.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Κάποτε μια κυρία ρώτησε τον πνευματικό της, αν θα ήταν αμαρτία να φοράει ψηλά τακούνια...



Κάποτε μια κυρία ρώτησε τον πνευματικό της,
αν θα ήταν αμαρτία να φοράει ψηλά τακούνια,
για να έχει "αέρα", στο περπάτημα της...

- Φόρεσέ τα, της είπε με νόημα ο πνευματικός ,
πρόσεξε όμως ''μην πέσεις''...

(Σε έπαρση, σε ανθρωπαρέσκεια, σε φιλαυτία, μην πέσεις σε αμάρτημα θανάσιμο, απο εκείνα που πονούν μετά, πιο πολύ απο την πτώση στίς σκάλες...)


Πηγή: Η καλή μου αδερφούλα Ελένη

Ετικέτες