.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Τί διαφθείρει τήν μετάνοια

Ὁ γεωργός, ἐάν μετά τήν σπορά δέν περιμένη τόν θερισμό, ποτέ δέν θά θερίση. Διότι ποιός θά προτιμοῦσε νά κοπιάζη μάταια, ἐάν δέν ἐλπίζη , ὅτι θά κερδίση ἀγαθά ἀπό τούς κόπους του; Ἔτσι λοιπόν καί ἐκεῖνος πού σπείρει λόγους καί δάκρυα καί ἐξομολόγησι, ἕνα δέν τό κάνη αὐτό μέ καλή ἐλπίδα, δέν θά μπορέση νά ἀπομακρυνθῆ οὔτε ἀπό τοῦ νά ἁμαρτάνη, διότι θά κατέχεται ἀκόμη ἀπό τό κακό της ἀπογνώσεως , Ἀλλ’ ὅπως ὁ γεωργός ἐκεῖνος πού ἔχει ἀπελπισθῆ γιά τήν συγκομιδή τῶν καρπῶν του, δέν θά ἐμποδίση τίποτε ἀπό ὅσα βλάπτουν τήν σπορά, ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος πού σπείρει τήν ἐξομολόγησι μέ δάκρυα χωρίς νά περιμένη ἀπό αὐτήν κανένα κέρδος, δέν θά μπορέση νά ματαιώση τῶν καταστρεπτική δύναμι ἐκείνων πού καταστρέφουν τήν μετάνοια. Διαφθείρει δέ τήν μετάνοιά το νά πέση κανείς πάλι στά ἴδια ἁμαρτήματα. Διότι λέγει «Ὅταν ἕνας οἰκοδομή καί ἄλλος γκρεμίζη, τί κέρδισαν πλέον ἐκτός ἀπό κόπο; Ὅταν κανείς καθαρίζεται ἀπό νεκρό καί πάλι τόν ἀγγίζη, τί ὠφελήθηκε ἀπό τό λουτρό του;» ( Σείρ. 43, 23-25 ). Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τόν ἄνθρωπο πού ἀπέχει μέν ἀπό τίς ἁμαρτίες του πρός στιγμήν καί ἔπειτα κάνει πάλιν τά ἴδια? ποιός θά ἀκούση τήν προσευχή του; Καί πάλι? «Ὅταν ἐπιστρέψη κανείς ἀπό τήν ἀρετή στήν ἁμαρτία, ὁ Κύριος θά τοῦ ἑτοιμάση ρομφαία» (Σόφ. Σείρ. 26, 28 ) . Καί ? «Ὅπως ὁ σκύλος , ὅταν ἐπιστρέψη στόν ἐμετό του καί γίνη μισητός, τέτοιος εἶναι ὁ ἀνόητος, πού ἐπιστρέφει στήν ἁμαρτία τοῦ» (Πάρ. 26, 11 ).

Μή δημοσιεύης τήν ἁμαρτία σου μέ σκοπό μόνον νά κατηγορήσης τόν ἑαυτό σου, ἀλλά καί μέ σκοπό νά δικαιωθῆς μέ τόν τρόπο τῆς μετανοίας. Διότι ἔτσι θά μπορέσης νά παρακινήσης τήν ἐξομολογούμενη ψυχή σου νά ἀλλάξη τρόπο ζωῆς καί νά μήν περιπέση πλέον στά ἴδια σφάλματα. Τό νά καταδικάζη κανείς μέ δριμύτητα τόν ἑαυτό του καί νά τόν ἀποκαλῆ ἁμαρτωλό, εἶναι συνηθισμένο θά λέγαμε καί στούς ἀπίστους. Διότι πολλοί ἀπό τούς ἀνθρώπους τοῦ θεάτρου… ταλανίζουν τόν ἑαυτό τούς , ἀλλά χωρίς τόν σκοπό πού πρέπει.

(Πρός Θεόδωρον Μοναχόν ἐκπεσόντα, ΕΠΕ 28, 852. PG 47, 306 )
Πηγή: «ΜΕΤΑΝΟΙΑ, ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ, ΝΗΣΤΕΙΑ, ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ» 
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ Χρυσοστομικός Ἄμβων ΣΤ΄» 
2η Ἔκδοσις (Ἐπηυξημένη καί βελτιωμένη)
Ἔκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη Ἄγ. Ὅρους, 2008