σας τὶς ἐντολὲς τῆς Ἀποκαλύψεως ποὺ ἀπευθύνονται σὲἘπισκόπους:

Γίνου πιστός ἄχρι θανάτου (Ἀποκ. β΄10). Γίνου γρηγορών, καὶ στήριξον τὰ λοιπά, ἃ ἔμελλον ἀποθανεῖν οὐ γὰρ εὕρηκά σου τὰἔργα πεπληρωμένα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μου. Μνημόνευε οὖν πὼς εἴληφας καὶ ἤκουσας, καὶ τήρει καὶ μετανόησον (γ΄ 1-3). Κράτει ὃ ἔχεις, ἵνα μηδεὶς λάβη τὸν στέφανόν σου (γ΄ 11).Οὕτως ὅτι χλιαρός εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι (γ΄ 15, 19);

Φώτης Κόντογλου: «διότι δὲν εἶσθε ποιμένες καλοί, μισθωτὸς ποιμὴν οὐκ ἔστι ποιμήν,εἶσθε οἱ μισθωτοὶ ποιμένες, ὡπλισμένοι μὲ τὰ ὅπλα τῆς βίας».

Σὲ ποιό πανηγυρικὸ συλλείτουργο παρανοήσατετὸν λόγο τοῦ ἁγίου Εἰρηναίου Λουγδούνου: «Οἱ τῆς Ἐκκλησίας προϊστάμενοι, οἷς ἅπας ὁ κόσμος ἐμπεπίστευται, φυλάττουσιν ἀγρύπνως τὴν ἀποστολικήν παράδοσιν μαρτυροῦντες ἡμῖν ὅτι πάντες τηροῦσι μίαν καὶ τὴν αὐτήν πίστιν» (Κατὰ Αἱρέσεων V, 20, 1);

Φώτης Κόντογλου: «διότι δὲν εἶσθε ποιμένες καλοί, μισθωτὸς ποιμὴν οὐκ ἔστι ποιμήν, εἶσθε οἱ μισθωτοὶ ποιμένες, ὡπλισμένοι μὲ τὰ ὅπλα τῆς βίας».

Σὲ ποιά ἐκλογὴ Ἐπισκόπου ἀποκρύψατε, διαγράψατε, παραγράψατε, ἐξοβελίσατε, διακωμωδήσατετὸ διδαχτικὸ συμπέρασμα τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου: «Δὲν καταλαμβάνομεν τὴν ἐξουσία διὰ τὴν προστασία τῶν ἀδελφῶν, ἀλλὰ διὰ τὴν δόξαν καὶ τὴν ἀνάπαυσιν. Διότι ἂν γνώριζες ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος ὀφείλει νὰ φροντίζῃ περὶ πάντων βαστάζων ὅλων τὰ βάρη, ὅτι διὰ μὲν τοὺς ἄλλους ὅταν ὀργίζωνται ὑπάρχει συγγνώμη, δι’ αὐτὸν δὲ καθόλου, ὅτι διὰ τοὺς ἄλλους ὅταν ἁμαρτάνουν ὑπάρχει πολλὴ προσευχὴ διὰ συγγνώμην, δι’ αὐτὸν δὲ καθόλου, δὲν θὰ ἔσπευδες πρὸς τὴν ἐξουσία. (Ἅπαντα Χρυσοστόμου, τόμος 76, ὑπόμνημα εἰς τὰς Πράξεις, ὁμιλία γ΄);

Φώτης Κόντογλου: «διότι δὲν εἶσθε ποιμένες καλοί, μισθωτὸς ποιμὴν οὐκ ἔστι ποιμήν, εἶσθε οἱ μισθωτοὶ ποιμένες, ὁπλισμένοι μὲ τὰ ὅπλα τῆς βίας».

«Τὰ λόγια μου δὲν ἀπευθύνονται πρὸς πάντας, ἀλλὰ πρὸς τοὺς ἐπιθυμοῦντας ἐξουσίαν» (Ἰ. Χρυσόστομος, ὑπόμνημα εἰς τὰς Πράξεις, ὁμιλία γ΄).

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

https://eugenikos.blogspot.com/

Έκαναν την νέα «εκκλησία» τους κουρέλι!

tasthyras 

Συνεχίζει να έχει κάποιο νόημα πλέον το αξίωμα του Επισκόπου; Αν έχει ας το δούμε.

Ο ένας προωθεί την ατζέντα των ΛΟΑΤΚΙ !!

Ο άλλος κάνει πως δεν πήρε χαμπάρι τί έγινε στην Επισκοπή του!!

«Ο Μητροπολίτης Γλυφάδας για την βάπτιση από τον Αμερικής Ελπιδοφόρο»

Υπόμνημα προς την Ιερά Σύνοδο και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο, απέστειλε ο Σεβ. Μητροπολίτης Γλυφάδας κ. Αντώνιος μετά τον θόρυβο που προκλήθηκε με την βάπτιση των δύο παιδιών από ζευγάρι του ιδίου φύλου.

Ο Σεβασμιώτατος στο υπόμνημά του, τονίζει ότι ο Αμερικής Ελπιδοφόρος ζήτησε εγγράφως άδεια για να τελέσει το μυστήριο, χωρίς αναφορά ότι πρόκειται για τέκνα ομοφυλόφιλου ζευγαριού.

Επίσης ο κ. Αντώνιος υπογραμμίζει ότι «ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος ενήργησε αυτοβούλως, αυθαιρέτως και αντικανονικώς εντός της Μητροπόλεως μου».

Ακολουθεί το σχετικό υπόμνημα του Σεβασμιώτατου:

Αρχική πηγή του υπομνήματος: Ο Μητροπολίτης Γλυφάδας για την βάπτιση από τον Αμερικής Ελπιδοφόρο (romfea.gr)

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΝΟΗΜΑ ΠΛΕΟΝ ΤΟ ΑΞΙΩΜΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ; ΑΝ ΕΧΕΙ ΑΣ ΤΟ ΔΟΥΜΕ.

(σ.σ. Ο επιτυχημένος τίτλος και αναδημοσίευση από τον amethystos)

Πηγή εδώ.

ΕΛΕΟΣ! Μή χειρότερα....Ο Πατριάρχης "αποκάλυψε" καί τό …ζώδιο του! Τί άλλο νά περιμένει κανείς…

https://www.ant1news.gr/ioannina/article/641025/ioannina-bartholomaios-to-kentro-tis-apostolis-einai-ena-sygxrono-sxoleio

Δεν μας έφτανε ο γνωστός Λεπιδοφόρος, που θέλει να βγάλει στην… ανεργία τον αντίχριστο (δείτε εδώ) , έχουμε και τον μέντορα του να μιλάει στα παιδάκια για ...ζώδια!…

Όπως διαβάζουμε στο σχετικό ρεπορτάζ του 'εκκλησία online':

« Ο Παναγιώτατος και η συνοδεία του έτυχε θερμής υποδοχής από τον Διευθυντή της ΜΚΟ «Αποστολή» κ. Κωστή Δήμτσα και τα παιδά του κέντρου.

Στην συνέχεια ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ξεναγήθηκε στους χώρους του Κέντρου από τον κ. Δήμτσα και τον Σεβ. Μητροπολίτη Ιωαννίνων κ. Μάξιμο.

Τον Οικουμενικό Πατριάρχη καλωσόρισε στο ΚΔΑΠ ο κ. Κωστής Δήμτσας, εκφράζοντας την χαρά του για την σημερινή επίσκεψη.

Να αναφερθεί ότι τα παιδιά του κέντρου προσέφεραν δύο δώρα στον Οικουμενικό Πατριάρχη, όπου το ένα από αυτά είχε τη μορφή του ψαριού και ο Πατριάρχης απάντησε ....«ότι αυτό είναι το ζώδιό μου»!

Σε έτερο ρεπορτάζ, της 'ΕΡΤ' αυτή την φορά, διαβάζουμε τα παρακάτω:

« Οι μικροί μαθητές του έκαναν δώρο ένα χειροποίητο ψάρι και μια ζωγραφιά, και ο Παναγιώτατος χαμογέλασε για το δώρο λέγοντας “είναι πολύ σημαντικό για εμένα γιατί το ζώδιό μου είναι ιχθύς”. »

Είμαστε κοντά σε μεγάλα γεγονότα, δεν χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης σήμερα…

orthopraxia.gr

Βίντεο εκθέτει τον Οικουμενικό Πατριάρχη.Τα πανάκριβα άμφια και η απλήρωτη εργασία μικρών παιδιών

 

AlertTV.gr

Dr. Robert Malone: Η 4η δόση εμβολίων ΘΑ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙ τό ανοσοποιητικό σύστημα, ΠΙΟ ΑΔΥΝΑΜΟΙ οι ΔΙΑβολιασμένοι! ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ; Ή Η Κ Ο Υ Φ Α Μ Α Ρ Α ΕΙΝΑΙ ....ΠΑΝΔΗΜΙΚΗ;

https://www.bankingnews.gr/koinonia/articles/632713/dr-robert-malone-i-4i-dosi-emvolion-tha-alloiosei-to-anosopoiitiko-systima-pio-adynamoi-oi-emvoliasmenoi

Το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής 2018, o Ιάπωνας Καθηγητής Ανοσολόγος Tasuku Honjo γιά τήν Ιβερμεκτίνη: γιά τόν πληθυσμό αυτό το φάρμακο είναι ΤΕΛΕΙΟ γιά θεραπεία καί πρόληψη του 'covid19'. Είναι α π ο τ ε λ ε σ μ α τ ι κ ό καί φ θ η ν ό ! ΚΑΝΕΝΑΣ φαρμακευτικός όμιλος ΔΕΝ τό 'λανσάρει', γιατί δέν είναι ....κερδοφόρο! Β Ι Ν Τ Ε Ο

https://dimpenews.com

Ενθυμούμαι μία φορά που η θλίψη προσπαθούσε να εξαντλήσει την ψυχή μου...

Ενθυμούμαι, μία φορά που η θλίψη προσπαθούσε να εξαντλήσει την ψυχή μου, είχα καθίσει εκεί στη γωνία και προσπαθούσα να μη σκέφτομαι, αλλά να προσεύχομαι. Όταν σκεφτόμουν, ταραζόμουν· όταν προσευχόμουν, γαλήνευα...

Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Αχρίδος: Ομιλία γιά τήν μέλλουσα πόλη που οικοδομείται. . .

«Οὐ γὰρ ἐχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν» 

(Εβρ. 13,14)

Αδελφοί μου, πού είναι οι μεγάλες πόλεις Βαβυλών και Νινευή; Μόνο σαύρες υπάρχουν σήμερα στη σκόνη των ερειπίων τους. Αλλά και η Μέμφιδα και η Θηβαΐδα, που ήταν το καμάρι των Φαραώ και των αρχόντων των ανθρώπων; 

Σήμερα είναι πολύ δύσκολο ακόμη και να εντοπίσουμε που ακριβώς βρίσκονταν αυτές οι δύο πόλεις.

Αλλά ας αφήσουμε αυτές τις πόλεις πού φτιάχτηκαν από πέτρες και τούβλα. ’Άς δούμε τις πόλεις από αίμα, σάρκα και οστά. 

Οι άνθρωποι διαμορφώνουν τις πόλεις των σωμάτων τους πολύ πιο αργά και κοπιαστικά άπ’ ότι όταν κτίζουν φρούρια και καθεδρικούς ναούς. 

Δαπανούν περίπου ογδόντα με εκατό χρόνια για να διαμορφώσουν τις πόλεις των σωμάτων τους και στο τέλος ανακαλύπτουν ότι οι προσπάθειές τους ήταν μάταιες. 

Όλο αυτό, πού τούς πήρε δεκαετίες για να το διαμορφώσουν με φροντίδα πολλή και συνεχή φόβο, καταρρέει σ’ ένα δευτερόλεπτο μέσα στη στάχτη του τάφου, μόλις κλείσουν τα μάτια τους. 

Πραγματικά, ποιου ανθρώπου η πόλη του σώματος δεν κατακρημνίστηκε τελικά και δεν έγινε σκόνη; Κανενός!

Αλλά ας αφήσουμε τις πόλεις του σώματος. ’Άς δούμε τις πόλεις της γήινης ευτυχίας, αυτές πού οι άνθρωποι έκτισαν από γενιά σε γενιά. Τα υλικά με τα οποία κτίστηκαν είναι η ευφορία, η απόλαυση, η περιουσία, η εξουσία, η δόξα και η τιμή. 

Που θεμελιώνονται αυτές οι πόλεις; 

Σαν ένας ιστός αράχνης υφάνθηκαν μέσα σε μια στιγμή και σαν ιστός εξανεμίζονται, κάνοντας τούς ευτυχείς ανθρώπους πιο δυστυχείς και από τούς δύσμοιρους!

Πραγματικά, ού γάρ εχομεν ώδε μένουσαν πάλιν, δηλαδή δέν έχουμε εδώ στη γη πόλη η οποία θα διατηρηθεί. Γι’ αυτό και την μέλλουσαν επιζητοϋμεν. 

Η μέλλουσα πόλη είναι κτισμένη από πνεύμα, ζωή και αλήθεια. Η πόλη αυτή έχει ως μοναδικό αρχιτέκτονά της τον Κύριο Ιησού Χριστό. 

Ονομάζεται Βασιλεία των Ουρανών, αιώνια ζωή, το κατοικητήριο των Αγγέλων, το λιμάνι των αγίων και το καταφύγιο των μαρτύρων. 

Στην πόλη αυτή δεν υπάρχει καμία δυαρχία καλού και κακού, αλλά τα πάντα είναι μία αρμονία του καλού. 

Ό,τι έχει οικοδομηθεί σ’ αυτή την πόλη έχει οικοδομηθεί για να διατηρηθεί για πάντα. 

Κάθε τούβλο αυτής της πόλεως θα διατηρηθεί και θα παραμείνει ατελευτήτως• αυτά τα τούβλα είναι οι ζωντανοί άγγελοι και άνθρωποι. Σ’ αυτή την πόλη βασιλεύει και δεσπόζει ο αναστάς Κύριος Ιησούς Χριστός.

Κύριε, ο αναστάς εκ των νεκρών, λύτρωσέ μας μέσα από τα ερείπια του χρόνου και οδήγησέ μας στην αιώνια ουράνια πολιτεία Σου.

Ότι Σοί πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας»,

http://prologue.orthodox.cn

Ο λόγος θέλει πολύ π ρ ο σ ο χ ή...

«Ο λόγος θέλει πολύ προσοχή...

Πρέπει να σκεφτείς σε ποιό χώρο καί χρόνο μιλάς, γιά ποιό σκοπό, σέ ποιούς απευθύνεσαι, ποιό είναι το κίνητρο καί ποιά τά αποτελέσματα του λόγου σου, πρίν μιλήσεις νά τά σκέπτεσαι όλα αυτά.

Ο σιωπηλός τά σκέφτηκε καί γιά αυτό σιώπησε...»

Άγιος Δημήτριος του Ρόστο

https://odysseiatv.blogspot.com/

Αὐτὰ δὲν τὰ ἔκανε οὔτε ὁ Ἄρειος!!!

Ὁ Ἐλπιδοφθόρος Ἀμερικῆς βάπτισε "παιδιὰ ὁμοφυλοφίλων" στὴν Ἀθήνα!!!

Ἡ Ὀρθοδοξία κατήντησε πιὰ ἕρμαιο τοῦ κάθε οἰκουμενιστοῦ ὑβριστοῦ τῶν Θείων. Καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι τί διαλέγουν γιὰ ἀπάντηση; Τὴν δυνητικότητα καὶ τὸ ἄχρι καιροῦ διαρρηγνύοντας παράλληλα φαρισαϊκὰ τὰ ἱμάτιά τους γιὰ τὰ αἴσχη, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα συμμετέχοντας μὲ τὴν ἄρνησή τους νὰ ἐφαρμόσουν τοὺς Ἱ. Κανόνες ἐμμέσως στὴν ἀποθράσυνση τῶν αἱρετικῶν.

O Ευάγγελος Μπούσης και ο Πίτερ Ντούντας επέλεξαν να έρθουν στην Ελλάδα για τη βάφτιση των παιδιών τους, η οποία πραγματοποιήθηκε αυτό το Σαββατοκύριακο στην Αθήνα.

Νονές των παιδιών είναι το μοντέλο Μπιάνκα Μπραντολινί και η χρυσή κληρονόμος, Ευγενία Νιάρχου, η οποία διατηρεί στενή φιλία με τους διάσημους σχεδιαστές μόδας. Τα παιδιά του ζευγαριού πήραν τα ονόματα Αλέξιος και Ελένη. Το βράδυ του Σαββάτου πραγματοποιήθηκε το πάρτι της βάφτισης στην Αθηναϊκή Ριβιέρα, όπου επίτιμη καλεσμένη ήταν η Άννα Βίσση, η οποία τραγούδησε τις μεγάλες επιτυχίες της. Αυτός ήταν και ο λόγος που η Σοφία Καρβέλα και ο (πρώην) σύζυγός της Θανάσης Πανουργιάς ταξίδεψαν στην Ελλάδα, ώστε να παρευρεθούν στη βάφτιση! Το παρών στη βάφτιση έδωσε και η στενή φίλη του ζευγαριού Βίκυ Καγιά, η οποία δεν σταμάτησε να μοιράζεται φωτογραφίες και βίντεο από το πάρτι!\

https://www.youtube.com/shorts/W5PiItcnMqQ

O Ευάγγελος Μπούσης και ο Πίτερ Ντούντας βάφτισαν τα παιδιά τους στην Αθήνα. Επέλεξαν τη χώρα μας για αυτή την ξεχωριστή στιγμή φέρνοντας στην Ελλάδα. Μάλιστα, νονές των παιδιών είναι το μοντέλο Μπιάνκα Μπραντολινί και η χρυσή κληρονόμος, Ευγενία Νιάρχου. Η εγγονή του αείμνηστου Στάυρου Νιάρχου και το μοντέλο έγιναν οι πνευματικές μητέρες των δύο παιδιών που πήραν -και επίσημα- τα ονόματα Αλέξιος και Ελένη.

Πηγή

Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΕΝΩΝ, Χ Ε Ι Ρ Ο Τ Ε Ρ Ε Υ Ε Ι ! Δ Ι Α Ρ Κ Ω Σ !

*** Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΙΑΨΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΦΗΓΗΜΑΤΟΣ ***

Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΕΝΩΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΕΙ ΔΙΑΡΚΩΣ!

ΔΙΑΣΩΛΗΝΩΝΟΝΤΑΙ ΠΟΛΥ ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΝΕΜΒΟΛΙΑΣΤΟΥΣ

Ολοκληρώθηκε το πρώτο 6μηνο του 2022.

Την 1η Ιανουαρίου, ανάμεσα στους διασωληνωμένους, οι ΠΛΗΡΩΣ εμβολιασμένοι (κυρίως τριπλο-εμβολιασμένοι) αποτελούσαν το 14% περίπου.

Σταδιακά αύξανε συνεχώς!

– Στη λήξη του πρώτου 3μηνου ξεπέρασε το 42% !

– Στη λήξη του πρώτου 6μήνου ξεπέρασαν το 62% (!!)

Η ίδια η πραγματικότητα, παρόλες τις προσπάθειες παραχάραξης, απόκρυψης και διαστρέβλωσης της αλήθειας από το επίσημο ελληνικό κράτος,σάρωσε το αφήγημα της δήθεν προστασίας των εμβολιασμένων από βαριά νόσηση!

Αφού οι τριπλο-εμβλιασμένοι είναι πολύ λιγότεροι από 62% στο γενικό πληθυσμό, ποιά η “προστασία” που απολαμβάνουν;

Αλλά και το υπόλοιπο 38% των διασωληνωμένων αποτελείται από διπλο-εμβολιασμένους που “έληξαν”, μονο-εμβολιασμένους και ΪΣΩΣ κάτι ελάχιστους αληθινά ανεμβολίαστους.

Ο ΕΟΔΥ με εντολή της κυβέρνησης τους ανακατεύει όλους αυτούς μαζί, για να μην φανεί ότι οι αληθινά ανεμβολίαστοι στις ΜΕΘ είναι “είδος υπό εξαφάνιση”.

Με το ντουφέκι ψάχνει κανείς αληθινά ανεμβολίαστο στις ΜΕΘ.

Εχει γίνει πια εξόφθαλμα φανερό αυτό που λέγαμε εδώ και πολύ καιρό. 

Οτι οι αληθινά ανεμβολίαστοι τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα από τους εμβολιασμένους, τόσο απέναντι στα σημερινά στελέχη του SARS-Cov-2, όσο και έναντι στις άλλες αναπνευστικές ιώσεις, που εσφαλμένα χαρακτηρίζονται σαν Covid, επειδή απλά θετικοποιούν το πλήρως αναξιόπιστο PCR test.

__________________________________________

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

Η δήθεν αύξηση των “κρουσμάτων” που ακούμε τις τελευταίες μέρες, είναι μία σκέτη ΑΠΑΤΗ.

Αποδεικνύεται αυτό από τον πίνακα που παραθέτω, που δείχνει την διαρκή ΜΕΙΩΣΗ των διασωληνωμένων, που προχτές 1η Ιουλίου έφτασαν για πρώτη φορά να είναι συνολικά κάτω και από 100 σε όλη την Ελλάδα!

Από αυτούς οι 59 είναι τριπλο-εμβολιασμένοι.

Οι υπόλοιποι 36 είναι κυρίως διπλο-εμβολιασμένοι που “έληξαν”, λίγοι μονο-εμβολιασμένοι και κάποιος ασήμαντος αριθμός αληθινά ανεμβολίαστων, τόσο μικρός που η κυβέρνηση… “ντρέπεται” να μας πει πόσοι είναι!

_____________________________________________

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Αν έχουμε ακόμη “πανδημία”, αυτή είναι των ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΕΝΩΝ.

Κωνσταντίνος Αρβανίτης

https://orthodoxostypos.gr/%CE%B7-%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81/

Γιατί ο Θεός κάποιες φορές έρχεται και κάποιες φεύγει από κοντά μας; Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου

 

Η εν Χριστώ ζωή

Η Εκκλησία στα Έσχατα Χρόνια. – Γέρων Θεοδώρητος Μαύρος (+2007)

Θα πρέπει όλοι οι πιστοί να καταλάβουν, ότι η Εκκλησία δεν είναι εκεί που φαίνεται. Οι Λειτουργίες θα εξακολουθήσουν να γίνονται και οι ναοί να γεμίζουν από πιστούς, όμως η Εκκλησία δεν θα έχει καμμία σχέση με τους ναούς εκείνους, ούτε με εκείνα τα ράσα κι εκείνους τους πιστούς. 

Η Εκκλησία είναι εκεί, όπου υπάρχει η αλήθεια. Πιστοί είναι εκείνοι, που συνεχίζουν την αδιάκοπη παράδοση της Ορθοδοξίας, το έργο αυτό του Αγίου Πνεύματος. Ιερείς είναι εκείνοι που σκέπτονται, ζουν και διδάσκουν, όπως οι Πατέρες και οι ‘Αγιοι της Εκκλησίας, ή τουλάχιστον, που δεν τους αρνούνται με την διδαχή τους. ‘Οπου δεν υπάρχει αυτή η συνέχεια σκέψεως και ζωής, είναι πλάνη να ομιλούμε για Εκκλησία, έστω και αν όλα τα εξωτερικά φαινόμενα μιλούν γι’ αυτήν. Πάντα θα βρεθεί ένας κανονικός ιερεύς, χειροτονημένος από έναν κανονικό Επίσκοπο, που να ακολουθεί τήν Παράδοση. Γύρω σε τέτοιους ιερείς θα συσπειρώνονται οι μικρές ομάδες των πιστών που θα απομείνουν στο τέλος των καιρών. Αυτές οι μικρές ομάδες, θα είναι η κάθε μία τους και από μία τοπική «Καθολική» Εκκλησία του Θεού.

Ο πιστός θα βρίσκει μέσα σ’ αυτές όλο το πλήρωμα της Χάριτος του Θεού. Δεν θα έχουν ανάγκη από διοικητικούς ή άλλους δεσμούς, γιατι η κοινωνία που θα υπάρχει μεταξύ τους θα είναι η τελειότερη που μπορεί να υπάρξει. Θα είναι η κοινωνία στο Σώμα και το Αίμα του Χριστού, η Κοινωνία στο Πνεύμα το Άγιο. Οι χρυσοί κρίκοι της αναλλοίωτης Ορθοδόξου Παραδόσεως θα συνδέουν τις Εκκλησίες αυτές μεταξύ τους, καθώς και με τις Εκκλησίες του παρελθόντος, με την θριαμβεύουσα Εκκλησία των ουρανών. Μέσα σ’ αυτές τις μικρές ομάδες θα διατηρηθεί ακέραιη η Μία, Αγία, Καθολική καί Αποστολική Εκκλησία. Βέβαια είναι θαυμάσιο να μπορεί να υπάρχει τάξις και συντονισμός στις εξωτερικές εκδηλώσεις των διαφόρων Εκκλησιών, και oι ολιγότερο σημαντικές Εκκλησίες να παίρνουν κατευθύνσεις και οδηγίες από τις πιο σημαντικές, όπως γίνεται τώρα ανάμεσα στις Επισκοπές, τις Μητροπόλεις, τις Αρχιεπισκοπές και τα Πατριαρχεία. Όμως στο τέλος των καιρών τέτοιες εξωτερικές σχέσεις και επαφές θα είναι τις περισσότερες φορές αδύνατες.

Θα υπάρχει τέτοια σύγχυσις στον κόσμο, που η μία Εκκλησία δεν θα μπορεί να είναι τόσο σίγουρη για την ορθοδοξία της άλλης, λόγω του πλήθους των ψευδοπροφητών, που θα έχουν γεμίσει τον κόσμο, και θα λέγουν «εδώ ο Χριστός και εκεί ο Χριστός». Μόνον μέσα σε μικρές ομάδες θα διατηρείται η βεβαιότης της ορθής πίστεως και ζωής. Μπορεί να υπάρχουν και παρεξηγήσεις ανάμέσα σέ πραγματικά Ορθόδοξες Εκκλησίες λόγω της «συγχύσεως των γλωσσών» που υπάρχει στην σύγχρονο Βαβέλ. Όμως τίποτε απ’ αυτά δεν θα διασπά την ουσιαστική ενότητα της Εκκλησίας. Στο τέλος των καιρών όλοι θα ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι και ότι η Ορθοδοξία είναι όπως την καταλαβαίνουν αυτοί. Παρ’ όλα αυτά όμως, όσοι θα έχουν καθαρή καρδιά και φωτισμένο από την θεία Χάρι νου, θα αναγνωρίζουν την Ορθόδοξο Εκκλησία παρ’ όλες τις φαινομενικές διαιρέσεις και την ολοσχερή έλλειψη εξωτερικής αίγλης. Θα συσπειρώνωνιαι γύρω στους πραγματικούς ιερείς και θα γίνονται οι στύλοι της Εκκλησίας. Ας κάνουν ό,τι θέλουν oi άνθρωποι του κόσμου. Ας γίνονται οικουμενικά συνέδρια, ας ενώνονται οι «Εκκλησίες», ας νοθεύεται ο Χριστιανισμός, ας αλλοιώνεται η παράδοσις και η ζωή, ας ενώνονται οι θρησκείες.

Η Εκκλησία του Χριστού θα μένει αναλλοίωτη, γιατι, όπως λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, έστω και ένας στύλος της αν παραμείνη όρθιος, η Εκκλησία δεν θα πέσει. «Ουδέν Εκκλησίας ισχυρότερου. Του ούρανού υψηλοτέρα εστί, της γης πλατυτέρα εστίν. Ουδέποτε γήρα, αεί δε ακμάζει». Στύλος της Εκκλησίας είναι ο κάθε πραγματικός πιστός, που μένει κολλημένος στην Παράδοση των Πατέρων, παρ’ όλα τα φοβερά ρεύματα τού κόσμου που δοκιμάζουν να τον παρασύρουν. Τέτοιοι στύλοι θα υπάρχουν μέχρι την συντέλεια του κόσμου, ό,τι και να γίνει. Εξ’ άλλου, όταν φθάσουν να γίνουν αυτά τα πράγματα, ο ερχομός του Κυρίου δεν θα είναι μακριά. Αυτή η κατάστασις θα είναι το πιο φοβερό σημάδι, ότι κοντεύει ο ερχομός Του. Τότε ακριβώς «ήξει το τέλος». Oι γλυκανάλατοι και συναισθηματικοί Χριστιανοί θεωρούν τα παραπάνω σαν υπερβολική και αποκρουστική άπαισιοδοξία. Σύμμαχοι του κόσμου, δεν μπορούν να ιδούν την σφραγίδα του διαβόλου σ’ αυτό που οι ίδιοι επικροτούν. Ούτε μπορούν να αναμετρήσουν το τεράστιο χάος που χωρίζει τον κόσμο από τον Θεό, γιατι τότε θα είναι αναγκασμένοι να παραδεχθούν ότι το ίδιο χάος χωρίζει και τους ίδιους από τον Θεό. Δεν μπορούν λοιπόν να ανεχθούν να είναι κανείς απαισιόδοξος για την σύγχρονη Βαβέλ. Είναι τόσο ικανοποιημένοι από την εποχή τους. Βλέπουν το μέλλον τόσο λαμπρό. Ο Χριστιανισμός γι’ αυτούς είναι τόσο συμβατός με τον κόσμο και είναι τόσο ευχαριστημένοι γι’ αυτό, που δεν θα σε συγχωρήσουν αν τους δείξεις ότι πλανώνται. Οραματίζονται στο μέλλον μια παγκόσμια ενωμένη Εκκλησία, με όλους τους ανθρώπους ενωμένους με τον δεσμό της αγάπης. Οι αιρετικοί των διαφόρων αποχρώσεων είναι γι’ αυτούς «οι αδελφοί τους Χριστιανοί», από τους οποίους τους εχώρισαν οι εγωισμοί και οι στενοκεφαλιές παρωχημένων εποχών… Για τους ανθρώπους του κόσμου, αυτή η προοπτική του παγκοσμίου κράτους και της παγκοσμίου θρησκείας είναι κάτι το πολύ ευχάριστο. Το ίδιο συμβαίνει και για όσους ποθούν σήμερα την ένωση των «Εκκλησιών» και δεν δίδουν σημασία στην αλήθεια. Για τους τελευταίους αυτούς, τα δογματικά θέματα είναι μισερές βυζαντινολογίες. Αλλά, «διά τούτο πέμψει αυτοίς ο Θεός ενέργειαν πλάνης εις το πιστεύσαι αυτούς τω ψεύδει, ίνα κριθώσι πάντες oι μη πιστεύσαντες τη αληθεία, αλλ’ ευδοκήσαντες εν τη αδικία».

Μέσα σ’ αυτήν την κοινωνία του Αντιχρίστου, οι λίγοι που θα μείνουν γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα αποτελούν την πέτρα του σκανδάλου, την μόνη παραφωνία μέσα στην τόση διαβολική αρμονία. Γι αυτούς οι μέρες εκείνες θα είναι ημέρες θλίψεως μεγάλης. «Και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων των εθνών διά το όνομά μου». Θα είναι μία νέα περίοδος μαρτυρίου, μαρτυρίου περισσότερο ψυχικού παρά σωματικού.

Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα είναι μέσα στο απέραντο παγκόσμιο κράτος οι απόκληροι της κοινωνίας. «Και ποιήση, όσοι αν μη προσκυνήσωσι τη εικόνι του θηρίου, ίνα αποκτανθώσι. Και ποιεί πάντας, τους μικρούς και τους μεγάλους, και τους πλουσίους και τους πτωχούς, και τους ελευθέρους και τους δούλους, ίνα δώσωσιν αυτοίς χάραγμα επί της χειρός αυτών της δεξιάς, ή επί των μετώπων αυτών, και ίνα μη τις δύναται αγοράσαι ή πωλησαι ειμή ο έχων το χάραγμα, το όνομα του θηρίου ή τον αριθμόν του ονόματος αύτού». (Αποκ. 13, 15). H Ιστορία έχει να μας παρουσιάσει δις την τοπικήν Εκκλησίαν της Κων/λεως άνευ ορθοδόξου επισκόπου. Πρώτον μεν, ότε ούσαν Αρειανοκρατουμένην, ο μεταβάς εκεί προς ενίσχυσιν του Ορθοδόξου ποιμνίου Γρηγόριος ο θεολόγος εύρε αυτό «και ανεπίσκοπον» (MANSΙ 3, 532). Δεύτερον δε επί κακοδόξου Νεστορίου, ότε οί πιστοί, κλήρος και λαος αποκηρύξαντες αυτόν συνήγοντο άνευ αυτού (MANSΙ 4, 1096). Συνεπώς, ο οργανικός σύνδεσμος επισκόπου και αληθείας αποτελεί όρον εκ των ων ουκ άνευ δια την Ορθοδοξίαν της τοπικής εκκλησίας , ης ούτος προίσταται. Δια τούτο και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ετόνιζε προς τους αντιπάλους του: »Οι της του Χριστού Εκκλησίας, της αληθείας εισί.

Και οι μη της αληθείας όντες, ουδέ της του Χριστού Εκκλησίας εισί». (Συγγράμ. Β’, 627). Ουχί λοιπόν της Εκκλησίας οι κακοδοξούντες, ουδέ ποιμένες, αλλά »λύκοι» εν προβάτου δορά, φορά προβάτων κατεργαζόμενοι, έστω κι αν τιτλοφορώνται αρχιποιμένες, παναγιώτατοι και οικουμενικοί. »Και τοσούτον μάλλον αν και σφων αυτών κατεψεύδοιντο» συνεχίζει ο μέγας πατήρ, »ποιμένας και αρχιποιμένας ιερούς εαυτούς καλούντες και υπ’ αλλήλων καλούμενοι. Μηδέ γαρ προσώποις τον Χριστιανισμόν, αλλ’ αληθεία και ακριβεία πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα». (Ένθ αν). Δια τούτον είχε δίκαιον ο καθηγητής πατήρ Γ. Φλωρόφσκι, όταν έγραφε: »Πολύ συχνά το μέτρον της αληθείας είναι η μαρτυρία της μεοψηφίας. Είναι δυνατόν να είναι Καθολική Εκκλησία το »μικρόν ποίμνιον». Ίσως υπάρχουν περισσότεροι ετερόδοξοι παρά Ορθόδοξοι. Είναι δυνατόν να εξαπλωθούν οι αιρετικοί παντού και να καταλήξει η Εκκλησία εις το περιθώριον της Ιστορίας ή να αποσυρθεί εις την έρημον. Αυτό συνέβη κατ’ επανάληψιν εις την Ιστορίαν και είναι πολύ πιθανόν να συμβεί και πάλιν…». »Το καθήκον της υπακοής παύει όταν ο επίσκοπος παρεκκλίνει από τον καθολικόν κανόνα και ο Λαός έχει το δικαίωμα να τον κατηγορήσει, ακόμα δε και να τον καθαιρέσει». (Αγία Γραφή, Εκκλησία, Παράδοσις, Θεσσαλον. 1977, σελ. 71, 75. Πρβλ. Ι. Κοτσώνη, Προβλήματα Εκκλησιαστικής Οικονομίας, σελ. 113). »Γιατι όμως αισθάνονται οι Χριστιανοί τόσο πολύ έντονα την ανάγκη να καταφύγουν οπωσδήποτε σε μια διοικητικά οργανωμένη Εκκλησία; Αυτό γίνεται, γιατι η Ιστορία έχει μεγάλη δύναμη στην ψυχή μας. Επειδή στην Εκκλησία μέσα στους αιώνες την γνωρίσαμε οργανωμένη σε Πατριαρχεία και σε Συνόδους, την ταυτήσαμε με την οργάνωσή της αυτήν, ξεχνώντας ότι κατά την διάρκεια των αιρέσεων, η οργάνωση αυτή χανόταν για τους Ορθοδόξους και γινόταν το όπλο της κακοδοξίας εναντίον τους. Όμως στους αποκαλυπτικούς καιρούς που ζούμε, έχουμε αφήσει πια πίσω την Ιστορία και μπήκαμε στην Εσχατολογία. Η πνευματική μας επιβίωση εξαρτάται από την συνειδητοποίηση αυτού του γεγονότος. Έπεσαν πια όλα τα ιστορικά μας αντερείσματα. Η αποστασία άλλαξε τους ποιμένας σε λύκους και η οργανωμένη Εκκλησία που ξέραμε είναι πια σήμερα αγέλη λύκων και θάνατος προβάτων. Ο διάβολος είναι πια λυμένος.

Για να επιβιώσουμε πρέπει να δούμε την Εκκλησία στη μυστική και μυστηριακή της ουσία, γυμνωμένη από την διοικητική της οργάνωση που γνωρίσαμε στην Ιστορία. Στην αρένα οι μάρτυρες γυμνοί αντιμετώπιζαν τα θηρία. Γυμνή και η στρατευομένη Εκκλησία των εσχάτων καιρών θα παλέψει μαζί τους χωρίς Συνόδους, χωρίς Πατριαρχεία, χωρίς σύνδεσμο των κατά τόπους μικρών Εκκλησιών άλλον από τον Χριστόν και την κοινωνία τους με την θριαμβεύουσα Εκκλησία. Το συνηθισμένο λοιπόν ερώτημα: »Καλά να φύγουμε από τον Οικουμενισμό, αλλά σε ποια Εκκλησία να πάμε;» δεν έχει την θέση του σήμερα. Γιατι δεν πρόκειται να πάμε πουθενά, αλλά να μείνουμε στην Εκκλησία του Χριστού, στην Εκκλησία των Πατέρων. Ν’ αρνηθούμε τις παραποιήσεις και να μείνουμε στην αλήθεια που από απαλών ονύχων γνωρίσαμε, αλλά δυσκολευόμαστε πια ν’ αναγνωρίσουμε σ’ αυτό που μας λέγουν, ότι είναι δήθεν Εκκλησία. Αυτή την άρνηση του ψεύδους και των παραποιήσεων, θα την πραγματοποιήσουμε εκεί που βρισκόμαστε, διακόπτοντας απλά κάθε επικοινωνία μαζί της. Και τότε, όταν θα έχουμε κάνει το πρώτο βήμα που περιμένει από μας ο Θεός, θα έλθει ο ίδιος σε συνάντησή μας και θ’ ανοίξει τα μάτια μας που μέχρι τότε όνομα είχαν ότι βλέπουν, αλλά ήταν ανίκανα να δουν τον αληθινό Χριστό. Και όταν τον δούμε θα τρέξουμε στον πιο ακριβό μας φίλο, όπως έτρεξε ο Φίλιππος στον Ναθαναήλ και θα τον καλέσουμε να’ ρθει να δει κι αυτός , όσο κι αν αμφιβάλλει για το καλό που μπορεί να έλθει από την Ναζαρέτ. Έτσι σχηματίζεται το »μικρό ποίμνιο», η μικρή τοπική εκκλησία. Οι αληθινοί Ισραηλίτες βρίσκουν ο ένας τον άλλον και έρχονται μαζί στον Χριστό, λαϊκοί και Ιερείς και Επίσκοποι. 

ορθόδοξη φωνή

https://fdimathan.wordpress.com/

«Ὅπου ὁ Ἐπίσκοπος, ἐκεῖ καί ἡ Ἐκκλησία»;

Ο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑΝΟΕΙ ΑΡΑ ΓΕ 

(ΑΝΩΤΕΡΩ) ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ 

ΠΡΑΤΤΕΙ, Ή ΟΧΙ;

ΟΙ ΑΠΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ 

ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΤΩΡΑ

ΠΕΦΤΟΥΝ ΒΡΟΧΗ....

«Ὅπου ὁ Ἐπίσκοπος, ἐκεῖ καί ἡ Ἐκκλησία»;

Χρίστος Παναγιώτου

Ὁ Ἐπίσκοπος τῆς ἐν Λαρίσῃ τοπικῆς μας Ἐκκλησίας θεώρησε καλό καί ἐνδιαφέρον γιά τούς ἀναγνῶστες τοῦ «ἐπιστημονικοῦ» περιοδικοῦ τῆς Μητροπόλεως «Ἀχιλλίου Πόλις»[1], νά δημοσιεύει τίς ἐπισκοπικο-χρονικές του κινήσεις, ὑπό τόν τίτλο: «Ὅπου ὁ Ἐπίσκοπος, ἐκεῖ καί ἡ Ἐκκλησία[2]»! 

Ποῦ καί πότε λειτούργησε, ποῦ καί πότε τέλεσε τόν ἑσπερινό, Δοξολογίες, μνημόσυνα, ἁγιασμούς, ὁμιλίες, ἑσπερινά κηρύγματα καί διάφορες ἐπισκέψεις καί ἐκδηλώσεις.

Τό μήνυμα αὐτοῦ τοῦ συνδυασμοῦ: χρονικῶν καί ρήσης τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ, εἶναι οὐσιαστικά ἡ διακήρυξη τῆς ἐνοχῆς τοῦ ἐπισκόπου πρός τό ποίμνιό του καί ταυτόχρονα προσπάθεια «ἐκκλησιοποίησης» ἀντορθοδόξων ἐνεργειῶν καί ἔμμεσης ὑποταγῆς τῶν πιστῶν, οἱ ὁποίοι ἀντιδροῦν στήν ἐμμονή του νά ταράσσει τό πλήρωμα τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, μεταστρέφοντας «τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ»[3]. Γι’ αὐτό χρησιμοποιεῖ τή συγκεκριμένη φράση! 

Σά νά λέγει: «Μήν ἀντιδρᾶτε, ὅπου βρέθηκε ὁ ἐπίσκοπός σας, στά “Χρονικά” τῶν δώδεκα σελίδων[4] καί ἐκτός αὐτῶν, ἐκεῖ ἦταν καί ἡ Ἐκκλησία».

Τί νά ὑποθέσουμε: ὅτι ὁ ἐπίσκοπός μας ταυτίζεται, χωρίς προϋποθέσεις, μέ τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ; Ὅτι ὅταν ὁ ἐπίσκοπος στίς «27 Ἰανουαρίου ἀπόγευμα: Παρευρέθηκε στίς ἐκδηλώσεις μνήμης τοῦ ὁλοκαυτώματος τῶν Ἑβραίων στήν Πλατεία Ἑβραίων Λαρίσης»[5], βρίσκονταν ἐκεῖ καί ἡ Ἐκκλησία; 

Ὅτι ὅταν ὁ ἐπίσκοπος παρευρέθηκε στή συναγωγή[6], ἐκεῖ παρευρίσκονταν καί ἡ Ἐκκλησία; Ὅτι στίς μουσικές ἐκδηλώσεις[7] μέ μουσικά ὄργανα καί φιλαρμονικές, ἐντός τῶν ἱερῶν ναῶν βρίσκονταν ἡ Ἐκκλησία ἀφοῦ ἦταν παρών ὁ ἐπίσκοπος; 

Ὅτι ὅταν ὁ ἐπίσκοπος ἀνάβει ἑπτάφωτη λυχνία συμμετέχοντας σέ θρησκευτικές τελετές ἀλλοθρήσκων, βρίσκεται παροῦσα καί ἡ Ἐκκλησία; Ὅτι ὅταν ὁ ἐπίσκοπος ὑποκλίθηκε ἐγκαρδίως, κατά τή διάρκεια τοῦ πανηγυρικοῦ ἑσπερινοῦ γιά τήν ἑορτή τῆς Παναγίας στόν αἱρετικό παπικό «ἀρχιεπίσκοπο»[8], ὑποκλίθηκε μαζί του καί ἡ Ἐκκλησία;

Τί ἄλλο νά ὑποθέσουμε; Ὅτι ὅλα ὅσα διδάσκει ὁ ἐπίσκοπος, αὐτά ἀποτελοῦν αὐθωρεί καί διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας; Τά κηρύγματα περί μασκῶν καί μολύνσεως στούς ἱερούς ναούς, περί σωτηριωδῶν ἐμβολίων, περί ροταριανῶν καί ΑΗΕΡΑ, περί τῆς κοινωνίας μας μέ τίς ἀπόψεις τῶν Ἐβραίων[9], περί φιλειρηνικοῦ Ἰσλάμ, ὅτι «ὅλες οἱ θρησκεῖες ἔχουν τήν προοπτική τῆς εἰρήνης» καί ὅτι «οἱ θρησκεῖες μόνες τους εἶναι παράγοντες εἰρήνης»[10], εἶναι καί θέσεις τῆς Ἐκκλησίας; 

Ὅτι ὅταν ὁ ἐπίσκοπος δέν ἐπιτρέπει τήν λιτανεία τοῦ ἁγίου σκηνώματος τοῦ προστάτου καί πολιούχου τῆς τῶν Λαρισαίων Πόλεως, Ἁγίου Ἀχιλλίου, λόγῳ «πανδημίας», αὐτή εἶναι καί ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας;

Μία ἀπό τίς προϋποθέσεις τῆς θεολογίας τοῦ Ἁγίου Κυπριανοῦ, εἶναι ἡ καί ἐμμονή στήν Παράδοση, ὡς συνέπεια τῆς Παύλειας ἐντολῆς «ἄρα οὖν, ἀδελφοί, στήκετε, καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε δι᾽ ἐπιστολῆς ἡμῶν»[11], ἐνῶ στή θεολογία περί τῆς σημασίας τοῦ ἐπισκόπου καί τῆς σχέσεως, τήν ὁποία οἱ πιστοί πρέπει νά ἔχουν μέ αὐτόν, ὁ ἅγιος ἀκολουθεῖ ἀπόλυτα τόν ἅγιο Ἰγνάτιο, πού ἤδη εἶχε γίνει Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας[12].

Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας, ἀντιμετωπίζοντας κάποιες κακοδοξίες σχετικές μέ τό ἐπισκοπικό ἀξίωμα καί τήν Θεία Εὐχαριστία, συνέδεσε «τήν ἐγκυρότητα τῆς Εὐχαριστίας μέ τόν ἐπίσκοπο, πού εἶναι “ἐγκεκραμένος” μέ τό Χριστό, ὅπως πρέπει νά εἶναι μέ τόν ἐπίσκοπο καί οἱ πιστοί.»[13]. 

«Ὅπου ἄν φανῇ ὁ ἐπίσκοπος, ἐκεῖ τό πλῆθος ἔστω· ὥσπερ ὅπου ἄν ᾖ Χριστός Ἰησοῦς, ἐκεῖ ἡ καθολική ἐκκλησία»[14] διδάσκει, μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὁ Θεοφόρος ἐπίσκοπος στήν ἐπιστολή του πρός τούς Σμυρναίους.

Πρίν ὅμως, ἀναφερθεῖ στόν ἐπίσκοπο, στήν ἴδια ἐπιστολή ὀριοθέτησε τά ἀναγκαῖα σημεία τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Δοξάζει τόν Θεό γιά τή σοφία τῶν Σμυρναίων, διότι κατάλαβε ὅτι εἶναι κατηρτησμένοι «ἐν ἀκινήτῳ πίστει»[15]. Τούς συμβουλεύει νά προσέχουν τούς ἔχοντες πλανεμένες διδασκαλίες:

«Προφυλάσσω δέ ὑμᾶς ἀπό τῶν θηρίων τῶν ἀνθρωπομόρφων, οὔς οὐ μόνον δεῖ ὑμᾶς μή παραδέχεσθαι, ἀλλ’ εἰ δυνατόν ἐστι, μηδέ συναντᾷν, μόνον δέ προσεύχεσθαι ὑπέρ αὐτῶν, ἐάν πως μετανοήσωσιν, ὅπερ δύσκολον»[16]. 

«Ὅν (τόν Χριστό) τινες ἀγνοοῦντες ἀρνοῦνται, μᾶλλον δέ ἠρνήθησαν ὑπ’ αὐτοῦ, ὅντες συνήγοροι τοῦ θανάτου μᾶλλον ἤ τῆς ἀληθείας· οὕς οὐκ ἔπεισαν αἱ προφητεῖαι, οὐδ’ ὁ νόμος Μωϋσέως, ἀλλ’ οὐδέ μέχρι νῦν τό Εὐαγγέλιον, οὐδέ τά ἡμέτερα τῶν κατ’ ἄνδρα παθήματα. 

Καί γάρ περί ἡμῶν τό αὐτό φρονοῦσιν. Τί γάρ με ὠφελεῖ τις, εἰ ἐμέ ἐπαινεῖ, τόν δέ Κύριόν μου βλασφημεῖ, μή ὁμολογῶν αὐτόν σαρκοφόρον[17]; Ὁ δέ τοῦτο μή λέγων, τελείως αὐτόν ἀπήρνηται, ὤν νεκροφόρος. Τά δέ ὀνόματα αὐτῶν, ὄντα ἄπιστα, οὐκ ἔδοξέ μοι ἐγγράψαι. 

Ἀλλά μηδέ γένοιτό με αὐτῶν μνημονεύειν, μέχρις οὗ μετανοήσωσιν εἰς τό πάθος, ὅ ἐστιν ἡμῶν ἀνάστασις.»[18]. «Πρέπον οὖν ἐστιν ἀπέχεσθαι τῶν τοιούτων καί μήτε κατ’ ἰδίαν περί αὐτῶν λαλεῖν, μήτε κοινῇ· προσέχειν δέ τοῖς προφήταις, ἐξαιρέτως δέ τῷ Εὐαγγελίῳ, ἐν ᾦ τό πάθος ἡμῖν δεδήλωται, καί ἡ ἀνάστασις τετελείωται.»[19]. 

Ἀμετακίνητοι στήν Πίστη, ἀποφυγή τῶν «ἀνθρωπομόρφων θηρίων» καί «νεκροφόρων», δηλ. τῶν αἰρετικῶν καί προσευχή γι’ αὐτούς. Ἡ ἀλήθεια μαζί μέ τήν ἀγάπη! Ἔχει τήν αὐτή Πίστη ὁ ἐπίσκοπός μας;

«Ἀχιλλίου Πόλις», πῶς κατάντησες! Πόσο πολύ θά θέλαμε νά ὑπερηφανευόμαστε κατά Χριστόν γιά τόν ἐπίσκοπό μας, ὅπως γιά τόν πολιοῦχο Ἅγιό μας! Νά νοιώθουμε τήν πατρική σιγουριά καί τήν ἁγιοπνευματική ἀσφάλεια πού νοιώθει κανείς πλάι σέ κάποιον ἅγιο! 

Πόσο θά θέλαμε νά διακήρυττε σέ ὅλους αὐτούς μέ τούς ὁποίους συναναστρέφεται καί τήν ἄλλη ρήση τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ: «salus extra ecclesiam non est»[20] ἔτσι ὥστε νά ἴσχυε τό «Ὅπου ὁ Ἐπίσκοπος, ἐκεῖ καί ἡ Ἐκκλησία»! Τελευταία ἀπορία: οἱ Ἱερεῖς τῆς μητροπόλεως συμφωνοῦν μέ τίς ἐνέργειες τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τους;

[1] «Ἀχιλλίου Πόλις», https://imlarisis.gr

[2] Ἁγίου Κυπριανοῦ, Ἐπιστολή 66,8

[3] Γαλ. 1, 7

[4] «Ἀχιλλίου Πόλις» Τεῦχος 7, https://imlarisis.gr

[5] Ὅπως ἀνωτέρω

[6] «ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ», https://www.jcl.gr

[7] «Συναυλία Θρησκευτικής Μουσικής στον Άγιο Νικόλαο Λαρίσης», https://imlarisis.gr, «Μουσική Ἐκδήλωση Στόν Τύρναβο», https://www.tirnavitikanea.com/2022/04/17/moysiki-ekdilosi-ston-tyrnavo/

[8] «14 Αυγ 2021 - Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός - «Από την Μεγαλόχαρη της Τήνου», https://www.youtube.com/watch?v=OnRa3YN7SCE, (52:24).

[9] Μετά τήν πανελλήνια κατακραυγή γιά τή δημοσίευση ὑβριστικοῦ κειμένου Ραββίνου στο «Ἀχιλλίου Πόλις» Τεῦχος 6ο, συνεχίζει ὁ ἐπίσκοπός μας μέ νέα δημοσίευση στό 7ο Τεῦχος κειμένου τοῦ ἴδιου Ραββίνου, γιά νά μᾶς κατηχήσει περί προσευχῆς καί Θείας Κρίσεως!!! Μένω ἄναυδος!

[10] «Ἀχιλλίου Πόλις» Τεῦχος 4, https://imlarisis.gr

[11] Θεσ. Β΄ 2, 15

[12] Στυλιανοῦ Γ. Παπαδοπούλου, Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, «Πατρολογία» Τόμος Α΄

[13] Ὅπως ἀνωτέρω

[14] Πρός Σμυρναίους 8 Migne P.G. 5, 713

[15] Πρός Σμυρναίους 1 Migne P.G. 5, 708

[16] Πρός Σμυρναίους 4 Migne P.G. 5, 709

[17] Αἱρετική διδασκαλία σύμφωνα μέ τήν ὁποία ὁ Χριστός φαινομενικά σαρκώθηκε καί φαινομενικά σταυρώθηκε.

[18] Πρός Σμυρναίους 5 Migne P.G. 5, 712

[19] Πρός Σμυρναίους 7 Migne P.G. 5, 713

[20] «Δέν ὑπάρχει σωτηρία ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία», ἁγ. Κυπριανοῦ, Ἐπιστ. 73, 21.

http://aktines.blogspot.com/2022/07/blog-post_5.html