.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

«ΠΑΥΛΟΣ… » (Α´ ΘΕΣ. 1,1) ΣKETO. Οὔτε ἁγιωτατος, οὔτε παναγιώτατος Μητρ. Φλωρ. Αυγουστίνου«ΠΑΥΛΟΣ… » (Α´ Θεσ. 1,1) ΣKETO. Οὔτε ἁγιωτατος, οὔτε παναγιώτατος

Τὰ ἀναγνώσματα τῆς Ἁγίας Γραφῆς δὲν πρέπει νὰ ψάλλονται Ἡ Α´Θεσσαλονικεις ἐπιστολή ἀρχίζει μὲ τὸ ὅνομα τοῦ Παύλου… Σκέτο. Δὲν ἔχει δίπλα στὸ ὄνομά του κάποια μπιχλιμπίδια, σαν κάποια ἄλογα ποὺ οἱ ἄνθρωποι τὰ στολίζουν μ᾽ αὐτά. 
Ἔτσι καὶ οἱ ἄνθρωποι, ποὺ δὲν ἔχουν [ἐσωτερικὸ περιεχόμενο] ἔχουν γεμίσει μὲ μπιχλιμπίδια!!! Ιδίως δὲ ἡμεῖς μέσα στὴν Ἐκκλησία! Τί εἴμαστε ἐμεῖς; 
Τί εἶναι οἱ ἐπίσκοποι, οἱ ἀρχιεπίσκοποι ὁ πατριάρχης; Ὅλους ἂν μᾶς πιάσεις καὶ μᾶς στύψεις δὲν κάνεις τὸ νυχάκι τοῦ ΠΑΥΛΟΥ. Καὶ ὅμως, ἐμεῖς τί ἔχουμε σήμερα; Σεβασμιώτατοι, πανιερώτατοι, παναγιώτατοι, μακαριώτατοι καὶ ὅτι ἄλλο θες! Ποῦ τα βρῆκαν αὐτά, ὅταν ἕνας Παῦλος γράφει σκέτο τ’ ὄνομά του…. 
Ὁ Θεὸς εἶναι Ἅγιος. 
Ἐμεῖς φτάσαμε στὸν ὑπερθετικὸ βαθμό!

Ἅγιος εἶναι ὁ Θεός, ὁ Πάπας καὶ ὁ πατριάρχης εἶναι παναγιώτατοι!!! Ὅπως λέει καὶ ὁ Κοραής που σχολιάζει τους τίτλους, ὅτι μοιάζουμε μὲ κάποιον, που ἔχασε τα γένια και τοῦ ἔμειναν τα χτένια! Ἔτσι καὶ ἐμεῖς χάσαμε τὴν ἁγιότητα καὶ μᾶς ἔμειναν οἱ ξεροί τίτλοι. Παῦλος, λοιπόν, σκέτο. Εἶναι όνομα ποὺ ἡλεκτρίζει! Και ‘εμεις πρέπει νὰ τιμᾶμε τὸ ὄνομά μας, ὅπως τὸ τίμησε ὁ Παῦλος. Παῦλος καὶ Σιλουανός καὶ Τιμόθεος εἶναι συνεργάτες τοῦ Παύλου, πολύ κατώτεροι ἀπ᾽αὐτόν καὶ ὅμως τοὺς βάζει δίπλα. 
Ἐδῶ βλέπομαι τὴν ταπείνωση τοῦ Παύλου. Ἔπρεπε κανονικά νὰ βάλλει δεύτερο τὸν Τιμόθεο, ποὺ ἦταν πιο ἐκλεκτός, ἐντούτοις βάζει τὸν Σιλουανό, γιατί ἄραγε; Ὁ Χρυσόστομος τὸ ἐρμηνεύει…Ὁ Τιμόθεος τὸ ζήτησε! Ὧ! Ποια ἀντίθεση μὲ ἐμᾶς, ποὺ ζητοῦμε πρωτεία και αν δὲν μᾶς βάλλουν μπροστά, οὐαί καὶ ἀλοιμονο