.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Μόνο η μετάνοια καταργεί ή μεταθέτει το σχέδιο του Θεού



«Μόνο η μετάνοια καταργεί ή μεταθέτει το σχέδιο του Θεού. Αν προσέχαμε όλα αυτά τα σημάδια που μας δίνονται, θα είμαστε και προσεκτικότεροι στη ζωή μας...

Εγώ δεν σας κρύβω ότι φοβάμαι, τρέμω ότι ο λαός μας θα πληρώσει, γιατί αποδώσαμε με την αρχαία έννοια της λέξεως την ύβριν στον Ιησού Χριστό.

Ναι, θα πληρώσουμε και πολύ ακριβά. Δεν ξέρουμε πότε... 

Σας είπα η κιβωτός 120 χρόνια κατασκευαζόταν, γιατί περίμενε ο Θεός την επιστροφή των ανθρώπων. Δεν ξέρω, ο Θεός πάντως να μας ελεήσει, όσο εγκαίρως, να μετανοήσουμε και να επιστρέψουμε στην καθαρή πίστη, στον Ιησού Χριστό...» (Πράξεις, ομιλία 170η)».

«Είχε πει ο Πλήθων μία κουβέντα -που δίδασκε ειδωλολατρεία- όταν προ ετών την διάβασα έμεινα έκπληκτος: «Και όμως [είπε], κάποια ημέρα η Ελλάς θα ξαναγίνει ειδωλολατρική!»

Αυτό, όταν το διάβασα ανατρίχιασα, γιατί το πίστεψα και εκεί στους πρόποδες του Ταϋγετου, εκεί που ήταν ο Πλήθων και δίδασκε, πήγε ο δικός μας ο Θεοδωρακόπουλος, να ιδρύσει Σχολή, συνεχιστής εκείνης της Σχολής του Πλήθωνος, που δίδασκε ειδωλολατρεία. Είναι αξιοθρήνητο πράγμα!» (Βασιλειών Γ’, ομιλία 19η)».

Παραδίδοντας σε εμάς τους Νεοέλληνες ενα εξαιρετικό μάθημα φιλοπατρίας, με την ελληνορωμαίικη έννοια, ο αείμνηστος πατήρ Αθ. Μυτιληναίος κλείνει με τα εξής:

«Αν με ρωτήσετε ποια είναι η υψηλότερη φιλοπατρία που θα μπορούσε ένας πολίτης να διαθέτει υπέρ της πατρίδας του, θα σας έλεγα είναι αυτή: 
«Το να μην αμαρτάνει ο ίδιος και να βοηθά με κάθε τρόπο την πατρίδα του να ανεβαίνει πνευματικά».

«Δεν υπερηφανεύομαι, αλλά δοξάζω το Θεό, ο Θεός με βοήθησε, αυτή τη θέση που σας λέω αυτή τη στιγμή την είχα, όταν ήμουν στρατιώτης, την ίδια θέση. Ούτε αφαίρεσα, ούτε πρόσθεσα σε αυτά που σας λέω.

Και τότε το έλεγα σε συναδέλφους ότι ο καλύτερος, ο υψηλότερος, έχων την φιλοπατρία μέσα του είναι ο Χριστιανός. Αυτός που ζει αληθινή χριστιανική ζωή...»

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος