.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Βλέπουμε καθαρά την προετοιμασία της εποχής του Αντιχρίστου

Οι έσχατοι χρόνοι είναι ήδη εδώ. Βλέπουμε καθαρά την προετοιμασία της εποχής του Αντιχρίστου.

«Είναι πιο αργά απ' ό,τι νομίζετε!»
Το τελευταίο κήρυγμα του π. Σεραφείµ Ρόουζ 

Πρέπει να αποτινάξουμε όλα τα µάταια και ασήμαντα πάθη και ανησυχίες που µας κρατούν δεµένους στη γη, στον πεσµένο γήινο κόσμο, τα οποία µας εμποδίζουν από την πραγματοποίηση του σκοπού της δημιουργίας µας. Πόσο εύκολα ξεχνάμε τον ίδιο τον λόγο της ύπαρξής µας...
Οι Χριστιανοί θα βρεθούν αντιμέτωποι με µια πρωτοφανή δοκιμασία της πίστης και της αγάπης τους για τον Θεό. Θα πρέπει να κρυφτούμε στην έρημο - σ’ ένα έδαφος όπως αυτό που βλέπουμε ενώπιόν µας εδώ. Φυσικά, στο τέλος θα µάς βρουν. 

Ακόμα και εκεί ο σκοπός του κρυψίµατός µας είναι όχι µόνο για να µείνουµε ζωντανοί, αλλά για να κερδίσουµε χρόνο ώστε να ενισχυθούν οι ψυχές µας για την τελική δοκιμασία. Και αυτό πρέπει να αρχίσει ακόμα και τώρα. 

Επομένως αρχίστε τουλάχιστον να αγωνίζεστε κατά των δεσμών των µηδαµινών παθών, και να θυμάστε ότι το αληθινό σπίτι µας δεν είναι εδώ, αλλά στους ουρανούς. Ας πορευόμαστε προς την ουράνια πατρίδα µας, καθώς ο άγιος Γερμανός συνήθιζε να λέει ... Ad αsterα! Ad αsterα!»*
Τελείωσε και συνέχισε να κοιτάζει προς το ουράνιο γαλάζιο του έναστρου µεγαλείου, χωρίς εμείς να υποψιαζόμαστε ότι είχαμε µπροστά µας µια αναλαμπή του µυστηρίου ενός ανθρώπου που, έχοντας από πολύ καιρό προετοιμάσει την ψυχή του, θα πήγαινε εκεί σύντομα.... (σελ. 473-474)

* Λατινική έκφραση: «Προς τ' αστέρια! Προς τ' αστέρια!». Από το «Peraspera ad astera» (Μέσα από δυσκολίες προς τ’ αστέρια).