.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Ὁ Πατέρας, ποῦ ἔχει γίνει τά πάντα, γιά ὅλους...



«Ἄλλος, λοιπόν, τόν πατέρα, τόν τραβά ἀρπάζοντας τόν ὡς βοηθό. Ἄλλος, ποῦ δικάζεται, τόν προσκαλεῖ γιά συνήγορο. Ἄλλος, ποῦ πεινᾶ, τόν παρακαλεῖ γιά τροφή, ὁ γυμνός τόν παρακαλεῖ γιά ἔνδυμα. Ἄλλος, παρακαλώντας, τοῦ παίρνει ἀκόμη καί τά ροῦχα ποῦ φορεῖ. Ἄλλος, ποῦ πενθεῖ, τόν ἔχει ἀνάγκη γιά παρηγοριά.
Κάποιος ἄλλος τόν τραβά νά ἐπισκεφθεῖ ἀσθενεῖς, ξένος του ζητεῖ καταφύγιο. Ἄλλος, πλησιάζοντας τόν, κλαίει γιά κάποιο χρέος. Ἄλλος τόν προσκαλεῖ γιά ἐπόπτη καί συμφιλιωτή μέσα στό σπίτι του, ἐπειδή ὑπάρχουν διχόνοιες. Ἡ χήρα φωνάζει δυνατά το «ἐλέησον» στόν πατέρα. Ἄλλη θρηνεῖ γιά τήν ὀρφάνια. Ὁ δοῦλος καταφεύγει στήν ἀγάπη του, ὅταν κλαίει ἀπό τή σκληρότητα τοῦ κυρίου του.
Ὁ πατέρας ἔχει κάθε ἡμέρα ἀναρίθμητες φροντίδες γιά τά προβλήματα τοῦ καθενός.
Συλλαμβάνεται κάποιος βίαια; τότε ὁ πατέρας γίνεται συνήγορος. Πείνα μεγάλη βασανίζει τούς ἀνθρώπους; ἀμέσως τότε ὁ συνήγορος γίνεται τροφοδότης.
Εἶναι κάποιος ἄρρωστος; τότε ὁ τροφοδότης γίνεται γιατρός. Ἔχει πέσει κάποιος σέ πένθος; τότε ὁ γιατρός βρίσκει τόν παρηγορητικό λόγο, γιά νά καταπραΰνει τή θλίψη.
Ἔφτασε ἡ ὥρα τῆς φροντίδας γιά τούς ξένους; τότε καί ξενοδόχος γίνεται ὁ πατέρας, ποῦ ἔχει γίνει τά πάντα, γιά ὅλους»

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

http://agiosdimitrioskouvaras.blogspot.gr