.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Ο πόνος μας συνδέει...



Η αλήθεια είναι ότι τελικά μας συνδέουν οι αδυναμίες μας. Σίγουρα και οι χαρές, αλλά στις δοκιμασίες κάτι βαθύτερο συμβαίνει. Όταν είσαι βαθιά πληγωμένος μυρίζεις το αίμα της πληγής από χιλιόμετρα. Ψάχνεις και αναζητάς να βρεις έναν άνθρωπο που ξέρει τι νιώθεις και τι περνάς. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανακούφιση, παρηγοριά και χαρά, όταν συναντήσεις έναν άνθρωπο που είναι κι αυτός πονεμένος. Γι΄ αυτό πρέπει να μοιραζόμαστε και να μιλάμε για τις εμπειρίες μας. Για τα βάσανα και όλα εκείνα που μας πληγώνουν. Ποτέ δεν ξέρεις ποιος είναι ο απέναντι ή διπλανός σου συνομιλητής, μπορεί να είναι εκείνος που θα σου πει μια τόση δα κουβέντα που χρόνια ψάχνεις να ακούσεις, ίσως σου δώσει μια αγκαλιά που χρόνια λαχταράς στην βαρυχειμωνιά σου, αλλά γιατί όχι να΄ναι Εκείνος, με την μορφή κάποιου άλλου και να σε αναστήσει. Άλλωστε στο Θεό αρέσει να εμφανίζεται στην ζωή μας, πάντα από εκεί και από εκείνους που δεν το περιμένουμε…

πλ



Καμία αντίδραση από την Αρχιεπισκοπή Αλβανίας για την δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα

Τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ειρήνη και η αγάπη 
για τον κ. Αναστάσιο είναι ΜΟΝΟ στα λόγια!


Πριν από δύο 24ωρα, ανήμερα της εθνικής επετείου του ΟΧΙ, ο 35χρονος Βορειοηπειρώτης Κωνσταντίνος Κατσίφας έπεφτε νεκρός από τα πυρά των Αλβανικών δυνάμεων «RENEA» στο χωριό του, στους Βουλιαράτες του Μειονοτικού Δήμου Δρόπολης της Ελληνικής Μειονότητας στην Βόρειο Ήπειρο.
Η δολοφονία που μοιάζει με εκείνες των Σολωμού και Ισαάκ στην Κύπρο από τις κατοχικές τουρκικές δυνάμεις έχει συγκλονίσει πανελλήνιο.

Πολιτικοί, διπλωμάτες, αλλά και απλός κόσμος, έχουν λάβει θέση εκφράζοντας την οργή τους για την στυγνή δολοφονία του νεαρού άνδρα.
Τεράστια απορία προκαλεί, πού είναι η Εκκλησία σε όλα αυτά;Και κυρίως η Αρχιεπισκοπή Αλβανίας.

Πριν από λίγες ημέρες και συγκεκριμένα την Παρασκευή 18 Οκτωβρίου, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης τίμησε με την ύψιστη διάκρισή του, τον «Χρυσούν Αριστοτέλη», τον Αρχιεπίσκοπο Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, κ.Αναστάσιο.

Σύμφωνα με το σκεπτικό της ομόφωνης απόφασης της Συγκλήτου του ΑΠΘ, μεταξύ άλλων, «ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος τιμάται για τους αδιάλειπτους αγώνες του για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για την κοινωνική ισότητα, για την αποδοχή των πάντων χωρίς φυλετικές ή θρησκευτικές διακρίσεις, και γενικὰ για τη συνολική δράση και τη στάση ζωής του».

Που είναι η στάση του “για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για την κοινωνική ισότητα” κλπ τώρα που το ελληνικό αίμα πότισε ξανά την Βόρεια Ήπειρο;

Γνωρίζουμε ασφαλώς πως οι πιέσεις του αλβανικού καθεστώτος και κυρίως των Αλβανών εθνικιστών είναι μεγάλες προς την Ορθόδοξη Εκκλησία της χώρας, αλλά είναι τουλάχιστον στενόχωρο να μην υπάρχει έστω μια δήλωση από την Αρχιεπισκοπή Αλβανίας.
Σπουδαία προσωπικότητα ο Μακαριώτατος Αναστάσιος, αλλά δεν είναι μόνο για τα βραβεία και τις φιέστες. 
Ως πνευματικός πατέρας δεν πρέπει να αγκαλιάσει τα παιδιά του;

Είναι ένα και το αυτό



«Με τις προσευχές και την ελεημοσύνη τους, για τους κεκοιμημένους, οι Χριστιανοί φανερώνουν τη σχέση ανάμεσα σ’ αυτόν τον κόσμο και στον επερχόμενο. Η Εκκλησία στον κόσμο τούτο και η Εκκλησία στον άλλο κόσμο είναι ένα και το αυτό –ένα σώμα, μία ύπαρξη– όπως η ρίζα ενός δένδρου, κάτω άπω τη γη, συγκροτεί έναν ενιαίο οργανισμό με τον κορμό και τα κλαδιά του δέντρου πάνω από τη γη.
Απ’ αυτό γίνεται προφανές πως εμείς, οι οποίοι συγκροτούμε την επίγεια Εκκλησία, μπορούμε να δεχόμαστε βοήθεια από τους αγίους και τους δικαίους στην Ουράνια Εκκλησία, ακριβώς όπως οι κεκοιμημένοι αμαρτωλοί στον άλλο κόσμο μπορούν να δέχονται βοήθεια από εμάς εδώ στη γη.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

«ΟΥ ΠΑΝΤΑΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΕΙ, ΑΛΛΑ ΔΙΑ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙ»

Διάβασα κατάπληκτος μια πονηρή παραποίηση ενός λόγου του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: «Ο Θεός ου πάντας χειροτονεί, αλλά δια πάντων ενεργεί, δια το σωθήναι τον λαόν!»

Είναι πολύ λυπηρό να βλέπεις πνευματικούς ανθρώπους να πέφτουν τόσο χαμηλά ώστε να παραποιούν μεγίστους Πατέρες της Εκκλησίας μας προκειμένου να καλύψουν την μεγίστη πλάνη τους ότι οι αιρετικοί δήθεν «έχουν έγκυρα μυστήρια και Άγιο Πνεύμα.»

Το να έχεις μία προσωπική θέση σε κάποια Αγιοπατερική Διδασκαλία είναι βεβαίως αμαρτία, σύμφωνα με την αρχική έννοια του όρου «α-μάρτω» = χάνω τον στόχο μου. Στόχος μας πρέπει να είναι πάντοτε η Αγιοπατερική Διδασκαλία και όχι η θέση ενός γέροντα, ενός θεολόγου ή η δική μας τρεπτή γνώμη.

Το να επιστρατεύεις όμως τους Αγίους Πατέρες παραποιώντας επί τούτου την διδαχή τους και διαφθείροντας τους λόγους τους ώστε να δικαιολογήσεις μία δική σου δεινή και καταστρεπτική πλάνη ξεπερνά τα όρια της αμαρτίας και από την σφαίρα της υπερηφανείας διαπερνά στην διάσταση της βλασφημίας. Η πτώση τότε είναι αναμενόμενη και απανωτή.

Αυτή η όντως ανατριχιαστική βλασφημία της διαφθοράς των λόγων των Αγίων Πατέρων αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες και δυστυχώς ασυγχώρητες αμαρτίες. Οι διαφθορείς της Διδασκαλίας των Οικουμενικών Συνόδων και των Αγίων Πατέρων, διαπράττουν δύο ειδών βαρύτατα εγκλήματα:

Με την Γραμματική και νομική έννοια, «βλάπτουν την φήμη» του Αγίου Πνεύματος και των Θεοπνεύστων Συνόδων και με Θεολογική και Ερμηνευτική έννοια, υβρίζουν το Άγιο Πνεύμα, ψεύδονται στον Θεό τον Ίδιο!

Το Άγιο Πνεύμα δεν έχει τέτοια φήμη να κατοικεί και να επενεργεί σε αιρετικούς οι οποίοι διαστρέφουν τους λόγους της Αγίας Γραφής, των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων. Το Άγιο Πνεύμα ουδέποτε κατοικεί στο σκότος, στην διαφθορά και στην αίρεση.

Οι αμετανόητοι αιρετικοί αναθεματίζονται, καταδικάζονται και κολάζονται. Αυτός είναι Νόμος Θεαρχικός ο οποίος δεν καταργείται διά της ψευδούς, αντιχρίστου και κοσμικής «αγάπης». Δεν υπάρχει μεγαλύτερη Χριστιανική αγάπη από το να δείχνεις στον αιρετικό το δογματικό του σφάλμα και να υποδεικνύεις εγκαίρως την καταστροφική του πλάνη.

Αιρετικοί δεν είναι μόνο «αυτοί οι οποίοι καταδικάζονται ως αιρετικοί από Σύνοδο» όπως λέγουν οι πανδαιμόνιοι οικουμενιστές, αλλά είναι και αυτοί οι οποίοι καταργούν ακόμη και την παραμικρή εντολή, όπως λέγει ο Παντοκράτορας Χριστός:
«ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν!» (Ματθ. 5, 19).

Πάλι εδώ, οι αιρετικοί οικουμενιστές και διαστροφείς της Αγίας Γραφής, μεταφράζουν με ιδιαίτερη πονηριά το παραπάνω χωρίο, λέγοντας ότι θα σωθούν και αυτοί οι οποίοι καταλύουν (καταργούν) τις εντολές, απλά θα έχουν την ελάχιστη δόξα και τιμή, ελάχιστη θέση στη βασιλεία του Θεού… Διαβολική όντως και συνάμα βολική η διαβεβλημένη ερμηνεία αυτή.

Ο Μέγας Ερμηνευτής των ερμηνευτών απάντων και Μέγας Άγιος Πατήρ της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, (όχι της «εκκλησίας» των αιρετικών οικουμενιστών) ερμηνεύει ορθότατα το χωρίο τούτο:
« Ὅταν δὲ ἀκούσῃς ἐλάχιστον ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν, μηδὲν ἄλλο ὑπόπτευε ἢ (παρά μόνο) γέενναν καὶ κόλασιν! Τὸν δὲ ὅλας λύοντα, καὶ ἑτέρους εἰς τοῦτο ἐνάγοντα, ἐν τῇ βασιλείᾳ εἶναι; Οὐ τοίνυν τοῦτό φησιν, ἀλλ᾽ ὅτι ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἐλάχιστος ἔσται, ἀπεῤῥιμμένος, ἔσχατος· ὁ δὲ ἔσχατος πάντως εἰς τὴν γέενναν ἐμπεσεῖται τότε!»(Ὁμιλία 16, 4, PG 57, 243).

Επιπλέον, ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, σε απόλυτη συμφωνία με τους λοιπούς Αγίους Πατέρες, λέγει: «οὗτος ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν, ἤγουν εἰς τὸ πῦρ, ὡς οἱ Πατέρες ἑρμηνεύουσιν, ἐμβληθήσεται» (Ἐπιστολὴ 36 ΄Εὐπρεπιανῷ καὶ τοῖς σὺν αὐτῶ’ G. Fatouros, Theodori Studitae Epistulae, W. De Gruyter, Βερολίνο 1992, Τομ. 1, Σελ. 102).

Ας έλθουμε τώρα στην ορθή ερμηνεία της φράσεως του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: «ο Θεός ου πάντας χειροτονεί, αλλά δια πάντων ενεργεί, δια το σωθήναι τον λαόν».

Πρώτον, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε εδώ κάτι πάρα πολύ σοβαρό και άκρως καθοριστικό.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, με την φράση «διά πάντων ενεργεί» σε καμία περίπτωση, (το τονίζω αυτό) σε καμία περίπτωση δεν αναφαίρεται σε χειροτονίες αιρετικών. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ποτέ δεν κάνει χρήση τολμηρών και επικίνδυνων γενικεύσεων ούτε «τσουβαλιάζει» τα ανόμοια και ασύγκριτα.

Αυτό το «διά πάντων» δεν περιλαμβάνει τους αιρετικούς μαζί με τους Ορθοδόξους και είναι πολύ βλάσφημο να το μεταφράζουμε εμείς αυθαίρετα ως «διά πάντων (Ορθοδόξων και αιρετικών), ενεργεί ο Θεός…»

Κανένας μα κανένας Άγιος Πατέρας ή Εκκλησιαστικός Συγγραφέας και Ερμηνευτής των Γραφών δεν διδάσκει ότι οι χειροτονίες των αιρετικών είναι έγκυρες. Η χάρη του Θεού και δύναμη του Αγίου Πνεύματος μπορεί να ενεργήσει ακόμη και μέσω αιρετικών, όπως και στην περίπτωση του Καϊάφα, αλλά αυτό δεν σημαίνει και αυτόματη αναγνώριση των μυστηρίων των Ιουδαίων ως δήθεν έγκυρα… Άλλο το ένα, άλλο το άλλο!

Υπήρχαν βεβαίως περιπτώσεις στην Εκκλησιαστική Ιστορία όπου Οικουμενικές Σύνοδοι, (το ξαναλέγω και το υπογαμμίζω, Οικουμενική Σύνοδος και όχι εμείς ως άτομο) αναγνώρισαν χειροτονίες αιρετικών αλλά αυτό έγινε κάτω από κάποιες αυστηρά σπάνιες εξαιρέσεις και απαράβατες προϋποθέσεις: την δημόσια καταδίκη των αιρετικών, την απάρνηση των αιρέσεων και την υπογραφή λιβέλλου μετανοίας.

Όταν δεν συντρέχουν αυτοί οι λόγοι και δεν υφίστανται αυτές οι αδιαπραγμάτευτες προϋποθέσεις και όταν δεν υπάρχει μία αληθινά Οικουμενική Σύνοδος να προβεί σε μία τέτοια πολύ σπάνια αναγνώριση, τότε δεν έχουμε κανένα δικαίωμα εμείς ατομικώς να αναγνωρίζουμε χειροτονίες αιρετικών (όπως του αιρεσιάρχου πατριάρχου Βαρθολομαίου) απλά επειδή είμαστε αποτειχισμένοι.

Άλλο παράδειγμα: Η επίσημη «Εκκλησία» του Σατανά υπάρχει και δραστηριοποιείται και στην Ελλάδα. Εάν η χάρη του Θεού και δύναμη του Αγίου Πνεύματος επενεργήσει κάποιο θαύμα σε κάποιο μέλος των Σατανιστών και το άτομο αυτό έλθει σε μετάνοια, η επιφοίτηση αυτή δεν σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε τα μυστήρια των σατανιστών ως δήθεν έγκυρα.

Η φράση «ο Θεός ου πάντας χειροτονεί», εννοεί πως δεν είναι όλες οι χειροτονίες των ορθοδόξων «εκ Θεού», δεν ανταποκρίνονται όλες στο θέλημα του Θεού, δεν επιλέγονται όλοι από τον Ίδιο τον Θεό. Άλλοι επιλέγονται διά της μυστικής και παρασκηνιακής εντολής του «οικουμενικού» πατριάρχου και άλλοι κατόπιν υποδείξεως και απειλής του κάθε «θεοπροβλήτου» αρχιεπισκόπου. «Ανάβουν τα τηλέφωνα» και κυριαρχούν περίτρανα οι συνεπισκοπικοί εκβιασμοί…

Μία από τις μεγαλύτερες και αηδιαστικότερες κατάντειες των αρχιερέων σήμερα είναι ότι θεωρούν τον εαυτό τους «Θεοπρόβλητο»… Μόνο «Θεοπρόβλητοι» δεν είναι! Αυτό το «ψήφω κλήρου και λαού» έχει καταργηθεί προ πολλού και έκτοτε εφαρμόζεται το ψήφω Μασονισμού και Βατικανού…» Οι ιστορικές, επίσημες, απανωτές και άκρως αποκαλυπτικές «Κονκορντάτσιες» δεν υπογράφτηκαν τυχαίως.

Και σήμερα όμως υπογράφονται διάφορες συμφωνίες και επιταγές, συνοδευόμενες από ύποπτες και υποδουλωτικές «οικονομικές ενισχύσεις» και διάφορα δεσμευτικά «πακέτα». Ο κάθε αρχιμασόνος της Αμερικής, δεν κάνει ποτέ τεράστιες δωρεές στο οικουμενικό πατριαρχείο «για την ψυχή της μάνας του…»

Υπήρχαν και στις ημέρες του Χριστού, στην εποχή των Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων, άνθρωποι γόητες και πονηροί, ασεβείς και ιδιοτελείς οι οποίοι επιδίωκαν να χειροτονηθούν γιά άλλους λόγους πονηρούς, ιδιοτελείς και συμφεροντολογικούς.

Ένα καλό παράδειγμα είναι η «Σιμωνία». Ο όρος προέρχεται από τον μάγο Σίμωνα ο οποίος πλησίασε τους Αποστόλους και τους πρότεινε χρήματα για την εξαγορά χειροτονίας.

«Πέτρος δὲ εἶπε (ξέσπασε, ξεστόμισε) πρὸς αὐτόν· τὸ ἀργύριόν σου σὺν σοὶ εἴη εἰς ἀπώλειαν, ὅτι τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ ἐνόμισας διὰ χρημάτων κτᾶσθαι. Οὐκ ἔστι σοι μερὶς οὐδὲ κλῆρος ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ!» (Πράξ. 8, 20-21).

«Ο Πέτρος όμως επιτέθηκε προς αυτόν με αγανάκτηση ιερή· “Το χρήμα σου (ο μαμωνάς σου) μαζί με σένα ας καταστραφεί σε απώλεια της ψυχής σου και της σωτηρίας σου, διότι ενόμισες ότι η δωρεά του Θεού αποκτάται με χρήματα. Δεν υπάρχει για σένα μερίδιον ούτε κλήρος στις δωρεές του Αγίου Πνεύματος, για τις οποίες γίνεται λόγος.»

Κόλαση θα βρούν και θα υποστούν όσοι χειροτονούνται για χρηματικούς, προσωπικούς, ιδιοτελείς λόγους και παραμένουν σε κοινωνία με όσους αιρετικούς οικουμενιστές τους χειροτόνησαν διότι δειλιάζουν και φοβούνται να τους κατηγορήσουν δικαίως για δημόσια διδασκαλία της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού.

Αυτοί όλοι ονομάζονται από την Αγία Γραφή ποιμένες διεφθαρμένοι οι οποίοι διέφθειραν τον Αμπελώνα Κυρίου. Αυτοί δεν είναι καθόλου χειροτονημένοι από τον Θεό. Δεν είναι Θεοπρόβλητοι αλλά διαβολοπρόβλητοι ρασοφόροι εις υπηρεσίαν του σκότους και του ψεύδους. «Είναι λύκοι βαρείς με ένδυμα προβάτου!» (Πραξ. 20, 29).

Με την φράση του αυτή, «ο Θεός ου πάντας χειροτονεί, αλλά δια πάντων ενεργεί, δια το σωθήναι τον λαόν», ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος κάνει έναν σαφέστατο και πασιφανέστατο διαχωρισμό μεταξύ δύο ειδών χειροτονιών:
α) τις χειροτονίες οι οποίες γίνονται πραγματικά σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, δηλαδή με την υπαρκτή, υποστατή και θαυματουργική επιλογή του Αγίου Πνεύματος και
β) τις χειροτονίες οι οποίες δεν είναι καθόλου εκ Θεού αλλά εκ θελήματος ανθρώπου πονηρού, πωρωμένου και διεφθαρμένου στον βίο, όχι στην Πίστη.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και στις δύο περιπτώσεις όμως, αναφέρεται αποκλειστικά σε ομάδες εντός της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού, μέλη του Ενός Σώματος του Χριστού.

Ενεργεί διά μέσου όλων ο Θεός, αξίων και αναξίων ιερέων (Ορθοδόξων εννοείται), για την σωτηρία του λαού. Εάν ο ιερέας δεν είναι Ορθόδοξος ή εάν μνημονεύει επίσκοπο αιρετικό, τότε δεν έχουμε «σωτηρία του λαού» αλλά απώλεια του λαού.

Ο πιστός λαός διαλέγει με κάθε ευθύνη ποιός θα τον εκπροσωπήσει ενώπιον του θυσιαστηρίου και ερευνά (υποτίθεται) λεπτομερώς και υπευθύνως την Πίστη, το δόγμα του ιερέως και ιδίως ποιόν επίσκοπο θα μνημονεύσει αυτός ο ιερέας, έστω και εάν ο λειτουργός ιερέας έχει ορθόδοξο φρόνημα.

Οι πιστοί δεν μπορούν να κάθονται και να λέγουν ότι «δεν τους ενδιαφέρει τί πιστεύει ο λειτουργών ιερέας» ή ότι «κατά βάθος διαφωνούν με τον ιερέα» διότι ασχέτως τούτων,
πάλι ενώνονται με τον αιρετικό οικουμενιστή επίσκοπο,
τον αποδέχονται ως «κανονικό» ενώ είναι Ψευδεπίσκοπος με όλη την σημασία της λέξεως και όχι συμβολικά (Αγία Πρωτοδευτέρα Αποστολική Σύνοδος)
και υποτάσσονται στην αίρεσή του.

Κριτήριο Ορθοδόξου Εκκλησιολογίας δεν είναι προσωπική γνώμη ή θέση ενός πιστού αλλά το δόγμα του μνημονευομένου αρχιερέως. Όταν αυτό το δόγμα είναι διεφθαρμένο, τότε δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος διαφωνίας και διαχωρισμού των πιστών παρά μόνο ο ένας και αποκλειστικός παρακάτω τρόπος:

Α. Για τους ιερείς: η υποχρεωτική διακοπή Μνημονεύσεως

Β. Για τους λαϊκούς: η υποχρεωτική διακοπή εκκλησιαστικής / μυστηριακής κοινωνίας.

Κάθε άλλος τρόπος διαφωνίας είναι ατομικός, αντορθόδοξος, αντικανονικός και εκ του πονηρού.

«Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν!»

του Αποτειχισθέντος θεολόγου Νικολάου Πανταζή

Τὸ χρονικὸ ἑνὸς προδιαγεγραμμένου θανάτου στὴν Βόρειο Ἤπειρο: Κωνσταντῖνος Κατσίφας Ἀθάνατος!



Ὅπως μεταδόθηκε ὁ Κωνσταντῖνος Κατσίφας, ἔπεσε νεκρὸς ἀπὸ τὰ πυρὰ τῶν εἰδικῶν δυνάμεων τῆς ἀλβανικῆς ἀστυνομίας. Οἱ συνθῆκες τοῦ θανάτου του εἶναι πρὸς στιγμήν, ἀδιευκρίνιστες. Παραμένει αἴνιγμα τὸ γιατί τὰ ἀλβανικὰ ΜΜΕ «ἀποκαλύπτουν» τὸ ὅτι ὁ Κατσίφας φώναξε λίγο πρὶν σκοτωθεῖ, «Ζήτω ἡ Ἑλλάδα», «Ζήτω ὁ ἑλληνισμός». Τὴν ἴδια ὥρα ἄλλες πηγὲς ἀναφέρουν πὼς ὁ Κατσίφας, ποὺ κρυβόταν στὴ δεξαμενὴ τοῦ νεροῦ τοῦ χωριοῦ Βουλιαράτες, εἶχε ἤδη παραδοθεῖ πρὶν ἐκτελεστεῖ.

Ὁ ὑπήκοος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας β/Ἠπειρώτης Κωνσταντῖνος Κατσίφας ἔπεσε νεκρὸς ἀπὸ τὰ πυρὰ τῶν Ἀλβανικῶν εἰδικῶν δυνάμεων «RENEA» στὸ χωριό του, στοὺς Βουλιαράτες τοῦ Μειονοτικοῦ Δήμου Δρόπολης στὴν Βόρειο Ἤπειρο. Ὁ Κωνσταντῖνος δέχθηκε δύο θανατηφόρα πυρὰ ἕνα στὸ κεφάλι καὶ ἕνα στὸ στῆθος. Ἐξέφραζε ἀνοιχτὰ τὶς ἀπόψεις του περὶ τοῦ...
δικαιώματος τῶν β/Ἠπειρωτῶν γιὰ Αὐτοδιάθεση - Ἕνωση μὲ τὸ ἑλλαδικὸ κράτος, τόσο στὶς καθημερινές του συζητήσεις, ὅσο καὶ στὰ μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης – γι΄ αυτὸ ἀποτελοῦσε τὸν "εὔκολο" στόχο.

Τὸ κλίμα στὸν χῶρο τῶν β/Ἠπειρωτῶν εἶναι ἤδη βεβαρυμμένο. Στὴν δολοφονία τοῦ Ἀριστοτέλη Γκούμα στὴ Χιμάρα προστίθενται οἱ προσπάθειες σφετερισμοῦ τῶν κτημάτων τῶν Ἑλλήνων, οἱ ἐκβιασμοί, οἱ ἀπολύσεις, οἱ ξυλοδαρμοί, οἱ ἀπειλές, οἱ προσβολὲς κατὰ τῆς σημαίας, ἡ συνεχὴς διαστρέβλωση ἱστορίας μας, οἱ διαρκεῖς ἐποικισμοί, ἡ ἐπιμονὴ τῆς ἀλβανικῆς κυβέρνησης νὰ μὴν ἀποδίδει τὰ δικαιώματα στὸν ἑλληνισμὸ ποὺ περιγράφονται στὶς διεθνεῖς συνθῆκες ποὺ ὑπέγραψε ἡ ἴδια ἕως καὶ ἡ κράτηση πρὶν λίγες μέρες στὴν Κακαβιὰ Χιμαραίου ποὺ δραστηριοποιεῖται στὴν διεκδίκηση τῶν δικαιωμάτων.

Ὁ ἐκλιπὼν σημαιοστόλισε τοὺς Βουλιαράτες ἐν ὄψει τῆς ἐθνικῆς ἐπετείου. Ἡ ὑποστολὴ τοῦ ἐθνικοῦ μας συμβόλου ἀπὸ ἐκπρόσωπο τῶν δυνάμεων τῆς τάξης, πιθανὸν νὰ ἦταν ἡ ἀφορμὴ γιὰ νὰ ξεδιπλωθεῖ μία προβοκάτσια. Οἱ πληροφορίες ἀπὸ τοὺς κατοίκους τοῦ χωριοῦ εἶναι (προφανῶς) ἀκόμα συγκεχυμένες. Ἀναφέρεται πὼς ἀστυνομικὸς ἀπείλησε μὲ τὸ ὅπλο του τὸν ἐκλιπόντα, ἀμφισβητεῖται τὸ κατὰ πόσο τὸ θύμα πυροβόλησε στοχευμένα κατὰ τῶν ἀστυνομικῶν, ἀκόμα καὶ τὸ ἂν πυροβόλησε καν:

- Οἱ φωτογραφίες μὲ τὸ αὐτοκίνητο τῆς ἀστυνομίας ποὺ ἔφερε ὀπὴ στὴν ἀριστερὴ πλευρά, παρουσιάστηκε ἀρκετὲς ὧρες ἀργότερα καὶ ἐνῶ οἱ ἀλβανοὶ δημοσιογράφοι βρίσκονταν ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ στὸ χωριὸ καλύπτοντας τὶς ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις γιὰ τὴν ἐπέτειο τοῦ ΟΧΙ.

- Ἂν υἱοθετηθοῦν τὰ λεγόμενα τῆς ἀλβανικῆς πλευρᾶς, παραμένει ἀνεξήγητο τὸ γιατί ἔπρεπε γιὰ ἕνα μικρῆς σημασίας περιστατικὸ νὰ ἐπιληφθοῦν οἱ εἰδικὲς δυνάμεις τῆς ἀστυνομίας καὶ ὄχι ἡ ἀστυνομία τοῦ Ἀργυροκάστρου. Ὅπως ἐπίσης εἶναι καταπληκτικὸ τὸ πόσο γρήγορα ἐμφανίστηκαν αὐτοὶ οἱ ἄνδρες τῶν εἰδικῶν δυνάμεων μαζὶ μὲ δύο ἑλικόπτερα καὶ ἕνα ντρόουν.



Κάποτε μια κυρία ρώτησε τον πνευματικό της, αν θα ήταν αμαρτία να φοράει ψηλά τακούνια...



Κάποτε μια κυρία ρώτησε τον πνευματικό της,
αν θα ήταν αμαρτία να φοράει ψηλά τακούνια,
για να έχει "αέρα", στο περπάτημα της...

- Φόρεσέ τα, της είπε με νόημα ο πνευματικός ,
πρόσεξε όμως ''μην πέσεις''...

(Σε έπαρση, σε ανθρωπαρέσκεια, σε φιλαυτία, μην πέσεις σε αμάρτημα θανάσιμο, απο εκείνα που πονούν μετά, πιο πολύ απο την πτώση στίς σκάλες...)


Πηγή: Η καλή μου αδερφούλα Ελένη

Συνάντηση με τον προσωπικό Θεό

Βλέποντας πρόσωπο με πρόσωπο τον Προσωπικό Θεό κάθομαι στην κλίνη μου, όλη την ώρα βρισκόμενος πέραν του κόσμου τούτου. Μέσα στο κελί μου, Τον βλέπω να είναι παρών, Εκείνον που είναι πέραν του κόσμου.

Τον βλέπω και μιλάω μαζί Του. Τολμώ να πω ότι Τον αγαπώ και Εκείνος, με τη σειρά του, με αγαπά. Τρέφομαι μόνο και μόνο από αυτήν την ενατένιση. Νιώθοντας ένα μαζί Του, βρίσκομαι στα ουράνια. Αυτό είναι αλήθεια, το ξέρω.

Όμως το που βρίσκεται το σώμα μου δεν το γνωρίζω. Ξέρω ότι ο Ένας που παραμένει αμετακίνητος, κατεβαίνει. Ξέρω ότι ο Ένας που είναι ξεχωριστός από όλα τα άλλα πλάσματα με κρατάει μέσα Του και με κρύβει στην αγκαλιά Του και τότε είναι που βρίσκω τον εαυτό μου έξω από ολόκληρο τον κόσμο.

Ωστόσο με τη σειρά μου, παρόλο που δεν μπορώ να προσδιορίσω τον εαυτό μου μέσα στον κόσμο, βλέπω μέσα μου τόσο απόλυτα τον Δημιουργό του κόσμου.

Ξέρω ότι δεν θα πεθάνω όσο βρίσκομαι μέσα στην ζωή: ολόκληρη η ζωή ξεχειλίζει από μέσα μου. Εκείνος υπάρχει μέσα στην καρδιά μου, όμως Εκείνος παραμένει ταυτόχρονα στα ουράνια. Εδώ και εκεί, εξίσου εκτυφλωτικά, Εκείνος αποκαλύπτει τον Εαυτό Του σε έμενα,

Πώς μπορεί να γίνονται όλα αυτά; Πώς είναι δυνατόν ακριβώς να το καταλάβω; Πώς θα ήταν δυνατόν να εκφράσω όλα αυτά που αντιλαμβάνομαι και βλέπω; Στ’ αλήθεια, αυτά είναι εμπειρίες που δεν περιγράφονται, εμπειρίες που με τίποτα δεν μπορείς να εκφράσεις.

Αγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος

«Η ΑΓΝΟΙΑ, Η ΛΗΘΗ ΚΑΙ Η ΡΑΘΥΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ» ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ

Η λήθη μας οδηγεί, αναπόφευκτα, στην άγνοια.

Η ραθυμία (η πνευματική τεμπελιά) μας οδηγεί στο να ξεχάσουμε ό,τι ξέρουμε, δηλ. πάλι στη λήθη και ως επακολούθημα, στο πρώτο στάδιο της άγνοιας.

Μετά, την ποίμανση της ψυχής μας αναλαμβάνει ο «αρχηγός», που δε δίστασε να πειράξει τον ίδιο τον δημιουργό του. Φανταστείτε πόσο ευάλωτοι είμαστε εμείς που και δικαιώματα δίνουμε και άγνοια των Γραφών έχουμε.

Ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως λέει ότι: 

«Μετά ο Κύριος δεν έκανε διάλογο με τον αρχηγό και αποχώρησε», αφού πρώτα τον αποστόμωσε κατά τας γραφάς.

Να λοιπόν, ο τρόπος με τον οποίον μπορούμε να κατατροπώσουμε αυτόν που βρυχάται ως λέων προσπαθώντας ακατάπαυστα να μας καταβροχθίσει.

Εύκολα συνεπώς, ευρισκόμενοι σε λήθη και άγνοια δίνουμε το δικαίωμα σε «ξένους», επιτρέποντας την είσοδό τους αλλαχόθεν.

Είμαστε υπεύθυνοι και γι’ αυτό, διότι μετά επακολουθεί η σφαγή.

Βλέπετε αδελφοί μου πόσο ζημιώνει την ψυχή μας το να ξεχνάμε;… και τον εαυτό μας θέτουμε σε κίνδυνο και στους αδελφούς μας στερούμε τη βοήθεια.

Ο ίδιος ο Κύριος μας είπε:

«Να τρώγομεν το σώμα Του και να πίνομεν το αίμα Του προς ανάμνησιν Αυτού και ζωήν αιώνιον», (και προς ανάμνηση) των πάντων που προείρηκε και που συνέβησαν τότε και που εμείς υποχρεούμεθα ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί να θυμόμαστε (να μνημονεύουμε), κρατώντας τα, απαρασάλευτα, όπως έχουμε άλλωστε εντολή, ώστε να μη παραδοθεί ο Λόγος στη λήθη.

Μπορούμε, αδελφοί μου, να ξεχάσουμε τη Σταύρωση του Ιησού Χριστού μας, το μαρτύριο και τους διωγμούς που υπέμεινε;

Όχι βέβαια!

Αυτά είναι σωτηριώδη που οικοδομούν την Πίστη μας.

Πώς επομένως, είναι δυνατόν να λησμονήσουμε τη δεύτερη και τελευταία επίσημη προδοσία και σταύρωση του Ιησού Χριστού μας, που έγινε τον Ιούνιο του 2016 στο Κολυμπάρι Κρήτης κατά τη διεξαγωγή της ληστρικής ψευδοσυνόδου που οργανώθηκε μεθοδικά από τους νέους Άννες, Καϊάφες και άρχοντες της συναγωγής, όπως και τότε;

Πώς μπορεί να λησμονηθεί ότι η προδοσία έγινε από τους υποτιθέμενους «ορθόδοξους χριστιανούς»;

Πώς είναι δυνατόν να λησμονηθεί τέτοια εγκληματική πράξη κατά της Εκκλησίας του Χριστού, αναδεικνύοντας και άλλες «εκκλησίες» και θρησκείες προς σωτηρία μας;

Μετά από 2000 χρόνια κατήχησης και γνώση Θεού, αποφάσισαν ορισμένοι «αρχιερείς» ότι κάποιες Εντολές του Θεού είναι προσωρινές, οι Κανόνες της Εκκλησίας μας «τείχη του αίσχους» και οι Άγιοι Απόστολοι που πρώτοι συνέταξαν τους Κανόνες είναι «θύματα του αρχεκάκου όφεως.»

Έτσι λένε οι διεστραμμένοι-αιρετικοί, τα όργανα του ΑΝΤΙ-χρίστου.

Αν τότε διέπραξαν τη Σταύρωση, οι σφαγείς Εβραίοι και εκτελεστές Ρωμαίοι, χύνοντας το Αίμα Του χάμω, υποκρινόμενοι την άγνοια, μη φανταζόμενοι τον Θεό απλό και ταπεινό, υπακούοντας στον «πατέρα» από τον οποίον κατάγονται και όχι στον Αβραάμ και στις εντολές που παρέλαβαν «ου φονεύσεις», τώρα που όλα έχουν χιλιο-ειπωθεί, ερμηνευθεί και αποδειχθεί με θαυμαστά γεγονότα,τι δεν κατανοούν οι βλασφημούντες τις Εντολές και τους Κανόνες της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας;

Πώς τυγχάνει να είναι όλοι αυτοί «αρχιερείς», όπως και τότε;

Δεν παραλείπονται, βεβαίως και όσοι τους ακολουθούν, φοβούμενοι μη χάσουν τη βολή τους (τη συναγωγή). Ακριβώς το ίδιο ….οι Εβραίοι διατάζουν, οι παπικοί (Ρωμαίοι) εκτελούν και οι άβουλοι-δειλοί ακολουθούν.

H ιστορία επαναλαμβάνεται για δεύτερη φορά, αλλά και για τελευταία, όπως ο ίδιος ο Κύριος μας το είπε «Ιδού κάνω την τελευταία προσπάθεια να σας σώσω..»

Τότε επικαλούνταν πως δεν γνώριζαν, τώρα που γνωρίζουν επικαλούνται την δήθεν αγάπη για όλον τον κόσμο!

Δεν περισσεύει όμως, ελάχιστη για τους Ορθοδόξους τους οποίους και διώκουν.

Αν οι νόμοι το επέτρεπαν θα προχωρούσαν οι αντίπαλοι της Αλήθειας και παραπέρα…

Τότε για να υποβαθμίσουν και να ξεχάσουν το έγκλημα, ισχυρίστηκαν πως δεν ήταν Υιός Θεού (φθηνή δικαιολογία που δεν τους αθωώνει βάσει της Εντολής που παρέλαβαν «ου φονεύσεις»), τον οποίον Θεόν (Μεσσία) Τον περιμένουν ακόμα με δόξες, προς κατάκτηση της οικουμένης. Το τραγικό είναι ότι τους συμπαρίστανται κάποιοι που υποτίθεται γνώρισαν τον Ιησού Χριστό, με την κλήση που τους έκανε!

Τώρα για να αποσπάσουν την προσοχή των πιστών και να υποβαθμίσουν το έγκλημα, ισχυρίζονται πως ήταν κάτι ασήμαντο …στην ψευδοσύνοδο που δεν το δέχθηκε ο πιστός λαός (αν το δεχόταν θα ήταν και ικανοποιημένοι για το κατόρθωμά τους οι «σοφοί» της εποχής, τέτοια ποίμανση κάνουν), συνεπώς δεν χρειάζεται να το αναμοχλεύουμε ενθυμούμενοι το γεγονός ανασύροντας φαντάσματα του παρελθόντος.

Δείτε την πανουργία του διαβόλου: ο μισάνθρωπος θέλει τώρα που πέτυχε μέρος του σχεδίου του στην ψευδοσύνοδο Κρήτης (το πρώτο στάδιο δηλ.) να ξεχαστεί το θέμα, έτσι τον συμφέρει, δεδομένου ότι έκανε αυτά που ήθελε εφαρμόζοντάς τα μάλιστα τάχιστα, μέσω των οργάνων του.

Γιατί άλλωστε να ασχολείται περαιτέρω με την ψευδοσύνοδο, με αυτό δηλ. που τον εκθέτει; Τώρα πια έχει ως στόχο το δεύτερο στάδιο του σχεδίου, την ΠΑΝ-θρησκεία, την οποία διαφημίζουν τα όργανά του που τους υποβάλλει να κηρύττουν ότι:

«Αφού η ψευδοσύνοδος δεν έγινε αποδεκτή από τους πιστούς είναι πια ένα περασμένο γεγονός που θα εξετασθεί ενδεχομένως στο μέλλον κατόπιν παραχώρησης Θεού και που πρέπει τώρα να λησμονήσουμε. Επίσης,πρέπει η εκκλησία να ανοίξει την αγκαλιά της προς όλους, χωρίς διακρίσεις.»

Τόσο καιρό δηλαδή, ζούσαν με την ιδέα ότι η εκκλησία είχε κλείσει την αγκαλιά της.
Μη γένοιτο!

Απλά, λόγω πλάνης δεν κατανοούν ότι ο υιός πήγε στον Πατέρα, ο Υιός παρακαλάει τον Πατέρα, ο Υιός ακούει πρώτα τον Πατέρα και κατόπιν ο Πατέρας παραχωρεί στον Υιόν.

Διαφορετικά δεν υπάρχει λόγος μετάνοιας. Σ’αυτό ευελπιστούν οι αμετανόητοι, σωτηρία χωρίς μετάνοια.

Έχουν πλανηθεί και ας κατέχουν πτυχία και γλώσσες.Το ασυγχώρητο προς θάνατο είναι η προσπάθειά τους να τους ακολουθήσουν και άλλες ψυχές στη διεστραμμένη διδασκαλία τους.

Η απάντηση σε όσους λένε αυτά, είναι πως:

Ναι η Στρατευομένη Εκκλησία δεν δέχτηκε την ψευδοσύνοδο, παρόλ’αυτά, την αγνόησαν κάνοντας μάλιστα πλήρη εφαρμογή των παναιρετικών ψηφισμάτων. (βλέπε διωγμούς Ορθοδόξων Πατέρων και μοναχών, όπως και εφαρμογή νέων θρησκευτικών κ.ά.πολλά). Οι αποδείξεις κραυγάζουν.

Η διοικούσα εκκλησία υπέγραψε στην ΨΕΥΔΟσύνοδο, αποδεχόμενη τα ΠΑΝαιρετικά κείμενα και απάντησε μετά από έξι μήνες ενημερώνοντας τους Πιστούς (το Λαό) με το κατάπτυστο κείμενο («Προς το λαό»), αναδεικνύοντας γυμνή τη κεφαλή τα ΠΑΝαιρετικά φρονήματά της.

Πολλοί περιμένουν επέμβαση Θεού χωρίς ανάλογη αντίδραση και καταδίκη όσων συνέβησαν και συμβαίνουν.

Μα όταν στρέφουμε τα νώτα μας στο Θεό, μη μένοντας ενωμένοι μαζί Του, δε γνωρίζουμε ότι και ο Θεός δεν είναι μαζί μας;Ότι θα επέμβει μόνο για το «κλάδεμα» ενδυναμώνοντας την άμπελον;

Περιμένουμε δηλαδή τη βοήθεια του Θεού, χωρίς τη δική μας έμπρακτη προαίρεση;

Μία φατρία, μία σέκτα στην κυριολεξία κάνει ό,τι θέλει αποδίδοντας μάλιστα αυτούς τους χαρακτηρισμούς σε όσους θέλουν ΑΜΟΛΥΝΤΗ την Πίστη τους μακριά από τους αιρετικούς, μη δεχόμενοι το κοινό ποτήριον. (Βλέπουμε ξεκάθαρα να λένε το άσπρο –μαύρο και το αντίθετο, κινούμενοι ιδιοτελώς).

Θα έπρεπε επομένως να ξεσηκωθούν όλοι αυτοί που έχουν κληθεί να υπερασπίζουν τα Ιερά και Όσια της Εκκλησίας μας και όχι να ασχολούνται με τα εκτός του οίκου τους.

Είναι όμως δυνατόν να αντιδράσουν και να διαφωνήσουν εκείνοι οι οποίοι υπέγραψαν στην ψευδο-σύνοδο καθώς και οι υποστηρικτές αυτών;

Είναι δυνατόν να καταδικάσουν τον εαυτό τους;

Αφού λοιπόν πονηρέ δούλε, βλέπεις οφθαλμοφανώς την προπαρασκευή της προσωπικής έλευσης του ΑΝΤΙ-χρίστου, γιατί αναπαύεσαι σαν «δεύτερος καταστροφέας» (Ιερ.Χρυσοστ.) την στιγμή που διαδραματίζονται ενώπιόν σου οι σφαγές των προβάτων; Απαιτείς μάλιστα, έντεχνα από τους Ορθοδόξους Χριστιανούς να λησμονήσουν την ψευδοσύνοδο, αγνοώντας τις ψυχές που χάνονται στην ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ του ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ.

Θαυμάζουμε τον Μέγα Αντώνιο αλλά δεν του ομοιάζουμε ντυμένοι σε μέρος υψηλό να μας βλέπουν οι αιρετικοί διώκτες,δίνοντας μάλιστα κουράγιο στους διωκόμενους αγωνιστές.
Εάν συμπεριφερόμαστε δειλά τώρα, που θα κρυβόμασταν αν οι διωγμοί ήταν όπως τότε;

Ο ίδιος ο Βαρθολομαίος σε ομιλία του έχει πει ότι: «Το μεγάλο του όνειρο και στόχος του είναι να ενώσει τις «εκκλησίες». Όχι όμως και δια της μετάνοιας των αιρετικών.

Άλλοτε πάλι είπε ότι: «Η διαδικασία της ένωσης πρέπει να γίνει σιγά –σιγά διότι θα έχει μεγαλύτερη επιτυχία» υπονοώντας τη λήθη των χριστιανών.Δεν ενδιαφέρεται ουσιαστικά για ένωση,αφού τον αφήνει αδιάφορο η προϋπόθεση μετάνοιας των αποκομμένων αιρετικών.Αυτός εκτελεί διαταγές.Αυτό που τον απασχολεί είναι να φέρει διαιρέσεις,σκάνδαλα και σχίσματα στην Ορθοδοξία. Φυσικά ως «ξένος» αδιαφορεί για το: «Ούτε το αίμα μαρτυρίου δεν ξεπλένει αυτόν που σχίζει την εκκλησία». Κάποιοι αρχιερείς δε, ακόμα να καταλάβουν τι πρεσβεύει ο ψευτοπατριάρχης και για ποιον σκοπό τον ενθρόνισαν οι αντίχριστοι, όπως και τους πρηγούμενους. Και αντί να σηκώσουν τείχος στην επικοινωνία με αυτόν λόγω των ΠΑΝαιρετικών φρονημάτων του, ασχολούνται με τα περί βίου αυτού μνημονεύοντάς τον κιόλας περί ορθοτόμησης του λόγου της Αληθείας.

Μέχρι χθες έλεγαν ότι σχίζουν την Εκκλησία οι αποτειχισμένοι,τώρα που αρχίζουν να αντιλαμβάνονται σιγά-σιγά και σκέπτονται τη διακοπή μνημοσύνου, θα πουν το ίδιο για τους εαυτούς τους,ότι σχίζουν την Εκκλησία;

Βλέπετε αδελφοί μου ότι θέλουν να έχουν πάντα τον τελευταίο λόγο,αδιαφορώντας αν ο λόγος τους αντιπροσωπεύει την αλήθεια.Δεν εφαρμόζουν αυτά που ο Κύριος μας έχει προείπει να τηρούμε ανά πάσα στιγμή και ώρα,αυτά που μπορεί να τα πρεσβεύει ακόμα και ένας απλός μοναχός.

«Αλλ’ εμένα δεν με ενδιαφέρουν εκείνοι,ένα μόνον με ενδιαφέρει,το να πιστεύσης συ,διότι είναι προτιμότερος ένας που εκτελεί το θέλημα του Κυρίου, παρά οι μύριοι παράνομοι..»
(Ιωανν.Χρυς.ΟΜΙΛΙΑ ΝΘ’ 9,34-10,13 σελ.93 ΕΠΕ)

Είπε, στον μη έχοντα οφθαλμούς όταν αποκατέστησε την ατέλεια, προς Δόξα Θεού αποκαλύπτοντας εις αυτόν την θεότητα.

Όταν τους λες την Αλήθεια,δεν την κατανοούν,πρέπει να την πουν οι ίδιοι για να την θεωρήσουν αλήθεια. Κάθε φορά που ομιλούν νομίζουν ότι λένε την αλήθεια, η οποία είναι πολύ μακριά από κάποιους.

Αυτός είναι ο λόγος που τόσα χρόνια βλέπουν και δεν επεμβαίνουν.

Βλέπουν την επέλαση του οικουμενισμού και δεν σώζουν τα πρόβατα από τη σφαγή, δεν τα ενημερώνουν. Συντάσσονται ταυτόχρονα με τον κάθε σφαγέα λέγοντας ότι ορθοτομεί τον λόγο της Αληθείας, δηλαδή ΟΡΘΩΣ πράττει και σφάζει τα πρόβατα… ο κάθε Βαρθολομαίος και Ιερώνυμος.

Μνημονεύοντας δε τους αιρετικούς «μιμούνται την πίστη και την ενάρετη ζωή τους», δηλαδή τις σφαγές.

Αυτό ακριβώς σημαίνει μνημονεύω κατά τον Απόστ. Παύλο.

Ήξερε ο Ιερ.Χρυσόστομος στην συγκλονιστική ομιλία του ερμηνεύοντας το: 
«Εγώ είμαι ο Ποιμήν ο καλός…» όταν «ανέφερε δύο καταστροφείς, ένα τον κλέπτην, που σφάζει και αρπάζει τα πρόβατα (τον Βαρθολομαίο δηλ. και τους συν αυτώ), άλλον δε εκείνον που δεν κάμνει μεν τίποτα από αυτά, βλέπων όμως να γίνωνται αυτά δεν στρέφεται εναντίον του καταστροφέως, ούτε τον εμποδίζει…». 
(ΟΜΙΛΙΑ Ξ’ Ιω. 10,14-21 σελ.117 ΕΠΕ) (Διάβαστε ολόκληρη την ομιλία).

Όλοι αυτοί είναι οι ρασοφόροι παρατηρητές που βλέπουν και ανεπίτρεπτα σιωπούν.

Αυτά γίνονται βεβαίως,διότι η Πίστη έχει ξεφτύσει,ως εκ τούτου ο φόβος έχει κυριαρχήσει, το ανδρείο ομολογιακό φρόνημα έχει ασθενήσει και οι υποκριτές δεν ομολογούν ότι φοβούνται ή ότι δεν μπορούν να σηκώσουν τέτοιο πνευματικό φορτίο, που σε αυτήν την περίπτωση θα ήταν απαράδεκτοι μεν, ειλικρινείς δε, αλλά λένε καλύπτοντας την ατολμία τους ότι: «περιμένουμε».

Τολμούν μάλιστα να κατηγορούν τους αποτειχισμένους που χρόνια τώρα τους λένε τα ίδια και τα ίδια, υποκινώντας τους «να φύγουν μακράν των αλλοτρίων την φωνήν» σώζοντας ψυχές.

Δεν κατανοούν ότι: «Τον δια της μετανοίας εναγκαλίσθει..»

Δεν πήγε ο Κύριος να τον βρει.Ο άσωτος αμαρτωλός πήγε προς αυτόν.Τα διδάσκουν αλλά δεν τα κατανοούν.Όταν είπε : «Δεύτε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς», θέλει περαιτέρω ερμηνεία;

Δεν είπε να καθήσετε εκεί που είστε στο βόρβορο των αμαρτιών, αμετανόητοι στην πλάνη σας και θα έρθω εγώ προς εσάς, αλλά, ελάτε μετανοημένοι με τη θέλησή σας εσείς προς εμένα.

Όταν οι αρνητές του λόγου πηγαίνουν οι ίδιοι προς τους πάσης φύσεως αμετανόητους αιρετικούς, κάνουν το θέλημα του Θεού;

Κάνουν αυτό που τους έχει πει ο Κύριος; Τον ακολουθούν μιμούμενοι τον Λόγο Του; 
’Η κάνουν το δικό τους θέλημα;

Η οικονομία είχε ήδη καταχραστεί παράφορα και πριν την ΨΕΥΔΟσύνοδο. 
Ειδικά μετά την ψευδοσύνοδο δεν υπάρχει καμία δικαιολογία.

Γιατί είναι πονηροί και όργανα του διαβόλου όλοι αυτοί;

1ον Διότι άλλα έλεγαν στη θεωρία μέχρι πρότινος και άλλα, τα εντελώς αντίθετα λένε και κάνουν στην πράξη τώρα.

2ον Την όποια πίστη έχουν δεν την κρατούν για τον εαυτό τους,αλλά ποιμαίνουν ΑΝΑΞΙΩΣ αδύναμες ψυχές διδάσκοντας ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΑ.

3ον Είναι πνεύματα αντιλογίας διότι υποστηρίζουν το δικό τους θέλημα ερχόμενοι σε πλήρη αντίλογο με τον Λόγο του Θεού, απαξιώνοντας τα απαρασάλευτα των Εντολών και Κανόνων, όπως ακριβώς έκανε κάποτε ο πατέρας εκ του οποίου κατάγονται.

Για την ακρίβεια, ο ίδιος ο Θεός, οι Άγιοι Απόστολοι και όλοι οι Άγιοι μας λένε: «Πρέπει γαρ τους αιρετικούς να μισούμεν και να αποστρεφώμεθα, αλλ’ όχι ποτέ και να συμπροσευχώμεθα με αυτούς …» (Κανών ΜΕ’των Αγ.Αποστόλων, σελ.50-Πηδ.)&(Κανών ΞΕ’ των Αγ.Αποστόλων,σελ.84)

Οι αντίθετοι της Αλήθειας λένε: «Να αγαπάμε, να συναναστρεφόμαστε, να συλλειτουργούμε και να κοινωνάμε με τους αιρετικούς» τους ΕΧΘΡΟΥΣ δηλ. του Χριστού μας, σταυρώνοντας και χύνοντας το αίμα Του χάμω συνεχώς. Σε τέτοια διαστροφή έχουν φτάσει!!

4ον Είναι πονηροί διότι με πανουργία προσπαθούν να υποβαθμίσουν την ψευδοσύνοδο στα μάτια των Ορθοδόξων τη στιγμή μάλιστα που τα ψηφίσματά τους εφαρμόζονται εις βάρος των Ορθοδόξων Χριστιανών, αφήνοντάς τους παντελώς αδιάφορους για το που την κεφαλήν κλίναι, ο κάθε ηλικιωμένος διωκόμενος ΟΡΘΟδοξος ασκητής.

5ον Τέλος είναι παναιρετικοί. Ναι, κατέληξαν δυστυχώς παναιρετικοί, αυτή είναι η πραγματικότητα.

Ο Μέγας Βασίλειος μας το αποδεικνύει στο Πηδάλιο λέγοντάς μας: 

«Αιρετικός είναι, κάθε ένας όπου ή κατ’ευθείαν, ή πλαγίως πλανάται περί τι των άρθρων της Πίστεως.» Και αλλού: 

«Το επί δόγμασιν είτε μικροίς ,είτε μεγάλοις,αμαρτάνειν,ταυτόν εστί εξ’αμφοτέρων γαρ ο Νόμος του Θεού αθετείται.»

Και πάλι: «και το παρεκκλίναι μικρόν, αμαρτείν εστίν αμαρτίαν την προς θάνατον.» Επίσης 

«Αιρετικός εστί,και τοις των αιρετικών υπόκειται νόμοις ο μικρόν γουν τι της Ορθής Πίστεως παρεκκλίνων.»(ΠΗΔ.Α’Κανών Μεγ.Βασιλείου σελ.588-589)

Εσείς τώρα βγάλτε τα συμπεράσματά σας για το τι είναι όλοι αυτοί που υποστηρίζουν την ψευδοσύνοδο Κρήτης, αφού κατέλησαν όχι κάτι μικρό αλλά, όλους τους κανόνες και εντολές της Εκκλησίας μας αφού ενώθηκαν με τους πάσης φύσεως καταδικασμένους αιρετικούς.

Είναι αυτά για να τα λησμονήσει ο Ορθόδοξος Χριστιανός ή πρέπει να τα θυμάται συνεχώς προς προφύλαξη;

Είναι να λυπάται κανείς για το κατάντημα κάποιων, «που ενώ είχαν λουσθεί και καθαρισθεί ξανακυλίστηκαν στη λάσπη και έγιναν πιο ακάθαρτοι.»

«Ητο καλύτερον γι’αυτούς να μη είχαν γνωρίσει τον χριστιανισμόν παρά αφού τον εγνώρισαν να..απομακρυνθούν από την παραδοθείσαν εις αυτούς Αγίαν Εντολήν..» (Β’Πετρ.21-22)

Ας κατανοήσουμε εν κατακλείδι ότι η ΨΕΥΔΟσύνοδος καταγράφηκε, για την ακρίβεια οι ίδιοι οι ανάξιοι την κατέγραψαν, και θα μείνει στην ιστορία ως η μεγαλύτερη και πονηρότερη προδοσία της Εκκλησίας του Χριστού.

Επίσης ας βάλουμε καλά στο νου μας ότι θα σταματήσουν να μιλάνε οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί γι’ αυτήν, όχι όμως και να την ξεχάσουν, μόνο όταν απομακρυνθούν οι «ξένοι» και απόβλητοι σφαγείς των ψυχών, μέσα από την ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ, ΑΓΙΑ, ΚΑΘΟΛΙΚΗ και ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ του ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ, οι οποίοι μολύνουν ως διεφθαρμένοι-αιρετικοί την Ορθόδοξη Πίστη που οικοδομείται από τις αγαθές ψυχές. 

«(…) Έτσι δε και σεις δεν εμβήκατε εις τον δρόμον αυτόν, που θα σας έφερεν εις τον Χριστόν και εις την Βασιλείαν Του, αλλά και εκείνους, που ήθελαν και προσεπάθουν να έμβουν τους ημποδίσατε».(ΛΟΥΚ.ΙΑ’52)

Όσο οι κλέφτες και οι δεύτεροι καταστροφείς (ως παρατηρητές της σφαγής) βρίσκονται ανάμεσα στους Ορθοδόξους Χριστιανούς διαβάλλοντάς τους, σπέρνοντας αιρετικά ζιζάνια, και όσο τα παναιρετικά θέματα της ΨΕΥΔΟσυνόδου και η ίδια η ΨΕΥΔΟσύνοδος δεν καταδικάζονται κανονικώς από τη Διοικούσα Εκκλησία τόσο οι φωνές των Πιστών θα εντείνονται «σημαδεύοντας τους ξένους» προς προφύλαξη των αδελφών πιστών (Απ.Παύλου).

Άλλοι πάλι μιλάνε για αγάπη, που είναι όπως λένε, ο ίδιος ο Θεός και που πρέπει να δείχνουμε προς όλους, αλλοθρήσκους, αθέους, αιρετικούς και σατανιστές, λες και οι Ορθόδοξοι δεν επιθυμούν την ΜΕΤΑΝΟΙΑ τους και την επαναφορά τους στην ποίμνη.

Επειδή όμως πολλοί έχουν ΠΑΡΑ-μορφωθεί, μη κατανοώντας ποια είναι η μεγαλύτερη αγάπη κατά τον ίδιο τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, γραμμένο απλά σε μία φράση, ας το κατανοήσουν διαβάζοντας τις τέσσερις εκατοντάδες κεφάλαια περί αγάπης του Αγ. Μάξιμου του Ομολογητού(Φιλοκ.Β’σελ.49-102),μήπως και καταλάβουν κάτι, δεδομένου ότι «οι Γραφές είναι και δυσνόητες για να μην υποτιμηθεί ο Λόγος» από τους ΠΑΡΑ-μορφωμένους της νέας εποχής. Ας διαβάσουν πάλι την αρχιερατική προσευχή του Ιησού μας, να θυμηθούν το: «ου περί του κόσμου ερωτώ» και για ποιους προσευχήθηκε, προκειμένου να γίνουμε όλοι ένα «ίνα πάντες εν ώσι».

Μετά ίσως καταλάβουν ποιών τα σχέδια εξυπηρετούν και εννοήσουν τον τρόπο με τον οποίον ο ΑΝΤΙ-χριστος τους παγίδευσε, τους έδεσε και τους σύρει περιγελώντας υπαγορεύοντάς τους να λένε ψέματα ενώπιον του Ιερού Θυσιαστηρίου περί ορθοτόμησης του Λόγου της Αληθείας, πείθοντάς τους ταυτόχρονα για κοινό ποτήριον μετά των απόβλητων αιρετικών.

Τους κατάφερε να λένε το «ναι» .. «ου» και το «ου»… «ναι», το δε περισσόν τούτων (αγαπολογίες και ακατανόητα) δεν είναι εκ του πονηρού, κατά την άποψή τους.

Όσο για τις κόκκινες γραμμές ας ανοίξουν τους οφθαλμούς τους, όσοι θέλουν, και ας δουν τα σύνορα, τα όρια και την τάφρο που άνοιξε ο Κύριος ασφαλίζοντας την άμπελον πριν φύγει και την εμπιστευτεί σε δούλους γεωργούς, που δυστυχώς αποδείχθηκαν ανάξιοι και που ψάχνουν τα όρια εδώ και 2000 χρόνια και ακόμα να τα βρουν.

Έτσι εννόησαν οι «σοφοί» της εποχής το Ευαγγέλιο του Θεού.

Ανέκαθεν οι αιρέσεις, τα σχίσματα και οι κακοδοξίες προέκυπταν από αυτούς, διότι έβαζαν πρώτα το δικό τους θέλημα εμπιστευόμενοι τις γνώσεις τους και όχι το Άγιο Πνεύμα, τον Λόγο του Θεού.

Επαληθεύοντας τα λόγια του Αγ. Ισαάκ του Σύρου, «επόμενο ήταν συνεπώς, να πέσουν στην οίηση και ως επακολούθημα στην πλάνη, καταλήγοντας αιρετικοί.»

Αδυνατούν βεβαίως να κατανοήσουν ότι ένωση και κοινό ποτήριον με τους αιρετικούς δεν επιτυγχάνεται, χωρίς την ειλικρινή-καρδιακή τους μετάνοια.

Το είπε ο Θεός, το είπαν οι Απόστολοι, το είπαν όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας. Εμείς απλά το αποδεχόμαστε!

Είδατε ποτέ κάποιον αιρετικό να παραδέχεται πως είναι αιρετικός;

Είδατε ποτέ πλανεμένο να λέει πως είναι πλανεμένος, έως ότου επανέρθει μετανοώντας (αν ο εγωισμός του μαραθεί;)

Όσων ανθρώπων «ο ηγεμόνας (νους-διάνοια)» φρονεί ένωση των αιρέσεων με την Ορθόδοξη –Αγιασμένη Εκκλησία του Χριστού, αποσκοπώντας σε κοινό ποτήριο, αποδίδοντας μάλιστα μυστήρια σε ξένους και απόβλητους, χτυπάει εις τον λίθον επί του οποίου οικοδομήθηκε η Αλήθεια της Πίστεως.

Ο λίθος αυτός, μετά βεβαιότητα, θα συνθλίψει τους άπιστους και ασεβείς, διότι «Πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής».

Το είπε ο Κύριος, ο Θεός του σύμπαντος κόσμου. Ο δε Ιερός Χρυσόστομος «το κλάδεμα των ακάρπων κλημάτων και την απομάκρυνση αυτών εκ της αμπέλου και της ρίζας, που γίνεται από τον αμπελουργό» ερμηνεύει στην ομιλία του ότι σχετίζεται με «την ζωήν των ανθρώπων». (Ομιλία ΟΣΤ’ σελ.459 ΕΠΕ)

(Διαβάστε όλη την ομιλία).

«Το πίπτειν ανθρώπινον

Το εμμένειν δαιμονικόν

Το μετανοείν θείον.» (Ιωαν. Χρυς.)

Αδελφοί μου οι Γραφές επαληθεύονται, οι Προφητείες πραγματοποιούνται, εμείς ας σώσουμε τις ψυχές μας και ό,τι άλλο μπορούμε, χωρίς να λησμονήσουμε το παραμικρό από αυτά που παραλάβαμε.

Δεν ξεχνώ τίποτα από την ιστορία μου, πόσο μάλλον από την Εκκλησία μου, πάντα με τη βοήθεια του Θεού που Του ανήκουν τα πάντα και η Τιμή και η Δόξα εις τους αιώνας!

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ,ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ και ΤΗΣ Ν.Τ.Π.


Με εν Χριστώ αγάπη και ενδιαφέρον 

Γεώργιος Φλώρος


Πράξη ωριμότητας...



Μονάχα ένας άνθρωπος που έχει πνευματική ωριμότητα καθώς και μια ψυχολογική ενηλικίωση, μπορεί να βλέπει τα λάθη του δίχως να τα φοβάται και συγχρόνως να μετανοεί γι’ αυτά, αναλαμβάνοντας την ευθύνη ενώπιον του Θεού, του εαυτού του και του άλλου. Γιατί η μετάνοια εκτός των άλλων, είναι και μια βαθιά πράξη ωριμότητας.

Οι άνθρωποι του περιθωρίου και οι ''τελειωμένοι'' θα μας σπρώξουν στον Παράδεισο!



Περπατουσα στην παραλια της Θεσσαλονικης απογευμα προς βραδυ, οταν ενας τοξικομανης με πλησιασε. 

Δε μου ζητησε λεφτα, αλλα με ρωτησε αν μπορουσα να του αγορασω μια ροκα (καλαμποκι) που εψηνε καποιος πιο κατω σε ενα μικρο παγκο που ειχε στησει. 

Τον ρωτησα αν ηθελε και κατι αλλο. Μου ειπε οτι ηθελε να παω να του την αγορασω εγω επειδη χρωστουσε στον καλαμποκα και ισως να μη του εδινε! 

Πηγα και αφου του την εφερα, με ρωτησε αν μπορω να κατσω λιγο μαζι του η αν ντρεπομαι! Του απαντησα οτι θα ντραπω, αν δεν κατσω. 

Τοτε μου ειπε το εξης εκπληκτικο! 

''Φιλε , μακρια απο το Χριστο ετσι καταντας!!! Ομως προσπαθω εδω και καιρο να κοψω τα ναρκωτικα για να μην Τον στεναχωρω!!! 

Δεν ξερω αν θα τα καταφερω, αλλα επειδη μαλλον δε θα ζησω πολυ, θελω οταν θα παω μπροστα Του να εχω να του δειξω τον αγωνα μου μηπως και με λυπηθει!'' 

Ημασταν καπου κοντα στο υψος του Ι.Ναου Κυριλλου και Μεθοδιου. 

Μου λεει........ παω καθε πρωι απεναντι και με κοιτουν ολοι καλα καλα επειδη νομιζουν οτι θελω λεφτα. Ομως εγω πηγαινω μπροστα στην εικονα για να ζητησω βοηθεια να κοψω τα ναρκωτικα. Δεν αναβω κερι επειδη δεν εχω λεφτα να παρω!!!!! (ΦΙΛΟΤΙΜΟ) 

Και καθε βραδυ παλι πηγαινω και λεω...........δεν τα καταφερα συγγνωμη! Ή λεω .......σημερα καπως το παλεψα ευχαριστω!!! 

Εζησα στα λογια αυτου του ανθρωπου στιγμες απο τα συναξαρια!!! 

Του εδωσα κατι λεφτα και του ειπα απο αυριο να πηγαινει στην εκκλησια και να παιρνει κερι αλλα να προσευχεται και για τη δικια μου ψυχη. Με διαβεβαιωσε οτι τα λεφτα δε θα τα χαλασει και οτι θα τα δωσει ολα μαζεμενα εκει για να μην μπαινει στον πειρασμο και τα ξοδεψει, και καθε μερα θα παιρνει 2 κερια. 

Του λεω με λενε Νικο. Μου ειπε οτι δεν ειναι δυσκολο να με θυμαται αφου κανεις δεν καθεται μαζι του και ετσι δεν εχει φιλους και γνωστους. 

Δε ρωτησα πολλα γι αυτον. Δεν ηθελα να νιωσει οτι παραβιαζω την παραξενη ζωη του με την αδιακρισια μου. 

Την ωρα που εφευγα, μου ειπε οτι χαρηκε που εκατσα μαζι του και οτι του εκανε καλο η παρεα. 

Τωρα εσεις που διαβαζεται αυτο κειμενο καταλαβαινετε καλα ποιος απο τους δυο ωφεληθηκε! 

Πριν τη συναντηση μου με αυτον τον ανθρωπο, ειχα σκεψεις οτι ολη μου η ζωη ειναι ενα ζορι και οτι ολο δυσκολιες αντιμετωπιζω.

Πανω που πηγαινε να με παρει απο κατω, ηρθε στο δρομο μου αυτη η ψυχη. 

Πως μετα να μην πω οτι Θεος μας αγαπαει? Πως? 

Πολυ μας αγαπαει............... 

Εν τω μεταξυ μαλλον απο σημερα και για λιγες τουλαχιστον μερες, ενας τοξικομανης προσευχεται και για μενα! 

Να δειτε που οι ανθρωποι του περιθωριου και οι ''τελειωμενοι'' θα μας σπρωξουν στον Παραδεισο! 

Κυριος φωτισμος μου! 

Ευχαριστω για ολα παραξενε φιλε. 

Νικος Β.

Ο Χριστός και η Παναγιά δεν τιμωρούν, αγαπούν....



Ακούμε συχνά κάποιον να λέει. Έκανα αυτό το άσχημο πράγμα και η Παναγιά με τιμώρησε. Άλλος πάλι λέει. Διέπραξα αυτό το κακό και ο Χριστός με τιμώρησε. 
Η ο Άγιος με τιμώρησε.

Πόσο λάθος κάνουμε παιδιά μου. Πόσο μεγάλο λάθος.
Ούτε η Παναγιά τιμωρεί κανέναν, ούτε ο Χριστός μας, ούτε φυσικά και κανένας Άγιος.

Αλήθεια λέω. Γιατί; Γιατί απλούστατα δεν μπορούν να τιμωρήσουν κανέναν παιδιά μου.

Η ενέργεια τους αποτελείται από αγνή και καθαρή αγάπη. Και η αγάπη δεν μπορεί να κάνει κακό. Γιατί; Γιατί απλούστατα δεν μπορεί. Αν κάνει κακό, τότε δεν θα είναι αγάπη.

Και αφού είναι αγνή και καθαρή αγάπη και τίποτα άλλο, δεν μπορεί να κάνει κακό.

Τι συμβαίνει τότε και όταν διαπράξουμε κάτι κακό, μας έρχεται καρπαζιά ένα δυσάρεστο γεγονός, που εμείς μεταφράζουμε σαν τιμωρία από τον Χριστό ή την Παναγία;

Έχετε ακούσει την έκφραση, αυτόν τον πήρε ο διάολος και τον σήκωσε.;

Ε κάτι τέτοιο συμβαίνει. Όσο είμαστε σε αρμονία με την αγάπη του Κυρίου μας, έχουμε σαν ασπίδα αυτή την αγάπη και ο πονηρός δεν μπορεί να μας πειράξει. Εκτός από κάτι μικρές φωνούλες που εμφανίζονται που και που ,δεν μπορεί να μας κάνει κακό. Και καμιά φορά ακόμα και αυτές οι μικρές φωνούλες είναι παιχνίδια του μυαλού μας και δεν έχουν σχέση με τον πονηρό.

Όταν όμως διαπράξουμε ένα σοβαρό αμάρτημα και ειδικά όταν αυτό το αμάρτημα έχει καταστροφικές συνέπειες για κάποιον άλλο, ή έχουμε προσβάλει ή βρίσει τον Θεό και την Παναγία μας, τότε αυτομάτως χάνουμε την αρμονία της αγάπης του Χριστού μας, η ασπίδα προστασίας μας φεύγει από τα χέρια μας και απροστάτευτοι πλέον γινόμαστε έρμαιο στα χέρια του πονηρού, που με μεγάλη του χαρά θα μας περιλάβει για να εκτελέσει αυτό που του δίνει μεγάλη χαρά. Να μας πονέσει .Και εμείς αντί να καταλάβουμε τι συμβαίνει και να τρέξουμε με δάκρυα στα μάτια να επανορθώσουμε ότι μπορούμε και να ξανά βρούμε την προστασία μας στην αγάπη του Κυρίου μας, λέμε με τιμώρησε η Παναγιά η ο Χριστός.

Και ξεκαρδίζεται στα γέλια ο πονηρός.
Όχι παιδιά μου. Ο Χριστός, η Παναγία και οι Άγιοι του Κυρίου δεν τιμωρούν. Αγαπούν.

Και πονούν να μας βλέπουν να υποφέρουμε. Εμείς ανοίγουμε την πόρτα και βγαίνουμε από την περιοχή προστασίας του Κυρίου.
Με εξομολόγηση, ειλικρινή μεταμέλεια και την ευλογία του ιερέα ,μπορούμε να ξαναβρεθούμε σύντομα σε αρμονία πάλι με την αγάπη του Κυρίου μας. Και να είμαστε προστατευμένοι..
Ο καλός θεός και η Παναγιά μας να σας προστατεύουν από κάθε κακό.

Πατήρ Ιωάννης

Μ.Σαλβίνι για την βεβήλωση του Σταυρού στην Λέσβο: «Τι ηλιθιότητα, κοινωνία που κόβει τις ρίζες της δεν έχει μέλλον»

Γράφει: Θεόφραστος Ανδρεόπουλος

Για άλλη μια φορά ο Ιταλός ΥΠΕΣ Μ.Σαλβίνι είναι συγκλονιστικός καθώς όχι μόνο αναφέρθηκε στην βεβήλωση του Σταυρού στην Λέσβο αλλά «κρούει» των κώδωνα του κινδύνου στην ελληνική κοινωνία που τελεί σε λήθαργο ότι«χωρίς ρίζες η Ελλάδα θα χαθεί, είναι μεγάλη ηλιθιότητα να επιτίθεται κάποιος στις ρίζες του, είστε κοινωνία χωρίς μέλλον».
Συγκεκριμένα με ανάρτησή του στο twitter είπε «Ο Σταυρός ενοχλεί τους μετανάστες, δεν άρεσε σε μια ΜΚΟ και τον κατεδάφισαν, τι ηλιθιότητα. Μια κοινωνία που επιτίθεται στις δικές της ρίζες, είναι μια κοινωνία χωρίς μέλλον. Ελπίζω οι κάτοικοι της περιοχής να τον ξαναστήσουν αυτόν τον υπέροχο Σταυρό στο ύψωμα πάνω από την θάλασσα»

«La croce infastidisce gli immigrati", non piaceva a una Ong e la abbattono. Che idiozia!!! Una società che offende le proprie radici è una società SENZA FUTURO. Spero gli abitanti del luogo rimettano in piedi questa splendida croce a picco sul mare.» ήταν το ακριβές μήνυμα στα ιταλικά.Το εξωφρενικό είναι ότι δεν υπήρξε καμία αντίδραση από την ελληνική κυβέρνηση για την κατεδάφιση του Σταυρού, αντιθέτως έχουν εφευρεθεί «πολεοδομικά κωλύματα» για να μην ξαναστηθεί,με την αστυνομία να εμποδίζει την ανέγερσή του!
Σημειώνεται ότι εκτός του Σταυρού γκρεμίστηκε και ένα προσκυνητάρι στην Λέσβο και μάλιστα στην ίδια περιοχή, στην θέση Απελή της Μυτιλήνης.Οι κάτοικοι έκαναν μια πρόχειρη αναστύλωση στηρίζοντας την βάση του Σταυρού σε πέτρες αλλά φυσικά δεν μπορεί να κρατήσει μια τέτοια «ανέγερση»
Είναι η δεύτερη φορά που ο Μ.Σαλβίνι τάχθηκε υπέρ του Ελληνισμού μέσα σε λίγες ημέρες
Πριν έξι ημέρες έστειλε μήνυμα προς τους ευρωπαϊκούς θεσμούς από την Μόσχα, με ευθεία αναφορά στην Τουρκία και στο Κυπριακό:
«Επιβάλλουμε κυρώσεις στην Ρωσία για ενδεχόμενες παραβιάσεις σε βάρος της Ουκρανίας και χρηματοδοτούμε, τρέχουμε από πίσω και προσπαθούμε να πείσουμε να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μια ξένη χώρα (σ.σ.: η Τουρκία) η οποία έχει θέσει υπό στρατιωτική κατοχή μία από τις 27 χώρες μέλη της Ε.Ε. (σ.σ.: Κύπρος). Πρόκειται για κάτι το ασύλληπτο».
«Ας μην διανοηθούν να μας στείλουν επιτρόπους, τρόικες και μικρούς και μεγάλους ιδιοκτήτες οι Βρυξέλλες», τόνισε ο Σαλβίνι, ο οποίος δήλωσε βέβαιος ότι ο ιταλικός δημόσιος προϋπολογισμός θα εγκριθεί και από το ιταλικό κοινοβούλιο και θα τεθεί σε εφαρμογή.
Σε ότι αφορά τις οικονομικές κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας, τις χαρακτήρισε «οικονομική, πολιτιστική και κοινωνική παραφροσύνη».
Πάντως αυτή την φορά έλαβε θέση και υπέρ της Ορθοδοξίας σκεπτόμενος όχι ως ετερόδοξος αλλά ως ομόθρησκος με πλήρη σεβασμό προς το ορθόδοξο δόγμα.

Βλέπει ολοζώντανο το Γέροντα Ιάκωβο και του λέει...



Ενας Αρεοπαγίτης, ο κ.Εμμανουήλ Εμμανουηλιδης, ο οποίος είχε πολλές εμπειρίες και από τους δύο Γέροντες ( π. Ιάκωβο και π. Κύριλλο), όταν κοιμήθηκε ο π. Ιάκωβος, εκεί που προσευχόταν, παραπονέθηκε και έλεγε: τί έγινε , τώρα μείναμε ορφανοί; 

Εφυγε ο π.Ιάκωβος, οποίος ήταν ο πιο προσιτός σ' εμάς - γιατί ήρχοντο και εξομολογούντο στο μοναστήρι- έφυγε και ο π. Παίσιος και ο π.Πορφύριος, τί γίναμε τώρα, μείναμε ορφανοί; ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΙ ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΟ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΑΚΩΒΟ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΕΕΙ; 

Αχ, κυρ Μανώλη μου, είσαι και Αρεοπαγίτης, είσαι λίγο κουτός. - Γιατί Γέροντα; - 

Γιατί όταν ζούσα και ερχόσασταν στο μοναστήρι, μου λέγατε τα αιτήματά σας κι εγώ γονάτιζα και έβαζα άλλους μεσίτες για τα αιτήματά σας, τώρα ό,τι θέλετε, πηγαίνω και το καταθέτω στο Θρόνο του Δεσπότη Χριστού.ΕΣΕΙΣ ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΕΤΕ ΟΙ ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ ΣΑΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΠΑΤΑΡΙΕΣ ΣΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΕΜΑΤΕΣ. 

(Απόσπ.από ομιλία του Γέροντος Γαβριήλ στην Λάρισα την 6-4-2014).

Προσευχή (του Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστή)

Δέσποτα γλυκύτατε Kύριε ημών Iησού Xριστέ,
εξαπόστειλον την αγίαν σου χάριν και λύσον με έκ των
δεσμών της αμαρτίας. Φώτισον μου το σκότος της ψυχής
όπως κατανοήσω το Σόν άπειρον έλεος, και αγαπήσω
και ευχαριστήσω αξίως Σε τον γλυκύτατον Σωτήρα μου,
τον άξιον πάσης αγάπης και ευχαριστίας.

Nαι αγαθέ ευεργέτα μου και πολυεύσπλαχνε Kύριε·
μή απώση αφ’ ημών το σόν έλεος, αλλά σπλαχνίσθητι
το Σον πλάσμα.

Γινώσκω, Kύριε, το βάρος των ημών πλημμελημάτων,
αλλά είδον και τον Σόν ανείκαστον έλεος. Θεωρώ το
σκότος της αναισθήτου μου ψυχής, αλλά πιστεύω με
χρήστας ελπίδας, αναμένων θειόν Σου φωτισμόν και
την απαλλαγήν των πονηρών ου κακών και ολεθρίων
παθών· τη πρεσβεία της γλυκυτάτης Σου Mητρός
Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Aειπαρθένου Mαρίας
και πάντων των Aγίων. Aμήν

ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ




Το παράδοξο της λογικής:
Η καρδιά έχει απόψεις, τις οποίες η λογική δεν αποδέχεται!

Το παράδοξο της όρασης:
Συνήθως τα ουσιώδη δεν τα βλέπεις με τα μάτια, τα βλέπεις με την καρδιά!

Το παράδοξο της βοήθειας:
Αν χρειαστείς την βοήθεια κάποιου, ζήτα από αυτόν που είναι
απασχολημένος, γιατί αυτός που δεν κάνει τίποτα, θα σου πει ότι δεν έχει χρόνο!

Το παράδοξο της βιασύνης:
Αυτό που κάνεις βιαστικά, είναι πάντοτε λάθος!

Το παράδοξο της τεχνολογίας:
Ενώ μας φέρνει πιο κοντά σ’ αυτούς που είναι μακριά μας, μας
απομακρύνει από αυτούς που είναι δίπλα μας!

Το παράδοξο της ταχύτητας:
Δεν φτάνει πρώτος αυτός που πάει πιο γρήγορα, αλλά αυτός που, ξέρει που πάει!

Το παράδοξο της ευτυχίας:
Όταν αντικειμενικά είμαστε καλύτερα από ποτέ, υποκειμενικά αισθανόμαστε ανικανοποίητοι!

Το παράδοξο της σοφίας:
Αυτός που ξέρει πολλά ακούει, αυτός που ξέρει λίγα μιλάει…,
αυτός που γνωρίζει πολλά ρωτάει, αυτός που γνωρίζει λίγα έχει γνώμη!

Το παράδοξο της γενναιοδωρίας:
Οσα περισσότερα δίνουμε, τόσα περισσότερα παίρνουμε!

Το παράδοξο της γνώσης:
Ο άνθρωπος ψάχνοντας για απαντήσεις, βρίσκει πάντα ερωτήσεις!

Το παράδοξο του χιούμορ:
Το αστείο είναι πολύ σοβαρή υπόθεση!

Το παράδοξο της σιωπής:
Η σιωπή πολλές φορές είναι πιο δυνατή από την κραυγή!

Το παράδοξο του πλούτου:
Πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει τα περισσότερα, αλλά αυτός που χρειάζεται τα λιγότερα!

Το παράδοξο της αγάπης:
Σε κάνει να στενοχωριέσαι περισσότερο αυτός που σ’ αγαπάει πιο πολύ!

Το παράδοξο της ικανοποίησης:
Υποφέρουμε πολύ για τα λίγα που δεν έχουμε και χαιρόμαστε λίγο για τα πολλά που μας δόθηκαν από τον Θεό!

Στην πιο βαθιά μας νύχτα...



Εάν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, η μετάνοια, η επιστροφή και η επανεύρεση του εαυτού μας, σε σχέση με τον Θεό και τον άλλο, συνέβη μετά από μεγάλα λάθη και καταστροφικές αστοχίες στην ζωή μας. Καμία μετάνοια δεν έρχεται γιατί κάποιοι μας δίδαξαν ή μας είπαν ωραία λόγια. Η ίδια η ζωή με τα δύσκολα της μας ωθεί να κοιτάξουμε βαθύτερα μέσα μας και να βρούμε ξανά το χαμένο μας κέντρο. Τις πραγματικές ανάγκες και επιθυμίες της ύπαρξη μας. Το λέει πάρα πολύ όμορφα ο αγαπημένος μου Ρεκαλκάτι, «Στην πιο βαθιά νύχτα αναγνωρίζουμε πιο έντονα το φωτεινό σημείο της επιθυμίας…».

Ποιὲς εἶναι οἱ βαθύτερες καὶ ὀδυνηρότερες πληγές;


Ἀναμφίβολλα, φίλοι μου, εἶναι ἐκεῖνες ποὺ τραυματίζουν καὶ ταλαιπωροῦν τὴν ψυχή μας. Βλέπεις τὸν ἄλλον καὶ ἐξωτερικὰ μέν, δείχνει ἀπόλυτα ὑγιής. Κάποια στιγμή, ὅμως, τὸν βλέπεις νὰ δακρύζῃ καὶ νὰ ἀναστενάζῃ καὶ νὰ ὑποφέρῃ! Ἂν δέ τὸν ρωτήσῃς, τί συμβαίνει; τὶ ἔχει; γιατί ἀναστενάζει; θὰ τὸν ἀκούσῃς νὰ σοῦ λέῃ, εἴτε τὰ βαρειά προβλήματά του, εἴτε τὴν πικρία του ἀπὸ τὸ παιδί του, εἴτε τὸν ἔλεγχο ποὺ αἰσθάνεται ἀπὸ κάποια ἀξομολόγητη ἁμαρτία του, εἴτε ἀκόμη καὶ ἀπὸ κάποιες ἄδικες κουβέντες ποὺ δυστυχῶς, ἄκουσε ἀπὸ κάποια ἀγαπημένα του πρόσωπα. 
Ὁ πόνος τοῦ συνανθρώπου μας, γιὰ ἐμᾶς τοὺς χριστιανούς, ἀδελφοί μου, δὲν εἶναι "ξένος"! Δὲν εἶναι ἀδιάφορος καὶ ἀσήμαντος! Δὲν πονάει ... λιγότερο!!! Ἂν σκεφθοῦμε τὰ λόγια τοῦ Κυρίου μας ποὺ θὰ εἰπῇ κατὰ τὴν ἔνδοξον ἡμέραν τῆς Δευτέρας Του Παρουσίας καὶ τὰ ἀναλύσωμεν, θὰ κατανοήσωμεν ὅτι ὅλα αὐτά, συγκλίνουν εἰς τὴν ἀγάπην μας πρὸς τὸν συνάνθρωπόν μας! Ὅποιος κι ἂν εἶναι αὐτός! Δὲν εἶναι μόνον μιὰ στοιχειώδης ἐλεημοσύνη, ἢ ἕνα κέρμα, ἢ λίγο φαγητό ... ! Ὁ ἄλλος εἶναι κάτι περισσότερο καὶ ἀπὸ ... ἀδελφός μας! Εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός! Εἶναι ὁ ἴδιος μας ὁ ... ἑαυτός! 
Παραμελοῦμε ποτέ τὸν ἑαυτό μας; Ἀδιάφοροῦμε γι' αὐτόν; Τί ζητοῦμε καθημερινὰ γιὰ ... ἐμᾶς τοὺς ἴδιους; Πόσο θέλουμε καὶ ἐπιζητοῦμε τὴν ἀποδοχὴ, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν συμπαράσταση ἀπὸ τοὺς ἄλλους; Ναί, δὲν ὑπερέχουμε ἀπὸ τοὺς ἄλλους! Δὲν εἴμαστε μόνοι καὶ μοναδικοί! Δὲν θὰ θέλαμε νὰ εἴμαστε περιφρονημένοι καὶ παραμερισμένοι ἀπὸ τοὺς ἄλλους! "Πάντα οὖν ὅσα ἂν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς· οὗτος γάρ ἐστιν ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται" (Ματθ. Ζ΄ 12). Ὅταν ὁ Κύριος ρωτήθηκε, ποιά εἶναι ἡ πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή, ἀπήντησε: "ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου. Αὕτη ἐστὶ πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή. Δευτέρα δὲ ὁμοία αὐτῇ· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. Ἐν ταύταις ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται κρέμανται" (Ματθ. ΚΒ΄ 37-40). Αὐτὴ τὴν ἀγάπη νὰ ἔχομε πάντοτε ἀδελφοί μου, γιὰ νὰ βροῦμε ἀγάπη ἀπὸ τὸν Χριστό μας! Συγνώμη!

Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου


Να παρακαλάς το Θεό να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου



Να παρακαλάς το Θεό να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου. 
Κι ο Θεός, επειδή θα τον παρακαλάς πονεμένος και ταπεινωμένος, θα σου συγχωρήσει τις αμαρτίες σου και θα σε κάνει καλά και στο σώμα.

Άγιος Πορφύριος

"Ώστε αν αμελήσετε την πίστιν όπου σας παραδώσαμεν, Ορθόδοξην Ανατολικήν, και σας την κλέψουν....




"Ώστε αν αμελήσετε την πίστιν όπου σας παραδώσαμεν, Ορθόδοξην Ανατολικήν, και σας την κλέψουν, αν πέσετε στις παραλυσίες κι αφήσετε τα κάστρα αφύλαχτα και σας τα πάρουν, ούτε να ζήσετε μπορείτε ούτε να πεθάνετε..

Παρηγοριέστε, ότι θα βρείτε εκεί που θα πάτε τους γενναίους πατέρες σας το Διάκο, τον Υψηλάντη, τον Κολοκοτρώνη, το ‘Δυσσέα...
.... θα σας ζητήσουν τα αίματα πίσω που χύθηκαν για την ελευθερία της πατρίδος.

Και καθώς τα αίματα δε γυρίζουν πλέον, θε να είστε καταδικασμένοι.

Όθεν, αγαπητά μου Ελληνόπουλα, κάνετε τα καλά σας και μη σκολάτε τις προσευχές σας και τις μετάνιές σας για τούτη την άγια πατρίδα, τηράτε να ’χετε το νου καθαρό και Ορθόδοξο και το σώμα τυραννισμένο, για να αντέχει τους κόπους και να πηγαίνετε τούτες τις μέρες στους τάφους μας και να στοχάζεστε τα χρέη σας.

Ότι εμείς από μέσ’ απ’ αυτούς τους τάφους μας μια μέρα θ’ αναστηθούμε και θα σας κρίνουμε."

Γιάννης Μακρυγιάννης

"ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ "

Το «δόσιμο» σου με πληγώνει…

Δεν φτάνει να με βοηθάς, θέλω να με αγαπάς. Μου "δίνεις", αλλά το δόσιμο σου με πληγώνει. Βλέπω στην ματιά σου, ένα οίκτο, μια λύπηση, πολλές φορές ίσως υποτίμηση.
Στέκεσαι από την θέση του ισχυρού και εγώ του χαμένου. 
Το βλέπω στα μάτια, στις λέξεις, στις κινήσεις του κορμιού σου, αισθάνεσαι νικητής και με κοιτάς ως λάφυρο σου. 
Αρκετές δε φορές με χρησιμοποιείς για να νιώσεις καλός χριστιανός, γίνομαι «εισιτήριο στην τσέπη σου», για να μπεις στο παράδεισο. Το σκαλοπάτι είμαι που… ...θα πατήσεις πάνω για να ανέβεις στην ουράνια μακαριότητα. 
Πιστεύω ο Θεός να λείπει από αυτήν. Μια και δεν είναι σίγουρα αυτό που θέλει Εκείνος. Δηλαδή μια κοινωνία αλαζόνων. 
Δεν με αγαπάς λοιπόν με λυπάσαι. 
Μα εγώ δεν ζητώ την συναισθηματική ανοχή σου, αλλά την αγάπη σου, την εν συναίσθησή σου. 
Να έρθεις λιγάκι εδώ στα βρώμικα και σκοτεινά που κάθομαι, να δεις λίγο από τα δικά μου μάτια πόσο μαύρα φαίνονται όλα. 
Να νιώσεις ελάχιστα με το κορμί μου, πόσο πονάω. 
Να αναπνεύσεις έστω ένα λεπτό με τις λιγοστές ανάσες μου, και τότε εάν δεν μπορείς να με αγαπήσεις και να με νιώσεις, άσε με να πεθάνω. 
Γιατί ο τρόπος σου μυρίζει κόλαση.

plibyos.blogspot.com

Οι Δυο Όψεις του Πόνου



Πονάμε πολύ. Υποφέρουμε. Μα κάπου εκεί βαθιά μέσα μας, μια φωνή μας λέει, «κράτα, μην φοβάσαι, πρέπει να το περάσεις, σου χρειάζεται για το ταξίδι.» 

Σήμερα νιώθεις γυμνός. Κρυώνεις πολύ. Ναι το ξέρω. Μα αύριο αυτή η εμπειρία θα είναι το ρούχο που θα ζεστάνει την καρδιά σου, και θα αλλάξει την ζωή σου. Θα το δεις, αυτό που σήμερα σε πληγώνει αύριο θα σε δυναμώνει…

Ξέρεις τα φωτοστέφανα που ποθείς τι σταυρό έχουν; Τα χαρίσματα, με τι παθήματα ανθίζουν; Ξέρεις οι μεγάλοι έρωτες τι πόνο κρύβουν; Εκείνα τα σ» αγαπώ” με τι χείλη ξεραμένα στην μοναξιά προφέρονται; 

Και αυτά τα γέλια που ακούς, γνωρίζεις σε τι κλάμα ξεπλένονται; 

Πίσω από τον παράδεισο είναι η κόλαση, και πίσω από το χαμόγελο όλα εκείνα που μας πόνεσαν πολύ…

π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος

Όταν πρόκειται για την πίστη να μην σιωπούμε!



Όσιος Θεόδωρος Στουδίτης – Επιστολή 81 στον λογοθέτη Παντολέοντα. 

«… Καθόσον είναι εντολή του Κυρίου να μη σιωπάμε όταν κινδυνεύει η πίστη.

Γιατί λέγει να μιλάς και να μη σωπαίνεις και• «Εάν υποχωρεί, δεν ευαρεστείται η ψυχή μου σ’ αυτόν» και• «Εάν αυτοί σιωπήσουν, θα φωνάξουν δυνατά οι πέτρες».

Ώστε, όταν πρόκειται για την πίστη, δεν μπορούμε να πούμε. Εγώ ποιός είμαι; Είμαι ιερέας; Όχι. Άρχοντας; Ούτε. Στρατιώτης; Από πού; Γεωργός; Ούτε και αυτό. Είμαι φτωχός, εξασφαλίζοντας μόνο την καθημερινή μου τροφή. Δεν έχω λόγο, ούτε ενδιαφέρον για το θέμα αυτό.

Αλλοίμονο! Οι πέτρες θα κράξουν, και συ μένεις σιωπηλός και αδιάφορος;

Η αναίσθητη φύση υπάκουσε στον Θεό, και συ μένεις αδιάφορος;

Αυτό που δεν έχει ψυχή ούτε λογοδοτεί στο δικαστήριο, φοβούμενο κατά κάποιον τρόπο την εντολή, βροντοφωνάζει, και συ που πρόκειται να λογοδοτήσεις στον Θεό τον καιρό της κρίσεως ακόμα και για μια λέξη ανωφελή, έστω και αν είσαι ζητιάνος, λες απερίσκεπτα, Τί με νοιάζει γι’ αυτό;

«Αυτά», δεσπότη μου, λέγει ο Παύλος, «τα εφάρμοσα στον εαυτό μου και στον Απολλώ για χάρη σας, για να διδαχθείτε με το παράδειγμά μας, να μη φρονείτε περισσότερο από ό,τι είναι γραμμένο».

Ώστε ακόμα και ο φτωχός την ήμερα της κρίσεως δεν θα έχει καμμιά δικαιολογία, αν τώρα δεν μιλά, γιατί θα κριθεί και μόνο γι’ αυτό.

Και φυσικά δεν θα εξαιρεθεί κανένας από αυτούς που βρίσκονται ψηλά, ούτε και αυτός που φορά το στέμμα. Και η καταδίκη τους θα είναι η ανώτερη που υπάρχει. Γιατί λέγει, «Οι δυνατοί θα δικαστούν αυστηρότερα», και, «Καταδίκη φρικτή θα επιβληθεί στους άρχοντες».

Να μιλάς λοιπόν, κύριέ μου, να μιλάς. Γι’ αυτό και εγώ ο ταλαίπωρος, επειδή φοβάμαι το δικαστήριο, μιλώ…. «

Να μιλάς μέχρι τα θεοήχητα αυτιά του ευσεβούς βασιλιά, γιατί είσαι ένας από αυτούς που υπερέχουν.

(Θεοδωρου Στουδιτη, εκδ. ΕΠΕ Φιλοκαλια τομος 18Γ σελ. 77)