.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Μια τελευταία φορά - π.Ευσέβιου Βίττη



Μιά τελευταία φορά.

Σαράντα μέρες ἀπό τό Πάσχα. Τριάντα ἐννιά γιά τήν ἀκρίβεια. Κάθομαι καί σκέφτομαι, πώς περνάει ὁ καιρός...Πότε ἦταν Μεγάλοβδομάδα, πότε ξημέρωσε Μεγάλο Σάββατο, πότε εἲπαμε τό " Χριστός Ἀνέστη" γιά πρώτη φορά. Καί μετά ξανά μετά τά κεφάλια μέσα...

Νά ξημερώνει, νά βραδιάζει καί οἱ ὑποχρεώσεις νά διαδέχονται ἡ μιά τήν ἂλλη, καί οἱ δουλειές νά μήν σταματοῦν. Νά μήν μπορεῖς νά πάρεις ἀνάσα. Ἓνα μόνιμο τρέξιμο. Ἀπάνθρωπο. 

Θυμᾶμαι κάποια στιγμή, ἂκουσα κάποιον νά λέει, "πώς ἡ ζωή εἶναι ἓνας διαρκής ἀγώνας, μέ μικρές στιγμές χαλάρωσης ἀνάμεσα". Εἶχε πολύ δίκιο τελικά...Αὐτό εἶναι ζωή. Ἓνας διαρκής ἀγώνας. Φοβᾶμαι καμιά φορά, μήν περάσει ἡ ζωή μου ὂλη, καί δέν ἒχω πάρει χαμπάρι, γιά ποιόν λόγο ζῶ. Τόν πραγματικό σκοπό της... Σαράντα μέρες ἀπό τό Πάσχα. Τριάντα έννιά γιά τήν ἀκρίβεια. Γιά μιά τελευταία φορά γιά φέτος... Χριστός Ἀνέστη! 

Ἀρχιμ. Εὐσέβιος Βίττης

Ἐλευθεριάδης Γ. Ἐλευθέριος, Ψυχολόγος

Ετικέτες ,