.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Είναι ένα και το αυτό



«Με τις προσευχές και την ελεημοσύνη τους, για τους κεκοιμημένους, οι Χριστιανοί φανερώνουν τη σχέση ανάμεσα σ’ αυτόν τον κόσμο και στον επερχόμενο. Η Εκκλησία στον κόσμο τούτο και η Εκκλησία στον άλλο κόσμο είναι ένα και το αυτό –ένα σώμα, μία ύπαρξη– όπως η ρίζα ενός δένδρου, κάτω άπω τη γη, συγκροτεί έναν ενιαίο οργανισμό με τον κορμό και τα κλαδιά του δέντρου πάνω από τη γη.
Απ’ αυτό γίνεται προφανές πως εμείς, οι οποίοι συγκροτούμε την επίγεια Εκκλησία, μπορούμε να δεχόμαστε βοήθεια από τους αγίους και τους δικαίους στην Ουράνια Εκκλησία, ακριβώς όπως οι κεκοιμημένοι αμαρτωλοί στον άλλο κόσμο μπορούν να δέχονται βοήθεια από εμάς εδώ στη γη.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς