.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

«Τα δημοσίως λεγόμενα και πραττόμενα, δημοσίως να ελέγχονται.»



«Τα δημοσίως λεγόμενα και πραττόμενα,
δημοσίως να ελέγχονται...» 


Τι κάνεις άνθρωπε; Παραβιάστηκε ο νόμος, περιφρονήθηκε η σωφροσύνη, τόσα πολλά παραπτώματα τόλμησε και έκανε ιερέας...
τα άνω κάτω έγιναν, και δεν φρίττεις… δεν πονάς, δεν επιτιμάς, δεν γίνεσαι φοβερός τιμωρός των νόμων του Θεού...
αλλά συμμετέχεις; 

Και ποια συγγνώμη είναι δυνατόν να έχεις;

Μήπως ο Θεός δηλαδή χρειάζεται εκδικητή; 

Μήπως χρειάζεται βοηθούς; 


Αλλά θέλει να γίνεις υπηρέτης του, για να μην πέσεις στα ίδια παραπτώματα… γινόμενος σωφρονέστερος με την αγανάκτηση σου με τον άλλον,  ώστε και από αυτό να δείξεις την ευσέβεια σου προς τον Θεό... 

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος 
(Πηγή: ΕΠΕ 6, 275, Ρ.G. 55, 252)