.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Ο Θεός δεν φοράει κονκάρδα....



Δυσκολευόμαστε αφάνταστα, να καταλάβουμε οτι ο Θεός εισέρχεται στην ζωή μας, με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, πολλές φορές παράδοξους, που ξεπερνάνε την δική μας"θρησκευτική" λογική. Το μεγάλο πρόβλημα είναι οτι έχοντας τόσο πολύ περιορίσει μέσα μας, τον τρόπο παρουσίας του Θεού στην ζωή μας, δεν αντιλαμβανόμαστε, οτι είναι ήδη εκεί μέσα στην καθημερινότητα μας, με πολλές μορφές και τρόπους. 
Αναφέρει χαρακτηριστικά ο Jim Forest, "ο Θεός δεν μπαίνει στην ζωή μας φορώντας μια κονκάρδα που γράφει,"Γειά, είμαι ο Θεός". Μας συναντά ανώνυμα, σιωπηλά και διακριτικά, μας κάνει έκπληξη, τέτοια που ούτε την περιμένουμε ούτε την φανταζόμαστε. Και μας βρίσκει παντού, οχι μόνο στην εκκλησία, αλλά και στο ζωολογικό κήπο, στο σούπερ μάρκετ ή στο μετρό…"