.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γέρων Ιωσήφ ο Βατοπεδινός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γέρων Ιωσήφ ο Βατοπεδινός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ο γερ. Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός για τούς Πολιτικούς Ηγέτες και τις Αιρέσεις


- Οι σημερινοί Πολιτικοί Ηγέτες μας δεν έχουνε Πατριωτισμό, μας έχουνε πουλήσει στα μεγάλα Διεθνή συμφέροντα. Μήν περιμένετε απ' αυτούς κανένα καλό...

Μόνο ο Θεός θα μας προστατέψη για χάρη των αιμάτων των Αγίων Μαρτύρων και των Ηρώων πιστών προγόνων μας.

- Τις αιρέσεις εμείς δε θα τις ακολουθήσουμε, δεν θα ακολουθήσουμε τι μας λένε... Εμείς, θα πούμε: «Όχι κύριοι, κάτω τα χέρια! Εγώ είμαι Έλληνας ορθόδοξος χριστιανός, δε δέχομαι διδαχές, δε δέχομαι κατηχήσεις, δεν αλλάζω τα ιδανικά μου. Είμαι Έλληνας ορθόδοξος χριστιανός. Έξω από εδώ όλοι..!»

γερ. Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός (☩ 1η Ιουλίου 2009)

Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός: Ο Χριστός ήλθε γιά τούς αμαρτωλούς και όχι γιά τούς δικαίους


Και τώρα καταλήγαμε να πούμε, ότι η απογοήτευσι, μετά την αμαρτία, είναι μέν επακόλουθο φαινόμενο, αλλά «παρά φύσι»! 
Είναι αναγκαίο κακό.

Είναι όπως συμβαίνει στο παράδειγμα του τραύματος και του πόνου. 

Μετά το τραύμα ακολουθεί πόνος. Πρέπει, πάση σπουδή, ο άνθρωπος να θεραπεύση και το τραύμα και τον πόνο. 

Αλλοιώς θα φθαρή. Η μετά την αμαρτία απογοήτευσι, όσο μεγάλη και αν είναι η αμαρτία, είναι διαβολικό φαινόμενο.

Διότι θέμα αναμαρτησίας δεν υπάρχει, αφού ήλθε ο Θεός ξέροντας, ότι ο άνθρωπος είναι παναμαρτωλός, απωλεσμένος και υποβιβασμένος στον θάνατο και την καταστροφή. 

Ήλθε εκουσίως εξ αγάπης, μόνος Του και τον αγκάλιασε και τον εσήκωσε.

Τώρα πώς ημπορούμε να πούμε «είμεθα αμαρτωλοί και δεν είμεθα Άγιοι, γι αυτό και απελπιζόμαστε». 

Αφού Αυτός για τους αμαρτωλούς ήλθε και όχι για τους δικαίους. 

Μόνος του το ομολογεί. Απόδειξι ότι έδωσε τα κλειδιά της βασιλείας στον Πέτρο, πού τον αρνήθηκε τρεις φορές και δεν τα έδωσε στον Ιωάννη, τον επιστήθιο και ηγαπημένο.

Όχι γιατί υποβιβάζει ο Θεός την αρετή, αλλά περισσεύει, ξεχειλίζει η πατρική του στοργή στον αδύνατο και τον συντετριμμένο και στο απολωλός. 

Και υπό το νόημα αυτό πρέπει κανείς να μην φοβάται και να μην παραδέχεται την απογοήτευσι και αποθάρρυνσι σαν επακόλουθο της αμαρτίας, αλλά όπως το ελατήριο να πετάγεται επάνω πάλι και να λέγη; 

«Ήμαρτον,Θεέ μου, μή μου το γράφης, μετανοώ» Και έτσι με θάρρος να συνεχίζη τον καλό αγώνα του, με ακλόνητη την πίστι στην Παναγάπη και αγαθότητα του Ιησού μας. Αμήν.

ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ – Διδαχές από τον Άθωνα, Ψυχωφελή Βατοπαιδινά 8, γ’ Έκδοσις, Έκδοσις Ιεράς Μεγίστης Μονή του Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος 1999


Λόγοι Αγίων Γερόντων των ημερών μας για την αναγέννηση της Ορθοδοξίας σε όλο τον κόσμο



Σε πολλούς έρχονται στο νου τα λόγια και οι προρρήσεις μεγάλων γερόντων της Ορθοδοξίας, οι οποίοι μίλησαν για όλα όσα έρχονται… Ωστόσο θα πρέπει να είμαστε προσεχτικοί με τους χρονικούς ορίζοντες εκπλήρωσης των λεχθέντων..

π. Παΐσιος: «Το Γένος μας θα μεγαλώσει, αν και οι υποτιθέμενοι φίλοι μας θα ήθελαν να το τσαλακώσουν και θα ήταν γι αυτούς πολύ ευχάριστο. Αλλά ο Θεός δεν θα το επιτρέψει. Θα κανονίσει ο Θεός τις υποθέσεις του Έθνους», «Όλοι ανεξαρτήτως θα πιστέψουν. Δεν θα υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος άπιστος. Αλλά, δεν θα έχουν τον μισθό των σημερινών Χριστιανών».

π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός: «Ακολούθως αυτής της μεγάλης κλίμακας κάθαρσης, θα γίνει τέτοια αναγέννηση της Ορθοδοξίας, όχι μόνο στην Ρωσία, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Τέτοια αναλαμπή της Ορθοδοξίας!!!»

π. Σίμων Αρβανίτης: «Η Ελλάς θα δείτε σε λίγο πόσο θα γίνει μεγάλη, μεγάλη, μεγάλη. Όχι μόνο θα δείτε, θα έχει εξαίρετο και λαμπρό παράδειγμα εις όλη την οικουμένη».

Όσιος Ιωάννης Χοζεβίτης: «Τότε η Ορθοδοξία εις όλον τον Κόσμον θα ακτινοβολήσει, θα αφανισθεί η κακία και μεγάλη Αγάπη θα υπάρχει!».

π. Εφραίμ Αριζόνας: “Η ζωή αυτών των χρόνων, θα είναι μια παραδεισένια πάνω στη γη από απόψεως αγαθών και από απόψεως πίστεως”.

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Πρακτικό μάθημα Προσευχής



εφημέριος του Ι.Ν. αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης
Για τον "Στύλο Ορθοδοξίας" (Δεκέμβριος 2015, αρ.φ. 173)

Ο κύκλος της Ευχής

Να προσευχόμαστε πάντα με την καθοδήγηση ενός έμπειρου πνευματικού πάνω στο θέμα της νοεράς προσευχής. Αφού πάρουμε την ευχή του και μας κανονίσει εκείνος πως ακριβώς να εργαστούμε, ξεκινάμε την προσπάθεια για την αδιάλειπτη προσευχή.

Πρώτα – πρώτα προσευχόμαστε για τον εαυτό μας, που έχει την απόλυτη ανάγκη γιατί είναι ο ανάπηρος, ο τυφλός, και στη συνέχεια για όλους.

Μερικές φορές έρχονται στην εξομολόγηση κάποιοι και ρωτάνε πως να προσευχηθούν. Γιατί ρωτάς πως να προσευχηθείς; Αν μπορείς, να καθίσεις στον καναπέ σου, να πάρεις το κομποσκοίνι σου, να κλείσεις με το τηλεκοντρόλ την τηλεόραση. Να ανοίξεις με το κομποσκοίνι που είναι το τηλεκοντρόλ της ψυχής, την τηλεόραση που έχεις μέσα σου, και ότι θέλεις να δεις, μπορείς να το απολαύσεις. Τι έργο επιθυμείς να δεις; Γκανγκστερικό; Μέσα σου. Απατεωνιές; Μέσα σου. Αστυνομικές περιπέτειες; Μέσα σου. Ψυχολογικά θρίλερ; Μέσα σου. Περιπέτειες στα Ουράλια Όρη; Μέσα σου. Όλα είναι μέσα σου.

Ο Γέροντάς μου, ο π. Αγάθων, ο καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Κωνσταμονίτου, λέει να βγάζεις την «ταυτότητά» σου και να βλέπεις ποιός είσαι. Και έτσι αρχίζεις γι’ αυτόν τον απατεώνα τον εαυτό σου, τον φαύλο, τον επιπόλαιο, να προσεύχεσαι και να λες «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με». Τίποτα άλλο. Πολλές φορές να το επαναλαμβάνεις: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με, Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με, Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με». Μέχρι να κατανυχθεί η ψυχή σου και μέχρι να δεις ότι ο Θεός σε ακούει. Θα προστρέξει ο Κύριος!

Μετά να προσεύχεσαι για τους αγαπημένους σου, την οικογένειά σου: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον τον άντρα μου, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον τη γυναίκα μου, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον το παιδί μου, τον γιο μου που υποφέρει, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον την κόρη μου. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον τον πεθερό μου, την πεθερά μου, τη μάνα μου, τα αδέρφια μου, τους εχθρούς μου».

Ποιόν έχεις εμπάθεια, ποιός σε αδίκησε, ποιός αισθάνεσαι ότι σε έχει κλέψει στα κληρονομικά, στα μέτρα του σπιτιού σου; Ο Γείτονας στο μπαλκόνι σου σε αδίκησε, φωνάζει, σε ενοχλεί από τον επάνω όροφο, για παράδειγμα τινάζει πάνω από τα απλωμένα σου ρούχα και στα βρέχει; Ποιός; Αυτόν θα κάνεις κομποσκοίνι.

Αντί να τον πας στο δικαστήριο, να του κάνεις κομποσκοίνι. Να του κάνεις κομποσκοίνι γιατί θα έρθει και θα επέμβει ο Θεός. Ο Θεός θα στείλει τον Άγιο Άγγελό του, και θα γαληνέψει κι εκείνον και θα ησυχάσει και το θηρίο που έχεις μέσα σου που λέγεται τίγρης και έχει μεγάλα νύχια. Δεν προλαβαίνει κάποιος να μας πει μία κουβέντα, αμέσως είμαστε έτοιμοι να τον ξεσκίσουμε. Τέτοιον εγωισμό που κουβαλάμε, πολλά κομποσκοίνια χρειαζόμαστε.

Η ευχή, παρόλο που μερικοί από εμάς είμαστε αδαείς, και δεν γνωρίζουμε πως να προσευχηθούμε, πρέπει να ξεφύγει από τον τύπο. Μένουμε στον τύπο γιατί είμαστε επιφανειακοί άνθρωποι. Το κομποσκοίνι είναι ένα μέσον. Μερικοί από μας το φοράμε στο χέρι ως φυλαχτό και κάνουμε το λάθος να νομίζουμε πως με αυτό θα σωθούμε. Το κομποσκοίνι δεν έχει καμιά αξία αν η ψυχή δεν επικαλεσθεί τον Θεό με όρεξη, με διάθεση, να κλάψει.

Όλες οι φορές αδελφοί μου δεν είναι ίδιες. Και όλες τις φορές δεν προσευχόμαστε με το ίδιο πάθος, με την ίδια θέληση, με την ίδια επιθυμία.Συμβαίνουνσυχνά οι πνευματικές αλλοιώσεις. Παρόλα αυτά όμως έχουμε κάποια παραδείγματα, από τα οποία καταλαβαίνουμε πως η ευχή έχει σωστική δύναμη και αν απλώς την «παπαγαλίζουμε», να την επαναλαμβάνουμε έστω και αν ο νους μας δεν μπορεί να προσκολληθεί στην Ευχή.

Κάποτε λέγει μία διήγηση, ένας μοναχός σε ένα ασκητήριο, όπως είχε ανοιχτό το παράθυρό του, έμπαινε τακτικά μέσα ένα πουλί, από αυτά που είναι της συνομοταξίας των πουλιών που μιμούνται τη φωνή του ανθρώπου. Και αυτό το πουλί παπαγάλιζε αυτό που άκουγε. Αυτό που άκουγε στο κελί του ασκητή ήταν η ευχή. Γιατί εκείνος ο μοναχός την έλεγε εκφώνως πολλές φορές «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με». Έτσι την έμαθε κι ο παπαγάλος.

Κάποια στιγμή ο παπαγάλος, πετούσε στον ουρανό. Τον βλέπει ένα γεράκι και ορμάει να το σκίσει. Βλέποντας να τον πλησιάζει το γεράκι, ο παπαγάλος δεν ήξερε τι άλλο να πει και είπε «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με». Φοβήθηκε το γεράκι κι έφυγε. Ο μοναχός που το είδε αυτό, είπε «Δοξασμένο το όνομα του Θεού. Η ευχή και στα άλογα όντα που μόνο την παπαγαλίζουν, τους σώζει από τον πειρασμό».

Ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής έλεγε να γίνουμε κυνηγοί της Χάριτος. Ο κυνηγός της Χάρης θέλει ποσότητα και ποιότητα. Και τα δύο τα θέλει. Και ποσότητα Χάριτος και ποιότητα Χάριτος. Να αισθανθεί την καρδιά του να αλλοιώνεται από την αγάπη του Θεού. Να αρχίσει να επαναλαμβάνει την ευχή του Χριστού, χωρίς να το σκέφτεται. Από μέσα του ο ενδιάθετος λόγος να προσαρμοστεί έτσι ώστε να μη σκέφτεται άλλα πράγματα, να σκέφτεται την ευχή του Χριστού.

Θα ξέρετε την ιστορία που δύο μοναχοί, απλοί, αγράμματοι, πήγαν να ασκητέψουν σε ένα ερημονήσι και προσευχόταν εκεί. Αυτοί λοιπόν έκαναν ένα λάθος. Τους είχε διδάξει κάποιος να λένε την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με», αλλά στην πορεία του χρόνου το ξέχασαν και έλεγαν «Κύριε Ιησού Χριστέ, μη με ελεήσεις»,! Νόμιζαν ότι η λέξη «ελέησον» είναι κάτι κακό. Έλεγαν «μη με Ελεήσεις» και εννοούσαν «μη με εγκαταλείψεις».

Ο Επίσκοπος που είχε την επίβλεψη των νησιών αυτών, κάποια στιγμή αποφάσισε να κάνει μία επίσκεψη και σ’ αυτό το ερημονήσι. Ήξερε ότι υπάρχει ένα ασκητήριο και πήγε να δει τους ανθρώπους. Πήγε εκείνο το βράδυ και φιλοξενήθηκε στο κελί αυτών των μοναχών οι οποίοι αφού φάγανε πέσανε να κοιμηθούν. Όταν κατάλαβαν ότι ο Δεσπότης είχε κοιμηθεί, σηκώθηκαν και άρχισαν να κάνουν μετάνοιες και να επαναλαμβάνουν με ζήλο στην προσευχή τους «Κύριε Ιησού Χριστέ, μη με ελεήσεις, Κύριε Ιησού Χριστέ μη με ελεήσεις».

Τους άκουσε όμως ο Δεσπότης που έλεγαν λάθος την ευχή και τους διόρθωσε. Στενοχωρήθηκαν οι μοναχοί γιατί τόσα χρόνια προσευχόταν με λάθος λόγια. Για να τους παρηγορήσει ο Δεσπότης τους είπε ότι δεν πειράζει, αρκεί από εδώ και στο εξής να λένε «ελέησον με».

Την άλλη μέρα μπήκε στη βάρκα ο Δεσπότης για να φύγει. Είχε απομακρυνθεί αρκετά η βάρκα από τη στεριά όταν είδε τους δύο μοναχούς να τρέχουν πάνω στα κύματα χωρίς να βουλιάζουν, όπως ο Χριστός στο θαύμα. Τρέχοντας οι δύο μοναχοί πάνω στα κύματα, φώναζαν «Σεβασμιώτατε, πως μας το είπατε; Ξεχάσαμε πως να το λέμε!»

«Όπως το λέγατε να το λέτε!» τους απάντησε ο Δεσπότης. Γιατί σκέφτηκε: «Αν μπορείτε και περπατάτε πάνω στα κύματα, εγώ θα σας πω να το πείτε καλύτερα»;

Θα ήθελα να ολοκληρώσω το άρθρο αυτό με έναν Λόγο του οσίου πατρός ημών Ιωσήφ του Ησυχαστού, του μεγάλου σύγχρονου δασκάλου της Νοεράς Προσευχής.

«Κρατάτε την ευχή! Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με! Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με. Αυτή θα σας σώση. Το όνομα του Χριστού θα φωτίση τον νου σας, θα σας δυναμώση ψυχικά, θα σας βοηθήση στον πόλεμο εναντίον των δαιμόνων. Θα σας καλλιεργήση τις αρετές και θα σας γίνη τα πάντα».

Γιατί είναι αναγκαία η εξομολόγηση;

Ή εξομολόγηση είναι τό πρώτο στοιχείο της μετάνοιας. Στην παραβολή του 'Ασώτου Υιού βλέπουμε τή σημασία της: «Άναστάς πορεύσομαι προς τόν πατέρα μου καί έρώ αύτω* πάτερ, ήμαρτον είς τον ούρανόν καί ένώπιόν σου* καί ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιός σου» (Λουκ. 15,18). Μέ τό «άναστάς» δηλώνει την έπανόρθωση της πτώσεως, τή διακοπή της ένοχης άποφάσεως καί της διαπράξεως του σφάλματος. Μέ τήν όμολογία του «ήμαρτον» προτείνει τή συγγνώμη. 'Ακόλουθο στοιχείο της πρακτικής μετάνοιας είναι ή ταπείνωση, πού άνατρέπει τό παράλογο στο όποίο ή πλανεμένη φαντασία κινείται εγωιστικά. «Ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιός σου!». Ή εκούσια αποκοπή της υιοθεσίας είναι τό άπαραίτητο δείγμα της έπιγνώσεως του σφάλματος και ή πρακτική επιστροφή στή φυσική θέση της προσωπικότητας.

Διάφορα χωρία της Γραφής αναφέρονται στήν άναγκαιότητα της έξομολογήσεως, ώς πρακτικού δείγματος μετάνοιας. Μέ τήν εξομολόγηση αποκαλύπτει ο άνθρωπος τήν ήττοπάθειά του, τήν προδοσία και άρνηση των καθηκόντων του, άπό τήν οποία προήλθε ή πτώση καί ή καταστροφή. Φανερώνει τήν ύπαιτιότητά του καί έτσι καταστρέφει τά μέσα καί αίτια της συντριβής του καί ολοκληρώνει τήν επιστροφή στους κόλπους του Πατέρα, πού μέ τήν αμαρτία καί τήν παράβαση διακόπηκε.

Κάθε παράβαση καί παρακοή επιφέρει διπλή ενοχή στον άνθρωπο. Καί στό σώμα, μέ τις αίσθήσεις, καί στήν ψυχή καί τό νου, άπό όπου ξεκινά ή προδοσία. Μέ τήν εξομολόγηση θεραπεύει καί τίς δύο μορφές της ένοχης, άφού περιγράφει μέ ταπείνωση, ώς δική του, τήν άρνηση καί προδοσία. Ούτε έξομολόγηση γίνεται χωρίς μετάνοια, ούτε μετάνοια χωρίς έξομολόγηση. Είναι καί τά δύο άχώριστα καί άπόλυτα μέσα σωτηρίας.


Η κύρια αιτία της άποπλανήσεως του ανθρώπου είναι ή λανθασμένη κρίση του νου. Μετάνοια σημαίνει τήν έπαναφορά του νου στή σωστή κρίση ( χρήση τών νοημάτων, ώστε νά εκλείψει τό άλογο. Τήν πράξη αύτήν της ισορροπίας του ανθρώπου άποδέχτηκε ή φιλανθρωπία του Θεού καί έγινε τό μαγαλύτερο δώρο Του στή φύση μας, αφού ξεπέσαμε άπό τήν πρώτη μας θεοείδεια. Δεν πρέπει να παραμελούμε τή μετάνοια, άφού κατά τό λόγο της Γραφής «τις καθαρός εσται από ρύπου, έάν μία ήμερα ό βίος αύτού έπί της γης» (Ίώβ 14,4-5).

Ποιος μπορεί να περιγράψει τήν έκταση της φιλανθρωπίας και παναγαθότητας του Θεού πρός τον άνθρωπο, άφού τόν δέχεται, αν επιστρέψει μέ τή μετάνοια, όσο μεγάλη και αν ήταν ή προδοσία και η παράβασή του; Ποιός θά περιγράψει τήν αθλιότητα καί τό σκοτισμό του πεπλανημένου άνθρωπου, όταν ποδοπατεί καί άπορρίπτει αυτό τό δώρο, τό οποίο άνακαλεί τόν αποστάτη καί προδότη στους κόλπους της πατρικής αγκάλης καί στοργής καί τόν ελευθερώνει άπό τήν αιώνια καί φρικτή καταδίκη;


Πραγματικά αν ή φιλανθρωπία του Θεού δέ μας παραχωρούσε τή μετάνοια, δέ θά μας προσέφερε τίποτε καί αύτή ή οικονομία του Σωτήρα μας, άφού ή δική μας τρεπτότητα καί διαστροφή θά τά άφάνιζε στον αμαρτωλό καί πανένοχο βίο μας. Κανένας άπόγονος της άδαμιαίας ρίζας, ας μήν παραμελήσει νά εφαρμόσει στή ζωή του τή μεγάλη δωρεά τής μετάνοιας, γιά νά μήν κλάψει άνώφελα στή μέλλουσα αιωνιότητα. Τό πένθος καί τά δάκρυα είναι τά κυριότερα καί επικερδέστερα εργαλεία τής γνήσιας μετάνοιας καί όσοι μετανοούν σωστά, ας μήν τά άποχωρίζονται. 

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ-ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΘΩΝΑ.

«ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΧΩ ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΜΕΣΑ ΜΟΥ;»



[…] Ο Φαρισαίος της παραβολής που είπε ο Χριστός είναι πολύ γνωστός και στη σύγχρονη κοινωνία μας, γιατί μόνος του αυτοπροβάλλεται παντού και πάντοτε. Είναι ο τύπος του ευσεβοφανούς ανθρώπου, που δεν τον ενδιαφέρει η ουσία, ούτε της πίστεως, ούτε της αρετής, αλλά η επίδειξη· έχοντας την ελαφρά συνήθεια «του τύπου», την εξωτερική μόνο εμφάνιση και μερικές πράξεις καλοσύνης, με τις οποίες νομίζει ότι «υποχρεώνουν» τον Θεό και δικαιωματικά απαιτεί αντιμισθία.

Θα κάνω μια μικρή παρέκκλιση αναφέροντας ένα γεγονός που συνάντησα σ’ ένα ταξίδι, με σκοπό να σας βοηθήσω.
Με πλησίασε μια ευσεβής κυρία, η οποία από μικρό παιδί ήταν στους κόλπους της Εκκλησίας. Βρήκε έναν ευσεβή σύζυγο και μια ολόκληρη ζωή την έζησε μέσα στην Εκκλησία· ήταν, μάλλον φαινομενικά, ο τύπος της ευσεβούς και «πετυχημένης» χριστιανής. Με παρακάλεσε να την ακούσω ιδιαιτέρως· και, ποιο νομίζετε πως ήταν το παράπονό της; Ότι βρίσκεται μέσα σ’ ένα βάθος απόγνωσης. Και η ίδια αναρωτιέται: «Τώρα που γέρασα και πλησιάζω προς το τέλος μου, γιατί να έχω απόγνωση μέσα μου, ενώ θα έπρεπε να έχω θάρρος;».

Εμένα δεν με ξένισε αυτό που είπε, γιατί το είχα διαπιστώσει πριν μου το αναφέρει. Αλλά όμως, επειδή μου δόθηκε η αφορμή, ήμουν υποχρεωμένος ν’ απαντήσω.
Και της είπα τα εξής:
«Όπως στα μαθηματικά, όταν η κατάληξη του αριθμού δεν τεθεί καλά, δεν φέρνει (το αναμενόμενο) αποτέλεσμα στο άθροισμα, έτσι και στον πνευματικό τομέα: όταν δεν τεθούν καλά οι βάσεις, δεν βλέπουμε πνευματικό αντίκρισμα. Κι εσύ, αδελφή μου –της λέω– δεν έβαλες καλά τα θεμέλια. Δεν είναι ο χριστιανισμός αυτός, τον οποίο πρέσβευες μέχρι τώρα. Εμείς οι χριστιανοί δεν διεκδικούμε από τον Θεό τίποτα. Πιστεύουμε στον Θεό, γιατί Του αξίζει να πιστεύεται. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Έπειτα, πιστεύοντάς Τον, υπακούμε σ’ Αυτόν. Όχι, γιατί θα μας δώσει αμοιβές· όχι, γιατί θα μας ανταμείψει· όχι, για συμφεροντισμούς. Υπακούμε σ’ Αυτόν, γιατί Αυτός είναι η αξιοπρεπέστερη κυριότητα, στην οποία υπακούει όλο το σύμπαν, γιατί από Αυτόν έχουμε και το “είναι” και το “ευ είναι”, κατά μετοχή.«

»Η αγωνιστικότητα που καταβάλλουμε για να σταθούμε σ’ αυτά τα επίπεδα, έχει μονάχα αυτό το σκοπό: ν’ αγωνιστούμε να κρατήσουμε τις εντολές που μας έδωσε ο Θεός μας, που είναι οι συνταγές για τη θεραπεία μας. Γιατί, μετά την πτώση των πρωτοπλάστων, έχουμε καταστραφεί ολοσχερώς. Δεν έμεινε τίποτα όρθιο, είμαστε μια σωρεία ερειπίων. Ήρθε ο Ιησούς μας, μας άνοιξε την πόρτα της ζωής, σφράγισε το διαβατήριο της εισόδου μας, έσβησε την ενοχή και την οφειλή μας και μας είπε την κούρα της θεραπείας. Τώρα, δικός μας στόχος είναι να θεραπεύσουμε αυτή την παραμόρφωση, αυτή την αιμάσουσσα πληγή, για να τη φέρουμε στην ισορροπία και να μπούμε ύστερα ελεύθερα στη Βασιλεία των Ουρανών.«

»Όλη η αγωνιστικότητα που καταβάλλουμε, είναι για ν’ αποβάλουμε από πάνω μας τη δύναμη της αμαρτίας που σφηνώθηκε μέσα στα μέλη μας και τώρα επιμένει να μας χωρίσει από τον Θεό. Επομένως, δεν παίρνει τίποτα από ’μας ο Θεός και, κατ’ επέκταση, δεν μας χρωστά τίποτα απολύτως. Τη σωτηρία μάς τη χάρισε δωρεάν. Μας τη χάρισε με το Σταυρό Του, από την πλευρά Του, την “ρέουσαν αἷμα καὶ ὕδωρ”.«

»Κι εμείς αγωνιζόμαστε τώρα να μην επιστρέψουμε στην περιεκτική κακοήθεια, που οδηγεί στην ηθική παραμόρφωση της ανθρώπινης προσωπικότητας. Σ’ αυτήν όμως την παραμόρφωση “δεν εισέρχεται καθόλου ο Θεός· κι αν κάποτε εισέλθει, πολύ γρήγορα θα εξέλθει” (πρβλ. Σοφ. Σολ. 1, 1–4). Γι’ αυτό λοιπόν τρέχουμε με σπουδή προς όλα τα φάρμακα της σωτηρίας μας, στον κατάλληλο χρόνο και τόπο και με το σωστό τρόπο, για να μπορέσουμε να ξαναβρούμε την υγεία και την ισορροπία και τότε να κληρονομήσουμε τα αιώνια αγαθά.«

»Αυτή, ευλαβέστατη αδελφή μου, είναι η εικόνα του χριστιανού. Εσένα, όμως, δεν σου τα έμαθαν καλά οι δάσκαλοί σου και νόμιζες ότι έχεις “υποχρεωμένο” τον Θεό, επειδή κάνεις καλά το σταυρό σου, επειδή δεν ντύνεσαι με τα σύγχρονα ρούχα, γιατί πηγαίνεις πιο συχνά στην Εκκλησία και γιατί κάτι που σου περισσεύει το δίνεις σ’ εκείνους, τους οποίους, όλοι μας έχουμε κλέψει περιοδικά στη ζωή μας. Γι’ αυτό, αντί να έχεις μέσα σου τώρα αντίκρισμα την παρηγοριά, έχεις την απόγνωση. Είναι σαν να πληρώθηκες με κάλπικα νομίσματα. Ακολούθησε με ακρίβεια την Πατερική Παράδοση και αμέσως θα φυτρώσει μέσα σου, κατά τον Απόστολο Παύλο, και η “μακάρια ελπίδα” (πρβλ. Τίτ. 2, 13)».

Σας ανέφερα αυτό το γεγονός, για να σας δείξω πρακτικά πόση μεγάλη σημασία έχει το ν’ αγωνίζεται κανείς σωστά, τώρα που ο όρος της μετάνοιας (πρέπει να) χαρακτηρίζει ολόκληρη τη ζωή μας. Παρακαλούμε και ικετεύουμε με όλο το βάθος της μετριοφροσύνης μας την Παναγάπη του Ιησού μας, να καταδεχθεί ακόμα λίγο και να μη φύγει βλέποντας τη δική μας αχαριστία και απερισκεψία. Να παραμείνει μαζί μας, μέχρις ότου αυξηθεί σ’ εμάς η θεία συμπαράσταση. Και έτσι, με τη θεία Χάρη και με τη λίγη προαίρεση που διαθέτουμε, να κατορθώσουμε σιγά–σιγά να βγούμε από την αιχμαλωσία του παλαιού ανθρώπου, που είναι τα πάθη και οι επιθυμίες…

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ
(1921–2009)

[Γέροντος Ιωσήφ:
«Αθωνικά μηνύματα»,
μέρος β΄, κεφ. 5ο, σελ. 109–112,
εκδόσεις «Το Άγιον Όρος»,
Θεσσαλονίκη 1990.]

"ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ" - ΕΤΟΣ 2016;

Δείτε πώς εκπληρώνονται όλες οι προφητείες.

Μπορεί κάποιοι να χλευάζουν τις προφητείες των Αγίων Πατέρων της Ορθοδοξίας, όμως το παρακάτω βίντεο δίνει ηχηρή απάντηση και ισχυρό ράπισμα σε όλους αυτούς που ειρωνεύονται και δεν πιστεύουν όλα όσα εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια μας.

ΣΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΗΓΗΘΟΥΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ. ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ, ΤΟΥ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΕΔΙΝΟΥ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ.


Γερ. Ιωσήφ ¨μία άλλη ερμηνεία της ΣΕΝΓΚΕΝ στο Αιγαίο φέρνει τον Πόλεμο¨



Από τον Σεπτέμβριο φέτος το ΑΙΓΑΙΟ άρχισε να μυρίζει θάνατο. 
Οι εκατόμβες των αθώων θυμάτων- πνιγμών που εξυπηρετούσαν και εξυπηρετούν απάνθρωπους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς, ασύλληπτους στον κοινό νου.
Η μυρωδιά αυτή του Θανάτου μπλέχθηκε πονηρά και με άλλα πράγματα.
Μάλιστα τον Νοέμβριο
¨Σε μια απίστευτα προκλητική δήλωση προχώρησε ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζ. Κ. Γιούνκερ, παρεμβαίνοντας με ωμό τρόπο σε κρίσιμα εθνικά θέματα της Ελλάδας
Ο… φιλέλληνας Λουξεμβούργιος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναρωτήθηκε με… ύποπτη αφέλεια γιατί «τσακώνεται» η Ελλάδα και η Τουρκία για το Αιγαίο!
«Γιατί τσακωνόμαστε για 10 χιλιόμετρα θαλάσσιου πλάτους;», αναρωτήθηκε ο πρόεδρος της Κομισιόν, αναφερόμενος στο θέμα των κοινών περιπολιών με τους Τούρκους .
Τα «γύρισε » μετά η Κομισιόν, «Ο Γιούνκερ δεν μίλησε ποτέ για κοινές περιπολίες Ελλάδας-Τουρκίας στο Αιγαίο» newsbomb.gr/.06 Νοεμβρίου 2015
Και σήμερα οι εταίροι μας τα ξαναγυρίζουν και απαιτούν να ¨προασπίσουμε κατά τις δικές τους επιταγές τα σύνορα μας με την Τουρκία , ουσιαστικά απαιτώντας την εφαρμογή μιας διαφορετικής ερμηνείας της συνθήκης Σένγκεν εξ αιτίας του προσφυγικού¨ 
¨ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ ΜΕ ΑΠΕΙΛΕΣ ΓΙΑ ΑΠΟΠΟΜΠΗ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΝΗ ΣΕΝΓΚΕΝ!
Οι απειλές για «προσωρινή» αποπομπή της χώρας από τη ζώνη Σένγκεν επανέρχονται με ένταση τα τελευταία 24ωρα από τις Βρυξέλλες.
Οι εταίροι εκβιάζουν την κυβέρνηση λέγοντας πως αν δεν δεχθεί μέχρι το τέλος του μήνα τις κοινές περιπολίες στο Αιγαίο ή ακόμη και την παρουσία Τούρκων αξιωματούχων στα ελληνικά hot spots ώστε να συναποφασίζουν με τους Έλληνες για τον αριθμό και την προέλευση των μεταναστών που θα πάρει πίσω η Άγκυρα, η Ελλάδα θα βρεθεί εκτός Σένγκεν.¨ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΑΓΟΡΑ» http://hellasforce.com/ 8 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016
Αν λοιπόν ακούσει κάποιος τον Γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό στο παρακάτω ηχητικό ντοκουμέντο, φαίνεται να έχει ο ίδιος τέτοια ΙΕΡΗ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ σαν να ζούσε στο περιβάλλον των κρίσιμων στιγμών που βιώνουμε.
Η Ελλάδα μπήκε και εφαρμόζει την συνθήκη του Σένγκεν.
Τώρα όμως την εξουθενωμένη οικονομικά από τις μνημονιακές πολιτικές Πατρίδα μας της ζητούν να εφαρμόσει δήθεν στο πλαίσιο αυτής της συνθήκης άλλες πολιτικές που θα έχουν σαν αποτέλεσμα να παραδώσει τμήματα μεγάλα της Εθνικής Επικράτειας της στον προαιώνιο εχθρό της.
Λες και ο πνευματοκίνητος λόγος του Γέροντα Ιωσήφ προγνώριζε τις στυγνές απαιτήσεις των εταίρων μας όσον αφορά την νέα αυτή ερμηνεία της συνθήκης του Σένγκεν κατ αυτούς και τι έπεται μετά… 

ΝΕΟ ΗΧΗΤΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΤΟΥ Γ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ 
¨Απτόητα οι σκοτεινές δυνάμεις μπαίνουν μέσα στην χώρα και αλωνίζουν, επομένως τώρα δεν υπάρχει σωτηρία ομαδική ανθρώπινη, μην περιμένετε, ο καθένας σαν άτομο, τι μπορούμε μόνοι μας να κάνουμε, μην περιμένετε από τους ηγέτες να μας προστατεύσουν , δεν μπορούν, αλλά ούτε και ξέρουν, αφού είναι δεμένοι πλέον, ότι τους πουν οι σκοτεινές δυνάμεις…. έτσι διατάζουν και σε εμάς…¨
¨Επεμβαίνει ο ΘΕΟΣ να ξεπλένει την αμαρτία και την αμαρτωλότητα διότι η αμαρτία δεν καθαρίζει με κανένα άλλον μέσον, μόνο με αίμα και φωτιά…¨
¨Θα κτυπήσουν οι τούρκοι τώρα, εμάς ειδικά κατά εντολή των εβραιοαμερικάνων γιατί θέλουν να εφαρμόσουν την συνθήκη Σένγκεν και οι μόνοι που αντιδρούνε είναι ο Ελληνικός Λαός…¨ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΣΗΦ 
Είναι δυνατόν ποτέ ο Ελληνικός Λαός να αποδεχτεί και αυτό το βίτσιο των Βρυξελλών;
Και να βλέπει τον τούρκο πλέον νόμιμα και με Ευρωπαϊκή βούλα να σουλατσάρει στο Ελληνικό Αρχιπέλαγος;
Κύριοι Ευρωπαίοι την πατήσατε.
¨ ο Πόλεμος που ήρθε στην Ελλάδα με το προσφυγικό είναι η Αυτοκτονία της Ευρώπης.¨ 

ΥΓ. Ευχαριστώ το ιστολόγιο ΗΓΓΙΚΕΝ που διαφύλαξε αυτή την ηχητική παρακαταθήκη του Γέροντα Ιωσήφ 
ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ


“Αλλά, ακολούθως αυτής της μεγάλης κλίμακας κάθαρσης, θα γίνει τέτοια αναγέννηση της Ορθοδοξίας…!” (Γέροντας Ιωσήφ Βατοπεδινός)

-…Ο Θεός θα επιτρέψει την καταστροφή όλων αυτών που σπέρνουν αυτούς τους πειρασμούς, την πορνογραφία, και τον εθισμό στα ναρκωτικά. Και ο Κύριος θα τους τυφλώσει τόσο το μυαλό, ώστε να καταστρέψουν ο ένας τον άλλο χωρίς να λαμβάνουν την παραμικρή ικανοποίηση από αυτό. Ο Κύριος θα το επιτρέψει αυτό ακριβώς για να φέρει μια μεγάλη κάθαρση.

…Αλλά, ακολούθως αυτής της μεγάλης κλίμακας κάθαρσης, θα γίνει τέτοια αναγέννηση της Ορθοδοξίας, όχι μόνο στην Ρωσία, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. 
Τέτοια αναλαμπή της Ορθοδοξίας!!! 
Ο Κύριος θα δώσει περίσσεια την ευλογία Του, την Χάρη Του, ακριβώς όπως έγινε στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες. Τότε, οι άνθρωποι πήγαιναν στον Κύριο με καθαρή καρδιά… Αυτό θα κρατήσει για 3-4 δεκαετίες όμως. Μετά η δικτατορία του Αντιχρίστου θα εγκατασταθεί πολύ σύντομα. Αυτά είναι τα τρομερά γεγονότα που πρέπει να αντέξουμε.

Ας μην μας φοβίζουν, γιατί ο Κύριος θα σκεπάσει τους δικούς Του. Ναι, θα βιώσουμε σίγουρα φοβερές δυσκολίες, πείνα, και ακόμα και διωγμούς και πολλά άλλα, αλλά ο Κύριος δεν θα εγκαταλείψει τους δικούς Του. Και αυτοί που είναι τοποθετημένοι σε θέσεις εξουσίας θα πρέπει να συμβουλεύουν όσους είναι υπό την εξουσία τους να έλθουν πιο κοντά στον Κύριο. Να ασκηθούν στην προσευχή περισσότερο, και ο Κύριος θα διαφυλάξει τους δικούς Του.

Η κατάσταση που θα επικρατήσει μετά την κάθαρση θα είναι αυτή μιας μεγάλης αναγέννησης. Εμείς, σαν ποιμένες, πρέπει να καταφέρουμε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορούμε να αποφύγουν την αμαρτία, ώστε η Χάρη του Θεού να μην μας εγκαταλείψει όλους.  Για να είμαστε όσο το δυνατόν κοντύτερα στον Θεό, στην μετάνοια και στην προσευχή 
Τότε ο Κύριος θα είναι πάντα μαζί μας, άσχετα από το πόσο δύσκολες μπορεί να είναι οι περιστάσεις. Ο Κύριος δεν θα μας εγκαταλείψει. Πρέπει να τακτοποιήσουμε τους εαυτούς μας, και τους δικούς μας.

*απόσπασμα από συνέντευξη του Γέροντος Ιωσήφ της Ι. Μονής Βατοπεδίου στο Άγιον Όρος, σε Ρώσους προσκυνητές στις 26-10-2001, δημοσιευθείσα στο περιοδικό kitezhgrad.

Ή περιεκτική μετάνοια

Αδελφοί και πατέρες, σάς καλώ και πάλι νά σκε­φτούμε τόν καθολικό μας σκοπό, πού είναι ή συνεχής μετάνοια. Έάν αναλογισθούμε την πρώτη κατασκευή τοΰ ανθρώπου κατά τή δημιουργία, τήν ανάπλαση μας από τό Θεό Λόγο, τό ύψιστο τέρμα των θείων επαγγε­λιών,, πού μας χάρισε ή θεία παναγάπη, καί ότι όλα αυ­τά τά στερούμαστε —καί μάλιστα μέ ποινή αιώνιας καταδίκης— εξαιτίας της απροσεξίας καί αμέλειας μας, πραγματικά μας καταπνίγει ή απόγνωση.Εύλογητός όμως ό Θεός πάντοτε, νϋν καί στην αιωνιότητα, ό όποιος μας λυπήθηκε καί μας χάρισε τή μετάνοια, μέ τήν οποία ανακαλούμε αυτά πού χάσαμε, επανακτούμε τή θέση μας καί κληρονομούμε όσα ή πα­ναγάπη καί ή Χάρη του μας 
υπόσχεται.

Μετάνοια* τό απόλυτο καθήκον της μοναστικής μας ζωής καί ιδιότητας. Μετάνοια- ή ανεύρεση αυτών πού χάσαμε. Μετάνοια- ή εξυγίανση αυτών πού έχουν διαφθαρεί. Μετάνοια- ή εξόφληση τών χρεών. Μετά­νοια- ή ανάσταση τών νεκρών μελών, πού παραμόρφωσε ή αμαρτία, ή προδοσία καί ή άρνηση. Μετάνοια- τό βέβαιο σωσίβιο αυτών πού βυθίστηκαν στό πέλαγος της μάταιης αυτής ζωής. Μετάνοια- ό κύριος καί πραγ­ματικός στόχος καί προορισμός τοΰ«πεπτωκότος άν­θρωπου».
Μέ βάση τούς βίους, διδαχές καί υποδείξεις των Πατέρων μας βαδίζουμε απρόσκοπτα, όσοι θέλουμε νά πετύχουμε τούς ίδιους μέ αυτούς σκοπούς. Καί σχο­λιάζουμε τώρα τά συστήματα τής πρακτικής.
Μέ καλή αρχή τά ιερά λόγια: «Αρχή σοφίας φό­βος Κυρίου» (Παρ. θ', 10) καί «τω φόβω Κυρίου έκκλίνει πάς από κακοϋ» (Παρ. ιε', 27) ξεκινούμε τήν πορεία τής ανάστασης μας. Ή περιεκτική μετάνοια χαρακτηρί­ζεται ως «κλϊμαξ», πού ανεβάζει —όσους είναι πεσμέ­νοι στή γή— στόν ουρανό, όπου βρίσκεται ή πραγματι­κή μας πατρίδα.
Ό φόβος γέννα τή νήψη καί τήν προσοχή. Ή νήψη τηρεί τίς εντολές. "Οταν τηρούνται οί εντολές γεν­νούν τό ζήλο, πού σηκώνει τό βάρος τής πρακτικής φι­λοπονίας. Έάν ό ζήλος δέν σκορπιστεί από αμέλεια ή από κάποια άλλη απροσεξία, συσφίγγει τά μέλη σε ακριβέστερη φιλοπονία. "Ετσι προκαλείται ή παρου­σία τής Χάρης —όχι περιστασιακά— αλλά υπό μορφή ενδημική, ή οποία μυστικά παρηγορεί καί ενθαρρύνει τό νου στήν ακρίβεια τής εκλογής καί τής επιμονής πρός τή μάχη καί πάλη κατά τής χαύνωσης.
Σέ όσους άθλοΰν νόμιμα στό πολύπονο στάδιο τής φιλοπονίας, χρήσιμη βοηθός και συμπαραστάτρια είναι ή εγκράτεια καί ή ακρίβεια τής τήρησης τοΰ προ­γράμματος. Καί. τά δύο θεωροΰνται απαραίτητα μέσα προαγωγής. Ίο τοΰ Άποοτόλου «ό άγωνιζόμενος πάν­τα έγκρατενεται» (Α' Κορ. θ', 25), θεωρείται επιβεβλη­μένη άρχή, πού συναντούμε επίμονα στους βίους των Πατέρων μας. Μόνο ή εγκράτεια —ως αποτελεσματικό μέσο— καθαιρεί τή μητέρα του θανάτου ηδονή.
Ή επιμονή στό πρόγραμμα, πού είναι σωτήριο μέσο στόν πνευματικό μας αγώνα, διευκολύνει τήν παράτα­ση της εγκράτειας.Μή λησμονούμε ότι οι ακατονόμα­στοι λόγοι καί προφάσεις, χάριν δήθεν τής βιολογικής μας σύστασης, αλλοιώνουν τήν επιμονή τής εγκράτει­ας. Τό παράδειγμα τοϋ Κυρίου μας —ως καθηγητή τής εγκράτειας (νηστείας)— στήν έρημο, πείθει γιά τήν α­ναγκαιότητα τής επιμονής στό πρόγραμμα ολόκληρης τής αγωνιστικότητας. "Αν καί ή Γραφή λέγει ότι ό Κύ­ριος μας «έπείνασε» (Ματ. δ', 2), εν τούτοις δέν υποχώ­ρησε στό γαργαλισμό των αισθήσεων τής δήθεν βιολο­γικής αναγκαιότητας, αλλά παρέμεινε τηρητής τοϋ προγράμματος τής ασκητικής αγωνιστικότητας. Μέ τήν πίστη στή θεία Πρόνοια έλυσε τό πρόβλημα τής ανάγκης τής πείνας, πού φαινόταν ότι πίεζε. Αυτό τό παράδειγμα νά μή λείψει ποτέ από τό οπλοστάσιο τής πνευματικής μας άμυνας.
"Οπως αντιμετωπίζουμε τόν πόλεμο τής αμαρτίας στόν αισθητό κόσμο των πραγμάτων, έτσι νά τόν αντι­μετωπίζουμε καί στό νοητό κόσμο των νοημάτων, πού είναι καί δυσκολώτερος καί ταχύτερος στήν προσβολή καί επίθεση του. Σ'αυτό πολύ μας ωφελεί ή μελέτη καί πείρα των Γραφών καί των πατερικών διηγημάτων, α­πό τά όποια παίρνει δύναμη ό νους καί αμύνεται στό νοητό καί αόρατο πόλεμο. 'Από αυτά ξυπνά ή μνήμη τοΰ Θεοΰ καί ενεργοποιείται ή δλη του παναγαθότητα, πού συνεχώς μας περιβάλλει.Άπ' εδώ αρχίζει καί τό πανίσχυρο μας όπλο, ή προσευχή, χωρίς την όποια δεν μπορεί νά επιτευχθεί τί­ποτα. Ερμηνεύοντας οί Πατέρες αυτό πού λέει ό Δαυ­ίδ, «εί'ς τάς πρωίας άπέκτεινον πάντας τους αμαρτω­λούς της γης» (Ψαλμ. ρ', 8), υποδεικνύουν μέ επαινετή επιμονή τή σημασία τοΰ αγώνα. Ό αγώνας πρέπει νά γίνεται μέ βία άπό τήν αρχή, πριν ό νους σκορπιστεί στις μνήμες τοΰ παρελθόντος, λόγω τοΰ μετεωρισμοΰ. Πρώτο καθήκον στό πνευματικό στάδιο τοΰ αόρατου καί πολύμορφου πολέμου είναι ή εργασία στό νοΰ άπ' όπου τά ακατονόμαστα νοήματα ξεκινούν άπό «πρωί­ας», δηλαδή άπό τήν αρχή. Καί αυτό κατορθώνεται μέ τή μνήμη τοΰ Θεοΰ «άπό φυλακής πρωίας» (Ψαλμ. ρκθ', 6) καί μέ τήν επίμονη επίκληση τοΰ πανάγιου ονό­ματος του, μέ τήν οποία φανερώνεται ή πρόθεση γιά υ­ποταγή στό θείο του θέλημα.
Στή νοητή "Ιερουσαλήμ, πού είναι ή προσοχή τοΰ νοΰ, πριν ακόμη αποκτήσει τήν ησυχία, εισερχόμαστε μέ τήν «έν γνώσει» σιωπή τοΰ στόματος. Δεύτερο βήμα είναι ή εγκράτεια στή δίαιτα μας. Επιδιώκεται ή κατά δύναμη λιτότητα καί ή αποφυγή τοΰ κορεσμού. Τρίτη προσπάθεια προβάλλουμε τή μελέτη των ιερών κειμέ­νων, της θείας Γραφής καί των συγγραμμάτων τών όσι­ων Πατέρων μας, μέ τή μνήμη τοΰ θανάτου πού ακο­λουθεί.
"Ω! Πόσο ωφέλιμη είναι αυτή ή εργασία τής μνή­μης τοΰ θανάτου. Είναι εξάλλου τόσο αισθητή, γιατί καθημερινά εγκαταλείπουν τή ζωή συνάνθρωποι μας, άλλά και αυτοί οί προγονοί, μας! Μακάριος είναι εκεί­νος, πού κατόρθωσε και πήρε ώς σύζυγο του ισόβια αυτήν τή σκέψη και μνήμη. Άπ' τήν αρχή πρόκοψε και ξέφυγε τις πολυποίκιλες παγίδες του θανάτου.
Επειδή αποκτήσαμε μεταπτωτικά τήν τρεπτότητα και εύκολα αλλάζουμε ανάλογα μέ τό περιβάλλον μας, είναι ωφέλιμη ή προσπάθεια νά αποκτήσουμε κα­λές συνήθειες, πού μας συγκρατούν στις πιέσεις των ποικίλων αντιθέσεων του άντιστρατευόμενου νόμου, μέ τόν όποιο ή αμαρτία μας παραμόρφωσε. "Οταν μας γί­νουν συνήθεια οί πρακτικές αρετές γιά τις όποιες προ­σπαθούμε —ή εγκράτεια, ή σιωπή και όσες έχουν σχέ­ση μέ τήν αντίσταση κατά των αισθήσεων και κατά τοΰ νόμου της διαστροφής—, τότε γίνεται σέ μας εύκολος ό τρόπος νά κρατούμε τό νού μέ τήν επίμονη ευχή.Συνιστούμε τήν επιμονή στό πρόγραμμα. Μέ αυ­τήν αποφεύγεται ό μαρασμός τοΰ θείου ζήλου και ή ε­πίδραση τοϋ αρνητικού περιβάλλοντος, πού μας εμπο­δίζει νά κατορθώσουμε τό δικό μας στόχο και σκοπό. Ή προσοχή στήν τήρηση τοΰ προγράμματος, όχι μόνο δέν παραδέχεται τήν έλλειψη (παράλειψη), άλλά απο­φεύγει και τήν υπερβολή· γιατί και τά δύο ταράζουν τήν ισορροπία. Τότε σβήνει ό ζήλος και ή θέρμη, πού είναι οί κινητήριες δυνάμεις. Ή πατερική εμπειρία μαρτυρεί ότι τήν προσεκτι­κή και μέ ακρίβεια πρακτική ζωή ακολουθούν οί πει­ρασμοί. Είναι, κατά κάποιο τρόπο, ό έλεγχος της γνη­σιότητας του αγώνα και της«κατά Θεόν» άσκησης. Δέν προκαλούν όμως οί δοκιμασίες —μέσω των ποικίλων πειρασμών— ούτε αποθάρρυνση, ούτε φόβο, ούτε ύπο­χώρηση. Χρειάζεται επιμονή μέ προσοχή, ώστε οΰτε νά ξεθαρρεύει κάποιος, άλλά και οΰτε νά φοβάται· κρατώ­ντας τήν πίστη —μέ τήν όποια ή θεία Χάρη τόν οδήγησε μέχρι τό σημείο αυτό της νόμιμης πάλης— νά τά αφήνει όλα στήν υπακοή καί τήν εξάρτηση του από τους πνευματικούς πατέρες.
"Αν καί πάντοτε γιά τόν αγωνιζόμενο θεωρείται απαραίτητο στοιχείο ή προσευχή, ειδικά τήν ώρα των πειρασμών επιβάλλεται επιτακτικά. Κανένας άλλος τρόπος —όσο ή ευχή μέ αύτομεμψία καί ταπείνωση— δέν απομακρύνει τήν παρουσία των πειρασμών στους οποίους υπάρχει αισθητά ή σατανική ενέργεια.«Επι-κάλευαίμε εν ημέρα θλίψεώς σον, καί έξελοϋμαί σε καί δοξάσεις με» (Ψαλμ. μθ', 15), λέγει ό ψαλμωδός.
"Οπως άπό τήν είσοδο των αισθήσεων ανεβαίνει ό θάνατος, κατά τή Γραφή, κατά τόν ϊδιο τρόπο καί ή Χάρη απωθείται καί αποσύρεται. "Ενα σαφέστατο δείγμα αυτής της φθοράς είναι ή ακράτεια τοΰ στόμα­τος μέ τήν πολυλογία. Τί κερδίσαμε μέ τή φλυαρία σ" όλη μας τή ζωή; Ποιος δέν γνωρίζει τή ζημιά, πού προ­καλούν τά απρόσεκτα λόγια, άπό τά όποια δημιουρ­γούνται οί παρεξηγήσεις, τά μίση, οί κατηγορίες, οί χωρισμοί τών φίλων ή καί τών συγγενών; Τό σπου­δαιότερο όμως, είναι ή πρόκληση λύπης στό Πνεύμα τό "Αγιο, πού αποστρέφεται τήν πολυλογία. Δίκαια λέγε­ται ότι «εκ πολυλογίας ουκ έκφεύξη άμαρτίαν» (Παρ. ι', 19) καί πάλι, κατά τό ρητό, «κρεϊσσον πεσεϊν άπό ύψους η πεσεϊν άπό γλώσσης».
Σύ, ό φιλόθεος καί φιλόπονος, στήν ψυχή τοΰ οποίου μίλησε ή Χάρη, καί ήδη ασχολείσαι μέ τή σωτη­ρία σου, πώς θέλεις νά δουλεύεις σε δυό κυρίους;<<Ακούσομαι τί λαλήσει έν έμοί Κύριος» (Ψαλμ. πδ', 8), λέ­γει ό Δαυΐδ. Άλλα πώς θά λαλήσει καί σε μας ό Κύριος, δταν ή γλώσσα καί ό νους ταξιδεύει στους ορίζοντες καί ανακρίνει τίς πράξεις τών ανθρώπων;
Ω μακάρια σιωπή, ή πύλη της σοφίας καί της θε­ϊκής γνώσης· τό φως τοΰ νου καί ή φωτιά του θείου ζή­λου καί ή ακούραστη φιλοπονία, πού προέρχεται άπ' αυτόν.
Δώσε μας, πανάγαθε Κύριε, τή μακάρια σιωπή· τή στάθμη της προόδου, τήν οποία καί σύ κράτησες μπροστά στους άρχοντες αύτοΰ τοΰ αιώνα καί έδωσες σέ μας τή σωτηρία καί ανάσταση, ως ό πρώτος καί μό­νος νικητής τοϋ ψεύδους, της υποκρισίας, της φθοράς καί του θανάτου. 



ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΕΣ ΚΑΤΗΧΗΣΕΙΣ"του ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ.


ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΙΩΣΗΦ ΚΑΙ ΠΑΪΣΙΟΣ ΟΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ "ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ" ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ...

ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΘΑ ΔΙΕΞΑΧΘΕΙ 
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΕΟΡΤΕΣ ΤΩΝ 
ΑΓΙΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΕΔΙΝΟΥ 
ΚΑΙ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ! 

ΒΙΝΤΕΟ: ΟΙ ΠΡΟΡΡΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ


Τίποτα τυχαίο δεν υπάρχει στον κόσμο! Και πολύ περισσότερο τίποτα δεν υπάρχει τυχαίο σε ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, τη μικρή χώρα που κρατά επί αιώνες, εν μέσω θηρίων, υλισμών, εισβολών, διωγμών και μαρτυρίων, την Κιβωτό της Καινής Διαθήκης! Την Ορθόδοξη Εκκλησία του ίδιου του Χριστού μας!

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΕΟΡΤΕΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΓΕΡΟΝΤΩΝ 
ΠΟΥ ΜΙΛΗΣΑΝ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ

Το Δημοψήφισμα που αναγγέλθηκε για τις 5 Ιουλίου, όλως λοιπόν "τυχαίως", είναι μία ακριβώς εβδομάδα πριν από την Εορτή - την πρώτη επισήμως εορταζόμενη φέτος - του Αγίου Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτη, που κοιμήθηκε στις 12 Ιουλίου 1994 μ.Χ.!

Αλλά το Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, είναι και πάλι όλως "τυχαίως", τέσσερις μόλις ημέρες μετάτην Κοίμηση του Γέροντος Ιωσήφ του Βατοπεδινού, που κοιμήθηκε την 1η Ιουλίου 2009 μ.Χ., προ κρίσης!

ΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ

Και οι δύο άγιοι Γέροντες, όλως "τυχαίως", μίλησαν για τα επερχόμενα! Για όσα συμβαίνουν στις μέρες μας και όσα έρχονται! Και μας τα έχουν πει όλα: την Κρίση, την ανωμαλία στην Ελλάδα, την απόσυρση των ξένων κεφαλαίων για να καταρρεύσουμε, τις απολύσεις, την πείνα, την εισβολή της Τουρκίας και την καταστροφή της στα έξι μίλια, την Εισβολή της Ρωσίας στην Τουρκία και την νίκη των Ρώσων, τονΠαγκόσμιο Πόλεμο όπου δεν θα πάρει μέρος η Ελλάδα, τον παγκόσμιο όλεθρο, την απόδοση της Κωνσταντινούπολης στην Ελλάδα και την έγερση εκ Θεού του Αγίου μαρμαρωμένου Βασιλέως Ιωάννη,την παγκόσμια αναλαμπή του Ελληνισμού, την παγκόσμια δόξα της Ορθοδοξίας!

ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ ΠΟΥ ΕΙΔΑΝ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ...

Δείτε προσεκτικά τα βίντεο και ετοιμαστείτε. Το ερώτημα σε λίγο δεν θα είναι "με" ή "χωρίς" το ευρώ, αλλά το "με" ή "χωρίς" τον καλό μας Θεό, που μας φέρνει και πάλι, μετά την Σταύρωση, την μεγαλύτερη και λαμπρότερη Ανάσταση που πόθησε επί μισή χιλιετία τώρα ο λαός, οι Άγιοι, οι Ήρωές μας...
Γιατί τίποτα δεν είναι τυχαίο! 





Ας μείνουμε όλοι ενωμένοι και αδελφωμένοι, κοντά στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, την Κιβωτό μας και οι Άγιοι Γέροντες ας εύχονται για όλους εμάς και την χώρα μας…

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ;

Όσο περνάει ο καιρός και τα γεγονότα εξελίσσονται 
ραγδαία γύρω από το ελληνικό ζήτημα 
και το Ευρωπαϊκό Όραμα, τόσο περισσότερο 
πλησιάζουμε προς την εκπλήρωση των προφητειών της ορθοδοξίας…
Δείτε το Βίντεο και θα λάβετε όλες τις απαντήσεις


Προφητικοί στίχοι του γέροντος Ιωσήφ του Βατοπεδινού



-από την Ιερά Mονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους:

• Ακούσατε Έθνη και λαοί της Οικουμένης πάσης / και εσύ αναγνώστα πρόσεχε σ’ αυτό που θα διαβάσεις.

• Είναι σκληρά και λυπηρά, και παραχωρημένα / να γίνουν όσα εις τας Γραφάς ευρίσκονται γραμμένα.

• Τά ‘γραψαν οι Πατέρες μας ο κόσμος για να μάθει / από αυτόν τον πόλεμο τι μέλλεται να πάθει.

• Για να προσφύγει στον Θεό και να μετανοήσει / αν θέλει δια να σωθεί και ευτυχής να ζήσει.

• Με μιας θα ανάψει η φωτιά από μικρή αιτία / κραυγή πολέμου έρχεται από τη Βουλγαρία.

• Η δε Ρωσία ξαφνικά εισβάλλει στην Τουρκία / και ως χείμαρρος ορμητικός σαρώνει την Περσία.

• Και προχωρεί ακάθεκτη φθάνει στην Παλαιστίνη / Θεός θέλει ο Αντίχριστος του Κόσμου για να γίνει.

• Τότε κατέρχονται ομού της Δύσεως τα κράτη / ουαί στα Έθνη του Βορρά γίνονται όλα στάχτη.

• Με λύσσα αμύνεται σκληρά η Άρκτος στην Τουρκία / που αδίκησε την Ελλάδα, και όλη (η Τουρκία) αναφλέγεται και καίει σα λαμπάδα.

• Ματαίως αγωνίζεται η Άρκτος να κράτηση / τα περιβόητα Στενά στο τέλος θ’ απηυδήσει.

• Γιατί από την Ανατολή, Κορέα, Μαντζουρία / εισβάλλει η Αμερική με την Ιαπωνία / και προχωρεί ολοταχώς γραμμή στη Σιβηρία / ενώ στη Δυτική πλευρά νικά η Γερμανία. / Και τότε είναι αδύνατον να κρατηθεί η Ρωσία / και εγκαταλείπει τα Στενά, Αίγυπτο και Τουρκία.

• Κτυπιέται η Άρκτος πανταχού και φεύγει προτροπάδην / όπως διασκορπίζεται ένα άτακτο κοπάδι.

• Τότε ομού θα ηττηθεί και η δόλιος Τουρκία / γιατί θα πράξη πονηρά μεγάλη προδοσία.

• Γιατί αφού καταβληθεί όλη από τη Ρωσία / θα συμμαχήσει μετ’ αυτής, και με τη Βουλγαρία.

• Για τούτο όσοι χριστιανοί ευρίσκονται στην Πόλη / και στα περίχωρα αυτής, πρέπει να φύγουν όλοι.

• Γιατί η Πόλις θα καεί και ουδείς θα απομείνει / κάτοικος ζων εντός αυτής.

• Μόνο ο Ναός θα μείνει / (ο οίκος ούτος και ναός της του Θεού Σοφίας / όστις θα μείνει αείφωτος φάρος Ορθοδοξίας. / Εξ ού το φως θα εξαπλωθεί σ’ όλη την Οικουμένη, / της Βασιλείας του Χριστού που ο κόσμος αναμένει).

• Η πρώτη φάσις έληξε του τρομερού πολέμου / τόσα δεινά πέντε μηνών δεν επαρκούν Θεέ μου; / Και πάλι νέος πόλεμος έρχεται να ξεσπάσει / αλλοίμονο στον άνθρωπο τι έχει να περάσει.

• Το ζήτημα της Πόλεως πάλι θα βγει στη μέση / κι ο κόσμος θα περιπλεχθεί και δε θα ξεμπερδέψει.

• Αμέσως η διχόνοια ενσκήπτει εις την Κρήτη / και ανάπτουν εις τα αυθωρεί τα μίση και τα πάθη.

• Αφού οι ισχυροί της γης απογοητευθώσιν / τότε θα γίνει πόλεμος, που ουδέποτε έχει γίνει, αλλοίμονο στους ασεβείς κανείς δε θα απομείνει!

• Τότε η Ελλάς ουδέτερη και πάντα αδικημένη / το δίκαιό της θα ζητεί / και έτοιμη θα αναμένει / χωρίς ν’ αναμιχθεί.

• Και τότε θα μιλήσει όταν η σάλπιγξ του Θεού / εκ του Ουρανού σαλπίσει, για να δικαιωθεί. Τότε τα Έθνη μεληδόν θα σφάζωνται αγρίως / στα όρια της Πόλεως για τα Στενά κυρίως.

• Τότε θα πλεύσει και πνιγεί στο αίμα το μοσχάρι / τότε θα εκκαθαρισθεί η ήρα απ’ το σιτάρι.

• Στη θάλασσα, όπου βρεθεί, πλοίο δεν θ’ απομείνει / και από το αίμα η θάλασσα κοκκινωπή θα γίνει.

• Η Πόλις θα κατακαυτεί κι ίχνος δεν θα υπάρξει / πλέον ανθρώπου υλιστή, γιατί πολλά έχει πράξει.

• Μόνος θα μείνει ο Ναός της του Θεού Σοφίας / το στόλισμα της Νύμφης του Αγίας Εκκλησίας. Τρία ημερονύκτια θα διαρκέσει η μάχη / όποιος εξέλθει ζωντανός μεγάλη τύχη θάχει!

• Κράτη ομού δέκα οκτώ με πείσμα αγριεμένα / θα σφάζωνται αλλόφρονα στο αίμα βουτηγμένα. Την τρίτη ημέρα ακριβώς όσοι εξαντλημένοι / από την μάχη θ’ αποζούν, θα δούνε ξαφνιασμένοι / εκεί ψηλά στον ουρανό στα δεξιά τα μέρη / να λάμπει υπέρ τον ήλιον ένα μεγάλο αστέρι.


• Και από τ’ αστέρι κάτωθεν ένας Σταυρός ν’ αστράπτει, / πύρινος κατακόκκινος, κι’ έκπληκτα τα Κράτη / θ’ ακούσουν εκ του ουρανού μια φωνή βροντώδη / αγγέλου απροσδόκητον και θα σταθούν στο πόδι.

• Τα όπλα θα πετάξουνε στη γη και τρομαγμένοι / τ’ αστέρι θα κοιτάξουνε σαν απολιθωμένοι. Σταθείτε θ’ ακουστεί φωνή. Σταθείτε επί τόπου / Γιατί αρκετά εχύθηκε το αίμα του ανθρώπου. Σπεύσατε πάραυτα εκεί στα δεξιά τα μέρη / το τόξο ακολουθήσατε που βγαίνει από τ’ αστέρι.

• Κι εκεί θα βρείτε άνθρωπον Άγιον / δικόν Μου. Ποιμένα αυτόν εξέλεξα δια το ποίμνιόν Μου. Τούτον και σεις εκλέξατε ποιμένα να ποιμάνει / τα πρόβατα Μου, που γυρνούν έρημα δίχως στάνη.

• Νύκτα θ’ ακουστεί η φωνή, και ο κόσμος τρομαγμένος / εκ της φωνής της σάλπιγγος θα μείνει σαστισμένος.

• Κι ευθύς το τόξο θα στραφεί προς νότον στην Ελλάδα / που απ’ το φως το Ουράνιο θα φέγγει σαν λαμπάδα.

• Τότε θα καταφθάνουνε οι Πρέσβεις στην Ελλάδα / ολόχαρη δε η Ελλάς με βία και γρηγοράδα, πρώτη τότε αυτή θα σηκωθεί με το στρατό της / να εκπληρώσει ολόχαρη τον Ιερό σκοπό της.

• Να καταλάβει αμαχητί, τα ιερά της μέρη / που της τα πήραν οι εχθροί, που όλος ο κόσμος ξέρει.

• Τότε οι πρόσφυγες ομού από χαρά σκιρτώντες / θα τρέξουνε εις τα μέρη τους σαν αετοί πετώντες.

• Τότε ο Έλλην Βασιλεύς, ο εκλεκτός Κυρίου / εις πάντα θάναι άριστος και επί της υφηλίου / θα άρχει και θα διοικεί μετά δικαιοσύνης / και η γη θα χαίρεται εκ διαρκούς ειρήνης.

• Τα όπλα τα πολεμικά θα γίνουν εργαλεία / και άροτρα γεωργικά. / Κι ειρήνη και ευτυχία θα βασιλεύσει απανταχού / κι ως αδελφοί θα ζώσι / οι άνθρωποι επί της γης και δεν θα ερωτώσι / ο εις τον άλλον άνθρωπον μήπως και είναι ξένος / αλλά θα λέγεται αδελφός και εκ του Αδάμ το γένος.

• Έλληνες ανανήψατε αυτή είναι η αλήθεια / μη σας πλανούν οι άπιστοι πώς είναι παραμύθια!

• Όλα αυτά θα γίνουνε, η ώρα πλησιάζει / το σύμπαν συνταράσσεται και σας δεν σας τρομάζει; Η συμφορά που έρχεται τους ασεβείς να πλήξει / και εκ της γης αλύπητα να τους εξαφανίσει.

• Πάρετε την απόφαση και λογικά σκεφθείτε / αν θέλετε να ζήσετε και αιώνια να σωθείτε / όλοι μετανοήσατε, στραφείτε προς τα θεία / γιατί ουδεμία άλλη απ’ αυτήν υπάρχει σωτηρία.

• Ο πόλεμος που έρχεται ουδέποτε έχει γίνει / τόσο μεγάλος και φρικτός, και δεν θα γένει ειρήνη, εάν δεν εκκαθαρισθεί η ήρα από το στάρι / και τα ζιζάνια να καούν σαν το ξηρό χορτάρι.


http://www.imdleo.gr/